Συντάκτης: gourgourini

Στην έκθεση Works on Paper 1972 – 2020 παρουσιάζονται έργα, πάνω σε χαρτί, παλαιών και νέων καλλιτεχνών που έχουν συνεργαστεί με την γκαλερί Bernier/Eliades από το 1972 έως και σήμερα.

Συμμετέχει ο Αλέξανδρος Τζάννης (Fellow 2019) με μια σειρά έργων με τίτλο ‘Blue Black Layers Over the White Cities’, η οποία ξεκίνησε το 2015 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Αφορά χαρτογραφήσεις περιοχών από πόλεις, λεπτομερειών ή σημείων από αυτές. Είναι σχέδια με μελάνια και στυλό, μαύρου και μπλε χρώματος που καλύπτουν με πολλά στρώματα τη λευκή επιφάνεια του χαρτιού, κάνοντας με τον τρόπο αυτό μία μεταφορά με τα στρώματα μελαγχολίας και σκοταδιού που καλύπτουν τις πόλεις.

Συμμετέχουν: Aλέξης Aκριθάκης, Stephen Antonakos, Delia Brown, Michael Buthe, Paolo Colombo, Διονύσης Kαβαλλιεράτος, Γιάννης Kουνέλλης, William Kentridge, Richard Long, Valérie Mannaerts, Brice Marden, Marisa Merz, Mario Merz, Annette Messager, Juan Muñoz, Nίκος Ναυρίδης, Tony Oursler, Raymond Pettibon, Jon Pylypchuk, Daniel Richter, Jim Shaw, Χριστιάνα Σούλου, Aλέξανδρος Tζάννης, Kara Walker, Lawrence Weiner, Sue Williams, Robert Wilson, Gilberto Zorio.

Είναι το α-τύχημα μία μεταβλητή ικανή να ανατρέψει όλη μας τη ζωή;

Tρεις Fellows – η Εύη Καλογεροπούλου, η Εύα Παπαμαργαρίτη και η Βαλίνια Σβορώνου – συμμετέχουν σε μία έκθεση στο Grace που εξετάζει την άλλη πλευρά του ατυχήματος, μέσα από το πρίσμα της σύγχρονης νεοματιριαλιστικής ατζέντας και της ποπ κουλτούρας. Στην έκθεση Cra(u)sh. Or How You Made Me Kiss The Pavement. παρουσιάζεται η άλλη πλευρά των μοιραίων συστατικών: ο δρόμος, η πορεία, το όχημα, η αναμέτρηση, η μετωπική σύνθλιψη. Με βλέμμα σκοπτικό και σε πλαίσιο συνενοχής, δώδεκα νέοι εικαστικοί περιεργάζονται εκτροχιασμούς και πληγές, απομονώνουν και ανακατασκευάζουν τη συνάντηση υλικού και σάρκας, την καθολική σύνδεση μηχανής, τοπίου και ανθρώπου ως την απόλυτη αναπαραγωγή οργανικού και ανόργανου κόσμου.

Με αναφορά το ομότιτλο λογοτεχνικό έργο του J.G.Ballard της δεκαετίας του ‘70 και την εισαγωγή της σκέψης μιας φετιχιστικής ερωτικής επιθυμίας που εγείρεται από το τροχαίο ατύχημα, στο Cra(u)sh αναμετρώνται το σώμα ως ανατομία και σημείο με το συναίσθημα και τον ανόργανο κόσμο. Το ίχνος του ατυχήματος στο σώμα, η πληγή, μεταμορφώνεται σε στόμα ή κόλπο αποκαλύπτοντας μία αγάπη για το ανόργανο. Την ίδια στιγμή, ο χώρος της έκθεσης αποτυπώνει τη σκηνή του ατυχήματος.

Οι δώδεκα καλλιτέχνες αποκαλύπτουν μία διαφορετική πτυχή του Crash (σύγκρουσης) και Crush (“καψούρας”) μέσα από διαφορετικά mediums και πρακτικές. Τα έργα περιλαμβάνουν “στρεβλώσεις” (bending) εικόνων της αυτοκινηστικής κληρονομιάς, αναγνώσεις της γενεαλογίας των ερωτικών συμβόλων, εξαντλητικές δοκιμές της υλικότητας (hard/soft materiality), επιτελεστικές αναγωγές του συγκρουσιακού, τεχνο-βιο-φιλικές μελέτες στο υβριδικό σώμα και docu-fictive αναδιατυπώσεις αρχειακού υλικού.

Who’s next to cra(u)sh?

