Συντάκτης: gourgourini

H έκθεση Desired (Im)possibilities ανοίγει την Πέμπτη 9 Nοεμβρίου στη Galeria Arte Graça στη Λισαβόνα, με έργα των Eunice Gonçalves Duarte, Irit Batsry, Juliana Matsumura, Natalie Woolf, Sofia Sá, Pinelopi Triantafyllou, Lior Eshel, Laurence Bonvin, Tiago Rocha Costa και Andrea Paz.

Desired (Im)possibilities

Υπάρχει μια αίσθηση τάξης στη φύση, ένα πρότυπο που καθορίζει τα πράγματα, μια κυκλική ακολουθία που δημιουργεί, τρέφει, καταστρέφει και αναδημιουργεί τα πάντα. Και η ζωή αναπόφευκτα ακολουθεί αυτήν την τάξη. Από τις μεταβαλλόμενες εποχές μέχρι τη γέννηση και τον θάνατο, τα πάντα είναι μέρος ενός κύκλου. Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί γεννιούνται, μεγαλώνουν, καταναλώνουν ή παράγουν, και τελικά πεθαίνουν, δίνοντας χώρο για νέα ζωή να έρθει.

Η έκθεση περιλαμβάνει 10 έργα που εξερευνούν διάφορους τρόπους προσέγγισης της δυαδικότητας των [Αδύνατων] Δυνατοτήτων. Κάποια από αυτά αφορούν προσωπικές εμπειρίες επιτυχίας η αποτυχίας, ιστορίες αμφιβολίας η βεβαιότητας, ελπίδας η απογοήτευσης. ‘Ενώ άλλα επανεξετάζουν τις καλλιτεχνικές τους διαδικασίες τους εξερευνώντας τα όρια των υλικών και των αναπαραστάσεών τους.
Πάνω απ’ όλα, αυτή η έκθεση αποτελεί μια βαθιά γιορτή του ανθρώπινου πνεύματος, αναγνωρίζοντας την απεριόριστη δυνατότητά του να μετασχηματίζει, να αναδημιουργεί, και συνεχώς να ανανεώνεται.

Πληροφορίες:

Ημερομηνίες: 9 Νοεμβρίου έως 26 Νοεμβρίου 2023
Εγκαίνια: 9 Νοεμβρίου, 17:00
Eπιμέλεια: Aλεξία Αλεξανδροπούλου

Παρόλο που η ανάγνωση είναι συνδεδεμένη κατά κύριο λόγο με ένα αφήγημα μοναχικότητας, κοιτώντας το φαινόμενο της ανάγνωσης διαχρονικά, τα βιβλία διαβάζονταν σε κύκλους αναγνώσεων από ομάδες και όχι μόνο από ατομικότητες. Για παράδειγμα, ο Eric García-Mayer μιλάει για την ομαδική ανάγνωση μεταξύ Κουβανών λογοτεχνών εξόριστων στις Ηνωμένες Πολιτείες τον 19ο αιώνα, ενώ η Elizabeth McHenry έχει ερευνήσει τις κοινωνίες ανάγνωσης των Αφροαμερικανών του 20ού αιώνα.[1] Η ανάγνωση ως εμπειρία θα μπορούσε να μοιράζεται, λειτουργώντας ως καταλύτης για τη δημιουργία κοινοτήτων. Μπορεί ακόμη και να αποτελεί το αντίδοτο σε περιόδους δυσκολιών, ή μπορεί να είναι η αφορμή για τη διαμόρφωση νέων συμμαχιών μέσα από την σύσταση νέων ομάδων αναγνωστών/ακροατών.

Το πρόγραμμα Around the Shelf είναι μια σειρά μηνιαίων συναντήσεων, που φέρνει μαζί άτομα από διάφορα πεδία ως διαμεσολαβητές σε διαδικασίες συλλογικής ανάγνωσης. Μέσα από αυτές τις συναντήσεις, θα φανταστούμε μαζί τι μπορεί να προκύψει μέσα από την από κοινού ανάγνωση. Οι ομάδες ανάγνωσης υπήρξαν ιστορικά ένα από τα πολλά εργαλεία που χρησιμοποίησαν διάφορες φεμινιστικές ομάδες ως μέσο για να δημιουργήσουν ένα ενδυναμωτικό και ασφαλές περιβάλλον για τις κοινότητές τους. Αντανακλώντας την φεμινιστική πρακτική του να δίνεις φωνή σε όσα δεν έχουν,[2] η σειρά αυτή μηνιαίων συναντήσεων προσκαλεί άτομα ενεργά σε πεδία όπως ο ακτιβισμός, η λογοτεχνία και οι εικαστικές τέχνες, έχοντας την πρόθεση να δημιουργηθούν ενδυναμωτικοί και ασφαλέστεροι χώροι για φεμινιστικό και κουήρ διάλογο.

Επιβραδύνοντας το ταχύτερο δυνατόν

Οι μεθοδολογίες που θα χρησιμοποιηθούν φιλοδοξούν να εγκαθιδρύσουν μια πιο αργή χρονικότητα ανάγνωσης, εμπνευσμένη από την έννοια Slow down fast, A toda raja (Επιβραδύνοντας το ταχύτερο δυνατόν),[3] όπως έχει διατυπωθεί από τις Camila Marabio και Cecilia Vicuña. Στη συνομιλία τους, οι Marabio και Vicuña προτείνουν να επιβραδύνουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται,[4] βιώνοντας έναν συλλογικό παλμό ως αντίδοτο στη σύγχρονη κατάσταση της Χιλής που βασίζεται σε νεοφιλελεύθερες νομισματικές πολιτικές και στην αποικιακή καταπίεση. Η επιβράδυνση των διαδικασιών ανάγνωσης ορίζει το πνεύμα του Around the Shelf, με στόχο την ανάπτυξη αργών, συλλογικών μεθοδολογιών ανάγνωσης. Οι συναντήσεις δεν απαιτούν προηγούμενη προετοιμασία, καθώς η ομάδα θα διαβάζει δυνατά αποσπάσματα από ποιήματα, δοκίμια, σενάρια ταινιών, βιβλία καλλιτεχνών, μεταξύ άλλων, και θα σταματά σε κάθε πρόταση ή παράγραφο για να μοιραστούν στοχασμούς και ιδέες.

Όταν διαβάζουμε μαζί με άλλους, γινόμαστε μέρος ενός συλλογικού σώματος. Όπως το θέτουν οι Marabio και Vicuña, “χάνεις τον Εαυτό σου και τον αφαιρείς από τη συνέχεια μιας υπαρκτής δομής … χάνεται η πιο λεπτή ύπαρξη μιας πιθανής διαβεβαίωσης ενός Εγώ”.[5] Αυτήν την ώθηση προς μια συλλογική συνείδηση φιλοδοξεί να εξερευνήσει το πρόγραμμα αυτό, προσκαλώντας μας να γίνουμε συλλογικοί αναγνώστες και ακροατές.

Ακούγοντας με όλες μας τις αισθήσεις

Η ανάγνωση σε θεσμούς και ακαδημαϊκούς χώρους συνοδεύεται από ένα είδος σιωπής. Οι χώροι των βιβλιοθηκών υπαγορεύουν μια ηχητική τάξη, μεταξύ άλλων, και συνεπώς έναν συγκεκριμένο τρόπο προσέγγισης των κειμένων. Πώς μπορούμε να ζωντανέψουμε τις τυπωμένες λέξεις ενεργοποιώντας τις αισθήσεις μας; Όταν διαβάζουμε δυνατά, γινόμαστε ακροατές της φωνής μας ή των φωνών των άλλων, τα αυτιά μας συνηθίζουν σιγά σιγά σε διαφορετικές προφορές, ηχοχρώματα και φωνητικούς τόνους. Μπορούμε να σκεφτούμε την ακρόαση ως μια ηχητική αλληλογραφία διαφορετικών φωνών ή ως ηχώ διαφορετικών υποκειμενικοτήτων που κινούνται στον χώρο μέσω του ήχου. Λαμβάνοντας υπόψη τους περιορισμούς της ακαδημαϊκής κοινότητας και των θεσμών σε σχέση με την ενεργό ακρόαση και τις από κοινού εμπειρίες, αυτό το πρόγραμμα φέρνει σε επαφή άτομα που δουλεύουν με το μέσο του ήχου και περφόρμερ ως διαμεσολαβητές σε συναντήσεις ανάγνωσης-ακρόασης.

