Κατηγορία: Νέα των Fellows

H Δέσποιαν Φλέσσα  (Fellow 2018) συμμετέχει στο frontviews μαζί με τον Thorsten A. Kasper και τον Στέλιο Καραμανώλη.

Πληροφορίες

frontviews at HAUNT
Kluckstraße 23
10785 Berlin

Opening Thu 1 and Fri 2 Oct 2 – 9 pm
1 – 31 Oct 2020

regular opening hours
Wed – Sat 2 – 7 pm and by appointment

Ο Γιώργος Μωραΐτης  (Fellow 2018) και ο Αλέξανδρος Τζάννης (Fellow 2019) συμμετέχουν στην ομαδική έκθεση “Imagine you wake up and there is no Internet” στο Ρομάτνσο.

Τι θα συμβεί αν ξυπνήσουμε μια μέρα και το διαδίκτυο έχει εξαφανιστεί;

Η έκθεση “Imagine you wake up and there is no Internet” διερευνά τις επιπτώσεις της συνεχούς συνδεσιμότητας και της τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή. Με αφορμή την εμμονή μας με τις ψηφιακές τεχνολογίες, η έκθεση θέτει ερωτήματα και επιχειρεί να συνεισφέρει στη συζήτηση για τη συνύπαρξη ανθρώπου και μηχανής στον 21ο αιώνα. 13 καλλιτέχνες και 5 καλλιτεχνικές ομάδες παρουσιάζουν σενάρια από το παρόν και για το άμεσο μέλλον, στρατηγικές αποσύνδεσης και αποπροσανατολισμού, σχέδια απόδρασης και εκκένωσης των πόλεων, μελέτες για την κοινωνία της πληροφορίας, στιγμιότυπα της ψηφιακής ζωής και των υποδομών που μας επιτρέπουν να είμαστε συνδεδεμένοι στο δίκτυο καθώς και νέους συμβολισμούς για την πολιτική περίοδο που διανύουμε. Κάθε αίσθηση βεβαιότητας για το παρόν και το μέλλον φαίνεται να έχει αποσταθεροποιηθεί.

31 χρόνια μετά από τη δημιουργία του παγκόσμιου ιστού, έννοιες όπως ο χώρος, ο χρόνος, η αξία και η εργασία, έχουν αποκτήσει νέα νοήματα. Και θα συνεχίσουν να αποκτούν, καθώς η ταχύτητα με την οποία αλλάζει η τεχνολογία που επιλέγουμε να χρησιμοποιούμε δεν μας επιτρέπει συχνά να αντιδράσουμε και μας αφήνει στη θέση του παρατηρητή. Τα επίπεδα ελέγχου και επιτήρησης μέσα στα δίκτυα που πλοηγούμαστε, είτε προκύπτουν από πολιτικές αποφάσεις είτε από τους κανόνες της αγοράς, είναι τις περισσότερες φορές αδιαφανή. Την ίδια στιγμή, η καθημερινή μας ζωή και τα προσωπικά μας δεδομένα έχουν αποκτήσει μια ιδιαίτερη οικονομική αξία μέσα στο χώρο των δικτύων και η εμμονή μας με τη συνεχή συνδεσιμότητα, δεν μπορεί παρά μόνο να επιταχύνει ένα τεχνολογικό μέλλον όπου οι ανθρώπινες συμπεριφορές γίνονται προβλέψιμες ή μπορούν να προβλεφθούν ικανοποιώντας τις πολιτικές ή/και τις οικονομικές τάσεις.

Τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση αναδεικνύουν στιγμές και αποσπάσματα της ψηφιακής μας ζωής με στόχο να φέρουν στο προσκήνιο ζητήματα που αφορούν στη σχέση ανθρώπου και μηχανής και τον αντίκτυπο αυτής στη δημόσια σφαίρα. Η έκθεση επιχειρεί να ενισχύσει τη συζήτηση σχετικά με τη διαρκώς επιταχυνόμενη δυναμική του Διαδικτύου, τη θέση μας μέσα σε αυτό, και τα όρια μεταξύ ενός τεχνολογικού κόσμου που καθοδηγείται από τους ανθρώπους και μιας ψηφιακής πραγματικότητας που καθοδηγείται από τις μηχανές.

Διάρκεια Έκθεσης: 22 Οκτωβρίου – 15 Νοεμβρίου 2020
Ημέρες και Ώρες Λειτουργίας:
Πέμπτη 22 & Παρασκευή 23/10: 17.00 – 22.00
Τρίτη – Κυριακή: 14.00 – 19.00
Σάββατο 14 & Κυριακή 15/11: 17.00 – 22.00
Δευτέρα Κλειστά.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:
Μαρίνα Γιώτη (GR), Βαγγέλης Δεληγιώργης (GR), Αντώνης Καλαγκάτσης (GR), Γιώργος Μωραΐτης (GR), Μάνος Σακλάς (GR), Αλέξανδρος Τζάννης (GR), !Mediengruppe Bitnik & Low Jack (DE/FR), Aram Bartholl (DE), Jono Boyle (UK), Heath Bunting & Kayle Brandon (UK), Exonemo (JP), No Más / No More (GR), Molly Soda (U.S.), Superflux (UK), Technopolitics (AT), Filipe Vilas-Boas (PT)

Επιμέλεια: Κατερίνα Γκουτζιούλη και Voltnoi Brege

Στην έκθεση παρουσιάζονται για πρώτη φορά νέες αναθέσεις και έργα των καλλιτεχνών: Μαρίνα Γιώτη, Βαγγέλη Δεληγιώργη, Αντώνη Καλαγκάτση, Γιώργο Μωραΐτη, Μάνο Σακλά, Αλέξανδρο Τζάννη, Jono Boyle και η νέα εκδοχή του έργου “Tracing Information Society – A Timeline” από την καλλιτεχνική ομάδα Technopolitics.

Η έκθεση υλοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ και του Bios-Ρομάντσο.

Στο 9ο έτος λειτουργίας του, το 3 137 καλεί την κολεκτίβα Honey-Suckle Company με έδρα το Βερολίνο, να σχολιάσει, διαπραγματευτεί και επινοήσει ξανά την ιδέα της εθνικής ταυτότητας στο πλαίσιο του εορτασμού της επετείου για τα 200 χρόνια από το 1821. Με αυτή την αφορμή, η κολεκτίβα θα μετατρέψει τον χώρο του 3 137 σε μια βιτρίνα υψηλής ραπτικής και θα παρουσιάσει μια περφόρμανς μόδας εμπνευσμένη από ελληνικές λαϊκές φορεσιές.

Υποστηρίξτε τους 3 1 37 για την πραγματοποίηση αυτού του συλλογικού έργου που θα πάρει μορφή και θα παρουσιαστεί στον δημόσιο χώρο και στο κοινό της Αθήνας την άνοιξη του 2021.

3_317:
Το 3 137 είναι ένα artist-run space. Ξεκίνησε και παραμένει να είναι ο εργαστηριακός χώρος τριών καλλιτεχνών όπου μετά από καποιους μήνες συγκατοίκησης άνοιξε τις πόρτες του δημόσια. Επιθυμία είναι να φιλοξενήσει εκθέσεις, παρουσιάσεις, ομιλίες, (εφήμερες) δράσεις και εργαστηριακού χαρακτήρα πρότζεκτ. Πρόκειται για μια αυτοδιαχειριζόμενη προσπάθεια στηριγμένη σε όρους φιλοξενίας με στόχο τη συνεργασία και τη δικτύωση καλλιτεχνών. Σκοπός είναι να δημιουργήθουν συνθήκες αυτονόμησης του καλλιτεχνικού έργου από καθορισμένες φόρμες συνεργασίας και επικοινωνίας.

