Fellow Year: 2019

Γεννήθηκε στο Βελεστίνο Μαγνησίας. Από το 2008 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει επτά μικρού μήκους ταινίες ενώ έχει εργαστεί σαν σεναριογράφος και για άλλους σκηνοθέτες. Τη δουλειά του έχουν υποστηρίξει το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και η ΕΡΤ. Το 2013 συμμετείχε με το σενάριο «Γουρούνια στον άνεμο» στο πρόγραμμα script&pitch του TorinoFilmLab, στο MFI Script Workshop και στο Cinelink του Σαράγεβο. Το 2014 παρακολούθησε το Framework του TorinoFilmLab. Το 2016 ολοκλήρωσε την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους «ΑΦΤΕΡΛΩΒ», η οποία προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς και απέσπασε το Βραβείο της Επιτροπής Νέων στο τμήμα Concorso Cineasti del Presente. Τον Νοέμβριο η ταινία προβλήθηκε στο Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και απέσπασε το Βραβείο καλλιτεχνικού επιτεύγματος και Ειδική μνεία για την ερμηνεία του Χάρη Φραγκούλη. Επίσης, απέσπασε το βραβείο της Cineuropa στο Festival International du Film d’ Amour του Mons (Βέλγιο) και το βραβείο καλύτερης ταινίας από τη FIPRESCI στο Transilvania International Film Festival. Μέχρι σήμερα έχει προβληθεί σε περισσότερα από 20 φεστιβάλ ανάμεσα στα οποία το Sao Paolo International Film Festival, το Istanbul International Film Festival, το Raindance και το Cairo International Film Festival.

Ο Άλκης Παπασταθόπουλος είναι απόφοιτος του τμήματος Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το 2013 η μικρού μήκους ταινία του «en flicka» βραβεύτηκε με ειδική μνεία στο Outview Film Festival. To 2014 η πειραματική ταινία του «en pojke» προβλήθηκε για πρώτη φορά στο MIX NYC Queer Experimental Film Festival και συνέχισε την πορεία της σε πολλά διεθνή φεστιβάλ (Berlin Porn Film Festival, Pink Screens FF, Leeds Queer FF, Queer City Cinema κ.α.). Τον Σεπτέμβριο του 2016 συμμετείχε στo δημόσιο πρόγραμμα της Documenta14 με το έργο του «HTH Green to Blue Shock Treatment». Το 2018 η τηλεοπτική σειρά «Sleepover» που αναπτύσσει με την Μαρία Χατζάκου επιλέχθηκε να συμμετάσχει στο MIDPOINT TV Launch όπου και απέσπασε τοβραβείο καλύτερου τηλεοπτικού σεναρίου από το ΗΒΟ Europe στο Φεστιβάλ του Σαράγιεβο. Παράλληλα, ολοκλήρωσε τη μικρού μήκους/ music video «Gomenaki» για το ομώνυμο κομμάτι των Someone Who Isn’t Me το οποίο απέσπασε το βραβείο καλύτερου μουσικού βίντεο στο IndieMemphis Film Festival. Το 2019 το «Sleepover» επιλέχθηκε να συμμετάσχει στο Sundance Institue | Youtube New Voices Lab καθιστώντας το πρότζεκτ την πρώτη ευρωπαϊκή σειρά που έχει πάρει ποτέ μέρος στο συγκεκριμένο εργαστήριο. Η τελευταία του μικρού μήκους ταινία «Hyped» επελέγη για το διαγωνιστικό τμήμα στις Νύχτες Πρεμιέρας και απέσπασε το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας (Άρτεμις Τζόρτζογλου, Άννα Παπαγεωργίου).

Η Ελίνα Πάνικ γεννήθηκε στην Αθήνα και σπoύδασε γερμανική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ και σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου. Το 2009 μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου συνέχισε τις σπουδές της στη σκηνοθεσία στη Filmakademie Kelle. Έχει εργαστεί ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Το 2010 συμμετείχε στο Berlinale Talent Campus με την ταινία της η «Η απόγνωση της Μιμής». Η τέταρτη ταινία της «Ο καθρέφτης του λόρδου Πατσόγκ» κέρδισε το Platinum Remi Award στο Worldfest Houston, Texas (2013), και μνεία καλύτερης φωτογραφίας στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας. Την ίδια χρονιά κέρδισε το Best LoFi Award στα Berlin Music Video Awards και το βραβείο Best Queer Video του περιοδικού Siegessäule με το μουσικό βίντεο που σκηνοθέτησε για το κομμάτι «Terrorist» της Petra Flurr. Η τελευταία της ταινία μικρού μήκους «Άννα και Φαίδρα», ελληνολιθουανικής παραγωγής, προβλήθηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2019 στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας.

