Κατηγορία: Μη κατηγοριοποιημένο

ANARGYROS ART RESIDENCY SPETSES
Αναργύρειος και Κοργιαλένειος Σχολή Σπετσών

School of Transitions

Εγκαίνια
20.06.2025, 6μμ
8μμ Performance found memories της Ιωάννας Παρασκευοπούλου

Διάρκεια έκθεσης
21.06 – 20.07.2025

Ωράριο λειτουργίας
Καθημερινά 6μμ-10μμ

Καλλιτέχνιδες
Rowena Hughes (1979, Λονδίνο)
Κωνστάντζα Καψάλη (1989, Θεσσαλονίκη)
Ναταλία Μαντά (1994, Αθήνα)
Ιωάννα Παρασκευοπούλου (1984, Καλαμάτα)

Καλλιτεχνική διεύθυνση
Εύα Βασλαματζή

Συντονισμός/Βοηθός επιμέλειας
Φωτεινή Σαλβαρίδη

Η Αναργύρειος και Κοργιαλένειος Σχολή Σπετσών με χαρά ανακοινώνει την έναρξη του προγράμματος φιλοξενίας καλλιτεχνών Anargyros Art Residency στις Σπέτσες τον Μάιο του 2025. Το πρόγραμμα στοχεύει να φιλοξενεί ετησίως στους χώρους της Σχολής καλλιτέχνες όλων των πεδίων και να παρέχει το απαραίτητο πλαίσιο για την παραγωγή νέων πρωτότυπων έργων. Η Σχολή θα αποτελέσει χώρο διαμονής και εργασίας των καλλιτεχνών, έκθεσης των τελικών τους έργων, καθώς και συνάθροισης της τοπικής κοινότητας μέσα από μια σειρά δράσεων ανοιχτών στο κοινό. Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες ωθούνται να ανακαλύψουν άγνωστες πτυχές του νησιωτικού τοπίου πέρα των στερεοτυπικών αναφορών ενός τουριστικού προορισμού και να επεξεργαστούν και να ερμηνεύσουν την κοινωνική τους σημασία για την τοπική κοινότητα, σε διάλογο με αυτήν. Η ιδιαιτερότητα της νησιωτικής συνθήκης, που χαρακτηρίζεται παράλληλα από την απομόνωση και τη συνδεσιμότητα μέσα από ένα δίκτυο αρχιπελάγους, είναι το ευρύτερο πλαίσιο που κατευθύνει το πρόγραμμα.

Το πρόγραμμα είναι μια πρωτοβουλία της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών (ΑΚΣΣ) υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της επιμελήτριας Εύας Βασλαματζή.

Στην εναρκτήρια χρονιά του, το residency εστιάζει στον χώρο που φιλοξενείται – στις Σχολές, όπως είναι γνωστός ο χώρος της ΑΚΣΣ στις Σπέτσες – που λειτούργησε σαν οικοτροφείο αρρένων από το 1927 έως και το 1983. Πως μπορούμε να σκεφτούμε μια εναλλακτική σχολή σήμερα σε αυτόν τον ιστορικά φορτισμένο χώρο; Κάτω από ποιες συνθήκες μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο οριζόντιας διαδικασίας μοιράσματος και αμοιβαιότητας; Πώς μπορούμε να αναδείξουμε την παιδαγωγική διάσταση μιας ανταλλαγής γνώσης χωρίς να την αναγάγουμε σε μεθοδολογικό εργαλείο;

Μέσα από την έρευνα και το έργο τεσσάρων καλλιτέχνιδων, της Rowena Hughes, της Κωνστάντζας Καψάλη, της Ναταλίας Μαντά και της Ιωάννας Παρασκευοπούλου, η έναρξη του προγράμματος με τίτλο School of Transitions, φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια εναλλακτική σχολή μέσα στη σχολή. Αυτή η κατεύθυνση αποτελεί μεθοδολογικό άξονα του προγράμματος που αρθρώνεται μέσα από μια σειρά εργαστηρίων και συζητήσεων, ανοιχτά στο κοινό, που οργανώνονται από τις συμμετέχουσες καλλιτέχνιδες και τέσσερις εξωτερικές συνεργάτιδες, επιμελήτριες και εικαστικούς, την Δάφνη Δραγώνα, την Λήδα Παπακωνσταντίνου, την Ayumi Paul και την Rachael Rakes, αλλά και μέσα από μια σειρά πιο αυθόρμητων συναντήσεων και δραστηριοτήτων όπως η συλλογική ανάγνωση κειμένων ή οι προβολές ταινιών αναφοράς για το έργο των συμμετεχουσών.