Το 3_317 ιδρύθηκε από τους Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Κοσμά Νικολάου και Πάκυ Βλασσοπούλου (SNF ARTWORKS Fellows 2018).

Δείτε και λάβετε συμμετοχή στην καμπάνια:

https://www.kickstarter.com/projects/3137athens/greece-2021-an-anti-fashion-show-by-honey-suckle-company

Ο Νικόλας  Βεντουράκης (Fellow 2020), o Θοδωρής Προδρομίδης (Fellow 2019) και η Στεφανία Στρούζα (Fellow 2018), συμμετέχουν στην 3η Βιομηχανική Μπιενάλε ‘Ride into the Sun’ στην Ίστρια της Κροατία.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:

Matthew Barney, Filip Borelli, Ben Cain, Jasmina Cibic, Teresa Cos, Christopher Cozier, Boris Cvjetanović, Dušica Dražić, Wim Janssen, Igor Eškinja, John Ford, Jeanno Gaussi, Nikolaus Geyrhalter, Helidon Gjergji, Krešo Golik, Tina Gverović, Scott Hocking, William E. Jones, Jelena Jureša, Mary Reid Kelley & Patrick Kelley, Guido Kucsko, Kuehn Malvezzi – Office KGDVS – Guido Jan Bral, Robert Kuśmirowski, Ana Kuzmanić, Lina Lapelytė – Vaiva Grainytė – Rugilė Barzdžiukaitė, Claudia Larcher, Paul Albert Leitner, Elvis Lenić, Silvio Lorusso, Marko Lulić, Basim Magdy, Ursula Mayer, Metal Guru – Sandro Đukić, Hana Miletić, Antun Motika, Bojan Mucko, Alban Muja, Gülşah Mursaloğlu, Damir Očko, Marina Orlić, Prabhakar Pachpute, Rupali Patil, Marek Piwowski, Agnieszka Polska, Theo Prodromidis, Tanja Prušnik, Godfrey Reggio, Rimini Protokoll, Maruša Sagadin, Dragana Sapanjoš, Toni Schmale, Stefania Strouza, Jacques Tati, Bert Theis – Barbara Barberis – RiMaflow, Nikolas Ventourakis, Munem Wasif, Erwin Wurm, Dino Zrnec.

Επιμελητές:

Branka Bencic, Gerald Matt, Christian Oxenius

Διάρκεια: 10/10-21/11/2020

Περισσότερα:

https://www.koraxcontemporary.com/ride-into-the-sun?fbclid=IwAR1VzwAdEgOJIm9fs9lY2af6Wum6aBrqhy-eQys-c9AhZgYcppMv7WTy0T8

Ο Κωνσταντίνος Δουμπενίδης (Fellow 2020) συμμετέχει στην ομαδική έκθεση «Ruins of an Extreme Present» στο Ρομάντσο.

Tι σημαίνει, να υπάρχουμε σε μια εποχή που κυριαρχείται από τον άνθρωπο;

H έκθεση «Ruins of an Extreme Present» παρουσιάζει επτά καλλιτέχνες/σχεδιαστές και έξι studios των οποίων τα έργα ερμηνεύουν, αμφισβητούν και αντιδρούν στα καθιερωμένα πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά και οικολογικά φαινόμενα. Χρησιμοποιώντας τον πειραματικό σχεδιασμό (contextual and speculative design) ως πολιτιστική δύναμη έκθεση φαντάζεται το δυστοπικό μέλλον και απεικονίζει αυτό το παράξενο, ρευστό παρόν που μεταφέρει τα τραύματα του παρελθόντος και του μέλλοντος. Η εμπειρία των παραπάνω μεγάλων μετασχηματισμών προκαλεί ποικίλες συναισθηματικές αντιδράσεις. Περαιτέρω ψυχολογική επιβάρυνση προστίθεται λόγω του γεγονότος ότι αυτά τα παγκόσμια προβλήματα αποπολιτικοποιούνται και χρεώνονται στα άτομα, αφήνοντάς τα αβοήθητα. Η μοναξιά, η απώλεια, η θλίψη, η αμφιβολία, η νοσταλγία, η βία, ο θυμός, ο πόνος και το άγχος είναι συναισθήματα που δημιουργούνται υπό τέτοιες συνθήκες, η επίδραση των οποίων γίνεται ακόμη σοβαρότερη σε ένα περιβάλλον αλλαγής και αβεβαιότητας.

Εάν δεν μπορούμε να φανταστούμε ένα πιθανό μέλλον, τότε πως μπορούμε να επενδύσουμε σε αυτό;

Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το design ως εργαλείο για να απομακρυνθούμε από το ανθρώπινο παρόν μας και να ατενίσουμε τα ερείπιά του από το μέλλον. Μόλις το πετύχουμε αυτό, πρέπει να επιστρέψουμε και να επανεφεύρουμε το Ανθρωπόκαινο, φανταζόμενοι τον νέο Άνθρωπο. Ένα νέο ον με ριζικά διαφορετική συνείδηση συνύπαρξης που θα λάβει μέρος σε μια εκ βάθρων αναδιανομή της εξουσίας και της γνώσης. Αυτό το νέο ον δεν υπονοεί τη λύση μέσω μιας καινούριας Ουτοπίας. Η ελπίδα στηρίζεται στην προσπάθεια δημιουργίας ενός βιώσιμου μέλλοντος ή, τουλάχιστον, ενός γοητευτικού τέλους.

Επιμέλεια Έκθεσης: Un.Processed Realities

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Taxiarchis Balaskas, Baratto & Mouravas, Konstantinos Doumpenidis, ENYO Studio, G. Vic & Jola, Hypercomf, Hyperscapes Research Office (HRO) + FluxGeist, Kakia Konstantinaki, Kostas Lambridis, Maria Paneta, Niccolo Sanavio, Studio Precarity, Un.Processed Realities

Η Oμάδα Σύγχρονου χορού της Πέρσας Σταματοπούλου, σε συνεργασία με τον μουσικό Coti K., παρουσιάζει τη νέα παραγωγή με τίτλο Ίχνη στο Μουσείο Μπενάκη.

Το έργο διαπραγματεύεται την καταγραφή του ανθρώπινου αποτυπώματος, στο χώρο και το χρόνο, μέσα από ένα ηχητικό installation, αντλώντας υλικό από γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας. Ένα κολάζ ακουστικών ερεθισμάτων γίνεται η αφορμή να στηθεί μία γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, συναρμολογώντας το αφήγημα ενός κόσμου που μοιάζει να προχωράει μέσα από την επανάληψη του. Ηχητικά ντοκουμέντα παραπέμπουν σε στιγμές που έχουν καθορίσει την ενηλικίωση μας, ή έχουν καταγραφεί μέσα μας ως αφηγήσεις, επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση μας με τη μνήμη. Σημάδια που χάνονται στη λήθη της ιστορίας, επανέρχονται σαν μικρές, αυτοτελείς ιστορίες και τροφοδοτούν την ακουστική εγκατάσταση, παράλληλα με μία κινητική δράση, αλληλοσυμπληρώνοντας το ένα το άλλο.

