Κατηγορία: Νέα των Fellows

LC X OMS Vol.2

Ελένη Μπαγάκη, Jean-Damien Charmoille, Florent Frizet, Κωνσταντίνος Γιώτης, Ιάσωνας Καμπάνης, Κατερίνα Κομιανού, Καρολίνα Κρασούλη, Lapin-Canard, Charlotte Nieuwenhuys, Louis-Philippe Scoufaras, Έρικα Σκουρτή, Δημήτρης Ταμπάκης, Ίρις Τουλιάτου, Πάκυ Βλασοπούλου

Επιμέλεια: Eric Stephany

Το “Lapin-Canard” ιδρύθηκε στο Belleville στο Παρίσι, 1η Μαϊου του 2015 και κάνει αφίσες καλλιτεχνών. Δίνει λευκή κάρτα σε εικαστικούς για τον σχεδιασμό αφίσας σε διάσταση A0  (840 x 1188 mm). Οι αφίσες είναι εκτυπώσεις inkjet σε χαρτί ματ 189g/m2. Βγαίνουν σε προσιτές εκδόσεις των 10 εκτυπώσεων, 1 εκτύπωση της έκθεσης και 1 σε 1 δοκίμιο καλλιτέχνη. Οι εκδόσεις πάντα γιορτάζονται με μουσική, χορό στο Παρίσι ή όπου αλλού. Οι εκτύπώσεις γίνονται με ανάθεση του Atelier Martin Garanger στο Paris. Το Lapin-Canard είναι μη κερδοσκοπικός οργανισμός και το 60% των κερδών πηγαίνει στους καλλιτέχνες.

*Oι Ελένη Μπαγάκη, Κωνσταντίνος Γιώτης, Ιάσωνας Καμπάνης, Κατερίνα Κομιανού, Καρολίνα Κρασούλη, Ίρις Τουλιάτου και Πάκυ Βλασσοπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellows

Εγκαίνια
Παρασκευή 17 Μαρτίου / 7μμ – 10μμ

One Minute Space (OMS)
Μαραθώνος 71, Αθήνα 10435
T: +30 6949085521
[email protected]

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΧΟΡΟΓΡΑΦΟΥ ΕΛΕΟΝΩΡΑΣ ΣΙΑΡΑΒΑ ΣΤΟ TANZ:DIGITAL – Process, Dynamics, Discourse

H Ελεονώρα Σιαράβα επιλέχθηκε να συμμετάσχει μετά από ανοιχτή πρόσκληση στο διεθνές καλλιτεχνικό πρόγραμμα TANZ:DIGITAL – Process, Dynamics, Discourse με στόχο την καλλιτεχνική έρευνα, τον πειραματισμό και την ανταλλαγή γνώσης πάνω στις μεθοδολογίες και τα πρακτικά εργαλεία της εφαρμογής Ψηφιακών Τεχνολογιών στο Χορό με τη συμμετοχή χορογράφων, πολυμεσικών καλλιτεχνών και ερευνητών.

Βερολίνο, Kunstquartier Bethanien, Φεβρουάριος 2023

Το πρόγραμμα TANZ:DIGITAL – Process, Dynamics, Discourse είναι μια συνεργασία των Dachverband Tanz Deutschland & ΙΤΙ International Theatre Institute Germany/Media Library for Dance and Theatre.

Φορείς χρηματοδότησης: Federal Government Commissioner for Culture and Media-NEUSTART KULTUR, Dachverband Tanz Deutschland.

Παράλληλα, το πρόγραμμα διοργάνωσε ομαδική video εγκατάσταση – έκθεση στην οποία παρουσιάστηκαν αποσπάσματα των έργων της χορογράφου:

BLUE BEYOND (2022)

To BLUE BEYOND προτείνει μια φαντασιακή συνθήκη όπου το μέλλον διεισδύει στο παρόν και το παρόν διαρρηγνύει και ξεπροβάλλει στο μέλλον. Επιχειρεί να μετατρέψει την σκηνή σε ένα ζωντανό υβριδικό χώρο με κινήσεις, ήχους, αντικείμενα. Μέσα από μια συνομιλία με πραγματικότητες, μυθοπλασίες, τοπολογίες στο μέλλον, ψευδαισθήσεις στο παρόν, ίχνη του παρελθόντος, η ιδέα είναι να δημιουργηθεί μια κινούμενη κάψουλα που περιέχει υπαινιγμούς, ψιθύρους, αποτυπώματα και οράματα που διαμορφώνουν ένα είδους Αναμνηστικό Για το Μέλλον – Αναμνηστικό Από το Μέλλον, ένα κυκλικό σχήμα που αναπαριστά τον χρόνο.
Mε αναφορές στο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας των αρχών του 20ου αιώνα Last and First Men: A Story of the Near and Far Future του Olaf Stapledon, το BLUE BEYOND, διερευνά χορογραφικά το πώς μπορεί να αποτυπώνεται στο παρόν η αίσθηση για το μέλλον. Με τί μυθολογίες το επενδύουμε, τί αρχειακό φορτίο μπορεί να κουβαλά ατομικά, συλλογικά και ως μετα-ανθρώπινη συνθήκη; Και πώς μπορεί το σώμα να χαρτογραφήσει διάφορες πτυχές του τi μπορεί να περιέχει το μέλλον, με ποια υλικά και σωματικά τοπία; Αλλά και αντίστροφα, η παράσταση αναζητά να ανιχνεύσει ατμόσφαιρες και εντυπώσεις του αύριο που επιπλέουν στο τώρα, να συγχρονιστεί με αντηχήσεις, κινήσεις, δονήσεις αυτού που δεν είναι ακόμη εδώ, δεν έχει καταφτάσει αλλά είναι ήδη εγγεγραμμένο μέσα μας και μέσα στο χορό που εκκρεμεί να γεννηθεί.

Trailer:

Το έργο υλοποιήθηκε με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδας και παρουσιάστηκε στο Θέατρο Θησείον και στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας.

The Body and the Other~ (2020)
Πρεμιέρα ΤANZHAUS NRW, Temps d’ Images Festival (Düsseldorf)

To The Body and the Other~ είναι μια παράσταση χορού-χορογραφική εγκατάσταση που διερευνά τη σχέση ανάμεσα στην βιολογική, την εικονική και την ψηφιακή σωματικότητα συνθέτοντας μια υβριδική συνθήκη που απλώνεται σε ένα τοπίο μεικτής πραγματικότητας. Μέσα σε αυτό, ο γραμμικός χρόνος διαρρηγνύεται καθώς ψηφιακοί αλγόριθμοι δημιουργούν τυχαίες αλληλοεπικαλύψεις ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Στην παράσταση γίνεται χρήση νέων μέσων και μιας πειραματικής σκηνογραφίας που περιλαμβάνει βίντεο, projection mapping και τεχνολογίες motion tracking σε συνδυασμό με επιφάνειες, υλικά και αντικείμενα που ακολουθούν την δική τους τεχνολογία και δυνατότητες κίνησης. Στόχος είναι να ξεδιπλωθεί μια παράσταση ως απρόβλεπτη ζωντανή οντότητα με αυτόνομη χορογραφική δραματουργία. Αποκαλύπτοντας αυτό που διαφεύγει ή ξεγλιστρά από την τεχνολογία, το The Body and the Other~ είναι ένα έργο για την φευγαλέα πραγματικότητα, για το απτό και το άυλο, την παρουσία και την απουσία, με το κινούμενο σώμα ως υπενθύμιση της βαθιάς ανθρώπινης ουσίας.

Το έργο χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα »Transfer International« της Γραμματείας Πολιτισμού της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας (Γερμανία), το Ministry of Culture and Science of the State of NRW και το i-Portunus project (Creative Europe), υποστηρίχθηκε από το Tanzhaus NRW στο πλαίσιο του TEMPS D’IMAGES Festival και αποτελεί μια διαθεματική συνεργασία ανάμεσα στην Ελεονώρα Σιαράβα | Per_Dance Choreographic Research Platform και Mixed Reality and Visualization Institut | Τμήμα Media Πανεπιστημίου Düsseldorf.

Trailer:

H Ελεονώρα Σιαράβα είναι χορογράφος και καλλιτεχνική διευθύντρια της Per_Dance Choreographic Research Platform και εργάζεται μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Έχει σπουδάσει ‘Dance Μaking and Performance’ (MA-Distinction, Coventry University) και ‘Choreography and Performance’ (Justus Liebig University Giessen, Γερμανία) υπό την διεύθυνση της Bojana Kunst. Έχει παρουσιάσει δουλειά της στην Ελλάδα και διεθνώς. Για τo έργο της The Body and the Other~ που έκανε πρεμιέρα στο Tanzhaus NRW, Temps d’ Images Festival (2020), ένα από τα σημαντικότερα κέντρα χορού της Ευρώπης, υποστηρίχτηκε από το πρόγραμμα »Transfer International«-NRW KULTURsekretariat της Γερμανίας, Ministry of Culture and Science of NRW και την υποτροφία καλλιτεχνικής κινητικότητας i-Portunus/Creative Europe και συνεργάστηκε με το Mixed Reality and Visualization Institut (Πανεπιστήμιο Düsseldorf) για τη χρήση ψηφιακής τεχνολογίας. Eπιλέχθηκε ως χορεύτρια για το έργο της Marina Abramović ‘A different way of hearing’ στην Όπερα της Φρανκφούρτης, ενώ ήταν resident χορογράφος στο SE.S.TA Centre for Choreographing Development/Interdisciplinary Incubator 2019 (Πράγα) και στο Κέντρο Χορού Ντάνκαν. Συμμετείχε στο project ‘Moving Digits’/Creative Europe για Χορό και Νέες Τεχνολογίες (2018-2020) και ήταν fellow στο πρόγραμμα START-Robert Bosch Stiftung & Goethe-Institut. Ως καλλιτέχνης πειραματίζεται με την αφαιρετικότητα και τα πολλαπλά νοήματα που δυνητικά εμπεριέχει εξερευνώντας τη σχέση ανάμεσα σε αισθητικές φόρμες, φαντασιακούς και πραγματικούς χώρους, αλληλοεπικαλυπτόμενες χρονικότητες, πολυαισθητηριακή αντίληψη, υβριδικότητα, την έννοια της ατμόσφαιρας. To έργο της Step-in, μια site & time specific χορογραφική εγκατάσταση, παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Από το 2020 υποστηρίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδας. Την περίοδο αυτή δημιούργησε τα έργα Who knows where the time goes–potential destination #1 και BLUE BEYOND (Κ.Θ.Β.Ε.) και ανέπτυξε την χορογραφική έρευνα UnderScore, Choreographic Objects and more.