Η έρευνα των καλλιτέχνιδων

Η Rowena Hughes δουλεύει με την τεχνική του φωτογράμματος, αποδίδοντας φόρο τιμής σε μια από τις πρώτες γυναίκες βοτανολόγους και φωτογράφους που δούλεψαν με αυτό το μέσο για να καταγράψει τη φύση, την Anna Atkins. Μαζεύοντας υλικά από τις παραλίες και το φυσικό περιβάλλον γύρω από τη σχολή, όπως αχινούς και φύκια, αλλά και τεχνητά υπολείμματα που μερικές φορές παραπέμπουν σε φυσικές φόρμες, δημιουργεί συνθέσεις με τα αποτυπώματά τους θολώνοντας περισσότερο τις διαφοροποιήσεις τους. Στο έργο της Hughes η σχολαστική παρατήρηση, βασική μεθοδολογία των επιστημών, περιπλέκεται με το απρόβλεπτο της φύσης, καθώς και της αναλογικής διαδικασίας που χρησιμοποιεί.

Η Κωνσταντζα Καψαλη ξεκινά από μια ηχογραφημένη αφήγηση σχετικά με τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, την επίσκεψή στη βιβλιοθήκη του και την ανάδυση ενός απρόσμενου πορτρέτου μέσα από τα βιβλία που διάβαζε και συνέλεγε. Το ανεξήγητο των γεγονότων, όπως παρουσιάζονται στην αφήγηση, ενεργοποιεί μια έρευνα γύρω από τη σχέση μας με το μεταφυσικό μέσα ένα δίκτυο νέων τοπικών συνδέσεων και αφηγήσεων. Η έρευνα εστιάζει στα ανθρώπινα κατάλοιπα — οστά, ιερά λείψανα, αντικείμενα, τα οποία εξετάζει ως εκθέματα μιας αλλόκοτης συλλογής, ως φορείς ιερών νοημάτων ή ακόμη και ως τεκμήρια λαϊκών δοξασιών. Το έργο της Καψαλη μελετα τις αντιφάσεις γύρω από τη μνήμη, τον θάνατο και την υλικότητα της απώλειας.

Η Ναταλία Μαντά θα ερευνήσει με ποικιλία μέσων – κεραμικά, υφάσματα, γλυπτά, ήχο και βίντεο – την έννοια της κυοφορίας, της δημιουργίας του ανθρώπινου συστήματος μέσα σε μια υγρή μάζα μέσα από αρχετυπικές φόρμες χωρίς διαμεσολάβηση που επανέρχονται στο έργο της. Εμπνευσμένη από τα χειροποίητα εργαλεία του πατέρα της (που δραστηριοποιούταν στην ευρύτερη περιοχή του Πόρτο Χέλι) για τη μέτρηση του βυθού, η Μαντά αναζητά μια νέα ανατομία που να συνδέει το σώμα με το τοπίο, τη χρηστικότητα με το παιχνίδι, το τοπικό με το οικουμενικό. Στο έργο της, η ψευδοεπιστημονική διάσταση της διαδικασίας – η συστηματική καταγραφή ημερολογιακού τύπου σε μορφή σημειώσεων και σχεδίων- παίρνει τη μορφή μιας ιδιοσυγκρασιακής σπουδής/μεθοδολογίας, της οποίας τα αποτελέσματα επικοινωνούνται περισσότερο μέσω της ενσυναίσθησης, παρά μιας ορθολογικής κατανόησης.

Η Ιωάννα Παρασκευοπούλου θα πραγματοποιήσει μια ηχητική-χορευτική έρευνα πάνω στη χειρωνακτική εργασία και τα επαγγέλματα που σταδιακά εξαφανίζονται, εστιάζοντας στο σωματικό αποτύπωμα. Στο επίκεντρο του έργου βρίσκεται η σχέση του σώματος με το εργαλείο, η επανάληψη και η σιωπηλή τελετουργία που διαμορφώνεται μέσα από την καθημερινή επαφή με το υλικό. Συνδυάζοντας ήχο, εικόνα και κίνηση, το έργο επιχειρεί να δημιουργήσει έναν παραστατικό φόρο τιμής στην αθέατη χορογραφία της χειρωνακτικής εργασίας — μια χορογραφία που εκτελείται καθημερινά σε εργαστήρια, κουζίνες, χωράφια και συνεργεία. Η έρευνα αναδεικνύει τη διαλογιστική διάσταση της χειρωνακτικής επανάληψης και καλεί το κοινό να επανασυνδεθεί με έναν ρυθμό ζωής που αντιστέκεται στην ταχύτητα, την παραγωγικότητα και τη λήθη.

*Οι Κωνστάτζα Καψάλη, Ναταλία Μαντά και Ιωάννα Παρασκευοπούλου είναι ARTWORKS Fellows

Το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών (ΜΕΤ) της ΑΣΚΤ σας προσκαλεί στην παρουσίαση των Διπλωματικών Εργασιών του 18ου Κύκλου Σπουδών.

Συμμετέχουν: Αθανάσιος Αθανασιάδης, Μαριάννα Αθανασίου, Βίκη Γεροφωκά, Εριφύλη Δουκέλη, Κάντυ Καρρά, Μαρίλια Φωτοπούλου, Άρτεμις Χατζηαθανασιάδου – Δέδε

Τοποθεσία:

Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών – Πειραιώς 256

κτήριο εργαστηρίων ΜΕΤ

*H Εριφύλη Δουκέλη είναι SNF ARTWORKS Fellow (2021) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Η μικρού μήκους ταινία “Deep Outside” του ARTWORKS Fellow Αλέξη Τσιάμογλου, που έγινε μέσα από τη συνεργασία του Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Τέχνη και Δημόσια Σφαίρα» του ΑΠΘ και του 3^ου ΣΔΕ – Φυλακές Διαβατών – Θεσσαλονίκης, απέσπασε τιμητική διάκριση στο 2^ο Διεθνές Φεστιβάλ Καρδίτσας. Επίσης, αποτελεί επίσημη συμμετοχή του 7^ου Διεθνούς Φεστιβάλ Videodance Θες/νίκης (TCI).

 Η ταινία, η οποία κινείται ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και το video dance, έχει πλάνα από τα δύο χρόνια υλοποίησης του προγράμματος (2023 και 2024) όπου παρακολουθούμε μαθητές να μεταμορφώνονται από «υποκείμενα προς διόρθωση» σε ανθρώπους με φιλοδοξίες και όνειρα. Χορός, ποίηση, εικαστικές κατασκευές και ευρύτερα η καλλιτεχνική έκφραση προάγει όχι μόνο την αποκατάσταση, αλλά και μια αίσθηση αυτενέργειας και μια πιο λεπτή κατανόηση του ατόμου μέσα στον έγκλειστο πληθυσμό.

Σκηνοθεσία/μοντάζ/κάμερα: Αλέξης Τσιάμογλου

Σχεδιασμός αφίσας/κατασκευές: Βαγγέλης Αρβανίτης

Σενάριο: Άννα – Αλκινόη Μηλιοπούλου, Βαγγέλης Αρβανίτης

Μουσική: Δήμος Βρύζας, Sonny Touch, Δημήτρης Δεσύλλας

Καλλιτεχνική σύμβουλος: Λία Γυιόκα

Το ‘In The Current Of The Situation’ είναι μια αλληλογραφία μέσω email μεταξύ της εικαστικού Δανάης Ηώ και της επιμελήτριας Ιωάννας Γερακίδη. Ξεκίνησε το 2017 και διήρκησε περίπου ένα χρόνο, διαμορφώνοντας έναν τρόπο επικοινωνίας που έδινε χώρο σε όσα δεν μπορούσαν να ειπωθούν στα καθημερινά τους τηλεφωνήματα. Η αλληλογραφία αποτελείται από ημερολογιακά αποσπάσματα που, ως ποιήματα πλέον, αν και γράφονται για τους εραστές, αποστέλλονται από την μία στην άλλη. Μέσω αυτής της μετάθεσης του αποστολέα και του παραλήπτη, δημιουργείται μια προστατευτική, εναλλακτική δομή, αλλά και ένας τρόπος διερεύνησης της ερωτικής και του ανείπωτου. Στοιχεία της αλληλογραφίας έχουν παρουσιαστεί ως περφόρμανς στο Kunstverein Amsterdam το 2018 και εκδίδονται ως βιβλίο από το Dolce Publications με την συμβολή τ@ εικαστηκ@ Jesse Darling. Στην παρουσίαση οι συγγραφείς θα διαβάσουν αποσπάσματα του βιβλίου.

