Συντάκτης: gourgourini

Το θραύσμα της αρχαιότητας είναι ότι μας έχει απομείνει απ’ αυτή. Μόνο σ’ αυτή την ερειπωμένη μορφή μπορεί κάτι να διαβαστεί. Η μόνη πραγματική ακεραιότητα είναι πλέον η ακεραιότητα του θραύσματος. Η μόνη ανακτημένη μορφή είναι πλέον η θραυσματική μορφή. Θραύσματα που δεν επιζητούν την ολικότητα τους, αλλά τη διαθεσιμότητά τους, τη διαφύλαξη τους στη καταγωγική θέση του μηδενός.

Η φετινή ομαδική έκθεση Fragments του The Symptom Projects, σε επιμέλεια του Αποστόλη Αρτινού, και σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Δελφών, θα πραγματοποιηθεί στις αίθουσες και στον κήπο του Αρχαιολογικού Μουσείου Άμφισσας, όπου δεκαπέντε σύγχρονοι εικαστικοί καλλιτέχνες θα επιχειρήσουν με το έργο τους να συνυπάρξουν με τη συλλογή του Μουσείου, να συντονιστούν με την ενέργεια των θραυσματικών αντικειμένων του και να συνδιαλεχθούν με τη γλώσσα τους.

Επιμέλεια έκθεσης | Αποστόλης Αρτινός

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες | Δημήτρης Αμελαδιώτης, Ευγενία Βερελή, Παναγιώτης Βορριάς, Αναστασία Δούκα, Βασίλης Ζωγράφος, Λίζη Καλλιγά, Άννα Λάσκαρη, Χριστίνα Μήτρεντσε, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Ηλίας Παπαηλιάκης, Χαρά Πιπερίδου, Πάνος Προφήτης, Γιώργος Σκυλογιάννης, Δέσποινα Χαριτωνίδη, Διονύσης Χριστοφιλογιάννης.

Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Φωκίδας.

Με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ.

*Ο Παναγιώτης Βορριάς, η Αναστασία Δούκα, η Μαλβίνα Παναγιωτίδη και ο Πάνος Προφήτης είναι SNF ARTWORKS Fellows

—

FRAGMENTS

25/09/2021 – 19/11/2021

Αρχαιολογικό Μουσείο Άμφισσας

ΕΓΚΑΙΝΙΑ

25 Σεπτεμβρίου | 8μμ

ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Τετάρτη με Κυριακή | 9πμ – 4μμ

Δευτέρα – Τρίτη | Κλειστά

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

the-symptom-projects.blogspot.com

Όταν διασχίζουμε το τοπίο βρισκόμαστε σε μία ενδιάμεση φάση. Από το σημείο εκκίνησης έως τον προκαθορισμένο ή και άγνωστο προορισμό είμαστε συνεχώς σε μια μετάβαση. Κάθε μας βήμα είναι η αρχή αυτού που θα συμβεί, η διαρκής επιστροφή μας σε μια πρότερη κατάσταση αλλά και η άφιξή μας σε μία νέα η οποία πρόκειται να αναδυθεί. Αρχίζουμε λοιπόν να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο καθώς προχωράμε από έναν χώρο σε έναν άλλο, ούτε μέσα ούτε έξω αλλά ενδιάμεσα.

Η έκθεση με τίτλο «Μεταξύ και Ανάμεσα» πραγματεύεται αυτές τις μεταβατικές στιγμές της ύπαρξης μέσα από το συνεργατικό έργο του Νικόλα Βεντουράκη και του Αντώνη Θεοδωρίδη το οποίο παίρνει τη μορφή μιας φωτογραφικής εγκατάστασης στην ταράτσα του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών & Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη. Η έννοια της οριακότητας, την οποία εισήγαγε ο ανθρωπολόγος Arnold van Gennep στις αρχές του 20ού αιώνα και την οποία επανεξέτασε ο Victor Turner τη δεκαετία 1960 –ο ίδιος που μας δανείζει τη φράση που αποτελεί και τον τίτλο της έκθεσης– περιγράφει την ενδιάμεση φάση που εντοπίζεται σε κάθε τελετουργία μετάβασης ή σε κάθε ακραία κατάσταση που σηματοδοτεί μια κοινωνική αλλαγή, η οποία εν τέλει ανασυγκροτεί την κοινωνία εντός της οποίας πραγματοποιείται. Η οριακή αυτή περίοδος, η οποία χαρακτηρίζεται από την απουσία της σταθερότητας και την πλήρη διάλυση των κοινωνικών δομών, είναι μια περίοδος αβεβαιότητας που ενέχει όμως παράλληλα άπειρες δυνατότητες. Σε μια εποχή εγκλεισμού και κοινωνικής απομόνωσης καλούμαστε να επαναδιαπραγματευτούμε τους ενδιάμεσους χώρους και χρόνους όπου το πραγματικό είναι αυτό που θα πρέπει να φανταστούμε.

Τα έργα που παρουσιάζονται εδώ μας δείχνουν τον δρόμο, ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Έχοντας ως αφετηρία την ίδια την πόλη της Αθήνας, όπου το φυσικό βρίσκεται σε διαρκή διαπραγμάτευση με το τεχνητό περιβάλλον, ο Βεντουράκης και ο Θεοδωρίδης μας καθοδηγούν στο περιθώριο, εκεί όπου δεν θα κοιτάζαμε, σε αυτό που βρίσκεται ανάμεσα. Ο χώρος της έκθεσης μετατρέπεται σε έναν χώρο αναμονής, έναν χώρο μεταβατικό, όπου τα όρια μεταξύ του φυσικού και του κατασκευασμένου είναι πλέον δυσδιάκριτα.

Ο τρόπος με τον οποίο οργανώνονται οι πόλεις φανερώνει τις κοινωνικές δομές που διαμορφώνουν την ανθρώπινη εμπειρία την ίδια στιγμή που η εμπειρία μας θέτει τις προϋποθέσεις για τις δράσεις που θα επιτρέψουν την ανάδυση νέων δομών. Ο Εθνικός Κήπος, ο οποίος βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, γίνεται η αρχή μίας διαβατήριας τελετουργίας. Πρόκειται για τον πρώτο οργανωμένο χώρο διακοσμητικού πρασίνου του νέου ελληνικού κράτους, που σχεδιάστηκε στα μέσα του 1800 από τον αρχιτέκτονα François Louis Bareaud υπό τις οδηγίες της βασίλισσας Αμαλίας σύμφωνα με τις αρχές του αγγλικού τύπου, ο οποίος αναπαριστά μία ιδεαλιστική όψη της φύσης. Μέσα στο χάος της πόλης ο Κήπος ως ένας φυσικός αλλά και απόλυτα οργανωμένος χώρος για περισυλλογή και απομόνωση συνιστά ένα σιωπηλό όριο και ένα πέρασμα που ευνοεί τις συναντήσεις. Οι μακράς διάρκειας λήψεις κατά τη διάρκεια της νύχτας αποτυπώνουν ένα κατάφυτο τοπίο απόλυτης ηρεμίας που έρχεται σε αντίθεση με την ένταση της πόλης που το περικλείει, η οποία φαίνεται να παραμένει ακέραιη. Από μια άλλη οπτική που βλέπει την πόλη όχι ως ένα οργανωμένο σύνολο αλλά ως μία σύνθεση χωρίς αυστηρή συνοχή, η αντίθεση μεταξύ φυσικού και τεχνητού εντείνεται. Στιγμές έξω από το συνηθισμένο φαίνεται να διακόπτουν τις καθημερινές μας πρακτικές και μας προσκαλούν να δούμε την πόλη με άλλο μάτι. Η φύση κυριαρχεί με διακριτικά και άλλοτε με πιο ριζικά μέσα δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο μία νέα στρώση που μπλέκεται με το πολιτιστικό και ιδεολογικό αφήγημα των χώρων που διασχίζουμε και κατοικούμε. Τις φωτογραφίες συμπληρώνει μία ηχητική εγκατάσταση με ήχους που συλλέχθηκαν σε διάφορα σημεία του Κήπου και οι οποίοι μαρτυρούν τον παράλληλο κόσμο αυτού του τόπου κατά τη διάρκεια της ανοίκειας νυχτερινής σιωπής. Μεταξύ της τάξης και της απόλυτης αναρχίας, βρισκόμαστε και πάλι στο όριο, στο μεταίχμιο που μας χωρίζει από την ύπαρξη μίας προκαθορισμένης δομής και από την ενσωμάτωσή μας σε μία νέα κατάσταση.

Στον τελευταίο όροφο του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη, με άμεση θέα τον Εθνικό Κήπο και το κέντρο της πόλης, τόσο συμβολικά όσο και γεωγραφικά, βρισκόμαστε σε άλλη μια οριακή κατάσταση, όπου το μέσα και το έξω εναλλάσσονται διαρκώς δημιουργώντας ένα απόκοσμο συναίσθημα, εντός και εκτός χώρου και χρόνου, αλλά ταυτόχρονα «μεταξύ και ανάμεσα».