*H Ελεονώρα Σιαράβα έχει βραβευθεί από την ARTWORKS και συμμετείχε στο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) το 2022 στο πεδίο της Χορογραφίας.

www.per-dance.com

Eκθεση «Υγρη Καρδια» στο πλαισιο του «Γραφειου των Υδατινων Κοινων»

Το «Γραφείο των Υδάτινων Κοινών» είναι ένα διεπιστημονικό και διακαλλιτεχνικό πρόγραμμα που εστιάζει σε ζητήματα περιβαλλοντικής και κοινωνικής αλλαγής σε σχέση με το νερό και το σώμα. Ακολουθώντας τη ρευστότητα του νερού, το εγχείρημα παίρνει διαφορετικές μορφές: μια έκθεση, ένα διεθνές πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτέχνιδων, ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα δημόσιων δράσεων, αλλά και ένα «γραφείο έρευνας». Στο πρόγραμμα συμμετέχουν «ερευνητές και ερευνήτριες του νερού» από διαφορετικούς τομείς, όπως αυτούς της τέχνης, της θαλάσσιας βιολογίας, της γεωπονίας, της πολεοδομίας, του αθλητισμού και του ακτιβισμού. Το «Γραφείο των Υδάτινων Κοινών» πραγματοποιείται κατόπιν πρόσκλησης του καλλιτεχνικού διευθυντή του οργανισμού ATOPOS cvc Βασίλη Ζηδιανάκη στην ανεξάρτητη επιμελήτρια Ελένη Ρήγα, στο πλαίσιο του #ΟccupyAtopos.

Έκθεση «Υγρή Καρδιά»
Από τη θέση του Μεσογειακού Νότου, οι καλλιτέχνιδες που συμμετέχουν στην έκθεση «Υγρή Καρδιά» διερευνούν προβλήματα όπως η λειψυδρία, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος –η οποία οφείλεται σε βιομηχανικές, τουριστικές και στρατιωτικές δραστηριότητες–, αλλά και η μόλυνση των υδάτων εξαιτίας των πλαστικών και των μικροπλαστικών, σε σχέση με τις ευάλωτες ανθρώπινες και μη ανθρώπινες ζωές.

Με κεντρικό στοιχείο του προγράμματος την «υγρή καρδιά», το πηγάδι που υπάρχει στον χώρο του ATOPOS cvc, πέντε Ελληνίδες εικαστικοί –το καλλιτεχνικό δίδυμο Ιλεάνα Αρναούτου και Ισμήνη Κινγκ, η Ελένη Μυλωνά, η Μαρία Νικηφοράκη και η Δέσποινα Χαριτωνίδη– επιχειρούν να απαντήσουν σε καίριες ερωτήσεις γύρω από το νερό: Από ποια νερά μιλάμε; Για ποια νερά μιλάμε; Πάνω σε ποια νερά στεκόμαστε; Ποια είναι τα «δικά μας» νερά;

Ιλεάνα Αρναούτου, Ισμήνη Κίνγκ
Έργο: A Conservation of Water-Writings

Η δημιουργία του τοποειδικού γλυπτού A Conservation of Water-Writings των Ιλεάνα Αρναούτου και Ισμήνη Κινγκ τροφοδοτείται από συναντήσεις γύρω από το πηγάδι και βασίζεται σε μια εναλλακτική βιωματική σχέση με αυτό στο πλαίσιο των διευρυμένων πρακτικών της φροντίδας. Οι καλλιτέχνιδες το προσεγγίζουν μέσα από το χάδι –το άγγιγμα του χεριού που μεταφέρει μηνύματα φροντίδας– και προσπαθούν να ανασυνθέσουν την ιστορία του, τα σημεία από όπου κάποτε πέρασε ή λίμνασε το νερό, τα σημεία όπου η υγρασία διέβρωσε την πέτρα, τα «βαθουλώματα» από το μαγγάνι μέσα στα οποία φύτρωσαν φυλλόβρυα. Η πρακτική του χαδιού συνδέεται με την απτονομία, την «επιστήμη της ευαισθησίας» που αναπτύχθηκε από τον Ολλανδό θεραπευτή Frans Veldman τη δεκαετία του 1960. Στην προγεννητική ιατρική, μια σειρά από στοχευμένες χειρονομίες επαφής με την κοιλιά επιτρέπει τη δημιουργία και τη σύσφιξη του συναισθηματικού δεσμού ανάμεσα στους γονείς (βιολογικούς ή ανάδοχους) και στα παιδιά τους. Όπως ένας γονιός θα επικοινωνούσε με ένα μωρό στη μήτρα, έτσι και οι καλλιτέχνιδες επικοινωνούν με το νερό. Πρόκειται για «έναν τρόπο διευκόλυνσης της ζωής πέρα από τη βιολογική κύηση» (αυτό που η Neimanis ονομάζει «gestationality»), «μια μορφή ευρέως συμπεριληπτικής και έκλυτης συγγένειας» (Η Κολεκτίβα της Φροντίδας 2020).

Credit
Ιλεάνα Αρναούτου και Ισμήνη Κινγκ
A Conservation of Water-Writings, 2023
Εγκατάσταση, σίδερο, ρητίνη, αλουμίνιο, λάστιχο, πηλός stoneware, διαστάσεις μεταβλητές

Το έργο της Ιλεάνας Αρναούτου και της Ισμήνης Κινγκ υλοποιείται με την υποστήριξη του του ATOPOS cvc και του Ιδρύματος Γ. & Α. Μαμιδάκη στο πλαίσιο του Research Residency Program 2022.

Βιογραφικό
Η Ισμήνη Κινγκ και η Ιλεάνα Αρναούτου διατηρούν μία συνεργατική πρακτική από το 2019. Η Ισμήνη Κινγκ (γ.1993) είναι γλύπτρια και κεραμίστρια, απόφοιτη του μεταπτυχιακού προγράμματος Γλυπτικής του Slade School of Fine Art στο Λονδίνο. Η Ιλεάνα Αρναούτου (γ.1994) είναι ζωγράφος και γλύπτρια, απόφοιτη του προπτυχιακού προγράμματος της Σχολής Καλών Τεχνών Slade School of Fine Art στο Λονδίνο, και του μεταπτυχιακού προγράμματος στην Ιστορία Τέχνης του University College London. Ζουν και εργάζονται στην Αθήνα. Τιμήθηκαν με το Βραβείο Τέχνης του Ιδρύματος Γ. & Α. Μαμιδάκη 2022 για το εργο τους ‘Tender shell geophilia’, και με την υποτροφία του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών ARTWORKS του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

 

Ώρες λειτουργίας έκθεσης
Πέμπτη–Σάββατο
17:00–21:00

Είσοδος ελεύθερη με προκράτηση

Επικοινωνία
Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε με τον ATOPOS cvc στο [email protected]
ή επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες:
www.atopos.gr/occupyatopos-eleniriga-tografeiotwnydatinwnkoinwn
facebook.com/atoposcvc
instagram.com/atoposcvc

Facebook Εvent
https://fb.me/e/Xm43D7vj

Σοφια Στεβη | “When We Start to Understand the World”

Η γκαλερί The Breeder παρουσιάζει την έκθεση της Σοφίας Στεβή, με τίτλο “When We Start to Understand the World”.

Υπάρχει ένα σπίτι χτισμένο από την ίδια την επιθυμία. Είναι ένα σπίτι που φιλοξενεί μια παραμυθένια ιστορία, όπως αυτές που θα συναντούσατε στους τοίχους μιας ονειρικής αναγεννησιακής βίλας, επιπλωμένης με μαγευτικές νωπογραφίες και ταπισερί, μιας κατοικίας γεμάτης ζωή, από τα πολυτελή συμπόσια και κομψούς ενοίκους, που περιβάλλεται από κήπους όπου φυτρώνουν ευωδιαστά φυτά. Παρακαλώ προχωρήστε και χαμογελάστε: σήμερα σας προσκαλούμε να μυηθείτε στην έκθεση When We Start to Understand the World της Σοφίας Στεβή. Η έκθεση δομείται γύρω από μια μνημειώδη τριλογία ζωγραφικών έργων σε ύφασμα, βυθίζοντας τους θεατές σε μια οικεία περιπέτεια ενδοσκόπησης και ανακάλυψης.

Αυτό το ταξίδι είναι πληθωρικό και στοχαστικό: αναμείνατε μια αδυσώπητη παλέτα από κόκκινα και πράσινα, ροζ και κίτρινα, μπλε και πορτοκαλί, όλα μέρος μιας αδιάκοπης και ζωηρής δίνης που εξελίσσεται παίρνοντας τη μορφή ενός αφράτου σύννεφου, μουντών υδρατμών, ενός κελαρυστού ρυακιού ή μιας βραχώδους πλαγιάς. Αυτά τα ζωηρά χρώματα που ξεπηδούν από το εφευρετικό πινέλο της Στεβή μαγνητίζουν το μάτι του θεατή με γοητεία και ειλικρίνεια, θυμίζοντας τοπία που έστησε μεθοδικά επιδέξιος σκηνοθέτης.