Παρουσιαση Βιβλιου: In The Current Of The Situation
(Dolce Publishing, 2021)
Σάββατο 18/12,  18.00
Σίνα 62 , Αθήνα

Η Ιωάννα Γερακίδη και η Δανάη Ηώ μιλούν στη Δέσποινα Ζευκιλή για τη στροφή στη γλώσσα με αφορμή το βιβλίο τους “In the current of the situation” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Dolce Publications. Διαβάστε εδώ τη συνέντευξη στο Αθηνόραμα.

*Η Ιωάννα Γερακίδη είναι SNF ARTWORKS Fellow (2021) στο πεδίο της επιμέλειας

Πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία για καλό σκοπό;

Το ΙΣΝ και ο κινηματογραφικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός Ghetto Film School προσκαλεί στο πλαίσιο του SNF 25th Anniversary Short Film Challenge νεαρούς δημιουργούς να μοιραστούν τις ιστορίες και τις ιδέες τους, μέσα από κάθε είδους περιεχόμενο μικρού μήκους, διάρκειας έως δύο λεπτών, όπως για παράδειγμα, ταινίες, TikTok, animation, μοντάζ φωτογραφιών, και πολλά άλλα.

Οι έξι κινηματογραφιστές που θα επιλεγούν θα εξασφαλίσουν μια θέση στο Virtual Film Completion Lab του GFS, το οποίο θα περιλαμβάνει καθοδήγηση, επαγγελματική εκπαίδευση και ένα βραβείο παραγωγής!

Αιτήσεις έως τις 25 Οκτωβρίου!
Μάθε περισσότερα: https://b.snf.org/3sQpD9J

Η Εύη Καλογηροπούλου (Fellow 2019) βρίσκεται υποψήφια υποψήφια με την ταινία της «Motorway 65» στο διαγωνιστικό τμήμα ταινιών μικρού μήκους στις Κάννες. Τα βραβεία θα δοθούν το φθινόπωρο του 2020. Το «Motorway 65» επιλέχθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του 73ου Φεστιβάλ των Καννών ανάμεσα από 3.810 ταινίες, από 137 χώρες. Πρόκειται για μία παραγωγή της Ελευσίνας 2021 – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ.

Η ταινία περιγράφει τη σχέση μεταξύ δύο αδελφών που ζουν στη βιομηχανική ζώνη της Ελευσίνας. Η γειτονιά, όπου ζουν οι χαρακτήρες, συνδέεται με μια γέφυρα, που ονομάζεται αυτοκινητόδρομος 6, με παρακείμενη περιοχή, η οποία έχει πολύ διαφορετικά δημογραφικά στοιχεία από την πρώτη.

Η συνύπαρξη των δύο περιοχών, που ονομάζονται «Άνω μικρή Μόσχα» και «Κάτω μικρή Μόσχα» κρύβει εντάσεις εξαιτίας των πολιτιστικών διαφορών μεταξύ των δύο κοινοτήτων: από τη μία πλευρά, μετανάστες από το Πόντο και από την άλλη, μετανάστες από διαφορετικά υπόβαθρα, όπως Αλβανοί, Αφρικανοί, Πακιστανοί.

Η εχθρότητα, λόγω των πολιτιστικών διαφορών, είναι επίσης παρούσα στην έντονη αθλητική κουλτούρα της περιοχής, πυροδοτώντας περαιτέρω τον αμοιβαίο ανταγωνισμό. Αυτή η γεωγραφική και κοινωνική διαίρεση μπερδεύεται και αντανακλάται στη σχέση μεταξύ των δύο αδελφών; η Σίμα, είναι πολύ πιο ανοιχτόμυαλη από τον αδερφό της και προτιμά να είναι με ανθρώπους από την αντίθετη πλευρά της γέφυρας, συμπεριλαμβανομένης της καλύτερης φίλης της Ξένια.

