Fellow Field: Εικαστικές Τέχνες

Ο Μάρκελλος Κολοφωτιάς είναι εικαστικός με έδρα την Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παράλληλα με τις προπτυχιακές του σπουδές παρακολούθησε μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Τμήμα Καλών Τεχνών του Σαν Κάρλες του πανεπιστημίου Universidad Politécnica de Valencia στην Ισπανία, με υποτροφία Erasmus από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών. Η εικαστική του έρευνα αναπτύσσεται μέσω ενός συνεχόμενου διαλόγου με το «σχήμα» ₒ-ᵒ, το οποίο αποτελεί την μία και μοναδική πηγή δημιουργίας όλων των έργων του. Μέσα από αυτή τη διαλεκτική εξερευνά την συνάντηση του καλλιτέχνη με το έργο τέχνης, όπως επίσης και την σχέση και μεταξύ τους διάδραση. Το έργο του έχει παρουσιαστεί στο πλαίσιο ομαδικών εκθέσεων («If you were food, what food would you be?», στο Communitism, Αθήνα· «Στάση στην Πράξη», 7η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης και MOMus – Μουσείο Άλεξ Μυλωνά (Αθήνα)· «Beyond all Confines», στη Flu Gallery στο Βελιγράδι· «Kodra Fresh 2016: Mind the Gap», στο Πεδίο Δράσης Κόδρα, Θεσσαλονίκη· φεστιβάλ Inspire 2013 στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης κ.ά.), ενώ έχει διακριθεί στην 8η Μπιενάλε Φοιτητών των Σχολών Καλών Τεχνών Ελλάδος. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).

Η Δανάη Κρίκη (γεν. 1992) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας και μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών. Η εικαστική της πρακτική διερευνά τις σχεδιαστικές και ποιητικές δυναμικές της καθημερινής γλώσσας, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αυτές μπορούν να δημιουργήσουν συν-αισθηματικά περιβάλλοντα. Εντός αυτών των συν-αισθηματικών κόσμων που δημιουργεί, χαρτογραφεί τη σύγχρονη καθημερινότητα ως ένα παρόν σε συνεχή κρίση, όπου το υποκείμενο προσκολλάται στις μεταπολεμικές, συλλογικές φαντασιώσεις για μια «καλή ζωή». Εστιάζοντας στην παραγωγή ανεκπλήρωτων επιθυμιών όπως αυτές εκτυλίσσονται στο πεδίο του έρωτα —επιθυμία για αγάπη, για καύλα, για οικειότητα που διαρκεί, για ασφάλεια— και τις έμφυλες προεκτάσεις των συσχετισμών που δημιουργούνται, επιθυμεί να συλλάβει την πολυπλοκότητα της κοινωνικής και πολιτισμικής αναπαραγωγής των millennials. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).

