Κατηγορία: Νέα της Αrtworks

Τον Ιανουάριο είχαμε την τιμή να προσκαλέσουμε την Μαρία Παραδείση, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας και Θεωρίας Κινηματογράφου στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, για μια διάλεξη στους Fellows του 3ου Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Η διάλεξη “Έμφυλες διαστάσεις του χώρου και της εργασίας στο Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο” ξεκίνησε με μια σύντομη αναφορά στον μεταπολεμικό ευρωπαϊκό κινηματογράφο και τη φεμινιστική θεωρία του κινηματογράφου, όπως εξελίσσεται στο πλαίσιο του δεύτερου κύματος του φεμινισμού. Ακολούθησε η σύντομη παρουσίαση του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου (διαφορές με τον Παλιό, θεματολογία, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά) και η συγκριτική ανάλυση των δύο σκηνοθετών και των δύο ταινιών, την “Αναπαράσταση” (1970) σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Αγγελόπουλου και “Το προξενιό της Άννας” (1972) σε σκηνοθεσία Παντελή Βούλγαρη. Ειδικότερα εξετάστηκε η σχέση των δύο ηρωίδων με το κοινωνικό περιβάλλον, οι συνθήκες εργασίας τους, οι σχέσεις τους με τον υλικό χώρο που τις περιβάλλει και οι αντιδράσεις τους απέναντι στην ασφυκτική πατριαρχική κοινωνία που τις καθορίζει. Η παρουσίαση συνοδεύτηκε από την παρεμβολή χαρακτηριστικών φιλμικών αποσπασμάτων που υπογραμμίζουν την σκηνοθετική απόδοση των παραπάνω θεμάτων όπως επιλέγηκαν από τους δημιουργούς τους.

Η Μαρία Παραδείση είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας και Θεωρίας Κινηματογράφου στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, στη Αθήνα. Σπούδασε Νομικά, Πολιτικές Επιστήμες και Κινηματογράφο (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Paris X, Paris VIII) και ολοκλήρωσε την διδακτορική της διατριβή στην Πολιτική Κοινωνιολογία το 1984 (τίτλος διατριβής: Η παρουσίαση των γυναικών στον κινηματογράφο του
Χόλιγουντ). Εργάστηκε για το ελληνικό ραδιόφωνο και την τηλεόραση από το 1985 έως το 1989. Είναι συγγραφέας του βιβλίου “Κινηματογραφική αφήγηση και παραβατικότητα στον Ελληνικό Κινηματογράφο (1994-2004)” Tυπωθήτω 2006. Έχει δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό άρθρων για τον ελληνικό κινηματογράφο και τον γυναικείο κινηματογράφο σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και βιβλία και έχει συνεπιμεληθεί το συλλογικό τόμο Μαρία Παραδείση, Αφροδίτη ΝΙκολαΐδου
(επιμ): Από τον πρώιμο στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο. Ζητήματα Μεθοδολογίας, Θεωρίας, Ιστορίας., Gutenberg 2017

Στο δίκτυο των συνεργατών μας και τα προγράμματα φιλοξενίας καλλιτεχνών έρχεται να προστεθεί ο οργανισμός SAHA Association στην Κωνσταντινούπολη, προσφέροντας τη δυνατότητα σε μία από τις επιμελήτριες που συμμετείχαν στο Πρόγραμμά μας το 2019, να φιλοξενηθεί στις εγκαταστάσεις του οργανισμού προκειμένου να συνεχίσει την έρευνά της για 6 εβδομάδες. Μέσα από τις συνεργασίες μας με διεθνείς οργανισμούς και προγράμματα φιλοξενίας καλλιτεχνών επιδιώκουμε να ενισχύσουμε περαιτέρω τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες και επιμελητές παρέχοντάς τους τη δυνατότητα για πολύτιμες εμπειρίες δικτύωσης στη διεθνή κοινότητα της τέχνης.

Ο μη κυβερνητικός οργανισμός SAHA Association, ιδρύθηκε το 2011 γύρω από τον κοινό σκοπό και την αποστολή να υποστηρίξει την σύγχρονη τέχνη της Τουρκίας.

