Κατηγορία: Νέα των Fellows

H στιγμή του διχασμού της ψυχής εντός της επιθυμίας περιγράφεται σαν μια ένταση του κορμιού και των αισθήσεων.

—Αν Κάρσον

Το έργο Volcanic Identity (Ηφαιστειακή Ταυτότητα) αποτελεί ένα εν εξελίξει, ερευνητικό, καλλιτεχνικό εγχείρημα της Ίριας Βρεττού, με αφηγηματική αφετηρία μία ηφαιστειογενή νήσο, τοποθετημένη στα όρια ανάμεσα σε τόπους πραγματικούς και φανταστικούς και στην εμπλοκή διαφορετικών τρόπων μέτρησης και αντίληψης του χρόνου.

Ενώ αντλεί ως προς τα χαρακτηριστικά και τη “φύση” της από γνωστές ηφαιστειογενείς νήσους, διαφοροποιείται ισχυρά ως προς τη ζωή που την κατοικεί. Αποτελεί το άγριο έδαφος μιας μυθοποιητικής πρακτικής όπου queer οικολογίες και οι οντότητες που τις συγκροτούν αναδύονται, σμίγουν, ρέουν, λιώνουν, κοχλάζουν, εξαερώνονται και διαχωρίζονται, δημιουργώντας και μεταμορφώνοντας απροσδόκητες μορφές συγγένειας.

Εδώ τα ηφαίστεια δεν γίνονται αντιληπτά ως απομονωμένοι γεωλογικοί σχηματισμοί αλλά ως δυναμικά σώματα που βρίσκονται στη βάση καταγωγικών μύθων αλλά και καταστροφικών ιστορικών γεγονότων και κοινωνικοπολιτικών συμβολισμών. Οντότητες μορφοποιητικές, θανατηφόρες και μεταμορφικές, αποτελούμενες από στοιχεία χθόνια και ουράνια, από κρυμμένες υλικότητες και ανεξερεύνητες φύσεις κβαντικής τάξης. Οντότητες που ανήκουν στην κατάσταση που η Karen Barad έχει περιγράψει ως την «queer επιτελεστικότητα της φύσης».

Η Ίρια Βρεττού επιλέγει να ερευνήσει αυτήν ακριβώς τη συνθήκη και, ονοματίζοντάς τη volcanic identity, αναρωτιέται για την ίδια την έννοια της ταυτότητας, τα όρια της αναπαράστασης, τις δυνατότητες της επιτελεστικής και πολυαισθητηριακής σκέψης, τη μεταφορά του εαυτού στο άλλο. Στο πρώτο επεισόδιο του έργου Volcanic Identity, με τίτλο States of Eros (Καταστάσεις του Έρωτα) προσεγγίζεται η συνεχώς αναδυόμενη και εναλλασσόμενη φύση του έρωτα, ο τρόπος που νικά κατά κράτος, απόλυτα αλλά όχι δεσμευτικά, καταλύοντας όρια και προβλέψεις.

Στην επιτελεστική, αδάμαστη φύση του ηφαιστείου αναγνωρίζονται χαρακτηριστικά του έρωτα, πρωταρχικού γεννήματος του Χάους και της Γαίας. Πρόκειται για καταστάσεις συγγενικές, δυνάμεις καταλυτικές, αναγεννητικές και καταστροφικές, ενέργειες πληθωρικές, αμφιλεγόμενες, ωραίες και τρομακτικές, θηλυκές, οι οποίες λειτουργούν ως εκατέρωθεν αντικατοπτρισμοί στο συγκεκριμένο έργο της Βρεττού.

Με αναφορά στο έργο της Αν Κάρσον Έρως ο γλυκόπικρος: δοκίμιο για το ερωτικό παράδοξο στην κλασική παράδοση (ελληνική μετάφραση Ανδρονίκη Μελετλίδου, Αθήνα: ΔΩΜΑ, 2019), η έκθεση επιχειρεί να αποκαλύψει τους μυστήριους συνδέσμους που εκφράζουν την ηφαιστειακή ταυτότητα (volcanic identity) ως ερωτική ταυτότητα: εκρήξεις, μαγματικά ιζήματα, θέρμη και στάχτη, ερημιά και γονιμότητα, χρωματικοί ιριδισμοί και τοξικά αέρια, χρονικές αναταράξεις, πολυσήμαντες εκφράσεις, πληθυντικές αναδιατάξεις πέραν του ανθρώπινου, εκεί όπου τα υβριδικά και χιμαιρικά σώματα είναι εφικτά, η επιθυμία και η απόλαυση απελευθερώνονται από τα δεσμά του καπιταλιστικού φαντασιακού και τις ρατσιστικές, αποικιοκρατικές νεκροπολιτικές του.

Οι “δαίμονες”, τα ζωγραφικά και animated σώματα της έκθεσης είναι αλλόκοτες εμφανίσεις, πλοκαμοειδούς τάσης, επαναστατιμένης σεξουαλικότητας και συνεμψυχωτικής πολυπλοκότητας, μη εξημερώσιμοι μάρτυρες της πραγματικότητας, ξαφνικές, αληθινές ενσαρκώσεις μιας μεταφοράς. Τα σώματα αυτά στοιχειώνουν τον εκθεσιακό χώρο ο οποίος έχει μετατραπεί συνολικά από την Ίρια Βρεττού στο παράξενο διόραμα μιας ηφαιστειακής/ερωτικής πλοκής.

Ζωγραφική, animation, ηχητικό περιβάλλον και live performances ερωτοτροπούν με την «υποσυνείδητη συνθήκη της έκρηξης» και τον «βαθύ χρόνο» (deep time) της ηφαιστειακής ταυτότητας, εκεί όπου αντιθέσεις, ιδέες, προθέσεις τρέχουν παράλληλα σε έναν ιλιγγιώδη αναβρασμό, προς την έκρηξη του ηφαιστείου, την απελευθέρωση του μάγματος, τη δημιουργία του πρώτου εδάφους. Σε αυτό το πρώτο έδαφος, οι γεωλογικοί σχηματισμοί είναι απόλυτα ρευστοί. Όλα αλλάζουν, όλα είναι εφήμερα, όλα είναι υπαινικτικά ακόμη και στον πιο φοβερό, ηφαιστειακό βρυχηθμό τους.

Ατομική έκθεση Ίριας Βρεττού
Volcanic Identity: States of Eros

Επιμέλεια: Βασιλική-Μαρία Πλαβού
Οργάνωση: Σφίγγα
Διάρκεια: 9 – 18 Ιουνίου 2023
Εγκαίνια: 9 Ιουνίου 2023 στις 20:00
Ωράριο λειτουργίας: 20:00 – 23:00 Δευτέρα ως Κυριακή
Ηχητικός σχεδιασμός και ηχητική εγκατάσταση: Δημήτρης Καλαμαράς
Δράσεις: Ανταπόκριση στο έργο της προσκεκλημένης Βαλίνιας Σβορώνου, 18 Ιουνίου 2023, στις 21:00.

Σφίγγα, Νέος Κόσμος
Σφιγγός 45, 11745 Αθήνα

*Η Ίρια Βρεττού και η Βαλίνια Σβορώνου είναι SNF ARTWORKS Fellows

Στο πλαίσιο του pride month, το Faculty of Brain Sciences του UCL προσκαλεί το Sam Albatros σε μια συζήτηση σχετικά με το queer, αλλά & το μυθιστόρημά του, ελαττωματικό αγόρι.

Ημερομηνία
Τρίτη, 13 Ιουνίου 2023 18:00 – 20:00 BST

Τοποθεσία
Chadwick building Room G07 Gower Street London WC1E 6BT

Δωρεάν εισιτήρια: https://www.eventbrite.com/e/faulty-boy-sam-albatros-stand-up-discussion-with-patricia-barbeito-tickets-652363836797

Πώς κινείται και πώς επικοινωνεί ένα σώμα που πονά; Πού βρίσκονται τα όρια μεταξύ πόνου και απόλαυσης, σε μια εποχή που η εναλλαγή ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο γίνεται ακαριαία; Η παράσταση χορού επώδυνα εύκολα (painfully painless) αναζητά μια γλώσσα αισθητηριακή, προγλωσσική, ανείπωτη, η οποία να εστιάζει στις αλλαγές της κινητικότητας του ανθρώπου που πονά και πώς αυτή επιτελείται στη σκηνή.

Η ομάδα προσεγγίζει το θέμα του έργου μέσα από μεθόδους που έχει ανακαλύψει ο άνθρωπος για να διαχειρίζεται τον πόνο, και εξελίσσει το έργο πάνω σε δύο βασικούς άξονες, έναν κινητικό και έναν ηχητικό. Από τη μία, εστιάζει στην αίσθηση του πόνου στο σώμα: Ένα σώμα που πονά κινείται με τέτοιον τρόπο ώστε πάντα να αναζητά, να συμπληρώνει ό,τι δεν είναι εκεί. Ζει, οργανώνεται και αυτορυθμίζεται μέσα από τη μνήμη εμπειριών όπου ήταν «ολόκληρο» και υγιές. Η κίνησή του, ελλειπτική πια στο παρόν, πραγματώνεται κάθε στιγμή μαζί με ό,τι παραλείπεται. Και από την άλλη, μας οδηγεί να ακούσουμε την ιδιαίτερη γλώσσα με την οποία εκφράζεται το φάντασμα του πόνου: Οι ερμηνευτές «αφηγούνται» στο μικρόφωνο μάντρας, λέξεις, οδηγίες για τη διαχείριση του πόνου, γελούν, κλαίνε, αναπνέουν και όλα ηχογραφούνται, αναπαράγονται και μεταβάλλονται σταδιακά σε ηχητικές συχνότητες. Στο έργο οι δύο αυτοί άξονες συναντιούνται με ποικίλους τρόπους και φωτίζουν ακαριαία τομές και συνδέσεις που αναδεικνύουν κοινωνικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές επιταγές για τον πόνο.

Let’s say: “a dance for pain”
Ας πούμε ότι είναι ένας χορός για τον πόνο

Χορογραφία & έρευνα Ανδρονίκη Μαραθάκη • Ερμηνεία & έρευνα Έλτον Πέτρη, Σοφία Πουχτού, Δέσποινα Σανιδά-Κρεζία, Δέσποινα Χατζηπαυλίδου • Δραματουργική συμβολή Στεριανή Τσιντζιλώνη • Σχεδιασμός ήχου | ζωντανή επεξεργασία με ηλεκτρονικά μέσα Γιάννης Αναστασάκης • Εικαστική εγκατάσταση | σχεδιασμός & κατασκευή Ναταλία Μαντά • Ενσωματωμένα συστήματα Γιώργος Ρούστας • Σχεδιασμός φωτισμού Νύσος Βασιλόπουλος • ενδυματολογική επιμέλεια Φραντζέσκα Μπούτση • Βοηθός Σχεδιαστή φωτισμού Σακάλογλου Τζίνι • Καλλιτεχνική συνεργάτιδα Ελένη Μυλωνά Εξωτερικοί συνεργάτες Φίλιππος Βασιλείου, John Britton, Λήδα Διωχνού, Μερσιάννα Ελευθεριάδου, Κωστής Καλλιβρετάκης, Γιώργος Σιώρας Δεληγιάννης Λήδα Διώχνου • Σύμβουλος ανάπτυξης Ραλλού Αβραμίδου • Οργάνωση & εκτέλεση Παραγωγής Delta Pi • Παραγωγή Cloudsdonthaveshape • Υποστηρικτές πρακτικής χορού “Let’s be comfortable in our own skin” Mykonos Biennale, Island Connect, Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας & Ραϋμόνδου Ντάνκαν, Unplugged Dance

Ανδρονίκη Μαραθάκη & Cloudsdonthaveshape
painfully painless | επώδυνα εύκολο
1 – 3 Ioυλίου
ΠΕΙΡΑΙΩΣ Β

Μια παραγωγή της Cloudsdonthaveshape σε συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου.