Καλλιτέχνες:
Μαρίνα Βελησιώτη, Ίρια Βρεττού, Φαίδων Γιαλής, Κωνσταντίνος Γιώτης, Χρήστος Δεληδήμος, Εύη Καλογεροπούλου, Βύρων Καλομαμάς, Ορέστης Κάραλης, Κωνσταντίνος Λιανός, Εύα Παπαμαργαρίτη, Βαλίνια Σβορώνου, Μάριος Σταμάτης.

Επιμέλεια: Βασιλική-Μαρία Πλαβού.

Διάρκεια Έκθεσης: 14 Φεβρουαρίου – 08 Μαρτίου.
Εγκαίνια: 14 Φεβρουαρίου, 20:00.

H Iωάννα Παρασκευοπούλου και η Ευτυχία Στεφάνου (Fellows 2019) συμμετέχουν στην performance Bodies and Structure της χορογράφου Alexandra Waierstall.

Οργανισμοί και οι δομές ξεδιπλώνονται ακούραστα, επαναστατικά, και ταυτόχρονα με έναν εύθραυστο και φευγαλέο τρόπο σε μια χορογραφική διαδικασία που περιλαμβάνει έναν έως δέκα χορευτές και το Arena (1997) της Rita McBride. Στιγμές της σχέσης και της επικοινωνίας μεταξύ των ταυτοτήτων αναδύονται και διαλύονται, γίνονται ορατές, ενώ άλλες παραμένουν αόρατες, διαπραγματεύοντας έτσι τις πολλαπλές προκλήσεις που είναι εγγενείς σε όλα τα συστήματα και τις ειδικές δομές τους.

Σύλληψη & χορογραφία
Alexandra Waierstall

Ερμηνείες & προσωπικό Dessau 2020
Olivia Ancona, Damien Fournier, Harry Koushos, Bandi Meszerics, Luke Murphy, Ioanna Paraskevopoulou, Eftychia Stefanou, Karolina Szymura, Adonis Vais, Ying Yun Chen

Mε τη χρηματοδότηση των:
Ministry of Culture and Science of the State of North Rhine-Westphalia, Cultural Office of the State Capitol Düsseldorf, Fonds Darstellende Künste from funds of the Federal Government Commissioner for Culture and Media, Kunststiftung NRW. With the support of: Mannheim Art Gallery

Η Εύη Καλογηροπούλου (Fellow 2019) παρουσιάζει έργα γλυπτικής και κινούμενη εικόνας, εξετάζοντας τις σχέσεις ανάμεσα στη μυθολογία, τις πατριαρχικές κοινωνικές δομές και τις έννοιες της θηλυκότητας στην πρώτη της ατομική της έκθεση με τίτλο Delirous Athens στη Γερμανία.

Η Εύη Καλογηροπούλου ασχολείται με τις αρχαίες φεμινιστικές έννοιες και τους μύθους που σχετίζονται με το γυναικείο σώμα. Πώς έχουν γίνει αντιληπτές στο παρελθόν και πώς εκπροσωπούνται στη σημερινή κοινωνία; Μπορούν να προκύψουν νέες πολιτισμικές ταυτότητες μέσα από τη χειραφέτηση του γυναικείου σώματος στο πλαίσιο των τεχνικών εξελίξεων;

Στην εξέταση των μετα-φεμινιστικών θεωριών, η καλλιτέχνης δεν αμφισβητεί μόνο την πατριαρχική ιστοριογραφία, αλλά προτάσσει και την άποψη της απέναντι σε μια κερδοσκοπική και αμφισβητούμενη συνέχεια των αρχαίων μύθων.

Επιμελήτρια: Lotte Puschmann

Ο Τζώρτζης Γρηγοράκης (Fellow 2018) απέσπασε βραβείο για την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία με τίτλο “Digger” από τη Διεθνή Ένωση Κινηματογραφιστών Τέχνης στην 70ή  Berlinale. Η ταινία έκανε  παγκόσμια πρεμιέρα στο 70ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, στις 24 Φεβρουαρίου 2020.

Το “Digger” είναι ένα σύγχρονο γουέστερν, η ιστορία ενός άντρα που ζει και δουλεύει μόνος σε ένα κτήμα στη μέση ενός ορεινού δάσους. Τα τελευταία χρόνια παλεύει με έναν εχθρό που διαταράσσει την πλούσια άγρια φύση στο βουνό, επεκτείνεται επιθετικά και απειλεί τον ίδιο και την περιουσία του. Η μεγαλύτερη απειλή όμως έρχεται με την ξαφνική επιστροφή του γιου του μετά από 20 χρόνια. Με φόντο μια κοινωνία σε ατμόσφαιρα εμφυλίου, οι δύο άνδρες συγκρούονται μετωπικά, με τη φύση γύρω τους ως τον μόνο παρατηρητή, που τελικά δίνει την πιο απρόσμενη λύση.

