H Ελισσάβετ Σφυρή (γ. 1994, Μαρούσι), τελείωσε το μεταπτυχιακό της στο Λονδίνο στο τμήμα γλυπτικής του Royal College of Art και σπούδασε καλές τέχνες στο Κολλέγιο Goldsmiths, Πανεπιστήμιοτου Λονδίνου. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα της έχουν παρουσιαστεί στο μουσείο CICA στη Νότια Κορέα και στο μουσείο σύγχρονης τέχνης της Γενεύης ΜΑΜCO, ενώ έλαβε μέρος στην έκθεση «Sisyphus Version 20.18» στο Εθνικό Μουσείο Καλών Τεχνών της Ταιβάν. Τον Άυγουστο του 2018 διοργάνωσε και επιμελήθηκε το «Saline Art Residency», μία γλυπτική δράση σύγχρονης τέχνης με δημόσια γλυπτα, στην οποία συμμετείχε και η ίδια.
Με άξονα τη σύγχρονη πρακτική (Contemporary Art Practice), η δουλειά της Ελίζας Σόρογκα πραγματεύεται τον διάλογο μεταξύ καθημερινής ζωής και παραστατικής τέχνης. Είναι απόφοιτος των μεταπτυχιακών προγραμμάτων Πολιτισμικές Σπουδές (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) και Performance Making (Goldsmiths, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου). Βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο σύγχρονης τέχνης στον 11ο διεθνή διαγωνισμό Arte Laguna Prize (Βενετία, 2017), στην κατηγορία Performance & Video Art . Έργα της έχουν υποστηριχθεί από το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου (2018), τον Δήμο Αθηναίων (2019) και το Arts Council England (2013-2017). Έχει παρουσιάσει έργα της, μεταξύ άλλων, στα: Μουσείο Victoria & Albert, Battersea Arts Centre (BAC) και θέατρο The Yard στο Λονδίνο· Forum des images στο Παρίσι· Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Clermont-Ferrand στη Γαλλία· Ινστιτούτο Κινηματογράφου EYE και κοινωνικό κέντρο OT301 στο Άμστερνταμ· και στο Φεστιβάλ TANZRAUSCHEN Wuppertal στη Γερμανία. Είναι επισκέπτρια καθηγήτρια σε προπτυχιακά προγράμματα αρχιτεκτονικής των Πανεπιστημίων: Central Saint Martins, University of the Arts London (UAL)· University of East London· και στο Middle East Technical University στην Άγκυρα.
Η Αμαλία Βεκρή μέσω της ζωγραφικής και περιστασιακά της γλυπτικής, της γραφής και του ήχου, εξετάζει εναλλακτικές απεικονίσεις του γυναικείου σώματος, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους αυτό προβάλλεται και παρουσιάζεται μέσα από τα social και άλλα μέσα. Είναι ένας στοχασμός πάνω στην γυναικεία ενδυνάμωση και υπερβατική φύση, μέσα σε ένα ρευστό και ασαφές περιβάλλον. Έχει συμμετάσχει, μεταξύ άλλων, στις ακόλουθες εκθέσεις: «Sisterhood» (Korai project space, Κύπρος, 2021)· «My Perversion is the Belief in Art» (Mουσείο Pori Art, Φιλανδία, 2020-21)· «Perfumed Envelopes Travel: Avalon of the Heart», μαζί με τη Βαλίνια Σβορώνου (P.E.T Projects, Αθήνα, 2020)· Paris Internationale, με την γκαλερί Wschód (Παρίσι, 2019)· «The Breath that Leaves me, Stay Inside» (μέρος του Aarhus gallery weekend, σε επιμέλεια του οργανισμού τέχνης Corporum, Δανία, 2019)· «Nowhereland» (Galerie Utopia, Αμβούργο, 2019)· «The Same River Twice» (σε συν-επιμέλεια του Νέο Μουσείου Νέας Υόρκης και του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα, 2019)· «On the Risings and Settings of the Stars», ατομική έκθεση (Aetopoulos, Αθήνα, 2019)· «Curved Arrows» (Kunstraum Am Schauplatz, Βιέννη, 2019)· «The Hunger – Catbox Contemporary», μαζί με τον Ian Swanson (Hot Wheels Projects, Αθήνα, 2019)· «Schmaltz» (Guimaraes, Βιέννη, 2018). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Είναι διευθύντρια προγράμματος του Haus N Athen και ιδρυτικό μέλος του project Asthenia. Έχει έδρα την Αθήνα.