Ο Βασίλης Κεκάτος (1991) είναι αριστούχος απόφοιτος της σχολής καλών τεχνών του πανεπιστημίου Brunel του Λονδίνου. To 2016 με την ταινία του «Zero Star Hotel»  κέρδισε στον διαγωνισμό «What’s Next?» του Φεστιβάλ του Sundance και πήρε υποτροφία από το Sundance Institute. Με τις ταινίες του  «Η Σιγή των Ψαριών Όταν Πεθαίνουν» (2018) και  «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς» (2019) έχει συμμετάσχει σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ, όπως το Λοκάρνο, το Sundance, το Σαράγεβο, το  Tallinn Black Nights, το  Palm Springs και το Telluride, ενώ πρόσφατα του απονεμήθηκε  ο Χρυσός Φοίνικας για ταινία μικρού μήκους καθώς και ο Queer Palm στο 72ο Φεστιβάλ των Καννών.  Αυτή την περίοδο ο Βασίλης εργάζεται στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του.

Η Αναστασία Κρατίδη γεννήθηκε στον Βόλο το 1983, ενώ ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Μετά από σπουδές στην ανακαίνιση και την αποκατάσταση κτιρίων, στην κεραμική, τη γλυπτική και την ιστορία της τέχνης, σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και στο Παρίσι, όπου ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στο Paris 8 Vincennes – St. Denis. Η φιλμογραφία της περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τις ταινίες μικρού μήκους Στο κατώφλι, 2013, Βασιλεία, 2018 και Στα βήματά της, 2020. Έχει συμμετοχές σε φεστιβάλ όπως το Syros International Film Festival (SIFF) και το Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1988. Σπούδασε στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών [2012] και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές [MSc] στο τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, με κατεύθυνση Πολιτισμός και Παραγωγή Ταινιών Ντοκιμαντέρ στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου [2019]. Από το 2012 εργάζεται ως επαγγελματίας φωτογράφος. Έχει συνεργαστεί με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα (UNHCR), την Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF, websites [lnfo-war.gr, Flix.gr, Mashable.com] και εφημερίδες [Εφημερίδα των Συντακτών, Καθημερινή].

Η πρώτη του κινηματογραφική δουλειά, το ντοκιμαντέρ «Τα Καναρίνια» (2019), απέσπασε το Βραβείο Κοινού Fischer για την καλύτερη ελληνική παραγωγή κάτω των 50’ στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Γεννήθηκε το 1986. Σπούδασε στο London Film School, LFS και στο Kingston University, London. Έχει εργαστεί ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος και μοντέρ. Οι μικρού μήκους ταινίες του έχουν επιλεγεί σε πάνω από 200 διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ (Κάννες, AFI Fest, New Directors/New Films, Σεράγεβο, Ρέικιαβικ κ.α.), έχουν αποσπάσει βραβεία και έχουν προβληθεί σε τηλεοπτικές και διαδικτυακές πλατφόρμες (Nowness, Vimeo Staff Picks…). Το 2016 συμμετείχε στο Filmmakers Academy του 69ου Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Η τελευταία του ταινία μικρού μήκους «Copa-Loca», απέσπασε το Βραβείο της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και ήταν υποψήφια για τα βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Το πρώτο μεγάλου μήκους σενάριό του, με τίτλο «Broadway» επελέγη για το Sundance Screenwriters Lab και το Atelier Cinefondation του Φεστιβάλ Καννών.