Take I με την Deniz Kirkali, Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2023, 8μμ

Αυτή η συνάντηση, με καλεσμένη την ανεξάρτητη επιμελήτρια Deniz Kirkali, θα είναι η αρχή μιας σειράς συλλογικών αναγνώσεων, εστιάζοντας στην έννοια της προσήλωσης ως μεθοδολογίας μάθησης από και με τους άλλους. Στρέφοντας την προσοχή στο σώμα μας, στη συνάντηση αυτή θα χρησιμοποιηθεί ο υλιστικός φεμινισμός και οι μετα-ανθρώπινες (posthuman) σπουδές ως βάση για συλλογικές εξερευνήσεις σχετικά με την “τέχνη της παρατήρησης”, όπως έχει διατυπωθεί από την ανθρωπολόγο Anna Tsing. Η Deniz θα μας μιλήσει για πρακτικές συλλογικής παρατήρησης μέσα από παραδείγματα από το επιμελητικό της έργο, θέτοντας ερωτήματα για το πώς μπορούμε να ζούμε, να εργαζόμαστε, να αισθανόμαστε και να βιώνουμε την πραγματικότητα διαφορετικά. Η ομάδα θα αναπτύξει μια μεθοδολογία αργής ανάγνωσης για να εμβαθύνει σε αποσπάσματα από τα γραπτά του Bayo Akomolafe, τα οποία μας καλούν να συντονιστούμε με τη “σοφία του εδάφους”. Αντλώντας έμπνευση από εναλλακτικές αφηγήσεις, πώς μπορούμε να αμφισβητήσουμε την σχέση μας με τον κόσμο και με την επιστημολογική εξουσία;

Around the Shelf

[1] Eric García-Mayer, “Narrating Nation Aloud: Oratory, Embodied Reading Practices, and the Cuban Imaginary in Villaverde and Mariño’s El Independiente”, στο Folklife in Louisiana: Louisiana’s Living Traditions, 2013, http://www.louisianafolklife.org/LT/Articles_Essays/lfmnarrating.html, τελευταία πρόσβαση 15 Οκτωβρίου 2023; Elisabeth McHenry, Forgotten Readers Recovering the Lost History of African American Literary Societies, Ντούρχαμ: Duke University Press, 2002.

[2] Samia Malik, “Reading as Activism: the WOCI Reading Group” στο Shelf Documents: Art Library as Practice, ed. Heide Hinrichs, Jo-ey Tang, Elizabeth Haines, Αμβέρσα: Pascale De Groote, 2000.

[3] Camila Marambio και Cecilia Vicuña, Slow Down Fast, A Toda Raja, Βερολίνο: Errant Bodies Press, 2019.

[4] “A toda raja” είναι μια φράση στη Χιλή με πολλές διαφορετικές σημασίες. Μπορεί να σημαίνει τα εξής: με τη μέγιστη ταχύτητα, έντονα, ή με μεγάλο συναίσθημα. Βλ. Marambio and Vicuña, Slow Down Fast, A Toda Raja, 5.

[5] Marambio και Vicuña, Slow Down Fast, A Toda Raja, 10.

Από τις 18 Νοεμβρίου 2023 έως τις 28 Ιανουαρίου 2024, η 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης παρουσιάζει την ομαδική έκθεση Μυστήριο 151 A Rave Down Below, με τη συμμετοχή καταξιωμένων καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό και μία σειρά από νέες παραγωγές έργων, σε επιμέλεια του Πάνου Γιαννικόπουλου.

Το Μυστήριο 151 A Rave Down Below εξερευνά την πολιτική δυναμική του σώματος εν κινήσει από το ταυτόχρονα γεωλογικό και πολιτισμικό υπέδαφος. Αλχημικές περιπλανήσεις στο ιστορικό παρελθόν, στο μεταβιομηχανικό παρόν και στη μυθολογία καταλήγουν σε έναν εξαγριωμένο χορό. Μέθη, δηλητηρίαση, αποστροφή, ευφορία, αποδέσμευση, εκτόνωση και άνοδος: μια κυκλική πορεία από το σώμα προς το έδαφος και αντίστροφα.

Η αφήγηση της έκθεσης ξετυλίγεται μέσα από τους μύθους και την ιστορία της πόλης της Ελευσίνας και των Μυστηρίων με το χορό ως μέσο κορύφωσης, ιεροτελεστία και μέθοδο προσέγγισης των εννοιών του θανάτου και της απώλειας. Στο Μυστήριο 151 A Rave Down Below βλέπουμε τον χορό και τη σχέση του με το πάσχον σώμα ή ακόμα και τον ίδιο ως ασθένεια και ως θεραπεία, τον χορό σε κατάσταση κρίσης, ως παρεκτόπιση της κοινωνικής εξάντλησης μπροστά σε μια εξάντληση που φέρνει απόλαυση, ως απόδραση και αντίδραση. Στοιχεία του μύθου της κατάβασης, όπως η ζωή ανάμεσα σε δύο κόσμους, το σκοτάδι και το φως, οι ιεροτελεστίες και η χρήση του ψυχεδελικού κυκεώνα, συνδέονται άλλωστε με τη νεότερη πολιτισμική ιστορία της πόλης, καθώς – ειδικά κατά τη δεκαετία του 1990 – rave parties ενεργοποιούσαν το απόθεμα των υποφωτισμένων βιομηχανικών χώρων της περιοχής και του παραλιακού μετώπου της Ελευσίνας.

Το Μυστήριο 151 A Rave Down Below επικεντρώνεται στη δυνατότητα δημιουργίας σωματικών αρχείων μη γραμμικής μετάδοσης γνώσης και αφήγησης της ιστορίας με απρόσμενες διαπολιτισμικές συγγένειες. Το στοιχείο του εφήμερου, η αβεβαιότητα και η επιτελεστικότητα λειτουργούν ως κριτική αφετηρία και συνοδεύουν το κοινό στη διαδικασία θέασης και συμμετοχής του.

Μυστήριο 151
A Rave Down Below
Ομαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης

18.11.2023 – 28.01.2024
Παλαιό Ελαιουργείο

Επιμέλεια: Πάνος Γιαννικόπουλος

Καλλιτέχνες: Θεόδωρος Γιαννάκης / Βίκτωρ Γκόγκας & Κώστας Κωστόπουλος / Λητώ Κάττου / Πέτρος Μώρης / Κατερίνα Παπαζήση / Γεωργία Σαγρή / Γιώργος Σαπουντζής / Baratto & Mouravas / Captain Stavros / Nkisi / Flux Office / Greek Visions / Klaus Jurgen Schmidt / Odete / Diana Policarpo / Wu Tsang

Πληροφορίες:

Διάρκεια έκθεσης: 18 Νοεμβρίου 2023 έως 28 Ιανουαρίου 2024
Ωράριο λειτουργίας:
Τετάρτη έως Παρασκευή, 17.00 – 20.00
Σάββατο & Κυριακή, 13.00 – 20.00
Χώρος: Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας
Εγκαίνια: Σάββατο 18 Νοεμβρίου, 20.00

Πρόγραμμα εγκαινίων:
20.00 | Έναρξη
21.30 | Cicada/Cicala, Odete – Performance
22.15 | Nkisi – Performance
23.00 | DJ sets – Line-up
Fofi Tsesmeli
Odete
Amateurboyz
Ayshel
GRΞTA

Επιμέλεια: Πάνος Γιαννικόπουλος
Διεύθυνση επιμέλειας: Ζωή Μουτσώκου
Δημόσιο Πρόγραμμα / κατάλογος: Αγγελική Τζωρτζακάκη
Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός: Trail Practice
Έρευνα: Γεωργία Λιάπη
Εκτέλεση παραγωγής: WILD REEDS
Κείμενα: Λέανδρος Κυριακόπουλος, McKenzie Wark, Πάνος Γιαννικόπουλος, Αγγελική Τζωρτζακάκη
Φωτισμοί: Aslight
Σκαλωσιές: Greenskal

Μία διοργάνωση της 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης

*Ο Θεόδωρος Γιαννάκης και ο Πέτρος Μώρης είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

H βίντεο-περφόρμανς CONSTRUCTION INSIGHT παρουσιάζει μια διαδικασία εξερεύνησης και διαμόρφωσης ενός ημιτελούς ερειπωμένου οικοδομικού χώρου και των υλικών που αυτός εμπεριέχει, ενώ ταυτόχρονα η διαδικασία αυτή συνδέεται με την αναζήτηση και τη διαμόρφωση της ταυτότητας του ανθρώπου. Το έργο αποτελεί ένα αλχημικό πείραμα με δομικά υλικά και σώματα σε ένα τελετουργικό ταξίδι προς το εσωτερικό.

Βίντεο-περφόρμανς CONSTRUCTION INSIGHT
Στο πλαίσιο της εικαστικής έκθεσης «Η ομορφιά και ο αντίπαλός της»

📍Στο Παλαιό Ξενοδοχείο «Βύρων» (10 Πλατεία Αγίας Ειρήνης, Αθήνα 1055)
💥 Εγκαίνια έκθεσης: Σάββατο 25 Νοεμβρίου στις 19.00-22.00
🗓️ Διάρκεια έκθεσης 25-28 Νοεμβρίου 2023. 18.00-22.00.

Συντελεστές
🔧 Στέλλα Δημητρακοπούλου: Performance, Βίντεο, Μοντάζ, Διεύθυνση και Παραγωγή
🔨 Κώστας Τσιώλης: Μουσική, Βίντεο, Μοντάζ
🔩 Ελπίδα Ορφανίδου: Performance
⛏️Julianna Bloodgood: Φωνητική διδασκαλία

🙏 Το έργο υλοποιήθηκε με την οικονομική υποστήριξη του Ιδρύματος Ιωάννου Φ.Κωστοπούλου.

