Κατηγορία: Νέα των Fellows

Η Καρολίνα Κρασούλη (Fellow 2019)  δημιούργησε μια νέα παραγωγή για τη βιτρίνα του frac île-de-france, εμπνευσμένη από αντικείμενα που συσχετίζονται με τη διάδοση ενός μηνύματος. Φύλλα από χαρτί, φάκελοι και λέξεις δημιουργούν διαφορετικούς χώρους, κάνοντας ένα παιχνίδι γύρω από την εμφάνιση διαφορετικών μηνυμάτων προορισμένων τόσο σε έναν παραλήπτη όσο και περισσότερους. Η πρόθεση του ξεδιπλώματος συσχετίζεται με την πράξη της απόκρυψης.

Κάθε μήνα, το “Window Display” του frac île-de-france φιλοξενεί ένα νέα εικαστικό project που συσχετίζεται με την τρέχουσα έκθεση, τις συλλογές και τα εκπαδευτικά προγράμματά του.

https://www.fraciledefrance.com/karolina-krasouli/?lang=en

H Fellow 2019 Βαλίνια Σβορώνου παρουσιάζει το νέο της έργο – ENDYMION / Κεφάλαιο 1: Μερική Έκλειψη Σελήνης . Το έργο αποτελεί την πρώτη αφηγηματική ενότητα της εφαρμογής επαυξημένης πραγματικότητας, σχεδιασμένης από την καλλιτέχνιδα. Μία εφαρμογή αστρονομίας-stargazing, πλατφόρμα για την αφήγηση μιας ιστορίας που αποκαλύπτεται παράλληλα με ουράνια γεγονότα του νέου έτους, ξεκινώντας με τη μερική σεληνιακή έκλειψη στις 10 Ιανουαρίου 2020. Η εφαρμογή ενημερώνεται από διάφορες έννοιες γύρω από την κατασκευή μύθων που περιβάλλουν το ζωδιακό κύκλο, τους αστερισμούς και τη χρησιμότητά τους ως μέσο πλοήγησης κατά τη διάρκεια των αιώνων.

Η αφήγηση της εφαρμογής παίρνει τον αρχαίο ελληνικό μύθο του Ενδυμίωνα ως σημείο εκκίνησης για να διερευνήσει τον αντίκτυπο των ιδεών του ρομαντισμού για τη σχέση ανατολής και δύσης στην κατασκευή αντιλήψεων για το σύγχρονο κόσμο. Η εικαστικός χρησιμοποιεί τα εργαλεία της αστρονομίας δημιουργώντας ένα κόμβο όπου μυθολογίες πέρα από χρονικά και γεωγραφικά όρια συνομιλούν με την επιστημονική παρατήρηση. Στη σταδιακή αποκάλυψη της ιστορίας μέσω της ψηφιακής εφαρμογής, ο μύθος του Ενδυμίωνα αφομοιώνει τις ανατροπές πλοκής των ρωμαϊκών χρόνων, τις ρομαντικές αναγνώσεις του αλλά και τις οικειοποιήσεις της pop κουλτούρας.

Η Σβορώνου δανείζεται φόρμες, αισθητικές αναφορές, μεθόδους αφήγησης και παρουσιάζει διάφορα στρώματα δράσης. Το έργο αποκτά υπόσταση τόσο ψηφιακή όσο και υλική με τη μορφή γλυπτικών εγκαταστάσεων και τυπωμάτων. Ως πορώδης μεμβράνη, μεταξύ υλικού, ψηφιακού και ενσώματου, επιτρέπει τη ροή διάφορων ιστοριών, εξερευνώντας τα όριά τους, τροφοδοτώντας με νέα στοιχεία, ανατρέποντας την κατάληξή τους. Οι μύθοι που εκκινούν από το ζωδιακό κύκλο γίνονται κατανοητοί εδώ ως σχέδια διαφυγής, περισπασμοί και περιπλανήσεις μέσα και πέρα από το μουσείο, την καταγραφή, παρατήρηση, τη φαντασία και την ονειροπόληση. Η Σβορώνου συνδέει αντιφατικά περιεχόμενα σε κάτι νέο, προτείνοντας ένα είδος διαισθητικής ανάγνωσης-πλοήγησης.

Θέτει μια σειρά ερωτημάτων για τις ορθόδοξες αναγνώσεις της επιστήμης, της ιστορίας και του κόσμου της τέχνης. Μέσω της μυθολογικής σύνδεσης Ενδυμίωνα – Σελήνης επικεντρώνεται στις σχέσεις εξουσίας παρατηρητή και παρατηρούμενου, υποκειμένου και αντικειμένου, στην έμφυλη διάσταση του βλέμματος, θέλοντας να διαπραγματευτεί τη σταθερότητα των τελευταίων.

Η Σβορώνου, προσπαθεί να ξανασκεφτεί τις πολιτικές δυνατότητες της καλλιτεχνικής οικειοποίησης στα όρια του μουσείου. Πως μπορεί κανείς να θέσει υπο αμφισβήτηση τις κυρίαρχες αφηγήσεις, να αναδείξει την προβληματική φυσικοποίηση τους και να δώσει χώρο σε πολλαπλές φωνές να ακουστούν; Η γλώσσα, η αναπαράσταση και ο χώρος δράσης γίνονται εργαλείο και στόχος – μέσο αναστοχασμού στους τρόπους που οι ιστορίες κατασκευάζονται, εκτίθενται και καταναλώνονται.