Ο Τζώρτζης Γρηγοράκης σπούδασε Κοινωνική Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Sussex, στην Αγγλία και στη συνέχεια ολοκλήρωσε ένα ΜΑ στη Σκηνοθεσία Μυθοπλασίας στο National Film and Television School (NFTS) στο Λονδίνο. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει 8 μικρού μήκους ταινίες, οι οποίες έχουν προβληθεί και διαγωνιστεί σε πάνω από 100 διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ αποσπώντας τουλάχιστον 20 βραβεία. Έχουν επίσης προβληθεί σε τηλεοπτικά δίκτυα και έχουν βρει διανομή σε κινηματογραφικές αίθουσες και VOD. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του με τίτλο ”Digger” είναι μια παραγωγή της Haos Film, και συμπαραγωγή με τη γαλλική Le Bureau και τη γερμανική Match Factory.

More info:  https://www.berlinale.de/en/programme/programme/detail.html?film_id=202004783

http://www.georgisgrigorakis.com/

Η Fellow 2019 Αγγελική Μπόζου σχεδιάζει παραστάσεις ζωντανού σινεμά και καλλιτεχνικά εργαστήρια για παιδιά με έμπνευση το έργο του Πάμπλο Πικάσο στο Κέντρο Πολιτισμόυ Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ).

Το κινητό σινεμά Vlefaro live cinema παρουσιάζει πρωτότυπες παραγωγές με θέμα τη ζωή και το έργο του Πάμπλο Πικάσο μέσα από μια σειρά παραστάσεων και καλλιτεχνικών εργαστηρίων, που βασίζονται στη λογική της χειροποίητης κινούμενης εικόνας και των χάρτινων μηχανισμών που παράγουν επαναλαμβανόμενη κίνηση.

Στο πρώτο μέρος της συνάντησης, τα παιδιά και οι συνοδοί τους παρακολουθούν προβολές, κατά τις οποίες εικόνες ζωγραφίζονται και συντίθενται μπροστά στα μάτια τους, συνοδεία ζωντανής μουσικής. Έπειτα, συμμετέχουν σε ένα καλλιτεχνικό εργαστήρι εικόνας και ήχου, στο οποίο επεξεργάζονται με δημιουργικό τρόπο το υλικό που παρακολούθησαν στην προβολή.

ΠΑΙΔΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
Σάββατο 08/02, 11.00-12.30
Σημείο συνάντησης: Υποδοχή ΕΒΕ (Μακέτα)
Για παιδιά 7-11 ετών και τους/τις συνοδούς τους
Έως 15 παιδιά και 15 συνοδοί
Ελεύθερη είσοδος με ηλεκτρονική προεγγραφή

ΜΟΥΣΙΚΑ ΚΟΛΑΖ
Σάββατο 15/02, 11.00-12.30
Για παιδιά 3-6 ετών και τους/τις συνοδούς τους
Έως 15 παιδιά και 15 συνοδοί
Ελεύθερη είσοδος με ηλεκτρονική προεγγραφή

Σχεδιασμός-Εικόνες: Αγγελική Μπόζου
Ζωντανή μουσική: Θάνος Κοσμίδης

H βραβευμένη ταινία της Fellow 2019 Ρηνιώς Δραγασάκη προβάλλεται από τις 30 Ιανουαρίου αποκλειστικά στο Άστορ. 

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Ρηνιώς Δραγασάκη με την Μαρία Κίτσου στον πρώτο της πρωταγωνιστικό κινηματογραφικό ρόλο. Μια feel – good ταινία ενηλικίωσης, μια τρυφερή γυναικεία ματιά στη μοναξιά, την ευτυχία και όλα τα ενδιάμεσα. Μια ιστορία για τις «καραμέλες που έσκαγαν στο στόμα αλλά με τα χρόνια έγιναν τερηδόνα»!

Μετά την παγκόσμια  πρεμιέρα της στο Fantastic Fest του Τέξας και τις διακρίσεις στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης – Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη και Βραβείο του ελληνικού τμήματος του WIFT (Women in Film & Television) – το Cosmic Candy  έρχεται από 30 Ιανουαρίου αποκλειστικά στον κινηματογράφο Άστορ για μια εβδομάδα γεμάτη events & εκπλήξεις.

Την Παρασκευή 31/1 στις 20:00 θα γίνει παρουσιάση και συζήτηση της ταινίας με την σκηνοθλετη Ρηνιώ Δραγασάκη και τις δύο πρωταγωνίστριες Μαρία Κίτσου & Μάγια Πιπερά.