Μέσα από μία λιτή και αφαιρετική αισθητική, δύο σώματα διεσπαρμένα στο χώρο, βρίσκονται σε μία συνεχή ροή, διερευνώντας και αναπτύσσοντας μεταξύ τους ένα διάλογο που τους επιτρέπει να αλληλεπιδράσουν και να συμπορευτούν με το άκουσμα που έχουν. Παρόντες-απόντες, θεατές και πρωταγωνιστές, διαμορφώνουν το σκηνικό της δικής τους ιστορίας μέσα στην Ιστορία εστιάζοντας στον απόηχο που αφήνει πίσω της. Στη συγκεκριμένη συνθήκη, ο θεατής καλείται να ενεργοποιήσει πρωτίστως την αίσθηση της ακοής, σε μία εποχή που η εικόνα ως μέσο, καταλαμβάνει εμμονικά και κυριαρχικά την αντίληψη μας για τον κόσμο, να ανασύρει τυχόν αναμνήσεις και να συνθέσει τις δικές του, προσωπικές εικόνες και σκέψεις.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σύλληψη-Χορογραφία: Πέρσα Σταματοπούλου
Μουσική-Ηχητική εγκατάσταση: Coti K.
Βοηθός χορογράφου: Πολένα Κόλια
Φωτογραφίες: Φωτεινή Φαρμασώνη
Χορεύουν: Δάφνη Σταθάτου, Νίκος Καλύβας

Η Ομάδα Σύγχρονου χορού Πέρσας Σταματοπούλου και η performance Ίχνη παρουσιάζονται με την υποστήριξη του Οργανισμού ΝΕΟΝ και του Flux Laboratory Athens.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Εισιτήρια : 10€ | Εισιτήρια διατίθενται στα ταμεία του Μουσείου Μπενάκη
Μέγιστος αριθμός θεατών : 25 άτομα
Σημειώνεται πως η χρήση προστατευτικής μάσκας είναι απαραίτητη. Συστήνεται στους επισκέπτες να τηρούν τις προβλεπόμενες αποστάσεις κατά την διάρκεια της performance

Το 3 137 ξεκινάει την καλλιτεχνική χρονιά με την έκθεση less than 300 dpi, σινεμά 15 δευτερολέπτων που θα παρουσιαστεί εξ ολοκλήρου στο Instagram. Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες κλήθηκαν να φτιάξουν τα δικά τους κινηματογραφικά τρικάκια (Cinétracts) ειδικά κατασκευασμένα για τα σύγχρονα media με στόχο τη δημιουργία μιας σπονδυλωτής αφήγησης μέσα από κινούμενες εικόνες-έργα που έρχονται μαζί για να φτιάξουν ένα ντοκιμαντέρ, μια συλλογική ταινία που εξελίσσεται σε επεισόδια.

Με έργα των: ATH Kids, Πηνελόπη Κολιοπούλου, Σάντρα Οντέτ Κυπριωτάκη, Ahmet Ogut, Joshua Olsthoorn, Εύα Στεφανή, VASKOS Βασίλης Νούλας+Κώστας Τζιμούλης, Δάφνη Χαιρετάκη

Τα έργα της έκθεσης θα παρουσιαστούν διαδοχικά στο λογαριασμό μας στο Instagram ως Ιστορίες.

Η έκθεση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ.

Ο ανεξάρτητος καλλιτεχνικός χώρος 3 137 είναι υπό την διαχείριση της Πάκυ Βλασσοπούλου, Χρυσάνθη Κουμιανάκη και Κοσμάς Νικολάου (SNF ARTWORKS Fellows 2018).

Μια µοναδική εν πλώ εµπειρία ροµαντισµού, γαλανών νερών, µουσικής και ηλιοβασιλέµατος στο παρθενικό ταξίδι του “Πλοίου της Αγάπης”. Αποστολή µας είναι να προσφέρουµε στους επιβάτες µας υψηλής ποιότητας υπηρεσίες για την απόλυτη εξυπηρέτηση και χαλάρωσή τους. Αποκλειστικά για το εναρκτήριο ταξίδι του φετινού Σεπτέμβρη, η πλώρη µας θα στραφεί προς το φανταστικό άγνωστο και θα εισπλεύσει σε εξωτικούς και ανεξερεύνητους προορισμούς. Μια κρουαζιέρα τριών διανυκτερεύσεων που σας προκαλεί να εξερευνήσετε, να διασκεδάσετε, να αναζωογονηθείτε… Οι αισθήσεις σας θα ζωντανέψουν καθώς θα έχετε τη δυνατότητα να περιπλανηθείτε στα πολλαπλά επίπεδα του υπερσύγχρονου πλοίου και τις µοντέρνες, πεντακάθαρες εγκαταστάσεις του. Απολαύστε µοναδικές παροχές στους ειδικά διαµορφωµένους χώρους της πισίνας, του κέντρου οµορφιάς & spa, του ballroom και των εµπορικών καταστηµάτων. Γευτείτε µοναδικές γεύσεις διεθνούς κουζίνας και δροσερών κοκτέιλς και αφεθείτε στα χέρια του εξειδικευµένου προσωπικού µας για ένα ταξίδι µε στυλ, πολυτέλεια και απαράµιλλη άνεση. Αναχώρηση από την προβλήτα 151 της Ιεράς Οδού στο κέντρο της Αθήνας. Μουσικός απόπλους με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων. Το πλήρωµα σας εύχεται εκ των προτέρων καλή διαµονή!

Παρακαλούμε όπως οι επιβάτες τηρούν όλα τα υποχρεωτικά μέτρα προστασίας, τις απαραίτητες αποστάσεις και τη χρήση μάσκας.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Μαριλένα Αλιγιζάκη | Κωστής Βελώνης | Εριφύλη Βενέρη | Campus Novel | Errands | Florent Frizet | Greece Is For Lovers | Λάκης & Άρης Ιωνάς / The Callas | Γεωργία Καρύδη | Μαργαρίτα Μποφιλίου | Βαλίνια Σβορώνου | Εric Stephany | Νάιρα Στεργίου | Ίρις Τουλιάτου

Προβάλλοντας τη σημαντικότητα της ανακύκλωσης και της υγιεινής του δημόσιου χώρου, η Διεύθυνση Καθαριότητας και Ανακύκλωσης του Δήμου Αθηναίων διοργανώνει μια τριήμερη δροσερή απόδραση, με την υποστήριξη του Κέντρου Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης του Δήμου Αθηναίων.

Ιδέα-επιμέλεια: Νάιρα Στεργίου, Εριφύλη Βενέρη

Εγκαίνια: Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2020 @ 20.00 μ.μ.

Διάρκεια: 19 & 20 Σεπτεμβρίου 2020, 20.00 – 23.00 μ.μ.

Διεύθυνση Καθαριότητας και Ανακύκλωσης Δήµου Αθηναίων

Αµαξοστάσιο Απορριµματοφόρων

Ιερά Οδός 151 (πλησίον Μετρό Ελαιώνα)

Έχει υποστηριχθεί ότι η καλύτερη ώρα για να διαβάσει κανείς ποίηση ή φιλοσοφία είναι μεταξύ 1-5 το πρωί. Πολύ συχνά αυτή είναι και η πιο δημιουργική ώρα της ημέρας για πολλούς συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες και άλλα άτομα που ασχολούνται με τη δημιουργική διαδικασία.

Η έκθεση Nyctophilia II επικεντρώνεται στην Νυχτοφιλία, ως σταθμό και ως ψυχολογική κατάσταση και μετατρέπεται σε ένα προοίμιο για όλους τους λάτρεις της νύχτας και καθετί σκοτεινού.

