Η Κατερίνα Χατζηκωστή (γεν. 1996) είναι εικαστικός. Ζει ανάμεσα στο Λονδίνο και την Αθήνα. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας (2021) και μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Βασιλικό Κολλέγιο Τέχνης (RCA) του Λονδίνου. Με κεντρικό άξονα τη δημιουργία συνθέσεων υψηλής περιπλοκότητας για τις οποίες αντλεί ερεθίσματα από τετριμμένα, καθημερινά σώματα συμβάντων, το έργο της επικεντρώνεται στη δόμηση συμπλεγμάτων: αλληγορικοί, συγκεχυμένοι κόσμοι που μέσω της αμεσότητάς τους αφήνουν να αναδυθεί η προοπτική μιας συνειρμικής ευπλαστότητας, ενώ ταυτόχρονα η αρχιτεκτονική τους εσωκλείει μια επινοημένη λογική. Την ενδιαφέρει ο γραπτός λόγος ως αποτύπωμα που γεννά εικαστικές προεκτάσεις, αρχιτεκτονικά μοτίβα και νήματα σκέψεων τα οποία χάνουν τον δρόμο τους, ακυρώνονται ή ανατρέπονται. Διερευνά υφές υλικότητας και ήχου, θερμοκρασίας και φωτός καθώς χρησιμοποιεί τον γραπτό λόγο ως σημείο εκκίνησης με σκοπό να συνθέσει διαστρωματικά μια χρονική και χωρική αίσθηση. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Ειρήνη Τηνιακού (1993, Αθήνα) είναι εικαστικός με έδρα το Ελσίνκι και δραστηριοποιείται σε Ελλάδα (με κύριο άξονα τη Λέσβο) και τη Βιέννη. Είναι πτυχιούχος εικαστικών τεχνών της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας (2018) και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος από το Τμήμα Τέχνης και Επιστήμης του Πανεπιστημίου Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης (Angewandte, 2021). Η πρακτική της βασίζεται στην έρευνα πεδίου και περιλαμβάνει ένα μείγμα τεκμηρίωσης, συμμετοχικού χαρακτήρα και φανταστικών προσεγγίσεων. Το έργο της αφορά κυρίως θέματα της ζωής στην ύπαιθρο και της λαογραφίας, σε μια αναζήτηση να επαναπροσδιορίσει τη σύνδεση με τη γη και τον εαυτό. Συχνά χρησιμοποιεί φωτογραφία, υφάσματα, αντικείμενα και κείμενο. Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ άλλων: «Meet the Universe», σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών, Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών, 2019· «Chambre d’Ami·xes» (Laurenz, Βιέννη, 2021)· «Boxels», στο πλαίσιο του προγράμματος «Biennale Sessions» της Μπιενάλε της Βενετίας, 2019· ενώ έργο της εκπροσωπείται από την γκαλερί Kunst ab Hinterhof (Parallel Vienna, 2019). Συμμετείχε στο πρόγραμμα φιλοξενίας «Island Connect», με την υποστήριξη του προγράμματος «Creative Europe» της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2020)· και Hermitage Syκaminea (Λέσβος, 2021), σε συνέχεια του οποίου συνεπιμελήθηκε το «Hermitage Sykaminea Gathering» (Αθήνα 2022) με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Goethe και του προγράμματος Onassis Air. Το έργο της έχει υποστηριχτεί από το Φινλανδικό Ινστιτούτο Αθηνών και το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Eκπαίδευσης, Τέχνης και Πολιτισμού της Αυστρίας. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Άννα Χουσιάδα γεννήθηκε στην Αθήνα. Η πρακτική της έχει ως βάση την έρευνα και τη διεργασία και αποτελείται κυρίως από συμμετοχικές δράσεις, εγκαταστάσεις και κείμενα, που φέρουν ή προκαλούν έναν ιστορικό, κριτικό ή πολιτικό διάλογο. Της αρέσει να βλέπει τις κοινότητες σαν οικοσυστήματα και να διερευνά τις δυναμικές που δημιουργούνται μέσα σε αυτές. Χρησιμοποιώντας μεθοδολογικά εργαλεία που βασίζονται στην αλληλεξάρτηση και τη συλλογική παραγωγή γνώσης, η πρακτική της διερευνά την αίσθηση του ανήκειν σε ένα πλαίσιο πολιτισμικής πολλαπλότητας. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (2017) και είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών Advanced Masters of Research in Art within Social-Political Context από το Πανεπιστήμιο Sint-Lucas της Αμβέρσας (2020). Τα τελευταία δύο χρόνια εργάζεται στο μεταίχμιο μεταξύ τέχνης, εκπαίδευσης και ακτιβισμού, με κεντρικό άξονα την ενδυνάμωση των κοινωνικών δεσμών, την αμφισβήτηση εδραιωμένων αφηγήσεων και την ανάδειξη του δικαιώματος της κάθε ατομικότητας ή κοινότητας στην ιστορία της. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
H Τζόννα Σαχπάζης είναι εικαστικός καλλιτέχνης από την Αθήνα. Ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Αποφοίτησε με άριστα από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «ΜΑ Fine Art» του Camberwell College of Arts του Πανεπιστημίου Τεχνών του Λονδίνου και έχει σπουδάσει φωτογραφία στο Πανεπιστήμιο Μίντλσεξ στο Λονδίνο. Αντλώντας από τα βιώματά του ως non-binary άτομο, διερευνά την υλικότητα και το γίγνεσθαι του queer και trans σώματος μέσα από έννοιες όπως το τραύμα, η ενσώματη μνήμη και το μετα-ανθρώπινο μέλλον. Δουλεύει μεταξύ φωτογραφίας, γλυπτικής και ζωγραφικής, δημιουργώντας μετα-Φρανκενσταϊνικές μορφές με αφορμή το έργο της Susan Stryker. Χρησιμοποιώντας το τέρας ως μεταφορά του trans βιώματος, τα έργα του στοχεύουν να αναδείξουν και να μεταμορφώσουν το περιθωριοποιημένο θυμικό δυσφορίας που πολλά gender-queer άτομα βιώνουν μέσα σε κανονιστικά πατριαρχικά περιβάλλοντα. Το «τερατώδες» –ως ωδή στο τέρας– γίνεται εργαλείο αντίστασης απέναντι στις κοινωνικές νόρμες που αναπαράγουν σωματικές ταυτότητες σύμφωνα με αμετάβλητες διχοτομήσεις. Το έργο του έχει παρουσιαστεί πρόσφατα σε ομαδικές εκθέσεις στο Λονδίνο, σε γκαλερί όπως οι: Saatchi Gallery, South London Gallery, Webber Gallery και Copeland Gallery. Στην Ελλάδα, έχει εκθέσει τη δουλειά του στο Space52 (διαδικτυακή παρουσίαση, 2020), στην γκαλερί a.antonopoulou.art (Αθήνα, 2019) και στο MOMus – Πειραματικό Κέντρο Τεχνών (Θεσσαλονίκη, 2019). Toν Απρίλιο του 2021, το περιοδικό «Culture» της εφημερίδας «The Sunday Times» του Λονδίνου τον περιέλαβε στη λίστα που συνέταξε με τα «12 μελλοντικά αστέρια από τον κόσμο της τέχνης που πρέπει να γνωρίζετε». Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Αντρέα Τζούροβιτς ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές του σπουδές στον τομέα της γλυπτικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών από τη Σχολή Καλών Τεχνών Slade (UCL, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου). Στη δουλειά του χρησιμοποιεί ένα ευρύ φάσμα εκφραστικών μέσων και υλικών, όπως γλυπτική, ζωγραφική, εγκατάσταση, βίντεο και μουσική. Στην πρακτική του χρησιμοποιεί οικεία αντικείμενα και σύμβολα με στόχο τη δημιουργία εικόνων που να έχουν άμεση απήχηση στον θεατή, δίνοντας έμφαση στο ποιητικό-φιλοσοφικό περιεχόμενο αντικειμένων και καταστάσεων. Μέσω μιας προσωπικής ποιητικής αφήγησης, προσπαθεί να εξερευνήσει τις ασάφειες της ζωής, ενώ το έργο του επιδιώκει να ενεργοποιήσει μια μεταφορική λειτουργία ως απάντηση στην προσωπική εμπειρία. Έχει εργαστεί από μικρή ηλικία σε διάφορες εργασίες, όπως κατασκευαστής παιδότοπων και χειροποίητων έγχορδων μουσικών οργάνων. Το 2020 παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση με τίτλο «APORIA» στην Κalfayan Galleries στην Αθήνα. Έχει λάβει υποτροφία για την πραγματοποίηση μεταπτυχιακών σπουδών στο εξωτερικό από τον Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ. Το 2022 απέσπασε το Βραβείο Νέων Γλυπτών Kenneth Armitage και το Βραβείο Τέχνης Provost του UCL East (Ηνωμένο Βασίλειο). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Irene Ragusini γεννήθηκε το 1988 κοντά στη λίμνη Γκάρντα της Ιταλίας και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι κάτοχος προπτυχιακού και μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και «Μaster in Fine Arts» από τη σχολή καλών τεχνών Luca School of Arts του Βελγίου, ενώ έχει εξειδικευτεί στον τομέα των artist books στη σχολή Grafikskolan της Στοκχόλμης. Με σημείο αναφοράς την κίνηση των ανθρώπων ή των υλικών στον χώρο και τον χρόνο τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά, εστιάζει σε έννοιες όπως η ταυτότητα και η αίσθηση του ανήκειν. Άνθρωποι, υλικά και τοπικότητες χαρακτηρίζονται και συσχετίζονται μέσω μιας αέναης μετατόπισης, συνθήκη που αποτελεί και τη βασική κοιτίδα της έρευνάς της. To 2021 το έργο της επιλέχθηκε για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής Mπιενάλε Yαλουργίας και Kεραμικής Tέχνης του Μπόρνχολμ στη Δανία, ενώ την ίδια χρονιά έλαβε χρηματοδότηση στο πλαίσιο του προγράμματος κινητικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης «i-Portunus» για το έργο της «Τhe Archipelago of Shards». Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ τον Οκτώβριο του 2020 δημιούργησε τον δικό της artist-run χώρο στο Κουκάκι, το KOREN process space. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Λουίζα Ντούρου είναι εικαστικός και κινηματογραφίστρια με έδρα την Αθήνα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην οπτική ανθρωπολογία στο Κολλέγιο Goldsmiths του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, συνεχίζοντας με σπουδές στον πειραματικό κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο Kingston στο Λονδίνο. Η πρακτική της εξερευνά τις απροσδόκητες όψεις και το παράδοξο της πραγματικότητας μέσα από τον κόσμο των αντικειμένων. Τα τελευταία χρόνια πειραματίζεται με την ποιητική φόρμα του χαϊκού, την οποία εφαρμόζει στην κινούμενη εικόνα με τη μορφή βίντεο-ποιημάτων στη σειρά «Η Στιγμή ως Αιωνιότητα». Τα βίντεο της σειράς αυτής, «To G.K» και «The Light is Dark enough» (2018), έχουν παρουσιαστεί σε φεστιβάλ στην Αγγλία, ενώ το βίντεο «Once Upon a time, a time that never was and always is»(2019) επιλέχθηκε από το πρόγραμμα «Bloomberg New Contemporaries» και παρουσιάστηκε στην γκαλερί Leeds Art Gallery (09/19-11/19) στο Λιντς της Αγγλίας και στη South London Gallery (12/19-02/20) στο Λονδίνο. Το ίδιο έργο επιλέχθηκε για την έκθεση «Winter Light» στη Hayward Gallery του Λονδίνου (12/20-03/21) καθώς και για το πρόγραμμα performance της διοργάνωσης «Art Athina Virtual» (2021). Η τελευταία της εικαστική ταινία, «Radio Silence» (2019), αναπτύχθηκε και χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα «New Creatives» του BBC και παρουσιάστηκε στο Iνστιτούτο Σύγχρονων Τεχνών (ICA, 2020) του Λονδίνου καθώς και στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους του Λονδίνου (LSFF, 2021). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).