Το Σάββατο 1/2 μετά την βραδυνή προβολή θα ακολουθήσει ΠΑΡΤΥ με DJs τον BLUE LAGOON (Κορμοράνος) & FELIZOL.

Σύνοψη: Η Άννα, μια μοναχική και ιδιόρρυθμη ταμίας σουπερμάρκετ αναγκάζεται να πάρει υπό την προστασία της το δεκάχρονο κορίτσι του διπλανού διαμερίσματος, ύστερα από την μυστηριώδη εξαφάνιση του πατέρα του. Την ίδια στιγμή διαπραγματεύεται την πιθανή της απόλυση και ένα ρομαντικό ειδύλλιο για πρώτη φορά στη ζωή της. Και όλα αυτά υπό την επήρεια υπερβολικής ποσότητας Κόσμικ Κάντυ, της καραμέλας που σκάει στο στόμα.

Σημείωμα σκηνοθέτη: To Cosmic Candy είναι μια ταινία για τις καραμέλες που έσκαγαν στο στόμα αλλά με τα χρόνια έγιναν τερηδόνα, για τα ξεχασμένα κάπου παιδιά και τους μόνιμα χαλασμένους ενήλικες. Για όλα αυτά δηλαδή που δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε. Για την κάθε εμμονή, την κάθε αλλαγή, την κάθε απώλεια.  Για τον Τζον Χιουζ όταν και όπου συναντάει τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ. 

Γι’ αυτήν την κοσμική μάζα που ενώνει το παρελθόν με το μέλλον.

Trailer : https://vimeo.com/360078196

Μια παραγωγή των: Βlonde, Εx Νihilo, Faliro House, ΕΚΚ, ΕΡΤ
Διανομή: Weirdwave 

Η Καρολίνα Κρασούλη (Fellow 2019)  δημιούργησε μια νέα παραγωγή για τη βιτρίνα του frac île-de-france, εμπνευσμένη από αντικείμενα που συσχετίζονται με τη διάδοση ενός μηνύματος. Φύλλα από χαρτί, φάκελοι και λέξεις δημιουργούν διαφορετικούς χώρους, κάνοντας ένα παιχνίδι γύρω από την εμφάνιση διαφορετικών μηνυμάτων προορισμένων τόσο σε έναν παραλήπτη όσο και περισσότερους. Η πρόθεση του ξεδιπλώματος συσχετίζεται με την πράξη της απόκρυψης.

Κάθε μήνα, το “Window Display” του frac île-de-france φιλοξενεί ένα νέα εικαστικό project που συσχετίζεται με την τρέχουσα έκθεση, τις συλλογές και τα εκπαδευτικά προγράμματά του.

https://www.fraciledefrance.com/karolina-krasouli/?lang=en

H Fellow 2019 Βαλίνια Σβορώνου παρουσιάζει το νέο της έργο – ENDYMION / Κεφάλαιο 1: Μερική Έκλειψη Σελήνης . Το έργο αποτελεί την πρώτη αφηγηματική ενότητα της εφαρμογής επαυξημένης πραγματικότητας, σχεδιασμένης από την καλλιτέχνιδα. Μία εφαρμογή αστρονομίας-stargazing, πλατφόρμα για την αφήγηση μιας ιστορίας που αποκαλύπτεται παράλληλα με ουράνια γεγονότα του νέου έτους, ξεκινώντας με τη μερική σεληνιακή έκλειψη στις 10 Ιανουαρίου 2020. Η εφαρμογή ενημερώνεται από διάφορες έννοιες γύρω από την κατασκευή μύθων που περιβάλλουν το ζωδιακό κύκλο, τους αστερισμούς και τη χρησιμότητά τους ως μέσο πλοήγησης κατά τη διάρκεια των αιώνων.

Η αφήγηση της εφαρμογής παίρνει τον αρχαίο ελληνικό μύθο του Ενδυμίωνα ως σημείο εκκίνησης για να διερευνήσει τον αντίκτυπο των ιδεών του ρομαντισμού για τη σχέση ανατολής και δύσης στην κατασκευή αντιλήψεων για το σύγχρονο κόσμο. Η εικαστικός χρησιμοποιεί τα εργαλεία της αστρονομίας δημιουργώντας ένα κόμβο όπου μυθολογίες πέρα από χρονικά και γεωγραφικά όρια συνομιλούν με την επιστημονική παρατήρηση. Στη σταδιακή αποκάλυψη της ιστορίας μέσω της ψηφιακής εφαρμογής, ο μύθος του Ενδυμίωνα αφομοιώνει τις ανατροπές πλοκής των ρωμαϊκών χρόνων, τις ρομαντικές αναγνώσεις του αλλά και τις οικειοποιήσεις της pop κουλτούρας.

