Fellow Field: Εικαστικές Τέχνες

Ο Κωνσταντίνος Γιώτης (γεν. 1988) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών Slade του University College London (Master of Fine Arts Painting, 2015) στο Λονδίνο, του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ενώ το διάστημα 2010-2011 φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Compultense της Μαδρίτης (πρόγραμμα Erasmus). Στην πρακτική του, επιθυμίες, φαντασιώσεις ή αυτοβιογραφικές αποκλίσεις αποτελούν αφορμές για να διερευνηθούν ιδεολογικές κατασκευές, τα όρια της αναπαράστασης και ζωγραφικά μοτίβα ως δομικά στοιχεία για την κατασκευή ενός σύγχρονου φαντασιακού. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε εκθέσεις, μεταξύ των οποίων: «Cra(u)sh. Or how you made me kiss thepavement», Grace (Αθήνα)· «But are we the only dreamed ones?», Daily Lazy Projects (Αθήνα)· «BlackPaintings», Charlie Smith (Λονδίνο)· «Nothing», TinT Gallery (Θεσσαλονίκη)· και «What We Want», ActionField Kodra (Θεσσαλονίκη). Επιπρόσθετα, μέρος της δουλειάς του έχει παρουσιαστεί στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Θεσσαλονίκη).

Η Μαρκέλλα Δεμερτζή είναι απόφοιτος του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (2017). Παράλληλα, παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Τον Ιούλιο του 2019 αποφοίτησε από το μεταπτυχιακό τμήμα MA Raumstrategien (Πολιτικές Δημόσιου Χώρου) της Σχολής Καλών Τεχνών Kunsthochschule Weißensee στο Βερολίνο, με την περφόρμανς «Tape I». Τον Σεπτέμβριο του 2020 ολοκλήρωσε την ετήσια πρακτική στο International Program  του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης (MoMA) στην Νέα Υόρκη, με υποτροφία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Δουλειά της (περφόρμανς, βίντεο, εγκαταστάσεις, φωτογραφικά κολάζ) έχει παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε Αθήνα, Βερολίνο, Ζυρίχη και Λουκέρνη, Σάλτσμπουργκ, Ακκρά, και Νέα Υόρκη. Είναι ιδρυτικό μέλος του καλλιτεχνικού διδύμου Reservoir Peacocks. Το έργο της έχει ως αφετηρία το σώμα και ερευνά θέματα ταυτότητας και ετερότητας, παρουσίας και απουσίας, τον ενδιάμεσο χώρο, τη γλώσσα και τη σιωπή, τη μνήμη και τα ίχνη.

Ο Φοίβος Δούσος ολοκλήρωσε την διδακτορική διατριβή του πάνω στον ναρκισσισμό και την ποιητική των νέων μέσων το 2019. Ως μέλος του εννοιολογικού ντουέτου ΦΥΤΑ έχει παρουσιάσει περφόρμανς σε Αθήνα, Γενεύη, Βερολίνο και Λονδίνο, ενώ το 2017 συνεργάστηκε ως επιμελητής στην Μπιενάλε της Αθήνας (έκθεση «waiting for the Barbarians»). To 2020 τα ΦΥΤΑ εργάστηκαν πάνω σε μια κουήρ διασκευή του Ορφέα του Μοντεβέρντι για την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Ο Πέτρος Ευσταθιάδης γεννήθηκε το 1980 στο Λιπαρό της Πέλλας.  Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Δημιουργικών Τεχνών (UCA) στην πόλη Φάρναμ του Ηνωμένου Βασιλείου και σήμερα ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Το 2019 παρουσίασε τη δουλειά του στους εκθεσιακούς χώρους Gallerie dellePrigioni στο Τρεβίζο της Ιταλίας και Kunst Haus Wien στη Βιέννη. Το 2018 παρουσίασε φωτογραφίες, βίντεο και μία επιτόπια κατασκευή στην έκθεση «Η Παρουσία της Απουσίας ή η Θεωρία της Καταστροφής» στο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας (NiMAC), έργα τα οποία είχαν εκτεθεί και το 2016 στην πλατφόρμα Izolyatsia στο Κίεβο της Ουκρανίας. Το 2018 παρουσίασε την δουλειά του στους εξής χώρους: CAN Christina Αndroulidaki Gallery· Galerie Clémentine De La Feronnière, Γαλλία·  Getxophoto, Ισπανία· και Casa bianca, στο πλαίσιο της Photobiennale Θεσσαλονίκης. Το 2017 παρουσίασε έργα του στην Wallach Art Gallery του Πανεπιστημίου Columbia (Νέα Υόρκη) και στη γκαλερί Foto Forum Galerie (Μπολζάνο, Ιταλία). Το 2016 συμμετείχε στην έκθεση «The Equilibrists/Οι Εξισορροπιστές» (Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα), σε επιμέλεια του Νέου Μουσείου της Νέας Υόρκης. Έχει, επίσης, εκθέσει στους ακόλουθους χώρους και διοργανώσεις: Μουσείο Serlachius (Φινλανδία)· Φωτογραφικό Φεστιβάλ Circulation(s) (Παρίσι)· Athens Photo Festival· γκαλερί Xippas (Παρίσι)· Σπίτι της Κύπρου (Αθήνα). Έχει δώσει διαλέξεις στη Σχολή Καλών Τεχνών της Ζυρίχης , στο Centred‘enseignement professionnel στην Ελβετία και στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας. Από τις εκδόσεις Éditions Xavier Barral κυκλοφορεί η μονογραφία του «Liparo/Λιπαρό: The Story of aBurning Peach». Το 2018 κέρδισε το βραβείο Prix HSBC και το 2013 το μεγάλο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Μόδας και Φωτογραφίας στην Ιέρ της Νότιας Γαλλίας.

