Συντάκτης: gourgourini

Γιώργος Μαραζιώτης “Blue Moon”

Η K-Gold Temporary Gallery παρουσιάζει την έκθεση Blue Moon του Γιώργου Μαραζιώτη, σε
επιμέλεια του Νικόλα Βαμβουκλή. Μια in-situ εγκατάσταση που εστιάζει στην κατοίκηση και τις
ανθρώπινες σχέσεις, μέσα από μια νέα σειρά γλυπτών και παρεμβάσεων.

Ο Μαραζιώτης συνεχίζει την εικαστική του έρευνα γύρω από τις ταυτότητες του ιδιωτικού χώρου,
δημιουργώντας έργα που κινούνται μεταξύ πραγματικού και φαντασιακού. Εμβαθύνει στην ιδέα
της εκτόπισης και στην ένταση που γεννιέται, όταν αντικείμενα αποσπώνται από το αρχικό τους
πλαίσιο και επανεμφανίζονται φορτισμένα με καινούρια νοήματα. Αυτή η μετατόπιση δεν αφορά
μόνο την ύλη, αλλά και την ίδια την εμπειρία της μετακίνησης από έναν τόπο σε έναν άλλον.
Αφετηρία της έκθεσης αποτελεί η καταγραφή προφορικών ιστοριών από πρώην ενοίκους της
νεοκλασικής κατοικίας, όπου σήμερα στεγάζεται η K-Gold Temporary Gallery, στην Αγία
Παρασκευή Λέσβου. Οι φωνές τους μετατρέπονται σε δυναμικά έργα από νέον, μάρμαρο,
μέταλλο και καθρέφτη. Παράλληλα, ο καλλιτέχνης επαναφέρει στον χώρο αρχιτεκτονικά στοιχεία
που είχαν αφαιρεθεί κατά την ανακαίνιση του κτιρίου, ως φορείς μνήμης και σύνδεσης με το
παρελθόν. Το αποτέλεσμα είναι ένα υβριδικό τοπίο – οικείο και, ταυτόχρονα, αναπάντεχο. Ένα σκηνικό, όπου προσωπικές και συλλογικές μαρτυρίες πλέκονται σε μια διαδρομή ανάμεσα σε θραύσματα
ιστοριών και συναισθημάτων.

Η έκθεση συνοδεύεται από μια έκδοση σε ελληνικά/αγγλικά, που περιλαμβάνει μια συζήτηση του
καλλιτέχνη με τον Sam Steverlynck (επιμελητής, SMAK Ghent), σε σχεδιασμό της Marlon Tate.
Ο Γιώργος Μαραζιώτης (γεν. 1984, Αθήνα) είναι εικαστικός με έδρα την Αμβέρσα. Σπούδασε
καλές τέχνες στο Βέλγιο, τις ΗΠΑ και το Hνωμένο Βασίλειο. To έργο του έχει παρουσιαστεί σε
εκθέσεις διεθνώς, σε γκαλερί, ιδρύματα τέχνης και μουσεία, μεταξύ των οποίων, ο χώρος
σύγχρονης τέχνης Marres (Μάαστριχτ), ο εκθεσιακός χώρος του Ινστιτούτου AC (Νέα Υόρκη), η 7η
Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, η Σχολή Εικαστικών Τεχνών (SVA) της Νέας Υόρκης, η
Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας, η γκαλερί Box Freiraum (Βερολίνο), καθώς και τα Μουσεία CICA (Νότιος Κορέα), Μπενάκη, Matadero (Μαδρίτη) και Tinguely (Βασιλεία). Υπήρξε
προσκεκλημένος καλλιτέχνης του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Μασαχουσέτης (MASS MoCA).

ΔΡΑΣΕΙΣ RE-COLLECTION: Μια παράλληλη έκθεση που συνδυάζει έργα από τη συλλογή της K-Gold
Temporary Gallery με άλλα που δημιουργήθηκαν ειδικά για πρότζεκτς στη Λέσβο. Επαναφέρει στο
προσκήνιο καλλιτέχνες με τους οποίους έχει συνεργαστεί η γκαλερί από το 2014 έως σήμερα,
συστήνοντάς τους εκ νέου στο κοινό του νησιού. Συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, η φωτογράφος
Harley Weir, η σχεδιάστρια μόδας Grace Wales Bonner και ο γλύπτης Erwin Wurm.

RESIDENCY: Τον Αύγουστο, υλοποιείται πρόγραμμα φιλοξενίας με την Ελλάδα Δαμιανού, η οποία
θα πραγματοποιήσει έρευνα γύρω από την έννοια των performative scenographies, με την
υποστήριξη της Περιφέρειας Φλάνδρας. Η καλλιτέχνιδα δραστηριοποιείται στον χώρο της
περφόρμανς, καθώς και στον ενδυματολογικό και σκηνογραφικό σχεδιασμό. Αυτή την περίοδο
συνεργάζεται με τους χορογράφους Anne Teresa De Keersmaeker και Radouan Mriziga.

Γιώργος Μαραζιώτης

Ελλάδα Δαμιανού

Γιώργος Μαραζιώτης
Blue Moon
12 Ιουλίου – 31 Αυγούστου 2025

Ωράριο λειτουργίας έκθεσης: Παρασκευή έως Κυριακή, 11:00-14:00 και 19:00-22:00
Είσοδος ελεύθερη
Εγκαίνια έκθεσης: Σάββατο 12 Ιουλίου στις 20:00.
K-Gold Temporary Gallery
Αγία Παρασκευή, 81102 Λέσβος
6942202222
kgoldtemporarygallery.tumblr.com
[email protected]
@kgoldtemporarygallery

H K-Gold Temporary Gallery ιδρύθηκε το 2014 στη Λέσβο με σκοπό να φέρει τη σύγχρονη τέχνη
κοντά στο ευρύ κοινό μέσα από καινοτόμες πολιτιστικές και εκπαιδευτικές δράσεις. Έχει
συνιδρύσει τo δίκτυο MIRAMAR για την επαγγελματική ανάπτυξη και την κινητικότητα
καλλιτεχνών στην ευρύτερη περιοχή της Ευρώπης και της Μεσογείου. Πρόσφατες συνεργασίες
περιλαμβάνουν το Ωδείο Αθηνών, το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής &
Οικογένειας, το Δήμο Μιλάνου και τη Mediterranea Biennale.

*O Γιώργος Μαραζιώτης και η Ελλάδα Δαμιανού είναι ARTWORKS Fellows.

OI SNF INTERNS ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ARTWORKS

Την Τετάρτη 11 Ιουνίου 2025 οι SNF Interns είχαν την ευκαιρία να γνωρίζουν από κοντά την ARTWORKS. Η Μαρίλη Κωνσταντινοπούλου, συνιδρύτρια και διευθύντρια του οργανισμού, παρουσίασε το όραμα, τις δραστηριότητες και τις αξίες της ARTWORKS, ενώ ο Πάνος Γιαννικόπουλος, επιμελητής και συντονιστής προγράμματος της ARTWORKS, ξενάγηση τους συμμετέχοντες στην έκθεση «Ο αέρας είναι ανεπαίσθητος, κι όμως κινείται» που επιμελείται. Μέσα από την ξενάγηση, οι interns είχαν την ευκαιρία να εξερευνήσουν τα έργα και να συζητήσουν με τον επιμελητή για τη θεματική της έκθεσης, τη διαδικασία επιλογής των έργων και τις διαφορετικές καλλιτεχνικές προσεγγίσεις που παρουσιάζονται.

Η επίσκεψη ολοκληρώθηκε με ένα studio visit στην ARTWORKS Fellow Ελένη Τομαδάκη. Στον χώρο εργασίας της, η καλλιτέχνιδα παρουσίασε στους interns την πρακτική της, τα υλικά που χρησιμοποιεί και τις έννοιες που διερευνά μέσα από το έργο της. Η ανοιχτή και ουσιαστική συζήτηση που ακολούθησε ανέδειξε τη σημασία της άμεσης επαφής με τον καλλιτέχνη και προσέφερε στους συμμετέχοντες μία καλύτερη κατανόηση της σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας.

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ “IN A BRIGHT GREEN FIELD”

Η έκθεση IN A BRIGHT GREEN FIELD περιλαμβάνει έργα είκοσι επτά δημιουργών κάτω των 40 ετών που διερευνούν πιθανές εκδοχές του μέλλοντος στις οποίες θα μπορούσαν να αναδυθούν ανανεωμένες σχέσεις με τον φυσικό κόσμο και ανοιχτές προσεγγίσεις της κοινότητας.

Η έκθεση παρουσιάζει καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν ποικίλα μέσα, και εξετάζει μερικές από τις πιο συναρπαστικές αναδυόμενες καλλιτεχνικές πρακτικές στην Αθήνα, τη Λευκωσία και την Ευρώπη. Φέρνει στο προσκήνιο μια γενιά καλλιτεχνών που δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στις τοπικές ιστορίες της Ελλάδας και της Κύπρου και πώς αυτές είναι χρήσιμες για την ανάλυση ευρύτερων προκλήσεων του κόσμου. Οι καλλιτέχνες αυτοί καταγράφουν τις καταιγιστικές αλλαγές στην εργασία και το φυσικό τοπίο τις οποίες επιταχύνει η τεχνολογία, ενώ παράλληλα επισημαίνουν τις νέες μορφές συλλογικότητας που εμφανίζονται τόσο στην αστική όσο και στην αγροτική ζωή. Τα έργα τους διερευνούν την ποιητική των υποδομών, τις βουκολικές μορφές επιστημονικής φαντασίας, τον αστικό ανιμισμό και τις παραγωγικές συνεργασίες που έχουν αντίκτυπο πολύ πέρα από τον χώρο του μουσείου.
Καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα από τη λυρική ζωγραφική και γλυπτική ως το πειραματικό ντοκιμαντέρ και την κοινοτική performance, η έκθεση αφορά μια τέχνη που μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για μυριάδες πιθανές εκδοχές του μέλλοντος.

Η έκθεση θα συνοδεύεται από πλήρως εικονογραφημένο κατάλογο που θα εκδοθεί από το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ με νέα κείμενα από τον Gary Carrion-Murayari, την επιμελήτρια και συγγραφέα Δανάη Γιαννόγλου που εργάζεται στη Αθήνα και την επιμελήτρια και συγγραφέα Ιουλίτα Τουμαζή με έδρα τη Λευκωσία.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:

Ραΐσσα Αγγελή (γ. 1986, Λευκωσία) – Ζει και εργάζεται στη Λευκωσία
Νίκη Αναλύτη (γ. 1994, Κέρκυρα) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
Ιλεάνα Αρναούτου (γ. 1994, Αθήνα) και Ισμήνη Κινγκ (γ. 1993, Αθήνα) – Ζουν και εργάζονται στην Αθήνα
Δαμιανός Ζησίμου (γ. 1994, Λευκωσία) – Ζει και εργάζεται στο Ρότερνταμ
Δανάη Ηώ (γ. 1993, Αθήνα) – Ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Άμστερνταμ
Μπάυρον Καλομαμάς (γ. 1993, Αθήνα) – Ζει και εργάζεται στο Λονδίνο
Κωνστάντζα Καψάλη (γ. 1989, Θεσσαλονίκη) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
Κυριάκος Μπόμπι Κυριακίδης (γ. 1996, Λευκωσία) – Ζει και εργάζεται στη Λευκωσία
Ιωάννα Λημνιού (γ. 1987, Αλεξανδρούπολη) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
Μαρία Λουίζου (γ. 1988, Αθήνα) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
Μαριέττα Μαυροκορδάτου (γ. 1996, Λευκωσία) – Ζει και εργάζεται στην Λονδίνο
Πολίνα Μήλιου (γ. 1990, Αθήνα) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
Μαρίνα Ξενοφώντος (γ. 1988, Λεμεσός) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
Ελένη Οδυσσέως (γ. 1991, Αμμόχωστος) – Ζει και εργάζεται στη Λευκωσία
Νεφέλη Παπαδημούλη (γ. 1988, Αθήνα) – Ζει και εργάζεται στο Παρίσι
Θεόδουλος Πολυβίου (γ. 1989, Λευκωσία) – Ζει και εργάζεται στο Βερολίνο
Σοφία Ροζάκη (γ. 1990, Αθήνα) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
Δαυίδ Σαμπεθάι (γ. 1989, Αθήνα) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
Δέσποινα Σανιδά-Κρεζία (γ. 1998, Αθήνα) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
Μάριος Σταμάτης (γ. 1986, Λάρισα) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
Θεόκλητος Τριανταφυλλίδης (γ. 1988, Αθήνα) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
Μαρία Τουμάζου (γ. 1989, Λευκωσία) – Ζει και εργάζεται στην Λευκωσία
Bέρα Χοτζόγλου (γ. 1992, Αθήνα) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
Άννα Χουσιάδα (γ. 1990, Αθήνα) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
Latent Community (καλλιτεχνικό δίδυμο από το 2017 με έδρα την Αθήνα):
Ιώνιαν Μπισάι (γ. 1992, Άγιοι Σαράντα) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
Σωτήρης Τσίγκανος (γ. 1992, Αθήνα) – Ζει και εργάζεται στην Αθήνα
The Post Collective (est. 2018 Βρυξέλες, Βέλγιο):
Mirra Markhaëva (γεν. 1992, Ivolginsk, Buryatia) – Ζει και εργάζεται στις Βρυξέλες, Βέλγιο
Έλλη Βασσάλου (γεν. 1983,Αθήνα) – Ζει και εργάζεται στις Βρυξέλες, Βέλγιο

Η έκθεση “In a Bright Green Field” ακολουθεί τις “The Same River Twice” του 2019 και “The Equilibrists” του 2016 και απηχεί προγενέστερα εγχειρήματα τόσο του New Museum όσο και του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, τα οποία στρέφονταν στη σύγχρονη τέχνη για απαντήσεις στα πιο πιεστικά ζητήματα της εποχής, και αντικατοπτρίζει την αποστολή του Μουσείου Μπενάκη ως ενός ιστορικού μουσείου που επενδύει στη γεφύρωση του παρελθόντος με το παρόν.

