On the Sea of my Tttttongue [θθθθθάλασσα – στην άκρη της γλώσσας] ΣΕ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΣΤΑΜΟΥ

Αμμωνίτες: από τη λίμνη Γκάρντα ως την Αθήνα, τα χέρια κουβαλούν τον ασβεστόλιθο σαν μνήμη. Το σώμα κάτι αφήνει πάνω στο απολίθωμα· παροδικά και τα δυο, ιστορούνται μέσω της αγκαλιάς τους. ⸹
Βοτσαλωτά: πήλινα βότσαλα, απάτητα. Χωράει μια επιτόπια έρευνα σε δυο παλάμες; Κομμένα στη μέση, τη φύση τους ακολουθεί μια σκέψη, να έρχονται τα βότσαλα σε ζεύγη, σαν τα κύματα. ☼ ⸛
Γοργόνες: ποιήτριες της ρευστότητας. Από τον ύφαλο ως την ακτή απαγγέλουν ποίηση με τραυλίσματα. Στόχος τους να σπάνε τη γλώσσα των παραθεριστών στη μέση, σαν στρείδι. ϒ
Δίχτυ: διαπερατό σώμα, ευάλωτο. Και να κοπεί, μεταπλάθεται σε κάτι νέο επιτελώντας μια μεταμόρφωση. ⸎
Εμπιστοσύνη: μέσω ενεργής ακοής την εξασκούν τα δελφίνια όσο κολυμπούν το ένα δίπλα στο άλλο. ⸨
Ζωγραφιές: τοιχογραφίες που αντίκρισες στον ύπνο σου∙ σαν κάποια τις δει, θα βλέπει τα όνειρά σου. Ꜣ
Ηώς (ή Έως): και αν δεν είναι η αδερφή του Ήλιου, αλλά ο Ήλιος ο ίδιος; Έρχεται με ορμή να χτίσει δίκτυα φωτός μα ύστερα αποτραβιέται σε αυτό που έχτισε ο μύθος της. Κανείς στ’ αλήθεια δεν την ξέρει, μόνο οι χάλκινες ανταύγειες της αυγής. ☼
Θεότητες: όλες τους πολύγλωσσες, μιλούν για «θθθθθάλασσα», “mmmmmare” και “bbbbbahr”. ⸾ ⸧ ⸛
Ιστορία: τη φέρνει ο αέρας προς εμάς αφού η ιώδης μυρωδιά του αλμυρού νερού την εμπεριέχει. ⸛
Καλυψώ: μόλις την εντοπίσεις (συντεταγμένες 36°34′N 21°8′E) θα σου πει πως δεν τον κράτησε αυτή, αυτός δεν έφευγε. ⸖
Λήμνος ή/και Λέσβος: πήρες την οργή της Λευκοθέας για τον Ποσειδώνα και την έκανες στΟργή μετουσιωμένη σε εθνογραφίες των νησιών του βορειοανατολικού αιγαίου. ⸨
Μνήμη της θάλασσας: κι αν οι παλίρροιες δεν είναι άλλο από εκτόνωση ανυψωμένης θλίψης; Ꝍ
Νέα μυθολογία: όλα τα αρχέγονα πλάσματα που σου κρύψαν στο σχολείο ζωντανεύουν τώρα μέσα από εσένα και αντανακλώνται στο μάρμαρο όσο το περιεργάζεσαι. Ꜣ
Ξεχασμένο: το νερό είναι μη εθνοκεντρικό. ⸧
Όσφρηση: πέρα από τη γλώσσα, λειτουργεί σαν παρεισφρητικό αντίδοτο στη συλλογική αμνησία. ⸶
Παραλία: ζωντανό όνειρο του οποίου τα υλικά επιθυμείς να ανακτήσεις. ϒ
Ρόκα: τη βγάζεις από τη ζώνη σου σα να ήταν σπαθί και οπτικοποιείς μια δικιά σου θεωρία του αισθήματος. ⸶
Σιμόν Φατάλ: της αφιερώνει ένα κεφάλαιο για τη θάλασσα η Ετέλ Αντνάν στο οποίο γράφει: «τα ένστικτα της θάλασσας συνεργάζονται με τα δικά μας για να δημιουργήσουν σκέψη». ⸛
Τηθύς: αταξινόμητη ανάμνηση, ανεκρίζοτη. Κοινή ανάμεσα στη Μεσόγειο και την Ερυθρά Θάλασσα. ⸹
Υφαντά: πέρα από τον αργαλειό, μιλιούνται σαν παφλασμοί, γράφονται σαν αφροί, διαβάζονται σαν παλμοί. ⸎
Φεγγάρι: σου φέγγει επί δεκατρείς μήνες να κεντήσεις το βιβλίο σου. Και όπως μεταβάλλονται οι φάσεις του, έτσι αλλάζουν και τα ποιήματά σου. ⸙
Χρόνος: η άρρυθμη ομιλία των κυμάτων τον δημιουργεί εκ νέου. ⸙ ⸾
Ψαράκι: μηχανισμός άμυνας είναι η μικρή του μνήμη, αφού όσα αντικρίζει συσσωρεύονται στις πολλαπλές στρώσεις των ματιών του. Ꝍ
Ωροσκόπιο: κατευθύνει στο σημείο όπου τέμνεται η θάλασσα· ο ορίζοντας στην άκρη της γλώσσας σου. ⸖ ⸧ ⸾

Επιμέλεια: Κατερίνα Στάμου. Συμμετέχουν: ⸖ Μαίρη Αντωνοπούλου, ☼ Μυρτώ Βρατσάνου, ⸙ Μαριάννα Καραβά, Ꝍ Αθηνά Κουμπαρούλη, Ꜣ Ελίνα Νιάρχου, ⸎ Μαρία Οικονομοπούλου, ϒ Άστρα Παπαχριστοδούλου, ⸹ Irene Ragusini, ⸶ Ηλέκτρα Σταμπούλου, ⸨ Ειρήνη Τηνιακού ||| Ποιητικές αναφορές: ⸛ Etel Adnan, ⸾ Jjjjjerome Ellis, ⸧ Vera Linder.

On the Sea of my Tttttongue [θθθθθάλασσα – στην άκρη της γλώσσας]

γκαλερί Gramma_Epsilon 
διάρκεια: 8 Φλεβάρη – 9 Μαρτίου 2024
ωράριο: 11:00-19:00

Η έκθεση αποτελεί μέρος του πρότζεκτ Mediterranean Disturbances: Οπτικές από 20 καλλιτέχνιδες το οποίο φιλοξενεί η γκαλερί Gramma_Epsilon και υλοποιείται υπό την αιγίδα του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου της Αθήνας.

*Οι Kατερίνα Στάμου, Μυρτώ Βρατσάνου, Αθηνά Κουμπαρούλα, Ελίνα Νιάρχου, Irene Ragusini, Ηλέκτρα Σταμπούλου και Ειρήνη Τηνιακού είναι SNF ARTWORKS Fellows.