Η Κατερίνα Κομιανού (Fellow 2019) είναι μια μετα-ρομαντική περιπατήτρια της νύχτας. Το έργο της επικεντρώνεται σε έννοιες που αφορούν τον έρωτα και χρησιμοποιεί συμβολικά υλικά, όπως μαγνήτες και φυτά (όπως ο φοίνικας και η αλοκάσια), τα οποία μετασχηματίζει εγκλωβίζοντάς τα σε ρητίνη και υγρό γυαλί. Η σειρά Blue Letters είναι μια σειρά από ερωτικές επιστολές που χαράσσει με ένα αιχμηρό εργαλείο πάνω σε καουτσούκ και στη συνέχεια σβήνει ή καλύπτει, αφήνοντας πίσω μια σειρά από μυστήρια μαύρα πάνελ.
Η Έφη Χαλιορή παρουσιάζει έργα από τη σειρά Into The Dark του 2018. Σε μια προσπάθεια να ξεπεράσει τον φόβο της για το σκοτάδι, η καλλιτέχνης ξεκίνησε ένα 18μηνο φωτογραφικό ταξίδι μέσα σε δάση, πάρκα και άλση της Αττικής. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από εικόνες, που πειραματίζονται με το φως μέσα στο σκοτάδι και στις οποίες κυριαρχούν οι λάμψεις πάνω σε δέντρα, κλαδιά και βράχους. Η σειρά Into The Dark μετουσιώνει την ένταση και το συναισθηματικό φορτίο της περιπέτειάς της σε εικόνες που καλύπτουν τα συναισθήματα και χαρακτηρίζονται από φορμαλιστική ακεραιότητα, ηρεμία και δραματικό chiaroscuro.
Η Μαριάννα Ιγνατάκη χρησιμοποιεί συνθετικά προσθετικά μαλλιά και περούκες που φοριούνται στην κινεζική όπερα, τα οποία στη συνέχεια ράβει μεταξύ τους ή επάνω σε υφάσματα, για να δημιουργήσει τις γλυπτικές της εγκαταστάσεις. Το έργο της έχει αναφορές στην κινεζική φιλοσοφία, σε μύθους και παραδόσεις, σε γενειοφόρες κυρίες, σε μαλλιανθρώπους, στο τσίρκο, την όπερα και σε όλα τα παράξενα πλάσματα της νύχτας. Τα έργα της θίγουν θέματα που αφορούν το φύλο, την ταυτότητα και την ετερότητα, όπως αυτά αναδύονται μέσα από το δίπολο της ομορφιάς και του γκροτέσκου.
Η σειρά Black Matter(s) του Αλέξη Βασιλικού είναι μία μίξη κλασικής φωτογραφίας και έντονα επεξεργασμένων, ψηφιακών κολάζ. Μαζί αντιπροσωπεύουν δύο αντίθετες πραγματικότητες. Αφηρημένες εικόνες που χρησιμοποιούν τη φωτογραφία ως πρώτη ύλη, συνθέσεις από γρατσουνιές, σκόνη, οπτικό θόρυβο και φως και λιγότερο επεξεργασμένα, σκοτεινά, αινιγματικά φωτογραφικά έργα που στέκονται ανάμεσα στην παραδοσιακή αναλογική φωτογραφία και την αφηρημένη ζωγραφική.
Ο Λευτέρης Τάπας παρουσιάζει μια μαύρη, διάφανη και χωρίς κανένα βάρος κουρτίνα που λειτουργεί συνάμα σαν παράθυρο και φράγμα και η οποία έχει φτιαχτεί εξ ολοκλήρου από χαρτί κομμένο στο χέρι, αργά, προσεκτικά και με ακρίβεια. Το περίτεχνα κομμένο φύλλο με τα ανοίγματα, τη μπορντούρα και τα σχήματα που θυμίζουν φυλλωσιές παρουσιάζει την άλλη πλευρά του σκότους, γεμάτη σκιές και περιγράμματα. Πλέγματα που έχει υφάνει ο νους, σαν λεπτές, μαύρες, παγωμένες στον χρόνο συγκινήσεις. Ένα σκοτάδι ονειρικό όσο και ελλειπτικό, σαν θέατρο σκιών. Ένα τοπίο – ενός πραγματικού κι ενός πνευματικού/φανταστικού κόσμου μαζί – δομημένο πάνω σε έναν χάρτινο ιστό.
O Ανέστης Ανέστης είναι new media artist και έχει δημιουργήσει έναν αλγόριθμο που δημιουργεί αφηρημένα έργα συνθέτοντας ένα πλήθος από εικόνες που εμφανίζονται στο Google και το Flickr όταν κάποιος κάνει την αναζήτηση της λέξης «night». Χρησιμοποιώντας αυτό το ειδικά προσαρμοσμένο λογισμικό, κάθε εικόνα η οποία εμφανίζει η μηχανή αναζήτησης στοιβάζεται πάνω από μία άλλη και το σύνολο των αποτελεσμάτων συμπυκνώνεται σε μία και μοναδική εικόνα. Με αναφορές στον πουαντιγισμό -μία μέθοδο ζωγραφικής που αναπτύχθηκε από τους νεο-ιμπρεσιονιστές και είναι ανάλογη με την τετράχρωμη διαδικασία εκτύπωσης CMYK- το έργο του Ανέστη σχολιάζει τη συνέχεια της ανθρώπινης οπτικής τόσο στον αναλογικό όσο και στον ψηφιακό κόσμο και μας παραπέμπει στη μέθοδο του διάσημου ιμπρεσιονιστή Claude Monet ο οποίος ζωγράφιζε την ίδια σκηνή πολλές φορές με στόχο να συλλάβει το φως και τις εποχές που αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου.
Τον Αλέξανδρο Λάιο απασχολούν θεματικές όπως ο χρόνος και το πέρασμά του, και ιδιαίτερα και πιο συγκεκριμένα, ακριβώς η στιγμή εκείνη που το φως του ήλιου εξασθενεί και η μέρα μετατρέπεται σε νύχτα. Το έργο του αποτελεί το μόνο λευκό έργο στην έκθεση και συμβολίζει έναν ορίζοντα από μάρμαρο που αναγράφει τη φράση “This land is your land this land is not your land flat land flat land” και στέκεται σαν ένα καλωσόρισμα και έναν αποχαιρετισμό στον επισκέπτη, ένα αφιέρωμα στην τελευταία πράξη της μέρας, πριν εκείνη φύγει και δώσει τη θέση της στο σκοτάδι. Ταυτόχρονα, το έργο αναφέρεται στον κόσμο της νύχτας και του ονείρου, σε έναν κόσμο που δεν είναι δικός μας (“…this land is not your land…”), ούτε ανήκει σε κανέναν.

Συμμετέχουν: Ανέστης Ανέστης, Αλέξης Βασιλικός, Μαριάννα Ιγνατάκη, Κατερίνα Κομιανού, Αλέξανδρος Λάιος, Λευτέρης Τάπας, Έφη Χαλιορή

Διάρκεια έκθεσης: 10.09.2020 – 10.10.2020
Η έκθεση θα ανοίξει στις 10 Σεπτεμβρίου 11π.μ. – 8μ.μ.
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή 12-3 μ.μ. και 5-8 μ.μ. και Σάββατο 12-4 μ.μ.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα μέτρα υγιεινής και προστασίας παρακαλούνται όλοι οι επισκέπτες να φορούν μάσκα κατά την είσοδό τους στον εκθεσιακό χώρο.
Έως 4 άτομα επιτρέπεται να εισέλθουν ταυτόχρονα στην έκθεση.

8 Fellows συμμετέχουν στην oμαδική έκθεση “Who’s afraid of komodo” στην gallery Allouche Benias σε επιμέλεια Κώστα Ευσταθίου και Ευγενίας Βερελή

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Ευγενία Βερελή, Ζωή Γαϊτανίδου, Φαίδωνας Γιαλής, Δημήτρης Γκέτσις, Αναστασία Δούκα, Πέτρος Ευσταθιάδης, Ελένη Ζερβού, Εύη Καλογηροπούλου, Ειρήνη Μίγα, Μαργαρίτα Μποφιλίου, Ηλίας Παπαηλιάκης, Βαλίνια Σβορώνου, Θοδωρής Σταματογιάννης, Νίκος Τρανός, Hypercomf, Theo Michael , Filippos Telesto

Εγκαίνια: 10.09.2020, 11:00
Διάρκεια έκθεσης: 10.09.2020-17.10.2020

Τρίτη-Παρασκευή: 11:00-19:00
Σάββατο: 11:00-17:00

Είσοδος: Δωρεάν

Μπορεί να σκεφτεί κανείς ένα μέλλον συνδεσιμότητας πέρα από την επιτήρηση και με περιορισμένες τις επιπτώσεις των τεχνολογικών υποδομών στο φυσικό περιβάλλον; Είναι δυνατό να αποκατασταθούν οι δεσμοί ανθρώπινων και μη ανθρώπινων κόσμων στον πλανήτη; Μπορούν τα φυτά, ως οργανισμοί στους οποίους βασίζεται η ίδια η ζωή, να συνεισφέρουν στη δημιουργία και στην υιοθέτηση νέων πρακτικών για τη διαμεσολαβημένη από την τεχνολογία καθημερινότητα; O Κήπος Δεδομένων της Κυριακής Γονή (SNF ARTWORKS Fellow 2019) διερευνά τα ερωτήματα αυτά μέσα από την αφήγηση μιας μυθοπλασίας που περιέχει πραγματικά στοιχεία.