Η Ναταλία Μαντά (γεν. 1994, Αθήνα) είναι εικαστικός. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το 2016 αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) της Αθήνας και το 2020 ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ. Στην πρακτική της χρησιμοποιεί ποικίλα υλικάm όπως μέταλλο, πηλό, φωτοευαίσθητα χημικά και βίντεοπροβολές. Συνεργάζεται και αλληλεπιδρά με καλλιτέχνες από το ευρύτερο φάσμα των τεχνών, των εικαστικών, της μουσικής, του θεάτρου και της performance. Το διάστημα 2017-2020 δίδαξε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Έχει συμμετάσχει σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μεταξύ άλλων: «HANDMADE: οι κοινωνικές διαστάσεις της χειροτεχνίας», Art Space Pythagorion, Σάμος, σε διοργάνωση του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και του Ιδρύματος Schwarz (2022)· «RESTART», Διεθνής Μπιενάλε Σύγχρονης Κεραμικής της Κορέας, 2021· «Limitless Limits», Larnaca Biennale 2021· «Surreal Salon 13», Baton Rouge Gallery, ΗΠΑ (2020)· «What is REAL», The Real House, Nέα Υόρκη (2021)· «APOTROPAION», στον χώρο τέχνης 16 Φωκίωνος Νέγρη, σε διοργάνωση της Συλλογής Σωτήρη Φέλιου (2021)· «ANEW», KOREN process space, Αθήνα (2021)· «Κι-νήματα», Μουσείο Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, Σπέτσες (2021)· «Gender Melancholia», The Project Gallery, Αθήνα (2021)· «Δαίδαλα», Γιαλί Τζαμί, Χανιά (2021)· «The machine in the Ghost», Talc Studio, Αθήνα (2021)· και «Η ΔΕΗ συναντά την τέχνη», Ιστορικό Εργοστάσιο της ΔΕΗ, Αθήνα (2021). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).
Ο Δημήτρης Σιώκης (1990) είναι φωτογράφος και εικαστικός με έδρα την Αμβέρσα. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στη φωτογραφία από τη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας (2022) και έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2015). Στο εικαστικό του έργο αναζητά νέες μεθόδους προσέγγισης του οικείου. Το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στην ανάδειξη του τρόπου με τον οποίο καθημερινές στιγμές μετατρέπονται σε μοτίβα που εμφανίζονται στην επιφάνεια των κοινωνικών μας δομών, καθώς και τις σχέσεις που συνδέουν τις τελευταίες. Ισορροπώντας μεταξύ του προσωπικού και του καθολικού αλλά και μεταξύ της πραγματικότητας και της απόδοσής της, η δουλειά του διερευνά τα κοινά στοιχεία που τέμνουν τις ατομικές μας ζωές. Κεντρική θέση στην εικαστική του πρακτική κατέχει η έννοια της αβεβαιότητας, την οποία χρησιμοποιεί ως μέσο προσέγγισης μιας πολύπλευρης αλήθειας. Η ενσωμάτωση αυτοσχεδιασμών και συνεργατικών διαδικασιών στο έργο του ανατρέπουν δεδομένες ιεραρχίες και δίνουν έναυσμα για την αναζήτηση μίας νέας φωτογραφικής προσέγγισης. Του έχει απονεμηθεί το βραβείο Roger de Conynck (Βέλγιο, 2022), ενώ έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Αλέξανδρος Κολλέτ είναι εικαστικός και ερευνητής που ζει μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας. Είναι πτυχιούχος της École Nationale Supérieure des Beaux-Arts de Lyon και του Τμήματος Κοινωνικών Επιστημών και Iστορίας του Kινηματογράφου της École des Hautes Études en Sciences Sociales-Paris. Έχει εργαστεί ως βοηθός στην έκθεση documenta 14 και συνεργαστεί με φορείς όπως το Κρατικό Ινστιτούτο της Ιστορίας της Τέχνης (ΙΝΗΑ) στη Γαλλία. Έχει παρουσιάζει τη δουλειά του στην γκαλερί K-Gold Temporary Gallery στη Λέσβο και στον χώρο Locus Athens στην Αθήνα, ενώ έχει συνεργαστεί με τον εκδοτικό οίκο brook με έδρα το Παρίσι, l’Annexe κ.