Συντάκτης: dimitra

H ARTWORKS Fellow 2018 Κυριακή Γονή, συμμετέχει στην έκθεση 13,700,000 km3, στο Art Space Pythagorion, στη Σάμο, 4.08.2019 – 30.09.2019.

Η φετινή έκθεση στο Art Space Pythagorion εμπνέεται από τη συμβολική θέση του εκθεσιακού χώρου και ιδίως από τη θέα προς τη Μεσόγειο που βλέπει κανείς από το παράθυρο του. Η θέα της θάλασσας συνιστά κεντρικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής του κτιρίου όσο και του εκθεσιακού χώρου. Το απέραντο βαθύ γαλάζιο που ατενίζουν οι επισκέπτες από το εσωτερικό του εκθεσιακού χώρου θυμίζει τουριστικό φυλλάδιο. Στην παραλία οι λουόμενοι λιάζονται αμέριμνοι, ενώ το πέρασμα των αλλεπάλληλων πτήσεων τσάρτερ ακριβώς πάνω από το λιμάνι φέρνει στο νου το αυξανόμενο φαινόμενο του μαζικού τουρισμού. Εικόνα μιας στερεοτυπικής Ελλάδας: ήλιος, θάλασσα και ξένοιαστες διακοπές.
Επιφανειακά, η σκηνή φαντάζει ειδυλλιακή και γαλήνια. Ωστόσο, οι πολλαπλές, αόρατες δυναμικές που υποβόσκουν — γεωπολιτικές, περιβαλλοντικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές και οικονομικές — αλλάζουν το σενάριο. Σε αυτό το «Απέραντο Γαλάζιο» διακυβεύονται μύρια όσα καίρια ζητήματα. Εδώ η θάλασσα, σαν ένα αόρατο υγρό παραπέτασμα, λειτουργεί ως ένα είδος συνόρου μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, παραδείσου και δυστοπίας.

Επιμέλεια: Κατερίνα Γρέγου

Στην έκθεση συμμετέχουν : Center for Political Beauty, Depression Era, Mark Dion, Κυριακή Γονή, Newton Harrison, Πάνος Κοκκινιάς, Stefan Kruse, Minna Rainio & Mark Roberts / Rainio & Roberts, Sphinxes (Μάνος Φλέσσας & Ιωάννα Τσάκαλου), Maarten Vanden Eynde
Film Screening: Albatross by Chris Jordan στο CINE REX

Οι ARTWORKS Fellows 2018 Κυριακή Γονή και Ράνια Μπέλλου συμμετέχουν στην έκθεση Collecting Stories, Telling Histories, στο Φεστιβάλ Πάρου 12, 13 & 14 Ιουλίου.

Η έκθεση Collecting Stories, Telling Histories εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους η τοπική κοινότητα της Πάρου έχει επιλέξει να καταγράψει το παρελθόν της και να εξιστορήσει τον εαυτό της. Συνόψεις της τοπικής ιστορίας, αρχεία, συλλογές αντικειμένων και φωτογραφιών, μουσεία, βιογραφίες εξεχουσών προσωπικοτήτων και οι κατοικίες τους· όλα στοιχεία του παρελθόντος που συγκροτούν την ιστορία του τόπου και ρυθμίζουν τη σχέση της κοινότητας με το παρελθόν. Όμως, πόσο αποσπασματική είναι η γνώση μας για το παρελθόν; Ποιες είναι οι ιστορίες που δεν είπαμε; Έχουν όλοι λόγο στο πως γράφεται η ιστορία;
​
Η ιστορία παραδοσιακά πλέκεται γύρω από εμφανή στοιχεία και απτά αντικείμενα (φωτογραφίες, αρχειακά τεκμήρια, μνημεία, πίνακες ζωγραφικής, χαρακτικά, κάθε λογής αντικείμενα κ.α.). Ό,τι δεν μπορούμε να δούμε ή να αγγίξουμε βρίσκει το δρόμο προς την ιστορία μέσω της καταγραφής προφορικών μαρτυριών. Η υλικότητα και η προφορικότητα αποτελούν τους δύο πυλώνες της έκθεσης του 2ου Φεστιβάλ Πάρου Collecting Stories, Telling Histories, η οποία αποπειράται μια ιχνηλάτηση του παρελθόντος μέσα από τα λόγια των ανθρώπων που το έζησαν, μέσα από τις μνήμες που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά, μέσα από τα παραμύθια, τους θρύλους και τους μύθους, μέσα από τις αναμνήσεις που εγγράφονται στα αντικείμενα που φυλάχθηκαν για την ίδρυση ενός μουσείου από την ίδια την κοινότητα.