Η Ειρήνη Ευσταθίου είναι εικαστική καλλιτέχνις. Η δουλειά της περιλαμβάνει διάφορα μέσα όπως ζωγραφική, χαρακτική, περφόρμανς και εγκαταστάσεις μικρής κλίμακας. Μέσω της πρακτικής της διερευνά τη συλλογική και αρχειακή μνήμη και το συναίσθημα αλλά και την κοινωνική επίδραση αυτών, καθώς και τον τρόπο με το οποίο λειτουργούν στη δημόσια σφαίρα. Είναι απόφοιτος της Σχολής του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστόνης. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στο Πανεπιστήμιο Tufts της Βοστόνης από όπου απέσπασε τους τίτλους Studio Art Diploma και Bachelor OfFine Arts (2003). Το 2010 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Master of Fine Arts της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου επίσης εκπονεί τη διδακτορική της διατριβή από το 2013 με υποτροφία από το Ίδρυμα Ωνάση. Έχει αρκετές εκθέσεις στο ενεργητικό της τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται οι ατομικές της εκθέσεις στην Γκαλερί Κορωναίου στην Αθήνα (2019) και στην IrèneLaub Gallery στις Βρυξέλλες (2017). Επιπλέον, το έργο της έχει παρουσιαστεί στο DEPO στην Κωνσταντινούπολη (2019)· στην Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης στη Ρώμη (2018)· στη συλλογή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης για την documenta 14 στο Κάσσελ της Γερμανίας (2017)· στην επετειακή έκθεση του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (2017)· στο Κέντρο Καλών Τεχνών (Bozar) στις Βρυξέλλες (2017)· καθώς και στο Μουσείο Μπενάκη (2016). Το 2009 έλαβε το Βραβείο ΔΕΣΤΕ και το 2019 την υποτροφία του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ για την διδακτορική της εργασία. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Η Αντιγόνη Θεοδώρου είναι εικαστικός με έδρα την Αθήνα. Δραστηριοποιείται κυρίως στον χώρο της περφόρμανς αλλά και στους τομείς της εγκατάστασης, του βίντεο, της φωτογραφίας, της ποίησης και των μεταξύ τους αλληλεπιδράσεων. To 2014 αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Νίκο Ναυρίδη. Το 2011-12 παρακολούθησε μαθήματα στην Ακαδημία WillemDe Kooning στο Ρότερνταμ. Το 2016 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό ερευνητικό πρόγραμμα περφόρμανς «Le corps de l’artiste» στο Ανώτατο Ινστιτούτο Καλών Τεχνών (ISBA) στη Μπεζανσόν της Γαλλίας, με υποτροφία του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ. Την ίδια περίοδο παρουσίασε τη διατριβή της «Ανάμεσα σε δύο κόσμους: Περφόρμανς και Ζωικότητα». Με κύριο υλικό το γυναικείο σώμα, επινοεί και συνθέτει εικαστικές δράσεις, ερευνώντας τους ενδιάμεσους τόπους μεταξύ ζώου και ανθρώπου, ποιητικού και πολιτικού, φύσης και τεχνητού πολιτισμού, με στόχο να ενσωματώσει και να μετουσιώσει πτυχές του σύγχρονου πολιτισμού και όσων δεν έχουν φωνή μέσα σε αυτόν.