Επιμέλεια: Μυρτώ Κατσιμίχα
Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρίνα Μήλιου – Θεοχαράκη
Καλλιτέχνες: Νικόλας Βεντουράκης και Αντώνης Θεοδωρίδης
Σχεδιασμός Έκθεσης: Ειρήνη Δάφνη Σάπκα
Κατασκευή Σκηνικών: AnotherKindArt
Σχεδιασμός Ήχου: Bias
Bοηθός Παραγωγής: Νεφέλη Σιαφάκα

Διάρκεια έκθεσης: 22 Σεπτεμβρίου–20 Νοεμβρίου 2021
Ωράριο έκθεσης: Τετάρτη έως Σάββατο, 18:00-22:00

Εισιτήριο: 3€, 2€

Κλείστε το εισιτήριό σας εδώ

*Ο Αντώνης Θοδωρίδης και ο Νικόλας Βεντουράκης είναι SNF ARTWORKS Fellows

Έχετε αναρωτηθεί γιατί η Siri, η Alexa και η Cortana έχουν γυναικεία ονόματα και φωνές; Πώς οι μηχανές βλέπουν τις γυναίκες; Μπορούν οι μηχανές να αντιληφθούν τη διαφορετικότητα;

Η έκθεση Her Data διερευνά τη σημασία των δεδομένων και των αλγορίθμων στη σημερινή εποχή της τεχνητής νοημοσύνης μέσα από τη θέση της γυναίκας. Εξετάζει επίσης τη γυναικεία αναπαράσταση και ζητήματα σχετικά με την πολιτισμική ετερότητα στο πλαίσιο της γρήγορης κατανάλωσης της τεχνολογίας. Στερεότυπα, προκαταλήψεις και ταμπού φαίνεται πως επανέρχονται ισχυρότερα στην ψηφιακή σφαίρα, αναπαράγοντας αναχρονιστικές κοσμοθεωρίες, περιθωριοποιώντας ορισμένες κοινωνικές ομάδες και δημιουργώντας διακρίσεις μεταξύ κοινοτήτων.

Τέσσερις γυναίκες εικαστικοί παρουσιάζουν διαφορετικές ιστορίες για το πώς οι κυρίαρχες τεχνολογικές αφηγήσεις επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τις ταυτότητες μας και τον κόσμο μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις μηχανές αναζήτησης και τις εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης. Τα έργα της έκθεσης θέτουν ερωτήματα σχετικά με την αξιοποίηση των δεδομένων μας από τεχνολογικούς κολοσσούς, ενώ παράλληλα μας καλούν να παρατηρήσουμε πιο προσεκτικά τον σχεδιασμό των σημερινών τεχνολογικών συστημάτων και να κατανοήσουμε τον τρόπο λειτουργίας τους και τις κοσμοθεωρίες που προωθούν.

Σε μια ανδροκρατούμενη τεχνολογική βιομηχανία, όπου οι διακρίσεις συνεχίζονται, αυτό που διακυβεύεται είναι η διαφορετικότητα. Οι διεθνείς στατιστικές δείχνουν ότι η βιομηχανία της τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης κυριαρχείται από άνδρες, κατά πλειοψηφία λευκούς, αποκλείοντας τις γυναίκες και τις κοινότητες διαφορετικών εθνοτήτων από τις θέσεις εξουσίας. Αυτή η ανισορροπία αναπόφευκτα φέρνει στο νου τα ερωτήματα: ποιος σχεδιάζει αυτές τις τεχνολογίες και για ποιον. Η έκθεση φέρνει μια διαφορετική ανάγνωση για τη σχέση μας με την τεχνολογία διερευνώντας την αισθητική, τις μορφές εξουσίας και τα κοινωνικά ζητήματα που προκύπτουν.

Σχεδιασμός Έκθεσης | Μάρθα Γιαννακοπούλου | if_untitledarchitects
Σχεδιασμός Οπτικής Ταυτότητας | Κορίνα Γαλλίκα
Οπτικοακουστικός Σχεδιασμός | Μιχάλης Αντωνόπουλος, Μάκης Φάρος
Επικοινωνία | Γιώργος Κατσώνης
Υποδοχή Κοινού | Λυδία Πανάγου

Η έκθεση Her Data πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Οργανισμού ΝΕΟΝ

—

Έκθεση Her Data
Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες: Μαρία Μαυροπούλου (GR), Πάολα Παλαβίδη (GR), Eli Cortiñas
(ES/DE), Mimi Ọnụọha (NG/USA)
Επιμέλεια: Φωτεινή Βεργίδου & Κατερίνα Γκουτζιούλη
Χώρος: Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα
Διάρκεια: 23 Σεπτεμβρίου – 14 Οκτωβρίου 2021
Ώρες Λειτουργίας: Τρίτη – Κυριακή: 15:00 – 21:00. Δευτέρες κλειστά.

* Η Μαρία Μαυροπούλου και η Πάολα Παλαβίδη είναι SNF ARTWORKS Fellows

Στην ελληνίδα εικαστικό Στεφανία Στρούζα έχει τη χαρά να απονείμει το MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών το Βραβείο Inspire 2021 για το πρότζεκτ της με τίτλο «She of the Jade Skirt». Το βραβείο Inspire, το οποίο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 3.000 ευρώ, απονέμεται στο πλαίσιο του Inspire Project σε εικαστικό, ανεξαρτήτως ηλικίας ή εθνικότητας, για εργασία που έχει ήδη παραχθεί κατά τη διάρκεια εργαστηρίου ή residency ανά τον κόσμο και διακρίνεται για τη σύλληψη, την πρωτοτυπία, τον προβληματισμό και την συνάφειά της με τον χώρο στον οποίο έχει παρουσιαστεί και με τον οποίο δυνητικά συνδιαλέγεται.

Η υποψηφιότητα της Στεφανίας Στρούζα προκρίθηκε έναντι των υπολοίπων λόγω του γεγονότος ότι πληρούσε επακριβώς τις συνθήκες παραγωγής που προβλέπει το Βραβείο Inspire, καθώς και για το λόγο ότι το έργο το οποίο υπέβαλε εμφάνιζε, πέρα από καλλιτεχνική αρτιότητα και αποδεδειγμένη έρευνα, στενή συνάφεια με τον τόπο παραγωγής του.

Το πρότζεκτ «She of the Jade Skirt» («Εκείνη με την σμαραγδένια φούστα») της Στεφανίας Στρούζα αποτελείται από γλυπτικά έργα καθώς και μια σειρά από μονοτυπίες και επιτοίχια ανάγλυφα. Τα έργα εξελίχθηκαν κατά την διάρκεια του προγράμματος artist-in-residence στην Πόλη του Μεξικού με την υποστήριξη του Austrian Cultural Forum (Μάρτιος-Ιούνιος 2018) και παρουσιάστηκαν ως ένα συνεκτικό σώμα δουλειάς στο πλαίσιο του studio residency στο MANA Contemporary στις ΗΠΑ (Οκτώβριος 2018-Μάρτιος 2019). Εξετάζοντας την εξέλιξη της Πόλης του Μεξικού σε σχέση με το νερό, το «She of the Jade Skirt» διαμορφώνει μια αφήγηση που ξεκινά από το ιδιαίτερο γεγονός ότι η προκολομβιανή πόλη, που ιδρύθηκε πάνω σε ένα εκτεταμένο σύστημα λιμνών, τώρα βυθίζεται σταδιακά. Ο τίτλος αναφέρεται στην Chalchiuhtlicue, τη γυναικεία θεότητα των ποταμών και του τοκετού, η οποία στην κοσμολογία των Αζτέκων αντιπροσώπευε το νερό ως ζωτική πηγή αλλά και ως απειλή υπό μορφή πλημμυρών. Τα γλυπτά αντλούν μορφολογικές αναφορές από προκολομβιανούς χάρτες καθώς και από την ίδια την αρχιτεκτονική πραγματικότητα της πρωτεύουσας. Αντιστοίχως, οι υλικότητες των έργων φέρουν περιβαντολλογικούς συμβολισμούς «αποτυπώνοντας» τις σταδιακές διακυμάνσεις και μεταμορφώσεις του τοπίου από το υγρό στο ξηρό και από το φυσικό στο ανθρωπογενές. Το «She of the Jade Skirt» συσχετιζόμενο με μια ευρύτερη οικοφεμινιστική προσέγγιση, δομεί μια φαντασιακή και υλική συνθήκη που αφορά την σχέση υδάτων, αστικής υπερανάπτυξης και κλιματικής αλλαγής.