Η Σβορώνου δανείζεται φόρμες, αισθητικές αναφορές, μεθόδους αφήγησης και παρουσιάζει διάφορα στρώματα δράσης. Το έργο αποκτά υπόσταση τόσο ψηφιακή όσο και υλική με τη μορφή γλυπτικών εγκαταστάσεων και τυπωμάτων. Ως πορώδης μεμβράνη, μεταξύ υλικού, ψηφιακού και ενσώματου, επιτρέπει τη ροή διάφορων ιστοριών, εξερευνώντας τα όριά τους, τροφοδοτώντας με νέα στοιχεία, ανατρέποντας την κατάληξή τους. Οι μύθοι που εκκινούν από το ζωδιακό κύκλο γίνονται κατανοητοί εδώ ως σχέδια διαφυγής, περισπασμοί και περιπλανήσεις μέσα και πέρα από το μουσείο, την καταγραφή, παρατήρηση, τη φαντασία και την ονειροπόληση. Η Σβορώνου συνδέει αντιφατικά περιεχόμενα σε κάτι νέο, προτείνοντας ένα είδος διαισθητικής ανάγνωσης-πλοήγησης.

Θέτει μια σειρά ερωτημάτων για τις ορθόδοξες αναγνώσεις της επιστήμης, της ιστορίας και του κόσμου της τέχνης. Μέσω της μυθολογικής σύνδεσης Ενδυμίωνα – Σελήνης επικεντρώνεται στις σχέσεις εξουσίας παρατηρητή και παρατηρούμενου, υποκειμένου και αντικειμένου, στην έμφυλη διάσταση του βλέμματος, θέλοντας να διαπραγματευτεί τη σταθερότητα των τελευταίων.

Η Σβορώνου, προσπαθεί να ξανασκεφτεί τις πολιτικές δυνατότητες της καλλιτεχνικής οικειοποίησης στα όρια του μουσείου. Πως μπορεί κανείς να θέσει υπο αμφισβήτηση τις κυρίαρχες αφηγήσεις, να αναδείξει την προβληματική φυσικοποίηση τους και να δώσει χώρο σε πολλαπλές φωνές να ακουστούν; Η γλώσσα, η αναπαράσταση και ο χώρος δράσης γίνονται εργαλείο και στόχος – μέσο αναστοχασμού στους τρόπους που οι ιστορίες κατασκευάζονται, εκτίθενται και καταναλώνονται.

Εγκαίνια: 10 Ιανουαρίου, 19:30-22:00
Διάρκεια: 10-17 Ιανουαρίου 2020
Digital Production: Αίας Κόκκαλης
Επιμέλεια: Πάνος Γιαννικόπουλος

KYPSELIAN SALON, μια ομαδική έκθεση με Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες στο Snehta λίγο πριν το κλείσιμο της χρονιάς.

Διακεκριμένοι εικαστικοί θα παρουσιάσουν το έργο τους σε μια έκθεση που παίρνει τη μορφή ενός συλλογικού project, μιας αποτύπωσης και ενός διαλόγου της καλλιτεχνικής δημιουργίας και πρακτικής στην πόλη. Το Snehta γίνεται για δέκα ημέρες ένα σύγχρονο salon με ζωγραφικά έργα, κολάζ, γλυπτά, κατασκευές, μικρογλυπτά, εκδόσεις και αντικείμενα 60 σύγχρονων καλλιτεχνών. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα είναι μια ευκαιρία συνεύρεσης αλλά και συνύπαρξης διαφορετικών εγχειρημάτων και καλλιτεχνικών τοποθετήσεων.

Συμμετέχουν οι Fellows: Αύγουστος Βεϊνόγλου, Εριφύλη Βενέρη, Πάνος Προφήτης, Στεφανία Στρούζα.

Η θρυλική Rebound ανοίγει τις πόρτες της στην Πλατεία Αμερικής σε εννιά σύγχρονους καλλιτέχνες, έξι από τους οποίους είναι SNF ARTWORKS Fellows. Απογυμνωμένος από μουσική, ο ατμοσφαιρικός υπόγειος χώρος της μετατρέπεται για μια μόνο βραδιά σε σκηνικό δράσης για εικαστικές παρεμβάσεις με τη μορφή performance, βίντεο, γλυπτικής και εγκατάστασης.