Mε την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και του Φεστιβάλ | Με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ

Στο πλαίσιο της πλατφόρμας grape – Greek Agora of Performance

Πληροφορίες και εισητήρια: https://aefestival.gr/festival_events/epodyna-eykolo/

*Η Nαταλία Μαντά είναι SNF ARTWORKS Fellow (2022) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Η περφόρμανς Αερόφυτα εμπνέεται από τα αερόφυτα σε σχέση με την έννοια του ξεριζωμού. Τα αερόφυτα είναι φυτά χωρίς ρίζες που απορροφούν τα θρεπτικά συστατικά τους από τον αέρα και ζουν από την υγρασία της ατμόσφαιρας που τα περιβάλλει χωρίς να χρειάζονται ένα συγκεκριμένο έδαφος για να επιβιώσουν. Η περφόρμανς είναι αφιερωμένη στους μετέωρους ανθρώπους που έχασαν τις ρίζες τους και σε αυτούς που νιώθουν ότι μαραίνονται πριν προλάβουν να ανθίσουν επειδή τα δέντρα που τους φέρουνε δεν έχουν ρίζες. Συνδυάζοντας φωνή και κίνηση εξετάζουμε θέματα όπως η απώλεια, η ευθραυστότητα και η ανθεκτικότητα σε δυσμενείς συνθήκες.

Αερόφυτα
Στελλα Δημητρακοπούλου
Μέγαρο του Ησαΐα (Πατησίων 65, Αθήνα, 104 33)
Πέμπτη 27 Ιουνίου στις 19.00, Σάββατο 1 Ιουλίου στις 20.00.
(Διάρκεια: 45 λεπτά. Είσοδος ελεύθερη)
Στο πλαίσιο του Back to Athens 10 International Art Meeting 2023 | Geometry of racional.

Συντελεστές
Δημιουργία: Στέλλα Δημητρακοπούλου
Εκτέλεση: Αλεξάνδρα Σεραφίμοβιτς, Αιμιλιανή Σταυριανίδου, Στέλλα Δημητρακοπούλου
Καλλιτεχνική συνεργάτης: Ελπίδα Ορφανίδου

*Η Στέλλα Δημητρακοπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellow (2019) στο πεδίο του χορού

Η ανεξάρτητη επιμελήτρια και SNF ARTWORKS Fellow (2021) Ιωάννα Γερακίδη επιμελείται την ατομική έκθεση της Λητώς Κάττου LANDS/SexLife που ανοίγει την Παρασκευή 30 Ιουνίου στον ανεξάρτητο χώρο τέχνης opbo studio .

Στο LANDS/SexLife, η Κάττου επεξεργάζεται τα χαρακτηριστικά και τους συμβολισμούς των Μαντισσών (Mantodea) ως ένα είδος που αντιμετωπίζει τη ζωή μέσω της επιβίωσης, το σεξ ως αντίσταση μέσω του κανιβαλισμού. Μέσα από ένα νέο σώμα έργων από ανάγλυφα (reliefs), η Κάττου αποτυπώνει την κυκλικότητα του χρόνου ως μια α-χρονική δομή, το μοιραίο που αποδίδεται στη γυναικεία ταυτότητα ως παραβολή για την προστασία της ζωής και το τοπίο ως μέσο για την αλλαγή των κυρίαρχων γεωπολιτικών αφηγήσεων.

Στο LANDS/SexLife χαρτογραφείται ένας ατέρμονος και ανοίκειος κόσμος, προσκαλώντας το κοινό να τον βιώσει σαν μια πράξη ξεμυαλίσματος που θα αποκαλύψει διαφορετικές επιθυμίες, έρωτες, επιτυχίες και ασφαλείς χώρους. Στα εγκαίνια της έκθεσης θα ενεργοποιηθεί αυτό το παράλληλο, ανεξερεύνητο σύμπαν μέσα από μία ongoing performance που θα συνομιλεί με τα έργα της Κάττου, λειτουργώντας σαν ένα άλλο μάντρα για την είσοδο του κοινού στον κόσμο της αλλότητας.

Η Λητώ Κάττου (Λευκωσία, 1990) είναι εικαστικός με έδρα την Αθήνα. Το έργο της διαπραγματεύεται κατανοήσεις της υλικότητας και της υποκειμενοποίησης διά μέσου της διαχείρισης πρακτικών που εκτείνονται από την ψηφιακή παραγωγή έως της θερμοχημικές επεξεργασίες. Η πρακτική της εγείρει ερωτήματα για την σχέση ανθρώπων, ζώων, περιβάλλοντος και τεχνολογίας, ετερότητας και συμβίωσης.

Η Κάττου έχει λάβει τα βραβεία Ducato Prize 2019 και το Νew Positions Award της Art Cologne το 2018 και έχει υπάρξει η προσκεκλημένη καλλιτέχνης στο Fonderia Battaglia Residency, Fondation Thalie Residency, ArtHub Copenhagen, PCAI Residency και στο 89plus Google Residency 2017. Πρόσφατες ατομικές εκθέσεις έχουν παρουσιαστεί στo Fondazione Pomodoro, στο ΙCA | Institue of Contemporary Art στο Μιλάνο, στο TRANEN στη Κοπεγχάγη, στην Duarte Sequeira Gallery Μπράγκα, T293 Ρώμη, Artothek Κολωνία, Μουσείο Μπενάκη Αθήνα, Point Centre for Contemporary Art, Λευκωσία. Μεταξύ άλλων έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις σε χώρους τέχνης, γκαλερί και μουσεία όπως στο SAVVY Contemporary Βερολίνο, στο Ίδρυμα Ωνάση, στην 7η Μπιενάλε της Αθήνας, στο Ludwig Muzeum Βουδαπέστη, Nottingham Contemporary, Kraupa-Tuskany Zeidler Βερολίνο, Μουσείο Μπενάκη και Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Αθήνα.

www.litokattou.com

Λητώς Κάττου
LANDS/SexLife
Επιμέλεια: Ιωάννα Γερακίδη

Συντελεστές περφόρμανς:
Ρούχα: 2WO+1NE=2
Make up / Μαλλιά: Σοφία Κοσσάδα
Περφόρμερς: Ελένη Αλεξοπούλου, Άννα Ανουσάκη, Λήδα Δάλλα, Σταύρος Καστρινάκης, Κωνσταντίνα Μπάρκουλη, Ραφαήλ Σιδηρόπουλος, Τζωρτζίνα Χολέβα

Πληροφορίες:
opbo studio, Φίλωνος 86, Πειραιάς, 18536
Εγκαίνια έκθεσης: Παρασκευή 30 Ιουνίου 2023, 20.00-22.00
Διάρκεια έκθεσης: 30 Ιουνίου – 27 Ιουλίου 2023
Ωράριο λειτουργίας: Τετάρτη – Σάββατο, 12.00-20.00
Είσοδος Ελεύθερη
opbostudio.com | Instagram | Facebook

*Η Ιωάννα Γερακίδη και η Κωνσταντίνα Μπάρκουλη είναι SNF ARTWORKS Fellows

Ο Δήμος Αθηναίων παρουσιάζει την έκθεση «Encore: νέα ελληνική ζωγραφική» στην Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, από τις 27 Ιουνίου έως τις 10 Σεπτεμβρίου 2023. Στην έκθεση, που διοργανώνεται από τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ), περιλαμβάνονται έργα 33 ζωγράφων έως περίπου 40 ετών. Το κριτήριο δεν είναι αυστηρά ηλικιακό αλλά κατά κύριο λόγο αισθητικό: η έκθεση αναζητά νέες μορφές, γλώσσες και χειρονομίες, καλλιτέχνες που διερευνούν καινούργιους, συναρπαστικούς και αναπάντεχους δρόμους στη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην υψηλήI ζωγραφική ποιότητα και, παράλληλα, επιδιώκει να προτείνει μεθοδολογικάI εργαλεία για την κατανόηση και την αξιολόγηση της σύγχρονης ελληνικής
ζωγραφικής.

Η έκθεση έχει προκύψει από συστηματική έρευνα πεδίου, επισκέψεις στα εργαστήρια και εκτεταμένες συζητήσεις με τους καλλιτέχνες. Λαμβάνει δομικά υπόψη της τον τρόπο με τον oποίο οι ίδιοι οι ζωγράφοι σκέφτονται το παρόν και την ιστορικότητα τόσο του έργου τους όσο και ευρύτερα της σύγχρονης ζωγραφικής.

Η έκθεση διοργανώθηκε σε μια πρώτη έκφανσή της το 2021 στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αγίου Νικολάου Λασιθίου και στη Δημοτική Πινακοθήκη Αγίου Νικολάου. Περιλάμβανε 21 ζωγράφους και στόχος της ήταν να δοκιμαστούν στην εκθεσιακή πράξη οι ερευνητικές ιδέες των επιμελητών. Επιμελητές της πρώτης έκφανσης ήταν η Δρ. Ελένη Κούκου, ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια εκθέσεων και σύμβουλος συλλογών του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, και ο Θεόφιλος Τραμπούλης, συγγραφέας, επιμελητής εκθέσεων και σύμβουλος εκδόσεων του ΕΜΣΤ. Στη δεύτερη έκφανσή της, στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, η επιμελητική ομάδα διευρύνεται με την προσθήκη του Χριστοφόρου Μαρίνου, ιστορικού
τέχνης και επιμελητήIεκθέσεων και δράσεων του ΟΠΑΝΔΑ.

Η έκθεση «Encore» φιλοδοξεί να αποτελέσει μείζον καλλιτεχνικό γεγονός. Θα θέσει τη ζωγραφική στο κέντρο της συζήτησης για τη σύγχρονη τέχνη. Θα αναδείξει τα κεντρικά θέματα που απασχολούν τους συγχρόνους ζωγράφους και θα συστήσει τους νεότερους από αυτούς στο ευρύτερο ελληνικό κοινό. Επιπλέον, σε μια εποχή που οι ιδιωτικές και δημοσιές χρηματοδοτήσεις για τον πολιτισμό επιμένουν στην υποστήριξη εφήμερων και άυλων έργων, η έκθεση θα επικεντρωθεί στην υλικότητα της ζωγραφικής.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες/καλλιτέχνιδες:
Ιλεάνα Αρναούτου, Κωνσταντίνος Γιώτης, Νίκη Γκουλέμα, Γιώργος Γύζης, Ειρήνη Ευσταθίου, Ανέστης Ιωάννου, Αλεξία Καραβέλα, Στέλιος Καραμανώλης, Ανδρέας Ράγκναρ Κασάπης, Παναγιώτης Κεφαλάς, Κική Κολυμπάρη, Γιώργος Κόντης, Καρολίνα Κρασούλη, Αριστείδης Λάππας, Βαρβάρα Λιακουνάκου, Άγγελος Μεργές, Νίκος Μόσχος, Ελένη Μπαγάκη, Αναστασία Παύλου, Δημήτρης Ρεντούμης, Δαυίδ Σαμπεθάι, Κατερίνα Σάρρα, Νικόλας Σημαντηράκης, Γιώργος Σταμκόπουλος, Σοφία Στεβή, Αντώνης Στοαντζίκης, Αναστάσης Στρατάκης, Sasha Streshna, Αντρέα Τζούροβιτς, Νίκος Τοπαλίδης, Στέλλα Τσουματίδου, Georgia Fambris, ΚΕΖ

ENCORE
Νέα ελληνική ζωγραφική
Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων
27 Ιουνίου – 10 Σεπτεμβρίου 2023
Επιμέλεια έκθεσης:
Ελένη Κούκου, Χριστόφορος Μαρίνος, Θεόφιλος Τραμπούλης

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 27 Ιουνίου 2023, 18:00-22:00
Διάρκεια έκθεσης: 27 Ιουνίου – 10 Σεπτεμβρίου 2023
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Σάββατο 11:00 – 19:00, Κυριακή 10:00 – 16:00, Δευτέρα κλειστά
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη
Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων
Λεωνίδου & Μυλλέρου, Πλ. Αυδή, Μεταξουργείο
Πληροφορίες: 210 5202420| www.opanda.gr
Χορηγός εγκαινίων: Rouvalis Winery

Oι Ιλεάνα Αρναούτου, Κωνσταντίνος Γιώτης, Νίκη Γκουλέμα, Ειρήνη Ευσταθίου, Ανέστης Ιωάννου, Αλεξία Καραβέλα, Ανδρέας Ράγκναρ Κασάπης, Γιώργος Κόντης, Καρολίνα Κρασούλη, Αριστείδης Λάππας, Ελένη Μπαγάκη, Αναστασία Παύλου, Κατερίνα Σάρρα, Σοφία Στεβή, Sasha Streshna και Αντρέα Τζούροβιτς είναι SNF ARTWORKS Fellows.

