Κατηγορία: Νέα των Fellows

Μπορεί μια έκθεση να μοιάζει με σύναξη μαγισσών, επιμελημένη στη βάση της αυτονομίας, του μοιράσματος γνώσεων και ριζοσπαστικής φροντίδας;

Η ιδέα της «έκθεσης ως σύναξη» προέρχεται από την ανάγκη μας ν’ ανοίξουμε έναν διάλογο ανάμεσα στα προσωπικά και πολιτικά βιώματα του παρόντος, θέτοντας έτσι το ερώτημα της σχέσης μεταξύ διαθεματικού φεμινισμού και επιμελητικής πρακτικής. Γι’ αυτό, ως επιμελήτριες ονειρευόμαστε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για τη συνύπαρξη πολλαπλών φωνών και ταυτοτήτων και την ανάδειξη των συλλογικών σχέσεων στη διαμόρφωση των προκείμενων αναζητήσεών μας. Η μαγεία ως έννοια προσεγγίζεται με διττό τρόπο: από τη μία πλευρά λειτουργεί ως αρχέτυπο ενδυνάμωσης και σημείο αναφοράς φεμινιστικών αγώνων, υπογραμμίζοντας την ιστορική εξέλιξη καπιταλισμού, αποικιοκρατίας και πατριαρχίας (Φεντερίτσι). Από την άλλη, δρα ως μεταφορά για τις έμφυλες και ταξικές διαστάσεις που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη καλλιτεχνική παραγωγή παίζοντας καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις σχετικά με τους τρόπους υλοποίησης της ίδιας της έκθεσης και το ερώτημα της αυτονομίας της. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των καλλιτεχνίδων/@/ών βρίσκονται συναισθήματα και ενσώματες εμπειρίες που προέρχονται από συστήματα καταπίεσης. Το πλαίσιο τους είναι διασυνοριακό, ενώ ταυτόχρονα αναδύονται μνήμες και φαντασιακά συλλογικής δράσης, καθώς και δυνατότητες επούλωσης μέσα σε μικρόκοσμους ανοιχτούς προς την αλλαγή.

To Coven γεννήθηκε το Γενάρη του 2020 μέσα από συζητήσεις για την επιθυμία να έρθουμε κοντά, να ανταλλάξουμε θεραπευτικές και υποστηρικτικές πρακτικές και να χωρέσουμε μαζί σε νέους τρόπους συμβίωσης στα πλαίσια μια έκθεσης. Το πρώτο και το δεύτερο lockdown μας ανάγκασαν να αναβάλουμε την έκθεση δύο φορές βάζοντας μας σε σκέψεις για το πώς μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε μια ιδέα της οποίας ο πυρήνας είναι η εγγύτητα σε φυσικό χώρο. Αποφασίσαμε το Coven να μετατραπεί σε ένα ταξίδι από το online στο offline και να φτιάξουμε μαζί μια κοινότητα φροντίδας πέρα των ορίων του φυσικού χώρου με μια σειρά από διαδικτυακές συνάξεις με τη μορφή workshops, συζητήσεων και ομάδων ανάγνωσης που θα καταλήξουν, covid επιτρέποντος, στην υλοποίηση της έκθεσης στο φιλόξενο χώρο του Φεμινιστικού Αυτόνομου Κέντρου Έρευνας.

“Όσα περισσότερα μοιράζεσαι, τόσα λιγότερα χρειάζεσαι”, έγραφε ο Larry Mitchel στο queer-φεμινιστικό παραμύθι του, The Faggots & Their Friends Between Revolutions, για μια εξεγερμένη ουτοπία.

Έτσι, με το αγκάλιασμα μιας φεμινιστικής οπτικής έξω από το ανταγωνιστικό περιβάλλον των πλέον κυρίαρχων, κερδοσκοπικών και μη, καλλιτεχνικών θεσμών, το Coven ως σύλληψη επιθυμεί να ενσωματώσει τις «πολιτικές αγάπης» που ονειρεύεται.

Το online πρόγραμμα ξεκινά με το “Coven/Care WWW³ (WORLD WIDE WEB/WILD.WO.MEN WITCHES / WORLD WITHOUT WORK)”

ΠΟΤΕ: 28.11.2020 στις 18.00 Αθήνα/ 17.00 Βερολίνο
ΠΟΥ: Online
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 2 h
ΓΛΩΣΣΑ: Αγγλικά

Ο αριθμός συμμετεχόντνω είναι περιορισμένος. Για όσες/όσους/@ ενδιαφέρονται, μπορούν να στείλουν e-mail με θέμα “Coven/Care” και το όνομά τους στο [email protected] ώστε να λάβουν link με την πρόσκληση για το event.

Επιμέλεια: Βασιλεία Κάγκα και Κατερίνα Στάμου

H Βασιλεία Κάγκα είναι SNF ARTWORKS Fellow 2020 στο πεδίο της επιμέλειας εικαστικών εκθέσεων.

Το έργο της Αιμιλίας Λιόντου Utravel, έλαβε το βραβείο AK Kunstpreis 2020. Το βραβείο απονέμεται από το Arbeiterkammer (Επιμελητήριο Εργαζομένων) της Άνω Αυστρίας σε απόφοιτους του Kunstuniversität Linz των οποίων το έργο σχετίζεται με το εργασιακό περιβάλλον, την τρέχουσα κατάσταση εργασίας, τις τάσεις στον κόσμο της εργασίας.

Ο αλγόριθμος Lachesis (μέρος του τρίπτυχου “Οι Μοίρες”) παρουσιάζεται στο Cyber Salon του “PIKSEL20. The future narrow, where you don’t want to go.”

Οι μυθικές οντότητες αποκτούν αλγοριθμική υπόσταση και αντλούν υλικό από τα ανοικτής αδειοδότησης αποθετήρια δυτικού πολιτισμού μέσω του συσσωρευτή Europeana. Τα εναποθετημένα αρχεία γίνονται λειτουργικά μέσω της δομικής τροποποίησης τους.

Οι τρεις μοίρες είναι:
η Κλωθώ, γνέθει το νήμα της ζωής
η Λάχεσις, μοιράζει τους κλήρους, καθορίζοντας τι θα «τύχει» στον καθένα και
η Άτροπος, κόβει χωρίς τον παραμικρό δισταγμό το νήμα της ζωής των ανθρώπων

Ο μύθος καθορίζει τη λειτουργία και το μοντέλο συμπεριφοράς των τριών αλγορίθμων.

Όπως η μυθική Κλωθώ επιλέγει και προετοιμάζει την α ύλη, ο αλγόριθμος Klotho συλλέγει όλες τις εικόνες που θα υποβληθούν σε επεξεργασία.

Η μυθική Λάχεσις δημιουργεί το νήμα. Ο αλγόριθμος Lachesis δημιουργεί ένα συνεχές νήμα που ξετυλίγεται στην οθόνη. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται το νέο αναδιαμορφωμένο υλικό αντλεί οπτική έμπνευση από την υφαντική. Το νήμα παραμένει συνεχές και περιστρέφεται από δεξιά προς τα αριστερά και από αριστερά προς τα δεξιά δημιουργώντας ένα ατελείωτο υφάδι. Αυτή η ευθυγράμμιση δημιουργεί νέα μοτίβα μέσω των σχέσεων που αναπτύσσουν τα γειτονικά εικονοστοιχεία.