It moves and it shouts. In my head. Shhhhhhhhh, γράφει ο Guillaume Dustan [1965 – 2005], ο οποίος εξερεύνησε λογοτεχνικά και παράλληλα βιωματικά τον ηδονισμό και τη νυχτερινή διασκέδαση, πολιτικοποιώντας την επιθυμία και την έκσταση, προτείνοντας την ατελείωτη επανάληψη μιας κατάστασης εορταστικής έντασης.

Η έκθεση IT MOVES AND IT SHOUTS θέλει να μιλήσει για την εν-συναίσθηση, τη διάχυση πέρα από τον εαυτό, το να γίνεσαι ένας χορός σκέψεων/σωμάτων προς ένα πολιτικό σώμα. Εξερευνά νέους τρόπους να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο στο συγκείμενο της γνώσης που είναι κοινωνικά τοποθετημένη, θέτοντας παράλληλα σε μόνιμη κίνηση τις ιδέες που ορίζουν την προοπτική μας: ένα παιχνίδι διάλυσης των οριοθετημένων σωματικών-γεωγραφικών συνόρων και του διαχωρισμού μεταξύ ψηφιακού – υλικού και ενσώματου. Περιηγούμαστε σε αυτό τον κόσμο μέσα από την επιθυμία και την ευχαρίστηση, αμφισβητώντας συγχρόνως τις διάφορες ιεραρχίες τους. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν σκέφτονται μαζί την τάξη, τη φυλή, το φύλο και τη σεξουαλικότητα, την ικανότητα και την ασθένεια, και προτείνουν νέες οικολογίες ύπαρξης.

Η έκθεση συγκεντρώνει έργα από τους Δημήτρη Ντοκατζή, Βιργινία Μαστρογιαννάκη (Fellow 2019), Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη, Μαρίνα Ξενοφώντος, Εύα Παπαμαργαρίτη (Fellow 2019), Θεόδουλο Πολυβίου & Kiss the Architect, Κοραλία Στεργίδη, Λεόντιο Τουμπούρη, Kyle Dunn και Spyros Rennt.

Επιμέλεια: Πάνος Γιαννικόπουλος

Haus N Athen, Καΐρη 6, Μοναστηράκι
Εγκαίνια: 5 Δεκεμβρίου 20:00
Διάρκεια: 5 Δεκεμβρίου 2019 – 5 Ιανουαρίου 2020
Παρασκευή-Σάββατο: 16:00-20:00

Η Akwa Ibom ανοίγει στον κοινό με την  έκθεση της “Δεσμοί κάποιας έντασης” . Πρόκειται για  μια ασυνήθης ομαδική παρουσίαση που περιλαμβάνει μια νέα ταινία δύο μερών της Rosalind Nashashibi και έξι πίνακες του νεοϊδρυθέντος ΝΒΑ (Agency of New Way). Το ΝΒΑ είναι μια συνεργασία ανάμεσα στους Nick Bastis, Liudvikas Buklys, Gintaras Didžiapetris, Dalia Dūdenaitė, Ona Kvintaitė και Elena Narbutaitė. Αυτή είναι η δεύτερη φορά που το έργο τους θα προβληθεί δημόσια. Η πρώτη παρουσίαση της δουλειάς τους με τίτλο “Giant” έλαβε χώρο στην Kunstverein Langenhagen της Γερμανίας το 2019, αποτελούμενη από δύο τοιχογραφίες.

Εμπνευσμένη από την ιστορία “The Shobies’ Story” της Ursula K. Le Guin, η οποία αφηγείται την ιστορία των πρώτων ταξιδιωτών του χωροχρόνου με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός, η ταινία εξετάζει πώς μπορούμε να παραμείνουμε συνδεδεμένοι με τους άλλους εκτός γραμμικού χρόνου, εκεί που η γλώσσα, και επομένως και η επικοινωνία, καταρρέουν. Η ταινία προσεγγίζει την αγάπη – “την γενική αγάπη, όχι μόνο την προσωπική” όπως λέει η Έλενα – ως μία βαθύτερη επικοινωνία και ως έναν δεσμό που δημιουργείται μέσα από τον συγχρονισμό. Η Nashashibi ακολούθησε το “I Ching”, ένα αρχαίο εγχειρίδιο Κινεζικής μαντείας για να διαμορφώσει την παραγωγή της ταινίας αλλά και για να δώσει τίτλους στα δύο της μέρη. Το αποτέλεσμα είναι μια ιδιόμορφη ταινία επιστημονικής φαντασίας που θυμίζει συνεργατική “αυτο-μυθοπλασία”.

