Κατηγορία: Νέα των Fellows

Kyveli Zoi
Letters to my future self
29.6 – 18.9  2022

Εγκαίνια: Τετάρτη 29 Ιουνίου, 2022
ACAPPELLA
Via Cappella Vecchia, 8, Νάπολη

Η ομαδική έκθεση underthesun σε επιμέλεια της Οντέτ Κουζού στο ξενοδοχείο Under The Sun Cycladic Village στα Υστέρνια της Τήνου ανοίγει στις 22 Ιουνίου και ώρα 19:00 – 22:00.

H έκθεση “underthesun” αντλεί από το μοναδικό τοπίο της Τήνου, και δημιουργεί μια in-situ εγκατάσταση στους εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους του ξενοδοχείου Under The Sun. Το ξενοδοχείο υπόσκαφο σε ένα λόφο στα Υστέρνια, κρύβεται μέσα στη γη χωρίς να διαταράσσει τον ορίζοντα και την ηρεμία του τοπίου. Δώδεκα καλλιτέχνες εμπνέονται από τα χρυσαφένια χρώματα και τις χωματώδεις υφές, τους δυνατούς αέρηδες και την αλμύρα της θάλασσας, και δημιουργούν μια έκθεση σύγχρονης τέχνης στο κυκλαδίτικο νησί.

Τοποθεσία: Under The Sun Cycladic Village, Υστέρνια Τήνος
Εγκαίνια: Τετάρτη 22 Ιουνίου, 19:00 – 22:00
Διάρκεια: 22 Ιουνίου έως 3 Οκτωβρίου 2022
Ανοιχτή στο κοινό κατόπιν ραντεβού, email επικοινωνίας [email protected] ή τηλ. +306949412420

Συμμετέχουσες/οντες εικαστικοί: Αντωνάκης, Αλέξανδρος Σιμόπουλος, Αριστείδης Λάππας, Δέσποινα Χαριτωνίδη, Ευγενία Βερελή, Μαργαρίτα Μυρογιάννη, Μαριλία Κολυμπίρη, Νάνα Σαχίνη, Πάνος Προφήτης, Σωκράτης Φατούρος, Σοφία Στέβη, Χρυσάνθη Κουμιανάκη

*Οι Αλέξανδρος Σιμόπουλος, Αριστείδης Λάππας, Πάνος Προφήτης και Χρυσάνθη Κουμιανάκη είναι SNF ARTWORKS Fellows.

Η έκθεση “Statecraft. Διαμορφώνοντας το κράτος”, με την οποία ξεκινάει το πρόγραμμα της νέας καλλιτεχνικής διεύθυνσης, εξετάζει τους μηχανισμούς κατασκευής, τη δομή και την ιδεολογική ρητορική που ενέχει το οικοδόμημα του έθνους και του κράτους. Αναλύει τα εγγενή τους προβλήματα και τις περιπλοκότητές τους και παρατηρεί τη σημερινή τους αστάθεια, σε μια εποχή που διαπιστώνουμε, για άλλη μια φορά, την ανησυχητική άνοδο του εθνικισμού στην Ευρώπη. Παρέχει μια διεισδυτική όψη πέρα από τις στερεοτυπικές προσεγγίσεις του θέματος και εντοπίζει την κατάχρηση και τα αδιέξοδα της κρατικής εξουσίας, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει αυτή στις σημερινές πολυφυλετικές πλουραλιστικές κοινωνίες, όπως και τη μεταβίβαση των εθνικών εξουσιών σε υπερεθνικούς οργανισμούς ή πολυεθνικές εταιρείες.

Μετά την επέτειο της επανάστασης του 1821, η στιγμή μοιάζει πλέον πιο νηφάλια και πρόσφορη για να συζητήσουμε το θέμα της διαμόρφωσης του κράτους με ενδελεχή, κριτικό τρόπο και από πολλαπλές οπτικές γωνίες, πέρα από την παραδοσιακή, κυρίαρχη αφήγηση της εθνικής μας ιστορίας. Είναι απολύτως κρίσιμο για τη μελλοντική κατεύθυνση των ευρωπαϊκών χωρών και τη συνοχή της ηπείρου, καθώς μάλιστα τα σύννεφα του πολέμου μαζεύονται πάλι απειλητικά.

Στη σημερινή πολυπολιτισμική Ευρώπη είναι δύσκολο να τεθούν αντικειμενικά κριτήρια εθνικής υπόστασης καθώς η ταυτότητα, η γλώσσα και η εθνική προέλευση γίνονται έννοιες όλο και πιο ρευστές και μεταβαλλόμενες. Επιπλέον, το φιλελεύθερο δημοκρατικό πρόταγμα της Ευρώπης περί ανοχής, κοινωνικής πρόνοιας για όλους και αποδοχής της ποικιλότητας, εθνοτικής ή άλλης, παραπαίει καθώς κυριαρχεί η αμνησία της ευρωπαϊκής ιστορίας. Η ξενοφοβία, ο ρατσισμός και η προκατάληψη είναι σε άνοδο σε αρκετές χώρες της Ευρώπης και τροφοδοτούνται από την εθνικιστική ρητορική. Οι υπερεθνικοί οργανισμοί όπως η Ε.Ε., που συστάθηκαν για να αποτρέψουν καταστροφές σαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και να διευκολύνουν τη διασυνοριακή και πολύπλευρη συνεργασία σε θέματα οικονομίας, ανάπτυξης και περιβάλλοντος, αποδυναμώνονται, αμφισβητούνται ή, ακόμη χειρότερα, γίνονται μέρος καινούργιων προβλημάτων.

Σε αυτό το πλαίσιο, ποιος μπορεί να είναι ο μελλοντικός ρόλος του εθνικού κράτος — αυτού του σχετικά πρόσφατου τεχνητού κατασκευάσματος που οι ρίζες του βρίσκονται μόλις στον 19ο αιώνα; Είναι λανθασμένη η πρόβλεψη της σταδιακής κατάλυσής του, λόγω της αποδυνάμωσής του, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης; Είναι το έθνος μια «φαντασιακή πολιτική κοινότητα», το πολιτισμικό κατασκεύασμα μιας διαρκώς ανακυκλούμενης διαλεκτικής, όπως έλεγε ο Benedict Anderson στο ρηξικέλευθο βιβλίο του Φαντασιακές κοινότητες: στοχασμοί για τις απαρχές και τη διάδοση του Εθνικισμού; Πώς θα μπορούσαμε να ξανασκεφτούμε το σύγχρονο εθνικό κράτος στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και τη συχνά μετά- ή υπέρ-εθνική προσέγγιση και λειτουργία της σημερινής κοινωνίας; Πώς θα μπορούσαμε να σκεφτούμε τη διαχείριση μιας πανδημίας όπως αυτή του COVID-19 χωρίς διαχείριση κρίσεων ή σχεδιασμό σε εθνικό επίπεδο ή χωρίς ένα εθνικό σύστημα υγείας; Μπορούμε να φανταστούμε άλλα μοντέλα κοινωνικής και κρατικής οργάνωσης που δεν θα απαιτούν την ταύτιση με συγκεκριμένη σημαία ή διαβατήριο; Ποιες άλλες μορφές του ανήκειν και της κοινότητας, εκτός του εθνικού κράτους, θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν; Πώς θα υπερβούμε την τοξικότητα του εθνικισμού αλλά θα διατηρήσουμε και τα πλεονεκτήματα του εθνικού κράτους για να δημιουργήσουμε ένα κράτος πιο συμπεριληπτικό;

Το εθνικό κράτος δεν είναι ποτέ μια παγιωμένη κατάσταση: πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, και με αυτή την έννοια θα λέγαμε ότι είναι διαρκώς σε εξέλιξη — ένα έργο με εγγενή σφάλματα και προβλήματα που παρουσιάζει διαφορετικούς βαθμούς επιτυχίας και αποτυχίας ανάλογα με το ποιος βρίσκεται στο πηδάλιο σε κάθε χώρα. Όπως είχε πει ο Hegel, «Το κράτος δεν είναι έργο τέχνης»· δεν είναι δηλαδή ποτέ μια παγιωμένη και ολοκληρωμένη συνθήκη, είναι διαρκώς εν εξελίξει και πάντα υπόκειται σε αναθεώρηση και βελτίωση.

