Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών «MPhil in Psychology» από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ (Ηνωμένο Βασίλειο) και του διδακτορικού τίτλου «PhD in Cognitive Neuroscience» (University College London, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και Κρατικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας, ΗΠΑ). Έχει παρουσιάσει video art performances και οπτικές αφηγήσεις μικρού μήκους σε Ελλάδα, Κύπρο, Αγγλία και Βερολίνο. Τον Μάιο του 2021 συμμετείχε σε δίμηνο πρόγραμμα φιλοξενίας στη Λειψία με τίτλο «Πρόγραμμα ανταλλαγών Θεσσαλονίκη-Λειψία 2021», όπου δημιούργησε video poems έπειτα από συζητήσεις με queer πρόσφυγες/μετανάστες. Έχει έντονη δράση στα social media, δημοσιεύοντας πρωτότυπα και μεταφρασμένα ποιήματα σε μορφή video-poems στο YouTube (κανάλι: Sam Albatros) και στην ιστοσελίδα https://queerpoets.com. Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Ελαττωματικό αγόρι» αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2021, ενώ η μετάφραση του βιβλίου ποίησης του Richard Siken «Crush» θα κυκλοφορήσει το 2022-23. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο Άγγελος Μπαράϊ είναι φωτογράφος. Γεννήθηκε στο Φιέρι της Αλβανίας το 1994 και μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Ελλάδα το 1998, όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε φωτογραφία και ιστορία τέχνης στην Αθήνα. Το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται κυρίως σε κοινωνικά ζητήματα, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και η μετανάστευση στα Βαλκάνια. Η δουλειά του έχει βραβευτεί σε Ελλάδα και εξωτερικό, μεταξύ άλλων από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης και από το Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ). Είναι μέλος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου Ελλάδας και brand ambassador της FujiFilm στην Ελλάδα. Aπό το 2012 ασκεί ελεύθερα το επάγγελμα του φωτογράφου, συνεργαζόμενος με μη κυβερνητικές οργανώσεις καθώς και με διάφορα έντυπα στην Ελλάδα και το εξωτερικό . Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο Georges Jacotey (Δράμα, 1987) είναι εικαστικός περφόρμερ και θιασώτης των ψηφιακών μέσων, με κινηματογραφικό και θεατρικό υπόβαθρο. Μέσω της πρακτικής του, θίγει ζητήματα της queer εκπροσώπησης και της καπηλευτικής πολιτικής της πολιτισμικής ηγεμονίας της Δύσης. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε διεθνή φεστιβάλ και μπιενάλε, μεταξύ των οποίων: 3hd Festival (Βερολίνο), Manifesta 11 (Ζυρίχη), Critical Hedonism (Βαρκελώνη), NU Performance Festival (Τάλιν), Antagon (Ελσίνκι) και dgtl fmnsm (Δρέσδη)· καθώς και σε εκθέσεις και προβολές σε ιδρύματα και χώρους τέχνης, όπως τα: Squeaky Wheel Film & Media Art Center (Μπάφαλο, Νέα Υόρκη), La Capella (Βαρκελώνη), Festspielhaus Hellerau (Χελεράου, Γερμανία), Pleasure Dome (Τορόντο), Αθηναϊκό Μουσείο Κουήρ Τεχνών (Αθήνα), κ.ά. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Έλλη Αντωνίου (γενν.1995, Μπέρμιγχαμ) ζει και εργάζεται στο Λονδίνο και στην Αθήνα. Εμπνευσμένη από το φάσμα της πραγματικότητας που συνδυάζει απτές και εικονικές πτυχές, διερευνά, μέσω της πρακτικής της, τη σύνθετη σχέση μας με τον χρόνο όπως αυτή καθορίζεται από την τεχνολογία. Στη δουλειά της χρησιμοποιεί τόσο ψηφιακά όσο και φυσικά μέσα δημιουργίας, τα οποία εντάσσει σε μια γκάμα διεργασιών που περιλαμβάνει από τεχνικές επεξεργασίας επιφανειών σε χαλύβδινες πλάκες μέχρι εικονικά περιβάλλοντα. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη γλυπτική από το Βασιλικό Κολλέγιο Τέχνης στο Λονδίνο (RCA, 2018-2020) και έχει σπουδάσει καλές τέχνες και ιστορίας της τέχνης στο Κολλέγιο Goldsmiths, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (2014- 2017). Για την πραγματοποίηση των μεταπτυχιακών της σπουδών έλαβε υποτροφία από τον Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ (2018-2019). Eίναι μέλος της ERGO Collective, μιας δημιουργικής πλατφόρμας με έδρα την Αθήνα που βασίζεται στην αρχή της συνεργασίας. Πρόσφατες εκθέσεις: «Mont Analogue», στο μουσείο FRAC Champagne-Ardenne, Γαλλία (2021)· «AORA:IV», διαδικτυακή πλατφόρμα AORA Space (2021)· «_overlapping moments of a slightly present», γκαλερί Saigon, Αθήνα (2021, ατομικά) κ.ά. Έχει επιλεγεί για το πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών από το Palazzo Monti για το 2023, ενώ έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Αθανάσιος Κανάκης (γεν. το 1983, Αθήνα) ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών από την Σχολή Καλών Τεχνών της Βρέμης (HfK, 2010) στον τομέα των ψηφιακών μέσων και από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου (UdK, 2013). Έχει συμμετάσχει με υποτροφία σε διεθνή προγράμματα καλλιτεχνικής έρευνας και φιλοξενίας, μεταξύ των οποίν: «AiR – Artist in Residence Niederoesterreich» στο Κρεμς της Αυστρίας (2019/2020)· «AiR Est-Nord-Est, Residence d’Artistes Saint-Jean-Port-Joli» στο Κεμπέκ του Καναδά (2015)· «AiR DordtYart Center for Contemporary Art» στο Ντόρντρεχτ της Ολλανδίας (2014) Pépinières· καθώς και στο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών του ιδρύματος Εuropéennes de Jeunes Αrtistes (2015). Από τον Νοέμβριο του 2020, είναι μέλος του ανεξάρτητου χώρου τέχνης W-Atelier στο Παρίσι. Στο εικαστικό του λεξιλόγιο χρησιμοποιεί ποικίλα εκφραστικά μέσα, όπως εγκαταστάσεις, γλυπτά, κολάζ, φωτογραφία, ήχο και ψηφιακά μέσα. Με αφετηρία τον χώρο, εξερευνά έννοιες του τόπου και της μνήμης, τη σχέση μεταξύ οικείου και ανοίκειου, καθώς και τα ίχνη βιωματικών εμπειριών που επαναπροσδιορίζουν την σχέση μας με τον τόπο. Έχει εκθέσει έργα του σε γκαλερί και ιδρύματα, μεταξύ άλλων: iMAL – Art Center for Digital Cultures & Technology στις Βρυξέλλες, DordtYart – Center for Contemporary Art στο Ντόρντρεχτ, ανεξάρτητος χώρος τέχνης Grace στην Αθήνα, γκαλερί OpenΒach και 6Β στο Παρίσι, καθώς και στη γκαλερί Wall-Saal Gallery της κεντρικής βιβλιοθήκης της Βρέμης. Η νέα του εγκατάσταση, με τίτλο «State of Emergency», πρόκειται να παρουσιαστεί στο πλαίσιο της διοργάνωσης 2023 Πολιτιστική Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Μάριος Σταμάτης ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Στην πρακτική του χρησιμοποιεί περφόρμανς, βίντεο, γλυπτική, ήχο και κείμενο. Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών «MFA Fine Art» του Κολλεγίου Goldsmiths, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και το 2018 τιμήθηκε με το βραβείο StartPoint, το οποίο απονέμεται σε απόφοιτους σχολών καλών τεχνών από την Ευρώπη. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών «Ghost Camp» στην Ελβετία, ενώ ήταν στη βραχεία λίστα για το βραβείο «Bloomberg New Contemporaries» το 2017 και το 2018. Έχει παρουσιάσει την δουλειά του σε διάφορους χώρους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ άλλων: στις γκαλερί Zabludowicz Collection, Gossamer Fog, arebyte και Assembly Point και Beaconsfield (Λονδίνο), · weekend· CAN (Αθήνα)· Outsight (Nότια Κορέα)· Fotopub (Σλoβενία)· Κέντρο Μοντέρνας Τέχνης της Γενεύης· και στο πάρκο του νεκροταφείου της συνοικίας Tower Hamlets στο Λονδίνο και στο πλαίσιο του πρότζεκτ «Peckham Experiment: A center for self-organization». Η πρακτική του επικεντρώνεται στις συναισθηματικές επιπτώσεις των εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης στην αντίληψή μας περί φυσικού και πραγματικού, και στη δυνητική αλληλεπίδραση αυτών με τη φύση. Πιο συγκεκριμένα, θέτοντας ως βάση την άρρηκτη διασύνδεση μεταξύ οργανικής και μη ύπαρξης/υπόστασης, εξετάζει πώς οι συναισθηματικές επενδύσεις (affect), γίνονται όχημα για νέες μορφές συσχέτισης, μετάπλασης και εξοικείωσης, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή μεταμορφωτικών συμβιώσεων του τρίπτυχου άνθρωπος – φύση – τεχνολογία. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Νίκος Τοπαλίδης (γεν. 1985) είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα. Το έργο του εστιάζει στην τοπιογραφία κι εκφράζεται μέσα από την αποσπασματική απεικόνιση ενός φανταστικού τοπίου, για το οποίο χρησιμοποιεί την τεχνική του ανάγλυφου και του πυκνά δουλεμένου σχεδίου με γραφίτη. Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων: «Thalassa – The sea in Greek art from antiquity until today», Μουσείο της Σανγκάης, 2022· the Rooms 2016 (Ξενοδοχείο St George Lycabettus, Αθήνα, 2016), και «Kodra Fresh» (Στρατόπεδο Κόδρα, Θεσσαλονίκη, 2011) κ.ά. Τον Σεπτέμβριο του 2014 συμμετείχε, σε συνεργασία με την Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας, σε σεμινάριο με τίτλο «Time and Tide» στην πόλη Escalles της Γαλλίας. Έχει λάβει το πρώτο βραβείο στην 7η Μπιενάλε Φοιτητών των Σχολών Καλών Τεχνών της Ελλάδας από το Ίδρυμα Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη (2014), ενώ έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).
H Ειρήνη Μπαχλιτζανάκη (γεν. 1984, Αθήνα) σπούδασε ιστορία της τέχνης στο Κολλέγιο UCL του Πανεπιστημίου του Λονδίνου· και καλές τέχνες στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Λονδίνου (Κολλέγιο Τέχνης και Design Central Saint Martins και Chelsea College of Arts) και πιο πρόσφατα στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών (RA Schools) στο Λονδίνο, από όπου αποφοίτησε το 2021. Αντλώντας έμπνευση από τον υλικό πολιτισμό και τις βιογραφίες των αντικειμένων, στην πρακτική της, κατά κύριο λόγο γλυπτική, συνδυάζει διαφορετικές υλικές διαδικασίες εξερευνώντας τη σχέση της γλυπτικής με άλλες μορφές αναπαράστασης αλλά και τη σχέση της δημιουργίας έργων τέχνης με άλλες μορφές παραγωγής. Μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις: «The Combination Show» στο Κολλέγιο Wolfson του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ το φθινόπωρο του 2021· και τις εκθέσεις «just us on a different day» (2018) και «Emergent Qualities» (2015) στην γκαλερί Elika στην Αθήνα. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και αποσπάσει βραβεία, επιχορηγήσεις και υποτροφίες, μεταξύ άλλων: την επιχορήγηση DYCP (Developing Your Creative Practice) από το Συμβούλιο Τεχνών της Αγγλίας (2022), την επιχορήγηση 1:1 του οργανισμού Jerwοod Arts (2021), το βραβείο Dunoyer de Segonzac του προγράμματος RA Schools της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών στο Λονδίνο (2021), το βραβείο του Κολλεγίου Wolfson του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ (2021), την υποτροφία Gilbert Bayes (Ηνωμένο Βασίλειο, 2020), καθώς και την υποτροφία του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης NEON για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό (2017-2020). Ζει και εργάζεται στο Λονδίνο και την Αθήνα. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Σοφία Στεβή είναι εικαστικός με έδρα την Αθήνα. Έχει πτυχίο στο γραφιστικό σχεδιασμό από τo Κολλέγιο Βακαλό Art & Design και μεταπτυχιακό στην οπτική επικοινωνία από το Κολλέγιο Τέχνης και Design Central Saint Martins του Πανεπιστημίου των Τεχνών του Λονδίνου. Το ζωγραφικό της έργο εστιάζει στην ερμηνεία της πραγματικότητας σε έναν κόσμο ρευστό, συγκεράζοντας τον χώρο και το χρόνο σε ένα σύμπαν όπου το ονειρικό είναι κομμάτι της καθημερινότητας, τα σώματα ρέουν και το τυχαίο αποκτά μόνιμη υπόσταση. Το έργο της έχει παρουσιαστεί διεθνώς στο πλαίσιο ατομικών εκθέσεων και παρουσιάσεων σε μουσεία και γκαλερί (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση· Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης ΒALTIC στη Μεγάλη Βρετανία· χώρος τέχνης Le Quai, Societa Della Appi, Μονακό· Τhe Breeder Gallery, Αθήνα· Galeria Pelaires, Ισπανία· γκαλερί ALMA ZEVI, Ιταλία· και Pippy Houldsworth Gallery, Λονδίνο) και ομαδικών εκθέσεων σε γκαλερί, μουσεία και project spaces στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Αθηνά Κουμπαρούλη είναι απόφοιτη του Τμήματος Συντήρηση Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και κάτοχος του μεταπτυχιακού διπλώματος σπουδών «Μεταβιομηχανικός Σχεδιασμός» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Το 2019 ήταν υπότροφη με το πρόγραμμα Erasmus+ στον οργανισμό τέχνης BioArt Laboratories στο Αϊντχόβεν της Ολλανδίας. Από το 2013 συστεγάζεται με άλλους δημιουργούς σε εργαστήριο στο κέντρο της Αθήνας, όπου παράγονται εικαστικά και χρηστικά αντικείμενα, ειδικές κατασκευές και σκηνικά αντικείμενα. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια εργάζεται σε ανασκαφικά έργα, μουσεία και χώρους πολιτισμού ως συντηρήτρια αρχαιοτήτων και έργων τέχνης. Η καλλιτεχνική της πρακτική τροφοδοτείται από την επαγγελματική της δραστηριότητα καθώς και την ενασχόληση της με την μελισσοκομία, οι οποίες την φέρνουν σε άμεση επαφή τόσο με το φυσικό περιβάλλον όσο και με τον υλικό πολιτισμό. Μέσω πολυδιάστατης έρευνας που αφορά τα πεδία της συντήρησης αρχαιοτήτων, της αρχαιολογικής μεθοδολογίας, της βιολογίας, της φιλοσοφίας, του μεταβιομηχανικού σχεδιασμού και του speculative design, επιχειρεί να αποτυπώσει εικαστικά φυσικές διεργασίες αλλά και την πολύπλοκη αλληλεξάρτηση με τον ανθρώπινο παράγοντα. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).