Ανάμεσα στις ιστορίες, τις αφηγήσεις, τις φωτογραφίες και τα αντικείμενα πέντε σύγχρονοι καλλιτέχνες σχολιάζουν κριτικά το έργο της ιστορίας, ενώ οι ίδιοι εμπλέκονται ενεργά στην καταγραφή της. Ένα προσωπικό ημερολόγιο γίνεται η αφετηρία της Ράνιας Μπέλλου για την εικαστική διατύπωση μιας ιστορίας που αφορά πολλούς πέραν από τον συγγραφέα του ημερολογίου Π. Στάη. Οι προσωπικές επιθυμίες, τα όνειρα και οι έρωτες διαπλέκονται με τη συλλογική μνήμη της Μικρασιατικής καταστροφής και την αίσθηση της μεταπολεμικής Αθήνας. Μέσα από μόλις δύο ώρες κινηματογράφησης ο Παναγιώτης Καλκαβούρας πλέκει τις μικρές του βίντεο-ιστορίες, αποτυπώνοντας καθημερινές στιγμές του πραγματικού κόσμου του νησιού. Μεταξύ αρχείου και εικαστικού έργου, η δουλειά του διεθνούς φήμης φωτογράφου Platon ανασύρεται από την αποθήκη του παιδικού φίλου του Ευθύμη Κυδωνιέως στην Παροικιά για να παρεισφρήσει ανάμεσα στα τεκμήρια της έκθεσης. Οι άνθρωποι που ο Platon αποτύπωσε δεξιοτεχνικά με το φακό του τη δεκαετία του 1990 στην Πάρο στην σειρά Coming Home: Greece είναι κατά τυχαίο τρόπο τα υποκείμενα των ιστοριών της έκθεσης. Η Κυριακή Γονή στρέφει το ενδιαφέρον στο μέλλον. Το aegeandataheaven.com είναι ένα αυτοδιαχειριζόμενο δίκτυο δεδομένων, το οποίο μας υπενθυμίζει ότι το παρελθόν αποτελεί πάντα αντικείμενο του εκάστοτε παρόντος και αφορά πολύ περισσότερο το μέλλον. Η Μαρία Τζανάκου μεταχειρίζεται το λόγο -το επίκεντρο αυτής της έκθεσης- αποσπώντας λέξεις που συμπυκνώνουν συλλογικές αναμνήσεις του παρελθόντος.

Επιμέλεια: Κατερίνα Κωνσταντίνου, Νατάσα Μπιζά

Η Κυριακή Γονή (ARTWORKS Fellow 2018), συμμετέχει στη δεύτερη έκθεση του TILT platform με τίτλο Ίασις, στο Λουτράκι.

Η έκθεση ξεδιπλώνει μια προβληματική πάνω στη σχέση μας με τη φύση, το σώμα μας, τον ψυχισμό μας, τον Άλλον, την παρέμβαση της τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή και το τί ορίζουμε σήμερα ως κανονικότητα.

Η ομάδα του TILT platform, συνεχίζοντας να στοχάζεται πάνω στη φύση, την απροσδιοριστία αλλά και τη δυναμική των ορίων, παρουσιάζει έργα σύγχρονων Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών γύρω από τις μεθόδους ίασης που αναπτύσσουμε μέσα από την τέχνη και την έρευνα, σε κοινωνικό, επιστημονικό και υπαρξιακό επίπεδο καθώς και τις παθογένειες και τις προκλήσεις της εποχής μας. Άλλωστε ο τόπος διεξαγωγής του είναι το Λουτράκι μια πόλη κατεξοχήν Ιαματική.

Πώς ορίζεται το φυσιολογικό και πώς ορίζεται το πάσχον? Τί δηλώνει η προσομοίωση του ανθρώπου σε μια μηχανιστική συμπεριφορά όταν τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη φύση μας, όπως τα λάθη, η κούραση, το δικαίωμα στην επιλογή, θεωρούνται πλέον μεμπτά; Είναι ο άνθρωπος ο ιος – ξενιστής που καταστρέφει την οικολογία του πλανήτη; Ποια είναι τα όρια του πραγματικού και του εικονικού σε μια εποχή παγκόσμιας αστυνόμευσης; Και τέλος, ποιος είναι ο ρόλος της τέχνης μέσα σε μια εποχή τραυματική και τραυματισμένη; Μέσα σε τέσσερις θεματικές ενότητες, η έκθεση αποσκοπεί να προσεγγίσει την έννοια της θεραπείας και της ίασης όπως την ορίζουμε σήμερα.

Στην πρώτη ενότητα θέτει το ερώτημα πάνω στην έννοια της κανονικότητας ως κοινωνικού κατασκευάσματος. Μέσα από μια σειρά έργων που αναφέρονται σε καταστάσεις και εμπειρίες θεραπείας στη σύγχρονη εποχή, το TILT platform θίγει όχι μόνο την προσωπική μας σχέση με το άρρωστο σώμα και την αντίληψη της διάγνωσης ως έκφραση αποστροφής ή ρατσισμού, αλλά και την έννοια του τραύματος και του πόνου σε υπαρξιακό επίπεδο.

Στη δεύτερη ενότητα της έκθεσης σκιαγραφείται η πολιτική και κοινωνική διάσταση του Ιατρικού Λόγου, τόσο του επιστημονικού όσο και του πολιτικού λόγου, που επιχειρηματολογεί με θεραπευτικούς όρους, ενώ συνυπάρχει με την μαγική λειτουργία της ίασης, η βασκανία, ο εξορκισμός, η νηστεία και φυσικά η εναποθέτηση της υγείας του ασθενούς στην θεϊκή εύνοια και Τύχη.