ά. Με κύριο μέσο το βίντεο και τη φωτογραφία, την παρατήρηση και την έρευνα κινείται μακριά από τα κλαμπ, τα μπαρ και τους ανθρώπους: κοντά στους σκύλους, τα περιστέρια και τις γάτες. Εκεί εντοπίζει τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους ορίζονται οι σχέσεις στοργής, αγάπης και σεξουαλικότητας, δηλαδή οι διαφορετικές οικογένειες έτσι όπως χτίζονται πέραν τη δυαδική λογική που ορίζει τις σχέσεις ανθρώπου/ζώου-κατοικίδιου. Toν ενδιαφέρει ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίο το σώμα μπορεί να αναδημιουργηθεί διαρκώς, με όλων των ειδών τους συντρόφους, σαν, και με το σκύλο, το περιστέρι, τον άνθρωπο. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Δέσποινα Παγιώτα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1994 και είναι εικαστικός με έδρα το Αμβούργο. Eίναι κάτοχος προπτυχιακού (BFA, 2019) και μεταπτυχιακού (MFA, 2021) τίτλου σπουδών από το Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Αμβούργου (HFBK), ενώ πραγματοποίησε μέρος των σπουδών της στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης μέσω του προγράμματος Erasmus. Το 2020 της απονεμήθηκε, μεταξύ άλλων, η επιχορήγηση για νέους καλλιτέχνες του ιδρύματος Kunststiftung Christa und Nikolaus Schües. To 2021 βραβεύτηκε με την καλλιτεχνική υποτροφία για νέους απόφοιτους «NEUSTART KULTUR». Επιπλέον, το 2022 βραβεύτηκε με την υποτροφία του ιδρύματος Sparkassen- Kulturstiftung Stormarn και συμμετείχε στο πρόγραμμα φιλοξενίας «Kunststipendium in der Trittauer Wassermühle». Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα της έχουν ενταχθεί σε διεθνείς ιδιωτικές συλλογές. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Αλέξης Καραντάνας είναι καλλιτέχνης πολλαπλών μέσων. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Eίναι κάτοχος πτυχίου αρχιτεκτονικής από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (2012-18) και του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών Ψηφιακές Μορφές Τέχνης (2018-21) της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Η καλλιτεχνική του πρακτική εστιάζει στην εικαστική και βιωματική διερεύνηση εννοιών όπως η ταυτότητα, η σωματικότητα, η σεξουαλικότητα και το φύλο, μέσα από το πρίσμα του μετα-ανθρωπισμού και της κυβερνοκουλτούρας. Εργάζεται κυρίως με τα μέσα του animation, του ήχου και των βιντεο-εγκαταστάσεων, δομώντας με αυτά περιβάλλοντα εμβύθισης. Δραστηριοποιείται στον εικαστικό και μουσικό χώρο, συμμετέχοντας σε πολυάριθμες εκθέσεις και φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ άλλων: φεστιβάλ «Whole United Queer Festival» (ανοιχτό μουσείο Ferropolis, Γερμανία), Διεθνές Φεστιβάλ Ψηφιακών Τεχνών Ελλάδος, έκθεση «Performance Rooms 2020» (διοργάνωση Αίθουσα Τέχνης Καππάτος και μη κερδοσκοπική εταιρεία Πάνθεον, ξενοδοχείο St George Lycabettus, Aθήνα), Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου, φεστιβάλ «Southern Sweden Design Days» (Μάλμο, Σουηδία), φεστιβάλ μουσικής «Krama Festival» (Αθήνα), «Thessaloniki Queer Arts Festival» (Θεσσαλονίκη) και Μπιενάλε της Αθήνας. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).