Στην ατομική της έκθεση στην γκαλερί Kalfayan, η Sasha Streshna παρουσιάζει μια νέα σειρά ελαιογραφιών που συνεχίζουν την έρευνά της πάνω στην παράδοση της ιστορικής δυτικής ζωγραφικής, εστιάζοντας κυρίως σε αναπαραστάσεις βίας, καταστολής και εξουσίας.

Για την νέα αυτή σειρά η Streshna αντλεί υλικό από τις εικονογραφήσεις σοβιετικών σχολικών βιβλίων ιστορίας. Συγκαλύπτοντας τα στοιχεία που θα επέτρεπαν στον θεατή να αναγνωρίσει το απεικονιζόμενο γεγονός, η Streshna μεταπλάθει τις εικόνες σε ζωγραφική γλώσσα με υπαινικτικά περιγράμματα και χρωματική παλέτα χωρίς φαινομενικά υψηλές εντάσεις. Πραγματεύεται έτσι ιστορίες εξεγέρσεων, ανυπακοής και ρήξεων περισσότερο ως ασαφείς αναμνήσεις και ψυχικά φορτία παρά ως συγκεκριμένα συμβάντα.Ο Devon Loch, από τον οποίον παίρνει η έκθεση το όνομά της, ήταν ένα φημισμένο βρετανικό άλογο κούρσας. Στο Grand National του Ηνωμένου Βασιλείου, το 1956, ο Devon Loch, λίγο πριν να τερματίσει πρώτος, σταμάτησε και ξάπλωσε ακίνητος στο χώμα, αφήνοντας τα άλλα άλογα να τον προσπεράσουν. Η έκφραση to do a Devon Loch δηλώνει έκτοτε στη Βρετανία την απρόσμενη αποτυχία μπροστά στο ενδεχόμενο της νίκης. Αν και σε πρώτο επίπεδο, ο τίτλος αυτός υπαινίσσεται μια αδυναμία τόσο της ζωγραφικής όσο και της πολιτικής πράξης να κατανοήσουν και να μεταπλάσουν τον κόσμο, ωστόσο αφήνει να εννοηθεί πως η ανυπακοή είναι πάντα μια από τις ύψιστες εκφράσεις αυτοδιάθεσης και ελεύθερης βούλησης. Η ασαφής ανάμνηση είναι συγχρόνως και ένα ανοιχτό ενδεχόμενο για το μέλλον.

Sasha Streshna
Devon Loch
28 Ιουνίου – 16 Σεπτεμβρίου 2023
Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν στις 28 Ιουνίου 2023 (19.00 – 22.00)

KALFAYAN GALLERIES | ΑΘΗΝΑ
Χάρητος 11, Κολωνάκι

Η K-Gold Temporary Gallery γιορτάζει το καλοκαίρι του 2023 τη δέκατη επέτειο δράσης της στη Λέσβο, σημειώνοντας έναν ολοκληρωμένο καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό προγραμματισμό, σε συνεργασία με καταξιωμένους δημιουργούς και οργανισμούς. Το κοινωνικό αυτό πείραμα αγκαλιάστηκε θερμά από την τοπική κοινωνία και έφερε την τέχνη κοντά σε όλους, αναδεικνύοντας εμφατικά πως ο σύγχρονος πολιτισμός μπορεί να αποτελέσει καταλύτης για το γίγνεσθαι των ελληνικών νησιών.

Η έκθεση «ΔΕΚΑ», σε επιμέλεια του Νικόλα Βαμβουκλή, αναπτύσσεται ως ένα πρόγραμμα προβολών με αντιπροσωπευτικά έργα μερικών από τους σημαντικότερους εικαστικούς και χορογράφους διεθνώς, οι οποίοι πειραματίστηκαν με το βίντεο και το φιλμ για να καταγράψουν το σώμα σε κίνηση.

Συγκεκριμένα, η έκθεση διερευνά την επιτελεστικότητα στην κινούμενη εικόνα, επανεξετάζοντας έννοιες που διατρέχουν προηγούμενες διοργανώσεις της Gallery. Σκέψεις γύρω από τη μεταμόρφωση, την πίστη, τη φροντίδα, την έμφυλη ταυτότητα και το ταξίδι επεξεργάζονται εκ νέου σε μια προσπάθεια να δημιουργηθούν εναλλακτικοί τόποι συνάντησης μέσα από υβριδικές οπτικοακουστικές αφηγήσεις.

Η επιλογή των δέκα πρωτοποριακών έργων, από τη δεκαετία του 1970 έως σήμερα, εισάγει το θεατή σε μια μοναδική ατμόσφαιρα θεατρικότητας και τελετουργίας, ενώ ταυτόχρονα γιορτάζει την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε τις ανθρώπινες σχέσεις στο «εδώ και τώρα». Η κάμερα λειτουργεί όχι μόνο ως ένα επαναστατικό εργαλείο τεκμηρίωσης των άυλων κι εφήμερων καλλιτεχνικών πρακτικών, αλλά προβάλλει, επίσης, το σώμα ως μέσο αντίστασης και διεκδίκησης στα όρια τέχνης, πολιτικής και ακτιβισμού. Οι προσεγγίσεις αυτές καθιστούν σαφές πως η περφόρμανς αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας.

Πέρα από τις προβολές, η αυλή της Gallery φιλοξενεί μια ηχητική εγκατάσταση του Αμερικανού καλλιτέχνη και συνθέτη Cory Arcangel, ο οποίος μελετά την τεχνολογία της μουσικής και τον αντίκτυπό της στη σύγχρονη τέχνη. Η σουίτα «24 Χοροί για Ηλεκτρικό Πιάνο» βασίζεται σε house και techno riffs, ενώ παρουσιάστηκε σε μια παγκόσμια περιοδεία που περιελάμβανε τη Φιλαρμονική του Βερολίνου και το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη.

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της έκθεσης «ΔΕΚΑ» πραγματοποιείται από το βιωματικό πολυχώρο τέχνης «Λευκό Χαρτί» στη Μυτιλήνη με δημιουργικά εργαστήρια, σε επιμέλεια των Μαρί Μουσταϊζή και Μιχάλη Μεϊμάρογλου. Περισσότερες πληροφορίες θα ανακοινωθούν στα κοινωνικά δίκτυα.

Καλλιτέχνες: Marina Abramović, Allora & Calzadilla, Cory Arcangel, Vanessa Bee-croft, Mats Ek, William Forsythe, Liam Gillick & Gelatin, Maria Lassnig, Anna Maria Maiolino, Li Ran, Pipilotti Rist

*O Νικόλας Βαμβουκλής είναι SNF ARTWORKS Fellow (2021) στο πεδίο της επιμέλειας εικαστικών τεχνών.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

«ΔΕΚΑ»
K-Gold Temporary Gallery
10 χρόνια σύγχρονης τέχνης στη Λέσβο
21-30 Ιουλίου 2023

Ωράριο λειτουργίας: 11:00-14:00 και 19:00-22:00
Είσοδος ελεύθερη

Εγκαίνια έκθεσης: Παρασκευή 21 Ιουλίου, 20:00
Ο δημόσιος χώρος έξω από τη Gallery πλημμυρίζει από δυναμικά beats και παραδοσιακές γεύσεις σε ένα πάρτυ που γεφυρώνει τη σύγχρονη μουσική με την τοπική γαστρονομία.

Για τα εγκαίνια, θα υπάρχει δωρεάν λεωφορείο μετ’ επιστροφής από τη Μυτιλήνη. Αναχώρηση από το σταθμό υπεραστικών λεωφορείων, την Παρασκευή 21 Ιουλίου στις 19:00. Κρατήσεις: 6942202222

Διεύθυνση: Αγία Παρασκευή, 81102 Λέσβος
Τηλέφωνο: 6942202222
Website: kgoldtemporarygallery.tumblr.com
E-mail: [email protected]
Social Media: @kgoldtemporarygallery

Κ-GOLD TEMPORARY GALLERY

H K-Gold Temporary Gallery φέρνει τη σύγχρονη τέχνη και τον πολιτισμό σε επαφή με το ευρύ κοινό μέσα από εκθέσεις, περφόρμανς, προβολές, προγράμματα φιλοξενίας καλλιτεχνών, εκπαιδευτικές δράσεις και εκδόσεις. Είναι ιδρυτικό μέλος του Μεσογειακού δικτύου MIRAMAR ενώ συνεργάζεται με το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ

Από τις 7 Ιουλίου έως και τις 30 Σεπτεμβρίου, η 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης παρουσιάζει την διεθνή ομαδική έκθεση Μυστήριο 3 | Ελευσίνα Mon Amour: Αναζητώντας τον Τρίτο Παράδεισο, σε επιμέλεια της Κατερίνας Γρέγου, καλλιτεχνικής διευθύντριας του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), με τη συμμετοχή 16 καλλιτεχνών από εννέα χώρες, η πλειοψηφία των οποίων έχουν δημιουργήσει νέα έργα για την έκθεση.

Η έκθεση προτείνει μια κοινωνικοπολιτική ανάγνωση της Ελευσίνας και της ευρύτερης περιοχής του Θριάσιου πεδίου, εμπνευσμένη από το βιβλίο Storming the Gates of Paradise: Landscapes for Politics (2008) της συγγραφέα, ιστορικού, περιβαλλοντολόγου και ακτιβίστριας Rebecca Solnit, η οποία προσεγγίζει την πολιτική μέσω της κοινωνικής ανάλυσης του τόπου και του τοπίου. Η έκθεση λαμβάνει επίσης υπόψη της το ιστορικό παρελθόν, το οποίο έχει συμβάλει καθοριστικά στη σημερινή ταυτότητα της πόλης. Συρράπτει μνήμη και εμπειρία, χώρο και χρόνο, παρελθόν και παρόν και προτείνει επιπλέον μια ψυχογεωγραφική ανάλυση της πόλης.