Η Ισμήνη Κινγκ (γεν. 1993) είναι γλύπτρια και κεραμίστρια, με έδρα την Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Ινστιτούτου Σύγχρονων Τεχνών του Λάνκαστερ (LICA, 2014) και κάτοχος μεταπτυχιακού στη γλυπτική από Σχολή Καλών Τεχνών Slade (UCL, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, 2017), όπου έλαβε την υποτροφία Jeanne Szego. Μέσω της πρακτικής της διερευνά το συναίσθημα και την ενσώματη συνθήκη ως μεθοδολογία, δημιουργώντας έργο αποκρινόμενο στο περιβάλλον της και ιδιαίτερα σε βιώματα τόσο υποκειμενικά όσο και συλλογικά, όπως το πένθος, το τραύμα, η θηλυκότητα, ο ερωτισμός και η συσχέτιση ως δυναμικές και ενεργές συνθήκες. Η αναζήτηση τρόπων γλυπτικής έκφρασης των παραπάνω συνθηκών αποτελεί κομβικό στοιχείο της πρακτικής της. Παράλληλα, και άρρηκτα συνδεδεμένα με το ατομικό της έργο, συνεργάζεται με την εικαστικό Ιλεάνα Αρναούτου, εστιάζοντας στην ενσώματη προσέγγιση της γλυπτικής ως πρακτική συν-ποίησης και στην υποκειμενικότητα ως μέσο συσχέτισης. Επιλεγμένες εκθέσεις: «True Love Leaves No Traces», γκαλερί Galerist, Κωνσταντινούπολη (2022)· «Encounters in wreath-knot-chain formations», ατομική έκθεση, The Breeder Gallery, Αθήνα (2021)· «(dis)placement», παρουσιάστηκε στις γκαλερί Off Quay στο Λονδίνο και Jacaranda στο Ρίο ντε Τζανέιρο (2017)· και «Backwards+Forwards», Casa Dona Laura, Λισαβόνα (2016). Παράλληλα, έχει επιμεληθεί ομαδικές εκθέσεις όπως η «APOTROPAION» στον χώρο τέχνης 16 Φωκίωνος Νέγρη, σε διοργάνωση της Συλλογής Σωτήρη Φέλιου. Είναι ιδρύτρια του Karis Studio, ενός εργαστηρίου γλυπτικής στον Νέο Κόσμο, το οποίο εστιάζει στη διερεύνηση γύρω από τα υλικά και την ποικιλόμορφη δημιουργικότητα. Το 2022 έλαβε το Βραβείο Τέχνης του Ιδρύματος Γ. & Α. Μαμιδάκη. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

Η Ζωή Γαϊτανίδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Είναι απόφοιτη της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας όπου ζει και εργάζεται. Δύο από τις εκθέσεις όπου έχει συμμετάσχει είναι: «The Equilibrists» στο Μουσείο Μπενάκη σε οργάνωση του New Museum, NY και του ιδρύματος ΔΕΣΤΕ με επιμελητές τους Gary Carrion Murayari, Helga Christoffersen και Massimiliano Gioni· συμμετοχή στη 2η Μπιενάλε Αθήνας με το «Heaven». Περιλαμβάνεται στο «Younger Than Jesus», λίστα καλλιτεχνών που επέλεξε η ομάδα επιμελητών του New Museum (εκδόθηκε από τη Phaidon). 

Ο Θεόδωρος Γιαννάκης γεννήθηκε το 1979 στην Πρέβεζα. Είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και του προγράμματος MFA στη Διαχείριση Ψηφιακών Μέσων του London Metropolitan University στο Λονδίνο. Αυτήν την περίοδο εργάζεται στη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, με υποτροφία του Ιδρύματος Α.Γ. Λεβέντη. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις στη Union Pacific (Λονδίνο), Ελένη Κορωναίου (Αθήνα), Radio Athènes και SPACE (Λονδίνο) και έχει λάβει μέρος σε διεθνείς ομαδικές εκθέσεις σε χώρους τέχνης, μουσεία και ιδρύματα όπως το New Museum της Νέας Υόρκης, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών, το Fondazione Prada, το Κολέγιο Τέχνης και Σχεδιασμού του Οντάριο, το V22 Collection και το Futura Center for Contemporary Art. Ως μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας KERNEL έχει διοργανώσει εκθέσεις και εκδηλώσεις και έχει δώσει διαλέξεις για την έρευνά του στο ICA London, στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.