Η Κατερίνα Σάρρα γεννήθηκε στην Αθήνα (1982), όπου ζει και εργάζεται. Ξεκίνησε τις σπουδές της στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) στον τομέα της γλυπτικής και στη συνέχεια μεταπήδησε στον τομέα της ζωγραφικής, αποφοιτώντας με άριστα. Τον Δεκέμβριο του 2017, σε συνεργασία με το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου το κανάλι της Βουλής παρουσίασε την πτυχιακή της εργασία στο πλαίσιο της σειράς ντοκιμαντέρ «Στο ακαδημαϊκό τέταρτο». Το 2020 ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ. Βασικό ζητούμενο της εικαστικής της πρακτικής είναι η ζωγραφική διαδικασία, σε μια απόπειρα να θέσει ερωτήματα σχετικά με τα αρχικά εναύσματα, την εξέλιξη και τον τελικό προορισμό αυτής. Πρόκειται για μια συνεχή διαδικασία μετασχηματισμού μιας αρχικής γραφής πάνω στον καμβά σε εικόνες που λειτουργούν κατά βάση αυτοαναφορικά. Βασικός στόχος της είναι η παρουσίαση ενός όλου μέσα από δυναμικά πεδία που έρχονται να συνδιαλλαγούν στον χώρο που ορίζει το τελάρο, ενώ το κάθε ένα από αυτά αντανακλά και μία ενδεχόμενη πραγματική κατάσταση. Ο τρόπος διεξαγωγής της συγκεκριμένης συνομιλίας αποτελεί ένα από τα βασικά ζητήματα της ζωγραφικής της διερεύνησης. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς. Το 2021 πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση στη γκαλερί a.antonopoulou.art. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Κωστής Δαμουλάκης είναι εικαστικός. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Eίναι απόφοιτος της Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η ενασχόλησή του, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, με το γκράφιτι και το τατουάζ επηρέασαν και καθόρισαν τις αναφορές, τη μορφή και το περιεχόμενο των έργων του. Με βασικό μέσο τη ζωγραφική, συνθέτει χαρακτηριστικά σύγχρονα έργα με σύμβολα που ανασύρει από διαφορετικά κινήματα, πολιτισμούς και εποχές. Στο έργο του μελετά καθημερινά γεγονότα της πόλης με πρωταγωνιστή το ανθρώπινο σώμα, δημιουργώντας μια ποιητική του κοινού και του ασήμαντου. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ τοιχογραφίες του συναντά κανείς σε διάφορες πόλεις στον κόσμο. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις στο P.E.T. Projects (Αθήνα), στον χώρο Neo Cosmos/Εργαστήριο για τα Αστικά Κοινά (Αθήνα), στη γκαλερί Montana Gallery Barcelona (Ισπανία)· και στη γκαλερί Λόλα Νικολάου στη Θεσσαλονίκη. Επίσης, έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορους χώρους τέχνης και μουσεία (Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος, γκαλερί a.antonopoulou.art, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κ.ά), ενώ συμμετείχε στην έκθεση «Art-Thessaloniki International Art Fair» (2018). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Ευαγγελία Νιάρχου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (2008-2013) και αριστούχος της Μαρμαρογλυπτικής Σχολής Καλών Τεχνών Πανόρμου στην Τήνο (2005-2008). Έχει πραγματοποιήσει την πρακτική της άσκηση στον τομέα της σκηνογραφίας στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου και έχει φοιτήσει, μέσω του προγράμματος Erasmus, στο Τμήμα Καλών Τεχνών (FBAUP) του πανεπιστημίου του Πόρτο στην Πορτογαλία. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις, φεστιβάλ, καλλιτεχνικά προγράμματα και εργαστήρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει συνεργαστεί με επιμελητές, εικαστικούς, σκηνογράφους, χορογράφους, αρχιτέκτονες, αρχαιολόγους και συγγραφείς στο πλαίσιο εκθέσεων, εργαστηρίων, παραστάσεων, εικονογραφήσεων και εργασιών αναστήλωσης. To 2017 συμμετείχε, με επιχορήγηση από το Υπουργείο πολιτισμού του Λουξεμβούργου, στο πρόγραμμα φιλοξενίας για εικαστικούς του καλλιτεχνικού κέντρου δημιουργίας Les Annexes du Château de Bourglinster, σε συνεργασία