Η Ιόλη Καβάκου (γεν. 1993) είναι εικαστικός και συγγραφέας με βάση την Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Θεωρίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (2016) και έχει σπουδάσει καλές τέχνες στο Κολλέγιο Goldsmiths του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (2020). Η πρακτική της αρθρώνεται γύρω από τη χρήση νέων μέσων και κειμένου, ενώ τοποθετείται στο πλαίσιο της συζήτησης αναφορικά με την παραγωγή γνώσης και τη σχέση της με την μυθοπλασία, τους φεμινισμούς και τη φιλοσοφία της επιστήμης. Η δουλειά της έχει εκτεθεί σε Ελλάδα και εξωτερικό (φεστιβάλ Art Night στο Λονδίνο, μουσείο Lenbachhaus στη Γερμανία κ.ά.). Έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα όπως το «Future Climates» (State of Concept, Αθήνα, 2016) αλλά και projects συλλογικών εκδόσεων όπως το «Animal of the State, Fiction Through Reality» (HMV-books: Mόναχο, 2016) και την έκδοση «Water Seeks its Own Level» (2022) του Ολλανδικού Ινστιτούτου Τεχνών (DAI) σε συνεργασία με τον πολυχώρο πολιτισμού Savvy Contemporary (Βερολίνο). Αυτό το διάστημα ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Art Praxis» του DAI. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Νικόλ Οικονομίδου (γεν. 1992) είναι εικαστικός και ανεξάρτητη επιμελήτρια με έδρα την Αθήνα και την Νέα Υόρκη. Έχει μεταπτυχιακό στα εικαστικά («MFA in Fine Arts») από τη Σχολή Design Parsons στη Νέα Υόρκη (2019) και πτυχίο εικαστικών από το Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (2016). Επιπλέον, έχει ολοκληρώσει σπουδές στο Παρίσι, στο Université Paris VIII Vincennes Saint-Denis, μέσω της υποτροφίας Erasmus (2016). Το έργο της περιεργάζεται την έννοια της μετανάστευσης και των ετεροτοπικών χώρων και υλοποιείται μέσω ζωγραφικών εγκαταστάσεων. Μέσα από νοσταλγικά σύμβολα και εικόνες, σχολιάζει την εθνική και προσωπική ταυτότητα ως τρόπο αντιμετώπισης των εννοιών της μνήμης και του μνημειακού. Το έργο της έχει παρουσιαστεί στο πλαίσιο ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα, το Βερολίνο, το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη. Το 2018, μαζί με την εικαστικό Natalia Almonte ίδρυσε την ομάδα Paradoxluxe, στόχος της οποίας είναι να ασκήσει κριτική στις απλουστευτικές αναπαραστάσεις της Ελλάδας και του Πουέρτο Ρίκο, μέσω της αποδόμησης του άμεσου περιβάλλοντός τους και τη χρήση μιας σειράς μέσων, όπως το βίντεο, τη φωτογραφία, τη γλυπτική και την επιμέλεια. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
O Βασίλης Γαλάνης (γεν. 1994) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2012-2017) και είναι κάτοχος του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (2019-2021). Το 2016-2017, παρακολούθησε μαθήματα στο Instituto Politecnico de Lisboa της Πορτογαλίας. Στην εικαστική του έρευνά ασχολείται με θέματα σχετικά με την οικολογία, την καταστροφή και τη μαζική κουλτούρα. Έχει παρουσιάσει έργα του στο πλαίσιο ομαδικών εκθέσεων σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα κ.ά.), ενώ έχει πραγματοποιήσει την ατομική έκθεση «pre- or post- (who cares?)» στον χώρο τέχνης Cabane Art Space στην Aθήνα και τη διατομική έκθεση «kato – Δυστοπίες» στον χώρος Pikap Kato στη Θεσσαλονίκη (2021). Τον Δεκέμβριο του 2021 συμμετείχε σε πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών στο Λούξορ της Αιγύπτου. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Αριστοτέλης Νικόλας Μοχλούλης (γεν. 1996, Λονδίνο) είναι καλλιτέχνης και συγγραφέας. Έχει παρουσιάσει το έργο τους στις ακόλουθες εκθέσεις: «My Degree Show» στο Children of Unhappiness, Ηνωμένο Βασίλειο (2020)· «Someone Else’s» στο Incest School, Ηνωμένο Βασίλειο (2020)· «Spritz Palace», στο Thkio Ppalies στην Κύπρο (2018) κ.ά. Έχει δημοσιεύσει, μεταξύ άλλων, το διήγημα «Toilet Story» (2022) στο περιοδικό «Hobart Pulp» και την κριτική με τίτλο «Relocations» στο περιοδικό «Passe-Avant» (2022). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Μυρτώ Βρατσάνου (Αθήνα, 1994) είναι εικαστικός με έδρα την Αθήνα και την Κολωνία. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο Ινστιτούτο Sandberg της Ακαδημίας Gerrit Rietveld και στην Ακαδημία Τεχνών και Νέων Μέσων της Κολωνίας (ΚΗΜ) με υποτροφία του ιδρύματος Ωνάση. Έχει βραβευτεί με το «Kickstarter Grant» του ιδρύματος Kunstfonds και έργα της βρίσκονται στη συλλογή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Η πρακτική της εστιάζει στις στοιχειωμένες, αισθησιακές πτυχές ψηφιακών και υλικών χώρων. Μέσω γλυπτικών αντικειμένων, σχεδίου και βίντεο χρησιμοποιεί μεταφορική γλώσσα για να εξερευνήσει υλικές παραδόσεις, μυθοπλασίες και ιστορίες. Το έργο της έχει εκτεθεί στο πλαίσιο φεστιβάλ και εκθέσεων σε πολυάριθμους χώρους και ιδρύματα, μεταξύ άλλων: πολιτιστικό κέντρο Weltkunszimmer στο Ντύσσελντοφ, Temporary Gallery στην Κολωνία, γκαλερί Meinblau Projektraum στο Βερολίνο, ίδρυμα Neverneverland στο Άμστερνταμ, γκαλερί Chisenhale στο Λονδίνο, «Athens Digital Arts Festival», χώροι τέχνης One Minute Space και a.antonopoulou.art στην Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη και Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης. Υπήρξε μέλος της καλλιτεχνικής πρωτοβουλίας Circuits+Currents και του chorus της documenta14. Έχει λάβει μέρος σε συλλογικά, εκπαιδευτικά project και προγράμματα φιλοξενίας καλλιτεχνών, όπως το «Spaces Of Reflection» στο πλαίσιο της 10ης Μπιενάλε του Βερολίνου και το «Experimental Education Protocol II» (Δελφοί και Νίσσυρος), ενώ συνεργάζεται με την Anouk Asselineau υπό το καλλιτεχνικό όνομα Asselineau/Vratsanou. Γραπτά και σχέδιά της έχουν παρουσιαστεί στις ακόλουθες καλλιτεχνικές εκδόσεις: «Dating the Chorus ΙΙ» (ανεξάρτητη έκδοση)· ανθολογία «KURZE 3» (Κολωνία: KHM, 2022)· FDBNHLLLTTFHORROR (Λονδίνο: Sticky Fingers, 2021) και στο περιοδικό «Daisyworld Magazine 3». Το 2022 κυκλοφόρησε το πρώτο της ατομικό έντυπο από τις εκδόσεις Dolce. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Χριστίνα–Σήλα Μοντζέλλι είναι καλλιτέχνις και εκπαιδευτικός με καταγωγή απο την Ελλάδα, την Ιταλία και την Αγγλία. Η καλλιτεχνική της πρακτική εστιάζει σε καλλιτεχνικά μέσα που βασίζονται στον χρόνο, και συγκεκριμένα τον ήχο, την περφόρμανς και το βίντεο. Η έρευνα της αφορά στη δημιουργία νέων αφηγήσεων σχετικά με πολιτικούς, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς προβληματισμούς και ισορροπεί στις ταλαντώσεις και τις μεταμορφώσεις που προκύπτουν στο μεταίχμιο των διπόλων παραφωνία/ευφωνία, μυθοπλασία/πραγματικότητα και μηχανικό/οργανικό. Σπούδασε καλές τέχνες στο Κολλέγιο Τέχνης και Design Central Saint Martins του Πανεπιστημίου των Τεχνών του Λονδίνου και είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών «MFA in Media» από τη Σχολή Καλών Τεχνών Slade (UCL, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου), καθώς