Εγκαίνια: 10 Ιανουαρίου, 19:30-22:00
Διάρκεια: 10-17 Ιανουαρίου 2020
Digital Production: Αίας Κόκκαλης
Επιμέλεια: Πάνος Γιαννικόπουλος

KYPSELIAN SALON, μια ομαδική έκθεση με Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες στο Snehta λίγο πριν το κλείσιμο της χρονιάς.

Διακεκριμένοι εικαστικοί θα παρουσιάσουν το έργο τους σε μια έκθεση που παίρνει τη μορφή ενός συλλογικού project, μιας αποτύπωσης και ενός διαλόγου της καλλιτεχνικής δημιουργίας και πρακτικής στην πόλη. Το Snehta γίνεται για δέκα ημέρες ένα σύγχρονο salon με ζωγραφικά έργα, κολάζ, γλυπτά, κατασκευές, μικρογλυπτά, εκδόσεις και αντικείμενα 60 σύγχρονων καλλιτεχνών. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα είναι μια ευκαιρία συνεύρεσης αλλά και συνύπαρξης διαφορετικών εγχειρημάτων και καλλιτεχνικών τοποθετήσεων.

Συμμετέχουν οι Fellows: Αύγουστος Βεϊνόγλου, Εριφύλη Βενέρη, Πάνος Προφήτης, Στεφανία Στρούζα.

Η θρυλική Rebound ανοίγει τις πόρτες της στην Πλατεία Αμερικής σε εννιά σύγχρονους καλλιτέχνες, έξι από τους οποίους είναι SNF ARTWORKS Fellows. Απογυμνωμένος από μουσική, ο ατμοσφαιρικός υπόγειος χώρος της μετατρέπεται για μια μόνο βραδιά σε σκηνικό δράσης για εικαστικές παρεμβάσεις με τη μορφή performance, βίντεο, γλυπτικής και εγκατάστασης.

It moves and it shouts. In my head. Shhhhhhhhh, γράφει ο Guillaume Dustan [1965 – 2005], ο οποίος εξερεύνησε λογοτεχνικά και παράλληλα βιωματικά τον ηδονισμό και τη νυχτερινή διασκέδαση, πολιτικοποιώντας την επιθυμία και την έκσταση, προτείνοντας την ατελείωτη επανάληψη μιας κατάστασης εορταστικής έντασης.

Η έκθεση IT MOVES AND IT SHOUTS θέλει να μιλήσει για την εν-συναίσθηση, τη διάχυση πέρα από τον εαυτό, το να γίνεσαι ένας χορός σκέψεων/σωμάτων προς ένα πολιτικό σώμα. Εξερευνά νέους τρόπους να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο στο συγκείμενο της γνώσης που είναι κοινωνικά τοποθετημένη, θέτοντας παράλληλα σε μόνιμη κίνηση τις ιδέες που ορίζουν την προοπτική μας: ένα παιχνίδι διάλυσης των οριοθετημένων σωματικών-γεωγραφικών συνόρων και του διαχωρισμού μεταξύ ψηφιακού – υλικού και ενσώματου. Περιηγούμαστε σε αυτό τον κόσμο μέσα από την επιθυμία και την ευχαρίστηση, αμφισβητώντας συγχρόνως τις διάφορες ιεραρχίες τους. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν σκέφτονται μαζί την τάξη, τη φυλή, το φύλο και τη σεξουαλικότητα, την ικανότητα και την ασθένεια, και προτείνουν νέες οικολογίες ύπαρξης.

Η έκθεση συγκεντρώνει έργα από τους Δημήτρη Ντοκατζή, Βιργινία Μαστρογιαννάκη (Fellow 2019), Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη, Μαρίνα Ξενοφώντος, Εύα Παπαμαργαρίτη (Fellow 2019), Θεόδουλο Πολυβίου & Kiss the Architect, Κοραλία Στεργίδη, Λεόντιο Τουμπούρη, Kyle Dunn και Spyros Rennt.

Επιμέλεια: Πάνος Γιαννικόπουλος

Haus N Athen, Καΐρη 6, Μοναστηράκι
Εγκαίνια: 5 Δεκεμβρίου 20:00
Διάρκεια: 5 Δεκεμβρίου 2019 – 5 Ιανουαρίου 2020
Παρασκευή-Σάββατο: 16:00-20:00

Η Akwa Ibom ανοίγει στον κοινό με την  έκθεση της “Δεσμοί κάποιας έντασης” . Πρόκειται για  μια ασυνήθης ομαδική παρουσίαση που περιλαμβάνει μια νέα ταινία δύο μερών της Rosalind Nashashibi και έξι πίνακες του νεοϊδρυθέντος ΝΒΑ (Agency of New Way). Το ΝΒΑ είναι μια συνεργασία ανάμεσα στους Nick Bastis, Liudvikas Buklys, Gintaras Didžiapetris, Dalia Dūdenaitė, Ona Kvintaitė και Elena Narbutaitė. Αυτή είναι η δεύτερη φορά που το έργο τους θα προβληθεί δημόσια. Η πρώτη παρουσίαση της δουλειάς τους με τίτλο “Giant” έλαβε χώρο στην Kunstverein Langenhagen της Γερμανίας το 2019, αποτελούμενη από δύο τοιχογραφίες.

