O ηχητικός καλλιτέχνης και συνθέτης Jeph Vanger εργάζεται μεταξύ Λονδίνου και Αθήνας. Γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα και ολοκλήρωσε το προπτυχιακό πρόγραμμα «BA in Digital Music and Sound Arts» του Πανεπιστημίου του Μπράιτον (Μεγάλη Βρετανία), όπου και βραβεύτηκε με το βραβείο Digital Music and Sound Arts Breakthrough Award 2017 από τον μουσικό Norman Cook (Fatboy Slim). Επιπλέον, για την περίοδο 2020-21 είναι ένας από τους Composers-in-Residence του στούντιο ηλεκτροακουστικής σύνθεσης Εlektronmusikstudion (EMS) στην Στοκχόλμη της Σουηδίας. Έχει δουλέψει στα καλλιτεχνικά πεδία του σύγχρονου χορού, του θεάτρου και των ηχητικών εγκαταστάσεων με τις δικές του προσωπικές δουλειές και συμμετάσχει σε πρότζεκτ που έχουν παρουσιαστεί σε θέατρα, φεστιβάλ, εκθεσιακούς χώρους και οργανισμούς όπως είναι το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, το φεστιβάλ Fort Process (Μεγάλη Βρετανία), το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Today Art Museum στο Πεκίνο και το ICI – centre chorégraphique national de Montpellier (Γαλλία). Οι δουλειές του συχνά συνδυάζουν πολυκάναλα ηχοσυστήματα, modular synthesizers και χειροποίητες ηχητικές κατασκευές, δίνοντας έμφαση στη φυσική παρουσία του ήχου στον χώρο ως μια κινούμενη οντότητα. Έχει συνεργαστεί με χορογράφους και καλλιτέχνες από την Αθήνα και το εξωτερικό, μεταξύ άλλων με τους/τις: Anna Herrmann, Tribe//, Coda Dance, Αναστασία Βαλσαμάκη, Χαρά Κότσαλη, Κάντυ Καρρά, Γιώργο Πούλιο, Ευριπίδη Λασκαρίδη, GesamtAtelier, Γεωργία Τέγου, Μιχάλη Θεοφάνους, Paul Blackman, Χριστίνα Γουζέλη, κ.ά. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Ευαγγελία Βατσάκη γεννήθηκε το 1987 στο νησί της Ρόδου, όπου ζει και εργάζεται. Το 2014 αποφοίτησε από την Aνωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, πραγματοποιώντας μέρος των σπουδών της στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Mπολόνια. Επιπλέον, έχει παρακολουθήσει ένα εργαστήρι animation στην Κωνσταντινούπολη. Από το 2017 έως το 2019 συνεπιμελήθηκε το φεστιβάλ Nature of Art που πραγματοποιήθηκε στο πάρκο Ροδίνι, στη Ρόδο, όπου παράλληλα διατηρούσε το καλλιτεχνικό στούντιο Yellow Diver. Ασχολείται με μια ευρεία γκάμα μέσων: ζωγραφική, εγκαταστάσεις, περφόρμανς, video art και ψηφιακά μέσα, ενώ παράλληλα διοργανώνει καλλιτεχνικά εργαστήρια. Μέσα από το έργο της διερευνά και αφηγείται το ταξίδι της συνείδησής της στον κόσμο. Έχει συμμετάσχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις και έχει πραγματοποιήσει μία ατομική έκθεση στο φυλάκιο στην κορυφή του όρους Ακραμίτη (2020). Το 2021 ολοκλήρωσε μια αναδρομική έκθεση σχεδίων έντεκα ετών, στο Πάρκο Τέχνης Ρόδου. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Όλγα Βλάσση (γεν. 1991) ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως εικαστικός. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Το 2019 παρακολούθησε μαθήματα στην École Nationale supérieure des Beaux-Arts de Paris, με υποτροφία Erasmus . Είναι απόφοιτος του τμήματος Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το ενδιαφέρον της εστιάζεται στον χώρο, στο σημείο όπου συναντώνται η μνήμη και το σώμα, και σε όσα εγγράφονται σε αυτό. Πειραματίζεται με υλικά όπως ο πηλός, ο γύψος, το μάρμαρο, το γυαλί και το τσιμέντο. Μια σημαντική επιρροή στην καλλιτεχνική πρακτική της είναι οι σπουδές της στην αρχαιολογία και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της για την προïστορία, καθώς παρουσιάζει κριτικά τις διαδικασίες ανασκαφής, αρχειοθέτησης και της έρευνας στη μορφή και στο περιεχόμενο των έργων της. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, στο πλαίσιο των οποίων παρουσιάστηκαν έργα της στην Ιταλική Πρεσβεία της Αθήνας, το Αμερικανικό Κολλέγιο της Ελλάδας και την Ελευσίνα (Eλευσίνα 2023 Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα της Ευρώπης). Ακόμη, έχει εργαστεί στο θέατρο, στη δημιουργία και επιμέλεια σκηνικών αντικειμένων σε παραστάσεις του Ευριπίδη Λασκαρίδη («ELENIT» και «Ευριπίδης του Ευριπίδη»). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Ίρια Βρεττού είναι καλλιτέχνης γεννημένη το 1995. Έχει πτυχίο στο πεδίο του animation από το London College of Communication του Πανεπιστημίου Τεχνών του Λονδίνου και είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου «MA in Contemporary Art Practice – Moving Image» από το Βασιλικό Κολέγιο Καλών Τεχνών του Λονδίνου (RCA). Η πρακτική της επικεντρώνεται σε μορφές και έννοιες υβριδικότητας και την εφαρμογή τους ως εναλλακτικών τρόπων έρευνας και πρακτικής. Ασχολείται με πτυχές της αναλογικής κινουμένης εικόνας (hand drawn animation) και μελετά τη σχέση τους και με άλλα μέσα κινηματογραφικής και επιτελεστικής πρακτικής. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα ανταποκρίνονται σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά ζητήματα, εξετάζουν κριτικά τη λειτουργία της «οθόνης» στο πλαίσιο της πολιτιστικής παραγωγής και πολιτικής λειτουργίας και εστιάζουν στη δημιουργία έργων τέχνης που μπορούν να συστήσουν πλήρεις χώρο-χρονικές εμπειρίες που ανατρέπουν τις βεβαιότητες. Στο πλαίσιο αυτό, η έρευνά της τα τελευταία δυο χρόνια επικεντρώνεται στα ηφαίστεια, την πραγματική και συμβολική ζωή και τη δράση τους. Έχει παρουσιάσει την δουλειά της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ( Αθηνα, Λονδίνο, Σεούλ). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Το έργο της Πηνελόπης Γερασίμου επικεντρώνεται στην αναλογική φωτογραφία. Τα αντικείμενά της διερευνούν τη σχέση μεταξύ διαφόρων ορίων απομόνωσης, καθώς και τη θραυματοποίηση και επανασυγκρότηση ενός κόσμου που μοιάζει να είναι βγαλμένος από κάποια αρχαία ιεροτελεστία. Τα έργα της απο-υλικοποιούνται, κουβαλώντας μαζί τους την ασάφεια και ευθραυστότητα του ταξιδιού τους. Καθένα από αυτά είναι θολό, κρυμμένο ή και σχεδόν ανύπαρκτο. Η λεπτομερής προσέγγιση των εικόνων της μοιάζει με αρχαιολογική ανασκαφή που ξεδιπλώνεται αργά σε μια αφήγηση υποθετικών σεναρίων. Γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1989. Σπούδασε φωτογραφία στη σχολή Akto Αrt and Design College και συνέχισε τις σπουδές της στο Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας στη Νέα Υόρκη. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Διερευνά την φωτογραφία εδώ και πάνω απο 10 χρόνια σε επαγγελματικό και καλλιτεχνικό επίπεδο. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στη Νέα Υόρκη, την Ιταλία, την Κωνσταντινούπολη και την Ελλάδα. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο Ορέστης Γιαννούλης (γεν. 1996) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Εικαστικού Τμήματος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας (2020) και μεταπτυχιακός φοιτητής του Ολλανδικού Ινστιτούτου Τέχνης (DAI). Χρησιμοποιεί τον γραπτό λόγο, τη φωνή και την επιτέλεση ώστε να δημιουργήσει μηχανισμούς σωματικής και λεκτικής συγκρότησης συλλογικών εκφραστικών σχημάτων και δομές δράσης και στοχασμού με ρευστές εικαστικές προεκτάσεις. Μεταξύ θεωρητικών διερευνήσεων και σωματικών εμπειριών, εξετάζει την άρρηκτη σχέση που συνδέει την άυλης πληροφορία με τον υλικό κόσμο. Με κεντρικό άξονα τη σχέση της γλώσσας με τη σωματικότητα, την ταυτότητα και την οικονομία, στα κείμενα του πειραματίζεται με την κυριολεξία, τη γενίκευση και τη συναισθηματική υπεραξία των λέξεων. Επικεντρώνεται σε διεργασίες υπερταύτισης και ερευνά την κεφαλαιοποίηση και την εμπορευματική ευπλαστότητα του συναισθήματος, όπως αυτή συναντάται στην παραγωγή και τη διακίνηση δημοσίου λόγου, τετριμμένων εκφραστικών σχημάτων και στρατηγικών διατύπωσης. Η επιτελεστική άρθρωση των κειμένων του αναζητά τα όρια μεταξύ εσωστρέφειας, ευφράδειας, έκφρασης και πολιτικής εμπλοκής. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ζω και εργάζομαι στην Αθήνα. Είμαι απόφοιτος της Aνωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) της Αθήνας (2015-2020). Τα τελευταία χρόνια με έχει απασχολήσει ιδιαίτερα η εύρεση εναλλακτικών τρόπων χωρικής αντίληψης μέσω προβολών και γλυπτικών εγκαταστάσεων, όπως και η δημιουργία οπτικών ψευδαισθήσεων.’Εχοντας ως δομική βάση τη ζωγραφική, τη σκηνογραφία και τη γλυπτική, με ενδιαφέρει η μετουσίωση αυτών των στοιχείων μέσω ψηφιακών μέσων. ‘Έχω συμμετάσχει στην έκθεση «Το πνεύμα του τόπου» στο Τryfon Art Residency (Λέσβος, 2016) και την ομαδική έκθεση «Βlank-shiny» στο Νομισματικό Μουσείο (2019)· συνεπιμεληθεί τη σκηνική παρουσία στην performance-event που διοργανώθηκε για την πρώτη κυκλοφορία του zine «Koreni» στο Ρομάντσο (Αθήνα, 2018)· και λάβει μέρος στην πρωτοβουλία «Tempo Forte Ιταλία- Ελλάδα 2019» με θέμα το πορτραίτο, στο πλαίσιο της οποίας έργα μου παρουσιάστηκαν στον κήπο των γλυπτών στην Πρεσβεία της Ιταλίας στην Αθήνα. Προσφάτως έλαβα μέρος στο Inspire Project του MOMus – Πειραματικό Κέντρο Τεχνών στη Θεσσαλονίκη, στην έκθεση «DOMA – Από το σπήλαιο του Πλάτωνα στη σύγχρονη ‘πραγματικότητα’». Aυτή την περίοδο παρακολουθώ το διετές εργαστήριο «Future Art Education (FAE)» του LAB12 στην ΑΣΚΤ. Έχω βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είμαι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Πηνελόπη Κολιοπούλου (Pennie Key) είναι εικαστικός, γεννημένη στην Αθήνα. Έζησε στο Λονδίνο τη δεκαετία του 2010, και απoφοίτησε από το «MFA Fine Arts» του Κολεγίου Goldsmiths, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (2016). Για την περίοδο 2020-2021, συμμετέχει στο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών του Rijksakademie van Beeldende Kunsten (Oλλανδία). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Το έργο της αντλεί τη θεματική του από τις σχέσεις εξουσίας, τη σεξουαλικότητα, καθώς και τα ζητήματα φύλου. Xρησιμοποιεί φτηνά, καθημερινά υλικά, όπως κολλητική ταινία και φωτοτυπίες. Σημαντικό κομμάτι της έρευνάς της προέρχεται από τις πολεμικές τέχνες και τη βιομηχανία του σεξ.
