Συντάκτης: gourgourini

Πώς μπορεί ένα λευκό, ελαφρύ, ανθεκτικό υλικό να αποτελέσει έρεισμα για μια εικαστική έκθεση
που αφορά προσωπικά βιώματα, ταυτότητες και εναντιωτικές μορφές έκφρασης από τη δεκαετία
του ’70 μέχρι τις μέρες μας;

Στο πλαίσιο του RRRIPP!! Research Programme με στόχο την τεκμηρίωση και ανάδειξη της
συλλογής o ATOPOS cvc και ο καλλιτεχνικός του διευθυντής Βασίλης Ζηδιανάκης, παρουσιάζουν
την έκθεση The Tyvek Project. Η έκθεση πραγματοποιείται και υπό την αιγίδα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Σημεία εκκίνησης για τα έργα του Tyvek Project είναι ένα λευκό αντιανεμικό και η λευκή ολόσωμη
φόρμα από τη συλλογή του ATOPOS cvc. Η ομάδα του Tyvek Project ξεκίνησε με αφορμή την
οικειοποίηση του Tyvek από τον Αμερικανό James Merrill σε ένα αυτοβιογραφικό ποίημα όπου
εκφράζει αγωνία για το σώμα του που νοσεί, την περιβαλλοντική καταστροφή και τον
παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό. Το δεύτερο αντικείμενο που αποτέλεσε αφορμή για το project
είναι η σφραγισμένη από καλλιτέχνες φόρμα η οποία κυκλοφόρησε αντί τεύχους του «The New
York Spanner», ενός πρωτοποριακού νεοϋρκέζικου περιοδικού που στράφηκε σε εναλλακτικές
καλλιτεχνικές πρακτικές και στην underground σκηνή στο τέλος της δεκαετίας του ’70. Τα έργα του Tyvek Project προσεγγίζουν το υπερανθεκτικό, μαζικής παραγωγής υλικό, αντιστικτικά με τη φθορά, την επιτέλεση, την κοινωνική κρίση, το ενδόμυχο, το κουήρ βίωμα.

Τα έργα διαμορφώθηκαν σε δύο εργαστήρια που έγιναν στο ΙΑ’ Εργαστήριο Ζωγραφικής της ΑΣΚΤ και επικεντρώθηκαν στη σύζευξη έρευνας, θεωρίας και εικαστικής πράξης. Τα εργαστήρια
διοργανώθηκαν από το Βασίλη Βλασταρά, την Ηλέκτρα Σταμπούλου και τη Σταματίνα
Δημακοπούλου. Την έκθεση και το παράλληλο πρόγραμμα επιμελούνται η Λυδία Πανάγου, η
Κατερίνα Στάμου και η Έλενα Κουμαριανού.

Διάρκεια έκθεσης 24/11 – 21/12
Ωράριο λειτουργίας: Τετάρτη 16:00- 20:00, Πέμπτη & Παρασκευή 12:00 – 18:00
Απαραίτητα η προκράτηση θέσης στο Artsvp
Διοργάνωση: ATOPOS cvc

Συμμετέχουν: Σεμέλη Αβραμιώτη, Εριφύλη Αγγελοπούλου, Ελευθερία Αμολοχίτη, Αλεξάνδρα
Αψωκάρδου, Αριάδνη Δελημήτρου, Ελένη Δερμιτζάκη, Ορέστης Δημητρίου, Σοφία Καπουράνη,
Ελένη Καράκου, Δέσποινα Κατσικώστα, Κατερίνα Κορρέ, Έλενα Κουμαριανού, Αλεξάνδρα Κρόκου, Μαρία Λαμπρινίδη, Χάρης Μαυρούλιας, Τριανταφυλλιά Ντουρούπη, Κυριακή Οσόγια, Έλλη Παπαδοπούλου, Χριστίνα Ρώση, Κατερίνα Σκόρδου, Έλενα Στίγκα, Αλέξης Τέτσης, Μαριτίνα
Τσελέπη, Τατιάνα Χωρέμη, Alma-Clara Juarez

Επιστημονικοί υπεύθυνοι: Βασίλης Βλασταράς, Σταματίνα Δημακοπούλου, Ηλέκτρα Σταμπούλου
Οργάνωση, επιμέλεια, παραγωγή: Έλενα Κουμαριανού, Λυδία Πανάγου, Κατερίνα Στάμου.

*H Hλέκτρα Σταμπούλου και η Κατερίνα Στάμου είναι SNF ARTWORKS Fellows

Πόσοι διαφορετικοί κόσμοι μπορούν να περάσουν μπροστά από τα μάτια σου; Πόσες αναμνήσεις μπορούν πραγματικά να μοιραστούν; Αυτό το έργο είναι μέρος μιας έρευνας σε εξέλιξη βασισμένο στη χαρτογράφηση της καθημερινότητας, με αναφορές στην υπάρχουσα κοινωνικοπολιτική αναταραχή, τη δυσφορία, την ενόχληση αλλά και την απόλαυση και τρυφερότητα, όπου η ερμηνεύτρια κατασκευάζει τις δικές της μυθοπλασίες επί σκηνής μέσω αυτοσχεδιασμών. Επιχειρεί να συνθέσει ένα χωρικό παζλ, κατακερματισμένο και χαοτικό όπως οι αναμνήσεις της, ανιχνεύοντας και εξερευνώντας στρατηγικές μετασχηματισμού, συνεχούς αλλαγής, παραίτησης, εγκατάλειψης, ενώ παράλληλα προτείνει μια συνάντηση μέσω της αφής, της τρυφερότητας και της σκληρότητας- επιθυμεί να φέρει στο προσκήνιο αφηγήσεις πέρα από τη γλώσσα, στα όρια της δυσφορίας και της απόλαυσης, της απογοήτευσης και της ευχαρίστησης, όπου εν τέλει, όλα συνδέονται, δημιουργώντας μια κοινή εμπειρία, ένα κατακερματισμένο αρχείο για να συναντηθούμε.

episode 02: two is my favorite colour
Σοφία Δανάη Βορβίλα

TOBE Antwerp 2022 expo
25  November 17:00 – 27 November 19:00 UTC+02
Περιρσσότερες πληροφορίες: https://www.tobeantwerp.com/performance-2022/

Στο πλαίσιο του πρότζεκτ Virtual Surreality της ομάδας bodytalk, το βίντεο 360° “The things in my room” της Μυρτούς Βρατσάνου προβάλλεται στο φεστιβάλ umPolen.

