Συντάκτης: gourgourini

Ομιλια: Δαφνη Βιταλη

Η Δάφνη Βιτάλη, θεωρητικός της τέχνης, επιμελήτρια στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) και μέλος της επιτροπής αξιολόγησης στο πεδίο της επιμέλειας, έδωσε μία διεξοδική ομιλία σχετικά με το ρόλο του επιμελητή μέσα από μια ανασκόπηση διαφόρων εκθέσεων που έχει αναλάβει.

Η Δάφνη Βιτάλη είναι ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια από την Ελλάδα και την Ιταλία. Εργάζεται ως Επιμελήτρια στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης όπου έχει επιμεληθεί και συν-επιμεληθεί πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις με Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες καθώς και νέες παραγωγές έργων στο πλαίσιο του προγράμματος EMST Commissions για την Αίθουσα Νέων Έργων. Μερικές από τις εκθέσεις είναι οι εξής: Σε Ενεστώτα Χρόνο. Νέοι Έλληνες Καλλιτέχνες, 2008 / Διευρυμένες Οικολογίες. Προσεγγίσεις σε μια εποχή κρίσης, 2009 / Κωστής Βελώνης. Μοναξιά σε κοινό έδαφος: Πως μπορεί η κοινωνία να πράξει αυτό που ο καθένας ονειρεύεται, 2010 / Απόστολος Γεωργίου. Ζωγραφική, 2011 / Current Pasts: Βαγγέλης Βλάχος & Ivan Grubanov, 2013 / Εκ νέου. Μια νέα γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών, 2014 /Ανδρέας Αγγελιδάκης. Κάθε τέλος είναι μια αρχή, 2015. Επίσης, μεταξύ άλλων ιδρυμάτων, έχει προσκληθεί να επιμεληθεί εκθέσεις στη Galleria Nazionale d’ Αrte Moderna e Contemporanea στη Ρώμη, στο κέντρο DEPO στην Κωνσταντινούπολη, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη και στο QUARTER Centro Produzione Arte στη Φλωρεντία. Πιο πρόσφατα επιμελήθηκε την έκθεση When the Present is History στο DEPO, στο πλαίσιο της 16ης Μπιενάλε της Κωνσταντινούπολης (2019), η οποία μεταφέρεται στο MΟΜus– Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, καθώς και το ηχητικό πρότζεκτ Deeper than Silence που πραγματοποιήθηκε στον αρχαιολογικό χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς στην Αθήνα (2020). Έχει δημοσιεύσει δοκίμια για τη σύγχρονη τέχνη σε ποικίλες εκδόσεις και περιοδικά όπως το Kunstforum International, το περιοδικό Mousse, το Artpulse και έχει συγγράψει και επιμεληθεί πολλούς καταλόγους καλλιτεχνών. Σπούδασε ιστορία της τέχνης στο Camberwell College of Arts και σύγχρονη θεωρία της τέχνης στο Goldsmiths College στο Λονδίνο.

“SUBTERRANEAN SUN” παρουσιαση της δουλειας του Πετρου Μωρη

Subterranean Sun: ένα «υπόγειο» open studio που παρουσιάζει τη νέα -εν εξελίξει- δουλειά του Πέτρου Μώρη από το residency που πραγματοποιεί στο Delfina Foundation, στο Λονδίνο.

Το Subterranean Sun είναι μια εγκατάσταση που πηγάζει από το συνεχές ενδιαφέρον του Πέτρου για τις υλικές και μυθολογικές εκδηλώσεις του υπόγειου χώρου ως προέλευση πολιτιστικών παρελθόντων και απαρχή πολλαπλών τεχνολογικών μελλόντων.

Καθώς ο καλλιτέχνης πλησιάζει στο τέλος του καλλιτεχνικού residency που πραγματοποιεί (που διακόπηκε από την πανδημία, τον Μάρτιο του 2020), μοιράζεται με το κοινό μια επιλογή από τελικά και εν εξελίξει έργα από την έρευνα που πραγματοποίησε κατά τη διάρκεια της διαμονής του στο Delfina Foundation. Ο Μώρης χρησιμοποιεί ως αφετηρία ιστορίες υπόγειου αποικισμού, βιομηχανικής επανάστασης και υπολογιστικού αυτοματισμού του Λονδίνου και στη συνέχεια μεταφέρει το επίκεντρο της έρευνας στο πλαίσιο της Αθήνας όπου ζει και εργάζεται.

Αυτό το νέο σώμα δουλειάς που παρουσιάζεται με τίτλο “Subterranean Sun” έχει τη μορφή μιας σειράς ηλιοτυπιών, ενός αλγοριθμικά κατασκευασμένου έργου με τη μορφή κειμένου σε κείμενο που παρουσιάζεται στην οθόνη, ενός 3D animation που βασίζεται στις φωτογραμμετρικές σαρώσεις ενός λατομείου στην Ελλάδα και ένow ηλιοσεισμολογικού ηχοτοπίου.

Σε ανάπτυξη υπο την ακτινοβολία του ήλιου στην Ελλάδα και τυπωμένες στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια του residency του Πέτρου, οι ηλιοτυπίες προέρχονται από αλγοριθμικές μεταλλάξεις μηχανικής μάθησης που πραγματοποιήθηκαν στα φωτογραφικά αρχεία του ίδιου του Πέτρου που απεικονίζουν ζωόμορφα γλυπτά από το αρχαίο νεκροταφείο του Κεραμικού ως προστάτες του κατωφλίου μεταξύ της ζωής και του κάτω κόσμου.

Σε διάλογο με το χαρακτικό είναι μια πρωτότυπη έκδοση του έργου Harvest που παίρνει τη μορφή κειμένου. Χρησιμοποιώντας μια παρόμοια αλγοριθμική λογική μηχανικής πρόβλεψης, δημιουργεί μια ατελείωτη ροή αφηρημένων «χρησμών»· κείμενα μιας συνθετικής γλώσσας που αφήνονται στην τυχαία ανθρώπινη ερμηνεία.

Αντανακλώντας τη γήινη υλικότητα των μαρμάρινων γλυπτών του Κεραμικού, το τρισδιάστατο βίντεο κινουμένων σχεδίων Quarry Time (Ghost) ξετυλίγεται ως το «αρνητικό» μιας εικόνας στοιχειωμένου γεωλογικού τοπίου, επανασχεδιασμένου από παλιές φωτογραμμετρικές σαρώσεις ενός λατομείου μαρμάρου που βρίσκεται μεταξύ τηε Αθήνας και του τόπου καταγωγής του καλλιτέχνη, τη Λαμία.

Κλείνοντας τον βρόχο μεταξύ του ουράνιου και του χθόνιου, το ηλιοσεισμολογικό ηχητικό τοπίο εισχωρεί στον υπόγειο χώρο του Delfina, επαναφέροντας την κοσμική παρουσία του ήλιου μέσω μιας καταγραφής ηλιακών ταλαντώσεων διάρκειας ενός έτους, μεταφρασμένες σε ένα ηχητικό βουητό.

To residency του Πέτρου στο Delfina Foundation υποστηρίζεται από την ARTWORKS.

