Κατηγορία: Νέα των Fellows

ΕΚΘΕΣΗ “Spirit Structures”, Πέτρος Μώρης

Στην έκθεση “Spirit Structures”, ο Πέτρος Μώρης ξεδιπλώνει μια εγκατάσταση γλυπτών, χαρακτικών και βίντεο στον χώρο του PTX, έναν διάλογο έργων που αναπτύσσεται γύρω από τις διαπλοκές μεταξύ των υλικών και μεταφορικών υπογείων γεωλογίας, σωμάτων και ψυχισμών. Εμπλέκοντας υπολογιστικές και παραδοσιακές τεχνικές που εκτείνονται από αλγόριθμους μηχανικής εκμάθησης και αυτοσχέδιες εφαρμογές rapid prototyping, μέχρι χαρακτικές εκτυπώσεις βαθυτυπίας, ο Μώρης εξετάζει τις εσωτερικές δομές που εντοπίζονται κάτω από επιφάνειες και επιδερμίδες: πεδία τα οποία αντηχούν διαδικασίες εμψύχωσης και μετασχηματισμού που γεννιούνται από τις μοιραίες αλληλεξαρτήσεις γήινων και κοσμικών φαινομένων.

Ο Πέτρος Μώρης είναι SNF ARTWORKS Fellow 2018.

Spirit Structures
Πέτρος Μώρης
PTX,  Πλατεία Θεάτρου 10, Αθήνα 105 52
Διάρκεια: 02.06 – 19.06.2022

 

“Tender shell geophilia”, Ιλεάνα Αρναούτου & Ισμήνη Κινγκ

Το Βραβείο Τέχνης Ιδρύματος Γ. & Α. Μαμιδάκη 2022 απονεμήθηκε από κοινού στις καλλιτέχνιδες Ιλεάνα Αρναούτου (1994) και Ισμήνη Κινγκ (1993), για το έργο τους Tender shell geophilia. Για το βραβευμένο έργο η in situ εγκατάσταση Tender shell geophilia (2022) της Ιλεάνας Αρναούτου και της Ισμήνης Κινγκ, αποτελείται από κοίλες φόρμες τοποθετημένες στα βράχια της ακτής και εν μέρει βυθισμένες στη θάλασσα. Το έργο δημιουργήθηκε σε μία επιτόπια συνθήκη, μέσα από πολλαπλά καλούπια των βράχων, συνθέτοντας φόρμες οι οποίες αντικατοπτρίζουν το υφιστάμενο βραχώδες τοπίο της ακτής, ενώ μέρος του τείνει προς το βυθό, επιτρέποντας στο νερό να γεμίζει και να αδειάζει ελεύθερα τις κοιλότητες του έργου με την κίνηση του κύματος. Κυψέλες ανάπαυλας γίνονται ένα με την απαλή και κέρινη-δερματική επιφάνεια της φόρμας η οποία παραπέμπει σε οργανικό κέλυφος, διαμορφώνοντας έτσι φιλόξενους εργονομικούς χώρους οι οποίοι προσκαλούν τον θεατή να τους χρησιμοποιήσει.

Το έργο λειτουργεί ταυτόχρονα ως προορισμός και ως πέρασμα, διαγράφοντας διαδρομές που προσεγγίζονται είτε από τις πλακόστρωτες προβλήτες είτε από τη θάλασσα. Το έργο δημιουργεί ένα δίκτυο γλυπτών τοποθετημένο στο βραχώδες τοπίο, εισάγοντας ένα γλυπτικό λεξιλόγιο «δυνητικών χώρων περίεξης, που αναδιατυπώνουν την έννοια του δοχείου ως έναν ενεργό, πορώδη και συνεχώς εναλλασσόμενο ανοιχτό χώρο που συνδέεται με το γεωγραφικό τοπίο». Η εγκατάσταση δημιουργεί συνδέσεις με την εικόνα μίας «ημιβυθισμένης λέμβου και ενός εναλλακτικού, τεχνητού κολπίσκου, ως προέκταση του υπάρχοντος τοπίου», δίνοντας έναυσμα για διάλογο γύρω από μία τεχνολογία που έχει τις ρίζες της σε μια λιβιδινική προσέγγιση ως προς την εργονομία και το βιομηχανικό σχεδιασμό καθώς και τους τρόπους με τους οποίους οι έννοιες αυτές μπορούν να συσχετιστούν με το σώμα.

Ακολουθώντας μια «γεωφιλική προσέγγιση», το έργο εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο των πρακτικών της Land Art (Τέχνη της Γης), προτείνοντας μια «αμφίδρομη και ενσώματη σχέση με τη γεωγραφία», μέσω της οποίας «το έργο εξελίσσεται σε μία εμπειρική και επιτόπια συνθήκη θέασης και διάδρασης, που θέτει το ανθρώπινο σώμα ως ενεργό στοιχείο σε μια σχέση αλληλεπίδρασης με την φύση». Ακόμα, το έργο εισάγει «ένα ευρύτερο γλυπτικό λεξιλόγιο που σχετίζεται με τις έννοιες της αφαίρεσης περιεχομένου και της πλήρωσης, της έλλειψης και της παρουσίας», το οποίο σχετίζεται με φεμινιστικές προσεγγίσεις ως προς την φαινομενολογία και συμβάλλει σε έναν ευρύτερο διάλογο γύρω από την ενσώματη εμπειρία ως μεθοδολογία για την παραγωγή γνώσης. Οι καλλιτέχνιδες κάνουν αναφορά σε μια «ρευστή συνθήκη η οποία δεν καθιστά το καλούπι ως δοχείο και τη σχέση έλλειψης και παρουσίας ως δυϊκή, αλλά ως αμφίδρομη και συνεχώς εναλλασσόμενη».

Όπως αναφέρουν οι καλλιτέχνιδες, το έργο «έχει τις βάσεις του σε μια φεμινιστική προσέγγιση πολλαπλών και πολυδιάστατων συναντήσεων και απολήξεων, η οποία σχετίζεται με τη φαντασίωση του σώματος μέσα σε μια ασφαλή γεωγραφία, η οποία πηγάζει από το Μεσογειακό [τους] αφήγημα, αλληλένδετο και εναρμονισμένο με το νερό, καθώς και με την ενσώματη εμπειρία του αρχιπελάγους η οποία θέτει το σώμα σε μια συνθήκη εγγύτητας και ασφάλειας, μέσα στο νερό και μεταξύ στεριών». Συνεχίζουν, αναλύοντας τρόπους με τους οποίους τα γλυπτά γίνονται τοπογραφίες ασφάλειας, που συμβάλουν σε μια διευρυμένη κοινότητα η οποία βασίζεται στην «ενσώματη επικοινωνία, την αμφίδρομη συσχέτιση και την ενεργή εναρμόνιση με άλλους και με το περιβάλλον», έννοιες οι οποίες αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της συνεργατικής τους πρακτικής καθώς και του οράματος του Πάρκου Γλυπτικής.

Το Tender shell geophilia αποτελεί «πρόταση για μία υβριδική προέκταση της στεριάς μέσα στη θάλασσα, λειτουργώντας ως σημείο συνάντησης, ανάπαυλας και ρεμβασμού» υπό το πρίσμα της κοινωνικά εμπλεκόμενης τέχνης (socially engaged art), δηλαδή μιας μορφής τέχνης όπου το εικαστικό έργο αποτελεί το έναυσμα για ενδοσκόπηση, διάλογο, δημιουργία κοινότητας, συν-ποίηση και κοινωνική αλληλεπίδραση.

*H Ιλεάνα Αρναούτου είναι SNF ARTWORKS Fellow 2021

Tender shell geophilia
Πρώτη παρουσίαση βραβευμένου έργου
4 Ιουνίου 2022 | 19:00-23:00
Minos Beach art hotel
Ακτή Ηλία Σωτήρχου 1, 72100 Λασίθι, Άγιος Νικόλαος Κρήτη

“Unlikely Outcomes.The Exhibition**”, ατομική έκθεση Νικόλα Βεντουράκη

Η MISC παρουσιάζει την ατομική έκθεση Unlikely Outcomes.The Exhibition**, το τρίτο μέρος της σειράς που ξεκίνησε το 2019, του εικαστικού καλλιτέχνη Νικόλα Βεντουράκη, η οποία θα πραγματοποιηθεί από τις 8 Ιουνίου 2022 έως τις 30 Ιουλίου 2022.

Η έκθεση είναι μια ευκαιρία για τον Βεντουράκη να επανεξετάσει ορισμένες από τις σημαντικότερες θεματικές και προσεγγίσεις που τον απασχολούν. Περιπλανώμενοι ανάμεσα σε οικείες και δημόσιες σκηνές, ερχόμαστε αντιμέτωποι με υπαρξιακά ερωτήματα μέσα από μια ασυνήθιστη χρήση των ντοκιμαντερίστικων πτυχών του μέσου της φωτογραφίας με στόχο την αμφισβήτηση της χρηστικής της αξίας. Ο Βεντουράκης εναποθέτει στον παρατηρητή την ευθύνη να συναρμολογήσει τα θραύσματα μιας αφήγησης που τελικά μας οδηγεί στα πιο θεμελιώδη κατώφλια: του φωτός και του σκότους, της ζωής και του θανάτου. Το κάνει αυτό μέσα από εικόνες ικανές να μας βυθίσουν σε καταστάσεις οικείες σε εμάς, αλλά υπογραμμίζοντας την υπερβατικότητά τους με την προεκβολή και την αφαίρεση του σημαίνοντος μέσα από μια προσεκτική επιλογή συνειρμών, χρωμάτων και υφών.

