Κατηγορία: Νέα των Fellows

Στη γλυπτική υπάρχει ένα είδος αξιοπιστίας και ειλικρίνειας των υλικών. Το υλικό έχει τις δικές του ιδιότητες, που μπορούν μόνο να χρησιμοποιηθούν αλλά όχι να αλλάξουν: η ύλη μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ποικίλους τρόπους για να αναδείξει διάφορα χαρακτηριστικά. Η ειλικρίνεια και η ηθική των υλικών παραμένουν ανέγγιχτα. Στην τέχνη της γλυπτικής, κεντρικό ρόλο διαδραματίζει η φυσική διάσταση του χώρου στον οποίο γίνεται αντιληπτό το έργο τέχνης.

Έχοντας την έννοια της γλυπτικής ως αφετηρία για την ατομική του έκθεση «I Follow the Sun as I Follow my Distraction» στην Callirrhoë, ο Βασίλης Παπαγεωργίου χρησιμοποιεί υλικά με τα οποία μπορούν να εκφραστούν χειρονομίες. Ο λυγισμένος χαλκός, οι μαρμάρινες σφαίρες κομμένες στη μέση, το κυρτό ατσάλι, οι (απο)σχηματισμένες γυψοσανίδες και ο πηλός σχηματίζουν την αφήγησή του και μεταφέρουν στον παρατηρητή την ψευδαίσθηση της εισόδου στο οικιακό περιβάλλον του καλλιτέχνη. Ένας υποσυνείδητος, φανταστικός κόσμος ανοίγεται, καθώς ο θεατής χτίζει έναν φαντασιακό χώρο που περιλαμβάνει όλα τα αντικείμενα που πρέπει να κοιτάξει κανείς σε μια φαινομενική σειρά. Ο Παπαγεωργίου προσφέρει μια ανατροπή της οπτικής για το πώς μπορούμε να παρατηρήσουμε διαφορετικά οικεία αντικείμενα.

Έρχεται στο προσκήνιο το ζήτημα των διαφορετικών ορισμών της γλυπτικής, ξεκινώντας από το μικρότερο αντικείμενο που μπορεί να βρεθεί στον εκθεσιακό χώρο μέχρι το γλυπτό στη μέση της αίθουσας που θα μπορούσε εύκολα να θεαθεί σε έναν δημόσιο χώρο. Αλλά τι είναι αυτό που στην πραγματικότητα θα μπορούσαμε να δούμε και να ερμηνεύσουμε; Τι υπαινίσσεται ο τίτλος;

Βασίλης Παπαγεωργίου
I follow the sun as I follow my distraction

Επιμέλεια: Ολυμπία Τζώρτζη

27  Μαΐου – 10 Ιουλίου 2022
Eγκαίνια: 27  Μαΐου, 19:00-22:00

Μετά από πρωτοβουλία του King George Hotel, η ομαδική έκθεση «beautiful south» θα φιλοξενηθεί στο λόμπι από τις 20 Μαΐου έως τις 26 Ιουνίου. Η έκθεση θα αναδείξει τη διπλή ταυτότητα του ξενοδοχείου ως ένα από τα παλαιότερα ξενοδοχεία και σημεία συνάντησης της Αθήνας και ταυτόχρονα ως ένας από τους χώρους που επιχειρεί να γεφυρώσει το παραδοσιακό με το σύγχρονο.

Η επιλογή των έργων βασίζεται αφενός σε έργα που ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές και αφετέρου σε μια επιλογή νέων Ελλήνων καλλιτεχνών που παίζουν σημαντικό ρόλο στη σκηνή. Αποτελεί μία πρώτη προσπάθεια έκθεσης ενός έργου τέχνης NFT σε ένα τέτοιο περιβάλλον στην Ελλάδα και θα είναι μια εξαιρετική προσθήκη στα πιο παραδοσιακά μέσα – όπως πίνακες και γλυπτά – που θα παρουσιαστούν.

Όπως υπονοεί ο τίτλος – όμορφος νότος – το κύριο θέμα της έκθεσης είναι οι τόποι που αλληλοεπιδρούμε. Ο νότος είναι ένας τόπος που διεγείρει τα συναισθήματα, που δίνει την αίσθηση της ελευθερίας (μέσα από το φυσικό του περιβάλλον). Μέσα από την πλουραλιστική επιλογή των έργων η έκθεση προσπαθεί να ενώσει και όχι να διχάσει, επιχειρεί να χτίσει γέφυρες και να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της σύγχρονης τέχνης.

Θα πραγματοποιηθεί επίσης μονοήμερο συμπόσιο για την τέχνη και την τεχνολογία. Ο Andrea Lissoni, διευθυντής του Haus Der Kunst στο Μόναχο, και ο Μίλτος Μανέτας, διακεκριμένος καλλιτέχνης πολυμέσων, θα έχουν καθοριστικό ρόλο στο συμπόσιο.

Beautiful South
King George Hotel
Κλεομένους 2, Αθήνα

Με έργα των
Γιάννη Αδαμάκου, Olive Allen, Κωστής Βελώνης, Μαρία Γεωργούλα, Γιάννη Γκίζη, Διονύση Καβαλλιεράτο, Paul McCarthy, Μάρω Μιχαλακάκου, Ρόιλα Μπουζέα, Μαργαρίτα Μποφιλίου, Albert Oehlen, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Τάσος Παυλόπουλος, Σοφία Πετροπούλου, Γιώργος Σταμκόπουλος, Erik Steinbrecher και Νίκος Τρανός

*Η Μαργαρίτα Μποφιλίου και η Μαλβίνα Παναγιωτίδη είναι SNF ARTOWORKS Fellows

Εγκαίνια: 20 Μαΐου 2022, 7:30 μ.μ. – 10:30 μ.μ.
Διάρκεια: 20 Μαΐου – 26 Ιουνίου 2022

Υπέυθυνη υλοποίησης: Ολυμπία Τζώρτζη
Για περισσότερες πληροφορίες και ερωτήσεις, στείλτε μας email στο [email protected].

Η έκθεση Directed by Desire σε επιμέλεια Δάφνης Βιτάλη και Arnisa Zeqo παρουσιάζεται στο χώρο rongwrong στο Άμστερνταμ από τις 15 Μαΐου μέχρι τις 2 Ιουλίου 2022. Η έκθεση παρουσιάζει το έργο κυρίως γυναικών καλλιτεχνών και συγγραφέων που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Ολλανδία. Τα έργα της έκθεσης πραγματεύονται έννοιες όπως την επιθυμία, την αγάπη και την εξάντληση συνυφαίνοντας το προσωπικό με το πολιτικό. Τα έργα μας καλούν να συλλογιστούμε τη δύναμη και τη σημασία των διαπροσωπικών σχέσεων και τις επιπτώσεις που έχουν στην καθημερινή ζωή. Η έκθεση παρουσιάζει υπάρχοντα έργα και νέες παραγωγές που κινούνται ανάμεσα στην επιθυμία για έναν άνθρωπο αλλά και την ανθρώπινη αλληλεγγύη εν γένει.

Η έκθεση πραγματεύεται θέματα που αφορούν συναισθήματα και ζητήματα οικειότητας όπως τον πόθο, την απογοήτευση, την κούραση και την προσωπική ένταση, καταστάσεις που συχνά αισθανόμαστε και βιώνουμε στην καθημερινότητα και καθορίζουν τόσο την καθημερινή ζωή όσο και την καλλιτεχνική δημιουργικότητα. Στην έκθεση προσωπικές και φανταστικές ιστορίες λειτουργούν ως μέσα αντιμετώπισης πολύπλοκων καταστάσεων και συναισθημάτων όπως την αφοσίωση, την αυτό-άρνηση, την αγάπη, την ανησυχία και την αποτυχία. Η επιθυμία συνδέεται συχνά με δύσκολες και απαιτητικές συνθήκες όπως η απόσταση, η απογοήτευση, η εγκατάλειψη και άλλες μορφές συναισθηματικών δυσχερειών. Τα έργα των καλλιτεχνών πραγματεύονται διαφορετικές μορφές οικειότητας και εγγύτητας και ενεργούν ως μέσα συναισθηματικής εμπλοκής.