«The beauty and its rival» / «Η ομορφιά και ο αντίπαλός της»
Athens intersection / Αθήνα σημεία τομής/ 25-28 Νοεμβρίου 2023

Στο πιο κεντρικό σημείο της Πλατείας Αγίας Ειρήνης στην καρδιά της Αθήνας στέκει ακόμα το κέλυφος του παλαιού αθηναϊκού Ξενοδοχείου «Βύρων». Άρχισε να χτίζεται πριν από 190 χρόνια στο πρώτο μισό του 19ου Αιώνα (1833-39) ως ξενοδοχείο «Ανατολή» όταν η Αθήνα μόλις είχε γίνει πρωτεύουσα του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους (1834). Θεωρείτο το πιο αριστοκρατικό ξενοδοχείο της εποχής, και οι δεξιώσεις που δίνονταν σ’ αυτό αποτελούσαν μεγάλο κοσμικό γεγονός της αθηναϊκής κοινωνίας. Λέγεται ότι φιλοξένησε τον Όθωνα, όταν είχε έρθει στην Αθήνα. Ένα διάστημα, μεταξύ των ετών 1839 και 1842, είχε στεγάσει το αστρονομικό και μετεωρολογικό παρατηρητήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών πριν αυτά μεταφερθούν στο νέο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών στο λόφο των Νυμφών. Στο ισόγειο του ξενοδοχείου στεγάστηκαν διάφορα εμπορικά καταστήματα, όπως εμπορικά ενδυμάτων και φυτοφαρμάκων. Το 1987 κηρύχθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού διατηρητέο ιστορικό μνημείο.

Σε μία πόλη που αγαπάμε να μισούμε είτε επειδή δεν είναι δική μας, είτε είμαστε απλώς περαστικοί, είτε
επειδή μας αρέσει να γκρινιάζουμε συντελούνται αδιάκοπα αλλαγές. Πόσο έτοιμοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε τις αλλαγές αυτές; Πόσο η νέα παλιά Αθήνα μας κρατά δέσμια στην ιδεοληψία της; Μία
περιήγηση σε εικαστικές ιδέες ανοίγει το δρόμο για μία συζήτηση στο μελλοντικό μοντέλο της πόλης. Η
Gotham city, η Λιμνούπολη, το Athens is the new Berlin (χωρίς χρήματα όμως), η Αθήνα/Καμπούλ.
Καλλιτέχνες σχολιάζουν με το έργο τους τις πιθανές εκδοχές παράλληλα με συζητήσεις αρχιτεκτόνων,
ποιητών, μηχανικών, αλλά και καταστηματαρχών σχετικά με το ιδανικό μοντέλο.

Σήμερα στο κέλυφος του παλαιού αθηναϊκού Ξενοδοχείου «Βύρων» που βρίσκεται σε φάση αναστύλωσης
και αποκατάστασης θα φιλοξενηθούν πειραματικές εγκαταστάσεις, προβολές και περφόρμανς
ζωντανεύοντας και πάλι μετά από δεκαετίες τις άδειες αίθουσες και τα καταστήματα.

Noam Assayag, Capten, Στέλλα Δημητρακοπούλου, Θεόδωρος Ζαφειρόπουλος, Εκτορας Θεουλάκης,
Αλέξανδρος Κοντογεωργακόπουλος/ Οδυσσέας Κλεισούρας, Κατερίνα Μπότσαρη, Ελένη Πολυχρονίδου,
Lah Porella, Νατάσσα Πουλαντζά.

Επιμέλεια: Γιώργος Γεωργακόπουλος

Διάρκεια Έκθεσης: 25 – 28.11.2023
Εγκαίνια: Σάββατο 25 Νοεμβρίου, 19:00 – 22:00
Ώρες: Καθημερινά και σαββατοκύριακα, 18:00 – 22:00
Παλαιό Ξενοδοχείο «Βύρων»
Αιόλου 38, είσοδος Πλατεία Αγίας Ειρήνης, Αθήνα 10551

CHEAPART / APART / F.O.T.A.
https://athensintersection.blogspot.com
www.cheapart.gr
www.apart-network.gr
fb: friendsoftrigonoathens

*H Στέλλα Δημητρακοπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellow (2019) στο πεδίο του χορού

ΕΚΘΕΣΗ “ΟΣΤΟ ΠΡΟΣ ΟΣΤΟ”  σε επιμέλεια Θανάση Χονδρού και Αλεξάνδρας Κατσιάνη.
Συμμετέχουν οι: Δ. Αμελαδιώτης, Ν. Βαρυτιμιάδης, Γ. Γεροντίδης, B. Feldman, Γ. Καλτσίδης, Θ. Καρώνης, Ν. Κρυωνίδης, Β. Μαστρογιαννάκη & Στ. Μπάμπαλος, Φ. Νούσκας, Σ. Πεχλιβανίδου.

Mε τον Στέφανο Μπάμπαλο στην επιμέλεια του ήχου, η Βιργινία Μαστρογιαννάκη παρουσιάζει το βίντεο γιάντες/ ο ζωγράφος και η κόρη, μια αναφορά στο έργο του Νικόλαου Γύζη.
Το ζωγραφικό πορτραίτο με τίτλο γιάντες του Ν. Γύζη αποτελεί ένα έργο τολμηρό για την εποχή του (1878) τόσο ως προς την ατελή ζωγραφική του χειρονομία, όσο και ως προς τον καθαυτό τίτλο του και για τούτο, είναι ανοιχτό σε ερμηνείες.
Το γιάντες του Ν. Γύζη πορτραίτο συνυπάρχει και εκτίθεται στην Εθνική Πινακοθήκη μαζί με τη δική του προσωπογραφία -ελαφρώς προγενέστερη- φιλοτεχνημένη από τον συνάδελφό του, Ludwig Thiersch (1865)

Έκθεση “ΟΣΤΟ ΠΡΟΣ ΟΣΤΟ”
Εγκαίνια Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2023 στις 18:00
Διάρκεια έως και την Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2023
Καθημερινά 18:00 με 22:00
To Pikap Kato, Ολύμπου 57, Θεσσαλονίκη

*Η Βιργινία Μαστρογιαννάκη είναι SNF ARTWORKS Fellow (2019) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Elli Antoniou (SNF ARTWORKS Fellow 2022) participates in two exhibitions in London.

29/11 Al Dente: A Feast for the Senses
Curated by Edoardo Monti
Bernston Bhattachatjee, London, W1T 3NE

30/11 things fall apart; the centre cannot hold
Curated by Kollektiv Collective
Tabula Rasa Gallery, London, N1 6AQ

Al Dente: A Feast for the Senses opens on Wednesday, 29 November 6-8pm, at Berntson Bhattacharjee Gallery. Guest-curated by Edoardo Monti, the exhibition is shining a spotlight on the creative endeavours of twelve artists who recently completed a month-long residency at his prestigious Palazzo Monti in Brescia, Italy. Monti has carefully curated a selection of artists who are evolving the craft of their artistic field and finding international recognition as ones to watch. Exhibited artists are Hiva Alizadeh, Elli Antoniou, Andrea Bocca, Bea Bonafini, Thomas De Falco, Kirsten Deirup, John Fou, David Gardner, Delphine Hennelly, Eliza Hopewell, Madeleine Roger-Lacan, and Hannah Tilson.

As the founder and driving force behind one of the world’s leading residencies, Monti places paramount importance on his social duty to nurture and champion emerging talent. In doing so, he has established a sense of community and refuge at Palazzo Monti, where resident artists become part of his family and home. Al Dente: A Feast for the Senses is an example of Monti’s curatorial household and aptitude for bringing together artists with diverse practices and

Backgrounds.

—

things fall apart; the centre cannot hold opens on Thursday, 30 November, 6–8pm, at Tabula Rasa Gallery. Guest-curated by London-based curatorial collective Kollektiv Collective, this collaborative and site-specific group exhibition features newly commissioned and existing works by artists Elli Antoniou, Ali Glover and Richard Dean Hughes.

In an attempt to think the unthought and give form to the formless, things fall apart; the centre cannot hold explores an aesthetic of rebuilding. Seeking potential in slippage and dissonance, it imagines a mode of perception turning to non-quantifiable ways of understanding. Relying on opacity and ambivalence as sources of knowledge, the exhibition dilutes the familiar and reverses the definite, searching for liberation in the absence of anticipation. The gallery becomes trapped in the vacuum of its own space, where the facades have collapsed and in the ruins of certainty, secrets are revealed in whispers. Alongside each other, the works of Elli Antoniou, Ali Glover and Richard Hughes defy expectations, demanding questions be answered otherwise.

Εικαστική Έκθεση και Θεματικό Συνέδριο στο Ωδείο Αθηνών
5, 6 και 7 Δεκεμβρίου 2023
με θέμα: «Τέχνη, μια σιωπηλή επανάσταση. Η Τέχνη ως δυναμικό εργαλείο κοινωνικού μετασχηματισμού και αλλαγής για την αντιμετώπιση των φαινομένων ανισότητας, στερεοτύπων, ρατσισμού και εκδηλώσεων βίας και κακοποίησης».

Το Τμήμα Πολιτισμού και Νεανικής Καλλιτεχνικής Δημιουργίας, της Διεύθυνσης Νεολαίας, της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής και Στεγαστικής Πολιτικής, του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας ολοκληρώνοντας τον κύκλο των δράσεων του Προγράμματος «Τέχνη, μια σιωπηλή επανάσταση», προγραμματίζει εικαστική έκθεση και θεματικό συνέδριο, στις 5, 6 και 7 Δεκεμβρίου 2023, στο Ωδείο Αθηνών.

Στόχος του Προγράμματος είναι η δημιουργία ενός πεδίου συζήτησης για την αντιμετώπιση της βίας, της κακοποίησης και του εκφοβισμού. Οι νέοι καλλιτέχνες αναγνωρίζοντας και εξετάζοντας ανάλογες τραυματικές εμπειρίες, παρουσιάζουν τη δική τους οπτική και μετατρέπουν τα έργα τους σε πομπούς μηνυμάτων ενάντια στην καταπίεση, τα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις και τις ανισότητες. Η Τέχνη ως «σιωπηλή επανάσταση» αποτελεί εφαλτήριο για τον δρόμο προς τον κοινωνικό μετασχηματισμό, την αλλαγή των αντιλήψεων και την αντιμετώπιση σχετικών φαινομένων.

Με ποιους τρόπους μπορεί η νεανική καλλιτεχνική δημιουργία να συγκροτήσει ένα πλαίσιο ενδυνάμωσης που θα ενισχύει αισθήματα ορατότητας και συμπεριληπτικότητας για όλα τα άτομα;
Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα (εικαστικά, κινούμενη εικόνα και performance), τα οποία επιλέχθηκαν, μέσω ανοιχτής πρόσκλησης, από μια ειδική επιτροπή αξιολόγησης. Συγκεκριμένα, συμμετέχουν δέκα ανερχόμενοι δημιουργοί και συλλογικότητες: Ελίνα Δεμιρτζιόγλου & Αριστείδης Λάππας, Νίκη Θεοδωρίδη & Ζωρζέτ Αλιμπέρτη, Δημήτρης Καπετάνου, Σία-Ευσταθία Κουτλή, Ελεάννα Μπαλέση, Γιώργος Παλαιολόγος, Άγγελος Παπαδόπουλος, Δήμητρα Σταυροπούλου, Φωτεινή Τάτση και Virginia Russolo. Την εικαστική επιμέλεια του Προγράμματος έχει αναλάβει ο Νικόλας Βαμβουκλής / K-Gold Temporary Gallery.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2023, στις 19:00 στον Πολυχώρο Ω2 του Ωδείου Αθηνών (Ρηγίλλης & Βασιλέως Γεωργίου Β΄ 17-19). Η έκθεση θα παραμείνει ανοικτή έως την Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2023 (ωράριο λειτουργίας: καθημερινά, 10:00-20:00).

Παράλληλα, στον ίδιο χώρο, θα πραγματοποιηθεί θεματικό συνέδριο την Τετάρτη 6 και την Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου από τις 10:00 έως τις 18:00. Στο συνέδριο συμμετέχουν επαγγελματίες από τα πεδία της τέχνης και του πολιτισμού, εκπρόσωποι της πανεπιστημιακής κοινότητας, πολιτικοί, εκπαιδευτικοί, κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι που δραστηριοποιούνται σε θέματα σχετικά με το ευρύτερο Πρόγραμμα.

Στοιχεία επικοινωνίας:
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
Γενική Γραμματεία Δημογραφικής και Στεγαστικής Πολιτικής
Διεύθυνση Νεολαίας
Τμήμα Πολιτισμού και Νεανικής Καλλιτεχνικής Δημιουργίας
τηλέφωνα: 210 344 3763, 210 344 2558, 210 344 2766
ηλεκτρονική διεύθυνση: [email protected]

*Οι Αριστείδης Λάππας, Άγγελος Παπαδόπουλος και Νικόλας Βαμβουκλής είναι SNF ARTWORKS Fellows.

THAT WHICH WAS IS NOW NO MORE

Την Τρίτη 05 Δεκεμβρίου 2023, από τις 18:00 έως τις 21:00, εγκαινιάζεται στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα η ομαδική έκθεση
That which was is now no more.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:
Νίκος Κομιώτης, Ναταλία Μαντά, Εύα Μήταλα,
Χρόνης Μπότσογλου, Doreida Xhogu

Επιμέλεια: Γαληνή Λαζάνη

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 27.01.2024

Για κάποια θέματα είναι δύσκολο να μιλήσεις. Πιθανόν γιατί είναι δύσκολο και να τα κατανοήσεις. Και κάποιες θεματικές είναι δύσκολο να της περιορίσεις. Ο τίτλος της παρούσας έκθεσης εμπεριέχει μέσα του οτιδήποτε αλλάζει γύρω μας και μας ταρακουνάει. Έμψυχες και άψυχες υπάρξεις, το περιβάλλον μας, τους ανθρώπους που πορεύονται μαζί μας και τον ίδιο μας τον εαυτό. Πράγματα που χάνονται, που αλλάζουν, που αναγεννώνται. That which was is now no more. Είναι όμως κάτι καινούριο.

Οι εικαστικοί που παρουσιάζουν στην έκθεση αυτή τη δουλειά τους πραγματεύονται ο καθένας με τις δικές του σκέψεις και τα δικά του μέσα τις έννοιες αυτές της αλλαγής και της απώλειας, αλλά και της δημιουργίας που προκύπτει εντέλει από αυτές.

Το video της Doreida Xhogu, που συνοδεύεται από μία σειρά μικρά ξυλόγλυπτα που θυμίζουν τάματα, απεικονίζει την προσωπική τελετουργία που δημιούργησε η εικαστικός για να συνειδητοποιήσει τον θάνατο του πατέρα της, που συνέβη κατά την απουσία της. Στον τόπο εργασίας του, ένα ορυχείο στην Αλβανία, η εικαστικός κατασκεύασε ένα τεράστιο ανθρώπινο ομοίωμα από άχυρο και πίσσα, το οποίο στη συνέχεια κοίμισε για ένα βράδυ στο σπίτι της και τέλος έκαψε. Ο τρόπος που εφηύρε για να διαχειριστεί αυτό το επώδυνο συναίσθημα της απώλειας αποτέλεσε τελικά τη δική της προσωπική δημιουργία.

Στη συνέχεια, η νέα σειρά μεταξοτυπιών της Εύας Μήταλα μιλάει και πάλι κατά μία έννοια για την απώλεια. Μια απώλεια όμως ενός εντελώς διαφορετικού είδους, όχι τόσο οριστική και στάσιμη, που παραπέμπει περισσότερο σε μια μεταβαλόμενη συνθήκη. Μέσω της έρευνάς της για την έρημο Atacama της Χιλής και τη ζωή των ιθαγενών κατοίκων της περιοχής, ενσωματώνει στο έργο της, με τη μίξη ψηφιακών και παραδοσιακών τεχνικών, έννοιες που μας αφορούν όλους. Έννοιες που γίνονται πραγματικότητα σε έναν «κόσμο σε μετάβαση» όπως τον αποκαλεί η ίδια, όπως η εξαφάνιση εθίμων, γλωσσών, φυσικών τοπίων. Μέσα από την εξαφάνιση όμως έρχεται και η αναγέννηση με τη μορφή νέων, διαφορετικών τρόπων δημιουργίας, καθώς ο πολιτισμός βρίσκει πάντα καινούριους τρόπους έκφρασης.

Τα έργα που παρουσιάζει κατόπιν η Ναταλία Μαντά, που δίνουν πάντα στον θεατή την αίσθηση ότι προέρχονται ή προορίζονται για κάποιου είδους τελετουργία, πραγματεύονται επίσης την ζωογόνο δύναμη της απώλειας και του κινδύνου, παίρνοντας τη μορφή γλυπτικών τοτέμ στα οποία μπορεί κανείς να αναγνωρίσει στοιχεία μιας κυοφορίας, συγχρόνως όμως και μιας απροσδιόριστης απειλής. «Στην ουσία, ολόκληρη η εγκατάσταση αντικατοπτρίζει μια παρατεταμένη αιώρηση, στην οποία η υπαρξιακή αγωνία εγκαθιδρύεται και ορίζεται ως ελπίδα», αναφέρει η εικαστικός.

Αυτές οι σκέψεις, που αναλογίζονται την αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης και τη μετουσίωσή της σε δημιουργία, οδηγούν στη σειρά έργων του Χρόνη Μπότσογλου στα οποία απεικονίζει τη μητέρα του τις ημέρες της ασθένειάς της. Η σύνδεσή τους με την έκθεση δεν έχει να κάνει με τα γηρατειά και τον θάνατο, αλλά με την άνοια που την ταλαιπώρησε στα τελευταία της χρόνια και όσα αυτή επιφέρει· την αλλοίωση της συνείδησης, της προσωπικότητας και της ταυτότητας του ανθρώπου. «Η διάλυση του προσώπου», όπως είχε πει ο ίδιος ο Μπότσογλου αναφερόμενος στη μητέρα του, συσχετίζεται και με τη ζωγραφική του Νίκου Κομιώτη.

Κύριο μορφολογικό στοιχείο της δουλειάς του Κομιώτη αποτελεί η παραμόρφωση των ανθρώπινων χαρακτηριστικών, εξαιτίας της οποίας οι μορφές που απεικονίζει μοιάζουν να ακροβατούν ανάμεσα σε μία άψυχη ή μία ζωώδη συνθήκη ύπαρξης. Η συχνή έμπνευσή του από την διαδοχή των κινηματογραφικών καρέ, όπου για κλάσματα του δευτερολέπτου τα χαρακτηριστικά μπλέκουν, μπερδεύονται και χάνονται, μας υπενθυμίζουν για ακόμη μία φορά ότι ανεπαίσθητες αλλαγές μπορούν να οδηγήσουν εντέλει σε ένα νέο θέαμα, σε μια νέα δημιουργία.