Η ισορροπία που βρίσκει ο Βεντουράκης με την έκθεση Unlikely Outcomes.The.Exhibition** είναι μια ισορροπία μεταξύ αφαίρεσης και τεκμηρίωσης, μεταξύ οικείου και απροσδόκητου, μεταξύ απόλαυσης και αδρανοποίησης.

Ωστόσο, το κλειδί για το ξεκλείδωμα αυτών των διχοτομιών φαίνεται να βρίσκεται στην ικανότητα του καλλιτέχνη να εγείρει εικόνες πέρα από αυτές που παρουσιάζονται, μετατρέποντας στατικές φωτογραφικές εικόνες σε επιτελεστικές χειρονομίες στις οποίες κάθε προσεκτικά μελετημένη λεπτομέρεια ανοίγει έναν διάλογο με ένα άλλο πιο περίπλοκο αλλά και απροσδόκητα οικείο θέμα.

Άλλωστε τα έργα τέχνης είναι τις περισσότερες φορές, απλά ίχνη της καλλιτεχνικής διαδικασίας και πρόσκληση να συμμετάσχουμε σε έναν διάλογο μεταξύ του εαυτού μας, του καλλιτέχνη και του κόσμου τους.

Επιμέλεια: Christian Oxenius και Sylvia Sachini.
Επιμελητικό κείμενο: Christian Oxenius
Δοκίμιο: Δανάη Γιαννόγλου

*O Νικόλας Βεντουράκης είναι SNF ARTWORKS Fellow 2020

MISC ATHENS
Τούσα Μπότσαρη 20, 11741 – www.miscathens.com
Εγκαίνια: 08.06.22 | 19.00-22.00
Διάρκεια: 08.06.22 – 30.07.22

Ωράριο Έκθεσης: Τετάρτη και Σάββατο 12.00 – 18.00 / Πέμπτη και Παρασκευή 14.00 – 20.00

Η ΔΑΝΑΗ ΓΙΑΝΝΟΓΛΟΥ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΣΑΓΡΗ “ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ”

Η περφόρμανς βρίσκεται στο επίκεντρο της πρακτικής της Γεωργίας Σαγρή. Στην καλλιτεχνική της πορεία, η Σαγρή έχει αναπτύξει μια πρακτική φροντίδας που ονομάζει ΙΑΣΗ, η οποία συνδέεται εννοιολογικά με τον ορισμό της ελληνικής λέξης ίαση, ως επούλωση. Η ΙΑΣΗ γεννήθηκε από την ανάγκη της καλλιτέχνιδας να προετοιμαστεί και να αναρρώσει από απαιτητικά της έργα περφόρμανς. Η ΙΑΣΗ έκτοτε έχει εξελιχθεί σε συνεχή έρευνα σχετικά με τις καταστάσεις του σώματος, τις οποίες η Σαγρή αποκαλεί “παθολογίες της επιτέλεσης”.

Για την ατομική της έκθεση στην Breeder η ΙΑΣΗ, ως πρακτική επούλωσης εφαρμόζεται στα ίδια τα έργα. Στην Οικονομία η Σαγρή εστιάζει την προσοχή της στην αναδιοργάνωση πρακτικών, υλικών και αντικειμένων που έχουν παρουσιαστεί ξανά στο παρελθόν. Τα έργα και οι πρακτικές που παρουσιάζονται μοιράζονται κοινές ιδιότητες: τα περισσότερα υπέστησαν φθορά και βρέθηκαν εκτός του συστήματος κυκλοφορίας και διακίνησης έργων τέχνης, φτάνοντας σχεδόν μια κατάσταση εξαφάνισης. Ορισμένα φθάρθηκαν κατά τη διάρκεια προηγούμενων εκθέσεων, άλλα με την χρήση τους σε έργα περφόρμανς ή την έκθεσή τους στο δημόσιο χώρο και κάποια από αυτά καταστράφηκαν λόγω κακής διαχείρισης κατά την απεγκατάσταση και τη μεταφορά τους.

Στην έκθεση περιλαμβάνονται και τρεις περφόρμανς, που επίσης βρίσκονται σε καθεστώς μη ορατότητας, σε αυτήν την περίπτωση γιατί δεν καταγράφηκαν ποτέ. Μέρος της δικής τους αποκατάστασης είναι η αναζήτηση μαρτυριών και αποσπασμάτων καταγραφής, με βάση τα οποία η καλλιτέχνιδα ανασυνθέτει τις περφόρμανς μνημονικά και τις επιτελεί εκ νέου.

Η διαδικασία αυτή είναι οικονομική με την έννοια ότι δημιουργεί καινούργια έργα ανασύροντας και επικυρώνοντας έργα που ήδη υπάρχουν. Η κύρια οικονομική διάσταση ωστόσο έγκειται στην νοηματική επανασυγκρότηση των έργων. Παρότι τα έργα έχουν ενδιαφέρουσες σταδιοδρομίες σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους, βρίσκονται τώρα σε κατάσταση φαινομενικά ανεπανόρθωτη. Η φθορά στην οποία έχουν περιέλθει αποτελεί ένα δεδομένο που η Σαγρή επιθυμεί να ανατρέψει. Χρησιμοποιώντας μια εκλεκτικιστική μέθοδο αποκατάστασης, συντήρησης και επανεπινόησης, μιλά για μια συνθήκη που αφορά τα ίδια τα σώματα και τον τρόπο που τραυματίζονται και επουλώνονται.

Γεωργία Σαγρή
Οικονομία
The Breeder
Επιμέλεια: Δανάη Γιαννόγλου, Γιώργος Μπεκιράκης

Εγκαίνια: Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2023,  19:00 – 22:00
Διάρκεια Έκθεσης: 12 Ιανουαρίου – 5 Φεβρουαρίου 2023

Performances:
Αναπνοή (2003): Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2023, 12-5 μ.μ.
Βαθιά Ακρόαση (2001): Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2023, 7 μ.μ.
Ενοίκιο (2009): η ημερομηνία θα ανακοινωθεί σύντομα, καθορίζεται βάσει του εμμήνου κύκλου της καλλιτέχνιδας

*Η Δανάη Γιαννόγλου είναι SNF ARTWORKS Fellow στο πεδίο της επιμέλειας

Η ΕΙΡΗΝΗ ΜΠΑΧΛΙΤΖΑΝΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ RHIZOME

Από τις 17 μέχρι τις 29 Ιανουαρίου η γκαλερί ΙONE & MANN παρουσιάζει την έκθεση Rhizome με έργα της Ειρήνης Μπαχλιτζανάκη (γεν. 1984), της Shannon Bono (γεν. 1995) και του Thomas Langley (γεν. 1986).

Αντλώντας από τον φυσικό κόσμο, τις παραδοσιακές πρακτικές χειροτεχνίας και τα ατομικά και συλλογικά πολιτιστικά και συναισθηματικά σημεία αναφοράς, οι καλλιτέχνες εξερευνούν τις αλληλένδετες και συνεχώς εξελισσόμενες δομές των τόπων που κατοικούμε τόσο φυσικά όσο και πνευματικά και τη βαθιά μπερδεμένη φύση της ταυτότητας, της αντίληψης και του είναι.

Όπως και οι ριζωματικές δομές, τα έργα των Μπαχλιτζανάκη, Bono και Langley φαίνεται τελικά να μην έχουν σημεία αρχής και τέλους. Τολμηρά, μη απολογητικά αλλά τρυφερά ταυτόχρονα, αναδύονται ως μια υλική έκφραση της συνείδησης και χαρακτηρίζονται από μια γραμμικότητα που συνδέει το εσωτερικό με το εξωτερικό και ορίζει έναν χώρο που επιτρέπει την ατομικότητα αλλά και το ανήκειν, την επιστροφή στις ρίζες και ταυτόχρονα την εξέλιξη.

IONE & MANN
Arc Gallery | Cromwell Place 4 , Λονδίνο SW7 2JE
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη – Σάββατο 10 – 6 μμ, Κυριακή 10 – 4 μμ και με ραντεβού.

“ΚΗΠΟΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ” | Ατομικη εκθεση της Κυριακής Γονή

Τι σχέση έχει το ενδημικό φυτό της Ακρόπολης Micromeria Acropolitana με την κλιματική κρίση και την οικονομία της προσοχής; Πως συνδέεται ένα απολίθωμα από το βαθύ παρελθόν των Δολομιτικών Άλπεων με την τουριστική εκμετάλλευση και τις τωρινές μεταναστευτικές κινήσεις των φυτών στην ίδια περιοχή; Οι Κήποι Δεδομένων με πρώτο αυτόν της Αθήνας (2020) και επόμενο αυτόν των Δολομιτών (2022) αποτελούν μικρές κοινότητες που πρεσβεύουν την αλληλεγγύη μεταξύ διαφορετικών ειδών ως έναν τρόπο αντίστασης αλλά και δημιουργίας προτάσσοντας σχέσεις φροντίδας και αλληλεγγύης μεταξύ των ειδών.

Μετά από πρόσκληση της επικεφαλής επιμελήτριας Μαριάννας Τσιόνκη του Leeds Art University, η Κυριακή Γονή παρουσιάζει την ατομική έκθεση Data Garden στην Blenheim Walk Gallery. Η έκθεση φέρνει μαζί για πρώτη φορά τις πολυμεσικές εγκαταστάσεις “A way of resisting” (Athens Data Garden) 2020 και “The mountain islands shall mourn us eternally” (Dolomites Data Garden) 2022. Παράλληλα με την έκθεση ετοιμάζεται έντυπη έκδοση με κείμενα της επιμελήτριας Μαριάννας Τσιόνκη και του συγγραφέα και κριτικού τέχνης Tom Jeffreys (Frieze).