Η έκθεση “Statecraft. Διαμορφώνοντας το κράτος” συγκεντρώνει μια πολυφωνική ομάδα 39 καλλιτεχνών που διεισδύουν κριτικά σε αυτά τα ερωτήματα από μια διευρυμένη οπτική. Σε μια εποχή που αμφισβητούνται τα στερεοτυπικά εθνικά κυρίαρχα αφηγήματα, όπου η παρεμβατική τεχνολογία και η ψηφιακή παρακολούθηση απειλούν την ιδιωτική ζωή μας, και υπάρχει ανάγκη για πιο συμπεριληπτικές πρακτικές, καθώς οι πολίτες των περισσότερων χωρών δεν περιορίζονται σε μία εθνοτική ομάδα, το έργο των καλλιτεχνών της έκθεσης φωτίζει και αναδεικνύει τις προκλήσεις, τις περιπλοκότητες και τις προκαταλήψεις πίσω από τα διαφιλονικούμενα θέματα του έθνους και του κράτους, προτρέποντάς μας να τα δούμε με διαφορετική, διεισδυτική, κριτική και πολλές φορές ανορθόδοξη διάθεση.

Τα έργα της έκθεσης, της μεγαλύτερης που έχει οργανώσει το ΕΜΣΤ στη μόνιμη έδρα του, απλώνονται σε δύο ορόφους και θίγουν θέματα όπως: – τους εθνικιστικούς μηχανισμούς ταύτισης και κατασκευής των μισαλλόδοξων ομάδων – τις ασύμμετρες διαδικασίες συμπερίληψης ή αποκλεισμού στους δημόσιους μηχανισμούς του κράτους – τη σχέση ψηφιακών τεχνολογιών και νομαδικών ροών -την πολιτική ανυπακοή – τη γλώσσα ως σύστημα διαφοροποίησης – τις έμφυλες διαστάσεις της εξουσίας -την έννοια του εγκλήματος πολέμου σε σχέση με την εθνική ομοιογένεια -την κατασκευή της εθνικής κληρονομιάς ως δημόσιας ιστορίας – την ιθαγένεια ως καταναλωτικό εμπόρευμα -την ολοένα και μεγαλύτερη αστυνομική ισχύ του κράτους -τα συστήματα εγκλεισμού και τιμωρίας -εθνικιστικές τελετουργίες όπως η ποδοσφαιρική – τον περιορισμό του ελευθερίας του λόγου σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης – τις αφηγήσεις της λογοτεχνίας στην υπηρεσία των εθνικιστικών κατασκευών -την αντικατάσταση των εθνικών συστημάτων διαβούλευσης από εταιρικούς σχηματισμούς – τον ρόλο των εθνικών μουσείων στην κατασκευή εθνικών αφηγήσεων, και πολλά ακόμη. Μολονότι η έκθεση είχε σχεδιαστεί πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και το ξέσπασμα του πολέμου, πολλά από τα έργα της έκθεσης, ιδίως εκείνα που προέρχονται από καλλιτέχνες της Ανατολικής Ευρώπης, φωτίζουν το ιστορικό βάθος και τις πολιτικές συνιστώσες της σύγκρουσης.

Επιμέλεια: Κατερίνα Γρέγου

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Bani Abidi, Ewa Axelrad, Μαρία Βαρελά, Zanny Begg & Oliver Ressler, Βαγγέλης Βλάχος, Ειρήνη Βουρλούμη, Loulou Cherinet, Liu Chuang, Γιώργος Γύζης, Katya Ev, Köken Ergun, Marta Górnicka, Ivan Grubanov, Lise Harlev, Femke Herregraven, Ελένη Καμμά, Navine G. Khan-Dossos, Thomas Kilpper, Szabolcs KissPál, Πάνος Κοκκινιάς, Stéphanie Lagarde, Langlands & Bell, Ella Littwitz, Thomas Locher, Cristina Lucas, Tanja Muravskaja, Marina Naprushkina, Kristina Norman, Daniela Ortiz, Trevor Paglen, Αντώνης Πίττας, Jaanus Samma, Larissa Sansour, Jonas Staal, Αναστάσης Στρατάκης, Sasha Streshna, Αλέξης Φιδετζής

*H Μαρία Βαρελά, ο Αναστάστης Στρατάκης, η Sasha Streshna και ο Αλέξης Φιδετζής είναι SNF ARTWORKS Fellows

STATECRAFT. ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
Eθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ)
Αίθουσες Περιοδικών Εκθέσεων: Ισόγειο, -1 & 2
16.06 – 30.10.2022

Είμαστε πολύ περήφανοι καθώς τρεις Fellows της ARTWORKS από το πεδίο της κινούμενης εικόνας, βραβεύθηκαν στην 13η απονομή των βραβείων Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Ο Γιώργος Γούσης, η Αρασέλη Λαιμού και η Ζακλίν Λέντζου ήταν ανάμεσα στους νικητές της βραδυάς.

Αναλυτικά ο Γιώργος Γούσης απέσπασε 5 βραβεία για την ταινία “Μαγνητικά Πεδία”: βραβείο Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας, βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, βραβείο Σεναρίου, βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου,βραβείο Πρωτότυπης Μουσικής. Η Αρασέλη Λαιμού τιμήθηκε για την ταινία της “Αγία Έμυ” με το βραβείο στην κατηγορία Σκηνοθεσίας και  Β’ Γυναικείου Ρόλου, ενώ η ταινία της Ζακλίν Λέντζου “Σελήνη, 66 Ερωτήσεις” βραβεύθηκε στην κατηγορία Μοντάζ και Α’ Ανδρικού Ρόλου.

Συγχαρητήρια σε όλους και σε όλες!

Αναλυτικά τα βραβεία μπορείτε να τα δείτε εδώ.

Η έκθεση “Does it Matter?” φέρνει στη Ρίγα έργα 11 σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών που εκθέτουν για πρώτη φορά στο κοινό της Λεττονίας. Η έκθεση διοργανώνεται στο πλαίσιο του αφιερώματος στα 100 χρόνια Διπλωματικών Σχέσεων Ελλάδος-Λεττονίας, τελεί υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Ελλάδας στη Ρίγα και την επιμέλειά της έχει η καλλιτέχνης Χλόη Ακριθάκη. Η έναρξη της έκθεσης γίνεται με την ευκαιρία της επίσημης επίσκεψης της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κας Κατερίνας Σακελλαροπούλου στη Λεττονία.

Η έκθεση συγκεντρώνει έργα Ελλήνων εικαστικών καλλιτεχνών από διαφορετικά καλλιτεχνικά μέσα. Μέσα από ιδιοσυγκρασιακές προσεγγίσεις και μια ποικιλία καλλιτεχνικών πρακτικών, οι καλλιτέχνες τις έκθεσης φτάνουν κάθε φορά στη φωτογραφία από διαφορετικούς δρόμους. Δρόμοι που μπορεί να ονομάζονται εμπνεύσεις, ιδέες, ανάγκες, ή στρατηγικές, τεχνικές, εργαλεία ή κάθε είδους λόγοι.

Η φωτογραφία επανέρχεται στο έργο του κάθε καλλιτέχνη που συμμετέχει στην έκθεση άλλοτε σαν μέσο και άλλοτε σαν θέμα, αναπτύσσει χώρους ή συμπυκνώνει διάρκειες. Η έκθεση εστιάζει στη σχέση των καλλιτεχνών με το μέσο της φωτογραφίας, μίας σχέσης που αποκαλύπτεται σαν μια σχέση ταυτόχρονα εξάρτησης και θαυμασμού, μια ατελείωτη δυναμική ή ο μόνος τρόπος για την υλοποίηση του έργου. Στο τέλος, πρόκειται για μια προσέγγιση της φωτογραφίας που βασίζεται στην υλική της διάσταση. Μια απόπειρα να υπογραμμιστεί η σημασία της ύλη και του υλικού, γιατί στην περίπτωση της τέχνης, ύλη και έννοια είναι άρρηκτα και καθοριστικά δεμένες. Στην έκθεση παρουσιάζονται διαφορετικές τεχνικές, αναλογικές και ψηφιακές εκτυπώσεις εκτυπώσεις σε αυτοκόλλητο βινύλιο ή χειροποίητο χαρτί, καθώς και κολλάζ ή συνθέσεις από Polaroids.
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και το εξωτερικό και εκτός της φωτογραφίας εργάζονται με μέσα όπως η γλυπτική, η περφόρμανς, η ζωγραφική, το βίντεο και οι εγκαταστάσεις.