Πολλοί από τους καλλιτέχνες της έκθεσης εξερευνούν συγκεκριμένα κεφάλαια της ιστορίας και του παρόντος –δημόσιου αλλά και ιδιωτικού– της Ελευσίνας και πραγματεύονται τα τραύματα και τις προσδοκίες της, και το πώς αυτά συχνά συνδέονται μεταξύ τους. Αν και τα περισσότερα έργα έχουν ως αφετηρία τον ίδιο τον τόπο της Ελευσίνας, το νόημα και η σημασία τους δεν περιορίζεται σε αυτόν, αλλά σχετίζεται με ευρύτερα σύγχρονα κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και γεωπολιτικά ζητήματα και διαδικασίες που αφορούν τόπους σε μετάβαση και μετασχηματισμό αλλά και την σημερινή παγκοσμιοποιημένη συνθήκη. Η πόλη της Ελευσίνας, χαρακτηριστική μεταβιομηχανική περίπτωση, είναι ιδανικό μέρος για να διερευνηθούν μερικές από τις σημαντικότερες σύγχρονες παγκόσμιες διαδικασίες και μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα της εποχής μας: από την οικονομική αναδιάρθρωση, τις ραγδαίες αλλαγές στην παραγωγική οικονομία και την εργασία, μέχρι το οικολογικό-περιβαλλοντικό ζήτημα, τη μετανάστευση, την πολιτειότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, και την πολιτιστική ταυτότητα. Το Μυστήριο 3 Ελευσίνα Mon Amour στόχο έχει –όπως αναφέρει και η Solnit στο βιβλίο της– να αποκαλύψει “την ομορφιά στο πιο σκληρό τοπίο και τον πολιτικό αγώνα στη φαινομενικά πιο γαλήνια θέα”, συνδέοντας την πολιτική, την ποιητική και την αισθητική.

Παραλλάσσοντας τον τίτλο της εμβληματικής ταινίας Hiroshima Mon Amour (Χιροσίμα αγάπη μου, 1959) του Alain Resnais, η έκθεση κοιτάζει προς αλλά και πέρα από την προφανή κληρονομιά μιας καταστροφής –στην περίπτωση της Ελευσίνας, όχι από τον πόλεμο όπως στην ταινία του Resnais, αλλά από τη βαριά βιομηχανία– και φέρνει επίσης στο προσκήνιο εκδηλώσεις ανθεκτικότητας, αλληλεγγύης, ελπίδας, αναγέννησης και συγκρότησης κοινοτήτων.

Τα ερωτήματα που θέτει η ταινία του Resnais είναι πάντα θεμελιώδη και υπό διαρκή διαπραγμάτευση: πρέπει να ξεχάσουμε το παρελθόν για να προχωρήσουμε στο μέλλον; Ή μήπως πρέπει να αναμετρηθούμε με το παρελθόν για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το μέλλον; Η Ελευσίνα, με τα στρώματα της ιστορίας της και τη μελλοντική βιομηχανική αρχαιολογία της, μοιάζει το ιδανικό μέρος για να θέσει κανείς αυτά τα ερωτήματα. Αν η ταινία Hiroshima Mon Amour διερευνούσε έναν συναισθηματικά εύθραυστο μεταπολεμικό κόσμο, η έκθεση Μυστήριο 3 Elefsina Mon Amour στρέφει το βλέμμα σε έναν μεταβιομηχανικό κόσμο σε μετάβαση, μετέωρη αβεβαιότητα και προσμονή.

Μέσα στην έκθεση θα παρουσιαστεί ταυτόχρονα μια αρχειακή έκθεση, σε επιμέλεια της Δώρας Βασιλάκου, με τίτλο Αισχύλεια: Ένα ΄Αρχειο Μνήμης που εστιάζει στη σύνδεση του φεστιβάλ Αισχυλείων με τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία από την ίδρυση του μέχρι και το 2016, χρονιά που η Ελευσίνα ανακηρύσσεται Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Μέσα από αρχειακό υλικό, αναδεικνύεται η πλούσια πολιτιστική παρακαταθήκη και παράδοση που άφησε ο θεσμός των Αισχυλείων στην Ελευσίνα και στους κατοίκους της και υπογραμμίζεται η σημαντικότητα του θεσμού ως προάγγελος της Ελευσίνας ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης.

Συντελεστές:
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Κατερίνα Αποστολίδου / Βαγγέλης Βλάχος / Μαρίνα Γιώτη / Αναστασία Δούκα / Mahdi Fleifel / Ιgor Grubic / Aglaia Konrad / Ναταλία Μαντά / Adrian Paci / Şerban Savu / Sphinxes (Ιωάννα Τσάκαλου & Μάνος Φλέσσας) / Μαρία Τσάγκαρη / Δημήτρης Τσουμπλέκας / Μαριάννα Χριστοφίδου / Maarten Vanden Eynde

Καλλιτεχνική διεύθυνση & επιμέλεια: Κατερίνα Γρέγου
Βοηθός επιμελήτρια: Δώρα Βασιλάκου
Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός: Θάλεια Μέλισσα
Σύμβουλος έρευνας: Γιώργος Σκιάνης
Εκτέλεση Παραγωγής: Γιώργος Ευσταθουλίδης – Constructivist Exhibitions & Αντωνία Χαντζή
Συντονισμός έργου: Ζωή Μoυτσώκου – Διεύθυνση Σύγχρονης Τέχνης 2023 Ελευσίς, Αναστασία Τσοπελάκη – αρχιτέκτων

Πληροφορίες:
Ημερομηνίες: 7 Ιουλίου έως 30 Σεπτεμβρίου 2023
Εγκαίνια: 7 Ιουλίου 2023 | 19.00
Χώροι: Παλαιό Ελαιουργείο, X-Bowling Art Center / ατομική παρουσίαση του έργου της Aglaia Konrad.

Είσοδος ελεύθερη

Μία παραγωγή της 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης
Με την υποστήριξη του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ)

*Oι Αναστασία Δούκα, Ναταλία Μαντά και Μαρία Τσάγκαρη είναι SNF ARTWORKS Fellows.

Τα L’après midi d’un faune (Παρίσι 1912), Grand pas classique (Παρίσι 1949) και Tchaikovsky Pas de Deux (Νέα Υόρκη 1960), τρία εμβληματικά, μικρής διάρκειας “μπαλέτα” μπαίνουν στο μικροσκόπιο και ανασυντίθενται, ως χορογραφικό κολάζ, σε μια νέα σκηνική πρόταση.

Τι συνιστά σήμερα «χορευτικό ζευγάρι»; Το Repair είναι ένα κουαρτέτο που εστιάζει στην έννοια του ζευγαριού (γαλ. pas de deux) και σε διαφορετικές εκφάνσεις του στην ιστορία του μπαλέτου. Ο δίσημος τίτλος Repair δηλώνει την πρόθεση «αποκατάστασης» των ετερόφυλων ντουέτι και των χορογραφικών στρατηγικών που τα χαρακτηρίζουν. Υποδηλώνει ταυτόχρονα, ως λογοπαίγνιο («re-pair»), την «ανα-ζευγοποίηση» μεταξύ της ομάδας. Με τεχνική ευλάβεια και λεπτομέρεια, οι ιστορικές μουσικές και χορογραφίες παρουσιάζονται σε νέα «ενορχήστρωση» και το συνθετικό εγχείρημα προσδοκά να εφεύρει μία καινούργια σχέση μεταξύ τους.

Χορογραφία: Δημήτρης Μυτιληναίος
Μουσική: Λάμπρος Πηγούνης
Σχεδιασμός φωτισμών: Δημήτρης Κασιμάτης
Κοστούμια : Άγγελος Μέντης
Μακιγιάζ – Κομμώσεις: Ιωάννα Λυγίζου
Βοηθός χορογράφου: Έλενα Νοβάκοβιτς
Ερμηνεύουν: Αμαλία Κοσμά, Pierre Magendie, Κωνσταντίνα Μπάρκουλη-Γάβρη, Δημήτρης Μυτιληναίος
Παραγωγή: howtomakeyourlifeharder
Εκτέλεση παραγωγής: Όλγα Τσατσούλη

Mε την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ

Δημήτρης Μυτιληναίος | Repair

8 ΙΟΥΛΙΟΥ
20:00
8 ΙΟΥΛΙΟΥ
22:00
9 & 10 ΙΟΥΛΙΟΥ
21:00
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

*O Δημήτρης Μυτιληναίος και η Κωνσταντίνα Μπάρκουλη-Γάβρη είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο του χορού.

Η ΔΗΩ σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων της Χίου παρουσιάζει Το Παρελθόν Είναι μια Ξένη Χώρα, μια ομαδική έκθεση μεγάλης κλίμακας που θα στηθεί ανάμεσα σε δύο ιστορικά μνημεία εντός του Κάστρου της Χίου, το Τέμενος Χαμιδιέ και τα Οθωμανικά Λουτρά, και τα δύο κληρονομιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η έκθεση προσκαλεί δώδεκα καλλιτέχνες από την Ελλάδα, την Τουρκία, τον Λίβανο, το Ιράν και την Κύπρο να αναστοχαστούν πάνω στις παλίμψηστες ιστορίες του νησιού και να εξετάσουν τους διασυνοριακούς πολιτισμούς, τα συλλογικά τραύματα και τις μορφές της ίασης.

Σε οκτώ από τους δώδεκα συμμετέχοντες καλλιτέχνες ανατέθηκε να δημιουργήσουν νέα έργα για την έκθεση, αντλώντας έμπνευση από την ιστορία των χώρων, τη συλλογική μνήμη του νησιού και τη σύνδεση μεταξύ της ιστορίας των λαών της Ανατολικής Μεσογείου και της παγκόσμιας κοινότητας. Μέσα από οκτώ in situ νέα έργα, τέσσερα υπάρχοντα έργα και μια πλειάδα μέσων –όπως γλυπτά, πίνακες, υφάσματα, κεραμικά, εγκαταστάσεις και φωτογραφία– οι προσκεκλημένοι καλλιτέχνες προσεγγίζουν τις συγκρουσιακές ιστορικές φαντασιώσεις και τη μνήμη που αυτές κατασκευάζουν. Αντιστεκόμενοι στις γεωπολιτικές ανησυχίες, οι καλλιτέχνες διαμορφώνουν διαπολιτισμικές οικειότητες και αναδεικνύουν τη συλλογική αλληλεγγύη και συγγένεια, ενώ παράλληλα ενισχύουν μορφές αναπαράστασης και συμμετοχικότητας στον ποικιλόμορφο κοινωνικό ιστό της Χίου.

Η έκθεση αποτελεί φόρο τιμής στη γενεαλογία των μνημείων και διερευνά τις ιστορικές τομές και τις συνδέσεις με τα τρέχοντα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα στις γειτονικές περιοχές της νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Το Τέμενος Χαμιδιέ (ή Μπαϊρακλί Τζαμί) ανοικοδομήθηκε προς τιμήν των θυμάτων του σεισμού της Χίου του 1881, και των καταστροφικών συνεπειών του, ο οποίος επηρέασε σε μεγάλο βαθμό ολόκληρο το νησί, συμπεριλαμβανομένων των δύο εκθεσιακών χώρων. Οι πρόσφατοι καταστροφικοί σεισμοί στην Τουρκία και στη Συρία δημιουργούν αναπόφευκτα συνειρμούς με το παρελθόν του νησιού, συνδέοντας αυτές τις φυσικές καταστροφές με τα κοινωνικοπολιτικά τους επακόλουθα. Η έκθεση αναδεικνύει τον διαρκή αντίκτυπο τέτοιων γεγονότων σε ευάλωτες κοινότητες μέσα στον χρόνο και προσφέρει έναν χώρο για το πένθος, τον θρήνο και τον προβληματισμό σχετικά με την ανθρώπινη κατάσταση που μας ενώνει όλους με το παρελθόν, αλλά και με το εδώ και το τώρα, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει την ανθεκτικότητα του ανθρώπινου είδους και την ισχυρή αφηγηματική ικανότητα των τοπικών κοινοτήτων που εμπλουτίζει το αφήγημα της παγκόσμιας κοινότητας. Από την άλλη πλευρά, τα Λουτρά λειτούργησαν ως τόπος πολιτιστικών και κοινωνικών ανταλλαγών και ως τόπος εξαγνισμού στη ζωή των κατοίκων του Κάστρου της Χίου κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κατά τον 20ό αιώνα, και οι δύο χώροι, τα Λουτρά και το Τέμενος, χρησιμοποιήθηκαν ως καταφύγιο για τους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία στο πλαίσιο της ανταλλαγής πληθυσμών. Σήμερα, η κινητικότητα στις οδούς της Ανατολικής Μεσογείου, οδήγησε στην προσωρινή φιλοξενία προσφύγων στην είσοδο του Κάστρου, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τους χώρους διεξαγωγής των εκδηλώσεων, πριν την εγκατάστασή τους στις εγκαταστάσεις hot spot έξω από την πόλη της Χίου.