Η έκθεση “Data Garden 2023” πραγματοποιείται με ανάθεση και παραγωγή του Leeds Art University. Η εγκατάσταση “The mountain islands shall mourn us eternally” (Dolomites Data Garden) 2022 έγινε με ανάθεση και παραγωγή της 8ης Gherdeina Biennale σε επιμέλεια της Lucia Pietroiusti και της Filipa Ramos. Η εγκατάσταση “A way of resisting” (Athens Data Garden) 2020 έγινε με ανάθεση και παραγωγή της Στέγης Ωνάση.

Κήπος Δεδομένων
Κυριακή Γονή
ατομική έκθεση
20 Ιανουαρίου 2023-1 Απριλίου 2023
εγκαίνια και συζήτηση 19 Ιανουαρίου 2023
Blenheim Walk Gallery, Leeds Art University

ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΜΑΥΡΟΚΕΦΑΛΟΥ : “τιθωνοί”

Την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου, από τις 18:00 έως τις 21:00, εγκαινιάζεται στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα η πρώτη ατομική έκθεση της Άλκηστης Μαυροκεφάλου, σε επιμέλεια της Γαληνής Λαζάνη.

Για το έργο του “Ένα τέλος – Μία αρχή” ο Νίκος Αλεξίου είχε αναφέρει: «Αυτό το σχέδιο, αυτές
οι γραμμές, βρίσκονται σε ένα όριο, σε ένα μεταίχμιο. Είναι ο θάνατος και η γέννηση ταυτόχρονα. Είναι το τέλος και η αρχή μαζί». Αυτή η φράση κάλλιστα θα μπορούσε να περιγράφει όλο το καλλιτεχνικό έργο της Άλκηστης Μαυροκεφάλου. Γιατί η δουλειά της – ακόμα και αν με την πρώτη ματιά μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι αφορά μόνο στο περιβάλλον ή την εύθραυστη φύση μας ή και τον ρομαντισμό ακόμα- πραγματεύεται κάποια από τα βαθύτερα υπαρξιακά ζητήματα που απασχολούν το ανθρώπινο γένος. Τη ζωή και τον θάνατο, τον πόνο και την αγάπη, τη θέση μας στον κόσμο και τη σύνδεση όλων των στοιχείων που τον αποτελούν μεταξύ τους, τη συνέχεια της ύπαρξης.

Στην έκθεση τιθωνοί* η Μαυροκεφάλου παρουσιάζει μία νέα σειρά μικρογλυπτών, συνεχίζοντας να αντλεί το μεγαλύτερο μέρος των υλικών της από τη φύση. Πουκάμισα τζιτζικιών, απομεινάρια οστρακοειδών, πέταλα λουλουδιών, πυρήνες φρούτων και τσόφλια ξηρών καρπών συνυπάρχουν με χρώματα, κλωστές, δαντέλες και ρητίνη, με στόχο να δημιουργήσουν όλα μαζί περιβάλλοντα και χαρακτήρες που καθορίζουν και διεκδικούν το χώρο που καταλαμβάνουν. Χτίζει τις εγκαταστάσεις της στο χώρο ή τις περιορίζει μέσα σε διάφανα κουτιά από plexiglass και τις συμπληρώνει με πολύπλοκα σχέδια σε μιλιμετρέ χαρτί, που παραπέμπουν σε μοτίβα της ανθρώπινης ανατομίας. Διότι, μέσα σε αυτό το φυσικό περιβάλλον, η Μαυροκεφάλου τοποθετεί τον ίδιο τον άνθρωπο και τον ίδιο της τον
εαυτό, συγχρόνως ως παρατηρητή και ως συμμετέχοντα, αναγνωρίζοντας την ειρωνική
αντίθεση ευθραυστότητας και ανθεκτικότητας στον κύκλο της ζωής των πάντων.

Γαληνή Λαζάνη
Ιανουάριος 2023

———–

ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΜΑΥΡΟΚΕΦΑΛΟΥ
Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα
τιθωνοί
26.01.2023 – 24.03.2023

ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΓΑΚH – “SOMETHING LIKE A POEM, A NUDE AND FLOWERS IN A VASE”

Το έργο της Ελένης Μπαγάκη περιλαμβάνει ζωγραφικά έργα, γλυπτά, σχέδια, κείμενα, βιβλία, βίντεο και σημειώσεις. Η Μπαγάκη διαπλέκει σε νέες αφηγήσεις προσωπικές εμπειρίες και επινοημένα συμβάντα και διερευνά ζητήματα γύρω από τις σχέσεις, τη σεξουαλικότητα, τις έμφυλες αναπαραστάσεις ή την εργασιακή επισφάλεια, κατασκευάζοντας μια ανοιχτή αυτομυθοπλασία. Στην καλλιτεχνική της πρακτική παίζουν κεντρικό ρόλο η νομαδική περιπλάνηση και η φυγή ως υπαρξιακή συνθήκη και αναζήτηση μιας αίσθησης του ανήκειν.

Η έκθεση στο ΕΜΣΤ αναπτύσσεται με πυρήνα μια σειρά ζωγραφικά έργα – συνθέσεις ανθρώπινων μορφών που στέκονται μόνες ή αλληλεπιδρούν σε φυσικά τοπία. Αφετηρία για τη δημιουργία των ανδρικών κυρίως γυμνών σωμάτων είναι η επιθυμία: η ονειρική ζωγραφική της Μπαγάκη παράγεται, όπως τονίζει η ίδια, από και για την επιθυμία. Η σωματική έλξη, η ερωτική παρατήρηση, η ηδονοβλεπτική διάθεση διαμορφώνουν τη σχέση της καλλιτέχνιδας με τα απεικονιζόμενα σώματα και το περιβάλλον τους. Μέσα από τη συλλειτουργία ζωγραφικής, σχεδίων, ηχητικών έργων και κειμένων, η έκθεση Something like a poem, a nude, and flowers in a vase διαμορφώνεται ως μια συνθήκη ονειρικής περιπλάνησης και παρατήρησης πάνω στην επιθυμία, τη σεξουαλικότητα, και την ερωτική αναζήτηση.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΓΑΚH. SOMETHING LIKE A POEM, A NUDE AND FLOWERS IN A VASE
28.01-07.05.2023
Eθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ)
Project Room 1- 3ος όροφος

*Η Ελένη Μπαγάκη είναι SNF ARTWORS Fellow (2020)

“DANDELION SEEKERS”

Το OKAY initiative space σας προσκαλεί στο “DANDELION SEEKERS”. Μια συνεργατική επιμέλεια των Zoe Metra & Captain Stavros, που γεφυρώνει δύο Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, Αθήνα – Παρίσι, με πρόθεση την έναρξη ενός διαλόγου μεταξύ των καλλιτεχνών κοινοτήτων των δύο πόλεων, στις 02/02, ώρα 19:00, Κεφαλληνίας 7, Κυψέλη.

Μια ιδιότυπη νοσταλγία προς ένα δυσοίωνο μέλλον μοιάζει να αποτελεί την νέα, υπερτοπική ταυτότητα καταγωγής της γενιάς μας. Το πολυαφηγηματικό σκηνικό που συντίθεται στο ΟΚΑΥ αναδεικνύει το ενδιαφέρον των καλλιτεχνών/ιδων για την διερεύνηση νέων οντολογικών ταξινομήσεων · αποτυπώνοντας τις μη μεταβολισμένες ανησυχίες του συλλογικού μας ασυνείδητου και απεικονίζοντας τη σκοτεινότητα της ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνουμε.

Επιμέλεια: Zoe Metra & Captain Stavros

με τις/τους

Vasilis Galanis
Katerina Dania
Konstantinos Mouchtaridis
Myrto Patramani
Phoebe Koutselos

Celia Boulesteix
Constance Tabourga
Augustin Katz
Clara Cimelli
Matthias Odis
Zoe Metra

*Ο Vasilis Galanis είναι SNF ARTWORKS Fellow 2022

Οπτική ταυτότητα: Alexandra Karaolanov

02/02-19/02/2023
Εγκαίνια 02.02.2023 7 μμ – 10 μμ
Ωράριο Πέμπτη-Κυριακή 5μμ – 9 μμ

*Ο Βασίλης Γαλάνης είναι SNF ARTWORKS Fellow 2022

Oμαδική έκθεση: “Κτηνολόγιο: Eυρήματα, αλληγορίες, αναπαραστάσεις”,

Τα κτηνολόγια (bestiaries) ήταν μεσαιωνικές εγκυκλοπαίδειες μυθικών και πραγματικών ζώων, που εμπεριείχαν εικονογράφηση και αλληγορικές διηγήσεις με ηθικά διδάγματα. Τα χειρόγραφα αυτά είχαν εμπλουτιστεί με ένα μεγάλο αριθμό ευφάνταστων λημμάτων των οποίων οι εικόνες και οι συμβολισμοί έχουν επηρεάσει διαχρονικά το συλλογικό φαντασιακό των ανθρώπων σε σχέση με τα ζώα. Εμπνεόμενη από τα μεσαιωνικά κτηνολόγια, η έκθεση ερευνά και συγκεντρώνει μια πληθώρα από σύγχρονες καλλιτεχνικές πρακτικές που αναφέρονται στα ζώα ως προς τη μυθολογία, τη σχέση τους με τον άνθρωπο και την ιστορία, με άξονα και τελικό στόχο την καταγραφή επίκαιρων αναγνώσεων γύρω από τη συμβολική τους υπόσταση στη σύγχρονη τέχνη.