H Αναστασία Δούκα είναι εικαστικός καλλιτέχνις που εργάζεται κυρίως με γλυπτικά μέσα. Πιστεύει πως οτιδήποτε κατασκευασμένο μπορεί να σπάσει και να ανακατασκευαστεί προκειμένου να σπάσει ξανά (ή τουλάχιστον έχει τη δυνατότητα). Είναι απόφοιτος του προγράμματος MFA, School of the Art Institute of Chicago, ΗΠΑ ως New Artist Society Trustees Merit scholar και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Ψηφιακές Μορφές Τέχνης» της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Έχει υπάρξει προσκεκλημένη εικαστικός στα προγράμματα: Fondation d’ Entreprise Hermès, Παρίσι, Skowhegan School of Painting and Sculpture, Νέα Υόρκη, Yaddo Colony, Nέα Υόρκη και Salzburg International Academy. Έχει βραβευτεί με το Toby Devan Lewis Fellowship (Σικάγο) και το βραβείο ΔΕΣΤΕ (Αθήνα). Έχει επίσης λάβει σπουδαστικές υποτροφίες από το Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, το Ίδρυμα Παν. & Ε. Μιχελή και το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών. Επιλεκτικά, στις πρόσφατες εκθέσεις της περιλαμβάνονται: «The Same River Twice», επιμέλεια Margot Norton, Natalie Bell, οργάνωση Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ και New Museum, Μουσείο Μπενάκη, Aθήνα, Oroboro, επιμέλεια 3 137, Alserkal Foundation, Dubai, «It would go», Anastasia Douka & Shana Hoehn, Klowden Mann, Λος Άντζελες, «Les mains sans sommeil», επιμέλεια Gaël Charbau, Palais de Tokyo, Παρίσι, «Le Collant_The thing you can’t get rid of», Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Αθήνα, ≈Animalier with no Τaste for the Sublime», Werft 5, Κολoνία. Έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές καθώς και στη συλλογή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα.

(2019) reading in/reading out, Αίθουσα Συνελεύσεων Παλαιάς Βουλής, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, παραγωγή του MOMus,με την υποστήριξη της Outset Contemporary Art Fund (Greece)

(2018) Κοινωνία. Μέλος ΙΙ, με τον Γιώργο Πατρώνα στη μουσική επιμέλεια, Kapani project, Θεσσαλονίκη

(2017) Καταμέτρηση αστέρων, «Κοινοί Ιεροί Τόποι», Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη ~ like me, CHART Art Fair, annaelle Gallery, Κοπεγχάγη, Δανία ~ Σκάλα, «παραδόξως παράδοξα», επιμέλεια Γρηγόρης Χατζηιωαννίδης, Sterna Art Project, Νίσυρος ~ L’enfer c’est l’Autre, «Το δικαίωμα να είσαι Άνθρωπος» επιμέλεια Θάλεια Βραχοπούλου, Χάρης Σαββόπουλος, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης & Goethe Institut Θεσσαλονίκης

(2016) Jargon, «As One», επιμέλεια Paula Garcia, Serge LeBorne, ΝΕΟΝ+MAI (Marina Abramović Institute), μουσείο Μπενάκη, Αθήνα ~ holy book «Η τυπογραφία ως καλλιτεχνική πράξη», επιμέλεια Μαρία Τσαντσάνογλου, Συραγώ Τσιάρα, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

(2015) I need your attention, «Global Control and Censorship», επιμέλεια Bernhard Serexhe, ZKM, Καρσλρούη, Γερμανία ~ παθητική φωνή, 5ο εργαστήριο νέων καλλιτεχνών «Romance», επιμέλεια Αρετή Λεοπούλου, Γενί Τζαμί, 5η Biennale Θεσσαλονίκης

(2014) Savoir Vivre, επιμέλεια Νίκος Μυκωνιάτης, Θάλεια Στεφανίδου 24 International Istanbul Art Fair, πλατφόρμα Δήμου Θεσσαλονίκης.