Η έκθεση θα ανοίξει για το κοινό την Παρασκευή 03.06 με την περφόρμανς του Φίλιππου Τσιτσόπουλου “I’m like a nightmare dressed in my daydream”.
Η εξωτερική εγκατάσταση Diversity’s Ark, δημιουργία του εικαστικού Τόλη Τατόλα που περικλείει το κέλυφος του κέντρου τέχνης NOASS καθώς και η εγκατάσταση βίντεο σε τρία κανάλια του Φίλιππου Τσιτσόπουλου, θα παραμείνουν μέχρι τον Σεπτέμβριο 2022.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:
Χλόη Ακριθάκη, Μάρθα Δημητροπούλου, Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Αθηνά Ιωάννου, Λίζη Καλλιγά, Μαριάννα Λούρμπα, Αλέξιος Παπαζαχαρίας, Γεωργία Σαγρή, Τόλης Τατόλας, Φίλιππος Τσιτσόπουλος, Έφη Χαλιορή

*O Αλέξιος Παπαζαχαρίας είναι SNF ARTWORKS Fellow 2021

Με την ευγενική υποστήριξη των

AKESO, Glebus Alloys, University of New York in Prague

DOES IT MATTER?
Ομαδική έκθεση
Κέντρο τέχνης NOASS

Διεύθυνση: AB dambis 2, Ρίγα LV-1048, Λεττονία
http://www.noass.lv/en/
Εγκαίνια: 03.06.2022, 18.00
Διάρκεια: 03.06-01.07.2022
‘Ώρες λειτουργίας Τετάρτη-Παρασκευή 15.00-22.00

Η έκθεση Weaving Worlds αποτελεί μέρος του Arts Festival που διοργανώνει η Σχολή Καλών και Παραστατικών Τεχνών Frances Rich του Deree – The American College of Greece μεταξύ 21-27 Μαΐου, 2022. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν στις 20 Μαΐου, μεταξύ 18:00-22:00, στην Γκαλερί του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος. Την ημέρα των εγκαινίων θα παρουσιαστεί performance του Laptop Orchestra του Τμήματος Μουσικής του Deree.

Πώς και γιατί κάποιοι κόσμοι τελειώνουν ενώ άλλοι αναδύονται; Πώς περιπλέκονται το τέλος και η αρχή και ποιες μεταβάσεις και μεταμορφώσεις συμβαίνουν ενδιαμέσως; Ποιοι κόσμοι που τώρα χάνονται αξίζει να μείνουν στη μνήμη μας, και ποιοι που μόλις διαμορφώνονται είναι άξιοι φροντίδας;

Το Weaving Worlds είναι μία έκθεση για διαδικασίες που αφορούν στη δημιουργία και επαναδημιουργία κόσμων, όπως αυτοί απεικονίζονται, συζητούνται ή υποστηρίζονται από την τέχνη. Η εμπειρία της πανδημίας επέτρεψε να αναλογιστεί κανείς τι χάνεται σε μια συνθήκη διαρκούς επιτάχυνσης και τι μένει ακόμα να κερδηθεί σε μία περίοδο γενικευμένης κρίσης. Η έκθεση αναφέρεται στην ανάγκη επανεφεύρεσης ουσιωδών τρόπων συνύπαρξης σε περιβαλλοντικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Μέσα από τα έργα που φιλοξενεί, η έκθεση αμφισβητεί την ιδέα της ύπαρξης ενός και μόνο κόσμου και αναγνωρίζει την ύπαρξη και αλληλεξάρτηση διαφορετικών πραγματικοτήτων, αναγκών και δυνατοτήτων.

Στο πλαίσιο αυτής της έκθεσης συναντιούνται πραγματικότητες, γεωγραφίες και χρονικότητες. Οι κόσμοι που παρουσιάζονται είναι μυθοπλαστικοί και πραγματικοί, ανθρώπινοι και μη ανθρώπινοι, πολιτισμικοί και φυσικοί, πορώδεις και υπό συνεχή εξέλιξη. Κάποιοι από αυτούς ισορροπούν μεταξύ θυμήσεων και ονείρων –προσωπικών ή συλλογικών– και άλλοι φανερώνουν τον ρόλο της τεχνολογίας στη διαμόρφωση ή την αποδόμηση κόσμων. Με τα έργα τους, οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες αμφισβητούν συμβάσεις, κατασκευές και περιορισμούς, και δίνουν ιδιαίτερη σημασία σε στιγμές συνάντησης, μετάβασης και μετάλλαξης μεταξύ παλαιού και νέου με αναφορές τόσο στην παράδοση, όσο και στην ψηφιακή κουλτούρα.

Βίντεο και ηχητικές εγκαταστάσεις, αντικείμενα και υφαντά, σχέδια και πίνακες δημιουργούν ένα ετερογενές πολυσύμπαν, όπου συνυφαίνονται αφηγήσεις, μέσα και πρακτικές από διαφορετικές γενιές καλλιτεχνών.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Μαργαρίτα Αθανασίου, Μαρία Βαρελά, Δημήτρης Γαβαλάς, Λίνα Θεοδώρου, Ανδρέας Ράγκναρ Κασάπης, Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Άννα Λάσκαρη, Στέφανος Λεβίδης, Μιχάλης Λεκάκης, Σοφία Ντώνα, Δήμητρα Σκανδάλη, Πέτρος Τατσιόπουλος, Νόρι Τσουλουχά, Μάρω Φασουλή, Έφη Χαλυβοπούλου/ Tim Ward / Νίκος Φάλαγγας, Ζωή Χατζηγιαννάκη / Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, Campus Novel, MAENADS (Anne Duffau / Ελένη Ικονιάδου/ Αφροδίτη Ψαρρά), Charles Hustwick, WordMord (Ονλάνια πλοκάμι)

*Οι Μαργαρίτα Αθανασίου, Μαρία Βαρελά, Ανδρέας Ράγκναρ Κασάπης, Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Στέφανος Λεβίδης, Σοφία Ντώνα,Μάρω Φασουλή είναι SNF ARTWORKS Fellows.

Weaving Worlds
Ομαδική έκθεση σε επιμέλεια της Δάφνης Δραγώνα
ACG Art Gallery – The American College of Greece, Γραβιάς 6, Αγ. Παρασκευή
Παρασκευή 20 Μαΐου – Σάββατο 25 Ιουνίου, 2022
Εγκαίνια: 20 Μαΐου, 2022 18:00-22:00

Οργάνωση: The Frances Rich School of Fine and Performing Arts (FRSFPA) of Deree – The American College of Greece
Μέρος του The Arts Festival 2022
Mε την υποστήριξη του: the Art History, Graphic Design, and Visual Arts Programs

Δευτέρα-Παρασκευή: 14:00-18:00, Σάββατο: 12:00-16:00

Το Image Making / Παραγωγή εικόνων είναι ένας οπτικός άτλαντας παραγωγής εικόνων τον οποίο δημιούργησε η Αναστασία Παύλου το 2020. Σε αυτό, οι εικόνες και η παραγωγή τους εξερευνώνται διεξοδικά, συνδυάζοντας φωτογραφίες, σαρώσεις, ψηφιακά κολλάζ και σχέδια σε ποικίλες, μη ιεραρχημένες διατάξεις. Το βιβλίο αυτό μπορεί να ιδωθεί και ως ένας χάρτης ή ένα αρχείο προσωπικών βιωμάτων – ένα αρχείο που πραγματεύεται τη θέαση, και ένα αρχείο που «θεάται».

To Image Making / Παραγωγή εικόνων δεν βασίζεται στο «πώς» και το «γιατί» της θέασης, αλλά στο «πού», και γίνεται έτσι ένας άλλος τόπος συλλογισμού των περιβαλλόντων που δημιουργούνται μέσα από την οπτική αντίληψη ενός υποκειμένου. Τα περιβάλλοντα αυτά παίρνουν σχήμα ανάμεσα σε έναν συγκεκριμένο χρόνο και έναν αφηρημένο χώρο. Η ροή εικόνων διακόπτεται από αποσπάσματα κειμένου, τα οποία είναι ίχνη συζητήσεων ανάμεσα σε ανθρώπους του ίδιου πολιτισμικού περιβάλλοντος που εξετάζουν ερωτήματα για την παραγωγή εικόνων και τη θέση της στον κόσμο. Η έκδοση είναι σχεδιασμένη ως μια διερεύνηση και μια καταγραφή σχετικών παρατηρήσεων. Επιλέγοντας να προτείνει και όχι να δώσει απαντήσεις, είναι ένας οπτικός και κειμενικός διάλογος με εσκεμμένα ασαφή όρια και απροσδιόριστη δυναμική.