Η θεματολογία των ζώων στην τέχνη παραμένει ανεξάντλητη, καθώς ο άνθρωπος ποτέ δεν έζησε ανεξάρτητος από τα ζώα, είτε όσο τα φοβόταν, είτε τώρα που τείνει να τα αφανίσει. Αυτή η σύμπλεξη ανθρώπου και ζώου είναι μοιραία, και θα μπορούσαμε να πούμε πως πολύ συχνά η ανθρώπινη κατάσταση έμοιαζε με ένα ζωικό υβρίδιο. Πάντα υπήρχαν στιγμές που η καρδιά μας ήταν λιονταριού, τα πόδια μας τράγου και οι κυνόδοντες μας λίγο πιο γαμψοί. Ποιο είναι όμως το “κτήνος” σήμερα σε μια φύση αμείλικτα διωκόμενη και απειλητικά συρρικνούμενη από την ανθρώπινη δραστηριότητα; Ποιες είναι οι αλληγορίες και οι διδαχές που οφείλουμε να εντοπίσουμε στην δική μας πολιτισμική παραγωγή που συντελείται σε συνθήκες περιβαλλοντικης κατάρρευσης;

Έργα της έκθεσης αναφέρονται σε γλώσσες, στάσεις σώματος και μιμήσεις που παραπέμπουν στην σύνδεση μας με το ζωικό κόσμο, σε παλιές και σύγχρονες μυθολογίες, ψυχαναλυτικές ερμηνείες και συμβολισμούς, σε καινούργια ζώα-υβρίδια του σύγχρονου κόσμου που περιμένουν να κατονομαστούν. Παρουσιάζεται μια ανθολογία προσεγγίσεων, μια νέα ταξινόμηση, που διευρύνει και ενεργοποιεί τον θαυμασμό μας για έναν κόσμο έυθραστο και συναρπαστικό του οποίου είμαστε μέρος.

Συμμετέχουν:
Maria Antelman, Guy van Bossche, Ιsabelle Cordemans, Bryony Dunne, Renate Graf, Stephanie Lagarde, Caroline May, O.lala, Nina Saunders, Pieter van der Schaaf, Sarah Vanagt, Brian Whitely, Βαγγέλης Γκόκας, Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Ανέστης Ιωάννου, Ανδρέας Καλλή, Aφοί Καπουράνη, Παναγιώτης Κεφαλάς, Κοσμάς Κοσμόπουλος, Βαρβάρα Λιακουνάκου, Καλλιόπη Μπέκου, Νικόλ Οικονομίδη, Σταύρος Παπαγιάννης, Ηλίας Παπαηλιάκης, Εύη Ρουμάνη, Γιώργος Σταματάκης, Κώστας Τσώλης, Αλέξης Φιδετζής, Θάνος Φούντας, Δημήτρης Φραγκάκης, Κατερίνα Χρηστίδη

*Ο Ανέστης Ιωάννου, η Nικόλ Οικονομίδη και ο Αλέξης Φιδετζής είναι SNF ARTWORKS Fellows.

6 Fellows συμμετεχουν στην ομαδικη εκθεση “we tell ourselves stories in order to live”

«Και ξαφνικά συνόδευα τη φίλη μου στο νοσοκομείο. Η φίλη μου μού χαμογέλασε, όρθωσε τη γροθιά της στον αέρα και χάθηκε στη γυάλινη πόρτα. Η φίλη μου είναι ένας πολύ δυνατός άνθρωπος. Η φίλη μου είναι μία μαχήτρια. Η φίλη μου είναι η Beate και αυτή η έκθεση είναι αφιερωμένη σε εκείνη».

Στο πλαίσιο ενός κύκλου φιλίας, δεκαεννέα θηλυκότητες καταπιανόμαστε με την έννοια της λήψης και της παροχής φροντίδας, αυτή την πρακτική που επιστρατεύουμε καθημερινά προκειμένου να επιβιώσουμε σε περιβάλλοντα που αντιτίθενται στην ίδια μας την ύπαρξη. Ενάντια στη συμπλεγματική έννοια της οικογένειας αλλά και την εμπορεύσιμη χρήση της ευημερίας και της αυτοβελτίωσης που προωθείται μέσω σεμιναρίων και έξυπνων εφαρμογών, επικεντρώνομαστε στο συν-αίσθημα, την αλληλεγγύη, τις σχέσεις και την αλληλεξάρτηση. Στεκόμαστε κριτικά στην αγαθοεργία, στην ψευδαίσθηση της ατομικής ευδαιμονίας, την αυτοσυντήρηση και την ανθεκτικότητα. Με πνεύμα ριζοσπαστικής συγγένειας και ελπίδας, απωθούμε το όποιο μειονέκτημα και επιλέγουμε την ευαλωτότητα και την προκλητική αλληλεξάρτηση ως τiς κατεξοχήν αρχές για τη μεταξύ μας συνθήκη συμβίωσης.

Με έργα των Εύα Ανερράψη, Μαρίνα Βελησιώτη, Maria F. Dolores, Αναστασία Δούκα, Κυβέλη Ζωή, Selma Köran, Ειρήνη Μίγα, Ντόρα Οικονόμου, Ραλλού Παναγιώτου, Νατάσσα Παπαδοπούλου, Νίνα Παπακωνσταντίνου, Γεωργία Σαγρή, Νάνα Σαχίνη, Beate Scheder, Σοφία Τούβουρα και 1992 (Πέγκυ Ζάλη & Ιωάννα Μίτζα); αλληλοεξαρτώμενη επιμέλεια Ξένια Καλπακτσόγλου και Ολυμπία Τζώρτζη

*Oι Εύα Ανερράψη, Μαρίνα Βελησιώτη, Αναστασία Δούκα, Κυβέλη Ζωή,Ειρήνη Μίγα, Ντόρα Οικονόμου και Πέγκυ Ζάλη είναι SNF ARTWORKS Fellows

we tell ourselves stories in order to live
17 Φεβρουαρίου – 11 Μαρτίου 2023
Εγκαίνια: 17 Φεβρουαρίου, 7 μμ – 10 μμ

3 Fellows στο European Short Pitch

Το European Short Pitch, που ξεκίνησε από το NISI MASA – European Network of Young Cinema, είναι ένα ετήσιο πρόγραμμα που στοχεύει στην ανακάλυψη και υποστήριξη νέων ταλέντων από την Ευρώπη στην ανάπτυξη των ταινιών μικρού μήκους τους και στην προώθηση της συμπαραγωγής και της συνεργασίας μεταξύ επαγγελματιών του κλάδου από όλη την Ευρώπη.

Το European Short Pitch συνδυάζει την καθοδήγηση για την ανάπτυξη ταινιών μικρού μήκους (mentoring) με μια εκδήλωση προώθησης και δικτύωσης, το Φόρουμ Συμπαραγωγής (Coproduction Forum).

Φέτος, συμμετέχουν 3 ταινίες μικρού μήκους 3 Fellows από το πεδίο της κινούμενης εικόνας:

SAJBIJA 
Σκηνοθέτης: Carmen Baltzar
Παραγωγός: Δανάη Αναγνώστου
https://www.europeanshortpitch.org/sajbija

THE UNRELIEVED WEIGHT OF AN INERT MASS
Σκηνοθέτης: Ειρήνη Βιανέλλη
Παραγωγός: Δανάη Σπαθάρα
https://www.europeanshortpitch.org/the-unrelieved-weight-of-an-inert-mass

HONEYMOON
Σκηνοθέτης: Άλκης Παπασταθόπουλος
Παραγωγός: Μαρία Χατζάκου
https://www.europeanshortpitch.org/honeymoon

*Η Δανάη Αναγνώστου, η Ειρήνη Βιανέλλη και ο Άλκης Παπασταθόπουλος είναι SNF ARTWORKS Fellows

Το ‘Sprouts of a dragon’s teeth’ σε σκηνοθεσια της Δαναης Ηω στο Institute of Contemporary Art (ICA)

Palimpest Landcapes
Πρόγραμμα προβολής ταινιών και Q&A
Thu, 02 Mar 2023
Institute of Contemporary Art (ICA), Λονδίνο

Η τελευταία ταινία μικρού μήκους της Δανάης Ηώ, ‘Sprouts of a dragon’s teeth’, προβάλεται στο  Institute of Contemporary Art (ICA), στο Λονδίνο την Πέμπτη 2 Μαρτίου, μαζί με τις ταινίες της  Jean-Marie Straub’s ‘à propos de venise’ και της Μαριάννας Χριστοφή Christofides’ ‘Days in between’.

Η επιλογή των ταινιών συνδέεται με το ερευνητικό πεδίο της Δανάης Ηώ κατά τη διάρκεια του προγραμμάτος φιλοξενίας στο Delfina Foundation. Η έρευνά της επικεντρώνεται στους τρόπους απεικόνισης τοπίων ως χώρους όπου συνυπάρχουν διαφορετικές ιστορίες στον χρόνο, συνδυάζοντας κοινωνικές και φυσικές σφαίρες.

Μετά τις προβολές θα ακολουθήσει συζήτηση με την Δανάη Ηώ και την Viviana Checchia, Residency Curator στο Delfina Foundation.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

“HARD TIMES GOOD TIMES” THΣ ΣΟΦΙΑΣ ΔΑΝΑΗ ΒΟΡΒΙΛΑ

Σε αυτό το υβριδικό και πολυμορφικό performance project, έξι (εκπαιδευμένες) χορεύτριες και έξι καλλιτέχνες από διάφορα πεδία, όπως της μουσικής, του κινηματογράφου και των εικαστικών τεχνών, εξερευνούν τα θέματα της δυσφορίας, της ευχαρίστησης και της τρυφερότητας μέσα από τη δημιουργία προσωπικών σόλο ή ντουέτων, τα οποία αναπτύχθηκαν σε διάστημα μόλις 16 ωρών στο στούντιο. Δώδεκα ερμηνευτές μοιράζονται έναν (πλασματικό) χώρο, όπου ξεδιπλώνουν και χαρτογραφούν τις εμπειρίες τους από την καθημερινή ζωή, μοιράζονται τα δικά τους κείμενα και αναμνήσεις και δημιουργούν χώρο για ευαλωτότητα, ενώ παράλληλα αυτοσαρκάζονται και το απολαμβάνουν (γιατί οι δύσκολες στιγμές μπορεί να είναι και ωραίες στιγμές).

