Συντάκτης: gourgourini

Αντλώντας έμπνευση από βίαια ιστορικά γεγονότα και τοπογραφικά μοτίβα στο Los Angeles, ο Γιώργος Μαραζιώτης (Fellow 2020) χρησιμοποιεί την ίδια την πόλη ως αλληγορία για να αμφισβητήσει πώς η κατασκευασμένη αλήθεια γίνεται συλλογική πεποίθηση και πώς τα όρια μεταξύ πραγματικού και φανταστικού μπορεί να είναι θολά. Η έκθεση Monroe Springs υπογραμμίζει τη συνύπαρξη αντίθετων εννοιών στην πρακτική του Γιώργου Μαραζιώτη, όπως η ασφάλεια και ο κίνδυνος, η απόκρυψη και η αποκάλυψη, η ευθραυστότητα και η στιβαρότητα.

Διάρκεια:
03.09.20 – 10.10.20

Base-Alpha Gallery
Kattenberg 12
B-2140 Antwerp – Borgerhout

42 ημέρες καραντίνας

460 ψηφιακώς αναρτημένα έργα (res.momus.gr)

23 συν-επιμελητές

89 επιλεγμένοι καλλιτέχνες

35 ημέρες δημιουργικής συνεργασίας.

Μία εκθεσιακή εκδοχή του ανοιχτού ψηφιακού καλέσματος που πραγματοποίησε το MOMus τον περασμένο Μάρτιο υπό το γενικό τίτλο «Resilience Project-Μαζί Ανθεκτικοί» έρχεται να αποτυπώσει η έκθεση «Together, So Far So Close» («Μαζί, Τόσο μακριά τόσο κοντά»). Το εγχείρημα της ομαδικής επιμέλειας των έργων, που δημιουργήθηκαν μέσα στην ασφυκτική συνθήκη της καραντίνας, αποτελεί μία συλλογική πρωτοβουλία ανάδειξης όσων, τελικά, μας ενώνουν, παρά την επιβεβλημένη κοινωνική απόσταση.

Η επιμελητική ομάδα έθεσε ως εναρκτήριο όρο («αρχή») και μέθοδο της διαδικασίας οργάνωσης την έννοια «μαζί» / ”together”. Κι αυτό, γιατί η πανδημία μάς αφορά όλους. Όλοι ήρθαμε αντιμέτωποι με τη συνθήκη της υγειονομικής απομόνωσης. Όλοι νιώσαμε έντονα και εξακολουθούμε να νιώθουμε ότι αυτό το πολύτιμο «μαζί» απειλείται, καθώς η σωματική επαφή, η κοινωνική εγγύτητα και η συλλογική συμβίωση μετατρέπονται σε εν δυνάμει κινδύνους για την επιβίωσή μας.

Τα έργα της έκθεσης μετουσιώνουν βιώματα, εμπειρίες, συναισθήματα, σκέψεις, ανησυχίες και ελπίδες, που μέσα τους όλοι μπορούμε να αναγνωρίσουμε κάτι ολότελα δικό μας. Ο εσώτερος κόσμος, το σπίτι ως χώρος εγκλεισμού αλλά και ενδοσκόπησης, η δυστοπική ερήμωση του αστικού τοπίου, η πρόσκαιρη ανακούφιση του φυσικού περιβάλλοντος, οι πολιτικές διαστάσεις της υγειονομικής επιτήρησης και, τέλος, η ακατάβλητη ανθρώπινη θέληση για ζωή και συνύπαρξη είναι θεματικοί άξονες που διατρέχουν τα έργα των δημιουργών.

Από κοινού, ερασιτέχνες και επαγγελματίες, καλλιτέχνες και φιλότεχνοι, απευθύνουμε προς το κοινό μία χειρονομία, συλλογική και δημοκρατική, γιατί πιστεύουμε ότι η τέχνη προσφέρει δι-έξοδο, εκφράζει και παρηγορεί τον καθένα μας ξεχωριστά και όλους συλλογικά. Μαζί, λοιπόν, εύθραυστοι και δυνατοί, παρά την επιβεβλημένη κοινωνική απόσταση, εκδηλώνουμε την ανυποχώρητη πρόθεσή μας για ουσιαστική επικοινωνία.

Κείμενο της επιμελητικής ομάδας.

Εποπτεία-Συντονισμός: Θούλη Μισιρλόγλου, αν. Διευθύντρια MOMus-Πειραματικού Κέντρου Τεχνών

Επιμελητική ομάδα: Ελευθερία Αλμασίδου, Χριστίνα Αραμπατζή, Λάρα Βρεττού, Αντωνέτα Γαρίτση, Δημήτρης Γατίδης, Λουλουδιά Γρέδη, Ελευθερία Καλπενίδου, Νανά Καντσά, Βαλεντίνη Μαργαριτοπούλου, Σμαράγδα Νιτσοπούλου, Ολίνα Οικονομίδου, Μαρίνα Παπαδάτου, Αγγελική Πατακιούτη, Φαίη Πιπινά, Αντώνης Ραπάνης, Μένη Σεϊρίδου, Τάνια Σιώπη, Μαρία Σουφλά, Νόπη Σωτηριάδου, Σοφία Τολίκα, Μαρία Τσαουσίδου, Δέσποινα Φατεσίδου, Μαρία Χαρμάνη

Συμμετέχοντες δημιουργοί στην έκθεση: Έφη Αμανατίδου, Χάρης Αναστασιάδης, Κατερίνα Αναστασίου, Ζωή Αντύπα, Σούλα Αποστολάκη, Σοφία Βαγγέλη, Λουκία Βασιλάκη, Κωνσταντία Βλαχίδου, Σοφία Γεωργιάδου, Γεωργία Γεωργίου, Μάιρα Γερούκη Ζήση, Ελεωνόρα Γεωρτσιάκη, Έλενα Γιανναδάκη, Σωτήρης Γκόνης, Θανάσης Γνεσούλης, Μαρία Δελλαπόρτα, Κατερίνα Ελευθεριάδου, Ανδρέας Ζαχαράτος, Αντιγόνη Ηλιάδη, Paul Handley, Δανάη Ιωαννίδου, Αναστάσιος Ιωάννου, Λέα Καββαδία, Δέσποινα Καβαλλάρη, Ιωάννα Καζάκη, Diran Kalaydjian, Ελευθερία Καλπενίδου, Αννέτα Καπόν, Σπυρίδων Καπρίνης, Στέλιος Καραθεοδώρου. Ιφιγένεια Καρατζιά. Μαρία Καρκανάκη. Κάλλη Καστώρη. Ανδρέας Κατσικούδης. Εύη Καφίρη, Νίκος Καχριμάνης, Κωνσταντίνος Κιουτσιούκης, Σύλβια Κουβέλη, Νίκος Κωστόπουλος, Loopo Studio, Κυριακή Λυκουρέση, Ηλέκτρα Μάιπα, Γεωργία Μανταλιά, Ελένη Μαράντου, Κωνσταντίνος Μαρκογιάννης, Παναγιώτης Μαυρομμάτης, Φοίβος Μίγγας, Εβελίνα Μούντζια, Αιμιλία Μπαλάσκα, Χρύσα Μπαρζόκα, Τάσος Μπίρης, Άννα Μπότου, Ευαγγελία Ναταλία Μπουτάση, Στράτος Ντόντσης, Δήμητρα Παπαγεωργίου, Φλωρεντία Παπαμήτρου, Στεφανία Πατρικίου, Έλενα Παυλίδου, Σοφία Πεχλιβανίδου, Αγγελική Πολίτη, Ζωγραφιά Ποπώλη, Bernard Pourrière, Αντώνης Ραπάνης, Σοφία Ροζάκη, Μαριάνα Ρωσσιάδου, Κατερίνα Σβορώνου, Σόφη Σενόγλου, Αλέξανδρος Σιμόπουλος, Χαρά Σκλήκα, Γιώργος Στεργιόπουλος, Άλντα Στέφα, Σοφία Συμιακάκη, Εριέττα Σύρογλου, Λουίζα Σωτηρίου, Σοφία Τολίκα, Φίλιππος Τσεμπέρης, Ιωάννα Τσιγάρα, Μαρία Τσιρουκίδου, Αλέκα Τσιρώνη, Ιωάννα Φλώρου, Μυρτώ Φουστέρη, Richard Whitlock, Ιωάννα Χαραλάμπους, Έλενα Χατζηαθανασίου, Κατερίνα Χατζηδημητρίου, Δροσούλα Μαρία Χατζηστάμου, Doreida Xhogu, Ασημίνα Ψύρρα

Διάρκεια έκθεσης: 20 Οκτωβρίου 2020 – 4 Νοεμβρίου 2020

O Αλέξανδρος Σιμόπουλος είναι ARTWORKS Fellow στο πεδίο των εικαστικών τεχνών το 2018 και η Ηλέκτρα Μάιπα το 2020.

