Συντάκτης: gourgourini

To 5o ψηφιακό residency του ARCAthens  (AVR5) φιλοξενεί τη διαπολιτισμική συζήτηση μεταξύ της Le’Andra LeSeur, της Μαρία Σιδέρη  (SNF ARTWORKS Fellow) και της Lydia Matthews. Η φιλοξενία ξεκινάει στις 7 Μαρτίου και κορυφώνεται με μια Σύνοψη, μία δημόσια εκδήλωση στο Zoom την Κυριακή 3 Απριλίου.

Διαβάστε περισσότερες πληροφορίες εδώ.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ: Δύο χρόνια μετά το τελευταίο τους έργο Lucy.tutorial for a ritual, η συνεργασία των Μάρθας Πασακοπούλου και Άρη Παπαδόπουλου τοποθετείται αυτούσια επί σκηνής και εξετάζεται ως επιτέλεση: της φιλίας, της συνεργασίας, της σχέσης και της σκηνικής συνύπαρξής τους. Οι δυο ερμηνευτές επισκέπτονται ένα σωματικό και συναισθηματικό αρχείο που ενώ αντλεί στοιχεία από το παρελθόν, (ανα)δομείται επί τόπου στη σκηνή. Το αρχείο αυτό, ανοιχτό και προσωπικό ταυτόχρονα, τους επιτρέπει να επανασυστήνονται και να χαρτογραφούν τον αδιόρατο διάμεσο χώρο ― χώρος νοητός που δεν ανήκει αποκλειστικά σε κανέναν τους, ο οποίος φέρει τόσο τα προσωπικά τους ίχνη όσο και το αποτύπωμα της σχέσης τους. Το κοινό βρίσκεται παρόν σε αυτή την συνθήκη ως τρίτος πόλος, ως ανακλαστική επιφάνεια και ως αναγκαίος, για την ερμηνεία της σχέσης, μάρτυρας.

Η arisandmartha αποτελεί την καλλιτεχνική συνεργασία μεταξύ των χορευτών, περφόρμερ και δημιουργών Άρη Παπαδόπουλου και Μάρθας Πασακοπούλου. Εργάζονται μαζί από το 2016 θέτοντας σε κοινό διάλογο τα ενδιαφέροντα και την προσωπική αισθητική τους, ενώ ερευνούν τα πεδία του χορού, της περφόρμανς και του site-specific. Ευέλικτοι και ανοιχτοί στη διπλή ιδιότητα του χορευτή-δημιουργού, αναζητούν καινούριες δημιουργικές προσεγγίσεις σε κάθε σκηνική τους συνάντηση. Το πρώτο τους έργο touching.just, επιλέχθηκε στην πλατφόρμα Aerowaves 2018, ενώ έκτοτε έχουν πραγματοποιήσει τα έργα Five Steps to Save the World (Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2018) και Lucy. tutorial for a ritual (Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2019, 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας 2019). Έχουν λάβει υποστήριξη από το FLUXUM Foundation – Γενεύη, KLAPMaison pour la danse – Μασσαλία, το Κέντρο Έρευνας Χορού Ι&Ρ Ντάνκαν-Αθήνα, ενώ οι παραγωγές της arisandmartha έχουν υποστηριχθεί οικονομικά από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού (2018-22).

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Ιδέα-Χορογραφία-Ερμηνεία: arisandmartha | Άρης Παπαδόπουλος & Μάρθα Πασακοπούλου
Καλλιτεχνικός Σύμβουλος: Αναστάσιος Κουκουτάς
Επιμέλεια ήχου, σκηνικός χώρος, ενδυματολογία: arisandmartha
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Ευαγγελία Σκρομπόλα
Φωτογραφίες: Alaa Ghosheh Παραγωγή: arisandmartha

Με την ευγενική υποστήριξη του Κέντρου Έρευνας Χορού Ι. & Ρ. Ντάνκαν – Αθήνα Με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (2020-21)

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ Ημερομηνίες: 31 Μαρτίου, 1, 2, 3 Απριλίου, 20:00μμ
Διάρκεια: 40′
Xώρος: Πρώην Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ, Κορυτσάς 39, Βοτανικός
Εισιτήρια: https://www.ticketservices.gr/event/arisandmartha-all-that-matter/

http://www.arisandmartha.org/

*Η Μάρθα Πασακοπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellow στο πεδίο του χορού.

Δύο πλάσματα πασχίζουν να υπάρξουν. Όλα σπάζουν και ξαναφτιάχνονται. Ο κόσμος και τα σώματα ξανακολλάνε σε συνδυασμούς που διαρκώς αλλάζουν.
Δεν ξέρουν αν τελικά θα καταφέρουν να αποφύγουν αυτό που έρχεται να τα συνθλίψει. Παραδόξως συνεχίζουν με πάθος τον απροσδιόριστο κύκλο της ύπαρξης τους, το μόνο που τους έχει μείνει άλλωστε είναι η επιβίωση. Δεν είναι ένα θαύμα η ζωή; Κάποιες στιγμές μοιάζουν ελάχιστα και φοβισμένα, κάποιες άλλες κάπως επιθετικά. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, είναι απολύτως ακίνδυνα. Μακάρι να τα καταφέρουν!