Περισσότερες πληροφορίες:
https://www.pumpenhaus.de/37304/

Η Μυρτώ Βρατσάνου συμμετέχει στο art fair της Κολωνίας, στο hall 11.3, booth A-026 της Ακαδημίας Τεχνών και Νέων Μέσων (KHM), μαζί με άλλους επιλεγμένους απόφοιτους.

Περισσότερες πληροφορίες:
https://en.khm.de/termine/news.5439.khm-auf-der-art-cologne-2022/
https://www.artcologne.com/

Η έκθεση Folk Fiction συγκεντρώνει βίντεο, εγκαταστάσεις, ήχο, περφόρμανς και κείμενα των James Beckett, Jesse Chun, Αλέξη Φιδετζή, Carolina Fusilier και Miko Revereza, Τζένης Μαρκέτου, Ashkan Sepahvand, Anastasia Sosunova, και Μαρίας Βαρελά.

Οι καλλιτέχνες αυτοί μοιράζονται μια διάθεση ποιητικής διερεύνησης και αποδόμησης των θεμελιωδών πτυχών της αναπαράστασης. Με όχημα την αφαίρεση και τη μετάφραση παίρνουν τις αποστάσεις τους από τους παραδοσιακούς τρόπους σύνθεσης της γλώσσας και την αντιμετωπίζουν ως ένα σύστημα προφορικών αντηχήσεων εμποτισμένων με ιστορία, στοχεύοντας στη δημιουργία εναλλακτικών χώρων έκφρασης για πολλαπλές ταυτότητες, εμπειρίες και αναμνήσεις. Τα έργα αντλούν από το φολκλόρ, τις προφορικές παραδόσεις και τις ανέκδοτες αφηγήσεις που έχουν ταξιδέψει από γλώσσα σε γλώσσα, σε διαφορετικά μέρη και τόπους. Αναλογιζόμενοι πώς αυτές οι μορφές γνώσης έχουν επιλεγεί και επαναχρησιμοποιηθεί για την οικοδόμηση θεσμικών και αποικιακών αφηγήσεων, οι καλλιτέχνες εξερευνούν μια διπλή συνείδηση: ανακαλύπτουν εκ νέου προφορικές παραδόσεις και κληρονομιές και την ίδια στιγμή τις αποδομούν προκειμένου να εξετάσουν τις επιπτώσεις τους στο παρόν.

Αποδομώντας κοινότοπες ιστορικές αφηγήσεις τα έργα που παρουσιάζονται δημιουργούν κενά που με την σειρά τους επιτρέπουν δυνητικά την ανάδυση χώρων αναγέννησης και επαναδημιουργίας. Σε αυτούς τους χώρους η μυθοπλασία και η κριτική ιστορική έρευνα συνδυάζονται παραβιάζοντας επίσημες καταγραφές και πρωτόκολλα της ιστορίας. Ανακαλώντας τη μέθοδο της «κριτικής μυθοπλασίας» της Saidiya Hartman, η έκθεση Folk Fiction εξετάζει πόσο μακριά μπορεί τελικά να φτάσει η μυθολοπλασία και διερευνά τις δυνατότητές της να παράγει πολύπλευρες αναπαραστάσεις του παρελθόντος, του παρόντος αλλά και του μέλλοντος.

Η έκθεση ξεκινά το Σάββατο 19 Νοεμβρίου με μια περφόρμανς του συγγραφέα και καλλιτέχνη Ahskan Sepahvand στις 19:00 μ.μ.

FOLK FICTION
19 Νοεμβριου – 22 Δεκεμβριου, 2022
One Minute Space, Αθηνα

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
James Beckett, Jesse Chun, Αλέξης Φιδετζής,
Carolina Fusilier και Miko Revereza, Τζένη Μαρκέτου,
Ashkan Sepahvand, Anastasia Sosunova,
Μαρία Βαρελά

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
Αριάνα Καλλιγά

GRAPHIC DESIGN
Lara Nelke

ΒΟΗΘΟΣ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ
ΚΕΙΜΕΝΩΝ
Millie Anderson

*Oι Αλέξης Φιδετζής, Μαρία Βαρελά και Αριάνα Καλλιγά είναι SNF ARTWORKS Fellows

H ταινία μικρού μήκους “Night Stop”, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Khadar Ayderus Ahmed θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Διαγωνιστικό τμήμα ταινιών μικρού μήκους του Red Sea International Film Festival (RedSeaIFF). Η ταινία διηγείται την ιστορία ενός έφηβου μαύρου αγοριού που πηγαίνει σπίτι το βράδυ, όταν το ποδήλατό του χαλάει στη μέση ενός ήσυχου αυτοκινητόδρομου όπου συναντά μια σειρά από μυστηριώδεις χαρακτήρες. Ο κατάλογος του φεστιβάλ προβλέπει ότι η ταινία θα αρέσει στους θαυμαστές του δημιουργού ταινιών τρόμου Jordan Peele.

Η ταινία έγινε σε παραγωγή της Δανάης Αναγνώστου (SNF ARTWORKS Fellow 2022) για το Kenno Filmi.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Αθήνα – L’Aquila.
Μια συζήτηση για το βίωμα δύο πόλεων, μέσα από την περιπατητική εμπειρία, το βλέμμα στραμμένο στο αίσθημα της οικειότητας και της ξεθωριασμένης παιδικής μας μνήμης.

Στην παρουσίαση των φωτογραφικών βιβλίων PENDULUM και ΑΘΗΝΑ Σ’ΑΚΟΥΩ, μαζί με τον Αλέξανδρο Μιστριώτη, θα μοιραστούμε σκέψεις και εκμυστηρεύσεις για την εμπειρία μας σε δύο ετερόκλητες πόλεις που μας φιλοξένησαν και μας διαμόρφωσαν.

Στεφανία Ορφανίδου & Γιώργος Σαλαμέ

ΑΘΗΝΑ Σ’ΑΚΟΥΩ
Αθήνα, το τρίτο δωμάτιο του σπιτιού μου. Το ΑΘΗΝΑ Σ’ΑΚΟΥΩ* είναι μια σειρά 50 φωτογραφιών και δύο γράμματα, μία αλληλογραφία μεταξύ δύο φίλων, των Georges Salameh και Αλέξανδρου Μιστριώτη. Αυτή η συνομιλία τους μέσα στα χρόνια, συνοψίζεται σε αυτό το βιβλίο.