Ημερομηνία: Τετάρτη, 9 Φεβρουαρίου 2022
Τοποθεσία: Delfina Foundation
Ώρα: 18:00 – 20:00 (Ηνωμένο Βασίλειο)
Τελευταία είσοδος 19:30
Εισιτήρια: Δωρεάν. Απαραίτητη η κράτηση.
Πληροφορίες πρόσβασης: Ανατρέξτε σε αυτή τη σελίδα

Oμιλια: Ευα Στεφανη

«Δεν είναι το θέμα που καθορίζει μία ταινία, αλλά η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του κινηματογραφιστή με τα θέματα». Εμπνευσμένα λόγια από την αγαπημένη μας Εύα Στεφανή.

Κατά την ομιλία της στο Ρομάντσο, η Εύα προέβαλε μερικά αποσπάσματα από τα έργα της και μοιράστηκε τις σκέψεις της για τα προνόμια και τα οφέλη του να είσαι σκηνοθέτης!

Η Εύα Στεφανή,Δημιουργός ντοκιμαντέρ, Εικαστική καλλιτέχνις και Ποιήτρια, ήταν μέλος της Επιτροπής Αξιολόγησης για το 3ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών ΙΣΝ της ARTWORKS.

 

Η ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΣΤΡΟΥΖΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ “True Love Leaves No Traces”

Η έκθεση προσεγγίζει τα ερωτήματα και τα ζητήματα που σχετίζονται με τη φιλοξενία, όχι μέσα από την παράδοση ή την ιδιοκτησία, ή στο πλαίσιο της ιεραρχίας, αλλά αντίθετα μέσα από μια άνευ όρων αποδοχή του απρόσκλητου και απροσδόκητου, λαμβάνοντας υπόψη όλους τους κινδύνους και αναγνωρίζοντας τα ίχνη που θα αφήσουν. Η έκθεση αξιολογεί την προσέγγιση του να επιτρέπεται η επαφή με το άγνωστο ως μοναδική μέθοδος συνύπαρξης.

Καλλιτέχνες: Silva Bingaz, Claire Denis, Alfredo Jaar, Ismene King, Αριάνα Παπαδημητροπούλου, Necla Rüzgar, Anri Sala, Kiki Smith, Στεφανία Στρούζα, Hale Tenger, Κωστής Βελώνης
Επιμέλεια: Burcu Fikretoğlu

True Love Leaves No Traces
Galerist, Istanbul, 8 Φεβρουαρίου – 19 Μαρτίου, 2022

*Η Στεφανία Στρούζα είναι SNF ARTWORKS Fellow

Oμαδικη Εκθεση “Open-ended”

Η γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει την ομαδική έκθεση με τίτλο “Open–ended”, μια έκθεση που προβάλει τη μοναδική αξία του έργου σε εξέλιξη και τη γοητεία του ατελούς.

Η έκθεση συγκεντρώνει ένα ευρύ φάσμα τεχνικών αλλά και υλικών που αναδεικνύουν την καλλιτεχνική διαδικασία, τη σύλληψη της δημιουργικής ιδέας, την πρόκληση της φαντασίας και των πολυάριθμων επιρροών και αναφορών έως την εν δυνάμει ολοκλήρωση του έργου.

20 καλλιτέχνες που δουλεύουν με ποικίλα μέσα και εκκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, στοχάζονται πάνω στη διαδικασία παραγωγής των έργων τους και δίνουν πρόσβαση στη μεθοδολογία και σε μέρη δουλειάς που παραμένουν αθέατα στο αρχείο τους. Μελέτες, σχέδια, πολυμεσικά κολάζ, πειράματα και «τελικά» έργα αποκαλύπτουν τη δυναμική της καλλιτεχνικής έρευνας κατά τη διάρκεια της οποίας ένα έργο μπορεί να μεταφραστεί σε διαφορετικά σώματα δουλειάς.

Προσεγγίζοντας αναφορές στην ιστορία της τέχνης και την καλλιτεχνική αρχή του non–finito, τα έργα αυτά, σημαντικές στιγμές μιας ευρύτερης μελέτης, επανασυστήνονται σε έναν εκθεσιακό χώρο αποκτώντας συλλεκτική αξία.

Αυτές οι αναπάντεχες προσεγγίσεις στη δημιουργία τέχνης, καθιστούν την καλλιτεχνική διαδικασία ως μια “open-ended” διαδικασία και αφυπνούν τόσο τη φαντασία όσο και την εννοιολογική ενεργοποίηση του θεατή για τη δυνάμει ολοκλήρωση του έργου.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Νίκος Αλεξίου, Μαρίνα Βελισιώτη, Θωμάς Διώτης, Δημήτρης Εφέογλου, Βασιλική Κούκου, Αλέξανδρος Κωτούλας, Νίκος Μόσχος, Βένια Μπεχράκη, Ξενοφών Μπήτσικας, Φωτεινή Παλπάνα, Σοφία Παπακώστα, Σοφία Ροζάκη, Παύλος Τσάκωνας, Δέσποινα Φλέσσα, Δέσποινα Χαριτωνίδη, Κώστας Χριστόπουλος, Georgia Fambris, David Fenwick, Melina Mosland, Eric Stephany.

Επιμέλεια έκθεσης: Γεωργία Λιάπη

Διάρκεια έκθεσης: 10 Φεβρουαρίου – 4 Μαρτίου 2022
Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Πλ. Κολωνακίου 20
Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πέμ. &Παρ. 11.00 -20.00, Τετ. & Σάβ. 11.00 –15.00, Κυριακή & Δευτέρα κλειστά

*O Δημήτρης Εφέογλου, η Φωτεινή Παλπάνα, ο Παύλος Τσάκωνας και η Δέσποινα Φλέσσα είναι SNF ARTWORKS Fellows

Oι Fellows παρουσιάζουν το έργο τους – Ιανουάριος

Toν Ιανουάριο ξεκινήσαμε την σειρά παρουσιάσεων των έργων των Fellows μας και επισκέψεις στα εργαστήριά τους!

Κατά τη διάρκεια της πρώτης σειράς των παρουσιάσεων, η Δέσποινα Ζαχαροπούλου μίλησε για την performance ως ένα μέσο έκθεσης και ενσάρκωσης της αλήθειας και της φιλοσοφίας, η Πηνελόπη Γερασίμου υπογράμμισε την σημασία του να είναι κανείς αυθόρμητος όταν κάποιος φωτογραφίζει, η Κυβέλη Ζωή Στενού, μίλησε για τη δύναμη των καθημερινών στιγμών στη δουλειά της. Ο Σωτήρης Τσιγκανός τόνισε τις συνδέσεις στο έργο του μεταξύ της έρευνας, της επιτόπιας εργασίας και της κινούμενης εικόνας, καθώς και αναφέρθηκε στις δυνατότητες κριτικής ενασχόλησης με ελλιπώς τεκμηριωμένα γεγονότα και ιστορίες. Ο Γεώργιος Καραμανωλάκης μας ξενάγησε στο Hyperlink Athens και στο πιο πρόσφατο έργο του “Δελφικά Τοπία”, ενώ μας παρουσίασε την πολυδιάστατη καλλιτεχνική του πρακτική.

Σας ευχαριστούμε όλους και όλες για τις παρουσιάσεις, την ζεστή φιλοξενία και τις γόνιμες συζητήσεις που ακολουθήσαν!

3 Fellows συμμετεχουν στην εκθεση με τιτλο “there is nothing inevitable about time”

«Είτε το θέλουμε είτε όχι, ταξιδεύουμε σε μια σπείρα, δημιουργούμε κάτι νέο από αυτό που λείπει.»