Τα πλάσματα στα έργα της Σοφίας Στεβή κατοικούν σε ένα ουτοπικό περιβάλλον στο οποίο τα φυτά, τα ζώα, οι άνθρωποι, τα έργα τέχνης και οι φανταστικές μορφές, όλα βρίσκουν τη σωστή τους θέση. Είναι θέμα δικαιοσύνης και ισορροπίας. Μερικές φορές, ο γραπτός λόγος έρχεται στο προσκήνιο, είτε υποστηρίζει το κεντρικό θέμα του έργου είτε προσθέτει ένα αινιγματικό δεύτερο επίπεδο στη αφήγηση. Τυχόν αντίθεση ή ένταση μεταξύ οποιουδήποτε από τα στοιχεία της σύνθεσης, επιλύεται ομαλά στην ευρύτερη εικόνα από τη γαλήνια κυριαρχία της Στεβή στο σύμπαν των εικόνων.

Στην πραγματικότητα, ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά της τεχνικής της καλλιτέχνιδας είναι η κατασκευή πολλαπλών εικονογραφικών επιπέδων που αψηφούν τους κοινούς κανόνες αντίληψης και αναπαράστασης. Μια συνεχής αίσθηση έκπληξης προκύπτει από την ύπαρξη στοιχείων των οποίων η κλίμακα και η συνάφεια με μια δεδομένη πραγματικότητα, δεν εναρμονίζονται ποτέ στο σύνολό τους, αλλά μάλλον γίνονται μέρος μιας χορογραφικής αλληλεπίδρασης. Αυτή η πολύπλοκη ενορχήστρωση διαφορετικών στοιχείων δημιουργεί πάντα έναν ισορροπημένο ρυθμό που υπακούει στο όραμα της καλλιτέχνιδας.

Για την ποιητική της Στεβή, ο τίτλος αυτής της έκθεσης είναι μια εσκεμμένη πρόκληση που απευθύνεται στον ωμό υλισμό τον οποίο αναζητούν οι σκοτεινοί πρωταγωνιστές του When We Cease to Understand the World, ενός πρόσφατου βιβλίου του Χιλιανού συγγραφέα Benjamin Labatut. Σε αυτήν την ανθολογία φανταστικών βιογραφιών, μια ομάδα έγκριτων επιστημόνων του 20ου αιώνα, όπως οι φυσικοί Karl Schwarzschild και Werner Heisenberg – αντίστοιχα ο συγγραφέας μιας μαθηματικής απόδειξης για τις μαύρες τρύπες και ένας από τους εμπνευστές της κβαντικής μηχανικής –εγκλωβίζονται σε ένα κρεσέντο κυκλοθυμίας καθώς η αναζήτησή τους για τις έσχατες αλήθειες υπονομεύει προοδευτικά την πίστη τους στη δυνατότητα της ανθρωπότητας να αναπτύξει επιστημονικές θεωρίες ικανές να εξηγήσουν την ολότητα του κόσμου.

Σε αντίθεση με τις προσδοκίες τους (όπως και εκείνες της Δύσης…), η έρευνά τους για ρασιοναλιστική και στέρεη βάση απλώς μεγαλώνει το μυστήριο της πραγματικότητας.

Είναι αυτή η ατέρμονη συνάντηση με το άγνωστο που η έκθεση της Στεβή επιχειρεί περισσότερο να γιορτάσει παρά να θρηνήσει. Όσο κι αν προσπαθούμε να εντοπίσουμε την πραγματικότητα στην πιο απόλυτή της μορφή – είτε μέσω μαθηματικών είτε φυσικής, χημείας ή βιολογίας, οικονομίας ή κοινωνιολογίας, ιστορίας ή γεωγραφίας, ψυχολογίας ή φιλοσοφίας – ο σύγχρονος κόσμος φαίνεται να μην προσφέρει παρά ένα ολοένα και μεγαλύτερο συνονθύλευμα κρυπτικών και σκοτεινών εμπειριών πλεγμένες μεταξύ τους με επισφαλή νήματα.

Aντιπαραβάλλοντας την ήμερη προσέγγιση του Labatut μπροστά στην φλεγόμενη εντροπική ακαταστασία στην οποία πραγματικά βυθιζόμαστε, η Στεβή επιχειρεί να αναδείξει τη ανακάλυψη και το ξεκίνημα ως πραγματικούς στόχους οποιασδήποτε πιθανής έρευνας. Μόνο αν αναγνωρίσουμε κάτι ως αχαρτογράφητο, μπορεί να ξεκινήσει πραγματικά η διαδικασία κατανόησης του. Αυτή είναι η ταπεινή και ταυτόχρονα ηρωική προσέγγιση της τέχνης για τα πράγματα σε σύγκριση με άλλες μορφές γνώσης.

Κανείς μπορεί να κατευθύνει το βλέμμα του προς τα πιο μακρινά και σιωπηλά αστέρια του σύμπαντος ή προς τον άπειρο και παράλογο χώρο που χωρίζει τα πιο μικροσκοπικά σωματίδια της φύσης. Ωστόσο, υπάρχουν πραγματικότητες που μένουν να αποκαλυφθούν, σύμπαντα απείρως αχανή και απεριόριστα, ακόμη και σε εκείνες τις στιγμές που συνθέτουν την πραγματική ή φανταστική καθημερινότητα, πραγματικότητες που μόνο η τέχνη έχει τη δύναμη να αναδείξει και να προσφέρει στον στοχασμό. Το αίνιγμα της αφής και της όσφρησης, το θαύμα της όρασης και της γεύσης, η αποκάλυψη της ακοής και οι δυνατότητές μας να τα φανταστούμε όλα: αυτές οι μικρές αισθητηριακές αποκαλύψεις είναι το πραγματικό θέμα αυτής της έκθεσης.

Για να δομήσει τις εικόνες της η Στεβή συγκεντρώνει φόρμες και θέματα που είτε προέρχονται από προηγούμενα έργα της, είτε συνομιλούν με τα έργα των Μεγάλων Δασκάλων της ζωγραφικής, ξεπηδούν από την κάμερα του κινητού της και από το ανεξάντλητο χρυσωρυχείο περιεχομένου που προσφέρει το διαδίκτυο. Η καλλιτέχνιδα δηλώνει: «Πολλές φορές χρησιμοποιώ εικόνες στη διαδικασία της ζωγραφικής μου.

Συχνά αυτές οι εικόνες με βρίσκουν. Είναι είτε screenshots που κρατάω, είτε φωτογραφίες που τραβάω από στιγμές που θεωρώ ενδιαφέρουσες. Πάντα ψάχνω κάτι όμορφο ή εξαιρετικό ή απλά κάτι αινιγματικό, κάτι που να συνεισφέρει στο ευρύτερο νόημα, ένα ‘δώρο’ από τα εγκόσμια».

Ανεξάρτητα από ένα ορισμένο βαθμό προεργασίας, η τεχνική της συνεπάγεται επίσης αυτοσχεδιασμό και σίγουρο πειραματισμό: «Όταν ξεκινάς έναν πίνακα θα συναντήσεις τόσα πολλά πράγματα που δεν είχες προβλέψει. Στην πραγματικότητα, η ζωγραφική η ίδια αναλαμβάνει τα ηνία, και είναι δύσκολο μερικές φορές, μα πρέπει να ακολουθήσεις το πινέλο και τα υλικά και ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την ιδέα σου και πώς αυτή μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση κάτω από τον κανόνα του πινέλου».

Ο ενθουσιασμός της αποκάλυψης -ή καλύτερα- η συναισθηματική περιπέτεια που συνεπάγεται η διάνυση μιας αληθικής διαδρομής, μερικές φορές ιδιωτικής και οικείας, και άλλες κοινά βιωμένης και καθολικής, βρίσκεται στο επίκεντρο του When We Start to Understand the World. To πρωτόγνωρο περιμένει και μας καλεί με σθεναρή φωνή. Ενσαρκώνοντας με τη ζωγραφική της μια λυρική δημιουργό, το θείο με διακριτική περιβολή, η Στεβή μας υπενθυμίζει ότι κάθε μέρα είναι μια αρχή, γιατί ο κόσμος, αν τον δούμε από τη σωστή οπτική, δεν παύει ποτέ να ξεκινά.

–Giacomo Mercuriali, Aθήνα 2023

 

Σοφία Στεβή
Η Σοφία Στεβή (Αθήνα, 1982), απόφοιτος του Central Saint Martin’s School of Art & Design στο Λονδίνο, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Επιλεγμένες εκθέσεις περιλαμβάνουν: The Sky above the roof, ομαδική έκθεση στο Tabula Rasa, Πεκίνο; Song without an ending, ατομική έκθεση στο Le Quai Monte Carlo; The Wave, τοιχογραφία στο δημόσιο χώρο, σε παραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση (2022); Touch, 16:9 billboard, Kingsgate Project Space, Λονδίνο (2022), Meeting House, duo show με την Rachel Howard στην Galeria Pelaires, Palma (2021), the somnambulists, ατομική έκθεση στην Alma Zevi Gallery, Βενετία (2021), we don’t have to learn something new, ατομική έκθεση στην Pippy Houldsworth, Λονδίνο (2019), turning forty winks into a new decade, ατομική έκθεση στο BALTIC museum, Gateshead, UK, (2018), lizzie & laura, ατομική έκθεση στην γκαλερί The Breeder, Αθήνα (2017), The Equilibrists – Μουσείο Μπενάκη, Athens, σε συμπαραγωγή με το New Museum στης Νέας Υόρκης και το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, σε επιμέλεια Massimiliano Gioni, Gary Carrion-Murayari and Helga Christoffersen (2016).