Εμπνευσμένη από την ιστορία “The Shobies’ Story” της Ursula K. Le Guin, η οποία αφηγείται την ιστορία των πρώτων ταξιδιωτών του χωροχρόνου με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός, η ταινία εξετάζει πώς μπορούμε να παραμείνουμε συνδεδεμένοι με τους άλλους εκτός γραμμικού χρόνου, εκεί που η γλώσσα, και επομένως και η επικοινωνία, καταρρέουν. Η ταινία προσεγγίζει την αγάπη – “την γενική αγάπη, όχι μόνο την προσωπική” όπως λέει η Έλενα – ως μία βαθύτερη επικοινωνία και ως έναν δεσμό που δημιουργείται μέσα από τον συγχρονισμό. Η Nashashibi ακολούθησε το “I Ching”, ένα αρχαίο εγχειρίδιο Κινεζικής μαντείας για να διαμορφώσει την παραγωγή της ταινίας αλλά και για να δώσει τίτλους στα δύο της μέρη. Το αποτέλεσμα είναι μια ιδιόμορφη ταινία επιστημονικής φαντασίας που θυμίζει συνεργατική “αυτο-μυθοπλασία”.

Η Rosalind Nashashibi είναι καλλιτέχνις με έδρα το Λονδίνο που ασχολείται με το σινεμά και τη ζωγραφική. Πρόσφατες εκθέσεις της έγιναν στο Witte de With στο Ρότερνταμ το 2018, στο Secession στην Βιέννη και στο CAAC Sevilla το 2019. Επί του παρόντος, η Nashashibi είναι artist-in-residence στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου. Υπήρξε υποψήφια του βραβείου Turner το 2017 και η δουλειά της συμπεριλήφθηκε στη Documenta 14, στη Manifesta 7, στη Σκανδιναβική Triennaal και στη μπιενάλε της Sharjah 10 και κέρδισε το βραβείο Beck’s Futures το 2003. Είναι καθηγήτρια τέχνης στο Πανεπιστήμιο Goldsmiths στο Λονδίνο, και είναι μέρος του διδύμου Nashashibi / Skaer με την καλλιτέχνιδα Lucy Skaer.

Το NBA (Agency of New Way) είναι μια ομάδα που παράγει έργα τέχνης και εκθέσεις. Στην συγκεκριμένη έκθεση παρουσιάζονται πίνακες του ΝΒΑ που έγιναν από τους Nick Bastis, Liudvikas Buklys, Gintaras Didžiapetris, Dalia Dūdenaitė, Ona Kvintaitė και Elena Narbutaitė.

Συμμετέχουν: Rosalind Nashashibi, NBA (Agency of New Way): Nick Bastis, Liudvikas Buklys, Gintaras Didžiapetris, Dalia Dūdenaitė, Ona Kvintaitė και Elena Narbutaitė

Εγκαίνια: Tρίτη 3 Δεκεμβρίου, 19.00
Διάρκεια έκθεσης: 11 Δεκεμβρίου 2019 – 14 Φεβρουαρίου 2020

https://akwaibomathens.org/

H έκθεση Gone today, here tomorrow με πρόταση και επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Εύας Βασλαματζή (Fellow 2019) είναι η πρώτη έκθεση της σειράς εκθέσεων με τίτλο Επί το έργον, μια πρωτοβουλία του annexM, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Άννας Καφέτση, που έχει ως στόχο να δώσει βήμα έκφρασης σε νέους, ανερχόμενους επιμελητές σύγχρονης τέχνης.

Στην έκθεση συμμετέχουν με βιντεοπροβολές και εγκαταστάσεις πέντε καλλιτέχνες, Έλληνες και ξένοι, οι οποίοι στρέφουν το βλέμμα τους στον πυρήνα του εκθεσιακού χώρου και επαναπροσδιορίζουν την σχέση θεατή-έργου.

Ο εκθεσιακός χώρος, εκεί που τα έργα τέχνης βρίσκουν συχνά τον τελικό τους προορισμό, είναι ένας κατ’ εξοχήν μυστήριος χώρος, διαφορετικός από άλλους. Είτε διατηρεί εμφανή στοιχεία που μαρτυρούν την υλικότητα του, είτε  μετατρέπεται σε ένα λευκό άδειο κέλυφος, ο εκθεσιακός χώρος μεταβάλλεται συνεχώς, χωρίς να έχει μια αποκλειστική ταυτότητα. Μέσα από υποθέσεις, πειράματα και ερευνητικές πρακτικές οι καλλιτέχνες εξερευνούν αυτή την ιδιαίτερη επικράτεια, τις σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα σε αυτή, καθώς και τους αόρατους υποκινητικούς μηχανισμούς που δεν γίνονται άμεσα αντιληπτοί. Η έκθεση έχει ως στόχο να συγχρονίσει αυτές τις πρακτικές αναδεικνύοντας την μοναδικότητα της καθεμίας, κυρίως μέσα από ασαφείς συνέργειες και λιγότερο γύρω από μια κοινή θεματική.

Συμμετέχουν οι: Mαρία Θεοδωράκη, Marcos Lutyens, Basim Magdy, Κοσμάς Νικολάου (Fellow 2018), Μαλβίνα Παναγιωτίδη (Fellow 2018)

Η έκθεση Gone today, here tomorrow πραγματοποιηθεί στην Υπηρεσιακή Αυλή από 20.11.2019 έως 26.1.2020.

Μέσα στα πλαίσια του πειραματισμού και με πρωτοβουλία της SNF ARTWORKS Fellow 2019 Μαρίνας Παπαδάκη, στις 9 Νοεμβρίου ξεκίνησε το Hydroexpress Project – ένας υβριδικός χώρος όπου συστεγάζει έναν καλλιτέχνη, έναν υδραυλικό και κουβαλάει τις μνήμες πέντε γενεών.  Tο όνομά του είναι δανειζόμενο από το κατάστημα υδραυλικών ΥΔΡΟΕΞΠΡΕΣ.

