Κατηγορία: Νέα των Fellows

Ο ARTWORKS Fellow 2018 Παύλος Τσάκωνας, παρουσιάζει τη νέα του δουλειά στο Φεστβάλ Αθηνών (Πειραιώς 260), 30.05 έως 17.07.2019.

Το 2011 ο εικαστικός Παύλος Τσάκωνας διερεύνησε τη δυναμική του δημοφιλούς σχεδίου του Άλμπρεχτ Ντύρερ «Betende hände» («Χέρια σε προσευχή», 1508) με ένα έργο στην οδό Πειραιώς, κοντά στην Ομόνοια, που είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό και έντονη αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, χάρη στη δραματικότητα και τη μνημειακή του διάσταση. Στο νέο του έργο, Τwo, Hands, μια μεγάλων διαστάσεων τοιχογραφία στην κεντρική είσοδο της Πειραιώς 260, με την επιμέλεια της αρχιτέκτονος-ηθοποιού Βάσιας Χρήστου, επανοικειοποιείται το σχέδιο και το παραλλάσσει σχεδιαστικά, «ανοίγοντάς» το σε νέες ερμηνείες.

H ARTWORKS Fellow 2018 Στεφανία Στρούζα, συμμετέχει στην έκθεση The Palace at 4 a.m. στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκόνου, 18.05.2019 – 31.10.2019.

Η έκθεση σύγχρονης τέχνης εμπνέεται από τη συλλογή του Αρχαιολογικού Μουσείου της Μυκόνου και δανείζεται τον τίτλο της από ένα εικονικό γλυπτό του μεγάλου μοντερνιστή Alberto Giacometti. Το έργο The Palace at 4 a.m. είναι μια μικρή γλυπτική σύνθεση από ξύλο, την οποία ο καλλιτέχνης δημιούργησε το 1932· θυμίζει θεατρική σκηνή και περιλαμβάνει τη δραματική συνάντηση μιας γυναίκας, ενός πουλιού και μιας σπονδυλικής στήλης. Πάνω από αυτούς τους πρωταγωνιστές δεσπόζει μία τοτεμική οντότητα. Η σκηνή είναι ένα ανάκτορο πριν το ξημέρωμα, μια ώρα ονείρων, φαντασμάτων και μυστικών αναθέσεων.

Η έκθεση αντλεί έμπνευση από το παράξενο δράμα του αριστουργήματος του Giacometti για να επικαλεστεί τα πνεύματα, τις τελετές και τους μύθους που στοιχειώνουν τους αρχαιολογικούς χώρους, όπως η Δήλος. Τα αγάλματά της, τα αρχιτεκτονικά της θραύσματα, τα αγγεία και οι επιτύμβιες στήλες της που έχουν συλλεχθεί στο μουσείο, χαρακτηρίζουν μία κοσμοπολίτικη κοινότητα που εξαφανίστηκε πριν από δύο χιλιετίες.

Όπως ακριβώς η Δήλος ένωσε κάποτε ανθρώπους από όλο το εύρος του αρχαίου κόσμου, η έκθεση The Palace at 4 a.m. περιλαμβάνει δεκατρείς καλλιτέχνες από διαφορετικές χώρες. Το έργο τους αντιπαρατίθεται με τη συλλογή του Μουσείου και επιπρόσθετους επιλεγμένους θησαυρούς από τους αρχαιολόγους της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων. ∆ίνοντας σύγχρονη μορφή σε αρχαία υλικά και σύμβολα, οι καλλιτέχνες αποκαλύπτουν κοινά στοιχεία που εκτείνονται σε διαφορετικές χιλιετίες, κουλτούρες και ηπείρους.

Η έκθεση The Palace at 4 a.m. παρουσιάζεται σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, σε ανάθεση και διοργάνωση από τον Οργανισμό ΝΕΟΝ.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Duro Olowo, Χάρις Επαμεινώνδα, Simone Fattal, Ρένα Παπασπύρου, Ian Law, Paloma Varga Weisz, Lynda Benglis, Daria Martin, Στεφανία Στρούζα, Barthélémy Toguo, Zohra Opoku, Petrit Halilaj, Μαρία Λοϊζίδου

Επιμέλεια: Iwona Blazwick, OBE,
Διευθύντρια, Whitechapel Gallery &
Ελίνα Κουντούρη, Διευθύντρια, ΝΕΟΝ

Οι ARTWORKS Fellows 2018, Ζωή Γιαμπουλντάκη, Χρυσάνθη Κουμιανάκη και Στεφανία Σρούζα συμμετέχουν στην έκθεση Curved Arrows στο Kunstraum am Schauplatz, στη Βιέννη.

Ένα καμπύλο βέλος τονίζει την αμφισημία του μέσω της συμβολικής διαφοράς του αρσενικού και του θηλυκού. Το βέλος χρησιμοποιείται εδώ ως μεταφορά του θεού Έρωτα στην ελληνική μυθολογία, του οποίου τα λεπτά, μακρυά και μυτερά αντικείμενα δεν χτυπούν τους στόχους τους στην περίπτωσή μας. Ένα βέλος που πάντα αστοχεί μας υπενθυμίζει ότι τα φανταστικά αιτήματα είναι εξ ορισμού, ανικανοποίητα και ότι η αρχική επιθυμία διατηρείται από αυτή την αδυνατότητα.