*Το σώμα δουλειάς ΑΘΗΝΑ Σ’ ΑΚΟΥΩ δημιουργήθηκε σε μία περίοδο οκτώ χρόνων, από το 1998 μέχρι το 2006.

PENDULUM
Το βιβλίο Pendulum (Εκκρεμές) είναι η οπτική προσέγγιση ενός ταξιδιού επιστροφής στην πόλη L’Aquila της κεντρικής Ιταλίας. Το 2009 ένας ισχυρός σεισμός κατέστρεψε την πόλη και άνοιξε μια πληγή στο σώμα της. Η μετακόμισή μου εκεί, μόλις λίγα χρόνια μετά το σεισμό, έγινε με αφορμή την αρχιτεκτονική μου ιδιότητα έτσι ώστε να δουλέψω στην ανοικοδόμηση της πόλης. Στην πραγματικότητα, όμως, ήταν μια επιστροφή στις φαντασιακές μου ρίζες.

Παρουσίαση ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΥΟ ΠΟΛΕΩΝ
Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2022, 19:00
Fahrenheit 451 Books&Coffee
Λεωφόρο Μαρίνου Αντύπα 102, 16346
Ηλιούπολη, Αθήνα

Stefania Orfanidou
https://www.stefaniaorfanidou.com/Pendulum
Georges Salameh
https://georgessalameh.blogspot.com/p/book.html
Alexandros Mistriotis
https://thereceptionathens.eu/

*H Στεφανία Ορφανίδου είναι SNF ARTWORKS Fellow 2020

Μετά από performances σε Ελλάδα, Κύπρο και Ηνωμένο Βασίλειο, η performance τ@ Sam Albatros για το πρώτο μυθιστόρημα τ@ παρουσιάζεται στο Βερολίνο. Τ@ Sam Albatros θα παρουσιάσει επίσης ένα stand-up comedy νούμερο σχετικά με το να είσαι αδερφή, σχετικά με την ελληνική οικογένεια και πολλά άλλα.

Η performance θα είναι στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους και το stand-up comedy στα αγγλικά.

Είσοδος ελεύθερη
Διεύθυνση εκδήλωσης
Lettrétage
Veteranenstraße 21
10119 Berlin Mitte

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Ένα best seller που έκανε αίσθηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και έχει ήδη προσαρμοστεί για τη σκηνή πολλές φορές. Το μυθιστόρημα είναι το πρώτο στην Ελλάδα που γράφεται με τη φωνή ενός χαρακτήρα που δεν συμμορφώνεται με το φύλο, που ενηλικιώνεται στις αρχές της δεκαετίας του 2000, σε μια εποχή κοινωνικών και οικονομικών αναταράξεων. Αγγίζει μια σειρά από επίκαιρα ζητήματα ευρείας κοινωνικής σημασίας που προσελκύουν κοινό όλων των ηλικιών. Στην Ελλάδα, το βιβλίο έχει προσελκύσει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και έχει περιληφθεί σε λίστες βραβείων.

Το ντοκιμαντέρ των Γιάννη και Γιώργου Κολόζη «Ο Γιώργος του Κέδρου», θα προβληθεί στην ΕΡΤ2, την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου στις 23:30, ενώ στη συνέχεια θα είναι διαθέσιμο για 15 μέρες στην πλατφόρμα ERTFLIX.

https://program.ert.gr/details.asp?pid=3836695&chid=49

Ένα προσωπικό ταξίδι στον χρόνο μέσα από τις ματιές δύο γενεών κινηματογραφιστών, στο νησί της Δονούσας από τη δεκαετία του ’70 ως σήμερα. Ο Γιώργος Κολόζης πήγε για πρώτη φορά στη Δονούσα το 1972, όταν δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα ούτε τουρισμό το νησί. Μένοντας μόνος του στην παραλία του Κέδρου, απέκτησε το προσωνύμιο “Ο Γιώργος του Κέδρου”. Ο θάνατός του το 2009, οδήγησε τον γιο του Γιάννη να συνεχίσει το έργο του, δημιουργώντας μια ιστορία στην οποίο ο χρόνος αντιμετωπίζεται ως μια αναθεώρηση της παρούσας στιγμής.

Ο Γιώργος του Κέδρου (82′) στην ΕΡΤ 2
Παρασκευή 18 Νοεμβρίου – 23:30

Trailer:
https://www.youtube.com/watch?v=fo3oIRIMLxc

Facebook:
https://www.facebook.com/yiorgosofkedros/

Website:
https://yiorgosofkedros.com

Βραβεία & Διακρίσεις
Υποψηφιότητα για Καλύτερο Ντοκιμαντέρ – Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, 2021
Καλύτερο Ντοκιμαντέρ – Balkan New Film Festival, Σουηδία, 2020
Καλύτερο Ντοκιμαντέρ – Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας, 2020
Καλύτερο Ντοκιμαντέρ – Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Ιεράπετρας, 2020
Βραβείο Σκηνοθεσίας – Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Ιεράπετρας, 2020
Βραβείο Μοντάζ – Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Ιεράπετρας, 2020
Εύφημος Μνεία – Πέρα από τα Σύνορα, Καστελλόριζο, 2020
Εύφημος Μνεία – AegeanDocs, 2020
Ταινία Έναρξης – Signos da Noite, Πορτογαλία, 2020
2ο Καλύτερο Ντοκιμαντέρ – Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Ηπείρου 2021
Εύφημος Μνεία – London Greek Film Festival, 2021
Εύφημος Μνεία – Deep Focus Film Festival, 2021
Καλύτερο Ντοκιμαντέρ – Amorgos Film Festival

Η εξουσία στη νεωτερικότητα σταδιακά αλλά σταθερά μετακυλά την επικυριαρχία της από την καταστολή στον καθολικό προληπτικό έλεγχο. Ο Φουκώ είχε δίκιο! Το παιχνίδι της πολιτικής διεξάγεται πάνω στα σώματά μας. Η πολιτική γίνεται βιοπολιτική.