Ocean Vuong, Στη Γη Είμαστε Πρόσκαιρα Υπέροχοι

«Πόσο καιρό διαρκεί το για πάντα; ρωτάει η Αλίκη. Μερικές φορές, μόνο ένα δευτερόλεπτο, απαντά ο λαγός.»

Lewis Carroll, Η Αλίκη Στη Χώρα Των Θαυμάτων

O τίτλος της έκθεσης “There is Nothing Inevitable About Time” (Δεν υπάρχει τίποτα αναπόφευκτο στον Χρόνο) δεν αποτελεί ούτε μια δήλωση βεβαιότητας, ούτε μια ερώτηση, παρά μια επίμονη πρόθεση, έναν κοινό προβληματισμό και μια επιθυμία για κατανόηση. Η έκθεση αναπτύσσεται σε τρεις χρονικά αλληλοκαλυπτόμενες ενότητες με έργα που συνομιλούν μεταξύ τους, άλλοτε για μία μέρα, άλλοτε για μία εβδομάδα, ένα μήνα ή και τρεις μήνες. Πρόκειται για μια αναζήτηση που συνθέτει ένα ιδιαίτερο ψυχοκινητικό σύστημα με δική του εσωτερική λογική. O Xρόνος ρευστοποιείται, αποκτά πολλαπλές κατευθύνσεις και σημεία, κοιτάζει μπροστά και πίσω, πλάγια, περιμετρικά και μετωπικά, ανοίγοντας ένα πεδίο αμέτρητων συσχετίσεων και πιθανοτήτων.

Κάθε έργο αποτελεί ένα αυτόνομο σύμπαν που αγγίζει αλληλένδετα θέματα όπως η έννοια της κυκλικότητας, η αυτόχθονη γνώση, τα προγονικά καλέσματα, τα φαντάσματα του μέλλοντος, η επιτάχυνση, το χρονικό πλαίσιο της δημιουργίας: του είναι και του γίγνεσθαι. Την ίδια στιγμή, όλα τα επιλεγμένα έργα σχετίζονται μεταξύ τους σε μια διαρκώς εκτυλισσόμενη χορογραφία που επιτρέπει την εναλλαγή συζητήσεων και τη μεταβολή νοημάτων. Ο χρόνος που προτείνεται εντός της έκθεσης είναι μια συσχετιστική εμπειρία, ένα πεδίο ενδιάμεσων καταστάσεων, μια πρόσκαιρη συνύπαρξη.

Όπως γράφει ο Jean-Luc Nancy, «ο ίδιος ο χωροχρόνος είναι πρώτα απ’όλα η δυνατότητα του ‘μαζί’[1].»

Η λέξη «χρόνος» προέρχεται από την ινδοευρωπαϊκή ρίζα di ή dai που σημαίνει διαίρεση. Αλλά ποιος διαιρεί; Και τι μένει απροσδιόριστο στον ενδιάμεσο χώρο; Οι γραμματικές των περισσότερων σύγχρονων γλωσσών κλίνουν τα ρήματα σε παρελθοντικούς, παρόντες και μελλοντικούς χρόνους – γεγονός που καθιστά δύσκολο να εκφραστούν οι μεταβαλλόμενες παροδικότητες. Ο χρόνος ξεγλιστρά, σαν τη γλώσσα. Κι οι λέξεις μένουν πίσω, χωρίς να επιτυγχάνουν ποτέ να εμπεριέχουν τις αμέτρητες δυνατότητες των συναισθημάτων μας. Ξανά, η σκέψη για τον χρόνο φαντάζει αναπόφευκτη, όπως το καθημερινό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το ανθρώπινο μυαλό προσπάθησε να κατανοήσει και να ορίσει τον ρυθμό της ύπαρξής μας. Γιατί θυμόμαστε το παρελθόν και όχι το μέλλον; Υπάρχουμε στο χρόνο ή ο χρόνος υπάρχει μέσα μας; Από πού ξεκινά;

Η ανάγκη της ενθύμησης και η σκέψη πως ο χρόνος αποτελεί άλλη μία ανθρώπινη επιθυμία μάς οδήγησαν να συνεργαστούμε, μεταξύ άλλων, με την ελληνική ποιητική συλλογικότητα ΦΡΜΚ που με αυτή την αφορμή συνθέτει μια σειρά από πρωτότυπα ποιήματα για τον χρόνο και τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε για να μιλήσουμε για όλα όσα αυτός επηρεάζει. Τα ποιήματα εμφανίζονται στον δημόσιο χώρο της πόλης ως αφίσες, στο χώρο της έκθεσης με τη μορφή μιας μικρής έκδοσης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε ψηφιακή μορφή διευρύνοντας με αυτό τον τρόπο τον διυποκειμενικό χώρο της έκθεσης. Η ποιητική συλλογή μπορεί να διαβαστεί ως πρόλογος, κύριο μέρος ή υστερόγραφο. Η γλωσσική (προ)μνήμη όλων όσων (θα) έχετε δει(τε).

Όπως γράφει ο Εμμανουήλ Λεβίνας, «Το παρόν διαλύεται και ενώνεται ξανά. αρχίζει; αρχίζει από μόνο του. Έχει παρελθόν, αλλά με τη μορφή της ανάμνησης. Έχει ιστορία, αλλά δεν είναι ιστορία[2] ».

Σε στιγμές σαν τη δική μας, όταν το μέλλον αναιρείται επανειλημμένα, όταν το παρόν είναι ανήσυχο, όταν τα εργαλεία που έχουμε για να κατανοήσουμε τον κόσμο φαίνονται ανεπαρκή, είναι επίκαιρο να αναρωτηθούμε εάν υπάρχει κάτι αναπόφευκτο στον Χρόνο;

Καλλιτέχνες,-ιδες: Etel Adnan, Meriç Algün, Francis Alÿs με τον Julien Devaux​, The Athens Zine Bibliotheque, Sena Başöz, Eric Baudelaire, Ευφροσύνη Δοξιάδη, ΦΡΜΚ, Κωνσταντίνος Γιώτης, Karrabing Film Collective, Lala Meredith-Vula, The Otolith Group, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Corinne Silva, Praneet Soi, Ritu Sarin & Tenzing Sonam, Sasha Streshna.

Εγκαίνια: Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου, 16:00-22:00

Έκθεση: 3 Φεβρουαρίου – 7 Μαίου 2022

Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη- Παρασκευή: 12:00-20:00, Σάββατο: 12:00-17:00

Πρόσβαση: Αναξαγόρα 33 (1ος όροφος), Ταύρος. Σταθμός ΗΣΑΠ Ταύρος ή Καλλιθέα

*Ο Kωνσταντίνος Γιώτης, η Μαλβίνα Παναγιωτίδη και η Sasha Streshna είναι SNF ARTWORKS Fellows

[1] Jean-Luc Nancy, Being Singular Plural, Stanford University Press

[2] Emmanuel Levinas, Time and The Other, Duquesne University Press

Με την υποστήριξη:
SAHA, Iaspis, Swedish Institute at Athens, Perianth Hotel

7 Fellows ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ “ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ” ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

Συνολικά 125 έργα 50 Ελλήνων εικαστικών καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων του Γιάννη Τσαρούχη, του Τάσσου και του Αλέκου Φασιανού, συνθέτουν την πρωτότυπη Έκθεση «Ρεμπέτικο», που διοργανώνει ο Δήμος Αθηναίων μέσω του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας (ΟΠΑΝΔΑ), από τις 10 Φεβρουαρίου έως τις 3 Απριλίου, σε τρεις χώρους του: Στην Πινακοθήκη, το Κέντρο Τεχνών και το Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας». Στην έκθεση «Ρεμπέτικο» συμμετέχουν επίσης και 7 SNF ARTWORKS Fellows, ο Απόλλωνας Γλύκας, ο Ανέστης Ιωάννου, ο Γιώργος Κόντης, η Μαρία Λουίζου, η Μυρτώ Ξανθοπούλου, η Μαρία Τσάγκαρη και ο Ιάσωνας Μέγκουλας (aka Cacao Rocks).