ANARGYROS ART RESIDENCY SPETSES || Έκθεση “School of Transitions”

ANARGYROS ART RESIDENCY SPETSES
Αναργύρειος και Κοργιαλένειος Σχολή Σπετσών

School of Transitions

Εγκαίνια
20.06.2025, 6μμ
8μμ Performance found memories της Ιωάννας Παρασκευοπούλου

Διάρκεια έκθεσης
21.06 – 20.07.2025

Ωράριο λειτουργίας
Καθημερινά 6μμ-10μμ

Καλλιτέχνιδες
Rowena Hughes (1979, Λονδίνο)
Κωνστάντζα Καψάλη (1989, Θεσσαλονίκη)
Ναταλία Μαντά (1994, Αθήνα)
Ιωάννα Παρασκευοπούλου (1984, Καλαμάτα)

Καλλιτεχνική διεύθυνση
Εύα Βασλαματζή

Συντονισμός/Βοηθός επιμέλειας
Φωτεινή Σαλβαρίδη

Η Αναργύρειος και Κοργιαλένειος Σχολή Σπετσών με χαρά ανακοινώνει την έναρξη του προγράμματος φιλοξενίας καλλιτεχνών Anargyros Art Residency στις Σπέτσες τον Μάιο του 2025. Το πρόγραμμα στοχεύει να φιλοξενεί ετησίως στους χώρους της Σχολής καλλιτέχνες όλων των πεδίων και να παρέχει το απαραίτητο πλαίσιο για την παραγωγή νέων πρωτότυπων έργων. Η Σχολή θα αποτελέσει χώρο διαμονής και εργασίας των καλλιτεχνών, έκθεσης των τελικών τους έργων, καθώς και συνάθροισης της τοπικής κοινότητας μέσα από μια σειρά δράσεων ανοιχτών στο κοινό. Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες ωθούνται να ανακαλύψουν άγνωστες πτυχές του νησιωτικού τοπίου πέρα των στερεοτυπικών αναφορών ενός τουριστικού προορισμού και να επεξεργαστούν και να ερμηνεύσουν την κοινωνική τους σημασία για την τοπική κοινότητα, σε διάλογο με αυτήν. Η ιδιαιτερότητα της νησιωτικής συνθήκης, που χαρακτηρίζεται παράλληλα από την απομόνωση και τη συνδεσιμότητα μέσα από ένα δίκτυο αρχιπελάγους, είναι το ευρύτερο πλαίσιο που κατευθύνει το πρόγραμμα.

Το πρόγραμμα είναι μια πρωτοβουλία της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών (ΑΚΣΣ) υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της επιμελήτριας Εύας Βασλαματζή.

Στην εναρκτήρια χρονιά του, το residency εστιάζει στον χώρο που φιλοξενείται – στις Σχολές, όπως είναι γνωστός ο χώρος της ΑΚΣΣ στις Σπέτσες – που λειτούργησε σαν οικοτροφείο αρρένων από το 1927 έως και το 1983. Πως μπορούμε να σκεφτούμε μια εναλλακτική σχολή σήμερα σε αυτόν τον ιστορικά φορτισμένο χώρο; Κάτω από ποιες συνθήκες μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο οριζόντιας διαδικασίας μοιράσματος και αμοιβαιότητας; Πώς μπορούμε να αναδείξουμε την παιδαγωγική διάσταση μιας ανταλλαγής γνώσης χωρίς να την αναγάγουμε σε μεθοδολογικό εργαλείο;

Μέσα από την έρευνα και το έργο τεσσάρων καλλιτέχνιδων, της Rowena Hughes, της Κωνστάντζας Καψάλη, της Ναταλίας Μαντά και της Ιωάννας Παρασκευοπούλου, η έναρξη του προγράμματος με τίτλο School of Transitions, φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια εναλλακτική σχολή μέσα στη σχολή. Αυτή η κατεύθυνση αποτελεί μεθοδολογικό άξονα του προγράμματος που αρθρώνεται μέσα από μια σειρά εργαστηρίων και συζητήσεων, ανοιχτά στο κοινό, που οργανώνονται από τις συμμετέχουσες καλλιτέχνιδες και τέσσερις εξωτερικές συνεργάτιδες, επιμελήτριες και εικαστικούς, την Δάφνη Δραγώνα, την Λήδα Παπακωνσταντίνου, την Ayumi Paul και την Rachael Rakes, αλλά και μέσα από μια σειρά πιο αυθόρμητων συναντήσεων και δραστηριοτήτων όπως η συλλογική ανάγνωση κειμένων ή οι προβολές ταινιών αναφοράς για το έργο των συμμετεχουσών.

Η έρευνα των καλλιτέχνιδων

Η Rowena Hughes δουλεύει με την τεχνική του φωτογράμματος, αποδίδοντας φόρο τιμής σε μια από τις πρώτες γυναίκες βοτανολόγους και φωτογράφους που δούλεψαν με αυτό το μέσο για να καταγράψει τη φύση, την Anna Atkins. Μαζεύοντας υλικά από τις παραλίες και το φυσικό περιβάλλον γύρω από τη σχολή, όπως αχινούς και φύκια, αλλά και τεχνητά υπολείμματα που μερικές φορές παραπέμπουν σε φυσικές φόρμες, δημιουργεί συνθέσεις με τα αποτυπώματά τους θολώνοντας περισσότερο τις διαφοροποιήσεις τους. Στο έργο της Hughes η σχολαστική παρατήρηση, βασική μεθοδολογία των επιστημών, περιπλέκεται με το απρόβλεπτο της φύσης, καθώς και της αναλογικής διαδικασίας που χρησιμοποιεί.

Η Κωνσταντζα Καψαλη ξεκινά από μια ηχογραφημένη αφήγηση σχετικά με τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, την επίσκεψή στη βιβλιοθήκη του και την ανάδυση ενός απρόσμενου πορτρέτου μέσα από τα βιβλία που διάβαζε και συνέλεγε. Το ανεξήγητο των γεγονότων, όπως παρουσιάζονται στην αφήγηση, ενεργοποιεί μια έρευνα γύρω από τη σχέση μας με το μεταφυσικό μέσα ένα δίκτυο νέων τοπικών συνδέσεων και αφηγήσεων. Η έρευνα εστιάζει στα ανθρώπινα κατάλοιπα — οστά, ιερά λείψανα, αντικείμενα, τα οποία εξετάζει ως εκθέματα μιας αλλόκοτης συλλογής, ως φορείς ιερών νοημάτων ή ακόμη και ως τεκμήρια λαϊκών δοξασιών. Το έργο της Καψαλη μελετα τις αντιφάσεις γύρω από τη μνήμη, τον θάνατο και την υλικότητα της απώλειας.

Η Ναταλία Μαντά θα ερευνήσει με ποικιλία μέσων – κεραμικά, υφάσματα, γλυπτά, ήχο και βίντεο – την έννοια της κυοφορίας, της δημιουργίας του ανθρώπινου συστήματος μέσα σε μια υγρή μάζα μέσα από αρχετυπικές φόρμες χωρίς διαμεσολάβηση που επανέρχονται στο έργο της. Εμπνευσμένη από τα χειροποίητα εργαλεία του πατέρα της (που δραστηριοποιούταν στην ευρύτερη περιοχή του Πόρτο Χέλι) για τη μέτρηση του βυθού, η Μαντά αναζητά μια νέα ανατομία που να συνδέει το σώμα με το τοπίο, τη χρηστικότητα με το παιχνίδι, το τοπικό με το οικουμενικό. Στο έργο της, η ψευδοεπιστημονική διάσταση της διαδικασίας – η συστηματική καταγραφή ημερολογιακού τύπου σε μορφή σημειώσεων και σχεδίων- παίρνει τη μορφή μιας ιδιοσυγκρασιακής σπουδής/μεθοδολογίας, της οποίας τα αποτελέσματα επικοινωνούνται περισσότερο μέσω της ενσυναίσθησης, παρά μιας ορθολογικής κατανόησης.

Η Ιωάννα Παρασκευοπούλου θα πραγματοποιήσει μια ηχητική-χορευτική έρευνα πάνω στη χειρωνακτική εργασία και τα επαγγέλματα που σταδιακά εξαφανίζονται, εστιάζοντας στο σωματικό αποτύπωμα. Στο επίκεντρο του έργου βρίσκεται η σχέση του σώματος με το εργαλείο, η επανάληψη και η σιωπηλή τελετουργία που διαμορφώνεται μέσα από την καθημερινή επαφή με το υλικό. Συνδυάζοντας ήχο, εικόνα και κίνηση, το έργο επιχειρεί να δημιουργήσει έναν παραστατικό φόρο τιμής στην αθέατη χορογραφία της χειρωνακτικής εργασίας — μια χορογραφία που εκτελείται καθημερινά σε εργαστήρια, κουζίνες, χωράφια και συνεργεία. Η έρευνα αναδεικνύει τη διαλογιστική διάσταση της χειρωνακτικής επανάληψης και καλεί το κοινό να επανασυνδεθεί με έναν ρυθμό ζωής που αντιστέκεται στην ταχύτητα, την παραγωγικότητα και τη λήθη.

*Οι Κωνστάτζα Καψάλη, Ναταλία Μαντά και Ιωάννα Παρασκευοπούλου είναι ARTWORKS Fellows

Αθηνά Κουμπαρούλη “This way the traces never die”

Tι σηματοδοτεί αν έχουμε φτάσει στο τέλος του φυσικού τοπίου όπως το γνωρίζαμε; Αν εισερχόμαστε σε μια μετα-εδαφική πραγματικότητα, όπου τα ψηφιακά, εικονικά ή αλγοριθμικά τοπία υπερβαίνουν το φυσικό; Συνιστά το google maps μία νέα μορφή γεωλογικού στρώματος; Πώς ανασκάπτει κανείς μια μορφή διαμεσολάβησης ή άλλα υπολείμματα, που φαινομενικά δεν έχουν φυσική υπόσταση; Τι σημαίνει αυτό για την αρχαιολογική στρωματογραφία;

Η έκθεση This way, the traces never die είναι αποτέλεσμα μιας καλλιτεχνικής εξερεύνησης που εστιάζει στο τοπίο ως έννοια αλλά και ως υλικό αντικείμενο μνήμης, μεταβολής και απουσίας.

Μέσα από μία σειρά έργων που λειτουργούν ως  μάρτυρες ή υβριδικά απομεινάρια, η Αθηνά Κουμπαρούλη συγκροτεί μια αφήγηση με ανοιχτά ερωτήματα γύρω από το τοπίο και την απώλεια του, σε μια περίοδο κλιματικής κρίσης. Η ύλη αναδεικνύεται σε φορέα μνήμης, ως δοχείο απόθεσης ιστοριών, σαν μια χρονοκάψουλα που μπορεί να μας δώσει πληροφορίες για παρελθοντικές χρήσεις τοπίου που οδηγούν στην απώλεια του. ­­­­

Τα έργα της έκθεσης αποτυπώνουν χειρονομίες που δεν επιδιώκουν τη διατήρηση αυτού που έχει απομείνει, αλλά στρέφονται προς την εκσκαφή αυτού που έχει εξαφανιστεί. Η εμπειρία της ως συντηρήτρια αρχαιοτήτων, και συγκεκριμένα η συντήρηση ενός αντικειμένου από φυτική πίσσα, είναι το σημείο εκκίνησης για την έκθεση. Η χρονική σύμπτωση με την έξαρση των πυρκαγιών την περίοδο 2021–2024 οδήγησε την ερευνητική διαδικασία προς μια νέα κατεύθυνση, με τα κατεστραμμένα τοπία να λειτουργούν ως case studies.  Υιοθετώντας την αρχαιολογική μεθοδολογία, αλλά μετασχηματίζοντάς την σε καλλιτεχνικό εργαλείο, η καλλιτέχνης παρουσιάζει μια νέα μορφή ανασκαφής που περιλαμβάνει θραύσματα των τοπίων που ερευνά. Ανάμεσά τους, εκμαγεία από καμένες ρίζες δέντρων, λειτουργούν ως φυσικά αρχεία και αποτυπώματα μίας καταστροφής. Παράλληλα, τρισδιάστατα μοντέλα-θραύσματα δέντρων που έχουν πλέον χαθεί, συντίθενται μέσω της φωτογραμμετρίας, χρησιμοποιώντας ψηφιακό υλικό από το Google Street View. Αναζητώντας την παρουσία μέσα από την απουσία, η έκθεση χαρτογραφεί ένα τοπίο φαντασιακό αλλά και απόλυτα πραγματικό.

Στην έκθεση περιλαμβάνονται επίσης αρχειακό και φωτογραφικό υλικό της καλλιτεχνικής έρευνας που συνδέεται άρρηκτα με την πρακτική της καλλιτέχνιδος.

Η έννοια της απουσίας λειτουργεί ως κεντρικός άξονας της έκθεσης, όχι ως κάτι στατικό, ούτε μέσα από τη θλίψη της απώλειας, αλλά ως πεδίο εξερεύνησης για το πώς μπορούμε να συναντήσουμε ξανά το τοπίο, ακόμη κι όταν δεν το βλέπουμε πια. Για την αναζήτηση, τελικά, μιας νέας σχέσης με το ανεπανόρθωτα μετασχηματισμένο τοπίο.