Στην τρίτη ενότητα της έκθεσης βρίσκουμε την σχέση του ανθρώπου με τη φύση, την απομάκρυνση του από κάθε τι φυσικό και την διερεύνση του αστικού τοπίου, της βιομηχανίας και του κυβερνοχώρου ως τη νέα μορφή τεχνο-νομαδισμού ενώ στην τέταρτη ενότητα επιχειρείται μια προσέγγιση στις θεραπευτικές ιδιότητες της Τέχνης, ως ένα παντοδύναμο εργαλείο ίασης.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Μαργαρίτα Αθανασίου, Μπάμπης Βενετόπουλος, Κυριακή Γονή, Λίνα Θεοδώρου, Πέγκυ Κλιάφα, Μάρι Μασουρίδου, Βάλλυ Νομίδου, Στέλιος Ντεξής και Μυρτώ Βουνάτσου, Εύα Παπαμαργαρίτη, Νεκτάριος Παππάς και Άννα Παπαέτη, Γιασεμί Ράπτη, Τζάνις Ράφα (Ραφαηλίδου), Σπύρος Στεργίου, Browser Based (Bjørn Magnhildøen, Alex Zakkas and Zsolt Mesterhazy), John Butler, Yvon Chabrowski, Ted Davis, for cancel (Τάκης Ζερβεδάς, Ζωή Πυρίνη, Μάκης Φάρος), Ben Grosser, Refrakt (Alexander Govoni & Carla Streckwall), Louise Schmid και Liam Young.

Επιμέλεια: Φωτεινή Βεργίδου, Τάκης Ζερβεδάς, Ζωή Πυρίνη και Μάκης Φάρος.

Η Σαμοθράκη, ακριτική και ανατρεπτική, με μια γοητεία σχεδόν ηλεκτρική, αποτελεί την πηγή έμπνευσης για την ομαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης ΗΛΕΚΤΡΙΣ | how to think like a mountain. Καθιερωμένη εξαρχής ως ιερός τόπος, η φύση και ιστορία της, καθόλου τυχαία, συνυφαίνουν μέχρι σήμερα το μύθο της «μυστηριακής» Σαμοθράκης με την ιδιαίτερη ενέργεια. Η περίφημη φράση «Σκεφτείτε σαν βουνό» του Leopold Aldo, Αμερικανού οικολόγου που επηρέασε σημαντικά τις σύγχρονες οικολογικές προσεγγίσεις και τον διάλογο περί περιβαλλοντικής ηθικής, συντονίζεται αρμονικά με το επιβλητικό βουνό του νησιού.

Η Δήμητρα Τσιαούσκογλου σε συνεργασία με τον Σύλλογο Βιώσιμη Σαμοθράκη καλεί οκτώ καλλιτέχνες να εξερευνήσουν το νησί, δημιουργώντας εικαστικά έργα, γλυπτικές εγκαταστάσεις και εφήμερες παρεμβάσεις στο τοπίο της. Αφετηρία το Παλιό Δημοτικό Σχολείο στα Θέρμα, στη βόρεια πλευρά του νησιού με την οργιώδη, σχεδόν ακραία βλάστηση. Εκεί λέγεται ότι παλιά, τους λιγοστούς μήνες που λειτουργούσε το χρόνο, τα μαθήματα γινόταν έξω στη φύση, σε ένα πνεύμα που σήμερα θα παραλληλίζαμε ελεύθερα με τη σύγχρονη τάση της «εκπαίδευσης βασισμένη στον τόπο» (place-based education). Ένα τέτοιο πλαίσιο, εγείρει σκέψεις περί περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αισθητικής και ηθικής, ιδίως σε ένα φυσικό περιβάλλον που υπαγορεύει την ενσώματη πρόσληψη του. Σύμφωνα με την επιμελήτρια της έκθεσης Δήμητρα Τσιαούσκογλου, το εγχείρημα συνολικά διερευνά τον ρόλο της σύγχρονης εικαστικής πρακτικής έξω από το σύνηθες αστικό περιβάλλον της, και το πώς αυτή μεσολαβεί ώστε να φανταστούμε μια εναλλακτική σχέση βαθύτερης σύνδεσης του ανθρώπου μέσα στη φύση. Ακόμη, πώς το φυσικό τοπίο αποτελεί ισότιμα ένα πεδίο σκέψης και δράσης για καίρια κοινωνικοπολιτικά, περιβαλλοντικά ζητήματα. Εικαστικά, ο τόπος βιώνεται ως ένας γόνιμος χώρος, όπου φύση, ιστορία, λαϊκή παράδοση και ανθρώπινη δραστηριότητα αναβλύζουν ανεξάντλητα δυνατότητες για πειραματισμό και δημιουργία.

Στα πλαίσια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν εκπαιδευτικές δράσεις για παιδιά σε συνεργασία με το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιού του Δήμου Σαμοθράκης.

Καλλιτέχνες: Μαρίνα Βελησιώτη, Νίκη Γκουλέμα, Αλέξανδρος Κακλαμάνος, Κατερίνα Κότσαλα, Κωνσταντίνος Κωτσής, Ελεάννα Μπαλέση, Σοφία-Χρυσάνθη Τούμπουρα, Πυθαγόρας Χατζηανδρέου

Διοργάνωση: Σύλλογος Βιώσιμη Σαμοθράκη
Επιμέλεια: Δήμητρα Τσιαούσκογλου
Οπτική Ταυτότητα: Χάρης Βαλσάμης
Χώροι Διεξαγωγής & Ώρες Λειτουργίας
Παλιό Δημοτικό Σχολείο Θέρμα: Τετάρτη-Κυριακή 17.00-20.30
Λαογραφικό Μουσείο Χώρας (κατώγι): Τετάρτη-Κυριακή 19.30-22.30

Ο ARTWORKS Fellow Πάνος Προφήτης μαζί με τη Δέσποινα Χαριτωνίδη παρουσιάζουν ένα wine tasting event στo Dexamenes Seaside Hotel στις 19 Ιουνίου και 13 Ιουλίου.  Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν την ιστορία του ξενοδοχείου ως μεταπολεμικό οινοποιείο εμπλέκοντας την εμπειρία της οινογνωσίας με performance art, ηχητικά έργα και την κεραμική.