Πρόκειται για μία έκθεση σύγχρονης τέχνης για την αγάπη, τη φυγή́, αλλά και για κάθε άλλη έννοια που συνοδεύει αυτό́ το «μεγάλο νεοελληνικό́ πολιτιστικό́ γεγονός», όπως έχει χαρακτηρίσει το ρεμπέτικο ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης. Η έκθεση, που απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες και ιδιαίτερα σε εκείνους που αγαπούν την παραδοσιακή μουσική, έχει στόχο να εικονοποιήσει το ρεμπέτικο και τη μυθολογία του μέσα από́ μια σύγχρονη οπτική.

Εκείνο που, κυρίως, εξετάζεται είναι ο τρόπος με τον οποίο «συνομιλεί» η σύγχρονη τέχνη με το ρεμπέτικο, και ο τρόπος με τον οποίο οι σύγχρονοι Έλληνες καλλιτέχνες το προσεγγίζουν και το ερμηνεύουν. Επίσης, το πώς ένας σύγχρονος εικαστικός μπορεί να συνδεθεί συναισθηματικά́ και να αποδώσει μέσα από́ εικόνες τα ρεμπέτικα τραγούδια, που, σύμφωνα με τον μελετητή του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού Ηλία Πετρόπουλο, είναι «τα άσματα των πληγωμένων, απλών, αγνών και αισθαντικών ψυχών της Ελλάδος».

Με αφορμή την έναρξη της έκθεσης, στις 10 Φεβρουαρίου, ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, σε δήλωσή του τονίζει: «Στηρίζουμε συστηματικά τον κόσμο του Πολιτισμού, δίνοντας έμφαση στην ποιότητα. Τα περισσότερα έργα για το «Ρεμπέτικο», αποτελούν αναθέσεις που έγιναν από τον Δήμο Αθηναίων σε Έλληνες καλλιτέχνες, προκειμένου να ενταχθούν στην πρωτότυπη αυτή έκθεση. Μέσα από αυτά, εικαστικοί της σύγχρονης εποχής, συναντούν τους μεγάλους τους δασκάλους, δίνοντάς μας την ευκαιρία να απολαύσουμε την εικονοποίηση της λαϊκής αστικής μας παράδοσης, που πλέον ανήκει επίσημα στον Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας της UNESCO».
Έργα ζωγραφικής, χαρακτικής, βίντεο και φωτογραφίες

Στο άκουσμα των λέξεων ρεμπέτικο και εικαστικά́, ο νους συχνά πηγαίνει στα σχέδια του Αλέκου Φασιανού́ για τα βιβλία του Ηλία Πετρόπουλου, στα χαρακτικά του Τάσσου για τα εξώφυλλα δίσκων της Μπέλλου, ή στους χορευτές του ζεϊμπέκικου που ζωγράφιζε με απαράμιλλο ζήλο ο Τσαρούχης. Η έκθεση «Ρεμπέτικο» έρχεται να εμπλουτίσει την εικονολογία που σχετίζεται με το ρεμπέτικο, αλλάζοντας ριζικά́ την οπτική́ του πρόσληψη. Αυτή η έκθεση, αποδεικνύει ότι το ρεμπέτικο όχι μόνο ανήκει στο παρόν, αλλά́ ενδύεται και νέες μορφές.

Από́ τα διεθνούς απήχησης έργα που δημιούργησαν οι καλλιτέχνες, διακρίνει κανείς συγκλίσεις, ομοιότητες έως και κοινά́ μοτίβα, όπως την «καρέκλα», η οποία εμφανίζεται σε πολλά́ έργα. Στην έκθεση, η ζωγραφική έχει την τιμητική της, ωστόσο περιλαμβάνει και άλλα μέσα έκφρασης, όπως είναι η φωτογραφία, η χαρακτική, το βίντεο, η ηχητική εγκατάσταση, η περφόρμανς και το βιβλίο ως έργο τέχνης.

Το «Ρεμπέτικο» συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο, ο οποίος περιλαμβάνει κείμενα των συμμετεχόντων καλλιτεχνών, προσκεκλημένων συγγραφέων (Νίκη Γιάνναρη, Χρήστος Δερμεντζόπουλος, Μάκης Μαλαφέκας, Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Γιώργος Τζιρτζιλάκης, Θεόφιλος Τραμπούλης), καθώς και μελετητών του ρεμπέτικου, όπως ο Κώστας Βλησίδης, η Gail Holst-Warhaft, ο Tony Klein, ο Γιώργος Κοντογιάννης και η Gaia Zaccagni. Όλα τα κείμενα εστιάζουν στη σημασία του ρεμπέτικου σήμερα.

Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες:
Βαγγέλης Αβραμόπουλος, Σώτος Αλεξίου, Γιάννης Βαρελάς, Φίλιππος Βασιλείου, Αντώνης Βολανάκης, Βασίλης Γεροδήμος, Φοίβη Γιαννίση, Απόλλωνας Γλύκας, Κατερίνα Ζαχαροπούλου, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Ανέστης Ιωάννου, Γιώργος Ιωάννου (1926-2017), Γιώργος Κόντης, Αλέξανδρος Κορογιαννάκης (1906-1966), Πάνος Κουτρουμπούσης (1936-2019), Σταμάτης Λαζάρου (1916-1988), Εσθήρ Λέμη, Ανδρέας Λόλης, Μαρία Λουίζου, Δημήτρης Μεράντζας, Ειρήνη Μπαχλιτζανάκη, Κώστας Μπέζος (1905-1943), Χρόνης Μπότσογλου, Μυρτώ Ξανθοπούλου, Λάμπρος Ορφανός (1916-1995), Άγγελος Παπαδημητρίου, Νίκος Παπαδόπουλος, Ηλίας Παπαηλιάκης, Ρένα Παπασπύρου, Τάσος Παυλόπουλος, Γιώργος Σικελιώτης (1917-1984), Ηλίας Σιψάς, Σπύρος Στάβερης, Άσπα Στασινοπούλου (1935-2017), Τάσσος (1914-1985), Πέτρος Τουλούδης, Νίκος Τρανός, Μαρία Τσάγκαρη, Γιάννης Τσαρούχης(1910-1989), Κώστας Τσώλης, Αλέκος Φασιανός (1935-2022), Πάνος Χαραλάμπους, Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, Μάριος Χατζηπροκοπίου σε συνεργασία με τον Μιχάλη Αλεξανδράτο, Θάλεια Χιώτη, Κώστας Χριστόπουλος, Αλέξανδρος Ψυχούλης, Cacao Rocks, The Callas, Charles Howard (1936-2021)

Επιμέλεια έκθεσης:
Χριστόφορος Μαρίνος, Επιμελητής εκθέσεων και δράσεων του ΟΠΑΝΔΑ

Βοηθός επιμελήτρια:
Εβίτα Τσοκάντα

Σχεδιασμός καταλόγου:
Studio Lialios Vazoura

Διάρκεια έκθεσης:
Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου – Κυριακή 3 Απριλίου 2022

Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων (κτίριο Μεταξουργείου): Λεωνίδου & Μυλλέρου, Πλ. Αυδή. Πληροφορίες: 210 5202420
Ωράριο: Τρίτη – Σάββατο 11:00 – 19:00, Κυριακή 10:00 – 16:00, Δευτέρα κλειστά

Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων: Βασ. Σοφίας, Πάρκο Ελευθερίας
Πληροφορίες: 210 7232604, 210 7224028, στάση Μετρό: Μέγαρο Μουσικής
Ωράριο λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή 11:00 – 19:00 Σάββατο – Κυριακή 10:00 – 15:00, Δευτέρα κλειστά.

Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας»
Ακαδημίας 59, Πληροφορίες: 210 3642540

Ωράριο λειτουργίας:
Τρίτη – Παρασκευή 11:00 – 19:00
Σάββατο – Κυριακή 10:00 – 15:00
Δευτέρα κλειστά

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Διοργάνωση:
Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ)

H Τζάνις Ραφαηλίδου συμμετέχει στην κεντρική έκθεσης “The Milk of Dreams”

H Τζάνις Ραφαηλίδου (Janis Rafa) συμμετέχει στην κεντρική έκθεση της 59ης Μπιενάλε της Βενετίας με τίτλο «The Milk of Dreams» σε επιμέλεια της Σεσίλια Αλεμάνι. H έκθεση περιλαμβάνει έργα από 213 καλλιτέχνες από 58 χώρες. Ο τίτλος της έκθεσης είναι εμπνευσμένος από το έργο της Λεονόρα Κάρινγκτον, μιας από τις πιο διάσημες γυναίκες εκπροσώπους του σουρεαλισμού, και αναφέρεται αναφέρεται σε ένα σημειωματάριο που κρατούσε η ίδια στο Μεξικό με σχέδια και ιστορίες που έλεγε στα παιδιά της.

Τρία θέματα θα αναπτυχθούν στην κεντρική έκθεση κάτω από την ομπρέλα του τίτλου, σύμφωνα με τη Σεσίλια Αλεμάνι, τα οποία αφορούν την αναπαράσταση των σωμάτων και τις μεταμορφώσεις τους στη σχέση μεταξύ ατόμων και τεχνολογιών και στη σύνδεση μεταξύ των σωμάτων και της Γης.

Συγχαρητήρια Τζάνις!

59η Μπιενάλε της Βενετίας
23 Απριλίου – 27 Noεμβρίου 2022

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

 

Το «Memoir of a Veering Storm» της Σοφίας Γεωργοβασίλη στο διαγωνιστικό του Generation 14plus

H τρίτη μικρού μήκους ταινία της Σοφίας Γεωργοβασίλη (SNF ARTWORKS Fellows 2020) κάνει την επίσημη πρεμιέρα του στο διαγωνιστικό τμήμα του τμήματος Generation 14plus του 72ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.

Το «Μemoir of a Veering Storm» είναι μια ιστορία ενηλικίωσης που διαδραματίζεται σε ένα σχολικό 8ωρο. Η Αννα πηγαίνει στο σχολείο με τη συνοδεία της μητέρας της, λίγο πριν ξεσπάσει ένας κυκλώνας πάνω στην πόλη. Το σκάει απο το μάθημα και με τη βοήθεια του φίλου της επισκέπτονται ένα νοσοκομείο. Εκεί, θα έρθει απότομα αντιμέτωπη με την ενηλικίωσή της.

ΕΚΑΤΟΚΑΡΑΤΙΕΣ, TO PROJECT ΤΗΣ ΜΥΡΤΩΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ KICKSTARTER

Η Μυρτώ Ξανθοπούλου, SNF ARTWORKS Fellow 2020 στο πεδίο των εικαστικώ τεχνών, λανσάρει το project ΕΚΑΤΟΚΑΡΑΤΙΕΣ στο Kickstarter.

“Οι ΕΚΑΤΟΚΑΡΑΤΙΕΣ είναι μια σειρά μικρών βίντεο, καταγραφές χειρονομιών, βλεμμάτων και αποσπασματικού λόγου. Οι καταγραφές γίνονται με το κινητό και παρουσιάζονται σαν instagram stories. Είναι ένα αρχείο των καλλιτεχνικών μου πρακτικών, αλλά και μια πειραματική φόρμα, που μου επιτρέπει να επαναδιαπραγματευτώ την υλικότητα, τη χρήση του λόγου, την επιτελεστικότητα.”

Μυρτώ Ξανθοπούλου

 

Μάθετε περισσότερα για τις ΕΚΑΤΟΚΑΡΑΤΙΕΣ εδώ

Αν θέλετε να υποστηρίξετε το project ΕΚΑΤΟΚΑΡΑΤΙΕΣ μπορείτε να το κάνετε ακολουθώντας το link εδω

 

“Coffee Cigarettes Amore” μια νέα σειρά έργων της Κυβέλης Ζωής Στενού

Η Elma Gallery (NY) παρουσιάζει το Coffee Cigarettes Amore, μια νέα σειρά έργων της Κυβέλης Ζωής Στενού, αφιερωμένη στον εσωτερικό προβληματισμό σχετικά με τις συνήθειες που θεωρούνται ανθυγιεινές και τον τρόπο που δουλεύουμε μαζί τους. Ως φόρος τιμής στην ταινία του Jim Jarmusch Coffee and Cigarettes, χρησιμοποιεί επαναλαμβανόμενα σύμβολα και δομές για να αφηγηθεί την ιστορία μιας αγαπημένης καθημερινής ρουτίνας που καταλήγει να γίνει τοξική.

Οι φιγούρες και οι λεπτομέρειες της χειρονομίας σε ορισμένο πλαίσιο, παραπέμπουν σε προσωπικές αναμνήσεις και προβολές του εαυτού μας, ενώ προβάλλουν στιγμές έντασης. Η Κυβέλη απεικονίζει στιγμές κρίσης μέσα στην υποτιθέμενη ρουτίνα σε μια προσπάθεια να προσωποποιήσει τον συνδυασμό νικοτίνης, καφεΐνης και ραγίσματος της καρδιάς.

Η σειρά έργων επικεντρώνεται σε μια προσωπική ενατένιση “κακών συνηθειών” και την έλλειψη διαύγειας μέσα σε αυτές, επιμένοντας ότι η αγάπη είναι το μόνο πράγμα για το οποίο αξίζει να ζεις. Είναι η πρώτη φορά στην πρακτική της που στρέφεται στην αυτοπροσωπογραφία σε μια προσπάθεια αυτοπαρατήρησης και αναστοχασμού. Χρησιμοποιώντας τον πόνο της καρδιάς και την αναζήτηση φροντίδας του εαυτού, επιτυγχάνει μια μορφή ενδοσκόπησης μέσα στα μεταφορικά περιβάλλοντα των έργων της.