Ο χορογράφος Σπύρος Κουβαράς και η ελληνογαλλική ομάδα σύγχρονου χορού
Synthesis 748, που ιδρύθηκε στο Παρίσι το 2008, έχοντας πια ως έδρα
τους την Αθήνα, υπογράφουν την νέα τους δημιουργία με το έργο, SISS /
PHUSS: while you carry time our bodies hold history, που θα
παρουσιαστεί στο Θέατρο Ροές για 4 παραστάσεις, 26-27 Οκτωβρίου και
2-3, Νοεμβρίου, με την οικονομική ενίσχυση του Υπουργείου Πολιτισμού
και Αθλητισμού, του CND-Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Χορού στο Παρίσι και
του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου. Ο διεθνής χορογράφος, με
δια-καλλιτεχνικές συνεργασίες, μεταξύ των οποίων με το CICA Museum
στη Νότια Κορέα και με το art@CMS, πρόγραμμα του πειράματος CERN στην
Ελβετία, δημιουργεί και αυτή την φορά ένα άχρονο, χορογραφικό σύμπαν
που δεν περιορίζεται στα σύνορα του πραγματικού. Η παράσταση, δεν
σχετίζεται με την αναπαράσταση του μύθου του Σισύφου, είναι ωστόσο ένα
έργο που εμπνέεται και επαναξιολογεί την μυθική αυτή μορφή,
εξετάζοντας το παράδοξο που γεννιέται απ’ την αντίφαση που υπάρχει
ανάμεσα στον πόθο του ατόμου και την παράλογη σιωπή του κόσμου. Σ’
έναν άτοπο σκηνικό χώρο, πέντε σώματα, με «γλυπτικά» κοστούμια που
σχεδιάστηκαν από τον εικαστικό Αντώνη Βολανάκη, σαν ωστικά κύματα μιας
αρχαϊκής ορμής αποκαλύπτουν αναδυόμενα στην επιφάνεια τους έναν δικό
τους κόσμο μυθοπλασίας. Τα μετα-μυθολογικά αυτά πλάσματα, βιώνουν στην
πληρότητά της τη μοναδική τους ύπαρξη, δημιουργώντας τον δικό τους
κόσμο, μια νεο-δομή με όρους διαρκούς αυτοθέσμισης, μια πολεοδομία του
μέλλοντος. Υπό τους ήχους της ηλεκτροακουστικής μουσικής σύνθεσης του,
αδελφού και επί χρόνια συνεργάτη του χορογράφου, Γιώργου Κουβαρά, το
νανομετρικό κύκλωμα κίνησης που χαρακτηρίζει την χορογραφία οδηγεί
προοδευτικά από την οργανική ενέργεια του σώματος στον σχηματισμό της
χειρονομίας και υποβάλλει ένα υπνωτικό έργο με μια αδιάκοπη aller
retour κινησιολογία. Εκεί, δεν υπάρχει εγκατάλειψη. Δεν υπάρχει τέλος.
Υπάρχει πάντα μια νέα αρχή. Ένα νέο ξεκίνημα, και ταυτόχρονα με το
ξεκίνημα υπάρχει και ο γυρισμός. Ο βράχος κυλάει ακόμα…

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Ιδέα, Χορογραφία: Σπύρος Κουβαράς

Διευρυμένη Σκηνογραφία: Αντώνης Βολανάκης

Μουσική Σύνθεση: Γιώργος Κουβαράς

Χορευτές: Alexandra Rogovska, Μαργαρίτα Τρίκκα, Άγγελος Παπαδόπουλος,
Σπύρος Κουβαράς

Performer: Άγγελος Σκούρτης

Καλλιτεχνική Συνεργάτης: Κορίνα Κοτσίρη

Βοηθός Χορογραφίας: Στέλλα Δημητρακοπούλου

Σχεδιασμός Φωτισμών: Θωμάς Οικονομάκος

Κατασκευή Κοστουμιών: Δάφνη Τσακότα

Φωτογραφίες και Video Credits: Γιώργος Μπακάλης

Προβολή και Επικοινωνία: Μαρία Τσολάκη

Παραγωγή: Synthesis 748

Η παράσταση επιχορηγείται απο το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού
και δημιουργήθηκε με την ευγενική υποστήριξη του Ιδρύματος Ιωάννου
Φ.Κωστοπούλου και του CND-Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Χορού στο Παρίσι.

Η Στέλλα Δημητρακοπούλου, βοηθός χορογραφίας, είναι SNF ARTWORKS Fellow 2019 στο πεδίο του χορού/χορογραφίας .

ΘΕΑΤΡΟ ΡΟΕΣ

Ιάκχου 16, Γκάζι

26-27 Οκτωβρίου και 2-3 Νοεμβρίου στις 21:30

Διαβάζεις τα δέντρα, τα βουνά στο πρωτότυπο.

Λες: Τι έχω εγώ να πω σ’ αυτή τη γλώσσα;

Το πληγωμένο ζώο μέσα σου βαθιά δεν απαντά.

Σωπαίνει.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Επιστροφή στη Λυπιού

Bien, P. and Constantine and P. and Keeley, E. and Van Dyck, K. (2004) A Century of Greek Poetry 1900-2000. Cosmos Publishing: New Jersey

Η Ελληνίδα ποιήτρια, μεταφράστρια και διανοούμενη, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ (1939-2020) στα ποιήματα της «Λυπιού» και «Στη Λυπιού και πάλι» αναφέρεται σε μια ετεροτοπία εντοπισμένη στο χώρο της ποίησης: τη Λυπιού, τον τόπο γέννησής του δικού της, προσωπικού λεξιλογίου. Είναι ο τόπος όπου φύονται η ματαίωση, η αναστάτωση, η οργή και η οδύνη, η αποτυχία των λέξεων να αρθρωθούν, μια περιοχή όπου έχει καταλήξει «ό,τι έχει χάσει». Η ποιήτρια δίνει το λόγο στα επισφαλή υποκείμενα και την υπαρξιακή τους αγωνία: πώς, πού και μέσα από ποια κανάλια ακούγονται και είναι ορατά; Η ενσώματη άρθρωση της δημόσιας φωνής όσο και η συνολική φυσική προσπάθεια που απαιτεί η παραγωγή ήχου μέσα από το σώμα γίνεται ένας διαρκής αγώνας. Ταυτότητες που δεν αναγνωρίζονται σε όλο το φάσμα της ύπαρξής τους από τον κυρίαρχο λόγο καλούνται να εφεύρουν ένα νέο κώδικα για να την επικοινωνήσουν, μια γλώσσα δική τους όπου το κάθε σωματίδιο της εμπειρίας τους, το κάθε συναίσθημα θα έχει μια λέξη να το σημαίνει. Στην έκθεση της Λυπιού σύγχρονες γυναίκες εικαστικοί συνθέτουν τους φθόγγους και παράγουν τους ήχους μιας προσωπικής όσο και κοινής γλώσσας, ικανής να φέρει το προσωπικό τους βίωμα ως μια συλλογική, ποιητική φωνή στο δημόσιο χώρο. Από το εσωτερικό της οικίας του Α-Dash στον αριθμό 74 μέχρι απρόσμενα εκτεθειμένα σημεία κατά μήκος του δρόμου της Ασκληπιού, τα έργα εμπλέκονται, συνυπάρχουν και ενσωματώνονται σε θραύσματα αρχειακού υλικού από φεμινιστικό τύπο της δεκαετίας του ‘70 (αρχείο της Έβελυν Βολίκα) με σκοπό να αποτυπώσουν τη θηλυκή εμπειρία του συναισθήματος από το «μέσα» προς το «έξω» αλλά και αντίστροφα.