Η Αγγελική Μπόζου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Είναι απόφοιτη του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ (2016) και του Προπτυχιακού της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας (2011). Έχει κάνει σπουδές στη γραφιστική και το θέατρο.  Το 2011 πήρε το πρώτο βραβείο του Ιδρύματος Γιάννη και Ζωής Σπυρόπουλου και το 2019 βραβεύθηκεαπό την ARTWORKS στο πλαίσιο του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Με αφετηρία τον αυτοσχεδιασμό, δημιουργεί ζωντανές εικαστικές δράσεις και βίντεο παρουσία θεατών και εικόνες που απαιτούν ταχύτητα αποτυπώνοντας τη στιγμή. Πειραματίζεται με το τυχαίο, προσπαθώντας να μορφοποιήσει άμεσα τις εικόνες του νου και κατασκευάζει χάρτινους μηχανισμούς που παράγουν υποτυπώδη κίνηση. Είναι ιδρυτικό μέλος της πειραματικής μουσικής μπάντας «Τα Καβούρια της Φρίκης» με την οποία παρουσιάζει αυτοσχεδιαστικές δράσεις που ερευνούν πώς μια υποτυπώδης αναφορά στη δομή μπορεί να αποτελέσει το κεντρικό στοιχείο για τη δημιουργία ενός ενιαίου έργου. Έργα της έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό: Family Business Gallery (New York), Netting the Work Berlin (Germany), Cairo Video Festival (Egypt), Dirty Linen-Family Business Handmade στο Μουσείο Μπενάκη, Μουσείο Βορρέ, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Μπιενάλε της Αθήνας κλπ.

Η Μαργαρίτα Μποφιλίου γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται. Είναι κάτοχος ΜΑ από το Royal College of Art, Λονδίνο, με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Ελλάδος και έχει λάβει τα βραβεία Σπυρόπουλου και National Magazine Award. Το 2004 ήταν resident artist στο Cité Internationale des Arts, Παρίσι. Οι ατομικές της εκθέσεις περιλαμβάνουν: «Everything’s wrong», «Xerxes», «State of Concept Athens», «Blue eyes on route to the best brothel of paradise», Art Athina, «Trypanosome», Margarita Bofiliou και Juliette Blightman (duo), Αθήνα. Έχει λάβει μέρος στις ομαδικές εκθέσεις (επιλογή): State (in) Concepts, Kadist, Παρίσι, Jump Ball, Dio Horia, Μύκονος, «The Equilibrists», Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα, Innate Memories, State of Concept Athens, Αθήνα, Cabinets of Miracles-Zone D, Zoumboulakis Gallery, Athens, ReMap2 (IBID Projects), Athens, Alpha Exotica, Hydra School Projects, Ύδρα, The Lobby, IBID Projects, Λονδίνο, True Romance, The Breeder gallery, Αθήνα, Satellites (i-cabin baggage), Tanya Bonakdar Gallery, Νέα Υόρκη, 60 Seconds, Southwark Gallery, Λονδίνο, New Contemporaries 2004, Λίβερπουλ (Liverpool Biennial) & The Barbican, Λονδίνο. Στη δουλειά της ασχολείται με τη σύγχυση, τη μοναξιά και τη βία που ασκούν οι διάφορες πειθαρχίες στο υποκείμενο.

Ο Θoδωρής Προδρομίδης είναι εικαστικός καλλιτέχνης και σκηνοθέτης με έδρα την Αθήνα. Σπούδασε Contemporary Media Practice στο Πανεπιστήμιο του Westminster και αποφοίτησε από το Goldsmiths, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου το 2007 με MFA in Fine Arts. Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε γκαλερί, μουσεία και φεστιβάλ όπως τη State of Concept, Fondazione Sandretto Re Rebaudengo, το Haus Der Kulturen Der Welt, την 5η και 1η Μπιενάλε της Θεσσαλονίκης, την 4η Μπιενάλε της Αθήνας, το Werkleitz zentrum für Medienkunst, το Fondazione Merz. Ως βραβευμένος του Γαλλικού Ινστιτούτου και στη διάρκεια της διαμονής του στη Cité Internationale des Arts με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση, άρχισε την έρευνα για την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους και συνέχισε την ανάπτυξή της στο πρόγραμμα Feature Expanded με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Από το 2017 είναι επιμελητής της περιοδικής σειράς προβολών Κυριακάτικες Αφηγήσεις, ένας από τους συντελεστές του School of Redistribution του προγράμματος Future Climates και εθελοντής στo Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών του Πειραιά. Είναι Visiting Artist στο πλαίσιο του προγράμματος Risk Change στο Τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης του ΕΚΠΑ, μέλος του Institute of Radical Imagination και μέλος του Δικτύου Αλληλέγγυων Σχολείων.