Το έργο βασίζεται σε προηγούμενη έρευνα της Σοφίας Δανάης Βορβίλα, η οποία διερευνά τη δυσφορία και την αμηχανία της καθημερινής ζωής ως πηγή καλλιτεχνικής δημιουργίας. Η παρούσα έρευνα αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών σπουδών της στο Βασιλικό Κονσερβατόρειο της Αμβέρσας και συνεχίζεται με τη συμβολή πληθώρας καλλιτεχνών τόσο από την Ελλάδα όσο και από το Βέλγιο. Η καλλιτεχνική της πρακτική συνδέεται με τον αυτοσχεδιασμό και τη άμεση σύνθεση – το 2022 παρουσίασε την performance “this_is_a_never_ending_sunday.jpg” μαζί με τη μουσικό Αλίκη Λευθεριώτη στο Kaaistudio’s στις Βρυξέλλες με την υποστήριξη διαφόρων οργανισμών.

 

δημιουργία και εκτέλεση:

Γιώργος Αθανασίου
Δημήτρης Αποστολακίδης
Όλγα Βλάσση
Ελένη Βλάχου
Χριστίνα Ζαχαρία
Ραλλού Καρέλλα
Johnny Labelle
Αλίκη Λευθεριώτη
Θεανώ Ξυδιά
Ελπινίκη Σαριπανίδου
Χριστίνα Σκουτέλα
Chris Scott

ιδέα και έρευνα:
Σοφία Δανάη Βορβίλα

 

Ευχαριστούμε τον Τάσο Κουκουτά για το χρόνο και τις πολύτιμες συμβουλές του καθώς και όλη την ομάδα του Μ54 για την υποστήριξή τους όλο αυτό το διάστημα των προβών

*H Σοφία Δανάη Βορβίλα είναι SNF ARTWORKS Fellow 2022 στο πεδίο του χορού

 

HARD TIMES GOOD TIMES
Σάββατο 18 & Κυριακή 19 Μαρτίου, 20:30-22:30
M54 studio (Μενάνδρου 54), Αθήνα

trailer: https://vimeo.com/800274193

H ARTWORKS YΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ EP JOURNAL 7

H ARTWORKS εγκαινιάζει τη συνεργασία της με το  Enterprise Projects υποστηρίζοντας τα επόμενα τεύχη EP Journal (ΕPJ) σε ανάθεση κάποιων SNF ARTWORKS Fellows από το πεδίο της επιμέλειας.

H συνεργασία EPJ x ARTWORKS ξεκινά με την δημοσίευση του 7ου τεύχους EP Journal σε επιμέλεια της Mάρης Σπανουδάκη (SNF ARTWORKS Fellow 2019 στο πεδίο της επιμέλειας)

Μπορείτε να κατεβάσετε  EP–J 7 εδώ.

Περισσότερες πληροφορίες για τη συνεργασία EPJ x ARTWORKS εδώ.

“The sound is never instantaneous to the flash” | Νικόλας Βεντουράκης

Λαμβάνοντας υπόψη μια εσωτερική επιθυμία συνεργασίας με κάθε καλλιτέχνη χωρίς κάποιο επίκτητο εμπόδιο, η Callirrhoë είναι στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσει μια νέα επιμελητική σειρά υπό τον (υπο)τίτλο ‘one work show series’, η οποία θα παρουσιαστεί εντός του κύριου εκθεσιακός χώρος. Όλοι οι συμμετέχοντες θα έχουν στη διαθεσή τους ένα χώρο 10m2, το χρονικό πλαίσιο παρουσίασης 25 ημερών και θα παρουσιάσουν είτε ένα έργο είτε μια in situ εγκατάσταση. Σκοπός αυτών των σύντομων εκθέσεων είναι η στενή συνεργασία με επιλεγμένους καλλιτέχνες που, εκτός από τη σημασία τους για το πρόγραμμα της Callirrhoë, κατέχουν ενεργό ρόλο στη σκηνή της σύγχρονης τέχνης είτε στην Ελλάδα είτε διεθνώς.

Ο Νικόλας Βεντουράκης και το έργο του “The sound is never instantaneous to the flash” θα είναι η πρώτη παρουσίαση αυτής της ενότητας. Ο ίδιος εξερευνά μέσα από το μέσο της φωτογραφίας την ασάφεια της εικόνας και τη σχέση μεταξύ των γενεών. Χρησιμοποιώντας στιγμιαίο φιλμ ο καλλιτέχνης επιδιώκει να απαθανατίσει πορτρέτα ατόμων που όλοι μαζί δημιουργούν ένα σύνολο. Πώς διαμορφώνει, λοιπόν, η συλλογική αφήγηση την προσωπική αφήγηση και το αντίστροφο;

Η χρονική περίοδος που παρουσιάζεται ξεκινά από το έτος γέννησης του Βεντουράκη το 1981 και απεικονίζει 30 πορτρέτα καλλιτεχνών που γεννήθηκαν την επόμενη δεκαετία μέχρι το 1991/1992. Κατά τη λήψη του πορτραίτου, ο καλλιτέχνης/ φωτογράφος δεν φαίνεται, είναι κρυμμένος πίσω από το αντικείμενο. ‘Ετσι φωτογραφιζόμενοι καλλιτέχνες μπροστά βλέπουν μόνο τον εαυτό τους στον μεγάλο φακό, αντανακλώντας την αίσθηση μιας γενιάς, τη δική τους ιστορία. Ο θεατής που κοιτάζει την εικόνα έρχεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες ενός στιγμιαίου φιλμ που έχει λήξει, μια ξεθωριασμένη εικόνα αυτού που φαίνεται να αντιπροσωπεύει το ανήκειν. Το τελικό έργο δεν είναι μόνο μια τεκμηρίωση του χρόνου αλλά αφήνει χώρο για το φανταστικό, την κατασκευασμένη αφήγηση πίσω από κάθε ξεχωριστό πορτρέτο. Πώς θα τοποθετούμασταν εμείς μπροστά στον φακό;

Σήμερα, μέσα σε έναν κατακλυσμό από ψηφιακές εικόνες η λήψη ενός στιγμιαίου φιλμ μοιάζει να σταματά την απεραντοσύνη του χρόνου. Κρατάμε για λίγο και βλέπουμε τον εαυτό μας. Η λήψη ενός πορτρέτου είναι κάτι περισσότερο από την απεικόνιση ατόμων, είναι η γοητεία του εαυτού και της ταυτότητας του εαυτού, που είναι εγγενώς ανθρώπινη. Ο William James διακρίνει τον εαυτό στο πλαίσιο της συνείδησης μεταξύ του «εγώ» και του «εμένα». Το «εγώ» νοείται ως το υποκείμενο που αναγνωρίζει, το οποίο έχει επίγνωση του αντικειμενικού «εμένα». Στη διαδικασία λήψης, ο καλλιτέχνης βλέπει την αντανάκλασή του στον φακό της κάμερας και έχει επίγνωση του εαυτού του από μια εξωτερική οπτική, λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι ο Βεντουράκης είναι παρών αλλά όχι ορατός. Ο Βεντουράκης ξεκίνησε τη σειρά τραβώντας ο ίδιος το πορτρέτο του. Βιώνοντας όχι μόνο την αίσθηση της αναγνώρισης του εαυτού tου αλλά και των χρησιμοποιημένων υλικών. Έτσι τίθεται το ερώτημα πώς αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και πώς μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι;
Μπαίνοντας στην έκθεση, πρώτα ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος μόνο με την αυτοπροσωπογραφία του Βεντουράκη. Χρησιμοποιεί τη μορφή του σαν αφετηρία, όχι μόνο λόγω της επιλεγμένης χρονικής περιόδου αλλά και σαν χρήση του εαυτού ως καλλιτέχνη που χρησιμοποιεί τον ίδιο για να δοκιμάσει μια νέα προσέγγιση στην πρακτική του. Ακριβώς όπως κατά τη διαδικασία λήψης, η όραση κάποιου μπλοκάρεται στην αρχή. Ένας τοίχος χωρίζει τον φωτογράφο και τις εικόνες των 30 πορτραίτων καλλιτεχνών, όπως έκανε η κάμερα πριν. Προχωρώντας, ως θεατής δεν βλέπουμε την αντανάκλασή μας στο φακό της κάμερας αλλά στα μάτια των πορτραίτων. Ποιον κοιτάμε τώρα, ποιος θα ήταν τη δεκαετία του 1980 και ποιος θα είναι το 2060;

Η παροδικότητα της υλικότητας και του σώματος γίνεται ορατή με τη μορφή του ληγμένου στιγμιαίου φιλμ.

one work show series
The sound is never instantaneous to the flash
Νικόλας Βεντουράκης
15 Μαρτίου – 08 Απριλίου 2023

Callirrhoë
Καλλιρρόης 122
Αθήνα 117 41
Τετ– Παρ 4–8 μ .μ., Σ αβ 2–8 μ .μ.
και κατόπιν ραντεβού
[email protected]
www.callirrhoe.info

 

LC X OMS Vol.2

Ελένη Μπαγάκη, Jean-Damien Charmoille, Florent Frizet, Κωνσταντίνος Γιώτης, Ιάσωνας Καμπάνης, Κατερίνα Κομιανού, Καρολίνα Κρασούλη, Lapin-Canard, Charlotte Nieuwenhuys, Louis-Philippe Scoufaras, Έρικα Σκουρτή, Δημήτρης Ταμπάκης, Ίρις Τουλιάτου, Πάκυ Βλασοπούλου

Επιμέλεια: Eric Stephany

Το “Lapin-Canard” ιδρύθηκε στο Belleville στο Παρίσι, 1η Μαϊου του 2015 και κάνει αφίσες καλλιτεχνών. Δίνει λευκή κάρτα σε εικαστικούς για τον σχεδιασμό αφίσας σε διάσταση A0  (840 x 1188 mm). Οι αφίσες είναι εκτυπώσεις inkjet σε χαρτί ματ 189g/m2. Βγαίνουν σε προσιτές εκδόσεις των 10 εκτυπώσεων, 1 εκτύπωση της έκθεσης και 1 σε 1 δοκίμιο καλλιτέχνη. Οι εκδόσεις πάντα γιορτάζονται με μουσική, χορό στο Παρίσι ή όπου αλλού. Οι εκτύπώσεις γίνονται με ανάθεση του Atelier Martin Garanger στο Paris. Το Lapin-Canard είναι μη κερδοσκοπικός οργανισμός και το 60% των κερδών πηγαίνει στους καλλιτέχνες.