Το Curved Arrows αποτελεί της συνέχεια της έκθεσης Stopping Point (2018), που βασίζεται σε ένα ποίημα του Antoine Tudal, το οποίο περιγράφει τη δυσκολία της αγάπης μέσω της ακουστικής και γλωσσικής ομοιότητας της “αγάπης” (l’amour) και του “τοίχου” mur) στα γαλλικά. Ο “τοίχος αγάπης” (l’a-mur) στο δεύτερο μέρος αυτής της οπτικής έρευνας φέρει τον τίτλο “Curved Arrows”.

Επιμέλεια: Κωστής Βελώνης
Βοηθός επιμελητή: Φαίδρα Βασιλειάδου

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Αμαλία Βέκρη, Αλέξανδρος Γεωργίου, Μαρία Γεωργούλα, Ζωή Γιαμπουλντάκη, Δημήτρης Ιωάννου, Ελένη Καμμά, Νίκος Καναρέλης, Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Μαρκέλα Κονταράτου, Καρολίνα Κρασούλη, Κωνσταντίνος Κότσης, Μαργαρίτα Μυρογιάννη, Theo Michael, Μυρτώ Ξανθοπούλου, Νίνα Παπακωνσταντίνου, Τερέζα Παπαμιχάλη, Γεωργία Σαγρή, Γιώργος Σταματάκης, Στεφανία Σρούζα, Ευαγγελία Σπηλιοπούλου, Αλέξανδρος Τζάννης, Πάνος Τσαγκάρης, Δημήτρης Φουτρής, Σάββας Χριστοδουλίδης

Η ARTWORKS Fellow 2018 Νεφέλη Παπαδημούλη συμμετέχει στο 64ο Salon de Montrouge, στη Montrouge της Γαλλίας με την επιτελεστική εγκατάσταση Imaginons des pas de danse sur cette nouvelle scène du réel.

Οι καλλιτέχνες που παρουσιάζουν τη δουλειά τους σε αυτό το μέρος της έκθεσης έχουν ως κοινό στοιχείο τον πειραματισμό.  Δοκιμάζουν, συνεχώς νέα μέσα, προτείνουν νέες φόρμες και πιέζουν τα όρια του εφικτού. Το εργαστήριο τους γίνεται ένας τόπος όπου όλα μπορούν να γίνουν αντικείμενο εμπειρίας. Τα υλικά συσσωρεύονται, μεταβάλλονται, μπλέκονται το ένα μέσο στο άλλο. Τα πάντα επαν-εφευρίσκονται, αλλάζουν και μεταμορφώνονται.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Flora Bouteille, François Dufeil, Camille Juthier, Raphaëlle Kerbrat, Charlotte Khouri, Quentin Blomet et Louise Mervelet, Aline Morvan, Antoine Palmier-Reynaud, Νεφέλη Παπαδημούλη, Francis Raynaud, Alexandra Riss, Camille Sauer, Maxime Verdier, Zohreh Zavareh

Οι ARTWORKS Fellows 2018, Μαλβίνα Παναγιωτίδη και Μανώλης Δασκαλάκης Λεμός,  Δήμητρα Δημοπούλου (ως ΣΕΡΑΠΙΣ MARITIME), συμμετέχουν στην έκθεση Ψυχοσάββατο Μέρος ΙI, στη Rodeo Gallery, στον Πειραιά.

Το Ψυχοσάββατο ΙΙ, που ακολουθεί την πρώτη έκθεση με την ομώνυμη θεματική, είναι μια ομαδική παρουσίαση με νέα έργα καλλιτεχνών που έγιναν ειδικά για την έκθεση σε ανοιχτό διάλογο με ένα έργο του Duncan Campbell.

Στον πρώτο χώρο κεντρική θέση έχει το έργο Where the stream divides (2019) της Μαλβίνας Παναγιωτίδη, ένα γλυπτικό ανάπτυγμα από κερί και μέταλλο που εμπνέεται από την προσωπικότητα, το έργο, το τραγικό τέλος της Ελένης Μπούκουρα- Αλταμούρα (1821-1900) και τη σχέση της με τον μυστικισμό.  Λόγω της φύσης του το έργο θα μεταβάλλεται στη διάρκεια της έκθεσης με απότελεσμα ο θεατής να μην το ξαναδεί όπως το είδε την πρώτη φορά.

