Κατηγορία: Νέα των Fellows

Η Τζόνα Σαχπάζης αντλεί από τα βιώματά της ως μια τρανς θηλυκότητα και επιδιώκει να εξερευνήσει την υλικότητα και το γίγνεσθαι του queer και τρανς σώματος, μέσα από έννοιες όπως το τραύμα, η ενσωματωμένη μνήμη, το συναίσθημα, το τερατώδες και το μετα-ανθρώπινο μέλλον. Επικεντρώνεται σε οπτικές και αισθητηριακές εξερευνήσεις μεταξύ φωτογραφίας, γλυπτικής και ζωγραφικής, δημιουργώντας μετα-Φρανκενσταϊνικές μορφές, εμπνευσμένες από το έργο της Susan Stryker (γεν. 1961, Αμερικανίδα θεωρητικός, συγγραφέας, καθηγήτρια ιστορικός, της οποίας το έργο εστιάζει σε ζητήματα φύλου και ανθρώπινης σεξουαλικότητας).

Η συζήτηση θα επικεντρωθεί γύρω από το έργο της Σαχπάζης, το βίωμα της τρανς θηλυκότητας στην εικαστική παραγωγή, επαναπροσδιορίζοντας ζητήματα ορατότητας και ενσωμάτωσης στο καλλιτεχνικό και θεσμικό πλαίσιο.

Βιογραφικό: H Τζόνα Σαχπάζης είναι εικαστικός καλλιτέχνης από την Αθήνα (γεν. 1996). Αποφοίτησε με άριστα από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «ΜΑ Fine Art» του Camberwell College of Arts του Πανεπιστημίου Τεχνών του Λονδίνου και έχει σπουδάσει φωτογραφία στο Middlesex University. Το έργο της Σαχπάζης έχει παρουσιαστεί πρόσφατα σε ομαδικές εκθέσεις στο Λονδίνο, σε γκαλερί όπως: Oneroom Gallery, Saatchi Gallery, South London Gallery, Webber Gallery και Copeland Gallery. Στην Ελλάδα, έχει εκθέσει τη δουλειά της στο Space52 (διαδικτυακή παρουσίαση, 2020), στην γκαλερί a.antonopoulou.art (Αθήνα, 2019) και στο MOMus – Πειραματικό Κέντρο Τεχνών (Θεσσαλονίκη, 2019). Toν Απρίλιο του 2021, το περιοδικό «Culture» της εφημερίδας «The Sunday Times» του Λονδίνου την περιέλαβε στη λίστα που συνέταξε με τα «12 μελλοντικά αστέρια από τον κόσμο της τέχνης που πρέπει να γνωρίζετε». Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

Artist talk με την Τζόνα Σαχπάζης
Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2023, 20:00
MOMus-Μουσείο Άλεξ Μυλωνά (Πλ. Αγίων Ασωμάτων 5, Θησείο, Αθήνα)
Στο πλαίσιο της έκθεσης «Contemporary Womanhood 1.0: σύγχρονες θηλυκότητες»

Το opbo studio παρουσιάζει την Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου στις 19:00 την πρώτη ατομική έκθεση της ΑνναΜαρίας Πινακά στην Ελλάδα με τίτλο «stay with me, I’ll give you jewls», σε επιμέλεια της Ιωάννας Γερακίδη. Μέσα από μία σειρά νέων ζωγραφικών έργων, γλυπτών και επιτελεστικών πράξεων, η έκθεση διερευνά ζητήματα σχετικά με την παιδικότητα και τη μητρότητα, το φύλο, τη θηλυκότητα και το τραύμα: Πώς μπορεί μια ταυτότητα να αλλάζει αδιαπραγμάτευτα, χωρίς δισταγμό, χωρίς μετάνοια, χωρίς να απολογείται; Πώς μπορεί να ενδυναμώνεται στην απραξία, αρνούμενη την επιτάχυνση της όποιας δράσης;

Το «stay with me, I’ll give you jewls» θα διαρκέσει έως τις 14 Οκτωβρίου. Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν μία σειρά από παράλληλες δράσεις, το πρόγραμμα των οποίων θα ανακοινωθεί σύντομα.

Επιμελητικό κείμενο της Ιωάννας Γερακίδη:

H ατομική έκθεση της ΑνναΜαρίας Πινακά stay with me, I’ll give you jewls διερευνά εσωτερικές πολυπλοκότητες, απολαύσεις, ενοχές και επιθυμίες, που συχνά επιβάλλονται ή αντανακλώνται από τις κοινωνικές και πολιτικές κανονικότητες. Μέσα από μία νέα σειρά ζωγραφικών έργων που συνομιλούν στον χώρο με άλλες – ορατές και αόρατες – εικαστικές χειρονομίες, από έργα γλυπτικά έως επιτελεστικές πράξεις, η Πινακά επιδιώκει να μιλήσει για ζητήματα σχετικά με την παιδικότητα και τη μητρότητα, το φύλο και τη θηλυκότητα, το τραύμα και την αέναη προσπάθεια διαχείρισης και επανοικειοποίησής του.

Χρησιμοποιώντας κομμάτια ενδυμάτων και απλών υλικών, όπως τα παιδικά της σεντόνια, ρέλια από τούλι νυφικών και κοστουμιών μπαλέτου ή κομμάτια φελιζόλ, σμιλευμένα και ντυμένα με χνούδι και ψεύτικες γούνες, το έργο της Πινακά επιθυμεί να λειτουργήσει ως σχόλιο πάνω σε αυτό που πεισματικά παραμένει ασήμαντο και ελαφρύ, προσκολλημένο στην αθωότητά του ή στην απροθυμία του να προσποιηθεί μία μεγαλοπρέπεια, μία αξία που ποτέ δεν είχε. Πώς μπορούν το κοριτσίστικο, το θηλυκό ή το σαγηνευτικό να συνυπάρξουν με το ατίθασο ή το αγορίστικο; Πώς μπορεί μια ταυτότητα να αλλάζει διαρκώς, αδιαπραγμάτευτα, χωρίς δισταγμό, χωρίς μετάνοια, χωρίς να απολογείται; Πώς μπορεί να ενδυναμώνεται στην απραξία, αρνούμενη την επιτάχυνση της όποιας δράσης;

Τα έργα της Πινακά φέρουν συμβολισμούς συνδεδεμένους με χαρακτήρες ή πλάσματα άγνωστα. Από γοργόνες, πριγκίπισσες και μπαλαρίνες – σύμβολα δυτικών προτύπων ομορφιάς που τις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90 εξιδανικεύτηκαν για αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά τους – έως γουρούνια και άλλα ζώα, που φέρουν το σημειολογικό φορτίο της βρωμιάς και της ακαθαρσίας. Αυτό το παιχνίδι ανάμεσα σε φαινομενικά αντίθετες δυνάμεις αντανακλάται και στις επιτελεστικές διαδικασίες που ακολούθησε η Πινακά κατά τη διάρκεια της παραγωγής των έργων, δημιουργώντας ένα ανοίκειο, άχρονο, στατικό αρχείο. Γραπωμένη από αυτήν την αβέβαιη, ανασταλτική κατάσταση, η επιτελεστικότητα του έργου της Πινακά επιδιώκει να νομιμοποιήσει την αμφισημία και μαζί την ευχαρίστηση που απελευθερώνει η αβεβαιότητα, όταν επιλέγεται, όταν δεν επιβάλλεται, όταν δεν καταλήγει σε νιχιλισμό.

Στην έκθεση της ΑνναΜαρίας Πινακά «stay with me, I’ll give you jewls» μυθικές δομές, αλλόκοτες θεότητες της ενοχής και της επιθυμίας γίνονται το μέσο για να διερευνήσουμε το queerness ως «το ζεστό φως ενός ορίζοντα γεμάτου δυνατότητες, ως μια δομημένη και εκπαιδευμένη μορφή επιθυμίας που μας επιτρέπει να βλέπουμε και να νιώθουμε πέρα ​​από τον βούρκο του παρόντος», χρησιμοποιώντας τα λόγια του José Esteban Muñoz.*

«Ζωγραφίζω σαν να είμαι 7, επειδή τότε μου είπαν ότι η ζωγραφική μου είναι άθλια».
— ΑνναΜαρία Πινακά

*Muñoz, José Esteban. “Introduction: Feeling Utopia.” Cruising Utopia: The Then and There of Queer Futurity, NYU Press, 2009, σσ. 1–18.

Η ΑνναΜαρία Πινακά (γεν. 1983, Ελλάδα) ζει και εργάζεται μεταξύ Ολλανδίας και Ελλάδας. Εστιάζοντας την πρακτική της στο βίντεο, το σχέδιο και την περφόρμανς, εξετάζει πώς οι (κοσμικές) εμπειρίες της σεξουαλικότητας μεταφράζονται μέσα από το πρίσμα της αυτο-εθνογραφίας και της μεταμφίεσης ενώ χρησιμοποιεί τη χαμηλή τεχνολογία, το ακατέργαστο και το υπερβολικά παιδικό. Στην εφαρμοσμένη διδακτορική της έρευνα «Πορνο-γραφώντας: ‘βρώμικες’ σεξουαλικές υποκειμενικότητες και αυτο-αντικειμενοποίηση στην oπτική τέχνη» (2017, Roehampton University), εξέτασε τη μεθοδολογική χρήση του ‘βρώμικου’ και των μη κυρίαρχων σεξουαλικών και καλλιτεχνικών υποκειμενικοτήτων στην παραγωγή εικόνων. Το έργο της Πινακά έχει παρουσιαστεί, μεταξύ άλλων, στην 6η Μπιενάλε της Αθήνας, το Kunstraumllc, την The Project Gallery, τπ WETFILM και το Mimosa House και υποστηρίζεται από το Mondriaan Fonds.

Πληροφορίες
opbo studio, Φίλωνος 86, Πειραιάς, 18536
Εγκαίνια έκθεσης: Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου, 19:00
Διάρκεια έκθεσης: 15 Σεπτεμβρίου – 14 Οκτωβρίου
Ωράριο λειτουργίας: Τετάρτη – Σάββατο, 12:00 – 20:00
Είσοδος Ελεύθερη
opbostudio.com

Με αφορμή την συνεχιζόμενη καλλιτεχνική έρευνα IN-QUARRY που ξεκίνησε το 2021, στο πεδίο του δημόσιου χώρου και της διευρυμένης χορογραφικής πρακτικής, η νέα δουλειά της ομάδας arisandmartha με τίτλο “they returned regularly, each time for more”, προτείνει μια ηχητική εγκατάσταση, η οποία ενεργοποιεί με τρόπο διαφορετικό τη χρήση του δημόσιου ή κοινόχρηστου χώρου, τοποθετώντας το κοινό σε ρόλο ενεργού περφόρμερ, σκιαγραφώντας μια ακούσια χορογραφική συνθήκη. Η ομάδα δουλεύοντας με το αρχείο της έρευνας και τις διαδοχικές προεκτάσεις του, αποπειράται να φανταστεί και να διηγηθεί αφηγήσεις για τον χώρο των πρώην λατομείων Γαλατσίου – Ψυχικού.