Η νέα πολυμεσική εγκατάσταση της διεθνώς ανερχόμενης εικαστικού, που είχε προγραμματιστεί αρχικά για τον Μάρτιο του 2020, στήνεται στον Εκθεσιακό Χώρο της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και είναι επισκέψιμη μέσα από μια εικονική ξενάγηση από τις 9 έως τις 20 Σεπτεμβρίου στο onassis.org. Επίσης, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση συμμετέχει με τον Κήπο Δεδομένων στο πιο σημαντικό φεστιβάλ ψηφιακών μέσων διεθνώς, Ars Electronica 2020 “In Kepler’s Garden”, που πραγματοποιείται διαδικτυακά από τις 9 έως τις 13 Σεπτεμβρίου 2020.

Αφετηρία του έργου αποτελούν πρόσφατες επιστημονικές έρευνες αναφορικά με τη δυνατότητα αποθήκευσης δεδομένων στο DNA ζωντανών οργανισμών, καθώς και οι προκλήσεις και τα ηθικά ζητήματα που συγχρόνως τίθενται. Η εικαστικός καλεί το κοινό να φανταστεί ένα δίκτυο φυτών στον βράχο της Ακρόπολης, μέσα στο οποίο διακινείται και αποθηκεύεται ψηφιακή πληροφορία. Το δίκτυο προστατεύεται από μια κοινότητα χρηστών που διατηρούν έτσι την αυτοδιάθεση των δεδομένων τους. Καθώς ο χώρος αποθήκευσης περνά από το «νέφος» (cloud) στη γη και ο έλεγχος από τις εταιρείες στους χρήστες, ο κύκλος ζωής των δεδομένων ακολουθεί τον αντίστοιχο του φυτού και δημιουργείται μια σχέση αλληλεξάρτησης και φροντίδας. Σε έναν ιδιόμορφο κήπο, οι χρήστες γίνονται κηπουροί των φυτών και τα φυτά, με τη σειρά τους, κηπουροί της αποθηκευμένης πληροφορίας.
Η ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα από σχέδια, εκτυπώσεις, βίντεο, ηχητικά κομμάτια και συνεντεύξεις με επιστήμονες από τα αντίστοιχα πεδία και φανερώνει τις συνδέσεις ψηφιακής μνήμης και κλιματικής κρίσης, διερευνώντας πιθανές διεξόδους και στρατηγικές αντίστασης. Ο «Κήπος Δεδομένων» υπενθυμίζει την άρρηκτη και θεμελιώδη σχέση μεταξύ πολιτισμού και φύσης, ενώ αφήνει το κοινό να αναλογιστεί τα όρια της ανθρώπινης παρέμβασης και δράσης στο περιβάλλον.

Όπως αναφέρει η επιμελήτρια τέχνης και συγγραφέας Δάφνη Δραγώνα, στο κείμενο της με τίτλο «Από το Νέφος στη Γη»: «Η Κυριακή Γονή, στο έργο της Κήπος Δεδομένων, σκοπίμως εμπλέκει στοιχεία μυθοπλασίας και πραγματικά. Η χρήση ενός υποθετικού σεναρίου και η οικειοποίηση στοιχείων από ένα επιστημονικό πεδίο που τώρα αναπτύσσεται προσφέρουν το έδαφος για να αναλογιστεί το κοινό ερωτήματα και τυχόν αλλαγές που θα μπορούσε να φέρει η αξιοποίηση του DNA ως χώρου αποθήκευσης δεδομένων. Η δημιουργία, για παράδειγμα, των νέων αυτών διαγονικών οργανισμών δεν είναι άμοιρη ζητημάτων ηθικής. Μια νέα συνθήκη, όπου τα φυτά γίνονται ταυτόχρονα αντιληπτά ως υποδομές, ενέχει τον κίνδυνο μιας νέας μορφής εργαλειοποίησης της φύσης. Η εμφάνιση μιας νέας κατηγορίας “έμβιων” υποδομών ενδέχεται να γίνει αντικείμενο διεκδικήσεων σε ό,τι αφορά τον έλεγχο και την ιδιοκτησία τους. Η ιστορία του έργου, ωστόσο, δεν έχει στόχο να κατονομάσει τα πιθανά ζητήματα ή να κινδυνολογήσει. Αντίθετα, η έμφαση φαίνεται να δίνεται στην υπενθύμιση της άρρηκτης σχέσης πολιτισμού και φύσης και στην ενεργοποίηση ενός διαλόγου για τον χαρακτήρα και τα όρια της ανθρώπινης παρέμβασης και δραστηριότητας. Συσχετίζοντας τις αρχιτεκτονικές των τεχνολογικών δικτύων με τα δίκτυα της φύσης, καθώς και την ευφυΐα και τις στρατηγικές μιας κοινότητας χρηστών με αυτές ενός πληθυσμού μικρών φυτών, το έργο ανοίγεται προς μια συζήτηση που αφορά ετεραρχίες, πολυγλωσσικότητες, αλλά και τη συμβιοπολιτική. Φανερώνοντας τις συνδέσεις ψηφιακής μνήμης και κλιματικής κρίσης, ο Κήπος Δεδομένων αναφέρεται σε αλλαγές που είναι εφικτές πριν την περαιτέρω μηχάνευση της φύσης, μαθαίνοντας από αυτή.»

Συντελεστές
Σύλληψη, Σχεδιασμός & Εκτέλεση: Κυριακή Γονή
Συντονισμός: Προδρόμος Τσιαβός, Ηρακλής Παπαθεοδώρου
Οργάνωση Παραγωγής: Ιωάννα Μαργαρίτη
Εκτέλεση Παραγωγής: Ειρηλένα Τσάμη
Ανάθεση & Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

Κάμερα: Άλεξ Δημητριάδης
Ηχογράφηση φωνής: Νίκος Κωνσταντίνου
Εισαγωγικό κείμενο: Δάφνη Δραγώνα
AR προγραμματισμός: Γιώργος Καΐρης (enneas.gr)
Εκτέλεση τρισδιάστατου μοντέλου: Αντώνης Καλαγκάτσης
Μουσική: Βασούλα Δελλή & Ρούλα Τσέρνου
Μουσική εκτέλεση: Φωνητικό σύνολο «Πλειάδες»
Ηχογράφηση & πολυκάναλη ηχητική εγκατάσταση: Άρης Ντελήθεος
Σύμβουλος φωτισμού: Danilof light + visual perception
Μετάφραση κείμενων & υποτιτλισμός: Yourtranslator
Στούντιο ηχογράφησης: Tone Studio Athens
Στούντιο εκτύπωσης σε ύφασμα: Textum Digital
Στούντιο εκτύπωσης σε αρχειακό χαρτί: Filmora Photolab
Πλαίσια επιτοιχίων: Νίκος Σδράλης