Το Image Making / Παραγωγή εικόνων σχεδιάστηκε από την Κορίνα Γαλλίκα. Στην έκδοση συμμετεχίαν οι: Hugo Canoilas, Βασίλης Χαμάμ, Julia Gardener, Πάνος Γιαννικόπουλος, Δανάη Γιαννόγλου, Alix Janta, Στέλιος Καλλινίκου, Άρης Μοχλούλης, NMR, Margot Norton, Ελένη Οδυσσέως, Εύα Παπαμαργαρίτη, Γιώργος Πρίνος, Sebastian Lloyd Rees, David Sampethai, Laurentiu Sarjan, Έρικα Σκούρτη, Κυριάκος Σπύρου, Jesper List Thomsen, Μαρία Τουμάζου, Arnisa Zeqo. Με την ευγενική υποστήριξη του Νικόλα Κωνσταντινίδη, της Αμαλίας Μυτιληναίου, του Leopold Thun, και άλλων που επιθυμούν να παραμείνουν ανώνυμοι.

Image Making / Παραγωγή Εικόνων  παρουσίαση βιβλίου
Αναστασία Παύλου
Goethe-Institut Athen

Book launch:
Τρίτη 24 Μαϊου 2022
19:00 – 21:00
DJ set by Noff

Goethe-Institut Athen
Αθήνα 100 33

“Ένας cyborg κόσµος µπορεί να αφορά βιωµένες κοινωνικές και σωµατικές πραγµατικότητες στις οποίες οι άνθρωποι δεν φοβούνται την κοινή συγγένειά τους µε ζώα και µηχανές, δεν φοβούνται τις µόνιµα µερικές ταυτότητες και τις αντιφατικές απόψεις».Donna Haraway, A Cyborg Manifesto (1985)

«Όλα τα ενδεχόµενα βρίσκονται µπροστά µας. Δεν χρειάζεται πλέον να επιλέξουµε. Μπορούµε να προσλάβουµε την ολότητα της ύπαρξης».
Dean Lockwood, Rob Coley – Cloud Time: The Inception of the Future (2012)

«Οι παραδόσεις που µοιάζουν ή ισχυρίζονται ότι είναι κάτι παλιό, συχνά είναι αρκετά νεότερης προέλευσης και µερικές φορές επινοηµένες.»
Eric Hobsbawm, «The Invention of Tradition» (1982)

Στα τέλη του 20ου αιώνα, η Donna Haraway παρουσίασε το δοκίµιο «A Cyborg Manifesto» σε µια προσπάθεια «να οικοδοµήσει έναν ειρωνικό πολιτικό µύθο, πιστό στον φεµινισµό, τον σοσιαλισµό και τον υλισµό» όπως αναφέρει η ίδια. Προκειµένου να µιλήσει για την καπιταλιστική τεχνοκρατική πολιτική και τις πιθανότητες συνδέσεων του σοσιαλιστικού φεµινισµού µε την επιστήµη και την τεχνολογία, η Haraway σηµατοδοτεί τον υβριδικό οργανισµό ενός cyborg -ένα τεχνολογικό επίτευγµα της εποχής- ως ιστορικό σηµατοδότη των µεταβαλλόµενων συνθηκών που βιώνουν οι γυναίκες το συγκεκριµένο χρονικό διάστηµα, αλλά ακόµη περισσότερο, των µεταβολών που αναµένουν για τον επόµενο αιώνα.

Το “Paradoxical e-Traditions” βασίζεται στο ίδιο ειρωνικό ύφος, ως µία έκθεση που παίρνει ως αφετηρία θέµατα που τίθενται στο δοκίµιο της Haraway, µέσα από το πρίσµα των σηµερινών κοινωνικοπολιτισµικών συνθηκών – στην αυγή της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Επανεξετάζοντας το δοκίµιο σε µια εποχή όπου οι κοινωνικές σχέσεις και ενσωµατώσεις είναι συνυφασµένες µε αναδυόµενες τεχνολογίες, δοµώντας ιστορικές αλλαγές, οι προσκεκληµένοι καλλιτέχνες αποκαλύπτουν την παραδοξότητα του να ζουν σε µια κουλτούρα «καπιταλιστικής ψηφιοποίησης». «Μία κουλτούρα, η οποία ορίζεται από το παγκόσµιο αρχείο πληροφορικής στο οποίο είµαστε όλοι συνεχώς συνδεδεµένοι, που προωθεί µια ονειρική κατάσταση στην οποία µπορούµε να έχουµε και να είµαστε ό,τι επιθυµούµε ταυτόχρονα» («Cloud Time» Dean Lockwood & Rob Coley ). Το project συγκεντρώνει έργα και περφορµανς που αναφέρονται στην εξέλιξη της σχέσης του ανθρώπου µε τη µηχανή, της αναδυόµενης υπολογιστικής τεχνολογίας και της σχέσης της µε ότι είναι διαχρονικά αντιληπτό ως πολιτισµική παράδοση στις κοινωνίες.

Παίρνοντας ως βάση τη συναισθηµατική αντίσταση των κοινωνιών να ακυρώσουν δυαδικότητες ή να αποδεχτούν καινοτοµίες που µπορεί να αµφισβητούν ότι συνήθως νοείται ως εγγενής παράδοση -σύµφωνα µε την περιοχή και τον τρόπο ζωής τους- οι συµµετέχοντες καλλιτέχνες εφαρµόζουν διαφορετικά µέσα, χρησιµοποιώντας -ότι συνήθως θεωρείται- «παραδοσιακή» πρακτική, όπως το κέντηµα και το σχέδιο παρουσιάζοντας τα ως µορφές τέχνης προσαρµοσµένες σε ένα σύγχρονο πλαίσιο παραγωγής και διάδοσης τέχνης, εµπλέκοντας τα µε νέα µέσα όπως σύγχρονα και πρώιµα υπολογιστικά γραφικά, ώστε να τονίσουν τις προκλήσεις προσαρµογής στις συνεχώς µεταβαλλόµενες ανάγκες των σύγχρονων κοινωνιών. Μία επαναλαµβανόµενη συστροφή µεταξύ ψηφιακού και φυσικού, παρελθόντος και µέλλοντος ως σκιαγράφηση του παρόντος. Στοχάζοντας πάνω στην ιδέα του κόσµου των cyborg όπου «οι άνθρωποι δεν φοβούνται την κοινή συγγένειά τους µε ζώα και µηχανές, δεν φοβούνται τις µόνιµα µερικές ταυτότητες και τις αντιφατικές απόψεις»το project εξετάζει, την κοινωνική αντίληψη για τις ταυτότητες φύλου, την αντιπροσώπευση θηλυκότητας στην ιστορία της τέχνης, την έµφυλη διάσταση της τεχνητής νοηµοσύνης, και οικολογίες του µέλλοντος ως εν δυνάµει (“επινοηµένες”) παραδόσεις.