Το έργο προτείνει μια ανεστραμμένη ενεργοποίηση του τι σημαίνει εξασκώ τον δημόσιο χώρο, που πυροδοτείται από την ηχητική εγκατάσταση, όχι στον χώρο των λατομείων, αλλά σε μια απομακρυσμένη τοποθεσία μέσα στον πυκνό αστικό ιστό. Το λατομείο ή αλλιώς νταμάρι, λειτουργεί εδώ ως δοχείο ή ως φλέβα και ταυτόχρονα ως γεννήτρια ιδεών, σκέψεων και δράσεων. Το ανόργανο υλικό, η πέτρα και ο ασβεστόλιθος, μεταφέρθηκαν και έχτισαν την πόλη. Αντίστροφα στην εποχή που η ενεργός σχέση του λατομείου με την πόλη έχει διακοπεί, πως επανακατοικούμε ή διεκδικούμε αυτόν τον χώρο, με τα σώματά μας και τη σκέψη μας; Ηχογραφήσεις, ανάγνωση κειμένων και επιτελεστικές δράσεις μοιράζονται μεταξύ κοινού και συντελεστών σε μια υπο κλίμακα χωρική προσομοίωση ενός συλλογικά ανα-συγκροτημένου χώρου.

arisandmartha
‘they returned regularly, each time for more’
Ηχητική εγκατάσταση / Performance
ΔΙΑΡΚΕΙΑ 15-24 Σεπτεμβρίου 2023
Καθημερινά 19:00-22:00
Haus N Athen
Καΐρη 6, 2ος όροφος, Μοναστηράκι

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Καλλιτεχνική Έρευνα / Σύλληψη: arisandmartha | Άρης Παπαδόπουλος & Μάρθα Πασακοπούλου
Ανάπτυξη υλικού / Συνδημιουργία: Χριστίνα Καραγιάννη, Αναστάσιος Κουκουτάς, Jeph Vanger, Μάρθα Πασακοπούλου, Άρης Παπαδόπουλος
Καλλιτεχνικός σύμβουλος: Αναστάσιος Κουκουτάς
Ηχογράφηση/ μίξη ηχητικού υλικού: Jeph Vanger
Παραγωγή: arisandmartha
Το έργο ‘they returned regularly, each time for more’ πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού (2022-23).
Με την ευγενική υποστήριξη του Κέντρου Μελέτης Χορού Ι. & Ρ. Ντάνκαν – Αθήνα.
Η έρευνα έγινε με την υποστήριξη του Οnassis AiR.

H Mάρθα Πασακοπούλου και ο Άρης Παπαδόπουλος είναι SNF ARTWORKS Fellows (2019 και 2021 αντίστοιχα).

Το νέο χορογραφικό έργο της Μαριέλας Νέστορα / YELP danceco. εστιάζει στην αναπνοή ως τη πρωταρχική σχέση του σώματος με τον κόσμο. Τα φυτά είναι -και ήταν πάντα- οι σημαντικότεροι συγκάτοικοι μας στον πλανήτη. Βρισκόμαστε σε μια σχέση αμοιβαιότητας μαζί τους. Εισπνέουμε το οξυγόνο που εκπνέουν και εισπνέουν το διοξείδιο που εκπνέουμε.

Πώς μπορούμε να ανακινήσουμε τις οικολογικές συγγένειες που μας συνδέουν σε εναν ταχέως κλιματικά μεταβαλλόμενο κόσμο;

Χορευτές και μουσικοί συνθέτουν τον εφήμερο οργανισμό της παράστασης, ο οποίος γίνεται αντιληπτός ως μέρος ενός άλλου μεγαλύτερου οικοσυστήματος. Η χορογραφία διερευνά την λειτουργία της αναπνοής ως κόμβο βιολογικό, ψυχολογικό και πνευματικό που συνδέει διαφορετικά είδη και πολιτισμούς. Η ανάσα του κόσμου ενεργοποιεί την ενσυναίσθηση και προτείνει την εμπειρία μας παράστασης ως σύναξη διαφορετικών ειδών.

Ο αέρας που αναπνέουμε δεν είναι τόσο μια αμιγώς γεωλογική ή ορυκτή πραγματικότητα όσο το
αποτέλεσμα της αναπνοής άλλων ζωντανών όντων. Για την αναπνοή εξαρτόμαστε από
τις ζωές των άλλων.

Emanuele Coccia

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Χορογραφία: Μαριέλα Νέστορα
Συν-δημιουργία/ Ερμηνεία: Ιωάννα Τουμπακάρη, Γιάννης Τσιγκρής, Παγώνα Μπουλμπασάκου
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Ανάργυρος Δενιόζος
Μουσικοί: Λεωνίδας Παλαμιώτης, Ρενάτο Κούσης
Κοστούμια: Ελευθερία Αράπογλου-DIGITARIA
Καλλιτεχνικοί συνεργάτες; Mårten Spångberg, Έλενα Νοβάκοβιτς
Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου
Σχεδιασμός αφίσας: Μαρία Έλενα Μύρκα
Επικοινωνία: Ευαγγελία Σκρομπόλα
Εκτέλεση Παραγωγής: KART productions, Μαρία Ξανθοπουλίδου, Αναστασία Καβαλλάρη

Η παραγωγή πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος 2023 του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Η εκδήλωση προσφέρεται δωρεάν από το Υπουργείο Πολιτισμού. Καταβάλλεται μόνο το αντίτιμο
εισόδου του αρχαιολογικού χώρου. Είναι υποχρεωτική η προκράτηση θέσης.

Έναρξη προκρατήσεων 7 Αυγούστου.

Για περισσότερες πληροφορίες και προκρατήσεις θέσεων στις
ιστοσελίδες: digitalculture.gov.gr, nationalopera.gr

Κρατήσεις από 7 Αυγούστου

https://www.ticketservices.gr/event/oli-i-ellada-enas-politismos/

YELP danceco./ Μαριέλα Νέστορα

Η ομάδα χορού YELP danceco. ιδρύθηκε το 2000 με έδρα την Αθήνα. Με χορογράφο τη
Μαριέλα Νέστορα έχει στο ιστορικό της πάνω από 22 παραγωγές, και συνεργασίες: Φεστιβάλ
Αθηνών (Das (ist) ein…, Αυτό είναι, όχι άλλο, μόνο αυτό, Rapidly becoming), Στέγη Γραμμάτων
και Τεχνών (Lebenswelt), Διεθνές φεστιβάλ χορού Καλαμάτας (Α-Μ Ι), MIR festival (Erosions).
Με σταθερή παρουσία στην Ελλάδα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Καβάλα, Βόλο, Χανιά, Ύδρα)
και στο εξωτερικό (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Δανία, Ιταλία, Εστονία, Ρουμανία,
Σλοβενία, Κροατία), έργα της επιλέχθηκαν από τις Πλατφόρμες Σύγχρονου Χορού στο Μέγαρο
Μουσικής Αθηνών και από το Σύστημα Αθήνα. Έχει υποστηριχθεί με επιχορηγήσεις από το
Υπουργείο Πολιτισμού (2002- 5, 2008, 2019, 2020, 2021) και αναθέσεις από ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας,
Πάτρα Πολιτιστική Πρωτεύουσα, Στέγη Γραμμάτων και τεχνών. Η ομάδα σύγχρονου χορού
YELP danceco. εξελίσσει το καλλιτεχνικό της έργο μέσα από συνομιλία θεωρίας και πράξης.
Εξερευνά την συνάντηση του χορού και της χορογραφίας με διαφορετικά πεδία γνώσης κυρίως
φιλοσοφία, βιολογία, θεωρία παραστατικών τεχνών, φυσικές επιστήμες. Διαμορφώνει τις
ανάλογες πρακτικές και χορογραφικά εργαλεία για κάθε διαδικασία δημιουργίας, προσεγγίζοντας
πάντα το σώμα ως όλον – κίνηση, αντίληψη, παρουσία και ενεργή σκέψη. Πειραματίζεται συχνά
με την συνθήκη θέασης: ανανεώνοντας την προκαθορισμένη μετωπική σχέση με το κοινό,
επιλέγοντας μη θεατρικούς χώρους ή το δημόσιο χώρο για τις παραστάσεις της και
προσκαλώντας τη συμμετοχή των θεατών. Πρόθεση είναι η δημιουργία εμπειρίας που θέτει
ερωτήματα, μετατοπίζει οπτικές και ευαισθητοποιεί την αντίληψη του σώματος.

“Η ανάσα του κόσμου” θα παρουσιαστεί για μία παράσταση στην Αθήνα, στο Θέατρο Ρεματιάς στο Χαλάνδρι στις 2 Οκτωβρίου στις 21:00

Οι Kalfayan Galleries παρουσιάζουν την ατομική έκθεση τoυ Αντρέα Τζούροβιτς (γεν. 1987, Σερβία Μαυροβούνιο – Danilovgrad) με τίτλο “Counting Rests”, στην οποία ο καλλιτέχνης πραγματοποιεί ένα καθαρά προσωπικό ταξίδι ενδοσκόπησης, εξερευνώντας την περίπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ μνήμης, ήχου και σιωπής. Όπως υποδηλώνει ο τίτλος της έκθεσης, τα έργα αντανακλούν τις παύσεις (rests) στη μουσική σημειογραφία αντικατοπτρίζοντας την πρόθεση του καλλιτέχνη να ενορχηστρώσει μια «συμφωνία της σιωπής».

Για το project που παρουσιάζεται στην γκαλερί Kalfayan, ο καλλιτέχνης αντλεί έμπνευση από της μνήμες της παιδικής του ηλικίας προτού μεταβεί από τη Σερβία Μαυροβούνιο (Πρώην Γιουγκοσλαβία) στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης το 1999. Καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της θεματικής και της εικαστικής αφήγησης της νέας σειράς έργων διαδραματίζει επίσης η εμπειρία των ξέφρενων πανηγυρισμών για την νίκη της Πρώην Γιουγκοσλαβίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της FIBA το 1998, τους οποίους διαδέχτηκαν μόλις λίγους μήνες αργότερα τα τραγικά γεγονότα λόγω των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ.