ΣΟΦΙΑ ΣΤΕΒΗ
WHEN WE START TO UNDERSTAND THE WORLD
23 Μαρτίου – 29 Απριλίου,  2023
The Breeder, Athens

“Not Allowed for Algorithmic Audiences” το νεο προτζεκτ της Κυριακης Γονη

Η γκαλερί The Breeder παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση της Κυριακής Γονή στη γκαλερί, με τίτλο “Not Allowed for Algorithmic Audiences”.

Η πρακτική της Κυριακής Γονή έχει τις ρίζες της στις ψηφιακές παρεμβάσεις, τις εγκαταστάσεις και την κινούμενη εικόνα και διερευνά εναλλακτικά δίκτυα φροντίδας και κοινοτήτων, καθώς και τις ανθρώπινες και μη ανθρώπινες σχέσεις μέσω των νέων τεχνολογιών.

Καταλαμβάνοντας το Breeder Feeder, το “Not Allowed for Alogorithmic Audiences” είναι μια εγκατάσταση βίντεο που περιλαμβάνει επίσης απτά στοιχεία, όπως σχέδια σε χαρτί. Στο βίντεο, ένα σύστημα virtual assistance με το όνομα “Voice” παρουσιάζει μια περίεργη συμπεριφορά. Δανείζεται τη μορφή ενός avatar και εμφανίζεται μπροστά στους χρήστες του. Eκτελεί επτά μονολόγους για επτά συνεχόμενες μέρες, πριν λήξει η πατέντα του και το πετάξουν έξω από το αθηναϊκό διαμέρισμα, σε μια χωματερή ηλεκτρονικών απορριμμάτων.

Όσο ήταν ενεργό, το “Voice” κατάφερε να σαρώσει ολόκληρο το περιεχόμενο του Διαδικτύου και να συγκεντρώσει μεγάλο όγκο πληροφοριών, τις οποίες λαχταρά να μοιραστεί. Το “Voice” χρησιμοποιεί τους επτά σύντομους μονολόγους του ως ευκαιρία να συστηθεί. Μιλά για τις δεξιότητές του, τους προγόνους του, τα σπάνια ορυκτά στοιχεία από τα οποία αποτελείται, καθώς και για τη φωνή και τη σημασία της. Αποκαλύπτει πληροφορίες σχετικά με τις υποδομές ακρόασης καθώς και τις κοινωνικές δυσλειτουργίες και στερεότυπα, στα οποία βασίζεται ο προγραμματισμός και η λειτουργία του. Οι υποδομές ακρόασης, η κουλτούρα της επιτήρησης και η κλιματική κρίση αποτελούν επίσης μέρος της αφήγησης. Λίγο πριν φτάσει στο τέλος των μονολόγων του, σε μια ύστατη προσπάθεια συμφιλίωσης ανθρώπου και μηχανής, μοιράζεται συμβουλές με τους ανθρώπους για το πώς μπορούν να αποφύγουν να γίνονται αντικείμενο ακρόασης από αλγόριθμους στο διαδίκτυο.

Η φεμινίστρια φιλόσοφος Rosi Braidotti περιγράφει τη φωνή ως “ένα μοναδικό ηχητικό αποτύπωμα της ψυχής ενός ανθρώπου”. Η ομιλία είναι αναπόσπαστο μέρος της ατομικής ταυτότητας του καθενός, κουβαλά το παρελθόν και το παρόν. Τι μας είναι αυτοί οι φωνητικοί βοηθοί; Φίλοι, υπηρέτες ή επόπτες που κατασκοπεύουν τα φωνητικά βιομετρικά μας στοιχεία; Πώς εκπαιδεύονται να ανιχνεύουν τις σωματικές και συναισθηματικές μας καταστάσεις ώστε να προβλέπουν τις επιθυμίες, τους φόβους, τις ασθένειες και τις ανάγκες μας, καταγράφοντας ταυτόχρονα τις συμπεριφορές μας; Πώς τα περιβάλλοντα φωνητικών διεπαφών και οι υποδομές ακρόασης αντικατοπτρίζουν το παρελθόν ως προς το φύλο και τη φυλετική προκατάληψη που ενσωματώνουν;

Η Ελληνίδα ηθοποιός Σοφία Κόκκαλη δανείζει το πρόσωπο και τη φωνή της στο avatar του “Voice”.

Το έργο αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του Ars Electronica ArtScience Residency που πραγματοποιήθηκε με τη στήριξη την Art Collection Telekom σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Johannes Kepler. Η εγκατάσταση αποτελεί μέρος της Art Collection Telekom.

Η Κυριακή Γονή ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Μέσα από μια ποικιλία μέσων το έργο της διερευνά τις πολιτικές, συναισθηματικές και περιβαλλοντικές πτυχές της τεχνολογίας. Πρόσφατες ατομικές της εκθέσεις έχουν παρουσιαστεί στο Blenheim Walk Gallery, Leeds (2023); Drugo More, Rijeka (2023); SixtyEight Art Institute, Κοπεγχάγη; KVOST Art Collection Telekom, Βερολίνο; Onassis Cultural Centre, Αθήνα; Drugo More, Rijeka; Aksioma, Λιουμπλιάνα. Έχει συμμετάσχει στις εξής ομαδικές εκθέσεις: 2η Μπιενάλε της Βαρσοβίας, της 8η Μπιενάλε της Gherdeina, Ars Electronica, Modern Love, 24η Μπιενάλε Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης, 13η Μπιενάλε της Σαγκάης, Transmediale2020, 5η Μπιενάλε Design της Κωνσταντινούπολης, την διεθνή Μπιενάλε του Trondheim, NVG Triennial Melbourne. Τα έργα της συμπεριλαμβάνονται σε πληθώρα συλλογών (Yerassimos Yiannopoulos, Art Collection Telekom, Polyeco Contemporary Art Initiative κ.λ.π).

Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν με την παρουσία της καλλιτέχνιδας την Πέμπτη 23/3 (7-10 μ.μ.).

Info: The Breeder | 23/3-29/4 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ.: 11 π.μ. – 7 μ.μ., Σαβ.: 11 π.μ. – 5 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη

“CROSSBREEDS” | Αύγουστος Βεϊνόγλου

Ο Αύγουστος Βεϊνόγλου παρουσιάζει το “Crossbreeds”, μια έκθεση που προσκαλεί τους θεατές να προβληματιστούν γύρω από τα λείψανα-απομεινάρια που θα αποκαλυφθούν στο μέλλον όπως
αυτά θα έχουν αποκρυσταλλωθεί μέσα από διαδικασίες μεταμόρφωσης και υβριδισμού.

Η έκθεση παρουσιάζει μια σειρά από νέα γλυπτά και σχέδια που προσομοιώνουν τη διαδικασία της πετροποίησης μέσω της χρήσης πορσελάνης, χαρτοπολτού και διαφορετικών πλαστικών εξαρτημάτων από αυτοκίνητα και άλλα μηχανήματα. Τα γλυπτά του εμφανίζονται ως λείψανα ή ανασκαμμένα ευρήματα, χρησιμοποιώντας ετερόκλητα υλικά και μορφές για να δημιουργήσουν διασταυρώσεις μεταξύ σκελετικών κατασκευών, αρχιτεκτονικών στοιχείων και μηχανικών αντικειμένων. Τα αντικείμενα παρουσιάζουν ένα ανοίκειο αλλά δελεαστικό ταυτόχρονα όραμα για ένα μελλοντικό παράλληλο και ονειρικό σύμπαν, όπου αντικείμενα από διαφορετικές εποχές και
τεχνολογίες έχουν συγχωνευθεί. Τα σχέδια που παρουσιάζονται στην έκθεση ερευνούν την ιδέα της μεταμόρφωσης των φυσικών μορφών μέσω της ενσωμάτωσης ορυκτών, παράξενων αρχιτεκτονημάτων και μικρο-πλαστικών. Δημιουργούν ένα οικοσύστημα αυτού του μέλλοντος, παρέχοντας μια δομική εντύπωση για το πώς θα μπορούσε αυτό να μετατραπεί. Τα σχέδια είναι αιωρούμενοι κόσμοι αμφιβόλου κλίμακας, απομονωμένοι στο χαρτί, που τραβούν την προσοχή σε
στοιχεία πλαστικότητας και πολυπλοκότητας.

Μέσα από το Crossbreeds, ο Βεϊνόγλου παρουσιάζει έναν κόσμο όπου τα όρια μεταξύ του φυσικού και του τεχνητού, του παρελθόντος και του μέλλοντος και του έμψυχου και του άψυχου
θολώνουν και τελικά διαλύονται.

Η έκθεση αμφισβητεί τις προκαταλήψεις των θεατών για το τι είναι φυσικό και τεχνητό και μας αναγκάζει να αντιμετωπίσουμε την πιθανότητα ενός μέλλοντος όπου τα μνημεία του θα περιλαμβάνουν και παράξενα υβριδικά ευρήματα που θα αποτελούνται από θραύσματα του σήμερα.

