Η Γλυκερία Πατραμάνη γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1982. Είναι απόφοιτος του Tμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης Αρχή. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στον πεδίο των θεατρικών σπουδών από το Πανεπιστήμιο Paris 8. Έχει συνεργαστεί με το Μεσογειακό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, το Kids. Kino Lab και το πρόγραμμα Less is More ως script editor και έχει συμμετάσχει στο Sarajevo Talent Campus. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και διεθνή λογοτεχνικά περιοδικά.
Φιλμογραφία
2021 «Το Ροζ Βουνό», μικρού μήκους, σκην. Thomas Künstler (post-production)
2021 «Behind Waves», μικρού μήκους, σκην. Valentin Stejskal (post-production)
2021 «Ο Σκύλος», μικρού μήκους, σκην. Κωνσταντίνος Δέμης (pre-production)
2021 «Luna Park», σκην. Florenc Papas (pre-production)
2021 «Mάρκος», σκην. Thomas Künstler (development)
2020 «Daniel ́16», σκην. Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος
2016 «Σιωπηλός Μάρτυρας», ντοκιμαντέρ, σκην. Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος
2014 «Ηθοποιοί: Ημερολόγιο Σπουδής», ντοκιμαντέρ, σκην. Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος
Έχει πραγματοποιήσει σπουδές στα πεδία των Ευρωπαϊκών, Κοινωνικών και Πολιτιστικών επιστημών στo Πανεπιστήμια του Πόρτσμουθ (Μ.Βρετανία), Πανεπιστήμιο του Καρόλου (Πράγα), Πανεπιστήμιο Eötvös Loránd (Βουδαπέστη) και Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λέβεν (Βέλγιο). Ξεκίνησε να δουλεύει επαγγελματικά στον κινηματογράφο ως βοηθός παραγωγών στα στούντιο Origo στη Βουδαπέστη το 2013. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα Σκηνοθεσίας και Διεύθυνσης Φωτογραφίας και συμμετάσχει σε πολλά κινηματογραφικά workshops (Digital Production Challenge II 2019 και Documentary Campus 2020, μεταξύ άλλων). Έχει δουλέψει σε πολλές διεθνείς παραγωγές, είτε στην παραγωγή είτε στον σκηνοθετικό τομέα («Publieke Werken», 2014, σκην. Joram Lürsen, Ολλανδία/Ουγγαρία· «Tsatsiki», 2015, σκην. Lisa James Larsson, Σουηδία/Ελλάδα· «Interrail», 2018, σκην. Carmen Alessandrin, Γαλλία/Γερμανία/Ουγγαρία/Ελλάδα· «Crimes of the Future», 2021, σκην. David Cronenberg) και διευθύνει εισερχόμενες τηλεοπτικές παραγωγές από την Κίνα. Συνεργάζεται με την εταιρία Αργοναύτες τα τελευταία έξι χρόνια. Επί του παρόντος, ετοιμάζει δύο ντοκιμαντέρ ως νέα παραγωγός, το «Dear Future» της Χριστιάνας Χειραναγνωστάκη και το «GingerELA» του Θανάση Νεοφώτιστου. Είναι στην ομάδα σχεδιασμού του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Φεστιβάλ της Δράμας, Γιάννη Σακαρίδη. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο Γιώργος Τελτζίδης σπούδασε κινηματογράφο και ευρωπαϊκό πολιτισμό και είναι συνιδρυτής της εταιρείας παράγωγης Long Shot Films. Έχει κερδίσει δυο φορές βραβεία σεναρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας για τις ταινίες «Γεννήτρια» (2013) και «Βούτα» (2020). Υπήρξε δυο φορές υποψήφιος για το βραβείο της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, στην κατηγορία Kαλύτερης Mικρού Mήκους Tαινίας («Φράγμα», «Dye») και έχει επιλεχθεί από τα Talent Campuses των Berlinale Film Festival, Sarajevo Film Festival και Zurich Film Festival. Έξι σενάριά του έχουν χρηματοδοτηθεί από το πρόγραμμα «μικροφίλμ» της ΕΡΤ και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Το σενάριο της πρώτης του μεγάλου μήκους ταινίας, επιλέχτηκε από το εργαστήριο Μεσογειακού Ινστιτούτου Κινηματογράφου (MFI), όπου ολοκλήρωσε τον κύκλο εργαστηρίων, και κέρδισε το βραβείο ανάπτυξης «Villa Kult Berlinale Residency Award» (Γερμανία). Στην συνέχεια, η ταινία επιλέχθηκε από την πλατφόρμα «Meetings on the Bridge» και βρίσκεται στο στάδιο του development. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Ηώ Χαβιαρά είναι εικαστικός (MFA Goldsmiths University of London) και κινηματογραφίστρια. Είναι υποψήφια διδάκτωρ στην Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Έργα της έχουν συμπεριληφθεί σε διεθνείς εκθέσεις και φεστιβάλ κινηματογράφου. Έχει συνεπιμεληθεί workshops και φεστιβάλ σύγχρονης τέχνης και κινηματογράφου και άρθρα της έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή περιοδικά. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο Γιάννης Χαριτίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Είναι απόφοιτος τους Τμήματος Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου και του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Ψηφιακές Μορφές Τέχνης» της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Έχει παρακολουθήσει σεµινάρια σεναριογραφίας και σκηνοθεσίας. Από το 2007 εργάζεται ως σκηνοθέτης κινηµατογράφου σε ταινίες µεγάλου και µικρού µήκους, καθώς και σε διαφηµιστικά και µουσικά βίντεο. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Χριστιάνα Χειραναγνωστάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Πάντειου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών και έχει αποφοιτήσει από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Πολιτισμός και Παραγωγή Ντοκιμαντέρ» του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Έχει εργαστεί ως ερευνήτρια και παραγωγός στην τηλεοπτική σειρά ντοκιμαντέρ «Εμπόλεμη Ζώνη» και έχει συμμετάσχει στην παραγωγή περισσότερων από δέκα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους. Από το 2009, εργάζεται ως ελεύθερη επαγγελματίας για την έρευνα και την παραγωγή θεμάτων που αφορούν την οικονομική και την προσφυγική κρίση, καθώς και στην παραγωγή ντοκιμαντέρ σε συνεργασία με ειδησεογραφικά μέσα και εταιρείες παραγωγής διεθνώς (BBC, SRF, FRANCE 4, ZDF, VICE). Το 2016, συμμετείχε σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για διαδικτυακά και διαδραστικά ντοκιμαντέρ και ολοκλήρωσε το διαδικτυακό ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ο Επαίτης», μία ιστορία για τον βανδαλισμό και τη συντήρηση ενός γλυπτού της Αθήνας. Έχει σκηνοθετήσει το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ «Δεύτερος Όροφος», μια ταινία παρατήρησης για την ηλεκτρονική σκηνή στην Αθήνα· και το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ «June notes», που διερευνά τις ιδέες της μοναχικότητας και της απώλειας. Τα τελευταία δύο χρόνια, ετοιμάζει την πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία τεκμηρίωσης, με τίτλο «Dear Future», η οποία εξερευνά τη σημασία της μνήμης σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο σε μία εποχή όπου όλα κινούνται με ταχύτατους ρυθμούς και θέτει το ερώτημα τι αξίζει να διατηρηθεί για το μέλλον.
O Κωστής Αλεβίζος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1988. Σπούδασε με υποτροφία στη Σχολή Κινηματογράφου Τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου. Το 2017, το σενάριο του για την ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Το Βάρος της Θάλασσας» επιλέχθηκε και χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα «μικροφίλμ» της ΕΡΤ. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, όπου απέσπασε δύο βραβεία: Τιμητική διάκριση Φωτογραφίας και Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας. Η ταινία έκανε την αθηναϊκή πρεμιέρα της στο 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, ενώ επιλέχθηκε και για το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους. Επιπλέον, ήταν υποψήφια για τα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2020 και απέσπασε Τιμητική Διάκριση στο 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Ψηφιακού Κινηματογράφου Αθήνας AIDF και Εύφημο Μνεία για την ερμηνεία της Σίσσυς Τουμάση στο 13ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Λάρισας. Τέλος, επιλέχθηκε από το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λος Άντζελες, καθώς και στο πλαίσιο των φεστιβάλ United Kingdom No Dialogue Film Festival, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Athens Marathon και Patras Steps Film Festival. Το 2019 δημοσιεύτηκε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Γιος» από τις εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος. Το 2020 το σενάριο του για την ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Το Δόντι και ο Βράχος» επιλέχθηκε από το πρόγραμμα «μικροφίλμ» της ΕΡΤ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Λυδία Αντωνίου είναι επιμελήτρια, κινηματογραφίστρια και ερευνήτρια φεμινιστικών κινηματογραφικών συλλογών. Ζει και εργάζεται ανάμεσα στην Αθήνα και το Λονδίνο. Μεγαλώνοντας με συναισθησία, εξηγεί την περιέργεια και το ενδιαφέρον της για την αξιοποίηση θεωρητικών εννοιών μέσω συλλογικών αφηγήσεων για την παραγωγή χώρου. Σαμποτάροντας διαρκώς τις αρχιτεκτονικές και επιμελητικές της σπουδές, αναγνωρίζει την επιτακτική ανάγκη για τη δυνητική αξιοποίηση της σύγχρονης τέχνης