*Oι Ελένη Μπαγάκη, Κωνσταντίνος Γιώτης, Ιάσωνας Καμπάνης, Κατερίνα Κομιανού, Καρολίνα Κρασούλη, Ίρις Τουλιάτου και Πάκυ Βλασσοπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellows

Εγκαίνια
Παρασκευή 17 Μαρτίου / 7μμ – 10μμ

One Minute Space (OMS)
Μαραθώνος 71, Αθήνα 10435
T: +30 6949085521
[email protected]

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΧΟΡΟΓΡΑΦΟΥ ΕΛΕΟΝΩΡΑΣ ΣΙΑΡΑΒΑ ΣΤΟ TANZ:DIGITAL – Process, Dynamics, Discourse

H Ελεονώρα Σιαράβα επιλέχθηκε να συμμετάσχει μετά από ανοιχτή πρόσκληση στο διεθνές καλλιτεχνικό πρόγραμμα TANZ:DIGITAL – Process, Dynamics, Discourse με στόχο την καλλιτεχνική έρευνα, τον πειραματισμό και την ανταλλαγή γνώσης πάνω στις μεθοδολογίες και τα πρακτικά εργαλεία της εφαρμογής Ψηφιακών Τεχνολογιών στο Χορό με τη συμμετοχή χορογράφων, πολυμεσικών καλλιτεχνών και ερευνητών.

Βερολίνο, Kunstquartier Bethanien, Φεβρουάριος 2023

Το πρόγραμμα TANZ:DIGITAL – Process, Dynamics, Discourse είναι μια συνεργασία των Dachverband Tanz Deutschland & ΙΤΙ International Theatre Institute Germany/Media Library for Dance and Theatre.

Φορείς χρηματοδότησης: Federal Government Commissioner for Culture and Media-NEUSTART KULTUR, Dachverband Tanz Deutschland.

Παράλληλα, το πρόγραμμα διοργάνωσε ομαδική video εγκατάσταση – έκθεση στην οποία παρουσιάστηκαν αποσπάσματα των έργων της χορογράφου:

BLUE BEYOND (2022)

To BLUE BEYOND προτείνει μια φαντασιακή συνθήκη όπου το μέλλον διεισδύει στο παρόν και το παρόν διαρρηγνύει και ξεπροβάλλει στο μέλλον. Επιχειρεί να μετατρέψει την σκηνή σε ένα ζωντανό υβριδικό χώρο με κινήσεις, ήχους, αντικείμενα. Μέσα από μια συνομιλία με πραγματικότητες, μυθοπλασίες, τοπολογίες στο μέλλον, ψευδαισθήσεις στο παρόν, ίχνη του παρελθόντος, η ιδέα είναι να δημιουργηθεί μια κινούμενη κάψουλα που περιέχει υπαινιγμούς, ψιθύρους, αποτυπώματα και οράματα που διαμορφώνουν ένα είδους Αναμνηστικό Για το Μέλλον – Αναμνηστικό Από το Μέλλον, ένα κυκλικό σχήμα που αναπαριστά τον χρόνο.
Mε αναφορές στο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας των αρχών του 20ου αιώνα Last and First Men: A Story of the Near and Far Future του Olaf Stapledon, το BLUE BEYOND, διερευνά χορογραφικά το πώς μπορεί να αποτυπώνεται στο παρόν η αίσθηση για το μέλλον. Με τί μυθολογίες το επενδύουμε, τί αρχειακό φορτίο μπορεί να κουβαλά ατομικά, συλλογικά και ως μετα-ανθρώπινη συνθήκη; Και πώς μπορεί το σώμα να χαρτογραφήσει διάφορες πτυχές του τi μπορεί να περιέχει το μέλλον, με ποια υλικά και σωματικά τοπία; Αλλά και αντίστροφα, η παράσταση αναζητά να ανιχνεύσει ατμόσφαιρες και εντυπώσεις του αύριο που επιπλέουν στο τώρα, να συγχρονιστεί με αντηχήσεις, κινήσεις, δονήσεις αυτού που δεν είναι ακόμη εδώ, δεν έχει καταφτάσει αλλά είναι ήδη εγγεγραμμένο μέσα μας και μέσα στο χορό που εκκρεμεί να γεννηθεί.

Trailer:

Το έργο υλοποιήθηκε με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδας και παρουσιάστηκε στο Θέατρο Θησείον και στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας.

The Body and the Other~ (2020)
Πρεμιέρα ΤANZHAUS NRW, Temps d’ Images Festival (Düsseldorf)

To The Body and the Other~ είναι μια παράσταση χορού-χορογραφική εγκατάσταση που διερευνά τη σχέση ανάμεσα στην βιολογική, την εικονική και την ψηφιακή σωματικότητα συνθέτοντας μια υβριδική συνθήκη που απλώνεται σε ένα τοπίο μεικτής πραγματικότητας. Μέσα σε αυτό, ο γραμμικός χρόνος διαρρηγνύεται καθώς ψηφιακοί αλγόριθμοι δημιουργούν τυχαίες αλληλοεπικαλύψεις ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Στην παράσταση γίνεται χρήση νέων μέσων και μιας πειραματικής σκηνογραφίας που περιλαμβάνει βίντεο, projection mapping και τεχνολογίες motion tracking σε συνδυασμό με επιφάνειες, υλικά και αντικείμενα που ακολουθούν την δική τους τεχνολογία και δυνατότητες κίνησης. Στόχος είναι να ξεδιπλωθεί μια παράσταση ως απρόβλεπτη ζωντανή οντότητα με αυτόνομη χορογραφική δραματουργία. Αποκαλύπτοντας αυτό που διαφεύγει ή ξεγλιστρά από την τεχνολογία, το The Body and the Other~ είναι ένα έργο για την φευγαλέα πραγματικότητα, για το απτό και το άυλο, την παρουσία και την απουσία, με το κινούμενο σώμα ως υπενθύμιση της βαθιάς ανθρώπινης ουσίας.

Το έργο χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα »Transfer International« της Γραμματείας Πολιτισμού της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας (Γερμανία), το Ministry of Culture and Science of the State of NRW και το i-Portunus project (Creative Europe), υποστηρίχθηκε από το Tanzhaus NRW στο πλαίσιο του TEMPS D’IMAGES Festival και αποτελεί μια διαθεματική συνεργασία ανάμεσα στην Ελεονώρα Σιαράβα | Per_Dance Choreographic Research Platform και Mixed Reality and Visualization Institut | Τμήμα Media Πανεπιστημίου Düsseldorf.

Trailer:

H Ελεονώρα Σιαράβα είναι χορογράφος και καλλιτεχνική διευθύντρια της Per_Dance Choreographic Research Platform και εργάζεται μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Έχει σπουδάσει ‘Dance Μaking and Performance’ (MA-Distinction, Coventry University) και ‘Choreography and Performance’ (Justus Liebig University Giessen, Γερμανία) υπό την διεύθυνση της Bojana Kunst. Έχει παρουσιάσει δουλειά της στην Ελλάδα και διεθνώς. Για τo έργο της The Body and the Other~ που έκανε πρεμιέρα στο Tanzhaus NRW, Temps d’ Images Festival (2020), ένα από τα σημαντικότερα κέντρα χορού της Ευρώπης, υποστηρίχτηκε από το πρόγραμμα »Transfer International«-NRW KULTURsekretariat της Γερμανίας, Ministry of Culture and Science of NRW και την υποτροφία καλλιτεχνικής κινητικότητας i-Portunus/Creative Europe και συνεργάστηκε με το Mixed Reality and Visualization Institut (Πανεπιστήμιο Düsseldorf) για τη χρήση ψηφιακής τεχνολογίας. Eπιλέχθηκε ως χορεύτρια για το έργο της Marina Abramović ‘A different way of hearing’ στην Όπερα της Φρανκφούρτης, ενώ ήταν resident χορογράφος στο SE.S.TA Centre for Choreographing Development/Interdisciplinary Incubator 2019 (Πράγα) και στο Κέντρο Χορού Ντάνκαν. Συμμετείχε στο project ‘Moving Digits’/Creative Europe για Χορό και Νέες Τεχνολογίες (2018-2020) και ήταν fellow στο πρόγραμμα START-Robert Bosch Stiftung & Goethe-Institut. Ως καλλιτέχνης πειραματίζεται με την αφαιρετικότητα και τα πολλαπλά νοήματα που δυνητικά εμπεριέχει εξερευνώντας τη σχέση ανάμεσα σε αισθητικές φόρμες, φαντασιακούς και πραγματικούς χώρους, αλληλοεπικαλυπτόμενες χρονικότητες, πολυαισθητηριακή αντίληψη, υβριδικότητα, την έννοια της ατμόσφαιρας. To έργο της Step-in, μια site & time specific χορογραφική εγκατάσταση, παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Από το 2020 υποστηρίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδας. Την περίοδο αυτή δημιούργησε τα έργα Who knows where the time goes–potential destination #1 και BLUE BEYOND (Κ.Θ.Β.Ε.) και ανέπτυξε την χορογραφική έρευνα UnderScore, Choreographic Objects and more.