Η Εύα Βασλαματζή (Αθήνα, 1990) είναι ανεξάρτητη επιμελήτρια και θεωρητικός με βάση την Αθήνα και το Παρίσι. Πρόσφατα, εργάστηκε ως συνεπιμελήτρια στο DOC!, μη κερδοσκοπικό οργανισμό και πολυχώρο στο Παρίσι (2017-2019) και ως βοηθός επιμελήτρια στο Palais de Tokyo (2018-2019). Από το 2013 έχει συνεργαστεί με πολλούς δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Στις 15 Δεκεμβρίου, φιλοξενήσαμε το πρώτο μέρος του social media workshop, με εισηγήτρια την αγαπημένη μας συνεργάτη Μαργαρίτα Γουργουρίνη, brand, online & social media expert και συν-δημιουργό τoυ Own Your Story. Kατά τη διάρκεια του εισαγωγικού σεμιναρίου, η Μαργαρίτα μίλησε για μερικούς από τους βασικούς άξονες που διέπουν τις ιστορίες που εκθέτει κανείς στα social media: τη σημασία του να ανιχνεύσει κανείς τις βασικές αξίες του, την ευελιξία και την αποδοχή ενός πολυδιάστατου εαυτού και την ανάγκη να παραμένει κανείς αληθινός στον εαυτό του.

Αυτό τον μήνα ξεκίνησαν οι παρουσιάσεις της καλλιτεχνικής πρακτικής των Fellows, αναπόσπαστο κομμάτι του Προγράμματός μας. Οι Fellows Ελένη Μπαγάκη, Bασίλης Ψαρράς, Γιώργος Μαραζιώτης, Τζάνις Ραφαηλίδου, Μυρτώ Ξανθοπούλου, Σεβαστιάνα Κωνστάκη, Ιόνιαν Μπισάι, Σοφία Ντώνα και Νικόλας Βεντουράκης παρουσίασαν το έργο τους,  εξέθεσαν ιδέες και προβληματισμούς, ενώ είχαν παράλληλα την ευκαιρία να συνδιαλεγούν δημιουργικά με τους συναδέλφους τους.

Ευχαριστούμε όλους για την συμβολή και τη συμμετοχή σας!

H Πολύνα Κοσμαδάκη – Ιστορικός Τέχνης, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Paris IV-La Sorbonne, Επιμελήτρια Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης και Υπεύθυνη του Τμήματος Ζωγραφικής στο Μουσείο Μπενάκη – μέσα από μια εκτενή ανασκόπηση επιμελητικών έργων στα οποία έχει εργαστεί, μίλησε στους Fellows για τη σχέση της σύγχρονης και μοντέρνας τέχνης με την ιστορία, την έρευνα και τα ιστορικά κειμήλεια. Για τον Πολύνα, η σύγχρονη τέχνη και η ιστορική έρευνα πάνε χέρι χέρι και αποτελούν για αυτήν τον μόνο τρόπο να σταθεί κριτικά απέναντι και στα δύο.

Mε μεγάλη χαρά φιλοξενήσαμε διαδικτυακά τη συζήτηση σχετικά με την εκκίνηση των δραστηριοτήτων της crowdfunding πλατφόρμας Kickstarter στην Ελλάδα, που ξεκίνησε με την καμπάνια από τους αγαπημένους μας Fellows 3 137.

Η συζήτηση ξεκίνησε από την Patton Hindle, Υπεύθυνη του Kickstarter για το πεδίο των Εικαστικών Τεχνών, η οποία μίλησε για την αποστολή του Kickstarter και το όραμά του στο να συντελέσει στο να γίνουν πράξη δημιουργικά projects. Η Χρυσάνθη Κουμιανάκη, ο Κοσμάς Νικολάου και η Πάκυ Βλασσοπούλου (όλοι τους SNF ARTWORKS Fellows 2018), μοιράστηκαν την εμπειρία τους στη οργάνωση και διαχείριση της επιτυχημένης τους καμπάνιας στο Κickstarter στην Ελλάδα προκειμένου να συγκεντρώσουν χρήματα για την υλοποίηση του project τους “Greece 2021: An Anti-Fashion Show by Honey-Suckle Company“. To συντονισμό της συζήτησης πραγματοποίησε η Εβίτα Τσοκάντα, ιστορικός τέχνης, ανεξάρτητη επιμελήτρια και σύμβουλος του Kickstarter Greece στον τομέα των τεχνών.