Επιμέλεια: Ελένη Τρανούλη

Ο ARTWORKS Fellow 2018 Παύλος Τσάκωνας, παρουσιάζει τη νέα του δουλειά στο Φεστβάλ Αθηνών (Πειραιώς 260), 30.05 έως 17.07.2019.

Το 2011 ο εικαστικός Παύλος Τσάκωνας διερεύνησε τη δυναμική του δημοφιλούς σχεδίου του Άλμπρεχτ Ντύρερ «Betende hände» («Χέρια σε προσευχή», 1508) με ένα έργο στην οδό Πειραιώς, κοντά στην Ομόνοια, που είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό και έντονη αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, χάρη στη δραματικότητα και τη μνημειακή του διάσταση. Στο νέο του έργο, Τwo, Hands, μια μεγάλων διαστάσεων τοιχογραφία στην κεντρική είσοδο της Πειραιώς 260, με την επιμέλεια της αρχιτέκτονος-ηθοποιού Βάσιας Χρήστου, επανοικειοποιείται το σχέδιο και το παραλλάσσει σχεδιαστικά, «ανοίγοντάς» το σε νέες ερμηνείες.

H ARTWORKS Fellow 2018 Στεφανία Στρούζα, συμμετέχει στην έκθεση The Palace at 4 a.m. στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκόνου, 18.05.2019 – 31.10.2019.

Η έκθεση σύγχρονης τέχνης εμπνέεται από τη συλλογή του Αρχαιολογικού Μουσείου της Μυκόνου και δανείζεται τον τίτλο της από ένα εικονικό γλυπτό του μεγάλου μοντερνιστή Alberto Giacometti. Το έργο The Palace at 4 a.m. είναι μια μικρή γλυπτική σύνθεση από ξύλο, την οποία ο καλλιτέχνης δημιούργησε το 1932· θυμίζει θεατρική σκηνή και περιλαμβάνει τη δραματική συνάντηση μιας γυναίκας, ενός πουλιού και μιας σπονδυλικής στήλης. Πάνω από αυτούς τους πρωταγωνιστές δεσπόζει μία τοτεμική οντότητα. Η σκηνή είναι ένα ανάκτορο πριν το ξημέρωμα, μια ώρα ονείρων, φαντασμάτων και μυστικών αναθέσεων.

Η έκθεση αντλεί έμπνευση από το παράξενο δράμα του αριστουργήματος του Giacometti για να επικαλεστεί τα πνεύματα, τις τελετές και τους μύθους που στοιχειώνουν τους αρχαιολογικούς χώρους, όπως η Δήλος. Τα αγάλματά της, τα αρχιτεκτονικά της θραύσματα, τα αγγεία και οι επιτύμβιες στήλες της που έχουν συλλεχθεί στο μουσείο, χαρακτηρίζουν μία κοσμοπολίτικη κοινότητα που εξαφανίστηκε πριν από δύο χιλιετίες.

Όπως ακριβώς η Δήλος ένωσε κάποτε ανθρώπους από όλο το εύρος του αρχαίου κόσμου, η έκθεση The Palace at 4 a.m. περιλαμβάνει δεκατρείς καλλιτέχνες από διαφορετικές χώρες. Το έργο τους αντιπαρατίθεται με τη συλλογή του Μουσείου και επιπρόσθετους επιλεγμένους θησαυρούς από τους αρχαιολόγους της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων. ∆ίνοντας σύγχρονη μορφή σε αρχαία υλικά και σύμβολα, οι καλλιτέχνες αποκαλύπτουν κοινά στοιχεία που εκτείνονται σε διαφορετικές χιλιετίες, κουλτούρες και ηπείρους.

Η έκθεση The Palace at 4 a.m. παρουσιάζεται σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, σε ανάθεση και διοργάνωση από τον Οργανισμό ΝΕΟΝ.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Duro Olowo, Χάρις Επαμεινώνδα, Simone Fattal, Ρένα Παπασπύρου, Ian Law, Paloma Varga Weisz, Lynda Benglis, Daria Martin, Στεφανία Στρούζα, Barthélémy Toguo, Zohra Opoku, Petrit Halilaj, Μαρία Λοϊζίδου

Επιμέλεια: Iwona Blazwick, OBE,
Διευθύντρια, Whitechapel Gallery &
Ελίνα Κουντούρη, Διευθύντρια, ΝΕΟΝ

Οι ARTWORKS Fellows 2018, Ζωή Γιαμπουλντάκη, Χρυσάνθη Κουμιανάκη και Στεφανία Σρούζα συμμετέχουν στην έκθεση Curved Arrows στο Kunstraum am Schauplatz, στη Βιέννη.

Ένα καμπύλο βέλος τονίζει την αμφισημία του μέσω της συμβολικής διαφοράς του αρσενικού και του θηλυκού. Το βέλος χρησιμοποιείται εδώ ως μεταφορά του θεού Έρωτα στην ελληνική μυθολογία, του οποίου τα λεπτά, μακρυά και μυτερά αντικείμενα δεν χτυπούν τους στόχους τους στην περίπτωσή μας. Ένα βέλος που πάντα αστοχεί μας υπενθυμίζει ότι τα φανταστικά αιτήματα είναι εξ ορισμού, ανικανοποίητα και ότι η αρχική επιθυμία διατηρείται από αυτή την αδυνατότητα.