Ο τίτλος της έκθεσης προέρχεται από έναν στίχο της Αμερικανίδας ποιήτριας, διανοούμενης και ακτιβίστριας June Jordan (1936 – 2002), η οποία υπήρξε σημαντική αναφορά για τις επιμελήτριες καθώς συλλογίζονταν γύρω από την δύναμη της λέξης και τις ποιητικές ευαισθησίες σε σχέση με έννοιες που αφορούν το συναίσθημα. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση χρησιμοποιούν συχνά στη δουλειά τους τη γλώσσα, τη γραφή, την οπτική ποίηση και τα βιβλία καλλιτεχνών.

Directed by Desire

Επιμέλεια: Δάφνη Βιτάλη, Arnisa Zeqo

Συμμετέχοντες: Ελένη Μπαγάκη, Mirella Bentivoglio, Tomaso Binga, Becket MWN, Quinn Latimer, Αλίκη Παναγιωτοπούλου, Ίρις Τουλιάτου, Raffaela Naldi Rossano, Μυρτώ Ξανθοπούλου.

Η Ελένη Μπαγκάκη, Ίρις Τουλιάτου και Μυρτώ Ξανθοπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellows.

Rongwrong, Άμστερνταμ

Εγκαίνια: 14 Μαΐου, 6-8μμ –κατά τη διάρκεια του Amsterdam Art Week
Διάρκεια έκθεσης: 15 Μαΐου – 2 Ιουλίου 2022
Ώρες λειτουργίας: Fridays and Saturdays 14:00 – 18:00 or by appointment
Διεύθυνση: Binnen Bantammerstraat 2, 1011CK, Amsterdam

Περισσότερες πληροφορίες: http://www.rongwrong.org/

H έκθεση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του NEON.

Το State of Concept Athens παρουσιάζει το δεύτερο επεισόδιο του Waste/d Pavilion: την ατομική έκθεση του Oliver Ressler, με τίτλο “Assets Must be Stranded” σε επιμέλεια της Ηλιάνας Φωκιανάκη, την έκθεση Bona-Fide 2, μια συνεργασία της ιστορικού Κυβέλης Μαυροκορδοπούλου (SNF ARTWORKS Fellow) και της εικαστικού Elsa Brès σε επιμέλεια ΠΑΤ, πλαισιωμένες από ένα δημόσιο πρόγραμμα της ΠΑΤ.

Ο Oliver Ressler εργάζεται εδώ και πολλές δεκαετίες στη διασταύρωση της τέχνης και της πολιτικής, εμπνεόμενος στενά από και συνδεόμενος με το έργο διαφόρων ακτιβιστικών ομάδων και κοινωνικών κινημάτων, της κοινωνίας των πολιτών και του εθελοντισμού. Συνολικά, το έργο του χαρακτηρίζεται από θέματικές που αφορούν στην πολιτική, στα επακόλουθα της παγκοσμιοποίησης και του turbo-καπιταλισμού, στη κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, τα κοινά σε σχέση με την εργασία αλλά και ζητήματα που σχετίζονται με την οικολογία και τη βιωσιμότητα και πώς αυτά συνδέονται με τις βλαβερές συνέπειες της ανθρωπόκενου/καπιταλόκενου.

Ανήκει σε μια κατηγορία εικαστικών που ασχολούνται με την πολιτική και την ιδεολογία κυρίως μέσω της φωτογραφίας και της κινούμενης εικόνας και είναι γνωστός στο ελληνικό κοινό για τη σειρά τεσσάρων ταινιών του με τίτλο “Occupy, Resist, Produce” που πραγματεύονται τα επακόλουθα της οικονομικής κρίσης του 2007-8, καθώς μια από τις ταινίες είναι αφιερωμένη στην κατάληψη του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ στη Θεσσαλονίκη από τους εργαζόμενους που το αυτο-διαχειρίζονται μέχρι σήμερα.

Για αυτή την έκθεση, ο Oliver Ressler παρουσιάζει έργα με τα οποία το ελληνικό κοινό μπορεί εύκολα να ταυτιστεί, καθότι την τελευταία δεκαετία η Ελλάδα βιώνει μια σωρεία διαδηλώσεων και μαζικών κινητοποιήσεων ενάντια στην εξόρυξη και τη ρύπανση σε όλη τη επικράτεια: από την περίπτωση του Ερημίτη στην Κέρκυρα μέχρι την αντίσταση ενάντια στις ανεμογεννήτριες στα ιστορικά βουνά των Αγράφων και το χρυσωρυχείο στις Σκουριές στη Βόρεια Ελλάδα.
Ο Ressler παρακολουθεί το περιβαλλοντικό κίνημα και έχει δημιουργήσει μια σειρά ταινιών που εξετάζουν ζητήματα κλιματικού ακτιβισμού. Θα παρουσιάσει, πρωτίστως, την πιο πρόσφατη ταινία του, με τίτλο The Path is Never the Same (2022), η οποία πραγματεύεται τις προσπάθειες ακτιβιστών και κατοίκων της Rheine της Γερμανίας από το 2012 μέχρι σήμερα να σταματήσουν τις εργασίες του λιγνιτωρυχείου στο δάσος Hambacher, καταλαμβάνοντας δέντρα και ζώντας σε αυτά.
Θα παρουσιαστούν επίσης δύο φιλμ από τη σειρά “Everything’s coming together while everything’s falling apart” που ακολουθούν τους αγώνες κατοίκων διαφορετικών περιοχών να σταματήσουν τα κυβερνητικά σχέδια που θα ανατρέψουν τη ζωή τους και θα καταστρέψουν το περιβάλλον τους. Η πρώτη ταινία επικεντρώνεται στην περιβόητη ιστορία της ZAD, μιας αυτόνομης ζώνης που δημιουργήθηκε από κατοίκους και ακτιβιστές στη Νάντη της Γαλλίας, σε μια προσπάθεια να σταματήσουν τα σχέδια για ένα νέο αεροδρόμιο. Η δεύτερη ταινία, εστιάζει στο Ende Gelände, ένα δάσος στη Γερμανία, όπου οι κάτοικοι και οι ακτιβιστές της περιοχής στοχεύουν να σταματήσουν την εξόρυξη λιγνίτη. Ο Ressler θα παρουσιάσει επίσης φωτογραφικά έργα.

Παράλληλα ανοίγει η έκθεση Bona-Fide 2, σε επιμέλεια ΠΑΤ, μια προσπάθεια του State of Concept Athens να “ταιριάξει” τις δουλειές νέων θεωρητικών με νέους εικαστικούς.
Ένας διάλογος μεταξύ της καλλιτέχνιδας Elsa Brès και της ιστορικού τέχνης – επιμελήτριας Κυβέλης Μαυροκορδοπούλου στο πλαίσιο της σειράς εκθέσεων Bona-Fide που έχει σκοπό να συμβάλει στην ανάδειξη νέων καλλιτεχνών και κριτικών/επιμελητών. Η Brès παρουσιάζει το Notes for Les Sanglières, μια ταινία μικρού μήκους για μια ταινία που βρίσκεται στα σκαριά, γυρισμένη στην αγροτική περιοχή της Γαλλίας όπου ζει, η οποία πραγματεύεται τα αγριογούρουνα ως συμμάχους, εμπνευσμένη από τις ιδέες του οικο-φεμινισμού. Στο κείμενό της η Μαυροκορδοπούλου, ερευνήτρια που ασχολείται με σύγχρονες καλλιτεχνικές πρακτικές που πραγματεύονται ζητήματα πυρηνικής ενέργειας, μοιράζεται τις σκέψεις της για το έργο της Brès σε σχέση με την “οικολογία”, με τη θεμελιώδη έννοια του όρου ως την αλληλεπίδραση των οργανισμών μεταξύ τους και με το περιβάλλον τους.