Η Χάρις Κανελλοπούλου, ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια και μέλος της κριτικής μας επιτροπής, έδωσε διαδικτυακά μια ομιλία στην ομάδα των Fellow μας. Εκτός από την παρουσίαση των επιμελητικών της έργων, μίλησε για την τέχνη της καταγραφής και τη χρήση του αρχείου όχι μόνο ως εργαλείο τεκμηρίωσης, αλλά και ως μέσο για την κατανόηση της πρακτικής επιμέλειας.

Η Χάρις Κανελλοπούλου είναι ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια εκθέσεων και συγγραφέας. Είναι διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ασχολείται συστηματικά με την επιμέλεια εκθέσεων, συνεργαζόμενη με πολιτιστικούς φορείς και ιδρύματα όπως η Τράπεζα της Ελλάδος, το Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης, η ΑΣΚΤ, κ.ά. Διδάσκει Ιστορία της Τέχνης στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά της επικεντρώνονται στη μοντέρνα και σύγχρονη ελληνική τέχνη, στην τέχνη στο δημόσιο χώρο, στον κοινωνικό χαρακτήρα της τέχνης και στη σχέση τέχνης και αρχείου (με συναφή́ την έκδοση, σε επιστημονική επιμέλειά της, του συλλογικού τόμου Κριτική+Τέχνη Νο6. Σύγχρονη Τέχνη και Αρχείο: αρχειακές συλλογές, καλλιτεχνικές πρακτικές, προβληματισμοί. Αθήνα: AICA Hellas, 2015). Είναι μέλος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης Aica Hellas και της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης.

Οι Fellows μας είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν διαδικτυακά ένα πλούσιο σε περιεχόμενο workshop για την πνευματική ιδιοκτησία και τα δικαιώματα των καλλιτεχνών από την Μαρίνα Μαρκέλλου. H Μαρίνα Μαρκέλλου είναι Δικηγόρος, Διδάκτωρ Νομικής, Postdoc Research Associate Δημόκριτος, Εντ/νη διδασκαλίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Μέσων, Επικοινωνίας και Πολιτισμού.

Ο Σταμάτης Σχιζάκης μίλησε στους Fellows 2020 για τον ρόλο του ως επιμελητή στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) στο να καταγράψει, αναδείξει και διασώσει έργα ελλήνων & ξένων καλλιτεχνών. Μεταξύ άλλων, μίλησε για projects τα οποία έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στην επιμελητική του προσέγγιση και για τη σημασία  που έχει για έναν ιστορικό τέχνης η εστίαση στο παρόν. Παρουσίασε επίσης, το προσωπικό του επιμελητικό έργο “Η πρώτη, τελευταία και παντοτινή μπιενάλε του Ψηλορείτη”.

Ο Σταμάτης Σχιζάκης, μέλος της κριτικής επιτροπής της ARTWORKS για το 3ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σπούδασε Ιστορία και Θεωρία Τέχνης και Φωτογραφίας στο πανεπιστήμιο του Derby και Ιστορία Τέχνης στο Goldsmiths College. Από το 2005 εργάζεται στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Μεταξύ άλλων έχει επιμεληθεί τις εκθέσεις: Μπία Ντάβου. Αναδρομική, (2008) (συνεπιμέλεια με την Τίνα Πανδή), Γιώργος Δρίβας (un)documented (2009), Μαριάννα Στραπατσάκη, Άδηλοι τόποι-Απέραντο Λευκό (2011), Ρένα Παπασπύρου, Φωτοτυπίες απευθείας απ’ την ύλη, 1980-1981 (2011), Άγγελος Πλέσσας, Σχολή Μουσικής Ιδρύματος Άντζελο (2011), Γιώργος Ξένος, Πορεία Νο 163 & Χίλιες εικόνες (2012), Φοίβη Γιαννίση, ΤΕΤΤΙΞ (2012), Δημήτρης Αληθεινός. Αναδρομική (2013) (συνεπιμέλεια με την Τίνα Πανδή), PLEXUS Πέτρος Μώρης-Μπία Ντάβου-Έφη Σπύρου (2015) (συνεπιμέλεια με την Τίνα Πανδή) τα προγράμματα προβολών WonderWomen(2010), Secret Journeys (2011) στο ΕΜΣΤ καθώς και το πρόγραμμα Terrhistories-Greece στο πλαίσιο του 26ου φεστιβάλ Instants vidéo στη Μασσαλία. Από το 2015 είναι υποψήφιος διδάκτορας του University of Sunderland ερευνώντας την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στην τέχνη στην Ελλάδα, ενώ από το 2017 πραγματοποιεί την Πρώτη, τελευταία και παντοτινή μπιενάλε του Ψηλορείτη.