Το έργο της έχει παρουσιαστεί σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Γαλλία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Ιταλία, Ισπανία, Φινλανδία, Ελβετία και Γερμανία (Μουσείο Μπενάκη, 5η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης , documenta 14, Ακαδημία Θεάτρου του Ελσίνκι, Κέντρο Αρχιτεκτονικής FUGA στη Βουδαπέστη, κ.ά.). Έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τους Valentine Verhaeghe, Michel Collet, Johannes Deimling, Francesco Kiais, Filippo Minelli, Μαρία Παπαδημητρίου, Rick Lowe, Δημοσθένη Αγραφιώτη, Ieke Trinks, Valerian Maly, Γιώργο Δρίβα, Manos Tsangaris, Julia Strauss, Lucille Calmel.

Ο Ανέστης Ιωάννου (1992, Αθήνα) είναι εικαστικός που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Σχολής Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (2015), από όπου έλαβε την υποτροφία Erasmus για να σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών της Castilla la Mancha(2014) στην Ισπανία. Στη συνέχεια ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών (Master of FineArts) του LUCA School of Αrts (2018) στις Βρυξέλλες. Στην καλλιτεχνική του πρακτική διερευνά τη σχέση μεταξύ του αστικού περιβάλλοντος, του κοινωνικού ιστού και της κατασκευής των δικών μας υποκειμενικοτήτων, εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο ένας τόπος μπορεί να διαβαστεί μέσω αντικειμένων, απλών πράξεων ή εμπειριών. Έργα και projects του έχουν παρουσιαστεί σε διάφορους ανεξάρτητους χώρους, ιδρύματα και γκαλερί, σε πόλεις της Ελλάδας, του Βελγίου, της Ολλανδίας, της Κροατίας, τις Σερβίας και της Γαλλίας.

Ο Ιωάννου είναι συνιδρυτής του NOTUS Studio στην Καλλιθέα, το οποίο λειτουργεί ως ανεξάρτητος καλλιτεχνικός χώρος και ως μη κερδοσκοπικό πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών από το 2017. Επίσης, είναι συνιδρυτής του DELIVERART, ενός συλλογικού πρότζεκτ που αποτελεί πρόταση για μια κινητή εμπειρία τέχνης στο κέντρο της Αθήνας (2019).

Ο Μπάυρον Καλομαμάς (1993, Αθήνα) σπούδασε στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και στο Κολλέγιο Goldsmiths του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

Η δουλειά του συνδυάζει τον σχεδιασμό διαδραστικών μηχανισμών που λειτουργούν ως επιτελεστικά εργαλεία με το βίντεο, το οποίο δρα ως δοκιμιακός – αφηγηματικός φορέας. Tον ενδιαφέρει η ανάπτυξη και η χρήση διαφανών μεθοδολογιών ως μέρος ενός διαμοιράσιμου ερμηνευτικού, δημιουργικού και παραγωγικού συστήματος. Μέσα από συνεργατικές/συλλογικές διαδικασίες παραγωγής διερευνά την έννοια των υποδομών, τόσο υλικών όσο και άυλων, σε σχέση με την υποστήριξη και τη συντήρηση εναλλακτικών ιδεολογικών αφηγημάτων.

Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και προβολές στις γκαλερί Chisenhale και Seventeen στο Λονδίνο, στον εκθεσιακό χώρο Kunstbau του Μονάχου και στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στην Αθήνα. Έχει βραβευτεί, μεταξύ άλλων, με τις υποτροφίες του ιδρύματος Schilizzi και του ιδρύματος Gilbert Bayes. Ήταν μέλος της καλλιτεχνικής πρωτοβουλίας Circuits and Currents κατά την περίοδο 2013-2016. Το 2019, από κοινού με την Sepake Angiama, ίδρυσε τον κύκλο έρευνας και εργασίας Module for temporary Infrastructures που παρουσιάστηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών St Lucas στην Αμβέρσα.