Το πρόγραμμα “Waste/d Pavilion” αποτελεί μέρος του κεφαλαίου “Coalition of the Care-full”, ένα πρόγραμμα του “European Pavilion”. Το “European Pavilion”, που ξεκίνησε από το European Cultural Foundation με έδρα το Άμστερνταμ και αναπτύχθηκε σε συνεργασία με το Ίδρυμα Camargo, το Ίδρυμα Kultura Nova και το Fondazione CRT, είναι μια πρωτοβουλία που υποστηρίζει και προωθεί καλλιτεχνικά έργα που φαντάζονται επιθυμητά και βιώσιμα μέλλοντα για την Ευρώπη και που φέρνουν την Ευρώπη πιο κοντά στις κοινότητές της και την πραγματικότητά τους. Κατά τη διάρκεια του 2021, επτά καλλιτεχνικοί και πολιτιστικοί οργανισμοί προσχώρησαν σε αυτή τη συναρπαστική νέα πρωτοβουλία: ARNA (Σουηδία), Brunnenpassage (Αυστρία), INIVA (Λονδίνο), OGR Torino (Ιταλία), State of Concept (Ελλάδα), Studio Rizoma (Ιταλία) και L’Internationale (Λιουμπλιάνα, Βέλγιο, Κάτω Χώρες, Ισπανία και Πολωνία).

H έκθεση του Oliver Ressler στηρίζεται από την Αυστριακή Καγκελαρία.

Tο Waste/d Pavilion είναι κομμάτι του πρόγραμματος «Συμμαχίες Φροντίδας» ενός προτζεκτ του The European Pavilion.

European Pavilion
To European Pavilion δίνει την δυνατότητα σε πολιτιστικούς χώρους να πειραματιστούν και να προβληματιστούν σε σχέση με την Ευρώπη. Να αμφισβητήσουν, να συζητήσουν αλλά και να οροματιστούν τι είναι η Ευρώπη και τι θα μπορούσε να γίνει στο μέλλον. Να αφηγηθούν ιστορίες, να φανταστούν, να διερωτηθουν. Υπάρχει καταλληλότερος χώρος για ένα τέτοιο εγχείρημα από το European Pavilion;
To ερευνητικό κεφάλαιο Coalition of the Care-full χρηματοδοτείται από το European Cultural Foundation. https://culturalfoundation.eu/stories/european-pavillion/

Waste/d Pavilion, Επεισόδιο 2ο:
Oliver Ressler – Assets Must be Stranded
Bona Fide 2: Κυβέλη Μαυροκοδροπούλου & Elsa Brès

Εγκαίνια 27 Μαΐου, 19:00-22:00
Διάρκεια: 27 Μαΐου 2022 – 24 Σεπτεμβρίου 2022
Ωράριο λειτουργίας: Τετάρτη – Παρασκευή, 16:30-20:30 Σάββατο, 12:00-17:00

Στην έκθεση “Spirit Structures”, ο Πέτρος Μώρης ξεδιπλώνει μια εγκατάσταση γλυπτών, χαρακτικών και βίντεο στον χώρο του PTX, έναν διάλογο έργων που αναπτύσσεται γύρω από τις διαπλοκές μεταξύ των υλικών και μεταφορικών υπογείων γεωλογίας, σωμάτων και ψυχισμών. Εμπλέκοντας υπολογιστικές και παραδοσιακές τεχνικές που εκτείνονται από αλγόριθμους μηχανικής εκμάθησης και αυτοσχέδιες εφαρμογές rapid prototyping, μέχρι χαρακτικές εκτυπώσεις βαθυτυπίας, ο Μώρης εξετάζει τις εσωτερικές δομές που εντοπίζονται κάτω από επιφάνειες και επιδερμίδες: πεδία τα οποία αντηχούν διαδικασίες εμψύχωσης και μετασχηματισμού που γεννιούνται από τις μοιραίες αλληλεξαρτήσεις γήινων και κοσμικών φαινομένων.

Ο Πέτρος Μώρης είναι SNF ARTWORKS Fellow 2018.

Spirit Structures
Πέτρος Μώρης
PTX,  Πλατεία Θεάτρου 10, Αθήνα 105 52
Διάρκεια: 02.06 – 19.06.2022

Το Βραβείο Τέχνης Ιδρύματος Γ. & Α. Μαμιδάκη 2022 απονεμήθηκε από κοινού στις καλλιτέχνιδες Ιλεάνα Αρναούτου (1994) και Ισμήνη Κινγκ (1993), για το έργο τους Tender shell geophilia. Για το βραβευμένο έργο η in situ εγκατάσταση Tender shell geophilia (2022) της Ιλεάνας Αρναούτου και της Ισμήνης Κινγκ, αποτελείται από κοίλες φόρμες τοποθετημένες στα βράχια της ακτής και εν μέρει βυθισμένες στη θάλασσα. Το έργο δημιουργήθηκε σε μία επιτόπια συνθήκη, μέσα από πολλαπλά καλούπια των βράχων, συνθέτοντας φόρμες οι οποίες αντικατοπτρίζουν το υφιστάμενο βραχώδες τοπίο της ακτής, ενώ μέρος του τείνει προς το βυθό, επιτρέποντας στο νερό να γεμίζει και να αδειάζει ελεύθερα τις κοιλότητες του έργου με την κίνηση του κύματος. Κυψέλες ανάπαυλας γίνονται ένα με την απαλή και κέρινη-δερματική επιφάνεια της φόρμας η οποία παραπέμπει σε οργανικό κέλυφος, διαμορφώνοντας έτσι φιλόξενους εργονομικούς χώρους οι οποίοι προσκαλούν τον θεατή να τους χρησιμοποιήσει.

Το έργο λειτουργεί ταυτόχρονα ως προορισμός και ως πέρασμα, διαγράφοντας διαδρομές που προσεγγίζονται είτε από τις πλακόστρωτες προβλήτες είτε από τη θάλασσα. Το έργο δημιουργεί ένα δίκτυο γλυπτών τοποθετημένο στο βραχώδες τοπίο, εισάγοντας ένα γλυπτικό λεξιλόγιο «δυνητικών χώρων περίεξης, που αναδιατυπώνουν την έννοια του δοχείου ως έναν ενεργό, πορώδη και συνεχώς εναλλασσόμενο ανοιχτό χώρο που συνδέεται με το γεωγραφικό τοπίο». Η εγκατάσταση δημιουργεί συνδέσεις με την εικόνα μίας «ημιβυθισμένης λέμβου και ενός εναλλακτικού, τεχνητού κολπίσκου, ως προέκταση του υπάρχοντος τοπίου», δίνοντας έναυσμα για διάλογο γύρω από μία τεχνολογία που έχει τις ρίζες της σε μια λιβιδινική προσέγγιση ως προς την εργονομία και το βιομηχανικό σχεδιασμό καθώς και τους τρόπους με τους οποίους οι έννοιες αυτές μπορούν να συσχετιστούν με το σώμα.

Ακολουθώντας μια «γεωφιλική προσέγγιση», το έργο εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο των πρακτικών της Land Art (Τέχνη της Γης), προτείνοντας μια «αμφίδρομη και ενσώματη σχέση με τη γεωγραφία», μέσω της οποίας «το έργο εξελίσσεται σε μία εμπειρική και επιτόπια συνθήκη θέασης και διάδρασης, που θέτει το ανθρώπινο σώμα ως ενεργό στοιχείο σε μια σχέση αλληλεπίδρασης με την φύση». Ακόμα, το έργο εισάγει «ένα ευρύτερο γλυπτικό λεξιλόγιο που σχετίζεται με τις έννοιες της αφαίρεσης περιεχομένου και της πλήρωσης, της έλλειψης και της παρουσίας», το οποίο σχετίζεται με φεμινιστικές προσεγγίσεις ως προς την φαινομενολογία και συμβάλλει σε έναν ευρύτερο διάλογο γύρω από την ενσώματη εμπειρία ως μεθοδολογία για την παραγωγή γνώσης. Οι καλλιτέχνιδες κάνουν αναφορά σε μια «ρευστή συνθήκη η οποία δεν καθιστά το καλούπι ως δοχείο και τη σχέση έλλειψης και παρουσίας ως δυϊκή, αλλά ως αμφίδρομη και συνεχώς εναλλασσόμενη».