Συντελεστές:
Σύλληψη- Χορογραφία: Νατάσα Σαραντοπούλου
Ερμηνεία: Ιωάννα Αντώναρου, Νατάσα Σαραντοπούλου
Σύμβουλος Δραματουργίας: Αλέξανδρος Μιστριώτης
Σκηνικά- Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Μουσική Σύνθεση: Παύλος Κατσιβέλης
Σχεδιασμός Φωτισμού: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθοί: Γιάννης Σταυρόπουλος, Φοίβος Πετρόπουλος
Φωτογραφίες: Άρης Παπαδόπουλος, Περικλής Πραβήτας
Παραγωγή: Εν Εξάλλω ΑΜΚΕ, Καλλιτεχνικός Οργανισμός Πρόσωπο

Ευχαριστούμε θερμά τους: Γιώργο Χανό Χριστίνα Μαραμπουτάκη, το πολιτιστικό κέντρο Δήμου Αλίμου για την παραχώρηση χώρου προβών & το συγκρότημα ηλεκτρονικής μουσικής “Acid Arab” για την παραχώρηση του μουσικού θέματος “Électrique Yarghol”.

Πληροφορίες:
Για τέσσερις παραστάσεις 10, 17, 24 και 31 Μαρτίου στις 21.00.
Στον χώρο Μ54, Μενάνδρου 54 (πάροδος):
https://maps.app.goo.gl/HNS7kHhjbWk79zs79
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά
Λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων η κράτηση είναι απαραίτητη.
Τηλέφωνο κρατήσεων: 6977660260
Διάρκεια: 30’

Κατά τη διάρκεια της παράστασης θα γίνει χρήση στροβοσκοπικών φωτισμών (strobe lights).

Η παράσταση “SAUVAGE” πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και του πολιτιστικού οργανισμού ΝΕΟΝ.

*Η Νατάσα Σαραντοπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellow (2020) στο πεδίο του χορού.

‘Μια γυναίκα από όνειρο έφτασε. Ήταν ντυμένη στα μαύρα. Είχε μαύρα μακριά μαλλιά, χλωμό δέρμα. Δεν είχε ηλικία. Με κοίταξε έντονα φυσώντας καπνό από ένα USB stick. Ήθελα να την αγγίξω, όμως ένας αόρατος τοίχος από μυρωδιές, δέρμα και μέλι, δεν με άφησαν να πλησιάσω. Κάτω από την επιρροή της θα έκανα τα πάντα; Θα πήγαινα παντού; Θα της έγλειφα τα πόδια ή θα της αγόραζα κοσμήματα. Την γνώρισα σε ένα πάρτυ, όμως μετά από λίγο εξαφανίστηκε. Ένα ελαφρύ άρωμα και μια αίσθηση επιθυμίας είναι ό,τι άφησε’.

Ο Δίας πλανήτης της επέκτασης και της τύχης θα κινείται στους Ιχθύς μέσα στο 2022 φέρνοντας τύχη και αισιοδοξία για το μέλλον. Είναι ο πλανήτης των δυνατοτήτων και των υποσχέσεων (αν θα είναι αληθινές ή ψεύτικες θα φανεί). Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου λέγεται ακόμη πως θα δημιουργηθούν έντονοι και παθιασμένοι δεσμοί μεταξύ των ανθρώπων, οι οποίοι μπορεί να οδηγήσουν σε ολοκλήρωση ή σε καταστροφή. Πρέπει κανείς να προσέχει τα κινούμενα νερά, τα οποία μπορεί είτε να εξυψώσουν είτε να ρίξουν κάποιον. Η έκθεση ‘Δίας στους Ιχθύες’ παρουσιάζει έργα τα οποία διερευνούν έννοιες όπως η οικειότητα, η σεξουαλική επιθυμία, η τρυφερότητα, η απώλεια και ο πόνος. Χρησιμοποιώντας διαφορετικά ή και παρόμοια μέσα, οι καλλιτέχνες της έκθεσης αναλύουν τον πόθο, μαζί με το εύρος των συναισθημάτων που τον περιβάλλουν, συχνά μακραίνοντας από τον πυρήνα του εαυτού δημιουργώντας χώρο στον άλλον, βουτώντας στον ανθρώπινο ερωτισμό.