Ο Ιάσονας Καμπάνης γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Από το 2007 ασχολείται με τη ζωγραφική, τη χαρακτική, τη φωτογραφία, τα ψηφιακά μέσα, την περφόρμανς, τις εγκαταστάσεις και τα σκηνικά έργα. Έργα του έχουν παρουσιαστεί κυρίως στην Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο, μεταξύ άλλων στο Bishopsgate Institute (2013)· London Print Studio (2013)· O3 Gallery, μαζί με τον ζωολόγο και ζωγράφο Desmond Morris (Οξφόρδη, 2013)· Μουσείο Τυπογραφίας (Χανιά, 2014)· Ligne Roset Westend (Λονδίνο, 2014)· Islington Arts Factory (Λονδίνο, 2015)· Lubomirov/Angus-Hughes Gallery (Λονδίνο, 2016)· Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση (Αθήνα, 2018)· στην ταινία Salt Wound της Μαρίας Γαϊτανίδη, σε συνεργασία με την ηθοποιό Stacy Martin (2018)· Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Αθήνα, 2019)· kunstahallekleinbasel (Βασιλεία, 2019)· και στο Victoria Square Project (Αθήνα, Σεπτέμβριος 2020).

Ανδρέας Ράγκναρ Κασάπης, γεν.1981. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Τα μέσα που επιλέγει είναι η ζωγραφική, το κείμενο, ο ήχος και η φωτογραφία. Ατομικές Εκθέσεις: «Songs» Αθανάσιος Αργιανάς / Ανδρέας Ράγκναρ Κασάπης (Γκαλερί H.E.R.O, ‘Αμστερνταμ, 2018)· «Κυματοθραύστης» (Ανεξάρτητος χώρος, Αθήνα, 2015)· «Πως μπορεί κανείς να θυμηθεί την δίψα;» (γκαλερί Loraini Alimantiri, Αθήνα, 2011)· «Bones are tight» (Loraini Alimantiri Gallery, Αθήνα, 2008)· και «Numb» (γκαλερί Loraini Alimantiri, Αθήνα, 2006). Επιλεγμένες Ομαδικές Εκθέσεις: documenta 14 (καλλιτεχνικός διευθυντής Adam Szymczyk επιμέλεια Κατερίνα Τσέλου, Αθήνα/Κάσελ 2017)· «Reverb, new art from Greece» (επιμέλεια Εβίτα Τσοκάντα και Ειρήνη Ευσταθίου, Σχολή του Μουσείου Καλών Τεχνών SMFA, Βοστόνη, 2014)· «Hell as Pavilion» (επιμέλεια Νάντια Αργυροπούλου, Palais de Tokyo, Παρίσι, 2013)· 2η Μπιενάλε της Αθήνας (επιμέλεια Χριστόφορος Μαρίνος, Αθήνα 2009)· «Anathena» (επιμέλεια Μαρίνα Φωκίδη και Μαρίνα Γιώτη, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ, Αθήνα, 2006). Επιλεγμένες Σκηνογραφίες: «Era Povera» (Πατρίσια Απέργη, 2012)· «Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα» (Bijoux de Kant, 2012)· «Blossom» (Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου, 2015). Επιλεγμένα Μουσικά έργα: «Rooms in Negative», έκδοση σε δίσκο βινυλίου (2009)· «Look and theBeast», μουσική για την παράσταση χορού της Αγνής Παπαδέλη Ρωσσέτου (2015).

Η Ανθή Κουγιά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1989. Εργάζεται ενεργά ως δημιουργός, σκηνοθέτιδα και δραματουργός στον τομέα των παραστατικών τεχνών από το 2015. Αρχικά, αποφοίτησε από το τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην πορεία συνέχισε τις σπουδές της, ολοκληρώνοντας ένα μεταπτυχιακό με τίτλο ΜΑ in Performance Making στο Goldsmiths, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου κι έπειτα ένα ακόμα πρόγραμμα με τίτλο PACAP- Advanced Programme of Creation in Performing Arts στη σχολή Forum Danca στη Λισαβόνα. Δουλειές της έχουν παρουσιαστεί σε Αγγλία, Ιταλία, Γερμανία, Ελλάδα και Πορτογαλία, ενδεικτικά: στη γκαλερί Nunnery(Λονδίνο) , στα θέατρα Camden People’s Theatre (Λονδίνο) και Spazio Teatro NO’HMA (Μιλάνο) και στους χώρους Performance Art Depot, (Μάιντζ, Γερμανία), ZdB Negócio, (Λισαβόνα) και Rua das Gaivotas6 / Teatro Praga, (Λισαβόνα)].