Όπως αναφέρουν οι καλλιτέχνιδες, το έργο «έχει τις βάσεις του σε μια φεμινιστική προσέγγιση πολλαπλών και πολυδιάστατων συναντήσεων και απολήξεων, η οποία σχετίζεται με τη φαντασίωση του σώματος μέσα σε μια ασφαλή γεωγραφία, η οποία πηγάζει από το Μεσογειακό [τους] αφήγημα, αλληλένδετο και εναρμονισμένο με το νερό, καθώς και με την ενσώματη εμπειρία του αρχιπελάγους η οποία θέτει το σώμα σε μια συνθήκη εγγύτητας και ασφάλειας, μέσα στο νερό και μεταξύ στεριών». Συνεχίζουν, αναλύοντας τρόπους με τους οποίους τα γλυπτά γίνονται τοπογραφίες ασφάλειας, που συμβάλουν σε μια διευρυμένη κοινότητα η οποία βασίζεται στην «ενσώματη επικοινωνία, την αμφίδρομη συσχέτιση και την ενεργή εναρμόνιση με άλλους και με το περιβάλλον», έννοιες οι οποίες αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της συνεργατικής τους πρακτικής καθώς και του οράματος του Πάρκου Γλυπτικής.

Το Tender shell geophilia αποτελεί «πρόταση για μία υβριδική προέκταση της στεριάς μέσα στη θάλασσα, λειτουργώντας ως σημείο συνάντησης, ανάπαυλας και ρεμβασμού» υπό το πρίσμα της κοινωνικά εμπλεκόμενης τέχνης (socially engaged art), δηλαδή μιας μορφής τέχνης όπου το εικαστικό έργο αποτελεί το έναυσμα για ενδοσκόπηση, διάλογο, δημιουργία κοινότητας, συν-ποίηση και κοινωνική αλληλεπίδραση.

*H Ιλεάνα Αρναούτου είναι SNF ARTWORKS Fellow 2021

Tender shell geophilia
Πρώτη παρουσίαση βραβευμένου έργου
4 Ιουνίου 2022 | 19:00-23:00
Minos Beach art hotel
Ακτή Ηλία Σωτήρχου 1, 72100 Λασίθι, Άγιος Νικόλαος Κρήτη

Η MISC παρουσιάζει την ατομική έκθεση Unlikely Outcomes.The Exhibition**, το τρίτο μέρος της σειράς που ξεκίνησε το 2019, του εικαστικού καλλιτέχνη Νικόλα Βεντουράκη, η οποία θα πραγματοποιηθεί από τις 8 Ιουνίου 2022 έως τις 30 Ιουλίου 2022.

Η έκθεση είναι μια ευκαιρία για τον Βεντουράκη να επανεξετάσει ορισμένες από τις σημαντικότερες θεματικές και προσεγγίσεις που τον απασχολούν. Περιπλανώμενοι ανάμεσα σε οικείες και δημόσιες σκηνές, ερχόμαστε αντιμέτωποι με υπαρξιακά ερωτήματα μέσα από μια ασυνήθιστη χρήση των ντοκιμαντερίστικων πτυχών του μέσου της φωτογραφίας με στόχο την αμφισβήτηση της χρηστικής της αξίας. Ο Βεντουράκης εναποθέτει στον παρατηρητή την ευθύνη να συναρμολογήσει τα θραύσματα μιας αφήγησης που τελικά μας οδηγεί στα πιο θεμελιώδη κατώφλια: του φωτός και του σκότους, της ζωής και του θανάτου. Το κάνει αυτό μέσα από εικόνες ικανές να μας βυθίσουν σε καταστάσεις οικείες σε εμάς, αλλά υπογραμμίζοντας την υπερβατικότητά τους με την προεκβολή και την αφαίρεση του σημαίνοντος μέσα από μια προσεκτική επιλογή συνειρμών, χρωμάτων και υφών.

Η ισορροπία που βρίσκει ο Βεντουράκης με την έκθεση Unlikely Outcomes.The.Exhibition** είναι μια ισορροπία μεταξύ αφαίρεσης και τεκμηρίωσης, μεταξύ οικείου και απροσδόκητου, μεταξύ απόλαυσης και αδρανοποίησης.

Ωστόσο, το κλειδί για το ξεκλείδωμα αυτών των διχοτομιών φαίνεται να βρίσκεται στην ικανότητα του καλλιτέχνη να εγείρει εικόνες πέρα από αυτές που παρουσιάζονται, μετατρέποντας στατικές φωτογραφικές εικόνες σε επιτελεστικές χειρονομίες στις οποίες κάθε προσεκτικά μελετημένη λεπτομέρεια ανοίγει έναν διάλογο με ένα άλλο πιο περίπλοκο αλλά και απροσδόκητα οικείο θέμα.

Άλλωστε τα έργα τέχνης είναι τις περισσότερες φορές, απλά ίχνη της καλλιτεχνικής διαδικασίας και πρόσκληση να συμμετάσχουμε σε έναν διάλογο μεταξύ του εαυτού μας, του καλλιτέχνη και του κόσμου τους.

Επιμέλεια: Christian Oxenius και Sylvia Sachini.
Επιμελητικό κείμενο: Christian Oxenius
Δοκίμιο: Δανάη Γιαννόγλου

*O Νικόλας Βεντουράκης είναι SNF ARTWORKS Fellow 2020

MISC ATHENS
Τούσα Μπότσαρη 20, 11741 – www.miscathens.com
Εγκαίνια: 08.06.22 | 19.00-22.00
Διάρκεια: 08.06.22 – 30.07.22

Ωράριο Έκθεσης: Τετάρτη και Σάββατο 12.00 – 18.00 / Πέμπτη και Παρασκευή 14.00 – 20.00

Η περφόρμανς βρίσκεται στο επίκεντρο της πρακτικής της Γεωργίας Σαγρή. Στην καλλιτεχνική της πορεία, η Σαγρή έχει αναπτύξει μια πρακτική φροντίδας που ονομάζει ΙΑΣΗ, η οποία συνδέεται εννοιολογικά με τον ορισμό της ελληνικής λέξης ίαση, ως επούλωση. Η ΙΑΣΗ γεννήθηκε από την ανάγκη της καλλιτέχνιδας να προετοιμαστεί και να αναρρώσει από απαιτητικά της έργα περφόρμανς. Η ΙΑΣΗ έκτοτε έχει εξελιχθεί σε συνεχή έρευνα σχετικά με τις καταστάσεις του σώματος, τις οποίες η Σαγρή αποκαλεί “παθολογίες της επιτέλεσης”.

Για την ατομική της έκθεση στην Breeder η ΙΑΣΗ, ως πρακτική επούλωσης εφαρμόζεται στα ίδια τα έργα. Στην Οικονομία η Σαγρή εστιάζει την προσοχή της στην αναδιοργάνωση πρακτικών, υλικών και αντικειμένων που έχουν παρουσιαστεί ξανά στο παρελθόν. Τα έργα και οι πρακτικές που παρουσιάζονται μοιράζονται κοινές ιδιότητες: τα περισσότερα υπέστησαν φθορά και βρέθηκαν εκτός του συστήματος κυκλοφορίας και διακίνησης έργων τέχνης, φτάνοντας σχεδόν μια κατάσταση εξαφάνισης. Ορισμένα φθάρθηκαν κατά τη διάρκεια προηγούμενων εκθέσεων, άλλα με την χρήση τους σε έργα περφόρμανς ή την έκθεσή τους στο δημόσιο χώρο και κάποια από αυτά καταστράφηκαν λόγω κακής διαχείρισης κατά την απεγκατάσταση και τη μεταφορά τους.

Στην έκθεση περιλαμβάνονται και τρεις περφόρμανς, που επίσης βρίσκονται σε καθεστώς μη ορατότητας, σε αυτήν την περίπτωση γιατί δεν καταγράφηκαν ποτέ. Μέρος της δικής τους αποκατάστασης είναι η αναζήτηση μαρτυριών και αποσπασμάτων καταγραφής, με βάση τα οποία η καλλιτέχνιδα ανασυνθέτει τις περφόρμανς μνημονικά και τις επιτελεί εκ νέου.