Παράλληλα με την έκθεση, θα πραγματοποιηθεί δημόσιο πρόγραμμα που θα εκπέμπει μέσα από την ιστοσελίδα του Α-Dash (http://a-dash.space). Η έκθεση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

Συμμετέχουν: Ανθή Δαουτάκη, Ειρήνη Καραγιαννοπούλου, Μαρία Λοϊζίδου (Συλλογή Γκαλερί Δεσμός), Νίνα Παπακωνσταντίνου, Eva Isleifs και Rackel McMahon, Μαλβίνα Παναγιωτίδη , Νάνα Σαχίνη, Ζωή Χατζηγιαννάκη, This is not a feminist project

Επιμέλεια: Χριστίνα Πετκοπούλου

Α-DASH και κατά μήκος της οδού Ασκληπιού
Εγκαίνια (διευρυμένο ωράριο): Σάββατο 31 Οκτωβρίου 12-20.00
31 Οκτωβρίου – 22 Νοεμβρίου
Ώρες και μέρες λειτουργίας: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 17.00 – 20.00, Σάββατο 12.00-18.00 και κατόπιν ραντεβού.

Η Ανθή Δαουτάκη είναι SNF ARTWORKS Fellow 2019 στο πεδίο των εικαστικών τεχνών, η Μαλβίνα Παναγιωτίδη είναι Fellow 2018 στο ίδιο πεδίο, ενώ η Μάρη Σπανουδάκη, μέλος της ομάδας This is not a feminist project, είναι Fellow 2019 στο πεδίο της Επιμέλειας εικαστικών εκθέσεων.

Η Χριστίνα Πετκοπούλου, επιμελήτρια της έκθεσης, είναι Fellow 2019 στο πεδίο της επιμέλειας εκθέσεων.

Η έκθεση Αγαλματάκια, ακούνητα, αμίλητα κι αγέλαστα παρουσιάζει επτά νέα έργα στο δημόσιο χώρο στην ευρύτερη περιοχή της Πλατείας Αμερικής και των Κάτω Πατησίων.

Ο τίτλος της έκθεσης αναφέρεται στο ομώνυμο παιδικό παιχνίδι, το οποίο είναι κοινό σε πολλά μέρη του κόσμου: τα παιδιά που παίζουν καλούνται να μείνουν ακίνητα, σαν αγάλματα, όταν γυρίζει και τα κοιτάει αυτός που τα φυλάει.

Η έκθεση δίνει έμφαση στο στοιχείο του παιχνιδιού. Εξερευνά τη σχέση των σωμάτων, των αντικειμένων και των χώρων, την κίνηση και τη στατικότητά τους, ενώ προσεγγίζει τη δράση και την παρατήρηση ως ενεργητικές και αναστοχαστικές διαδικασίες. Βασίζεται στην τυχαία συνάντηση με τα έργα και στη δημιουργία ενός απρόοπτου που εμπλέκει το βλέμμα αλλά και όλο το σώμα, όπως τα παιδιά-αγαλματάκια «παγώνουν» στην στάση που τους πετυχαίνει η ματιά αυτού που τα φυλάει.

Η Αναστασία Δούκα ντύνει τα παγκάκια της πλατείας Καλλιγά. Το ζωντανό γλυπτό/μίμος της Χρυσάνθης Κουμιανάκη μιλάει τη γλώσσα των τοίχων γύρω από το γήπεδο μπάσκετ των οδών Σαμάρα και Καμπούρογλου. Η Ντόρα Οικονόμου σχηματίζει ένα χώρο στο μεγάλο δέντρο, στην άκρη του γηπέδου μπάσκετ των οδών Σαμάρα και Καμπούρογλου. Η Ραλλού Παναγιώτου αφήνει προσωπικά σημειώματα για δημόσιες υπηρεσίες στην πλατεία Παύλου Μπακογιάννη. Το έργο της Αλίκης Παναγιωτοπούλου είναι ταφή, σκόρπισμα, έκρηξη και διασπορά σπόρων αγριολούλουδων σε χώμα, πεζοδρόμια, υπονόμους που περιβάλλουν και συνδέουν τους τρεις χώρους. Ο Κώστας Ρουσσάκης μοιράζει ένα feuille-volante στους περαστικούς της πλατείας Καλλιγά. Ο Κώστας Τζημούλης παρεμβάλει γλυπτικά σχέδια στην περίφραξη του γηπέδου των οδών Σαμάρα και Καμπούρογλου.

Οι τρεις εκθεσιακοί χώροι λειτουργούν ανεξάρτητα αλλά σχηματίζουν και μια διαδρομή στην κάτω πλευρά της οδού Πατησίων, παράλληλη με αυτή του δρόμου. Κάθε χώρος έχει το δικό του χαρακτήρα αλλά όλοι μοιάζουν με κρυφούς κήπους σε μια παραμελημένη πλευρά της Αθήνας. Είναι οάσεις και τρύπες μέσα στον αστικό ιστό, ισορροπούν ανάμεσα στην ελεύθερη πρόσβαση, τον αποκλεισμό, την εγκατάλειψη, ξεδιπλώνοντας τις δυνατότητες και τα προβλήματα του δημόσιου χώρου.

Η έκθεση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού ΝΕΟΝ.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΑΓΑΛΜΑΤΑΚΙΑ, ΑΚΟΥΝΗΤΑ, ΑΜΙΛΗΤΑ ΚΙ ΑΓΕΛΑΣΤΑ

01/10/2020 – 31/10/2020

Πλατεία Παύλου Μπακογιάννη, Πλατεία Καλλιγά/Καραμανλάκη, Γήπεδο στις οδούς Σαμαρά & Καμπούρογλου | Αθήνα

Συμμετέχουν:
Αναστασία Δούκα , Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Ντόρα Οικονόμου, Αλίκη Παναγιωτοπούλου, Ραλλού Παναγιώτου, Κώστας Ρουσσάκης, Κώστας Τζημούλης

Επιμέλεια: Γαλήνη Νόττι

BEST FEATURE FICTION FILM ORPHEUS AWARD

Special Jury Award for Director: Rinio Dragasaki, Cosmic Candy

BEST SHORT FILM ORPHEUS AWARD

Special Jury Award: Electric Swan, Dir. Konstantina Kotzamani

Honorable Mention: The Distance between us and the sky , Dir. Vasilis Kekatos

HONORABLE DISTINCTION IN ANIMATION FILM

Honorable Distinction in Animation Film: Heatwave, Dir. Fokion Xenos

To project “Macho Sounds / Gender Noise” διερευνά τον τρόπο με τον οποίο οι σύγχρονες αντιλήψεις για το φύλο επηρεάζονται από ήχους σχεδιασμένους και ενσωματωμένους στις σύγχρονες τεχνολογίες. Eξετάζοντας τον ρόλο της αυτοκινητοβιομηχανίας, το έργο παίρνει ως αφετηρία τους τεχνητά παραγόμενους ήχους των συμβατικών ή ηλεκτρικών αυτοκινήτων σήμερα και των αυτοκινούμενων αυτοκινήτων του μέλλοντος. Συζητά πώς τα οχήματα –που διαφορετικά θα ήταν αθόρυβα– περιλαμβάνουν τεχνητούς ήχους κινητήρα για να εκδηλώσουν την επιτάχυνση και την ισχύ τους και έχουν τεχνητές γυναικείες φωνές από προεπιλογή  για να ευχαριστήσουν και να βοηθήσουν τον οδηγό.

Η Σοφία Ντώνα είναι SNF ARTWORKS Fellow 2020 στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Credits

3-channel video installation
Camera: Sofia Dona
(29 min, color, full HD, stereo)
Performers: Anna Pangalou, Stavros and Ilias Grillis
Editing: Red Light Studio, Sofia Dona
Excerpts from the video [CAR ASMR] by Motline

Animated text
Text: Daphne Dragona
(12:23 min, color, full HD)
RNN generated text: Lukas Rehm
Animation: Matthias Fritsch

Kinetic Sculpture
Design: Sofia Dona
(Object from rubber, metal, plastic
overall dimensions: 43cm x 100cm 170cm)
Production: Lazaridis Studio

Ο Ευθύμιος Μοσχόπουλος  (Fellow 2020) παίρνει μέρος στην performance “All Criteria This Position Any Moment” σε επιμέλεια του Pierre Bal-Blanc, με τον Victor Burgin και Cally Spooner και αναφορά στον Γιάννη Τσαρούχη.