Τα δύο νέα έργα κινούμενης εικόνας του Μενέλαου Καραμαγγιώλη πραγματεύονται τη σχέση της μνήμης με την τεχνολογία και την αποτύπωση του θανάτου μέσω της κάμερας. Το #no_border_films (2019) επιλέγει το πεδίο του Ίνσταγκραμ για να αναδείξει ιστορίες και ήρωες που δεν ανήκουν στην γεωγραφία του κεντρικού. Στην έκθεση, που χρησιμοποιείται ως liminal space μεταξύ του Ίντερνετ και του φυσικού χώρου με στόχο να γεφυρωθεί το άυλο Cloud με την απτή μνήμη , παρουσιάζεται το πρώτο έργο αυτού του αρχείου με τίτλο #nøborders. Μια σκηνή τηλε-θρήνου, καθώς ο ήρωας τελεί υπό περιορισμό, και δε μπορεί να ταξιδέψει στην Αλβανία για την κηδεία της μάνας του μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά του.

Το No one will kill you, anymore than if you were a corpse (2019) είναι ένα βίντεο σε τρεις παραλλαγές που θα προβάλλονται εναλλασσόμενες κατά τη διάρκεια της έκθεσης. H ανάγκη αποτύπωσης κάθε στιγμής με μια κάμερα, ο φόβος του θανάτου και οι νεκρικές συνήθειες των ανθρώπων κριτικάρονται αμείλικτα από ένα σκύλο που αμφισβητεί το θάνατό του και περιπλέκει τα πράγματα για να μην είναι νεκρός.

Η καλλιτεχνική οντότητα ΣΕΡΑΠΙΣ MARITIME παρουσιάζει μία νέα σειρά επιτοίχιων έργων Liquid Soul (2019) με υλικό από φωτογραφίες τους που αποτυπώνει υβριδικές τελετουργίες πνευματικού καθαρισμού με στόχο να αποκαθαρθεί ο χώρος του λιμανιού. Ένα κράμα που χρησιμοποιεί μεθόδους από ορθόδοξους αγιασμούς, ενεργειακές τεχνικές και στοιχεία εξαγνισμού αύρας ενός χώρου όπως τους μετέφερε ο Μαγκμπού, μέλος του πληρώματος ενός πετρελαιοφόρου στον Ινδικό Ωκεανό που εκτός από μηχανικός έχει και την ιδιότητα του θεραπευτή στο καράβι.

Ο Ευτύχης Πατσουράκης με τα ζωγραφικά έργα σε ξύλο Still (2019) παγώνει το χρόνο και φέρνει πίσω τις πεταμένες αναμνήσεις οικογενειακών στιγμών που οι δημιουργοί τους έχουν προ πολλού πετάξει στα σκουπίδια και ο ίδιος έχει αποφασίσει να τις εντάξει στο αιώνιο.

Το έργο του Duncan Campbell Arbeit (2011) πραγματεύεται τη βιογραφία και το έργο του τεχνοκράτη, οικονομολόγου Ηans Tietmeyer (1931-2016), μέσα από μια περιεκτική ιστορική καταγραφή της μεταπολεμικής Γερμανίας, την ισχυροποίηση του γερμανικού μάρκου και τη γένεση του ευρώ.

Κατά τη διάρκεια της έκθεσης Ψυχοσάββατο ΙΙ, και στο πλαίσιο των Ημερών Θάλασσας που διοργανώνει ο Δήμος Πειραιά, προετοιμάζεται από τους ΣΕΡΑΠΙΣ MARITIME μία in situ εγκατάσταση σε ένα κτίριο μνημειακού χαρακτήρα στο λιμάνι, το οποίο δεν έχει χρησιμοποιηθεί ξανά.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Duncan Campbell, Μενέλαος Καραμαγγιώλης, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Ευτύχης Πατσουράκης.

Ο ARTWORKS Fellow 2018 Βασίλης Παπαγεωργίου, παρουσιάζει την ατομική του έκθεση It’s 2.00 am. I am spilling it, στη γκαλερί UNA, Piacenza στην Ιταλία.

Για το έκθεση, ο Παπαγεωργίου συνεχίζει την έρευνα  στους χώρους συγκέντρωσης και αναψυχής – το μπαρ, το στάδιο, τα φανοποιεία αυτοκινήτων – ως τόπους υποκουλτούρας και αντίστασης ενάντια στην υπερπαραγωγικότητα της μετακαπιταλιστικής εποχής μας.

Ο καλλιτέχνης δημιούργησε μια site-specific εγκατάσταση, ειδικά σχεδιασμένη για τον χώρο του UNA, όπου η ατμόσφαιρα ενός μπαρ έρχεται στο προσκήνιο από την αποδόμησή του: μια σειρά χαλύβδινων υποποδίων και μαρμάρινων διαρροών που βρίσκονται στο έδαφος, υπενθυμίζουν μια προηγούμενη κατάσταση, η οποία συνεπάγεται την εκπλήρωση της φαντασίας του θεατή. Το παιχνίδι – η ουσιώδης στιγμή μη-πράξης – γιορτάζεται μέσω γιγαντιαίων μαρμάρινων καρτών, παρουσιάζοντας διαφορετικούς συνδυασμούς πόκερ, που ανακαλούν στιγμές δόξας και ενθουσιώδους νίκης, καθώς και στιγμές ήττας και δυσφορίας.