Κυβέλη Ζωή

Coffee Cigarettes Amore
3 Φεβρουαρίου – 13 Μαρτίου 2022

Εγκαίνια: Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου / 5-8 μμ

Elma Gallery
216 Plymouth st. Brooklyn, NY 11201
Τετάρτη-Σάββατο, 12-6 μμ κατόπιν ραντεβού.
607 379 3133 / www.elmanyc.com
Για περισσότερες πληροφορίες: [email protected]

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στη Σοζίτα Γκουντούνα της πλατφόρμας πολιτισμού Greece in USA.

Ειδύλλια οδός – έκθεση σύγχρονης τέχνης

Από τις 18 Ιανουάριου έως και τις 6 Μαρτίου 2022, η Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων παρουσιάζει την έκθεση σύγχρονης τέχνης «Ειδύλλια Οδός», με έργα 33 καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, σε σύλληψη και επιμέλεια της Μαρίας Μαραγκού.

Η «Ειδύλλια Οδός» είναι οι καλλιτέχνες και τα έργα που συνομιλούν το παρόν του παρελθόντος μας, δίχως νοσταλγία, μέσα από την χειραγώγηση των υλικών που χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη: χώμα, μαλλί, καλάμια, υφάσματα, μάρμαρο, άχυρα, κλωστές και βελόνες, αργαλειοί.

Μέσα στη συνθήκη της πανδημίας, του παγκόσμιου εγκλεισμού και στην ατμόσφαιρα της απειλής του θανάτου, προσπαθούμε να ξεφύγουμε στις σκέψεις και στα όνειρα. Περιπλανιόμαστε σε μια Αθήνα δίχως κόσμο, στα μονοπάτια του Λυκαβηττού, τη Ρωμαϊκή Αγορά, τα Αναφιώτικα, πεντάμορφα στην εγκατάλειψη από περαστικούς.

Η διαφορετική αίσθηση του χρόνου, το νήμα της ιστορίας και οι ρωγμές, κοινωνικές, οικονομικές, ιδεολογικές. Οι χειραγωγήσεις της τέχνης στην συνθήκη της παγκόσμιας αγοράς και εμείς, στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, αφουγκραζόμαστε τους αρχαίους δρόμους.

Δρόμοι σημερινοί, δρόμοι 25 αιώνων. Οδός Παναθηναίων, Τριπόδων, Λεωκορίου, Διπύλου, Ειδύλλια. Ένα πέρασμα προς τον Πειραιά, την Ελευσίνα, προς τα προάστια της πόλης, από τις Ήριες Πύλες ή την Ιερά Οδό. Εδώ, περπατούν και συζητούν πολίτες αλλά και δούλοι φορτωμένοι, καθώς και ζώα και άμαξες που μεταφέρουν την καθημερινή βρώση και την ένδυση, τα προϊόντα του εμπορίου που θα αποθηκευτούν στα λιμάνια έως ότου βρεθούν στη θάλασσα.

Μια στιγμή στον χρόνο που δημιουργεί την ανάγκη της επαναπροσέγγισης σ’ αυτό που αποκαλούμε συλλογική μνήμη της ομάδας, στον μύθο της καταγωγής που μεταβιβάζεται μέσα από τις γενεαλογίες. Η τέχνη, όπως πάντα, συντροφεύει και ενίοτε τολμά αναζητώντας νέους δρόμους μέσα από την συγκρουσιακή ατμόσφαιρα, στα ζητήματα της τέχνης και της κοινωνίας.

Οι 33 καλλιτέχνες χειρίζονται πολλά και διαφορετικά μέσα, υπερασπιζόμενοι τη βασική ιδέα ότι ο καλλιτέχνης αντανακλά την προσωπική του ματιά στο περιβάλλον στο οποίο ζει. Η ποικιλομορφία του μέσου που χρησιμοποιεί ο κάθε καλλιτέχνης αντικατοπτρίζει τις τεχνικές και λεπτομέρειες που συνιστούν κοινό τόπο. Η πόλη της Αθήνας ως τοπόσημο και η μακραίωνη ιστορία της συνδέονται με μια πληθώρα εφαρμοσμένων, πρώτων υλών. Ο κατάλογος αυτών μπορεί να εμπεριέχει:

το χώμα που μετουσιώνεται σε πηλό / τη σκληρότητα του μαρμάρου / κλωστές και υφάνσεις / υλικά της γης και της φύσης / το κεντίδι / το χαρτί / το κομψοτέχνημα

Η Ειδύλλια Οδός ακουμπά ή έστω επιθυμεί να ακουμπήσει ένα κομμάτι της ιστορίας, των ανθρώπων και του επέκεινα δια μέσου του χρόνου, αναντικατάστατου υλικού της ιστορίας και της μνήμης.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:

Νίκος Αλεξίου / Δημήτριος Αντωνίτσης / Ευγενία Αποστόλου / Αντώνης Βολανάκης / Lynda Benglis / Ζωή Γαϊτανίδου / Βούλα Γουνελά / Μαριάννα Ιγνατάκη / Ανέστης Ιωάννου / Ηλίας Κοέν / Θάνος Κυριακίδης [Blind Adam] / Καλλιόπη Λεμού / Βασιλική Λευκαδίτη / Ελένη Λύρα / Δέσποινα Μεϊμάρογλου / Μιχάλης Μιχαηλίδης / Ευσεβία Μιχαηλίδου / Κωνσταντίνος Παλαιολόγος / Μαλβίνα Παναγιωτίδη / Άγγελος Παπαδημητρίου / Ραϋμόνδος / Δημήτρης Ρεντούμης / Adrián Villar Rojas / Έφη Σπύρου / Δανάη Στράτου / Μάγδα Ταμμάμ / Νάκης Ταστσιόγλου / Nobuko Tsuchiya / Πάνος Φαμέλης / Μάρω Φασουλή / Σωκράτης Φατούρος / Δέσποινα Φλέσσα / Παντελής Χανδρής

Επιμέλεια:

Μαρία Μαραγκού, κριτικός τέχνης / καλλιτεχνική διευθύντρια του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης

*H Ζωή Γαϊτανίδου, ο Ανέστης Ιωάννου, η Μαλβίνα Παναγιωτίδη, η Μάρω Φασουλή και η Δέσποινα Φλέσσα είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Πληροφορίες

Ημερομηνίες: 18 Ιανουαρίου έως 6 Μαρτίου 2022

Μέρες & ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Κυριακή, 11.00 – 20.00 (τελευταία είσοδος 19.30)

Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων

Χώροι: Μηχανουργείο & Προαύλιο Μηχανουργείου

Γενική είσοδος: 5 ευρώ

Μειωμένο εισιτήριο (φοιτητές/άνεργοι/ΑμΕΑ): 3 ευρώ

Προπώληση εισιτηρίων: Ηλεκτρονικά από το  viva.gr και το δίκτυο μεταπωλητών του Ταμείου έκθεσης στην είσοδο της αίθουσας Μηχανουργείο από 11.00-19.30

Bread and Digestifs

Πέραν του λίπους και της πρωτεΐνης, οι άνθρωποι χρειάζονται πρωτίστως υδατάνθρακες για το μεταβολισμό τους. Ο ΠΟΥ συνιστά το 55-75% των θερμίδων που καταναλώνουμε στη διατροφή μας να προέρχεται από υδατάνθρακες. Το ψωμί μπορεί να προσφέρει κάτι τέτοιο. Είναι μια συμπαγής πηγή ενέργειας και συνιστά βασικό τρόφιμο λόγω της ευκολίας παρασκευής, αποθήκευσης και μεταφοράς του. Χρειάζεσαι ψωμί για να λειτουργήσεις. Πρέπει να δουλέψεις για να κερδίσεις το ψωμί σου. Δουλεύεις για να έχεις κάτι να πιεις, κάτι να φας, κάτι να φορέσεις και κάπου να κοιμηθείς. Όσοι έχουν εξασφαλίσει ένα μέρος για να κοιμηθούν, μπορούν να απομονωθούν. Δεν είναι όμως η απομόνωση το μειονέκτημα της ιδιωτικότητας; Επίσης, το ψωμί γίνεται σκληρό εάν μείνει εκτεθειμένο για πολλή ώρα. Αλλά αν έχεις μια πέτρα στο στομάχι σου, πρέπει ακόμα και αυτήν να τη χωνέψεις.

 

Συμμετέχουν: Ελένη Μπαγάκη, Carina Brandes, Αναστασία Δούκα, Francesco Gennari, Sophie Gogl, Lisa Holzer, Christian Jankowski, Jiří Kovanda, Soshiro Matsubara, Ορέστης Μαυρούδης, Μαρία Νικηφοράκη, Daniel Stempfer, Marina Sula and Philipp Timischl, a short film by Jørgen Leth and a hand axe; επιμέλεια: Severin Dünser

*Η Ελένη Μπαγάκη, η Αναστασία Δούκα, ο Ορέστης Μαυρούδης και η Μαρία Νικηφοράκη είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Callirrhoë

Καλλιρόης 122
Αθήνα 117 41

27 Ιανουαρίου – 19 Μαρτίου 2022
Εγκαίνια: 27 Ιανουαρίου 2022, 6–10 μμ

Πέμπτη – Σάββαρο  4–8 μμ
και κατόπιν ραντεβού

 

COLD TURKEY – παρουσίαση φωτογραφικού βιβλίου της Στεφανίας Ορφανίδου

Οι συμβολικοί «τόποι» που εξερευνά κανείς στη διαδικασία της απεξάρτησης, η αίσθηση της διαρκούς εγρήγορσης και της αναμονής «αυτού του ενός και μοναδικού πράγματος που θα επεκτείνει τη ζωή πέρα από τα όρια», όπως γράφει ο Ρ.Μ.Ρίλκε, εγγράφονται σε μια ανθολογία από εικόνες ανοιχτές σε ερμηνείες.

Με αφορμή το νέο φωτογραφικό βιβλίο ‘Cold Turkey’ της Στεφανίας Ορφανίδου, θα πραγματοποιηθεί μια ανοιχτή συζήτηση πάνω στα διαφορετικά επίπεδα της εμπειρίας του εθισμού και της περιπέτειας της απεξάρτησης από αυτόν. Μέσα από την εξιστόρηση προσωπικών βιωμάτων, θα γίνει μια προσέγγιση της σχέσης της εξάρτησης με το πένθος, της πορείας προς τη λύτρωση, της εξορίας από το φαντασιακό.

Θα συζητήσουν ο δημοσιογράφος Ματθαίος Τσιμιτάκης και η φωτογράφος-αρχιτέκτονας Στεφανία Ορφανίδου, υπό τον συντονισμό του Georges Salameh.

Facebook event
https://www.facebook.com/events/3127024047512245/?ref=newsfeed
Για την παρουσίαση
https://www.miscathens.com/cold-turkey
Για το βιβλίο
https://www.stefaniaorfanidou.com/BOOKS

Περισσότερα για
την Στεφανία – www.stefaniaorfanidou.com/
τον Ματθαίο – www.nema.media/ & tsimitakis.wordpress.com/
τον Georges – georgessalameh.blogspot.com/

*Η Στεφανία Ορφανίδου είναι SNF ARTWORKS Fellow στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Παρουσίαση του SNFPHI από τον Δημήτρη Αντωνίου

Εν όψει της ανοιχτής πρόσκλησης  για προγράμματα που υλοποιούν τις ιδέες και ενοράσεις των ανθρωπιστικών επιστημών χάριν του ελληνικού κοινού, την Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2021 ο Δημήτρης Αντωνίου παρουσίασε διαδικυτακά στους Fellows μας το SNFPHI.
Η πρωτοβουλία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για τις Δημόσιες Ανθρωπιστικές Επιστήμες (SNFPHI), υποστηρίζει projects που επικεντρώνονται σε τρεις βασικούς τομείς: στην Ιστορία (π.χ. διατήρηση της ιστορικής μνήμης, προφορική ιστορία, πρακτικές αρχειοθέτησης, υλικός πολιτισμός ), στις Δημιουργικές Τέχνες (π.χ. παραστάσεις, επιμέλειες εικαστικών εκδηλώσεων, λογοτεχνία) και στην Εκπαίδευση (π.χ. μαθησιακά μέσα, διδακτικά εργαλεία, εκπαιδευτικά παιχνίδια). Ο Δημήτρης Αντωνίου είναι υπεύθυνος για τον σχεδιασμό των προγραμμάτων της SNFPHI και λέκτορας Ιστορίας και Πολιτισμού στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών του Columbia.

INTELLECTUAL PROPERTY WORKSHOP BY MARINA MARKELLOU

H στιγμή έφτασε για το ετήσιο εργαστήριο για τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών από τη συνεργάτη της ARTWORKS, Μαρίνα Μαρκέλλου. Η Μαρίνα Μαρκέλλου είναι Δικηγόρος, Διδάκτωρ Νομικής, Postdoc Research Associate Δημόκριτος, Εντ/νη διδασκαλίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Μέσων, Επικοινωνίας και Πολιτισμού. Πως ορίζεται η πνευματική ιδιοκτησία, ποιο είναι το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα και πώς μπορεί να προστατέψει νομικά ένα καλλιτέχνης το έργο του? Αυτά και άλλα ερωτήματα συζητήθηκαν στο εργαστήριο.

 

Ομιλια: Αντωνης Φωνιαδακης

Το 2022 ξεκίνησε με τον πιο εμπνευστικό τρόπο! Ο Αντώνης Φωνιαδάκης, χορευτής, χορογράφος και μέλος της επιτροπής αξιολόγησης στο πεδίο του χορού για το 4ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών, μίλησε για το έργο του και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει κανείς όταν ακολουθεί τον δικό του καλλιτεχνικό δρόμο, παραμένοντας πιστός στις δεξιότητές του, ανοιχτός στα ένστικά του και στην τυχή. Ευχαριστούμε πολύ!

 

Διαδικτυακή παρουσίαση φιλμ και συζήτηση: I AM AFRO GREEK

Τι σημαίνει έθνος και τι συνιστά την αίσθηση του ανήκειν;

Το State of Concept ξεκινά το δημόσιο πρόγραμμα αυτής της χρονιάς, παρουσιάζοντας ένα project της Adéọlá Naomi Adérè̩mí στα πλαίσια της έκθεσης “Kapwani Kiwanga: Deposits”, η οποία θα συνεχιστεί μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου 2022.