Η πρακτική της Leda Bourgogne αναλύει τις εντάσεις μεταξύ τρυφερότητας και βίας, χρησιμοποιώντας πολύτιμα υλικά τα οποία στην συνέχεια καταστρέφονται, ενώ τα επιμελώς φτιαγμένα μαλακά γλυπτά της Ελένης Χριστοδούλου κοιτούν αυτό που είναι κρυμμένο ή καταπιεσμένο, για να βγεί στην επιφάνεια ενδυναμωμένο. Οι φωτογραφίες της Kristina Nagel ερευνούν τα υπόγεια βάθη μιας καταναλωτικής κουλτούρας, σκεπασμένα από μια παραφυσική ένταση. Ο Spyros Rennt αναπολεί τον πόθο μέσα από μια πιο τρυφερή και ρομαντική ματιά, ενώ οι γλυπτικές συνθέσεις του Lukas Stöver έχουν μια πιο άμεση, σχεδόν φετιχιστική αίσθηση, κάνoντας χρήση υλικών, όπως το δέρμα και το PVC.
Καθώς ο Δίας συνεχίζει την πορεία του, σχηματίζοντας τρίγωνα και τετράγωνα με άλλους πλανήτες, είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως όλα είναι ρευστά και πως σχεδόν τίποτα δεν είναι για πάντα.

Δίας στους Ιχθύες
Εγκαίνια 12th Μαρτίου 19:00 – 22:00
Διάρκεια 13 Μαρτίου – 30 Απριλίου
Ώρες λειτουργίας Πεμ. – Παρ. 4-7 & Σαβ. 3-6
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Leda Bourgogne, Ελένη Χριστοδούλου, Kristina Nagel, Spyros Rennt, Lukas Stöver
Επιμέλεια Αμαλία Βεκρή

*Η Aμαλία Βεκρή και ο Spyros Rennt είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο των εικαστικών

Η αίθουσα τέχνης «έκφραση – γιάννα γραμματοπούλου», παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Απόλλωνα Γλύκα με τίτλο INHALE ‘notes from behind a window’.

Η έκθεση παρουσιάζει ένα σύνολο της πιο πρόσφατης δουλειάς του καλλιτέχνη που αποτελείται από φωτογραφικά κολάζ και κατασκευές. Μέσα από αυτή τη σειρά έργων, ο Γλύκας εστιάζει στη διαμόρφωση της επικοινωνίας του υποκειμένου με την πόλη και τον δημόσιο χώρο μέσα από μια καθηλωμένη οπτική, όπως αυτή διαμορφώθηκε το διάστημα των δύο τελευταίων ετών. Φωτογραφίες από την περίοδο του εγκλεισμού που βγάζει ο καλλιτέχνης από τα στενά όρια του σπιτιού του απεικονίζουν αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες. κεραίες και άλλες συσκευές επικοινωνίας, που υπονοούν την ανθρώπινη παρουσία και την ανάγκη του ανθρώπου να διατηρήσει μιας επαφή με την εξωτερική πραγματικότητα. Οι μεταλλικές κατασκευές αντανακλούν λεπτομέρειες που βρίσκονται στα φωτογραφικά κολάζ και μαζί συνθέτουν μια εγκατάσταση, όπου η υλικότητα και η χρηστικότητα αντιστρέφονται δημιουργώντας μια αίσθηση αυτονομίας και παράξενης οικειότητας.

εκφραση – γιαννα γραμματοπουλου

17 Μαρτίου – 9 Απριλίου 2022

Βαλαωρίτου 9α, 10671 τηλ: 2103607598 email: [email protected]

Αθήνα fax: 2103607546 www.ekfrasi-art.gr

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 12.00-20.00, Τετάρτη: 12.00-18.00
Σάββατο: 12.00–15.00, Κυριακή και Δευτέρα κλειστά

*O Απόλλωνας Γλύκας είναι SNF ARTWORKS Fellow (2019)

Ένα «ελαττωματικό» αγόρι αντιμέτωπο με μια πολλαπλά φοβική και βίαιη ελληνική επαρχία. Αίμα από μπουνιά στο βιντεοπαιχνίδι και αίμα εκτός της οθόνη. Ένα αγόρι που δεν είναι καλό στο να είναι αγόρι και πρέπει να αλλάξει, να γίνει σκλάβος των επιθυμιών των άλλων. Ενώ εκείνο θέλει να είναι σκλάβα μόνο όπως η Britney Spears στο I’m a Slave 4 U, θέλει να χορεύει καμιά φορά όπως η Britney γιατί έχει πλάκα, χωρίς να φοβάται ότι θα το δείρουν. Μια τυπική ελληνική οικογένεια που με το πρόσχημα ότι θέλει το καλό του παιδιού της, δεν ξέρει ποιο είναι το καλό του παιδιού της. Ένα αγόρι που καταλήγει να δέρνει με τη ζώνη τα αρκουδάκια του, παίζοντας τον μπαμπά που φροντίζει τα παιδιά του. Παρόν και παρελθόν συγκρούονται: ένας βίαιος πατέρας που γίνεται daddy που γίνεται daddy issues. Ένα αγόρι που κάνει ό,τι του κάνουν και διώχνει μακριά «ελαττωματικά» αγόρια σαν κι αυτό. Τα Πόκεμον και η Σέιλορ Μουν της τηλεόρασης ως τα μεγάλα αφηγήματα της παιδικής ζωής, ως escapism σε έναν κόσμο πολύχρωμο. Και η ελπίδα για τη μεταμόρφωση σε κάτι άλλο, σε κάτι με φτερά, σε κάτι μακριά-από-εδώ.