Issues of value – of our time, of our actions, of money, and also of art and artworks – are central in Papageorgiou’s artistic research and become major aspects of his presentation at UNA.
As suggested by its title, It’s 2:00 am. I am spilling it is also an allusion to moments suspended in time and possible characters which come to play, always triggering the viewer’s active reflection, through memories, unconscious, wonder and surprise.

Τα θέματα αξίας – της εποχής μας, των ενεργειών μας, των χρημάτων μας, αλλά και της τέχνης και των έργων τέχνης – είναι κεντρικά στην καλλιτεχνική έρευνα του Παπαγεωργίου και γίνονται σημαντικές πτυχές της παρουσίασής του στο UNA.
Ο τίτλος του, It’s 2:00 am. I am spilling it είναι επίσης ένας υπαινιγμός σε στιγμές αναστολλής του χρόνου καθώς οι πιθανοί χαρακτήρες που εμφανίζονται, προκαλούν τον ενεργό προβληματισμό του θεατή, μέσα από αναμνήσεις, το ασυνείδητο,τη διερώτηση και την έκπληξη.

Η UNA συμμετέχει επίσης στο Emergent section του Miart 2019 (4 – 7 Απριλίου) με την ατομική έκθεση Siblings of two του Βασίλη Παπαγεωργίου.

Οι ARTWORKS Fellows 2018, Ειρήνη Βιανέλλη και Γιώργος Νικόπουλος, συμμετέχουν στην ομαδική έκθεση για το Stop Motion Animation με τίτλο ΚΙΝΕΙΤΑΙ, που πραγματοποιείται στον χώρο τέχνης ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ 32Β.

Η έκθεση ΚΙΝΕΙΤΑΙ επιχειρεί να προτείνει μια διαφορετική αφήγηση στη βάση της επαφής του επισκέπτη με το δημιουργικό περιβάλλον πέρα από την οθόνη. Mε την φυσική παρουσία των σκηνικών και των αντικειμένων, τα animation puppets, τις μάσκες των χαρακτήρων, καθώς και με έντυπο υλικό από το backstage, ζωντανεύει η διαδικασία δημιουργίας μιας ταινίας animation. Μέσα από το εργαστήριο των δημιουργών- σκηνοθετών δομείται η πορεία της αφήγησης και δίνεται πρόσβαση σε ένα κώδικα που παραμένει πάντα ανοιχτός στην υποκειμενική οπτική και στη συμμετοχή του θεατή.

Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον βρίσκεται στην ανάδειξη της εικαστικής πτυχής των stop motion ταινιών, ώστε ο επισκέπτης να έρθει σε επαφή με το ίδια τα υλικά και τους τρόπους που οι δημιουργοί τα παρουσιάζουν, υπερβαίνοντας το όριο της εικόνας και αυξάνοντας την αισθητική κατανόηση και συγκίνηση.

Συμμετέχουν οι σκηνοθέτες: Ειρήνη Βιανέλλη, Γιάννης Ζιόγκας, Ίριδα Ζιόγκα, Γιώργος Νικόπουλος, Έφη Παππά

Οι ARTWORKS Fellows 2018, Κυριακή Γονή, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Πέτρος Μώρης και Στεφανία Στρούζα συμμετέχουν στην έκθεση Tomorrows: Urban fictions for possible futures, στο le lieu unique, Nantes, που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Ίδρυμα Onassis.

Το Tomorrows είναι μια έκθεση που αναπτύχθηκε στην Αθήνα και εξετάζει την πολυπλοκότητα του μέλλοντος μέσα από έργα καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και σχεδιαστών. Εγκαταστάσεις βίντεο, φανταστικές ιστορίες, μοντέλα κλίμακας, αρχιτεκτονικά σχέδια, τρισδιάστατα πρωτότυπα. Όλα αυτά μας λένε ιστορίες για το αύριο. Τα περισσότερα από αυτά τα μελλοντικά σενάρια επικεντρώνονται σε προβλήματα που επηρεάζουν την περιοχή της Μεσογείου – όπως η οικονομική κρίση, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και οι μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Κωνσταντίνος Α. Δοξιάδης, Στεφανία Στρούζα &The New Raw, Morehshin Allahyari & Daniel Rourke με ARTEKLAB, Geraldine Juarez, Darlene Farris-LaBar και Antonio Esparza, Design Earth, Heba Amin, Αριστείδης Αντωνάς, Ζήσης Κοτιώνης, Ζηνόβια Τολούδη, Liam Young, Point Supreme, Τάκης Χ. Ζήνετος, Κυριακή Γονή, Λουκία Αλαβάνου, Πέτρος Μώρης, Λίνα Θεοδώρου, AREA – Architecture Research Athens, James Bridle, Adam Harvey, ! Mediengruppe Bitnik, Λυδία Καλλιπολίτη & Ανδρέας Θεοδωρίδης με Xueping Li, Erica Vinson, Dakota Pace και Seraphim Le, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Pinar Yoldas

Επιμέλεια: Δάφνη Δραγώνα και Πάνος Δραγώνας

O  ARTWORKS Fellow 2018, Αλέξανδρος Σιμόπουλος παρουσιάζει τη δουλειά του στο  Santa Fe Art Institute την Παρασκευή 15 Μαρτίου 2018, στο πλαίσιο του SFAI140. Το SFAI140 δίνει τη δυνατότητα στους φιλοξενούμενους καλλιτέχνες να ανοίξουν τα στούντιο τους και να εκθέσουν τη δουλειά τους σε ένα ευρύ κοινό.