Η Adérè̩mí ερευνά μέσα από την πρακτική της, τη σημασία της γλώσσας στον αυτοπροσδιορισμό και την ταυτότητα. Γεγονός που την ώθησε να εξετάσει το 2017 τον όρο Αφροέλληνας, έναν όρο που ήρθε στη δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα με μια καθυστέρηση, ακολουθώντας παρόμοιους όρους αυτοδιάθεσης άλλων Αφροευρωπαίων. Το 2018, πριν την πανδημία, η Adéọlá Naomi Adérè̩mí μαζί με την Jackie Abhulimen πήραν συνεντεύξεις από Αφροέλληνες πολίτες και κατοίκους, συζητώντας ιδέες γύρω από τον ρατσισμό, την ταυτότητα, την οικοδόμηση του έθνους αλλά και τις απόψεις τους σχετικά με αυτόν τον νεοσύστατο όρο, σε ένα νέο φιλμ το οποίο είχαμε την τιμή να στηρίξουμε. Με μεγάλη μας χαρά παρουσιάζουμε το φιλμ στο κοινό, σε μια περίοδο όπου παρατηρείται στην ελληνική κοινωνία αύξηση του μεροληπτικού λόγου, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, και μετά από δύο χρόνια παγκόσμιας πανδημίας που έχουν αυξήσει τις εθνικιστικές τάσεις τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η διαδικτυακή προβολή του φιλμ θα γίνει την Πέμπτη 20 Ιανουαρίου και ώρα 19:00 μέσω Facebook live stream του State of Concept Athens, ενώ θα ακολουθήσει συζήτηση με τους Jerome Kaluta, Jessica Anosike και Adéọlá Naomi Adérè̩mí.

Διαβάστε παρακάτω ένα απόσπασμα από το σημείωμα της δημιουργού:

Αυτό το φιλμ εξερευνά τις ιστορίες των συμπολιτών μας, ένα πορτραίτο Μαύρων Ελλήνων, η ιστορία των Αφροελλήνων/ίδων δοσμένη από τους ίδιους και τις ίδιες. Στο φιλμ, οι Αφροέλληνες/ίδες αναλαμβάνουν την κυριότητα των ιστοριών τους με τόλμη και θάρρος, καθώς σας προσκαλούν όλους μέσα στις ζωές και τις εμπειρίες τους.

Συντελεστές:
Videographer: Άγγελος Μπαράι
Editor: Γεύη Δημοτρακοπούλου
Σχεδιασμός: Danielle Rosales
Μετάφραση: Ανδρομάχη Παπαϊωάννου
Παραγωγός και σκηνοθέητς: Adéọlá Naomi Adérè̩mí MPH, FRSA

Η ταινία “I am Afro Greek: Black portraiture in Greece” υποστηρίχτηκε από την State of Concept Athens.

Η έκθεση “Deposits” υποστηρίχτηκε από το Institut Français.

*O Άγγελος Μπαράι είναι SNF ARTWORKS Fellow 2021 στο πεδίο των εικαστικών.

MUTE/gallery view

Η πρόσφατη εντατικοποίηση της χρήσης των ψηφιακών μέσων στην εργασία, την εκπαίδευση, την επικοινωνία & τις τέχνες, αντηχεί ακόμη ως αλλαγή παραδείγματος της ανθρωπολογικής εμπειρίας του προσωπικού χώρου. Καθώς ο χώρος καθίσταται υβριδικός με κάθε τρόπο (αναλογικός/ψηφιακός, δημόσιος/ιδιωτικός, υλικός/φαντασιακός, φανερός/μυστικός, θραυσματικός/συνεχής), η συρρίκνωση του δημόσιου χώρου που αντιστοιχεί στα υποκείμενα, η επικυριαρχία του χώρου εργασίας στην κατοικία και η παράλληλη αύξηση των ενοικίων της πόλης, εντείνουν την αίσθηση εγκλωβισμού εντός μιας επιτηρούμενης ζώνης, όπου νιώθουμε όλο και πιο έκθετες/α/οι. Παράλληλα ωστόσο, και κυρίως μέσα από τον τρέχοντα διαθεματικό & συμπεριληπτικό φεμινιστικό λόγο, η διεκδίκηση μιας άλλης ορατότητας συνεχίζει να αναδεικνύει νέες χωρικές εμπειρίες, αλλά ίσως και μια ιαματική έννοια ορίου, τόσο ως επιφάνεια γειτνίασης όσο και ως ακμή οχύρωσης. To MUTE είναι το τρίτο έργο της COCHLEA res & της Γεωργίας Παΐζη που διερευνά τα συναισθησιακά όρια της θέασης και της ακρόασης, σε μια σειρά από έργα γύρω από τη χειρονομία, την προφορική αναμετάδοση, τη διάσπαση της προσοχής, την κυριολεξία και τη μεταφορά.

Ποιο είναι το ίχνος του χορού όταν δεν είναι χορός; Αντιστρέφοντας το βασικό ερώτημα των Προφορικών Χορών (AUX studio, επιχορηγήσεις ΥΠΠΟΑ 2020-21), όπου ο ακροατής παρακολουθούσε σε live streaming την προφορική αναμετάδοση 6 σόλι μέσα από ένα στούντιο ηχοληψίας χωρίς εικόνα, το MUTE αναζητά το ίχνος της μουσικής όταν μας στερείται η μουσική, στις εφήμερες μετατοπίσεις που υφίσταται ο άδειος χώρος όταν το πολύ πρόσφατο παρελθόν και το πολύ άμεσο μέλλον αλλεπικαλύπτονται, και το σώμα είναι παντού.

Το νέο project της COCHLEAres, MUTE/gallerie view, διερευνά τα συναισθησιακά όρια της θέασης και της ακρόασης, το ίχνος του ήχου, τη χειρονομία, και τις εφήμερες μετατοπίσεις που υφίσταται ο άδειος χώρος όταν το πολύ πρόσφατο παρελθόν και το πολύ άμεσο μέλλον αλλεπικαλύπτονται, και το σώμα είναι παντού.

Τέσσερις χορευτές με ασύρματα ακουστικά σε τέσσερις πλατφόρμες των 9τμ, ανταποκρίνονται σε τέσσερα διαφορετικά ηχοτοπία. Ομάδες των 12 θεατών εναλλάσσονται στον χώρο ανά 40λ. Οι θεατές μπορούν να περιηγηθούν ή να καθίσουν, παρακολουθώντας τα τέσσερα αυτά σόλι είτε σε απόλυτη σιωπή (φορώντας ωτασπίδες που τους παρέχονται στην είσοδο) είτε συνδέοντας δικά τους ενσύρματα ακουστικά σε ένα από τα τέσσερα καλώδια ήχου που βρίσκονται στον χώρο. Μια πέμπτη πλατφόρμα και ένα κανάλι ήχου παραμένουν στη διάθεση του κοινού.

Haus N Athen
Καΐρη 6, Αθήνα 10551
2ος όροφος

https://fb.me/e/1L1qOElNc

χορεύουν
Κατερίνα Δελακούρα
Λίνα Βεργοπούλου
Έλτον Πέτρη
Αυγουστίνος Πότσιος

χορογραφία Γεωργία Παΐζη
μουσική επιμέλεια & performance Jeph Vanger
βίντεο/φωτογραφίες Ιάσωνας Αρβανιτάκης
οργάνωση & εκτέλεση παραγωγής Delta-Pi

• παραστάσεις •
στο Haus N Athen
Τετάρτη 26/1
Παρασκευή 28/1
Κυριακή 30/1
Τρίτη 1/2

• booking link •
www.cochleares.com/mute
είσοδος ελεύθερη

Με την οικονομική στήριξη του Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού & τη φροντίδα της ARTWORKS

*H Γεωργία Παΐζη, ο Jeph Vanger και ο Έλτον Πέτρη είναι SNF ARTWORKS Fellows