Η διαδικασία αυτή είναι οικονομική με την έννοια ότι δημιουργεί καινούργια έργα ανασύροντας και επικυρώνοντας έργα που ήδη υπάρχουν. Η κύρια οικονομική διάσταση ωστόσο έγκειται στην νοηματική επανασυγκρότηση των έργων. Παρότι τα έργα έχουν ενδιαφέρουσες σταδιοδρομίες σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους, βρίσκονται τώρα σε κατάσταση φαινομενικά ανεπανόρθωτη. Η φθορά στην οποία έχουν περιέλθει αποτελεί ένα δεδομένο που η Σαγρή επιθυμεί να ανατρέψει. Χρησιμοποιώντας μια εκλεκτικιστική μέθοδο αποκατάστασης, συντήρησης και επανεπινόησης, μιλά για μια συνθήκη που αφορά τα ίδια τα σώματα και τον τρόπο που τραυματίζονται και επουλώνονται.

Γεωργία Σαγρή
Οικονομία
The Breeder
Επιμέλεια: Δανάη Γιαννόγλου, Γιώργος Μπεκιράκης

Εγκαίνια: Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2023,  19:00 – 22:00
Διάρκεια Έκθεσης: 12 Ιανουαρίου – 5 Φεβρουαρίου 2023

Performances:
Αναπνοή (2003): Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2023, 12-5 μ.μ.
Βαθιά Ακρόαση (2001): Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2023, 7 μ.μ.
Ενοίκιο (2009): η ημερομηνία θα ανακοινωθεί σύντομα, καθορίζεται βάσει του εμμήνου κύκλου της καλλιτέχνιδας

*Η Δανάη Γιαννόγλου είναι SNF ARTWORKS Fellow στο πεδίο της επιμέλειας

Από τις 17 μέχρι τις 29 Ιανουαρίου η γκαλερί ΙONE & MANN παρουσιάζει την έκθεση Rhizome με έργα της Ειρήνης Μπαχλιτζανάκη (γεν. 1984), της Shannon Bono (γεν. 1995) και του Thomas Langley (γεν. 1986).

Αντλώντας από τον φυσικό κόσμο, τις παραδοσιακές πρακτικές χειροτεχνίας και τα ατομικά και συλλογικά πολιτιστικά και συναισθηματικά σημεία αναφοράς, οι καλλιτέχνες εξερευνούν τις αλληλένδετες και συνεχώς εξελισσόμενες δομές των τόπων που κατοικούμε τόσο φυσικά όσο και πνευματικά και τη βαθιά μπερδεμένη φύση της ταυτότητας, της αντίληψης και του είναι.

Όπως και οι ριζωματικές δομές, τα έργα των Μπαχλιτζανάκη, Bono και Langley φαίνεται τελικά να μην έχουν σημεία αρχής και τέλους. Τολμηρά, μη απολογητικά αλλά τρυφερά ταυτόχρονα, αναδύονται ως μια υλική έκφραση της συνείδησης και χαρακτηρίζονται από μια γραμμικότητα που συνδέει το εσωτερικό με το εξωτερικό και ορίζει έναν χώρο που επιτρέπει την ατομικότητα αλλά και το ανήκειν, την επιστροφή στις ρίζες και ταυτόχρονα την εξέλιξη.

IONE & MANN
Arc Gallery | Cromwell Place 4 , Λονδίνο SW7 2JE
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη – Σάββατο 10 – 6 μμ, Κυριακή 10 – 4 μμ και με ραντεβού.

Τι σχέση έχει το ενδημικό φυτό της Ακρόπολης Micromeria Acropolitana με την κλιματική κρίση και την οικονομία της προσοχής; Πως συνδέεται ένα απολίθωμα από το βαθύ παρελθόν των Δολομιτικών Άλπεων με την τουριστική εκμετάλλευση και τις τωρινές μεταναστευτικές κινήσεις των φυτών στην ίδια περιοχή; Οι Κήποι Δεδομένων με πρώτο αυτόν της Αθήνας (2020) και επόμενο αυτόν των Δολομιτών (2022) αποτελούν μικρές κοινότητες που πρεσβεύουν την αλληλεγγύη μεταξύ διαφορετικών ειδών ως έναν τρόπο αντίστασης αλλά και δημιουργίας προτάσσοντας σχέσεις φροντίδας και αλληλεγγύης μεταξύ των ειδών.

Μετά από πρόσκληση της επικεφαλής επιμελήτριας Μαριάννας Τσιόνκη του Leeds Art University, η Κυριακή Γονή παρουσιάζει την ατομική έκθεση Data Garden στην Blenheim Walk Gallery. Η έκθεση φέρνει μαζί για πρώτη φορά τις πολυμεσικές εγκαταστάσεις “A way of resisting” (Athens Data Garden) 2020 και “The mountain islands shall mourn us eternally” (Dolomites Data Garden) 2022. Παράλληλα με την έκθεση ετοιμάζεται έντυπη έκδοση με κείμενα της επιμελήτριας Μαριάννας Τσιόνκη και του συγγραφέα και κριτικού τέχνης Tom Jeffreys (Frieze).

Η έκθεση “Data Garden 2023” πραγματοποιείται με ανάθεση και παραγωγή του Leeds Art University. Η εγκατάσταση “The mountain islands shall mourn us eternally” (Dolomites Data Garden) 2022 έγινε με ανάθεση και παραγωγή της 8ης Gherdeina Biennale σε επιμέλεια της Lucia Pietroiusti και της Filipa Ramos. Η εγκατάσταση “A way of resisting” (Athens Data Garden) 2020 έγινε με ανάθεση και παραγωγή της Στέγης Ωνάση.

Κήπος Δεδομένων
Κυριακή Γονή
ατομική έκθεση
20 Ιανουαρίου 2023-1 Απριλίου 2023
εγκαίνια και συζήτηση 19 Ιανουαρίου 2023
Blenheim Walk Gallery, Leeds Art University

Την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου, από τις 18:00 έως τις 21:00, εγκαινιάζεται στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα η πρώτη ατομική έκθεση της Άλκηστης Μαυροκεφάλου, σε επιμέλεια της Γαληνής Λαζάνη.

Για το έργο του “Ένα τέλος – Μία αρχή” ο Νίκος Αλεξίου είχε αναφέρει: «Αυτό το σχέδιο, αυτές
οι γραμμές, βρίσκονται σε ένα όριο, σε ένα μεταίχμιο. Είναι ο θάνατος και η γέννηση ταυτόχρονα. Είναι το τέλος και η αρχή μαζί». Αυτή η φράση κάλλιστα θα μπορούσε να περιγράφει όλο το καλλιτεχνικό έργο της Άλκηστης Μαυροκεφάλου. Γιατί η δουλειά της – ακόμα και αν με την πρώτη ματιά μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι αφορά μόνο στο περιβάλλον ή την εύθραυστη φύση μας ή και τον ρομαντισμό ακόμα- πραγματεύεται κάποια από τα βαθύτερα υπαρξιακά ζητήματα που απασχολούν το ανθρώπινο γένος. Τη ζωή και τον θάνατο, τον πόνο και την αγάπη, τη θέση μας στον κόσμο και τη σύνδεση όλων των στοιχείων που τον αποτελούν μεταξύ τους, τη συνέχεια της ύπαρξης.

Στην έκθεση τιθωνοί* η Μαυροκεφάλου παρουσιάζει μία νέα σειρά μικρογλυπτών, συνεχίζοντας να αντλεί το μεγαλύτερο μέρος των υλικών της από τη φύση. Πουκάμισα τζιτζικιών, απομεινάρια οστρακοειδών, πέταλα λουλουδιών, πυρήνες φρούτων και τσόφλια ξηρών καρπών συνυπάρχουν με χρώματα, κλωστές, δαντέλες και ρητίνη, με στόχο να δημιουργήσουν όλα μαζί περιβάλλοντα και χαρακτήρες που καθορίζουν και διεκδικούν το χώρο που καταλαμβάνουν. Χτίζει τις εγκαταστάσεις της στο χώρο ή τις περιορίζει μέσα σε διάφανα κουτιά από plexiglass και τις συμπληρώνει με πολύπλοκα σχέδια σε μιλιμετρέ χαρτί, που παραπέμπουν σε μοτίβα της ανθρώπινης ανατομίας. Διότι, μέσα σε αυτό το φυσικό περιβάλλον, η Μαυροκεφάλου τοποθετεί τον ίδιο τον άνθρωπο και τον ίδιο της τον
εαυτό, συγχρόνως ως παρατηρητή και ως συμμετέχοντα, αναγνωρίζοντας την ειρωνική
αντίθεση ευθραυστότητας και ανθεκτικότητας στον κύκλο της ζωής των πάντων.