H performance «ελαττωματικό αγόρι» βασίζεται στο ομώνυμο best-seller βιβλίο τ@ Sam Albatros «ελαττωματικό αγόρι», το πρώτο ανοιχτά queer μυθιστόρημα στην Ελλάδα. Πρόκειται για μία υβριδική performance που συνδυάζει video art, φωτογραφίες από το οικογενειακό άλμπουμ και lip syncs· στοιχεία που εναλλάσσονται & αλληλοσυμπληρώνονται, οδηγώντας σε ένα κατακερματισμένο κι ωστόσο συνεκτικό αφήγημα. Στο επίκεντρο ένα παιδάκι που προσπαθεί να παίξει με ό,τι παιχνίδια του δίνονται: τους φίλους του, τα πόκεμον, την τηλεόραση, τα ηλεκτρονικά και τη βία της ελληνικής επαρχίας.

Μετά το τέλος της performance, θα ακολουθήσει εισήγηση επί του βιβλίου από πανεπιστημιακούς του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

ελαττωματικό αγόρι – η performance
10 Μαρτίου 2022 στις 20:00 στο ΜΟΜus-Experimental Center for the Arts (Θεσσαλονίκη)

σύλληψη-προσαρμογή-σκηνοθεσία-performer: Sam Albatros
performer-χορευτής: Λευτέρης Κωνσταντίνου
πανεπιστημιακοί: Τάσος Καπλάνης, Γιάννης Μήτρου
ευχαριστίες: Θούλη Μισιρλόγλου, Ελένη Στεργίου, Ανδρέας Τάκης, Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, Γιώργος Μανουσαρίδης

“Oh, blackout I won’t tell where you’re from cause you’re in the dark
I could be anyone,
Don’t leave, don’t leave me”
Anna Calvi

Δημιουργώντας ζώνες φωτός και σκοταδιού, κίνησης και ακινησίας, ήχου και σιωπής δίνουμε έμφαση στο πεδίο αντίληψης του θεατή. Πώς από διαφορετικές εντάσεις σκοταδιού μπορεί να αναδυθεί κάτι στην ορατότητα?

H παράσταση διερευνά την αντίληψη ότι το σκοτάδι και η συσκότιση λειτουργούν ως εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν για να δούμε συνήθως κάτι “καθαρά”.

Χωρίς να θέλουμε να προβούμε σε μια διαχειριστική εξισορρόπηση των αισθήσεων – αντικαθιστώντας μια με μία άλλη- το ερώτημα που αντιμετωπίζουμε είναι πώς μπορούμε να δούμε, να βιώσουμε και να φανταστούμε άλλους χορούς στο σκοτάδι?

βιολί, FX: Δήμος Βρύζας
χορός, επιμέλεια φωτισμού: Αλέξης Τσιάμογλου

Παραστάσεις
Σάββατο 12/3 20.00
Κυριακή 13/3 20.00

Studio Pellizco
1ος όροφος, Ορφανίδου 5, Θεσσαλονίκη

Event link fb
https://www.facebook.com/events/1070202496890592/
Εισιτήριο: 5 ευρώ
Κρατήσεις: [email protected]

*O Αλέξης Τσιάμογλου είναι SNF ARTWORKS Fellow (2021) στο πεδίο του χορού

Η Ζακλιν Λεντζου (Fellow 2018) κάνει το feature ντεμπούτο της, με την ταινία Σελήνη, 66 ερωτήσεις, μια ιστορία ενηλικίωσης ενός παιδιού κι ενός γονιού.

Μετά από χρόνια απόστασης, η Άρτεμις επιστρέφει αναγκαστικά στην Αθήνα λόγω της εύθραυστης κατάστασης υγείας του πατέρα της. Με την ανακάλυψη ενός μεγάλου μυστικού του, η Άρτεμις γνωρίζει τον πατέρα της για πρώτη φορά. Τον καταλαβαίνει με τρόπο που τόσα χρόνια αδυνατούσε. Tον αγαπάει πραγματικά, για πρώτη φορά.

Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στις 1 Μαρτίου στο Διαγωνιστικό Τμήμα «Encounters» της φετινής Berlinale, ενώ παίζεται στις ελληνικές αίθουσες από το Φεβρουάριο.

Η έκθεση προσεγγίζει τα ερωτήματα και τα ζητήματα που σχετίζονται με τη φιλοξενία, όχι μέσα από την παράδοση ή την ιδιοκτησία, ή στο πλαίσιο της ιεραρχίας, αλλά αντίθετα μέσα από μια άνευ όρων αποδοχή του απρόσκλητου και απροσδόκητου, λαμβάνοντας υπόψη όλους τους κινδύνους και αναγνωρίζοντας τα ίχνη που θα αφήσουν. Η έκθεση αξιολογεί την προσέγγιση του να επιτρέπεται η επαφή με το άγνωστο ως μοναδική μέθοδος συνύπαρξης.