Η έκθεση «Counting Rests» εκφράζει τη γοητεία που ασκούν στον καλλιτέχνη οι διάφοροι μηχανισμοί της ανθρώπινης μνήμης -όπως περιγράφονται στο «The Third Memory» του Pierre Huyghe- και οι οποίοι επηρεάζουν την προσωπική και συλλογική μνήμη καθώς επίσης και το πώς αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Ο «ήχος» είναι ένας ισχυρός μηχανισμός μνήμης. Τα έργα του Τζούροβιτς ρίχνουν φως στη σωματική μνήμη μέσα από τις προσωπικές του γνώσεις παραδοσιακών τεχνικών οργανοποιίας που βασίζονται στην προφορική παράδοση που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά. Ως εκ τούτου, ο καλλιτέχνης μεταφράζει την εμπειρία του ως κατασκευαστής μουσικών οργάνων, σε περίτεχνα και συναρπαστικά νέα έργα από ξύλο: ζωγραφικά έργα, γλυπτά και γλυπτικές εγκαταστάσεις. Επιπλέον, στην έκθεση θα παρουσιαστούν μια συλλογή προπολεμικών καλουπιών ιστορικής αξίας, σε διάλογο με ένα καλούπι που κατασκεύασε και χρησιμοποίησε ο καλλιτέχνης για τη δημιουργία μερικών από τα έργα του. Αυτή η εικαστική αντιδιαστολή όχι μόνο φωτίζει την καλλιτεχνική διαδικασία και την έρευνα πάνω στην οποία βασίζεται το project του Τζούροβιτς, αλλά ενθαρρύνει επίσης τον διάλογο μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, δημιουργώντας μια βαθιά σύνδεση μέσα στο χρόνο.

Ταυτόχρονα, τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση εξετάζουν τη σχέση μεταξύ «παιχνιδιού» και «σύγκρουσης» και πώς αυτές οι έννοιες μπορούν να γίνουν πηγή χιούμορ αλλά και να εγείρουν αισθήματα αβεβαιότητας. Στον πυρήνα της εικαστικής πρακτικής του Τζούροβιτς βρίσκεται επίσης η αφαιρετική οντολογία του 21ου αιώνα («αντικειμενοστρεφής οντολογία» ή «OOO») επηρεασμένη από τον Χάιντεγκερ και η πεποίθηση ότι όλα τα υλικά είναι φορείς μνήμης. Έτσι, επέλεξε, για παράδειγμα, επαναχρησιμοποιημένο παρκέ γηπέδου μπάσκετ για τη δημιουργία ορισμένων γλυπτών, τα οποία αναφέρονται σε αποδομημένα σχήματα από μπάλες του μπάσκετ, υβρίδια μεταξύ μπάλας μπάσκετ και μουσικού οργάνου. Παράλληλα, τα επιτοίχια γλυπτά με σχήμα που μοιάζει με το σύμβολο του απείρου, αποτελούν στην πραγματικότητα διασδιάστατα αναπτύγματα του σχεδίου μιας μπάλας μπάσκετ.

Η έκθεση «Counting Rests» αντανακλά το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη για τον δυναμικό ρόλο της ‘σιωπής’ όπως αυτή εκφράζεται στη θεωρία του Jacques Lacan για τη «Συμβολική Τάξη», έναν όρο με τον οποίο ο Γάλλος Ψυχαναλυτής περιέγραψε το σύστημα γλώσσας και πολιτισμού που διαμορφώνει την ανθρώπινη εμπειρία και την κατασκευή της υποκειμενικότητας. Η σιωπή, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί να θεωρηθεί ως διακοπή ή διατάραξη της «Συμβολικής Τάξης». Μπορεί να αντιπροσωπεύει στιγμές που η γλώσσα αποτυγχάνει να συλλάβει πλήρως την πολυπλοκότητα των σκέψεων και των συναισθημάτων ενός ατόμου. Ταυτόχρονα, συνδέεται με το Πραγματικό, τον τομέα του μη-αναπαραστάσιμου και του άρρητου. Τα έργα τέχνης – πιθανά μουσικά όργανα του Τζούροβιτς, παραπέμπουν επίσης στη φιλοσοφία του Walter Benjamin ο οποίος ορίζει τη σιωπή ως χώρο δεκτικότητας και περισυλλογής. Έτσι, τα ‘άηχα’ έργα τέχνης που παρουσιάζονται στην έκθεση στην Kalfayan Galleries αποτελούν υλική αποτύπωση της πεποίθησης ότι η σιωπή παρακινεί τον θεατή να σταματήσει, να προβληματιστεί και να ασχοληθεί σε βάθος με την πρόσληψη-εμπειρία του έργου τέχνης.

Όπως αναφέρει ο καλλιτέχνης:

«Κατασκευάζω γλυπτά και εγκαταστάσεις με ιδιαίτερη σχολαστικότητα, εμπλουτισμένα με παραδοσιακές τεχνικές, τα οποία έχουν εν δυνάμει την ικανότητα να παράγουν ήχους που θυμίζουν μουσικά όργανα. Ωστόσο, αντί να γεμίζω το χώρο με ηχητικές δονήσεις, αγκαλιάζω τη δύναμη της σιωπής, προσκαλώντας τους θεατές να βυθιστούν στη σκέψη και τη φαντασία, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο τις εγγενείς δυνατότητες που έχουν αυτά τα σιωπηλά αντικείμενα.

Μέσω αυτής της έκθεσης, επιχειρώ να ενορχηστρώσω μια «συμφωνία σιωπής», ενθαρρύνοντας τους θεατές να οραματιστούν τους ήχους που θα μπορούσαν να παράγουν αυτά τα σιωπηλά αντικείμενα εάν η σιωπή υποχωρούσε. Στόχος μου είναι να πυροδοτήσω τον στοχασμό και την ενδοσκόπηση, ωθώντας κάθε θεατή να αναλογιστεί, στα πλαίσια της δικής του ζωής και εμπειρίας, την ενδιαφέρουσα αλληλεπίδραση μεταξύ σιωπής και μνήμης»

Αντρέα Τζούροβιτς: “Counting Rests” στην Kalfayan Galleries
Aπό 21/09/2023 έως 21/10/2023
Κάθε Δευτέρα, Σάββατο 11:00-15:00

Από 21/09/2023 έως 21/10/2023
Κάθε Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11:00-19:00

Η γκαλερί The Breeder παρουσιάζει την νέα ατομική έκθεση του Αριστείδη Λάππα με τίτλο “Seven Days in New Crete”.

Δανειζόμενη τον τίτλο της από το ουτοπικό στοχαστικό μυθιστόρημα φαντασίας του ποιητή και κριτικού Robert Graves, η έκθεση Seven Days in New Crete, όπως το βιβλίο, εξερευνά τον τρόπο που μυθολογικά πλάσματα και προσωπικές μυθολογίες συμπλέκονται στην αφήγηση και επεκτείνονται από το παρελθόν στο παρόν και το μέλλον.

H έκθεση εμπνέεται από το συγκεκριμένο έργο του Graves αλλά και τα ευρύτερα συγγράμματά του σχετικά με την ελληνική μυθολογία. Στο ισόγειο της γκαλερί παρουσιάζεται μια σειρά από πίνακες μεγάλου μεγέθους στους οποίους ο Αριστείδης Λάππας ξανασυναντά μυθολογικές φιγούρες που έχουν εμφανιστεί στο έργο του και στο παρελθόν.

Συγκεκριμένα ο Μινώταυρος πρωταγωνιστεί στον Ιερό Κήπο που έχει δημιουργήσει ο καλλιτέχνης, όπου από τα έργα ξεχειλίζει πλούσια βλάστηση η οποία περιβάλλει τις μορφές. Mε τον ίδιο τρόπο που ο Graves χρησιμοποιεί την λογοτεχνία ως ένα μέσο για να εξερευνήσει τρόπους ώστε να τοποθετήσει τον εαυτό του βιωματικά στα πιο κριτικά του γραπτά, ο Λάππας διερωτάται ποιά είναι η σχέση του με τον ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία και τις έννοιες του ανήκειν – ζωγραφίζοντάς αυτούς τους προβληματισμούς.

H έκθεση συνεχίζεται στον πιο ιδιωτικό χώρο του The Breeder Feeder. Η αφήγηση μετακινείται ανατολικότερα, πιο πίσω στο χρόνο, πιο βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή και στα ερωτήματα του πολιτισμού. Στο έπος του Γκιλγκαμές, που αποτελεί μια από τις αρχαιότερες και πλουσιότερες ποιητικές παραδόσεις της Μεσοποταμίας, συναντάμε έναν από τους πιο θρυλικούς ήρωες – που έχει δώσει το όνομά του στο ποίημα- αλλά και έναν πολύ σημαντικό δευτερεύοντα χαρακτήρα, τον αγαπημένο του φίλο Enkidu.

Όπως ο Μινώταυρος, ο Enkidu αποπνέει μια ζωική ενέργεια που απαιτεί εξημέρωση. Έτσι το ιερό στέλνει την ιέρεια και πόρνη Shamhat για να τον δαμάσει. Μέσα από αυτή την αλχημική διαδικασία, μετά από επτά μέρες και επτά νύχτες έρωτα, ο Enkidu αποσχίζεται από την ζωώδη φύση του και γίνεται εξολοκλήρου άνθρωπος. Αλλά, όπως πολλά αρχαία κείμενα που σώζονται μόνο αποσπασματικά, έτσι και στο έπος του Γκιλγκαμές δεν είναι γνωστό τι συνέβη εκείνες τις επτά ημέρες και νύχτες. Ο Λάππας αξιοποιεί το κενό που άφησε η ιστορία και συμπληρώνει με την φαντασία του αυτή τη συσχέτιση, αυτή την μαθητεία, το ιερό αλχημικό ταξίδι του Enkidu από θηρίο σε ηρωική φιγούρα, αντάξια του Γκιλγκαμές.

Στον πιο ιδιωτικό χώρο του Breeder Feeder μια σειρά ερωτικών σκηνών περιβάλει τον θεατή, δημιουργώντας μια κυκλική αφήγηση που θυμίζει τον ίδιο τον κύκλο ζωής και θανάτου για τον οποίο μιλά συχνά η επική μυθολογία. Εδώ, ο κύκλος ολοκληρώνεται καθώς ο θεατής οδηγείται ξανά στον Ιερό Κήπο στο ισόγειο. Και ο ίδιος ο Λάππας βρίσκεται σε αυτό το ταξίδι αναζήτησης του εαυτού, την οποία εξωτερικεύει επιστρατεύοντας τη φόρμα, το χρώμα και το φως.

Αριστειδης Λαππας, “Seven Days in New Crete”

Ημερομηνία: Από: 15/9 Εως: 14/10
Εγκαίνια: Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2023, 17:00 – 22:00
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή, 11:00-19:00 | Σάββατο, 11:00-17:00

Τοποθεσία:
Γκαλερί The Breeder, Ιάσονος 45, Aθήνα

Πληροφορίες / Κρατήσεις:
Τηλ.: 210 3317527 | thebreedersystem.com

H γκαλερί The Breeder παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση του Πάνου Προφήτη με τίτλο “Κωμωδία/Comoedia”.

H έκθεση Κωμωδία/Comoedia αποτελεί οργανική συνέχεια της in situ εγκατάστασης την οποία παρουσίασε ο Πάνος Προφήτης στο αίθριο της γκαλερί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Τόσο ο τίτλος όσο και η δομή της έκθεσης αντλεί έμπνευση από το σύμπαν του θεάτρου και της αφηγηματικής ποίησης, τη Θεία Κωμωδία του Δάντη, το Αριστοφανικό έργο, αλλά και από τα χαρακτικά του Gustave Dore, τη θρησκευτική τέχνη, την ουτοπική φιλοσοφία (Tomas More, Lewis Mumford, Adorno) και τους κωμικούς υπαινιγμούς του Μπρέχτ.

Με αφετηρία το υπόγειο της γκαλερί, η έκθεση αναπτύσσεται σε τρία νοητά και εννοιολογικά επίπεδα αξιοποιώντας την αρχιτεκτονική του κτιρίου ως μια παραβολή για την μεταφυσική θέαση με σκηνογραφικό τρόπο. Η εικαστική αφήγηση ξεκινά με μια εγκατάσταση που παραπέμπει στο χθόνιο στοιχείο, τον Κάτω Κόσμο για να εξερευνήσει έπειτα τα επίγεια σε παρόντα χρόνο, επίπεδο που στην προσέγγιση του Δάντη αποτελεί επίσης το καθαρτήριο. Στο τρίτο επίπεδο της δράσης, πρωταγωνιστούν έργα που γειτονεύουν με το υπερφυσικό στοιχείο. Αυτά τα πλάσματα ανήκουν σε μια ουτοπική σφαίρα η οποία έχει ραγίσει και τα θραύσματα της παρεισφρέουν στον αστικό ιστό που αγκαλιάζει την γκαλερί, ένα αντιφατικό περιβάλλον που έρχεται σε ρήξη και με τα ίδια τα έργα. Στην έκθεση και τα τρία επίπεδα συγχωνεύονται μεταξύ τους, επιτρέποντας σε κάθε μεμονωμένο έργο να μετέχει όλων των καταστάσεων ταυτόχρονα και σε κάθε θεατή να δημιουργήσει το προσωπικό του ταξίδι προς τη θέωση.

Tα έργα του Προφήτη, μεταξύ άλλων, πραγματεύονται ζητήματα γύρω από τον ρόλο του δημιουργού, της εσωτερικής διαμάχης, της υποκριτικής στάσης (θεσμικής ή ατομικής) που μπορεί να ξεπερνάει τα όρια της μυητικής τέχνης και να υπεισέρχεται στο φάσμα του λόγου, του τραγελαφικού, του σαρκασμού και της λυτρωτικής φύσης του. Αν ο ρους της ιστορίας και η ίδια η ζωή είναι ένα νόμισμα, τότε οι δύο όψεις του φέρουν αντίστοιχα την τραγωδία και την κωμωδία. Αυτή η διττότητα στο παιχνίδι των όψεων χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο σώμα δουλειάς, όπου αγγελικές μορφές διαθέτουν αιχμηρά μέλη κοφτερά σαν λεπίδες και επιθετικά σαν όπλα, ενώ η υλικότητα των γλυπτών υπογραμμίζεται από την ψυχρότητα και την μνημειακή/αντιμνημειακή ιδιότητα του αλουμινίου.

Έτσι οι μπροστινές ανάγλυφες όψεις των γλυπτών είναι επιμελώς δουλεμένες ενώ οι πίσω είναι πιο τραχιές, φανερώνοντας τον τρόπο που έχει δουλευτεί το γύψινο πρόπλασμα πριν χυτευτεί και αποκαλύπτοντας κινήσεις των χεριών και υφές των υλικών. Και οι δύο πλευρές, εμφανείς στον θεατή, εξερευνούν τα δίπολα της σκηνής και του παρασκηνίου, του προσώπου και του προσωπείου.

Που θα μπορούσαν να κατοικούν αυτές οι δαιμονικές/αγγελικές μορφές; Μήπως περιφέρονται στους δρόμους των μητροπόλεων; Πως ακούγεται το φτερούγισμα ή το σατυρικό γέλιο τους; Πάντως, η σύγχρονη πόλη αποτελεί ένα αφιλόξενο οικοσύστημα, γιατί τέτοιες μορφές θα μπορούσαν να ανατρέψουν την φαινομενική ισορροπία της και την ίδια την δομή της- ένα καπιταλιστικό κατασκεύασμα που φιλοξενεί στα σπλάχνα του ψυχές παγιδευμένες, αποστασιοποιημένες, όπου εργάζονται σαν γρανάζια, προς όφελος μιας πλασματικής «προόδου».

Το έργο Κωμωδία/ Comoedia εξετάζει το αστικό τοπίο που απλώνεται μπροστά μας με ένα ερώτημα: θα καταφέρει ο ποιητής να σώσει την πόλιν, όπως στους Βατράχους, ή μόνο μας παρατηρεί αμέτοχα πάνω από τον ουράνιο θόλο, όπως ο Δάντης όταν μετέβη στον Παράδεισο;

“Κωμωδία/Comoedia”, Πάνος Προφήτης
The Breeder
Εγκαίνια: Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2023, 17:00 – 22:00
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή, 11:00-19:00 | Σάββατο, 11:00-17:00

*Ο Πάνος Προφήτης είναι SNF ARTWORKS Fellow (2018) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών

Οι “Παιδαγωγικές του κοινού / των κοινών” αποτελούνται από μια ομαδική εικαστική έκθεση, καθώς και από ένα δημόσιο πρόγραμμα που θα πραγματοποιηθεί την τελευταία εβδομάδα της έκθεσης (19-20-21 Οκτωβρίου). Η έκθεση συγκεντρώνει καλλιτεχνικά έργα, πρακτικές και αρχεία και προτείνει μια έννοια παιδαγωγικής του κοινωνικού μέσα από στιγμές δημιουργικής συνύπαρξης, επίμονες αναζήτησεις και χειρονομίες αντίστασης, απόπειρες μελέτης του “πώς στεκόμαστε μαζί”. Συνδυάζοντας καλλιτεχνικές και κοινωνικές μεθοδολογίες, πρακτικές των κοινών αλλά και τρόπους λειτουργίας του κοινού, η έκθεση και το δημόσιο πρόγραμμα που θα ακολουθήσει επιχειρούν να λειτουργήσουν σαν ένα εργαστήρι για παιδαγωγικές κοινωνικές πρακτικές, εγγενείς αντιστάσεις και συλλογικά αποτυπώματα, που μπορούν να συμβάλλουν σε νέα εργαλεία του κοινωνικού και του πολιτικού.

Ομαδική έκθεση και δημόσιο πρόγραμμα σε επιμέλεια: 
Γκίγκη Αργυροπούλου, Βασίλης Νούλας, Κώστας Τζημούλης

Δημόσιο πρόγραμμα (19-20-21 Οκτωβρίου):
Δήμητρα Ιωάννου (εργαστήριο πειραματικής δημιουργικής γραφής), Eliana Otta (εργαστήριο),
Εργαστήριο Τέχνη και Κοινωνικές Πρακτικές στο Τμήμα Πολιτισμού Δημιουργικών Μέσων
και Βιομηχανιών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (ανοιχτό εργαστήριο σφραγίδας),
Θεοδώρα Μαλάμου (παρουσίαση) Χριστίνα Πετκοπούλου* (παρουσίαση), Γιάννης
Χατζηασλάνης (παρουσίαση),Forensic Architecture (προβολή ταινίας), Jeremy Deller (προβολή ταινίας),
Jumana Manna (προβολή της ταινίας)

* Θα ακολουθήσει στη συνέχεια αναλυτικό πρόγραμμα και περιγραφή του δημόσιου προγράμματος

Καλλιτέχνες: Forensic Architecture, Μαρία Γεωργούλα, Jeremy Deller, Simon Ferdinando,
Ζήσης Κοτιώνης, Μαρία Λιανού & Αλέξανδρος Χριστοφίνης, Ειρήνη Λιναρδάκη, Jumana Manna,
Χριστίνα Μίτρενσε, Vincent Parisot, Renee Ridgway, Εύη Ρουμάνη, Andrea Sitara Gran, Εύα Στεφανή,
Γιάννης Χατζηασλάνης, VASKOS (Βασίλης Νούλας & Κώστας Τζημούλης) και το Εργαστήριο Τέχνη και
Κοινωνικές Πρακτικές στο Τμήμα Πολιτισμού Δημιουργικών Μέσων και Βιομηχανιών του
Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (συμμετέχουν: Ζωή-Δανάη Αστερατάκη, Ελισάβετ-Αγάπη Παντελαίου,
Άννα Καραγιάννη, Έφη Καραγιαννάκη)
Εγκαίνια: Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2023, ώρα: 20:00

ΤΟ ΟΧΤΩ (Πολυτεχνείου 8, Αθήνα)
Διάρκεια έκθεσης 28 Σεπτεμβρίου έως 21 Οκτωβρίου 2023
Πεμ-Παρ-Σαβ 18:00 με 21:00

Η έκθεση και το δημόσιο πρόγραμμα πραγματοποιείται με την στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού

*H Χριστίνα Πετκοπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellow (2019) στο πεδίο της επιμέλειας των εκθέσεων

Το State of Concept παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση στην Ελλάδα της Ελληνίδας καλλιτέχνιδας Δανάης Ιώ, με έδρα το Ρότερνταμ, με τίτλο Landform Instrument.

H έκθεση είναι η τρίτη της σειράς Bona Fide, η οποία είναι αφιερωμένη στο να συμβάλλει στην προώθηση νέων Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών και κριτικών/επιμελητών, και συνοδεύεται από κείμενο της συγγραφέως και ερευνήτριας Amelia Groom. Το επερχόμενο παράλληλο δημόσιο πρόγραμμα της έκθεσης θα ανακοινωθεί σύντομα.