*H Στεφανία Στρούζα είναι SNF ARTWORKS Fellow

—

INSPIRE PROJECT 2021

Διαδικτυακή απονομή Βραβείου Inspire 2021

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2021, 18:00

Η εκδήλωση θα είναι προσβάσιμη από τον σύνδεσμο https://bit.ly/2Xw6DBT (Meeting ID: 833 8276 1492 / Passcode: 254190) .

Η ομαδική έκθεση Mines and Minerals εμπνέεται από το ιδιαίτερο τοπίο του όρμου Μεγάλο Λιβάδι στην Σέριφο για να αναδείξει τις διαλεκτικές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ του φυσικού περιβάλλοντος, των εγκαταλελειμμένων βιομηχανικών εγκαταστάσεων και των σύγχρονων έργων.

Συνδεδεμένος με την λειτουργία των μεταλλείων σιδήρου από την αρχαιότητα μέχρι την δεκαετία του 60 αλλά και με μία από τις πρώτες απεργίες στην Ελλάδα το 1916, ο οικισμός Μεγάλο Λιβάδι είναι σήμερα ένα άτυπο ανοιχτό βιομηχανικό μουσείο με τις υπόγειες στοές των μεταλλείων, τις ράγες και τα βαγονέτα των εγκαταστάσεων καθώς και τη γέφυρα φόρτωσης μεταλλευμάτων στα πλοία της εποχής να αντιστέκονται στο πέρασμα του χρόνου. Τα χρώματα του τοπίου, η σκουριασμένη αισθητική των βιομηχανικών υπολειμμάτων και η ιστορική του βαρύτητα καθορίζουν τον κοινό τόπο της έκθεσης που φιλοξενεί έργα διαφορετικών μέσων και insitu εγκαταστάσεις που χαρακτηρίζονται από μεταλλικά και μαυρόασπρα στοιχεία, αναφορές στην έννοια της εργασίας και στον ρόλο του καλλιτέχνη ως τεχνίτη. Με έργα στο μεγαλύτερο μέρος του όρμου, μπροστά από το νεοκλασσικό Διοικητικό Κτίριο των μεταλλείων, και στο εσωτερικό ενός εμβληματικού σπιτιού στην άκρη του οικισμού, η έκθεση αποσκοπεί στο να δημιουργήσει μια διαδρομή γνωριμίας του επισκέπτη με τον τόπο και την ιστορία του, ενεργοποιώντας μέσα από τα έργα την ηχώ του παρελθόντος.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Micol Assaël, Μανώλης Δασκαλάκης-Λαιμός, Ιόλη Καβάκου, Στέλιος Καλλινίκου, Καρολίνα Κρασούλη, Μαργαρίτα Μποφιλίου, Χριστόδουλος Παναγιώτου, Flora Yin-Wong, Αλέξανδρος Τζάννης.

Η έκθεση Mines and Minerals πραγματοποιείται με την υποστήριξη του ΝΕΟΝ.

Μέγα Λιβάδι, Σέριφος
25/09/2021-29/09/2021
Εγκαίνια 25/09/2021 5μμ
Ωράρια:
25/09 5μμ-9μμ
26/09 12-2μμ
27/09-29/09 με ραντεβού (+30 6945906115)

Επιμέλεια: Αλέξανδρος Τζάννης
Συντονισμός και κείμενα: Εύα Βασλαματζή

*Oι καλλιτέχνες Μανώλης Δασκαλάκης-Λαιμός, Καρολίνα Κρασούλη, Μαργαρίτα Μποφιλίου, Αλέξανδρος Τζάννης και η επιμελήτρια Εύα Βασλαματζή είναι SNF ARTWORKS Fellows

Πέρα από τις άκρες των δαχτύλων μου συνδέομαι με το σύμπαν. Ως τα βάθη του οισοφάγου μου βρίσκεται ο κόσμος. Εξερευνώντας τον μακρόκοσμο και τον μικρόκοσμο διαμέσου του μικροβίου η καλλιτεχνική ομάδα Hypercomf χαρτογραφεί μιακαρναβαλική σύνθεση όπου το ενσώματο, το γήινο και το διαγαλακτικό συνδέονται αναπόφευκτα. Μια σειρά διεπαφών λειτουργεί σαν ένα σύνολο από πύλες που οδηγούν σε διαφορετικές προτάσεις ύπαρξης και συμβίωσης- από φιλικές έως μαζικές συγκεντρώσεις, μέχρι τη σποραδική και μαζική συνδεσιμότητα· αντιδρώντας και αλληλεπιδρώντας είμαστε όντα.

Ο ζυμομύκητας Saccharomyces cerevisiae βρίσκεται στον πυρήνα αυτού του αφηγήματος ως το σημείο τομής μεταξύ ανθρώπου, ψωμιού και ζύθου που έρχεται να ανατρέψει όσα πιστεύαμε ότι γνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε. Οι ακτίνες του ήλιου, οι ίνες του ψωμιού και τα εντερικά κορδόνια συνδέονται μεταξύ τους υφαίνοντας τον ιστό της συν-ύπαρξής μας. Παρά τις φαινομενικά μεγάλες διαφορές μας, οι άνθρωποι μοιραζόμαστε με αυτούς τους μικροοργανισμούς πανομοιότυπες δομές και διαδικασίες. Η φράση «είμαστε αυτό που τρώμε» θα μπορούσε εύκολα να επαναδιατυπωθεί σε «τρώμε αυτό που είμαστε».

Με αφετηρία την αποστολή BioSentinel (αρχικά προγραμματισμένη να ξεκινήσει το 2020), η NASA στοχεύει να υπολογίσει τον αντίκτυπο της ακτινοβολίας του διαστήματος στους έμβιους οργανισμούς που βρίσκονται για μεγάλες χρονικές περιόδους πέρα ​​από τη Χαμηλή Γήινη Τροχιά (LEO) και ακόμη πιο συγκεκριμένα, να ελέγξει τις βιολογικές αποκρίσεις του εκκολαπτόμενου ζυμομύκητα Saccharomyces cerevisiae υπό αυτές τις συνθήκες. Η NASA, ακριβώς λόγω των ομοιοτήτων του γενετικού υλικού του ζυμομύκητα με αυτό του ανθρώπου, πρόκειται να διερευνήσει εάν προκαλείται βλάβη στο DNA του μικροβίου ή αλλαγές στην ανάπτυξη και τη μεταβολική του δραστηριότητα. Όπως αναφέρεται για την αποστολή: «Ο ζυμομύκητας είναι ο ιδανικός οργανισμός για αυτήν την αποστολή λόγω της «εμπειρίας» του σε διαστημικές πτήσεις, τα ευνοϊκά γενετικά του εργαλεία και την ικανότητά του να επιβιώνει για μεγάλες χρονικές περιόδους σε κατάσταση ξηρασίας πριν έρθει η στιγμή της ενυδάτωσης και ενεργοποίησης της ανάπτυξής του στο διάστημα».

Σε μονάχα λίγες φράσεις τίθενται τόσα πολλά ζητήματα: ένας κόσμος ακραίων θερμοκρασιών και ξηρασίας, το κοινό DNA του ανθρώπου με αυτό της μαγιάς, το διάστημα ως ένας sci-fi χώρος δοκιμών για μελλοντική ανθρώπινη κατοίκηση καθώς και ένας νέος τόπος εξαγωγής κέρδους. Όπως δηλώνει η ομάδα Hypercomf: «Ό, τι πηγαίνει στο διάστημα επιστρέφει πίσω στη Γη», και το αντίστροφο. Καθώς λοιπόν ο ζυμομύκητας μεταφέρεται προς τα έξω, η ομάδα με τη σειρά της σχεδιάζει και κατασκευάζει έναν ηλιακό φούρνο που χάρη στο άμεσο ηλιακό φως μετατρέπει την ηλιακή ενέργεια σε θερμότητα και τη μαγιά σε αφράτο ψωμί. Χρησιμοποιώντας ένα κοινό εργαλείο για τις εκτός ενεργειακού δικτύου οικο-κοινότητες που αποφεύγουν τα εμπορεύσιμα αγαθά, ο ηλιακός φούρνος αρκείται στα βασικά (ήλιος + ψωμί) χωρίς μεσάζοντες, ενώ ταυτόχρονα η κατασκευή και η χρήση του διατυπώνουν σύγχρονες ψηφιακές και δημοκρατικές απαιτήσεις. Το ψωμί, βασικό προϊόν των ανθρώπινων κοινοτήτων, αποτελεί έναν αμοιβαία κατανοητό φορέα νοήματος και πλέον ένα πεδίο δοκιμών στο σημείο όπου συνέρχονται τα ανθρώπινα σώματα και η επιστήμη.