Η Δάφνη Βιτάλη, ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) και μέλος της επιτροπής αξιολόγησης στο πεδίο των εικαστικών τεχνών, έδωσε μια εκτενή ομιλία για τον πολυσχιδή ρόλο του επιμελητή, ενώ παρουσίασε διάφορες εκθέσεις τις οποίες έχει επιμεληθεί στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Είτε μια έκθεση είναι αναδρομική, ατομική, θεματική ή ομαδική με in situ έργα τέχνης, ο σχεδιασμός της μπορεί να πάρει διαφορετικές κατευθύνσεις, ανάλογα με πολλαπλούς παράγοντες τους οποίους όταν ο επιμελητής καλείται να συνυπολογίσει ώστε να οικοδομήσει το αφήγημα της έκθεσης.

Η Δάφνη Βιτάλη είναι ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια από την Ελλάδα και την Ιταλία. Εργάζεται ως Επιμελήτρια στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης όπου έχει επιμεληθεί και συν-επιμεληθεί πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις με Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες καθώς και νέες παραγωγές έργων στο πλαίσιο του προγράμματος EMST Commissions για την Αίθουσα Νέων Έργων. Μερικές από τις εκθέσεις είναι οι εξής: Σε Ενεστώτα Χρόνο. Νέοι Έλληνες Καλλιτέχνες, 2008 / Διευρυμένες Οικολογίες. Προσεγγίσεις σε μια εποχή κρίσης, 2009 / Κωστής Βελώνης. Μοναξιά σε κοινό έδαφος: Πως μπορεί η κοινωνία να πράξει αυτό που ο καθένας ονειρεύεται, 2010 / Απόστολος Γεωργίου. Ζωγραφική, 2011 / Current Pasts: Βαγγέλης Βλάχος & Ivan Grubanov, 2013 /Εκ νέου. Μια νέα γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών, 2014 /Ανδρέας Αγγελιδάκης. Κάθε τέλος είναι μια αρχή, 2015. Επίσης, μεταξύ άλλων ιδρυμάτων, έχει επιμεληθεί εκθέσεις στη Galleria Nazionale d’ Αrte Moderna e Contemporanea στη Ρώμη, στο DEPO στην Κωνσταντινούπολη, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης στη Θεσσαλονίκη και στο QUARTER Centro Produzione Arte στη Φλωρεντία. Πιο πρόσφατα επιμελήθηκε την έκθεση When the Present is History στο DEPO στην Κωνσταντινούπολη στο πλαίσιο της 16ης Μπιενάλε της Κωνσταντινούπολης. Έχει δημοσιεύσει δοκίμια για τη σύγχρονη τέχνη σε ποικίλες εκδόσεις και περιοδικά όπως το Kunstforum International, το περιοδικό Mousse, το Artpulse και έχει συγγράψει και επιμεληθεί πολλούς καταλόγους καλλιτεχνών. Σπούδασε ιστορία της τέχνης στο Camberwell College of Arts και σύγχρονη θεωρία της τέχνης στο Goldsmiths College στο Λονδίνο.