*Το κείμενο για την έκθεση γράφει η Κυβέλη Μαυροκορδοπούλου. Η έκθεση συνοδεύεται από μία έντυπη έκδοση και ένα βίντεο, τα οποία περιλαμβάνουν κειμενικές και οπτικές παρεμβάσεις άλλων καλλιτεχνών και ερευνητών. Λειτουργούν σαν ένα σύνολο συνομιλιών μεταξύ φίλων όπου προσωπικές αντανακλάσεις συνθέτουν ένα συλλογικό σχόλιο πάνω στο έργο. (Στην έκδοση συμμετέχουν οι:  Κατερίνα Στάμου, Αλέξανδρος Ψυχούλης, Βασίλης Γαλάνης. Φωτογραφίες τεκμηρίωσης Romane Bourgeois. Βίντεο Κωνστάντζα Καψάλη)

Αθηνά Κουμπαρούλη
This way the traces never die
a.antonopoulou.art
Αριστοφάνους 20, Ψυρρή, 4ος όροφος
Εγκαίνια: Πέμπτη 12/06/2025, 7-10 μ.μ.
Διάρκεια έως 18/07/2025

 

Η ARTWORKS ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΙΣΕΤ ΚΑΙ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΝΤΙ-ΠΑΘΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΕΛΕΣΕΙΣ: ΠΑΤ ΠΕΘΝΟΣ LIVE @ ΙΣΕΤ

Πώς στεκόμαστε απέναντι στο πλήθος των απωλειών και τη ρητορική της απόγνωσης που μας περιβάλλει; Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε την απώλεια (waste/d) και το πένθος, μετατρέποντάς τα σε «απολαυστική μαχητικότητα»;

Στις 13 Ιουνίου, η Προσωρινή Ακαδημία Τεχνών (ΠΑΤ) επιστρέφει στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (ΙΣΕΤ) παρουσιάζοντας το φαράσι.ζιν #3, το ζιν του Τμήματος Αρχιτεκτόνων, Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με τίτλο «Πέθνος: ένα ερευνητικό καλλιτεχνικό πρόγραμμα της ΠΑΤ ή η τρίτη γενιά που πενθεί αυτοκτονεί», στο πλαίσιο ενός ΠΑΤ live event.

Η εκδήλωση, με τη συμμετοχή καλλιτεχνών/ιδων, ορισμένοι/ες από τους/ις οποίους/ες συμμετείχαν στο φαράσι.ζίν#3 και με την υποστήριξη της ARTWORKS, ακολουθεί τη μεθοδολογία της ΠΑΤ, η οποία εξετάζει κρίσιμες έννοιες της εποχής μας μέσα από την πρόσκληση δημιουργών και θεωρητικών να ανταποκριθούν ερευνητικά και καλλιτεχνικά σε αυτές. Στην περίπτωση αυτή, το live event λειτουργεί ως μια συλλογική απόκριση πάνω στο περιεχόμενο του φαράσι.ζιν #3 ή στην ίδια την έννοια του Πέθνους.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες/ιδες: Φοίβη Γιαννίση, Κατερίνα Κομιανού, Βάλια Παπαστάμου, Χαρά Στεργίου , Θοδωρής Χιώτης

 * Οι Κατερίνα Κομιανού, Βάλια Παπαστάμου και Χαρά Στεργίου είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Το live event του φαράσι.ζιν#3 «Πέθνος: ένα ερευνητικό καλλιτεχνικό πρόγραμμα της ΠΑΤ ή η τρίτη γενιά που πενθεί αυτοκτονεί» αποτελεί την πρώτη δημόσια εκδήλωση που πραγματοποιείται μέσα από τη δημιουργική “συν-κατοίκιση” της ARTWORKS με το ΙΣΕΤ. Η συνύπαρξη αυτή αποτελεί μια ουσιαστική πρωτοβουλία για την περαιτέρω προώθηση και εξέλιξη της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής. Μέσα από τη συστηματική έρευνα, την ανάδειξη της πολύτιμης αρχειακής παρακαταθήκης και τη δημιουργία χώρου για ανερχόμενους αλλά και πιο αναγνωρισμένους δημιουργούς, οι δύο φορείς επιδιώκουν να διαμορφώσουν ένα ανοιχτό, δημιουργικό και συμμετοχικό καλλιτεχνικό πεδίο.

Κύριος υποστηρικτής της ARTWORKS παραμένει το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) ενισχύοντας ενεργά ολόκληρο το εύρος της δράσης της.

 <ARTWORKS Partners>
Ένα live event της ΠΑΤ
farasi.zine #3
Είσοδος ελεύθερη
Παρασκευή 13 Ιουνίου, 2025, 18:30
ΙΣΕΤ, Βαλαωρίτου 9Α, Αθήνα

Η ARTWORKS παρουσιάζει τη δημόσια ομιλία του επιμελητή Alper Turan στο ΙΣΕΤ

Η ARTWORKS σας προσκαλεί τη Δευτέρα 2 Ιουνίου 2025 στις 19:00 στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (ΙΣΕΤ) στη δημόσια ομιλία του επιμελητή Alper Turan, με τίτλο Curating Undetectable.

Ο Alper Turan βρίσκεται στην Αθήνα για 6 εβδομάδες στο πλαίσιο του προγράμματος ανταλλαγής επιμελητών/ριών που υλοποιεί η ARTWORKS σε συνεργασία με τον οργανισμό SAHA που έχει έδρα στην Κωνσταντινούπολη. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα, ο Alper συμμετέχει σε ένα εντατικό πρόγραμμα συναντήσεων και επισκέψεων σε εργαστήρια καλλιτεχνών με σκοπό να συνδεθεί ουσιαστικά με την τοπική καλλιτεχνική σκηνή. Το πρόγραμμα φιλοξενίας θα ολοκληρωθεί μέσα από μία δημόσια ομιλία, την οποία θα φιλοξενήσει η ARTWORKS στο νέο χώρο εργασίας στο ΙΣΕΤ.

Πιο συγκεκριμένα, στην παρουσίαση του με τίτλο Curating Undetectable, ο Alper θα μιλήσει για την επαγγελματική του πορεία, εστιάζοντας σε έργα που αποτέλεσαν απάντηση σε συνθήκες λογοκρισίας, θεσμικής βίας και περιορισμού της ελευθερίας της έκφρασης, κυρίως στην Τουρκία αλλά και διεθνώς. Μέσα από παραδείγματα επιμελητικών έργων που έχει υλοποιήσει στην Κωνσταντινούπολη, τη Νέα Υόρκη, το Ρότερνταμ και αλλού, θα αναδείξει πώς οι εκθέσεις μπορούν να λειτουργήσουν ως χώροι παραγωγής εναλλακτικών δημόσιων λόγων και συλλογικής γνώσης. Με τα δικά του λόγια:

«Σε καταστάσεις όπου οι (κουήρ) ζωές ρυθμίζονται μέσα από υπερέκθεση ή εξαναγκάζονται σε εξαφάνιση — όπου η ορατότητα εργαλειοποιείται, ο δημόσιος χώρος είναι επισφαλής ή συνένοχος και η τέχνη χάνει τη δυνατότητα επικοινωνίας — η μη ανιχνευσιμότητα, ιογενής, αισθητική ή στρατηγική, καθίσταται ταυτόχρονα περιορισμός και μέσο έκφρασης. Αντιμετωπίζω την επιμέλεια ως μια πρακτική αποδόμησης — όχι μόνο της επιμελητικής εξουσίας, της φροντίδας και του ελέγχου, αλλά και των προσδοκιών που τοποθετούνται στην επιμέλεια, όπως το να παράγει ετεροκανονικές αφηγήσεις, να εκπαιδεύει το κοινό, να προστατεύει ιδρύματα ή να διαφυλάσσει αντικείμενα».

Η ομιλία του Alper Turan εντάσσεται στο πρόγραμμα ARTWORKS Connects, το οποίο στοχεύει στην ενίσχυση της εξωστρέφειας της εγχώριας καλλιτεχνικής σκηνής, μέσω δράσεων φιλοξενίας και ανταλλαγής επιμελητών και καλλιτεχνών. Το πρόγραμμα ανταλλαγής επιμελητών/ριών συγχρηματοδοτείται από τη SAHA και την ARTWORKS. Από την πλευρά της ARTWORKS το πρόγραμμα υλοποιείται με την υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

<ARTWORKS Connects>
Ομιλία Φιλοξενούμενου Επιμελητή
“Curating Undetectable” – Alper Turan
Δημόσια Ομιλία | Είσοδος Ελεύθερη
Δευτέρα 2 Ιουνίου 2025, 19:00
ΙΣΕΤ – Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης
Βαλαωρίτου 9Α, Αθήνα

Sonic Dances: Ένα έργο της Βενετσιάνας Καλαμπαλίκη για την ηχώ, την αντήχηση και τη δόνηση.

Φαντάσου έναν αντεστραμμένο κόσμο
όπου η πραγματικότητα είναι σχεδιασμένη
ως μια ατμώδης ροή δόνησης και αντήχησης,
όπου οι λέξεις διαλύονται σε ηχώ που τρεμοπαίζει,
η σωματικότητα γίνεται διάχυτη,
σχεδόν χάνεται σε μια ονειρική κατάσταση ακουστικότητας.
David Toop, Resonant Frequency

H χορογράφος/χορεύτρια, Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη παρουσιάζει την παράσταση χορού Sonic Dances, ένα έργο που αναζητά τα άυλα όρια της χορογραφίας μέσω του ρυθμού, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα ένα ηχητικό χορό και έναν χορευτικό ήχο.

Το Sonic Dances θα λάβει χώρα από τις 5 έως τις 8 Μαΐου 2025 στη ΦΙΑΤ (Φαλήρου 97, Κουκάκι).

Περιγραφή έργου:
Στο Sonic Dances τρεις χορεύτριες συναντιούνται μεταξύ φωνής και κίνησης, συνθέτοντας ένα πολυεπίπεδο ηχοσωματικό τοπίο. Το έργο πραγματεύεται την κίνηση και τον ήχο με ίσους όρους. Αμφισβητεί την κυριαρχία του οπτικού στην αναπαράσταση του χορού, διαμορφώνοντας μια πολυαισθητηριακή εμπειρία με διαφορετικά σημεία πρόσβασης. Μέσω των σωμάτων και των φωνών τους, οι χορεύτριες δημιουργούν μία ρυθμική σύνθεση που ισορροπεί μεταξύ του συγχρονισμού και της πολυρυθμίας. Το έργο αναπτύσσεται παράλληλα μέσω της κίνησης, της φωνής, της μουσικής και της γραφής, που συνυπάρχουν και αλληλοσυμπληρώνονται. Μία πρόταση διασπάται σε λέξεις, γράμματα και συλλαβές· γίνεται η αφορμή για τον σχηματισμό ρυθμικών μοτίβων που πάλλονται, μετακινούνται, διασκορπίζονται και ηχούν. Οι χορεύτριες δημιουργούν μία συνθήκη όπου παρακολουθούν η μία τον ρυθμό της άλλης, ως μια πρακτική διευρυμένης παρουσίας. Σταδιακά παραδίδονται στα πολυρυθμικά τοπία που οι ίδιες δημιουργούν. Μια αίσθηση μνήμης υπονοείται, όπου αυτό που έχει ήδη ειπωθεί ή γίνει προδιαγράφει αυτό που ακολουθεί. Το Sonic Dances κινείται ανάμεσα στην όραση και την ακοή, με τη μία αίσθηση να προσκαλεί τη φαντασία της άλλης. 

Σημείωμα χορογράφου:
Το Sonic Dances έρχεται ως συνέχεια των δύο προηγούμενων έργων μου, του ντουέτου Re-call (2020, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση), και του σόλο Phrases (2022, Kampnagel). Στρέφω την προσοχή μου στη δημιουργία παραστάσεων, προσβάσιμων σε κοινό ατόμων με και χωρίς αναπηρία και διερευνώ τις καλλιτεχνικές και αισθητικές προεκτάσεις της προσβασιμότητας στις παραστατικές τέχνες (Aesthetics of Access). Στόχος μου είναι η δημιουργία πολλαπλών τρόπων πρόσληψης του χορού, μέσα από τον συνδυασμό διαφορετικών μέσων. Στο Sonic Dances, εστιάζω στη δημιουργία πρόσβασης στην κίνηση μέσω του ήχου και αντίστροφα, επιτρέποντας την αλληλεπίδραση του κάθε στοιχείου με το άλλο.

Το Sonic Dances δημιουργήθηκε σε στενή συνεργασία με:

Σύλληψη / Χορογραφία / Κείμενο: Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη
Μουσική Σύνθεση: Άντης Σκορδής

Ερμηνεία / Συν-δημιουργία υλικού: Χριστίνα Ζαχαρία, Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη, Ξένια Κογχυλάκη
Δραματουργία: Ραλλού Καρέλλα
Σύμβουλος Προσβασιμότητας για τυφλά άτομα και άτομα με οπτική αναπηρία: Άννα-Μαρία Φώσκολου
Σύμβουλος Προσβασιμότητας Υποτιτλισμού: Philipp Wacker
Σχεδιασμός Φωτισμού: Μαριέττα Παυλάκη
Σχεδιασμός Υποτίτλων & Αφίσας: Δημοσθένης Μπάρμπας (Barba Dee)
Φωνητική Καθοδήγηση: Σοφία Σαρρή
Ηχοληψία: Γιώργος Κραββαρίτης
Προγραμματισμός Κονσόλας Φωτισμού: Γιώργος Τσιτσίγκος
Χειρισμός Κονσόλας Φωτισμού: Βασιλική Καπετανάκη
Φωτογραφίες και Βίντεο: Γιώργος Αθανασίου
Επικοινωνία: Κατερίνα Π. Τριχιά
Οργάνωση και Εκτέλεση Παραγωγής: Όλγα Τσατσούλη (GR), Σοφία Χιονίδου (DE)
Παραγωγή: in the middle AMKE
Συμπαραγωγή: LICHTHOF Theater

Ευχαριστίες: Φίλιππος Βασιλείου, Karate Απόλλων, Πηνελόπη Ηλιάσκου, Μαρκέλλα Μανωλιάδη.

Πληροφορίες:
Ημερομηνίες: Δευτέρα 5 Μαΐου 2025 έως Πέμπτη 8 Μαΐου 2025
Τοποθεσία: ΦΙΑΤ (Φαλήρου 97, Κουκάκι – 117 41)
Ώρα έναρξης: 21:00
Διάρκεια: 50’
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.ticketservices.gr/event/sonic-dances
Τιμές εισιτηρίων: 12€ γενική είσοδος, 8€ μειωμένο (ΑΜΕΑ, φοιτητικό, ανέργων)
Πληροφορίες: 6973921747

Προσβασιμότητα:
Το έργο έχει δημιουργηθεί εξ αρχής με στόχο να απευθύνεται σε άτομα με και χωρίς αναπηρία, σε τυφλά άτομα και άτομα με οπτική αναπηρία, σε κωφά και βαρήκοα άτομα, προτείνοντας μία εξίσου ηχητική και οπτική εμπειρία χωρίς να απαιτεί τη χρήση υπηρεσιών προσβασιμότητας, ως μία καλλιτεχνική προσέγγιση της προσβασιμότητας (Aesthetics of Access).