Η έκθεση βρίσκεται σε μόνιμο διάλογο με το χωρικό πλαίσιο στο οποίο εξελίσσεται· έναν αυτοοργανωμένο artist-run χώρο που δίνει βήμα σε πειραματικές ιδέες και υποστηρίζει ανεξάρτητες εκθέσεις αναγνωρίζοντας την ευαλωτότητα της διαδικασίας παραγωγής τους. Το “Paradoxical e-Traditions” δημιουργεί ένα δίκτυο φροντίδας ανακαλώντας εναλλακτικές σχέσεις εργασίας μιας διαφορετικής οικονομίας που στηρίζεται στην αλληλεγγύη και εμπιστοσύνη. Σημαντικοί παράγοντες που απαιτούνται ώστε να λειτουργήσουν αυτές οι εναλλακτικές εργασιακές διαδικασίες, που συνθέτουν την εικαστική κοινότητα τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και σε τοπικό.
Όπως αυτό αποτυπώνεται στο έργο του Nicolas Sassoon, SKYLIGHT, που μέσω των ιδιωματικών οπτικών στοιχείων,επαναφέρει τις εμπειρίες και αναμνήσεις του από την αυτόνομη καλλιτεχνική (underground) σκηνή στο Δυτικό Καναδά (Βανκούβερ), δημιουργώντας pixelated μοτίβα και ψηφιακά moiré που βασίζονται στις παραδοσιακές ταπετσαρίες, ξανασχεδιάζοντας την αρχιτεκτονική των φυσικών χώρων σε ψηφιακά περιβάλλοντα. Το έργο του Θεόκλητου Τριανταφυλλίδη “Self Portrait” (Recycling Ork) καλεί να αναστοχαστούμε τα στερεότυπα αποτύπωσης της ταυτότητας φύλου και της αλληλεπίδρασης του ψηφιακού με το φυσικό παρουσιάζοντας τ@ ψηφιακ@ ήρω@ του υπό την μορφή παραδοσιακού υφαντού που θυμίζει έκθεμα σε μουσείο λαϊκής τέχνης. Αντιστοίχως στο έργο της “Daemonic Ecran Vivant” η Ίρια Βρεττού, παρουσιάζει ένα κινούμενο πορτρέτο που βασίζεται στην ιδέα του Tableau Vivant ανακαλώντας τεχνικές παρουσίασης κινούμενης εικόνας του 19ου Αιώνα. Η Βρεττού ζωντανεύει τα χειροποίητα σχέδια της μέσα από ένα τελετουργικό αέναης μεταμόρφωσης που αναδεικνύει την ρευστότητα μεταξύ ανθρώπινων και μη, σωμάτων, υποκειμενοποίηση φύλων, χρόνου και χώρου. Στην εγκατάσταση της, η Erica Scourti χρησιμοποιεί καθημερινά υλικά (lo-fi media) όπως διαφορετικές ποιότητες χαρτιού, χαρτοπετσέτες και αποκόμματα από διαφημιστικά φυλλάδια για να αρχειοθετήσει σκέψεις από την καθημερινή της ζωή σε ένα εν εξέλιξη έργο συλλογικής και αυτο-αφηγηματικής ανάγνωσης που εξερευνά το συναίσθημα, την υποκειμενικότητα και τον καταναλωτισμό. Το έργο της Κυριακής Γονή, “Eternal U” θίγει θέματα φροντίδας και συναισθηματικών υποδομών ενός φαντασιακού(;) μέλλοντος, όπου η σχέση του ανθρώπου με την μηχανή επεκτείνεται πέρα από τα σημερινά αντιληπτά όρια του φύλου,της ιδιωτικοποίησης των δικαιωμάτων διαχειρισης δεδομένων, του ανθρώπινου και του μηχανικού στοιχείου, προβάλλοντας σχέσεις εξάρτησης μεταξύ ανθρώπινων αναγκών, υψηλής τεχνολογίας και καπιταλιστικής οικονομίας. Η Μαρίνα Βελησιώτη χρησιμοποιώντας τοπικές παραδοσιακές τεχνικές όπως η χρήση του αργαλειού στο έργο της “Pacific Call”, τονίζει την έννοια της χειρονομίας, όπως και στα χειροκεντηματά της που εμπλέκουν ιστορίες επιστημονικής φαντασίας και σύγχρονης πραγματικότητας.
Θέματα παρουσίασης διαφορετικών ταυτοτήτων μέσα από την χρήση κειμένου και εικόνας τίθενται μέσα από το έργο της εκλιπούσας Maïa Izzo Foulquier (1991-2019), Homme Sandwich (Femme Propagande). H οποία παρουσίασε στο σύνολο του έργου της, μια πολύ προσωπική και συγκινητική κριτική της καπιταλιστικής πατριαρχίας, της αντίληψης του ρόλου της γυναίκας στη κοινωνία, των θεσμικών και συμπεριφορικών κανόνων που τον πλαισιώνουν, από την οπτική της καλλιτέχνιδα, σεξεργάτριες και ακτιβίστριας. Το έργο της Georgia Fambris χαρακτηρίζεται από την ιδέα της αποδόμησης των όσων συνήθως νοούνται ως “παραδοσιακές” συμπεριφορές θυληκοτήτων με την χρήση οικιακών συσκευών “παραδοσιακά” κατασκευασμένων και διαχρονικά προβεβλημένων ώς εργαλεία αποκλειστικά για γυναικεία χρήση. Επικαλούμενη την ιστορία του performance και την προβολή του γυναικείου σώματος στο “Α Lexicon of Gesture” η Evann Siebens αναδημιουργεί χαρακτηριστικές χειρονομίες τόσο διάσημων όσο και ξεχασμένων από την ιστορία της τέχνης καλλιτέχνιδων, σε μία αυτο-αφηγηματική και ευάλωτη προβολή “φεμινιστικής εκμάθησης” της ιστορίας της τέχνης.
Μία ελλιπής εκπροσώπηση της γυναικείας φιγούρας ηχεί αντίστοιχα μέσα από το έργο της Μαρίνα Καρέλλα που δημιουργεί γλυπτικές εικόνες που πραγματεύονται το κενό, ενώ ταυτόχρονα φέρουν μία ενέργεια παρουσίας με την ζωική μορφή να κυριαρχεί. Στο γλυπτό της “Cat” δημιουργεί την ψευδαίσθηση του υφάσματος και της ρευστότητας.

Paradoxical e-Traditions
Μία οµαδική έκθεση σε επιµέλεια Γεωργίας Λιάπη
Με έργα από: Μαρίνα Βελησιώτη, Ίρια Βρεττού, Κυριακή Γονή, Μαρίνα Καρέλλα, Georgia Fambris, Maïa Izzo-Foulquier, Nicolas Sassoon, Erica Scourti, Evann Siebens, Theo Triantafyllidis.

Διάρκεια Έκθεσης: 12 Απριλίου – 25 Μαΐου, 2022.
Ώρες λειτουργίας έκθεσης:
Τετάρτη – Σάββατο, 18:00 – 21:00, και κατόπιν ραντεβού.

P.E.T. Projects, artist-run space. Κερκύρας 87, Κυψέλη, Αθήνα
http://www.petprojects.studio

*H Ίρια Βρεττού και η Κυριακή Γονή είναι SNF ARTWORKS Fellows

Το Sunday Cook είναι η πρώτη έκδοση του Kottage, βασισμένη στο ομώνυμο συλλογικό Instagram project το οποίο γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας για τον COVID-19. Υπογραμμίζοντας τη σημασία της διατομεακότητας μέσω της γεφύρωσης των κόσμων του φαγητού και της τέχνης, καταγράφει τους μαγειρικούς πειραματισμούς διαφόρων σύγχρονων ελλήνων/ελληνίδων καλλιτεχνών/καλλιτέχνιδων — προσεγγίζοντας την κουζίνα ως προέκταση του studio. Το βιβλίο είναι εν μέρει βιβλίο συνταγών κι εν μέρει artbook, παρουσιάζοντας μία συλλογή ποικίλων συνταγών, φωτογραφίες των υλικών τους, της εκτέλεσής τους και των γευστικών αποτέλεσμάτων τους, καθώς επίσης και συνοδευτικά κείμενα και συνεντεύξεις, εξερευνώντας τη δημιουργική υβριδικότητα και τις διαπολιτισμικές δυνατότητές της.

Η δράση θα περιλαμβάνει μία παρουσίαση της έκδοσης, η οποία θα διατίθεται προς πώληση — καθώς και την επιτόπια εκτέλεση μίας πρωτότυπης συνταγής από τον Ελληνοπαλαιστινιοιορδανό chef Βασίλη Χαμάμ, σχεδιασμένη ειδικά για την περίσταση και σε άμεσο διάλογο με τις ιδέες και το περιεχόμενο του project, η οποία θα σερβίρεται στο κοινό.

Συμμετέχοντες/συμμετέχουσες καλλιτέχνες/καλλιτέχνιδες: Μαρία Βαρελά, Δημήτρης Εφέογλου, Βαλεντίνα Κάργα, Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Βιργινία Μαστρογιαννάκη, Νατάσα Μπιζά, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Νεφέλη Παπαδημούλη, Κοσμάς Νικολάου, Κώστας Παππάς, Φώτης Σαγώνας, Νάνα Σαχίνη, Βαλίνια Σβορώνου, Ευαγγελία Σπηλιοπούλου, Μαρία Τσάγκαρη, Αλέξης Φιδετζής, Ελένη Χριστοδούλου

Με κείμενα από τους/τις: Σοφία Ελίζα Μπουράτση, Αναστάση Στρατάκη, Χριστίνα Τζέκου, Βασίλη Χαμάμ

*Οι Μαρία Βαρελά, Δημήτρης Εφέογλου, Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Βιργινία Μαστρογιαννάκη, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Νεφέλη Παπαδημούλη, Κοσμάς Νικολάου, Βαλίνια Σβορώνου, Ευαγγελία Σπηλιοπούλου, Μαρία Τσάγκαρη και Αλέξης Φιδετζής είναι SNF ARTWORKS Fellows.

APODEC
Βεροίας 4, 54625 Θεσσαλονίκη
Verias 4, 54625 Thessaloniki, Greece

12.05.2022, 18:00

Περισσότερες πληροφορίες: https://kottageprojekts.com/tsc2020booklaunch

Το στούντιο καλλιτεχνών δεν είναι απλώς ένας χώρος: είναι ένας τρόπος σκέψης που δίνει έμφαση στις αναδυόμενες, διαισθητικές, ενσωματωμένες και μη γραμμικές διαδικασίες. Ως ένας μη κερδοσκοπικός χώρος τέχνης με νέο residency πρόγραμμα, σειρά workshops, εκθέσεων και μαθημάτων, καθώς και εργαστήριο του Διονύση Χριστοφιλογιάννη, το στούντιο ορίζεται σε σχέση με άλλες καλλιτεχνικές πρακτικές, ενσωματώνοντας έναν τύπο συλλογικού εργαστηρίου.