Πληροφορίες:

All Criteria This Position Any Moment

Επιμέλεια: Pierre Bal-Blanc

Me τον Victor Burgin και Cally Spooner σε αναφορά του Γιάννη Τσαρούχη

Παρασκευή 18 & 19 Σεπτεμβρίου 2020

Κάθε μέρα στις 17.00, 18.00 & 19.00 (απαραίτητη κράτηση: [email protected])

Performed by Efthimios Moschopoulos

Διάρκεια 45 λεπτά (απαραίτητη η χρήση μάσκας)

———————–

H Δέσποιαν Φλέσσα  (Fellow 2018) συμμετέχει στο frontviews μαζί με τον Thorsten A. Kasper και τον Στέλιο Καραμανώλη.

Πληροφορίες

frontviews at HAUNT
Kluckstraße 23
10785 Berlin

Opening Thu 1 and Fri 2 Oct 2 – 9 pm
1 – 31 Oct 2020

regular opening hours
Wed – Sat 2 – 7 pm and by appointment

Ο Γιώργος Μωραΐτης  (Fellow 2018) και ο Αλέξανδρος Τζάννης (Fellow 2019) συμμετέχουν στην ομαδική έκθεση “Imagine you wake up and there is no Internet” στο Ρομάτνσο.

Τι θα συμβεί αν ξυπνήσουμε μια μέρα και το διαδίκτυο έχει εξαφανιστεί;

Η έκθεση “Imagine you wake up and there is no Internet” διερευνά τις επιπτώσεις της συνεχούς συνδεσιμότητας και της τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή. Με αφορμή την εμμονή μας με τις ψηφιακές τεχνολογίες, η έκθεση θέτει ερωτήματα και επιχειρεί να συνεισφέρει στη συζήτηση για τη συνύπαρξη ανθρώπου και μηχανής στον 21ο αιώνα. 13 καλλιτέχνες και 5 καλλιτεχνικές ομάδες παρουσιάζουν σενάρια από το παρόν και για το άμεσο μέλλον, στρατηγικές αποσύνδεσης και αποπροσανατολισμού, σχέδια απόδρασης και εκκένωσης των πόλεων, μελέτες για την κοινωνία της πληροφορίας, στιγμιότυπα της ψηφιακής ζωής και των υποδομών που μας επιτρέπουν να είμαστε συνδεδεμένοι στο δίκτυο καθώς και νέους συμβολισμούς για την πολιτική περίοδο που διανύουμε. Κάθε αίσθηση βεβαιότητας για το παρόν και το μέλλον φαίνεται να έχει αποσταθεροποιηθεί.

31 χρόνια μετά από τη δημιουργία του παγκόσμιου ιστού, έννοιες όπως ο χώρος, ο χρόνος, η αξία και η εργασία, έχουν αποκτήσει νέα νοήματα. Και θα συνεχίσουν να αποκτούν, καθώς η ταχύτητα με την οποία αλλάζει η τεχνολογία που επιλέγουμε να χρησιμοποιούμε δεν μας επιτρέπει συχνά να αντιδράσουμε και μας αφήνει στη θέση του παρατηρητή. Τα επίπεδα ελέγχου και επιτήρησης μέσα στα δίκτυα που πλοηγούμαστε, είτε προκύπτουν από πολιτικές αποφάσεις είτε από τους κανόνες της αγοράς, είναι τις περισσότερες φορές αδιαφανή. Την ίδια στιγμή, η καθημερινή μας ζωή και τα προσωπικά μας δεδομένα έχουν αποκτήσει μια ιδιαίτερη οικονομική αξία μέσα στο χώρο των δικτύων και η εμμονή μας με τη συνεχή συνδεσιμότητα, δεν μπορεί παρά μόνο να επιταχύνει ένα τεχνολογικό μέλλον όπου οι ανθρώπινες συμπεριφορές γίνονται προβλέψιμες ή μπορούν να προβλεφθούν ικανοποιώντας τις πολιτικές ή/και τις οικονομικές τάσεις.

Τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση αναδεικνύουν στιγμές και αποσπάσματα της ψηφιακής μας ζωής με στόχο να φέρουν στο προσκήνιο ζητήματα που αφορούν στη σχέση ανθρώπου και μηχανής και τον αντίκτυπο αυτής στη δημόσια σφαίρα. Η έκθεση επιχειρεί να ενισχύσει τη συζήτηση σχετικά με τη διαρκώς επιταχυνόμενη δυναμική του Διαδικτύου, τη θέση μας μέσα σε αυτό, και τα όρια μεταξύ ενός τεχνολογικού κόσμου που καθοδηγείται από τους ανθρώπους και μιας ψηφιακής πραγματικότητας που καθοδηγείται από τις μηχανές.

Διάρκεια Έκθεσης: 22 Οκτωβρίου – 15 Νοεμβρίου 2020
Ημέρες και Ώρες Λειτουργίας:
Πέμπτη 22 & Παρασκευή 23/10: 17.00 – 22.00
Τρίτη – Κυριακή: 14.00 – 19.00
Σάββατο 14 & Κυριακή 15/11: 17.00 – 22.00
Δευτέρα Κλειστά.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:
Μαρίνα Γιώτη (GR), Βαγγέλης Δεληγιώργης (GR), Αντώνης Καλαγκάτσης (GR), Γιώργος Μωραΐτης (GR), Μάνος Σακλάς (GR), Αλέξανδρος Τζάννης (GR), !Mediengruppe Bitnik & Low Jack (DE/FR), Aram Bartholl (DE), Jono Boyle (UK), Heath Bunting & Kayle Brandon (UK), Exonemo (JP), No Más / No More (GR), Molly Soda (U.S.), Superflux (UK), Technopolitics (AT), Filipe Vilas-Boas (PT)

Επιμέλεια: Κατερίνα Γκουτζιούλη και Voltnoi Brege

Στην έκθεση παρουσιάζονται για πρώτη φορά νέες αναθέσεις και έργα των καλλιτεχνών: Μαρίνα Γιώτη, Βαγγέλη Δεληγιώργη, Αντώνη Καλαγκάτση, Γιώργο Μωραΐτη, Μάνο Σακλά, Αλέξανδρο Τζάννη, Jono Boyle και η νέα εκδοχή του έργου “Tracing Information Society – A Timeline” από την καλλιτεχνική ομάδα Technopolitics.

Η έκθεση υλοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ και του Bios-Ρομάντσο.

Στο 9ο έτος λειτουργίας του, το 3 137 καλεί την κολεκτίβα Honey-Suckle Company με έδρα το Βερολίνο, να σχολιάσει, διαπραγματευτεί και επινοήσει ξανά την ιδέα της εθνικής ταυτότητας στο πλαίσιο του εορτασμού της επετείου για τα 200 χρόνια από το 1821. Με αυτή την αφορμή, η κολεκτίβα θα μετατρέψει τον χώρο του 3 137 σε μια βιτρίνα υψηλής ραπτικής και θα παρουσιάσει μια περφόρμανς μόδας εμπνευσμένη από ελληνικές λαϊκές φορεσιές.

Υποστηρίξτε τους 3 1 37 για την πραγματοποίηση αυτού του συλλογικού έργου που θα πάρει μορφή και θα παρουσιαστεί στον δημόσιο χώρο και στο κοινό της Αθήνας την άνοιξη του 2021.