Η Μαρία Τσάγκαρη ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Συντήρηση και Aποκατάσταση Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης στο ΤΕΙ Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 2005 με την πτυχιακή της εργασία για το έργο του Αλέξη Ακριθάκη. Εργάστηκε ως συντηρήτρια στην Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Αθήνα και σε ιδιωτικές συλλογές. Το 2006 συνέχισε τις σπουδές της στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας. Το 2007-2008 με υποτροφία του ιδρύματος ΙΚΥ φοίτησε στη Facultad de Βellas Αrtes στη Μαδρίτη. Αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το 2010 και συνέχισε τις σπουδές της στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Εικαστικών Τεχνών, από όπου αποφοίτησε το 2012. Από το 2012 είναι λέκτορας στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε διεθνείς εκθέσεις και έχει κερδίσει τρία βραβεία, μεταξύ των οποίων το βραβείο του Γαλλο-Ελληνικού οργανισμού HYam για την Νέα Καλλιτεχνική Σκηνή της Μεσογείου (Παρίσι, 2014). Μεταξύ των εκθέσεων στις οποίες έχει συμμετάσχει συγκαταλέγονται: AQUA, Contemporary Artists and Water Issues, SESC Belenzinho, Σάο Πάολο, Βραζιλία, Château de Penthes, Γενεύη∙ STANDART, 1st Triennial of Contemporary Art, Αρμενία∙ Coup de Ville, Triennial of Contemporary Architecture, Βέλγιο∙ 4th Biennale of Contemporary Art, Everywhere but now, Θεσσαλονίκη∙ A fresh, Μια νέα γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα.

Η Αναστασία Διαβαστή (γεν. 1979) είναι εικαστικός με διεπιστημονική πρακτική που περιλαμβάνει επιτελεστικά, επιμελητικά, κινηματογραφικά και φωτογραφικά έργα. Την ενδιαφέρουν οι κοινωνικές και πολιτιστικές κατασκευές ταυτότητας και συγκεκριμένα ο ρόλος και η εικόνα των γυναικείων ταυτοτήτων και μορφών θηλυκότητας, καθώς και η εξερεύνηση της συμβίωσης, ως καλλιτεχνική και κοινωνική δομή. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα από το 2006. Σπούδασε καλές τέχνες στο Λονδίνο, ολοκληρώνοντας το BA (Hons) Mixed Media Art από το Πανεπιστήμιο του Westminster και μεταπτυχιακά τα MA Film, Video και New Screen Media του University of East London, όπου έζησε από το 1999 ως το 2006. Έχει οργανώσει και λάβει μέρος σε εκθέσεις στην Αγγλία, την Ελλάδα και τη Γερμανία. Προσφάτως συνεπιμελήθηκε και συμμετείχε στο Glam Slam!, μια ανοιχτή πλατφόρμα επιτελεστικής τέχνης. Έργα της σε βίντεο έχουν προβληθεί στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Τον Απρίλιο του 2019 ίδρυσε τον συνεργατικό χώρο STOA FEXI project space στην Ομόνοια, στον οποίο στεγάζεται το νέο της εγχείρημα NTIZEZA, μια πλατφόρμα υποστήριξης, εκπαίδευσης και επιτελέσεων φεμινιστικής τέχνης.

Η Κρήνη Δημοπούλου (1988, Αθήνα) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι ιδρυτικό μέλος των Arbit City και της Serapis Maritime. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (2007-2012) και στο Central Saint Martins College of Art and Design στο Λονδίνο.