Η μυθική Άτροπος κόβει το νήμα της ζωής και ο αλγόριθμος Atropos κόβει κομμάτια αυτού του νέου ψηφιακού υφαντού και τα μετατρέπει σε αυτόνομα φυσικά αντικείμενα, χαρίζοντας τους μια ανεξάρτητη ύπαρξη.

Οι αλγοριθμικές μοίρες σύμφωνα με τους νόμους της αναγκαιότητας καλούνται να επαναπροσδιορίσουν το πεπρωμένο τoυ αρχειακού υλικού, αναθέτοντας την ιδιότητα της ύλης στην πολιτιστική κληρονομιά για να επαναπροσδιορίζουν τον ψηφιακό μετασχηματισμό της.

Το 61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πραγματοποιείται φέτος online, λόγω της πανδημίας, από τις 5 έως τις 15 Νοεμβρίου.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε τη συμμετοχή των Fellow μας σε προβολές, συζητήσεις και την έκθεση “Οικειότητα: Μια σύγχρονη τυραννία”.

Προβολές
Digger – Τζώρτζης Γρηγοράκης (Fellow 2018, moving image)

Kala Azar – Τζάνις Ραφαηλίδου (Fellow 2020, moving image)

Ανθολόγιο μιας Πεταλούδας – Κωστής Χαραμουντάνης (Fellow 2020, moving image)

Μήλα – Χρήστος Νίκου (Fellow 2020, moving image)

Όπως θα συνέβαιναν μέσα στο νερό – Aνθή Δαουτάκη (Fellow 2019, visual arts)

Το τέλος του πόνου (Μια πρόταση) – Ζακλίν Λέντζου (Fellow 2018, moving image)

Το νόημα του Αυγούστου – Μάνος Παπαδάκης (Fellow 2020, moving image)

Στα βήματά της  – Αναστασία Κρατίδη (Fellow 2019, moving image)

Έκθεση – “Οικειότητα: μια σύγχρονη τυραννία”

Δώδεκα έργα ελλήνων καλλιτεχνών, εμπνευσμένα από τις ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού, εκτίθενται σε αναπάντεχα σημεία στη Θεσσαλονίκη. Μια διαδρομή στο μοναδικό, σύνθετο αστικό τοπίο του σήμερα.

Το Φεστιβάλ ανέθεσε και φέτος σε 12 νέους έλληνες εικαστικούς να δουν ο καθένας από μια ταινία του Διαγωνιστικού και να φιλοτεχνήσουν ένα έργο εμπνευσμένο από αυτήν. Η έκθεση, η οποία πραγματοποιείται σε συνεργασία με τον Μητροπολιτικό Οργανισμό Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης (ΜΟΜus), με την υποστήριξη του Outset Contemporary Art Fund Greece, επρόκειτο να παρουσιαστεί όπως κάθε χρόνο στο MOMus – Πειραματικό Κέντρο Τεχνών (Αποθήκη Β1, Λιμάνι Θεσσαλονίκης). Μετά τις τελευταίες εξελίξεις με την πανδημία, η έκθεση πραγματοποιείται σε ανοιχτούς χώρους της Θεσσαλονίκης, όπως είχε προβλεφθεί.

Συμμετέχουν οι Fellows: Ιλεάνα Αρναούτου (2020), Μαρία Βαρελά (2019), Ζωή Γαϊτανίδου (2019), Πέτρος Ευσταθιάδης (2020), Ιάσονας Καμπάνης (2020), Αριστείδης Λάππας (2020), Ιάσονας Μέγκουλας (2018), Μαργαρίτα Μποφιλίου (2019), Πάολα Παλαβίδη (2018)

Η έκθεση προβλέπεται να παρουσιαστεί, μετά τη Θεσσαλονίκη, και στην Αθήνα, στην The Project Gallery (Νορμανού 3, Μοναστηράκι).

Συζητήσεις -Directors’ Corner – 11 Νοεμβρίου

Συμμετοχή του Τζώρτζη Γρηγοράκη για το “Digger”

Το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής – Αργυρός Αλέξανδρος απονεμήθηκε στο «Digger» του Τζώρτζη Γρηγοράκη στο 61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για ένα από τα πέντε συνολικά βραβεία που απέσπασε το ντεμπούτο του Έλληνα σκηνοθέτη. Συγκεκριμένα, η ταινία απέσπασε ακόμα το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, το βραβείο του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου, το βραβείο καλύτερης ταινίας από την επιτροπή των φοιτητών των πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης, αλλά και το βραβείο κοινού.

Το Digger είναι ένα σύγχρονο γουέστερν. Είναι η ιστορία του Νικήτα, που ζει αποτραβηγμένος στην κορυφή ενός ορεινού δάσους. Μια βιομηχανία επεκτείνεται επιθετικά διαταράσσοντας την άγρια φύση και απειλώντας τον πρωταγωνιστή μας. Η μεγαλύτερη απειλή όμως έρχεται με την ξαφνική άφιξη του γιου του, ο οποίος επιστρέφει για να διεκδικήσει το μερίδιο του κτήματος που κληρονόμησε μετά τον θάνατο της μητέρας του. Με φόντο μια κοινωνία σε ατμόσφαιρα εμφυλίου, οι δύο άνδρες συγκρούονται μετωπικά, με τη φύση ως τον μόνο παρατηρητή.

Ο Τζώρτζης Γρηγοράκης είναι SNF ARTWORKS Fellow 2018 στον τομέα της κινούμενης εικόνας.

H αθηναϊκή φουάρ Art Athina , μία από τις παλαιότερες στην Ευρώπη, μεταφέρεται φέτος σε ψηφιακό περιβάλλον λόγω των πρωτόγνωρων συνθηκών που διαμορφώθηκαν με την έλευση της επιδημίας του κορονοϊού. Οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας aavirtual.gr  να “περιηγηθούν” από τον υπολογιστή, την ταμπλέτα ή το έξυπνο τηλέφωνό τους δωρεάν σε περισσότερες από 55 γκαλερί από την Ελλάδα και το εξωτερικό και να γνωρίσουν τους καλλιτέχνες και τα έργα που προτείνουν χωρίς κανέναν χρονικό περιορισμό, καθώς η Αrt Athina Virtual θα είναι προσβάσιμη σε 24ώρη βάση .

H Αrt Athina Virtual έχει τεθεί υπό την Αιγίδα της Α.Ε. της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου.