Ο σακχαρομύκητας πρωταγωνιστεί στην παρασκευή και το ψήσιμο του ψωμιού καθώς και στην οινοποίηση. Εδώ και αιώνες, ο ζύθος προσφέρει διονυσιακή ευχαρίστηση στο ανθρώπινο σώμα και νου· ένα άτυπο σύμφωνο φιλίας μεταξύ οργανισμών. Με τη συλλογή τοπικών φυτών από επτά διαφορετικά αθηναϊκά πάρκα και λόφους και στη συνέχεια τη ζύμωσή τους για την παραγωγή αλκοόλ, κάθε ποτό σηματοδοτεί μια άλλη περιοχή μέσω της βιολογικής ισορροπίας του ph και της επακόλουθης γεύσης. Καθώς καταναλώνουμε και χωνεύουμε τη γειτονιά μας, οι μικροοργανισμοί αυτοί πραγματοποιούν έναν ολόκληρο κύκλο – μια στιγμή όπου οι πολλαπλές διεπαφές του BioSentinel επικαλύπτονται.

Τα ένζυμα, τόσο στο βαθύ εσωτερικό ενός σώματος όσο και στον μακρινό διαγαλαξιακό χώρο, με τις κοινές γενετικές γνώσεις και τις αξιοθαύμαστες ιδιαιτερότητές τους, συμμετέχουν στις δραστηριότητες της ανθρώπινης ζωής με την γενναιόδωρη ύπαρξη και δράση τους. Σε αυτόν τον υγρό κόσμο των ζυμώσεων συμβιώνουμε όλα μαζί.

Πύλη Α: διαδικτυακός χάρτης / ένας παιχνιώδης τόπος αναφορών (σύνδεση των κουκίδων με γραφήματα που αφορούν την αποστολή της NASA, την οικοζυθοποίηση και τα διαθέσιμα σχέδια για DIY κατασκευή ηλιακού φούρνου)

Πύλη Β: μια μυστηριακή συγκέντρωση για ψήσιμο ψωμιού σε αυτοσχέδιο ηλιακό φούρνο σε έναν από τους λόφους της Αθήνας / παράλληλη βιντεοσκόπηση – καταγραφή

Πύλη Γ: ζύμωση της κάθε γειτονιάς σε ποτό με δείγμα από επτά πάρκα και λόφους μέσα και γύρω από την Αθήνα

Πύλη Δ: μια βακχική έκθεση στον TAVROS με τα παραγόμενα ποτά, τον ηλιακό φούρνο και την ταινία με πρωταγωνιστή το Saccharomyces cerevisiae

Πύλη Ε: Εργαστήριο για DIY Ηλιακούς Φούρνους.

Με τη συγχρηματοδότηση του προγράμματος Creative Europe της Ευρωπαικής Ένωσης και στο πλαίσιο του The Table and the Territory.

Με την υποστήριξη:
Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος

Επισκεφθείτε στη σελίδα  biosentinel.services

Στην πρώτη του ατομική έκθεση με τίτλο, “Μετά το Ηλιοβασίλεμα”, ο Ανέστης Ιωάννου μας προσκαλεί να διεισδύσουμε στο δικό του κόσμο όπου τον απασχολεί η σχέση του ατόμου με το αρχιτεκτονικό περιβάλλον και την αστική φύση. Στα μεγάλα τελάρα του, αντικαθιστά τον παραδοσιακό καμβά με jean ύφασμα το οποίο επεξεργάζεται με μια ιδιαίτερη τεχνική. Το jean είναι ένα υλικό προερχόμενο από το denim , το εφηύραν ο Jacob Davis και ο Levi Strauss το 1873. Σηματοδότησε την κουλτούρα των τελευταίων 140 ετών. Πρόκειται για ένα υλικό που έχει συνδεθεί με την εργατική τάξη, ως σύμβολο ανυπακοής, και που αργότερα εξελίχθηκε σε βασικό δείγμα της fast fashion (ρούχα σε χαμηλές τιμές που παράγονται γρήγορα από τις μαζικές αγορές). Ο εικαστικός προσεγγίζει το jean ως ύφασμα της καθημερινότητας, απευθυνόμενο σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Μέσα σε αυτό αρκετοί νιώθουν οικεία και ενώνει τα άτομα σε όλο τον κόσμο (global cultural transplant). Η κοινωνική απεύθυνση του είναι φανερή από το εύρος της αξίας του και της αγοράς του: κάποιος μπορεί να το αποκτήσει διαθέτοντας από 10- 300 ευρώ. Η έννοια της ύλης και της φόρμας, καθώς και η συνύπαρξη τους σε σχέση με φιλοσοφικές αναζητήσεις ,σχετικά με το υλικό και την έρευνά του, επαναπροσδιορίζονται και αποκτούν νέα διάσταση. Ο Ανέστης Ιωάννου παρακολουθεί από το παράθυρο ενός δωματίου, την πόλη, το αστικό τοπίο , την αρχιτεκτονική, τη φύση, την αποκοπή μας από το περιβάλλον αλλά και την προσπάθεια μας να το εντάξουμε σε θραύσματα, όπως μία γλάστρα και ένα δέντρο στον ακάλυπτο, τη μάταιη χειρονομία του ατόμου ως ενθύμηση αυτών που έχουμε χάσει. Με αφετηρία αυτή τη σκέψη, τα γλυπτά του από μπετόν και νέον, μας κλείνουν το μάτι με ειρωνική διάθεση. Όταν δεν μπορούμε να συμπεριλάβουμε το φυσικό στοιχείο, το αντικαθιστούμε με το τεχνητό. Ένα φυτό από νέον που αντί για χώμα αναπτύσσεται στο τσιμέντο. Παρακολουθούμε τη διαδικασία οικειοποίησης της τεχνολογίας ριζωμένης στην καθημερινή ζωή, σχετιζόμενη με τη διαφήμιση, την εμπορική σήμανση, τη νυχτερινή ζωή, τα bars στο κέντρο, την μετατροπή της σε μια προσωπική ιστορία. Μια αφήγηση σαν μόσχευμα στο αστικό χάος. Όλες αυτές οι αναφορές, εγκολπώνονται περίτεχνα, σε ένα διαμέρισμα μιας πολυκατοικίας του 1951, εξαίρετο δείγμα της Ελληνικής μοντέρνας αρχιτεκτονικής και του μοντερνισμού, κατά τη διάρκεια του οποίου εσωτερικοί μετανάστες εγκατέλειπαν τη ζωή της υπαίθρου.

Κατερίνα Νίκου (ανεξάρτητη επιμελήτρια, Ελλάδα, Βέλγιο)

—

Ανέστης Ιωάννου: “Μετά το Ηλιοβασίλεμα”
Επιμελήτρια: Κατερίνα Νίκου
Ημερομηνίες: 22 Ιουνίου – 10 Οκτωβρίου (κατόπιν ραντεβού)
Εγκαίνια: 22 Ιουνίου στις 17:00-21:00

Στο πλαίσιο της ατομικής έκθεσης του Ανέστη Ιωάννου, Μετά Το Ηλιοβασίλεμα, η επιμελήτρια Κατερίνα Νίκου προσκαλεί διεθνείς εκπροσώπους του πολιτισμού, να ανταποκριθούν στο ποίημα του εικαστικού,  που εκτίθεται  στη Crux Galerie, με τίτλο Together We Root As A Family.

Η νέα ενότητα έχει τίτλο A Poem For You και αποτελεί παράλληλη ενότητα της έκθεσης. Οι συμμετέχοντες καταθέτουν το δικό τους σχόλιο σε σχέση με τις έννοιες που απασχολούν τον εικαστικό: τη σχέση με τους προγόνους μας, τις ρίζες μας, το χρόνο και τον ορισμό της οικογένειας στη σύγχρονη κοινωνία.