Το Curved Arrows αποτελεί της συνέχεια της έκθεσης Stopping Point (2018), που βασίζεται σε ένα ποίημα του Antoine Tudal, το οποίο περιγράφει τη δυσκολία της αγάπης μέσω της ακουστικής και γλωσσικής ομοιότητας της “αγάπης” (l’amour) και του “τοίχου” mur) στα γαλλικά. Ο “τοίχος αγάπης” (l’a-mur) στο δεύτερο μέρος αυτής της οπτικής έρευνας φέρει τον τίτλο “Curved Arrows”.

Επιμέλεια: Κωστής Βελώνης
Βοηθός επιμελητή: Φαίδρα Βασιλειάδου

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Αμαλία Βέκρη, Αλέξανδρος Γεωργίου, Μαρία Γεωργούλα, Ζωή Γιαμπουλντάκη, Δημήτρης Ιωάννου, Ελένη Καμμά, Νίκος Καναρέλης, Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Μαρκέλα Κονταράτου, Καρολίνα Κρασούλη, Κωνσταντίνος Κότσης, Μαργαρίτα Μυρογιάννη, Theo Michael, Μυρτώ Ξανθοπούλου, Νίνα Παπακωνσταντίνου, Τερέζα Παπαμιχάλη, Γεωργία Σαγρή, Γιώργος Σταματάκης, Στεφανία Σρούζα, Ευαγγελία Σπηλιοπούλου, Αλέξανδρος Τζάννης, Πάνος Τσαγκάρης, Δημήτρης Φουτρής, Σάββας Χριστοδουλίδης

Η ARTWORKS Fellow 2018 Νεφέλη Παπαδημούλη συμμετέχει στο 64ο Salon de Montrouge, στη Montrouge της Γαλλίας με την επιτελεστική εγκατάσταση Imaginons des pas de danse sur cette nouvelle scène du réel.

Οι καλλιτέχνες που παρουσιάζουν τη δουλειά τους σε αυτό το μέρος της έκθεσης έχουν ως κοινό στοιχείο τον πειραματισμό.  Δοκιμάζουν, συνεχώς νέα μέσα, προτείνουν νέες φόρμες και πιέζουν τα όρια του εφικτού. Το εργαστήριο τους γίνεται ένας τόπος όπου όλα μπορούν να γίνουν αντικείμενο εμπειρίας. Τα υλικά συσσωρεύονται, μεταβάλλονται, μπλέκονται το ένα μέσο στο άλλο. Τα πάντα επαν-εφευρίσκονται, αλλάζουν και μεταμορφώνονται.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Flora Bouteille, François Dufeil, Camille Juthier, Raphaëlle Kerbrat, Charlotte Khouri, Quentin Blomet et Louise Mervelet, Aline Morvan, Antoine Palmier-Reynaud, Νεφέλη Παπαδημούλη, Francis Raynaud, Alexandra Riss, Camille Sauer, Maxime Verdier, Zohreh Zavareh

Οι ARTWORKS Fellows 2018, Μαλβίνα Παναγιωτίδη και Μανώλης Δασκαλάκης Λεμός,  Δήμητρα Δημοπούλου (ως ΣΕΡΑΠΙΣ MARITIME), συμμετέχουν στην έκθεση Ψυχοσάββατο Μέρος ΙI, στη Rodeo Gallery, στον Πειραιά.

Το Ψυχοσάββατο ΙΙ, που ακολουθεί την πρώτη έκθεση με την ομώνυμη θεματική, είναι μια ομαδική παρουσίαση με νέα έργα καλλιτεχνών που έγιναν ειδικά για την έκθεση σε ανοιχτό διάλογο με ένα έργο του Duncan Campbell.

Στον πρώτο χώρο κεντρική θέση έχει το έργο Where the stream divides (2019) της Μαλβίνας Παναγιωτίδη, ένα γλυπτικό ανάπτυγμα από κερί και μέταλλο που εμπνέεται από την προσωπικότητα, το έργο, το τραγικό τέλος της Ελένης Μπούκουρα- Αλταμούρα (1821-1900) και τη σχέση της με τον μυστικισμό.  Λόγω της φύσης του το έργο θα μεταβάλλεται στη διάρκεια της έκθεσης με απότελεσμα ο θεατής να μην το ξαναδεί όπως το είδε την πρώτη φορά.

Τα δύο νέα έργα κινούμενης εικόνας του Μενέλαου Καραμαγγιώλη πραγματεύονται τη σχέση της μνήμης με την τεχνολογία και την αποτύπωση του θανάτου μέσω της κάμερας. Το #no_border_films (2019) επιλέγει το πεδίο του Ίνσταγκραμ για να αναδείξει ιστορίες και ήρωες που δεν ανήκουν στην γεωγραφία του κεντρικού. Στην έκθεση, που χρησιμοποιείται ως liminal space μεταξύ του Ίντερνετ και του φυσικού χώρου με στόχο να γεφυρωθεί το άυλο Cloud με την απτή μνήμη , παρουσιάζεται το πρώτο έργο αυτού του αρχείου με τίτλο #nøborders. Μια σκηνή τηλε-θρήνου, καθώς ο ήρωας τελεί υπό περιορισμό, και δε μπορεί να ταξιδέψει στην Αλβανία για την κηδεία της μάνας του μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά του.