Η έκθεση Landform Instrument παρουσιάζει μια σειρά νέων έργων που έχουν προκύψει από τη μακροχρόνια ενασχόληση της καλλιτέχνιδας με “τις αλληλένδετες ιστορίες και λειτουργίες της γραφειοκρατίας, της μυθολογίας και της οικοδόμησης του έθνους”. Μέσω βίντεο, γλυπτικής και κειμένου, η πρακτική της Δανάης Ηώ εξετάζει οργανωτικά συστήματα που έχουν τις ρίζες τους στο μοντερνισμό και έχουν επιβληθεί ευρέως μέσω αποικιοκρατικών πρακτικών, διερευνώντας το ρόλο τους στη διαμόρφωση κυρίαρχων αφηγήσεων. Τα έργα της έκθεσης εξετάζουν την κατασκευή του ελληνικού ιδεώδους ως άγκυρας της ευρωπαϊκής ταυτότητας και τη σχέση του με τον θεσμό της σύγχρονης Ελλάδας. Η έκθεση συγκεντρώνει ανάθεση γλυπτών και δύο ταινίες μικρού μήκους που αναπτύχθηκαν από αυτή την έρευνα. Τα ποιήματα που παρουσιάζονται στις ταινίες μικρού μήκους Sprouts of a dragon’s teeth και Seven Types of Dust (και οι δύο 2023) αναπτύχθηκαν σε συνεργασία με τον ποιητή και θεωρητικό Στάθη Γουργουρή.

Για τα έργα της έκθεσης η Ηώ αντλεί στοιχεία από τη σύγχρονη πόλη της Θήβας και το μύθο του Κάδμου. Η Θήβα, η πόλη της Αντιγόνης και του Οιδίποδα, χρησιμεύει ως το “άλλο” της ιδανικής πόλης-κράτους, ένας τόπος όπου εξετάζονται οι σχέσεις μεταξύ εργασίας, γης και συστημάτων οργάνωσης. Όπως σημειώνει ο Groom, λειτουργεί ως “σκηνή για μια συγκεκριμένη παρεξήγηση/αναδιήγηση του μύθου του Κάδμου, έγινε ένας τόπος στον οποίο διερευνώνται οι ιστορικές διασταυρώσεις της γραπτής γλώσσας, της κρατικής βίας και των γραφειοκρατικών διαδικασιών της εθνότητας”. Διαπραγματευόμενη την κατασκευή ιστορικών αφηγήσεων, η Δανάη Ηώ επισημαίνει τις δυνατότητες των μύθων ως επιτελεστικών μορφών συλλογικής αφήγησης, μέσω των οποίων οι αφηγήσεις δεν είναι ποτέ στατικές και μοναδικές.

Τα γλυπτά του Landform Instrument σχετίζονται με την υλική υποδομή των διοικητικών οργάνων του κράτους. Ανοξείδωτος χάλυβας, αλουμίνιο, χαρτί, μελάνι υδατογραφήματος ασφαλείας που χρησιμοποιείται από το Υπουργείο Οικονομικών και επαναλαμβανόμενα ανάγλυφα χειρόγραφα ενσωματώνονται σε γλυπτικές κατασκευές που καταλαμβάνουν τον κύριο εκθεσιακό χώρο και την αυλή του State of Concept.

H Δανάη Ηώ είναι SNF ARTWORKS Fellow (2021) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

H έκθεση (Un)Common Proximity ανοίγει την Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου στη Galeria Belo-Galsterer στη Λισαβόνα, με έργα των Ana Velez, Claudia Fischer, Daniela Krtsch, Gwendolyn van der Velden, Jorge Molder, Juliane Solmsdorf, Mário Macilau, Mel O’Callaghan, Pedro Quintas, Renzo Marasca, Teresa Segurado Pavão και Wolfgang Wirth.

Στα πλαίσια των εγκαινίων θα πραγματοποιήθει η performance AEQUARE της Πηνελόπης Τριανταφύλλου σε συνεργασία με τις χορεύτριες Hρώ Ξυδά και Ieva Bražėnaitė.

AEQUARE

__(λατ.) προέρχεται από το aequalis, που σημαίνει ενέργεια εξίσωσης, εξισορρόπησης

Το AEQUARE είναι μια χορευτική παράσταση που εξερευνά το φορετό έργο τέχνης μέσα από ένα δυστοπικό σύμπαν, το οποίο μετατοπίζεται και αλλάζει συνεχώς. Αφετηρία αποτέλεσε το “The Big Other”, ένα υφασμάτινο έργο τέχνης που φιλοτέχνησε η Πηνελόπη Τριανταφύλλου το 2019, αποτελούμενο από ένα ανδρικό σακάκι καλυμμένο με χειροποίητα πλεκτά γυναικεία στήθη. Το έργο αυτό είναι εμπνευσμένο από τη θέα Άρτεμη της Εφέσου.

Πληροφορίες:

Ημερομηνίες: 28 Σεπτεμβρίου έως 19 Οκτωβρίου 2023

Εγκαίνια: 28 Σεπτεμβρίου, 19:00

Eπιμέλεια: Aλεξία Αλεξανδροπούλου

Graphic Design: Nίκος Λέτσιος

*Η Αλεξία Αλεξανδροπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellow στο πεδίο της επιμέλειας εικαστικών τεχνών.

Το Arch βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την site specific περφόρμανς και εγκατάσταση “Hot Hands”, της χορογράφου Madeline Hollander.

Η περφόρμανς και εγκατάσταση σχεδιασμένη για 6 χορευτές αντλεί χορογραφική έμπνευση από εκδοχές παιχνιδιών με τα χέρια με βάση τα αντανακλαστικά, και από άλλα κλασικά παιδικά παιχνίδια που χρησιμοποιούν παλαμάκια. Το συλλογικό αυτό έργο αξιοποιεί τη μυϊκή μνήμη των παιδικών χρόνων των χορευτών και εξερευνά παιγνιωδώς τη γλώσσα του σώματος γύρω από τις προσποιήσεις, τα τρεξίματα, την προσμονή, τη συγκέντρωση, την τήρηση του σκορ και την παραβίαση των κανόνων. Η εγκατάσταση, αποτελείται από ανεστραμμένους πάγκους και τραπέζια. Μιμείται αντικείμενα τα οποία βρίσκονται σε παιδικές χαρές και καθοδηγούν τις τροχιές των χορευτών καθώς οι ίδιοι διατρέχουν το παιχνίδι ασταμάτητα.

Χορευτές: Άγγελος Αντωνίου, Κωνσταντίνα Μπάρκουλη, Αλίκη Γεωργίου, Σοφία Πουχτού, Θάνος Ραγκούσης, Ελιάν Ρουμιέ

Ημερομηνίες παραστάσεων:

Παρασκευή, 6 Οκτωβρίου, 7:00μμ – 9:00μμ

Σάββατο, 7 Οκτωβρίου, 4:00μμ – 6:00μμ

Παρασκευή & Σάββατο, 20-21 Οκτωβρίου, 4:00μμ – 6:00μμ

*Η Κωνσταντίνα Μπάρκουλη και η Ελιάν Ρουμιέ είναι SNF ARTWORKS Fellows (2022) στο πεδίο του χορού.

Η εικαστική έκθεση Ελαιώνας ‘23 – Χθόνιο και Ανθρωπόκαινος που φιλοξενεί τα έργα 41 καλλιτεχνών, συνοδευόμενη από ένα πλούσιο δημόσιο πρόγραμμα, performances και άλλες δράσεις, εγκαινιάζεται στις 29 Σεπτεμβρίου (5-10.30 μ.μ.) και θα διαρκέσει μέχρι 3 Δεκεμβρίου του 2023 σε πολλαπλούς εκθεσιακούς χώρους. Εστιάζει στο χθόνιο στοιχείο και την ανθρωπόκαινο εποχή μέσα από την σύγκρουση αλλά και την συνομιλία τους, με την περιοχή του Ελαιώνα να αποτελεί το πεδίο μελέτης και το σημείο τέλεσης και αναφοράς.

Η έκθεση με τα έργα, τις ομιλίες και τις δράσεις του πρότζεκτ έχει ως στόχο να αναδείξει τις κρίσιμες και σύνθετες καταστάσεις που έχει προκαλέσει η διαχρονική συνομιλία αλλά και σύγκρουση Φύσης και Ανθρώπου, τα δίπολα που κυριαρχούν στην περιοχή σαν αποτέλεσμα του σκληρού ανθρώπινου αποτυπώματος, την σχέση του παρελθόντος με το παρόν και αντιστρόφως.

Ο περίφημος Ελαιώνας επί Πεισίστρατου, στο πέρασμα του χρόνου και μέσα από τις ανθρώπινες επιλογές εξελίχθηκε στην γόνιμη αγροτική γη της Αθήνας μέχρι τη δεκαετία του εξήντα, που με τη σειρά της μετατράπηκε σε νεκρή γη από τα απόβλητα της άναρχης εκβιομηχάνισης.

Παρόντα είναι τα πεδία του Χθόνιου και της Αρχαιολογίας με την γονιμότητα του εδάφους και την τελετουργική διάσταση της διαδρομής των μυστών όσο και της Ανθρωποκαίνου εποχής με την ανθρώπινη δραστηριότητα που αντανακλά λοιπόν στην πολιτική και την οικονομική εξέλιξη της περιοχής στην χρονική της διαδρομή, με τις καταστρεπτικές συνέπειες στη φύση και το τοπίο που άφησε το ανθρώπινο αποτύπωμα, αλλά και το κρίσιμο ερώτημα που αφορά στο σήμερα και το μέλλον της περιοχής (και όχι μόνον) : «και τώρα τι κάνουμε;»

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

Δημήτρης Αληθεινός, Δημήτρης Αμελαδιώτης (performance), Αύγουστος Βεϊνόγλου, Μπάμπης Βενετόπουλος, Δημήτρης Γεωργακόπουλος, Γιώργος Γυπαράκης, Collectif MASI (Madlen Anipsitaki & Simon Riedler), Campus Novel, Μάρθα Δημητροπούλου, Θοδωρής Ζαφειρόπουλος, Γιώργος Ζαμπουλάκης (performance), Βάσια Ζόρμπαλη (performance), Κάπτεν, Μιχαήλ Καρίκης, Κατερίνα Κατσιφαράκη, Νίκος Κεσσανλής, Ζήσης Κοτιώνης, Μάνια Μπενίση, Νίκος Μόσχος, Πανδώρα Μουρίκη, Δάφνη Νίτσου, Μαρία Οικονομοπούλου, Μαρία Παπαδημητρίου, Νίκος Παπαδημητρίου, Μυρτώ Παπαδοπούλου, Κώστας Παππάς, Ελένη Πανουκλιά, Βιβή Περυσινάκη, Δανάη Στράτου, Στεφανία Στρούζα, Σάββας Στρούμπος με Έλλη Ιγκλίζ (performance), Θόδωρος Τερζόπουλος (ομιλία/performance), Τάσσος Τριανταφύλλου, Γιώργος Τσακίρης, Γιώργος Τσεριώνης, Φίλιππος Τσιτσόπουλος (performance), Δημήτρης Τσουμπλέκας, Μάριος Φούρναρης, Παντελής Χανδρής, Βιβέττα Χριστούλη, Διονύσης Χριστοφιλογιάννης

PERFORMERS

Αμελαδιώτης Δημήτρης, Collectif MASI (Madlen Anipsitaki & Simon Riedler), Γιώργος Ζαμπουλάκης, Βάσια Ζόρμπαλη, Σάββας Στρούμπος (με την Έλλη Ιγκλίζ), Θόδωρος Τερζόπουλος (με τον Σάββα Στρούμπο), Φίλιππος Τσιτσόπουλος

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ

Μάνια Μπενίση, φωτογράφος, MSc Αρχ. Μηχ. Ε.Μ.Π., MSc Geol. Eng. Imperial College.