Γαληνή Λαζάνη,
Νοέμβριος 2023

Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα/ Αρματολών & Κλεφτών 48, Αθήνα 114 71
τηλ:+30 210 6439466 / fax:+30 210 6442852 / www.art-tounta.gr / [email protected]
ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Πέμπτη 15:00 – 20:00, Τετάρτη – Παρασκευή 12:00 – 20:00, Σάββατο 12:00 – 16:00

*Ο τίτλος της έκθεσης εμπνεύστηκε από μία φράση από το μυθιστόρημα του Thomas Hardy A pair of blue eyes: “…she that was is now no more”.

Το ‘νόημα queer ιεροτελεστία fusion 1’ είναι ο τίτλος του νέου μας εξελισσόμενου πρότζεκτ, το οποίο προκύπτει από την κοινή ανάγκη 4 ατόμων να συνυπάρξουν. Υπάρχει νόημα να κάνει τέχνη κάποιο σήμερα; Στόχος είναι αυτό το μοίρασμα με το κοινό να είναι το πρώτο από πολλά.

Ημέρες : 2,3,4,9,10 Δεκεμβρίου 2023,
Ώρα : 21.00
Χώρος παρουσίασης: Μ54
Μενάνδρου 54, Αθήνα
(είσοδος από το πλάι, προχωρήστε στο στενό)
https://goo.gl/maps/HkLxuPEtYDYSWM7k8
Ερμηνεία – Δημιουργία: Παγώνα Μπουλμπασάκου, Άγγελος Παπαδόπουλος, Ελπινίκη Σαριπανίδου, Έλσα Σίσκου
Σύλληψη – Σκηνοθετική επιμέλεια: Άγγελος Παπαδόπουλος
Μουσική: Νίκος Αντωνόπουλος
Σχεδιασμός – Κατασκευή Κοστουμιού: Dynno Dada
Φωτιστικός Σχεδιασμός: Τζάνος Μάζης
Δραματουργική Συμβολή: Eλενα Νοβάκοβιτς
Trailer, Αφίσα: Κατερίνα Τσακίρη
Make-up Art: Εμμανουήλ Καμακάρης
Ευχαριστίες: Κοσμάς Λαμπίδης, Fay Τzouma, Charlotte Virgile
Ευχαριστούμε από καρδιάς τη Νένα Παπαγεωργίου Μουράτογλου για την παραχώρηση της Σχολής Χορού της για τις περισσότερες πρόβες μας.
Δανειζόμαστε έργα και λέξεις των Pina Bausch, Bertolt Brecht, Jonathan Burrows, Jeroen Peeters, Andrei Tarkovsky.

Η Δέσποινα Ζαχαροπούλου (SNF ARTWORKS Visual Arts Fellow 2021) παρουσιάζει το έργο “Courotrophe” στην ΟΓΔΟΗ ΔΙΕΘΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ PERFORMANCE ART ΒΕΝΕΤΙΑΣ 2023: DIGILABAIR | Emergencies of the Contemporary (Ευρωπαϊκό Κέντρο Πολιτισμού – Palazzo Mora, Βενετία, 15 – 17 Δεκεμβρίου, 2023).

H performance για κάμερα, “Courotrophe,” εξερευνά το θέμα “Body & Citizenship” (επιμέλεια: Francesco Kiaìs), και πώς το μητρικό σώμα μπορεί να λειτουργήσει ως τόπος για το πέρασμα από τον κόσμο της βίας και της αγριότητας της φύσης, στον κόσμο της πόλης. Αφετηρία του έργου είναι η μύηση στον ρόλο του πολίτη μέσα από την εισαγωγή στη χρήση της γλώσσας, έτσι όπως αυτή διατυπώθηκε στον θεατρικό/ποιητικό και φιλοσοφικό λόγο. Ο τίτλος “Courotrophe” προέρχεται από έναν από τους ρόλους της θεάς Αρτέμιδος στην Αρχαία Ελλάδα: Κουροτρόφος (παιδοτροφός) και Λοχία (που ανήκει στον τοκετό). Η Άρτεμις ήταν υπεύθυνη για την παράδοση και την ανατροφή των παιδιών από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση και την πολιτική ζωή.

Concept, Performance, Video: Δέσποινα Ζαχαροπούλου. https://www.despinazacharopoulou.com
Κείμενο: Friedrich Nietzsche, «The Night Song.» Mτφρ. στα αγγλικά: R.J. Hollingdale. Mετάφρ. στα ελληνικά: Δέσποινα Ζαχαροπούλου.
Φωτισμός: Γιάννης Καρούνης.
Συμμετέχει το μωρό Νικόλας-Ζαχαρίας Καρούνης.
Επιμέλεια: Francesco Kiaìs – Gathering Around Performance (G.A.P.)
Με την υποστήριξη της Ε.Ε.

Για περισσότερες πληροφορίες και κράτηση εισιτηρίων, επισκευθείτε:
https://veniceperformanceart.org/the-art-week/digilabair-2023

Το έργο βρίσκεται, επίσης, στη διαδικτυακή πλατφόρμα Performance Art Video (P.A.V.):
https://performanceartvideo.org/videos/courotrophe/

Oι Νικόλας Βεντουράκης, Κυβέλη Ζωή, Ιάσωνας Καμπάνης, Αλέξανδρος Σιμόπουλος και Πάκυ Βλασσοπούλου είναι SNF ARTWORKS Visual Arts Fellows.

Από τις 15 Δεκεμβρίου έως και τις 11 Φεβρουαρίου, η 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης παρουσιάζει στο Παλαιό Ελαιουργείο το Μυστήριο 87 Εγώ το θαλάσσιο ταξίδι, εγώ η κατάληψη της γης, τη νέα γλυπτική εγκατάσταση της Στεφανίας Στρούζα, της καταξιωμένης εικαστικού η οποία μόλις πριν από λίγο καιρό απέσπασε το βραβείο της φετινής Art Athina για νέους καλλιτέχνες. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου στο Παλαιό Ελαιουργείο, στο πλαίσιο της τριήμερης τελετής λήξης της 2023 Ελευσίς, Μυστήριο 1 Λήξη: Έναρξη | Μια τελετή.

Η εγκατάσταση αναφέρεται στην οικολογική καταστροφή που βιώνει ο πλανήτης σήμερα, έχοντας ως σημείο εκκίνησης την παράκτια ζώνη της Ελευσίνας. Συνεχίζοντας το καλλιτεχνικό έργο της πάνω στον μύθο της Μήδειας, η καλλιτέχνις αυτή τη φορά επιλέγει ως σημείο αναφοράς το θεατρικό τρίπτυχο του Heiner Müller Ρημαγμένη όχθη – Μήδειας υλικό – Τοπίο με Αργοναύτες (1982), όπου η Μήδεια γίνεται αντιληπτή ως «τόπος» στον οποίο χαράσσονται μνήμες και τραύματα ενός βίαιου πατριαρχικού και καταναλωτικού κόσμου. Η Στρούζα αξιοποιεί το ερμηνευτικό αυτό σχήμα και προχωρά σε μια ταύτιση της Μήδειας με τη Φύση και με τον τόπο της Ελευσίνας, λαμβάνοντας υπόψη τις συνέπειες της βαριάς βιομηχανίας καθώς και της διάβρωσης εγκαταλελειμμένων πλοίων στην περιοχή.

Το έργο παίρνει τη μορφή γλυπτικής εγκατάστασης σε τρία διακριτά αλλά και συνδεόμενα μέρη ακολουθώντας τη δομή του κειμένου του Müller. Αυτά αναπτύσσονται στον χώρο ως νησίδες γης και τμήματα μίας παράκτιας περιοχής όπως αυτής του κόλπου της Ελευσίνας.

Η Ρημαγμένη όχθη αναφέρεται σε ένα «τοπίο με τη φύση σε αποσύνθεση», όπως το περιγράφει ο ίδιος ο Müller, όπου διαφαίνονται τα ίχνη της ανθρώπινης μόλυνσης και καταστροφής. Ένα επιδαπέδιο έργο σαν συνονθύλευμα και κράμα από φυσικές ύλες και βιομηχανικά υλικά υποδηλώνει ένα τοπίο σχεδόν εγκαταλελειμμένο με αναφορές στη διάβρωση, τη μόλυνση και την υπερεκμετάλλευση της φύσης.
Το Μήδειας υλικό εστιάζεται στην έμφυλη ταυτότητα και ανισότητα αλλά και στην αυτενέργεια και μεταμόρφωση της ύλης. Ένα ένδυμα-γλυπτό από διάφανο πλαστικό με οξειδωμένα τμήματα παραπέμπει στο νυφικό της Μήδειας με το οποίο φόνευσε τη Γλαύκη. Αναφέρεται στην επικινδυνότητα της αόρατης ρύπανσης αλλά και της κοινωνικοπολιτικής ατμόσφαιρας που περιβάλλει και απειλεί οντότητες και κοινότητες ανά τον κόσμο.

Το Τοπίο με Αργοναύτες αποτελεί μνεία στο συλλογικό ασυνείδητο μιας σύγχρονης κοινωνίας αντιμέτωπης με την εκμετάλλευση, την καταστροφή και τις ευθύνες που και η ίδια φέρει. Γλυπτά από αλουμίνιο παραπέμπουν στην Αργώ του μύθου, σε κουφάρια παροπλισμένων πλοίων και σε τεχνολογικά θραύσματα. Το τοπίο λειτουργεί ως σχόλιο στην επιθυμία για άμετρη τεχνολογική πρόοδο και σε μορφές αποικιοποίησης από το παρελθόν μέχρι σήμερα.