3_317:
Το 3 137 είναι ένα artist-run space. Ξεκίνησε και παραμένει να είναι ο εργαστηριακός χώρος τριών καλλιτεχνών όπου μετά από καποιους μήνες συγκατοίκησης άνοιξε τις πόρτες του δημόσια. Επιθυμία είναι να φιλοξενήσει εκθέσεις, παρουσιάσεις, ομιλίες, (εφήμερες) δράσεις και εργαστηριακού χαρακτήρα πρότζεκτ. Πρόκειται για μια αυτοδιαχειριζόμενη προσπάθεια στηριγμένη σε όρους φιλοξενίας με στόχο τη συνεργασία και τη δικτύωση καλλιτεχνών. Σκοπός είναι να δημιουργήθουν συνθήκες αυτονόμησης του καλλιτεχνικού έργου από καθορισμένες φόρμες συνεργασίας και επικοινωνίας.

Το 3_317 ιδρύθηκε από τους Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Κοσμά Νικολάου και Πάκυ Βλασσοπούλου (SNF ARTWORKS Fellows 2018).

Δείτε και λάβετε συμμετοχή στην καμπάνια:

https://www.kickstarter.com/projects/3137athens/greece-2021-an-anti-fashion-show-by-honey-suckle-company

Ο Νικόλας  Βεντουράκης (Fellow 2020), o Θοδωρής Προδρομίδης (Fellow 2019) και η Στεφανία Στρούζα (Fellow 2018), συμμετέχουν στην 3η Βιομηχανική Μπιενάλε ‘Ride into the Sun’ στην Ίστρια της Κροατία.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:

Matthew Barney, Filip Borelli, Ben Cain, Jasmina Cibic, Teresa Cos, Christopher Cozier, Boris Cvjetanović, Dušica Dražić, Wim Janssen, Igor Eškinja, John Ford, Jeanno Gaussi, Nikolaus Geyrhalter, Helidon Gjergji, Krešo Golik, Tina Gverović, Scott Hocking, William E. Jones, Jelena Jureša, Mary Reid Kelley & Patrick Kelley, Guido Kucsko, Kuehn Malvezzi – Office KGDVS – Guido Jan Bral, Robert Kuśmirowski, Ana Kuzmanić, Lina Lapelytė – Vaiva Grainytė – Rugilė Barzdžiukaitė, Claudia Larcher, Paul Albert Leitner, Elvis Lenić, Silvio Lorusso, Marko Lulić, Basim Magdy, Ursula Mayer, Metal Guru – Sandro Đukić, Hana Miletić, Antun Motika, Bojan Mucko, Alban Muja, Gülşah Mursaloğlu, Damir Očko, Marina Orlić, Prabhakar Pachpute, Rupali Patil, Marek Piwowski, Agnieszka Polska, Theo Prodromidis, Tanja Prušnik, Godfrey Reggio, Rimini Protokoll, Maruša Sagadin, Dragana Sapanjoš, Toni Schmale, Stefania Strouza, Jacques Tati, Bert Theis – Barbara Barberis – RiMaflow, Nikolas Ventourakis, Munem Wasif, Erwin Wurm, Dino Zrnec.

Επιμελητές:

Branka Bencic, Gerald Matt, Christian Oxenius

Διάρκεια: 10/10-21/11/2020

Περισσότερα:

https://www.koraxcontemporary.com/ride-into-the-sun?fbclid=IwAR1VzwAdEgOJIm9fs9lY2af6Wum6aBrqhy-eQys-c9AhZgYcppMv7WTy0T8

Ο Κωνσταντίνος Δουμπενίδης (Fellow 2020) συμμετέχει στην ομαδική έκθεση «Ruins of an Extreme Present» στο Ρομάντσο.

Tι σημαίνει, να υπάρχουμε σε μια εποχή που κυριαρχείται από τον άνθρωπο;

H έκθεση «Ruins of an Extreme Present» παρουσιάζει επτά καλλιτέχνες/σχεδιαστές και έξι studios των οποίων τα έργα ερμηνεύουν, αμφισβητούν και αντιδρούν στα καθιερωμένα πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά και οικολογικά φαινόμενα. Χρησιμοποιώντας τον πειραματικό σχεδιασμό (contextual and speculative design) ως πολιτιστική δύναμη έκθεση φαντάζεται το δυστοπικό μέλλον και απεικονίζει αυτό το παράξενο, ρευστό παρόν που μεταφέρει τα τραύματα του παρελθόντος και του μέλλοντος. Η εμπειρία των παραπάνω μεγάλων μετασχηματισμών προκαλεί ποικίλες συναισθηματικές αντιδράσεις. Περαιτέρω ψυχολογική επιβάρυνση προστίθεται λόγω του γεγονότος ότι αυτά τα παγκόσμια προβλήματα αποπολιτικοποιούνται και χρεώνονται στα άτομα, αφήνοντάς τα αβοήθητα. Η μοναξιά, η απώλεια, η θλίψη, η αμφιβολία, η νοσταλγία, η βία, ο θυμός, ο πόνος και το άγχος είναι συναισθήματα που δημιουργούνται υπό τέτοιες συνθήκες, η επίδραση των οποίων γίνεται ακόμη σοβαρότερη σε ένα περιβάλλον αλλαγής και αβεβαιότητας.

Εάν δεν μπορούμε να φανταστούμε ένα πιθανό μέλλον, τότε πως μπορούμε να επενδύσουμε σε αυτό;

Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το design ως εργαλείο για να απομακρυνθούμε από το ανθρώπινο παρόν μας και να ατενίσουμε τα ερείπιά του από το μέλλον. Μόλις το πετύχουμε αυτό, πρέπει να επιστρέψουμε και να επανεφεύρουμε το Ανθρωπόκαινο, φανταζόμενοι τον νέο Άνθρωπο. Ένα νέο ον με ριζικά διαφορετική συνείδηση συνύπαρξης που θα λάβει μέρος σε μια εκ βάθρων αναδιανομή της εξουσίας και της γνώσης. Αυτό το νέο ον δεν υπονοεί τη λύση μέσω μιας καινούριας Ουτοπίας. Η ελπίδα στηρίζεται στην προσπάθεια δημιουργίας ενός βιώσιμου μέλλοντος ή, τουλάχιστον, ενός γοητευτικού τέλους.

Επιμέλεια Έκθεσης: Un.Processed Realities

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Taxiarchis Balaskas, Baratto & Mouravas, Konstantinos Doumpenidis, ENYO Studio, G. Vic & Jola, Hypercomf, Hyperscapes Research Office (HRO) + FluxGeist, Kakia Konstantinaki, Kostas Lambridis, Maria Paneta, Niccolo Sanavio, Studio Precarity, Un.Processed Realities

Η Oμάδα Σύγχρονου χορού της Πέρσας Σταματοπούλου, σε συνεργασία με τον μουσικό Coti K., παρουσιάζει τη νέα παραγωγή με τίτλο Ίχνη στο Μουσείο Μπενάκη.

Το έργο διαπραγματεύεται την καταγραφή του ανθρώπινου αποτυπώματος, στο χώρο και το χρόνο, μέσα από ένα ηχητικό installation, αντλώντας υλικό από γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας. Ένα κολάζ ακουστικών ερεθισμάτων γίνεται η αφορμή να στηθεί μία γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, συναρμολογώντας το αφήγημα ενός κόσμου που μοιάζει να προχωράει μέσα από την επανάληψη του. Ηχητικά ντοκουμέντα παραπέμπουν σε στιγμές που έχουν καθορίσει την ενηλικίωση μας, ή έχουν καταγραφεί μέσα μας ως αφηγήσεις, επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση μας με τη μνήμη. Σημάδια που χάνονται στη λήθη της ιστορίας, επανέρχονται σαν μικρές, αυτοτελείς ιστορίες και τροφοδοτούν την ακουστική εγκατάσταση, παράλληλα με μία κινητική δράση, αλληλοσυμπληρώνοντας το ένα το άλλο.