Οι 48 καλλιτέχνες της έκθεσης Εγκλεισμοί που παρουσιάζεται στο Δρομοκαϊτειο Ψ.Ν.Α. σε επιμέλεια Δημήτρη Τρίκα συμμετέχουν με έργα που διαλέγονται, συγκρούονται και, σε κάθε περίπτωση, ανταποκρίνονται στο χώρο και στον νοηματικό άξονα της έκθεσης, έργα από όλο το φάσμα του οπτικού και όχι μόνον λεξιλογίου της σύγχρονης τέχνης: γλυπτά και εγκαταστάσεις, βίντεο, ηχητικές κατασκευές, ζωγραφική, φωτογραφία και επιτελεστικές δράσεις.

Παράλληλα με το εικαστικό κομμάτι, διοργανώνονται 5 ημερίδες με την συμμετοχή εβδομήντα περίπου πανεπιστημιακών, ερευνητών και συγγραφέων που διερευνούν τα παραπάνω ζητήματα μέσα από τα επιστημονικά πεδία που θεωρούμε κρίσιμα για το περιεχόμενο και τη θεματολογία του project, όπως είναι αυτά της ψυχανάλυσης, της φιλοσοφίας, της ιστορίας, της λογοτεχνίας και της πολιτικής θεωρίας.

Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες | Δημήτρης Αντωνίτσης, Χλόη Ακριθάκη, Δημήτρης Αληθεινός, Κατερίνα Αποστολίδου, Ιλεάνα Αρναούτου, Κωστής Βελώνης, Μπάμπης Βενετόπουλος, Αντώνης Βολανάκης, Πόκα Γιο + LAB12, Βαγγέλης Γκόκας, Θωμάς Διώτης, Μάρκος Ευλογημένος, Μαίρη Ζυγούρη, Κάπτεν, Νικομάχη Καρακωστάνογλου, Χάρης Κοντοσφύρης, Νίκος Κολιόπουλος, Καλλιόπη Λεμού, Μαρία Λοϊζίδου, Μαρία Λουίζου, Ναταλία Μαντά, Μάρω Μιχαλακάκου, Βασίλης Μπακάλης, Μάνια Μπενίση, Βάλλυ Νομίδου, Άγγελος Παπαδημητρίου, Άννα Παπαέτη, Ηλίας Παπαηλιάκης, Νίνα Παπακωνσταντίνου, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Άρτεμις Ποταμιάνου, Πάνος Προφήτης, Πηνελόπη Πετσίνη, Ρεντούμης Δημήτρης, Μάριος Σπηλιόπουλος, Γιώργος Τσεριώνης, Ελένη Τζιρτζιλάκη, Κώστας Τσώλης, Σωκράτης Φατούρος, Αλέξης Φιδετζής, Δημήτρης Χαλάτσης, Δέσποινα Χαριτωνίδη, Κώστας Χριστόπουλος, Διονύσης Χριστοφιλογιάννης.

Performances | Φίλιππος Βασιλείου, Στάθης Γράψας/ Αλέξανδρος Βουτσινάς, Γιάννης Μήτρου, Σάββας Στρούμπος/ Έλλη Ιγγλίζ/ Άννα Μαρκά-Μπονισέλ, Φίλιππος Τσιτσόπουλος.

SNF ARTWORKS Fellows | Ιλεάνα Αρναούτου, Μαρία Λουίζου, Ναταλία Μαντά, Πάνος Προφήτης, Αλέξης Φιδετζής, Φίλιππος Βασιλείου

Η έκθεση Εγκλεισμοί πραγματοποιείται με την υποστήριξη του ΝΕΟΝ μέσω του ετήσιου Προγράμματος Χορηγιών.

ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΙ
11/11/2022 -18/12/2022
Δρομοκαϊτειο Ψ.Ν.Α.
Επιμέλεια | Δημήτρης Τρίκας
Διοργάνωση | ΑΜΚΕ Ρίζες Πολιτισμού
ΕΓΚΑΙΝΙΑ: 11 Νοεμβρίου 2022, 4-9μμ 7μμ
ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή | 3-8μμ
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

ΗΛΙΟΣ Ή ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ;
ΦΤΗΝΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ Ή ΕΞΕΥΓΕΝΙΣΜΟΣ;
ΝΕΟ HYPE Ή ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ;

Η σειρά Aye Mari X Cantina AΝΤΙΣΟΣΙΑΛ ξεκινά με το Heat and Run: a summer tale.
Ποια είναι η ουσία του ελληνικού καλοκαιριού;
Κάθε καλοκαίρι εκατομμύρια τουρίστες επιλέγουν την Ελλάδα ως τον κορυφαίο προορισμό των διακοπών τους, με τις περισσότερες ημέρες ηλιοφάνειας ανά έτος και ώρες ηλιοφάνειας ανά ημέρα, ενώ έχει διαπιστωθεί ότι είναι η πιο ζεστή ευρωπαϊκή χώρα ακόμη και κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Από το διεθνές κεφάλαιο και τα διεθνή πολιτιστικά ινστιτούτα μέχρι τους αναρχοτουρίστες και τον hyped καλλιτεχνικό κόσμο, η Ελλάδα γίνεται αντιληπτή ως μία ακαλλιέργητη επενδυτική γη ή ως ένας τόπος αντικουλτούρας.

Οπότε μάλλον η Ελλάδα τα έχει όλα:

ΗΛΙΟ, ΘΑΛΑΣΣΑ, ΝΗΣΙΑ, ΦΘΗΝΑ ΕΝΟΙΚΙΑ (για ποιους;)
.
Εν τω μεταξύ, το 28,9% του πληθυσμού βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, οι μπάτσοι είναι παντού, έννοιες όπως ΤΑΞΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ/ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ/ΟΜΟΦΟΒΙΑ/ΤΡΑΝΣΟΦΟΒΙΑ/ΧΟΝΤΡΟΦΟΒΙΑ/ΜΙΣΑΝΑΠΗΡΙΣΜΟΣ είναι απόλυτα ενσωματωμένες στην ελληνική κοινωνία, γυναικοκτονίες κάθε μήνα, διαφθορά, εξευγενισμός, ενοίκια όλο και πιο ψηλά.
Ωστόσο, ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες, όλα/-ες/-οι περιμένουμε το καλοκαιράκι για να τα ξεχάσουμε όλα και να αποκτήσουμε αυτό το summer state of mind, διότι το καλοκαίρι για κάποιες/-α/ους από εμάς είναι αυτό το ουτοπικό χωροχρονικό συνεχές έξω από το καπιταλιστικό σύστημα. Τι συμβολίζει λοιπόν το καλοκαίρι στο συλλογικό φαντασιακό μας ασυνείδητο;
Το Heat and run θα προσπαθήσει να απεικονίσει τις δύο όψεις του ίδιου αυτού νομίσματος.