Καλλιτέχνες: Silva Bingaz, Claire Denis, Alfredo Jaar, Ismene King, Αριάνα Παπαδημητροπούλου, Necla Rüzgar, Anri Sala, Kiki Smith, Στεφανία Στρούζα, Hale Tenger, Κωστής Βελώνης
Επιμέλεια: Burcu Fikretoğlu

True Love Leaves No Traces
Galerist, Istanbul, 8 Φεβρουαρίου – 19 Μαρτίου, 2022

*Η Στεφανία Στρούζα είναι SNF ARTWORKS Fellow

Η γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει την ομαδική έκθεση με τίτλο “Open–ended”, μια έκθεση που προβάλει τη μοναδική αξία του έργου σε εξέλιξη και τη γοητεία του ατελούς.

Η έκθεση συγκεντρώνει ένα ευρύ φάσμα τεχνικών αλλά και υλικών που αναδεικνύουν την καλλιτεχνική διαδικασία, τη σύλληψη της δημιουργικής ιδέας, την πρόκληση της φαντασίας και των πολυάριθμων επιρροών και αναφορών έως την εν δυνάμει ολοκλήρωση του έργου.

20 καλλιτέχνες που δουλεύουν με ποικίλα μέσα και εκκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, στοχάζονται πάνω στη διαδικασία παραγωγής των έργων τους και δίνουν πρόσβαση στη μεθοδολογία και σε μέρη δουλειάς που παραμένουν αθέατα στο αρχείο τους. Μελέτες, σχέδια, πολυμεσικά κολάζ, πειράματα και «τελικά» έργα αποκαλύπτουν τη δυναμική της καλλιτεχνικής έρευνας κατά τη διάρκεια της οποίας ένα έργο μπορεί να μεταφραστεί σε διαφορετικά σώματα δουλειάς.

Προσεγγίζοντας αναφορές στην ιστορία της τέχνης και την καλλιτεχνική αρχή του non–finito, τα έργα αυτά, σημαντικές στιγμές μιας ευρύτερης μελέτης, επανασυστήνονται σε έναν εκθεσιακό χώρο αποκτώντας συλλεκτική αξία.

Αυτές οι αναπάντεχες προσεγγίσεις στη δημιουργία τέχνης, καθιστούν την καλλιτεχνική διαδικασία ως μια “open-ended” διαδικασία και αφυπνούν τόσο τη φαντασία όσο και την εννοιολογική ενεργοποίηση του θεατή για τη δυνάμει ολοκλήρωση του έργου.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Νίκος Αλεξίου, Μαρίνα Βελισιώτη, Θωμάς Διώτης, Δημήτρης Εφέογλου, Βασιλική Κούκου, Αλέξανδρος Κωτούλας, Νίκος Μόσχος, Βένια Μπεχράκη, Ξενοφών Μπήτσικας, Φωτεινή Παλπάνα, Σοφία Παπακώστα, Σοφία Ροζάκη, Παύλος Τσάκωνας, Δέσποινα Φλέσσα, Δέσποινα Χαριτωνίδη, Κώστας Χριστόπουλος, Georgia Fambris, David Fenwick, Melina Mosland, Eric Stephany.

Επιμέλεια έκθεσης: Γεωργία Λιάπη

Διάρκεια έκθεσης: 10 Φεβρουαρίου – 4 Μαρτίου 2022
Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Πλ. Κολωνακίου 20
Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πέμ. &Παρ. 11.00 -20.00, Τετ. & Σάβ. 11.00 –15.00, Κυριακή & Δευτέρα κλειστά

*O Δημήτρης Εφέογλου, η Φωτεινή Παλπάνα, ο Παύλος Τσάκωνας και η Δέσποινα Φλέσσα είναι SNF ARTWORKS Fellows

«Είτε το θέλουμε είτε όχι, ταξιδεύουμε σε μια σπείρα, δημιουργούμε κάτι νέο από αυτό που λείπει.»

Ocean Vuong, Στη Γη Είμαστε Πρόσκαιρα Υπέροχοι

«Πόσο καιρό διαρκεί το για πάντα; ρωτάει η Αλίκη. Μερικές φορές, μόνο ένα δευτερόλεπτο, απαντά ο λαγός.»

Lewis Carroll, Η Αλίκη Στη Χώρα Των Θαυμάτων

O τίτλος της έκθεσης “There is Nothing Inevitable About Time” (Δεν υπάρχει τίποτα αναπόφευκτο στον Χρόνο) δεν αποτελεί ούτε μια δήλωση βεβαιότητας, ούτε μια ερώτηση, παρά μια επίμονη πρόθεση, έναν κοινό προβληματισμό και μια επιθυμία για κατανόηση. Η έκθεση αναπτύσσεται σε τρεις χρονικά αλληλοκαλυπτόμενες ενότητες με έργα που συνομιλούν μεταξύ τους, άλλοτε για μία μέρα, άλλοτε για μία εβδομάδα, ένα μήνα ή και τρεις μήνες. Πρόκειται για μια αναζήτηση που συνθέτει ένα ιδιαίτερο ψυχοκινητικό σύστημα με δική του εσωτερική λογική. O Xρόνος ρευστοποιείται, αποκτά πολλαπλές κατευθύνσεις και σημεία, κοιτάζει μπροστά και πίσω, πλάγια, περιμετρικά και μετωπικά, ανοίγοντας ένα πεδίο αμέτρητων συσχετίσεων και πιθανοτήτων.