Συμμετέχοντες: Adam Szymczyk, curator at large at Stedelijk Museum (Amsterdam, Holland)& former artistic director documenta 14 (Athens, Greece, Kassel, Germany), (Zurich, Switzerland), Alexis Fidetzis, artist (Athens, Greece), Andreas Mallouris, artist (Nicosia, Cyprus), Angelo Plessas, artist, documenta 14 (Athens, Greece), Daniel Knorr, artist, documenta 14 (Berlin, Germany), Danny Hiele, cinematographer, director of photography (Los Angeles, USA), Daphne Vitali, curator, National Museum of Contemporary Art Museum (Athens, Greece), Dimitris Rentoumis, artist (Athens, Greece), Eleni Christodoulou, artist (Athens, Greece), Eleni Glinou, artist (Athens, Greece), Fotini Gouseti, artist (Athens, Greece), Isabelle Cordemans, artist (Antwerp, Belgium), Lilou Vidal, independent curator, writer, author, founder of the non-profit organization Bureau des Réalités (Brussels, Belgium), (Torino, Italy), María Magdalena Campos-Pons, artist, documenta 14 (Nashville, Tennessee, USA), Marijke de Roover, artist (Brussels,
Belgium), Meriton Maloku, artist (lives and works in Antwerp, Belgium), Nathan Pohio, artist documenta 14 (New Zealand), Paul B. Preciado, writer, philosopher, curator (former curator of the Public Programs, documenta 14 (Athens/Gr, Kassel, Germany), (Paris, France), Phaedon Giallis, artist, (Athens, Greece), Protocinema, (Kathryn Hamilton/Deniz Tortum, Zeynep Kayan, Jorge González, Mari Spirito), (Istanbul, Turkey), Roman Hiele, music composer (Antwerp, Belgium), Sarah Vanagt, film artist (Brussels, Belgium), Saurabh Narang, artist (New Delhi, India), Simone Keller / Philip Bartels, documenta 14, (ox&öl Produktionen, Zurich, Switzerland), Theo Prodromidis, artist (Athens, Greece), Theophilos Tramboulis, curator, writer, author (Athens, Greece), Vassilis Noulas & Kostas Tzimoulis (VASKOS), (Athens, Greece), Yorgos Yotsas, artist (Athens, Greece)

*Ο Ανέστης Ιωάννου, ο Αλέξης Φίντεζης και ο Θεοδωρής Προδρομίδης είναι SNF ARTWORKS Fellows

—

A Poem For You / Ένα Ποίημα Για Εσένα
Επιμέλεια: Κατερίνα Νίκου
Ημερομηνίες: 16 Σεπτεμβρίου – 10 Οκτωβρίου
Εγκαίνια: Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου (18:00-22:00) και έπειτα κατόπιν ραντεβού

Crux Galerie, Σέκερη 4, Αθήνα, ΤΚ 106 74 (ισόγειο)

“Θάνατος, ναρκωτικά, ομορφιά” – το σλόγκαν σημαδεύει τους τοίχους της πόλης, οι λέξεις με έντονα κεφαλαία γράμματα στοιβάζονται η μία πάνω στην άλλη. Δεν διαβάζεται πραγματικά ως απαίτηση ή ως επιθυμία, περισσότερο σαν ένα νεύμα προς τους γνωρίζοντες.

Είναι αλήθεια, όμως. Ο θάνατος, τα ναρκωτικά και η ομορφιά υφέρπουν από παντού: από το παρελθόν και το μέλλον, από τη γη, τον ουρανό και τους ωκεανούς, από έξω και μέσα. Η ίδια η ζωή έχει γίνει και πάλι μεθυστική. Και μέσα σ’ αυτή τη συλλογική, ψυχοπαθητική απελπισία, όπου τα ίδια και τα ίδια, αλλά διαφορετικά, δεν ήταν ποτέ τόσο εξωπραγματικά, αν όχι γελοία, ένα νέο είδος ελπίδας μοιάζει δυνατό.

Σε μια συνέντευξή της φέτος, η συγγραφέας McKenzie Wark παρατήρησε ότι:

Το κλειδί στη γραφή του Guy Debord (…) δεν είναι η έννοια του θεάματος- είναι το détournement. Σχετίζεται με την αγγλική λέξη για την παράκαμψη, αλλά είναι ουσιαστικά αυτό που περιγράφει σε ένα πρώιμο μανιφέστο ως “λογοτεχνικό κομμουνισμό”, η ιδέα ότι όλη η κουλτούρα παράγεται συλλογικά και ανήκει σε όλους μας. Και ότι η οικειοποίηση και η τροποποίησή της προς την κατεύθυνση της ελπίδας είναι από μόνη της μια πολιτική πράξη.
(McKenzie Wark, Μάιος 2021)

Το ανήκειν -μια ενεργή και πολυεπίπεδη διαδικασία εξ ορισμού- παραμένει μια κενή λέξη, ή φράση, ή ελπίδα, όταν δεν συνδέεται με τους άλλους- με τα σώματα, με τις απολαύσεις, με την αγάπη, την πραγματοποίηση και την αλλαγή, τόσο για τους άλλους όσο και για τον εαυτό μας. Δεν θα υπάρξει προσφορά χωρίς πόνο, γιατί η ομορφιά του ανήκειν είναι ότι η μορφή του είναι ρευστή και εναλλάξιμη. Μπορεί να είναι ένας χορός, μια υπόσχεση, ένα φιλί, μια ραγισμένη καρδιά, ένα έργο, ένα ταξίδι ή μια παράσταση.

Τα έργα των οκτώ καλλιτεχνών αυτής της έκθεσης ανταποκρίνονται και προσεγγίζουν ο ένας τον άλλον με σιωπηλές χειρονομίες ελπίδας. Σε δύο ορόφους εκθέτουν τη φυσική τους ύπαρξη ως κινούμενα αντικείμενα, αποκαλύπτοντας και αρθρώνοντας τις απολαύσεις που συνοδεύουν τη λαχτάρα.

-Πες μου, ανήκω
-Πες μου, ανήκω
-Πες μου, ανήκω
(Archangel των Burial, 2007)

Καλλιτέχνες: Νικόλας Βεντουράκης, Μπέρανγκ Καρίμι, Σιναΐδα Μιχάλσκαγια, Μαρκ Μπάρκερ, Σούσκα Μπαστιάν, Ναταλία Παπαδοπούλου, Βαλίνια Σβορώνου, Πολ ΝτιΝτι Σμιθ

Επιμέλεια : Σάχιν Ζάρινμπαλ (Shahin Zarinbal)

*Ο Νικόλας Βεντουράκης, η Ναταλία Παπαδοπούλου και η Βαλίνια Σβορώνου είναι SNF ARTWORKS Fellows

—

Tell me I belong
MISC ATHENS

Εγκαίνια: 17.09.21 | 18.00-22.00
Διάρκεια: 17.09.21 – 23.10.21
Ωράριο Έκθεσης: Τρίτη – Σάββατο 12.00 – 18.00

MISC ATHENS. Τούσα Μπότσαρη 20, 11741, Αθήνα
[email protected]

Οι εικαστικοί Θωμάς Διάφας, Κωστάντζα Καψάλη, Μαρία Λουίζου και Gülşah Aykaç παρουσιάζουν τα έργα που δημιούργησαν στα πλαίσια του 1ου κύκλου του προγράμματος φιλοξενίας νέων καλλιτεχνών Station One AIR. Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στην Πλατεία Βικτωρίας στις 10, 11 και 12 Σεπτεμβρίου 2021 από τις 18.00 έως τις 21.00.

Κατά την διάρκεια του 1ου κύκλου του προγράμματος, Ελληνες και ξένοι καλλιτέχνες φιλοξενήθηκαν στην Αθήνα, ήρθαν σε επαφή με την τοπική κοινότητα και την καλλιτεχνική σκηνή της Αθήνας και δούλεψαν συλλογικά πάνω σε εναλλακτικές «συγκειμενοποιήσεις»του αγάλματος «Ο Θησευς Σώζει την Ιπποδάμεια» που βρίσκεται την Πλατεία Βικτωρίας. Στην τελική δράση του Προγράμματος, οι δημιουργίες των καλλιτεχνών ενεργοποιούνται στην Πλατεία Βικτωρίας σε κοντινή θέση στο άγαλμα με στόχο την ζωντανή διάδραση με τους κατοίκους και επισκέπτες της γειτονιάς μας.

Το Station One AIR με θέμα «Η Ιπποδάμεια εντός Πλαισίου» υλοποιείται σε συνεργασία με το Counterpoints Arts και την Πρωτοβουλία για τις Δημόσιες Ανθρωπιστικές Επιστήμες ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στο Πανεπιστήμιο Columbia.

Με την υποστήριξη του Counterpoints Arts και του Outset Contemporary Art Fund.

Περισσότερες πληροφορίες: https://www.victoriasquareproject.gr/hippodamia-in-context-2021?lang=el

*H Κωστάντζα Καψάλη και η Μαρία Λουίζου είναι SNF ARTWORKS Fellows

—

Station One AIR | έκθεση | Μέρος Πρώτο
10 – 11 – 12 Σεπτεμβρίου 2021
18:00 – 21:00
πλατεία Βικτωρίας

To “Repairing the Past, Imagining the Present Otherwise” είναι μια σειρά συνομιλιών που διοργανώνεται από τον Alexander Strecker και θα πραγματοποιηθεί ψηφιακά σε 3 ξεχωριστά μέρη, φέρνοντας κοντά μια διεπιστημονική ομάδα καλλιτεχνών και μελετητών από την Ελλάδα και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Χρησιμοποιώντας την ιδέα της επιδιόρθωσης ( “repair”) ως σημείο εκκίνησης, αυτοί οι διάλογοι εντοπίζουν μια ταλάντωση μεταξύ του πολλαπλού παρελθόντος και διαφορετικού παρόντος της Αθήνας που μας βοηθούν να οραματιστούμε εναλλακτικούς τρόπους για να κατοικήσουμε τον σημερινό κόσμο μαζί.

Κάθε εκδήλωση θα επικεντρωθεί στην πρακτική ενός σύγχρονου καλλιτέχνη, βάζοντας το έργο του σε συνομιλία με έναν μελετητή της αρχαιότητας. Από εβδομάδα σε εβδομάδα, καθώς οι καλλιτέχνες θα μοιράζονται την πρακτική τους και θα εκθέτουν διαφορετικές απόψεις, θα υλοποιούμε μαζί τη διαδικασία της επιδιόρθωσης (repair), επανασυναρμολογώντας κομμάτια σε νέες συνθέσεις σε σχέση με τα προϋπάρχοντα σύνολα.

Μέρος 1 | Dialogue (Medean Remix)
9 Σεπτεμβρίου, 1 μμ EST / 8 μμ Αθήνα

Η εικαστικός καλλιτέχνης Στεφανία Στρούζα θα συζητήσει με τον καθηγητή Brooke Holmes πώς χρησιμοποιεί γλυπτικές μορφές για να τονίσει τη ρευστότητα και την κινητικότητα των θραυσμάτων. Το τελευταίο έργο της Στρούζα προτείνει μια αισθητική και πολιτιστική έρευνα για την τρέχουσα γεωλογική εποχή μέσα από τον αρχετυπικό μύθο της Μήδειας.

Δείτε τη συνομιλία εδώ

Μέρος 2 | Performing Gender and Greek Tragedy in the Digital Agora
23 Σεπτεμβρίου, 1 μμ EST / 8 μμ Αθήνα

H περφόρμερ και σκηνοθέτις Έλλη Παπακωνσταντίνου θα μοιραστεί με την καθηγήτρια Erika L. Weiberg πώς θέτει τραγικές μορφές, όπως η Αντιγόνη και η Άλκηστις στη σύγχρονη ψηφιακή αγορά για να ζωντανέψει την ένταση μεταξύ της ατομικής και της συλλογικής φωνής.

Δείτε τη συνομιλία εδώ

Μέρος 3 | Computing Past, Excavating Future
30 Σεπτεμβρίου, 1 μμ EST / 8 μμ Αθήνα

Ο γλύπτης Πέτρος Μόρης θα μιλήσει με τον καθηγητή Δημήτρη Πλάντζο για το πώς αναμιγνύει υλικά που σχετίζονται με το παρελθόν και τεχνολογίες αιχμής του παρόντος, αντιπαραβάλλοντας έτσι τις διαστρωματωμένες εκφάνσεις της μνήμης με το έργο που εκκρεμεί στο μέλλον.

Δείτε τη συνομιλία εδώ

Χορηγοί της σειράς συνομιλιών : AAHVS Visiting Speaker Series; Classical Studies; Franklin Humanities Institute; FHI Social Practice Lab; Theater Studies; The Office of the Vice Provost for the Arts—Duke Arts; Dean of the Graduate School; Dean of the Humanities

Η Στεφανία Στρούζα και ο Πέτρος Μώρης είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Η περφόρμανς κρυψίνους είναι μια ωδή στη μυστική αγάπη. Η φύση της αγάπης αυτής συχνά απαιτεί αφάνεια, απόσταση μα και ακρίβεια. Κάποιες φορές περιπλέκεται λόγω ανεπαρκούς επικοινωνίας, οδηγώντας άλλοτε σ’ ένα ελκυστικό, μυστηριακό σύμπαν κι άλλοτε στην ασάφεια, το σκοτάδι και την ακατανοησία. Έτσι κάποτε τα δυο της μέρη είτε θα ενωθούν με δεσμούς ισχυρούς ή μαζί δεν θα τα καταφέρουν ποτέ.

Η εικαστική δράση κρυψίνους μιλά για την αγάπη μέσα από τον ποιητικό λόγο της Σαπφούς. Είναι μια φωνητική περφόρμανς που εξελίσσεται στην αφάνεια, υπαινισσόμενη την εν κρυπτώ και παραβύστω συνθήκη και την εξ αποστάσεως προσπάθεια ένωσης και επικοινωνίας.

Η περφόρμανς κρυψίνους θα παρουσιαστεί στις 20 και 21 Αυγούστου. Θα πραγματοποιηθεί σε ένα από τα όμορα βουνά, ενόσω οι επισκέπτες θα βρίσκονται στον αρχαιολογικό/εκθεσιακό χώρο της Λατούς. Αποτελεί μέρος του “Λατώ, safe space”, μια παραγωγή της Ex Situ, στο πλαίσιο του προγράμματος “Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός” του ΥΠΠΟΑ.

Περισσότερες πληροφορίες: https://digitalculture.gov.gr/2021/08/lato-safe-space-archeologikos-choros-latous/

* Η Βιργινία Μαστρογιαννάκη είναι SNF ARTWORKS Fellow στο πεδίο των εικαστικών τεχνών

Για τη δεύτερη εκδοχή του, το Ammophila επιχειρεί να ξεκινήσει μια συζήτηση γύρω από εναλλακτικές αφηγήσεις ενός ηλιόλουστου πλαισίου. Το “Κάτω από τον καυτό ήλιο” στοχεύει να δημιουργήσει ιστορίες στιγμών χαλάρωσης όπου ο ήλιος μπορεί να ζεστάνει, να ανακουφίσει αλλά και να κάψει και να καταστρέψει ταυτόχρονα. Όλα φαίνονται καλά κάτω από το φως ή μήπως όχι; Τι στοχαζόμαστε όταν ξαπλώνουμε κάτω από την πιο κοινή παρουσία στη ζωή όλων μας; Γιατί ξαπλώνουμε εκεί και τι περιμένουμε από αυτήν τη ζεστασιά; Σε ένα νησί όπου ο ήλιος κυριαρχεί και μας οδηγεί σε αυτό, οτιδήποτε μπορεί να συμβεί κάτω από τον καυτό ήλιο, από τη σωτηρία έως την καταστροφή.

Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες: Μαριλένα Αλιγιζάκη, Αμαλία Βεκρή, Αναστασία Δούκα, Διονύσης Καβαλλιεράτος, Παναγιώτης Κεφαλάς, Γιάννης Κονταράτος, Γεωργία Κοτρέτσου, Κωνσταντίνος Λιανός, Μαρία Μαυροπούλου, Αλεξάνδρα Νάκου, Ηλίας Παπαηλιάκης, Εύα Παπαμαργαρίτη, Αλέξιος Παπαζαχαρίας, Χαρά Πιπερίδου, Βαλίνια Σβορώνου, Θάνος Φούντας, Διονύσης Χριστοφιλογιάννης, Κώστας Χριστόπουλος, HOPE, Poka-Yio.

Συμμετέχοντες Συγγραφείς: Ιωάννα Γερακίδη, Στέφανος Γιαννούλης, Κωστής Ζουλιάτης, Αριάνα Καλλιγά, Γαληνή Λαζάνη, Μαρία Ξυπολοπούλου, Χριστίνα Παπούλια, Χριστίνα Πετκοπούλου, Δημήτρης Σπύρου, Θεόφιλος Τραμπούλης, Βίκυ Τσίρου.

Τοποθεσίες: Σχολείο Ελαφονήσου
20-25 Αυγούστου 2021
Ώρες Λειτουργίας: 19:00-21:00
Διοργάνωση: Ammophila Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία σε συνεργασία με το Δήμο Ελαφονήσου.
Επιμέλεια: Εύη Ρουμάνη

Ξεφυλλίστε τον κατάλογο Ammophila vol.2 Under the Burning Sun catalogue εδώ: https://issuu.com/ammophila/docs/ammophila2undertheburningsun?fbclid=IwAR1a0kszMI3C1WGKd_4WD0HTSz9_Co4lAAR5nJAYLqpFOvOfsBxBUuSOXnY

* Oι Αναστασία Δούκα,  Μαρία Μαυροπούλου, Εύα Παπαμαργαρίτη, Βαλίνια Σβορώνου και Χριστίνα Πετκοπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellows.

Η έβδομη διοργάνωση της Μπιενάλε της Αθήνας  με τίτλο ECLIPSE (ΕΚΛΕΙΨΗ), σε συνεπιμέλεια των Omsk Social Club και του Larry Ossei-Mensah, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Poka-Yio, λαμβάνει χώρα σε διαφορετικούς χώρους της Αθήνας από τις 24 Σεπτεμβρίου έως τις 28 Νοεμβρίου (προεγκαίνια: 23 Σεπτεμβρίου) και περιλαμβάνει καλλιτέχνες με έδρα τη Βόρεια και Νότια Αμερική, την Καραϊβική, την Αφρική και την Ευρώπη, πολλοί από τους οποίους πρόκειται να εκθέσουν στην Ελλάδα για πρώτη φορά. Περισσότερες από 80 σύγχρονες Μαύρες, κουήρ, μελλοντολογικές και ριζοσπαστικές φωνές συνδιαλέγονται με πρακτικές τελετουργίας, κατασκευής κόσμων και αλληλοσυνδέσεων. Η ECLIPSE, επιστρατεύοντας μεταμορφωτικές δυνάμεις, μας οδηγεί πέρα από τη μεταβατική εμπειρία που βιώνουμε σήμερα και κινητοποιεί τη φαντασία των θεατών για διαφορετικές εκδοχές του μέλλοντος.

Από 24 Σεπτεμβρίου έως 28 Νοεμβρίου, η 7η Μπιενάλε της Αθήνας εγκαθίσταται σε τρία κτήρια «φαντάσματα» του ιστορικού κέντρου της πόλης στον άξονα Σταδίου-Πανεπιστημίου και ενορχηστρώνει μία αλλαγή στον τρόπο πρόσληψης της τέχνης. Το Πρώην Εμπορικό Κέντρο Fokas, τα Πρώην Δικαστήρια Σανταρόζα στην Πλατεία Δικαιοσύνης και το Μέγαρο Σίνα αντανακλούν τις ποικίλες πτυχές και διαφορετικές εποχές του αθηναϊκού αστικού τοπίου και των ιστορικών και πολιτισμικών αφηγήσεών του.

Ο τίτλος της έκθεσης αναδεικνύει την ολοένα και πιο θολή αντίληψη που έχουμε για την πραγματικότητα εξαιτίας μιας κατάστασης διαρκούς ρευστότητας την οποία βιώνουμε σήμερα. Η ECLIPSE ασχολείται με τις κοινωνικές, πολιτικές και πνευματικές αλλαγές που συντελούνται σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και στην ίδια την Αθήνα, μια ανερχόμενη μητρόπολη που βρίσκεται στο σημείο συνάντησης της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, τόσο γεωγραφικά όσο και ιστορικά. Η έκλειψη είναι ένα φαινόμενο επικαλύψεων και συσκότισης αλλά και ένα φαινόμενο κοσμικό. Η εμπειρία της έκλειψης δρα ως καταλύτης για την επανεπεξεργασία ενός ανεπίλυτου παρελθόντος που μπορεί να τροφοδοτήσει ένα άρρητο παρόν ώστε τελικά να συμβάλει στη διαμόρφωση του μέλλοντος. Η Αθήνα λειτουργεί έτσι ως το καταλληλότερο σημείο εποπτείας των εκφάνσεων του χρόνου και του τόπου αλλά και διερώτησης: Βρίσκεται η Δύση σε παρακμή ή σε μια στιγμή σημαντικής μεταμόρφωσης;

Η ECLIPSE επιδιώκει να προσεγγίσει ζητήματα ταυτότητας, ιστορίας και πολιτισμικής πολυπλοκότητας παρέχοντας ένα πεδίο για να διερευνηθούν ιδέες, ερωτήματα, έννοιες και επιθυμίες που συχνά δεν βρίσκουν θέση σε μια Μπιενάλε. Σε μια προσπάθεια να πυροδοτήσει έναν δυναμικό διαπολιτισμικό διάλογο, η ECLIPSE αναδεικνύει έργα καλλιτεχνών της αφρικανικής διασποράς καθώς και άλλων καλλιτεχνικών φωνών που έχουν ιστορικά περιθωριοποιηθεί. Μέσα από αυτό το «Μαύρο Πρίσμα» επιχειρείται μια αποτύπωση διαφορετικών οπτικών και καλλιτεχνικών πρακτικών της αφρικανικής διασποράς. Ο διαπολιτισμικός διάλογος συμπληρώνεται από καλλιτεχνικές παρεμβάσεις που συνθέτουν βιωματικές αφηγήσεις, με στόχο την ενεργοποίηση της φαντασίας των θεατών και τη γέννηση δυνητικών παράλληλων κόσμων και πιθανών εκδοχών του μέλλοντος. Συνθέτοντας μια αλληλουχία από χώρους που δίνουν βήμα σε ιδέες όπως της «ριζοσπαστικής φροντίδας», της «φιλίας μεταξύ των βιολογικών ειδών» και σε στρατηγικές «ηχητικής θέασης», η ECLIPSE παρουσιάζει μια διατοπική, σύγχρονη προσέγγιση εναλλακτικών τρόπων συνύπαρξης.

Αντιπαρερχόμενη τις κυρίαρχες σχέσεις εξουσίας που διαμορφώνουν τα ιστορικά αφηγήματα, η ECLIPSE προτείνει την καταστροφή των μηχανισμών καταπίεσης και των παρωχημένων ιδεαλισμών. Χρησιμοποιώντας μια σειρά βιωματικών μέσων όπως παιχνίδια ζωντανής δράσης, ρηξικέλευθες τεχνικές διάδοσης φημών, πειθούς, «συναισθηματικής ύπνωσης» αλλά και ποικίλες σωματικές, ακουστικές, οπτικές και σύνθετες τεχνικές εμβύθισης, η ECLIPSE ενεργοποιεί την κατασκευή αφηγημάτων, ενορχηστρώνει μια αλλαγή στον τρόπο πρόσληψης της τέχνης και θέτει τον στοχασμό προς ένα εναλλακτικό μέλλον.

H 7η Μπιενάλε της Αθήνας υλοποιείται με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο του Ε.Π. «Αττική» του ΕΣΠΑ 2014-2020, τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Onassis Culture. Η AB7: ECLIPSE διοργανώνεται από την Μπιενάλε της Αθήνας.

Eπιμέλεια: Omsk Social Club και Larry Ossei-Mensah, υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια του  Poka-Yio
AB7: ECLIPSE από 24 Σεπτεμβρίου έως 29 Νοεμβρίου 2021

Καλλιτέχνες:  manuel arturo abreu, Zebedee Armstrong, as they lay w/ Abdu Ali + Markele Cullin*, Sanford Biggers, Billy Bultheel*, Judy Chicago, Contemporary And, Zuzanna Czebatul, Simon Denny, DETACH (Voltnoi & Quetempo)*, Aλέξανδρος Ντούρας, Christoph Draeger, Claude Eigan, Awol Erizku, Doreen Garner, Miles Greenberg, Happy New Tears*, HellFun*, Jack Hogan & Trakal*, Deborah Joyce Holman & Yara Dulac Gisler*, Klára Hosnedlová*, Satch Hoyt, Hypercomf*, Yinka Ilori*, Astrit Ismaili*, Tomashi Jackson, Huntrezz Janos*, Olalekan Jeyifous*, Εύη Καλογηροπούλου, Samson Kambalu, Λητώ Κάττου *, KAYA, Navine G. Khan-Dossos*, Nuri Koerfer, Ndayé Kouagou*, Αριστείδης Λάππας, Kris Lemsalu & Kyp Malone*, Marissa Malik & Yeshe Bahamon-Beesley*, Rodney McMillian, Steve McQueen, Ana Mendieta, Meleko Mokgosi, Moor Mother*, Πέτρος Μώρης, Zanele Muholi, Nascent*, Kayode Ojo, Omsk Social Club*, Zohra Opoku, Βασίλης Παπαγεωργίου *, Νεκτάριος Παππάς*, Ebony G. Patterson, Primitive Art*, Γιώργος Πρίνος, Kameelah Janan Rasheed, Andrew Roberts, Victoria Santa Cruz, Jacolby Satterwhite, Jonas Schoeneberg*, Erica Scourti, Paul Mpagi Sepuya, Jakob Kudsk Steensen, Juana Subercaseaux, Βαλίνια Σβορώνου*, Taka Taka*, Ayesha Tan-Jones*, Filippos Telesto, The Critics Company, the Mycological Twist*, Hank Willis Thomas, Ίρις Τουλιάτου*, Tourmaline, Suzanne Treister, Τέο Τριανταφυλλίδης, Wu Tsang, Ευγενία Βερελή, Cajsa von Zeipel*, Julian Weber, YESSi PERSE*.
*O αστερίσκος υποδηλώνει νέα παραγωγή ή πρεμιέρα.

Οι Εύη Καλογηροπούλου, Αριστείδης Λάππας, Hypercomf (Πάολα Παλαβίδη & Ιωάννης Κολιόπουλος), Πέτρος Μώρης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Βαλίνια Σβορώνου και Ίρις Τουλιάτου είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Περισσότερες πληροφορίες: https://athensbiennale.org/

Για τέταρτη χρονιά το annexM υπό τη διεύθυνση της Άννας Καφέτση, συνεχίζοντας την επιμελητική του πολιτική των site specific εκθέσεων και έργων, διοργανώνει για τον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών τη δίμηνη έκθεση του καλοκαιριού που λειτουργεί καθημερινά μετά τη δύση του ήλιου και έως τα μεσάνυχτα με ελεύθερη είσοδο για όλους (22.7–19.9.2021).