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΔΕΣ/-@/-ΕΣ

alienprincesshasgreasyhair
Αντιγόνη Θεοδώρου
Αναστάσης Παναγής Μελέτης / Panas
Φρόσω Παπαδοπούλου
Alki Παπασταθόπουλος
Σοφία Ροζάκη
Klaus Jurgen Schmidt
Αλέξανδρος Σιμόπουλος
Bois Futuri
Cantiniera

HEAT AND RUN: a summer tale
AYE MARI X CANTINA ANΤΙΣΟΣΙΑΛ

Μία πολυμεσική έκθεση για τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος σε επιμέλεια της Βασιλείας Κάγκα.

Εγκαίνια: 15 Νοεμβρίου, 19.00 – 23.00
Διάρκεια: 15 Νοεμβρίου – 10 Δεκεμβρίου
Ώρες: Τρίτη – Κυριακή 18.00 – 22.00

Cantina ΑΝΤΙΣΟΣΙΑΛ
Λεωκορίου 8
10554 Αθήνα
Instagram: @cantinantisocial
Email: [email protected]

*Οι Αντιγόνη Θεοδώρου, Βασιλεία Κάγκα και Αλέξανδρος Σιμόπουλος είναι SNF ARTWORKS Fellows.

«Ο Ξεπεσμένος Δερβίσης» αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, λόγω της συμπερίληψης όλων αυτών των στοιχείων που χαρακτηρίζουν την ιδιότυπη γλώσσα του συγγραφέα. Ο λόγος του Παπαδιαμάντη συνδυάζει την καθαρεύουσα με τη δημοτική γλώσσα, με τρόπους που κανένας άλλος Έλληνας διηγηματογράφος δεν μπόρεσε να αγγίξει. Για αυτό, άλλωστε, και τα κείμενα του Παπαδιαμάντη είναι αδύνατον να μεταφραστούν σε άλλη γλώσσα. Στον «Ξεπεσμένο Δερβίση,» το κυρίως σώμα του κειμένου είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα, ενώ η δημοτική γλώσσα χρησιμοποιείται σε όλους τους διαλόγους, καθώς και σε ορισμένα σημεία μέσα στην ίδια την αφήγηση.

Αν θα ήθελε κανείς να προσεγγίσει το κοινωνικο-ιστορικό πλαίσιο στο οποίο ο Παπαδιαμάντης έγραψε τον «Ξεπεσμένο Δερβίση,» θα έπρεπε να λάβει σίγουρα υπ’όψιν ότι το συγκεκριμένο διήγημα δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 1896, περίπου τρεις μήνες πριν την πρώτη σύγχρονη αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Ο Παπαδιαμάντης, αφουγκραζόμενος τη μεταβατική περίοδο στην οποία βρισκόταν η Ελλάδα εκείνη την εποχή, προσπαθώντας ανάμεσα σε ετερογενείς δυνάμεις να συγκροτήσει μια πολιτισμική ταυτότητα από τα συντρίμμια του Αρχαίου παρελθόντος της, την οθωμανική επίδραση και το βλέμμα της Δύσης, τοποθετεί στο διήγημά του έναν περιπλανώμενο δερβίση. Εμφανίζοντας ανάμεσα στα «βαρέα τείχη» και στους «ογκώδεις κίονες του Θησείου,» έναν ανέστιο ξένο, μια αινιγματική φιγούρα που παίζει το νάι και σκορπά μυστηριώδεις μελωδίες στην Αθήνα, την εποχή που αρχίζει να σκάβεται ο υπόγειος σιδηρόδρομος και οι σαλεπιτζήδες έβγαιναν το χάραμα για να πουλήσουν το σαλέπι τους, ο Παπαδιαμάντης επιθυμεί να αναδείξει το πολυπολιτισμικό τοπίο της περιόδου εκείνης.

Ο τρόπος που προσεγγίσαμε τη θεατρική απόδοση του διηγήματος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, «Ο Ξεπεσμένος Δερβίσης,» βασίστηκε κυρίως στην τοποθέτηση σε πρώτο πλάνο της γλώσσας του συγγραφέα, σε μια προσπάθεια να την επαναφέρουμε στο σήμερα, σεβόμενοι τους ιδιωματισμούς, την ατμόσφαιρα και τον ρυθμό στον οποίο μας εισάγει. Για αυτόν τον λόγο, αποφασίσαμε να απογυμνώσουμε τον σκηνικό χώρο στα ελάχιστα μέσα, χρησιμοποιώντας φυσικό ήχο στη φωνή και στα μουσικά όργανα. Στόχος μας είναι, ο θεατής να βγει από την ταχύτητα που χαρακτηρίζει την καθημερινότητά του, και να εισέλθει σε έναν άλλο χρόνο, έναν άλλο ρυθμό, μια άλλη δόνηση.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
«Ο Ξεπεσμένος Δερβίσης»
Από το Σάββατο 12 Νοεμβρίου στις 21:00, και κάθε Σάββατο, έως το Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2023, στο ΚΕ.ΜΕ.ΘΕ.Τ (Κοίλης 23, Α.Πετράλωνα).
Απαραίτητη η κράτηση θέσης στο: 6939669218.

Σκηνοθεσία : Δέσποινα Ζαχαρόπουλου – Γιάννης Καρούνης.
Επιμέλεια φωτισμού: Δέσποινα Ζαχαροπούλου
Ερμηνεία: Γιάννης Καρούνης
Νέι: Ελένη Μπαΐλη
Κρουστά: Ευαγγελία Σταύρου

Γενική Είσοδος: 10 ευρώ
Για τέσσερα άτομα: 8 ευρώ
Άνεργοι, μέλη ΣΕΗ, ARTWORKS Fellows, ΑΜΕΑ: 5 ευρώ
Ειδικές τιμές για οργανωμένα γκρουπ.