Ο Βαγγέλης Σέρφας γεννήθηκε στη Σαλαμίνα. Σπούδασε Κινηματογράφο στην Αθήνα. Η πρώτη του ταινία μικρού μήκους «Sunday» απέσπασε το βραβείο σεναρίου στο 37ο Φεστιβάλ Δράμας. Εργάζεται ως σεναριογράφος και script consultant για ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Πολλά από τα σενάριά του έχουν βραβευτεί και χρηματοδοτηθεί. Το σενάριο του για την ταινία «Τζένη και Γιάννης» χρηματοδοτήθηκε από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου το 2017. Ήταν συν-σεναριογράφος στην ταινία μικρού μήκους «37 Μέρες της Νικολέτας Λεούση» που κέρδισε το βραβείο καλύτερου σεναρίου στο 24ο Φεστιβάλ της Αθήνας, Νύχτες Πρεμιέρας. «Ο Βασιλικός» ήταν η δεύτερη ταινία του μικρού μήκους. Αυτόν τον καιρό γράφει το σενάριο για την ταινία μεγάλου μήκους «Η Μυρωδιά της Βενζίνης».

H Λία Τσάλτα είναι σεναριογράφος και σκηνοθέτις με έδρα την Αθήνα, όπου σπούδασε σκηνοθεσία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης. Το 2012 επελέγη να συμμετάσχει στα εντατικά κινηματογραφικά εργαστήρια του NewSchool.Athens με υποτροφία. «Το Δάσος» (2018, 18’) είναι η πρώτη της μικρού μήκους ταινία μυθοπλασίας που προβλήθηκε για πρώτη φορά στο 24ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαράγεβο και συνεχίζει να προβάλλεται σε διεθνή και ελληνικά κινηματογραφικά φεστιβάλ, μεταξύ άλλων στα Encounters Film Festival, Uppsala International Short Film Festival και Brussels Short Film Festival.

Η Ρηνιώ Δραγασάκη γεννήθηκε το 1980. Σπούδασε σκηνοθεσία στην Αθήνα και ντοκιμαντέρ στην Βαρκελώνη. Έχει εργαστεί στο σινεμά, στην διαφήμιση και την τηλεόραση και έχει γράψει και σκηνοθετήσει τέσσερις μικρού μήκους ταινίες και μια μεγάλου μήκους. Η μικρού μήκους «Ο μπαμπάς μου, ο Λένιν και ο Φρέντυ» προβλήθηκε σε πολλά διεθνή φεστιβάλ: Clermont-Ferrand, Sao Paulo, Chicago, Edinburgh κτλ. όπου διακρίθηκε. Τ0 2012 κέρδισε το βραβείο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου και ακόμα τρία βραβεία στο Φεστιβάλ Δράμας μεταξύ των οποίων τον Αργυρό Αλέξανδρο. Η ταινία προβλήθηκε στο Canal+ στη Γαλλία και στο SBS στην Αυστραλία. Το «Προαύλιο» προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου και προτάθηκε για το Crystal Bear, ενώ ήταν μία από τις πέντε υποψηφιότητες για την καλύτερη ταινία μικρού μήκους 2014 της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Η ταινία συμμετείχε σε πολλά διεθνή φεστιβάλ (Guanajuato, Edinburgh, Dresden, Brest κτλ) και διακρίθηκε για την πειραματική της φόρμα. Το 2014 συμμετείχε στο Sundance IF Instabul Screenwriter’s Lab με το σενάριο της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας της «Cosmic Candy». H ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Fantastic Fest στο Όστιν του Τέξας, τον Σεπτέμβριο του 2019.

Ο Γιώργος Ζώης είναι σκηνοθέτης. Γεννήθηκε το 1982 και ζει στην Αθήνα.
Σπούδασε Εφαρμοσμένα Μαθηματικά και Φυσικές επιστήμες στο ΕΜΠ και Σκηνοθεσία Κινηματογράφου στη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου. Οι ταινίες του έχουν διαγωνιστεί σε παγκόσμια Α – φεστιβάλ (Κάννες, Βενετία, Ρότερνταμ, Telluride, Palm Springs, Clermont Ferrand) και έχουν αναγνωριστεί με πολλά βραβεία και διακρίσεις παγκοσμίως. Στην Ελλάδα έχει κερδίσει το βραβείο καλύτερης μικρού μήκους ταινίας για το «Casus Belli» και το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου για τη μικρού μήκους ταινία του «Ιnterruption». Επίσης έχει κερδίσει υποηφιότητα σκηνοθεσίας από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου για την ταινία του «Τίτλοι Τέλους». Ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής «Λιοντάρι του μέλλοντος» στο 74ο Διεθνές Φεστιβάλ της Βενετίας.