Γαληνή Λαζάνη
Ιανουάριος 2023

———–

ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΜΑΥΡΟΚΕΦΑΛΟΥ
Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα
τιθωνοί
26.01.2023 – 24.03.2023

Το έργο της Ελένης Μπαγάκη περιλαμβάνει ζωγραφικά έργα, γλυπτά, σχέδια, κείμενα, βιβλία, βίντεο και σημειώσεις. Η Μπαγάκη διαπλέκει σε νέες αφηγήσεις προσωπικές εμπειρίες και επινοημένα συμβάντα και διερευνά ζητήματα γύρω από τις σχέσεις, τη σεξουαλικότητα, τις έμφυλες αναπαραστάσεις ή την εργασιακή επισφάλεια, κατασκευάζοντας μια ανοιχτή αυτομυθοπλασία. Στην καλλιτεχνική της πρακτική παίζουν κεντρικό ρόλο η νομαδική περιπλάνηση και η φυγή ως υπαρξιακή συνθήκη και αναζήτηση μιας αίσθησης του ανήκειν.

Η έκθεση στο ΕΜΣΤ αναπτύσσεται με πυρήνα μια σειρά ζωγραφικά έργα – συνθέσεις ανθρώπινων μορφών που στέκονται μόνες ή αλληλεπιδρούν σε φυσικά τοπία. Αφετηρία για τη δημιουργία των ανδρικών κυρίως γυμνών σωμάτων είναι η επιθυμία: η ονειρική ζωγραφική της Μπαγάκη παράγεται, όπως τονίζει η ίδια, από και για την επιθυμία. Η σωματική έλξη, η ερωτική παρατήρηση, η ηδονοβλεπτική διάθεση διαμορφώνουν τη σχέση της καλλιτέχνιδας με τα απεικονιζόμενα σώματα και το περιβάλλον τους. Μέσα από τη συλλειτουργία ζωγραφικής, σχεδίων, ηχητικών έργων και κειμένων, η έκθεση Something like a poem, a nude, and flowers in a vase διαμορφώνεται ως μια συνθήκη ονειρικής περιπλάνησης και παρατήρησης πάνω στην επιθυμία, τη σεξουαλικότητα, και την ερωτική αναζήτηση.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΓΑΚH. SOMETHING LIKE A POEM, A NUDE AND FLOWERS IN A VASE
28.01-07.05.2023
Eθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ)
Project Room 1- 3ος όροφος

*Η Ελένη Μπαγάκη είναι SNF ARTWORS Fellow (2020)

Το OKAY initiative space σας προσκαλεί στο “DANDELION SEEKERS”. Μια συνεργατική επιμέλεια των Zoe Metra & Captain Stavros, που γεφυρώνει δύο Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, Αθήνα – Παρίσι, με πρόθεση την έναρξη ενός διαλόγου μεταξύ των καλλιτεχνών κοινοτήτων των δύο πόλεων, στις 02/02, ώρα 19:00, Κεφαλληνίας 7, Κυψέλη.

Μια ιδιότυπη νοσταλγία προς ένα δυσοίωνο μέλλον μοιάζει να αποτελεί την νέα, υπερτοπική ταυτότητα καταγωγής της γενιάς μας. Το πολυαφηγηματικό σκηνικό που συντίθεται στο ΟΚΑΥ αναδεικνύει το ενδιαφέρον των καλλιτεχνών/ιδων για την διερεύνηση νέων οντολογικών ταξινομήσεων · αποτυπώνοντας τις μη μεταβολισμένες ανησυχίες του συλλογικού μας ασυνείδητου και απεικονίζοντας τη σκοτεινότητα της ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνουμε.

Επιμέλεια: Zoe Metra & Captain Stavros

με τις/τους

Vasilis Galanis
Katerina Dania
Konstantinos Mouchtaridis
Myrto Patramani
Phoebe Koutselos

Celia Boulesteix
Constance Tabourga
Augustin Katz
Clara Cimelli
Matthias Odis
Zoe Metra

*Ο Vasilis Galanis είναι SNF ARTWORKS Fellow 2022

Οπτική ταυτότητα: Alexandra Karaolanov

02/02-19/02/2023
Εγκαίνια 02.02.2023 7 μμ – 10 μμ
Ωράριο Πέμπτη-Κυριακή 5μμ – 9 μμ

*Ο Βασίλης Γαλάνης είναι SNF ARTWORKS Fellow 2022

Τα κτηνολόγια (bestiaries) ήταν μεσαιωνικές εγκυκλοπαίδειες μυθικών και πραγματικών ζώων, που εμπεριείχαν εικονογράφηση και αλληγορικές διηγήσεις με ηθικά διδάγματα. Τα χειρόγραφα αυτά είχαν εμπλουτιστεί με ένα μεγάλο αριθμό ευφάνταστων λημμάτων των οποίων οι εικόνες και οι συμβολισμοί έχουν επηρεάσει διαχρονικά το συλλογικό φαντασιακό των ανθρώπων σε σχέση με τα ζώα. Εμπνεόμενη από τα μεσαιωνικά κτηνολόγια, η έκθεση ερευνά και συγκεντρώνει μια πληθώρα από σύγχρονες καλλιτεχνικές πρακτικές που αναφέρονται στα ζώα ως προς τη μυθολογία, τη σχέση τους με τον άνθρωπο και την ιστορία, με άξονα και τελικό στόχο την καταγραφή επίκαιρων αναγνώσεων γύρω από τη συμβολική τους υπόσταση στη σύγχρονη τέχνη.

Η θεματολογία των ζώων στην τέχνη παραμένει ανεξάντλητη, καθώς ο άνθρωπος ποτέ δεν έζησε ανεξάρτητος από τα ζώα, είτε όσο τα φοβόταν, είτε τώρα που τείνει να τα αφανίσει. Αυτή η σύμπλεξη ανθρώπου και ζώου είναι μοιραία, και θα μπορούσαμε να πούμε πως πολύ συχνά η ανθρώπινη κατάσταση έμοιαζε με ένα ζωικό υβρίδιο. Πάντα υπήρχαν στιγμές που η καρδιά μας ήταν λιονταριού, τα πόδια μας τράγου και οι κυνόδοντες μας λίγο πιο γαμψοί. Ποιο είναι όμως το “κτήνος” σήμερα σε μια φύση αμείλικτα διωκόμενη και απειλητικά συρρικνούμενη από την ανθρώπινη δραστηριότητα; Ποιες είναι οι αλληγορίες και οι διδαχές που οφείλουμε να εντοπίσουμε στην δική μας πολιτισμική παραγωγή που συντελείται σε συνθήκες περιβαλλοντικης κατάρρευσης;

Έργα της έκθεσης αναφέρονται σε γλώσσες, στάσεις σώματος και μιμήσεις που παραπέμπουν στην σύνδεση μας με το ζωικό κόσμο, σε παλιές και σύγχρονες μυθολογίες, ψυχαναλυτικές ερμηνείες και συμβολισμούς, σε καινούργια ζώα-υβρίδια του σύγχρονου κόσμου που περιμένουν να κατονομαστούν. Παρουσιάζεται μια ανθολογία προσεγγίσεων, μια νέα ταξινόμηση, που διευρύνει και ενεργοποιεί τον θαυμασμό μας για έναν κόσμο έυθραστο και συναρπαστικό του οποίου είμαστε μέρος.