Κάθε έργο αποτελεί ένα αυτόνομο σύμπαν που αγγίζει αλληλένδετα θέματα όπως η έννοια της κυκλικότητας, η αυτόχθονη γνώση, τα προγονικά καλέσματα, τα φαντάσματα του μέλλοντος, η επιτάχυνση, το χρονικό πλαίσιο της δημιουργίας: του είναι και του γίγνεσθαι. Την ίδια στιγμή, όλα τα επιλεγμένα έργα σχετίζονται μεταξύ τους σε μια διαρκώς εκτυλισσόμενη χορογραφία που επιτρέπει την εναλλαγή συζητήσεων και τη μεταβολή νοημάτων. Ο χρόνος που προτείνεται εντός της έκθεσης είναι μια συσχετιστική εμπειρία, ένα πεδίο ενδιάμεσων καταστάσεων, μια πρόσκαιρη συνύπαρξη.

Όπως γράφει ο Jean-Luc Nancy, «ο ίδιος ο χωροχρόνος είναι πρώτα απ’όλα η δυνατότητα του ‘μαζί’[1].»

Η λέξη «χρόνος» προέρχεται από την ινδοευρωπαϊκή ρίζα di ή dai που σημαίνει διαίρεση. Αλλά ποιος διαιρεί; Και τι μένει απροσδιόριστο στον ενδιάμεσο χώρο; Οι γραμματικές των περισσότερων σύγχρονων γλωσσών κλίνουν τα ρήματα σε παρελθοντικούς, παρόντες και μελλοντικούς χρόνους – γεγονός που καθιστά δύσκολο να εκφραστούν οι μεταβαλλόμενες παροδικότητες. Ο χρόνος ξεγλιστρά, σαν τη γλώσσα. Κι οι λέξεις μένουν πίσω, χωρίς να επιτυγχάνουν ποτέ να εμπεριέχουν τις αμέτρητες δυνατότητες των συναισθημάτων μας. Ξανά, η σκέψη για τον χρόνο φαντάζει αναπόφευκτη, όπως το καθημερινό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το ανθρώπινο μυαλό προσπάθησε να κατανοήσει και να ορίσει τον ρυθμό της ύπαρξής μας. Γιατί θυμόμαστε το παρελθόν και όχι το μέλλον; Υπάρχουμε στο χρόνο ή ο χρόνος υπάρχει μέσα μας; Από πού ξεκινά;

Η ανάγκη της ενθύμησης και η σκέψη πως ο χρόνος αποτελεί άλλη μία ανθρώπινη επιθυμία μάς οδήγησαν να συνεργαστούμε, μεταξύ άλλων, με την ελληνική ποιητική συλλογικότητα ΦΡΜΚ που με αυτή την αφορμή συνθέτει μια σειρά από πρωτότυπα ποιήματα για τον χρόνο και τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε για να μιλήσουμε για όλα όσα αυτός επηρεάζει. Τα ποιήματα εμφανίζονται στον δημόσιο χώρο της πόλης ως αφίσες, στο χώρο της έκθεσης με τη μορφή μιας μικρής έκδοσης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε ψηφιακή μορφή διευρύνοντας με αυτό τον τρόπο τον διυποκειμενικό χώρο της έκθεσης. Η ποιητική συλλογή μπορεί να διαβαστεί ως πρόλογος, κύριο μέρος ή υστερόγραφο. Η γλωσσική (προ)μνήμη όλων όσων (θα) έχετε δει(τε).

Όπως γράφει ο Εμμανουήλ Λεβίνας, «Το παρόν διαλύεται και ενώνεται ξανά. αρχίζει; αρχίζει από μόνο του. Έχει παρελθόν, αλλά με τη μορφή της ανάμνησης. Έχει ιστορία, αλλά δεν είναι ιστορία[2] ».

Σε στιγμές σαν τη δική μας, όταν το μέλλον αναιρείται επανειλημμένα, όταν το παρόν είναι ανήσυχο, όταν τα εργαλεία που έχουμε για να κατανοήσουμε τον κόσμο φαίνονται ανεπαρκή, είναι επίκαιρο να αναρωτηθούμε εάν υπάρχει κάτι αναπόφευκτο στον Χρόνο;

Καλλιτέχνες,-ιδες: Etel Adnan, Meriç Algün, Francis Alÿs με τον Julien Devaux​, The Athens Zine Bibliotheque, Sena Başöz, Eric Baudelaire, Ευφροσύνη Δοξιάδη, ΦΡΜΚ, Κωνσταντίνος Γιώτης, Karrabing Film Collective, Lala Meredith-Vula, The Otolith Group, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Corinne Silva, Praneet Soi, Ritu Sarin & Tenzing Sonam, Sasha Streshna.