Ο Βασίλης Ζαριφόπουλος (1983) ζεί και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντύσσελντορφ. Στα τελευταία του έργα τον απασχολεί ο επικοινωνιακός σχεδιασμός σε συνδυασμό με κάποια αυτοβιογραφικά στοιχεία. Έχει συνεργαστεί με οργανισμούς και καλλιτέχνες και εκθέσει σε διάφορους χώρους τέχνης. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Δέσποινα Ζαχαροπούλου γεννήθηκε στην Αρκαδία και εργάζεται ως εικαστικός στο πεδίο της performance, ενώ παράλληλα διδάσκει στο Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης του Λονδίνου (RCA) ως ακαδημαϊκή υπεύθυνη του Contemporary Art Summer School. Έχοντας στο ενεργητικό της επαγγελματική εμπειρία και σπουδές στα πεδία της αρχιτεκτονικής (Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο), των καλών τεχνών (Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) και του θεατρικού ενδύματος (Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας – υπότροφος Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών), αυτή την περίοδο ολοκληρώνει το διδακτορικό της (practice-led) στις καλές τέχνες και τη φιλοσοφία στο Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης του Λονδίνου (υπότροφος Ιδρύματος Ωνάση). H πρακτική της διερευνά την performance ως «επιφάνεια» και συμβάν παρρησίας, με στόχο την αποκατάσταση της φιλοσοφίας ως ενσώματης πρακτικής και μεθόδου προς μια ζωή ριζικά άλλη. Το έργο της έχει παρουσιαστεί σε διοργανώσεις παγκοσμίου εμβέλειας, όπως: «AS ONE», σε διοργάνωση Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης NEON και Ινστιτούτου Marina Abramović (Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα, 2016)· London Frieze (2015, 2017)· «A Possible Island?», σε διοργάνωση Ινστιτούτου Marina Abramović και 1ης Μπιενάλε Τέχνης της Μπανγκόκ (Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού της Μπανγκόκ, 2018-19)· «DataLoam» (Angewandte Innovation Lab, Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης, 2019)· «ME/YOU YOU/ME» (Γκαλερί Sensei, Λονδίνο, 2016)· «Belgium is Happening» (Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Αμβέρσας & Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας, Βέλγιο, 2013), κ.ά. Δημοσιεύσεις της έχουν παρουσιαστεί διεθνώς, στα ακόλουθα έντυπα: «The NY Times», «The Nation» (Ταϋλάνδη), «CNN Greece», εφημερίδα «Liberal», κ.ά. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο Γεώργιος Καραμανωλάκης (Κόρινθος, 1982) είναι σύγχρονος εννοιολογικός καλλιτέχνης, μουσικός και συνθέτης. To 2006 απέκτησε πτυχίο από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αγγλίας (UWE Bristol), στον τομέα της σύγχρονης εννοιολογικής τέχνης και φιλοσοφίας και το 2009 ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Ψηφιακές Μορφές Τέχνης» της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας. Είναι δημιουργός και βασικό μέλος της ομάδας ΟΜΙΟ (2000), η οποία δραστηριοποιείται σε in-situ εγκαταστάσεις και τον κινηματογράφο. Έχει συμμετάσχει σε πληθώρα ομαδικών και ατομικών εκθέσεων, καθώς και σε παρουσιάσεις και διαλέξεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 2017 μέχρι και σήμερα είναι παραγωγός της εκπομπής «Athens Inner City Broadcast» στον πειραματικό σταθμό Resonance Extra του Λονδίνου. Μουσικά είναι ενεργός ως σόλο project υπό το κανονικό του όνομα, συνθέτοντας πειραματική ηλεκτρονική μουσική. Επίσης, είναι ο άνθρωπος πίσω από τα συγκροτήματα ΟΔΟΣ 55 και Υοrgas Helmet. Έχει συνεργαστεί με μουσικούς και καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο όπως οι Jean Mark Foussat (Γαλλία), Hiroshi Hasegawa (Ιαπωνία), Daniel Menche (ΗΠΑ) και έχει παρουσιάσει ζωντανά την μουσική του δίπλα σε μουσικούς όπως ο Drew Mac Dowell από τους Coil (Σκωτία), Phill Niblock (ΗΠΑ), κ.