Την Τρίτη 1ο Νοεμβρίου, είχαμε την χαρά να προσκαλέσουμε την Ελπίδα Καραμπά, ιστορικό τέχνης, ανεξάρτητη επιμελητή και μέλος της επιτροπής αξιολόγησης για την εβδομαδιαία συνάντηση που έχουμε με τους Fellows του 3ου Προγράμματος. Μέσα από την προσωπική της αρχαιολογία, η Ελπίδα μίλησε για την πρακτική της, εστιάζοντας στην σχέση της τέχνης με τα συστήματα γνώσης, την τέχνη του αρχείου, την τέχνη στο δημόσιο χώρο και τις ακτιβιστικές πρακτικές στο πεδίο των εικαστικών. Μεταξύ άλλων, μίλησε για τη θέση της ως επιστημονική υπεύθυνη στο ερευνητικό πρόγραμμα, Κέντρο Νέων Μέσων και Φεμινιστικών Πρακτικών στον Δημόσιο Χώρο και τη συμβολή της στην Προσωρινή Ακαδημία Τεχνών (ΠΑΤ), ένα υβρίδιο καλλιτεχνικής, επιμελητικής και θεωρητικής πρακτικής. Πώς ένας επαγγελματίας διεκδικεί το χώρο δράσης του? Για την Ελπίδα, αυτό είναι θέμα “παρεκβατικής” ανταλλαγής και λήψη θέσης.

“Looking back, thinking sideways”
H Ευφροσύνη Πρωτοπαπά μέσα από τα ορόσημα της επαγγελματικής της πορείας, μίλησε στους Fellows του 3ου Προγράμματος για την σχέση μεταξύ σύγχρονου χορού, χορογραφίας και άλλων καλλιτεχνικών πρακτικών (όπως το θέατρο και τις εικαστικές τέχνες), όπως και της φιλοσοφίας. Η Ευφροσύνη είναι χορογράφος και ακαδημαϊκός με έδρα το Λονδίνο και μέλος της επιτροπής αξιολόγησης στο πεδίο του χορού/χορογραφίας.

Προσκεκλημένη μας αυτή την εβδομάδα ήταν η Στεριανή Τσιντζιλώνη επιμελήτρια, ερευνήτρια, θεωρητικός του χορού και μέλος της επιτροπής αξιολόγησης στο πεδίο του χορού, για να μιλήσει για την εκτενή εμπειρία της στο χώρο του χορού. Η Στεργιανή μίλησε για την έννοια του network extender (σε αντίθεση με την έννοια του networker) και για τη φιλοδοξία της να συμβάλει στην ανάπτυξη της πρακτικής του χορού στην Ελλάδα ακολουθώντας τις αξίες της έννοιας αυτής.

Ο Σωτήριος Μπαχτσετζής – επιμελητής σύγχρονης τέχνης, τεχνοκρίτης, επίκουρος καθηγητής ιστορίας της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης στο Deree Αμερικανικό Κολλέγιο της Ελλάδας και το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και μέλος της επιτροπής αξιολόγησης στο πεδίο των εικαστικών τεχνών για το 3ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών ΙΣΝ, μίλησε στους νέους Fellows για την επιμελητική πρακτική. Αναφέρθηκε στην στην πολύπλοκη και πολυφυή σχέση καλλιτέχνη και επιμελητή, στην έννοια της ομάδας ακόμα κι αν δεν συνδέεται με επιμελητικά projects αλλά και στη μεθοδολογία που ο ίδιος ακολουθεί όταν αναλαμβάνει νέα projects. Παρουσίασε διάφορα επιμελητικά του projects όπως το Drawing Screen (2006), Open Plan Art-Athina, (2007), Women Only (2008), Paint-id: Contemporary Painting in Greece (2009) , Homemade Exotica (2019) και άλλα.

http://sotiriosbahtsetzis.blogspot.com/

Το 3ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών ΙΣΝ ξεκίνησε με την ομιλία της Εύας Στεφανή. Εκτός από καλλιτέχνης – δημιουργός ντοκιμαντέρ, εικαστικός και ποιήτρια – η Εύα υπήρξε μέλος της επιτροπής αξιολόγησης στο πεδίο της κινούμενης εικόνας για τους Fellows 2020. Η Εύα μίλησε εκτενώς για τον κινηματογράφο της παρατήρησης και τις βασικές αξίες που τον διέπουν: δυνατές σχέσεις των εμπλεκόμενων, απελευθέρωση των αισθήσεων, ενσυναίσθηση, έκθεση και αποδοχή λαθών, συνάντησης με την υποκειμενική αλήθεια. Η συμβουλή της Εύας : “to risk it all to have it all”!

