Το Reverb, επιτελώντας το αρχείο της μητρότητας, προσεγγίζει το αρχείο ως τόπο εξουσίας, μνήμης και αποκλεισμού, διερευνώντας αφηγήσεις της μητρικής εμπειρίας που έχουν αποσιωπηθεί στη σύγχρονη ιστορία της τέχνης. Αντλώντας από τη φεμινιστική θεωρία και τις μεθοδολογίες της performance, το έργο επανατοποθετεί τη μητρότητα ως αναλυτικό εργαλείο για την κατανόηση της φροντίδας, της μνήμης και της καλλιτεχνικής εργασίας.

Εστιάζοντας σε τέσσερα αθηναϊκά καλλιτεχνικά αρχεία (ΕΜΣΤ, ΙΣΕΤ, AMOQA, Μουσείο Μπενάκη), χαρτογραφεί τις αναπαραστάσεις και τις σιωπές τους και αναζητά εναλλακτικές μορφές αρχειοθέτησης μέσα από ηχητικές, επιτελεστικές και ενσωματωμένες πρακτικές. Παράλληλα, συγκροτεί ένα ζωντανό αντι-αρχείο με τη συμμετοχή σύγχρονων καλλιτεχνιδών-μητέρων, συλλέγοντας φωνές και χειρονομίες που αντηχούν πέρα από τον κυρίαρχο λόγο.

Η έρευνα οργανώνεται γύρω από τρία ερωτήματα: πώς η ηχητική performance λειτουργεί ως αντι-αρχειακή πρακτική; ποιες αφηγήσεις αναδύονται όταν η μητρότητα εγγράφεται εκ νέου στο αρχείο; και πώς το μητρικό σώμα μπορεί να νοηθεί ως αρχείο; Το Reverb δεν επιχειρεί να συμπληρώσει αρχειακά κενά, αλλά να θέσει υπό κριτική το ίδιο το αρχειακό πλαίσιο, εξετάζοντας τη φύση και τα όριά του. Στόχος είναι να συμβάλει σε έναν σύγχρονο διάλογο για τη μητρική εμπειρία, την καλλιτεχνική πρακτική και τις μορφές που μπορεί να λάβει η αρχειακή πράξη σήμερα.