Στο φετινό πρόγραμμα που ανοίγει έναν στοχαστικό, υπόγειο διάλογο με το επετειακό έτος 2021 και τα 200 χρόνια εθνικού βίου, το annexM εγκαινιάζει στις 22 Ιουλίου την έκθεση με τίτλο Marginalia, με τη συμμετοχή των καλλιτεχνών Βιργινίας Μαστρογιαννάκη, Νίνας Παππά, Ηλία Μαμαλιόγκα και Σπύρου Βραχωρίτη.

Τα παρουσιαζόμενα έργα, πλην ενός, είναι νέες παραγωγές ειδικά για την έκθεση, ενώ οι δύο περφόρμανς των Σπ. Βραχωρίτη και Β. Μαστρογιαννάκη έχουν εκτελεστεί και βιντεοσκοπηθεί στον Κήπο και το Αίθριο του Μεγάρου.

Ο τίτλος της έκθεσης (από το λατινικό margo, marginis: περιθώριο) παραπέμπει κατά την κυριολεκτική σημασία του στις σημειώσεις και πάσης φύσεως σημεία και εικόνες που γράφονται ή σχεδιάζονται από τους αναγνώστες στα περιθώρια βιβλίων και κειμένων, μια πρακτική που ανάγεται, αιώνες πίσω, στις σημειώσεις και τα σχόλια των αντιγραφέων βιβλικών και κλασικών χειρογράφων για λειτουργική και ερμηνευτική χρήση. Αναφέρεται επίσης σε μια ιδιαίτερη εκδοτική κατηγορία, όπου συγγραφείς ή επιμελητές συγκεντρώνουν σύντομα κείμενα, σκόρπιες σκέψεις και αποσπασματικό υλικό.

Στον ορίζοντα της πλούσιας διακειμενικότητας του τίτλου, τα έργα της έκθεσης, στα οποία σημειώσεις περιθωρίου, ως πρώτη ύλη ή αφηγηματική πρακτική, απαντώνται με διαφορετικούς τρόπους και σημασίες, παρουσιάζονται με μια ανοιχτή, αποσπασματική μορφή διατηρώντας την αυτοτέλεια και συγχρόνως διαλεγόμενα μεταξύ τους.

Ο επισκέπτης θα μπορεί να δημιουργήσει τυχαίες, χωρίς αρχή και τέλος διαδρομές στην έκθεση, ανάμεσα στα 8 διαφορετικά σημεία του Κήπου, όπου οι πέντε βιντεοεγκαταστάσεις προβάλλονται σε μεγάλες οθόνες και μόνιτορ.

Για περισσότερες πληροφορίες https://www.megaron.gr/event/marginalia/

*Η Βιργινία Μαστρογιαννάκη είναι SNF ARTWORKS Fellow στο πεδίο των εικαστικών.

«Οικειότητα: Μια σύγχρονη τυραννία»: η έκθεση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που φέρνει σε απευθείας διάλογο το σινεμά και τα εικαστικά, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα, στην The Project Gallery (Νορμανού 3, Μοναστηράκι) από την Πέμπτη 15 Ιουλίου έως και τις 15 Σεπτεμβρίου 2021, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Έμπνευση για την έκθεση έδωσε το βιβλίο του Αμερικανού κοινωνιολόγου Ρίτσαρντ Σένετ The fall of public man / Η τυραννία της οικειότητας (εκδόσεις Νεφέλη). Προφητικό όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 1977 και πλέον επίκαιρο σήμερα δεδομένης της συνταρακτικής συνθήκης στην οποία ζούμε- καθοδήγησε το 61ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης να συνθέσει το επίσημο διαγωνιστικό του πρόγραμμα. Παράλληλα, το Φεστιβάλ ανέθεσε σε δώδεκα Έλληνες εικαστικούς να δουν και να σχολιάσουν με όποιο τρόπο ήθελαν, ο καθένας και από μια ταινία αυτού του Προγράμματος, με άξονα σκέψης το βιβλίο.

Η έκθεση, σε επιμέλεια Ορέστη Ανδρεαδάκη, επρόκειτο να παρουσιαστεί στο Πειραματικό Κέντρο Τεχνών του Μητροπολιτικού Οργανισμού Μουσείων Εικαστικών Τεχνών (MoMus) Θεσσαλονίκης τον Νοέμβριο του 2020. Το δεύτερο lockdown, ωστόσο ανάγκασε το Φεστιβάλ να προβάλει τις ταινίες του διαδικτυακά και να κρατήσει τα πρωτότυπα έργα στην αποθήκη, ενώ εκατόν τριάντα αναπαραγωγές τους αναρτήθηκαν σε τοίχους, κολώνες και φανοστάτες της πόλης ενισχύοντας την υπόσχεση μιας δημόσιας τέχνης η οποία (μπορεί και οφείλει να) αντιστέκεται στην τυραννική οικειότητα, για την οποία μίλησε ο Σένετ.

Οι δύσκολοι μήνες, του εγκλεισμού που ακολούθησαν μας υποχρέωσαν να επαναπροσδιορίσουμε τις νέες συνήθειές μας και τη λειτουργία της δημόσιας σφαίρας.

Τώρα, στο μεταίχμιο των κοινωνικών και πολιτικών επιπτώσεων της πανδημίας, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης παρουσιάζει την έκθεση Οικειότητα: Μια σύγχρονη τυραννία στην The Project Gallery. Προσπαθούμε να δούμε με άλλο μάτι την ζεύξη των εικόνων- κινούμενων ή στατικών και αφήνουμε τα δώδεκα έργα να ανοίξουν ένα νέο διάλογο για την συνολική εμπειρία της δημιουργίας, της θέασης, και της συμμετοχής σε κάθε τι δημόσιο.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Ιλεάνα Αρναούτου, Μαρία Βαρελά, Ζωή Γαϊτανίδου, Πέτρος Ευσταθιάδης, Ιάσονας Καμπάνης, Βασίλης Καρούκ, Αριστείδης Λάππας, Ηλιοδώρα Μαργέλλου, Ιάσονας Μέγκουλας, Μαργαρίτα Μποφιλίου, Πάολα Παλαβίδη, Σοφία Ροζάκη

*Οι Ιλεάνα Αρναούτου, Μαρία Βαρελά, Ζωή Γαϊτανίδου, Πέτρος Ευσταθιάδης, Ιάσονας Καμπάνης, Αριστείδης Λάππας, Ιάσονας Μέγκουλας, Μαργαρίτα Μποφιλίου, Πάολα Παλαβίδη είναι SNF ARTWORKS Fellows

Διοργάνωση: Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Διάρκεια: 15/ 07/ 21- 15/ 09/ 21

Ωράριο λειτουργίας: Τρίτη- Σάββατο 12- 8μμ

Επιμέλεια: Ορέστης Ανδρεαδάκης

Παραγωγή & Συντονισμός: Θάνος Σταυρόπουλος

https://www.filmfestival.gr/
https://www.theprojectgallery.gr/

Είσοδος: ελεύθερη

Η ταινία «Brutalia, Εργάσιμες Μέρες» του Μανώλη Μαυρή (Fellow 2018) βραβεύτηκε στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ Καννών, κερδίζοντας το βραβείο του Canal+ για Καλύτερη Μικρού Μήκους Ταινία.

Η ταινία «Brutalia, Εργάσιμες Μέρες» είναι μια ελληνο-βελγική συμπαραγωγή των AVION FILMS, Stathi Twins & Tarantula Belgique, χρηματοδοτούμενη από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, το Κέντρο Κινηματογράφου και Οπτικοακουστικών μέσων των Βρυξελλών και τον ΕΚΟΜΕ. Το σενάριο της ταινίας, από τον Μ. Μαυρή, παρουσιάζει μια δυστοπική μητριαρχική κοινωνία, στην οποία νέες γυναίκες με στρατιωτική περιβολή εργάζονται σαν μέλισσες για το καλό του «μελισσιού.

Ο Μ. Μαυρής έχει στο ενεργητικό του ως σκηνοθέτης δύο ακόμη ταινίες μικρού μήκους, το «Blue Train» (2014) και το «Μανέκι Νέκο» (2017).

Παραγωγοί του «Brutalia» είναι οι: Annabelle Aronis, Γιώργος Τσοκόπουλος, Μαντώ και Μυρτώ Στάθη. Στους βασικούς ρόλους εμφανίζονται οι: Έλσα Λεκάκου, Κόρα Καρβούνη, Χαρά Μάτα Γιαννάτου.