Το space52 παρουσιάζει το Forthcoming III, το τρίτο μέρος του ερευνητικού έργου, το οποίο ξεκίνησε το 2018. Χαρτογραφώντας τα υλικά ίχνη των εργασιακών διαδικασιών των καλλιτεχνών, η έκθεση συγκεντρώνει μια συλλογή από γλυπτά, σχέδια και κατακερματισμένα αντικείμενα, μινιατούρες αυτοσκηνοθετημένων έργων σε εξέλιξη. Η έκθεση εξετάζει τις συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα σε στούντιο καλλιτεχνών και επισκέψεις στο στούντιο, διαμορφώνοντας μια έρευνα για το εκτεταμένο έδαφος των σημερινών καλλιτεχνικών πρακτικών. Ως πρώτη έκθεση στο νέο χώρο του space52 στην οδό Λάρνακος 28, στο κέντρο της Αθήνας, το Forthcoming III προσκαλεί μια διαφορετική ομάδα σύγχρονων καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και χορευτών, να ξεκινήσουν και να καλλιεργήσουν αμοιβαίες ανταλλαγές γύρω από τη γνώση και την πρακτική τους.

Forthcoming III
Space52
Λάρνακος 28, 104 46, Αθήνα
28 Απριλίου – 21 Μαΐου
www.space52.gr

Εγκαίνια: 28 Απριλίου, 19:00-22:00
Ώρες λειτουργίας: με ραντεβού ([email protected])

Επιμελητής: Διονύσης Χριστοφιλογιάννης
Βοηθός Έρευνας: Αθηνά Λασιθιωτάκη
Κατάλογος/Poster: Παντελής Βιταλιώτης – Magneto
Residency Coordinator/Liaison: Αριάνα Καλλιγά

Καλλιτέχνες: Ιωάννης Δέδες, Μαίρη Ζυγούρη, Rene Habermacher, Lise Harlev, Νικομάχη Καρακωστάνογλου, P4 architecture, Νίκος Παπαδόπουλος, Ηλίας Παπαηλιάκης, Νίκος Σαρλής, Γιώργος Σταματάκης, Αντώνης Στοαντζίκης, Γιώργος Τσεριώνης, Απόστολος Καρακατσάνης, Γιώργος Κόντης, Kαρολίνα Κρασούλη, Εσμεράλδα Μομφερράτου, Mathias Malling Mortensen, Helene Nymann, Παντελής Βιταλιώτης – Magneto, Ιωάννα Ράλλη, Σωκράτης Φατούρος, Διονύσης Χριστοφιλογιάννης, Andi Xhuma

*Ο Γιώργος Κόνητς, η Καρολίνα Κρασούληκαι ο Andi Xhuma SNF ARTWORKS Fellows

Δύο πλάσματα πασχίζουν να υπάρξουν. Όλα σπάζουν και ξαναφτιάχνονται. Ο κόσμος και τα σώματα ξανακολλάνε σε συνδυασμούς που διαρκώς αλλάζουν. Δεν ξέρουν αν τελικά θα καταφέρουν να αποφύγουν αυτό που έρχεται να τα συνθλίψει. Παραδόξως συνεχίζουν με πάθος τον απροσδιόριστο κύκλο της ύπαρξης τους, το μόνο που τους έχει μείνει άλλωστε είναι η επιβίωση. Δεν είναι ένα θαύμα η ζωή; Κάποιες στιγμές μοιάζουν ελάχιστα και φοβισμένα, κάποιες άλλες κάπως επιθετικά. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, είναι απολύτως ακίνδυνα. Μακάρι να τα καταφέρουν!

Συντελεστές:

Σύλληψη- Χορογραφία: Νατάσα Σαραντοπούλου
Ερμηνεία: Ιωάννα Αντώναρου, Νατάσα Σαραντοπούλου
Σύμβουλος Δραματουργίας: Αλέξανδρος Μιστριώτης
Σκηνικά- Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Μουσική Σύνθεση: Παύλος Κατσιβέλης
Σχεδιασμός Φωτισμού: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθοί: Γιάννης Σταυρόπουλος, Φοίβος Πετρόπουλος
Φωτογραφίες: Άρης Παπαδόπουλος, Περικλής Πραβήτας
Παραγωγή: Εν Εξάλλω ΑΜΚΕ, Καλλιτεχνικός Οργανισμός Πρόσωπο

 7, 8, 21, 22, 28 και 29 Μαΐου στις 21.00
Μ54, Μενάνδρου 54 (πάροδος).
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά

Λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων η κράτηση είναι απαραίτητη.
Τηλέφωνο κρατήσεων: 6977660260 Διάρκεια: 30’

Κατά τη διάρκεια της παράστασης θα γίνει χρήση στροβοσκοπικών φωτισμών (strobe lights).
Η παράσταση “SAUVAGE” πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και του πολιτιστικού οργανισμού ΝΕΟΝ.

*H Νατάσα Σαραντοπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellow στο πεδίου του χορού

Μετά την πρεμιέρα στο MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών, το ελαττωματικό αγόρι συνεχίζει στην Αθήνα ως μέρος του The Queer Archive festival #3

Ένα «ελαττωματικό» αγόρι αντιμέτωπο με μια πολλαπλά φοβική και βίαιη ελληνική επαρχία. Αίμα από μπουνιά στο βιντεοπαιχνίδι και αίμα εκτός της οθόνη. Ένα αγόρι που δεν είναι καλό στο να είναι αγόρι και πρέπει να αλλάξει, να γίνει σκλάβος των επιθυμιών των άλλων. Ενώ εκείνο θέλει να είναι σκλάβα μόνο όπως η Britney Spears στο I’m a Slave 4 U, θέλει να χορεύει καμιά φορά όπως η Britney γιατί έχει πλάκα, χωρίς να φοβάται ότι θα το δείρουν. Μια τυπική ελληνική οικογένεια που με το πρόσχημα ότι θέλει το καλό του παιδιού της, δεν ξέρει ποιο είναι το καλό του παιδιού της. Ένα αγόρι που καταλήγει να δέρνει με τη ζώνη τα αρκουδάκια του, παίζοντας τον μπαμπά που φροντίζει τα παιδιά του. Παρόν και παρελθόν συγκρούονται: ένας βίαιος πατέρας που γίνεται daddy που γίνεται daddy issues. Ένα αγόρι που κάνει ό,τι του κάνουν και διώχνει μακριά «ελαττωματικά» αγόρια σαν κι αυτό. Τα Πόκεμον και η Σέιλορ Μουν της τηλεόρασης ως τα μεγάλα αφηγήματα της παιδικής ζωής, ως escapism σε έναν κόσμο πολύχρωμο. Και η ελπίδα για τη μεταμόρφωση σε κάτι άλλο, σε κάτι με φτερά, σε κάτι μακριά-από-εδώ.

H performance «ελαττωματικό αγόρι» βασίζεται στο ομώνυμο best-seller βιβλίο τ@ Sam Albatros «ελαττωματικό αγόρι», το πρώτο queer best-selling μυθιστόρημα στην Ελλάδα. Πρόκειται για μία υβριδική performance που συνδυάζει video art, φωτογραφίες από το οικογενειακό άλμπουμ και lip syncs· στοιχεία που εναλλάσσονται & αλληλοσυμπληρώνονται, οδηγώντας σε ένα κατακερματισμένο κι ωστόσο συνεκτικό αφήγημα. Στο επίκεντρο ένα παιδάκι που προσπαθεί να παίξει με ό,τι παιχνίδια του δίνονται: τους φίλους του, τα πόκεμον, την τηλεόραση, τα ηλεκτρονικά και τη βία της ελληνικής επαρχίας.

Σύλληψη-προσαρμογή-σκηνοθεσία-performer: Sam Albatros
Drag artist: Holly Grace
Με την υποστηρίξη της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση

Performance «ελαττωματικό αγόρι»
The Queer Archive festival #3
Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3
12 Μαϊου 2022, 21:00-22:00

*@ Sam Albatros είναι SNF ARTWORKS Fellow

Το Spring Forward, η μεγάλη γιορτή του σύγχρονου χορού, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από 28 Απριλίου έως 1 Μαΐου 2022. Με αφορμή την επετειακή του διοργάνωση 10 χρόνων, η Ελευσίνα θα αποτελέσει για τέσσερις ημέρες το διεθνές κέντρο του σύγχρονου χορού, παρουσιάζοντας 25 παραστάσεις από 16 χώρες, με δωρεάν είσοδο. Συμμετέχουν πάνω από 100 χορευτές και χορογράφοι από την Ευρώπη και την Ασία, καθώς και πολλοί επαγγελματίες του σύγχρονου πολιτισμού.