Εγκαίνια: Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου, 16:00-22:00

Έκθεση: 3 Φεβρουαρίου – 7 Μαίου 2022

Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη- Παρασκευή: 12:00-20:00, Σάββατο: 12:00-17:00

Πρόσβαση: Αναξαγόρα 33 (1ος όροφος), Ταύρος. Σταθμός ΗΣΑΠ Ταύρος ή Καλλιθέα

*Ο Kωνσταντίνος Γιώτης, η Μαλβίνα Παναγιωτίδη και η Sasha Streshna είναι SNF ARTWORKS Fellows

[1] Jean-Luc Nancy, Being Singular Plural, Stanford University Press

[2] Emmanuel Levinas, Time and The Other, Duquesne University Press

Με την υποστήριξη:
SAHA, Iaspis, Swedish Institute at Athens, Perianth Hotel

Συνολικά 125 έργα 50 Ελλήνων εικαστικών καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων του Γιάννη Τσαρούχη, του Τάσσου και του Αλέκου Φασιανού, συνθέτουν την πρωτότυπη Έκθεση «Ρεμπέτικο», που διοργανώνει ο Δήμος Αθηναίων μέσω του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας (ΟΠΑΝΔΑ), από τις 10 Φεβρουαρίου έως τις 3 Απριλίου, σε τρεις χώρους του: Στην Πινακοθήκη, το Κέντρο Τεχνών και το Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας». Στην έκθεση «Ρεμπέτικο» συμμετέχουν επίσης και 7 SNF ARTWORKS Fellows, ο Απόλλωνας Γλύκας, ο Ανέστης Ιωάννου, ο Γιώργος Κόντης, η Μαρία Λουίζου, η Μυρτώ Ξανθοπούλου, η Μαρία Τσάγκαρη και ο Ιάσωνας Μέγκουλας (aka Cacao Rocks).

Πρόκειται για μία έκθεση σύγχρονης τέχνης για την αγάπη, τη φυγή́, αλλά και για κάθε άλλη έννοια που συνοδεύει αυτό́ το «μεγάλο νεοελληνικό́ πολιτιστικό́ γεγονός», όπως έχει χαρακτηρίσει το ρεμπέτικο ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης. Η έκθεση, που απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες και ιδιαίτερα σε εκείνους που αγαπούν την παραδοσιακή μουσική, έχει στόχο να εικονοποιήσει το ρεμπέτικο και τη μυθολογία του μέσα από́ μια σύγχρονη οπτική.

Εκείνο που, κυρίως, εξετάζεται είναι ο τρόπος με τον οποίο «συνομιλεί» η σύγχρονη τέχνη με το ρεμπέτικο, και ο τρόπος με τον οποίο οι σύγχρονοι Έλληνες καλλιτέχνες το προσεγγίζουν και το ερμηνεύουν. Επίσης, το πώς ένας σύγχρονος εικαστικός μπορεί να συνδεθεί συναισθηματικά́ και να αποδώσει μέσα από́ εικόνες τα ρεμπέτικα τραγούδια, που, σύμφωνα με τον μελετητή του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού Ηλία Πετρόπουλο, είναι «τα άσματα των πληγωμένων, απλών, αγνών και αισθαντικών ψυχών της Ελλάδος».

Με αφορμή την έναρξη της έκθεσης, στις 10 Φεβρουαρίου, ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, σε δήλωσή του τονίζει: «Στηρίζουμε συστηματικά τον κόσμο του Πολιτισμού, δίνοντας έμφαση στην ποιότητα. Τα περισσότερα έργα για το «Ρεμπέτικο», αποτελούν αναθέσεις που έγιναν από τον Δήμο Αθηναίων σε Έλληνες καλλιτέχνες, προκειμένου να ενταχθούν στην πρωτότυπη αυτή έκθεση. Μέσα από αυτά, εικαστικοί της σύγχρονης εποχής, συναντούν τους μεγάλους τους δασκάλους, δίνοντάς μας την ευκαιρία να απολαύσουμε την εικονοποίηση της λαϊκής αστικής μας παράδοσης, που πλέον ανήκει επίσημα στον Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας της UNESCO».
Έργα ζωγραφικής, χαρακτικής, βίντεο και φωτογραφίες

Στο άκουσμα των λέξεων ρεμπέτικο και εικαστικά́, ο νους συχνά πηγαίνει στα σχέδια του Αλέκου Φασιανού́ για τα βιβλία του Ηλία Πετρόπουλου, στα χαρακτικά του Τάσσου για τα εξώφυλλα δίσκων της Μπέλλου, ή στους χορευτές του ζεϊμπέκικου που ζωγράφιζε με απαράμιλλο ζήλο ο Τσαρούχης. Η έκθεση «Ρεμπέτικο» έρχεται να εμπλουτίσει την εικονολογία που σχετίζεται με το ρεμπέτικο, αλλάζοντας ριζικά́ την οπτική́ του πρόσληψη. Αυτή η έκθεση, αποδεικνύει ότι το ρεμπέτικο όχι μόνο ανήκει στο παρόν, αλλά́ ενδύεται και νέες μορφές.