Μέσα από μία λιτή και αφαιρετική αισθητική, δύο σώματα διεσπαρμένα στο χώρο, βρίσκονται σε μία συνεχή ροή, διερευνώντας και αναπτύσσοντας μεταξύ τους ένα διάλογο που τους επιτρέπει να αλληλεπιδράσουν και να συμπορευτούν με το άκουσμα που έχουν. Παρόντες-απόντες, θεατές και πρωταγωνιστές, διαμορφώνουν το σκηνικό της δικής τους ιστορίας μέσα στην Ιστορία εστιάζοντας στον απόηχο που αφήνει πίσω της. Στη συγκεκριμένη συνθήκη, ο θεατής καλείται να ενεργοποιήσει πρωτίστως την αίσθηση της ακοής, σε μία εποχή που η εικόνα ως μέσο, καταλαμβάνει εμμονικά και κυριαρχικά την αντίληψη μας για τον κόσμο, να ανασύρει τυχόν αναμνήσεις και να συνθέσει τις δικές του, προσωπικές εικόνες και σκέψεις.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σύλληψη-Χορογραφία: Πέρσα Σταματοπούλου
Μουσική-Ηχητική εγκατάσταση: Coti K.
Βοηθός χορογράφου: Πολένα Κόλια
Φωτογραφίες: Φωτεινή Φαρμασώνη
Χορεύουν: Δάφνη Σταθάτου, Νίκος Καλύβας

Η Ομάδα Σύγχρονου χορού Πέρσας Σταματοπούλου και η performance Ίχνη παρουσιάζονται με την υποστήριξη του Οργανισμού ΝΕΟΝ και του Flux Laboratory Athens.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Εισιτήρια : 10€ | Εισιτήρια διατίθενται στα ταμεία του Μουσείου Μπενάκη
Μέγιστος αριθμός θεατών : 25 άτομα
Σημειώνεται πως η χρήση προστατευτικής μάσκας είναι απαραίτητη. Συστήνεται στους επισκέπτες να τηρούν τις προβλεπόμενες αποστάσεις κατά την διάρκεια της performance

Το 3 137 ξεκινάει την καλλιτεχνική χρονιά με την έκθεση less than 300 dpi, σινεμά 15 δευτερολέπτων που θα παρουσιαστεί εξ ολοκλήρου στο Instagram. Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες κλήθηκαν να φτιάξουν τα δικά τους κινηματογραφικά τρικάκια (Cinétracts) ειδικά κατασκευασμένα για τα σύγχρονα media με στόχο τη δημιουργία μιας σπονδυλωτής αφήγησης μέσα από κινούμενες εικόνες-έργα που έρχονται μαζί για να φτιάξουν ένα ντοκιμαντέρ, μια συλλογική ταινία που εξελίσσεται σε επεισόδια.

Με έργα των: ATH Kids, Πηνελόπη Κολιοπούλου, Σάντρα Οντέτ Κυπριωτάκη, Ahmet Ogut, Joshua Olsthoorn, Εύα Στεφανή, VASKOS Βασίλης Νούλας+Κώστας Τζιμούλης, Δάφνη Χαιρετάκη

Τα έργα της έκθεσης θα παρουσιαστούν διαδοχικά στο λογαριασμό μας στο Instagram ως Ιστορίες.

Η έκθεση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ.

Ο ανεξάρτητος καλλιτεχνικός χώρος 3 137 είναι υπό την διαχείριση της Πάκυ Βλασσοπούλου, Χρυσάνθη Κουμιανάκη και Κοσμάς Νικολάου (SNF ARTWORKS Fellows 2018).

Μια µοναδική εν πλώ εµπειρία ροµαντισµού, γαλανών νερών, µουσικής και ηλιοβασιλέµατος στο παρθενικό ταξίδι του “Πλοίου της Αγάπης”. Αποστολή µας είναι να προσφέρουµε στους επιβάτες µας υψηλής ποιότητας υπηρεσίες για την απόλυτη εξυπηρέτηση και χαλάρωσή τους. Αποκλειστικά για το εναρκτήριο ταξίδι του φετινού Σεπτέμβρη, η πλώρη µας θα στραφεί προς το φανταστικό άγνωστο και θα εισπλεύσει σε εξωτικούς και ανεξερεύνητους προορισμούς. Μια κρουαζιέρα τριών διανυκτερεύσεων που σας προκαλεί να εξερευνήσετε, να διασκεδάσετε, να αναζωογονηθείτε… Οι αισθήσεις σας θα ζωντανέψουν καθώς θα έχετε τη δυνατότητα να περιπλανηθείτε στα πολλαπλά επίπεδα του υπερσύγχρονου πλοίου και τις µοντέρνες, πεντακάθαρες εγκαταστάσεις του. Απολαύστε µοναδικές παροχές στους ειδικά διαµορφωµένους χώρους της πισίνας, του κέντρου οµορφιάς & spa, του ballroom και των εµπορικών καταστηµάτων. Γευτείτε µοναδικές γεύσεις διεθνούς κουζίνας και δροσερών κοκτέιλς και αφεθείτε στα χέρια του εξειδικευµένου προσωπικού µας για ένα ταξίδι µε στυλ, πολυτέλεια και απαράµιλλη άνεση. Αναχώρηση από την προβλήτα 151 της Ιεράς Οδού στο κέντρο της Αθήνας. Μουσικός απόπλους με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων. Το πλήρωµα σας εύχεται εκ των προτέρων καλή διαµονή!

Παρακαλούμε όπως οι επιβάτες τηρούν όλα τα υποχρεωτικά μέτρα προστασίας, τις απαραίτητες αποστάσεις και τη χρήση μάσκας.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Μαριλένα Αλιγιζάκη | Κωστής Βελώνης | Εριφύλη Βενέρη | Campus Novel | Errands | Florent Frizet | Greece Is For Lovers | Λάκης & Άρης Ιωνάς / The Callas | Γεωργία Καρύδη | Μαργαρίτα Μποφιλίου | Βαλίνια Σβορώνου | Εric Stephany | Νάιρα Στεργίου | Ίρις Τουλιάτου

Προβάλλοντας τη σημαντικότητα της ανακύκλωσης και της υγιεινής του δημόσιου χώρου, η Διεύθυνση Καθαριότητας και Ανακύκλωσης του Δήμου Αθηναίων διοργανώνει μια τριήμερη δροσερή απόδραση, με την υποστήριξη του Κέντρου Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης του Δήμου Αθηναίων.

Ιδέα-επιμέλεια: Νάιρα Στεργίου, Εριφύλη Βενέρη

Εγκαίνια: Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2020 @ 20.00 μ.μ.

Διάρκεια: 19 & 20 Σεπτεμβρίου 2020, 20.00 – 23.00 μ.μ.

Διεύθυνση Καθαριότητας και Ανακύκλωσης Δήµου Αθηναίων

Αµαξοστάσιο Απορριµματοφόρων

Ιερά Οδός 151 (πλησίον Μετρό Ελαιώνα)

Έχει υποστηριχθεί ότι η καλύτερη ώρα για να διαβάσει κανείς ποίηση ή φιλοσοφία είναι μεταξύ 1-5 το πρωί. Πολύ συχνά αυτή είναι και η πιο δημιουργική ώρα της ημέρας για πολλούς συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες και άλλα άτομα που ασχολούνται με τη δημιουργική διαδικασία.

Η έκθεση Nyctophilia II επικεντρώνεται στην Νυχτοφιλία, ως σταθμό και ως ψυχολογική κατάσταση και μετατρέπεται σε ένα προοίμιο για όλους τους λάτρεις της νύχτας και καθετί σκοτεινού.