Το No one will kill you, anymore than if you were a corpse (2019) είναι ένα βίντεο σε τρεις παραλλαγές που θα προβάλλονται εναλλασσόμενες κατά τη διάρκεια της έκθεσης. H ανάγκη αποτύπωσης κάθε στιγμής με μια κάμερα, ο φόβος του θανάτου και οι νεκρικές συνήθειες των ανθρώπων κριτικάρονται αμείλικτα από ένα σκύλο που αμφισβητεί το θάνατό του και περιπλέκει τα πράγματα για να μην είναι νεκρός.

Η καλλιτεχνική οντότητα ΣΕΡΑΠΙΣ MARITIME παρουσιάζει μία νέα σειρά επιτοίχιων έργων Liquid Soul (2019) με υλικό από φωτογραφίες τους που αποτυπώνει υβριδικές τελετουργίες πνευματικού καθαρισμού με στόχο να αποκαθαρθεί ο χώρος του λιμανιού. Ένα κράμα που χρησιμοποιεί μεθόδους από ορθόδοξους αγιασμούς, ενεργειακές τεχνικές και στοιχεία εξαγνισμού αύρας ενός χώρου όπως τους μετέφερε ο Μαγκμπού, μέλος του πληρώματος ενός πετρελαιοφόρου στον Ινδικό Ωκεανό που εκτός από μηχανικός έχει και την ιδιότητα του θεραπευτή στο καράβι.

Ο Ευτύχης Πατσουράκης με τα ζωγραφικά έργα σε ξύλο Still (2019) παγώνει το χρόνο και φέρνει πίσω τις πεταμένες αναμνήσεις οικογενειακών στιγμών που οι δημιουργοί τους έχουν προ πολλού πετάξει στα σκουπίδια και ο ίδιος έχει αποφασίσει να τις εντάξει στο αιώνιο.

Το έργο του Duncan Campbell Arbeit (2011) πραγματεύεται τη βιογραφία και το έργο του τεχνοκράτη, οικονομολόγου Ηans Tietmeyer (1931-2016), μέσα από μια περιεκτική ιστορική καταγραφή της μεταπολεμικής Γερμανίας, την ισχυροποίηση του γερμανικού μάρκου και τη γένεση του ευρώ.

Κατά τη διάρκεια της έκθεσης Ψυχοσάββατο ΙΙ, και στο πλαίσιο των Ημερών Θάλασσας που διοργανώνει ο Δήμος Πειραιά, προετοιμάζεται από τους ΣΕΡΑΠΙΣ MARITIME μία in situ εγκατάσταση σε ένα κτίριο μνημειακού χαρακτήρα στο λιμάνι, το οποίο δεν έχει χρησιμοποιηθεί ξανά.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Duncan Campbell, Μενέλαος Καραμαγγιώλης, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Ευτύχης Πατσουράκης.

Ο ARTWORKS Fellow 2018 Βασίλης Παπαγεωργίου, παρουσιάζει την ατομική του έκθεση It’s 2.00 am. I am spilling it, στη γκαλερί UNA, Piacenza στην Ιταλία.

Για το έκθεση, ο Παπαγεωργίου συνεχίζει την έρευνα  στους χώρους συγκέντρωσης και αναψυχής – το μπαρ, το στάδιο, τα φανοποιεία αυτοκινήτων – ως τόπους υποκουλτούρας και αντίστασης ενάντια στην υπερπαραγωγικότητα της μετακαπιταλιστικής εποχής μας.

Ο καλλιτέχνης δημιούργησε μια site-specific εγκατάσταση, ειδικά σχεδιασμένη για τον χώρο του UNA, όπου η ατμόσφαιρα ενός μπαρ έρχεται στο προσκήνιο από την αποδόμησή του: μια σειρά χαλύβδινων υποποδίων και μαρμάρινων διαρροών που βρίσκονται στο έδαφος, υπενθυμίζουν μια προηγούμενη κατάσταση, η οποία συνεπάγεται την εκπλήρωση της φαντασίας του θεατή. Το παιχνίδι – η ουσιώδης στιγμή μη-πράξης – γιορτάζεται μέσω γιγαντιαίων μαρμάρινων καρτών, παρουσιάζοντας διαφορετικούς συνδυασμούς πόκερ, που ανακαλούν στιγμές δόξας και ενθουσιώδους νίκης, καθώς και στιγμές ήττας και δυσφορίας.

Issues of value – of our time, of our actions, of money, and also of art and artworks – are central in Papageorgiou’s artistic research and become major aspects of his presentation at UNA.
As suggested by its title, It’s 2:00 am. I am spilling it is also an allusion to moments suspended in time and possible characters which come to play, always triggering the viewer’s active reflection, through memories, unconscious, wonder and surprise.

Τα θέματα αξίας – της εποχής μας, των ενεργειών μας, των χρημάτων μας, αλλά και της τέχνης και των έργων τέχνης – είναι κεντρικά στην καλλιτεχνική έρευνα του Παπαγεωργίου και γίνονται σημαντικές πτυχές της παρουσίασής του στο UNA.
Ο τίτλος του, It’s 2:00 am. I am spilling it είναι επίσης ένας υπαινιγμός σε στιγμές αναστολλής του χρόνου καθώς οι πιθανοί χαρακτήρες που εμφανίζονται, προκαλούν τον ενεργό προβληματισμό του θεατή, μέσα από αναμνήσεις, το ασυνείδητο,τη διερώτηση και την έκπληξη.