Ο Σιμόπουλος μέσω του βραβείου Fulbright, συμμετέχει στο art residency”Truth and Reconciliation”, στο Santa Fe Art Institute.  Κατά τη διάρκεια του residency του συνεργάζεται με ανθρώπους από την τοπική κοινότητα της Santa Fe και δημιουργεί έργα στο δημόσιο και ιδιωτικό χώρο. Η έρευνά του επικεντρώνεται στην προφορική παράδοση, τις δυνατότητες συνεργασιών και του αντίκτυπου των έργων στον δημόσιο χώρο.

SFAI140  Μάρτιος 2019 Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες:
Maria Sandra Aguilar, Truth & Reconciliation Resident
Valentine Cadieux, Truth & Reconciliation Resident
Varuni Kanagasundaram, Truth & Reconciliation Resident
Yukiyo Kawano, Truth & Reconciliation Resident
Philip Crawford, Truth & Reconciliation Resident
Αλέξανδρος Σιμόπουλος, Ελλάδα Fulbright Fellow

Ο ARTWORKS Fellow Πέτρος Μώρης συμμετέχει στην έκθεση The Collection as an Automaton, στην ACG Art Gallery, Deree – The American College of Greece, 22.02.2019-23.03.2019.

Η έκθεση αποτελεί μέρος του Arts Festival που διοργανώνει η Σχολή.  Για τη συλλογή χρησιμοποιείται η αναλογία του αυτόματου καθώς ο πεπερασμένος μηχανισμός του αυτόματου συμπυκνώνει όλους τους περιορισμούς που χρειάζεται κανείς να αντιμετωπίσει, να αμφισβητήσει και να υπερβεί στο πλαίσιο μίας συλλεκτικής πράξης. Το ενδιαφέρον για το αυτόματο εμπεριέχει ποικίλες και διαφορετικές συνδηλώσεις. Σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με το όραμα του μοντερνισμού για μία διευρυμένη ζωή, βελτιωμένη από το αυτόματο, ενώ την ίδια στιγμή συνδέεται με πολλές από τις ματαιώσεις του. Η αυτοματοποίηση της ζωής μέσα από τα ευρετήρια, την ταξινόμηση, τα αρχεία, τα μητρώα και τις μηχανές έγινε ο κατεξοχήν μηχανισμός για την κανονικοποίηση και την επιτήρηση της ζωής, αυτού που ο Foucault αποκάλεσε βιοπολιτική.

Επιπλέον, σήμερα, το αυτόματο έχει συνδεθεί και με μία άλλη προσδοκία για το μέλλον, σχετική με τη μετα-ανθρώπινη κατάσταση. Επομένως, προτείνοντας τη συλλογή ως αυτόματο τίθεται το ερώτημα: πώς αξιολογούμε τις διαδικασίες συμπερίληψης και αποκλεισμού των αυτομάτων; Πώς επαναπροσδιορίζουμε, στην παρούσα κατάστασή μας, τη σχέση μας με τους μηχανισμούς εξουσίας ή ενδυνάμωσης, χειραφέτησης που την ίδια στιγμή είναι μηχανισμοί ελέγχου και καταπίεσης; Ποια είναι το οράματα και οι δυστοπίες της (μετα)ανθρωπινότητας;

Οι προσκεκλημένοι καλλιτέχνες κλήθηκαν να δουλέψουν με το περιεχόμενο της συλλογής έργων τέχνης του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, με την ευρεία έννοια. Αυτό αφορούσε όχι μόνο έργα τέχνης και αντικείμενα, αλλά έγγραφα, αλληλογραφία, προφορική ιστορία, αποθηκευτικούς χώρους, με σκοπό να δημιουργήσουν νέα έργα ή προτάσεις για τα υπάρχοντα έργα, την ιστορία της συλλογής, τη διαχείριση των προσωπικών αντικειμένων, την ιστορία του Κολλεγίου, το υπόβαθρο, το φύλο και την προσωπική ιστορία των δωρητών.

Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν διαφορετικές μεθοδολογίες και κριτικό στοχασμό για την οντολογία ή την επιστημολογία μίας συλλογής, ως εργαλεία που στοχεύουν να δημιουργήσουν διαφορετικά και κρίσιμα αφηγήματα όχι μόνο για τη Συλλογή τέχνης του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, αλλά και μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο, εν είδει παρακαταθήκης ενός εκπαιδευτικού οργανισμού. Τα έργα τέχνης, η έρευνα, καθώς και το τελικό προϊόν της έκθεσης θα αποτελέσουν μέρος ενός ευρύτερου στοχασμού για το τι σημαίνει να συλλέγεις σε έναν κόσμο που, όπως ο δικός μας, αλλάζει διαρκώς· αν και πώς, σήμερα, η εντεινόμενη παρόρμηση για συλλογή και συσσώρευση κατορθώνει να αποκτήσει νέο νόημα; Τι σημαίνει να συλλέγεις στον ψηφιακό κόσμο όπου η σχέση μας με τα υλικά πράγματα αλλάζει δραστικά, σε έναν κόσμο όπου ζητήματα ταυτότητας, προσωπικής και πολιτικής ριζοσπαστικοποιούνται, όπου πρακτικές συλλογής, πολιτισμικές ιεραρχίες και παγκόσμια οικονομία γίνονται ένα;

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Α-dash (Noemi Niederhauser, Eva Isleifs, Ζωή Χατζηγιαννάκη), Δημήτρης Ιωάννου, Λητώ Κάττου, Γεωργία Κοτρέτσος, Νατάσα Μπιζά, Πέτρος Μώρης, Γιάννης Παπαδόπουλος/Όλγα Μέξα, Cally Spooner, Jesper List Thomsen, Έφη Χαλυβοπούλου (σε συνεργασία με τις απόφοιτες του Αμερικάνικου Κολλεγίου Ελλάδας Δήμητρα Πρίφτη και Αφροδίτη Ανδρέου και την φοιτήτρια Αλίκη Ντουνιά), Κώστας Χριστόπουλος (σε συνεργασία με τους φοιτητές του Η’ Εργαστηρίου Ζωγραφικής της ΑΣΚΤ Όλγα Βλάση, Θάνο Καρδούλα και Κατερίνα Μεσσήνη).

Επιμέλεια έκθεσης: Ελπίδα Καραμπά

Οι ARTWORKS Fellows Πάολα Παλαβίδη και Ιωάννης Κολιόπουλος  (ως Hypercomf) επιμελούνται την έκθεση Wasn’t it you who said that it was going to last forever στο Haus N Athens, 21.02.2019-16.03.2019.  Στην έκθεση συμμετέχουν οι ARTWORKS Fellows Πέτρος Μώρης και Μαλβίνα Παναγιωτίδη.

“Wasn’t it you who said that it was going to last forever.”

A Maximum Spectral Density Estimation

The Setting is split in two manifestations of light, darkness and brightness.
The Building, is vibrated by the satisfied, rumbling purr of the unseen hunter, maybe his eyes locked on an easy pray, maybe bellyful and outpouring intergalactic bliss. Greeted by the resonant sound of metal organisms, sensing attentively the pressure of the space around them.
The Waiting room, the awkward reflective pond, the future moment pensive of the future moment pending, you grow so slow you don’t seem to change at all.
The Office of the Fragility of Power, something is going to happen, I can feel it to the crystal of my bones, they are melting with anticipation so don’t move a muscle.
The Work Area, behind the dead-end of your skin, is the dark architecture of color, levels of manifested reflections, as a marbled matter of fact. Crawling, flying, you move so fast you don’t seem to move at all. Hunter and hunted at the same time, thinking of you and the dreamy space fertility of the human body.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Daedalus street (Rowena Hughes & Athanasios Argianas), Hypercomf, Πέτρος Μώρης, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Μιχαήλ Πυργελής

Επιμέλεια και Set Design: Hypercomf

O ARTWORKS Fellow Ιάσονας Μέγκουλας (Cacao Rocks) επιμελείται την έκθεση Here to Stay, στην Alibi Gallery.

Πολλοί καλλιτέχνες από το εξωτερικό επισκέφτηκαν την πόλη της Αθήνας τα τελευταία χρόνια, είτε λόγω των μεγάλων διεθνών εκθέσεων, είτε λόγω του ”hype”, είτε λόγω της φήμης για τα φτηνά ενοίκια, είτε απλά για τον ήλιο. Κάποιοι έφυγαν γρήγορα μιας και κατάλαβαν πως ”εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε”. Κάποιοι όμως βρήκαν μια δημιουργική αύρα σε αυτή την πόλη, τον έρωτα ή δύναμη να μείνουν εδώ. Νέοι καλλιτέχνες από διάφορες γωνιές του κόσμου, απ τις ΗΠΑ ως την Ρωσία, που δεν εγκατέλειψαν την Αθήνα μετά το ξεφούσκωμα του ονείρου για έναν δημιουργικό παράδεισο. Αλλά επιμένουν να ζουν και να δημιουργούν εδώ θα μας δείξουν την δουλειά τους σε αυτή την έκθεση με τίτλο ”Here To Stay”.  Ζωγραφική σε καμβά, ακουαρέλες σε χαρτί, εγκαταστάσεις, ανάγλυφα και λίγο απ`την τέχνη του δρόμου είναι όσα θα μας δείξουν οι καλλιτέχνες: Lydia Birdly, David Robert Fenwick, Alexander Jaschik, Demitrios Amneris Vasileiou, Maxim Heller.

Ο ARTWORKS Fellow Αλέξανδρος Σιμόπουλος συμμετέχει στην ομαδική έκθεση Hors Pistes — Encounters in Greenland, στο CID, Grand-Hornu, στο Βέλγιο.

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 2017, Το Hors Pistes έφερε μαζί στο Nuuk της Γροιλανδίας, διεθνείς καλλιτέχνες και τεχνίτες από τη Γροιλανδία, οι οποίοι συνεργάστηκαν, μοιράστηκαν την τεχνογνωσία τους και πρότειναν νέες εφαρμογές στις παραδοσιακές μεθόδους παραγωγής.
Δεδομένου ότι το έδαφός της Γροιλανδίας παρέμεινε γεωγραφικά απομονωμένο, ο αρχαίος πολιτισμός των Ιννουίτ διατηρήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Καλλιτεχνικές μέθοδοι αναπτύχθηκαν ανάλογα με το σκληρό περιβάλλον και τον απαιτητικό νομαδικό τρόπο ζωής.

Κατά τη διάρκεια ενός μήνα, οι συνεργασίες αναπτύχθηκαν για να κατανοήσουν τη σχέση μεταξύ της κυριαρχίας μιας καλλιτεχνικής χειρονομίας και μιας παραδοσιακής τεχνικής χιλίων χρόνων.

Τα projects που δημιουργήθηκαν στα εργαστήρια είναι αποτέλεσμα διαλόγου μεταξύ πολιτισμών, πλούσιων σε κοινές ανακαλύψεις, όπου οι σχεδιαστικές πρακτικές καλούνται να εξελιχθούν, τονόιζοντας τη σημασία της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης.

Συμμετέχοντες:

Simón Ballen Botero, Paul Barret, Thomas Lauge Laarseeraq Julius Denis, Berthelsen Boassen, Frederik Brummerstedt, Pauline Clocher, Clelia Coussonnet, Amandine David, Clément Faydit, Karl Gabrielson, Coralie Gourguechon, Claudi Jensen, Jenna Kaës, Kim Kleist Eriksen, Peter Kristiansen “Kujooq”, Allan Larsen, Levisarha, Sara Marie Lyberth, Johanne Markussen, The Nuuk Kayak Building workshop, Lena Augusta Olsen, Lisbeth Karline Poulsen, Hanseenaaraq Petersen, “Nukannguaq”, Ragna Ragnarsdottir,, Siunıssok Rask, Αλέξανδρος Σιμόπουλος, Kristine Spore Kreutzmann

Ο ARTWORKS Fellow, Κοσμάς Νικολάου παρουσιάζει την ατομική του έκθεση Mental Radio, στο DOC, στο Παρίσι, 15.02.2019-03.03.2019.

Ο Κοσμάς Νικολάου, προσεγγίζει τη μακρά και παράλογη ιστορία της παραψυχολογίας που ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ευρώπη. Μελετά την ιστορία διαφόρων ινστιτούτων, ενώσεων και συλλόγων, όπου οι ερευνητές με ενδιαφέρον για παραφυσικά και παραψυχολογικά φαινόμενα (τηλεπάθεια, διόραση, ψυχοκίνηση) προσπάθησαν, για πρώτη φορά, να τα εξηγήσουν χρησιμοποιώντας τις επίσημες επιστημονικές προσεγγίσεις. Χωρίς να είναι πνευματιστές ή ψυχοθεραπευτές, αυτοί οι επιστήμονες προσπάθησαν να αποδείξουν την ύπαρξη αόρατων φαινομένων, αποστασιοποιημένοι από τη θρησκεία, τη μαγεία και άλλες παρόμοιες πεποιθήσεις και ερμηνείες.

Αναπλαισιώνοντας τις ίδιες ψευδοεπιστημονικές διαδικασίες στο καλλιτεχνικό πεδίο, επιδιώκει να διασχίσει τα σύγχρονα όρια μεταξύ πειραματικών μεθόδων και κοινωνικών κανόνων. Η έκθεση διερευνά την αδυναμία του κινήματος να υλοποιήσει την πρωτοποριακή δυναμική του και εκθέτει την αποτυχία του να συμβιβάσει τις πρωτόγονες και άυλες έννοιες που προσεγγίζει με τις πρακτικές του φιλοδοξίες σχετικά με την κοινωνική και θεσμική αναγνώριση και την κλίση του προς το status quo.

Με την υποστήριξη του Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου του Παρισιού.
Προγραμματισμός: Daiga Grantina, Eva Vasamatzi
Βοηθός: Gabriela Emanovská

Η ARTWORKS Fellow Κυριακή Γονή, συμμετέχει στην έκθεση FREEPORT: Terminal MCR, από τις 12 ως τις 16 Φεβρουαρίου 2019.

Σε μια εποχή που η ελεύθερη κυκλοφορία, το ελεύθερο εμπόριο και η ελευθερία των επικοινωνιακών συστημάτων υπόκεινται σε έντονες πολιτικές μηχανορραφίες, το FREEPORT: Terminal MCR  είναι ένας χώρος για να εξερευνήσουμε την τέχνη, την τεχνολογία και την υπηκοότητα στην εποχή του Διαδικτύου.