Πρόσφατα ολοκλήρωσε την πρώτη της συνεργασία με την εναλλακτική σκηνή της Εθνική Λυρική Σκηνή με  την queer όπερα ORFEAS2020 σε σύλληψη των ΦΥΤΑ.

Σχετικά με την καλλιτεχνική της πρακτική, το εικαστικό περιβάλλον παίζει ίσως τον πιο σημαντικό ρόλο στη δουλειά της σαν δημιουργός περφόρμανς. Δουλεύει με λόγο, κίνηση, ήχο, βίντεο και σχεδόν πάντα συνεργατικά.

Λέξεις κλειδιά όπως: χώρος αναμονής, η μετατόπιση της οπτικής, η διαστρέβλωση, το παράλογο, το αόρατο, η  απουσία, το κιτς, η ειρωνεία και το στοιχείο του entertainment βρίσκονται με κάποιο τρόπο σχεδόν πάντα παρούσες στην πρακτική της.

Η Σεβαστιάνα Κωνστάκη (Ρόδος, 1989) σπούδασε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού με τίτλο ΙNSTEAD (παραποιήσεις) στο ίδιο πανεπιστήμιο. Η καλλιτεχνική και ερευνητική πρακτική της κινείται στο χώρο του ενδιάμεσου. Περιλαμβάνει αντικείμενα-αφηγήσεις για την επανασύνδεση του σώματος με τις φαντασιώσεις του, όπως πλεκτά/γλυπτά ρούχα, κολάζ, χάρτες, σχέδια, και καλλιτεχνικά βιβλία με απεικονιστικά εργαλεία που πηγάζουν από τη διασταύρωση αρχιτεκτονικής, τέχνης και μόδας. Συνεργάζεται με καλλιτέχνες από το ευρύτερο φάσμα των τεχνών, εικαστικών, παραστατικών, ερμηνευτικών και κοινωνικών. Μεταξύ άλλων, είναι μέλος της οργανωτικής ομάδας μιας σειράς συναθροίσεων και καλλιτεχνικών συζητήσεων στη Δροσιά Αττικής με τίτλο Institute of Post-Epicurean Garden (iPeg)· συμμετείχε στην ομαδική έκθεση «Emfylo-ποιείν. to construct the gender» στην γκαλερί a.antonopoulou (2019)· ήταν βοηθός έκθεσης στη documenta 14 (2017)· και project coordinator του Victoria Square Project (2017/2018).

Η Αιμιλία Λιόντου (γεν. 1991, Αθήνα) ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Linz. Είναι απόφοιτη του Εικαστικού Tμήματος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα και του μεταπτυχιακού προγράμματος Time-based Media στο Πανεπιστήμιο Τέχνης και Βιομηχανικού Σχεδιασμού του Λιντς της Αυστρίας, με υποτροφία του Ιδρύματος Λίλιαν Βουδούρη. Επίσης, έχει φοιτήσει στο IntermediaBachelor of Fine Arts  (Ακαδημία Καλών Τεχνών Jan Matejko Academy, Κρακοβία) και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα ΜΑ in Spatial Strategies (Σχολή Καλών τεχνών Weissensee του Βερολίνου) στα πλαίσια του προγράμματος Erasmus. Υπήρξε μέλος της καλλιτεχνικής πρωτοβουλίας Circuits and Currents (2014- 2016), ενώ συμμετείχε στα καλλιτεχνικά ερευνητικά προγράμματα «Survival Kit» και «InSitu». Έχει επιλεγεί για να λάβει μέρος στο πρόγραμμα φιλοξενίας Local Artist Residency του πολιτιστικού οργανισμού Atelierhaus Salzamt (Αυστρία, 2020-22). Στα έργα της, εξετάζει τους τρόπους μέσω των οποίων ορισμένες συνθήκες μπορούν να αλλάξουν την αντίληψη του χώρου και τις πιθανές επιπτώσεις σε ένα άτομο και την προσωπικότητά του. Η δουλειά της χαρακτηρίζεται από διεπιστημονική πρακτική, έρευνα και χρήση διαφορετικών υλικών και μέσων, ανάλογα με τις ανάγκες της εκάστοτε θεματικής με την οποία καταπιάνεται. Παράλληλα, αποφεύγει την κλασσική πρακτική του στούντιο και επιλέγει να δημιουργεί μικρές ή μεγαλύτερες in situ «καταστάσεις» που βρίσκονται στο μεταίχμιο μεταξύ της πραγματικότητας και της τέχνης, ενώ συχνά χρησιμοποιούν το χιούμορ. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