Το Hydroexpress Project αποτελεί ένα σε διαρκή εξέλιξη Project, κατά την διάρκεια του οποίου, τα επεισόδιά που θα λαμβάνουν χώρα και θα παρουσιάζονται στο χώρο, θα συνοδεύονται κάθε φορά από μία δημοσίευση με σκοπό την δημιουργία αρχείου. Πρόκειται για ένα υβρίδιο που προέκυψε από την είσοδο σε ένα readymade χωρίς να γίνει η παραβίαση του και ιστορικά θα αποτελεί τη συνέχεια μίας χρόνιας εξελικτικής διαδικασίας. Εδώ δεν θα γίνει η προσπάθεια της δημιουργίας μίας εκ νέου κατάστασης ή ενός εκ νέου πλαισίου.

Στο βάπτισμα του πυρός του Hydroexpress Project, το Υδροεξπρές ανοίγει τις πόρτες του και προσκαλεί δύο εικαστικούς , τον Ανεστη Ιωάννου και τον Βαγγέλη Σάββα, και τρεις επιμελήτριες, την Δανάη Γιαννόγλου (SNF ARTWORKS Fellow 2018), την Μυρτώ Κατσιμίχα και την Ελένη Ρίγα, να πάρουν θέση σε αυτόν τον υβριδικό χώρο και τα σημαινόμενα του.

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ:
Ανέστης Ιωάννου
Βαγγέλης Σάββας

ΚΕΙΜΕΝΟΓΡΑΦΟΙ:
Δανάη Γιαννόγλου
Μυρτώ Κατσιμίχα
Ελένη Ρήγα

ΑΝΟΙΧΤΑ:
Κυριακή 10/11
Παρασκευή 15/11
Σάββατο 16/11 & Κυριακή 17/11
17:00 – 20:00
ή με ραντεβού

H έκθεση Overview Effect: Encountering the Cosmos, η οποία παρουσιάζεται στο πλαίσιο της 7ης Μπιενάλε Θεσσαλονίκης, μας παρακινεί σε μια συναρπαστική και εξόχως αναζωογονητική παράλληλη ανάγνωση των κινούμενων και των ακίνητων εικόνων.

Το Φαινόμενο της «Πανοραμικής εντύπωσης (Overview Effect)», το οποίο έκανε τους αστροναύτες να δουν τη Γη ως μια ολότητα χωρίς σύνορα, μια κοινή εστία χωρίς διαφορές, καθώς και οι φόβοι, οι ελπίδες, η ουτοπία, η πραγματικότητα και η απογοήτευση που πηγάζουν από αυτό, αποτελεί τη συνδετική ύλη που συγκρατεί και συγκροτεί τις 14 ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος του 60ού Φεστιβάλ Διεθνούς Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Οι ταινίες αυτές ανατέθηκαν σε ισάριθμους νέους Έλληνες καλλιτέχνες, ο καθένας από τους οποίους ανέλαβε να σχολιάσει και από μία και να φιλοτεχνήσει ένα πρωτότυπο έργο με απόλυτη ελευθερία και χωρίς κανένα περιορισμό στα υλικά, το ύφος και την τεχνοτροπία. Η μοναδική οδηγία που τους δόθηκε από το Φεστιβάλ ήταν να μελετήσουν το φαινόμενο της «Πανοραμικής εντύπωσης» και να δουν τις ταινίες μέσα από το πρίσμα του, ενεργοποιώντας την διαδικασία ανάδειξης του μη ορατού.

5 SNF ARTOWORKS Fellows συμμετέχουν στην έκθεση. Αναλυτικά συμμετέχουν οι:
Μανώλης Λεμός(Fellow 2018), Βιργινία Μαστρογιαννάκη(Fellow 2019), Παύλος Τσάκωνας (Fellow 2018), Πάνος Κομπής(Fellow 2018), Δέσποινα Φλέσσα (Fellow 2018)

Eπίσης συμμετέχουν οι:
Αλέξης Βασιλικός, Γιώργος Γεροντίδης, Χρήστος Δεληδήμος, Μαριάννα Ιγνατάκη,  Ηλίας Μαμαλίογκας, Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου, Kalos- Klio, Ειρήνη Καραγιαννοπούλου,  Κωνσταντίνος Πάτσιος,  Ζωή Χατζηγιαννάκη.

Επιμέλεια: Ορέστης Ανδρεαδάκης/ Παραγωγή & Συντονισμός: Θάνος Σταυρόπουλος

Το Ίδρυμα Fulbright, σε συνεργασία με το i-D PROJECTART, διοργανώνει την έκθεση Fulbright POLYMORPHIA με στόχο να στηρίξει το πρόγραμμα υποτροφιών του Ιδρύματος. Τα έσοδα θα διατεθούν για τις υποτροφίες Fulbright.

To «Η Τέχνη Στηρίζει την Εκπαίδευση – Fulbright Alumni Art Series» είναι ένα πρόγραμμα του Ιδρύματος Fulbright, στο πλαίσιο του οποίου εικαστικοί καλλιτέχνες υπότροφοι προσφέρουν έργα τους για την ενίσχυση των υποτροφιών του Ιδρύματος. Μέσω του προγράμματος, οι καλλιτέχνες ανταποδίδουν την ευκαιρία που τους δόθηκε συμβάλλοντας με τα έργα τους στη χρηματοδότηση των υποτροφιών Fulbright.

Το φετινό πρόγραμμα  “Fulbright POLYMORPHIA”, έχει στόχο να ενδυναμώσει την πολυμορφία (polymorphia) της έκφρασης που χαρακτηρίζει το σύγχρονη εικαστική σκηνή και την εικαστική τέχνη γενικότερα, κάτι που στηρίζεται σταθερά από το Πρόγραμμα Fulbright.