ά. Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε περιοδικά και εκδόσεις όπως τα «Frieze», «Wire», «Blow Up», κ.ά. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Το έργο του Γιώργου Κόντη (1981, Αθήνα) εστιάζει στην αφηρημένη ζωγραφική και στη λειτουργία της ως εικόνα. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου (AdBK) και στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου (UdK). Απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών (MFA) από την Ακαδημία Τεχνών και Design St.Joost στην Μπρεντά της Ολλανδίας και πρόσφατα ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στην ζωγραφική στο Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης του Λονδίνου (RCA), στο οποίο εστιάζει στην έννοια της αυθεντικότητας. Ζει και εργάζεται στο Βερολίνο και την Αθήνα. Πρόσφατες εκθέσεις περιλαμβάνουν: «Mother Tongue», Crux Galerie, Αθήνα (ατομική, επιμέλεια Κατερίνα Νίκου)· «fAN Archive», Ίδρυμα Τέχνης της Βιέννης, στο πλαίσιο της ετήσιας διοργάνωσης Parallel Vienna (σχεδιασμός έκθεσης/επιμέλεια Herwig Müller)· «Η Υλικότητα του Ζωγραφικού Συμβάντος», Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων (επιμέλεια Ντένης Ζαχαρόπουλος)· «Close, Closer, Fading», γκαλερί Lychee One, Λονδίνο (επιμέλεια Jonathan Miles)· «Project 1 // On Authorship», Space-Projects, Άμστερνταμ (επιμέλεια Maud Oonk)· «Neither Innocent Nor Guilty», Daily Lazy Projects, Αθήνα (επιμέλεια Γιώργος Κόντης)· Bow Open, Στούντιο Ian Kiaer (ατομική), Λονδίνο· «O», γκαλερί Kunstbuero, Βιέννη (με τον Just Quist)· «The Same Sky», Ίδρυμα Τέχνης Lepsien, Ντύσελντορφ. Έχει εκφωνήσει ομιλίες στο πλαίσιο των ακόλουθων διοργανώσεων: «Cultural Identity, Europe & Authenticity», Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης του Λονδίνου, με την Gilane Tawadros και τον Luc Tuymans· Rijksakademie Open Studios, με τον Camiel van Winkel (Άμστερνταμ)· συμπόσιο «Authenticity in the Act of Painting», στο Μουσείο De Pont (Τίλμπουργκ, Ολλανδία)· συνέδριο «TECHNE: Memory and Perception», στον πολυχώρο τέχνης Rich Mix (Λονδίνο). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Ελένη Κορδαλή είναι εικαστικός. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το 2016 αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και το 2019 ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ. Η καλλιτεχνική της έρευνα επικεντρώνεται στην αλληλεπίδραση της γλώσσας με αρχιτεκτονικές δομές, τη ψηφιακή τεχνολογία και την παράδοση καθώς και την ποικιλομορφία των δυνητικών οικοσυστημάτων, ανθρώπινων και μη, που προκύπτουν από αυτά. Το κύριο ενδιαφέρον της Κορδαλή έγκειται στις χωρικές σχέσεις που οργανώνονται ανάμεσα στα δομημένο περιβάλλον και τα σώματα. Αυτές λειτουργούν ως μεταφορικό σχήμα για τη διαπραγμάτευση ζητημάτων όπως η διαμόρφωση ταυτοτήτων, η αλληλεξάρτηση με το περιβάλλον και τους άλλους, όπως επίσης και η ευθραυστότητα κι ο κατακερματισμός αυτών των σχέσεων, σε διαρκώς μεταβαλλόμενα κοινωνικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά και πολιτικά περιβάλλοντα. Η καλλιτεχνική της πρακτική συνδυάζει τη γλυπτική, το σχέδιο, το κείμενο και τις εγκαταστάσεις. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και προγράμματα φιλοξενίας καλλιτεχνών. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Σπούδασε performance (live art) στο Πανεπιστήμιο Brunel στο Λονδίνο και σωματικό θέατρο στη Διεθνή Σχολή Παραστατικών Τεχνών του Λονδίνου (LISPA). Από το 2013 διαμένει στη Θεσσαλονίκη και δουλεύει σε Ελλάδα και εξωτερικό. Με αφετηρία το σώμα και αναζητώντας νέους τρόπους αναπαράστασης, το σύνολο του έργου του συνίσταται σε μία διαμεσική πρακτική που εκτείνεται από την παραγωγή immersive, ζωντανών εγκαταστάσεων μέχρι τη δημιουργία επιτελεστικών έργων μικρής ή μεγάλης κλίμακας, συχνά με την ενεργή συμμετοχή «μη ειδικού» κοινού (μέσα από πολύμηνα βιωματικά εργαστήρια και σύνθετες συλλογικές πρακτικές). Η πρακτική του διερευνά τη δυνατότητα του καλλιτέχνη ως υποκινητή και μεσάζοντα για τη συγκρότηση ενός ζωντανού κοινωνικού γλυπτού, το οποίο δύναται να λειτουργήσει είτε ως πυκνωτής είτε ως παράγοντας αποσταθεροποίησης και επανιεράρχησης των κυρίαρχων νοημάτων και ταυτοτήτων. Είναι υπότροφος του κοινωφελούς ιδρύματος Robert Bosch Stiftung. Το έργο του έχει βραβευτεί από το Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση και το 8ο Διεθνές φεστιβάλ παντομίμας και σωματικού θεάτρου, και έχει παρουσιαστεί ατομικά ή ομαδικά σε διοργανώσεις και χώρους όπως: Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας (Ιταλία)· Φεστιβάλ παραστατικών τεχνών Buffer Fringe (BFPAF, Κύπρος)· Κέντρο Τεχνών του Battersea, (BAC, Αγγλία)· Εθνική Όπερα και Μπαλέτο της Μακεδονίας (Βόρεια Μακεδονία)· έκθεση «AS ONE», σε διοργάνωση Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης NEON και Ινστιτούτου Marina Abramović (Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα)· Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης· Πεδίο Δράσης Κόδρα· Goethe-Institut Θεσσαλονίκης, κ.ά. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Μαρία Μιχαηλίδου (Αθήνα, 1981) είναι εικαστική καλλιτέχνιδα. Χρησιμοποιεί τη φωτογραφία, το βίντεο, ευρεθέντα αντικείμενα, καθώς και αποσπάσματα από κινηματογραφικές ταινίες και τραγούδια. Αυτά τα υλικά διαμορφώνονται σε εγκαταστάσεις βίντεο, σειρές από εικόνες, απαγγελίες, παραστατικές δράσεις και συνθέσεις στο χώρο. Μεταξύ άλλων έχει παρουσιάσει τη δουλειά της στην 5η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, το Victoria Square Project, το Green Park και το Ωδείο Αθηνών. Είναι μέλος καλλιτεχνικής ομάδας με έδρα τη Δανία, μαζί με την οποία πραγματοποιεί κυρίως site-specific εγκαταστάσεις σε μεγάλους χώρους, όπως είναι ο χώρος τέχνης Kunsthal-ved siden af και το Μουσείο αρχαίας τέχνης στο Ώρχους. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο Στέλιος Παπαγρηγορίου (1983) ζει κι εργάζεται στην Αθήνα. Είναι εικαστικός, συγγραφέας και μουσικός. Oι ιδιότητες αυτές συνδιαλέγονται διαρκώς στην πρακτική του, στην οποία χρησιμοποιεί διάφορα μέσα όπως ζωγραφική, γλυπτική, εγκαταστάσεις, λογοτεχνικό κείμενο, ήχο, ψηφιακό βίντεο, κ.ά. Πραγματεύεται θέματα που αφορούν κυρίως την μορφή του ανθρώπου και τις παραμορφώσεις που αυτή μπορεί να υποστεί. Από το 2015 μέχρι σήμερα έχει κάνει μουσικά performances στην Ευρώπη, το Ισραήλ και την Νέα Υόρκη με το art σχήμα Hand & Leg, του οποίου είναι συνιδρυτής. Ζωγραφικά και γλυπτικά έργα του έχουν παρουσιαστεί στα εξώφυλλα των άλμπουμ του που έχουν κυκλοφορήσει από τις δισκογραφικές Slovenly, Fourth Dimension και Άγιος Άνθρωπος, ενώ εγκαταστάσεις και κουστούμια του έχουν χρησιμοποιηθεί για τις performance του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του έχουν εκτεθεί στο Velvet Room των Λάκη και Άρη Ιωνά (2017), στην ομαδική έκθεση «Growing Confined» στο project space Communitism στην Αθήνα (2021), καθώς και στον πολυχώρο Kick, στο πλαίσιο της ατομικής έκθεσης «If My Body Had A House» που πραγματοποίησε μαζί με την Β. Μαρκοπούλου (2021). Ψηφιακά εικαστικά έργα του φιλοξενούνται στην διαδικτυακή πλατφόρμα Homeostasis Lab. Διηγήματά του έχουν παρουσιαστεί στο περιοδικό LUST, ενώ νουβέλες και διηγήματα του έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις Νεφέλη και Τόπος. Aρθρογραφεί σε διάφορα διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο Αλέξιος Παπαζαχαρίας γεννήθηκε το 1982 στη Λάρισα, όπου ζει και εργάζεται. Από το 2006 έως το 2016 εργάστηκε ως επιμελητής και συνεργάστηκε με σημαντικούς φορείς και διοργανώσεις της Ελλάδας και του εξωτερικού. Από το 2016 μέχρι το 2019 παρουσίασε σειρά δικών του έργων αποτελούμενη από κατασκευές/αντικείμενα. Τα δύο τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον του έχει εστιαστεί στη ζωγραφική. Έργα του έχουν εκτεθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ιδρυτικό μέλος και βασική φωνή των Puta Volcano, η Άννα έχει σπουδάσει κλασσικό πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στο Διεθνές Καλλιτεχνικό Κέντρο Athenaeum και αποφοιτήσει από τη Γυμναστική Ακαδημία του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, ενώ κατέχει πτυχίο και το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Έχει παρουσιάσει το έργο «ΕΑΤ» στη Νέα Υόρκη, ως υπότροφος του Watermill Center του Robert Wilson· το έργο «Empathetic Body» στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, στο φεστιβάλ #SKG Bridges της Θεσσαλονίκης και στη Μπιενάλε του Κάουνας στη Λιθουανία· και λάβει την υποτροφία LA SERRE –Arts Vivants σε συνεργασία με την Εθνική Σχολή Θεάτρου στο Μόντρεαλ. Παρουσίασε την περφόρμανς «Outland», υπό την αιγίδα της Αίθουσας Τέχνης Καππάτος· το έργο «Some Sort Of Now» σε Γαλλία, Ισπανία και Ανδόρα, σε συνεργασία με τον Ricardo Bofill· και το έργο «Christmas Tree» στην έκθεση «ART PROPS | Kunst- Interventionen» στο Μάνχαιμ της Γερμανίας. Έχει παρουσιάσει δουλειά της στην Μπιενάλε του Τόκιο (Ιαπωνία), στο Palais De Paris (Ιαπωνία), καθώς και στη Μπιενάλε της Αθήνας. Το 2021 συμμετείχε στο 8ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση με το έργο «Axel’s just dreaming». Υπήρξε καλλιτεχνική συνεργάτης του Ευριπίδη Λασκαρίδη στην παράσταση «ELENIT» και υπότροφος στο Εθνικό Κέντρο Χορού (CND) στο Παρίσι. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Ελένη σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και την École Supérieure d’Architecture de La Villette στο Παρίσι. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος από το Πανεπιστήμιο Columbia στη Νέα Υόρκη όπου σπούδασε ως υπότροφος Fullbright. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Η δημιουργική φιλοσοφία της Ελένης βασίζεται στη δημιουργία project μιας ιδιαίτερης χρονικότητας που ισορροπούν ανάμεσα στη μακροβιότητα και το εφήμερο, και αντικειμένων που η δημιουργική τους προσέγγιση πηγάζει από ένα αφαιρετικό σύμπαν το οποίο, στη συνεχεία, διανθίζεται με μια πλούσια διαστρωμάτωση εννοιολογικών αναγνώσεων: στιγμές ανοίκειας απλότητας, γλυπτική και υλική αυτοέκφραση, καθώς και δομική άρθρωση.
H Eλένη Πεταλωτή είναι συνιδρυτής και creative director του στούντιο Objects of Common Interest(ΟοCI), το οποίο δραστηριοποιείται στα πεδία της τέχνης, του design και της αρχιτεκτονικής, δημιουργώντας έργα μεγάλης ποικιλίας ως προς την κλίμακα, από αντικείμενα και εγκαταστάσεις μέχρι immersive περιβάλλοντα και εσωτερικούς χώρους. Παράλληλα μαζί με τον Λεωνίδα Τραμπούκη είναι συνιδρυτές του αρχιτεκτονικού γραφείου LOT.