και της πιστοποίησης Post Graduate Certificate in Education (PGCE), η οποία της απονεμήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Kingston. Το έργο της έχει παρουσιαστεί, μεταξύ άλλων, στο Ινστιτούτο Σύγχρονων Τεχνών (ΙCA) στο Λονδίνο· το Κέντρο Σύγχρονων Τεχνών (CCA) στη Γλασκόβη· τους ραδιοφωνικούς σταθμούς BBC Radio 6 και Resonance FM στο Ηνωμένο Βασίλειο· και την γκαλερί Milton Keynes (Ην. Βασίλειο). Τέλος, έχει συνεργαστεί με την καλλιτεχνική κολεκτίβα Medea Electronique (Ελλάδα). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Εύα Ανερράψη (γεν. 1992) είναι εικαστικός και γραφίστρια από την Αθήνα. Σπούδασε γραφιστική στo Κολλέγιο Βακαλό Art & Design και εικαστικά στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Στα έργα της χρησιμοποιεί αναλογικά και ψηφιακά μέσα για να περιγράψει τις ποιότητες, τις υφές και τις οπτικές σχέσεις που προκύπτουν από την εκάστοτε χειρονομία. Η εξερεύνηση των τρόπων συγγραφής του σύγχρονου ερωτικού λόγου είναι συνήθως το κεντρικό θέμα της δουλειάς της. Μέσω της χρήσης φωτογραφικών καταγραφών, ποιητικών κειμένων, σχεδίων mixed-media και αφηγηματικών βίντεο επιχειρεί να αποτυπώσει λυρικά τοπία που δημιουργούν αφηρημένες, συνειρμικές καταστάσεις και αναζητούν τα όρια ανάμεσα στον γραπτό λόγο και τις συνθήκες εκπλήρωσής του. Οι αφηγήσεις που δημιουργεί κινούνται συχνά παράλληλα με τις εικόνες, ενώ άλλοτε έρχονται σε ρήξη με αυτές, σαν μια συνομιλία ανάμεσα στην ακανόνιστη ονειρικότητα που ενέχει ο ερωτικός λόγος και στην απτή τυχαιότητα της καθημερινότητας. Η παράλληλη εξερεύνηση του ψηφιακού και του αναλογικού, του ορατού και του αόρατου, του τυχαίου και του σκόπιμου, λειτουργεί για εκείνη ως στοχαστική αναζήτηση της σύγχρονης αισθητικής και των ευμετάβλητων τρόπων επικοινωνίας. Τον Ιούνιο του 2022 πραγματοποιήθηκε η πρώτη της ατομική έκθεση στον χώρο τέχνης Closing Soon στην Αθήνα. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, ενώ δουλειά της έχει συμπεριληφθεί σε εκδόσεις, φωτογραφικές δημοσιεύσεις και κινηματογραφικά φεστιβάλ στην Ευρώπη και τη Νέα Υόρκη. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Νάγια Μαγαλιού είναι εικαστικός με έδρα την Αθήνα. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Νταντί στη Σκωτία, όπου και ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές της στο πεδίο των καλών τεχνών το 2016. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές το 2020 στο πρόγραμμα «Visual Cultures, Curating and Contemporary Art» (ViCCA) του Πανεπιστημίου Άαλτο στο Ελσίνκι, ως υπότροφος του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ. Το εικαστικό της έργο κινείται ελεύθερα μεταξύ διαφόρων υλικών. Αυτή η πολυμορφικότητα είναι το κεντρικό σημείο της εικαστικής της πρακτικής. Μεταξύ άλλων, έχει ασχοληθεί με τη χαρακτική, τις εγκαταστάσεις, τη ζωγραφική, την τυπογραφία, το ψηφιακό βίντεο και τη συγγραφή κειμένων. H κεντρική θεματική της πιο πρόσφατης έρευνάς της σχετίζεται με καλλιτεχνικές πρακτικές και συνθήκες εργασίας, με τη διαφάνεια στη διαδικαστική σκέψη, καθώς και με την επιπτώσεις των ζητημάτων αυτών στους εργαζόμενους στον τομέα της τέχνης. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της στην Ελλάδα, στην Εσθονία, στη Φινλανδία, στην Αυστρία και στη Σκωτία. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).