Φέτος, τρεις από τους Fellows μας, o Φώτης Σαγώνας (2018), ο Αλέξανδρος Σιμόπουλος (2018) και ο Αντώνης Θεοδορίδης (2019) συμμετέχουν μεταξύ διάφορων άλλων καλλιτεχνών.

Επιμέλεια: Ειρήνη Αλεξάκη

Καλλιτέχνες: Εριέτα Αττάλη, Κώστας Βαρώτσος, Νικόλας Βεντουράκης, Αντώνης Βολανάκης, Γιώργης Γερόλυμπος, Θεόδωρος Ζαφειρόπουλος, Σώτος Ζαχαριάδης, Αντώνης Θεοδωρίδης, Πυγμαλίων Καρατζάς, Νταϊάν Κατσιαφίκα, Ηλίας Καφούρος, Ζωή Κεραμέα, Απόστολος Κιλεσσόπουλος, Πελαγία Κυριαζή, Σία Κυριακάκος, Μαρία Λετσίου, Ιωάννης Μιχαλού(δη)ς, Ελένη Μυλωνά, Σοφία Ντώνα, Ζάφος Ξαγοράρης, Ντόρα Οικονόμου, Δημήτρης Παπαϊωάννου + Μαριλένα Σταφυλίδου, Λάμπρος Παπανικολάτος, Βαγγέλης Πλοιαρίδης, Λουκία Ρίτσαρντς, Φώτης Σαγώνας, Άλεξ Σιμόπουλος, Γιώργος Ταξίδης, Γιώργος Τζινούδης, Αγγελική Χάϊδω Τσόλη, Φώτης Φλεβοτόμος, Λεωνίδας Χαλεπάς,  Έφη Χαλικοπούλου, Τιτίνα Χαλματζή, Kristina Williamson.

Διάρκεια έκθεσης: 2 Νοεμβρίου – 7 Δεκεμβρίου 2019

Η νηφαλιότητα και παραφροσύνη, ο ορθολογισμός και ο συναισθηματισμός, η αίσθηση της ύπαρξης του σκοπού και αυτή της απουσίας του κατασκευάζουν διαρκώς ευμετάβλητους, ενδιάμεσους χώρους. Σε αυτό το ευάλωτο και διαρκώς εξελισσόμενο έδαφος, αμφισβητώντας την αναγκαιότητα των δίπολων εντοπίζεται η πρακτική του παιχνιδιού. Εκεί όπου αναδιαρθρώνονται ελεύθερα τα ιεραρχικά σχήματα, αμφισβητείται η κανονικότητα και καλούμαστε να επανεφεύρουμε τον κοινό τόπο.

Η Ειρήνη Καραγιαννοπούλου, η Άννα Λάσκαρη, η Ειρήνη Μπαχλιτζανάκη και η Αναστασία Παύλου (Fellow 2019) διερευνούν το πιθανό έδαφος της έννοιας του παιχνιδιού μέσα από διαφορετικά μέσα, πρακτικές και χειρονομίες στον νέο χώρο της πλατφόρμας του Automatic Transmission.

Επιμέλεια: Χριστίνα Πετκοπούλου (Fellow 2019)

H Μαρία Τσάγκαρη (Fellow 2019) συμμετέχει στην έκθεση Έλα στον κήπο μου με το νέο της βίντεο έργο  Intimate letters.

Οκτώ εικαστικοί καλλιτέχνες από την Ελλάδα και τη Μεγάλη Βρετανία καταφθάνουν στο Αίγιο για πρώτη φορά για να συνομιλήσουν με τον τόπο και να δημιουργήσουν νέα καλλιτεχνικά έργα.  Αφορμή το Φεστιβάλ Πριμαρόλια, το τοπίο της περιοχής αλλά και η διαχρονική εμπορική, διατροφική, ιστορική, κοινωνική και πολιτιστική αξία της μαύρης σταφίδας. Η έκθεση εστιάζει στη μεταφορική έννοια του κήπου. Δανείζεται τον τίτλο της από την ποίηση της Αμερικανίδας Emily Dickinson και τον ομώνυμο στίχο της, ιδωμένο ως τόπο συνάντησης και συνάθροισης αισθήσεων, συστατικών, αντικειμένων, ιδεών – ένα σημείο σύζευξης ύλης και νοήματος, παρελθόντος και μέλλοντος. Η νέα αυτή εικαστική σπορά ανθρώπων, ιδεών, συναντήσεων πραγματοποιείται στην παραλιακή ζώνη της πόλης, που κατά τον Μεσαίωνα ονομαζόταν Βοστίτσα, δηλαδή Κηπούπολη, δίνοντας το όνομα της στην περίφημη τοπική μαύρη σταφίδα «Vostizza».

Καλλιτέχνες: Rob Kesseler, Agalis Manessi, Άγγελος Αντωνόπουλος, Λουκάς Μεσσηνέζης, Γιάννης Μπρούζος, Κώστας Παππάς, Μαρία Τσάγκαρη (Fellow 2019), Βασίλης Ψαρράς

Eπιμέλεια: Νάνσυ Χαριτωνίδου

Ως αποτέλεσμα των εξελίξεων στην εκμάθηση των μηχανών, η κατανόηση του σημερινού κόσμου γίνεται όλο και περισσότερο με τη μεσολάβησή τους. Ποιες προκλήσεις προσφέρει η βαθιά γνώση στην ανθρώπινη γνώση; Τι διαφορετικό βλέπουν και κάνουν τα μηχανήματα  από τους ανθρώπους; Πώς μπορεί η τεχνητή νοημοσύνη να ενισχύσει νέες μορφές εμπειρίας και κατανόησης;

Για να θέσει αυτά τα ερωτήματα, η Κυριακή Γονή στρέφει το βλέμμα της σε ένα μακρινό και περίεργο έδαφος: τη Σελήνη και την επιφάνεια της.