Οι αόρατες υποδομές, όπως τα κρυπτονομίσματα, το blockchain και η ψηφιακή ιθαγένεια, θέτουν υπό αμφισβήτηση τους κοινά κατανοητούς ρόλους των συνόρων, των εθνών και της διακυβέρνησης σε ένα κρίσιμο σημείο της ιστορίας. Εμπνευσμένο από τις ζώνες ελεύθερου εμπορίου (Freeports), τις νέες δικτυωμένες γεωγραφικές περιοχές, το darknet και άλλους μεθοριακούς χώρους, το FREEPORT: Terminal MCR θα αντιμετωπίσει επείγοντα ζητήματα που διαμορφώνουν τον κόσμο γύρω μας, διερευνώντας τους τρόπους με τους οποίους οι αναδυόμενες τεχνολογίες επηρεάζουν την κοινωνική, πολιτική και εργασιακή ζωή μας.

FREEPORT: Ο τερματικός σταθμός MCR προσκαλεί τους πολίτες να συμμετάσχουν σε μια κριτική συζήτηση και να νιώσουν εμπνευσμένοι και ενδυναμωμένοι στην ενασχόλησή τους με τον σύγχρονο και κριτικό πολιτισμό.

Αυτή η έκθεση φιλοξενείται στο Πανεπιστήμιο του Salford στο MediaCityUK, που μετατράπηκε τον τελευταίο αιώνα από την πύλη του παγκόσμιου εμπορίου σε κέντρο της δημιουργικής βιομηχανίας των μέσων ενημέρωσης.

Προβάλλει νέες παραγωγές έργων τέχνης και προβολές από μια ομάδα διεθνών καλλιτεχνών, όπως οι:

Framing Territories – Geocinema,
Networks of Trust – Κυριακή Γονή
CryptoRave – RaveEnabler – !Mediengruppe Bitnik + Omsk Social Club
Europium – Lisa Rave
N-Prolenta (Brandon Covington Sam-Sumana)

To FREEPORT: Terminal MCR είναι μέρος του The New Networked Normal (NNN) www.thennn.eu. Το NNN διερευνά την τέχνη, την τεχνολογία και την ιθαγένεια στην εποχή του Διαδικτύου, ένα project συνεργασίας των Abandon Normal Devices (Ηνωμένο Βασίλειο), Centre de Cultura Contemporania de Barcelona (ES), The Influencers (ES), Transmediale (DE) και STRP (NL ). Το έργο αυτό συγχρηματοδοτήθηκε με την υποστήριξη του προγράμματος Creative Europe.

Η ARTWORKS Fellow Κυριακή Γονή, συμμετέχει στη συζήτηση με θέμα Living Networks, που διοργανώνεται από την Transmediale, 01/02/2019.

Η ARTWORKS Fellow Κυριακή Γονή, συμμετέχει στην έκθεση Creating Empathy,  στο Spectrum Berlin με το έργο Eternal u.inc, από τις 30 Ιανουαρίου ως τις 8 Φεβρουαρίου 2019.

Στην έκθεση Creating Empathy, το Spektrum παρουσιάζει έργα που ερευνούν τη σχέση του εαυτού με άλλα άτομα και, γενικότερα, τη σχέση των ανθρώπων με άλλες μορφές ζωής. Στη νευροεπιστήμη, η ενσυναίσθηση ορίζεται ως η ικανότητα να κατανοείς και να μοιράζεσαι τα συναισθήματα κάποιου άλλου μέσω ενός αντικατοπτρισμού που παρέχεται από έναν ειδικό τύπο νευρώνων -νευρώνων  καθρεφτών – τόσο σε ζώα όσο και σε ανθρώπους. Αυτή η αντανακλαστική κατάσταση του να συναισθάνεσαι τον άλλο ως μέσο για τη διατήρηση της φύσης της σχέσης μεταξύ όντων, βεβαιώνεται μέσω της συνεχιζόμενης εξελικτικής επιτυχίας της τεχνολογίας.

Τι θα γινόταν αν οι καλλιτέχνες δημιουργούσαν προσεγγίσεις για να επεκτείνουν κριτικά αυτή τη διαδικασία κατοπτρισμού μεταξύ ανθρώπων χρησιμοποιώντας μηχανές; Πότε τα εργαλεία και οι γνώσεις της τεχνολογίας και της επιστήμης αποκτούν αρκετή σημασία ώστε να καταλύουν την κοινωνική ενσυναίσθηση με νέες πολιτιστικές και καλλιτεχνικές μορφές; Και θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε τεχνολογικά αυτή την ιδέα του να “συναισθάνεσαι το άλλο” σε μη ανθρώπινα όντα ή πράγματα;

Την έκθεση επιμελείται ο Alfredo Ciannameo για το Spectrum, σε συνεργασία με την TRANSMEDIALE.