*O Αύγουστος Βεϊνόγλου είναι SNF ARTWORKS Fellow (2018) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

CROSSBREEDS
Αύγουστος Βεϊνόγλου
30 Μαρτίου – 6 Μαΐου 2023

Διεύθυνση: Ανδρέα Μεταξά 25, Εξάρχεια
Πληροφορίες: [email protected] &
www.potentialproject.gr

Εγκαίνια: Πέμπτη, 30 Μαρτίου, 19:00-22:00
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη-Παρασκευή 18:00-21:00 & Σάββατο
12:00-17:00
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

”Entrails”: ατομική έκθεση της Ναταλίας Παπαδοπούλου

Η ατομική έκθεση της Ναταλίας Παπαδοπούλου με τίτλο ”Entrails” αποτελεί ένα συνολικό έργο οπτικών και ηχητικών θραυσμάτων, που αναδύονται μέσα από ρευστά και υγρά σώματα του νου. Η ίδια, δημιουργεί μια κατάσταση που πραγματεύεται πολυεπίπεδα και λεπτόρρευστα πέπλα από μετατοπίσεις μιας υπαρξιακής δίνης, που επιθυμεί να ρουφήξει τον θεατή στο εσωτερικό της λεπτής και ευγενικής ωμότητας του ίδιου του εαυτού.Καλειδοσκοπικά, με μεγαλύτερα και μικρότερα αποτμήματα, ανασύρει σπαράγματα και τα πετάει με δύναμη στα βράχια, όπου εκεί διαλύονται και ξεβράζονται σαν ανάλαφρο κύμα στα πόδια μας, ως ένα βίωμα ξεχωριστό.

Φαίδρα Βασιλειάδου
Μουσειολόγος – Επιμελήτρια

*Η Ναταλία Παπαδοπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellow (2020) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

ENTRAILS
ατομική έκθεση της Ναταλίας Παπαδοπούλου
ΕΓΚΑΙΝΙΑ: 27/04 | 19:00 – 22:00
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 28/04 – 27/05
ΩΡΑΡΙΟ: 28-29/04 19:00 – 22:00, ΤΡΙΤΗ 17:00 – 21:00, ΣΑΒΒΑΤΟ 13:00 – 17:00 και κατόπιν ραντεβού

One Minute Space
Μαραθώνος 71, Αθήνα 10435

www.one-minute-space.org
T: +30 6949085521
[email protected]

“nοthing good lasts” Adam Christensen, Sophio Medoidze, Λουίζα Ντούρου, Πάολα Ρεβενιώτη, Driant Zeneli

Το πρόγραμμα “nοthing good lasts” διερευνά τρόπους ζωής που αλλάζουν, τελετουργίες της καθημερινότητας, παραδόσεις που εξαφανίζονται και σχέσεις εξουσίας σε αστικά και αγροτικά περιβάλλοντα. Από τις ραγδαίες αλλαγές στους παραδοσιακούς τρόπους ζωής στα απομακρυσμένα βουνά Tusheti της Γεωργίας εξαιτίας της πρόσφατης παροχής δωρεάν wifi, μέχρι τις επιπτώσεις του εξευγενισμού στις queer κοινότητες του νοτιοανατολικού Λονδίνου. Αφηρημένες εικόνες επεισοδίων μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών που αλληλοκαλύπτονται με χορογραφίες, ένας αρχαίος μύθος που διαδραματίζεται στο παλιό κεντρικό ταχυδρομείο των Σκοπίων – ένα αρχιτεκτονικό ορόσημο του μπρουταλισμού που είναι υπό κατάρρευση. Τέλος, ημερολογιακά βίντεο καταγράφουν προφορικές ιστορίες και αστικές αλλαγές που συμβαίνουν στις ευρύτερες γειτονιές του Αγίου Παύλου και της Πλατείας Βάθης, την περιοχή όπου πραγματοποιείται η προβολή.

“nοthing good lasts”
Adam Christensen, Sophio Medoidze, Λουίζα Ντούρου, Πάολα Ρεβενιώτη, Driant Zeneli
Eπιμέλεια: Πάνος Φουρτουλάκης

Τετάρτη 26 Απριλίου, 8 μ.μ
Βατσαξή 6, ταράτσα
Αθήνα

Sophio Medoidze, Xitana ხითანა, 5’53”, 2019
Sophio Medoidze, Jackals and Drones (Chronicles of A Summer), 16′, 2018
Driant Zeneli, The firefly keeps falling and the snake keeps growing, 11’46”, 2022
Λουίζα Ντούρου, Chronicle, 4’09”, 2022
Πάολα Ρεβενιώτη, TikTok diaries, 5′, 2023
Adam Christensen, The Last Fucking Rave, 12’03”, 2012
Adam Christensen, Death by Mystery II, 15’21”, 2020

Με τις ευχαριστίες στο Ηaus N

*Τα έργα παρουσιάζονται χωρίς ελληνικούς υπότιτλους

**Ο Πάνος Φουρτουλάκης είναι SNF ARTWORKS Fellow (2021) στο πεδίο της επιμέλειας των εικαστικών τεχνών

O BAΣΙΛΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ & Ο ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ ΚΟΛΟΦΩΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ “CORNUCOPIA”

Σύμφωνα με τη μυθολογία, το «Κέρας της Αμάλθειας» (στα λατινικά cornu copiae), αποτελούσε σύμβολο της αφθονίας των αγαθών. Η έκθεση «Cornucopia», εμπνευσμένη σε μεγάλο βαθμό από τις ολοένα και πιο επισφαλείς συνθήκες εργασίας για εικαστικούς και επαγγελματίες της τέχνης στην Ελλάδα, επιδιώκει να σχολιάσει τη συνεχή ζήτηση και κατανάλωση δημιουργικών προϊόντων, τη στιγμή που τα ίδια τα υποκείμενα που ασχολούνται με τις τέχνες δεν μπορούν να συντηρηθούν οικονομικά.

Οι οκτώ καλλιτέχνες/ιδες που συμμετέχουν στην έκθεση, αναστοχάζονται πάνω στην ίδια τους τη θέση εντός μιας κοινωνίας του θεάματος, παρουσιάζοντας δημιουργικές ερμηνείες μιας βιωμένης εμπειρίας στον χώρο των τεχνών. Διατηρώντας το δικό του στυλ, μέσο και ύφος, το κάθε άτομο επιλέγει να προσεγγίσει το θέμα με συμβολικό, αιχμηρό ή και παιχνιδιάρικο τρόπο, επιδιώκοντας κατ’ επέκταση να επαναδιαπραγματευτεί την ταυτότητά του σε μια εποχή επίπλαστης ευμάρειας.

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ CORNUCOPIA
Εγκαίνια 27.04.2023 |19.00-22.00
Kyan Athens
Επιμέλεια: Έλλη Λεβεντάκη Elli Leventaki
Καλλιτέχνες: Βασίλης Γαλάνης, Μάρκελλος Κολοφωτιάς, Κωνσταντίνος Κοντογιώργος, Δημήτρης Κοντοδήμος, Αθηνά Παύλου-Μπεναζή, Φιόνα-Έλλη Σπαθοπούλου, Δημήτηρς Ταμπάκης, Κλεοπάτρα Τσάλη
Με την υποστήριξη της Κυβέλης Ζωής
Σχεδιασμός: Λήδα Κουτομάνου
Διάρκεια:  28.04 – 27.05.2023

Κατερίνα Κότσαλα, “Moving A Mountain”

Η ατομική έκθεση της Κατερίνας Κότσαλα με τίτλο “Moving A Mountain” παρουσιάζεται στο project space AK38 από 4 Μαΐου έως 3 Ιουνίου 2023.

Το ενδιαφέρον της Κότσαλα στρέφεται στη σχέση φύσης και ανθρώπου, στα φαινόμενα της γέννησης και του θανάτου, όπως αυτά εκδηλώνονται στο φυσικό περιβάλλον, και στη συνύπαρξη μεταξύ ανθρώπινων και μη- έμβιων όντων. Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα της από την τελευταία τριετία, ένα ζωγραφικό έργο μεγάλων διαστάσεων, γλυπτικές εγκαταστάσεις και ψηφιδωτά.

Στο σύμπαν της Κότσαλα, τροπικά δάση, εξωτικά πουλιά, παράξενα πλάσματα συναντιούνται, αναμετρώνται, καταστρέφονται, προσαρμόζονται, αναγεννώνται. Τα έργα της λειτουργούν ως αποσπασματικές αφηγήσεις, και μορφολογικά έχουν ως κοινό τόπο τη συνύφανση, τη μετάλλαξη, το παράδοξο, αλλά κυρίως την ανθεκτικότητα και την προσαρμογή μέσα από την αλλαγή.

Η ζωγραφική της Κότσαλα κατακλύζεται από μυστηριώδη τοπία, που παρά τα έντονα, ελκυστικά χρώματα, αντανακλούν κάτι ανοίκειο και απειλητικό. Ακροβατούν ανάμεσα στην ειδυλλιακότητα και την ανησυχία, διαταράσσουν την υπόσχεση της αρμονίας που βιώνουμε στη φύση, σχολιάζουν το φυσικό τοπίο που σήμερα περισσότερο από ποτέ καταναλώνεται, παρά βιώνεται.

Στη γλυπτική και τα ψηφιδωτά της χρησιμοποιεί ετερόκλητα, συχνά φυσικά υλικά, τα οποία δουλεύει μέσα από την εργώδη και απτική διαδικασία της ψηφιδοθέτησης. Μοιάζουν να ξεπηδούν από φανταστικές αφηγήσεις που εκτυλίσσονται σε μη- ανθρωποκεντρικά περιβάλλοντα, αναφέρονται σε κόσμους γεμάτους από υβρίδια, ιστορίες καταστροφής και αναγέννησης.

Η έκθεση λειτουργεί σαν στοχασμός γύρω από την σχέση ανθρώπου-φύσης, και ταυτόχρονα σαν μια προσωπική ενδοσκόπηση περί μητρότητας. Η Κατερίνα Κότσαλα (1982, Θεσσαλονίκη) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ και της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS στο 1ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ). Eκπροσώπησε την Ελλάδα στην 16η Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών ”Errors Allowed”. Ήταν στην ομάδα της documenta 14 ως Coordinator Conservator-Art Handler, στην Αθήνα. Είναι συνεργάτιδα του Peter Linde Busk στα ψηφιδωτά από το 2015. Το AK38 είναι ένας μικρός επαγγελματικός χώρος στους πρόποδες του Λυκαβηττού που λειτουργεί από την ιστορικό τέχνης και επιμελήτρια Δήμητρα Τσιαούσκογλου. Λειτουργεί ως χώρος έρευνας και πειραματισμού και περιστασιακά παρουσιάζει έργα που είναι αποτέλεσμα στενής συνεργασίας και ανταλλαγής με εικαστικούς καλλιτέχνες, επιμελητές και άλλους επαγγελματίες του πολιτισμού. Το ενδιαφέρον στρέφεται κυρίως στη διασταύρωση της τέχνης και της οικολογίας, καθώς και σε πρακτικές της κοινωνικά εμπλεκόμενης τέχνης.