Η UNA συμμετέχει επίσης στο Emergent section του Miart 2019 (4 – 7 Απριλίου) με την ατομική έκθεση Siblings of two του Βασίλη Παπαγεωργίου.

Οι ARTWORKS Fellows 2018, Ειρήνη Βιανέλλη και Γιώργος Νικόπουλος, συμμετέχουν στην ομαδική έκθεση για το Stop Motion Animation με τίτλο ΚΙΝΕΙΤΑΙ, που πραγματοποιείται στον χώρο τέχνης ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ 32Β.

Η έκθεση ΚΙΝΕΙΤΑΙ επιχειρεί να προτείνει μια διαφορετική αφήγηση στη βάση της επαφής του επισκέπτη με το δημιουργικό περιβάλλον πέρα από την οθόνη. Mε την φυσική παρουσία των σκηνικών και των αντικειμένων, τα animation puppets, τις μάσκες των χαρακτήρων, καθώς και με έντυπο υλικό από το backstage, ζωντανεύει η διαδικασία δημιουργίας μιας ταινίας animation. Μέσα από το εργαστήριο των δημιουργών- σκηνοθετών δομείται η πορεία της αφήγησης και δίνεται πρόσβαση σε ένα κώδικα που παραμένει πάντα ανοιχτός στην υποκειμενική οπτική και στη συμμετοχή του θεατή.

Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον βρίσκεται στην ανάδειξη της εικαστικής πτυχής των stop motion ταινιών, ώστε ο επισκέπτης να έρθει σε επαφή με το ίδια τα υλικά και τους τρόπους που οι δημιουργοί τα παρουσιάζουν, υπερβαίνοντας το όριο της εικόνας και αυξάνοντας την αισθητική κατανόηση και συγκίνηση.

Συμμετέχουν οι σκηνοθέτες: Ειρήνη Βιανέλλη, Γιάννης Ζιόγκας, Ίριδα Ζιόγκα, Γιώργος Νικόπουλος, Έφη Παππά

Οι ARTWORKS Fellows 2018, Κυριακή Γονή, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Πέτρος Μώρης και Στεφανία Στρούζα συμμετέχουν στην έκθεση Tomorrows: Urban fictions for possible futures, στο le lieu unique, Nantes, που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Ίδρυμα Onassis.

Το Tomorrows είναι μια έκθεση που αναπτύχθηκε στην Αθήνα και εξετάζει την πολυπλοκότητα του μέλλοντος μέσα από έργα καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και σχεδιαστών. Εγκαταστάσεις βίντεο, φανταστικές ιστορίες, μοντέλα κλίμακας, αρχιτεκτονικά σχέδια, τρισδιάστατα πρωτότυπα. Όλα αυτά μας λένε ιστορίες για το αύριο. Τα περισσότερα από αυτά τα μελλοντικά σενάρια επικεντρώνονται σε προβλήματα που επηρεάζουν την περιοχή της Μεσογείου – όπως η οικονομική κρίση, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και οι μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Κωνσταντίνος Α. Δοξιάδης, Στεφανία Στρούζα &The New Raw, Morehshin Allahyari & Daniel Rourke με ARTEKLAB, Geraldine Juarez, Darlene Farris-LaBar και Antonio Esparza, Design Earth, Heba Amin, Αριστείδης Αντωνάς, Ζήσης Κοτιώνης, Ζηνόβια Τολούδη, Liam Young, Point Supreme, Τάκης Χ. Ζήνετος, Κυριακή Γονή, Λουκία Αλαβάνου, Πέτρος Μώρης, Λίνα Θεοδώρου, AREA – Architecture Research Athens, James Bridle, Adam Harvey, ! Mediengruppe Bitnik, Λυδία Καλλιπολίτη & Ανδρέας Θεοδωρίδης με Xueping Li, Erica Vinson, Dakota Pace και Seraphim Le, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Pinar Yoldas

Επιμέλεια: Δάφνη Δραγώνα και Πάνος Δραγώνας

O  ARTWORKS Fellow 2018, Αλέξανδρος Σιμόπουλος παρουσιάζει τη δουλειά του στο  Santa Fe Art Institute την Παρασκευή 15 Μαρτίου 2018, στο πλαίσιο του SFAI140. Το SFAI140 δίνει τη δυνατότητα στους φιλοξενούμενους καλλιτέχνες να ανοίξουν τα στούντιο τους και να εκθέσουν τη δουλειά τους σε ένα ευρύ κοινό.

Ο Σιμόπουλος μέσω του βραβείου Fulbright, συμμετέχει στο art residency”Truth and Reconciliation”, στο Santa Fe Art Institute.  Κατά τη διάρκεια του residency του συνεργάζεται με ανθρώπους από την τοπική κοινότητα της Santa Fe και δημιουργεί έργα στο δημόσιο και ιδιωτικό χώρο. Η έρευνά του επικεντρώνεται στην προφορική παράδοση, τις δυνατότητες συνεργασιών και του αντίκτυπου των έργων στον δημόσιο χώρο.