Η Rosalind Nashashibi είναι καλλιτέχνις με έδρα το Λονδίνο που ασχολείται με το σινεμά και τη ζωγραφική. Πρόσφατες εκθέσεις της έγιναν στο Witte de With στο Ρότερνταμ το 2018, στο Secession στην Βιέννη και στο CAAC Sevilla το 2019. Επί του παρόντος, η Nashashibi είναι artist-in-residence στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου. Υπήρξε υποψήφια του βραβείου Turner το 2017 και η δουλειά της συμπεριλήφθηκε στη Documenta 14, στη Manifesta 7, στη Σκανδιναβική Triennaal και στη μπιενάλε της Sharjah 10 και κέρδισε το βραβείο Beck’s Futures το 2003. Είναι καθηγήτρια τέχνης στο Πανεπιστήμιο Goldsmiths στο Λονδίνο, και είναι μέρος του διδύμου Nashashibi / Skaer με την καλλιτέχνιδα Lucy Skaer.

Το NBA (Agency of New Way) είναι μια ομάδα που παράγει έργα τέχνης και εκθέσεις. Στην συγκεκριμένη έκθεση παρουσιάζονται πίνακες του ΝΒΑ που έγιναν από τους Nick Bastis, Liudvikas Buklys, Gintaras Didžiapetris, Dalia Dūdenaitė, Ona Kvintaitė και Elena Narbutaitė.

Συμμετέχουν: Rosalind Nashashibi, NBA (Agency of New Way): Nick Bastis, Liudvikas Buklys, Gintaras Didžiapetris, Dalia Dūdenaitė, Ona Kvintaitė και Elena Narbutaitė

Εγκαίνια: Tρίτη 3 Δεκεμβρίου, 19.00
Διάρκεια έκθεσης: 11 Δεκεμβρίου 2019 – 14 Φεβρουαρίου 2020

https://akwaibomathens.org/

H έκθεση Gone today, here tomorrow με πρόταση και επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Εύας Βασλαματζή (Fellow 2019) είναι η πρώτη έκθεση της σειράς εκθέσεων με τίτλο Επί το έργον, μια πρωτοβουλία του annexM, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Άννας Καφέτση, που έχει ως στόχο να δώσει βήμα έκφρασης σε νέους, ανερχόμενους επιμελητές σύγχρονης τέχνης.

Στην έκθεση συμμετέχουν με βιντεοπροβολές και εγκαταστάσεις πέντε καλλιτέχνες, Έλληνες και ξένοι, οι οποίοι στρέφουν το βλέμμα τους στον πυρήνα του εκθεσιακού χώρου και επαναπροσδιορίζουν την σχέση θεατή-έργου.

Ο εκθεσιακός χώρος, εκεί που τα έργα τέχνης βρίσκουν συχνά τον τελικό τους προορισμό, είναι ένας κατ’ εξοχήν μυστήριος χώρος, διαφορετικός από άλλους. Είτε διατηρεί εμφανή στοιχεία που μαρτυρούν την υλικότητα του, είτε  μετατρέπεται σε ένα λευκό άδειο κέλυφος, ο εκθεσιακός χώρος μεταβάλλεται συνεχώς, χωρίς να έχει μια αποκλειστική ταυτότητα. Μέσα από υποθέσεις, πειράματα και ερευνητικές πρακτικές οι καλλιτέχνες εξερευνούν αυτή την ιδιαίτερη επικράτεια, τις σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα σε αυτή, καθώς και τους αόρατους υποκινητικούς μηχανισμούς που δεν γίνονται άμεσα αντιληπτοί. Η έκθεση έχει ως στόχο να συγχρονίσει αυτές τις πρακτικές αναδεικνύοντας την μοναδικότητα της καθεμίας, κυρίως μέσα από ασαφείς συνέργειες και λιγότερο γύρω από μια κοινή θεματική.

Συμμετέχουν οι: Mαρία Θεοδωράκη, Marcos Lutyens, Basim Magdy, Κοσμάς Νικολάου (Fellow 2018), Μαλβίνα Παναγιωτίδη (Fellow 2018)

Η έκθεση Gone today, here tomorrow πραγματοποιηθεί στην Υπηρεσιακή Αυλή από 20.11.2019 έως 26.1.2020.

Μέσα στα πλαίσια του πειραματισμού και με πρωτοβουλία της SNF ARTWORKS Fellow 2019 Μαρίνας Παπαδάκη, στις 9 Νοεμβρίου ξεκίνησε το Hydroexpress Project – ένας υβριδικός χώρος όπου συστεγάζει έναν καλλιτέχνη, έναν υδραυλικό και κουβαλάει τις μνήμες πέντε γενεών.  Tο όνομά του είναι δανειζόμενο από το κατάστημα υδραυλικών ΥΔΡΟΕΞΠΡΕΣ.