Παραγωγή: Active Body Theater (Instagram: @activebodytheaterworkshop)

Παρουσίαση της παράστασης χορού BLUE BEYOND της Ελεονώρας Σιαράβα στο
Springback Magazine.

Eleonora Siarava: Blue Beyond

Ο Δήμος Αθηναίων παρουσιάζει τη νέα ατομική έκθεση της Μυρτώς Ξανθοπούλου με τίτλο ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ (δεν έχω στυλό). Την έκθεση διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη», στο πλαίσιο του Culture is Athens/Πολιτισμός είναι η Αθήνα*, από τις 26 Οκτωβρίου έως τις 27 Νοεμβρίου 2022. Η έκθεση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Outset Contemporary Art Fund (Greece) και τη συνεργασία του Εργαστηρίου Φιλοσοφίας και Φωτογραφίας. Πρόκειται για μια site-specific εγκατάσταση με θέμα τη χειρωναξία, την ύλη και τον λόγο και το πώς αλληλοσυμπληρώνονται στην αναζήτηση νοήματος. Παρουσιάζεται στο σπίτι-μουσείο μιας εμβληματικής γυναίκας που ανέδειξε την αξία και τον πλούτο της χειρωνακτικής τέχνης στην Ελλάδα.

Στην πέμπτη ατομική της, με τίτλο «ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ (δεν έχω στυλό)», η Μυρτώ Ξανθοπούλου κατασκηνώνει προσωρινά στο σπίτι της Αγγελικής Χατζημιχάλη. Η έκθεση, που σχεδιάστηκε ειδικά για το μουσείο, περιλαμβάνει μια σειρά γλυπτά και ένα βίντεο, τα οποία απλώνονται σε τρεις συνεχόμενες αίθουσες. Στην κεντρική αίθουσα, πάνω από το περίτεχνο τζάκι, δεσπόζει μια σύνθεση με ριζόχαρτα ζωγραφισμένα με μπλε στυλό. Η φράση «Η βρύση στάζει», που αναγράφεται με μεγάλα γράμματα στην επιφάνειά τους, στέλνει ένα προειδοποιητικό μήνυμα το οποίο δεν χρήζει απαραίτητα αποκωδικοποίησης. Άλλωστε για την Ξανθοπούλου η γλώσσα είναι κώδικας· όταν γράφει μια φράση εννοεί πάντα κάτι άλλο. Αντίστοιχα, σύμφωνα με την ίδια, η «ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ» μπορεί να σημαίνει πολλά: «Ο τίτλος έχει μια καθετότητα. Η καταιγίδα μπορεί να είναι το κλάμα, ένα ξέσπασμα, μια αλληλουχία γεγονότων, συναισθημάτων, λέξεων, ένα φυσικό φαινόμενο που, όσο διαρκεί, οτιδήποτε άλλο μοιάζει να σταματά. Η λέξη έχει κάτι το δραματικό, αλλά και μια υπερβολή, κάτι σχεδόν αστείο (όλοι θα σκεφτούν το τραγούδι του Αντύπα). Εκφράζει και ταυτόχρονα υπονομεύει το δράμα». Η καλλιτέχνις διευκρινίζει ότι βλέπει όλα τα έργα της ως κείμενο: «Γενικά έχω μια κειμενική αντίληψη για τα πράγματα. Στο κεφάλι μου πάντα υπάρχουν λέξεις και φράσεις, αφηγήσεις γύρω από τις οποίες χτίζω τα έργα μου και τα κατανοώ. Και τα διαβάζω σαν κείμενο, ακόμα και όταν αυτό απουσιάζει».

Το αδιευκρίνιστο δράμα της Ξανθοπούλου είναι η σωματική ταλαιπωρία που βιώνει φτιάχνοντας τις αποσκευές-κατασκευές της, όπου συνυπάρχουν η προχειρότητα με την επίμονη και κοπιώδη χειρωναξία. Αυτή η εξαντλητική οικειοποίηση χαρακτηρίζει όλα τα γλυπτά της έκθεσης, τα οποία περιλαμβάνουν φράσεις όπως «Κουράστηκα», «Δε με νοιάζει» και «Είμαστε όλοι χάλια». Χαρτιά συσκευασίας βουτηγμένα σε κόλλα και λαδομπογιά, γύψινες βάσεις που εκφράζουν το δίπολο ελαφρύ/βαρύ, ένα μικρό περίπτερο με πλαστικό στέγαστρο, θραύσματα λέξεων και αποσπάσματα, μακετόξυλα, μακετόχαρτα, καλάμια-αντηρίδες, χαρτιά με ίχνη από τα χέρια της καλλιτέχνιδας, λέξεις γραμμένες με βερνίκι νυχιών, χαρτοκοπτική με σπρέι σε χαρτί, μια κατασκευή από τσιγαρόχαρτο που μοιάζει με διαστημόπλοιο το οποίο προσγειώθηκε στην τραπεζαρία – όλα αυτά συνθέτουν μια έκθεση στην οποία κυριαρχούν η υλικότητα και η γλώσσα, η σωματικότητα και η φροντίδα.

Πολλά από τα αντικείμενα που ενσωματώνονται σε αυτά τα γλυπτά εμφανίζονται σε πρώιμη μορφή στα βίντεο που τραβάει με το κινητό της και ανεβάζει ως Instagram Stories. Πρόκειται για μια συλλογή μικρών χειρονομιών, πλάνων και λόγου, όλα μαζί πλεγμένα σαν ένα εργόχειρο. Όπως λέει η ίδια, τα βίντεο συνθέτουν ένα «βιωματικό λεξικό», ένα «αρχείο χειρονομιών» που φωτίζουν διάφορες πλευρές της πρακτικής της, σωματικές, επιτελεστικές, ηχητικές. «Ανοίγουν ένα παράθυρο στον εσωτερικό κόσμο του εργαστηρίου, του σπιτιού, στις παύσεις που δε συμβαίνει τίποτα και όλα μπορούν να συμβούν.» Στο δεκάλεπτο βίντεο «100 καρατιές» (2021-22), που εκτίθεται κι αυτό ως μέρος μιας κατασκευής, ο λόγος λειτουργεί όπως η ύλη στα γλυπτά. Η φωνή της καλλιτέχνιδας αναπαράγει ασταμάτητα ατάκες («Όλα είναι συχνότητες» / «Κάθε μέρα η ίδια ιστορία») οι οποίες επεξηγούν τον επιτελεστικό χαρακτήρα της πρακτικής της. Τα βίντεο είναι σκοπίμως ακατέργαστα, φτιαγμένα χωρίς ιδιαίτερη τεχνική υποστήριξη: «Είναι σαν μια ιδιότυπη arte povera. Δουλεύω με ό,τι έχω, με αυτά που βρίσκω στο σπίτι, στο εργαστήριο, στο μπαλκόνι, στο πεζοδρόμιο, στο χαρτοπωλείο της γειτονιάς μου» λέει η καλλιτέχνις.