https://evastefani.gr/

Eξαιτίας των επιπτώσεων που έχει επιφέρει η υγειονομική κρίση του Covid-19 και στον τομέα του Πολιτισμού, η ARTWORKS με την υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, αποφάσισε να χορηγήσει 10 επιπλέον βραβεία για την περίοδο Σεπτέμβριος 2020-Μάιος 2021. Τα βραβεία αυτά απονέμονται στους ήδη επιλεγέντες επιλαχόντες της διαδικασίας αξιολόγησης και επιλογής που έλαβε χώρα στο πλαίσιο της ανοιχτής πρόσκλησης για συμμετοχή στο 3ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών.

Παρακάτω η λίστα με τους 90 Fellows του 3ου Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος:

Tρεις νέοι ταλαντούχοι εικαστικοί, όλοι τους Fellows του 1ου Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών ΙΣΝ της ARTWORKS, περνούν μερικές ημέρες (13-19 Ιουλίου 2020) στην Βαμβακού Λακωνίας, στο πλαίσιο του Προγράμματος Φιλοξενίας καλλιτεχνών και μέσα από τις καλλιτεχνικές τους παρεμβάσεις ανοίγουν τον διάλογο με τους κατοίκους, τους περαστικούς, τους επισκέπτες και τους προσωρινά διαμένοντες, μικρούς, νέους αλλά και μεγαλύτερους
Ο Ιάσων Μέγκουλας (aka Cacao Rocks), ο Αλέξανδρος Σιμόπουλος και ο Παύλος Τσάκωνας, μελετούν την ιστορία του χωριού και φιλοτεχνούν επιφάνειες (τοιχογραφίες/murals), όπως μια παλιά αποθήκη και ξεχασμένους αδιάφορους τοίχους, δημιουργώντας δυνάμει τοπόσημα και θέτοντας ερωτήματα σχετικά με την αισθητική και τη χρήση του δημόσιου χώρου.

Στη Βαμβακού, στην καρδιά του Πάρνωνα, όλα είναι δυνατά!

Τα καλλιτεχνικά προγράμματα φιλοξενίας υλοποιούνται από τη Vamvakou Revival στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Αναβίωσης του χωριού με την ηθική και οικονομική υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

Την Τρίτη 7 Ιουλίου επισκεφθήκαμε το State of Concept με στόχο να δούμε μια σειρά προβολών κάτω από την θεματική ομπρέλα State Affairs από τους εικαστικούς Uriel Orlow και Tuan Andrew Nguyen. Η ενότητα State Affairs παρουσιάζει εικαστικές πρακτικές που εστιάζουν σε θεματικές οι οποίες δουλεύονται σταδιακά μέσα από ένα σύνολο έργων και σε διάρκεια χρόνου, και επιχειρούν να δώσουν φως σε ιστορικές συνθήκες και πως αυτές επηρεάζουν την σύγχρονη πραγματικότητα.

Uriel Orlow – State Affairs φάκελος #05

To φιλμ “Learning from Artemisia” είναι μία εγκατάσταση βίντεο, και αποτελεί μία ενδελεχή έρευνα, γύρω από το θεραπευτικό φυτό Αrtemisia afra, ένα είδος αγριαψιθιάς που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ελονοσίας. Η ταινία αποτελεί ένα ατμοσφαιρικό, αλλά ενίοτε σκληρό ταξίδι/αφήγηση για τις δυναμικές της γεωπολιτικής, μέσα από τις ιστορίες των θεραπευτικών φυτών.