Eπιμέλεια Δάφνη Δραγωνά

Ο SNF ARTWORKS Fellow 2019 Θεόδωρος Γιαννάκης συμμετέχει στο Frieze του Λονδίνου με το έργο του Always Already aka a primitivism mirage again. Η εγκατάσταση είναι μέρος του Frieze East End Sunday.

Συγχαρητήρια στον Κωνσταντίνο Αντωνόπουλο και τον Βασίλης Κεκάτο (ΑRTWORKS Fellows 2019) που κέρδισαν βραβείο στο διαγωνιστικό τμήμα Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους του 25ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας-Νύχτες Πρεμιέρας ανάμεσα σε 311 συμμετοχές!

Αναλυτικά, το  βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας απέσπασε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος για την ταινία «Καρτ Ποστάλ Από Το Τέλος Του Κόσμου», ενώ το βραβείο Α΄ Καλύτερης Ταινίας δόθηκε στην «Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό κι Εμάς» στον Βασίλη Kεκάτου.

H έκθεση The Manual of the Perfect Traveler διερευνά την έννοια του ταξιδιού. Με σημείο αναφοράς τη φράση του Καζαντζάκη «Γι’ αυτό κάθε άρτιος ταξιδευτής δημιουργάει πάντα τη χώρα που ταξιδεύει», έξι καλλιτέχνες διηγούνται το δικό τους ταξίδι.

Ταξίδια φανταστικά, αυτογνωσίας, αλλά και πραγματικά.
Τι σημαίνει το ταξίδι για τον καθένα μας; Τρόπος φυγής, διέξοδος ή ανάγκη για γνώση και περιπέτεια; Σε κάθε μορφή αποτελεί μια διαδρομή-άσκηση που συντελεί στην εσωτερική διερεύνηση και εξέλιξη.

Ένας προορισμός άγνωστος ή οικείος ακόμη και ένα ταξίδι φανταστικό, μετατρέπεται σε μέσο που μας ωθεί να βγούμε από τη ζώνη ασφαλείας μας και να αλλάξουμε οπτική δημιουργώντας τη «δική μας χώρα».

Οι καλλιτέχνες της έκθεσης μέσα από την προσωπική τους αφήγηση συνθέτουν ένα ξεχωριστό εγχειρίδιο για τον Τέλειο Ταξιδευτή, για όσους αγαπούν να ταξιδεύουν και να ονειρεύονται.

Επιμέλεια: Μαρία Διαλεκτάκη

Kαλλιτέχνες: Μαρίνα Βελησιώτη, Κωστής Βελώνης, Λεωνίδας Γιαννακόπουλος,
Ράνια Μπέλλου (Fellow 2018), Παύλος Τσάκωνας (Fellow 2018), Marco Raparelli

Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και τις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας αλλάζουν δραστικά στην εποχή της ψηφιακής κουλτούρας και αυτό συνθέτει αναμφίβολα μια νέα πραγματικότητα. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση σχολιάζουν κριτικά μέσα από το έργο τους την αθώα βεβαιότητα ότι υφίστανται σαφείς διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην ύπαρξη και την επινόησή της, τη ρεαλιστική αναπαράσταση και την πλαστοπροσωπία. Η «πραγματικότητα» των ανθρώπινων σχέσεων διαταράσσεται ή αναδιατάσσεται με άξονα την εικόνα, το προσωπείο ή το ιδανικό πρότυπο που φτιάχνουμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας. Γι’ αυτό και οι εικαστικές αναπαραστάσεις του εαυτού αξιοποιούν σε μεγάλο βαθμό τα νέα ψηφιακά μέσα, όπως τη φωτογραφία, το διαδίκτυο, το βίντεο και την προβολή.

Τα έργα της έκθεσης προέρχονται στην πλειονότητά τους από τις συλλογές των μουσείων που συγκρότησαν την πλατφόρμα του Μητροπολιτικού Οργανισμού Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης ή έχουν παρουσιαστεί στη Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης.

Επιμέλεια: Συραγώ Τσιάρα

Βοηθοί επιμελήτριες: Δόμνα Γούναρη, Ειρήνη Παπακωνσταντίνου

Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες: Filippo Berta, James Bridle, Κυριακή Γονή, Μαριάννα Ιγνατάκη, Majida Khattari, Φένια Κοτσοπούλου, Βιργινία Μαστρογιαννάκη, Oleg Mavrommati & Boryana Rossa, Ευαγγελία Μπασδέκη, Ελένη Μυλωνά, Νατάσσα Παπαδοπούλου, Αλέξανδρος Πλωμαρίτης, Marilou Poncin, Rena Rädle & Vladan Jeremić, Βιβή Τσιόγκα, Ira Waldron

Oι ARTWORKS Fellows 2019 Bασίλης Κεκάτος, Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, Γιώργος Κυβερνήτης και Σέρφας Βαγγέλης συμμετέχουν στο Διαγωνιστό – Ελληνικές Μικρές Ιστορίες στο 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας. Εκτός Διαγωνιστικού θα προβληθεί η ταινία Ηλεκτρικός Κύκνος της Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη (ARTWORKS Fellow 2018).