Στην εγκατάσταση συμπεριλαμβάνονται συνομιλίες με τους:
Mél Hogan: Διευθύντρια του Εργαστηρίου Μέσων για Περιβαλλοντικά θέματα και Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Κινηματογράφου (CMF), στο Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι (Καναδάς)
Karin Fister: Γιατρός, Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Μάριμπορ (Σλοβενία)
Λάμπρος Τσούνης: Περιβαλλοντολόγος – Ωκεανογράφος, MSc, Υποψήφιος Διδάκτορας του Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πανεπιστήμιου Πατρών
Edward Perello: Σύμβουλος βιοασφάλειας, επενδυτής στην αγροτική βιοτεχνολογία, Λονδίνο (Ηνωμένο Βασίλειο)

Δείτε το live virtual tour και τη συζήτηση με την Κυριακή Γονή στις 9 Σεπτεμβρίου στις 18:00 στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube: https://youtu.be/1T8UaQnOVtI

Διαβάστε περισσότερα για την έκθεση στο λινκ: https://www.onassis.org/el/whats-on/data-garden

ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Τι είναι το Λαζαρέτο στη Σύρο; Τι ρόλο έχει ένα περιπατητικό εργαστήρι στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σύρου; Πώς μπορεί να εξελιχθεί σε εμπειρία στον καιρό της πανδημίας;

Η εικαστικός και Fellow Δήμητρα Κονδυλάτου συντονίζει ένα βιωματικό εργαστήρι στο φετινό φεστιβάλ.

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σύρου εξερευνά τη θεματική “Off Season/ Εκτός Εποχής”. Η θεματική αυτή λειτουργεί τόσο ως τοποθέτηση απέναντι στην παρούσα κατάσταση όσο και ως μέθοδος εργασίας στη φετινή ιδιαίτερη εκδοχή του Φεστιβάλ που ξεκίνησε τον Ιούλιο και θα ολοκληρωθεί τον Ιούλιο του 2021.

Το εργαστήριο θα ξεδιπλώσει ιστορίες – κυριολεκτικά και μεταφορικά – γύρω από το Λαζαρέτο της Σύρου. Τα λαζαρέτα ήταν θεσμοθετημένες υγειονομικές δομές φτιαγμένες αποκλειστικά για την καραντίνα ταξιδιωτών. Κτισμένα ως επί το πλείστον στη Μεσόγειο και τις ακτές της Μεγάλης Βρετανίας, λειτούργησαν από το 15ο έως τα μέσα του 19ου αιώνα, (κάποια λειτούργησαν έως και τον 20ο) για την πρόληψη και την κάθαρση από σοβαρές μεταδοτικές ασθένεις, κυρίως της πανούκλας. Η καραντίνα παρεμβάλλεται στο ταξίδι, είτε είναι επαγγελματικό, είτε «τουριστικό». Το Λαζαρέτο της Σύρου είναι ιδαίτερα φορτισμένο, καθώς εκτός από υγειονομική δομή εγκλεισμού, αργότερα λειτούργησε και ως κέντρο στέγασης προσφύγων, φυλακή, στρατώνας και άσυλο φρενοβλαβών. Ήδη πριν το ξέσπασμα του Covid 19 στην Ιταλία, σκεφτόμουν να το εντάξω, στο πλαίσιο του εργαστηρίου, σε έναν περίπατο που θα ακολουθούσε συγκεκριμένα σημεία αναφοράς. Με την τροπή που πήραν τα πράγματα στη συνέχεια, αποφάσισα πως θα είχε περισσότερο νόημα να μείνουμε στην περιοχή των Λαζαρέτων, και να κατασκευάσουμε μικρές αφηγήσεις, ανατρέχοντας στην ιστορία της και στη δική μας εμπειρία της τωρινής πανδημίας. Οι φετινές συνθήκες επηρεάζουν και πρακτικά το εργαστήριο, καθώς για να διασφαλίσουμε την τήρηση των μέτρων πρόληψης, υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός συμμετεχόντων και θα κινηθούμε μόνο στους εξωτερικούς χώρους των κτιρίων των Λαζαρέτων. Η εξέλιξη αυτή μπορεί να μας στερεί την εμπειρία του εσωτερικού των χώρων αυτών, από την άλλη όμως, ίσως μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς εκείνης της εποχής, σε σχέση με αυτό που βιώνουμε σήμερα.

Στόχος του εργαστηρίου είναι η δημιουργία ενός εικαστικού βίντεο έργου που θα παρουσιαστεί στο επόμενο Φεστιβάλ, το 2021.

8ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σύρου
3-6 Σεπτεμβρίου 2020

Εργαστήριο «Εναλλακτικά Μονοπάτια»
σε συνεργασία με την εικαστική καλλιτέχνιδα Δήμητρα Κονδυλάτου
Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2020 (17:00 – 20:00)

Με την παράσταση ‘Λίγο πριν σας συστηθούμε. Είμαστε’ ,η Ευτυχία Στεφάνου (Fellow 2019), σε συνεργασία με τα Τzitzifriki[a], κάνουν μια απόπειρα να επικοινωνήσουν την καθολική αποτυχία τους να παρουσιαστούν ως κάτι προκαθορισμένο, εφόσον τίθενται σε μια συνεχή και ασίγαστη αναδιαμόρφωση. Ίσως η ματαιότητα αυτής της παραδοχής να έγκειται στη συνειδητοποίηση της συνεχούς μεταβολής τους μέχρι να καταλήξουν στο «εγώ», στο οποίο προϋπάρχει.

Η K-Gold Temporary Gallery παρουσιάζει την έκθεση Sleeping with a tiger σε επιμέλεια του Νικόλα Βαμβουκλή στην Αγία Παρασκευή Λέσβου. Η έβδομη καθιερωμένη καλοκαιρινή διοργάνωση δανείζεται τον τίτλο της από το ομώνυμο έργο της Maria Lassnig που διερεύνησε την σωματικότητα μέσα από την παρατήρηση της φύσης.

Τα συλλογικά ουσιαστικά για ομάδες ζώων, όπως το ‘σμήνος μελισσών’ και η ‘αποικία μυρμηγκιών’ πρωτοεμφανίστηκαν στο Βιβλίο του Saint Albans, που γράφτηκε το 1486 από την Juliana Berners. Τα ποιητικά αυτά ονόματα βασίστηκαν στα μοναδικά χαρακτηριστικά του κάθε ζώου, ως προς τη συμπεριφορά, την εμφάνιση ή την τοποθεσία του και μαρτυρούν μια κοινωνική διάθεση από μέρους των ανθρώπων.

Η έκθεση επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ των κοινωνιών που δημιουργούν άνθρωποι και ζώα, εξετάζοντας τις δυναμικές που τις διακρίνουν: τη συνύπαρξη, την κυριαρχία και τον αποκλεισμό. Ξεκινώντας από τον ορισμό της λογικής και του ενστίκτου, οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες διερευνούν τις συνδέσεις μεταξύ των ειδών, μέσω της ιστορίας, της πολιτικής, της ηθικής και της παράδοσης.