με την εικαστικό Μ. Αντωνοπούλου· ενώ το 2019 συμμετείχε στο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών του προγράμματος «Aveyron Culture» στην πόλη Rodez της Γαλλίας, ως καλλιτεχνικό δίδυμο με τον εικαστικό Jeremy Lacombe. Το 2021 υλοποίησε ερευνητικό εικαστικό έργο με θέμα τις πρακτικές σύγχρονης τέχνης πάνω στον ανεξερεύνητο λαϊκό πολιτισμό του Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας, με την υποστήριξη και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Τήνο. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Φαίδων Γιαλής (γεν. 1986, Αθήνα) σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών από την Ακαδημία Τεχνών των Μέσων Ενημέρωσης της Κολωνίας (KHM). Κέντρο της μεθοδολογίας του στην κατασκευή των ιδεών και έργων είναι η τεχνική του κολάζ/assemblage. Επιστρατεύει ετερόκλητα στοιχεία σε διαφορετικά επίπεδα με σκοπό να δημιουργήσει νέes συλλογικότητες και τρόπους αφήγησης. Έχει παρουσιάσει έργα του σε χώρους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως στις γκαλερί Daily Lazy και Allouche Benias Gallery στην Αθήνα, Romas dārzs στη Λετονία και KunstWerk Κολωνία στη Γερμανία. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Ισμήνη Γάτου ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η δουλειά της αναπτύσσεται στη διατομή μεταξύ τέχνης και έρευνας και επικεντρώνεται σε ζητήματα χωρικότητας και κατοίκησης ιδωμένα μέσα από την ψηφιακή συνθήκη. Τα παραπάνω προσεγγίζει υιοθετώντας θεωρητικά και μεθοδολογικά «εργαλεία» των ηχητικών σπουδών, των σπουδών μέσων, της ανθρωπολογίας των αισθήσεων και του χώρου, καθώς και της πολυτροπικής και αισθητηριακής εθνογραφίας. Στην καλλιτεχνική και ερευνητική της πρακτική πειραματίζεται με διάφορα υλικά, μέσα και φόρμες όπως οι ηχογραφήσεις πεδίου και φωνής, οι ηχητικές συνθέσεις, οι διαδραστικές χαρτογραφήσεις και τα ψηφιακά γεωτοποθετημένα έργα. Την περίοδο αυτή ολοκληρώνει το διδακτορικό της στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας (Πανεπιστήμιο Αιγαίου) με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στο πεδίο της πολιτισμικής πληροφορικής (Πανεπιστήμιο Αιγαίου) με υποτροφία του Ιδρύματος Λεβέντη και στις σπουδές μέσων και πολιτισμού (Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών), ενώ είναι πτυχιούχος του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει συμμετάσχει με ατομικά και ομαδικά έργα σε εκθέσεις και φεστιβάλ στην Ελλάδα και εξωτερικό, μεταξύ των οποίων: «Athens Digital Art Festival» (2015), Urban Emptiness Project | NeMe Arts Centre (Λεμεσός, 2017), «Ethnokino Film Festival» (Βέρνη, 2019),«Data-stories Confestival» (Βόλος, 2019), Φεστιβάλ Παιδικής Ανάγνωσης της Σάρζα (Sharjah, 2020), Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (2021) κ.ά. Έχει συνεργαστεί με πολιτιστικούς οργανισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ άλλων: Art Athina, Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, πολιτιστικό κέντρο MUSA (Γκότινγκεν Γερμανίας), Ελληνικό Παιδικό Μουσείο, Orasi Art (Mπολόνια, Ιταλία) και το πρόγραμμα «Actors of Urban Change» του οργανισμού MitOst με την υποστήριξη του Ιδρύματος Robert Bosch (Γερμανία). Μεταξύ 2017-2019 υπήρξε μέλος του NACUSSO (Οργανισμού Φυσικού & Πολιτισμικού Ηχοτοπίου και Αφήγησης), Fellow του προγράμματος SΤART του Ιδρύματος Robert Bosch (2015), και συμμετείχε στο 6ο Πρόγραμμα Ανταλλαγής Επιμελητών του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ (γκαλερί Whitechapel, Λονδίνο, 2017). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Γιάννης Λούκος είναι καλλιτέχνης ήχου με έδρα το Βερολίνο. Με την ιδιότητα του συνθέτη, του πιανίστα, αλλά και ως τελειόφοιτος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ασχολείται με την παραγωγή ήχου με οποιοδήποτε μέσο με έμφαση στα εικαστικά και το βίντεο. Από το 2000 εργάζεται στον χώρο της σύγχρονης τέχνης, της μουσικής και του κινηματογράφου, μέσα από διεθνείς συνεργασίες και ατομική έρευνα. Το έργο του εστιάζει στην σχέση θορύβου και μουσικής σε διάφορα κοινωνικά πλαίσια και εκφράζεται μέσω εγκαταστάσεων. Με την υποστήριξη του Ιδρύματος Robert Bosch Foundation, φιλοξενήθηκε στο πρόγραμμα φιλοξενίας του κέντρου ZK/U στο Βερολίνο το 2021, όπου ανέπτυξε το έργο «Drone Symphony» που παρουσίασε στη γκαλερί Hosek Contemporary στο Βερολίνο. Το 2022 παρουσίασε το έργο «An educational Album», σε συνεργασία με την εικαστικό – performer στον χώρο πολιτισμού Het Hem στο Άμστερνταμ, με την υποστήριξη του Ταμείου Mondriaan. Τον Σεπτέμβριο του 2021 απέσπασε το βραβείο ήχου στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας για την ταινία «Last Visit» του Σπύρου Αλιδάκη. Συνθέσεις του έχουν παρουσιαστεί πανευρωπαϊκά στην 47η έκδοση του φεστιβάλ Darmstädter Ferienkurse στη Γερμανία (2014)· στο 10ο Εργαστήρι Σύγχρονης Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (2019)· και στο impuls . 12η Διεθνή Ακαδημία Συνόλων και Συνθετών Σύγχρονης Μουσικής στο Γκρατς της Αυστρίας (2020). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Μαρίνα Βελησιώτη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Σπούδασε στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ασχολήθηκε με εφαρμογές video art με θέματα μουσικής ψυχολογίας, ψυχοακουστικής και ντοκιμαντέρ. Τα τελευταία χρόνια έχει ενσωματώσει στη δουλειά της την υφαντική. Αρχέγονα πρόσωπα και παραστάσεις, απόκοσμα και ερημωμένα τοπία, ψηφιακά επεξεργασμένα κολάζ, μετατρέπονται σε υφαντά. Είναι δημιουργός και αρχισυντάκτρια του art fanzine Bebabebo. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
O Παναγιώτης Λιανός είναι εικαστικός, αρχιτέκτονας και δερματοστίκτης με έδρα την Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και υποψήφιος διδάκτορας στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ. Η καλλιτεχνική του έρευνα επικεντρώνεται στις μεθόδους συλλογικής δημιουργικής εργασίας, οι οποίες μπορούν δυνητικά να δημιουργήσουν ρωγμές σε ιεραρχικά δομημένα πλαίσια. Στην πρακτική του συμπαραθέτει ένα εύρος μέσων, από εγκαταστάσεις και επιτελέσεις μέχρι ψηφιακά διεπιστημονικά φετίχ, τα οποία συμβάλλουν στη σύνταξη ενός λεξιλογίου μεταξύ bits και χειρονομιών, αίματος και data. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του στις παρακάτω διοργανώσεις και χώρους: Μπιενάλε Πολεοδομίας και Αρχιτεκτονικής Bi-City, Χονγκ Κονγκ· State of Concept, Αθήνα· Το Οχτώ, Αθήνα· Neo Cosmos, Αθήνα· P.E.T. Projects, Αθήνα· Ammophila, Ελαφόνησος· Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Αθήνα και Union Pacific, Λονδίνο, μεταξύ άλλων. Είναι μέλος της πρακτικής Ofrah Fergal Kasei, του Εργαστηρίου για τα Αστικά Κοινά και της συνθήκης ρευστών συνεργασιών αγκύλες[]. Μέσω των παραπάνω συμπράξεων, έχουν παραχθεί συλλογικά έργα που συμπεριλαμβάνονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές όπως του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, αρχιτεκτονικές και εικαστικές παρεμβάσεις που έχουν επιτελεστεί σε δημόσιους και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, καθώς και καλλιτεχνικές εκδόσεις. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου (Bunny) είναι εικαστικός με έδρα την Αθήνα και το Λος Άντζελες. Είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας και μεταπτυχιακή φοιτήτρια στις ψηφιακές τέχνες στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες (UCLA), όπου σπουδάζει με υποτροφία του Ιδρύματος Fulbright. Η πρακτική της εξερευνά ζητήματα σχετικά με την οικειοποίηση και τη διεκδίκηση χώρου που διαρρηγνύουν την κυρίαρχη αφήγηση, κατασκευάζοντας νέες, ριζοσπαστικές αφηγήσεις, οι οποίες αναδεικνύουν πώς η απαλότητα είναι μια διαμορφωτική δύναμη για τα άτομα που είμαστε και για τις κοινότητές μας ή πώς η μελαγχολία και η αποτυχία μπορούν να σχηματίσουν μια νέα πολιτική κατανόηση. Το 2018 δημιούργησε το «Fluffy Library» στον πολιτιστικό οργανισμό ATOPOS cvc, με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτικής και Ανάπτυξης NEON. Πρόκειται για ένα υβριδικό project το οποίο, επί έναν ολόκληρο χρόνο, αποτέλεσε πεδίο δράσης καλλιτεχνών, βιβλιόφιλων, ακτιβιστριών, παιδιών και νέων ατόμων, όλων των ειδών των οικογενειών, ατόμων ΛΟΑΤΚΙ+, κ.λπ. Η δουλειά της έχει εκτεθεί σε μουσεία, ινστιτούτα και εκθεσιακούς χώρους παγκοσμίως, όπως το Διεθνές Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του Μπρίστολ Arnolfini, την 6η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του προγράμματος φιλοξενίας καλλιτεχνών Fresh A.I.R. στο Βερολίνο, τα θέατρα Hebbel Am Ufer (HAU) και Sophiensaele του Βερολίνου, τη Στέγη Γραμματών και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, καθώς και τους χώρους τέχνης Wrightwood 659 στο Σικάγο, Kunsthalle Exnergasse στην Αυστρία και The Breeder Gallery στην Αθήνα . Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως η Annea Lockwood, η Annie Sprinkle,η Brooke Candy και ο William Pope L. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).
Ο Δημήτρης Κεχρής είναι φωτογράφος και επιμελητής. Σπούδασε Φυσική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ολοκλήρωσε το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών «Ψηφιακές Μορφές Τέχνης» της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Στην πρακτική του μελετά τη σχέση των τεχνικών εικόνων με τους λόγους που τις πλαισιώνουν, καθώς και την έννοια του αρχείου ιδωμένου ως ανασυγκρότηση του παρελθόντος στην υπηρεσία μιας υπόσχεσης για το μέλλον. Διερευνά, επίσης, τα μνημονικά ίχνη πίσω από τις επίσημες ιστορικές αφηγήσεις οι οποίες συνοδεύουν τις ευρωπαϊκές πόλεις από την ανάδυση της νεωτερικότητας. Το φωτογραφικό του έργο έχει παρουσιαστεί στο Μουσείο Μπενάκη, στο Βυζαντινό Μουσείο, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στο Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Galeria Hexagono στη Βαρκελώνη. Είναι συνιδρυτής της πλατφόρμας θεωρίας και κριτικής της φωτογραφίας ALDEBARAN και επιμελητής του φεστιβάλ «MedPhoto Festival». Κείμενά του για τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο έχουν δημοσιευτεί σε επιθεωρήσεις, συλλογικούς τόμους και εφημερίδες. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).