Από́ τα διεθνούς απήχησης έργα που δημιούργησαν οι καλλιτέχνες, διακρίνει κανείς συγκλίσεις, ομοιότητες έως και κοινά́ μοτίβα, όπως την «καρέκλα», η οποία εμφανίζεται σε πολλά́ έργα. Στην έκθεση, η ζωγραφική έχει την τιμητική της, ωστόσο περιλαμβάνει και άλλα μέσα έκφρασης, όπως είναι η φωτογραφία, η χαρακτική, το βίντεο, η ηχητική εγκατάσταση, η περφόρμανς και το βιβλίο ως έργο τέχνης.

Το «Ρεμπέτικο» συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο, ο οποίος περιλαμβάνει κείμενα των συμμετεχόντων καλλιτεχνών, προσκεκλημένων συγγραφέων (Νίκη Γιάνναρη, Χρήστος Δερμεντζόπουλος, Μάκης Μαλαφέκας, Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Γιώργος Τζιρτζιλάκης, Θεόφιλος Τραμπούλης), καθώς και μελετητών του ρεμπέτικου, όπως ο Κώστας Βλησίδης, η Gail Holst-Warhaft, ο Tony Klein, ο Γιώργος Κοντογιάννης και η Gaia Zaccagni. Όλα τα κείμενα εστιάζουν στη σημασία του ρεμπέτικου σήμερα.

Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες:
Βαγγέλης Αβραμόπουλος, Σώτος Αλεξίου, Γιάννης Βαρελάς, Φίλιππος Βασιλείου, Αντώνης Βολανάκης, Βασίλης Γεροδήμος, Φοίβη Γιαννίση, Απόλλωνας Γλύκας, Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Ανέστης Ιωάννου, Γιώργος Ιωάννου (1926-2017), Γιώργος Κόντης, Αλέξανδρος Κορογιαννάκης (1906-1966), Πάνος Κουτρουμπούσης (1936-2019), Σταμάτης Λαζάρου (1916-1988), Εσθήρ Λέμη, Ανδρέας Λόλης, Μαρία Λουίζου, Δημήτρης Μεράντζας, Ειρήνη Μπαχλιτζανάκη, Κώστας Μπέζος (1905-1943), Χρόνης Μπότσογλου, Μυρτώ Ξανθοπούλου, Λάμπρος Ορφανός (1916-1995), Άγγελος Παπαδημητρίου, Νίκος Παπαδόπουλος, Ηλίας Παπαηλιάκης, Ρένα Παπασπύρου, Τάσος Παυλόπουλος, Γιώργος Σικελιώτης (1917-1984), Ηλίας Σιψάς, Σπύρος Στάβερης, Άσπα Στασινοπούλου (1935-2017), Τάσσος (1914-1985), Πέτρος Τουλούδης, Νίκος Τρανός, Μαρία Τσάγκαρη, Γιάννης Τσαρούχης(1910-1989), Κώστας Τσώλης, Αλέκος Φασιανός (1935-2022), Πάνος Χαραλάμπους, Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, Μάριος Χατζηπροκοπίου σε συνεργασία με τον Μιχάλη Αλεξανδράτο, Θάλεια Χιώτη, Κώστας Χριστόπουλος, Αλέξανδρος Ψυχούλης, Cacao Rocks, The Callas, Charles Howard (1936-2021)

Επιμέλεια έκθεσης:
Χριστόφορος Μαρίνος, Επιμελητής εκθέσεων και δράσεων του ΟΠΑΝΔΑ

Βοηθός επιμελήτρια:
Εβίτα Τσοκάντα

Σχεδιασμός καταλόγου:
Studio Lialios Vazoura

Διάρκεια έκθεσης:
Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου – Κυριακή 3 Απριλίου 2022

Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων (κτίριο Μεταξουργείου): Λεωνίδου & Μυλλέρου, Πλ. Αυδή. Πληροφορίες: 210 5202420
Ωράριο: Τρίτη – Σάββατο 11:00 – 19:00, Κυριακή 10:00 – 16:00, Δευτέρα κλειστά

Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων: Βασ. Σοφίας, Πάρκο Ελευθερίας
Πληροφορίες: 210 7232604, 210 7224028, στάση Μετρό: Μέγαρο Μουσικής
Ωράριο λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή 11:00 – 19:00 Σάββατο – Κυριακή 10:00 – 15:00, Δευτέρα κλειστά.

Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας»
Ακαδημίας 59, Πληροφορίες: 210 3642540

Ωράριο λειτουργίας:
Τρίτη – Παρασκευή 11:00 – 19:00
Σάββατο – Κυριακή 10:00 – 15:00
Δευτέρα κλειστά

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Διοργάνωση:
Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ)