Πρoγραμμα

Η Δάφνη Δραγώνα είναι επιμελήτρια και θεωρητικός με βάση το Βερολίνο. Είναι επιμελήτρια του συνεδρίου του Φεστιβάλ transmediale από το 2015. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ακαδημαϊκές εκδόσεις, καταλόγους εκθέσεων και περιοδικά πολιτισμού και τέχνης. Έχει συνεργαστεί με μουσεία, κέντρα και φεστιβάλ για εκθέσεις, συνέδρια και εργαστήρια. Μεταξύ αυτών είναι τα ακόλουθα: Tomorrows, Urban Fictions for Possible Futures (Onassis Cultural Center, 2017), “…” An archaeology of silence in the digital age (Aksioma, 2017), Co-Curricular Program (transmediale, 2016), Capture all (transmediale, 2015), New Babylon Revisited (Goethe Institut Athen, 2014), Home/s (Goethe Institut Athen & Benaki Museum, 2013) Εκ Νέου (ΕΜΣΤ, 2013), Mapping the Commons – Athens (EMΣT, 2010), Homo Ludens Ludens (Laboral, 2008). Είναι διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Χριστόφορος Μαρίνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Είναι ιστορικός τέχνης, κριτικός τέχνης και επιμελητής εκθέσεων. Το 2017 επιμελήθηκε την αναδρομική Χρήστος Τζίβελος – Modelling Phenomena στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς (συνεπιμέλεια με την Μπία Παπαδοπούλου), την αναδρομική έκθεση με το ζωγραφικό έργο του αρχιτέκτονα Δημήτρη Φατούρου στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, την ομαδική έκθεση Αναφορά περιπτώσεων στην γκαλερί Ζουμπουλάκη και την ομαδική Επιγράμματα στην γκαλερί Nitra. Μεταξύ των εκδόσεων που έχει επιμεληθεί είναι οι Πιθανότητες: Συνεντεύξεις με νέους έλληνες καλλιτέχνες (futura, 2006), Το έργο της επιμέλειας (AICA Hellas, 2011), Μαρία Καραβέλα (AICA Hellas, 2015) και Βλάσης Κανιάρης (ΙΤΗΠ, 2016). Το 2008 ίδρυσε το διαδικτυακό περιοδικό τέχνης kaput. Από το 2012 έως το 2015 διετέλεσε πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης AICA Hellas. Το 2013 συμμετείχε στην ομάδα επιμελητών της 4ης Μπιενάλε της Αθήνας AGORA και ήταν ο αρχισυντάκτης των δύο συνοδευτικών εκδόσεων (Οδηγός και Ανθολόγιο).

Ο Βασίλης Οικονομόπουλος είναι Βοηθός Επιμελητής στη Συλλογή Διεθνούς Τέχνης στο μουσείο της Tate Modern στο Λονδίνο. Εργάζεται για την Επιτροπή της Tate για την απόκτηση έργων τέχνης από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική και επιμελείται τη στρατηγική της στην περιοχή. Έχει επιμεληθεί την αναδρομική έκθεση Alexander Calder: Performing Sculpture και οργανώσει τo πρόσφατο Turbine Hall Commission, Anywhen με τον Γάλλο καλλιτέχνη Philippe Parreno. Πριν εργαστεί στην Tate Modern ήταν επιμελητής σε διεθνείς θεσμούς και οργανισμούς.

Η Κατερίνα Σταθοπούλου είναι Βοηθός Επιμελήτρια στο Τμήμα Φωτογραφίας του ΜοΜΑ στη Νέα Υόρκη. Από το 2012 που ξεκίνησε να εργάζεται στο μουσείο έχει επιμεληθεί μια ευρεία γκάμα εκθέσεων, από καθαρά φωτογραφικές μέχρι multimedia. Η τρέχουσα έκθεση που έχει διοργανώσει, Etre moderne: Le MoMA à Paris, παρουσιάζει πάνω από 200 ενότητες έργων καλλιτεχνών από 37 εθνικότητες και καταλαμβάνει ολόκληρο το κτήριο της Fondation Louis Vuitton στο Παρίσι. Μεταξύ των εκθέσεων που έχει διοργανώσει στο ΜοΜΑ είναι οι ακόλουθες: The Shape of Things: Photographs from Robert B. Menschel (2016), Walid Raad (2015), Scenes for a New Heritage: Contemporary Art from the Collection (2015), New Photography (2013), XL: 19 New Acquisitions in Photography (2013), και Projects 100: Akram Zaatari (2013). Από το 2011 μέχρι το 2012 εργάστηκε στο International Center of Photography της Νέας Υόρκης όπου διοργάνωσε τις εκθέσεις The Rise and Fall of Apartheid: Photography and the Bureaucracy of Everyday Life (2012) και Weegee: Murder Is My Business (2012). Από το 2007 μέχρι το 2011 εργάστηκε ως επιμελήτρια στο Ίδρυμα Αβέρωφ στην Ελλάδα. Η Κατερίνα Σταθοπούλου ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο Courtauld Institute of Art του Λονδίνου.

O Παντελής Χανδρής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τον Δημήτρη Μυταρά και τη Ρένα Παπασπύρου. Έχει παρουσιάσει μέχρι τώρα 14 ατομικές εκθέσεις, ενώ έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Παράλληλα από το 2008 διδάσκει στο προπτυχιακό και μεταπτυχιακό πρόγραμμα του εικαστικού τμήματος της ΑΣΚΤ. Το 1992 έλαβε το 1ο Βραβείο Ιδρύματος Γιάννη & Ζωής Σπυροπούλου και το 2010 του απονέμεται το 1ο Βραβείο από την AICA Hellas για την έκθεση του με τίτλο Ens Solum. Έργα του υπάρχουν στις συλλογές του Ε.Μ.Σ.Τ. της Εθνικής Πινακοθήκης και Γλυπτοθήκης καθώς και σε σημαντικές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Aτομικές εκθέσεις: Schattenentblösster, Elika Gallery (2017), Stealth, Elika Gallery (2015), Ζήτημα Πίστης, Elika Gallery (2013), O Άνθρωπος είναι ένα νησί, a.antonopoulou.art gallery (2010), Ens solum, a.antonopoulou.art gallery (2007), Σχεδόν-μεταξύ, a.antonopoulou.art gallery (2005), Υπόστασις ΙΙ, TinT gallery (2003) Υπόστασις Ι, A.antonopoulou.art gallery (2003), MEDLENT, γκαλερί Επίκεντρο (1999), Παράλληλες Εικόνες, Γκαλερί Καλφαγιάν (1996), Οι σημειώσεις του Μαυροπίνακα–Καλειδοσκοπικές Εικόνες, Αίθουσα τέχνης Κρεωνίδης (1995), Τρόπαια, Αίθουσα τέχνης Κρεωνίδης (1993), Ανακατασκευές–Μετασκευές, γκαλερί Δώμα-Δεσμός (1991).

O Χρήστος Καρακέπελης σπούδασε πολιτικές επιστήμες και σκηνοθεσία. Έχει σκηνοθετήσει αρκετές σειρές ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση καθώς και τα εξής κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ: Το Σπίτι του Κάιν που εξερευνά την υπαρξιακή κατάσταση επτά καθημερινών ανθρώπων που διέπραξαν φόνο και την Πρώτη Ύλη, μια ταινία που βυθίζεται στις πιο εξαθλιωμένες γειτονιές της Αθήνας για να ανακαλύψει τον αθέατο δεσμό ανάμεσα στις παραγκουπόλεις των μεταναστατών και την ελληνική βιομηχανία χάλυβα. Και οι δύο ταινίες τιμήθηκαν με βραβεία και διακρίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (1ο Βραβείο στο Φεστιβάλ της Νυόν, Βραβείο Fipresci, Βραβείο Κοινού στο Μόναχο) και έχουν προβληθεί σε φεστιβάλ όπως Berlinale, Karlovy Vary κ.ά. Διδάσκει ντοκιμαντέρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη Σχολή Σταυράκου, ενώ τα τελευταία χρόνια διαχειρίζεται το εργαστήριο δημιουργίας ντοκιμαντέρ στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων. Το τελευταίο διάστημα εργάζεται μεταξύ Ελλάδας, Τανζανίας και Κίνας για το pre-production του νέου του ντοκιμαντέρ καθώς επίσης στη συγγραφή του σενάριου της πρώτης του ταινίας μυθοπλασίας.

Ο Τίμων Κουλμάσης γεννήθηκε στη Γερμανία. Μετά τις σπουδές Ιστορίας και Φιλοσοφίας  εργάζεται ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος στο Παρίσι και την Αθήνα. Οι ταινίες του, μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, συμμετείχαν στα φεστιβάλ των Καννών, Βενετίας, Βερολίνου, Λοκάρνο, Μόντρεαλ κ.ά. και απέσπασαν διάφορα βραβεία. Διδάσκει στην École Supérieure des Études Cinématographiques (Παρίσι) και στην École Documentaire Lussas (Université Grénoble ΙΙΙ). Εκπροσωπεί την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ενίσχυσης των Κινηματογραφικών Συμπαραγωγών Eurimages του Συμβουλίου της Ευρώπης. Έχει μεταφράσει έλληνες ποιητές στα γερμανικά (Σεφέρη, Γκάτσο, Λεοντάρη, Πατίλη κ.ά.)

Ο Γιώργος Ζώης είναι σκηνοθέτης και παραγωγός. Ταινίες του έχουν αναγνωριστεί σε φεστιβαλ κινηματογράφου παγκοσμίως (Βενετία, Μπερλινάλε, Λοκάρνο, Ρόττερνταμ και Παλμ Σπρίνγκς μεταξύ άλλων). Ο Γιώργος Ζώης γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Εφαρμοσμένα Μαθηματικά και Φυσικές Επιστήμες στο Eθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και Σκηνοθεσία Κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου και στο Universitat der Kunste στο Βερολίνο με υποτροφία του Ιδρύματος Γουλανδρή. Η πρώτη του ταινία μικρού μήκους Casus Belli έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο επίσημο διαγωνιστικό του 67ου Φεστιβάλ Βενετίας το 2010, απέσπασε έξι βραβεία στο Φεστιβάλ Δράμας 2010 και το Βραβείο Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Η δεύτερη του ταινία Τίτλοι Τέλους έκανε την πρεμιέρα της στο 69ο Φεστιβάλ Βενετίας το 2012 και κέρδισε το Βραβείο EFA Καλύτερης Ευρωπαϊκής Ταινίας, ενώ ο ίδιος ήταν υποψήφιος ως καλύτερος ευρωπαίος σκηνοθέτης για το έτος 2012 από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του με τίτλο Interruption, έκανε πρεμιέρα στο 72ο Φεστιβάλ Βενετίας 2015 (Ορίζοντες) και απέσπασε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Η τελευταία του ταινία μικρού μήκους προβλήθηκε στο 74ο Φεστιβάλ Βενετίας 2017, όπου ο ίδιος ήταν και μέλος της Κριτικής Επιτροπής για το βραβείο Best Debut Film-Lion of the Future.