Συμμετέχουν:
Maria Antelman, Guy van Bossche, Ιsabelle Cordemans, Bryony Dunne, Renate Graf, Stephanie Lagarde, Caroline May, O.lala, Nina Saunders, Pieter van der Schaaf, Sarah Vanagt, Brian Whitely, Βαγγέλης Γκόκας, Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Ανέστης Ιωάννου, Ανδρέας Καλλή, Aφοί Καπουράνη, Παναγιώτης Κεφαλάς, Κοσμάς Κοσμόπουλος, Βαρβάρα Λιακουνάκου, Καλλιόπη Μπέκου, Νικόλ Οικονομίδη, Σταύρος Παπαγιάννης, Ηλίας Παπαηλιάκης, Εύη Ρουμάνη, Γιώργος Σταματάκης, Κώστας Τσώλης, Αλέξης Φιδετζής, Θάνος Φούντας, Δημήτρης Φραγκάκης, Κατερίνα Χρηστίδη

*Ο Ανέστης Ιωάννου, η Nικόλ Οικονομίδη και ο Αλέξης Φιδετζής είναι SNF ARTWORKS Fellows.

«Και ξαφνικά συνόδευα τη φίλη μου στο νοσοκομείο. Η φίλη μου μού χαμογέλασε, όρθωσε τη γροθιά της στον αέρα και χάθηκε στη γυάλινη πόρτα. Η φίλη μου είναι ένας πολύ δυνατός άνθρωπος. Η φίλη μου είναι μία μαχήτρια. Η φίλη μου είναι η Beate και αυτή η έκθεση είναι αφιερωμένη σε εκείνη».

Στο πλαίσιο ενός κύκλου φιλίας, δεκαεννέα θηλυκότητες καταπιανόμαστε με την έννοια της λήψης και της παροχής φροντίδας, αυτή την πρακτική που επιστρατεύουμε καθημερινά προκειμένου να επιβιώσουμε σε περιβάλλοντα που αντιτίθενται στην ίδια μας την ύπαρξη. Ενάντια στη συμπλεγματική έννοια της οικογένειας αλλά και την εμπορεύσιμη χρήση της ευημερίας και της αυτοβελτίωσης που προωθείται μέσω σεμιναρίων και έξυπνων εφαρμογών, επικεντρώνομαστε στο συν-αίσθημα, την αλληλεγγύη, τις σχέσεις και την αλληλεξάρτηση. Στεκόμαστε κριτικά στην αγαθοεργία, στην ψευδαίσθηση της ατομικής ευδαιμονίας, την αυτοσυντήρηση και την ανθεκτικότητα. Με πνεύμα ριζοσπαστικής συγγένειας και ελπίδας, απωθούμε το όποιο μειονέκτημα και επιλέγουμε την ευαλωτότητα και την προκλητική αλληλεξάρτηση ως τiς κατεξοχήν αρχές για τη μεταξύ μας συνθήκη συμβίωσης.

Με έργα των Εύα Ανερράψη, Μαρίνα Βελησιώτη, Maria F. Dolores, Αναστασία Δούκα, Κυβέλη Ζωή, Selma Köran, Ειρήνη Μίγα, Ντόρα Οικονόμου, Ραλλού Παναγιώτου, Νατάσσα Παπαδοπούλου, Νίνα Παπακωνσταντίνου, Γεωργία Σαγρή, Νάνα Σαχίνη, Beate Scheder, Σοφία Τούβουρα και 1992 (Πέγκυ Ζάλη & Ιωάννα Μίτζα); αλληλοεξαρτώμενη επιμέλεια Ξένια Καλπακτσόγλου και Ολυμπία Τζώρτζη

*Oι Εύα Ανερράψη, Μαρίνα Βελησιώτη, Αναστασία Δούκα, Κυβέλη Ζωή,Ειρήνη Μίγα, Ντόρα Οικονόμου και Πέγκυ Ζάλη είναι SNF ARTWORKS Fellows

we tell ourselves stories in order to live
17 Φεβρουαρίου – 11 Μαρτίου 2023
Εγκαίνια: 17 Φεβρουαρίου, 7 μμ – 10 μμ

Το European Short Pitch, που ξεκίνησε από το NISI MASA – European Network of Young Cinema, είναι ένα ετήσιο πρόγραμμα που στοχεύει στην ανακάλυψη και υποστήριξη νέων ταλέντων από την Ευρώπη στην ανάπτυξη των ταινιών μικρού μήκους τους και στην προώθηση της συμπαραγωγής και της συνεργασίας μεταξύ επαγγελματιών του κλάδου από όλη την Ευρώπη.

Το European Short Pitch συνδυάζει την καθοδήγηση για την ανάπτυξη ταινιών μικρού μήκους (mentoring) με μια εκδήλωση προώθησης και δικτύωσης, το Φόρουμ Συμπαραγωγής (Coproduction Forum).

Φέτος, συμμετέχουν 3 ταινίες μικρού μήκους 3 Fellows από το πεδίο της κινούμενης εικόνας:

SAJBIJA 
Σκηνοθέτης: Carmen Baltzar
Παραγωγός: Δανάη Αναγνώστου
https://www.europeanshortpitch.org/sajbija

THE UNRELIEVED WEIGHT OF AN INERT MASS
Σκηνοθέτης: Ειρήνη Βιανέλλη
Παραγωγός: Δανάη Σπαθάρα
https://www.europeanshortpitch.org/the-unrelieved-weight-of-an-inert-mass

HONEYMOON
Σκηνοθέτης: Άλκης Παπασταθόπουλος
Παραγωγός: Μαρία Χατζάκου
https://www.europeanshortpitch.org/honeymoon

*Η Δανάη Αναγνώστου, η Ειρήνη Βιανέλλη και ο Άλκης Παπασταθόπουλος είναι SNF ARTWORKS Fellows

Palimpest Landcapes
Πρόγραμμα προβολής ταινιών και Q&A
Thu, 02 Mar 2023
Institute of Contemporary Art (ICA), Λονδίνο

Η τελευταία ταινία μικρού μήκους της Δανάης Ηώ, ‘Sprouts of a dragon’s teeth’, προβάλεται στο  Institute of Contemporary Art (ICA), στο Λονδίνο την Πέμπτη 2 Μαρτίου, μαζί με τις ταινίες της  Jean-Marie Straub’s ‘à propos de venise’ και της Μαριάννας Χριστοφή Christofides’ ‘Days in between’.

Η επιλογή των ταινιών συνδέεται με το ερευνητικό πεδίο της Δανάης Ηώ κατά τη διάρκεια του προγραμμάτος φιλοξενίας στο Delfina Foundation. Η έρευνά της επικεντρώνεται στους τρόπους απεικόνισης τοπίων ως χώρους όπου συνυπάρχουν διαφορετικές ιστορίες στον χρόνο, συνδυάζοντας κοινωνικές και φυσικές σφαίρες.

Μετά τις προβολές θα ακολουθήσει συζήτηση με την Δανάη Ηώ και την Viviana Checchia, Residency Curator στο Delfina Foundation.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Σε αυτό το υβριδικό και πολυμορφικό performance project, έξι (εκπαιδευμένες) χορεύτριες και έξι καλλιτέχνες από διάφορα πεδία, όπως της μουσικής, του κινηματογράφου και των εικαστικών τεχνών, εξερευνούν τα θέματα της δυσφορίας, της ευχαρίστησης και της τρυφερότητας μέσα από τη δημιουργία προσωπικών σόλο ή ντουέτων, τα οποία αναπτύχθηκαν σε διάστημα μόλις 16 ωρών στο στούντιο. Δώδεκα ερμηνευτές μοιράζονται έναν (πλασματικό) χώρο, όπου ξεδιπλώνουν και χαρτογραφούν τις εμπειρίες τους από την καθημερινή ζωή, μοιράζονται τα δικά τους κείμενα και αναμνήσεις και δημιουργούν χώρο για ευαλωτότητα, ενώ παράλληλα αυτοσαρκάζονται και το απολαμβάνουν (γιατί οι δύσκολες στιγμές μπορεί να είναι και ωραίες στιγμές).