Καλλιόπη Παπαγγελή, αρχαιολόγος, Επίτιμος Τμηματάρχης Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και Μουσείων της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής.

ΧΡΟΝΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ

29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΕΩΣ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ,ΣΑΒΒΑΤΟ, ΚΥΡΙΑΚΗ

14:30 – 20:30

ΕΚΘΕΣΙΑΚΟΙ ΧΩΡΟΙ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΣΤΑΘΜΟΥ ΜΕΤΡΟ ΕΛΑΙΩΝΑΕΡΓΟΤΑΞΙΟ ΜΕΤΡΟ – ΧΩΡΟΣ ΣΤΑ.ΣΥ,
Μαρκόνι 1

ΑΡΧΑΙΑ ΓΕΦΥΡΑ ΣΤΟΝ ΚΗΦΙΣΟ ΠΟΤΑΜΟ (τμήμα της αρχαίας Ιεράς Οδού), ΣΤΑΘΜΟΣ ΜΕΤΡΟ ΕΛΑΙΩΝΑ

Souzy Tros, ΜΑΡΚΌΝΙ 8

ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΡΚΟΝΙ, ΕΠΙ ΤΩΝ ΟΔΩΝ ΜΑΡΚΟΝΙ & ΜΑΔΑΡΩΝ

ΕΡΓΟΤΑΞΙΟ B – είσοδος από γειτονιά Μαρκόνι

*Οι Αύγουστος Βεϊνόγλου, Madlen Anipsitaki, Γιάννης Δελαγραμμάτικας (Campus Novel) και Στεφανία Στρούζα ειναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδιό των εικαστικών τεχνών.

Το ΕΜΣΤ παρουσιάζει ένα τριήμερο φεστιβάλ καθώς η έκθεση Modern Love: Αγάπη στα Χρόνια της Ψυχρής Οικειότητας πλησιάζει στο τέλος της. Κατά τη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου θα λάβει χώρα ένα πλούσιο πρόγραμμα ομιλιών, πάνελ, προβολών, μουσικής και παραστάσεων που εξετάζουν, όπως και η έκθεση, τη σχέση του ανθρώπου με την τεχνολογία, εστιάζοντας ιδιαίτερα στον έρωτα και τις στενές ανθρώπινες σχέσεις στην εποχή του ύστερου καπιταλισμού, της παγκοσμιοποίησης, της ψηφιακής συνδεσιμότητας και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Tο φεστιβάλ πραγματοποιείται σε συνεργασία με το IMPAKT Centre for Media Culture (NL).

Οργάνωση-επιμέλεια: Κατερίνα Γρέγου, Άννα Μυκονιάτη, Ιόλη Τζανετάκη

Σε επιστολή του με ημερομηνία 27.9.1962, ο Νίκος Καχτίτσης (1926-1970) απευθύνεται στον φίλο του και συγγραφέα του Ταξιδιώτη (1945) Επαμεινώνδα Χ. Γονατά (1924-2006), επικρίνοντάς τον για την κριτική αμφιβολία του απέναντι στο πρώτο αυτό έργο του:

«…απορώ με την αναλγησία σας να θέλετε να μιλάτε με τέτοια περιφρόνηση για ένα τέτοιο μικρό αριστουργηματάκι που με έκανε έξω φρενών από την ευχαρίστηση […] ενώ το όλο έργο είναι βασισμένο στην έλλειψη της παραμικρής πιθανότητας, δεν υπάρχει ούτε στιγμή που να μη βεβαιώνεται ο αναγνώστης ότι όλα αυτά είναι πραγματικά». *

Η διοργάνωση με τίτλο έξω φρενών από ευχαρίστηση εκκινεί από τα παράδοξα και αντιφατικά που φέρει η διατύπωση αυτή στο πλαίσιο πραγματοποίησής της (ιστορικό, λογοτεχνικό, κοινωνικό, προσωπικό) και ερευνά κυρίως όσα μπορεί να σημαίνει στο παρόν και το μέλλον και σε σχέση με αισθητικά και πολιτικοκοινωνικά αιτήματα και επείγοντα. Επισκέπτεται, μέσα από όλα όσα συμμετέχουν, την έννοια της «ευχαρίστησης» και τις πολλαπλές εκδοχές και μεταμορφώσεις της στα σύγχρονα «εξωφρενικά» δεδομένα: δεδομένα σύνθετων καλλιτεχνικών πρακτικών, διεκδικήσεων για το φύλο και τον ερωτισμό, ακτιβιστικών πρωτοβουλιών, κοινοτικών (ανα)σχηματισμών, της συντηρητικοποίησης χειμαζόμενων από διαδοχικές κρίσεις κοινωνικών ομάδων, των συνθηκών “doom and gloom” που δημιουργεί η καταστροφή του περιβάλλοντος, η ραγδαία επικράτηση του ψηφιακού, η αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων.

Επιχειρεί να εξετάσει τη δυνατότητα μιας άλλης σύνδεσης με την έννοια της απόλαυσης, της ευφρόσυνης διέγερσης, της επιθυμίας, της χαράς. Να φανταστεί έως την πραγματοποίησή της την κριτική απόσπαση της «εκτός των φρενών ευχαρίστησης» από το τεχνοκαπιταλιστικό φαντασιακό και τις απομειωτικές μελλοντολογίες του, από την ακροδεξιά, φανατική διαστροφή της έννοιας του «άγριου», από την λογοκρισία της αποικιοκρατικού τύπου κατάχρησης της “woke culture”, από ισοπεδωτικές πρακτικές commoning και θεσμικές ιδιοποιήσεις.

Επιχειρεί να ανιχνεύσει την (επανα)σύνδεσή της ευχαρίστησης με αγώνες για κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη, με μετααναπτυξιακές, περιβαλλοντικά εστιασμένες πρακτικές κοσμοπολιτικής, με queer προσεγγίσεις φροντίδας, γενναιοδωρίας και αλληλεγγύης, με ιθαγενείς παραδόσεις και αντιαποικιοκρατικά κινήματα (όπως το buen vivir, το quilombismo κ.ά.)· με το χιούμορ ως μεταμορφική δύναμη κριτικής ανατροπής (όπως εμφανίζεται στο έργο της Sara Ahmed και της Silvia Federici)· με την επαναγριοποίηση και την ατίθαση αισθητική του σαστίσματος (“aesthetics of bewilderment” του Jack Halberstam)· με την εκστατική ακρίβεια (που συναντάται στα «λυσσώδη διαβάσματα» του Καχτίτση, στη «λογοτεχνία της ανατροπής» του Γονατά, στα άγνωστα έως τώρα ζωγραφικά έργα της πρωτοπόρου κινηματογραφίστριας Αντουανέττας Αγγελίδη, στα σουρεαλιστικά ενοραματικά έργα της Marie Wilson-Βαλαωρίτη, στις εικαστικές- πολιτικές ταινίες του Κώστα Σφήκα, στο μοναχικό βίωμα της μαστορικής του Θανάση Τότσικα, στη συλλογικά αναπτυσσόμενη για πολλά χρόνια δράση του Τεό Ρόμβου και της Χαράς Πελεκάνου για τη σωτηρία του νησιωτικού περιβάλλοντος)· με τη σύνθετη έννοια της αμοιβαιότητας που περιγράφει ο Michael Taussig· με την αμφισημία των άβολων αντικειμένων όπως τα jumping beans (τα φασόλια που πηδάνε) που σήμαναν τη ρήξη Caillois-Breton και το «θαυμαστό τραμπολίνο» του Michel Serres· με την ανίχνευση ριζοσπαστικών εκδοχών του μέλλοντος που επιχειρεί ο T. J. Demos και άλλα.

Η διοργάνωση έξω φρενών από ευχαρίστηση αναπτύσσεται στον χώρο σε μια μορφή ζωντανής και συνευφρόσυνης σπουδής (study), με την ευφορική σωματικότητα, την ανήσυχη διάθεση και σκόπιμα διαταραγμένη ιεράρχηση των ερωτημάτων που θέτει: Πόσο συχνά η εξεγερσιακή δυναμική μετατρέπεται σε ενοχή ή μεταστοιχειώνεται σε (αυτο)τιμωρητικό διδακτισμό, παραλυτική θλίψη, μούδιασμα, ή και νεοφιλελεύθερες selfimprovement τεχνολογίες και soft φιλοσοφίες μπροστά στις αδυσώπητες πολιτικές της καταστροφής και τις κοσμογονίες που τις νομιμοποιούν και παρατείνουν; Πώς μπορεί να πραγματωθούν σήμερα η φιλία, η αγάπη, η αλληλεγγύη, η ριζοσπαστική παιδαγωγική, η αντίληψη των πολλαπλών αποχρώσεων, οι «από τα κάτω» διεκδικήσεις στις διαφορετικές σύγχρονες συγκυρίες και δυνατότητες κατάφασης, άρνησης, αναπαράστασης; Πώς μεταφράζεται η φράση «έξω φρενών από ευχαρίστηση» σε διαφορετικά γλωσσικά περιβάλλοντα και άρα άλλες φιλοσοφικές κοσμοθεωρήσεις ή γνωστικές προσεγγίσεις (π.χ. enjoyment, jouissance κλπ.) ή πώς θα μπορούσε να γίνει αντιληπτή εκτός των δεσμών της γλώσσας; Τι θέση μπορεί να έχουν σε σχέση με αυτήν οι ανεξάρτητες οντότητες και πρωτοβουλίες της δημόσιας σφαίρας (το “dark matter” κατά Gregory Sholette); Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε το έξω φρενών της ευχαρίστησης στον πέρα-από-τα- ανθρώπινα κόσμο;

Η διοργάνωση (η έκθεση και τα επεισόδια της) θα επιχειρήσει να υλοποιηθεί σαν ένας «κόσμος πολλών κόσμων», ένα συναλλογενές που δημιουργούν όλα τα προσκεκλημένα άτομα και οντότητες, με χαρακτηριστικά υλικά και μη. Προσκεκλημένα καλλιτεχνά και επιμελητά από την Ελλάδα και το εξωτερικό διαμορφώνουν και συνεμψυχώνουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις το «έξω φρενών από ευχαρίστηση» σώμα της.