Πρωταρχικός στόχος της δημιουργίας του OoCI ήταν η παραγωγή εγκαταστάσεων still life βιωματικών χώρων και αντικειμένων που αφήνουν να διαφανεί μια ιδιαίτερη προσήλωση στην υλικότητα, το concept και τις χειροπιαστές χωρικές εμπειρίες. Τα έργα αναβλύζουν από έναν συνδυασμό σκέψης και πράξης στο σημείο συνάντησης δύο διαφορετικών πόλων, της Ελλάδας και τη Νέας Υόρκης, και ενορχηστρώνουν μια διαρκή εναλλαγή μορφής και ενστίκτου, ενώ ταυτόχρονα εγκολπώνονται τα στοιχεία της χειροποίητης δημιουργίας και της αίσθησης της αφής, του πειραματισμού και της ποιητικότητας.
Η δυνατότητα απρόσκοπτης αξιοποίησης πρακτικών προερχόμενων από διάφορα επιστημονικά πεδία και η εστίαση σε στιβαρές έννοιες που καθιστούν ασαφή τα όρια διαχωρισμού της καλλιτεχνικής δημιουργίας από τον πραγματισμό, της μορφής από την αφαίρεση, αποτελεί κοινό όραμα της Ελένης και του Λεωνίδα, καθώς και σημείο συνάντησης του ισχυρού αρχιτεκτονικού και καλλιτεχνικού υποβάθρου που το καθένα από τα μέλη κομίζει στην ομάδα.
Η Ευαγγελία Σπηλιοπούλου (Πάτρα, 1981) αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (ΑΣΚΤ, 2007) και το Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ (2009). Είναι υποψήφια διδάκτορας στην ΑΣΚΤ, με την έρευνά της να επικεντρώνεται στην επαναληπτικότητα του ζωγραφικού σχεδίου. Το έργο της εξετάζει τη σταδιακή αντικατάσταση του φυσικού από το μηχανικό και παρατηρεί ποικίλες μορφές της επαναληπτικότητας που υποστηρίζοντα από το ασυνείδητο. Μέσα από εγκαταστάσεις γλυπτικής, ήχου, τεχνητών φωνών, βίντεο και ζωγραφικής προβάλει φαινόμενα επανοικειοποίησης στερεότυπων φύλου, πολιτισμού και ιστορίας κατά τη διαδικασία του σχηματισμού συλλογικής ταυτότητας, καθώς και τη σύγκρουση μεταξύ φύσης και πολιτισμού. Το έργο της Ευαγγελίας Σπηλιοπούλου έχει εκτεθεί στην Αθήνα (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), το Λονδίνο (γκαλερί Drawing Room), το Μιλάνο (Κέντρο Τέχνης PeepHole), την Πράγα (Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης DOX), το Αϊντχόβεν (βιβλιοθήκη του μουσείου Van Abbemuseum), τη Ρώμη (Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ex-Bibli), τη Βιέννη (χώρο τέχνης Kunstraum Am Schauplatz), Μάντσεστερ (Γκαλερί Castlefield, Μουσείο Τέχνης Bury, Μουσείο Rochdale Touchstones), και την Αμβέρσα (γκαλερί Lokaal 01). Έχει προταθεί δύο φορές για την υποτροφία της δημόσιας γκαλερί τέχνης Drawing Room (Ηνωμένο Βασίλειο, 2011 και 2015)· επιλεχθεί από τον οργανισμό υποστήριξης νέων καλλιτεχνών του Ηνωμένου Βασιλείου New Contemporaries (2010) και κερδίσει έπαινο στο πλαίσιο του Celeste Art Prize 2014. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Μάρω Φασουλή σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (2000-2005), όπου πραγματοποίησε επίσης μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών. Στο έργο της ξανακοιτάζει την παραδοσιακή τέχνη και αρχιτεκτονική με τους όρους της ίδιας της πρακτικής, φέρνοντας στην επιφάνεια σχέσεις μεταξύ ενσώματων πρακτικών, εργασίας και φύλου. Είναι ιδρυτικό μέλος της εικαστικής ομάδας Under Construction Group (2008), με την οποία έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις, προγράμματα φιλοξενίας καλλιτεχνών και performances στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της στο πλαίσιο δυο ατομικών εκθέσεων: «From the Elbow to the Wrist», στο Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων σε διοργάνωση του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων και επιμέλεια Χριστόφορου Μαρίνου (2020)· και «Picnic στη Βόρεια Κορέα», CAN Christina Androulidaki Gallery (Αθήνα, 2017). Επιπλέον, έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων: «Διαμονή», Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας, Παλιά Δημοτικά Λουτρά (Πάτρα, 2009)· «Placement-Misplacement-Displacement», ReMAP KM3, Γκαλερί ΑΔ (Αθήνα, 2011)· «Σημείο Φυγής», Πεδίο Δράσης Κόδρα (Θεσσαλονίκη, 2012)· «Αρχιτεκτονικό Αντικείμενο», Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα (Αθήνα, 2013)· «Προς Τήνο», Πολιτιστικό Ίδρυμα Τήνου (Τήνος, 2013)· «Εκ Νέου», Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Αθήνα, 2013)· «Face to Phase», Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (Αθήνα, 2017)· «Τα Δημώδη», Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» (Αθήνα, 2019). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
O Spyros Rennt ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου. Το φωτογραφικό του έργο ασχολείται με την καταγραφή της κουίρ σεξουαλικότητας και της ρέιβ υποκουλτούρας μέσα από ένα προσωπικό πρίσμα. Έχει εκδώσει δύο φωτογραφικά βιβλία, το Another Excess (2018) και το Lust Surrender (2020). Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί στο πλαίσιο εκθέσεων που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορους χώρους σε Ευρώπη και Αμερική, μεταξύ των οποίων η γκαλερί Schinkel Pavillon (Βερολίνο, 2019) καθώς και το Μουσείο Schwules (Βερολίνο, 2021). Επιπλέον, το έργο του έχει ανθολογηθεί σε περιοδικά όπως τα «Interview», «i-D», «Dazed», «Sleek», «Indie», «Electronic Beats» και «Kaltblut». Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Μαργαρίτα Αθανασίου είναι διεπιστημονική καλλιτέχνης με βάση την Αθήνα. Η δουλειά της βασίζεται στο κείμενο και εξερευνά παραγκωνισμενες θηλυκές ιστορίες, συνδυάζοντας την έρευνα με τη βιογραφία. Μεγάλο κομμάτι της πρακτικής της αφορά τις καλλιτεχνικές εκδόσεις. Είναι δημιουργός 6 αυτο-εκδόσεων και της ποιητική συλλογής «Nouns»που εκδόθηκε το 2018. Η Μαργαρίτα είναι απόφοιτος του Σχολής Καλών Τεχνών Slade του Λονδίνου, συνιδρύτρια του Athens Art Book Fair, fellow του προγράμματος Onassis Air, ενεργή σε queer/φεμινιστικά εγχειρήματα στην Αθήνα και αφοσιωμένη meme artist. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Μυρσίνη Αρτακιανού (Λέσβος, 1987) είναι ελληνογερμανίδα εικαστικός. Στην πρακτική της χρησιμοποιεί ποικιλία υφών και υλικών, από πηλό και κλωστή μέχρι χαρτί και μέταλλο, προκειμένου να παρουσιάσει οργανικές φόρμες ως φορείς νοήματος. Αξιοποιώντας τη χειροτεχνία στη δημιουργική της διαδικασία, επιδιώκει να ενσωματώσει την έννοια της ροής σαν δομικό στοιχείο στα έργα της, επιτρέποντάς τους να ταλαντεύονται μεταξύ γεωμετρίας και αφαίρεσης. Η Μυρσίνη έχει αποφοιτήσει από τη Σχολή Καλών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στα Ιωάννινα (2006-2012) και έχει ολοκληρώσει το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών του Πανεπιστημίου Τέχνης και Design Burg Giebichenstein στο Χάλε της Γερμανίας (2014-2016). Έχει λάβει αρκετές υποτροφίες για προγράμματα φιλοξενίας καλλιτεχνών σε Γερμανία, Αυστρία και Ελβετία, καθώς και μια τρίμηνη οικονομική υποστήριξη για διαμονή και εργασία στην Τουρκία από το Ινστιτούτο Goethe. Το 2020 έλαβε την υποτροφία Denkzeit από το Πολιτιστικό Ίδρυμα του Κρατιδίου της Σαξονίας. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, τη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.