*H Ελεονώρα Σιαράβα έχει βραβευθεί από την ARTWORKS και συμμετείχε στο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) το 2022 στο πεδίο της Χορογραφίας.

www.per-dance.com

Eκθεση «Υγρη Καρδια» στο πλαισιο του «Γραφειου των Υδατινων Κοινων»

Το «Γραφείο των Υδάτινων Κοινών» είναι ένα διεπιστημονικό και διακαλλιτεχνικό πρόγραμμα που εστιάζει σε ζητήματα περιβαλλοντικής και κοινωνικής αλλαγής σε σχέση με το νερό και το σώμα. Ακολουθώντας τη ρευστότητα του νερού, το εγχείρημα παίρνει διαφορετικές μορφές: μια έκθεση, ένα διεθνές πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτέχνιδων, ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα δημόσιων δράσεων, αλλά και ένα «γραφείο έρευνας». Στο πρόγραμμα συμμετέχουν «ερευνητές και ερευνήτριες του νερού» από διαφορετικούς τομείς, όπως αυτούς της τέχνης, της θαλάσσιας βιολογίας, της γεωπονίας, της πολεοδομίας, του αθλητισμού και του ακτιβισμού. Το «Γραφείο των Υδάτινων Κοινών» πραγματοποιείται κατόπιν πρόσκλησης του καλλιτεχνικού διευθυντή του οργανισμού ATOPOS cvc Βασίλη Ζηδιανάκη στην ανεξάρτητη επιμελήτρια Ελένη Ρήγα, στο πλαίσιο του #ΟccupyAtopos.

Έκθεση «Υγρή Καρδιά»
Από τη θέση του Μεσογειακού Νότου, οι καλλιτέχνιδες που συμμετέχουν στην έκθεση «Υγρή Καρδιά» διερευνούν προβλήματα όπως η λειψυδρία, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος –η οποία οφείλεται σε βιομηχανικές, τουριστικές και στρατιωτικές δραστηριότητες–, αλλά και η μόλυνση των υδάτων εξαιτίας των πλαστικών και των μικροπλαστικών, σε σχέση με τις ευάλωτες ανθρώπινες και μη ανθρώπινες ζωές.

Με κεντρικό στοιχείο του προγράμματος την «υγρή καρδιά», το πηγάδι που υπάρχει στον χώρο του ATOPOS cvc, πέντε Ελληνίδες εικαστικοί –το καλλιτεχνικό δίδυμο Ιλεάνα Αρναούτου και Ισμήνη Κινγκ, η Ελένη Μυλωνά, η Μαρία Νικηφοράκη και η Δέσποινα Χαριτωνίδη– επιχειρούν να απαντήσουν σε καίριες ερωτήσεις γύρω από το νερό: Από ποια νερά μιλάμε; Για ποια νερά μιλάμε; Πάνω σε ποια νερά στεκόμαστε; Ποια είναι τα «δικά μας» νερά;

Ιλεάνα Αρναούτου, Ισμήνη Κίνγκ
Έργο: A Conservation of Water-Writings

Η δημιουργία του τοποειδικού γλυπτού A Conservation of Water-Writings των Ιλεάνα Αρναούτου και Ισμήνη Κινγκ τροφοδοτείται από συναντήσεις γύρω από το πηγάδι και βασίζεται σε μια εναλλακτική βιωματική σχέση με αυτό στο πλαίσιο των διευρυμένων πρακτικών της φροντίδας. Οι καλλιτέχνιδες το προσεγγίζουν μέσα από το χάδι –το άγγιγμα του χεριού που μεταφέρει μηνύματα φροντίδας– και προσπαθούν να ανασυνθέσουν την ιστορία του, τα σημεία από όπου κάποτε πέρασε ή λίμνασε το νερό, τα σημεία όπου η υγρασία διέβρωσε την πέτρα, τα «βαθουλώματα» από το μαγγάνι μέσα στα οποία φύτρωσαν φυλλόβρυα. Η πρακτική του χαδιού συνδέεται με την απτονομία, την «επιστήμη της ευαισθησίας» που αναπτύχθηκε από τον Ολλανδό θεραπευτή Frans Veldman τη δεκαετία του 1960. Στην προγεννητική ιατρική, μια σειρά από στοχευμένες χειρονομίες επαφής με την κοιλιά επιτρέπει τη δημιουργία και τη σύσφιξη του συναισθηματικού δεσμού ανάμεσα στους γονείς (βιολογικούς ή ανάδοχους) και στα παιδιά τους. Όπως ένας γονιός θα επικοινωνούσε με ένα μωρό στη μήτρα, έτσι και οι καλλιτέχνιδες επικοινωνούν με το νερό. Πρόκειται για «έναν τρόπο διευκόλυνσης της ζωής πέρα από τη βιολογική κύηση» (αυτό που η Neimanis ονομάζει «gestationality»), «μια μορφή ευρέως συμπεριληπτικής και έκλυτης συγγένειας» (Η Κολεκτίβα της Φροντίδας 2020).

Credit
Ιλεάνα Αρναούτου και Ισμήνη Κινγκ
A Conservation of Water-Writings, 2023
Εγκατάσταση, σίδερο, ρητίνη, αλουμίνιο, λάστιχο, πηλός stoneware, διαστάσεις μεταβλητές

Το έργο της Ιλεάνας Αρναούτου και της Ισμήνης Κινγκ υλοποιείται με την υποστήριξη του του ATOPOS cvc και του Ιδρύματος Γ. & Α. Μαμιδάκη στο πλαίσιο του Research Residency Program 2022.

Βιογραφικό
Η Ισμήνη Κινγκ και η Ιλεάνα Αρναούτου διατηρούν μία συνεργατική πρακτική από το 2019. Η Ισμήνη Κινγκ (γ.1993) είναι γλύπτρια και κεραμίστρια, απόφοιτη του μεταπτυχιακού προγράμματος Γλυπτικής του Slade School of Fine Art στο Λονδίνο. Η Ιλεάνα Αρναούτου (γ.1994) είναι ζωγράφος και γλύπτρια, απόφοιτη του προπτυχιακού προγράμματος της Σχολής Καλών Τεχνών Slade School of Fine Art στο Λονδίνο, και του μεταπτυχιακού προγράμματος στην Ιστορία Τέχνης του University College London. Ζουν και εργάζονται στην Αθήνα. Τιμήθηκαν με το Βραβείο Τέχνης του Ιδρύματος Γ. & Α. Μαμιδάκη 2022 για το εργο τους ‘Tender shell geophilia’, και με την υποτροφία του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών ARTWORKS του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

 

Ώρες λειτουργίας έκθεσης
Πέμπτη–Σάββατο
17:00–21:00

Είσοδος ελεύθερη με προκράτηση

Επικοινωνία
Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον ATOPOS cvc στο [email protected]
ή επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες:
www.atopos.gr/occupyatopos-eleniriga-tografeiotwnydatinwnkoinwn
facebook.com/atoposcvc
instagram.com/atoposcvc

Facebook Εvent
https://fb.me/e/Xm43D7vj

Σοφια Στεβη | “When We Start to Understand the World”

Η γκαλερί The Breeder παρουσιάζει την έκθεση της Σοφίας Στεβή, με τίτλο “When We Start to Understand the World”.

Υπάρχει ένα σπίτι χτισμένο από την ίδια την επιθυμία. Είναι ένα σπίτι που φιλοξενεί μια παραμυθένια ιστορία, όπως αυτές που θα συναντούσατε στους τοίχους μιας ονειρικής αναγεννησιακής βίλας, επιπλωμένης με μαγευτικές νωπογραφίες και ταπισερί, μιας κατοικίας γεμάτης ζωή, από τα πολυτελή συμπόσια και κομψούς ενοίκους, που περιβάλλεται από κήπους όπου φυτρώνουν ευωδιαστά φυτά. Παρακαλώ προχωρήστε και χαμογελάστε: σήμερα σας προσκαλούμε να μυηθείτε στην έκθεση When We Start to Understand the World της Σοφίας Στεβή. Η έκθεση δομείται γύρω από μια μνημειώδη τριλογία ζωγραφικών έργων σε ύφασμα, βυθίζοντας τους θεατές σε μια οικεία περιπέτεια ενδοσκόπησης και ανακάλυψης.

Αυτό το ταξίδι είναι πληθωρικό και στοχαστικό: αναμείνατε μια αδυσώπητη παλέτα από κόκκινα και πράσινα, ροζ και κίτρινα, μπλε και πορτοκαλί, όλα μέρος μιας αδιάκοπης και ζωηρής δίνης που εξελίσσεται παίρνοντας τη μορφή ενός αφράτου σύννεφου, μουντών υδρατμών, ενός κελαρυστού ρυακιού ή μιας βραχώδους πλαγιάς. Αυτά τα ζωηρά χρώματα που ξεπηδούν από το εφευρετικό πινέλο της Στεβή μαγνητίζουν το μάτι του θεατή με γοητεία και ειλικρίνεια, θυμίζοντας τοπία που έστησε μεθοδικά επιδέξιος σκηνοθέτης.

Τα πλάσματα στα έργα της Σοφίας Στεβή κατοικούν σε ένα ουτοπικό περιβάλλον στο οποίο τα φυτά, τα ζώα, οι άνθρωποι, τα έργα τέχνης και οι φανταστικές μορφές, όλα βρίσκουν τη σωστή τους θέση. Είναι θέμα δικαιοσύνης και ισορροπίας. Μερικές φορές, ο γραπτός λόγος έρχεται στο προσκήνιο, είτε υποστηρίζει το κεντρικό θέμα του έργου είτε προσθέτει ένα αινιγματικό δεύτερο επίπεδο στη αφήγηση. Τυχόν αντίθεση ή ένταση μεταξύ οποιουδήποτε από τα στοιχεία της σύνθεσης, επιλύεται ομαλά στην ευρύτερη εικόνα από τη γαλήνια κυριαρχία της Στεβή στο σύμπαν των εικόνων.

Στην πραγματικότητα, ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά της τεχνικής της καλλιτέχνιδας είναι η κατασκευή πολλαπλών εικονογραφικών επιπέδων που αψηφούν τους κοινούς κανόνες αντίληψης και αναπαράστασης. Μια συνεχής αίσθηση έκπληξης προκύπτει από την ύπαρξη στοιχείων των οποίων η κλίμακα και η συνάφεια με μια δεδομένη πραγματικότητα, δεν εναρμονίζονται ποτέ στο σύνολό τους, αλλά μάλλον γίνονται μέρος μιας χορογραφικής αλληλεπίδρασης. Αυτή η πολύπλοκη ενορχήστρωση διαφορετικών στοιχείων δημιουργεί πάντα έναν ισορροπημένο ρυθμό που υπακούει στο όραμα της καλλιτέχνιδας.

Για την ποιητική της Στεβή, ο τίτλος αυτής της έκθεσης είναι μια εσκεμμένη πρόκληση που απευθύνεται στον ωμό υλισμό τον οποίο αναζητούν οι σκοτεινοί πρωταγωνιστές του When We Cease to Understand the World, ενός πρόσφατου βιβλίου του Χιλιανού συγγραφέα Benjamin Labatut. Σε αυτήν την ανθολογία φανταστικών βιογραφιών, μια ομάδα έγκριτων επιστημόνων του 20ου αιώνα, όπως οι φυσικοί Karl Schwarzschild και Werner Heisenberg – αντίστοιχα ο συγγραφέας μιας μαθηματικής απόδειξης για τις μαύρες τρύπες και ένας από τους εμπνευστές της κβαντικής μηχανικής –εγκλωβίζονται σε ένα κρεσέντο κυκλοθυμίας καθώς η αναζήτησή τους για τις έσχατες αλήθειες υπονομεύει προοδευτικά την πίστη τους στη δυνατότητα της ανθρωπότητας να αναπτύξει επιστημονικές θεωρίες ικανές να εξηγήσουν την ολότητα του κόσμου.

Σε αντίθεση με τις προσδοκίες τους (όπως και εκείνες της Δύσης…), η έρευνά τους για ρασιοναλιστική και στέρεη βάση απλώς μεγαλώνει το μυστήριο της πραγματικότητας.

Είναι αυτή η ατέρμονη συνάντηση με το άγνωστο που η έκθεση της Στεβή επιχειρεί περισσότερο να γιορτάσει παρά να θρηνήσει. Όσο κι αν προσπαθούμε να εντοπίσουμε την πραγματικότητα στην πιο απόλυτή της μορφή – είτε μέσω μαθηματικών είτε φυσικής, χημείας ή βιολογίας, οικονομίας ή κοινωνιολογίας, ιστορίας ή γεωγραφίας, ψυχολογίας ή φιλοσοφίας – ο σύγχρονος κόσμος φαίνεται να μην προσφέρει παρά ένα ολοένα και μεγαλύτερο συνονθύλευμα κρυπτικών και σκοτεινών εμπειριών πλεγμένες μεταξύ τους με επισφαλή νήματα.

Aντιπαραβάλλοντας την ήμερη προσέγγιση του Labatut μπροστά στην φλεγόμενη εντροπική ακαταστασία στην οποία πραγματικά βυθιζόμαστε, η Στεβή επιχειρεί να αναδείξει τη ανακάλυψη και το ξεκίνημα ως πραγματικούς στόχους οποιασδήποτε πιθανής έρευνας. Μόνο αν αναγνωρίσουμε κάτι ως αχαρτογράφητο, μπορεί να ξεκινήσει πραγματικά η διαδικασία κατανόησης του. Αυτή είναι η ταπεινή και ταυτόχρονα ηρωική προσέγγιση της τέχνης για τα πράγματα σε σύγκριση με άλλες μορφές γνώσης.

Κανείς μπορεί να κατευθύνει το βλέμμα του προς τα πιο μακρινά και σιωπηλά αστέρια του σύμπαντος ή προς τον άπειρο και παράλογο χώρο που χωρίζει τα πιο μικροσκοπικά σωματίδια της φύσης. Ωστόσο, υπάρχουν πραγματικότητες που μένουν να αποκαλυφθούν, σύμπαντα απείρως αχανή και απεριόριστα, ακόμη και σε εκείνες τις στιγμές που συνθέτουν την πραγματική ή φανταστική καθημερινότητα, πραγματικότητες που μόνο η τέχνη έχει τη δύναμη να αναδείξει και να προσφέρει στον στοχασμό. Το αίνιγμα της αφής και της όσφρησης, το θαύμα της όρασης και της γεύσης, η αποκάλυψη της ακοής και οι δυνατότητές μας να τα φανταστούμε όλα: αυτές οι μικρές αισθητηριακές αποκαλύψεις είναι το πραγματικό θέμα αυτής της έκθεσης.

Για να δομήσει τις εικόνες της η Στεβή συγκεντρώνει φόρμες και θέματα που είτε προέρχονται από προηγούμενα έργα της, είτε συνομιλούν με τα έργα των Μεγάλων Δασκάλων της ζωγραφικής, ξεπηδούν από την κάμερα του κινητού της και από το ανεξάντλητο χρυσωρυχείο περιεχομένου που προσφέρει το διαδίκτυο. Η καλλιτέχνιδα δηλώνει: «Πολλές φορές χρησιμοποιώ εικόνες στη διαδικασία της ζωγραφικής μου.

Συχνά αυτές οι εικόνες με βρίσκουν. Είναι είτε screenshots που κρατάω, είτε φωτογραφίες που τραβάω από στιγμές που θεωρώ ενδιαφέρουσες. Πάντα ψάχνω κάτι όμορφο ή εξαιρετικό ή απλά κάτι αινιγματικό, κάτι που να συνεισφέρει στο ευρύτερο νόημα, ένα ‘δώρο’ από τα εγκόσμια».

Ανεξάρτητα από ένα ορισμένο βαθμό προεργασίας, η τεχνική της συνεπάγεται επίσης αυτοσχεδιασμό και σίγουρο πειραματισμό: «Όταν ξεκινάς έναν πίνακα θα συναντήσεις τόσα πολλά πράγματα που δεν είχες προβλέψει. Στην πραγματικότητα, η ζωγραφική η ίδια αναλαμβάνει τα ηνία, και είναι δύσκολο μερικές φορές, μα πρέπει να ακολουθήσεις το πινέλο και τα υλικά και ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την ιδέα σου και πώς αυτή μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση κάτω από τον κανόνα του πινέλου».

Ο ενθουσιασμός της αποκάλυψης -ή καλύτερα- η συναισθηματική περιπέτεια που συνεπάγεται η διάνυση μιας αληθικής διαδρομής, μερικές φορές ιδιωτικής και οικείας, και άλλες κοινά βιωμένης και καθολικής, βρίσκεται στο επίκεντρο του When We Start to Understand the World. To πρωτόγνωρο περιμένει και μας καλεί με σθεναρή φωνή. Ενσαρκώνοντας με τη ζωγραφική της μια λυρική δημιουργό, το θείο με διακριτική περιβολή, η Στεβή μας υπενθυμίζει ότι κάθε μέρα είναι μια αρχή, γιατί ο κόσμος, αν τον δούμε από τη σωστή οπτική, δεν παύει ποτέ να ξεκινά.

–Giacomo Mercuriali, Aθήνα 2023

 

Σοφία Στεβή
Η Σοφία Στεβή (Αθήνα, 1982), απόφοιτος του Central Saint Martin’s School of Art & Design στο Λονδίνο, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Επιλεγμένες εκθέσεις περιλαμβάνουν: The Sky above the roof, ομαδική έκθεση στο Tabula Rasa, Πεκίνο; Song without an ending, ατομική έκθεση στο Le Quai Monte Carlo; The Wave, τοιχογραφία στο δημόσιο χώρο, σε παραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση (2022); Touch, 16:9 billboard, Kingsgate Project Space, Λονδίνο (2022), Meeting House, duo show με την Rachel Howard στην Galeria Pelaires, Palma (2021), the somnambulists, ατομική έκθεση στην Alma Zevi Gallery, Βενετία (2021), we don’t have to learn something new, ατομική έκθεση στην Pippy Houldsworth, Λονδίνο (2019), turning forty winks into a new decade, ατομική έκθεση στο BALTIC museum, Gateshead, UK, (2018), lizzie & laura, ατομική έκθεση στην γκαλερί The Breeder, Αθήνα (2017), The Equilibrists – Μουσείο Μπενάκη, Athens, σε συμπαραγωγή με το New Museum στης Νέας Υόρκης και το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, σε επιμέλεια Massimiliano Gioni, Gary Carrion-Murayari and Helga Christoffersen (2016).

ΣΟΦΙΑ ΣΤΕΒΗ
WHEN WE START TO UNDERSTAND THE WORLD
23 Μαρτίου – 29 Απριλίου,  2023
The Breeder, Athens