Η έκθεση δανείζεται τον τίτλο της από την εναρκτήρια φράση: «Το παρελθόν είναι μια ξένη χώρα· εκεί τα πράγματα γίνονται αλλιώς», στο μυθιστόρημα του L.P. Hartley Ο Μεσάζων, που εκδόθηκε το 1953. Η φράση έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς σε άλλες δημοσιεύσεις, προβολές, ταινίες, ομιλίες, μουσικά άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένων των απομνημονευμάτων της Zeba Talkhani για το πώς μεγάλωσε στη Σαουδική Αραβία και την πορεία της προς την ελευθερία μέσω της εκπαίδευσης στην Ινδία, στη Γερμανία και στην Αγγλία. Η πολλαπλότητα της προέλευσης του τίτλου, και η συγκεκριμενοποίηση στο πλαίσιο της Χίου, παρέχουν νέα νοήματα για το πώς αντιμετωπίζουμε το παρελθόν, το παραγνωρισμένο και το ξεχασμένο.

Η ΔΗΩ και το Θερινό Πρόγραμμα 2023 έχουν λάβει γενναιόδωρη υποστήριξη από τους:
Μεγάλοι Δωρητές: Στάμος Ι. Φαφαλιός, Θεόδωρος Φατσής & Μαρία Απόδιακου, Γιάννης Σκούφαλος & Μαρία Καλομενίδου, Δωρητές: Κωνσταντίνος & Χριστίνα Λογοθέτη, Υποστηρικτής: Ειρήνη Παναγοπούλου, Νέοι Δωρητές: Τίνα Λιβανού, Κωνσταντίνος Παυλέας και Ευγενία Βανδώρου.
Συνδρομητική υποστήριξη από τον Αλέξη Χαϊδά και το Ίδρυμα Αγγελικούση.
Με την υποστήριξη: OUTSET
Χορηγός: THE FABULOUS GROUP

Τοποθεσία Εκθεσιακών Χώρων: Χαμιδιέ Τζαμί και Οθωμανικά Λουτρά, Κάστρο της Χίου, Χώρα Χίου, 82 100, Ελλάδα
Ωράριο λειτουργίας
Οθωμανικά Λουτρά: καθημερινά 8:30 – 15:30 εκτός Τρίτης
Χαμιδιέ Τζαμί: καθημερινά 10:00 – 15:30 εκτός Τρίτης

Είσοδος ελεύθερη

Εγκαίνια: 8 Ιουλίου, 18:30 – 21:00
Ζωντανή περφόρμανς στις 8 Ιουλίου στις 19:30 στον αύλειο χώρο των Οθωμανικών Λουτρών από την καλλιτέχνιδα της Σειράς Αναθέσεων της ΔΗΩ, Saskia Calderón.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΘΕΣΙΑΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

Τέμενος Χαμιδιέ ή Μπαϊρακλί Τζαμί
Το τέμενος Χαμιδιέ ή Μπαϊρακλί Τζαμί οικοδομήθηκε το 1892 ως φόρος τιμής στα θύματα του καταστροφικού σεισμού της Χίου το 1881. Βρίσκεται στο κέντρο του Κάστρου της Χίου και χτίστηκε στη θέση μιας χριστιανικής εκκλησίας. Ένας μιναρές βρισκόταν στη δυτική γωνία του κτιρίου της πλατείας, αλλά δυστυχώς δεν έχει αποκατασταθεί. Το σημερινό μνημείο είναι ένα μονόχωρο κτίριο, καλυμμένο εξωτερικά με κεραμοσκεπή και εσωτερικά με έναν κλειστό, ξύλινο, γυψοκτιστό θόλο. Στο εσωτερικό του τζαμιού υπάρχει επίσης ένα Μιχράμπ που υποδεικνύει την κατεύθυνση της Κάαμπα στη Μέκκα προς την οποία οι μουσουλμάνοι πρέπει να κοιτούν όταν προσεύχονται. Στην οροφή υπάρχει η ημισέληνος που συμβολίζει το Ισλάμ. Πάνω από την είσοδο υπάρχει μια μαρμάρινη οθωμανική επιγραφή. Το τζαμί έχει κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο και έχει αποκατασταθεί από την Εφορεία Αρχαιοτήτων της Χίου προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως πολιτιστικός χώρος και να φιλοξενήσει πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η έκθεση της ΔΗΩ είναι η πρώτη εκδήλωση που θα φιλοξενηθεί στο Τζαμί μετά την ολοκλήρωση της αποκατάστασης.

Οθωμανικά Λουτρά
Τα Οθωμανικά Λουτρά, το μεγαλύτερο χαμάμ στο Κάστρο της Χίου, αποτελούν ζωντανή μαρτυρία της οθωμανικής κατοχής, αν και υπάρχουν πηγές που πιστοποιούν την ύπαρξή τους από την εποχή ακόμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο μεγάλος σεισμός του 1881, ωστόσο, προκάλεσε μεγάλες ζημιές στο μεγαλύτερο μέρος του νησιού, συμπεριλαμβανομένων των Λουτρών. Στην αριστερή πλευρά του χώρου υπάρχει η είσοδος, ο χώρος υποδοχής και τα «αποδυτήρια». Στη συνέχεια, ο επισκέπτης αντικρίζει τη μεγάλη αίθουσα με τον κεντρικό θόλο, διακοσμημένη με γείσα και άλλα στοιχεία που αποπνέουν τη δόξα της οθωμανικής εποχής. Στον θόλο ανοίγονται οπές από τις οποίες εισέρχεται το φως του ήλιου, ενώ υπάρχει ένα τρίτο δωμάτιο, όπου βρίσκονται οι πηγές του νερού. Η αποκατάσταση έφερε στο φως περίπου 800 χρωματιστά και διακοσμημένα πλακίδια. Μετά την ολοκλήρωση της αποκατάστασης, τα Λουτρά είναι ανοικτά στο κοινό ως μνημείο.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΩ

Η ΔΗΩ είναι ένας εναλλακτικός φορέας με έδρα τη Χίο. Εξερευνά τη θεσμικότητα ως μια ζωντανή πολυμορφικότητα σε συνεχή ροή. Το πρόγραμμά της αναπτύσσεται σε κυκλικές χρονικές κλίμακες μέσα από παρεμβάσεις που λαμβάνουν τη μορφή αναθέσεων, εκθέσεων ή καλλιτεχνικών φιλοξενιών.

Στηριζόμενη στις αξίες της ενσυναίσθησης, της εμπιστοσύνης και της γενναιοδωρίας, η ΔΗΩ έχει δεσμευτεί να ενθαρρύνει τον διεθνικό διάλογο και να στηρίξει την υπάρχουσα πολιτισμική υποδομή του νησιού. Ως μια μη χωρική πολιτισμική οντότητα, η οργάνωση λειτουργεί σε όλη την έκταση του νησιού, σε συνεργασία με τα τοπικά μουσεία και τους συνεταιρισμούς, με μη θεσμικούς χώρους και τη δημόσια σφαίρα. Ερευνητικές θεματικές ανακύπτουν από τις πολυεπίπεδες ιστορικές, κοινωνικές και πολιτισμικές ρίζες του νησιού και επεκτείνονται πέρα από τα γεωγραφικά του όρια, μέσα από ιστορίες που ταξιδεύουν διά θαλάσσης.

Η ΔΗΩ έχει σκοπό να δημιουργήσει έναν γόνιμο και συμπεριληπτικό χώρο για να επανεξετάσει με ριζοσπαστικό τρόπο τα συμπτώματα του παρελθόντος, τις χρόνιες πληγές, τα στερεοτυπικά μοτίβα σκέψης και να αποδομήσει ιδεολογήματα και συνυποδηλώσεις. Αναπτύσσοντας ένα πολυθεματικό ήθος μέσα από πολλαπλούς τύπους γνώσης, σωματικής εμπειρίας και τοπικής σοφίας, η ΔΗΩ δίνει χώρο στις παραγκωνισμένες φωνές και φωνή στους τόπους που έχουν σιωπήσει. Η ΔΗΩ φιλοδοξεί να αποτελέσει μια πλατφόρμα διαλόγου που προσκαλεί διεθνείς και ντόπιους καλλιτέχνες, επιμελητές, στοχαστές, συλλέκτες, μαζί με οικολόγους, θεραπευτές, επιστήμονες, χειροτέχνες, επισκέπτες, δημοσιογράφους και θεατές να ερευνήσουν συλλογικά εκδοχές πολιτισμικής, κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής.

Το Παρελθόν Είναι μια Ξένη Χώρα
Ομαδική έκθεση
8 Ιουλίου – 28 Αυγούστου
Κάστρο Χίου, Χίος (Χώρα), 82 100
Χώροι έκθεσης: Χαμιδιέ Τζαμί & Οθωμανικά Λουτρά

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:
Hera Büyüktaşcıyan (Τουρκία), Στέλιος Φαϊτάκης (Ελλάδα), Νικομάχη Καρακωστάνογλου (Ελλάδα), Avish Khebrehzadeh (Ιράν/ΗΠΑ), Μάρω Μιχαλακάκου (Ελλάδα), Πέτρος Μώρης (Ελλάδα), Dala Nasser (Λίβανος), Yorgos Petrou (Κύπρος), Aykan Safoğlu (Τουρκία/Γερμανία), Mounira al Solh (Λίβανος), Μαρία Τσάγκαρη (Ελλάδα), Abbas Zahedi (Ηνωμένο Βασίλειο/Ιράν)

Επιμέλεια: Άκης Κόκκινος, Ιδρυτής της ΔΗΩ.

Περισσότερες πληροφορίες για τη ΔΗΩ και το Θερινό Πρόγραμμα 2023
www.deoprojects.com

*Ο Πέτρος Μώρης και η Μαρία Τσάγκαρη είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο των εικαστικών τεχνών. Ο Άκης Κόκκινος είναι SNF ARTWORKS Fellow στο πεδίο της επιμέλειας εκθέσεων τέχνης.

Να ζητάς από κάποιον να αφήσει κάτι που κάποτε αγάπησε. Μια διαδραστική εγκατάσταση προσφοράς αντικειμένων που μεταμορφώνονται σε έργα τέχνης, σαν να αιωρούνται μπροστά από το τοπίο της Ελευσίνας, μετατρέποντας την προσωπική μνήμη σε συλλογική.

Το “Άσε κάτι που κάποτε αγάπησες” είναι μια διαδραστική εγκατάσταση όπου το κοινό καλείται να
προσφέρει αγαπημένα του αντικείμενα που δεν θέλει πια. Στη συνέχεια αυτά τοποθετούνται μέσα σε
μια διάφανη κατασκευή, ενώ τα ίδια, δίνοντας την αίσθηση ότι αιωρούνται με φόντο το τοπίο της
Ελευσίνας, μετατρέπονται σε έργα τέχνης.