Αυτό είναι το πρόγραμμα των προβολών τους. Ραντεβού στις αίθουσες!

Δευ, 23/9, 17:30, Δαναός 1 

Η Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό κι Εμάς
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 9’ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : Bασίλης Κεκάτος (Fellow 2019)
Νύχτα, παλιά Εθνική Οδός. Σ’ ένα ξεχασμένο βενζινάδικο δυο άγνωστοι συναντιούνται για πρώτη φορά. Ο ένας έχει σταματήσει για να βάλει βενζίνη στην μηχανή του. Ο άλλος έχει ξεμείνει εκεί. Για να γυρίσει στην Αθήνα του λείπουν 22.50€. Όσο ακριβώς κοστίζει η απόσταση που τους χωρίζει από τον ουρανό.

Καρτ Ποστάλ από το Τέλος του Κόσμου
ΔΙΑΡΚΕΙΑ / DURATION: 23’ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:  Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος (Fellow 2019)
Παγιδευμένοι στη δυσλειτουργία των οικογενειακών τους διακοπών, το τελευταίο πράγμα που η Δήμητρα, ο Δημήτρης και οι δύο μικρές τους κόρες θα περίμεναν να αντιμετωπίσουν είναι το απρόσμενο τέλος του κόσμου.                

Τρι 24/9, 17:30, Οdeon Όπερα 1 

Τα Καναρίνια
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 17’  ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιώργος Κυβερνήτης (Fellow 2019)

Η Πετρίνα και ο Στάθης ήταν ερωτευμένοι από μικροί. Οι δρόμοι τους όμως, χώρισαν και ο καθένας ακολούθησε τη δική του πορεία. Απέκτησαν παιδιά και εγγόνια και έφτιαξαν τις οικογένειές τους. Αρκετά χρόνια μετά, όταν πια είχαν μείνει μόνοι, συναντήθηκαν ξανά και παντρεύτηκαν για να γεράσουν μαζί. Σήμερα, 85 χρονών, ζουν σε ένα σπίτι στη Σύρο μαζί με τα καναρίνια τους.

Μέσα μου Βλέπω Μονάχα Θάλασσα 

ΔΙΑΡΚΕΙΑ / DURATION: 24’  ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Yorgos Kyvernitis, Nefeli Oikonomou Pantzou, Maria Sidiropoulou, Alexis Chatzigiannis

Πλήξη, φυγή, θάλασσα, πόλη και ελεύθερος χρόνος. Ο Βαγγέλης Γερμανός μας παρασέρνει σε μία καλοκαιρινή περιπέτεια γεμάτη χρώματα και ήχους στην πόλη και στη θάλασσα.

Τετ 25/9, 17:00, ΙΝΤΕΑΛ – Αθήνα

Βασιλικός
ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 18’  ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : Βαγγέλης Σερφάς (Fellow 2019)
 Ένας άνδρας επιστρέφει στο νησί που μεγάλωσε με αφορμή την κηδεία της μητέρας του. Εκείνη του έχει αφήσει μια γλάστρα βασιλικού να φροντίσει. Τις μέρες που περνάει στο νησί έρχεται αντιμέτωπος με το παρελθόν του.   

Παρ, 27/9, 19.15, Δαναός 1

ΑΠΟΝΟΜΗ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΗΘΟΠΟΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΙΩΝ

Την τελετή θα ακολουθήσει η προβολή της ταινίας «Ηλεκτρικός Κύκνος» (Εκτός Διαγωνιστικού).

Ηλεκτρικός Κύκνος
ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 40’ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ :  Kωνσταντίνα Κοτζαμάνη (Fellow 2018)
Υποτίθεται πως τα κτίρια δεν κουνιούνται. Αλλά στη Λεωφόρο Λιμπερταδόρ 2050, ένα κτίριο κουνιέται. Μια περίεργη ναυτία εισχωρεί στους τοίχους και αποσυντονίζει τους κατοίκους. Αυτοί που ζουν στους ψηλούς ορόφους φοβούνται οτι θα πέσουν- αυτοί που μένουν από κάτω φοβούνται οτι θα πνιγούν.

Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.aiff.gr/

H ARTWORKS Fellow 2018 Κυριακή Γονή, συμμετέχει στην έκθεση 13,700,000 km3, στο Art Space Pythagorion, στη Σάμο, 4.08.2019 – 30.09.2019.

Η φετινή έκθεση στο Art Space Pythagorion εμπνέεται από τη συμβολική θέση του εκθεσιακού χώρου και ιδίως από τη θέα προς τη Μεσόγειο που βλέπει κανείς από το παράθυρο του. Η θέα της θάλασσας συνιστά κεντρικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής του κτιρίου όσο και του εκθεσιακού χώρου. Το απέραντο βαθύ γαλάζιο που ατενίζουν οι επισκέπτες από το εσωτερικό του εκθεσιακού χώρου θυμίζει τουριστικό φυλλάδιο. Στην παραλία οι λουόμενοι λιάζονται αμέριμνοι, ενώ το πέρασμα των αλλεπάλληλων πτήσεων τσάρτερ ακριβώς πάνω από το λιμάνι φέρνει στο νου το αυξανόμενο φαινόμενο του μαζικού τουρισμού. Εικόνα μιας στερεοτυπικής Ελλάδας: ήλιος, θάλασσα και ξένοιαστες διακοπές.
Επιφανειακά, η σκηνή φαντάζει ειδυλλιακή και γαλήνια. Ωστόσο, οι πολλαπλές, αόρατες δυναμικές που υποβόσκουν — γεωπολιτικές, περιβαλλοντικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές και οικονομικές — αλλάζουν το σενάριο. Σε αυτό το «Απέραντο Γαλάζιο» διακυβεύονται μύρια όσα καίρια ζητήματα. Εδώ η θάλασσα, σαν ένα αόρατο υγρό παραπέτασμα, λειτουργεί ως ένα είδος συνόρου μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, παραδείσου και δυστοπίας.