Η Κατερίνα Κομιανού (Fellow 2019) είναι μια μετα-ρομαντική περιπατήτρια της νύχτας. Το έργο της επικεντρώνεται σε έννοιες που αφορούν τον έρωτα και χρησιμοποιεί συμβολικά υλικά, όπως μαγνήτες και φυτά (όπως ο φοίνικας και η αλοκάσια), τα οποία μετασχηματίζει εγκλωβίζοντάς τα σε ρητίνη και υγρό γυαλί. Η σειρά Blue Letters είναι μια σειρά από ερωτικές επιστολές που χαράσσει με ένα αιχμηρό εργαλείο πάνω σε καουτσούκ και στη συνέχεια σβήνει ή καλύπτει, αφήνοντας πίσω μια σειρά από μυστήρια μαύρα πάνελ.
Η Έφη Χαλιορή παρουσιάζει έργα από τη σειρά Into The Dark του 2018. Σε μια προσπάθεια να ξεπεράσει τον φόβο της για το σκοτάδι, η καλλιτέχνης ξεκίνησε ένα 18μηνο φωτογραφικό ταξίδι μέσα σε δάση, πάρκα και άλση της Αττικής. Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά από εικόνες, που πειραματίζονται με το φως μέσα στο σκοτάδι και στις οποίες κυριαρχούν οι λάμψεις πάνω σε δέντρα, κλαδιά και βράχους. Η σειρά Into The Dark μετουσιώνει την ένταση και το συναισθηματικό φορτίο της περιπέτειάς της σε εικόνες που καλύπτουν τα συναισθήματα και χαρακτηρίζονται από φορμαλιστική ακεραιότητα, ηρεμία και δραματικό chiaroscuro.
Η Μαριάννα Ιγνατάκη χρησιμοποιεί συνθετικά προσθετικά μαλλιά και περούκες που φοριούνται στην κινεζική όπερα, τα οποία στη συνέχεια ράβει μεταξύ τους ή επάνω σε υφάσματα, για να δημιουργήσει τις γλυπτικές της εγκαταστάσεις. Το έργο της έχει αναφορές στην κινεζική φιλοσοφία, σε μύθους και παραδόσεις, σε γενειοφόρες κυρίες, σε μαλλιανθρώπους, στο τσίρκο, την όπερα και σε όλα τα παράξενα πλάσματα της νύχτας. Τα έργα της θίγουν θέματα που αφορούν το φύλο, την ταυτότητα και την ετερότητα, όπως αυτά αναδύονται μέσα από το δίπολο της ομορφιάς και του γκροτέσκου.
Η σειρά Black Matter(s) του Αλέξη Βασιλικού είναι μία μίξη κλασικής φωτογραφίας και έντονα επεξεργασμένων, ψηφιακών κολάζ. Μαζί αντιπροσωπεύουν δύο αντίθετες πραγματικότητες. Αφηρημένες εικόνες που χρησιμοποιούν τη φωτογραφία ως πρώτη ύλη, συνθέσεις από γρατσουνιές, σκόνη, οπτικό θόρυβο και φως και λιγότερο επεξεργασμένα, σκοτεινά, αινιγματικά φωτογραφικά έργα που στέκονται ανάμεσα στην παραδοσιακή αναλογική φωτογραφία και την αφηρημένη ζωγραφική.
Ο Λευτέρης Τάπας παρουσιάζει μια μαύρη, διάφανη και χωρίς κανένα βάρος κουρτίνα που λειτουργεί συνάμα σαν παράθυρο και φράγμα και η οποία έχει φτιαχτεί εξ ολοκλήρου από χαρτί κομμένο στο χέρι, αργά, προσεκτικά και με ακρίβεια. Το περίτεχνα κομμένο φύλλο με τα ανοίγματα, τη μπορντούρα και τα σχήματα που θυμίζουν φυλλωσιές παρουσιάζει την άλλη πλευρά του σκότους, γεμάτη σκιές και περιγράμματα. Πλέγματα που έχει υφάνει ο νους, σαν λεπτές, μαύρες, παγωμένες στον χρόνο συγκινήσεις. Ένα σκοτάδι ονειρικό όσο και ελλειπτικό, σαν θέατρο σκιών. Ένα τοπίο – ενός πραγματικού κι ενός πνευματικού/φανταστικού κόσμου μαζί – δομημένο πάνω σε έναν χάρτινο ιστό.
O Ανέστης Ανέστης είναι new media artist και έχει δημιουργήσει έναν αλγόριθμο που δημιουργεί αφηρημένα έργα συνθέτοντας ένα πλήθος από εικόνες που εμφανίζονται στο Google και το Flickr όταν κάποιος κάνει την αναζήτηση της λέξης «night». Χρησιμοποιώντας αυτό το ειδικά προσαρμοσμένο λογισμικό, κάθε εικόνα η οποία εμφανίζει η μηχανή αναζήτησης στοιβάζεται πάνω από μία άλλη και το σύνολο των αποτελεσμάτων συμπυκνώνεται σε μία και μοναδική εικόνα. Με αναφορές στον πουαντιγισμό -μία μέθοδο ζωγραφικής που αναπτύχθηκε από τους νεο-ιμπρεσιονιστές και είναι ανάλογη με την τετράχρωμη διαδικασία εκτύπωσης CMYK- το έργο του Ανέστη σχολιάζει τη συνέχεια της ανθρώπινης οπτικής τόσο στον αναλογικό όσο και στον ψηφιακό κόσμο και μας παραπέμπει στη μέθοδο του διάσημου ιμπρεσιονιστή Claude Monet ο οποίος ζωγράφιζε την ίδια σκηνή πολλές φορές με στόχο να συλλάβει το φως και τις εποχές που αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου.
Τον Αλέξανδρο Λάιο απασχολούν θεματικές όπως ο χρόνος και το πέρασμά του, και ιδιαίτερα και πιο συγκεκριμένα, ακριβώς η στιγμή εκείνη που το φως του ήλιου εξασθενεί και η μέρα μετατρέπεται σε νύχτα. Το έργο του αποτελεί το μόνο λευκό έργο στην έκθεση και συμβολίζει έναν ορίζοντα από μάρμαρο που αναγράφει τη φράση “This land is your land this land is not your land flat land flat land” και στέκεται σαν ένα καλωσόρισμα και έναν αποχαιρετισμό στον επισκέπτη, ένα αφιέρωμα στην τελευταία πράξη της μέρας, πριν εκείνη φύγει και δώσει τη θέση της στο σκοτάδι. Ταυτόχρονα, το έργο αναφέρεται στον κόσμο της νύχτας και του ονείρου, σε έναν κόσμο που δεν είναι δικός μας (“…this land is not your land…”), ούτε ανήκει σε κανέναν.

Συμμετέχουν: Ανέστης Ανέστης, Αλέξης Βασιλικός, Μαριάννα Ιγνατάκη, Κατερίνα Κομιανού, Αλέξανδρος Λάιος, Λευτέρης Τάπας, Έφη Χαλιορή

Διάρκεια έκθεσης: 10.09.2020 – 10.10.2020
Η έκθεση θα ανοίξει στις 10 Σεπτεμβρίου 11π.μ. – 8μ.μ.
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή 12-3 μ.μ. και 5-8 μ.μ. και Σάββατο 12-4 μ.μ.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα μέτρα υγιεινής και προστασίας παρακαλούνται όλοι οι επισκέπτες να φορούν μάσκα κατά την είσοδό τους στον εκθεσιακό χώρο.
Έως 4 άτομα επιτρέπεται να εισέλθουν ταυτόχρονα στην έκθεση.

8 Fellows συμμετέχουν στην oμαδική έκθεση “Who’s afraid of komodo” στην gallery Allouche Benias σε επιμέλεια Κώστα Ευσταθίου και Ευγενίας Βερελή

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Ευγενία Βερελή, Ζωή Γαϊτανίδου, Φαίδωνας Γιαλής, Δημήτρης Γκέτσις, Αναστασία Δούκα, Πέτρος Ευσταθιάδης, Ελένη Ζερβού, Εύη Καλογηροπούλου, Ειρήνη Μίγα, Μαργαρίτα Μποφιλίου, Ηλίας Παπαηλιάκης, Βαλίνια Σβορώνου, Θοδωρής Σταματογιάννης, Νίκος Τρανός, Hypercomf, Theo Michael , Filippos Telesto

Εγκαίνια: 10.09.2020, 11:00
Διάρκεια έκθεσης: 10.09.2020-17.10.2020

Τρίτη-Παρασκευή: 11:00-19:00
Σάββατο: 11:00-17:00

Είσοδος: Δωρεάν

Μπορεί να σκεφτεί κανείς ένα μέλλον συνδεσιμότητας πέρα από την επιτήρηση και με περιορισμένες τις επιπτώσεις των τεχνολογικών υποδομών στο φυσικό περιβάλλον; Είναι δυνατό να αποκατασταθούν οι δεσμοί ανθρώπινων και μη ανθρώπινων κόσμων στον πλανήτη; Μπορούν τα φυτά, ως οργανισμοί στους οποίους βασίζεται η ίδια η ζωή, να συνεισφέρουν στη δημιουργία και στην υιοθέτηση νέων πρακτικών για τη διαμεσολαβημένη από την τεχνολογία καθημερινότητα; O Κήπος Δεδομένων της Κυριακής Γονή (SNF ARTWORKS Fellow 2019) διερευνά τα ερωτήματα αυτά μέσα από την αφήγηση μιας μυθοπλασίας που περιέχει πραγματικά στοιχεία.