Η Λέσβος προσφέρει άφθονα σημεία εκκίνησης που υπογραμμίζουν αυτές τις παραλληλίες σε κοινωνικό, φυσικό και πολιτιστικό επίπεδο. Αποτελεί επίσης έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς birdwatching στη Μεσόγειο λόγω της διέλευσης αποδημητικών ειδών, όπως τα φλαμίνγκο. Ενόσω η προσφυγική κρίση εντείνεται, άνθρωποι και ζώα αποτυπώνονται στα όρια — συνόρων, περιοχών και καταστάσεων. Τι έννοια αποκτά η νομαδικότητα και των δυο υπό ένα κοινό πρίσμα; Τι μπορούν να μας καταδείξουν οι κοινωνίες των ζώων και ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσονται και συνυπάρχουν;

Οι αφηγήσεις που απαντώνται στην έκθεση αποκαλύπτουν πώς τα σημεία αναταραχής μπορούν να μετατραπούν σε εστίες για την επανεξέταση της παγιωμένης οπτικής μας για τον κόσμο και πώς η τέχνη μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό εργαλείο για την ανάπτυξη ενός συμβιωτικού μέλλοντος.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
Ηρώ Βασάλου, Mike Bourscheid, Alex Cecchetti, Oliviero Fiorenzi, Ody Icons, Κωνσταντίνος Κωτσής (Fellow 2019), Ana Mendieta, Yoshua Okón, Μαρία Παπαδημητρίου, Józef Robakowski, Virginia Russolo, Sasha Streshna (Fellow 2019), Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου, Pinar Yolaçan, Cosima von Bonin

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Την έκθεση συνοδεύουν παράλληλες εκδηλώσεις που συντονίζουν η Κατερίνα Ζάγκλη και η Ιωάννα Βαλλίνα: εκπαιδευτικές δράσεις, performance, συζητήσεις, εξορμήσεις, προβολές και ξεναγήσεις. Η Κ-Gold Temporary Gallery συνεργάζεται επίσης με το Hermitage Sykaminea για το πρόγραμμα “Απομόνωση και Μορφές Κοινότητας” του Andreas Sell. Οι δράσεις παρουσιάζονται δωρεάν και είναι ανοιχτές για όλους.

Ένας δίγλωσσος κατάλογος, σε επιμέλεια του Χρήστου Μούχα, θα εκδοθεί με συνεισφορές των Jean-Luc Nancy, Peter Cross, Phillip Warnell, Florence Fitzgerald-Allsopp και Nik Pantazopoulos.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Εγκαίνια: Παρασκευή 7 Αυγούστου 2020, 20:00
Καθημερινά, 11:00-14:00 και 19:00-23:00

Αγία Παρασκευή, 81102 Λέσβος
6942202222
kgoldtemporarygallery.tumblr.com
[email protected]
@kgoldtemporarygallery

Υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης και Δια Βίου Μάθησης του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων

Με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου

Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, του Δήμου Δυτικής Λέσβου, της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση, του Πολιτιστικού Ιδρύματος Παν. Χρ. Χατζηγάκη και του Ούζου Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου

Χορηγοί επικοινωνίας: ΕΡΤ Βορείου Αιγαίου, CultureNow

Με την έκθεση σύγχρονης τέχνης «Ammophila» γεννιέται η ευκαιρία για τη δημιουργία ενός νέου πρόσφορου εδάφους για την ανάπτυξη ενός δικτύου επικοινωνίας μεταξύ τοπικής κοινότητας, κοινού και καλλιτεχνών. Το project Ammophila αποτελεί μια πρόσκληση για γνωριμία, διάλογο και σκέψη σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία αναπλάθοντας ταυτόχρονα τον χαρακτήρα της και δημιουργώντας έτσι νέες σχέσεις και μικρο-κοινότητες.

Παίρνοντας το όνομά της από τα φυτά ammophila που διαμορφώνουν τις αμμοθίνες και προετοιμάζουν το έδαφος για εποικισμό από άλλα είδη, η έκθεση στοχεύει να αναδυθεί ως ένα νέο συμβάν στον Νότο. Μακριά από τα αστικά κέντρα, στο απαράμιλλο φυσικό τοπίο της φιλόξενης Ελαφονήσου, οι καλλιτέχνες προσκαλούν με τα έργα τους το κοινό να διερωτηθεί και να παρατηρήσει τους προβληματισμούς τους, να βυθιστεί μέσα στους κόσμους και τα περιβάλλοντά τους. Πρόκειται για κόσμους γεμάτους ετερότητα, εκπλήξεις και νέες αναγνώσεις που δημιουργούν νέες γλώσσες και συνθήκες επικοινωνίας. Ο θεατής θα ανακαλύψει εναλλακτικές πραγματικότητες και δυνητικούς κόσμους που μπορούν να λειτουργήσουν ως νέα μοντέλα μιας πιο εκφραστικής ανάγνωσης της καθημερινής ζωής. Το γνωστό έδαφος αποσταθεροποιείται για να δώσει τη θέση του σε νέες προσεγγίσεις και αντιλήψεις αποδεσμευμένες από κάθε περιορισμό.

Με εικόνες, ήχους και λέξεις καλλιτέχνες και συγγραφείς ανοίγουν διάλογο σε ένα νέο έδαφος και δημιουργούν ένα πεδίο ελεύθερης συνδιαλλαγής και συνύπαρξης. Σκοπός της έκθεσης είναι να λειτουργήσει σαν ζωντανός οργανισμός που διαρκώς θα επεκτείνεται αλλά και να αποτελέσει την αφορμή ώστε να έρθουν κοντά πολλές διαφορετικές εκφραστικές πρακτικές και πειραματικές προσεγγίσεις στο πλαίσιο της δημιουργικής διαδικασίας χωρίς αποκλεισμούς. Με τη «γέννησή» της η έκθεση διαπραγματεύεται τη μορφή της και όντας ανοιχτή στην πολυμορφικότητα και την πολυφωνία προτείνει την ενδεχομενικότητα και τη δυνητικότητα της δημιουργίας απέναντι σε κάθε δεδομένο.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Νικόλας Βαμβουκλής, Κωστής Βελώνης, Ζωή Γαϊτανίδου (Fellow 2019), Εύα Γιαννακοπούλου, Χρήστος Γιαννόπουλος, Παναγιώτης Δαραμάρας, Χριστίνα Δημακογιάννη (Fellow 2019), Αντρέας Κασάπης (Fellow 2020), Παναγιώτης Κεφαλάς, Σοφία Κουλουκούρη, Σταυρούλα Κωστάκου, Ρενάτα Μεθενίτη, Μανώλης Μπαμπούσης, Περσεφόνη Νικολακοπούλου, Ηλίας Παπαηλιάκης, Άννα Παπαθανασίου, Εύη Ρουμάνη, Βασιλική Σηφοστρατουδάκη, Κωστής Σταφυλάκης, Αλέξανδρος Τζάννης (Fellow 2019), Στέλλα Ν.Χρίστου, Διονύσης Χριστοφιλογιάννης, Poka-Yio, Xenia Vitos, [Κωστής Δαμουλάκης, Δόμνα Δεγαΐτα, Paulo Doda, Πέγκυ Ζάλη, Βασίλης Ζαχαρακόπουλος, Παναγιώτης Λιανός, Ηλίας Μόκας]

Συμμετέχοντες συγγραφείς: Νικόλας Βαμβουκλής, Στέφανος Γιαννούλης, Κωστής Ζουλιάτης, Σοφία Κουλουκούρη, Τάκης Κουμπής, Μαρία Ξυπολοπούλου, Χριστίνα Παπούλια, Κωστής Σταφυλάκης, Θεόφιλος Τραμπούλης, Άννα Χατζηνάσιου

Οργάνωση-Επιμέλεια: Εύη Ρουμάνη

Σε συνεργασία με τον Δήμο Ελαφονήσου και την ΠΕΔ Πελοποννήσου

Πληροφορίες:

Διεξαγωγή: 22 – 25 Αυγούστου 2020

Ωράριο λειτουργίας: 19:00-21:00

Τοποθεσία:  Είσοδος ελεύθερη (με τη χρήση μάσκας)

Τέσσερις ARTWORKS Fellows, ο Tζώρτζης Γρηγοράκης, η Αναστασία Κρατίδη, ο Νεριτάν Ζιντζιρία και η Ζακλίν Λέντζου διακρίθηκαν στο 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαράγεβο.

Αναλυτικά:

Στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα των ταινιών μεγάλου μήκους ο Βαγγέλης Μουρίκης κέρδισε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού για το «Digger» του Τζώρτζη Γρηγοράκη (Fellow 2018).

Στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα των ταινιών μικρού μήκους, κέρδισε ειδική μνεία από την επιτροπή το «Στα Βήματά της» της Αναστασίας Κρατίδη (Fellow 2019).

Στο τμήμα της Αγοράς, στην κατηγορία των συμπαραγωγών κέρδισε το βραβείο EAVE+ o Βασίλης Χρυσανθόπουλος για το   «Ευαγγέλιο του Κίμωνα» του Νεριτάν Ζιντζιρία (Fellow 2018).

Στο τμήμα της Αγοράς, στην κατηγορία των ταινιών σε στάδιο works in progress κέρδισε το βραβείο Cinelink Iridium το «Σελήνη, 66 Ερωτήσεις» της Ζακλίν Λέντζου (Fellow 2018).

Συγχαρητήρια σε όλους!

Το 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαράγεβο πραγματοποιήθηκε φέτος από τις 14 μέχρι και τις 25 Αυγούστου.

Oι Fellows Πάκυ Βλασσοπούλου και Βιργινία Μαστρογιαννάκη συμμετέχουν στο Paky Vlassopoulou Island Hopping II μαζί με την Ντόρα Οικονόμου.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεις μια ιστορία. Να την πιάσεις απ’ την αρχή, τη μέση ή το τέλος. Να πάρεις τα γεγονότα με τη σειρά που συνέβησαν και να τους αφιερώσεις τον κυριολεκτικό τους χρόνο ή να τα ανακατέψεις, αξιολογήσεις και αρχειοθετήσεις ανάλογα με τη σημασία που θεωρείς ότι έχουν για την έκβαση και το ύφος της ιστορίας. Να ορίσεις πρωταγωνιστές, αφηγητή ή αφηγητές, να την πεις στο πρώτο ή στο τρίτο πρόσωπο, να παρεμβάλεις διαλόγους και ανέκδοτα.

Το 2019, ξεκίνησε το Island Hopping από τη Νίσυρο με προορισμό το τελευταίο νησί του δρομολογίου, το Καστελόριζο. Με πέντε πρωταγωνιστές, τους πέντε καλλιτέχνες, συν τον βασικό πρωταγωνιστή που ήταν η ίδια η Νίσυρος. Στην πορεία προστέθηκαν άλλοι δύο, τα δύο αυτοκίνητα που έφεραν τα έργα τα οποία δημιουργήθηκαν στο νησί, στους επόμενους σταθμούς. Σαν δώρα από έναν τόπο σε έναν άλλο. Στην εξέλιξη της ιστορίας, τα δύο αυτοκίνητα πήραν τον ρόλο του αφηγητή. Φωτογραφίες των αυτοκινήτων σε χαρακτηριστικές τοποθεσίες των διάφορων σταθμών αποτελούν τεκμήριο μιας δράσης που εκτυλίσσεται πριν και μετά το κλικ της μηχανής.

To 2020, το Island Hopping ΙΙ θα ξεκινήσει από την αφετηρία του πλοίου της γραμμής, τον Πειραιά, προς τη Νίσυρο. Χωρικά, η δράση σε αυτό το δεύτερο μέρος της ιστορίας τοποθετείται πριν από τη δράση στο πρώτο μέρος. Νοηματικά, οι συμμετέχοντες, αυτήν την φορά, θα αναπαραστήσουν με έναν τρόπο σημεία της διαδρομής που έφεραν, τον κάθε ένα, στη Νίσυρο. Μπορούμε να το παρομοιάσουμε με το sequel μιας ταινίας, όπου στην πλοκή της ιστορίας, το δεύτερο μέρος προηγείται χρονικά του πρώτου ώστε να ολοκληρωθεί.

Το ταξίδι θα ξεκινήσει με βίντεο-παρουσίαση των έργων του Island Hopping 2019 μέσα στο πλοίο της γραμμής. Αυτό θα αποτελέσει την πρώτη σεκάνς της νέας αυτής αφήγησης, έχοντας ως αναφορά την πρώτη σκηνή στην ταινία “Ξέρω τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι”. Τα νέα έργα θα εγκατασταθούν σε διάφορα σημεία στη Νίσυρο από 3 έως 30 Αυγούστου.

Το Island Hopping II πραγματοποιείται με την υποστήριξη Οργανισμού ΝΕΟΝ.

Το έργο της Έυας Παπαμαργαρίτη (Fellow 2019) Factitious Imprints (2016) επιλέχθηκε από το New Museum της Νέας Υόρκης στο πρόγραμμα Screen Series online !

Το 2016, το New Museum εγκαινίασε μια πλατφόρμα για την παρουσίαση νέων έργων video από αναδυόμενους σύγχρονους καλλιτέχνες με τίτλο Screens Series. Συμπεριλαμβάνοντας μια σειρά προβολών που πραγματοποιήθηκαν στο θέατρο του New Museum και στους τοίχους του Lower Lever του Μουσείου, παρουσίασε καλλιτέχνες που εργάζονται σε μια πληθώρα μέσων της κινούμενης εικόνας – από ταινίες 16 mm έως εικόνες που δημιουργούνται από υπολογιστή (CGI). Ενώ το Μουσείο παραμένει κλειστό λόγω αυξημένων περιορισμών σχετικά με την εξάπλωση του COVID-19, προβάλλονται εβδομαδιαία επιλεγμένα βίντεο από το πρόγραμμα Screen Series, φέρνοντας την τέχνη στο σπίτι.

Το Factitious Imprints (2016) επικεντρώνεται στην ιδέα της δομημένης φύσης και στο πώς μπορεί να καταγραφεί και να οριστεί μέσα από ένα παλίμψηστο αποτυπώσεων που παράγουν ταυτόχρονες ανθρώπινες και φυσικές διεργασίες σε επιφάνειες/εδάφη. Με την ενσωμάτωση τρισδιάστατων δομών, οπτικών και επεξεργασμένων εικόνων κάμερας που έχουν ληφθεί από εργαλεία πλοήγησης, όπως τα drones, τους Χάρτες της Google και τις συσκευές μαγνητοσκόπησης χειρός, το έργο κυλά μέσα από ένα παραμορφωμένο τοπίο επικαλυπτόμενων επιφανειών σε μικρότερη ή μεγαλύτερη κλίμακα, το οποίο μετατοπίζεται και αλλάζει μορφή καθώς κινούμαστε μέσα σε αυτό.

https://vimeo.com/440333226

O  Παύλος Τσάκωνας (Fellow 2018) συμμετέχει στην ομαδική έκθεση “They Are Already Here, You Are Next” στη gallery Allouche Benias μαζί με τον Φίλιππο Καβάκα, Γιώργο Τούρλα και Γιώργο Τσεριώνη.

Έχοντας εργαστεί σε μια δύσκολη περίοδο απομόνωσης και παρακολουθήσει κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές που έχουν ως αποτέλεσμα τη βίαιη έκφραση συναισθημάτων άγχους, φόβου και θυμού, αυτοί οι τέσσερις καλλιτέχνες επέλεξαν να εμφανίσουν ειρωνικές παραστάσεις των καθημερινών καταστάσεων.
Μέσα από ένα ευρύ φάσμα μέσων όπως ακρυλικά, μολύβια με χρώμα και σπρέι, οι καλλιτέχνες καταφέρνουν να δημιουργήσουν πολύχρωμες εκτροπές. Παστέλ χρώματα, ευκρινείς γραμμές, γλυπτά και αναφορές ποπ κουλτούρας δημιουργούν μια σουρεαλιστική και ακόμη και κωμική ατμόσφαιρα.

Allouche Benias Gallery, Κανάρη 1, Κολωνάκι | Διάρκεια: 23 Iουλίου έως 1 Αυγούστου, 2020