Δείτε παρακάτω τη συμμετοχή των SNF ARTWORKS Fellows:

VIEWING ROOM

A.ANTONOPOULOU.ART GALLERY
https://aavirtual.gr/viewing-room/a-antonopoulou-art-gallery/
Στεφανία Στρούζα (Fellow 2018)

ΤHE BREEDER
https://aavirtual.gr/viewing-room/τhe-breeder-gallery/
Αριστείδης Λάππας (Fellow 2020)

CRUX GALERIE
https://aavirtual.gr/viewing-room/crux-galerie/
Ανέστης Ιωάννου (Fellow 2020)

ELENI KORONEOU GALLERY
https://aavirtual.gr/viewing-room/eleni-koroneou-gallery/
Ειρήνη Ευσταθίου (Fellow 2020)

DONOPOULOS IFA GALLERY
https://aavirtual.gr/viewing-room/donopoulos-ifa-gallery/
Φώτης Σαγώνας (Fellow 2018)

KALFAYAN GALLERIES
https://aavirtual.gr/viewing-room/kalfayan-galleries/
Ράνια Μπέλλου (Fellow 2018)

LOLA NIKOLAOU GALLERY
https://aavirtual.gr/viewing-room/lola-nikolaou-gallery/
Βασίλης Αλεξάνδρου (Fellow 2020)

HOT WHEELS ATHENS
https://aavirtual.gr/viewing-room/hot-wheels-athens/
Αναστασία Παύλου (Fellow 2019)

ZOUMBOULAKIS GALLERY
https://aavirtual.gr/viewing-room/zoumboulakis-gallery/
Δημήτρης Εφέογλου (Fellow 2019)

VIDEOS

Meals on Wheels, Manolis Daskalakis Lemos (Fellow 2018)
Factitious Imprints, Eva Papamargariti (Fellow 2019)
Like a Rock Like a Wave Like the Sea, Valinia Svoronou (Fellow 2019)

Τα «Μήλα» του Χρήστου Νίκου θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στις διαδικασίες της 93ης διοργάνωση των Όσκαρ, για τη διεκδίκηση του Βραβείου Διεθνούς Ταινίας Μεγάλου Μήκους (πρώην Βραβείο Ξενόγλωσσης Ταινίας).

Αυτό αποφάσισε η ειδική επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού που ανάμεσα στις υποψήφιες ταινίες, διάλεξε το ντεμπούτο του Χρήστου Νίκου που συνεχίζει εντυπωσιακά την καριέρα του στο διεθνές προσκήνιο, μετά την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ της Βενετίας στο τμήμα Ορίζοντες, τη συμμετοχή του στα Φεστιβάλ του Τορόντο, του Τελιουράιντ, του Σικάγου (όπου και απέσπασε το Βραβείο Σεναρίου για τον Χρήστο Νίκου και το Σταύρο Ράπτη), τη διανομή της σε πάνω από 30 χώρες σε όλον τον κόσμο και τη σφραγίδα που έβαλε η εταιρία της Κέιτ Μπλάνσετ στην παραγωγή της ταινίας, με την ίδια να διατελεί χρέη executive producer.

Ο Χρήστος Νίκου είναι Fellow 2020 στο πεδίο της κινούμενης εικόνας.

Readiness: The LARP

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ:| ΚΩΣΤΗΣ ΣΤΑΦΥΛΑΚΗΣ, ΤΕΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΗΣ ΦΙΔΕΤΖΗΣ

Οι «Σημειώσεις για την Ετοιμότητα: Βήμα 1» είναι ένα οδηγός για να προετοιμάσετε τους εαυτούς σας και τα ράφια σας.

Αντλώντας έμπνευση από την αντιδραστική κουλτούρα των preppers (άτομα και ομάδες που προετοιμάζονται για την επιβίωσή τους σε περίπτωση καταστροφής ή πολιτειακής εκτροπής), ο Κωστής Σταφυλάκης, ο Τεό Τριανταφυλλίδης και ο Αλέξης Φιδετζής υιοθετούν τη φόρμα του παιχνιδιού ρόλων για να αναπτύξουν μια σειρά από χαρακτήρες για την «Ετοιμότητα», ένα εμβυθιστικό έργο που επιχειρεί να ερευνήσει τις καταστροφικές φαντασιώσεις της κατάστασης επιφυλακής.

Η «Ετοιμότητα» ξεδιπλώνεται online ως μια επική μάχη ανάμεσα σε μια ομάδα από preppers και στη Χρυσή Ορδή, αυτή την ασυγκράτητη μάζα των «απροετοίμαστων», όπως αναφέρονται στην αργκό και την παραφιλολογία των preppers. Χρησιμοποιώντας τη δομή ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού, για οικιακά περιβάλλοντα, οι καλλιτέχνες δημιουργούν ένα LIVE STREAM που αλληλεπιδρά με το κοινό του YouTube μέσω του Live Chat. Σε λειτουργία παιχνιδιού, οι χαρακτήρες αυτοί θα μοιραστούν σημειώσεις για την ετοιμότητα, θα προτείνουν στρατηγικές επιβίωσης και θα αναπτύξουν ένα αισθητηριακό γλωσσάρι για τον συνεχιζόμενο εγκλεισμό μας.

Το έργο αυτό δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του project ENTER, που αποτελεί μια πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ωνάση. H ΣΤΕΓΗ και το Onassis USA δίνουν 120 ώρες σε καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο, ώστε να δημιουργήσουν μέσα στο σπίτι τους μια σειρά από νέα πρωτότυπα έργα τέχνης που θα δώσουν φωνή στο σήμερα. Let’s ENTER.

15 OCT – 18:30 – 22:30 (ATH) Character Creation Workshop
16 OCT – 19:30 – 22:30 (ATH) LARP DAY 1 – STREAM LINK
17 OCT – 18:30 – 22:30 (ATH) LARP DAY 2 – STREAM LINK
18 OCT – 18:30 – 22:30 (ATH) LARP DAY 3 – STREAM LINK

Ο Αλέξης Φιδετζής είναι SNF ARTWORKS Fellow 2018 στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Οι χαρακτήρες στα νέα έργα του Αριστείδη Λάππα είναι βασισμένοι σε μυθολογικές αναφορές από την Ελλάδα, τη Μεσοποταμία, την Αίγυπτο. Η Θεά Αθηνά και η Ishtar, η Μεσοποτάμια θεά της γονιμότητας και του πολέμου είναι οι κύριες πρωταγωνίστριες, ενώ το Angra Mainyu, το δαιμονικό, καταστροφικό πνεύμα του Ζωροαστρισμού και η δρακοντοκτονία του Αγίου Γεωργίου συμβάλλουν επίσης στη αφήγηση. Folk διακοσμιτικά μοτίβα διανθίζουν τη μελωδία της φόρμας και του χρώματος ενώ παράλληλα εμπλέκονται σε ένα διαπολιτισμικό διάλογο.

Στο έργο του Λάππα, παρουσιάζονται δυο συγκρουόμενοι κόσμοι, του φωτός και του σκότους. Παρά την φαινομενικά απόλυτη φύση αυτών των διττών εννοιών, καλούμαστε να τις προσεγγίσουμε ως εύπλαστες κατασκευές ικανές να υιοθετούν ποιότητες διαφορετικές από τις προκαθορισμένες. Με αυτόν τρόπο, κάτι το οποίο μπορεί να θεωρηθεί ευαίσθητο και εύθραυστο μπορεί στην ουσία να είναι ανθεκτικό και δυνατό.