Το έργο βασίζεται σε προηγούμενη έρευνα της Σοφίας Δανάης Βορβίλα, η οποία διερευνά τη δυσφορία και την αμηχανία της καθημερινής ζωής ως πηγή καλλιτεχνικής δημιουργίας. Η παρούσα έρευνα αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών σπουδών της στο Βασιλικό Κονσερβατόρειο της Αμβέρσας και συνεχίζεται με τη συμβολή πληθώρας καλλιτεχνών τόσο από την Ελλάδα όσο και από το Βέλγιο. Η καλλιτεχνική της πρακτική συνδέεται με τον αυτοσχεδιασμό και τη άμεση σύνθεση – το 2022 παρουσίασε την performance “this_is_a_never_ending_sunday.jpg” μαζί με τη μουσικό Αλίκη Λευθεριώτη στο Kaaistudio’s στις Βρυξέλλες με την υποστήριξη διαφόρων οργανισμών.

δημιουργία και εκτέλεση:

Γιώργος Αθανασίου
Δημήτρης Αποστολακίδης
Όλγα Βλάσση
Ελένη Βλάχου
Χριστίνα Ζαχαρία
Ραλλού Καρέλλα
Johnny Labelle
Αλίκη Λευθεριώτη
Θεανώ Ξυδιά
Ελπινίκη Σαριπανίδου
Χριστίνα Σκουτέλα
Chris Scott

ιδέα και έρευνα:
Σοφία Δανάη Βορβίλα

Ευχαριστούμε τον Τάσο Κουκουτά για το χρόνο και τις πολύτιμες συμβουλές του καθώς και όλη την ομάδα του Μ54 για την υποστήριξή τους όλο αυτό το διάστημα των προβών

*H Σοφία Δανάη Βορβίλα είναι SNF ARTWORKS Fellow 2022 στο πεδίο του χορού

HARD TIMES GOOD TIMES
Σάββατο 18 & Κυριακή 19 Μαρτίου, 20:30-22:30
M54 studio (Μενάνδρου 54), Αθήνα

trailer: https://vimeo.com/800274193

Λαμβάνοντας υπόψη μια εσωτερική επιθυμία συνεργασίας με κάθε καλλιτέχνη χωρίς κάποιο επίκτητο εμπόδιο, η Callirrhoë είναι στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσει μια νέα επιμελητική σειρά υπό τον (υπο)τίτλο ‘one work show series’, η οποία θα παρουσιαστεί εντός του κύριου εκθεσιακός χώρος. Όλοι οι συμμετέχοντες θα έχουν στη διαθεσή τους ένα χώρο 10m2, το χρονικό πλαίσιο παρουσίασης 25 ημερών και θα παρουσιάσουν είτε ένα έργο είτε μια in situ εγκατάσταση. Σκοπός αυτών των σύντομων εκθέσεων είναι η στενή συνεργασία με επιλεγμένους καλλιτέχνες που, εκτός από τη σημασία τους για το πρόγραμμα της Callirrhoë, κατέχουν ενεργό ρόλο στη σκηνή της σύγχρονης τέχνης είτε στην Ελλάδα είτε διεθνώς.

Ο Νικόλας Βεντουράκης και το έργο του “The sound is never instantaneous to the flash” θα είναι η πρώτη παρουσίαση αυτής της ενότητας. Ο ίδιος εξερευνά μέσα από το μέσο της φωτογραφίας την ασάφεια της εικόνας και τη σχέση μεταξύ των γενεών. Χρησιμοποιώντας στιγμιαίο φιλμ ο καλλιτέχνης επιδιώκει να απαθανατίσει πορτρέτα ατόμων που όλοι μαζί δημιουργούν ένα σύνολο. Πώς διαμορφώνει, λοιπόν, η συλλογική αφήγηση την προσωπική αφήγηση και το αντίστροφο;

Η χρονική περίοδος που παρουσιάζεται ξεκινά από το έτος γέννησης του Βεντουράκη το 1981 και απεικονίζει 30 πορτρέτα καλλιτεχνών που γεννήθηκαν την επόμενη δεκαετία μέχρι το 1991/1992. Κατά τη λήψη του πορτραίτου, ο καλλιτέχνης/ φωτογράφος δεν φαίνεται, είναι κρυμμένος πίσω από το αντικείμενο. ‘Ετσι φωτογραφιζόμενοι καλλιτέχνες μπροστά βλέπουν μόνο τον εαυτό τους στον μεγάλο φακό, αντανακλώντας την αίσθηση μιας γενιάς, τη δική τους ιστορία. Ο θεατής που κοιτάζει την εικόνα έρχεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες ενός στιγμιαίου φιλμ που έχει λήξει, μια ξεθωριασμένη εικόνα αυτού που φαίνεται να αντιπροσωπεύει το ανήκειν. Το τελικό έργο δεν είναι μόνο μια τεκμηρίωση του χρόνου αλλά αφήνει χώρο για το φανταστικό, την κατασκευασμένη αφήγηση πίσω από κάθε ξεχωριστό πορτρέτο. Πώς θα τοποθετούμασταν εμείς μπροστά στον φακό;

Σήμερα, μέσα σε έναν κατακλυσμό από ψηφιακές εικόνες η λήψη ενός στιγμιαίου φιλμ μοιάζει να σταματά την απεραντοσύνη του χρόνου. Κρατάμε για λίγο και βλέπουμε τον εαυτό μας. Η λήψη ενός πορτρέτου είναι κάτι περισσότερο από την απεικόνιση ατόμων, είναι η γοητεία του εαυτού και της ταυτότητας του εαυτού, που είναι εγγενώς ανθρώπινη. Ο William James διακρίνει τον εαυτό στο πλαίσιο της συνείδησης μεταξύ του «εγώ» και του «εμένα». Το «εγώ» νοείται ως το υποκείμενο που αναγνωρίζει, το οποίο έχει επίγνωση του αντικειμενικού «εμένα». Στη διαδικασία λήψης, ο καλλιτέχνης βλέπει την αντανάκλασή του στον φακό της κάμερας και έχει επίγνωση του εαυτού του από μια εξωτερική οπτική, λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι ο Βεντουράκης είναι παρών αλλά όχι ορατός. Ο Βεντουράκης ξεκίνησε τη σειρά τραβώντας ο ίδιος το πορτρέτο του. Βιώνοντας όχι μόνο την αίσθηση της αναγνώρισης του εαυτού tου αλλά και των χρησιμοποιημένων υλικών. Έτσι τίθεται το ερώτημα πώς αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και πώς μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι;
Μπαίνοντας στην έκθεση, πρώτα ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος μόνο με την αυτοπροσωπογραφία του Βεντουράκη. Χρησιμοποιεί τη μορφή του σαν αφετηρία, όχι μόνο λόγω της επιλεγμένης χρονικής περιόδου αλλά και σαν χρήση του εαυτού ως καλλιτέχνη που χρησιμοποιεί τον ίδιο για να δοκιμάσει μια νέα προσέγγιση στην πρακτική του. Ακριβώς όπως κατά τη διαδικασία λήψης, η όραση κάποιου μπλοκάρεται στην αρχή. Ένας τοίχος χωρίζει τον φωτογράφο και τις εικόνες των 30 πορτραίτων καλλιτεχνών, όπως έκανε η κάμερα πριν. Προχωρώντας, ως θεατής δεν βλέπουμε την αντανάκλασή μας στο φακό της κάμερας αλλά στα μάτια των πορτραίτων. Ποιον κοιτάμε τώρα, ποιος θα ήταν τη δεκαετία του 1980 και ποιος θα είναι το 2060;

Η παροδικότητα της υλικότητας και του σώματος γίνεται ορατή με τη μορφή του ληγμένου στιγμιαίου φιλμ.

one work show series
The sound is never instantaneous to the flash
Νικόλας Βεντουράκης
15 Μαρτίου – 08 Απριλίου 2023

Callirrhoë
Καλλιρρόης 122
Αθήνα 117 41
Τετ– Παρ 4–8 μ .μ., Σ αβ 2–8 μ .μ.
και κατόπιν ραντεβού
[email protected]
www.callirrhoe.info