Η Βίρνα Kούτλα είναι αρχιτέκτονας και καλλιτέχνης με έδρα την Αθήνα. Το 2014 αποφοίτησε από τη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο) και το 2017 απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα σπουδών από το Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης (RCA) του Λονδίνου. Το 2016 ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδα «Informed Matters» του Πανεπιστημίου Τεχνών του Λονδίνου (UAL), όπου μελέτησε την υλικότητα και την επιτελεστικότητα των χώρων. Η Βίρνα εργάστηκε ως designer και καλλιτέχνιδα στο Λονδίνο και τη Λισαβόνα, πριν επιστρέψει στην Αθήνα για να εργαστεί σε μεγάλα αρχιτεκτονικά και πολιτιστικά έργα. Το καλλιτεχνικό και ερευνητικό της έργο έχει παρουσιαστεί και βραβευτεί σε εκθέσεις και συνέδρια στην Ευρώπη, την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ. Το έργο της ‘Square Mythologies’ συμπεριλήφθηκε στον συλλογικό τόμο «Interior Futures» (επιμ. Brooker, Harriss και Walker, Crucible Press: 2019). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Κωνσταντίνα Κρικζώνη είναι Ελληνίδα ζωγράφος με έδρα το Λονδίνο. Eίναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στη ζωγραφική από το Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης (RCA) στο Λονδίνο. Έχει σπουδάσει ζωγραφική στη Σχολή Εικαστικών και Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2015) και μαθηματικά στη σχολή Θετικών και Φυσικών Επιστημών του ίδιου πανεπιστημίου (2010). Έχει λάβει την επιχορήγηση Elizabeth Greenshields Foundation (2020) και δύο υποτροφίες από τον Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης NEON (2020/21, 2021/22). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Έργα της έχουν εκτεθεί στο Λονδίνο («The ceiling with a tranquil eye», Cork Street Galleries), στο Αντρβό της Γαλλίας ( «Les danses nocturnes» σε επιμέλεια East Contemporary Gallery, Μουσείο Spread, 2021), στο Βερολίνο (χώρος τέχνης ELF – Schaufenster, 2019· «L’artiste et les commissaires», γκαλερί Lage Egal, 2019· «All out», γκαλερί KWADRAT, 2019) και στην Αθήνα (Rooms 2020 και Αίθουσα Τέχνης Καππάτος). Η Κωνσταντίνα δουλεύει κυρίως με λάδι σε καμβά, ακουαρέλα σε χαρτί και μεικτές τεχνικές και εξερευνά ζητήματα γύρω από την παιδική ηλικία, την ανάμνηση, τον φεμινισμό, το τραύμα και την σεξουαλικότητα. Το έργο της είναι διαισθητικό. Η αίσθηση της αφής γίνεται ένα κεντημένο δεύτερο δέρμα που συνυπάρχει με τη ζωγραφική και τον συμβολισμό και δημιουργεί μια μορφή οπτικής αφήγησης.
Ο Στέφανος Λεβίδης είναι οπτικός και χωρικός ερευνητής. Απο το 2016 συμμετέχει στην ομάδα Forensic Architecture, όπου επιβλέπει την έρευνα που αφορά στο σύνορο και τη μετανάστευση. Το 2020 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του με τίτλο «Border Natures. The Environment as Weapon at the Edges of Greece» στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Έρευνας του Κολεγίου Goldsmiths, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική Σχολή Bartlett του University College London (Πανεπιστήμιο του Λονδίνου) και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών από το Iνστιτούτο Προηγμένης Αρχιτεκτονικής της Καταλονίας (IAAC). Ως μέλος της ομάδας Forensic Architecture ήταν υποψήφιος για το βραβείο Turner το 2018, και έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις και διαλέξεις διεθνώς. Η προσωπική του χωρική και οπτική πρακτική έχει επίσης παρουσιαστεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ η έρευνά του στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει υποβληθεί ως πειστήριο σε εγχώρια και διεθνή δικαστήρια. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Λυδία Μηλίγκου (γεν. 1995) είναι εικαστικός με έδρα την Αθήνα. To 2020 ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο Tμήμα Eικαστικών Tεχνών. Ένα από τα ερωτήματα που απασχολούν τη δουλειά της είναι κατά πόσο μπορεί κανείς να ξεφύγει από τα κυρίαρχα αφηγήματα που διαμορφώνουν τη σκέψη και τις επιθυμίες μας, στη σφαίρα τόσο της προσωπικής όσο και της πολιτικής ζωής. Δουλεύει κυρίως με εγκαταστάσεις, υφαντά, γραπτό λόγο, γλυπτά και βίντεο που δημιουργούν αυθόρμητες ποιητικές συγκυρίες, προτείνοντας ένα καινούριο ανάχωμα στην απομάγευση του κόσμου. Το έργο της έχει παρουσιαστεί σε εκθέσεις και φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, Αθήνα· Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, Δελφοί· Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα· Witch Rave festival, Βερολίνο· 11th Sonic Arts Festival, Κέρκυρα, κ.ά.). Ποιήματα της έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό «Τεφλόν» και παρουσιαστεί στο πλαίσιο εικαστικών δράσεων (Atopos CVC). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Από το 2018 εργάζεται στον κινηματογράφο, ως μέλος του σκηνογραφικού department σε ξένες και ελληνικές παραγωγές.
Ο Στάμος Μιχαήλ σπούδασε κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Παράλληλα με τις σπουδές του εργάστηκε σε διάφορους δημιουργικούς κλάδους, εστιάζοντας στον τομέα της αρχιτεκτονικής και του εφαρμοσμένου σχεδίου. Το 2016 ίδρυσε το GRACE, μια ανεξάρτητη καλλιτεχνική πλατφόρμα η οποία κατέλαβε τους εσωτερικούς χώρους ενός εγκαταλελειμμένου νεοκλασικού ξενοδοχείου στον σταθμό Λαρίσης επιδιώκοντας να ανακατασκευάσει τον κενό χώρο και να τον εντάξει ξανά στο ενεργό αστικό τοπίο, ως χώρο καλλιτεχνικής διάδρασης και δημιουργικής παραγωγής. Στο έργο του Μιχαήλ, έννοιες όπως ο χώρος, ανοιχτός ή κλειστός, ελεύθερος ή δεσμευμένος· και δράσεις όπως η παρέμβαση, η ανακατασκευή και η εγκατάλειψη αποτελούν στοιχεία κοινωνιολογικής πρόσληψης της πραγματικότητας. Επεξεργαζόμενος έναν κώδικα αντίληψης και διαχείρισης του τοπίου που απαντάται συχνά στις κοινωνικές επιστήμες και στα πλαίσια της κριτικής αρχιτεκτονικής (critical architecture), o καλλιτέχνης οικειοποιείται τόσο την ίδια την έννοια της αρχιτεκτονικής όσο και τα μέσα εφαρμογής της, με σκοπό να αποτυπώσει σκέψεις που αφορούν τη θέση και την διαχείριση του απτού περιβάλλοντος. Μέσω ενός πολυδιάστατου έργου που συνδέει την functional art, τις γλυπτικές εγκαταστάσεις, τα ψηφιακά μέσα και την κειμενική ανάλυση τοπίου, ο καλλιτέχνης επιχειρεί να αποτυπώσει μια νέα αρχιτεκτονική που αναζητά να αναπτυχθεί εκεί που δεν υπάρχει χώρος. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Ελένη Παπάζογλου (1993, Αθήνα) ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Σπούδασε επικοινωνιακό σχεδιασμό στο Camberwell College of Arts (Πανεπιστήμιο Τεχνών του Λονδίνου, 2015) και έκανε το μεταπτυχιακό της στο Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης (RCA, 2018), επίσης στο Λονδίνο. Το έργο της εστιάζει στους χώρους της εργασίας, του αθλητισμού και του παιχνιδιού. Πραγματεύεται κανόνες, κοινωνικούς ρόλους και δυναμικές μέσα από τη σωματοποίηση. Το έργο της παίρνει τη μορφή βίντεο, περφόρμανς, κολάζ και εικαστικού βιβλίου. Έχει συμμετάσχει στις ακόλουθες ομαδικές εκθέσεις: «Squeezebox» στην γκαλερί Collective Εnding, (Λονδίνο, 2021)· «Working Progress» στη γκαλερί South London (Λονδίνο, 2020)· και στο πλαίσιο του προγράμματος φιλοξενίας «Unrealisable» στο Arebyte Studios (Λονδίνο, 2020). Έχει λάβει τo βραβείο SET Studio Award (Λονδίνο, 2020-21), επιλεχθεί για το ομαδικό πρόγραμμα φιλοξενίας «Peer Forum 2020» (Κέντρο Τεχνών του Camden, Λονδίνο, 2020-21) και συνεργάζεται με το εβδομαδιαίο εικαστικό πρόγραμμα για νεαρά άτομα σε ανάδοχες οικογένειες Supersmashers (γκαλερί South London Gallery, 2020-2021). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Διδάσκει Γραφιστική και Εικονογράφηση στο London College of Communication, Πανεπιστήμιο Τεχνών του Λονδίνου.
Η Δανάη Ηώ είναι εικαστικός με έδρα την Αθήνα και το Ρότερνταμ. Μέσω βίντεο, ήχων και κειμένων η δουλειά της πραγματεύεται τη γλώσσα ως ενεργό παράγοντα στη συστηματοποίηση και κωδικοποίηση κοινωνικοπολιτικών δομών. Αποφοίτησε από το Iνστιτούτο Sandberg της ακαδημίας Gerrit Rietveld Academie (MFA) και το Κολέγιο Goldsmiths του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (BA). Έχει συνιδρύσει την ερευνητική ομάδα «System of Systems», η οποία, μέσα από τη διοργάνωση εκθέσεων, βιβλίων και εκδηλώσεων, εστιάζει στη διαδικασίες διαχείρισης της μετανάστευσης στην Ευρώπη. Παράλληλα, συνδιοργανώνει το ερευνητικό πρότζεκτ «Schemas of Uncertainty», το οποίο πραγματεύεται τις έννοιες της πρόβλεψης και της προφητείας στον σύγχρονο καπιταλισμό. Κείμενα της έχουν δημοσιευθεί από τον εκδοτικό οίκο Sternberg Press (Βερολίνο), το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Σεράλβες (Πορτογαλία) και το περιοδικό και οργανισμό τέχνης «Contra Journal». Έχει παρουσιάσει την δουλειά της στο Kunstverein (Άμστερνταμ)· Het Nieuwe Instituut (Ρότερνταμ)· Sub Rosa Space (Αθήνα)· Grace Αθήνα· Stroom Den Haag (Χάγη)· Rozenstraat – a rose is a rose is a rose (Άμστερνταμ)· Display (Πράγα)· και SESI-SP (Σάο Πάολο), μεταξύ άλλων. Είναι λέκτορας στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Critical Inquiry Lab της Ακαδημίας Design του Aϊντχόφεν Eindhoven (DAE). Έχει συνεργαστεί με οργανισμούς όπως το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ στην Αθήνα, το State of Concept, Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης, στην Αθήνα και τον οργανισμό σύγχρονης τέχνης Arts Catalyst στο Λονδίνο. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Αναστασία Περαχια Δέδε (Η.Π.Α., 1995) εργάζεται κυρίως στα πεδία της κινούμενης εικόνας και της φωτογραφίας με ήχο και κείμενο. Είναι κάτοχος προπτυχιακού τίτλου σπουδών από το Central Saint Martins, Πανεπιστήμιο Τεχνών του Λονδίνου, και μεταπτυχιακού από την Αρχιτεκτονική Σχολή Bartlett (University College London, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου). Η δουλειά της αντανακλά τα ενδιαφέροντά της για τη γλώσσα και την ικανότητά δημιουργίας συγχύσεων που αυτή εμπεριέχει, καθώς και για τη διαδικασία διεύρυνσης της έννοιας του ανθρώπινου ψυχισμού μέσω της έννοιας του χώρου και της κατανάλωσης του χώρου. Στο έργο της «Landscapes of Ladino» (2019) εξερεύνησε αυτή τη σύζευξη μεταξύ γλώσσας και χώρου, μελετώντας την εξαφάνιση της Ισπανοεβραϊκής κοινότητας στην Ελλάδα. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Νανά Σεφερλή (γεν.1989) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Τμήμα Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (2012) και συνέχισε με μεταπτυχιακό στην École européenne supérieure d’art de Bretagne (Καμπέρ, Γαλλία). ‘Εχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε φεστιβάλ και χώρους τέχνης στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Επιλεγμένες ομαδικές εκθέσεις: έκθεση έργων της συλλογής «Imago Mundi» του Luciano Benetton με τίτλο «Map of the New Art» στο Fondazione Giorgio Cini (Βενετία, 2015)· «PEINDRE # 2» στη γκαλερί MICA στη Ρεν της Γαλλίας (2014)· «7>5» στο Quimper το 2013· και «Thrills and Chills» στη γκαλερί CAN Christina Androulidaki Gallery (Aθήνα, 2013)· και Kodra Fresh 2013 «Πλωτά τείχη», στο πλαίσιο της ετήσιας διοργάνωσης Πεδίο Δράσης Κόδρα (Θεσσαλονίκη, 2013). Έχει επιμεληθεί και συμμετάσχει στη διατομική έκθεση «Under the Luna», μαζί με τη Lucie Ferezou στον πολυχώρο τέχνης Booze Cooperativa (Αθήνα, 2018)· και λάβει μέρος στη διατομική έκθεση με τίτλο «The Way the Dog Ran Away», με τον Άκη Καράνο στην αίθουσα Γαλαξίας (Νέα Σμύρνη, 2016). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Από το 2014 έως το 2020 εργάστηκε στην ειδική και γενική εκπαίδευση ως εικαστικός.
Η Κυβέλη Ζωή Στενού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1993. Ολοκλήρωσε το πρόγραμμα «Foundation Diploma» του Central Saint Martins, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (2011-12) και στη συνέχεια αποφοίτησε με άριστα από τη Σχολής Εικαστικών Τεχνών της Νέας Υόρκης (SVA NYC, ΗΠΑ, 2016). Kατά τη διάρκεια των σπουδών της, έλαβε μέρος στο πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών της École nationale supérieure des Beaux-Arts (Παρίσι, Γαλλία, 2014). Η δουλειά της συγκαταλέγεται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές διεθνώς, και έχει συνεργαστεί ως σκηνογράφος και εικαστική επιμελήτρια με το Εθνικό Θέατρο, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το SVA Theatre (Nέα Υόρκη) και τον σκηνοθέτη Γιώργο Πανουσόπουλο. Το 2018 συμμετείχε στο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών «DNA Residency Program» της γκαλερί Freight + Volume στην πόλη Province Town (Μασαχουσέτη, ΗΠΑ). Έχει πραγματοποιήσει τέσσερις ατομικές εκθέσεις και συμμετάσχει σε πληθώρα ομαδικών εκθέσεων στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και την Αθήνα, όπως οι: «El que Busca Encuentra, y Sigue Encontrando», σε επιμέλεια του Daniel Baez από το MECA Art Fair, για την γκαλερί White Columns στην Νέα Υόρκη· «Art on Boards |The Skate Project» στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη· και στην ομαδική έκθεση «Πειράω», την οποία επιμελήθηκε και διοργάνωσε στο ΚΥΑΝ Projects, έναν πολυχώρο τέχνης που ίδρυσε η ίδια στην Αθήνα τον Ιούνιο του 2021. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο Σωτήρης Τσίγκανος (1992) είναι εικαστικός καλλιτέχνης και σκηνοθέτης με έδρα την Αθήνα. Σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Δουλεύει κυρίως με την κινούμενη εικόνα, εστιάζοντας σε ζητήματα κοινωνικής και οικολογικής αδικίας. Είναι μέρος του εικαστικού διδύμου Latent Community (μαζί με τον Ιώνιαν Μπισάι), όπου συνδυάζουν την έρευνα πεδίου, τις συμμετοχικές στρατηγικές και την κινηματογραφική επιτελεστικότητα, παράγοντας υβριδικά φιλμ και βίντεο-εγκαταστάσεις. Η δουλειά τους έχει παρουσιαστεί διεθνώς σε εκθέσεις και κινηματογραφικά φεστιβάλ, όπως: Mπιενάλε της Αθήνας (2017)· documenta 14 – Πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων (2017)· Κινηματογραφική Πλατφόρμα Sharjah (SFP) του Ίδρύματος Τέχνης Sharjah (2019)· χώρος τέχνης Recontemporary στο Τορίνο (2019)· Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (2020)· PCAI – Polyeco Contemporary Art Initiative (2020)· Mπιενάλε Νέων Δημιουργών – MEDITERRANEA 19 School of Waters (2021)· και 23η Μπιενάλε του Σίδνεϊ: rīvus (2022). Έχουν βραβευτεί από την πλατφόρμα LOOP και το Ίδρυμα Τέχνης Sharjah και συμμετάσχει σε προγράμματα φιλοξενίας καλλιτεχνών όπως τα «ONASSIS AiR 2021: The School of Infinite Rehearsals» και Caravan Residency Program (Κέντρο Καλών Τεχνών Bozar στις Βρυξέλλες/ Fondazione Pistoletto στην Ιταλία). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Ελένη Τωμαδάκη είναι εικαστική καλλιτέχνιδα με έδρα την Αθήνα και το Λονδίνο. Χρησιμοποιώντας ως μέσα το εικαστικό βίντεο, την εγκατάσταση, την performance, το πειραματικό κείμενο και τα ψηφιακά μέσα, επινοεί μη γραμμικές αφηγήσεις που διερευνούν την έννοια του Άλλου, όπως αυτός αναπαρίσταται μέσω του λόγου, της κοινωνίας, του νόμου και του ξένου σώματος. Εξετάζοντας τη σύγκρουση του υποκειμένου με τις παραπάνω αναπαραστάσεις, το έργο της ερευνά θέματα γύρω από τη σύγχυση ταυτότητας, την αντίσταση και την αίσθηση του ανήκειν. Στόχος του έργου της είναι η πρόσβαση σε μια προ ομιλητέα γνώση, αμφιταλαντευόμενη μεταξύ πραγματικού και φαντασιακού. Στον πυρήνα της τομής αυτών των δύο κόσμων βρίσκεται ο λόγος, ο οποίος είτε χειραγωγεί, είτε χειραγωγείται, στην προσπάθειά του να συμβολοποιήσει αφηρημένες αντιλήψεις και επιθυμίες. Η αβέβαιη σχέση μεταξύ λέξεων και νοήματος στο έργο της αποποιείται την αξία του λόγου ως ξεκάθαρου συμβόλου.
Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών από το Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης (RCA) στο Λονδίνο και ήταν μια από τους συγγραφείς που επέλεξε ο οργανισμός Open Space για το πρόγραμμα Writing Space το 2021. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε γκαλερί και ινστιτούτα του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως τα Tate St Ives, Gasworks, Assembly Point, South London Gallery, HOAX Publication· αλλά και παγκοσμίως σε χώρους όπως τα Ινστιτούτο Εικαστικών Τεχνών Le Cratère , Μουσείο Τέχνης της Ουψάλα, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, The Rencontres Internationales Paris/Berlin. Επιπλέον, έχει λάβει μέρος σε φεστιβάλ κινηματογράφου, όπως το προκριματικό για τα βραβεία Όσκαρ Διεθνές Φεστιβάλ Animation Cinanima και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και βραβευτεί από το 15ο Διεθνές Φεστιβάλ Animation της Μελβούρνης και το 6ο Διεθνές Φεστιβάλ Animation Animasyros. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.