Σε αυτό το πλαίσιο πραγματοποιείται το πρώτο Startup Forum: μια ομάδα ανερχόμενων παρουσιαστών και επιμελητών χορού θα καθοδηγηθεί στο φεστιβάλ από τους πιο έμπειρους συνεργάτες του Aerowaves, θίγοντας καίρια ζητήματα για προγραμματισμό σύγχρονου χορού. Θα απονεμηθούν βραβεία σε τρεις επιλεγμένους συμμετέχοντες για να παρουσιάσουν έργα καλλιτεχνών του Aerowaves όταν επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Η Betsy Gregory, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Aerowaves και πρώην διευθύντρια του Dance Umbrella, θα ηγηθεί της πρωτοβουλίας.

Συμμετέχοντες: Νικόλας Βαμβουκλής (GR), Eva Posedel (SI), Pétur Armannsson (IS), Chiara Bersani (IT), Tendai Malvine, Makurumbandi (NO), Fatima Ndoye (FR), Guillaume Guilherme (CH), Μαρία Μανουκιάν (GR), Jenna Jalonen (HU), Thjerza Balaj (DK), Aleksandra Lytvyn (UKR).

Το Spring Forward είναι μια συνδιοργάνωση της 2023 Ελευσίνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, σε συνεργασία με τον καλλιτεχνικό οργανισμό DAN.C.CE UNITIVA και το ευρωπαϊκό δίκτυο σύγχρονου χορού Aerowaves.

Περισσότερες πληροφορίες: https://aerowaves.org/
Γνωρίστε τους 20 καλλιτέχνες: https://aerowaves.org/artists/
Το Aerowaves συγχρηματοδοτείται από το πρόγραμμα Creative Europe της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρόσβαση στην Ελευσίνα
# 21χλμ

Με αυτοκίνητο ή μηχανή μέσω της Αττικής Οδού ή από τη Λεωφόρο Αθηνών, σε μόλις 25 λεπτά από το κέντρο της Αθήνας
Με λεωφορείο (γραμμές 845 και 871 από Πειραιά, 876 από τον σταθμό “Αγ. Μαρίνα” του μετρό και 878 από Αχαρνές)
Με προαστιακό (στάση “Μαγούλα” και στη συνέχεια, με το λεωφορείο 863)
Με ΚΤΕΛ (γραμμή Μέγαρα – Νέα Πέραμος – Ελευσίνα, με αφετηρία την πλατεία Ασωμάτων στο Θησείο)

*Ο Νικόλας Βαμβουκλής είναι SNF ARTWORKS Fellow στο πεδίο της επιμέλειας.

Η ατομική έκθεση της εικαστικού Μαργαρίτας Αθανασίου με τίτλο «The World» εγκαινιάζεται αυτήν την εβδομάδα στο MISC ATHENS (Τούσα Μπότσαρη 20, Κουκάκι). Η δουλειά της Αθανασίου βασίζεται στο κείμενο, χρησιμοποιεί τεχνικές κολάζ και συνδυάζει την αυτοβιογραφία και την ιστορία για να δημιουργήσει πολυεπίπεδες αφηγήσεις που φέρνουν κοντά το χιούμορ και την υπέρβαση. Σε αυτή την πολύ προσωπική έκθεση, παρουσιάζει μια σειρά γυάλινων τυπωμάτων μεγάλων διαστάσεων και μια έκδοση που δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τη σχεδιαστική ομάδα του MISC, τη Σύλβια Σαχίνη και τον Μάνο Τζαβολάκη.

Σε άμεση σχέση με την οπτική της γλώσσα, τα έργα του «The World» είναι ψηφιακά κολάζ που συνδυάζουν εικονογράφηση και αρχειακές εικόνες για να δομήσουν απόκρυφα τοπία πάνω στο γυαλί. Οι ημιδιαφανείς, εύθραυστες συνθέσεις απεικονίζουν αγάλματα άγριων ζώα, εικονογραφημένα φυτά, πλαστικούς διακοσμητικούς βράχους, προσωπικά αντικείμενα και αντικείμενα ιστορικής αξίας για να δημιουργήσουν εικονικά μνημεία για το καθημερινό και το ιερό. Χρησιμοποιώντας αρχετυπικά ρομαντικά εικονογραφικά στοιχεία, όπως τα λουλούδια και οι καρδιές, η Αθανασίου αποτυπώνει φανταστικές σκηνές που είναι μεγαλεπήβολα pop, παιχνιδιάρικα πομπώδεις, ξεδιαντροπα αυτο-αναφορικές και μιλούν με χιούμορ για τον πόνο, τον πλούτο και τη δύναμη που μπορεί να φέρει το τέλος μιας σχέσης.

MISC ATHENS
Τούσα Μπότσαρη 20, Κουκάκι

*Η Μαργαρίτα Αθανασίου είναι SNF ARTWORKS Fellow (2021) στο πεδίο των εικαστικών.

Η Κυριακή Γονή με μια ατομική έκθεση στο Kunstverein Ost στο Βερολίνο Gallery Weekend: Η σημασία της φωνής στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης

Στο Not allowed for algorithmic audiences (2021), ένας ψηφιακός φωνητικός βοηθός αναλύει τα ψηφιακά φωνητικά συστήματα και τη σχέση τους με τα στερεότυπα φύλου, τις κοινωνικές ανισότητες, καθώς και με τις υποδομές επιτήρησης και την κλιματική κρίση.

Συνεχίζοντας την έρευνα της στη σχέση του ανθρώπου και της μηχανής και στις πολιτικές πτυχές της τεχνολογίας, η Κυριακή Γονή εστιάζει στο έργο αυτό στη χρήση των φωνητικών βοηθών και τη σημασία της φωνής. Τα τελευταία χρόνια οι ψηφιακοί βοηθοί έχουν διεισδύσει δυναμικά στην καθημερινότητα μας, εκτελώντας μια σειρά καθηκόντων για εμάς και συγχρόνως συλλέγοντας τους ήχους, που εμείς παράγουμε για την περαιτέρω εκπαίδευσή τους.

Μια σειρά από ερωτήματα προκύπτουν: Ποιος παράγει ήχο, ποιος ακούει, τι ηχητικά δεδομένα συλλέγονται από τις συσκευές αυτές και πως επηρεάζουν την επιτήρηση; Η αναγνώριση φωνής και η χρήση φωνητικών εντολών διατίθενται από τεχνολογικούς κολοσσούς με μονοπωλιακό χαρακτήρα, στελεχωμένους κατά κύριο λόγο από λευκούς άντρες προγραμματιστές. Πώς το γεγονός αυτό επαναφέρει διακρίσεις, στερεότυπα και ζητήματα ταυτότητας, τάξης και φύλου στις υποδομές αυτές; Τέλος ποιο είναι το αποτύπωμα των υποδομών αυτών στο περιβάλλον όσον αφορά στα υλικά κατασκευής, τις εκπομπές, την κρυφή εργασία αλλά και τους ηλεκτρονικούς σκουπιδότοπους;

Στη διάρκεια μια πολύ ζεστής εβδομάδας του Αυγούστου στην Αθήνα, ένας πλασματικός ψηφιακός βοηθός, που ακούει στο όνομα “Voice”, δανείζεται ένα avatar στο Διαδίκτυο και παρουσιάζεται μπροστά στους χρήστες. Για επτά συνεχόμενες ημέρες μονολογεί για τα προαναφερθέντα θέματα αναλύοντας πληροφορίες, τις οποίες έχει συλλέξει κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του. Την τελευταία μέρα μοιράζεται μια σειρά από συμβουλές για το “πώς να μην ακούγεται κάποιος από τους αλγόριθμους”.

Τον μονόλογο ερμηνεύει με ιδιαίτερη ευαισθησία η ηθοποιός Σοφία Κόκκαλη, ενώ το τρισδιάστατο avatar δημιουργήθηκε με βάση το πρόσωπο της ηθοποιού.