Το να ζητάς από κάποιον να εγκαταλείψει κάτι που κάποτε αγαπούσε, οδηγεί σε μια συμβολική πράξη που φέρει ποικίλα νοήματα. Τα αντικείμενα απαθανατίζονται κατά τη μετάβασή τους από λειτουργικά και ιδιόκτητα -σε οικείους εσωτερικούς χώρους- σε δημόσια και αποτρέπεται έτσι η απόρριψη και η διασπορά τους στο γύρω περιβάλλον. Η ολοένα αυξανόμενη συλλογή προσωπικών αντικειμένων γίνεται μνημείο που φιλοξενεί τα υλικά υπολείμματα της κοινωνίας και σύμβολο συνύπαρξης μεταξύ διαφορετικών οντοτήτων. Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες ενθαρρύνονται να συμμετάσχουν σε μια συλλογική δράση, δημιουργώντας ένα μελάνζ πραγμάτων που προέρχονται από απόσταση “μηδέν χιλιόμετρα” αλλά και από πιο μακριά.

Το «Άσε κάτι που κάποτε αγάπησες» φιλοδοξεί να θίξει κρίσιμα ζητήματα όπως η ιδιοκτησία, η
παραγωγή αγαθών, ο καταναλωτισμός, η δημοκρατία, τα μεταβαλλόμενα μεσογειακά τοπία, τα
ιστορικά και σύγχρονα ερείπια και η τρέχουσα περιβαλλοντική και ανθρωπιστική κρίση. Αποτελεί μια
έκκληση για συνεργασία και συμπερίληψη, που ωθεί τους συμμετέχοντες και τους θεατές να
συλλογιστούν και να επανεξετάσουν τη σχέση με τον υλικό και συγχρόνως τον πνευματικό κόσμο,
καλώντας μας να αναγνωρίσουμε τις δυνατότητες για νέες ιστορίες και αφηγήσεις μέσα από τα
αντικείμενα που αφήνουμε πίσω.

Πέμπτη 13 Ιουλίου, 19:00
Προαύλιος χώρος Παλαιού Δημαρχείου Ελευσίνας, Πεζόδρομος Νικολαΐδου
Τοποθεσία στο google maps: https://goo.gl/maps/RQ4aXn9cDu8BNaFQ9

Καλλιτέχνις: Έλενα Δήμητρα Χαντζή
Παραγωγή: Wild Reeds (Πάνος Γιαννικόπουλος)
Είσοδος ελεύθερη

*Η Έλενα Δήμητρα Χαντζή είναι SNF ARTWORKS Fellow 2020 στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Η γλυπτική ως μορφή τέχνης και ένας μύθος-προφορική παράδοση λειτουργούν ως κοινή βάση και δημιουργική αφετηρία για τις προσωπικές, ιδιαίτερες, ευαίσθητες και συγχρόνως δυναμικές, εικαστικές χειρονομίες 14 σύγχρονων γυναικών καλλιτέχνιδων στην έκθεση με τίτλο «Contemporary Womanhood 1.0: σύγχρονες θηλυκότητες» στο MOMus-Μουσείο Άλεξ Μυλωνά στην Αθήνα, από τις 06 Ιουλίου έως τις 08 Οκτωβρίου 2023.

Στην έκθεση, η οποία φιλοξενείται απόλυτα στοχευμένα στο τμήμα σύγχρονης γλυπτικής του MOMus, ένα μουσείο που ιδρύθηκε από τη γλύπτρια Άλεξ Μυλωνά και αφιερώθηκε στην τέχνη της γλυπτικής, επιχειρείται ένα άυλο γεφύρωμα της μετάβασης από το μοντέρνο στο σύγχρονο, όχι μόνο στο μέσο της γλυπτικής αλλά και στην ίδια την εικαστική δημιουργία και ζωή.

Βασικός πυλώνας της έρευνας της έκθεσης αποτελεί το έργο της ψυχαναλύτριας και ακτιβίστριας Κλαρίσα Πίνκολα Εστές και πιο συγκεκριμένα το βιβλίο της με τίτλο «Οι γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους». Από τους διαισθητικούς, διερευνητικούς και καθαρτικούς μύθους που σχετίζονται με την αδάμαστη φύση της γυναίκας και αποτυπώνονται στο εν λόγω βιβλίο, η παρούσα έκθεση εστιάζει σε αυτή για τη Γυναίκα Σκελετό, την πιο γνωστή ιστορία από την προφορική παράδοση των Εσκιμώων. Σύμφωνα με τον μύθο, μια γυναίκα που βιώνει την απόλυτη απόγνωση και ζει ως ένα τερατόμορφο πλάσμα κάτω από το νερό, καταφέρνει να διατηρήσει ανέπαφη την ουσία της ύπαρξής της και τελικά να αναγεννηθεί, μέσα από την δύναμη της μεταμόρφωσης.

Το τρίπτυχο ζωής – θανάτου – ζωής που περιγράφεται στον μύθο καθιστώντας τον θάνατο ως ένα μεταβατικό μονοπάτι μεταστοιχείωσης, μετατροπής και μετάλλαξης, λειτουργεί ως κοινό νήμα για τους άξονες που διατρέχουν όλη την έκθεση: το ίδιο το μέσο της γλυπτικής, την εικαστική χειρονομία, τη θέση της γυναίκας καλλιτέχνη, και τη μετάλλαξη όλων αυτών από εδραιωμένες ιδέες και παγιωμένα, μη προσβάσιμα και στιβαρά πρότυπα σε κάτι πιο ρέον, νέο και τελικά ξανά ζωντανό.

Καλλιτέχνιδες: Μυρσίνη Αρτακιανού, Μαρίνα Βελησιώτη, Δήμητρα Ζερβού, Νικομάχη Καρακωστάνογλου, Ναταλία Μαντά, Mariandrie, Εσμεράλδα Μομφερράτου, Νικόλ Οικονομίδου, Ναταλία Παπαδοπούλου, Χαρίκλεια Παπαποστόλου, Σοφία Σαράντη, Νάνα Σαχίνη, Τζόνα Σαχπάζης, Δέσποινα Χαριτωνίδη

Επιμέλεια: Φαίδρα Βασιλειάδου, μουσειολόγος – επιμελήτρια τέχνης

Έκθεση «Contemporary Womanhood 1.0: σύγχρονες θηλυκότητες»
MOMus-Μουσείο Άλεξ Μυλωνά (Πλ. Αγίων Ασωμάτων 5, Θησείο, Αθήνα)
06 Ιουλίου – 08 Οκτωβρίου 2023
Εγκαίνια: Πέμπτη 06 Ιουλίου 2023, 20:00

*Oι Μυρσίνη Αρτακιανού, Μαρίνα Βελησιώτη, Ναταλία Μαντά, Νικόλ Οικονομίδου, Ναταλία Παπαδοπούλου, Τζόνα Σαχπάζης είναι SNF ARTWORKS Fellows

Η νέα έκθεση Lise του Adam Christensen εγκαινιάζεται στο Haus N Αthen Off-Site στην οδό Βατσαξή 6 την Τετάρτη 12 Ιουλίου, 7:30—9:30 μ.μ. Ο καλλιτέχνης θα παρουσιάσει μια περφόρμανς τη βραδιά των εγκαινίων.

Είτε δουλεύει με κινούμενες εικόνες, είτε με περφόρμανς, είτε με μουσική, είτε με υφάσματα, ο Christensen έχει μια μοναδική ικανότητα να δημιουργεί καινούργιους κόσμους μέσω της αφήγησης. Προσκαλεί τους παρευρισκόμενους σε περιβάλλοντα όπου προσωπικές ιστορίες για την αγάπη, την απώλεια, τη βία, το σεξ και τα τραύματα του παρελθόντος μπλέκονται με τα όνειρα και τη φαντασία. Άλλοτε εξομολογητικός και μελαγχολικός, άλλοτε κωμικός και δραματικός, ο Christensen σκηνοθετεί το οικιακό και το καθημερινό μετατρέποντάς το σε συναρπαστικό θέαμα.

Η Lise, η πρώτη έκθεση του καλλιτέχνη στην Ελλάδα, επικεντρώνεται γύρω από το τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο της σειράς Death by Mystery, ένα νέο έργο κινούμενης εικόνας που αναπτύχθηκε για την έκθεση. Το νέο αυτό έργο είναι ένα γράμμα αγάπης προς τη Lise, τη “δεύτερη μητέρα” του Christensen – τη σύντροφο της μητέρας του, η οποία απεβίωσε πρόσφατα.

Γραμμένο ενώ γυρίζεται, κάθε κεφάλαιο της σειράς κινηματογραφείται σε μια μέρα και αποτυπώνει τον καλλιτέχνη να δημιουργεί και να αποδομεί το alter ego του, τη Madame de Dangé Laïm, ενώ η κάμερα τον ακολουθεί μετατρέποντας το χώρο διαβίωσής του σε μπαρόκ θεατρική σκηνή. Κάθε κεφάλαιο αγγίζει ταυτόχρονα ζητήματα ταυτότητας, διαφορετικών τρόπων ζωής στις πόλεις, καθώς και τις υπαρξιακές ανησυχίες σχετικά με τις επιπτώσεις των αστικών αναπλάσεων στις κοινότητες και στη ζωή των κατοίκων τους. Το Death by Mystery είναι αποτέλεσμα μιας στενής συνεργασίας με την κοινότητα των καλλιτεχνών με τους οποίους ζει ο Christensen και μέρος της συνεχιζόμενης συνεργασίας του με τον Πάνο Φουρτουλάκη, ο οποίος ανέθεσε και τα δύο πρώτα επεισόδια, που αρχικά παρήχθησαν για το Nottingham Contemporary, μέσα στους περιορισμούς της πανδημίας το 2020.

Παράλληλα με το Death by Mystery Chapter III, η έκθεση παρουσιάζει νέα χειροποίητα ραμμένα υφάσματα και εγκαταστάσεις που δημιουργήθηκαν ειδικά για το χώρο.

Με την υποστήριξη του Ηaus N και του Danish Art Foundation.

Ο Adam Christensen (ζει και εργάζεται στο Λονδίνο), oι εκθέσεις και οι περφόρμανς του έχουν παρουσιαστεί διεθνώς, μεταξύ άλλων: Hunt kastner, Πράγα (2022), Rønnebæksholm, Νάστβεντ (2022), Kunstverein Harburger Bahnhof, Αμβούργο (2021), Den Frie, Κοπεγχάγη (2020), Futura, Πράγα (2020), Glasgow International, Γλασκώβη (2020), Galeria Municipal do Porto, Πόρτο (2020), Kunsthal Aarhus, Ώρχους (2019), Goldsmiths CCA, Λονδίνο (2019), Camden Arts Centre, Λονδίνο (2019), Overgaden, Κοπεγχάγη (2018), Hayward Gallery, Λονδίνο (2018), Baltic Triennial 13, Βίλνιους/Τάλιν/Ρίγα, (2018), KW, Βερολίνο (2018), Raven Row, Λονδίνο (2017), The Roberts Institute of Art, Λονδίνο (2017), Hollybush Gardens, Λονδίνο (2017), OUTPOST Gallery, Νόριτς (2016), South London Gallery, Λονδίνο (2015), New Museum, Νέα Υόρκη (2011). Είναι αποδέκτης των βραβείων Inger Goldmanns Fond (2023), Aage og Yelva Nimbs Fond (2023), Statens Kunstfonds treårige arbejdslegat (2021), Paul Hamlyn Award for Artists (2019).

12 Ιουλίου—8 Σεπτεμβρίου
Εγκαίνια: Tετάρτη 12 Ιουλίου, 7:30—9:30 μ.μ.
Τετάρτη—Παρασκευή 4—7 μ.μ. και με ραντεβού

Ηaus N Athen Off-Site
Bατσαξή 6, Αθήνα

Eπιμέλεια: Πάνος Φουρτουλάκης

*O Πάνος

Με αμείωτο ενδιαφέρον στο εννοιολογικό περιεχόμενο καταστάσεων του σώματος, η χορογράφος Αναστασία Βαλσαμάκη (SNF ARTWORKS Fellow 2020) μας παρουσιάζει το νέο της έργο θέτοντας στο επίκεντρο τους διαφορετικούς τρόπους να εννοήσει κανείς την πάλη.