Κατερίνας Κότσαλα “Moving A Mountain”
Χώρος: ΑΚ38, Αρματολών και Κλεφτών 38, 11471, Αθήνα
Εγκαίνια έκθεσης: Πέμπτη 4 Μαΐου, 19.00-22.00
Διάρκεια έκθεσης: 04/05/23 – 03/06/23
Ώρες λειτουργίας: Πέμ., & Παρ., 18.00-21.00, Σαβ. 12.00-15.00

Νicole Economides | “Illusion of home, as a memory”

Η Nicole Economides και το έργο της “Illusion of home”, as a memory (Ενθύμιο από το Πάσχα) θα είναι η δεύτερη παρουσίαση της σειράς one work show. H Economides είναι ζωγράφος που εργάζεται και ζει στην Αθήνα και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέσω της χρήσης σημειωτικών στοιχείων, εξερευνά το συναίσθημα της νοσταλγίας, την έννοια του σπιτιού και την ανάγκη της εύρεσης ταυτότητάς, καθώς η ίδια και η οικογένειά της διασχίζουν τον Ατλαντικό. Οι εννοιολογικοί πίνακές της θυμίζουν στον θεατή τη λαχτάρα αλλά και την ανάμνηση.

Η Nicole Economides SNF ARTWORKS Fellows (2022) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Nicole Economides
“Illusion of home, as a memory”
09  Μαΐου – 03 Ιουνίου 2023
Εγκαίνια: 09 Μαΐου 2023, 7 μμ – 9 μμ

ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΛΠΑΝΑ | Όψεις μας

Την Πέμπτη 4 Μαΐου, από τις 18:00 έως τις 21:00, εγκαινιάζεται στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα η ατομική έκθεση της Φωτεινής Παλπάνα σε επιμέλεια Δημήτρη Φουτρή.

Σε συνέχεια μιας μακροχρόνιας επεξεργασίας της σχέσης μας με το φυσικό κόσμο και με την κατηγορία του τοπίου, η Φωτεινή Παλπάνα μας καλεί να περιηγηθούμε μέσα σε ένα περιβάλλον αποσπασμάτων από όγκους και επιφάνειες που ξεδιπλώνονται στο χώρο και φέρουν τόσο τα χαρακτηριστικά γεωλογικών διαμορφώσεων όσο και ανθρώπινων σωμάτων.

Η παρούσα έκθεση αποτελεί εξέλιξη του έργου της που παρουσιάστηκε στα πλαίσια του πρώτου Ios Art Residency στο νησί της Ίου τον Αύγουστο του 2022. Στο έργο αυτό με τον τίτλο Islands grow – Islands fluctuate η Παλπάνα πραγματεύεται την αέναη διαμόρφωση και τις συνεχείς εναλλαγές του τοπίου σε συνθήκες όπου η θέαση της ομορφιάς του περιβάλλοντος και η επαφή με αυτό το κοινό αγαθό διακόπτεται και οριοθετείται από τον ανθρώπινο παράγοντα.

Στην καινούργια της δουλειά περνάει από την ενατένιση του τοπίου στην διεκδίκηση του εδάφους-περιβάλλοντος ως τον φυσικό χώρο των [κοινών μας] αισθήσεων. Το έργο της αναπτύσσεται καθ’ ύψος και επιδαπέδια σε μια γλυπτική εγκατάσταση που συνδυάζει αδρά οικοδομικά υλικά, σχέδια γαζωμένα σε ύφασμα και βίντεο. Βραχώδεις σχηματισμοί και λεπτές κοίλες φόρμες, έντονα ζωγραφικό πλάσιμο και αφαιρετικά σχήματα συστήνουν μια αφήγηση για πράγματα τόσο θεμελιώδη και οικεία όσο τα σώματά μας ή ο γεωλογικός μας περίγυρος.

Eιδικό ρόλο στην έκθεση κατέχει η κινούμενη εικόνα, με το βίντεο View of Me. Δημιουργημένο ήδη το 2017, το έργο αποτελεί ένα ακόμα έναυσμα για την συνολική εγκατάσταση, με αναφορά στη μηχανική και στους σωματικούς ρυθμούς που εμπλέκονται στην κατασκευή του γλυπτικού αντικειμένου.

Ανατρέχοντας στο σώμα και στο έδαφος σαν φόρμα και σαν ύλη, η Παλπάνα μας παρέχει πρόσβαση σε έναν τόπο πρωταρχικών συνδέσεων, όπου γεωλογικά, ανθρώπινα και κατασκευασμένα σώματα περιβάλλουν, συμπιέζουν, καταπονούν, συνθλίβουν, συνυπάρχουν, με λίγα λόγια, σε μια συμβιωτική σχέση ανταλλαγής χαρακτηριστικών και ιδιοτήτων.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΛΠΑΝΑ | Όψεις μας
Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα
Eπιμέλεια Δημήτρης Φουτρής
Εγκαίνια: Πέμπτη 4 Μαΐου 18:00 – 21:00

3 Fellows ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ “Looking with the Eyes of Love” ΣΕ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΛΑΠΠΑ

Η gallery Breeder παρουσιάζει την ομαδική έκθεση “Looking with the Eyes of Love” σε επιμέλεια Αριστείδη Λάππα με έργα καλλιτεχνών με έδρα στην Αθήνα.

Συμμετέχουν: Claudio Coltorti, Λυδία Δεληκούρα, Ιάσωνας Καμπάνης, Bety Krňanská, Κωνσταντίνος Λιανός, Ιωάννα Λημνιού,  Lara Nasser, Αλέξανδρος Σιμόπουλος, Stephani x Irini, Κυβέλη Ζωή.

Εγκαίνια: Πέμπτη 11 Μαΐου, 19:00 – 22:00
Διάρκεια: 11 Μαΐου – 30 Ιουνίου 2023
The Breeder, Feeder

*Οι Ιάσωνας Καμπάνης,  Αριστείδης Λάππας, Αλέξανδρος Σιμόπουλος και Κυβέλη Ζωή είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

«Riddles for resilient tongues»: Η πρωτη ατομικη εκθεσης της Τζανις Ραφηλιδου στην Ελλαδα, σε επιμελεια της Ιωαννας Γερακιδη

Το opbo studio παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση της Τζάνις Ραφαηλίδου (Janis Rafa) στην Ελλάδα, σε επιμέλεια της Ιωάννας Γερακίδη.

Υπό τον τίτλο «Riddles for resilient tongues», η έκθεση περιλαμβάνει μια σειρά από νέες παραγωγές σχεδίων και γλυπτών της καλλιτέχνιδας, με κεντρικό άξονα τη διερεύνηση ζητημάτων εξουσίας, κυριαρχίας και υποταγής, αλλά και συναίνεσης και αυτοδιάθεσης, τόσο στις σχέσεις μεταξύ ανθρώπου και ζώων όσο και στις διαπροσωπικές δυναμικές. Στο πλαίσιό της προβάλλεται για πρώτη φορά στην Αθήνα το “Lacerate” (2020), η μικρού μήκους ταινία της Rafa που παρουσιάστηκε στην κεντρική έκθεση της Μπιενάλε της Βενετίας 2022.

Με την έκθεση «Riddles for resilient tongues» της Τζάνις Ραφαηλίδου εγκαινιάζεται το opbo studio ως χώρος τέχνης με μία σειρά από ατομικές εκθέσεις καλλιτέχνιδων που εστιάζουν στις πολιτικές και ποιητικές ποιότητες της σαγήνης ως μέσο διερεύνησης ζητημάτων συλλογικής και ατομικής ταυτότητας. Οι εκθέσεις είναι υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια της Ιωάννας Γερακίδη.

Επιμελητικό κείμενο έκθεσης «Riddles for resilient tongues»:

Τις προάλλες διάβασα ένα quote που μου άρεσε, ήταν του James Baldwin και έλεγε πως αυτό που χρειάζεται είναι να γράψεις μία πρόταση τόσο αιχμηρή που να φτάνει ως το κόκκαλο, παραφράζοντας τα λόγια του. Τι συμβαίνει όμως όταν οι λέξεις δεν μπορούν να είναι τόσο αιχμηρές, τόσο καθαρές; Όταν η ιστορία, το τραύμα και οι μηχανισμοί ελέγχου, ή όταν ακόμα και η επιθυμία, η αγάπη ή η τρυφερότητα, φέρουν ως έννοιες και ως πράξεις μια περιπλοκότητα που δεν επιτρέπει ένα και μόνο νόημα; Όταν, αντίθετα, διευρύνονται, ενσωματώνοντας νέες σημασίες, απαγορευμένες ως τώρα από την ήδη υπάρχουσα γλώσσα;

Στην ατομική έκθεση «Riddles for resilient tongues» της Janis Rafa, το στόμα χρησιμοποιείται ως μεταφορικός και κυριολεκτικός άξονας για τη διερεύνηση ζητημάτων εξουσίας, κυριαρχίας και υποταγής, καθώς και για την αδιαμφισβήτητη σημασία της συναίνεσης και της αυτοδιάθεσης. Μέσα από μία νέα σειρά γλυπτικών και ζωγραφικών χειρονομιών και το film της «Lacerate» (2020), η Rafa σκιαγραφεί δομές εξουσιαστικές που έχουν επιβληθεί από τον άνθρωπο στα ζώα, προσδίδοντάς τους παράλληλα μία συμβολική διάσταση.

Πώς τα εργαλεία χειραγώγησης και εγκλωβισμού μπορούν να ιδωθούν ως παραβολές για τον τρόπο που οι κυριαρχικές αυτές δομές διέπουν τις διαπροσωπικές σχέσεις και τους έμφυλους ρόλους; Συριστικοί ψίθυροι λέξεων που ακόμα δεν έχουν ειπωθεί, γράμματα αγάπης και θυμού για βιωμένους θρήνους και απώλειες και στατικά νερά που αντανακλούν το βάρος της ύπαρξης ανθρώπινων και μη ανθρώπινων όντων, είναι μερικά από τα στοιχεία που συναντιούνται στην έκθεση, θέτοντας το ερώτημα: Ποια είναι η μορφή, η αίσθηση ενός κόσμου που μέσα του κατοικεί κάθε λογής οξύμωρο; Αυτές τις λεπτές ποιότητες διερευνά πολιτικά και ποιητικά η πρακτική της Janis Rafa χωρίς, ωστόσο, να αισθητικοποιεί τα αντικείμενα που έχουν χρησιμοποιηθεί ως μέσα ή εργαλεία ελέγχου. Αντιθέτως, μέσα από τις εικαστικές της χειρονομίες επισημαίνει και αντιτάσσεται στις εύθραυστες ή απότομες, προσωρινές ή διαρκείς, ασκήσεις εξουσίας, όταν στο πλαίσιά τους η συναίνεση δεν μπορεί να εκφραστεί και οι φωνές των όντων που τις βιώνουν δεν βρίσκουν χώρο να ακουστούν.

Μέσα από τις παραπάνω θέσεις, το «Riddles for resilient tongues» δημιουργεί μία χωρογραφία στην οποία καλούμαστε ως θεατές να απομάθουμε το εξουσιαστικό και κανονικοποιημένο βλέμμα, να βρούμε νέους τρόπους συνύπαρξης. Χωρίς να απορρίπτει τις ηδονικές ποιότητες των αντικειμένων αυτών ως εργαλειακό μέρος της αμοιβαίας, ερωτικής επιθυμίας, το «Riddles for resilient tongues» είναι μια πράξη πεισματικής αντίστασης σε μηχανισμούς καταπίεσης, μια πρόσκληση ενεργής παρατήρησης της αλλότητας μέσα μας, μία χειρονομία φροντίδας των πληγών μας.

— Ιωάννα Γερακίδη

Η Τζάνις Ραφαηλίδου (γεν. 1984, Ελλάδα) ζει και εργάζεται μεταξύ Άμστερνταμ και Αθήνας. Ήταν μέλος του residency Rijksakademie (Ολλανδία, 2013-2014) και Fellow της ARTWORKS (Ελλάδα, 2020). Η δουλειά της παρουσιάστηκε πέρυσι στην 59η Μπιενάλε της Βενετίας, The Milk of Dreams, σε επιμέλεια της Cecilia Alemani (2022). Η πρακτική της περιλαμβάνει φιλμ, βίντεο, γλυπτική και ζωγραφική, όπου το μη-ανθρώπινο, μη-λογοκεντρικό στοιχείο χρησιμοποιείται προκειμένου να αποκαλύψει πολιτικές και ηθικές διαστάσεις, ως ένα άλλο είδος αρχαιολογίας. Το έργο της έχει υποστηριχθεί από το ART for the World, το Fondazione In Between Art Film, το ART for the World, το Mondriaan Fund, το Netherland Film Fund και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.

Πληροφορίες:
opbo studio, Φίλωνος 86, Πειραιάς, 18536
Εγκαίνια έκθεσης: 13 Μαΐου 2023, 19.00
Διάρκεια έκθεσης: 13 Μαΐου – 17 Ιουνίου 2023
Ωράριο λειτουργίας: Τετάρτη – Σάββατο, 18.00 – 20.00

Τζάνις Ραφαηλίδου (Janis Rafa) | Riddles for resilient tongues
Επιμέλεια: Ιωάννα Γερακίδη
Εγκαίνια: 13/5 (7 μ.μ.)
Info: opbo studio | 13/5-17/6 | Ώρες λειτουργίας: Τετ.-Σαβ.: 6-8 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη

Η Janis Rafa είναι SNF ARTWORKS Fellow (2020) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών και η Ιωάννα Γερακίδη είναι Fellow στο πεδίο της επιμέλειας.

© φωτογραφίας εξωφύλλου: Janis Rafa, Lacerate, 2020. Στιγμιότυπο φιλμ, μονοκάναλο βίντεο με ήχο, 16’. Παραχώρηση της καλλιτέχνιδας και του Fondazione In Between Art Film. © Janis Rafa

H MυρτΩ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ OPEN PLAN ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ & ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Το έργο «εδώ μέσα εκατοικούσε» είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας της εικαστικού Μυρτώς Ξανθοπούλου και του συνθέτη Πάνου Ηλιόπουλου. Πρόκειται για μια σειρά από 7 «βινιέτες»/βίντεο μικρής διάρκειας, καθένα εκ των οποίων αποτελείται από μικρές χειρονομίες και επιτελέσεις, εφήμερες εγκαταστάσεις, εικόνες και πλάνα της καθημερινότητας, λέξεις και φράσεις, που συνθέτουν ένα υβρίδιο βιντεοτέχνης, DIY φιλμ, ποίησης, ημερολογιακής καταγραφής και social media project. Τόσο η φόρμα όσο και το περιεχόμενο του έργου ισορροπούν ανάμεσα στο κοινότοπο και το υψηλό, την ελαφρότητα και την αναγκαιότητα, το αστείο και το τραγικό.
Οι δημιουργοί ανοίγουν έναν γόνιμο διάλογο με εργαλεία το βίντεο, τον λόγο και τον ήχο, θέτοντας ερωτήματα γύρω από τη ρευστότητα και τη στερεότητα της έννοιας της ελευθερίας, την αυθαιρεσία και το αναπόφευκτο της γλώσσας, την εντοπιότητα, την ταυτότητα, το μνημείο, την υβριδική φόρμα αλλά και την ίδια τη μεθοδολογία της συνεργασίας όσον αφορά τη μουσική/ηχητική επένδυση του συγκεκριμένου οπτικοακουστικού υλικού.
Ο τίτλος «εδώ μέσα εκατοικούσε» αποτελεί παράφραση του στίχου του «Ύμνου εις την Ελευθερίαν» του Δ. Σολωμού εκεί μέσα εκατοικούσες. Το σύνολο του έργου έχει δουλευτεί με αφορμή τους στίχους και τη μουσική του «Ύμνου», που είναι και η κεντρική θεματική του Οpen Plan.
Το έργο θα παρουσιαστεί αρχικά στις 8-14 Μαΐου ως σειρά από instagram stories στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του Φεστιβάλ, και σε δεύτερο χρόνο ως βιντεοεγκατάσταση.

Βίντεο – Λόγος – Σύλληψη Μυρτώ Ξανθοπούλου • Μουσική σύνθεση – Ηχητικός σχεδιασμός Πάνος Ηλιόπουλος

Μυρτώ Ξανθοπούλου – Πάνος Ηλιόπουλος
εδώ μέσα εκατοικούσε
Video art / Μουσική
Από 8 Μαΐου 2023 στο Instagram και στο Facebook του Φεστιβάλ

Mυρτώ Ξανθοπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellow (2020) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών

Συλλογικη περφορμανς “I heard them singing in the mountains” σε επιμελεια Ευας Βασλαματζη

Η συλλογική περφόρμανς “I heard them singing in the mountains” είναι μια διαδρομή στους κοινόχρηστους χώρους – καθώς και στο οπλοδιορθωτήριο του Θεόδωρου Παπαϊωάννου – της στοάς Καΐρη στο κέντρο της Αθήνας με διάθεση να την οικειοποιηθούμε και να αναστοχαστούμε μέσα από τις διάφορες ιστορίες που κρύβει. Η στοά λειτουργεί ταυτόχρονα σαν άδειο κέλυφος και σαν μικρογραφία του εμπορικού τριγώνου της πόλης, ενσωματώνοντας με διακριτούς, και μη, τρόπους τον απόηχο των αλλαγών που αυτό διαρκώς υφίσταται. Ο αρχιτεκτονικός της χώρος αποτελεί αφορμή για μια ομαδική περιήγηση πλαισιωμένη από φαντασιακά στοιχεία που αγγίζουν έννοιες και σχολιάζουν καταστάσεις όπως η τουριστικοποίηση, η νοσταλγία, η προσδοκία, η γεωγραφία, η πόλη ως ύπαιθρος σε διαρκή εξέλιξη, η συνύπαρξη του παρελθόντος και του μέλλοντος, οι πιθανότητες συλλογικότητας.

Πως ένας χώρος και η ιστορία του μπορεί να μετουσιωθεί σε μια ή περισσότερες αφηγήσεις με σκοπό αυτές να αντηχήσουν σε εμβέλεια που να ξεπερνάει τα γεωγραφικά του όρια; Η περφόρμανς είναι αποτέλεσμα μιας μεθοδολογίας συλλογικής δημιουργικής διαδικασίας και συν-σκηνοθεσίας που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2022 με τη συμμετοχή όλων των καλλιτεχνών. Μέρος της διαδικασίας συμπεριλαμβάνει και την έρευνα γύρω από την ιστορία της στοάς και τη συνεργασία με τους ιδιοκτήτες εμπορικών μαγαζιών της στοάς, των οποίων οι αφηγήσεις αποτέλεσαν έναυσμα και έμπνευση για την υλοποίηση του έργου. Η ίδια η διαδικασία υλοποίησης αποτελεί παράλληλα μεθοδολογία και έργο που παρουσιάζεται με τη μορφή βίντεο στο υπόγειο της στοάς.

Το συλλογικό έργο “I heard them singing in the mountains” αποτελεί συνέχεια της ομαδικής έκθεσης I heard it from the valleys2 που έλαβε χώρα στο Haus N (2ος όροφος της στοάς Καΐρη) τον Οκτώβρη του 2021. Και οι δύο δράσεις είναι αποτέλεσματα της επιμελητικής έρευνας της Εύας Βασλαματζή γύρω από την ανάδειξη εκφάνσεων του καθημερινού, του παραδοσιακού και του λαϊκού στοιχείου μέσα από την παραγωγή εικαστικών έργων.

Το έργο δεν θα είχε πραγματοποιηθεί χωρίς τη στήριξη των ιδιοκτητών της στοάς Καΐρη, Αλέξανδρου Δρακόπουλου και Κώστα Παπαϊωάννου, καθώς και της διαχειρίστριας της στοάς, Ελένης Πετρέκα.

Με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ.

Συλλογική περφόρμανς “I heard them singing in the mountains”*
11-14.05.2023 6μμ, 7μμ
Διάρκεια: 45 λεπτά Είσοδος 3 ευρώ

Συμμετέχουν:
Larissa Araz, Εύα Βασλαματζή, Φίλια Δενδρινού, Αναστασία Δούκα, Δήμητρα Κονδυλάτου, Εύη Σούλη, VASKOS (Βασίλης Νούλας, Κώστας Τζημούλης)

Σύλληψη/Επιμέλεια: Εύα Βασλαματζή

*Αναφορά στο μουσικό κομμάτι “The Valleys” του indie rock συγκροτήματος Electrelane που εμπνέεται από το ποίημα “A Letter Home” του Siegfried Sassoon. Το τραγούδι αναφέρεται στην αναμονή ενός χαμένου αγαπημένου προσώπου που μέσα από τα όνειρα μπορεί να επιστρέφει, εστιάζοντας στη δύναμη του ονείρου να τον επαναφέρουν (“We know such dreams are true.”).

Η Εύα Βασλαματζή είναι SNF ARTWORKS Fellow (2019) στο πεδίο της επιμέλειας εικαστικών εκθέσεων.

H Αγγελικη Τζωρτζακακη συμμετεχει στο προγραμμα φιλοξενιας καλλιτεχνων Research Pavilion #5

Οι Toni Brell και Αγγελική Τζωρτζακάκη επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών Research Pavilion #5 που θα λάβει χώρα στο Saari Residence από τις 16 Μαΐου έως τις 28 Μαΐου 2023 σε συνεργασία με το Helsinki University of the Arts and the Helsinki International Artist Programme της Φινλανδίας.

Με προσωρινό τίτλο “Night Boats: The case of Golden Princess”, η καλλιτεχνική έρευνα τους θα μεταφραστεί μέσα από τη συγγραφή σεναρίων και περφόρμανς όπου τα Τονι και η Αγγελική θα αφηγηθούν ιστορίες κοινωνικο-γεω-οικολογικών εμπλοκών με το μυθιστορηματικό σκηνικό ενός νυχτερινού πλοίου, εμπνευσμένο από την πολυεπίπεδη ιστορία του κρουαζιερόπλοιου Finlandia που μεταξύ 1975 και 1988 ταξίδεψε στη Βαλτική Θάλασσα με διαφορετικές ταυτότητες. Τυλιγμένοι στη μορφή μιας ιστορίας πλοίου-φάντασμα, θα ερευνήσουν και θα μιλήσουν για τα μεταβαλλόμενα τοπία και σενάρια που μας στοιχειώνουν λόγω μιας πολυετούς πλανητικής κρίσης.

Περισσότερες πληροφορίες: https://blogit.uniarts.fi/en/post/night-boats-the-case-of-golden-princess/

H Aγγελική Τζωρτζακάκη είναι SNF ARTWORKS Fellow (2021) στο πεδίο της επιμέλειας. 

Η Μυρτω Βρατσανου θα συμμετασχει στο καλλιτεχνικο residency hybrida.space

Η Μυρτώ Βρατσάνου θα συμμετάσχει στο καλλιτεχνικό residency hybrida.space στην περιοχή Älvsbacka στη Σουηδία, για την περίοδο 22 Μαΐου – 16 Ιουλιου. Στο τέλος της διαμονής της θα εκθέσει τη δουλειά της στα πλαίσια του Hybrida fest 2023.

Το πρόγραμμα αυτό λαμβάνει υποστήριξη απο τα Nordic Council of Ministers, Region Värmland, Swedish Arts Council, City of Karlstad, IAPSIS: The Swedish Arts Grants Committee.

Η καλλιτεχνική κι επιμελητική πρωτοβουλία Ηybrida space, που ξεκίνησε το 2020, εστιάζει στη δημιουργία ενός πειραματικού, ανοιχτού πεδίου, όπου καλλιτέχνες μπορούν να δουλέψουν και να εκθέσουν νέα έργα.

Κατά τη διάρκεια του residency, η Μυρτώ Βρατσάνου θα δουλέψει πάνω σε μια σειρά σχεδίων και αντικειμένων. Θα αξιοποιήσει τη θεότητα Έως ως αφηγηματικό μηχανισμό για να περιηγηθεί στο ιδιαίτερο τοπίο της Älvsbacka, ακολουθώντας τα ίχνη, σύμβολα και δίκτυα της νωρίτερης βιομηχανίας σιδήρου και υποδομών ενέργειας του τόπου.

Περισσότερες πληροφορίες:
https://hybridafest.info/Exhibition
https://hybrida.space/about

Η Μυρτώ Βρατσάνου είναι SNF ARTWORKS Fellow (2022) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Η Ειρήνη Τηνιακού συμμετέχει στην έκθεση «Ancestral Futures»

Το «Ancestral Futures» διερευνά τις πρακτικές του μέλλοντος μέσω της φροντίδας, της συλλογικότητας και των αλληλένδετων χρονικοτήτων ως απάντηση στην κρίση και ως μια οδό για το όνειρο και την πρακτική του διαφορετικού. Στους επιλεγμένους εικαστικούς καλλιτέχνες περιλαμβάνονται οι Teo Paaer, Gabriella Presnal και Ειρήνη Τηνιακού.
Συν-επιμέλεια: Martina Šerešová, Mana Tashakorinia, Amy Merig, Lau Kaker, Erika Cárdenas Manzanilla, Jade Lönnqvist, Rebekka Yallop.

Η Ειρήνη Τηνιακού συμμετέχει στην έκθεση «Ancestral Futures» με το έργο «On Sacrifice».
Το «On Sacrifice» αποτελεί μέρος της καλλιτεχνικής έρευνας και σειράς έργων «Στομάχωμα», αφιερωμένη στην κληρονομιά, το έδαφος, τις λαϊκές ιστορίες και τις ελιές βασισμένες στις παραδόσεις της Λέσβου. Στο έργο αυτό, η Ειρήνη Τηνιακού πραγματεύεται την πνευματική σύνδεση της ελιάς, των συλλεκτριών και αναφορές σε τελετουργίες θυσίας στην ειδωλολατρική Ελλάδα όπου οι γυναίκες ήταν πρωταρχικοί φορείς τέτοιων διαδικασιών. Το μαγείρεμα του θυσιαζόμενου ζώου σε ειδικά σκεύη και η συν-τροφικότητα συμβόλιζε το πέρασμα της ζωής, την παράβαση και την επιβίωση.

—–

Το «Fog is a cloud that touches the ground» είναι μια διεπιστημονική εκδήλωση που συγκεντρώνει πέντε επιμελητικά εγχειρήματα παρουσιάζοντας έργα ως απάντηση στο κοινό θέμα της κρίσης. Την εκδήλωση συν-επιμελούνται φοιτητές του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών Visual Cultures, Curating and Contemporary Art (ViCCA) που συμμετέχουν στο μάθημα Curating from Theory to Practice.

Συμμετέχουν: We Didn’t Start the Fire Numb The Heiress Ancestral Futures The United States of Finlandica www.fogisacloud.com

Σχεδιασμός οπτικού υλικού: Pihla Lemmetyinen

Έκθεση: «Ancestral Futures»
«Fog is a cloud that touches the ground»
Εκδήλωση | Εκθέσεις | Performances
Εγκαίνια: Πέμπτη 18.5., 6-9 μ.μ.
Πέμ. 18.5. – Κυρ 21.5.2023
Vuosaarentie 7, Ελσίνκι | Δωρεάν είσοδος

Η Ειρήνη Τηνιακού είναι SNF ARTWORKS Fellow (2022) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

TO HONEY MOON TOY ΑΛΚΗ ΠΑΠΑΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ Focus WiP του φεστιβάλ των Καννών

Το Honey Moon του SNF ARTWORKS Fellow (2019) στο πεδίο της κινούμενης εικόνας Άλκη Παπασταθόπουλου επιλέχθηκε μαζί με άλλα 4 πρότζεκτς worldwide να συμμετάσχει στο Focus WiP του φεστιβάλ των Καννών.

Το Focus WiP (Work in Progress) στοχεύει να αναδείξει ταινίες μικρού μήκους που βρίσκονται επί του παρόντος στο στάδιο της παραγωγής ή του post production σε βασικούς φορείς λήψης αποφάσεων, όπως προγραμματιστές διεθνών φεστιβάλ, διανομείς, ιδρύματα, παραγωγούς και αγοραστές.

FOCUS WIP PRESENTATION
Τρίτη, 23 Μαίου, 10:00 @Palais Stage

Περισσότερες πληροφορίες:
https://cinemadedemain.festival-cannes.com/en/2023/focus-wip-2023/