Χώρος προσβάσιμος σε αμαξίδια.
Προβολή υπέρτιτλων.
Χρήση δυνατού ήχου, παρέχονται ωτοασπίδες.

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού, το Behörde für Kultur und Medien – Hamburg, το Ίδρυμα Hamburgische Kulturstiftung, το Ίδρυμα Claussen Simon Stiftung και το Scheherazade Stiftung.

Η παράσταση υποστηρίζεται από το Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου, το Goethe-Institut Athen, το FLUX Laboratory Athens μέσω καλλιτεχνικής φιλοξενίας και την ARTWORKS.

 

 

Η ΕΠΜΑΣ υποδέχεται την ARTWORKS στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (ΙΣΕΤ)

Μέσα από μια νέα “συν-κατοίκηση” που υλοποιείται σε συνεργασία με την Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου (ΕΠΜΑΣ), το Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (ΙΣΕΤ) και η ARTWORKS ενώνουν τις δυνάμεις τους για να ενισχύσουν την έρευνα, την τεκμηρίωση και την ανάδειξη της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Στόχος είναι η ενεργή αξιοποίηση του αρχειακού υλικού, η διοργάνωση εκθέσεων, εκδηλώσεων και ομιλιών, καθώς και η εξωστρέφεια, ώστε να δοθεί νέα ώθηση στην εγχώρια εικαστική σκηνή.

iset_artworks

Το ΙΣΕΤ

Το ΙΣΕΤ ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2009 ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός, με σκοπό την καταγραφή και την τεκμηρίωση της ιστορίας και της εξέλιξης της εικαστικής κίνησης στην Ελλάδα από το 1945 έως σήμερα. Στη δεκαετή και πλέον πορεία του, λειτουργώντας ως χώρος έρευνας, ενημέρωσης, προώθησης και επιμόρφωσης, παρέχει στους ερευνητές-μελετητές μια ολοκληρωμένη οπτική και επαναξιολόγηση των συνθηκών που καθόρισαν την εικαστική δραστηριότητα τα τελευταία 70 χρόνια. Σήμερα, ως παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου, συνεχίζει να στηρίζει συστηματικά συνέργειες με ιστορικούς και θεωρητικούς της τέχνης, καλλιτέχνες, ιδρύματα και φορείς, με βασικό στόχο την ανάδειξη του πολυφωνικού χαρακτήρα του αρχείου μέσα από δράσεις επιμορφωτικού χαρακτήρα.

Η ARTWORKS

Η ARTWORKS, αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που ιδρύθηκε το 2017 με ιδρυτική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), έχει ήδη στηρίξει 390 επαγγελματίες στους τομείς των εικαστικών τεχνών, της κινούμενης εικόνας, του χορού και της επιμέλειας εκθέσεων. Με το νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα ARTWORKS Grants, στοχεύει στην παραγωγή καινοτόμων έργων και στην ενίσχυση της επαγγελματικής εξέλιξης των καλλιτεχνών. Παράλληλα, μέσα από το ARTWORKS Athens Curatorial Residency, φιλοξενεί διεθνείς επιμελητές που έρχονται σε επαφή με τη σύγχρονη αθηναϊκή σκηνή αλλά και το αρχειακό υλικό του ΙΣΕΤ, διευρύνοντας τους ορίζοντες συνεργασίας και καλλιτεχνικής ανταλλαγής.

Ο άξονας της “συν-κατοίκησης ΙΣΕΤ” – ΑRTWORKS

Η συνύπαρξη του ΙΣΕΤ και της ARTWORKS αποτελεί μια ουσιαστική πρωτοβουλία για την περαιτέρω προώθηση και εξέλιξη της σύγχρονης ελληνικής εικαστικής σκηνής. Μέσα από τη συστηματική έρευνα, την ανάδειξη της πολύτιμης αρχειακής παρακαταθήκης και τη δημιουργία χώρου για ανερχόμενους αλλά και πιο αναγνωρισμένους δημιουργούς, οι δύο φορείς επιδιώκουν να διαμορφώσουν ένα ανοιχτό, δημιουργικό και συμμετοχικό καλλιτεχνικό πεδίο.

Κύριος υποστηρικτής της ARTWORKS παραμένει το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) ενισχύοντας ενεργά ολόκληρο το εύρος της δράσης της.

http://www.iset.gr/

Η ARTWORKS διευρύνει την αποστολή και το πρόγραμμά της με στόχο την περαιτέρω ενίσχυση της σύγχρονης καλλιτεχνικής σκηνής

Η ARTWORKS ανακοινώνει την έναρξη ενός νέου προγράμματος, το οποίο εστιάζει στη υποστήριξη της καλλιτεχνικής παραγωγής, τη διεθνή δικτύωση και την πολιτιστική ανταλλαγή. 

Το πρόγραμμα βασίζεται σε πέντε άξονες – ARTWORKS ConnectsARTWORKS FundsARTWORKS PartnersARTWORKS Preserves και ARTWORKS Reads – και διευρύνει ουσιαστικά τις δυνατότητες που προσφέρονται σε καλλιτέχνες και επιμελητές, ενδυναμώνοντας την τοπική καλλιτεχνική κοινότητα.

Από το 2017, η ARTWORKS με την υποστήριξη του ιδρυτικού της δωρητή, του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), έχει καταγράψει και ενισχύσει τη δυναμική της εγχώριας καλλιτεχνικής παραγωγής, δίνοντας βήμα σε 390 νεότερους και καταξιωμένους δημιουργούς. Μέσα από το νέο της πρόγραμμα, εμβαθύνει στη στήριξη των καλλιτεχνών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, προσφέροντάς τους εργαλεία για διεθνή προβολή, πρόσβαση σε χρηματοδοτικούς πόρους και ευκαιρίες συνεργασίας. 

Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) παραμένει κύριος υποστηρικτής της ARTWORKS ενισχύοντας ενεργά ολόκληρο το εύρος της δράσης της.

ARTWORKS Connects: Διεθνείς Συνεργασίες & Επιμελητικές Ανταλλαγές

Η ARTWORKS προωθεί την ελληνική τέχνη εντός και εκτός συνόρων και ενισχύει τις επιμελητικές/καλλιτεχνικές ανταλλαγές μέσω των προγραμμάτων φιλοξενίας:

> ARTWORKS Athens Curatorial Residency (A/ACR): Πρόγραμμα φιλοξενίας που προσφέρει σε διεθνείς επιμελητές και θεωρητικούς τέχνης άμεση επαφή με τη σύγχρονη καλλιτεχνική σκηνή της Αθήνας.

> Curatorial Exchange Residency: Διοργανώνονται σε συνεργασία με πολιτιστικούς φορείς παγκοσμίως, δημιουργώντας πλατφόρμες διαλόγου και ανταλλαγής γνώσης. Η πρώτη συνεργασία υλοποιείται από κοινού με τον οργανισμό SAHA (Τουρκία) και συμβάλει στη διαπολιτισμική επικοινωνία μεταξύ Αθήνας και Κωνσταντινούπολης.

> Artist Residencies: Πρόγραμμα φιλοξενίας για καλλιτέχνες σε συνεργασία με ιδρύματα και φορείς από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

ARTWORKS Funds: Στήριξη Καλλιτεχνικής Παραγωγής

H ARTWORKS παρέχει οικονομική ενίσχυση (grants) σε καλλιτέχνες και επιμελητές, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να υλοποιήσουν καινοτόμα έργα σε εικαστικές τέχνες, χορό, κινούμενη εικόνα και επιμέλεια. Το πρόγραμμα απευθύνεται σε δημιουργούς που βρίσκονται στο μέσο της επαγγελματικής τους πορείας. 


Το πρόγραμμα ΑRTWORKS Grants υποστηρίζεται από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

Οι αιτήσεις ξεκινούν στις 10/4, ενώ περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ: www.art-works.gr

 

ARTWORKS Partners: Δημιουργώντας Ισχυρούς Πολιτιστικούς Δεσμούς

Η ARTWORKS εδραιώνει συνεργασίες με πολιτιστικά ιδρύματα, μουσεία και διεθνή δίκτυα, προσφέροντας από κοινού δράσεις και πρωτοβουλίες για την προώθηση της σύγχρονης τέχνης:

> IΣΕΤ – Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης: Σε σύμπραξη με την Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου (ΕΠΜΑΣ), η ARTWORKS φιλοξενείται στο IΣΕΤ με σκοπό να συμβάλει στην έρευνα, τεκμηρίωση και ανάδειξη της ελληνικής τέχνης. Η ARTWORKS ενεργοποιεί το δημόσιο πρόγραμμά της, δημιουργώντας έναν διάλογο μεταξύ ιστορικής έρευνας και σύγχρονης καλλιτεχνικής πρακτικής.

> Ταινιοθήκη της Ελλάδος: Μέσα από το νέο διαγωνιστικό τμήμα Reframing Images στο πλαίσιο του Athens Avant-Garde Film Festival, η ARTWORKS ενεργοποιεί ένα νέο βραβείο για τον πειραματικό κινηματογράφο. 

> Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης: Μέσα από ένα συστηματικό πρόγραμμα επισκέψεων σε εργαστήρια καλλιτεχνών-ωφελούμενων της ARTWORKS, οι Υoung Ρatrons γνωρίζουν από κοντά το έργο ανερχόμενων σύγχρονων καλλιτεχνών.

> Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ): Στο πλαίσιο μίας συνεχούς συνεργασίας, η ARTWORKS στηρίζει δράσεις και εκθέσεις που προβάλλουν τη σύγχρονη τέχνη στον δημόσιο χώρο.

> Delta Restaurant: Από το 2021, η ARTWORKS εμπλουτίζει τη γαστρονομική εμπειρία με τη σύγχρονη τέχνη και ανοίγει απροσδόκητους χώρους στο σύγχρονο πολιτισμό, με εκθεσιακή παρουσία κάθε χρόνο. Το πρόγραμμα κορυφώνεται το 2025, με τη δημιουργία μόνιμης συλλογής.

ARTWORKS Preserves & ARTWORKS Reads: Νέες Προοπτικές στην Τέχνη

> ARTWORKS Preserves: Μέσα από εκδηλώσεις και συνεργασίες εξασφαλίζει  και αναδιανέμει πόρους για την υλοποίηση πολιτιστικών έργων και καλλιτεχνικής έρευνας, ενισχύοντας βιώσιμες πρακτικές δημιουργίας.

> ARTWORKS Reads: Εστιάζει στις διασταυρώσεις τέχνης, θεωρίας και κριτικής, προωθώντας τη συγγραφή πρωτότυπων κειμένων. Παράλληλα, ενεργοποιεί μέσω της συγγραφής την αρχειακή έρευνα μέσω συνεργασιών με Έλληνες και ξένους επιμελητές που συμμετέχουν στα προγράμματα φιλοξενίας. Διαβάστε κείμενα εδώ: https://www.art-works.gr/en/readings/

Το νέο πρόγραμμα της ARTWORKS επιδιώκει να διαμορφώσει ένα ισχυρό πλαίσιο υποστήριξης για τους καλλιτέχνες και επιμελητές στην Ελλάδα, ενισχύοντας παράλληλα τη διεθνή τους δικτύωση. Παρέχονται νέες ευκαιρίες δημιουργίας, παρουσίασης έργων και ανάπτυξης, συμβάλλοντας καθοριστικά στη βιωσιμότητα και την ενδυνάμωση του σύγχρονου καλλιτεχνικού οικοσυστήματος.

  

 

Mutable Cycles

 

Η ομαδική έκθεση Mutable Cycles εξετάζει τη διάλυση των δημόσιων υποδομών προς όφελος του ιδιωτικού κέρδους. Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες εστιάζουν σε πρόσφατες ιστορικές στιγμές οικονομικής κατάρρευσης και τις συνέπειές τους – από τους συλλογικούς αγώνες κατά των κατασχέσεων ακινήτων στην Κύπρο από το 2012-2013, έως την άνθηση της ηλιακής ενέργειας το 2019 στον Λίβανο – προκειμένου να σκεφτούν το χρέος, την ιδιοκτησία και το δικαίωμα στην πρόσβαση σε δημόσια αγαθά. Η έκθεση Mutable Cycles περιλαμβάνει έργα των Joyce Joumaa, Iris Touliatou, Natascha Sadr Haghighian, Marina Christodoulidou και Peter Eramian.

Mutable Cycles
Καλλιτέχνες: Joyce Joumaa, Ίρις Τουλιάτου, Natascha Sadr Haghighian, Μαρίνα Χριστοδουλίδου και Peter Eramian
Επιμέλεια Αριάνα Καλλιγά 
→ 5 Απριλίου – 25  Μαΐου 2025 
→ Hessel Museum of Art, Νέα Υόρκη

 

*Η Αριάννα Καλλιγά και η Ίρις Τουλιάτου είναι ARTWORKS Fellows

 

Masterclass με την Claudia Wieser

Η ARTWORKS σε συνεργασία με το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) διοργανώνει ένα mastercall με την Claudia Wieser αποκλειστικά για τους ARTWORKS Fellows με αφορμή την έκθεση της καλλιτέχνιδας στο πλαίσιο του φεστιβάλ WOW – Women of the World.

Το mastercall θα πραγματαποιηθεί την Παρασκευή 4 Απριλίου 2025 και διοργανώνεται στο πλαίσιο της έκθεσης της Claudia Wieser που ανοίγει στις 4 Απριλίου και ολοκληρώνεται στις 16 Νοεμβρίου 2025 σε επιμέλεια Κατερίνας Σταθοπούλου. Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του φεστιβάλ WOW – Women of the World, τη μεγαλύτερη διοργάνωση στον κόσμο για γυναίκες, θηλυκότητες και non-binary άτομα, που παρουσιάζει για τρίτη χρονιά το ΚΠΙΣΝ από τις 4/4 έως τις 7/4, σε συνεργασία με το WOW Foundation και το British Council.