«Από το μαχητικό άθλημα στην ανταγωνιστικότητα δύο ή και περισσότερων αντίπαλων δυνάμεων».

Το ενδιαφέρον, κινησιολογικά, εντοπίζεται στον τρόπο ταξινόμησης των επιτελούμενων δράσεων. Αν με την πάλη συνήθως επικαλούμαστε την κλιμακούμενη σύγκρουση και επακόλουθα την εκτόνωση μιας δράσης, η χορογράφος Αναστασία Βαλσαμάκη μας προτρέπει να δούμε τη μετάβαση από την εντατικότητα της κίνησης στην καταστολή και την εκ νέου ανατροπή της σε έναν «αγώνα» που δεν διαχωρίζει νικητές από ηττημένους. Η αναφορά, επομένως, στην πάλη είναι ένας τρόπος να ερευνήσουμε την κίνηση πέρα από τη σωματικότητα των παλαιστών και τη θεατρικότητα του δρώμενου, συναιρώντας ενδεχομένως τη «σοβαρότητα» του χορογραφικού εγχειρήματος με τη διασκέδαση και την υπερβολή της.

Σ’ αυτή την ιδιότυπη πάλη, πέντε χορευτές ―ως ομάδα αλλά και ως ακανόνιστο σύνολο― δοκιμάζουν να φέρουν κοντά στοιχεία εξαρχής αποκλίνοντα: την εκρηκτικότητα της σκηνικής εισόδου με την αμηχανία της παύσης, την ανανέωση του σωματικού παροξυσμού με το αδιέξοδο της εκτόνωσης, την ολοκλήρωση ενός χορογραφικού μοτίβου που διαρκώς ανασυντίθεται αλλάζοντας τους όρους συναρμολόγησής του. Τελικά αν το ζητούμενο είναι να παραμείνουμε «εντός παιχνιδιού» εφευρίσκοντας διαρκώς νέους κανόνες, τότε η πάλη έρχεται ως υπόσχεση ανανέωσης αυτού που μας κρατά ενεργούς στο παιχνίδι, ακόμη και αν, προς στιγμήν, κάθε ορατός στόχος φαίνεται να έχει αποτύχει.

Ιδέα & Χορογραφία: Αναστασία Βαλσαμάκη
Μουσική & Ηχητική Σύνθεση: Jeph Vanger
Χορεύουν: Γαβριέλα Αντωνοπούλου, Τάσος Νίκας (αντικατάσταση Νίκου Γρηγοριάδη), Σωτηρία Κουτσοπέτρου, Θάνος Ραγκούσης, Ξένια Σταθούλη (αντικατάσταση Νεφέλης Αστεριού)
Δραματουργία: Αναστάσιος Κουκουτάς
Φωτιστικός σχεδιασμός: Απόστολος Στράντζαλης
Στυλιστικός σχεδιασμός: Νεφέλη Αστερίου, Αναστασία Βαλσαμάκη
Κείμενο: Αναστάσιος Κουκουτάς σε συνεργασία με την MINDTHELOOP
Διεύθυνση Παραγωγής: Ελένη Βαλσαμάκη
Παραγωγή: MIND THE LOOP

Αναστασία Βαλσαμάκη
29.07 | 21:30 | Θέατρο “Μίκης Θεοδωράκης”
Εισιτήρια: 12€ (κανονικό), 9€ (φοιτητικό, ανεργίας, πολυτέκνων)

Το έργο δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια συμμετοχής της Αναστασίας Βαλσαμάκη στο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών 2020 που υποστηρίζεται από την ARTWORKS και το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

Με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

*Η Aναστασία Βαλσαμάκη είναι SNF ARTWORKS Fellow 2020 στο πεδίο του χορού.

Ο φόβος, είναι μια εμπειρία που μας θυμίζει ότι τελικά είμαστε ζώα.

Η αδρεναλίνη ρέει στο σώμα μας, οι καρδιές μας χτυπούν και ο ιδρώτας ξεχύνεται από το μέτωπο όταν αισθανόμαστε απειλή για την ευημερία μας. Η νευρωνική επιστήμη και η βιοχημεία πίσω από όλα αυτά είναι περίπλοκη, αλλά το καθαρό αποτέλεσμα είναι πολύ απλό: ο φόβος μας βοηθά να επιβιώσουμε.

Ο Zygmunt Bauman στο βιβλίο του ‘Ρευστός Φόβος’ αναλύει την ευρεία διείσδυση του φόβου στη σύγχρονη δυτική ζωή και τις συνέπειές της. Στο ίδιο μοτίβο τάσσονται και οι θεωρίες του Ulrich Beck σχετικά με τον κινδυνο και τις ανασφάλειες που γεννούν οι επιταχυνόμενες κοινωνικές και τεχνολογικές αλλαγές. Σε μια τέτοια εποχή, που χαρακτηρίζεται από αβεβαιότητα και έλλειψη εμπιστοσύνης στις κοινωνικές δομές και σχέσεις το ατομο βρίσκεται πλέον μόνο απεναντι σε πολυπλοκα ζητηματα τα οποια αδυνατεί να κατανοήσει πόσο μάλλον να διαχειριστεί.

Ανίκανοι πια να επιβραδύνουν το ρυθμο των αλλαγών, ακόμα και να προβλέψουν την κατεύθυνσή τους, τα άτομα εστιάζουν την προσοχή τους σε πράγματα που νιώθουν ότι μπορούν να ελέγξουν. Η αποφυγή της έκθεσης στον ήλιο, της επαφής με βακτήρια, της κατανάλωσης λιπαρών τροφών, η χρήση biometrics, η ‘προστασία’ με τη χρήση καμερών, η οχύρωση σε περιφραγμένες κοινότητες αποτελούν ενδεικτικά παραδείγματα. Με άλλα λόγια, ο φόβος έχει μετατεθεί από την περιοχή της υπαρξιακής ασφάλειας στην περιοχή της προστασίας του εαυτού.

Η έκθεση ‘Beyond Fear’ εξετάζει τις συνθήκες και τους τρόπους με τους οποίους πραγματοποιείται η παραπάνω μεταθεση, την οποία θα προσπαθήσουν να αποτυπώσουν δεκαοκτώ 18 καλλιτέχνες που ζουν και παράγουν έργο στην Αθηνα και στη Τήνο.

H Τήνος, είναι ένας τόπος που φαινομενικά προστατεύει τους κατοίκους του από τους κινδύνους της αστικής ζωής. Η ζωή εδώ υπολείπεται της αγωνίας που διατρέχει ένα αστικο τοπίο και ο ‘άλλος’ άνθρωπος δεν είναι απαραίτητα απειλή. Η μήπως όχι; Μήπως ο φόβος υπάρχει και εδώ, ενώ το ανθρώπινο σώμα, οι κοινωνικοί δεσμοί, η ασφάλεια και η τεχνολογία γίνονται απλώς αντιληπτά με διαφορετικό τρόπο;

Σκοπός της έκθεσης είναι να αποτελέσει μια συνάντηση μεταξύ γεωγραφικά διαφοροποιημένων βιωμάτων της ίδιας εμπειρίας και να αποτελέσει την βάση για εναν διάλογο μεταξύ της καλλιτεχνικής σκηνής της Αθήνας και της Τήνου.

Η ομαδική έκθεση Ammophila Vol. 4 Hopes and Promises επιχειρεί να εκκινήσει ένα διάλογο για το πως δημιουργείται μέσα μας η ελπίδα, η προσμονή, η ανάγκη των μελλοντικών φαντασιώσεων καθώς και για την μηχανική δημιουργίας υποσχέσεων. Ακόμα αναφέρεται στη σχέση μεταξύ ελπίδας και υπόσχεσης σαν δύο δοχεία προβολών και αντιπαραβολών των αναγκών μας τα οποία τροφοδοτούν συνεχώς το ένα το άλλο. Ανάμεσα στους κοσμολογικούς μύθους που αναφέρονται στην Ελαφόνησο συναντάμε το καταφύγιο του Πάρη και της ωραίας Ελένης στο ιερό της Αθηνάς που υπήρχε στο νησί, ως ενδιάμεσο σταθμό μέχρι την αναχώρηση τους για την Τροία. Μετά την καταστροφή της Τροίας, ο Οδυσσέας προσπάθησε να εισχωρήσει στο στενό της Ελαφονήσου αλλά ο άνεμος(σταλμένος από τον Δία) το απαγόρευσε. Οι ελπίδες του Οδυσσέα να αποπλεύσει και οι υποσχέσεις του ερωτευμένου ζευγαριού συνδέονται με ένα κοινό τόπο-σημείο αναφοράς για τα δύο ομηρικά έπη. Ένας επίγειος παράδεισος που σήμερα χρειάζεται συλλογική φροντίδα για να παραμείνει εκεί. Το ειδυλλιακό τοπίο της Ελαφονήσου την καλοκαιρινή περίοδο μπορεί να αποτελέσει τον ιδανικό τόπο δημιουργίας προσδοκιών και υιοθέτησης μεγάλων στόχων εν μέσω της αισιοδοξίας των καλοκαιρινών διακοπών αλλά και της εγγύτητας μας με τη φύση. Επιπρόσθετα, η έκθεση λαμβάνει χώρα για τέταρτη χρονιά στο μοναδικό σχολείο του νησιού, χώρο που αποτελεί παράγοντα διαμόρφωσης για το μέλλον των παιδιών. Οι συλλογικοί μας οραματισμοί και τα σχέδια για ένα μέλλον με περισσότερο έρωτα προς τη γη, προς τον άλλο και προς αυτό που μας περιμένει μετά την επόμενη ανατολή μπορούν να συγκροτήσουν τους πιο προσωπικούς μας μηχανισμούς αντιμετώπισης. Η αποβλεπτικότητα της τρυφερότητας και της φροντίδας μπορεί να λειτουργήσει ως νέο παράδειγμα οικοδόμησης ενός μέλλοντος χωρίς κρίση. Οι ελπίδες και οι υποσχέσεις που λαμβάνουμε και προσφέρουμε συνδέονται με ιδεολογίες, επιστημονικές ανακαλύψεις, συναισθήματα, συλλογικούς και ατομικούς σκοπούς. Συνηθίζουν να είναι εύπλαστες και να καθορίζουν τα μεταβλητά στοιχεία τους ανάλογα με την ιστορική εποχή, το περιβάλλον και τις δυνατότητες μας.

Τι σημαίνει να ελπίζεις και να οραματίζεσαι; Τι σημαίνει να υπόσχεσαι ή να χτίζεις τις ελπίδες σου πάνω σε ένα οικοδόμημα υποσχέσεων; Πόσο ενδυναμωτικός είναι ο περιφερειακός χαρακτήρας της καλλιτεχνικής παραγωγής σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, σε μια περιφέρεια της χώρας, μακριά από τις υποσχέσεις μιας αστικής κοσμοπολίτικης ζωής; Με ποιες υποσχέσεις ερωτευόμαστε ελπίζοντας πως η δική μας αγάπη θα αποτελέσει το μνημείο του μέλλοντος; Πως αγαπάμε τη γη που πάνω σε αυτήν ελπίζουμε και τι της υποσχόμαστε για να επιβιώσει για αυτούς που αγαπάμε;

Η έκθεση Ammophila Volume 4 Hopes and Promises επικεντρώνεται σε μια οργανωμένη προσπάθεια ανάδειξης μορφών γλυπτικής που περιέχουν το στοιχείο του ευμετάβλητου, την συμπαράθεση φυσικών και τεχνικών υλικών και την απομάκρυνση από τις κλασσικές προτεινόμενες δομές χωρίς να αρνείται όμως τις δυνατότητες επικοινωνίας μαζί τους. Τα «μνημεία» που οραματιζόμαστε είναι εύθραυστα, εφήμερα, και ευφάνταστα όπως οι ελπίδες και οι υποσχέσεις μας.