Η νέα πολυμεσική εγκατάσταση της διεθνώς ανερχόμενης εικαστικού, που είχε προγραμματιστεί αρχικά για τον Μάρτιο του 2020, στήνεται στον Εκθεσιακό Χώρο της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και είναι επισκέψιμη μέσα από μια εικονική ξενάγηση από τις 9 έως τις 20 Σεπτεμβρίου στο onassis.org. Επίσης, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση συμμετέχει με τον Κήπο Δεδομένων στο πιο σημαντικό φεστιβάλ ψηφιακών μέσων διεθνώς, Ars Electronica 2020 “In Kepler’s Garden”, που πραγματοποιείται διαδικτυακά από τις 9 έως τις 13 Σεπτεμβρίου 2020.

Αφετηρία του έργου αποτελούν πρόσφατες επιστημονικές έρευνες αναφορικά με τη δυνατότητα αποθήκευσης δεδομένων στο DNA ζωντανών οργανισμών, καθώς και οι προκλήσεις και τα ηθικά ζητήματα που συγχρόνως τίθενται. Η εικαστικός καλεί το κοινό να φανταστεί ένα δίκτυο φυτών στον βράχο της Ακρόπολης, μέσα στο οποίο διακινείται και αποθηκεύεται ψηφιακή πληροφορία. Το δίκτυο προστατεύεται από μια κοινότητα χρηστών που διατηρούν έτσι την αυτοδιάθεση των δεδομένων τους. Καθώς ο χώρος αποθήκευσης περνά από το «νέφος» (cloud) στη γη και ο έλεγχος από τις εταιρείες στους χρήστες, ο κύκλος ζωής των δεδομένων ακολουθεί τον αντίστοιχο του φυτού και δημιουργείται μια σχέση αλληλεξάρτησης και φροντίδας. Σε έναν ιδιόμορφο κήπο, οι χρήστες γίνονται κηπουροί των φυτών και τα φυτά, με τη σειρά τους, κηπουροί της αποθηκευμένης πληροφορίας.
Η ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα από σχέδια, εκτυπώσεις, βίντεο, ηχητικά κομμάτια και συνεντεύξεις με επιστήμονες από τα αντίστοιχα πεδία και φανερώνει τις συνδέσεις ψηφιακής μνήμης και κλιματικής κρίσης, διερευνώντας πιθανές διεξόδους και στρατηγικές αντίστασης. Ο «Κήπος Δεδομένων» υπενθυμίζει την άρρηκτη και θεμελιώδη σχέση μεταξύ πολιτισμού και φύσης, ενώ αφήνει το κοινό να αναλογιστεί τα όρια της ανθρώπινης παρέμβασης και δράσης στο περιβάλλον.

Όπως αναφέρει η επιμελήτρια τέχνης και συγγραφέας Δάφνη Δραγώνα, στο κείμενο της με τίτλο «Από το Νέφος στη Γη»: «Η Κυριακή Γονή, στο έργο της Κήπος Δεδομένων, σκοπίμως εμπλέκει στοιχεία μυθοπλασίας και πραγματικά. Η χρήση ενός υποθετικού σεναρίου και η οικειοποίηση στοιχείων από ένα επιστημονικό πεδίο που τώρα αναπτύσσεται προσφέρουν το έδαφος για να αναλογιστεί το κοινό ερωτήματα και τυχόν αλλαγές που θα μπορούσε να φέρει η αξιοποίηση του DNA ως χώρου αποθήκευσης δεδομένων. Η δημιουργία, για παράδειγμα, των νέων αυτών διαγονικών οργανισμών δεν είναι άμοιρη ζητημάτων ηθικής. Μια νέα συνθήκη, όπου τα φυτά γίνονται ταυτόχρονα αντιληπτά ως υποδομές, ενέχει τον κίνδυνο μιας νέας μορφής εργαλειοποίησης της φύσης. Η εμφάνιση μιας νέας κατηγορίας “έμβιων” υποδομών ενδέχεται να γίνει αντικείμενο διεκδικήσεων σε ό,τι αφορά τον έλεγχο και την ιδιοκτησία τους. Η ιστορία του έργου, ωστόσο, δεν έχει στόχο να κατονομάσει τα πιθανά ζητήματα ή να κινδυνολογήσει. Αντίθετα, η έμφαση φαίνεται να δίνεται στην υπενθύμιση της άρρηκτης σχέσης πολιτισμού και φύσης και στην ενεργοποίηση ενός διαλόγου για τον χαρακτήρα και τα όρια της ανθρώπινης παρέμβασης και δραστηριότητας. Συσχετίζοντας τις αρχιτεκτονικές των τεχνολογικών δικτύων με τα δίκτυα της φύσης, καθώς και την ευφυΐα και τις στρατηγικές μιας κοινότητας χρηστών με αυτές ενός πληθυσμού μικρών φυτών, το έργο ανοίγεται προς μια συζήτηση που αφορά ετεραρχίες, πολυγλωσσικότητες, αλλά και τη συμβιοπολιτική. Φανερώνοντας τις συνδέσεις ψηφιακής μνήμης και κλιματικής κρίσης, ο Κήπος Δεδομένων αναφέρεται σε αλλαγές που είναι εφικτές πριν την περαιτέρω μηχάνευση της φύσης, μαθαίνοντας από αυτή.»

Συντελεστές
Σύλληψη, Σχεδιασμός & Εκτέλεση: Κυριακή Γονή
Συντονισμός: Προδρόμος Τσιαβός, Ηρακλής Παπαθεοδώρου
Οργάνωση Παραγωγής: Ιωάννα Μαργαρίτη
Εκτέλεση Παραγωγής: Ειρηλένα Τσάμη
Ανάθεση & Παραγωγή: Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

Κάμερα: Άλεξ Δημητριάδης
Ηχογράφηση φωνής: Νίκος Κωνσταντίνου
Εισαγωγικό κείμενο: Δάφνη Δραγώνα
AR προγραμματισμός: Γιώργος Καΐρης (enneas.gr)
Εκτέλεση τρισδιάστατου μοντέλου: Αντώνης Καλαγκάτσης
Μουσική: Βασούλα Δελλή & Ρούλα Τσέρνου
Μουσική εκτέλεση: Φωνητικό σύνολο «Πλειάδες»
Ηχογράφηση & πολυκάναλη ηχητική εγκατάσταση: Άρης Ντελήθεος
Σύμβουλος φωτισμού: Danilof light + visual perception
Μετάφραση κείμενων & υποτιτλισμός: Yourtranslator
Στούντιο ηχογράφησης: Tone Studio Athens
Στούντιο εκτύπωσης σε ύφασμα: Textum Digital
Στούντιο εκτύπωσης σε αρχειακό χαρτί: Filmora Photolab
Πλαίσια επιτοιχίων: Νίκος Σδράλης

Στην εγκατάσταση συμπεριλαμβάνονται συνομιλίες με τους:
Mél Hogan: Διευθύντρια του Εργαστηρίου Μέσων για Περιβαλλοντικά θέματα και Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Κινηματογράφου (CMF), στο Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι (Καναδάς)
Karin Fister: Γιατρός, Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Μάριμπορ (Σλοβενία)
Λάμπρος Τσούνης: Περιβαλλοντολόγος – Ωκεανογράφος, MSc, Υποψήφιος Διδάκτορας του Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πανεπιστήμιου Πατρών
Edward Perello: Σύμβουλος βιοασφάλειας, επενδυτής στην αγροτική βιοτεχνολογία, Λονδίνο (Ηνωμένο Βασίλειο)

Δείτε το live virtual tour και τη συζήτηση με την Κυριακή Γονή στις 9 Σεπτεμβρίου στις 18:00 στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube: https://youtu.be/1T8UaQnOVtI

Διαβάστε περισσότερα για την έκθεση στο λινκ: https://www.onassis.org/el/whats-on/data-garden

ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