Η Claudia Wieser, εικαστική δημιουργός με έδρα το Βερολίνο, με την επιβλητική γεωμετρία των έργων της θέτει ερωτήματα γύρω από τις θεμελιώδεις αρχές της τέχνης και του design. Με τις γλυπτικές της εγκαταστάσεις δημιουργεί επιδραστικά περιβάλλοντα, χώρους για συναναστροφή και εξερεύνηση. Στην έκθεση Surroundings, με έργα που δημιουργήθηκαν ειδικά για να παρουσιαστούν στην Εσπλανάδα του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, τα γεωμετρικά γλυπτά της Wieser, αντλούν έμπνευση από τον Μοντερνισμό και εξετάζουν τo σημείο τομής της τέχνης με τα χρηστικά αντικείμενα -της αισθητικής και της λειτουργικότητας, εκεί, όπου η τέχνη, άλλη μια φορά, συναντιέται με το δημόσιο χώρο.

Πυρήνα της έκθεσης αποτελεί μία υπαίθρια σκηνή, σχεδιασμένη στην άκρα λεπτομέρεια, επενδεδυμένη με περισσότερα από 1.800 κεραμικά πλακίδια, τα οποία έχουν με προσοχή ζωγραφιστεί στο χέρι από την καλλιτέχνιδα στο studio της στο Βερολίνο. H Wieser, που έχει σπουδάσει ζωγραφική, αφήνει τα ίχνη από τις πινελιές της σε κάθε ένα από αυτά τα πλακίδια, τα ζωγραφισμένα με έντονα, λαμπερά χρώματα. Αυτό το μεγάλων διαστάσεων γλυπτό λειτουργεί τόσο ως σκηνή για παραστάσεις, όσο και σαν ένα δημόσιο σημείο συνάντησης, προσκαλώντας τους επισκέπτες να επιβραδύνουν τον ρυθμό τους και συνειδητά να παρατηρήσουν όσα τους περιβάλλουν. Είναι μια παρότρυνση προς όλους να παραμείνουμε ενεργά στο παρόν. Η γεωμετρική αυτή κατασκευή, στην οποία ενσωματώνεται και ένα μεγάλων διαστάσεων κάθισμα ενθαρρύνει την ανάπαυλα, αλλά και την ανταλλαγή ιδεών, αντλώντας έμπνευση από τον πλούτο της ιστορίας της τέχνης και του design -από τους δημοκρατικούς χώρους, τους αφιερωμένους στον διάλογο, της Ρωμαϊκής Αγοράς, αλλά και των θεάτρων της Αρχαίας Ελλάδας μέχρι και τις αρχές της αρχιτεκτονικές του Bauhaus.

Τοποθετημένες σε διάφορα σημεία κατά μήκος της Εσπλανάδας κάθετες μεταλλικές κατασκευές σχηματίζουν έναν ατμοσφαιρικό, αστρικό σχηματισμό ανάμεσα στη φύτευση. Κάθε μια από αυτές τις κατασκευές φιλοξενεί μεγάλες επιφάνειες, έργα που με τα ζωηρά τους χρώματα αφηγούνται το καθένα μια διαφορετική ιστορία, μέσα από τον κατακερματισμό της εικόνας: φωτογραφίες σωμάτων τραβηγμένες από την ίδια την Wieser, αναπαραγωγές αρχαίων γλυπτών, τοπία, ζωγραφικές επιφάνειες και γεωμετρικές φόρμες, συνδυασμένες με κεραμικά πλακίδια, ζωγραφισμένα στο χέρι. Ετερόκλητα στοιχεία που υφαίνονται απαράμιλλα μεταξύ τους, δώδεκα πρωτότυπα έργα assemblage που επιχειρούν να συλλάβουν τον παλμό και τον δυναμισμό της ανθρώπινης ύπαρξης.

Επιμέλεια Έκθεσης: Κατερίνα Σταθοπούλου

Καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσης, ο χώρος της Εσπλανάδας θα ενεργοποιηθεί περαιτέρω μέσα από ένα πρόγραμμα παράλληλων δράσεων, φιλοξενώντας εκπαιδευτικές δράσεις, performances, μουσικά live, παρέχοντας περαιτέρω ευκαιρίες για δημόσια έκφραση, αλλά και την αλληλεπίδραση του κοινού.

Claudia Wieser
Γεννημένη το 1973 στο Freilassing της Γερμανίας, και με έδρα το Βερολίνο, η Claudia Wieser δημιουργεί έργα που εξερευνούν την ιστορία του Μοντερνισμού και τις θεμελιώδεις αρχές της τέχνης και του design. Επηρεασμένη από τους Wassily Kandinsky, Hilma Af Klint και Paul Klee, που ενσωματώνουν την πνευματικότητα στην αισθητική διαδικασία, η Wieser στρέφει το βλέμμα της στην εξερεύνηση αυτού του ιδανικού και στην συνύπαρξη της αφαίρεσης και της έκφρασης του ψυχικού τοπίου. Το έργο της διερευνά τη σύνδεση της ζωής με την ομορφιά, μέσα από μεγάλη ποικιλία υλικών: γεωμετρικά γλυπτά επενδεδυμένα με πλακίδια, καθρέφτες, ταπισερί και σχέδια γεφυρώνουν την διάσταση ανάμεσα στην αισθητική και τη λειτουργικότητα.

Η Wieser απέκτησε την πρώτη τεχνική της κατάρτιση ως σιδηρουργός στο Bergmeister Kunstschmiede, όπου εξοικειώθηκε με μια σειρά υλικών από το χαλκό και τα φύλλα χρυσού, μέχρι τον πηλό. Αυτή η δεξιοτεχνία βρίσκει εφαρμογή στον τρόπο που προσεγγίζει τη γεωμετρική σύνθεση και την κατασκευή των πολύπλευρων τεχνικά καλλιτεχνικών της έργων. Είναι απόφοιτος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Μονάχου, με μεταπτυχιακές σπουδές στη ζωγραφική και τη γλυπτική.

Έκθεση
Claudia Wieser: Surroundings – Όσα μας περιβαλλουν
Επιμέλεια Έκθεσης: Κατερίνα Σταθοπούλου
Πέμπτη 3 Απριλίου 2025 – Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2025
Εσπλανάδα – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ)

Με την υποστήριξη του Goethe-Institut Athen

Μέγας Δωρητής ΚΠΙΣΝ: Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ)

Mεγάλος Χορηγός WOW Athens 2025: Uber

Ο Κωνσταντίνος Καραμαγκιώλης στην εκθεση “Spannung/tension/ένταση/tentio”

Ο Κωνσταντίνος Καραμαγκιώλης (SNF ARTWORKS Fellow 2022) συμμετέχει με 3 έργα στην έκθεση “Tension” στην Split art projects στη Βιέννη.

Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.

Πληροφορίες για τα έργα του Κωνσταντίνου Καραμαγκιώλη:

“Τι να την κάνω τόση παντοδυναμία όταν απαγορεύεται το θαύμα;”

Τρία καρέ είναι ικανά για να καλύψουν το κενό μιας κινηματογραφικής ταινίας που δεν έγινε ποτέ; Ασφαλώς και μπορεί! Ο τίτλος των έργων εμπνέεται από ένα ποίημα ενός Έλληνα ποιητή του Μιχάλη Γκανά, το οποίο “γιατροπορεύει” τον καλλιτέχνη όταν η δημιουργική του κίνηση καθυστερεί. Τα φωτογραφικά έργα που παραθέτει είναι απο Άμστερνταμ, Βερολίνο και Λονδίνο σε τρία ταξίδια που πραγματοποίησε λίγο πριν την έλευση του COVID-19. Άνθρωποι σε κίνηση και ένα αεροπλάνο που κρύβεται απο έναν φανοστάτη, αποτέλεσαν την αφετηρία για το πρώτο κεφάλαιο μιας τριλογίας φωτογραφιών που στους σύνολο τους όταν ολοκληρωθούν, θα αποτελούν μια αυτόνομη μικρού μήκους ταινία με στατικές εικόνες από μοναχικούς ήρωες που αγωνιούν για ελευθερία μέσα στη βουή των αστικών μητροπόλεων. Κυρίως το βασικό ερώτημα του καλλιτέχνη θα παραμένει να είναι το αν η τέχνη επηρεάζει την ζωή ή το ανάποδο.

 

SPLIT ART PROJECTS  – Radetzkystrasse 4, 1030 Βιέννη

Εγκαίνια: Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου, 19:00 – 22:00

Διάρκεια έκθεσης : 19-28 Φεβρουαρίου, 2025, Δευτέρα – Κυριακή 16:00 – 19:00

 

“Ολα τα λαθος μερη” σε επιμέλεια Πανου Γιαννικόπουλου

Η έκθεση “All the Wrong Places” (Όλα τα λάθος μέρη), που παρουσιάζεται την επόμενη εβδομάδα στην γκαλερί Batagianni, εξετάζει τη σχέση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, αμφισβητώντας παραδοσιακές χωρικές λογικές. Ζωγραφική, γλυπτική και εγκαταστάσεις οδηγούν τους θεατές σε μια εξερεύνηση τοπίων που συνδυάζουν την οικειότητα με το παράδοξο. Οι καλλιτέχνες διερευνούν την εγγύτητα και την απόσταση, την απώλεια και την ενσωμάτωση του εαυτού στον χώρο, καθώς και τις διαδικασίες ελέγχου στις οποίες συχνά υπόκεινται.

Η έκθεση προσεγγίζει την υποχώρηση μέσα από την έννοια του χώρου ως ένα διαρκές πρόβλημα προς διαχείριση και διαπραγμάτευση. Καταλήγει σε “λανθασμένες” κατοικήσεις ως ανοιχτές προσκλήσεις για νέες ανακαλύψεις. Οι καλλιτέχνες σκέφτονται την έννοια της γεωγραφικής τοποθέτησης σε σχέση με τον χρόνο, την ψηφιακή επιτάχυνση, τις μνημονικές λειτουργίες του χώρου και τις συνθήκες κοινωνικής και περιβαλλοντικής καταστροφής του. Εστιάζουν σε “αναπαραστάσεις” τοπίων και μορφών σε μια εποχή, που φαίνεται να μας έχει απομακρύνει από τον τόπο και τον χρόνο, σε ένα ασταθές περιβάλλον, που μοιάζει όλο και πιο ακατοίκητο.

Εξετάζοντας τη σχέση έμβιου, άψυχου και αβίωτου, η έκθεση επιστρέφει στις παραδοσιακές συνθέσεις της νεκρής φύσης και της τοπιογραφίας και ξαναδιαβάζει την υλικότητα, που απεικονίζουν και τη συμβολική διάστασή της. Η φθορά, η ματαιότητα και η ομορφιά του καθημερινού γίνονται εργαλεία αφύπνισης, καθώς οι καλλιτέχνες αναμοχλεύουν την ιστορία της τέχνης και το κοινωνικό πεδίο. Μέσα από την υπέρβαση του προφανούς στην απεικόνιση, αποκαλύπτεται η πολυπλοκότητα των σχέσεων μεταξύ υποκειμένου, αντικειμένου και χώρου. Τα όρια θολώνουν και δημιουργούνται νέες δυνατότητες κατοίκησης, εστιάζοντας στο επισφαλές, το περιθωριακό, το παραγνωρισμένο ή το εγκαταλελειμμένο. Ο θεατής συνδέεται με έναν κόσμο σε αποσύνθεση, όπου το παρελθόν αλληλοεπιδρά και αλληλοτροφοδοτείται με το μέλλον, δημιουργώντας νέες οικολογίες. Αποσυναρμολογημένα τοπία ανασυγκροτούνται και επανανοηματοδοτούνται.

Οι δυνάμεις της εντροπίας και της μεταμόρφωσης είναι κεντρικές στην έκθεση. Οι νεκρές φύσεις αποτυπώνουν το όριο της φθοράς, ενώ εδώ τα έργα επαναπροσεγγίζουν την ευάλωτη μετάβαση και τις αναγκαστικές οικειοποιήσεις καταστροφών, επιμένοντας στις δυνατότητες που βρίσκονται ανάμεσα σε ρωγμές. Οι επισκέπτες καλούνται να αναστοχαστούν πάνω σε προσαρμοστικές στρατηγικές που στέκονται με αβεβαιότητα, αλλά συνεχίζουν να αντιστέκονται και να αναζητούν συνδέσεις και σχεσιακούς χώρους. Στην έκθεση All the Wrong Places το “λάθος” επαναπροσδιορίζεται όχι ως ένα τέλος, αλλά ως αφετηρία για νέες αφηγήσεις και δυνατότητες συνύπαρξης.

Εξετάζοντας τη σχέση έμβιου, άψυχου και αβίωτου, η έκθεση επιστρέφει στις παραδοσιακές συνθέσεις της νεκρής φύσης και της τοπιογραφίας και ξαναδιαβάζει την υλικότητα, που απεικονίζουν και τη συμβολική διάστασή της. Η φθορά, η ματαιότητα και η ομορφιά του καθημερινού γίνονται εργαλεία αφύπνισης, καθώς οι καλλιτέχνες αναμοχλεύουν την ιστορία της τέχνης και το κοινωνικό πεδίο. Μέσα από την υπέρβαση του προφανούς στην απεικόνιση, αποκαλύπτεται η πολυπλοκότητα των σχέσεων μεταξύ υποκειμένου, αντικειμένου και χώρου. Τα όρια θολώνουν και δημιουργούνται νέες δυνατότητες κατοίκησης, εστιάζοντας στο επισφαλές, το περιθωριακό, το παραγνωρισμένο ή το εγκαταλελειμμένο. Ο θεατής συνδέεται με έναν κόσμο σε αποσύνθεση, όπου το παρελθόν αλληλοεπιδρά και αλληλοτροφοδοτείται με το μέλλον, δημιουργώντας νέες οικολογίες. Αποσυναρμολογημένα τοπία ανασυγκροτούνται και επανανοηματοδοτούνται.

Οι δυνάμεις της εντροπίας και της μεταμόρφωσης είναι κεντρικές στην έκθεση. Οι νεκρές φύσεις αποτυπώνουν το όριο της φθοράς, ενώ εδώ τα έργα επαναπροσεγγίζουν την ευάλωτη μετάβαση και τις αναγκαστικές οικειοποιήσεις καταστροφών, επιμένοντας στις δυνατότητες που βρίσκονται ανάμεσα σε ρωγμές. Οι επισκέπτες καλούνται να αναστοχαστούν πάνω σε προσαρμοστικές στρατηγικές που στέκονται με αβεβαιότητα, αλλά συνεχίζουν να αντιστέκονται και να αναζητούν συνδέσεις και σχεσιακούς χώρους. Στην έκθεση All the Wrong Places το “λάθος” επαναπροσδιορίζεται όχι ως ένα τέλος, αλλά ως αφετηρία για νέες αφηγήσεις και δυνατότητες συνύπαρξης.

Το έργο του Βασίλη Βασιλακάκη (Αγγίστα Σερρών, 1968)  εξετάζει την εύθραυστη αλληλεπίδραση μεταξύ χώρου, εαυτού και υλικότητας, προσφέροντας μια στοχαστική προσέγγιση του παραγνωρισμένου και του απροσδόκητου. Οι πίνακές του εστιάζουν στην παύση και την ενδοσκόπηση. Εφιστούν την προσοχή στη σιωπηλή σημασία του συνηθισμένου, προσκαλώντας τους θεατές να διατηρήσουν το βλέμμα τους σε αντικείμενα που διαφορετικά θα μπορούσαν να διαφύγουν της προσοχής τους. Ο Βασιλακάκης διερευνά πώς η εγγύτητα και η απόσταση διαμορφώνουν την αντίληψή μας για τον τόπο και την παρουσία. Τα έργα του δεν είναι στατικές εικόνες, αλλά δυναμικές συναντήσεις, όπου η ένταση μεταξύ μονιμότητας και παροδικότητας δημιουργεί χώρο για εσωτερική διερεύνηση. Ο καλλιτέχνης αγκαλιάζει την απλότητα και την αναγκαία αίσθηση της ισορροπίας. Οι πίνακές του προσφέρουν στιγμές ήρεμης αντίστασης και ευκαιρίες να ανακαλύψουμε εκ νέου την πολυπλοκότητα μέσα στο φαινομενικά καθημερινό.

Το έργο του Βασίλη Γαλάνη (Αθήνα, 1994) εξερευνά τις διασταυρώσεις της ιστορίας, της τεχνολογίας και της πολιτισμικής μνήμης, δημιουργώντας χώρους, όπου το παρελθόν συγκρούεται με το παρόν και η κατάρρευση δίνει τη θέση της στην επανεφεύρεση. Μέσα από μια διεπιστημονική προσέγγιση που εντάσσει γλυπτική, εγκαταστάσεις και ψηφιακά μέσα, ο Γαλάνης αναλύει τις δυνάμεις που διαμορφώνουν τη νεωτερικότητα, την ταχύτητα, τη φιλοδοξία και την ευθραυστότητα της προόδου. Στον πυρήνα του έργου του Γαλάνη βρίσκεται η εξερεύνηση της καταστροφής και της δημιουργίας. Είτε αντλεί από τις θεωρίες του Paul Virilio για την τεχνολογία και την καταστροφή είτε επαναπροσδιορίζει κλασικές μορφές μέσα σε εικονικά τοπία, εξετάζει την αβέβαια ισορροπία μεταξύ φιλοδοξίας και αποτυχίας.

Το έργο της Φιόνας Έλλης Σπαθοπούλου (Αθήνα, 1989) διερωτάται για τη δαιδαλώδη σχέση μεταξύ των τεχνολογικών μέσων και της τρέλας, εξερευνώντας πώς το τεχνολογικό και πολιτισμικό πλαίσιο επηρεάζει τους τρόπους, με τους οποίους αντιλαμβανόμαστε και βιώνουμε την πραγματικότητα. Η πρακτική της ασχολείται με τα ψυχολογικά ρήγματα που αναδύονται σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από την υπερσυνδεσιμότητα και τις διαμεσολαβημένες αναπαραστάσεις. Μαζί, ο Γαλάνης και η Σπαθοπούλου κατασκευάζουν πολυεπίπεδους οπτικούς διαλόγους. Το έργο τους αμφισβητεί τις συμβατικές έννοιες του χρόνου, του χώρου και της πολιτισμικής συνέχειας αντανακλώντας την αστάθεια της εποχής μας και προτείνοντας ταυτόχρονα νέους τρόπους κατοίκησης των θραυσμάτων της. Ενσωματώνοντας αναφορές στην κλασική αρχαιότητα και τη σύγχρονη ψηφιακή κουλτούρα, η πρακτική τους αναπλαισιώνει οικείες αφηγήσεις. Φιγούρες από την αρχαιότητα αλληλεπιδρούν με άβαταρ των σύγχρονων μέσων, ξετυλίγοντας τις εντάσεις μεταξύ της παράδοσης και των αλγορίθμων ενός υπερ-επιταχυνόμενου κόσμου.

Η Γεωργία Δαμοπούλου (Αθήνα, 1969)  οραματίζεται μια πραγματικότητα όπου τα όρια μεταξύ της φύσης και των συνθετικών υλικών θολώνουν, για να παράξουν υβριδικά περιβάλλοντα που προκαλούν την κατανόηση του φυσικού κόσμου. Το έργο της διερευνά την ανθρώπινη ανάγκη αναπαράστασης της φύσης σε έναν ολοένα και πιο αποξενωμένο από αυτήν κόσμο, προτείνοντας μια “μετα-φύση”, όπου το πλαστικό αναδύεται ως μια αινιγματική Εδέμ, ταυτόχρονα γοητευτική και αποπνικτική. Χρησιμοποιώντας ρητίνες, zip ties και βιομηχανικά υλικά, η Δαμοπούλου κατασκευάζει τοπία που θέτουν ερωτήματα για την επιβίωση υπό νέες, επισφαλείς συνθήκες συνύπαρξης. Τα περιβάλλοντα της συνδυάζουν το απτικό και υλικά οικείο με την αίσθηση του αλλόκοτου. Κεντρική θέση στη δουλειά της κατέχει η ιδέα του “vegetative symbiote,” και το παρασιτικό ον που αφομοιώνει και μιμείται τους ξενιστές του, εμπνευσμένο από την ταινία The Thing (1982) του John Carpenter. Αυτή η μορφή λειτουργεί ως μεταφορά για την ένταση μεταξύ συγχώνευσης και μετασχηματισμού, οργανικού και τεχνητού.

Ο Marco Eusepi (Anzio, 1991) προσεγγίζει με μια ανανεωτική διάθεση τη ζωγραφική, με έργα σε καμβά και χαρτί που ισορροπούν ανάμεσα στο πλήρες και το θραυσματικό. Η διαδικασία απεικόνισης φυσικών στοιχείων μοιάζει σαν αντιστροφή της παράδοσης της νεκρής φύσης, ενώ το ίδιο το πεδίο του φυσικού και της ζωής γίνεται πλαίσιο ενδοσκόπησης και διερεύνησης. Τα στοιχεία, που απεικονίζει, συμμετέχουν ενεργά σε έναν διάλογο με την επιφάνεια του πίνακα και τις χειρονομίες διαμεσολάβησης. Οι απαλές αποχρώσεις, οι πολυεπίπεδες διαστρωματώσεις και οι μορφές σε αποδόμηση θα μπορούσαμε να  πούμε ότι ξαναδιαβάζουν και αποσταθεροποιούν τους κανόνες της νεκρής φύσης. Μετατοπίζουν την προσοχή μας στις προθέσεις της ζωγραφικής πράξης, τη στιγμή που η ορολογία της ιστορίας της τέχνης γίνεται κυριολεξία. Τα έργα δημιουργούν με την οικειότητά τους την αίσθηση του διαχρονικού, ενώ ανταποκρίνονται στο παρόν. Ο Eusepi μας καλεί να εξετάσουμε εκ νέου τη σχέση μας με τη φύση, το “τεχνητό” και την ίδια την πράξη της αναπαράστασης.

Ο Αθανάσιος Κανάκης (Αθήνα, 1983) στέκεται στις διασταυρώσεις υλικότητας, μνήμης και χώρου δημιουργώντας συνθέσεις που συνδυάζουν φωτογραφία, γλυπτική και τυπώματα.  Εστιάζει στα ίχνη, φυσικά και εμπρόθετα, που ενσωματώνουν την παρουσία και την απουσία, ανοίγοντας έναν διάλογο για το πώς οι εικόνες μεταμορφώνονται σε αντικείμενα. Μεταφέρει φωτογραφίες σε γύψινα ή τσιμεντένια μπλοκ για να δημιουργήσει γλυπτικά αντικείμενα που μοιάζουν με ευρήματα, αμφισβητώντας έτσι τα όρια μεταξύ φυσικής φθοράς και σκόπιμης παρέμβασης. Αυτή η διαδικασία επιτρέπει στην εικόνα να αποκτήσει υλική υπόσταση και να προσφέρει μια πολυεπίπεδη, απτική εμπειρία. Οι συνθέσεις του Κανάκη αποκαλύπτουν την έννοια της κατοίκησης όχι ως στατική κατάσταση, αλλά ως μια συνεχή διαπραγμάτευση με τον χώρο και τον χρόνο. Ο καλλιτέχνης μάς καλεί να επανεξετάσουμε τη σχέση μεταξύ εικόνας και αντικειμένου, αναπαράστασης και πραγματικότητας. Τα έργα του υπάρχουν ως μορφές που αιωρούνται μεταξύ δημιουργίας και διάβρωσης, σε προβληματισμό για τη φύση των ιχνών που αφήνουμε πίσω μας και τη διαμόρφωση των τοπίων στα οποία κατοικούμε.

Το έργο του Γιάννη Μπουτέα (Καλαμάτα, 1941) εξερευνά τη σχέση μεταξύ υλικού, χώρου και χρόνου, προσκαλώντας τους θεατές σε μια εμπειρία που διαρκώς μεταμορφώνεται. Ο καλλιτέχνης ενσωματώνει την πρακτική του στο περιβάλλον δράσης, δημιουργώντας ζωντανές, εξελισσόμενες σχέσεις. Στη γκαλερί Μπαταγιάννη, μια τυχαία συνάντηση με μια ακρίδα στο παράθυρο γίνεται η αφορμή για συνδέσεις με παλαιότερα έργα, όπου το έντομο είχε εμφανιστεί ως συμβολικό στοιχείο. Από τις Διαστρωματώσεις–Ενεργειακές Εικόνες-XVI (2007) στο μετρό της Αθήνας μέχρι το Ένας Αναπάντεχος Επισκέπτης Βεντούζωσε στο Παράθυρό μου (2024), ο Μπουτέας επανέρχεται και αναπλαισιώνει επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Στο νέο του έργο, το έντομο μεγεθύνεται και παίρνει τη θέση του πάνω σε μια ακολουθία αριθμών που συγκρατούνται από σφιγκτήρες. Οι αριθμοί, τα γράμματα και οι λέξεις αποσυνδέονται από το αρχικό τους πλαίσιο και μεταμορφώνονται σε νοητικά παιχνίδια.

Η σύνθεση αυτή δημιουργεί πολλαπλά επίπεδα και στρώματα πληροφορίας, με το φως να γίνεται κεντρικός διαμεσολαβητής. Το τεχνητό φως προσελκύει τόσο τα έντομα όσο και το ανθρώπινο βλέμμα, θολώνοντας τα όρια μεταξύ έλξης και παγίδευσης. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί δυναμικά συστήματα που λαμβάνουν υπόψη τη σχέση φωτός, μορφής και αισθητηριακής αντίληψης.  Μέσα από παιγνιώδη χρήση υλικών και αναφορών στην καθημερινότητα ανταποκρίνεται στις έννοιες του χρόνου και του χώρου.  Ο Μπουτέας ενσωματώνει τη διαδικασία δημιουργίας στο έργο, παραμένει ανοιχτός στο απρόβλεπτο και δίνει χώρο στις στιγμές έκπληξης που μεταθέτουν το βλέμμα στη σημασία της φευγαλέας στιγμής. Η έννοια του παιχνιδιού παραμένει κεντρική στην πρακτική του, δημιουργώντας έναν χώρο συνεχόμενου πειραματισμού.

Τα σχέδια με κάρβουνο του Κώστα Παππά (Αθήνα, 1974) βρίσκονται σε μια κατάσταση έντασης μεταξύ σταθερότητας και ροής. Ο Παππάς δημιουργεί καθηλωτικές συνθέσεις όπου τα στοιχεία αιωρούνται, συγκρούονται και τελικά συνυπάρχουν. Αυτά τα κατακερματισμένα τοπία εδαφών και αρχιτεκτονικών κατασκευών προσφέρουν μια πρόσκληση για εξερεύνηση, επερωτώντας την αίσθηση του χρόνου, του τόπου και της αντίληψης του θεατή. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί έναν κόσμο, που ταλαντεύεται μεταξύ δυστοπίας και δυνατότητας. Στο έργο η φύση και οι ανθρώπινες κατασκευές συμπλέκονται σε ασταθείς, αλλά και παράξενα συμβιωτικές σχέσεις. Τα τοπία του Παππά είναι οριακοί χώροι – κατώφλια ανάμεσα στην καταστροφή και την ανάκτηση, αντικατοπτρίζοντας τον ψυχολογικό αποπροσανατολισμό μιας σύγχρονης ύπαρξης, που διαμορφώνεται από την οικολογική ανησυχία και τις μεταβαλλόμενες έννοιες του τόπου. Ωστόσο, μέσα σε αυτή την αίσθηση αστάθειας, υπάρχει επίσης μια υποβόσκουσα πρόσκληση να διεκδικήσουμε και να σκεφτούμε εκ νέου αυτούς τους χώρους.

Το έργο της Roxane Revon (Γαλλία, 1986) μας προσκαλεί σε έναν κόσμο, όπου οι διακρίσεις μεταξύ ανθρώπινου και φυσικού διαλύονται, αποκαλύπτοντας τα περίπλοκα, συχνά αόρατα δίκτυα που συντηρούν την παρουσία μας. Στις σειρές έργων της Mycelium and Roots, η Revon συνεργάζεται με ζωντανά υλικά – μυκήλιο, βακτήρια και ρίζες φυτών -,  για να δημιουργήσει έργα, που είναι ζωντανά, συνεχώς εξελισσόμενα και συνδεδεμένα με τους κύκλους της ανάπτυξης, της αποσύνθεσης και της ανανέωσης. Οι εγκαταστάσεις της Revon, που αποτελούνται από φυσικά στοιχεία, όπως σπόρους, ορυκτά και ζωντανές ρίζες, αποκαλύπτουν τα κρυμμένα συστήματα κάτω από τη συνείδησή μας. Με την αναδιοργάνωση αυτών των υλικών, αποκαλύπτει ζωντανά μοτίβα και δομές, που απηχούν τις αόρατες διαδικασίες, που συντηρούν τα οικοσυστήματα. Μέσα από αυτό το πρίσμα, η τέχνη μετατρέπεται σε ένα δυναμικό δίκτυο, όπου οι ανθρώπινες και μη ανθρώπινες μορφές ζωής είναι άρρηκτα δεδεμένες.

Όλα τα λάθος μέρη | All the Wrong Places
Βασίλης Βασιλακάκης, Βασίλης Γαλάνης &amp; Φιόνα Έλλη Σπαθοπούλου, Γεωργία Δαμοπούλου, Marco Eusepi, Αθανάσιος Κανάκης, Γιάννης Μπουτέας, Κώστας Παππάς, Roxane Revon

Επιμέλεια: Πάνος Γιαννικόπουλος

Eγκαίνια: 25/1 (12-3 μ.μ.)

Info: Batagianni | έως 22/2 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ. 4-8 μ.μ., Σαβ. 11 π.μ. – 3 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη

Aθανάσιος Κανάκης και ο Βασίλης Γαλάνης είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο των εικαστικών τεχνών. 

“An UMBRA Story” του Άγγελου Παπαδόπουλου

Το An UMBRA Story, το νέο χορογραφικό έργο του Άγγελου Παπαδόπουλου έρχεται ως συνέχεια της έρευνάς του γύρω από τα πιθανά σημεία εγγύτητας και συνάντησης. Το An UMBRA Story είναι μία χορογραφική σύνθεση για δύο περφόρμερ που προσκαλεί προς τη συμφιλίωση ενός ατόμου με τις αναμνήσεις και τις φαντασιώσεις που κατοικούν μέσα του. Στην ποίηση, η λατινογενής λέξη umbra συνδέεται με τη «σκιά» ή το πνεύμα που γίνεται αντιληπτό σαν μια παρατεταμένη παρουσία.
Μία παράδοξη ιστορία αγάπης, το queer ως αφορμή για διάλογο και προβληματισμό, το Brazilian jiu jitsu σαν ένας τόπος έντασης, το βλέμμα ως σημείο επαφής, το Blue Train του John Coltraine μαζί με μια συλλογή ετερόκλητων αντικειμένων, συνθέτουν σταδιακά ένα αλλόκοτο, ονειρικό τοπίο ανοιχτό προς συνάψεις.

Η παράσταση An UMBRA Story πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Ιδέα / Χορογραφία: Άγγελος Παπαδόπουλος

Ερμηνεία / Συν-δημιουργία: Δανάη Παζιργιαννίδη & Θάνος Ραγκούσης

Δραματουργική συμβολή: Έλενα Νοβάκοβιτς

Μουσική: Νίκος Αντωνόπουλος

Σχεδιασμός Φωτισμών: Τζάνος Μάζης

Βοηθός Χορογράφου: Στέλλα Σπύρου

Σχεδιασμός κοστουμιών: Ντία Ιωάννου

Σκηνικά: Σοφιαλένα Ξεζωνάκη

Επικοινωνία: Ευαγγελία Σκρομπόλα

Φωτογραφίες: Δήμητρα Τζάνου

Σχεδιασμός Αφίσας και Προωθητικού Υλικού: Ίων Ταλιουρίδης

Οργάνωση & Εκτέλεση Παραγωγής: Cicada’s Call

Διάρκεια: 40’

Ημ/νίες: 31/1 & 1, 2, 7, 8, 9/2

Ώρα Έναρξης: 21.15 Χώρος: M54, Μενάνδρου 54, Aθήνα 104 31 https://g.co/kgs/teyxcGg

Η προπώληση εισιτηρίων γίνεται μόνο ηλεκτρονικά μέσω της ticketservices.

https://www.ticketservices.gr/event/m54-an-umbra-story/

Αν είστε χρήστες/ριες αναπηρικού αμαξιδίου παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας στο 6970576710.

*O Άγγελος Παπαδόπουλος είναι SNF ARTWORKS Fellow στο πεδίο του χορού. 

«Ααααα,αα»: Ατομική έκθεση της Ελένης Τωμαδάκη σε επιμέλεια της Ιωάννας Γερακίδη

To CYPHER παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση της Ελένης Τωμαδάκη με τίτλο «Ααααα,αα», σε επιμέλεια της Ιωάννας Γερακίδη. Βασισμένη στην πρωτόγονη, ενστικτώδη αλλά και τρυφερή χειρονομία της πινελιάς, το νέο σώμα δουλειάς της Τωμαδάκη κινείται ανάμεσα στο χάος και τον δισταγμό, την καταστροφή και τη γέννα. Μέσα από τα ζωγραφικά της έργα, που εκκινούν από μία ρεαλιστική συνθήκη και καταλήγουν όμως συχνά σε κάτι άμορφο, η καλλιτέχνις θέτει ερωτήματα για τα όρια τόσο της ίδιας της φόρμας, όσο και της ύπαρξης. Καταλαμβάνοντας τον χώρο απόκλισης ανάμεσα στο αληθινό και το φαντασιακό, το απτό και το ονειρικό, η έκθεση «Ααααα,αα» αντιλαμβάνεται την ανάσα ως διάλεκτο και την τάξη ως κάτι διαρκώς μεταβαλλόμενο, καλώντας το κοινό να διερευνήσει τα δικά του νοήματα ή ατέρμονα σχήματα.

Τα εγκαίνια της έκθεσης είναι την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου στις 19:00.

Επιμελητικό κείμενο
Μερικές εβδομάδες πριν, σε ένα σημείωμά της και σε διάλογο με την πρακτική ή καλύτερα με τις πράξεις ζωγραφικής της, η Ελένη Τωμαδάκη γράφει πως: «Κάθε πινελιά σηματοδοτεί αποφάσεις που απαντούν σε ερωτήματα. Ερωτήματα που αφορούν το μέσο, τα όρια του μέσου, τα όρια του εαυτού». Το σημείωμα αυτό μού το έστειλε γραμμένο στα αγγλικά και η λέξη stroke, αυτή που τώρα μετέφρασα ως πινελιά, ήταν αυτή που εκείνη τη στιγμή αντιλήφθηκα ως χάδι. Σκέφτηκα, γιατί χάδι; Ποιος στην
ιστορία ονόμασε αυτήν την κατά τα άλλα απότομη και τραχιά ή επιθετική σχεδόν χειρονομία χάδι; Πώς μία κίνηση τόσο ενστικτώδης ή πρωτόγονη μπορεί να ιδωθεί ή να λεκτικοποιηθεί σαν κάτι τρυφερό, αγαπημένο, μητρικό;

Και όμως, σε αυτό το νέο σώμα δουλειάς, που αποτελείται από μια σειρά ζωγραφικών έργων και μαζί τους από λέξεις άναρθρες και ήχους παράλογους, η Τωμαδάκη καταφέρνει να αναπαραστήσει και να θεσπίσει την ουσία αυτής της λέξης μέσα από τις αντιθέσεις της. Υπάρχει κάτι που στα πρόσφατα σχέδιά της, κάποτε ρεαλιστικά, πια θρυμματισμένα, θολά ή πεισματικά ξεθωριασμένα, και έπειτα ακονισμένα, σκοτεινά, σε παύση, γεννήθηκε από αυτό το χάδι. Και μέσα σε αυτό ακριβώς το οξύμωρο άγγιγμα, μέσα στους πόνους, στις επιθυμίες του ή και στα δυο, η Τωμαδάκη μάς συστήνει στη δική της αποσπασματική αφήγηση, παράλληλη με κάθε όριο. Οι ζωγραφικές της χειρονομίες ερευνούν τόσο την έννοια όσο και τα πρόσημα αυτής της φοβισμένης ή ατρόμητης οριακής γραμμής, με πολλαπλούς και σύνθετους τρόπους. Τα έργα της μιλούν για την διστακτικότητα και το χάος, αρπάζουν το κενό, ακολουθούν το χάσμα, ισχυροποιούνται όταν προστατεύονται, ανάβουν και λάμπουν όταν είναι ασφαλή. Τα όρια του μέσου της εκτείνονται, ακολουθώντας τους ρυθμούς του εαυτού της. Η σωματική της χειρονομία μετατρέπεται σε υπόσχεση, σε μια διαλυμένη, επιτελεστική δέσμευση με κάθε είδους ανατροπή, με κάθε είδους σύγκρουση.

Στο νέο αυτό σώμα δουλειάς της που παρουσιάζεται στην ατομική της έκθεση «Ααααα,αα», η Τωμαδάκη δημιουργεί έναν κόσμο, ένα σύμπαν στο οποίο εμμονικά μπορεί να καταστρέφει αυτό που κάποτε έμοιαζε οριοθετημένο και περιφραγμένο, με μόνο της σκοπό να επιτρέψει το μεγάλωμά του. Και στη διαδικασία αυτή, αντιστέκεται στον χρόνο και υπερβαίνει τον χώρο, προδίδει την εικόνα ως ενιαίο σώμα, υποκύπτοντας στις προσταγές των χαλασμάτων της. Χάνεται και επίμονα πάλι βρίσκεται να καταλαμβάνει τον χώρο ανάμεσα στο αληθινό και το φαντασιακό, το απτό και το ονειρικό. Διάλεκτοι και κραυγές και ψιθυρίσματα, αστικά τοπία και άλλα, ημερολογιακά στοιχεία, πνεύματα, ζώα και ξύλα, και οι πληγές τους, πουλιά, οι φωνές τους συριστικές, όλα συμβιώνουν στα έργα της.

Τίποτα δεν είναι τόσο ασήμαντο ώστε να παραμεληθεί, τίποτα όμως και τόσο πολύτιμο που να αξίζει τον έπαινο ή τον ύμνο. Απομεινάρια, βρώμικα πανιά, ροζ και μαύρα, ιστοί αράχνης ή το φως σε όλο του το φάσμα, οι εντάσεις ανάμεσα σε αυτά, απροσδιόριστες ακόμα, στην περιφέρεια της αίσθησης, συντονίζουν αυτό που θα διεκδικήσει να βρεθεί στο επίκεντρο. Στην έκθεση «Ααααα,αα» οι ανάσες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι ενός εναλλακτικού λεξιλογίου, τα συστήματα υποστήριξης γίνονται μέσα για να αντισταθούμε στους περιορισμούς του σώματος και οι εικόνες διαφεύγουν την δομή μιας εσωτερικής ή εξωτερικής αναπαράστασης, επιτρέποντας σε εμάς, θεατές, ακροατές, παρόντες να βρούμε τα δικά μας νοήματα ή ατέρμονα σχήματα. Και μέσα από τις συνεχώς μεταβαλλόμενες ή ανταγωνιστικές σχέσεις ανάμεσα στο ήμερο και το διαταραγμένο, τα πράγματα βρίσκουν μια τάξη άλλη, κατοικούν στο σημείο αυτό που ποτέ δεν τελειώνει, εκεί όπου το λυρικό υπάρχει μόνο μέσα από τα σπασίματα μιας κακοφωνίας.

Η Ελένη Τωμαδάκη είναι καλλιτέχνιδα με έδρα την Αθήνα. Αποφοίτησε από το Royal College of Art (Λονδίνο, 2019) και της έχει απονεμηθεί το βραβείο του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος από την ARTWORKS (Ελλάδα, 2021). Ήταν μία από τους 30 φιναλίστ του βραβείου CIRCA 2024, με το έργο της να προβάλλεται στο Piccadilly Lights screen του Piccadilly Circus (Λονδίνο, 2024). Συμμετείχε στο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών Mountain School of Arts, με διοργανωτή τον Piero Golia (Λος Άντζελες, 2023). Έχει προβάλλει και παρουσιάσει έργα της σε χώρους τέχνης και ιδρύματα σε όλο τον κόσμο, όπως το ICA London, Tate St Ives, Gasworks London, South London Gallery, Horse and Pony Berlin, Institute of Fine Arts Toulouse, Uppsala Konst Museum, The Rencontres Internationales Paris/Berlin, το Oscar-qualifying Cinanima International Animation Festival. Ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα που έχει συμμετάσχει πρόσφατα περιλαμβάνουν το Touching Faultlines σε επιμέλεια τουΠάνου Γιαννικόπουλου και της Αγγελικής Τζωρτζακάκη στο Αρχαίο Θέατρο Γόρτυνας (Κρήτη, 2024) και το Outraged By Pleasure σε επιμέλεια της Νάντιας Αργυροπούλου στο κτίριο Nobel (Αθήνα 2024).

Το CYPHER είναι μια ανεξάρτητη γκαλερί που ιδρύθηκε το 2024 από την Ισαβέλλα Κλαδάκη και είναι αφιερωμένη στην εξερεύνηση της σύγχρονης τέχνης μέσω της προώθησης ανερχόμενων καλλιτεχνών.

«Ααααα,αα»: Ατομική έκθεση της Ελένης Τωμαδάκη στο CYPHER
σε επιμέλεια της Ιωάννας Γερακίδη
17.01 – 28.02.2025
Εγκαίνια:
17.01.2025, 19:00-22:00
Live act Eleni & Jeph Vanger, 20:00
Ώρες λειτουργίας:
Πεμ-Παρ 18:00-21:00, Σαβ-Κυρ 12:00-16:00, και κατόπιν ραντεβού
CYPHER – Λευκάδος 1, Kυψέλη
cypherathens.com

Ιωάννα Γερακίδη είναι SNF ARTWORKS Fellow (2021) στο πεδίο της επιμέλειας και η Ελένη Τομαδάκη SNF ARTWORKS Fellow (2021) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών. 