Στο εικαστικό αυτό τρίπτυχο, η Μήδεια ως τραυματισμένος από την ανθρώπινη δραστηριότητα τόπος αφήνει να διαφανούν οι σχέσεις φύσης και πολιτισμού, ανθεκτικότητας και φθοράς, μύθου και πραγματικότητας για να καταστεί τελικά ορατή η σύνδεση και αλληλεξάρτησή τους. Ισορροπώντας ανάμεσά τους ως τεχνοφυσική δύναμη, ο χαρακτήρας της φανερώνει κατά την καλλιτέχνιδα πως οι μύθοι μπορούν να μιλήσουν για τα κατεστραμμένα τοπία της Ανθρωπόκαινου εποχής και να ενεργοποιήσουν πρακτικές συλλογικής γνώσης και δράσης μέσα από την ίδια την υλικότητα.

Πληροφορίες:

Ημερομηνίες: 15 Δεκεμβρίου 2023 έως 11 Φεβρουαρίου 2024
Ωράριο λειτουργίας:
Τετάρτη έως Παρασκευή, 17.00 – 20.00
Σάββατο & Κυριακή, 13.00 – 20.00
Χώρος: Παλαιό Ελαιουργείο
Εγκαίνια: Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου, 18.00 [Στο πλαίσιο της τριήμερης τελετής λήξης της 2023 Ελευσίς, Μυστήριο 1 Λήξη: Έναρξη | Μία τελετή]

Συντελεστές:

Σύλληψη ιδέας, καλλιτεχνικό έργο: Στεφανία Στρούζα
Διεύθυνση επιμέλειας: Ζωή Μουτσώκου – Διευθύντρια Σύγχρονης Τέχνης 2023 Ελευσίς
Επιμέλεια έκθεσης: Δάφνη Δραγώνα
Μελέτη εφαρμογής: Ιωάννης Παναναγιωτίδης, qoop metalworks – Νίκος Σούλης
Τρισδιάστατος σχεδιασμός μοντέλου: qoop metalworks – Χρήστος Γυφτόπουλος
Μεταλλικές υποστηρικτικές κατασκευές: qoop metalworks
Κατασκευή & επίβλεψη έργου: Ιωάννης Παναγιωτίδης
Φωτισμοί / ηλεκτρολογικές εργασίες: Νίκος Σταματόπουλος
Συντονισμός έργου: Ζωή Μουτσώκου, Ζωή Δρακοπούλου
Βοηθός παραγωγής: Τσαμπίκα Κωτούλα, Σιμώνη Νιάρου
Οργάνωση – εκτέλεση παραγωγής: ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΜΚΕ
Χορηγίες Υλικών: Δήμος Ελευσίνας – ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ ΔΗΜΟΥ, EVOMAT – Πιπιλής Ασβεστοποιία

Μία διοργάνωση της 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης

* Η Στεφανία Στρούζα είναι SNF ARTWORKS Visual Arts Fellow 2018

Με 12 πρεμιέρες ταινιών τεκμηρίωσης, εμπνευσμένες από την Ελευσίνα και τις γύρω περιοχές και με σημαντικές συνεργασίες από τον χώρο του κινηματογράφου, εγκαινιάζεται το 1ο IN SITU REALITIES – Eleusis Documentary Festival, ένα έργο παρακαταθήκης της 2023 Ελευσίς.

Το πρόγραμμα πλαισιώνεται από μια σειρά masterclasses με καταξιωμένους Έλληνες σκηνοθέτες, καθώς και εκπαιδευτικά προγράμματα και προβολές για παιδιά.

Προσκαλώντας μας να στρέψουμε το βλέμμα στην Ελευσίνα και να βυθιστούμε σε αυτό που η πόλη προσφέρει πάντα απλόχερα, τις ιστορίες ανθρώπων και τις ιθαγένειες τόπων και τοπίων, το 1ο In Situ Realities Eleusis – Documentary Festival σηκώνει αυλαία την Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου, με το εμβληματικό έργο του Φίλιππου Κουτσαφτή «Μυστήριο 31 Οι Ελευσίνιοι», σε παραγωγή της 2023 Ελευσίς, εγκαινιάζοντας παράλληλα έναν ακόμα χώρο, αυτόν του Σινέ Ελευσίς και σηματοδοτώντας την έναρξη των εορτασμών της Τελετής Λήξης της 2023 Ελευσίς, «Μυστήριο 1 ΛΗΞΗ: ΕΝΑΡΞΗ, Μια τελετή».

Για πέντε μέρες, έως και την Τρίτη 19 Δεκεμβρίου, θα προβληθούν σε πανελλήνια πρεμιέρα περισσότερα από 12 ντοκιμαντέρ μικρού και μεγάλου μήκους, σε παραγωγή ή συμπαραγωγή της 2023 Ελευσίς, μεταξύ των οποίων το νέο ντοκιμαντέρ του Φίλιππου Κουτσαφτή «Μυστήριο 31 Οι Ελευσίνιοι» – 23 χρόνια μετά την “Αγέλαστο Πέτρα” -, το «Μυστήριο 69 Greekies» του Μενέλαου Καραμαγγιώλη, αφιερωμένο στα παρατημένα και αδέσποτα κάθε λογής, και το «Dark Waters» της Μαριάννας Οικονόμου που διερευνά τη σχέση της πόλης με τη θάλασσα. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσης έξι ντοκιμαντέρ με επίκεντρο τη Δυτική Αττική και τον ευρύτερο τίτλο «Μυστήριο 23 Δυτικές Πολιτείες», αποτέλεσμα ενός χρόνου περιπλάνησης στην ευρύτερη περιοχή έξι νέων κινηματογραφιστών: του Παύλου Κοσμίδη, του Γιώργου Κραββαρίτη, της Κατερίνας Μαρκουλάκη, της Φανής Μπήτου, του Παναγιώτη Παπαφράγκου και της Χριστιάνας Χειραναγνωστάκη. Δεν θα μπορούσε να λείπει από το κεντρικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ η κινηματογραφική προσέγγιση της μουσικής. Σύντομα μουσικά ταξίδια που εμπνέονται από την Ελευσίνα, από την ελληνική παράδοση μέχρι τον σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο: «Μυστήριο 96 Chores – Ο Καύκος (παραδοσιακό ριζίτικο Κρήτης)» του Χάρη Κούσιου, «Στέρεο Νόβα Βίντεο Κλαμπ» του Σπύρου Σκανδάλου, και τέλος, «Μυστήριο 0 Μυστήρια Μετάβασης – Τελετή Έναρξης».

Στο πλαίσιο σημαντικών συνεργασιών, συγκαταλέγεται και το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που παρουσιάζει μια σειρά από εκλεκτές ταινίες -μεταξύ των οποίων- την πρόσφατα βραβευμένη, μικρού μήκους ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα «Η μητέρα μου είναι Άγια» και την ταινία των Elke Lehrenkrauss και Γιούλα Μπουντάλη «Mothers of daughters», και οι δύο σε συμπαραγωγή της 2023 Ελευσίς. Θα προβληθούν και τα πρόσφατα βραβευμένα ντοκιμαντέρ «Κάτω από τον ουρανό της Δαμασκού» των Talal Derki, Heba Khaled & Ali Wajeeh και «The Voice» της Dominika Montean-Pankow. Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου επιλέγει την ταινία «Kapr Code» της Lucie Kralova, ενώ σε συνεργασία με την Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου Ελευσίνας παρουσιάζεται ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στην ιστορία του Πανελευσινιακού, «Με το στάχυ στη φανέλα» των Γιάννη Κανάκη, Γιάννη Παναγιωταράκου και Άννας Ψαρρά, αποκαλύπτοντας την πολυετή ιστορία του συνδέσμου και τον αντίκτυπό του στην τοπική κοινωνία.

Η καρδιά του φεστιβάλ χτυπά μέσα στον ιστορικό και πρόσφατα αποκατεστημένο χώρο του Σινέ Ελευσίς, 35 χρόνια μετά την τελευταία του λειτουργία. Στην κεντρική αίθουσα θα πραγματοποιηθούν οι κεντρικές προβολές και τα masterclasses με τον Φίλιππο Κουτσαφτή, την Εύα Στεφανή, τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη και τον Σύλλα Τζουμέρκα, ενώ στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του lounge – Μικρές οθόνες, το κοινό θα μπορεί να παρακολουθήσει καταγραφές (documentation) από δράσεις της 2023 Ελευσίς.
Επιπλέον, η 2023 Ελευσίς σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου και το Exile Room, μεταμορφώνουν το Αναψυκτήριο σε κοιτίδα κινηματογραφικής δημιουργικότητας για εφήβους και παιδιά, μέσα από εργαστήρια και προβολές,από την Παρασκευή 15 έως και την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου.

Τέλος, μια ιδιαίτερη site specific βιντεοεγκατάσταση από την Εύα Στεφανή, με τίτλο «Μυστήριο 110 ΟΡΦΕΑΣ», ξαναζωντανεύει τον παλιό κινηματογράφο Ορφέα.

Δείτε αναλυτικά το Πρόγραμμα των προβολών εδώ.

Συμμετέχουν οι SNF ARTWORKS Fellows: Σπύρος Σκάναδος, Χριστιάννα Χειραναγνωστάκη, Ελιάν Ρουμιέ.