Στις ατομικές της εκθέσεις περιλαμβάνονται:
Oil Gargles, The Breeder Gallery, Αθήνα,
Hands On Your Soul, Galerie Ormesson, Παρίσι,
ISLETS, Beton7, Αθήνα

Ομαδικές εκθέσεις στις οποίες συμμετείχε:
AHHHHH! REAL MONSTERS!, Clages Gallery, Κολoνία,
Standardized Waters, SECCMA TRUST, Αθήνα,
4η Μπιενάλε της Αθήνας ΑΓΟΡΑ, Πρώην Χρηματιστήριο Αθηνών, Αθήνα

Ο Γιώργος Μπουγιούκ είναι εικαστικός. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει αποφοιτήσει από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται κυρίως με βίντεο-εγκαταστάσεις. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

H Bέρα Χοτζόγλου γεννήθηκε και μεγάλωσε το 1992 στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Εικαστικών τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας (BA &MFA). Το 2016-2017 σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου, Καλές Τέχνες και Παιδαγωγικά με υποτροφία Erasmus. Κύρια μέσα της δουλειάς της είναι το βίντεο και η φωτογραφία. Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε φεστιβάλ και γκαλερί στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ των οποίων: «Emfylo-ποιείν» στην Γκαλερί Αντωνοπούλου (2019), στο φεστιβάλ Grrl Haus Cinema: «The two Directions of a Split», στο Raw – Temporaum, στο Βερολίνο (2019), στα Platforms Project στην Αθήνα (2019), στο «A Fork in the Road» στο πλαίσιο του Foto Wien (2019), στο παράλληλο πρόγραμμα της 6ης Μπιενάλε της Αθήνας (2018), στο Action Field Kodra στη Θεσσαλονίκη (2018) στο project των Infra Beuys «Das System ist kriminell, der Staat zum feind des Menschen geworden!» στο Belleve di Monaco (Μόναχο, 2016) και στην έκθεση «Love letters to ΧΑΟΣ» στην ΤAF Gallery στην Αθήνα (2013). Έχει βραβευτεί με το Βραβείο κοινού για την ταινία «Munich almost killed me ½» στο 2ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πειραιά (2018) καθώς και με το βραβείο Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος της ARTWORKS (2019). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

H Mυρτώ Χρήστου γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1992. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας (2010-2015) και στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών (M.E.T, 2016-2018). Ασχολείται κυρίως με νέες ψηφιακές μορφές τέχνης, εγκαταστάσεις και γλυπτικές κατασκευές. Η πρακτική της διερευνά τη μετάπλαση του φυσικού σε ψηφιακό και τη μετατροπή του σε ένα πολυεπίπεδο φυσικό αντικείμενο. Το καλλιτεχνικό της έργο έχει έδρα την Αθήνα.