Θα υλοποιηθεί στο ημιτελές και υπό διαμόρφωση κτίριο «Νόμπελ» στο Χαλάνδρι, χώρο που συνδέεται άλλωστε και με την ιδιάζουσα, υπέρμετρη επιθυμία του θεμελιωτή του Γεώργιου Μάρκου (1946-2017) και, κυρίως, με την επίμονη και ουσιαστική διεκδίκηση του Δήμου για κοινωνικά και πολιτιστικά εξωστρεφή παρουσία (κάτι που σηματοδοτήθηκε ήδη με τη διαθεματική διοργάνωση «Το Αίνιγμα του Δάσους», Σεπτέμβριος 2022 – Ιανουάριος 2023). Το πρόγραμμα της διοργάνωσης επισυνάπτεται και θα επικαιροποιείται αναλυτικά σε διαδοχικούς χρόνους. Περιλαμβάνει performances, αφιερώματα σε queer κοινότητες, προβολές ταινιών σε ειδικά επιμελητικά σύνολα, επιτελεστικές ομιλίες για την κοινωνική οικολογία και την αποανάπτυξη, μουσικά δρώμενα κ.ά. Αναλυτική περιγραφή κάθε επιμέρους επιμελητικού έργου θα υπάρχει στο έντυπο της διοργάνωσης.

Στο έξω φρενών από ευχαρίστηση, σε επιμέλεια Νάντιας Αργυροπούλου, συμμετέχουν τα εξής καλλιτεχνά, καλλιτεχνικές οντότητες και επιμελητά:

Αντουανέττα Αγγελίδη, Πατρίσια Απέργη & Oμάδα Χορού Αερίτες, Ρέα Βαλντέν, Tosh Basco, VASKOS (Βασίλης Νούλας & Κώστας Τζημούλης), Μαρίνα Βελησιώτη, Νίκος Βέλμος, Υπατία Βουρλούμη (με Jackie Abhulimen, Ελένη Ικονιάδου, Μαρία Φ. Ντολόρες, Μαρία Σιδέρη, Τάκα Τάκα), Ίρια Βρεττού, The Callas (Λάκης Ιωνάς & Άρης Ιωνάς), Ιωάννα Γερακίδη (με Leah Clements, Άννα Σαββατοπούλου, Γιάννα Χαραχλιάννη), Πηνελόπη Γερασίμου, Daglara, Navine G. Dossos με James Bridle, Δημήτρης Ιωάννου, Διονύσης Καβαλλιεράτος, Ξένια Καλπακτσόγλου μαζί με τις [Πέγκυ Ζάλη, Σοφοκλή Κουτσουρέλη, Παναγιώτη Λιανό] και Αθηνά Κουμπαρούλη, Λητώ Κάττου, Blaise Kirschner, Κατερίνα Κομιανού, Κωνσταντίνος Λαδιανός, ΛΑΛΑ, Κωνσταντίνος Λαμπρίδης, Ίρις Λυκουριώτη, Ειρήνη Μίγα, Rashaad Newsome, Νιόνια Φιλμς (Άλκηστη Ευθυμίου, Μαρία Φ. Ντολόρες, Σοφία Ντώνα, Σμαρώ Παπαευαγγέλου), Σοφία Ντώνα, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Άγγελος Παπαδημητρίου, Εύα Παπαμαργαρίτη, Agnieszka Polska, Προσωρινή Ακαδημία Τεχνών, Filipa Ramos (με Rosalind Fowler, Goutam Ghosh & Jason Havneraas, Mariana Murcia, Lea Porsager, Ani Schulze), Τεός Ρόμβος & Χαρά Πελεκάνου, Βαλίνια Σβορώνου, Γαβριέλλα Σίμωσι, Πάνος Σκλαβενίτης, Νάνσυ Σταματοπούλου (με Τάσο Βρεττό, Μάκη Φάρο, Νικολέτα Χατζοπούλου), Κωστής Σταφυλάκης & Τεό Τριανταφυλλίδης, Εύα Στεφανή, Κώστας Σφήκας, Θανάσης Τότσικας, Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου / Bunny, Ελένη Τωμαδάκη, Georgia Fambris, Family Business, ΦΥΤΑ, Ηλιάνα Φωκιανάκη (με Δανάη Ηώ, Μαίρη Ζυγούρη, Harun Farocki), Hypercomf, Marie Wilson-Βαλαωρίτη (με Ζωή Βαλαωρίτη & Κατερίνα Βαλαωρίτη).

Βοηθός επιμέλειας: Αδριανός Ευθυμιάδης
Οπτική ταυτότητα και έντυπο υλικό: Εύα Παπαμαργαρίτη
Σχεδιασμός και εγκατάσταση οπτικοακουστικών: Μάκης Φάρος, Αντώνης Γκατζουγιάννης
Συνεργάτης αρχιτέκτονας: Σοφία Τεκτονίδου
Βοηθός δράσεων: Στέφανι Οράτη
Σχεδιασμός φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος
Επιμέλεια κειμένων: Φωτεινή Πίπη
Μεταφορά και εγκατάσταση έργων: Move Art
Ασφάλιση έργων: Karavias Underwriting Agency S.A.
Παραγωγή: Laika Productions, AtoZ communication & strategy Ι.Κ.Ε.
Τα έργα του Νίκου Βέλμου προέρχονται από τη Συλλογή του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, Δωρεά Τάκη Ευσταθίου.

Oργάνωση: Δήμος Χαλανδρίου
Με τη χορηγία: ΦΛΥΑ, Δημοτική Ανώνυμη Εταιρεία Εκμετάλλευσης Ακινήτων Δήμου Χαλανδρίου
Με τη χορηγία: Karavias Underwriting Agency S.A.

Εγκαίνια: Παρασκευή 29/9/2023 στις 19:00 20:30 ανάγνωση «Μισοάδεια και Μισογεμάτη Γιορτή» από τη Βαλίνια Σβορώνου 21:30 “Dance Me To The End (A Working Class Madonnas Tale),” live μουσική περφόρμανς των The Callas feat. The Callasettes
Διάρκεια έκθεσης: Παρασκευή 29/9 έως Κυριακή 12/11/2023 Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη – Παρασκευή 18:00–21:30 Σάββατο & Κυριακή 12:30–18:00 (Κλειστά το Σάββατο 28 Οκτωβρίου) Η είσοδος στην έκθεση και σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη.

Κτίριο «Νόμπελ» – χώρος πολιτισμού Δήμου Χαλανδρίου Ήβης 30 & Τυμφρηστού, 152 34 Χαλάνδρι M3, στάση Χαλάνδρι | ΟΑΣΑ, γραμμή 447, στάση Αρδηττού
Το κτίριο είναι προσβάσιμο σε ΑμεΑ μόνο στο ισόγειο.
Επικοινωνία: [email protected]
Ακολουθήστε μας στο Instagram: @outragedbypleasure

Η τρίτη παρουσίαση της σειράς one work show παρουσιάζει ένα νέο έργο από το καλλιτεχνικό δίδυμο Ιλεάνα Αρναούτου και Ισμήνη Κινγκ υπό τον τίτλο All the sticks, spears and swords, blades entwined.

Επηρεασμένες από ερωτήματα που αφορούν το περιβάλλον και τη θηλυκότητα, η Αρναούτου και η
Κινγκ εξερευνούν κατακερματισμένες δομές στο άμεσο περιβάλλον. Το ειδικά για το χώρο κατασκευασμένο γλυπτό περιστρέφεται γύρω από την επαναχρησιμοποίηση των υλικών , την επανασυναρμολόγηση κατακερματισμένων «σχημάτων», καθώς και την επανεξέταση της αντίληψης των διάφορων πραγματικοτήτων μας.

Στο πλαίσιο της νέας παραγωγής, η Αρναούτου και η Κινγκ συνέλεξαν θραύσματα μιας ανεμογεννήτριας που καταστράφηκε από κεραυνό κατά τη διάρκεια καταιγίδας. Τα κατεστραμμένα μέρη της ανεμογεννήτριας βρέθηκαν και επιλέχθηκαν στον χώρο ανακύκλωσης Perme στη Ριτσώνα, στην Ελλάδα. Η Αρναούτου και η Κινγκ ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για τα κομμάτια που αποκάλυπταν τόσο τον αεροδυναμικό τους σχεδιασμό όσο και το βιομηχανικό χαρακτήρα τους. Εξετάζοντας τις επιλεγμένες μάζες , μπορεί κανείς να παρατηρήσει το διαχωρισμό της ύλης. Το υλικό αποξενώνεται από τη φυσική του κατάσταση και μόνο μέσα από την καλλιτεχνική πρακτική μεταμορφώνεται πάλι σε οργανική μορφή. Η Αρναούτου και η Κινγκ καμπυλώνουν τις δομές της ανεμογεννήτριας , που άλλοτε ήταν στερεές και βαριές μορφές, σαν να ύφαιναν οποιαδήποτε οργανική ίνα. Τα παραστατικά σύμβολα που σχηματίζονται μας παραπέμπουν στις έννοιες της αναγέ ννησης και της ανάπλασης.

All the sticks, spears and swords, blades entwined
Ileana Arnaoutou & Ismene King
05–27 October 2023
Opening day: 05 October 2023, 7 pm–10 pm

https://callirrhoe.info/

*Η Ιλεάνα Αρναούτου και η Ισμήνη Κινγκ είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Τέσσερις μουσικοί, βίντεο με τοπία της Τήνου και της βόρειας Νορβηγίας, πάρτυ εν πλω και προγραμματιστές τεχνητής νοημοσύνης που συναντιούνται στην κοιλιά μιας φάλαινας. Μια σουρεαλιστική κρουαζιέρα από τη Μεσόγειο στις Βόρειες χώρες, με επίκεντρο το ταξίδι του Πυθέα, του μεγάλου Έλληνα εξερευνητή της αρχαιότητας.