H Μαρία Λουίζου ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το σύνολο της δουλειάς της αποτελείται από γλυπτικές εγκαταστάσεις μέσα στις οποίες φιλοξενούνται φωνητικές συνθέσεις που δημιουργεί η ίδια. Σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και θεωρία σύνθεσης κλασικής και ηλεκτρονικής μουσικής στο Ωδείο Αθηνών. Το 2019 η δουλειά της παρουσιάστηκε στη Νέα Υόρκη, στην ετήσια έκθεση του «Tabula Rasa» που πραγματοποιείται υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Robert Wilson, καθώς και στο Πεκίνο, όπου απέσπασε το βραβείο «China Taiyuan International YouthMetal Sculpture Creations 2018». Δείγμα της δουλειάς της έχει επίσης παρουσιαστεί στο πλαίσιο της έκθεσης «Θεωρήματα» στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα (ΕΜΣΤ), ενώ η συμμετοχή της στο «Watermill Center summer residency», χρηματοδοτήθηκε από δωρεές των συλλεκτών CorneliaLong και Franz Wassmer. Η πρώτη της ατομική έκθεση «22°C» πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη, στη γκαλερί Sinestetica, το 2019.

Η Ηλέκτρα Μάιπα (γεν. 1989) είναι εικαστικός με έδρα την Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Ζωγραφική στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, από όπου αποφοίτησε με άριστα. Στη συνέχεια απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Μητροπολιτικού Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ (MA, Hons). Η πρακτική της περιλαμβάνει σχέδια, ψηφιακά κολλάζ, εγκαταστάσεις, performance για κάμερα και κείμενο. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί, μεταξύ άλλων, στο πλαίσιο της διοργάνωσης Manchester Art Fair, (Ηνωμένο Βασίλειο, 2019)· στο Σπίτι του Πολιτισμού (Ρέθυμνο, 2016)· στην K-Gold Temporary Gallery (Λέσβος, 2016)· στο Πειραματικό Κέντρο Τεχνών ( Θεσσαλονίκη, 2014)· στο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού του Βερολίνου (2013)· στο πλαίσιο της ετήσιας έκθεσης Action Field Kodra (Θεσσαλονίκη, 2012)· και στη Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών της Eυρώπης και της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη, 2011). Έχει συνεργαστεί, επίσης, με το Ινστιτούτο Marina Abramović και το Μουσείο Μπενάκη. Από το 2019 συνεργάζεται με τους Γιάννη Ζιώγα, Tim Brennan και Dave Griffiths, στο πλαίσιο του διεθνούς προγράμματος φιλοξενίας φοιτητών International Residency Exchange «Nomadic Itinerary between Prespa/Florina and Allenheads/Manchester». Πρόκειται για μία πρότυπη, νομαδική διαδικασία, η οποία εντάσσεται στο ευρύτερο δίκτυο καλλιτεχνικών δράσεων με τίτλο «Εικαστική Πορεία προς τις Πρέσπες» και αποτελεί προϊόν συνεργασίας μεταξύ του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και του μεταπτυχιακού προγράμματος Master of Fine Arts Program της Σχολής Καλών Τεχνών του Μητροπολιτικού Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1984, ο Γιώργος Μαραζιώτης είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στις Καλές Τέχνες από την Βασιλική Ακαδημία της Αμβέρσας. Έχει σπουδάσει Μεταξοτυπία στη Σχολή Εικαστικών Τεχνών (SVA) στη Νέα Υόρκη και εικαστικές τέχνες στο Πανεπιστήμιο του Wolverhampton. Στην πρακτική του χρησιμοποιεί διάφορα μέσα, όπως είναι η γλυπτική, οι εγκαταστάσεις και οι εκδόσεις, ενώ εστιάζει σε εννοιολογικές διαδικασίες που αποκαθιστούν εικαστικές ταυτότητες παλαιότερων πολιτισμών στο σήμερα. Μέσω των έργων του επεμβαίνει γλυπτικά στον χώρο, κατασκευάζοντας οικεία, συμμετοχικά τοπία που μελετούν την έννοια του κατοικείν και τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας. Το κοινό καλείται να περιηγηθεί σε αυτά και να σκεφτεί σωματικά. Οι δουλειά του συχνά ενσωματώνει στοιχεία χειρονομιακής αφήγησης και επιχειρεί να συνδυάσει ισχυρά αντιθετικές έννοιες, όπως δημόσιο και ιδιωτικό, συλλογικό και προσωπικό, κίνδυνος και ασφάλεια. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις διεθνώς, σε γκαλερί, ιδρύματα τέχνης και μουσεία μεταξύ των οποίων βρίσκονται ο χώρος σύγχρονης τέχνης Marres (Μάαστριχτ)· ο εκθεσιακός χώρος του Ινστιτούτου AC (Νέα Υόρκη)· η 7η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης· η Σχολή Εικαστικών Τεχνών (SVA) της Νέας Υόρκης· η Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας· η γκαλερί Box Freiraum (Βερολίνο)· καθώς και τα Μουσεία CICA (Νότιος Κορέα), Μπενάκη, Matadero (Μαδρίτη) και Tinguely (Βασιλεία) . Έχει υπάρξει προσκεκλημένος καλλιτέχνης του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Μασαχουσέτης (MASS MoCA).