Ομαδικη Εκθεση “trifles and troupes | everything lies under the surface” σε επιμελεια της Ιωαννας Γερακιδη

Η The Blender Gallery παρουσιάζει από τις 28 Νοεμβρίου την ομαδική έκθεση “trifles and troupes, everything lies under the surface”, σε επιμέλεια της Ιωάννας Γερακίδη. Χρησιμοποιώντας ως άξονες αυτό που ο πολιτικός και πολιτισμικός μελετητής Siegfried Kracauer περιγράφει ως μικρές καταστροφές, ως εκφράσεις επιφανειακού επιπέδου, η έκθεση αναλύει εφήμερες χειρονομίες που, ενώ διαμορφώνουν ιστορικές και σύγχρονες ψυχοκοινωνικές θέσεις, συχνά απορρίπτονται ως ασήμαντες. Το “trifles and troupes, everything lies under the surface” επιθυμεί να εξετάσει, να μεταγράψει και τελικά να νομιμοποιήσει ημερολογιακές αφηγήσεις, προσωρινά αρχεία και μικρολογίες.

Τα έργα της έκθεσης, ορμώμενα από την καθημερινότητα, αποκαλύπτουν τις πολλαπλές δυνατότητες της επιφάνειας και του απαρατήρητου νοήματος που ενυπάρχει σε ό,τι θεωρείται ασήμαντο, εφήμερο, λαϊκό. Σκοπός τους είναι να αποδαιμονοποιήσουν και τελικά να ορατοποιήσουν την αξία αυτών των εκφράσεων επιφανειακού επιπέδου, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Kracauer. Με εκκίνηση το παροδικό ή το περιθωριοποιημένο, αυτό που λειτουργεί ταυτόχρονα ως μηχανισμός προστασίας ή μέσο εισβολής, απομόνωσης και συλλογικότητας, η έκθεση επιθυμεί να αποκωδικοποιήσει τόσο σύγχρονες κοινότοπες πράξεις, ανάγκες ή συμπεριφορές, όσο και ιστορικά σύνθετες μυθολογίες, παραδόσεις και γεωπολιτικές, αφουγκραζόμενη τις αναπαραστάσεις τους.

Μέσα από επιφάνειες που τραυματίζουν ή θεραπεύουν, που διασπούν ή διασκεδάζουν, που χτίζουν φαντασιακά ή λειτουργούν χρηστικά, τα έργα της έκθεσης δημιουργούν έναν αστερισμό που αρνείται να υπάρξει απλά ως γέμισμα υπαρξιακών κενών. Αντιθέτως, επιθυμούν να ιδωθούν ως λεξιλόγια, διαδοχές και μεταμορφώσεις που ενημερώνονται τόσο από το ευτελές, το ξένο ή το αποξενωτικό, όσο και από την ελπίδα, την εμπιστοσύνη ή την έκσταση της άνευ όρων συνύπαρξης.

Πώς μπορούμε να διαπεράσουμε το ορατό, να περιπλανηθούμε ανάμεσα στο πραγματικό και το υποθετικό, να ακούσουμε το σώμα, εκτεθειμένο ή προστατευμένο, να υμνήσουμε το φαινομενικά ασήμαντο, να αγγίξουμε το παραλήρημα; Πώς επιλέγουμε να συνδεθούμε και ταυτόχρονα να ξεφύγουμε από ό,τι μας περιβάλλει, αποδομώντας το εμβληματικό, εμμένοντας πεισματικά στην επιφάνεια; Η έκθεση trifles and troupes, everything lies under the surface θέτει αυτά ακριβώς τα ερωτήματα, επικυρώνοντας τη σημασία του εφήμερου και του επιφανειακού, αναγνωρίζοντας τα αντιφατικά σχήματα που ορίζουν την ύπαρξή μας.

Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθεί μια σειρά δημόσιων δράσεων. Περισσότερες πληροφορίες θα ανακοινωθούν σύντομα.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Δημήτρης Γκίκας, Έλενα Ζάγκης, Μαρία Κόντη, Ναταλία Μαντά, Βασίλης Παπαγεωργίου, Κατερίνα Παπαζήση, Μυρτώ Πατραμάνη, Janis Rafa, ΆνναΜαρία Πινακά, Αριάδνη Στροφύλλα, Δημήτρης Ταμπάκης, Ορέστης Τηλεμάχου, Ελένη Τομαδάκη, Ναταλία Τριανταφύλλη, Νίκη Δανάη Χανιά

Info: The Blender Gallery | 28/11/24-25/1/25 | Ώρες λειτουργίας: Τρ. 10 π.μ. – 6 μ.μ., Τετ., Πεμ., Παρ. 12-8 μ.μ., Σαβ. 2-6 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη

*Οι Ιωάννα Γερακίδη, Ναταλία Μαντά, Βασίλης Παπαγεωργίου, Τζάνις Ραφαηλίδου και Ελένη Τομαδάκη είναι ARTWORKS Fellows.

TO ARTWORKS BEST FILM AWARD ΣΤΟ Man Number 4 της Miranda Pennell

Θερμά συγχαρητήρια στη Miranda Pennell, η οποία έλαβε το Βραβείο ARTWORKS Καλύτερης Ταινίας  για την ταινία Man Number 4, που συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα Reframing Image του 13ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας!

Σύμφωνα με τα λόγια της κριτικής επιτροπής, η ταινία θυμίζει έναν αναγεννησιακό πίνακα του διαδικτύου. Δανειζόμενη μια φωτογραφία αναρτημένη στα μέσα δικτύωσης, η δημιουργός χαρτογραφεί μια γεωγραφία προς εξερεύνηση και συνθέτει τετράγωνο-τετράγωνο, μια υπερβατική εμπειρία που ξεπερνάει τα όρια της απλής κινηματογραφικής θέασης.

Αυτό το βραβείο δεν είναι μόνο μια αναγνώριση της καλλιτεχνικής αριστείας, αλλά και μια έκκληση για δράση. Αντικατοπτρίζει τη δέσμευση της ARTWORKS στη στήριξη των σύγχρονων καλλιτεχνών και την ενίσχυση των φωνών που αναδιαμορφώνουν το τοπίο του ελληνικού και διεθνούς κινηματογράφου.

Η κριτική επιτροπή του Reframing Images απένειμε επίσης 2 ειδικές μνείες στην Μαρία Αναστασίου για την ταινία Notes: Remembered and Found και στον Αλέκο Αλεξιάδη για την ταινία Climate Diary. Συγχαρητήρια και στους δύο!

Η ARTWORKS ευχαριστεί θερμά την κριτική επιτροπή του Διαγωνιστικού Reframing Images – Κωστή Χαραμουντάνη, Χριστίνα Κουτσοσπύρου και Νερίταν Ζιντζιρία – για τη δέσμευσή τους στην καλλιτεχνική ελευθερία, το Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας και την Ταινιοθήκη της Ελλάδος για την εμπνευσμένη συνεργασία. Είμαστε πάντα ευγνώμονες στον ιδρυτικό μας δωρητή, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).

Η τελετή απονομής των βραβείων πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

 

Η Μαρίλη Κωνσταντινοπούλου, συνιδρύτρια της ARTWORKS | © Φωτογραφία: Βαγγέλης Πατσιαλός

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ REFRAMING IMAGES | Κωστής Χαραμουντάνης, Νεριτάν Ζιντζιρία, Χριστίνα Κουτσοσπύρου | © Φωτογραφία: Βαγγέλης Πατσιαλός

 

Η ομάδα του Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας | © Φωτογραφία: Βαγγέλης Πατσιαλός

“Canvas for Change: Harnessing Public Art to Empower Youth and Communities”

Η ARTWORKS συνεργάζεται με 7 εταίρους από ευρωπαϊκές χώρες για την υλοποίηση του προγράμματος “Canvas for Change: Harnessing Public Art to Empower Youth and Communities” – μία νέα πρωτοβουλία του Urban Center που χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα Erasmus+ μέσω της Εθνικής Υπηρεσίας Νεολαίας. Το πρόγραμμα απευθύνεται σε καλλιτέχνες, εργαζόμενους στον τομέα της νεολαίας που επιδιώκουν να γίνουν φορείς κοινωνικών αλλαγών.

Από την Ελλάδα επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν 3 εικαστικοί και fellows της ARTWORKS. Συγκεκριμένα, οι Μαντλέν Ανηψητάκη, Κωνσταντίνος Κωτσής και Ελίνα Νιάρχου θα επισκεφθούν τη Σαρδηνία για να λάβουν μέρος στο σεμινάριο που υλοποιεί το Urban Center από τις 9 έως τις 18 Δεκεμβρίου 2024.

Το “Canvas for Change: Harnessing Public Art to Empower Youth and Communities” εξερευνά την τομή μεταξύ της δημόσιας τέχνης, της εργασίας με τη νεολαία και της κοινωνικής/πολιτικής δράσης, δίνοντας έμφαση στη μεταμορφωτική δύναμη της τέχνης στην εμπλοκή των νέων και την προώθηση της συμμετοχής στα κοινά. Το πρόγραμμα στοχεύει στην αξιοποίηση της δημιουργικότητας ως εργαλείου για κοινωνική αλλαγή στις τοπικές κοινότητες.

Παρόλο που η δημόσια τέχνη έχει τη δυνατότητα να εμπνεύσει τη συμμετοχή στα κοινά, ιδιαίτερα στους νέους, οι εργαζόμενοι με τη νεολαία, οι καλλιτέχνες και οι κοινωνικοί μεταρρυθμιστές συχνά στερούνται τα απαραίτητα εργαλεία και στρατηγικές για να αξιοποιήσουν αυτή τη δύναμη αποτελεσματικά. Επιπλέον, οι περιθωριοποιημένοι νέοι αντιμετωπίζουν συχνά εμπόδια στη συμμετοχή τους σε καλλιτεχνικές και κοινωνικές δραστηριότητες.

Ο πρωταρχικός στόχος του προγράμματος είναι διττός: αφενός να εξερευνήσει τη συνεργασία μεταξύ δημόσιας τέχνης και της εργασίας με τη νεολαία, και αφετέρου να εξοπλίσει τους εργαζόμενους που εμπλέκονται με νεανικά κοινά, τους καλλιτέχνες και τους κοινωνικούς μεταρρυθμιστές με τις δεξιότητες που χρειάζονται για να εμπλέξουν τους νέους σε κοινωνικές δράσεις, να ενισχύουν τη συμμετοχή τους στα πολιτικά δρώμενα, να ευαισθητοποιήσουν για επίκαιρα ζητήματα και να υποστηρίξουν την κοινωνική αλλαγή. Επιπλέον, το έργο επιδιώκει να δημιουργήσει μια πλατφόρμα ανταλλαγής απόψεων και εμπειριών μεταξύ νέων καλλιτεχνών, εργαζομένων με τη νεολαία και κοινωνικών μεταρρυθμιστών από ευρωπαϊκά νησιά (Σαρδηνία, Μαδέρα, Μάλτα, Κύπρο, ελληνικά ή ισπανικά νησιά και Ισλανδία).

Η εβδομάδα εκπαίδευσης θα πραγματοποιηθεί από τις 9 έως τις 18 Δεκεμβρίου 2024, στο Elmas, που βρίσκεται στη Μητροπολιτική Περιοχή του Κάλιαρι, στη Σαρδηνία.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει εργαστήρια, διαλέξεις παρουσία και εξ αποστάσεως, καθώς και πρακτικές δραστηριότητες πεδίου, καθιστώντας το μια ολοκληρωμένη εμπειρική και εκπαιδευτική πρωτοβουλία.

C A N V A S   F O R   C H A N G E
Harnessing Public Art to Empower Youth and Communities
Erasmus+
9-18 Δεκεμβρίου 2024  | Elmas/Cagliari (IΤΑΛΙΑ)  

 

Πληροφορίες Χρηματοδότησης

Το Canvas for Changes: Harnessing Public Art to Empower Youth and Communities είναι ένα Σεμινάριο Erasmus+ χρηματοδοτούμενο από την ANG (Εθνική Υπηρεσία Νεολαίας) με επιχορήγηση Erasmus+.

 

 

Συνεργαζόμενοι Φορείς

Urban Center (partner capofila)
Madrid Street Art Project
ARTE.M
Associu Popularte
Kol og salt ehf – Galleri Uthverfa / Outvert Art Space
Planbe
ARTWORKS
Future Icons
Gozo Nadur Local Council

 

Συζητηση Στρογγυλης Τραπεζας «Εξερευνωντας την Τομη του Κινηματογραφου και της Συγχρονης Τεχνης»

Tην Κυριακή 8/12 στις 14:30, η ARTWORKS διοργανώνει σε συνεργασία με το 13ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με τίτλο «Εξερευνώντας την Τομή του Κινηματογράφου με τη Σύγχρονη Τέχνη»,  στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Τη συζήτηση θα συντονίσει ο διακεκριμένος σκηνοθέτης Μενέλαος Καραμαγγιώλης, συγκεντρώνοντας ένα εκλεκτό πάνελ δημιουργών κινούμενης εικόνας, των οποίων τα έργα παρουσιάζονται στην ενότητα Reframing Image του φεστιβάλ.

Συζήτηση Στρογγυλής Τραπέζης
«Εξερευνώντας την Τομή του Κινηματογράφου και της Σύγχρονης Τέχνης»
Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024, 14:30

Reframing Images x ARTWORKS
Συντονίζει ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης
Συμμετέχουν: Δανάη Ηώ, Nate Lavey, Pablo Marin, Malena Szlam, Mαρία Αναστασίου, Shambhavi Khaul
Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας στα αγγλικά.

Δηλώστε συμμετοχή και εξασφαλίστε τη θέση σας στη συζήτηση:

https://forms.gle/ewKsVTRZiPyGfZPB6

Την ίδια μέρα θα ακολουθήσει πάρτυ στο BIOS

Party
Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024, 21:00
Reframing Images
Djs: K.atou & Jacob of Cappadocia
BIOS
Πειραιώς 84, Αθήνα