IN SITU REALITIES Eleusis Documentary Festival
15.12.2023—19.12.2023
Τοποθεσίες: Σινέ Ελευσίς, Ελευθερίου Βενιζέλου 45, Αναψυκτήριο, Παραλιακό Μέτωπο Πρώην Κιν/φος Ορφέας, Δήμητρος 4 (Βιτρίνα)

Με αφετηρία τη δωρεά της συλλογής του Δημήτρη Πυρομάλλη στο Αρχείο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, αντλώντας έμπνευση από το unboxing, όπως αυτό έγινε δημοφιλές μέσα από ψηφιακές κοινότητες, η έκθεση προτείνει έναν εικαστικό και διεπιστημονικό τρόπο προσέγγισης, εξερεύνησης και ανάγνωσης του αρχείου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Η έκθεση διαμορφώνεται ως ένα ανοιχτό αρχείο στο οποίο αρχειονόμοι, συντηρητές, ερευνητές και εικαστικοί καλούνται να μελετήσουν, να δημιουργήσουν και να συζητήσουν σχετικά με τη ζωή και το έργο της Μαρίας Κάλλας. Η δημιουργία ενός ανοιχτού αρχείου έγκειται ακριβώς στην δυνατότητα πρόσβασης που έχει το κοινό στα τεκμήρια, στις προσεγγίσεις αλλά και στις αφηγήσεις. Πλάι στο αρχειακό υλικό, θα παρουσιαστούν τα πρωτότυπα εικαστικά έργα έντεκα σύγχρονων καλλιτέχνιδων και καλλιτεχνών, εμπνευσμένα από τη συλλογή του Δημήτρη Πυρομάλλη. Οι σύγχρονοι καλλιτέχνες κλήθηκαν να εξερευνήσουν,να προσαρμόσουν και να επαναπροσδιορίσουν το αρχειακό υλικό, σε μια προσπάθεια να προσφέρουν μια πιο ελεύθερη και υποκειμενική μορφή γνώσης, να ανακαλύψουν ιστορίες, μνήμες, αντικείμενα, την ίδια τη διάσημη καλλιτέχνιδα, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους η Μαρία Κάλλας ακόμα εμπνέει στο σύγχρονο πεδίο έρευνας, μελέτης και δημιουργίας.

Στον 2ο όροφο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος μαζί με τα εικαστικά έργα θα εκτεθεί το σύνολο της συλλογής του Δημήτρη Πυρομάλλη καθώς και ντοκουμέντα από το Ιστορικό Αρχείο της ΕΛΣ, ντοκουμέντα από τα αρχεία των Λεωνίδα Ζώρα και Αχιλλέα Μαμάκη που ανήκουν στην ΕΛΣ, αλλά και μέρος της συλλογής Γκάγκελμαν σε συνεργασία με την Εθνική Βιβλιοθήκη.

Ταυτόχρονα, στο ισόγειο του Φουαγέ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής θα παρουσιαστεί ένα πρωτότυπο εικαστικό έργο του Αλέξη Φιδετζή και της Μαλβίνας Παναγιωτίδη.

Επιπλέον, μέσα από ένα παράλληλο πρόγραμμα η έκθεση επιχειρεί να προσεγγίσει με διαφορετικούς τρόπους το ζήτημα έρευνας, επιμέλειας και αφήγησης ενός αρχείου.

Συγκεκριμένα η έκθεση φέρνει στο προσκήνιο πρακτικές αρχειοθέτησης, συντήρησης και τεκμηρίωσης που έχουν αποτελέσει σημαντικό κομμάτι του σχεδιασμού και της οργάνωσης του Unboxing Callas. Τις πρωινές ώρες λειτουργίας της έκθεσης από Δευτέρα έως Πέμπτη θα συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο φροντιστικές πρακτικές σχετικές με το αρχείο.

Αναλυτικά:

Α. Στο Εργαστήριο Συντήρησης Ενδυμάτων, δύο από τα ιστορικά κοστούμια της Μαρίας Κάλλας δέχονται επεμβατικές εργασίες συντήρησης, οι οποίες περιλαμβάνουν: καθαρισμό, σχηματοποίηση, στερέωση και συμπλήρωση απωλειών με σεβασμό στην αυθεντικότητά τους.

Β. Στο Εργαστήριο Συντήρησης Χαρτιού, συντηρητές πραγματοποιούν τις πρώτες εργασίες διάσωσης σε ιστορικά έντυπα προγράμματα από όπερες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στις οποία συμμετείχε η Μαρία Κάλλας.

Γ. Στο σταθμό Αρχειοθέτησης συνεργάτες του Αρχείου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής συνεχίζουν τη διαδικασία τεκμηρίωσης, αρχειοθέτησης και οργάνωσης της φωτογραφικής συλλογής που πρόσφατα ο Δημήτρης Πυρομάλλης δώρισε στην Εθνική Λυρική Σκηνή.

Ταυτόχρονα διαμορφώνεται ένα πρόγραμμα ξεναγήσεων, ομιλιών και παρουσιάσεων, αλλά και εκπαιδευτικών δράσεων για νεότερες ηλικίες. Στις δράσεις για ενήλικες τόσο οι συντελεστές της έκθεσης, όσο και οι εικαστικοί, έρχονται σε διάλογο με το κοινό, με αφορμή το αρχειακό υλικό, τη σύγχρονη δημιουργία, αλλά και την ίδια τη Μαρία Κάλλας, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν μια βιωματική αφήγηση μοιραζόμενοι ιστορίες από την έρευνα τους στο αρχείο.

Συμμετέχουν οι εικαστικοί: Μαρία Βαρελά, Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Πέτρος Ευσταθιάδης, Ελευθερία Κοτζάκη, Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Αγγελική Μπόζου, Λυκούργος Πορφύρης, Πάνος Προφήτης, Μάριος Σταμάτης, Αλέξης Φιδετζής & Μαλβίνα Παναγιωτίδη

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Βασίλης Ζηδιανάκης
Συνεργάτιδα επιμέλειας: Στέφη Στούρη
Σύμβουλος: Δημήτρης Πυρομάλλης
Επιστημονική επιμέλεια: Σοφία Κομποτιάτη

Εθνική Λυρική Σκηνή

26 Νοεμβρίου 2023 – 10 Ιανουαρίου 2024
10.00 – 21.00
Φουαγέ Εθνικής Λυρική Σκνηνής & 2ος όροφος Εθνικής Βιβλιοθήκης
ΚΠΙΣΝ
Καθημερινά 10.00-21.00
Είσοδος Δωρεάν

Εγκαίνια 26.11.2023 17.00

Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση: http://atopos.gr/unboxing-callas-egainia/

Είσοδος ελεύθερη. Απαιτείται προκράτηση στην ticketservices.gr

*Oι Μαρία Βαρελά, Πέτρος Ευσταθιάδης,  Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Αγγελική Μπόζου, Πάνος Προφήτης, Μάριος Σταμάτης, Αλέξης Φιδετζής & Μαλβίνα Παναγιωτίδη είναι SNF ARTWORKS Fellows στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Η έκθεση ΓΥΝΑΙΚΕΣ, μαζί αποτελεί την πρώτη επανέκθεση της συλλογής του Μουσείου μετά την εναρκτήρια παρουσίασή της, το 2019, στη μόνιμη έδρα του ΕΜΣΤ, στο πρώην εργοστάσιο ζυθοποιίας ΦΙΞ. Η έκθεση παρουσιάζει έργα από τη συλλογή του ΕΜΣΤ, μεταξύ αυτών και την πρώτη παρουσίαση μιας σειράς έργων από τη Δωρεά της Συλλογής Δ.Δασκαλόπουλου στο ΕΜΣΤ, τη σημαντικότερη και πιο γενναιόδωρη δωρεά στην ιστορία του Μουσείου.

Η νέα παρουσίαση της συλλογής μέσα από την επιμελημένη ομαδική έκθεση ΓΥΝΑΙΚΕΣ, μαζί απορρέει από τη νέα Δήλωση Αποστολής του ΕΜΣΤ. Ένα μουσείο –ειδικά ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης– δεν μπορεί να εκθέτει μόνιμα το σύνολο της συλλογής του, μια και το μέγεθός της υπερβαίνει πάντα τον διαθέσιμο εκθεσιακό χώρο. Επομένως, οι αλλαγές στην παρουσίαση της συλλογής είναι απαραίτητες προκειμένου να αναδεικνύονται έργα που δεν έχουν εκτεθεί προηγουμένως και να φωτίζονται αθέατες όψεις της συλλογής μέσα από καινούριες επιμελητικές προτάσεις. Το μουσείο και η συλλογή του αποτελούν ζωντανούς οργανισμούς και όχι άψυχα αποθετήρια του παρελθόντος. Επιπλέον, καθώς η συλλογή ενός μουσείου σύγχρονης τέχνης αντανακλά τις εξελίξεις στην τέχνη αλλά και ευρύτερα τις μεταβολές της ιστορίας και της κοινωνίας, το μουσείο οφείλει να ανανεώνει την πολιτική αποκτημάτων του και να την παρουσιάζει συστηματικά στο κοινό.