H Μαρία Βαρελά (Αθήνα, 1984) εργάζεται ως εικαστικός μέσων και σχεδιάστρια συμμετοχικών δημιουργικών εργαστηρίων βιωματικής εκπαίδευσης. Το 2010 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στις «Διαδραστικές Τέχνες» στο Goldsmiths College του Λονδίνου. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη μεθοδολογιών της συλλογικής παραγωγής και οι θεματικές της αφορούν τη λαογραφία, την παράδοση, την ταυτότητα, τη μνήμη, τη μη-γραμμική αφήγηση και την αρχαιολογία των μέσων. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε πολυάριθμες εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε μουσεία σύγχρονης τέχνης όπως το ΕΜΣΤ στην Αθήνα και το Βozar στις Βρυξέλλες, καθώς και σε φεστιβάλ τέχνης όπως το Siggraph στο Βανκούβερ, Ars Electronica στο Λιντς (Αυστρία), Transmediale στο Βερολίνο, ISWC (International Symposium on Wearable Computers) στο Seattle, Piksel στο Μπέργκεν, Αmber στην Κωνσταντινούπολη, Εικαστικοί Διάλογοι (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών) στην Αθήνα κ.ά. Έχει αναλάβει τον σχεδιασμό και τη διεκπεραίωση εκπαιδευτικών δημιουργικών προγραμμάτων σε συνεργασία με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το ΕΜΣΤ, το Goethe Institut, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και το Ίδρυμα ΝEON. Υπήρξε συν-ιδρυτικό μέλος και υπεύθυνη καλλιτεχνικού και εκπαιδευτικού προγράμματος της Frown, μιας πλατφόρμας που ασχολείται με την παραγωγή καλλιτεχνικών εκδηλώσεων καινοτόμου χαρακτήρα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Εριφύλη Βενέρη (1983, Αθήνα) σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο MFA πρόγραμμα “Public Art and New Artistic Strategies” του BauhausUniversity Weimar στη Γερμανία με την υποστήριξη του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρου Σ. Ωνάση. Πραγματοποίησε επίσης δεύτερες μεταπτυχιακές σπουδές στο ΜΑ πρόγραμμα “Art in Context” του University of the Arts Berlin με την υποστήριξη του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή. Είναι διδάκτορας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Η διατριβή της με τίτλο “Ελληνικά Εστιατόρια στο Βερολίνο: Πολυαισθητηριακότητα και Μυθοπλασία στην Εθνοτική Κουζίνα” εκπονήθηκε με την υποστήριξη του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Η εικαστική της πρακτική εκφράζεται μέσω γλυπτικής, εγκαταστάσεων, βίντεο, performances και συμμετοχικών projects.  Κεντρικές θεματικές αποτελούν η επιπολιτισμική διαδικασία, το πολιτισμικό πένθος ως κατάσταση δυσφορίας και ως αντίδραση στην απώλεια, οι καταστάσεις σκηνοθετημένης και αμφισβητούμενης αυθεντικότητας, η απτή πολιτισμική κληρονομιά ως ντεκόρ και ως φόντο.

Ο Παναγιώτης Βορριάς γεννήθηκε στην Καλαμάτα Μεσσηνίας το 1983. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας (2001-2007) και φοίτησε στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ (2009-2011). Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχει υπάρξει υπότροφος του ΙΚΥ, ενώ το 2014 ήταν υποψήφιος για το βραβείο νέων καλλιτεχνών Μεσογείου από το ίδρυμα HYam. Το 2013 συμμετείχε στην έκθεση νέων καλλιτεχνών «Εκ νέου» στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και ήταν μέλος της ελληνικής εκπροσώπησης στην εικαστική ομάδα Per Se στη 16η Biennale νέων δημιουργών Ευρώπης και Μεσογείου, στην Ανκόνα (Ιταλία). Από το 2013 είναι συνιδρυτής και μέλος της εικαστικής ομάδας Per Se. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Ο Γιώργος Γιατρομανωλάκης ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στην Κρήτη. Έχει εκδώσει τρία φωτογραφικά βιβλία: «Roadblock to Normality», «Not provided» και «The Splitting of the Chrysalis & the Slow Unfolding of the Wings». Το έργο του έχει παρουσιαστεί και διακριθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μεταξύ άλλων, στο PhotoEspaña, Festival Circulation(s), Aperture Gallery, Mattatoio-Roma, Belfast Photo Festival, Voies Off–Arles, Athens Photo Festival, Felifa Festival, Tbilisi Photo Festival, Istanbul Photobook Festival, Odessa Photo Days, Month of Photography Los Angeles κ.α. Έχει λάβει το βραβείο Foam Talents 2020 και το βραβείοτου Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος της ARTWORKS. Είναι συνιδρυτής του καλλιτεχνικού χώρου «Zoetrope» και μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού «Phases».