SFAI140  Μάρτιος 2019 Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες:
Maria Sandra Aguilar, Truth & Reconciliation Resident
Valentine Cadieux, Truth & Reconciliation Resident
Varuni Kanagasundaram, Truth & Reconciliation Resident
Yukiyo Kawano, Truth & Reconciliation Resident
Philip Crawford, Truth & Reconciliation Resident
Αλέξανδρος Σιμόπουλος, Ελλάδα Fulbright Fellow

Ο ARTWORKS Fellow Πέτρος Μώρης συμμετέχει στην έκθεση The Collection as an Automaton, στην ACG Art Gallery, Deree – The American College of Greece, 22.02.2019-23.03.2019.

Η έκθεση αποτελεί μέρος του Arts Festival που διοργανώνει η Σχολή.  Για τη συλλογή χρησιμοποιείται η αναλογία του αυτόματου καθώς ο πεπερασμένος μηχανισμός του αυτόματου συμπυκνώνει όλους τους περιορισμούς που χρειάζεται κανείς να αντιμετωπίσει, να αμφισβητήσει και να υπερβεί στο πλαίσιο μίας συλλεκτικής πράξης. Το ενδιαφέρον για το αυτόματο εμπεριέχει ποικίλες και διαφορετικές συνδηλώσεις. Σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με το όραμα του μοντερνισμού για μία διευρυμένη ζωή, βελτιωμένη από το αυτόματο, ενώ την ίδια στιγμή συνδέεται με πολλές από τις ματαιώσεις του. Η αυτοματοποίηση της ζωής μέσα από τα ευρετήρια, την ταξινόμηση, τα αρχεία, τα μητρώα και τις μηχανές έγινε ο κατεξοχήν μηχανισμός για την κανονικοποίηση και την επιτήρηση της ζωής, αυτού που ο Foucault αποκάλεσε βιοπολιτική.

Επιπλέον, σήμερα, το αυτόματο έχει συνδεθεί και με μία άλλη προσδοκία για το μέλλον, σχετική με τη μετα-ανθρώπινη κατάσταση. Επομένως, προτείνοντας τη συλλογή ως αυτόματο τίθεται το ερώτημα: πώς αξιολογούμε τις διαδικασίες συμπερίληψης και αποκλεισμού των αυτομάτων; Πώς επαναπροσδιορίζουμε, στην παρούσα κατάστασή μας, τη σχέση μας με τους μηχανισμούς εξουσίας ή ενδυνάμωσης, χειραφέτησης που την ίδια στιγμή είναι μηχανισμοί ελέγχου και καταπίεσης; Ποια είναι το οράματα και οι δυστοπίες της (μετα)ανθρωπινότητας;

Οι προσκεκλημένοι καλλιτέχνες κλήθηκαν να δουλέψουν με το περιεχόμενο της συλλογής έργων τέχνης του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, με την ευρεία έννοια. Αυτό αφορούσε όχι μόνο έργα τέχνης και αντικείμενα, αλλά έγγραφα, αλληλογραφία, προφορική ιστορία, αποθηκευτικούς χώρους, με σκοπό να δημιουργήσουν νέα έργα ή προτάσεις για τα υπάρχοντα έργα, την ιστορία της συλλογής, τη διαχείριση των προσωπικών αντικειμένων, την ιστορία του Κολλεγίου, το υπόβαθρο, το φύλο και την προσωπική ιστορία των δωρητών.

Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν διαφορετικές μεθοδολογίες και κριτικό στοχασμό για την οντολογία ή την επιστημολογία μίας συλλογής, ως εργαλεία που στοχεύουν να δημιουργήσουν διαφορετικά και κρίσιμα αφηγήματα όχι μόνο για τη Συλλογή τέχνης του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, αλλά και μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο, εν είδει παρακαταθήκης ενός εκπαιδευτικού οργανισμού. Τα έργα τέχνης, η έρευνα, καθώς και το τελικό προϊόν της έκθεσης θα αποτελέσουν μέρος ενός ευρύτερου στοχασμού για το τι σημαίνει να συλλέγεις σε έναν κόσμο που, όπως ο δικός μας, αλλάζει διαρκώς· αν και πώς, σήμερα, η εντεινόμενη παρόρμηση για συλλογή και συσσώρευση κατορθώνει να αποκτήσει νέο νόημα; Τι σημαίνει να συλλέγεις στον ψηφιακό κόσμο όπου η σχέση μας με τα υλικά πράγματα αλλάζει δραστικά, σε έναν κόσμο όπου ζητήματα ταυτότητας, προσωπικής και πολιτικής ριζοσπαστικοποιούνται, όπου πρακτικές συλλογής, πολιτισμικές ιεραρχίες και παγκόσμια οικονομία γίνονται ένα;

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Α-dash (Noemi Niederhauser, Eva Isleifs, Ζωή Χατζηγιαννάκη), Δημήτρης Ιωάννου, Λητώ Κάττου, Γεωργία Κοτρέτσος, Νατάσα Μπιζά, Πέτρος Μώρης, Γιάννης Παπαδόπουλος/Όλγα Μέξα, Cally Spooner, Jesper List Thomsen, Έφη Χαλυβοπούλου (σε συνεργασία με τις απόφοιτες του Αμερικάνικου Κολλεγίου Ελλάδας Δήμητρα Πρίφτη και Αφροδίτη Ανδρέου και την φοιτήτρια Αλίκη Ντουνιά), Κώστας Χριστόπουλος (σε συνεργασία με τους φοιτητές του Η’ Εργαστηρίου Ζωγραφικής της ΑΣΚΤ Όλγα Βλάση, Θάνο Καρδούλα και Κατερίνα Μεσσήνη).

Επιμέλεια έκθεσης: Ελπίδα Καραμπά