Η Άλκηστις Μαυροκεφάλου γεννήθηκε το 1993. Zει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι απόφοιτη του Ruskin School of Art του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (Bachelor of Fine Arts, 2014) και του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας (Master of Fine Arts/ 2017). Στα έργα της διερευνά την ευθραυστότητα και την ανθεκτικότητα που ενυπάρχουν στα θραύσματα της φύσης και την απατηλή παρουσία τους μέσα σε αυτή. Στην πρακτική της τα θραύσματα αυτά συλλέγονται με στόχο την κατασκευή πλεγμάτων και γεωμετρικών μορφών, σε μια προσπάθεια παρατήρησης και κοινοποίησης αυτής της ελλειπτικής συνθήκης του βιώματος. Οι φόρμες, δομημένες από το χωρικό παιχνίδι γραμμών και στοιχείων, επιχειρούν υπαινικτικά ένα παιχνίδισμα ανάμεσα στη φευγαλέα ματιά του παρατηρητή και τα όρια της στέρεης και απατηλής μορφής. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων οι ακόλουθες: «Matrix: Akashic Fields Forever», Hydra School Projects (2020)· «Coffins of Black, Coffins of Luck», Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα (Αθήνα, 2019)· «Kypselian Salon», γκαλερί Snehta (Αθήνα, 2019)· «The shell», Space18 (Θεσσαλονίκη, 2019)· «An Earthly Matter», Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα (2018)· «Rooms18», Αίθουσα Τέχνης Καππάτος (2018).

Η Ειρήνη Μίγα (γεν. Ελλάδα, ζει και εργάζεται μεταξύ Νέας Υόρκης και Αθήνας) είναι  καλλιτέχνις και εργάζεται στο σημείο όπου γλυπτική, εγκαταστάσεις, βίντεο, ήχος, κείμενο και περφόρμανς συναντώνται.

Η Ειρήνη βρίσκει τις ταπεινές, αντι-μνημειώδεις χειρονομίες και το να δίνει αξία στο μηδαμινό και κατά τα άλλα παραμελημένο τεράστιας σημασίας. Στην πρακτική της, δημιουργεί “αστερισμούς” ταπεινών χειρονομιών που απαιτούν στενή εξέταση. Ερευνώντας τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα περιβάλλοντά μας, το έργο της ασχολείται με τη μνήμη του τόπου, ξεκινώντας από το σημείο προέλευσης και συνεχίζοντας μέχρι το παρόν. Αυτό εκδηλώνεται με τη μορφή ανακατασκευών τοποθεσιών και αντικειμένων προσωπικής, και όχι μόνο, σημασίας. Την γοητεύουν η γλώσσα των αντικειμένων που περιβάλλουν την καθημερινότητά μας οι διάλογοι και οι μεταβαλλόμενες σχέσεις αξόνων, όπως ο χώρος, η φόρμα και η χρηστικότητα, η γλυπτική και η ζωγραφική.