Με την έκθεση ΓΥΝΑΙΚΕΣ, μαζί το ΕΜΣΤ θέλει να δηλώσει με έναν ξεκάθαρο και τολμηρό τρόπο την ανάγκη να ξαναγραφτεί η ιστορία της ελληνικής τέχνης, ώστε να αναδειχτούν έμφυλες όψεις της που έχουν μείνει στη σκιά. Η έκθεση ΓΥΝΑΙΚΕΣ, μαζί αποτελείται αποκλειστικά από έργα γυναικών δημιουργών της συλλογής του και παίρνει θέση σε ένα κεφαλαιώδες ζήτημα που αντιμετωπίζουν όλα τα μουσεία στις μέρες μας: την υποεκπροσώπηση των γυναικών και την επιτακτική ανάγκη ανάληψης δράσης για την έμφυλη ισότητα – μία από τις κύριες και κοινές προβληματικές που διέπει όλα τα «κύματα» φεμινισμού ανά τα χρόνια, όσες διαφορές κι αν έχουν μεταξύ τους.

Πράγματι, παρά τις πρόσφατες προόδους, οι γυναίκες καλλιτέχνιδες και επαγγελματίες στον χώρο του πολιτισμού εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται στις θέσεις ευθύνης και να αναγνωρίζονται λιγότερο από τους μηχανισμούς καλλιτεχνικής, επιστημονικής και θεσμικής καταξίωσης του κόσμου της τέχνης. Στην έκθεση Γυναίκες, μαζί παρουσιάζονται συνολικά 49 έργα από 25 καλλιτέχνιδες διαφορετικών γενεών και προέλευσης, δέκα από τις οποίες είναι Ελληνίδες. Οι 12 από αυτές προέρχονται από τη Δωρεά της Συλλογής Δ.Δασκαλόπουλου και οι 13 από την υπάρχουσα συλλογή του ΕΜΣΤ, ενώ επτά από τα έργα είναι νέα αποκτήματα του Μουσείου. Η παρουσίαση περιλαμβάνει επίσης ένα σημαντικό, μουσειακό έργο της Etel Adnan (Λίβανος), το οποίο αποτελεί νέο μακροχρόνιο δανεισμό στο Μουσείο, με την ευγενική παραχώρηση της Saradar Collection (Παρίσι/Βηρυτός).

Παρότι δεν υπάρχει ενιαία θεματολογία, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν περιοριστικό στο πλαίσιο της έκθεσης της συλλογής ενός μουσείου, υπάρχουν ωστόσο πολλά κοινά σημεία αναφοράς και διαλόγου, και, επίσης, εννοιολογικές και αισθητικές συγγένειες μεταξύ των έργων. Τις καλλιτέχνιδες απασχολούν θέματα που αφορούν την ταυτότητα φύλου όπως και ευρύτερα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Το σώμα εξετάζεται ως διαφιλονικούμενο πεδίο και διερευνώνται οι πολλαπλές σημασίες του στην οικογενειακή ζωή, την εργασία, τη σεξουαλικότητα και την αυτοαναπαράστασή του. Μολονότι τα περισσότερα από τα έργα δεν εστιάζουν στη γυναικεία συνθήκη αυτή καθαυτή, υπάρχει μια λανθάνουσα προδιάθεση για ζητήματα ισότητας, καταπίεσης και ετερότητας.

Συστηματικό είναι επίσης το ενδιαφέρον για την υλικότητα και τη χειροποίητη δημιουργία, καθώς πολλά έργα ενσωματώνουν και επανανοηματοδοτούν αντικείμενα και υλικά που προέρχονται από το οικιακό/καθημερινό περιβάλλον και τα μετασχηματίζουν, μέσα από ενδελεχείς χειρωνακτικές γλυπτικές διαδικασίες και εύθραυστες χειρονομίες. Η υπαρξιακή διερώτηση επανέρχεται, όπως επίσης και ο προβληματισμός σχετικά με την εντροπία, την κατάρρευση, τη φθορά και την ευθραυστότητα, αντανακλώντας την τρέχουσα κατάσταση πολιτισμικής αβεβαιότητας.

Τέλος, αρκετές καλλιτέχνιδες διερευνούν ζητήματα ιστορίας, μνήμης και συλλογικών/πολιτισμικών ταυτοτήτων και εστιάζουν στην κομβική γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, εντός της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και του πάλαι ποτέ Λεβάντε. Πρόκειται για τα εδάφη της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τα οποία κρύβουν μέσα τους μια πληθώρα αποσιωπημένων ή περιθωριοποιημένων ιστοριών που παρέμειναν εν υπνώσει, στον απόηχο της κατασκευής των νέων εθνικών αφηγήσεων. Η κληρονομιά αυτής της ιστορίας και της τρέχουσας ιστορίας της ίδιας ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής, με τις πλούσιες ιστορικές, πολιτιστικές και κοινωνικοπολιτικές αφηγήσεις της, βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής νέων αποκτημάτων του ΕΜΣΤ.

Οι καλλιτέχνιδες που συμμετέχουν στην έκθεση Γυναίκες, μαζί: Etel Adnan (1925, Βηρυτός, Λίβανος), Diana Al-Hadid (1981, Χαλέπι, Συρία), Ghada Amer (1963, Κάιρο, Αίγυπτος), Helene Appel (1976, Καρλσρούη, Γερμανία), Bertille Bak (1983, Αράς, Γαλλία), Karla Black (1972, Αλεξάντρια, Σκωτία), Πάκυ Βλασσοπούλου (1985, Αθήνα), Hera Büyüktaşciyan (1984, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία), Μαρίνα Γιώτη (1972, Αθήνα), Χριστίνα Δημητριάδη (1967, Θεσσαλονίκη), Ελένη Καμμά (1973, Αθήνα), Μαρία Λοϊζίδου (1958, Λεμεσός, Κύπρος), Tala Madani (1981, Τεχεράνη, Ιράν), Δέσποινα Μεϊμάρογλου (1944, Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος), Annette Messager (1943, Μπερκ, Γαλλία), Tracey Moffatt (1960, Μπρίσμπεϊν, Αυστραλία), Ελένη Μυλωνά (1944, Αθήνα), Rivane Neuenschwander (1967, Μπέλο Οριζόντε, Βραζιλία), Cornelia Parker (1956, Τσέσαϊρ, Αγγλία), Agnieszka Polska (1984, Λούμπλιν, Πολωνία), Χριστιάνα Σούλου (1961, Αθήνα), Άσπα Στασινοπούλου (1935, Αθήνα), Μαρία Τσάγκαρη (1981, Πειραιάς), Aleksandra Waliszewska (1976, Βαρσοβία, Πολωνία) και Gillian Wearing (1963, Μπέρμιγχαμ, Αγγλία).

Στο πλαίσιο της έκθεσης ΓΥΝΑΙΚΕΣ, μαζί η ομάδα Τhis is not a feminist project (κατόπιν προσκλήσεως του ΕΜΣΤ) συγκρότησε και παρουσιάζει ένα χρονολόγιο της πορείας του φεμινιστικού κινήματος στην Ελλάδα από το 1979 μέχρι και σήμερα. Βασίζεται στο ήδη υπάρχον ψηφιακό χρονολόγιο της διαδικτυακής πλατφόρμας του This is not a feminist project και περιλαμβάνει τεκμήρια από τους εξής φορείς, πρωτοβουλίες, άτομα και ομάδες: Αρχείο Γυναικών «Δελφύς», Εργαστήριο Σπουδών Φύλου του Παντείου Πανεπιστημίου, Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, Κιουρί@, Beaver, The Queer Archive, Gender Panic, Αντιγόνη Τσαγκαροπούλου, Emantes, Queer Ink, Ntizeza, Χάρτης Καταγραφής Σεξιστικής & Έμφυλης Βίας, Orlando LGBT+ Ψυχική Υγεία Χωρίς Στίγμα, Συνέλευση 8ης Μάρτη, Strap-On Unicorns, G – All, Ιστορικοί για την Έρευνα στην Ιστορία των Γυναικών και του Φύλου, Κέντρο Νέων Μέσων και Φεμινιστικών Πρακτικών στο Δημόσιο Χώρο.

To This is not a feminist project (Βάσια Ντούλια & Μάρη Σπανουδάκη) είναι ένα συνεργατικό καλλιτεχνικό/επιμελητικό σχήμα με έδρα την Αθήνα, που καταπιάνεται με φεμινιστικά ζητήματα. Μέσα από τον συνδυασμό ετερόκλητων πρακτικών, αναδύει παραμελημένες ιστορίες και μνήμες, ενώ ενισχύει φωνές σύγχρονων θηλυκοτήτων προκειμένου να ανατρέψει βαθιά ριζωμένα στερεότυπα και κυρίαρχες αφηγήσεις που σχετίζονται με την πατριαρχία. notafeministproject.gr

Το σύνολο των έργων από τη Δωρεά της Συλλογής Δ.Δασκαλόπουλου στο ΕΜΣΤ υπάρχει σε ειδική σελίδα στην ιστοσελίδα του Μουσείου, η οποία θα εμπλουτίζεται σταδιακά με κείμενα και περισσότερες πληροφορίες: https://www.emst.gr/erga-doreas-d_daskalopoulou

*H Πάκυ Βλασσοπούλου, η Μαρία Λοϊζίδου, η Μαρία Τσάγκαρη και η Μάρη Σπανουδάκη απο το συνεργατικό καλλιτεχνικό/επιμελητικό σχήμα This is not a feminist project είναι SNF ARTWORKS Fellows.