Επιμέλεια: Κατερίνα Γρέγου

Στην έκθεση συμμετέχουν : Center for Political Beauty, Depression Era, Mark Dion, Κυριακή Γονή, Newton Harrison, Πάνος Κοκκινιάς, Stefan Kruse, Minna Rainio & Mark Roberts / Rainio & Roberts, Sphinxes (Μάνος Φλέσσας & Ιωάννα Τσάκαλου), Maarten Vanden Eynde
Film Screening: Albatross by Chris Jordan στο CINE REX

Οι ARTWORKS Fellows 2018 Κυριακή Γονή και Ράνια Μπέλλου συμμετέχουν στην έκθεση Collecting Stories, Telling Histories, στο Φεστιβάλ Πάρου 12, 13 & 14 Ιουλίου.

Η έκθεση Collecting Stories, Telling Histories εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους η τοπική κοινότητα της Πάρου έχει επιλέξει να καταγράψει το παρελθόν της και να εξιστορήσει τον εαυτό της. Συνόψεις της τοπικής ιστορίας, αρχεία, συλλογές αντικειμένων και φωτογραφιών, μουσεία, βιογραφίες εξεχουσών προσωπικοτήτων και οι κατοικίες τους· όλα στοιχεία του παρελθόντος που συγκροτούν την ιστορία του τόπου και ρυθμίζουν τη σχέση της κοινότητας με το παρελθόν. Όμως, πόσο αποσπασματική είναι η γνώση μας για το παρελθόν; Ποιες είναι οι ιστορίες που δεν είπαμε; Έχουν όλοι λόγο στο πως γράφεται η ιστορία;
​
Η ιστορία παραδοσιακά πλέκεται γύρω από εμφανή στοιχεία και απτά αντικείμενα (φωτογραφίες, αρχειακά τεκμήρια, μνημεία, πίνακες ζωγραφικής, χαρακτικά, κάθε λογής αντικείμενα κ.α.). Ό,τι δεν μπορούμε να δούμε ή να αγγίξουμε βρίσκει το δρόμο προς την ιστορία μέσω της καταγραφής προφορικών μαρτυριών. Η υλικότητα και η προφορικότητα αποτελούν τους δύο πυλώνες της έκθεσης του 2ου Φεστιβάλ Πάρου Collecting Stories, Telling Histories, η οποία αποπειράται μια ιχνηλάτηση του παρελθόντος μέσα από τα λόγια των ανθρώπων που το έζησαν, μέσα από τις μνήμες που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά, μέσα από τα παραμύθια, τους θρύλους και τους μύθους, μέσα από τις αναμνήσεις που εγγράφονται στα αντικείμενα που φυλάχθηκαν για την ίδρυση ενός μουσείου από την ίδια την κοινότητα.

Ανάμεσα στις ιστορίες, τις αφηγήσεις, τις φωτογραφίες και τα αντικείμενα πέντε σύγχρονοι καλλιτέχνες σχολιάζουν κριτικά το έργο της ιστορίας, ενώ οι ίδιοι εμπλέκονται ενεργά στην καταγραφή της. Ένα προσωπικό ημερολόγιο γίνεται η αφετηρία της Ράνιας Μπέλλου για την εικαστική διατύπωση μιας ιστορίας που αφορά πολλούς πέραν από τον συγγραφέα του ημερολογίου Π. Στάη. Οι προσωπικές επιθυμίες, τα όνειρα και οι έρωτες διαπλέκονται με τη συλλογική μνήμη της Μικρασιατικής καταστροφής και την αίσθηση της μεταπολεμικής Αθήνας. Μέσα από μόλις δύο ώρες κινηματογράφησης ο Παναγιώτης Καλκαβούρας πλέκει τις μικρές του βίντεο-ιστορίες, αποτυπώνοντας καθημερινές στιγμές του πραγματικού κόσμου του νησιού. Μεταξύ αρχείου και εικαστικού έργου, η δουλειά του διεθνούς φήμης φωτογράφου Platon ανασύρεται από την αποθήκη του παιδικού φίλου του Ευθύμη Κυδωνιέως στην Παροικιά για να παρεισφρήσει ανάμεσα στα τεκμήρια της έκθεσης. Οι άνθρωποι που ο Platon αποτύπωσε δεξιοτεχνικά με το φακό του τη δεκαετία του 1990 στην Πάρο στην σειρά Coming Home: Greece είναι κατά τυχαίο τρόπο τα υποκείμενα των ιστοριών της έκθεσης. Η Κυριακή Γονή στρέφει το ενδιαφέρον στο μέλλον. Το aegeandataheaven.com είναι ένα αυτοδιαχειριζόμενο δίκτυο δεδομένων, το οποίο μας υπενθυμίζει ότι το παρελθόν αποτελεί πάντα αντικείμενο του εκάστοτε παρόντος και αφορά πολύ περισσότερο το μέλλον. Η Μαρία Τζανάκου μεταχειρίζεται το λόγο -το επίκεντρο αυτής της έκθεσης- αποσπώντας λέξεις που συμπυκνώνουν συλλογικές αναμνήσεις του παρελθόντος.

Επιμέλεια: Κατερίνα Κωνσταντίνου, Νατάσα Μπιζά