Στο έργο Athina and Her Girl Kill the Beast και Death by Fair Hands, αναγνωρίζουμε τη σύγκρουση αυτών των δυο κόσμων που οδηγεί στην εξόντωση του Τέρατος. Εδώ το στοιχείο του θανάτου θα μπορούσε να ειδωθεί όχι σαν αιφνίδιο τέλος αλλά ως μέσο απελευθέρωσης, ως μεταμόρφωση. Πρόκειται για μια προσπάθεια να εκλάβουμε τον θάνατο σαν μια απόλυτη πράξη αποδοχής ή ακόμα και σαν μια έκφραση αγάπης.

Το έργο του Αριστείδη Λάππα βρίθει ιστορικών και μυθολογικών αναφορών που του προσθέτουν μια πνευματική διάσταση. Στους πίνακές του, η φόρμα αποτελεί το μέσο για να οδηγηθούμε στο νόημα. Χρησιμοποιείται είτε ως εργαλείο αφήγησης είτε ως αντιπροσωπευτικό στοιχείο για τη δημιουργία ενός χαρακτήρα. Την ίδια στιγμή λειτουργεί σαν θεμέλιο στο οποίο ενσωματώνεται η πληροφορία με τη μορφή χρώματος, υφής ή μοτίβου. Με αυτό τον τρόπο, στο έργο του Λάππα ένας πίνακας αποτελεί ταυτόχρονα μια παραστατική και μια αφαιρετική σύνθεση.

Έχοντας εγκαθιδρύσει μια αισθητική γλώσσα σε συνέχεια της προηγούμενης δουλειάς του που αφορούσε την αστικότητα και τα σύμβολα της ελληνικής ταυτότητας, ο Λάππας έχει στόχο να κατασκευάσει μια ποιητική αφήγηση εστιάζοντας σε πιο εσωτερικά ζητήματα. Αντί να ακολουθήσει μια γραμμική πορεία σκέψης, η δουλειά του παρουσιάζει ένα χώρο στον οποίο διαφορετικές ιδέες ανακατασκευάζουν νέες ερμηνείες και προσελκύουν νέες επαφές. Μέσω της χρήσης της φόρμας, των πολυεπίπεδων συνθέσεων και των χρωματικών παλετών, ο καλλιτέχνης συνεχίζει την ερευνά του στην γλώσσα της ζωγραφικής.

O Αριστείδης Λάππας είναι Fellow 2020 στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΛΑΠΠΑΣ
TENDERNESS OF A CUTTING SWORD
12 Νοεμβρίου, 2020 – 9 Ιανουαρίου, 2021
The Breeder, Αθήνα

Η performance SJ αφηγείται μία αληθινή ιστορία. Το 1905 στην Orléans της Γαλλίας, ο κατάδικος Henri Languille έχασε τη ζωή του στη λαιμητόμο. Λίγα δευτερόλεπτα μετά την εκτέλεση ο γιατρός Beaurieux, παρών στο γεγονός, φώναξε το όνομα του εκτελεσθέντα. Τα μάτια της κομμένης κεφαλής ανταποκρίθηκαν ανοίγοντας ζωηρά. Το κάλεσμα του γιατρού επαναλήφθηκε άλλες δύο φορές. Την τρίτη φορά το βλέμμα του Henri έσβησε για πάντα. Το περιστατικό καταγράφηκε σε ένα κείμενο έκτασης 6 σελίδων από τον Dr Beaurieux ως ιατρικό πείραμα, στο αρχείο “les Archives d’Anthropologie Criminelle”. Το όλο συμβάν διήρκησε 30 δευτερόλεπτα. Το 1996 ο Douglas Gordon εκθέτει τις τελευταίες στιγμές του Henri Languille στο έργο 30 seconds text καταγράφοντας το περιστατικό της θανάτωσης του Henri σε ένα νέο κείμενο μικρότερης έκτασης, όπου για την ανάγνωσή του χρειάζονται 30 δευτερόλεπτα. Το 2020 η περφορμανς “SJ” επεκτείνει τη διάρκεια ανάγνωσης του “30 seconds text” μέσω της φώνησης. Πραγματοποιείται μια αποδομητική απόδοση του νέου αυτού κειμένου, προφέροντας κάθε ένα γράμμα του στη διάρκεια των 30 δευτερολέπτων. Χρειάζονται περίπου 8 ώρες για να διαβαστεί ολόκληρο το κείμενο στην τουρκική γλώσσα.

Το έργο SJ παρουσιάζεται στο Sakıp Sabancı Müzesi στην Κωνσταντινούπολη, σε επιμέλεια του Marina Abramovic Institute από τις 30/10 έως τις 15/11 καθημερινά 12:00-18:00, εκτός Δευτέρας, στην έκθεση Akış/Flux. Η προγραμματισμένη του διάρκεια ήταν 6 συνεχείς εβδομάδες. Μέρος της περφορμανς παρουσιάστηκε την άνοιξη του 2020 όπου διεκόπη εσπευσμένα λόγω της έξαρσης του covid 19. Η συνέχεια και ολοκλήρωσή της έκθεσης θα λάβει χώρα από αύριο, Παρασκευή 30/10/2020.

Λόγω έκτακτων υγειονομικών μέτρων η φυσική μου παρουσία στην έκθεση καθίσταται αδύνατη, αφού όλες οι μετακινήσεις μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας είναι επ’ αόριστον σε αναστολή. Στο πλαίσιο αυτό το “SJ” θα παρουσιάζεται σε μορφή βιντεο/ηχητικής εγκατάστασης καθ’ όλη την παραπάνω διάρκεια.

30″ για το κεφάλι του Henri
30″ για το κείμενο του Gordon
30″ για κάθε γράμμα

Eπιμέλεια: Marina Abramovic Institute

Sakıp Sabancı Müzesi, Κωνσταντινούπολη
Διάρκεια: 30/10 έως τις 15/11, καθημερινά, 12:00-18:00

Η Μαλβίνα Παναγιωτίδη και ο Βασίλης Παπαγεωργίου, και οι δύο τους Fellows 2018  στο πεδίο των εικαστικών, συμμετέχουν στην ομαδική έκθεση “On Heavy Rotation” στον χώρο Callirrhoë.

Το σημείο εκκίνησης της έκθεσης είναι μια κίνηση, η οποία επιταχύνεται συνεχώς φέτος: η περιστροφή γύρω από τον ίδιο τον άξονα. Με την πανδημία και τους περιορισμούς που συνδέονται με αυτήν, η περιστροφή έγινε μια συλλογική εμπειρία. Μεταξύ μιας σταθερά επαναλαμβανόμενης διανοητικής περιστροφής και μιας φυσικής αποτυχίας επαναλαμβανόμενων διαδικασιών, προκύπτει μια δυναμική, που μοιάζει με την εμπειρία μιας αίθουσας καθρεφτών. Η ενδοσκόπηση και η αυτογνωσία δημιουργούν ένα σημείο καμπής, το οποίο επηρεάζει το άτομο και – όπως ο χορός ενός άγχους – οδηγεί σε διακυμάνσεις μεταξύ ιλίγγου και στοχαστικής έκστασης. Η έκθεση ακολουθεί αυτές τις περιστροφικές κινήσεις με βάση διάφορα έργα και προσπαθεί να δημιουργήσει διασταυρώσεις μεταξύ των θεματικών ακτίνων τους.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες
Keren Cytter, Παναγιώτης Λουκάς, Matthias Noggler, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Βασίλης Παπαγεωργίου, Lia Perjovschi, Evelyn Plaschg, Σωκράτης Σωκράτους, Nadim Vardag, Gernot Wieland

Επιμέλεια
Severin Dünser & Ολυμπία Τζώρτζη

Καλλιρόης 122
Αθήνα 117 41

Πέμπτη & Σάββατο 4–8 μ.μ.
και κατόπιν συνεννοήσης

Soft opening
Δευτέρα, 2 Νοεμβρίου, 5–10 μ.μ.

2 Νοεμβρίου – 12 December 2020

The exhibition is kindly supported by

H έκθεση Urban Antibodies εξετάζει την ταυτότητα των πόλεων και των μεταλλάξεων. Στις τρέχουσες συνθήκες, η σχέση μας με το αστικό περιβάλλον μεταμορφώνεται δραστικά, καθώς βλέπουμε τη διακοπή της μέχρι τώρα καθημερινότητάς μας. Το να φανταστούμε το μέλλον φαίνεται ολοένα και πιο δύσκολο. Η έκθεση σκοπεύει να επαναπροσδιορίσει τις πόλεις ως ζωντανούς οργανισμούς, εξετάζοντας μεταφορικά και κυριολεκτικά τοποθεσίες τοξικότητας και ευπάθειας, αποκατάστασης και φροντίδας.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Lea Collet, Kωνσταντίνος Γιώτης (Fellow 2020), Ναταλία Γιαννούλα, Richard Müller, Εύα Παπαμαργαρίτη (Fellow 2019), Κωνσταντίνος Πέττας  (Fellow 2020), Ευθύμιος Σακκάς, Μάριος Σταμάτης, Βαλίνια Σβωρόνου (Fellow 2019).

Οργάνωση: weekend.Athens και Ναταλία Γιαννούλα

Διάρκεια: 31 Οκτωβρίου – 8 Νοεμβρίου, 16:00-21:00

Δήμητρας 15, Ταύρος

Αντλώντας έμπνευση από βίαια ιστορικά γεγονότα και τοπογραφικά μοτίβα στο Los Angeles, ο Γιώργος Μαραζιώτης (Fellow 2020) χρησιμοποιεί την ίδια την πόλη ως αλληγορία για να αμφισβητήσει πώς η κατασκευασμένη αλήθεια γίνεται συλλογική πεποίθηση και πώς τα όρια μεταξύ πραγματικού και φανταστικού μπορεί να είναι θολά. Η έκθεση Monroe Springs υπογραμμίζει τη συνύπαρξη αντίθετων εννοιών στην πρακτική του Γιώργου Μαραζιώτη, όπως η ασφάλεια και ο κίνδυνος, η απόκρυψη και η αποκάλυψη, η ευθραυστότητα και η στιβαρότητα.

Διάρκεια:
03.09.20 – 10.10.20

Base-Alpha Gallery
Kattenberg 12
B-2140 Antwerp – Borgerhout

42 ημέρες καραντίνας

460 ψηφιακώς αναρτημένα έργα (res.momus.gr)

23 συν-επιμελητές

89 επιλεγμένοι καλλιτέχνες

35 ημέρες δημιουργικής συνεργασίας.

Μία εκθεσιακή εκδοχή του ανοιχτού ψηφιακού καλέσματος που πραγματοποίησε το MOMus τον περασμένο Μάρτιο υπό το γενικό τίτλο «Resilience Project-Μαζί Ανθεκτικοί» έρχεται να αποτυπώσει η έκθεση «Together, So Far So Close» («Μαζί, Τόσο μακριά τόσο κοντά»). Το εγχείρημα της ομαδικής επιμέλειας των έργων, που δημιουργήθηκαν μέσα στην ασφυκτική συνθήκη της καραντίνας, αποτελεί μία συλλογική πρωτοβουλία ανάδειξης όσων, τελικά, μας ενώνουν, παρά την επιβεβλημένη κοινωνική απόσταση.

Η επιμελητική ομάδα έθεσε ως εναρκτήριο όρο («αρχή») και μέθοδο της διαδικασίας οργάνωσης την έννοια «μαζί» / ”together”. Κι αυτό, γιατί η πανδημία μάς αφορά όλους. Όλοι ήρθαμε αντιμέτωποι με τη συνθήκη της υγειονομικής απομόνωσης. Όλοι νιώσαμε έντονα και εξακολουθούμε να νιώθουμε ότι αυτό το πολύτιμο «μαζί» απειλείται, καθώς η σωματική επαφή, η κοινωνική εγγύτητα και η συλλογική συμβίωση μετατρέπονται σε εν δυνάμει κινδύνους για την επιβίωσή μας.

Τα έργα της έκθεσης μετουσιώνουν βιώματα, εμπειρίες, συναισθήματα, σκέψεις, ανησυχίες και ελπίδες, που μέσα τους όλοι μπορούμε να αναγνωρίσουμε κάτι ολότελα δικό μας. Ο εσώτερος κόσμος, το σπίτι ως χώρος εγκλεισμού αλλά και ενδοσκόπησης, η δυστοπική ερήμωση του αστικού τοπίου, η πρόσκαιρη ανακούφιση του φυσικού περιβάλλοντος, οι πολιτικές διαστάσεις της υγειονομικής επιτήρησης και, τέλος, η ακατάβλητη ανθρώπινη θέληση για ζωή και συνύπαρξη είναι θεματικοί άξονες που διατρέχουν τα έργα των δημιουργών.

Από κοινού, ερασιτέχνες και επαγγελματίες, καλλιτέχνες και φιλότεχνοι, απευθύνουμε προς το κοινό μία χειρονομία, συλλογική και δημοκρατική, γιατί πιστεύουμε ότι η τέχνη προσφέρει δι-έξοδο, εκφράζει και παρηγορεί τον καθένα μας ξεχωριστά και όλους συλλογικά. Μαζί, λοιπόν, εύθραυστοι και δυνατοί, παρά την επιβεβλημένη κοινωνική απόσταση, εκδηλώνουμε την ανυποχώρητη πρόθεσή μας για ουσιαστική επικοινωνία.

Κείμενο της επιμελητικής ομάδας.

Εποπτεία-Συντονισμός: Θούλη Μισιρλόγλου, αν. Διευθύντρια MOMus-Πειραματικού Κέντρου Τεχνών

Επιμελητική ομάδα: Ελευθερία Αλμασίδου, Χριστίνα Αραμπατζή, Λάρα Βρεττού, Αντωνέτα Γαρίτση, Δημήτρης Γατίδης, Λουλουδιά Γρέδη, Ελευθερία Καλπενίδου, Νανά Καντσά, Βαλεντίνη Μαργαριτοπούλου, Σμαράγδα Νιτσοπούλου, Ολίνα Οικονομίδου, Μαρίνα Παπαδάτου, Αγγελική Πατακιούτη, Φαίη Πιπινά, Αντώνης Ραπάνης, Μένη Σεϊρίδου, Τάνια Σιώπη, Μαρία Σουφλά, Νόπη Σωτηριάδου, Σοφία Τολίκα, Μαρία Τσαουσίδου, Δέσποινα Φατεσίδου, Μαρία Χαρμάνη

Συμμετέχοντες δημιουργοί στην έκθεση: Έφη Αμανατίδου, Χάρης Αναστασιάδης, Κατερίνα Αναστασίου, Ζωή Αντύπα, Σούλα Αποστολάκη, Σοφία Βαγγέλη, Λουκία Βασιλάκη, Κωνσταντία Βλαχίδου, Σοφία Γεωργιάδου, Γεωργία Γεωργίου, Μάιρα Γερούκη Ζήση, Ελεωνόρα Γεωρτσιάκη, Έλενα Γιανναδάκη, Σωτήρης Γκόνης, Θανάσης Γνεσούλης, Μαρία Δελλαπόρτα, Κατερίνα Ελευθεριάδου, Ανδρέας Ζαχαράτος, Αντιγόνη Ηλιάδη, Paul Handley, Δανάη Ιωαννίδου, Αναστάσιος Ιωάννου, Λέα Καββαδία, Δέσποινα Καβαλλάρη, Ιωάννα Καζάκη, Diran Kalaydjian, Ελευθερία Καλπενίδου, Αννέτα Καπόν, Σπυρίδων Καπρίνης, Στέλιος Καραθεοδώρου. Ιφιγένεια Καρατζιά. Μαρία Καρκανάκη. Κάλλη Καστώρη. Ανδρέας Κατσικούδης. Εύη Καφίρη, Νίκος Καχριμάνης, Κωνσταντίνος Κιουτσιούκης, Σύλβια Κουβέλη, Νίκος Κωστόπουλος, Loopo Studio, Κυριακή Λυκουρέση, Ηλέκτρα Μάιπα, Γεωργία Μανταλιά, Ελένη Μαράντου, Κωνσταντίνος Μαρκογιάννης, Παναγιώτης Μαυρομμάτης, Φοίβος Μίγγας, Εβελίνα Μούντζια, Αιμιλία Μπαλάσκα, Χρύσα Μπαρζόκα, Τάσος Μπίρης, Άννα Μπότου, Ευαγγελία Ναταλία Μπουτάση, Στράτος Ντόντσης, Δήμητρα Παπαγεωργίου, Φλωρεντία Παπαμήτρου, Στεφανία Πατρικίου, Έλενα Παυλίδου, Σοφία Πεχλιβανίδου, Αγγελική Πολίτη, Ζωγραφιά Ποπώλη, Bernard Pourrière, Αντώνης Ραπάνης, Σοφία Ροζάκη, Μαριάνα Ρωσσιάδου, Κατερίνα Σβορώνου, Σόφη Σενόγλου, Αλέξανδρος Σιμόπουλος, Χαρά Σκλήκα, Γιώργος Στεργιόπουλος, Άλντα Στέφα, Σοφία Συμιακάκη, Εριέττα Σύρογλου, Λουίζα Σωτηρίου, Σοφία Τολίκα, Φίλιππος Τσεμπέρης, Ιωάννα Τσιγάρα, Μαρία Τσιρουκίδου, Αλέκα Τσιρώνη, Ιωάννα Φλώρου, Μυρτώ Φουστέρη, Richard Whitlock, Ιωάννα Χαραλάμπους, Έλενα Χατζηαθανασίου, Κατερίνα Χατζηδημητρίου, Δροσούλα Μαρία Χατζηστάμου, Doreida Xhogu, Ασημίνα Ψύρρα

Διάρκεια έκθεσης: 20 Οκτωβρίου 2020 – 4 Νοεμβρίου 2020

O Αλέξανδρος Σιμόπουλος είναι ARTWORKS Fellow στο πεδίο των εικαστικών τεχνών το 2018 και η Ηλέκτρα Μάιπα το 2020.

Ο χορογράφος Σπύρος Κουβαράς και η ελληνογαλλική ομάδα σύγχρονου χορού
Synthesis 748, που ιδρύθηκε στο Παρίσι το 2008, έχοντας πια ως έδρα
τους την Αθήνα, υπογράφουν την νέα τους δημιουργία με το έργο, SISS /
PHUSS: while you carry time our bodies hold history, που θα
παρουσιαστεί στο Θέατρο Ροές για 4 παραστάσεις, 26-27 Οκτωβρίου και
2-3, Νοεμβρίου, με την οικονομική ενίσχυση του Υπουργείου Πολιτισμού
και Αθλητισμού, του CND-Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Χορού στο Παρίσι και
του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου. Ο διεθνής χορογράφος, με
δια-καλλιτεχνικές συνεργασίες, μεταξύ των οποίων με το CICA Museum
στη Νότια Κορέα και με το art@CMS, πρόγραμμα του πειράματος CERN στην
Ελβετία, δημιουργεί και αυτή την φορά ένα άχρονο, χορογραφικό σύμπαν
που δεν περιορίζεται στα σύνορα του πραγματικού. Η παράσταση, δεν
σχετίζεται με την αναπαράσταση του μύθου του Σισύφου, είναι ωστόσο ένα
έργο που εμπνέεται και επαναξιολογεί την μυθική αυτή μορφή,
εξετάζοντας το παράδοξο που γεννιέται απ’ την αντίφαση που υπάρχει
ανάμεσα στον πόθο του ατόμου και την παράλογη σιωπή του κόσμου. Σ’
έναν άτοπο σκηνικό χώρο, πέντε σώματα, με «γλυπτικά» κοστούμια που
σχεδιάστηκαν από τον εικαστικό Αντώνη Βολανάκη, σαν ωστικά κύματα μιας
αρχαϊκής ορμής αποκαλύπτουν αναδυόμενα στην επιφάνεια τους έναν δικό
τους κόσμο μυθοπλασίας. Τα μετα-μυθολογικά αυτά πλάσματα, βιώνουν στην
πληρότητά της τη μοναδική τους ύπαρξη, δημιουργώντας τον δικό τους
κόσμο, μια νεο-δομή με όρους διαρκούς αυτοθέσμισης, μια πολεοδομία του
μέλλοντος. Υπό τους ήχους της ηλεκτροακουστικής μουσικής σύνθεσης του,
αδελφού και επί χρόνια συνεργάτη του χορογράφου, Γιώργου Κουβαρά, το
νανομετρικό κύκλωμα κίνησης που χαρακτηρίζει την χορογραφία οδηγεί
προοδευτικά από την οργανική ενέργεια του σώματος στον σχηματισμό της
χειρονομίας και υποβάλλει ένα υπνωτικό έργο με μια αδιάκοπη aller
retour κινησιολογία. Εκεί, δεν υπάρχει εγκατάλειψη. Δεν υπάρχει τέλος.
Υπάρχει πάντα μια νέα αρχή. Ένα νέο ξεκίνημα, και ταυτόχρονα με το
ξεκίνημα υπάρχει και ο γυρισμός. Ο βράχος κυλάει ακόμα…

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Ιδέα, Χορογραφία: Σπύρος Κουβαράς

Διευρυμένη Σκηνογραφία: Αντώνης Βολανάκης

Μουσική Σύνθεση: Γιώργος Κουβαράς

Χορευτές: Alexandra Rogovska, Μαργαρίτα Τρίκκα, Άγγελος Παπαδόπουλος,
Σπύρος Κουβαράς

Performer: Άγγελος Σκούρτης

Καλλιτεχνική Συνεργάτης: Κορίνα Κοτσίρη

Βοηθός Χορογραφίας: Στέλλα Δημητρακοπούλου

Σχεδιασμός Φωτισμών: Θωμάς Οικονομάκος

Κατασκευή Κοστουμιών: Δάφνη Τσακότα

Φωτογραφίες και Video Credits: Γιώργος Μπακάλης

Προβολή και Επικοινωνία: Μαρία Τσολάκη

Παραγωγή: Synthesis 748

Η παράσταση επιχορηγείται απο το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού
και δημιουργήθηκε με την ευγενική υποστήριξη του Ιδρύματος Ιωάννου
Φ.Κωστοπούλου και του CND-Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Χορού στο Παρίσι.

Η Στέλλα Δημητρακοπούλου, βοηθός χορογραφίας, είναι SNF ARTWORKS Fellow 2019 στο πεδίο του χορού/χορογραφίας .

ΘΕΑΤΡΟ ΡΟΕΣ

Ιάκχου 16, Γκάζι

26-27 Οκτωβρίου και 2-3 Νοεμβρίου στις 21:30

Διαβάζεις τα δέντρα, τα βουνά στο πρωτότυπο.

Λες: Τι έχω εγώ να πω σ’ αυτή τη γλώσσα;

Το πληγωμένο ζώο μέσα σου βαθιά δεν απαντά.

Σωπαίνει.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Επιστροφή στη Λυπιού

Bien, P. and Constantine and P. and Keeley, E. and Van Dyck, K. (2004) A Century of Greek Poetry 1900-2000. Cosmos Publishing: New Jersey

Η Ελληνίδα ποιήτρια, μεταφράστρια και διανοούμενη, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ (1939-2020) στα ποιήματα της «Λυπιού» και «Στη Λυπιού και πάλι» αναφέρεται σε μια ετεροτοπία εντοπισμένη στο χώρο της ποίησης: τη Λυπιού, τον τόπο γέννησής του δικού της, προσωπικού λεξιλογίου. Είναι ο τόπος όπου φύονται η ματαίωση, η αναστάτωση, η οργή και η οδύνη, η αποτυχία των λέξεων να αρθρωθούν, μια περιοχή όπου έχει καταλήξει «ό,τι έχει χάσει». Η ποιήτρια δίνει το λόγο στα επισφαλή υποκείμενα και την υπαρξιακή τους αγωνία: πώς, πού και μέσα από ποια κανάλια ακούγονται και είναι ορατά; Η ενσώματη άρθρωση της δημόσιας φωνής όσο και η συνολική φυσική προσπάθεια που απαιτεί η παραγωγή ήχου μέσα από το σώμα γίνεται ένας διαρκής αγώνας. Ταυτότητες που δεν αναγνωρίζονται σε όλο το φάσμα της ύπαρξής τους από τον κυρίαρχο λόγο καλούνται να εφεύρουν ένα νέο κώδικα για να την επικοινωνήσουν, μια γλώσσα δική τους όπου το κάθε σωματίδιο της εμπειρίας τους, το κάθε συναίσθημα θα έχει μια λέξη να το σημαίνει. Στην έκθεση της Λυπιού σύγχρονες γυναίκες εικαστικοί συνθέτουν τους φθόγγους και παράγουν τους ήχους μιας προσωπικής όσο και κοινής γλώσσας, ικανής να φέρει το προσωπικό τους βίωμα ως μια συλλογική, ποιητική φωνή στο δημόσιο χώρο. Από το εσωτερικό της οικίας του Α-Dash στον αριθμό 74 μέχρι απρόσμενα εκτεθειμένα σημεία κατά μήκος του δρόμου της Ασκληπιού, τα έργα εμπλέκονται, συνυπάρχουν και ενσωματώνονται σε θραύσματα αρχειακού υλικού από φεμινιστικό τύπο της δεκαετίας του ‘70 (αρχείο της Έβελυν Βολίκα) με σκοπό να αποτυπώσουν τη θηλυκή εμπειρία του συναισθήματος από το «μέσα» προς το «έξω» αλλά και αντίστροφα.

Παράλληλα με την έκθεση, θα πραγματοποιηθεί δημόσιο πρόγραμμα που θα εκπέμπει μέσα από την ιστοσελίδα του Α-Dash (http://a-dash.space). Η έκθεση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

Συμμετέχουν: Ανθή Δαουτάκη, Ειρήνη Καραγιαννοπούλου, Μαρία Λοϊζίδου (Συλλογή Γκαλερί Δεσμός), Νίνα Παπακωνσταντίνου, Eva Isleifs και Rackel McMahon, Μαλβίνα Παναγιωτίδη , Νάνα Σαχίνη, Ζωή Χατζηγιαννάκη, This is not a feminist project

Επιμέλεια: Χριστίνα Πετκοπούλου

Α-DASH και κατά μήκος της οδού Ασκληπιού
Εγκαίνια (διευρυμένο ωράριο): Σάββατο 31 Οκτωβρίου 12-20.00
31 Οκτωβρίου – 22 Νοεμβρίου
Ώρες και μέρες λειτουργίας: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 17.00 – 20.00, Σάββατο 12.00-18.00 και κατόπιν ραντεβού.

Η Ανθή Δαουτάκη είναι SNF ARTWORKS Fellow 2019 στο πεδίο των εικαστικών τεχνών, η Μαλβίνα Παναγιωτίδη είναι Fellow 2018 στο ίδιο πεδίο, ενώ η Μάρη Σπανουδάκη, μέλος της ομάδας This is not a feminist project, είναι Fellow 2019 στο πεδίο της Επιμέλειας εικαστικών εκθέσεων.

Η Χριστίνα Πετκοπούλου, επιμελήτρια της έκθεσης, είναι Fellow 2019 στο πεδίο της επιμέλειας εκθέσεων.

Η έκθεση Αγαλματάκια, ακούνητα, αμίλητα κι αγέλαστα παρουσιάζει επτά νέα έργα στο δημόσιο χώρο στην ευρύτερη περιοχή της Πλατείας Αμερικής και των Κάτω Πατησίων.

Ο τίτλος της έκθεσης αναφέρεται στο ομώνυμο παιδικό παιχνίδι, το οποίο είναι κοινό σε πολλά μέρη του κόσμου: τα παιδιά που παίζουν καλούνται να μείνουν ακίνητα, σαν αγάλματα, όταν γυρίζει και τα κοιτάει αυτός που τα φυλάει.

Η έκθεση δίνει έμφαση στο στοιχείο του παιχνιδιού. Εξερευνά τη σχέση των σωμάτων, των αντικειμένων και των χώρων, την κίνηση και τη στατικότητά τους, ενώ προσεγγίζει τη δράση και την παρατήρηση ως ενεργητικές και αναστοχαστικές διαδικασίες. Βασίζεται στην τυχαία συνάντηση με τα έργα και στη δημιουργία ενός απρόοπτου που εμπλέκει το βλέμμα αλλά και όλο το σώμα, όπως τα παιδιά-αγαλματάκια «παγώνουν» στην στάση που τους πετυχαίνει η ματιά αυτού που τα φυλάει.

Η Αναστασία Δούκα ντύνει τα παγκάκια της πλατείας Καλλιγά. Το ζωντανό γλυπτό/μίμος της Χρυσάνθης Κουμιανάκη μιλάει τη γλώσσα των τοίχων γύρω από το γήπεδο μπάσκετ των οδών Σαμάρα και Καμπούρογλου. Η Ντόρα Οικονόμου σχηματίζει ένα χώρο στο μεγάλο δέντρο, στην άκρη του γηπέδου μπάσκετ των οδών Σαμάρα και Καμπούρογλου. Η Ραλλού Παναγιώτου αφήνει προσωπικά σημειώματα για δημόσιες υπηρεσίες στην πλατεία Παύλου Μπακογιάννη. Το έργο της Αλίκης Παναγιωτοπούλου είναι ταφή, σκόρπισμα, έκρηξη και διασπορά σπόρων αγριολούλουδων σε χώμα, πεζοδρόμια, υπονόμους που περιβάλλουν και συνδέουν τους τρεις χώρους. Ο Κώστας Ρουσσάκης μοιράζει ένα feuille-volante στους περαστικούς της πλατείας Καλλιγά. Ο Κώστας Τζημούλης παρεμβάλει γλυπτικά σχέδια στην περίφραξη του γηπέδου των οδών Σαμάρα και Καμπούρογλου.

Οι τρεις εκθεσιακοί χώροι λειτουργούν ανεξάρτητα αλλά σχηματίζουν και μια διαδρομή στην κάτω πλευρά της οδού Πατησίων, παράλληλη με αυτή του δρόμου. Κάθε χώρος έχει το δικό του χαρακτήρα αλλά όλοι μοιάζουν με κρυφούς κήπους σε μια παραμελημένη πλευρά της Αθήνας. Είναι οάσεις και τρύπες μέσα στον αστικό ιστό, ισορροπούν ανάμεσα στην ελεύθερη πρόσβαση, τον αποκλεισμό, την εγκατάλειψη, ξεδιπλώνοντας τις δυνατότητες και τα προβλήματα του δημόσιου χώρου.

Η έκθεση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού ΝΕΟΝ.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΑΓΑΛΜΑΤΑΚΙΑ, ΑΚΟΥΝΗΤΑ, ΑΜΙΛΗΤΑ ΚΙ ΑΓΕΛΑΣΤΑ

01/10/2020 – 31/10/2020

Πλατεία Παύλου Μπακογιάννη, Πλατεία Καλλιγά/Καραμανλάκη, Γήπεδο στις οδούς Σαμαρά & Καμπούρογλου | Αθήνα

Συμμετέχουν:
Αναστασία Δούκα , Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Ντόρα Οικονόμου, Αλίκη Παναγιωτοπούλου, Ραλλού Παναγιώτου, Κώστας Ρουσσάκης, Κώστας Τζημούλης

Επιμέλεια: Γαλήνη Νόττι

BEST FEATURE FICTION FILM ORPHEUS AWARD

Special Jury Award for Director: Rinio Dragasaki, Cosmic Candy

BEST SHORT FILM ORPHEUS AWARD

Special Jury Award: Electric Swan, Dir. Konstantina Kotzamani

Honorable Mention: The Distance between us and the sky , Dir. Vasilis Kekatos

HONORABLE DISTINCTION IN ANIMATION FILM

Honorable Distinction in Animation Film: Heatwave, Dir. Fokion Xenos

To project “Macho Sounds / Gender Noise” διερευνά τον τρόπο με τον οποίο οι σύγχρονες αντιλήψεις για το φύλο επηρεάζονται από ήχους σχεδιασμένους και ενσωματωμένους στις σύγχρονες τεχνολογίες. Eξετάζοντας τον ρόλο της αυτοκινητοβιομηχανίας, το έργο παίρνει ως αφετηρία τους τεχνητά παραγόμενους ήχους των συμβατικών ή ηλεκτρικών αυτοκινήτων σήμερα και των αυτοκινούμενων αυτοκινήτων του μέλλοντος. Συζητά πώς τα οχήματα –που διαφορετικά θα ήταν αθόρυβα– περιλαμβάνουν τεχνητούς ήχους κινητήρα για να εκδηλώσουν την επιτάχυνση και την ισχύ τους και έχουν τεχνητές γυναικείες φωνές από προεπιλογή  για να ευχαριστήσουν και να βοηθήσουν τον οδηγό.

Η Σοφία Ντώνα είναι SNF ARTWORKS Fellow 2020 στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Credits

3-channel video installation
Camera: Sofia Dona
(29 min, color, full HD, stereo)
Performers: Anna Pangalou, Stavros and Ilias Grillis
Editing: Red Light Studio, Sofia Dona
Excerpts from the video [CAR ASMR] by Motline

Animated text
Text: Daphne Dragona
(12:23 min, color, full HD)
RNN generated text: Lukas Rehm
Animation: Matthias Fritsch

Kinetic Sculpture
Design: Sofia Dona
(Object from rubber, metal, plastic
overall dimensions: 43cm x 100cm 170cm)
Production: Lazaridis Studio

Ο Ευθύμιος Μοσχόπουλος  (Fellow 2020) παίρνει μέρος στην performance “All Criteria This Position Any Moment” σε επιμέλεια του Pierre Bal-Blanc, με τον Victor Burgin και Cally Spooner και αναφορά στον Γιάννη Τσαρούχη.

Πληροφορίες:

All Criteria This Position Any Moment

Επιμέλεια: Pierre Bal-Blanc

Me τον Victor Burgin και Cally Spooner σε αναφορά του Γιάννη Τσαρούχη

Παρασκευή 18 & 19 Σεπτεμβρίου 2020

Κάθε μέρα στις 17.00, 18.00 & 19.00 (απαραίτητη κράτηση: [email protected])

Performed by Efthimios Moschopoulos

Διάρκεια 45 λεπτά (απαραίτητη η χρήση μάσκας)

———————–