Συμμετέχοντες Εικαστικοί καλλιτέχνες: Νίκος Αρβανίτης, Πέτρος Ευσταθιάδης, Γιώργος Καζάζης, Δανάη Κωτσάκη, Μαργαρίτα Μποφιλίου, Φωτεινή Παλπάνα, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Ραλλού Παναγιώτου, Στεφανία Στρούζα, Δημήτρης Χαλάτσης, Emmyleah Liaros Συμμετέχοντες

Συγγραφείς: Εύα Βασλαματζή, Χάρις Κανελλοπούλου, Εμμανουέλα Κυριακοπούλου, Μιχάλης Λυκούρης, Γιάννης Μανιάτης, Παναγιώτης Μπαρμπαγιάννης, Ντάνα Παπαχρήστου, Λευτέρης Σπύρου, Θεόφιλος Τραμπούλης, Sophie Charlotte Bombeck. Παράλληλα με την έκθεση από τις 23/7 θα πραγματοποιηθεί το εκπαιδευτικό εργαστήριο με τίτλο Waste-d Hopes: Ένας ‘Τόπος’ Αναδόμησης με εισηγητή τον Παναγιώτη Μπαρμπαγιάννη.

Waste-d Hopes: Ένας ‘Τόπος’ Αναδόμησης
Workshop – Εργαστήριο για Παιδιά και Νέους Άμμος.

Νερό. Αμμοθίνες. Κοχύλια. Αέρας. Απορρίμματα. Και άνθρωποι.

Μικροί/ές άνθρωποι που ως εκ φύσεως καλλιτέχνες/ιδες θα αξιοποιήσουν υλικά της φύσης και θα συν-διαμορφώσουν έναν τόπο έργων τέχνης. Έναν τόπο όπου τα έργα αυτά δεν θα βρίσκονται απλώς μέσα σε αυτόν, αλλά ο ίδιος ο τόπος θα αποτελεί το μέσο δημιουργίας τους.

Με κύριο άξονα τη Land Art θεματική ‘Μονιμότητα και Φθορά γύρω μας’ αλλά και την επαναχρησιμοποίηση και αξιοποίηση των απορριμμάτων που θα προκύπτουν από την έκθεση, οι συμμετέχοντες/ουσες θα εμπλακούν σε βιωματικές δράσεις δόμησης- αποδόμησης-αναδόμησης μίας διαρκώς μεταβαλλόμενης σκηνικής εγκατάστασης με τίτλο «Wasted Hopes».

Πώς αλλάζει ο τόπος γύρω μου όταν το γύρω μου αλλάζει αυτόν τον τόπο;

Ammophila Volume 4 Hopes and Promises
Τοποθεσίες: Σχολείο Ελαφονήσου, Ελαφόνησος, Λακωνία
Εγκαίνια 22 Ιουλίου, 19.30
Διάρκεια έκθεσης: 22-31 Ιουλίου 2023, 18.30-21.00
Διάρκεια εκπαιδευτικού εργαστηρίου: 23 & 24 Ιουλίου 19.30-21.00
Επιμέλεια: ammophila

Διοργάνωση: Ammophila Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία σε συνεργασία με το Δήμο Ελαφονήσου και την Περιφέρεια Πελοποννήσου

About Ammophila
Η έκθεση σύγχρονης τέχνης Ammophila είναι ένα ετήσιο εικαστικό γεγονός στο νησί της Ελαφονήσου. Η έκθεση στοχεύει να λειτουργήσει ως ένας ζωντανός οργανισμός που διαρκώς επεκτείνεται και ταυτόχρονα προωθεί τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία. Η έκθεση είναι ανοιχτή σε κάθε καλλιτεχνική πρακτική (ζωγραφική, γλυπτική, εγκατάσταση, video art, performance, διαλέξεις κ.λπ.) και ενθαρρύνει πειραματικές προσεγγίσεις στο ευρύτερο πλαίσιο της δημιουργικής διαδικασίας. Το project “Ammophila” αποτελεί μια πρόσκληση για γνωριμία, διάλογο και σκέψη μεταξύ καλλιτεχνών, συγγραφέων και κοινού σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία αναπλάθοντας το χαρακτήρα της.

* ammophila: Πρόκειται για μια οικογένεια φυτών με πιο σύνηθες την αμμόφιλα (Ammophila arenaria), ένα πολυετές φυτό που αναπτύσσει μεγάλου μήκους και βάθους ρίζωμα. Αυτό το κάνει ικανό να ακολουθεί τις μεταβολές σε μέγεθος και σχήμα των αμμοθινών και να δικτυώνει εσωτερικά τους αμμώδεις λοφίσκους, πετυχαίνοντας το πρώτο σημαντικό βήμα στη διαδικασία σταθεροποίησης τους. Ταυτόχρονα προετοιμάζουν το έδαφος για τον εποικισμό του από άλλα είδη.

Η Ammophila Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία αποτελείται από τους εικαστικούς καλλιτέχνες: Ευη Ρουμάνη, Παναγιώτης Κεφαλάς και Περσεφόνη Νικολακοπούλου και είναι μια μη κερδοσκοπική εταιρεία πολιτιστικού χαρακτήρα με σκοπό την προώθηση της καλλιτεχνικής έρευνας, τη διενέργεια εκπαιδευτικών προγραμμάτων που υποστηρίζουν τη δημιουργικότητα, τη δημιουργία ενός ευρέος φάσματος δικτύου καλλιτεχνών, επιμελητών, θεωρητικών και πολιτιστικών επαγγελματιών, επιτρέποντας έτσι στο κοινό να συσχετιστεί με τη σύγχρονη τέχνη και τους καλλιτέχνες σε ένα κλίμα εγγύτητας και ενεργούς συμμετοχής. Επίσης υποστηρίζει την παραγωγή εκθέσεων και δράσεων: εικαστικών, επιτελεστικών και παραστατικών τεχνών, δημόσιων ομιλιών και διαλέξεων, δραματουργίας, δημοσιεύσεων και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων. Τέλος υποστηρίζει την καλλιτεχνική παραγωγή και έρευνα στο επίπεδο της περιφέρειας με σκοπό τη δημιουργία νέων νησίδων πολιτισμικής παραγωγής και παρουσίασης.

**Οι Πέτρος Ευσταθιάδης, Μαργαρίτα Μποφιλίου, Φωτεινή Παλπάνα, Μαλβίνα Παναγιωτίδη,  Στεφανία Στρούζα και Εύα Βασλαματζή είναι SNF ARTWORKS Fellows.

Την Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2023 στις 21:00 ο Spyros Rennt (SNF ARTWORS Fellow 2021) παρουσιάζει το νέο του βιβλίο με τίτλο ῾Corporeal῾.

Στo πλαίσιo της παρουσίασης θα πραγματοποιηθεί συζήτηση του Spyros Rennt με την Βασιλεία Κάγκα (Curatorial SNF ARTWORKS Fellow 2020).

Spyros Rennt
Παρουσίαση βιβλίου Corporeal῾
Hyper Hypo (Βορέου 10, Αθήνα)
Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2023, 19:30

Ο Αθανάσιος Κανάκης (SNF ARTWORKS Fellow 2022) εκθέτει στο πλαίσιο της 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης από τις 8 Σεπτεμβρίου 2023 σε ένα παλιό μηχανουργείο (Φιλομήλα 3, Καραϊσκάκη και Κανελλοπούλου, Ελευσίνα) την εγκατάσταση με τίτλο State of Emergency (2023), ένα έργο που αναφέρεται στο καταστροφικό γεγονός της ιστορικής πλημμύρας των δυτικών προαστίων της Αττικής το 2017 μέσα από τα αποτυπώματα της προσωπικής εμπειρίας του καλλιτέχνη και της οικογένειας του στη γενέτειρά του και πληγείσα περιοχή, Μάνδρα.

To έργο συνιστά μια εύθραυστη μνημειακή τοπογραφία, υποκείμενη σε διαρκείς, απειλητικές δονήσεις, ευαίσθητη στις εξωτερικές δυνάμεις που αλλάζει καθημερινά, φθείρεται, αποκτά ρωγμές, τμήματά του καταστρέφονται. Τι θα απομείνει μετά την καταστροφή-έκθεση; Πώς γεμίζει ο χώρος μεταξύ αυτού που πασχίζουμε να διασώσουμε και αυτού που τελικά κατορθώνει να επιβιώσει; Στην κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, τα πάντα επιστρέφουν σε μια ενιαία οργανική ύλη: το έμβιο, το ανθρώπινο υλικό, όλα ένας όγκος που διεκδικεί την επιβράδυνση του κύκλου της ύπαρξής του.

Στο State of Emergency σκηνογραφείται η κορύφωση ενός εν εξελίξει δράματος: το ξέσπασμα της φυσικής καταστροφής, εκείνη ακριβώς η στιγμή της κήρυξης εκτάκτου ανάγκης, όταν τα υπόλοιπα φυσικά στοιχεία αποτελούν απειλή για το ανθρώπινο, όταν ο οικείος χώρος μεταμορφώνεται σε πεδίο απειλής. Η τραγική συνειδητοποίηση μιας προαποφασισμένης μαζικής υποχώρησης: της επώδυνης διχοτόμησης ενός ολιστικού οικοσυστήματος στο αφόρητα απλουστευμένο αντιθετικό ζεύγος «άνθρωπος-φύση». Η ανάμνηση του τραύματος ενός βίαιου αποχωρισμού, της αίσθησης ότι πραγματικά μας λείπει όταν ήμαστε «ένα».

Κείμενο: Χριστίνα Πετκοπούλου

Πληροφορίες:
Ημερομηνίες: 8 Σεπτεμβρίου έως 1 Οκτωβρίου, 2023
Εγκαίνια: 8 Σεπτεμβρίου, 19:00
Επίσημα Εγκαίνια: 13 Σεπτεμβρίου, 19:00
Χώρος: Παλαιό Μηχανουργείο / Φιλομήλα 3 (Καραϊσκάκη και Κανελλοπούλου)

Ωράριο λειτουργίας:
Τετάρτη έως Παρασκευή, 17.00 – 21.00
Σάββατο & Κυριακή, 11:00 – 14:00 και 17.00 – 21.00

Είσοδος ελεύθερη

Συντελεστές:
Κείμενο: Χριστίνα Πετκοπούλου
Εκτέλεση Παραγωγής: WILD REEDS
Συντονισμός έργου: Ζωή Μoυτσώκου – Διεύθυνση Σύγχρονης Τέχνης 2023 Ελευσίς

Μία διοργάνωση της 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης

Η Αμαλία Βεκρή παρουσιάζει τη νέα της έκδοση Midnight Daughter Memoirs σε ένα στο Hyper Hypo σε συνεργασία με την gallery The Breeder την Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου στις 19:00.

Έπειτα από την πρόσφατη έκθεσή της στην gallery The Breeder, η Αμαλία διεισδύει στην ανεξερεύνητη παράδοση των θηλυκών βαμπίρ μέσω των δικών της κειμένων, των εικόνων και των πιο πρόσφατων έργων της, στο νέο zine που εκδίδεται από τo Hyper Hypo.

ΑΜΑΛΙΑ ΒΕΚΡΗ
MIDNIGHT DAUGHTER MEMOIRS

Κυκλοφορία zine, ομιλία και reading στο HYPER HYPO
Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2023, 19:00 – 22:00

HYPER HYPO
Βορέου 10
Αθήνα, 105 51
21 1735 9628