Η Μυρτώ Ξανθοπούλου γεννήθηκε στο Ελσίνκι το 1981. Zει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Γʹ Εργαστήριο Ζωγραφικής της ΑΣΚΤ (2004-2009), και Ιστορία Τέχνης στο Deree (2000-2004). Η «ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ» είναι η πέμπτη ατομική έκθεση που πραγματοποιεί στην Αθήνα, ενώ έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και πρότζεκτ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε μουσεία, γκαλερί, φεστιβάλ και ανεξάρτητους καλλιτεχνικούς χώρους. Το 2020 βραβεύτηκε με το SNF Artworks Fellowship. Τα έργα της χαρακτηρίζονται από τη χρήση καθημερινών, συχνά ευτελών υλικών, το χειρωνακτικό στοιχείο και τη χρήση του λόγου. Πρόκειται για εγκαταστάσεις, σχέδια και κατασκευές που επιχειρούν να αρθρώσουν μια ποιητική του ασήμαντου και του οικείου, του ασήκωτου και του ασόβαρου.

Την επιμέλεια της έκθεσης υπογράφει ο Χριστόφορος Μαρίνος, ιστορικός τέχνης, επιμελητής εκθέσεων και δράσεων του ΟΠΑΝΔΑ.

Θερμές ευχαριστίες στην Αλεξάνδρα Αθανασιάδου (Εργαστήριο Φιλοσοφίας και Φωτογραφίας) και στον συλλέκτη Δημήτρη Πασσά για την υποστήριξη στην πραγματοποίηση της έκθεσης.

*Η έκθεση της Μυρτώς Ξανθοπούλου πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Culture is Athens / Πολιτισμός είναι η Αθήνα, του τριετούς σχεδίου που έχει ανακοινώσει ο Δήμος και οι φορείς του, το οποίο στοχεύει στην αναβάθμιση, την ανάδειξη και την ενοποίηση του πολιτιστικού ιστού της Αθήνας αλλά και την έμπρακτη στήριξη των καλλιτεχνών και των εργαζόμενων στον κλάδο του πολιτισμού.

Μυρτώ Ξανθοπούλου
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ (δεν έχω στυλό)
Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» Δήμου Αθηναίων
26 Οκτωβρίου – 27 Νοεμβρίου 2022

To Theory in the Remix (2022) της Χαράς Στεργίου είναι μια σειρά συναντήσεων για τη διερεύνηση πιθανών ευνοϊκών συνθηκών για ‘ηχητικούς τρόπους μελέτης’ (sonic modes of study). Διαρθρώνεται σε τέσσερις (4) συναντήσεις που θα λάβουν χώρα στο State of Concept Athens στο πλαίσιο του 3ου επεισοδίου του Waste/d Pavilion στις 20,27 Οκτωβρίου, 3, 10 Νοεμβρίου, οι οποίες θα αφήσουν πίσω τους ένα ηχητικό remix.

Το κάλεσμα απευθύνεται σε άτομα με ενδιαφέρον για τις σύγχρονες διεπιστημονικές θεωρητικές προσεγγίσεις, το αναδυόμενο πεδίο των σπουδών ήχου στην καλλιτεχνική έρευνα και θεωρία, τη δημοφιλή κουλτούρα, τη ζωντανή εμπειρία, την επινόηση υβριδικών καλλιτεχνικών προσεγγίσεων βασισμένων στην έρευνα, και την εξιστόρηση. Δεν απαιτούνται γνώσεις τεχνολογίας ήχου.

Εφορμώμενοι από την μεθοδολογία της DJ Lecture, oι συμμετέχοντες καλούνται να μεταβούν από την φαινομενικά παθητική πρόσληψη μιας διάλεξης στην ενεργή συμμετοχή ενός σεμιναρίου· την ευκαιρία δηλαδή να σκεφτούν συλλογικά άλλους διανοητικούς και πρακτικούς τρόπους μιας ομάδας μελέτης. Πρόκειται να διαπραγματευτούν το επιστημολογικά, θεωρητικά και καλλιτεχνικά ‘μη έγκυρο’, το ‘άτυπο’, το ‘μη-κατηγοριοποιημένο’ μέσα από όρους μιας διευρυμένης μετα-παραγωγής (post-production). Στα όρια ενός χώρου ανάμεσα σε αίθουσα διαλέξεων και σε μια αίθουσα συναυλίας όπου η γνώση κινείται μεταξύ του ήχου και των περιγραφών του, οι συμμετέχοντες θα εξερευνήσουν τις δυνατότητες της επινόησης δειγμάτων και των διασκευών τους με στόχο την υλοποίηση ή και την επιτέλεση ενός διαφορετικού συλλογικού mix.

Τα σεμινάρια αντλούν από πρακτικές και βιβλιογραφία όπως αυτή εντοπίζεται στην περιφέρεια των σπουδών ήχου, την ηχητική και τη θεωρητική μυθοπλασία (sonic fiction/theory fiction), περιπτώσεις μελέτης ηχητικών δοκιμίων (audio essay) και τις διαδικασίες επινόησης ηχητικών αφηγημάτων, τις φεμινιστικές πρακτικές ακρόασης και παράθεσης (feminist citational practices) αλλά και τις σχετικές εφευρετικές τεχνικές ανάδυσης συνείδησης (consciousness-raising) σε σύγχρονες προσεγγίσεις και, τέλος, τις ετερογενείς πρακτικές και ερευνητικές θεωρήσεις του DJing ως μια προτροπή για να επανεξετάσουμε ζητήματα του κοινωνικού χώρου της παραγωγή γνώσης.