Η Akwa Ibom ανακοινώνει την δεύτερή της έκθεση, μια ατομική παρουσίαση του Έλληνα καλλιτέχνη Θανάση Τότσικα με περισσότερα από διακόσια νέα έργα, η πρώτη έκθεση τέτοιας κλίμακας στην Αθήνα από τον καλλιτέχνη την τελευταία πενταετία.

Ένα τμήμα της έκθεσης δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο της Akwa Ibom κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού, αποτελούμενο από φωτογραφίες που μας έστειλε ο καλλιτέχνης από το σπίτι του στην Νίκαια Λάρισας απεικονίζοντας μια σειρά έργων με θεματολογία την Σταύρωση (την δική του σταύρωση), την Αποκαθήλωση, τα μπικίνι και την θάλασσα. Η φυσική έκθεση συνδιάζει τα έργα αυτά με την συνεχιζόμενη σειρά χειροποίητων μαχαιριών-γλυπτών σε μία αυτοβιογραφική παρουσίαση για την ζωή και το θάνατο.

“Δεν μπορώ να ακολουθήσω την διαδρομή των βιωμάτων του Θανάση έτσι ώστε να κατανοήσω σχηματικά αυτό που τον οδήγησε στην απεικόνιση του εαυτού του πάνω στον Σταυρό, να σταυρώνεται και να αποκαθηλώνεται επαναλαμβανόμενα. Ίσως οι πιο κοντινοί του άνθρωποι να έχουν μια ιδέα αυτής της πορείας ανεξάρτητα από τα σχέδια του, και να έρχονται να τα δουν με μία προϋπάρχουσα και μερικώς αυτόνομη γνώση, αλλά ακόμα κι αυτοί θα δούνε κάτι πέραν της κρίσης τους, που δεν διατυπώνεται με λόγια, αλλά υπάρχει μόνο ως τέμπερα ή στυλό πάνω στο χαρτί και που πριν να αποτυπωθεί ζωγραφικά ανήκε μόνο στον Θανάση. Αυτό είναι ένα βίωμα πραγματικό το οποίο δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση, παρά μόνο απ΄ όσους κρύβουν μέσα τους έναν θυμό, έναν δικό τους θυμό, και κουβαλούν μια τιμωρητική προδιάθεση ως ανέλπιστη προσπάθεια εξιλέωσης του εαυτού τους. Aυτούς που μετράνε τον πόνο τους με τον πόνο των άλλων σαν να μην δικαιούνται όλοι εξίσου τον πόνο της ύπαρξης. Ίσως αυτούς τους θεατές να προλαβαίνει ο Θανάσης και να αυτο-σταυρώνεται. Απ’ αυτούς υποψιάζομαι υποκλέπτει το Ρωμαϊκό βασανιστήριο της σταύρωσης και εκπληρώνει την ποινή τους προκαταβολικά ωσάν να τους περιπαίζει κιόλας, αλλά με μία τρυφερότητα” – απόσπασμα κειμένου της Μάγιας Τούντα.

Ο Θανάσης Τότσικας γεννήθηκε στην Νίκαια Λάρισας το 1951, όπου ζει και εργάζεται. Είναι ένας καλλιτέχνης με τεχνική κατάρτιση ειδικευμένου τεχνίτη πάνω στην φανοποιία, την κατασκευή χειροποίητων μουσικών οργάνων και χειροποίητων μαχαιριών, την φωτογραφία άλλα και πολλά άλλα μέσα τα οποία έχει ανα καιρούς ενσωματώσει στην εικαστική του παραγωγή με διαφορετικούς τρόπους. Από την πρώτη του παρουσίαση στην Γκαλερί Δεσμός το 1982 μέχρι σήμερα, η δουλειά του συνεχίζει να χρησιμοποιεί αντικείμενα της καθημερινότητας του συνδιάζοντας μια αφαιρετική παγανιστική/βουκολική αισθητική που φέρουν διάφορα οικοδομικά υλικά όπως η λάσπη και τα καλάμια, με σύγχρονα εργαλεία όπως η μοτοσυκλέτα Ducati που αποτέλεσε μέρος της εγκτάστασης με την οποία αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στην Biennale της Βενετίας το 1997.