Η πρακτική του Uriel Orlow βασίζεται στην έρευνα, επικεντρώνεται στην διαδικασία και είναι εμπλέκει το φιλμ, τη φωτογραφία, το σχέδιο και τον ήχο. Οι πολυμεσικές εγκαταστάσεις του επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες τοποθεσίες και μικρο-ιστορίες, και φέρνουν σε διάλογο διαφορετικά σχήματα εικόνας και αφηγηματικούς τρόπους. Το έργο του ασχολείται με τα κατάλοιπα της αποικιοκρατίας, χωρικές εκδηλώσεις της μνήμης, τα τυφλά σημεία της αναπαράστασης και των φυτών ως πολιτικών παραγόντων.

Tuan Andrew Nguyen – State Affairs φάκελος #06

H δουλειά του Τuan Andrew Nguyen εξερευνά την δύναμη της αφήγησης μέσω της γλυπτικής και του βίντεο. Τα πρότζεκτ του ολοκληρώνονται μετά από πολύμηνη έρευνα και συμπεριλαμβάνουν πολλές φορές την εμπλοκή κοινοτήτων και ομάδων πολιτών, εστιάζοντας στην Ιστορία που κληρονομούμε αλλά και στην μνήμη. Ο Nguyen αποσπά και δουλεύει με κυρίαρχες -και συχνά αποικιοκρατικές- ιστορίες, αλλά και υπερρεαλιστικές αφηγήσεις τις οποίες μετατρέπει σε μια αλληλουχία εικόνων. Γεγονότα και μυθοπλασία πλέκουν ποιητικές αφηγήσεις που διαπερνούν τον χρόνο και τον τόπο. Είναι μέλος της κολλεκτίβας The Propeller Group, μια από τις παλαιότερες και πιο σημαντικές εικαστικές ομάδες του Βιετνάμ.

Το πιο πρόσφατο του έργο “The Boat People”, (2020, διάρκεια 19′) το οποίο προβάλλεται αυτές τις μέρες και στο MOMA της Νέας Υόρκης, διαδραματίζεται σε ένα απροσδιόριστο και επισφαλές μέλλον, όπου η εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους παρουσιάζεται ως πιθανή. Πρωταγωνιστεί μία ομάδα παιδιών με επικεφαλής ένα δυναμικό και εφευρετικό κοριτσάκι, η οποία ταξιδεύει στις θάλασσες και συλλέγει ιστορίες ενός κόσμου στον οποίο τα παιδιά δεν έζησαν ποτέ.

Το φιλμ “The Island” (2017, διάρκεια 42′), διαδραματίζεται εξ’ ολοκλήρου στο νησί Pulau Bidong, που βρίσκεται απέναντι από τις ακτές της Μαλαισίας. Το νησί ήταν το μεγαλύτερο κέντρο προσφύγων κατά την διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Ο καλλιτέχνης και η οικογένεια του ήταν ανάμεσα στους 250.000 ανθρώπους που έζησαν εκεί μεταξύ 1978 και 1991. Το νησί ήταν μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της υφηλίου, μέχρι τα Ηνωμένα ‘Εθνη να κλείσουν το προσφυγικό camp το 1991. Σήμερα η τοποθεσία έχει καλυφθεί από πυνκή βλάστηση και ερείπια.

Η τρίτη ταινία που θα παρουσιαστεί είναι μια συλλογική παραγωγή του The Propeller Group, με τίτλο “The Living Need Light, The Dead Need Music” (2014, διάρκεια 24′), η οποία συνδυάζει γυρίσματα από πραγματικές καθημερινές σκηνές και μυθοπλασία, σκιαγραφόντας τις παραδόσεις και τελετές ταφής του Βιετνάμ.

Την Παρασκευή 3 Ιουλίου, προσκαλέσαμε την Χάρις Κανελλοπούλου – ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια, συγγραφέας και μέλος της κριτικής επιτροπής για το 3ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών ΙΣΝ – για μια ομιλία στους ARTWORKS Fellows. Η Χάρις παρουσίασε διάφορα επιμελητικά έργα, μιλώντας για τα βασικά στοιχεία της πρακτικής της, ενώ αναφέρθηκε στο ενδιαφέρον και την εμπειρία της γύρω από το αρχείο, τις ιδιωτικές συλλογές, τα ιδρύματα , άλλες αναθέσεις έργων επιμέλειας στο δημόσιο χώρο, όπως και στη σχέση του επιμελητή με τους καλλιτέχνες.