Το Hydroexpress Project αποτελεί ένα σε διαρκή εξέλιξη Project, κατά την διάρκεια του οποίου, τα επεισόδιά που θα λαμβάνουν χώρα και θα παρουσιάζονται στο χώρο, θα συνοδεύονται κάθε φορά από μία δημοσίευση με σκοπό την δημιουργία αρχείου. Πρόκειται για ένα υβρίδιο που προέκυψε από την είσοδο σε ένα readymade χωρίς να γίνει η παραβίαση του και ιστορικά θα αποτελεί τη συνέχεια μίας χρόνιας εξελικτικής διαδικασίας. Εδώ δεν θα γίνει η προσπάθεια της δημιουργίας μίας εκ νέου κατάστασης ή ενός εκ νέου πλαισίου.

Στο βάπτισμα του πυρός του Hydroexpress Project, το Υδροεξπρές ανοίγει τις πόρτες του και προσκαλεί δύο εικαστικούς , τον Ανεστη Ιωάννου και τον Βαγγέλη Σάββα, και τρεις επιμελήτριες, την Δανάη Γιαννόγλου (SNF ARTWORKS Fellow 2018), την Μυρτώ Κατσιμίχα και την Ελένη Ρίγα, να πάρουν θέση σε αυτόν τον υβριδικό χώρο και τα σημαινόμενα του.

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ:
Ανέστης Ιωάννου
Βαγγέλης Σάββας

ΚΕΙΜΕΝΟΓΡΑΦΟΙ:
Δανάη Γιαννόγλου
Μυρτώ Κατσιμίχα
Ελένη Ρήγα

ΑΝΟΙΧΤΑ:
Κυριακή 10/11
Παρασκευή 15/11
Σάββατο 16/11 & Κυριακή 17/11
17:00 – 20:00
ή με ραντεβού

H έκθεση Overview Effect: Encountering the Cosmos, η οποία παρουσιάζεται στο πλαίσιο της 7ης Μπιενάλε Θεσσαλονίκης, μας παρακινεί σε μια συναρπαστική και εξόχως αναζωογονητική παράλληλη ανάγνωση των κινούμενων και των ακίνητων εικόνων.

Το Φαινόμενο της «Πανοραμικής εντύπωσης (Overview Effect)», το οποίο έκανε τους αστροναύτες να δουν τη Γη ως μια ολότητα χωρίς σύνορα, μια κοινή εστία χωρίς διαφορές, καθώς και οι φόβοι, οι ελπίδες, η ουτοπία, η πραγματικότητα και η απογοήτευση που πηγάζουν από αυτό, αποτελεί τη συνδετική ύλη που συγκρατεί και συγκροτεί τις 14 ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος του 60ού Φεστιβάλ Διεθνούς Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Οι ταινίες αυτές ανατέθηκαν σε ισάριθμους νέους Έλληνες καλλιτέχνες, ο καθένας από τους οποίους ανέλαβε να σχολιάσει και από μία και να φιλοτεχνήσει ένα πρωτότυπο έργο με απόλυτη ελευθερία και χωρίς κανένα περιορισμό στα υλικά, το ύφος και την τεχνοτροπία. Η μοναδική οδηγία που τους δόθηκε από το Φεστιβάλ ήταν να μελετήσουν το φαινόμενο της «Πανοραμικής εντύπωσης» και να δουν τις ταινίες μέσα από το πρίσμα του, ενεργοποιώντας την διαδικασία ανάδειξης του μη ορατού.

5 SNF ARTOWORKS Fellows συμμετέχουν στην έκθεση. Αναλυτικά συμμετέχουν οι:
Μανώλης Λεμός(Fellow 2018), Βιργινία Μαστρογιαννάκη(Fellow 2019), Παύλος Τσάκωνας (Fellow 2018), Πάνος Κομπής(Fellow 2018), Δέσποινα Φλέσσα (Fellow 2018)

Eπίσης συμμετέχουν οι:
Αλέξης Βασιλικός, Γιώργος Γεροντίδης, Χρήστος Δεληδήμος, Μαριάννα Ιγνατάκη,  Ηλίας Μαμαλίογκας, Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου, Kalos- Klio, Ειρήνη Καραγιαννοπούλου,  Κωνσταντίνος Πάτσιος,  Ζωή Χατζηγιαννάκη.

Επιμέλεια: Ορέστης Ανδρεαδάκης/ Παραγωγή & Συντονισμός: Θάνος Σταυρόπουλος