Η Κυριακή Γονή είναι εικαστικός. Η δουλειά της εστιάζει στην αλληλεπίδραση της τεχνολογίας με την κοινωνία, το περιβάλλον και τις υποδομές. Έχοντας ολοκληρώσει σπουδές στη Ζωγραφική και τις Ψηφιακές Τέχνες, αλλά και την Κοινωνική και Πολιτισμική Ανθρωπολογία, η Γονή εντάσσει συστηματικά στην καλλιτεχνική της πρακτική την έρευνα και τις συνεργασίες με επιστήμονες και ερευνητές σε διάφορα πεδία, συνδυάζοντας τες με τη δημιουργία κόσμων και ποιητικών αφηγήσεων. Η δουλειά της παρουσιάζεται σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και μπιενάλε διεθνώς.

Το Not allowed for algorithmic audiences αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος φιλοξενίας καλλιτεχνών ArtScience, που ιδρύθηκε το 2021 από την Art Collection Telekom σε συνεργασία με την Ars Electronica για την προώθηση της κριτικής, καλλιτεχνικής ενασχόλησης με ψηφιακές τεχνολογίες, όπως η ρομποτική, η τεχνητή νοημοσύνη, ο ψηφιακός έλεγχος και επιτήρηση. Στο πλαίσιο του residency, η Κυριακή Γονή είχε την ευκαιρία να ανταλλάξει ιδέες για την ρομποτική ψυχολογία με την καθηγήτρια Martina Mara στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Linz στο Πανεπιστήμιο Johannes Kepler. Το έργο αποτελεί πλέον μέρος της Συλλογής Τέχνης Deutsche Telekom.

Για περισσότερες πληροφορίες, ακολουθήστε τους παρακάτω συνδέσμους:

https://kyriakigoni.com/

KYRIAKI GONI

Επιμελητές Nathalie Hoyos και Rainald Schumacher
Διάρκεια έκθεσης 28.04. – 21.05.2022
Εγκαίνια 27.04.2022 18:00-21:00
KVOST
Kunstverein Ost e.V.
Leipziger Str 47 /
Jerusalemer Str
10117 Berlin

Η Μαρία Λουίζου (SNF ARTWORKS Fellow 2020) συμμετέχει στο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών του Watermill Art Center, στο Long Island της Nέας Υόρκης.

Το Watermill Art Center είναι ένα διεπιστημονικό εργαστήριο για τις τέχνες και τις ανθρωπιστικές επιστήμες με έδρα τη Νέα Υόρκη.

Η ατομική έκθεση του Σπύρου Κοκκώνη με τίτλο “What If We Kissed In The Exhaustion Funnel” παρουσιάζεται στην Saigon Athens από τις 8 έως τις 30 Απριλίου 2022.

You are ready to work 12-16 hours a day. You don’t make any excuses. Employees who move on from Nesting Agent status must place their training notes in an approved shredding bin. Toned abdominal muscles and a flat stomach are the Holy Grail of your vacation appearances. Don’t go to parties. Study highly profitable skills all day long. Record your progress. Sell your skills and experience. Electronic devices capable of capturing or storing information, which could be used to exfiltrate data, are not permitted in Production Areas. You are determined to work hard to succeed.

Text by Giannis Galiatsos

Το Σάββατο 9 Απριλίου ξεκινάει το τρίτο κεφάλαιο της έκθεσης There is Nothing Inevitable About Time στο οποιο συμμετέχουν οι Etel Adnan, The Athens Zine Bibliotheque, Κωνσταντίνος Γιώτης, Ευφροσύνη Δοξιάδη, ΦΡΜΚ, Karrabing Film Collective, Lala Meredith-Vula, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Praneet Soi.

Διαβάσετε περισσότερα, εδώ.
Διάρκεια έκθεσης: 3 Φεβρουαρίου – 7 Μαΐου 2022

Ωράριο έκθεσης: Τετάρτη – Παρασκευή, 12:00 – 20:00
Σάββατο, 12:00 – 17:00

Υποστήριξη: Ο SAHA – Supporting Contemporary Art From Turkey παρείχε υποστήριξη στην Sena Başöz, Iaspis, Σουηδικό Ινστιτούτο Αθηνών, Perianth Hotel

*O Κωνσταντίνος Γιώτης και η Μαλβίνα Παναγιωτίδη είναι SNF ARTWORKS Fellows

SECCMA TRADE: Λεπτομέρειες Αγάπης

Πότε ήταν η τελευταία φορά που άθελά σου έσκασες ένα μικρό χαμόγελο; Ή 
που ένιωσες μέσα σου ζεστασιά, έστω και φευγαλέα; Ή που το σώμα και το 
μυαλό σου συγκινήθηκαν, έστω και λίγο; Πότε ήταν η τελευταία φορά που
 παρατήρησες ή έπαθες εμμονή με ένα θραύσμα που δείχνει κάπου αλλού,
 αλλά είναι ταυτόχρονα τόσο ισχυρό από μόνο του; Ανήσυχοι για τη
 σαρωτική της δύναμη, ξεχνάμε συχνά την αγάπη που βρίσκεται στις
 λεπτομέρειες. Η ατίθαση, ακυβέρνητη, ριζοσπαστική, παραληρηματική,
 μεταμορφωτική αγάπη κατοικεί σε όλα όσα αποτελούν μέρος της, όσο μικρά
 κι αν είναι. Αυτά τα θραύσματα, λεπτομέρειες μιας ολοένα και πιο
 επεκτατικής, μεταβαλλόμενης κοσμικής ροής, όταν απελευθερωθούν και
 παρατηρηθούν, είναι ικανά να σηκώσουν κύματα. Η αγάπη είναι καταλύτης 
αλλαγής, ίσως ο πιο ισχυρός, πέρα από τις κατηγοριοποιήσεις του
 ανθρώπινου και πέρα από τις προσπάθειες προσδιορισμού και ελέγχου της.
 Τα κομμάτια της, όπως τα απερίκλειστα υπόγεια ρεύματα, ορίζουν το
 ρυθμό και παρακολουθούν την κίνηση της, όπως το μπάσο δονεί το σώμα 
επιτρέποντας στη μελωδία να ταξιδέψει, να μεταβληθεί και να εκφραστεί.

Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν σε αυτήν την πρωτοβουλία καλούνται να 
στείλουν δικές τους λεπτομέρειες αγάπης, να μοιραστούν ένα κομμάτι που 
πιθανόν να λειτουργούσε μόνο του κάπου αλλού, στο οποίο αν εστιάσουμε,
 μπορεί να εκπέμψει νέο φως, να ευνοήσει και να γίνει μέρος μιας
 δικτυωμένης έκφρασης αγάπης σε όλες της τις μορφές, τις εκφάνσεις και
 τα κανάλια επικοινωνίας, ενθαρρύνοντας νέες συνδέσεις.

Σαν πλοία στη θάλασσα, τα στοιχεία της αγάπης παράγουν κύματα που
 μπορούν να ταξιδέψουν σε όλη της την έκτασή μέχρι ο αντίκτυπός τους,
 μεγάλος ή μικρός, να γίνει αισθητός στην ακτή. Έχοντας επίγνωση του
 βάθους του κόσμου και των ρευμάτων που υπάρχουν από κάτω τους
 εμφανίζονται σαν αφρός που σημαδεύει φευγαλέα την τεράστια, ρευστή
επιφάνειά της.

Το εναρκτήριο SECCMA Trade, σε συνεργασία με τον
 επιμελητή Κώστα Στασινόπουλο, εξετάζει τις λεπτομέρειες που συνθέτουν
 τις έννοιες της κοινότητας, της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας και
 του ίδιου του να αγαπάς. Οι Λεπτομέρειες Αγάπης αποτελούν μια συλλογή
 διαφορετικών πραγμάτων που είναι σημαντικά για όσ@ αγαπούν και μια 
σύνδεση μεταξύ των αρχών που αυτ@ μοιράζονται και που επιτρέπουν 
τελικά την ίδια τους την ύπαρξη.

Όλα τα κέρδη του SECCMA Trade: Λεπτομέρειες Αγάπης θα δοθούν στους
 Emantes, μια φιλανθρωπική κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση που
 παρέχει ψυχοκοινωνική υποστήριξη σε ΛΟΑΤΚΙΑ+ πρόσφυγες/μετανάστες.

Συμμετέχουν: Chioma Ebinama, Adham Faramawy, Μενέλαος Καραμαγγιώλης, Pennie Key,
 Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Καρολίνα Κρασούλη, Χριστόδουλος Παναγιώτου,
 Spyros Rennt, Giles Round, Sin Wai Kin, Himali Singh Soin, P. Staff,
Bones Tan Jones, Revital Cohen & Tuur Van Balen.

Επιμέλεια: Κώστας Στασινόπουλος

*Οι Pennie Key, Xρυσάνθη Κουμιανάκη, Καρολίνα Κρασούλη, Spyros Rennt είναι SNF ARTWORKS Fellows.