Η Ειρήνη Μίγα σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (BFA, Α.Σ.Κ.Τ. 2005), στο Central Saint MartinsCollege του Λονδίνου (Erasmus, 2003) και  ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο το Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης (MFA, Columbia University, 2012). Πρόσφατες ατομικές εκθέσεις της συμπεριλαμβανουν: Reflections στο AtlantaContemporary Μουσείο, Away in Another Way of Saying Here στη γκαλερί Essex Flowers της Νέας Υόρκης,  An Interval στο Flyweight της Νέας Υόρκης. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε ομαδικές εκθέσεις όπως: Room for Failure στη γκαλερί PieroAtchugarry στο Μαϊάμι, Tomorrow’s Dream, στο Neuer Essener Kunstverein στην Έσση, Scraggly Beard Grandpa, στη γκαλερί Capsule Shanghai, στην Κίνα, The Best is the Least We Can Do στο Atlanta Contemporary, Οι Ισσοροπιστές, που διοργανώθηκε από το New Museum της Νέας Υόρκης, το Ίδρυμα DESTE και παρουσιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα. Η Ειρήνη έχει συμμετάσχει σε προγράμματα Residences όπως το Skowhegan School of Painting and Sculpture, Open Sessions του Drawing Center της Νέας Υόρκης, το πρόγραμμα Bemis Center for Contemporary Art Residency, το Fountainhead Residency; Lower Manhattan Cultural Council, Workspace Program (LMCC), The Watermill Center και άλλα. Έργα της ανήκουν σε συλλογές όπως η Συλλογή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Ίδρυματος Σύγχρονης Τέχνης DESTE / Συλλογή Δάκη Ιωάννου, Αθήνα,  και σε άλλες διεθνείς ιδιωτικές συλλογές.

Ο Χρήστος Μούχας (γενν. 1994) σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η πρακτική του περιλαμβάνει περφόρμανς που εστιάζουν στη σχέση και τη δυναμική μεταξύ καλλιτέχνη και κοινού μέσω της κίνησης και της επαφής, καθώς και εικαστικά έργα και εγκαταστάσεις. Έργα του έχουν παρουσιαστεί στο πλαίσιο συνεργασιών με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και το The Performance Shop, το Ινστιτούτο MarinaAbramović, τη Στέγη Χορού Λεμεσού, την K-Gold Temporary Gallery  στη Λέσβο και το κομμωτήριοTalkin’ Heads. Παράλληλα, έχει συνεργαστεί με περιοδικά όπως το Harper’s Bazaar China και το AnOtherκαι brands όπως οι Christian Dior και Digitaria, μεταξύ άλλων. Έχει, επίσης, συμμετάσχει στο πρόγραμμα NEON Curatorial Exchange της Whitechapel Gallery. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Η Ελένη Μπαγάκη είναι εικαστικός και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου MA Fine Arts από το Central Saint Martins, Πανεπιστήμιο Τεχνών του Λονδίνου (UAL). Στην πρακτική της ερευνά την αυτοβιογραφική αφήγηση και τη σχέση της με τη μυθοπλασία και τη θεωρία. Αντλώντας έμπνευση από φεμινιστικές προσεγγίσεις στους τομείς του κινηματογράφου και της λογοτεχνίας, τα έργα της αναδύονται ως ιστορίες, ποιήματα, ταινίες, τραγούδια, γλυπτά ή κάτι άλλο. Έχει συμμετάσχει στα προγράμματα φιλοξενίας καλλιτεχνών Hordaland Kunstsenter, Μπέργκεν (2020)· Fogo Island Arts, Νησί Φόγκο (2019)· Iaspis, Στοκχόλμη (2018-2019)· Pivô, Σάο Πάολο (2018, με καλλιτεχνική υποτροφία από τους διοργανωτές)· και του Kantor Foundation, Κρακοβία (2017). Το 2018 παρουσίασε την ατομική της έκθεση, «A book, a film, and a soundtrack» στο Radio Athènes, Αθήνα, με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης NEON και του Outset Fund. Άλλες ατομικές εκθέσεις περιλαμβάνουν: «The importance of reading, writing, and exfoliating» (2018, Palette Terre, Παρίσι)·«Economy Class» (2016-2017, Signal, Μάλμο)· «Now You See Me, Oh Now You Don’t» (2015-2016, New Studio, Λονδίνο)· «Crack, Crack, Pop, Pop…oh what a relief it is!» (2015, Radio Athènes, Αθήνα). Επιλεγμένες ομαδικές εκθέσεις: «Millennial Feminisms» (2017, L’Inconnue, Μόντρεαλ)· «The Equilibrists» (2016, διοργάνωση Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ και Νέο Μουσείο της Νέας Υόρκης, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα)· και «Lustlands» (2013, Family Business, Νέα Υόρκη).