Δυσκολεύεστε να επιπλεύσετε στη ζωή; Νιώθετε μπλεγμένοι στο δίχτυ της καθημερινής ρουτίνας και θέλετε να ξεφύγετε; Επιβιβαστείτε σε ένα από τα υπερσύγχρονα κρουαζιερόπλοια του στόλου της Pytheas Travels και απολαύστε την πιο ωκεάνια εμπειρία της ζωής σας. Μια μουσική κρουαζιέρα με επιβάτες τέσσερις μουσικούς του Ergon Ensemble και φόντο την προβολή ενός βίντεο: ένα compilation από animation, live γυρίσματα σε καράβι και σε διάφορες τοποθεσίες στην Τήνο και στη βόρεια Νορβηγία, καθώς και green screen πλάνα – όλα με έμπνευση από το θαλάσσιο στοιχείο. Η εμβυθιστική εμπειρία του “Pytheas Travels” περιλαμβάνει επίσης πολλές σουρεαλιστικές πινελιές, όπως πολυτελή πάρτυ, μια μεγάλη πυρκαγιά, αλλά και προγραμματιστές τεχνητής νοημοσύνης που συναντιούνται στην κοιλιά μιας φάλαινας. Επιβιβαζόμαστε;

Ο τίτλος της παράστασης αναφέρεται στο ιστορικό ταξίδι του Πυθέα του Μασσαλιώτη, του Κολόμβου της αρχαιότητας, ο οποίος το 325 π.Χ. έπλευσε βόρεια από τη Μασσαλία έως το μέρος που ονόμασε Έσχατη Θούλη, για να συναντήσει την «παγωμένη θάλασσα». Αδυνατώντας να συνεχίσει την εξερεύνηση των μυθικών χωρών της βόρειας Ευρώπης, ο Πυθέας επέστρεψε στη Μεσόγειο και κατέγραψε το θρυλικό ταξίδι του σε ένα χειρόγραφο, με τίτλο «Περί ωκεανού», το οποίο χάθηκε για πάντα στη μεγάλη φωτιά της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.

Το “Pytheas Travels” είναι μια σκηνοθετημένη οπτικοακουστική προσομοίωση της εμπειρίας του να είσαι πάνω σε ένα επιβατηγό πλοίο, ταξιδεύοντας από τη Μεσόγειο με προορισμό τις θάλασσες της Σκανδιναβίας. Πρόκειται για μια θαλάσσια ιστορία, ένα φανταστικό ταξίδι και μια κριτική ματιά στη βιομηχανία του μαζικού τουρισμού και στις επιπτώσεις του στις περιβαλλοντικές, πολιτιστικές και κοινωνικές δομές.

Τη μουσική υπογράφει η πρωτοπόρος Νορβηγίδα συνθέτρια και περφόρμερ Maja Solveig Kjelstrup Ratkje (Μάγια Σόλβαϊγκ Κγέλστραπ Ράτκγε), για την οποία το 2015 οι Financial Times έγραψαν πως «φέρνει μια άγρια περιφρόνηση για τη συμβατική φόρμα, μαζί με μια υπερβολική φαντασία, συνδέοντάς τα όλα με μια γοητεία για την ανθρώπινη φωνή και τις επικοινωνιακές της δυνατότητες. Τα έργα της είναι θεατρικά, συναρπαστικά και άκρως διαφορετικά μεταξύ τους».

13.10 —15.10.2023
Αθήνα, Στέγη

Oι Hypercomf (Πάολα Παλαβίδη & Ιωάννης Κολλιόπουλος) είναι SNF ARTWORKS Fellows 2018.

Η πρόταση Συμβιωτικά της επιμελητικής ομάδας miss dialectic επελέγη μέσα από τη διαδικασία ανοιχτής πρόσκλησης του ΕΜΣΤ | Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης για την υποβολή προτάσεων επιμέλειας ομαδικής έκθεσης. Η έκθεση, η οποία ανοίγει για το κοινό στις 12 Οκτωβρίου, εντάσσεται στο πρόγραμμα περιοδικών εκθέσεων και δράσεων του ΕΜΣΤ το φθινόπωρο του 2023.

Ένα σύγχρονο αφήγημα για τη συνύπαρξη, το οποίο εστιάζει στη διαδικασία επικοινωνίας μέσα από καλλιτεχνικές πρακτικές θηλυκοτήτων στην τέχνη, ορίζει τον νοηματικό πυρήνα του πρότζεκτ, το οποίο αποτελείται από μια ομαδική έκθεση, πλαισιωμένη από ένα ευρύ πρόγραμμα δημόσιων δράσεων. Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα τεσσάρων σύγχρονων Ελληνίδων εικαστικών –της Μαρίας Βαρελά, της Χρυσάνθης Κουμιανάκη, της Καρολίνας Κρασούλη και της Χριστίνας Μήτρεντσε– καθώς και της καλλιτεχνικής ομάδας Phantom Investigations (Ινώ Βαρβαρίτη και Γιάννης Δελαγραμμάτικας). Συνθέσεις της Μπίας Ντάβου, της Ναυσικάς Πάστρα και της Χρύσας, από τη συλλογή του ΕΜΣΤ, έρχονται να συμπληρώσουν την έκθεση, αφετηρία της οποίας, άλλωστε, σύμφωνα με την επιμελητική ομάδα, αποτέλεσε η ενότητα σχεδίων Σειραϊκές δομές 2 – Οδύσσεια της Μπίας Ντάβου. Οι Συμβιωτικοί λόγοι του δημόσιου προγράμματος, περιλαμβάνουν εργαστήρια / εκπαιδευτικά προγράμματα (των Μαρίας Βαρελά, Καρολίνας Κρασούλη και Χριστίνας Μήτρεντσε), περφόρμανς (της Χρυσάνθης Κουμιανάκη) και μια επιτελεστική διάλεξη (των Phantom Investigations). Το πρόγραμμα δεν προσδίδει μόνον έναν μεταβαλλόμενο και διαδραστικό χαρακτήρα και περιεχόμενο στην έκθεση, αλλά ταυτόχρονα φιλοδοξεί να αλληλεπιδράσει και να επικοινωνήσει με το κοινό.

Η χρήση του κάναβου / πλέγματος, ως δομικού συστατικού του έργου των εικαστικών της έκθεσης, λειτουργεί ενοποιητικά, ορίζοντας έναν κυριολεκτικό, ή ακόμα και νοητό, χώρο, μέσα στον οποίο οι έννοιες της ισορροπίας, της σειραϊκότητας, της επανάληψης, της αλληλουχίας και της, εν δυνάμει, απελευθέρωσης και επέκτασης στον πραγματικό και στον δημόσιο χώρο, επιβάλλονται δυναμικά. Ο κάναβος, επίσης, σχετίζεται με την ύφανση – ασχολία που παραδοσιακά έχει ταυτιστεί με τη θέση και τον ρόλο της γυναίκας. Η ύφανση αναδεικνύεται πλέον σε κατεξοχήν καλλιτεχνική πράξη, μετατρέπει τη χειροτεχνική διαδικασία σε εργαλείο αντίστασης και ενδυνάμωσης της παρουσίας των θηλυκοτήτων στη σύγχρονη τέχνη και τη συνδέει με διαφορετικές εκδοχές της οπτικής, κειμενικής, επιστημονικής και τεχνολογικής γλώσσας. Ο συγκεκριμένος τρόπος καλλιτεχνικής παραγωγής είναι κοινός στη δουλειά των εικαστικών που συμμετέχουν στην έκθεση, επιτείνοντας το συμβιωτικό και εννοιολογικό σύστημα συνύπαρξής τους. Παράλληλα, κοινά χαρακτηριστικά τους στοιχεία είναι η επαναχρησιμοποίηση μοτίβων και συμβόλων (και) από παλαιότερα έργα τους που ενυπάρχουν και συνδιαλέγονται με τις μεταγενέστερες προτάσεις τους.

Δίνοντας έμφαση στη διαδικασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας, μέσα από θραυσματικές εικόνες και κώδικες, με ένα εκτεταμένο φάσμα καλλιτεχνικών μέσων, τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση Συμβιωτικά, δημιουργούν χώρο και ρυθμό, γίνονται ποιητικές χειρονομίες και στοχασμοί για τη σύγχρονη πραγματικότητα αλλά και για την ίδια την ιστορία της τέχνης και υφαίνουν το δικό τους αφήγημα για τις θηλυκότητες στην τέχνη, «σ’ ένα δικό τους δωμάτιο» (Βιρτζίνια Γουλφ).

Στα εγκαίνια της έκθεσης παρουσιάζονται από τις 20:00 τρεις περφόρμανς της Χρυσάνθης Κουμιανάκη στον εκθεσιακό χώρο, όπως και σε άλλους κοινόχρηστους χώρους του Μουσείου.

Επιμέλεια: miss dialectic

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την έκθεση και το δημόσιο πρόγραμμα δείτε εδώ.

*Η Κέλυ Τσιπνή-Κολαζά και η Κλέα Χαρίτου, μέλη της ομάδας miss dialectic είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο της επιμέλειας εικαστικών εκθέσεων. Οι Μαρία Βαρελά, Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Καρολίνα Κρασούλη, και Γιάννης Δελαγραμμάτικας της ομάδας Phantom Investigations είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Η Δέσποινα Ζαχαροπούλου παρουσιάζει την καινούργια performance μακράς διάρκειας πέντε ημερών Dokimi/Essay/Essai, στο πλαίσιο του Marina Abramović Institute Takeover στο Southbank Centre του Λονδίνου, 4-8 Οκτωβρίου 2023.

Το έργο μακράς διάρκειας πέντε ημερών Dokimi/Essay/Essai συνεχίζει την έρευνα της Δέσποινας Ζαχαροπούλου σχετικά με την performance ως μορφή [κατοικημένης] φιλοσοφίας, και τη φιλοσοφία ως ενσώματη πράξη και μέθοδο. Η καλλιτέχνις προσκαλεί το κοινό να εισέλθει στον χώρο της performance, ένα άτομο τη φορά, αφού υπογράψει ένα συμβόλαιο όπου θα δηλώνει εκ των προτέρων και εγγράφως πόσο χρόνο επιθυμεί να παραμείνει μέσα στον χώρο της performance. Με αυτόν τον τρόπο, ο κύριος στόχος του έργου είναι να διερευνηθούν οι συνθήκες εντός των οποίων μπορεί κανείς να φιλοσοφήσει. Αυτές οι συνθήκες δεν είναι προκαθορισμένες, αλλά θα προκύψουν κατά τη διάρκεια της συνάντησης της performer με το κοινό. Έτσι, ο τίτλος Dokimi/Essay/Essai έρχεται να εκφράσει αυτήν ακριβώς τη διάσταση του έργου ως πειράματος, δοκιμής, άσκησης, προσπάθειας αλλά και εξέτασης, με τον τρόπο που ο Foucault, χρησιμοποιώντας τον όρο essai, επιχείρησε να εκφράσει τη δυνατότητα αλλαγής μέσω της σκέψης που λαμβάνει χώρα σε παιχνίδια παρρησίας.

Για περισσότερες πληροφορίες και κράτηση εισιτηρίων, επισκευθείτε:

https://www.southbankcentre.co.uk/whats-on/performance-dance/marina-abramovic-institute-takeover