Κάθε συνάντηση έχει διάρκεια περίπου δύο ωρών. Ολες οι συναντήσεις είναι δωρεάν.
Εκδήλωση ενδιαφέροντος έως τις 15 Οκτωβρίου με την αποστολή ενός σύντομου γράμματος ενδιαφέροντος (max 200 λέξεις) στο [email protected]
Περιορισμένος αριθμός θέσεων, θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
* Μέρος των συναντήσεων θα ηχογραφηθεί.

Το εργαστήριο και το έργο της Χαράς Στεργίου είναι μέρος του δημόσιου προγράμματος του 3ου επεισοδίου του “Waste/d Pavilion” που είναι αφιερωμένο στα ζήτηματα της γλώσσας και του σώματος.

Το πρόγραμμα “Waste/d Pavilion” αποτελεί μέρος του κεφαλαίου “Coalition of the Care-full”, ένα πρόγραμμα του “European Pavilion”. Το “European Pavilion”, που ξεκίνησε από το European Cultural Foundation με έδρα το Άμστερνταμ και αναπτύχθηκε σε συνεργασία με το Ίδρυμα Camargo, το Ίδρυμα Kultura Nova και το Fondazione CRT, είναι μια πρωτοβουλία που υποστηρίζει και προωθεί καλλιτεχνικά έργα που φαντάζονται επιθυμητά και βιώσιμα μέλλοντα για την Ευρώπη και που φέρνουν την Ευρώπη πιο κοντά στις κοινότητές της και την πραγματικότητά τους. Κατά τη διάρκεια του 2021, επτά καλλιτεχνικοί και πολιτιστικοί οργανισμοί προσχώρησαν σε αυτή τη συναρπαστική νέα πρωτοβουλία: ARNA (Σουηδία), Brunnenpassage (Αυστρία), INIVA (Λονδίνο), OGR Torino (Ιταλία), State of Concept (Ελλάδα), Studio Rizoma (Ιταλία) και L’Internationale (Λιουμπλιάνα, Βέλγιο, Κάτω Χώρες, Ισπανία και Πολωνία).

Theory in the Remix
20,27 Οκτωβρίου & 3, 10 Νοεμβρίου 16:30-18:30
State of Concept Athens

Ανοιχτό κάλεσμα

*Η Χαρά Στεργίου είναι SNF ARTWORKS Fellows (2020) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Η ταινία «Μαγνητικά πεδία» του Γιώργου Γούση θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην 95η διοργάνωση βραβείων Οσκαρ με σκοπό τη διεκδίκηση του Βραβείου Διεθνούς Ταινίας Μεγάλου Μήκους.

Την επίσημη υποψηφιότητα της Ελλάδας για το Βραβείο Οσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας Μεγάλου Μήκους (πρώην Βραβείο Ξενόγλωσσης Ταινίας), στο πλαίσιο της 95ης διοργάνωσης της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, επέλεξε επταμελής επιτροπή, η οποία συγκροτήθηκε αποκλειστικά για τον σκοπό αυτό.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Από το 2018 περίπου, έχει ξεκινήσει για μένα ένα προσωπικό ταξίδι εξωστρέφειας, το οποίο με οδηγεί επαγγελματικά να κάνω μια παύση από τη μοναχική δουλειά που έκανα ως τότε, αυτή του δημιουργού κόμικ, και να δοκιμάσω την πολυπρόσωπη και πιο περιπετειώδη δουλειά του σκηνοθέτη. Το 2019 κάνω την πρώτη μου μικρού μήκους, εθίζομαι στη δημιουργική διαδικασία της κατασκευής μιας ταινίας, διψάω για την επόμενη και ξαφνικά, παύση. Το 2020, όλα σταματάνε και εγώ ξαναβρίσκομαι στο τελευταίο μέρος που θα ήθελα να είμαι, στην εσωστρέφεια του σπιτιού μου. Και ενώ, έτσι κι αλλιώς, ήξερα πως στην Ελλάδα το να κάνεις ταινίες είναι από μόνο του κάθε φορά ένα μικρό θαύμα, η παύση που μας επέβαλε η διαχείριση της πανδημίας, το έκανε να φαντάζει άπιαστο όνειρο. Κάπου εκεί, έχω ήδη αρχίσει να απογοητεύομαι, όταν ξαφνικά, μέσα στην καραντίνα, έρχεται μια υποτροφία από το ARTWORKS του Ιδρύματος Νιάρχος, ανταμοιβή για το πρότερο καλλιτεχνικό μου έργο. Ένα δώρο δηλαδή, και το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι ότι θα ήθελα να κάνω δώρο στον εαυτό μου μια ταινία, ή ένα ταξίδι, ή ακόμα καλύτερα, μια ταινία-ταξίδι. 20 Δεκεμβρίου 2020. Ξεκινάμε από την Αθήνα οκτώ άνθρωποι -δυο ηθοποιοί και έξι άτομα συνεργείο, ένα παλιό αυτοκίνητο-ηθοποιός που αγόρασα, η σύνοψη μιας ιστορίας και μια miniDV κάμερα, με προορισμό την Κεφαλονιά. Σκοπός μας είναι να γυρίσουμε πίσω δεκαπέντε μέρες μετά, έχοντας ανακαλύψει μια ταινία, ένα road movie για δύο ανθρώπους που ταξιδεύουν μόνοι, συναντιούνται τυχαία και η ανάγκη τους για συντροφιά καθυστερεί την επιστροφή και τον αποχωρισμό τους. Δεκαπέντε μέρες μετά, εγώ και ο Γιώργος Κουτσαλιάρης, διευθυντής φωτογραφίας της ταινίας, επιστρέφουμε με το ΚΤΕΛ στην Αθήνα κατάκοποι, αλλά ευτυχισμένοι που είχαμε μαζί μας ένα κουτί παπουτσιών γεμάτο mini κασέτες μαγνητοταινίας. Στο καπάκι του έγραφε “προσοχή, να μείνει μακριά από μαγνητικά πεδία”.. Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://parallaximag.gr/ta-magnitika-pedia-episima-ston-dromo-gia-ta-oskar-152191

Πηγή: https://parallaximag.gr/

*Ο Γιώργος Γούσης είναι SNF ARTWORKS Fellow 2020 στην κινούμενη εικόνα