Η Χριστίνα Κουτσοσπύρου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Μετακόμισε στο Λονδίνο το 1998 όπου σπούδασε γραφιστική στο University of the Arts London και στη συνέχεια φωτογραφία στο Fashion Institute of Technology της Νέας Υόρκης. Ύστερα από μια επιτυχημένη καριέρα στην εικονογράφηση και τη μεταξοτυπία, το 2010 επέστρεψε στην Ελλάδα όπου γύρισε την πρώτη της ταινία «Στο Λύκο», μια docu-fiction εξερεύνηση της ζωής των βοσκών στην ορεινή Ναυπακτία, τον τόπο καταγωγής του πατέρα της. Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά το 2013 στο Φεστιβάλ του Βερολίνου και αργότερα σε περισσότερα από 50 φεστιβάλ διεθνώς: στο Τορόντο, το Σάο Πάολο, τη Βιέννη, το Τορίνο και τη Θεσσαλονίκη. Απέσπασε βραβεία στο Dokufest, στο Doclisboa και στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Σύρου. Αυτή την περίοδο ετοιμάζει δυο μεγάλου μήκους ταινίες και ένα βίντεο installation.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Η Νικολέτα σπούδασε χημικός μηχανικός αλλά στράφηκε στον κινηματογράφο. Μπήκε στο Πολυτεχνείο με υποτροφία, με την οποία αγόρασε την πρώτη της κάμερα. Σπούδασε κινηματογράφο στην Ελλάδα και την Αγγλία όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές γύρω από τις ταινίες μυθοπλασίας. Οι ταινίες της αναφέρονται σε ανθρώπους που έρχονται αντιμέτωποι με κοινά προβλήματα αλλά διαλέγουν να δράσουν με ιδιαίτερους τρόπους. Συχνά η δράση εκτυλίσσεται σε εργασιακούς χώρους και πάντοτε με φόντο μεγάλες αλλαγές, μείγματα character-driven ιστορίας και πολιτικού σινεμά. Η προηγούμενη ταινία της με τίτλο «37 Mέρες» έκανε πρεμιέρα στο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου του Ρότερνταμ IFFR 2019. Οι ταινίες της έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ. Συμμετείχε στην Berlinale και Sarajevo Talents. Αυτή την εποχή γράφει το σενάριο της πρώτης της ταινίας μεγάλου μήκους και δουλεύει πάνω σε ένα προσωπικό project ντοκιμαντέρ.

Ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος γράφει σενάρια και σκηνοθετεί ταινίες. Σπούδασε πληροφορική στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και σκηνοθεσία στο Columbia University της Νέας Υόρκης με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση. Η πρώτη του μικρού μήκους ταινία «Δεν Ξέρω Να Παίζω Πιάνο» προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Zagreb Film Festival 2007. Έκτοτε σκηνοθέτησε πολλές μικρού μήκους ταινίες όπως οι «Καρτ Ποστάλ από το Τέλος του Κόσμου» (Sarajevo Film Festival 2019), «Lea» (Εύφημος Μνεία – Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας 2013) και «Without Glasses» (Ειδικό Βραβείο – Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας 2009). Υπήρξε συν-σεναριογράφος στην ταινία μεγάλου μήκους «Σύμπτωμα» (Torino Film Festival 2015) και μοντέρ στην ταινία μεγάλου μήκους «Μy First Kiss and the People Involved» (L.A. FIlm Festival 2016). Τα σενάριά του έχουν συμμετάσχει σε εργαστήρια όπως τα Torino Film Lab και CineLink του Sarajevo Film Festival. Το 2019 έλαβε το βραβείο της ARTWORKS στο πλαίσιο του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Δεν είναι σιγούρος αν πιο σημαντικό είναι το θάρρος ή η υπομονή ή αν τα δύο αυτά με κάποιον τρόπο ταυτίζονται.