και του κινηματογράφου, μέσω της συλλογικής επιτέλεσης κοινωνικών και χωρικών σχέσεων που υπερβαίνουν τη δυαδική διαίρεση αυτών. Αντλώντας και ενσωματώνοντας καλτ φιγούρες από την πειραματική μουσική και την ποίηση, το έργο της είναι κατά κύριο λόγο παραθετικό και συμμετοχικό. Καθορίζεται από φίλους και επιρροές από το άμεσο περιβάλλον της που συχνά καθοδηγούν την παραγωγική διαδικασία μέσα από διαφωνίες και συνεργασίες. Έχοντας εργαστεί στην παραγωγή τα τελευταία πέντε χρόνια, ταλαντευόμενη μεταξύ κινηματογράφου και σύγχρονης τέχνης, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την κινούμενη εικόνα ως μέσο αφήγησης, προς την κατεύθυνση της κατασκευής μιας αφήγησης που δεν περιλαμβάνει το πατριαρχικό male gaze. Σε αυτό το πλαίσιο, οι δύο μικρού μήκους ταινίες-δοκίμια «The Wife of the Above» και «Za’atar» αποτελούν βήματα στην προσπάθεια της να παράγει έναν ενδιάμεσο χώρο εφεύρεσης και συνύπαρξης, έναν χώρο που θα καλωσορίζει μια πολλαπλότητα η οποία δε θα καθορίζεται από την αναπαραγωγή δυαδικών διαχωρισμών και αφηγήσεων. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ο Δημήτρης Αρμενάκης είναι σκηνοθέτης και animator, γεννημένος στην Αθήνα. Σπούδασε στο Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου, όπου σκηνοθέτησε και την πρώτη animation μικρού μήκους ταινία του με τίτλο «Absorbed» (2017). Αποφοίτησε από το μεταπτυχιακό τμήμα MA Animation στο Royal College of Art του Λονδίνου το 2019, όπου και σκηνοθέτησε δύο ταινίες animation: «First Thirst» (2018) και «All You Can Eat» (2019). Η ταινία «All You Can Eat» προβλήθηκε σε περισσότερα από 40 φεστιβάλ animation και κινηματογράφου ανά την υφήλιο, όπως τα: Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους του Λονδίνου, Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Animation & Τέχνης των Κόμικς ReAnimania (Ερεβάν, Αρμενία), Φεστιβάλ Κινηματογράφου British Shorts (Βερολίνο), Animateka (Σλοβενία) και Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας· ήταν, επίσης, υποψήφια στην κατηγορία Καλύτερης Ηχητικής Επένδυσης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Watersprite (Λονδίνο) και Καλύτερης Διεθνούς Αnimation Μικρού Μήκους Ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου UWPG (Καναδάς) και στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Λος Άντζελες, ενώ απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Φοιτητικής Ταινίας Animation Στράτος Στασινός της Ελληνικής Ένωσης Κινουμένων Σχεδίων (ΑΣΙΦΑ ΕΛΛΑΣ) και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Αυτή τη περίοδο εργάζεται στο sequel της ταινίας «All You Can Eat». Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
H Eυτυχία Ιωσηφίδου γεννήθηκε το 1992 στη Θεσσαλονίκη. Zει κι εργάζεται ως σκηνοθέτιδα και μοντέζ στην Αθήνα. Αρχικά ασχολήθηκε με τα εικαστικά και στη συνέχεια σπούδασε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Freie Universität Berlin. Παρακολούθησε το σεμινάριο «Digital Filmmaking» της σχολής New School. Athens και σεμινάρια επιμόρφωσης στα πεδία του σεναρίου και της σκηνογραφίας (Εθνικό Θέατρο). Συμμετείχε σε δημιουργικά εργαστήρια (Athens Film Lab, Transmedia Lab του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Κινηματογραφικός Τομέας Πολιτιστικού Ομίλου του Πανεπιστημίου Αθηνών). Το 2012, διατέλεσε πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής Νέων για το Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας. Οι ταινίες μικρού μήκους της με τίτλο «She» (2013) και «Hétérotopie» (2014) παρουσιάστηκαν σε διεθνή φεστιβάλ. Το 2020, ολοκλήρωσε την ταινία μικρού μήκους «f» με τη υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, η οποία προβλήθηκε ως μια από τις επιλογές του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Clermont-Ferrand (Short Film Picks). Το 2021, ύστερα από τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα ανάπτυξης του Μεσογειακού Ινστιτούτου Κινηματογράφου (MFI) και έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη της ΕΡΤ, ξεκίνησε το πρώτο της ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους με τίτλο «Iconoclast». To 2021, το podcast τεκμηρίωσής της «Η γιαγιά μου, η Μάρω» διαγωνίστηκε στο Τμήμα Podcast του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Από το 2015, εργάζεται ως σκηνοθέτιδα, ερευνήτρια και μοντέζ για μουσικά βίντεο κλιπ και TVC, καθώς και με αναθέσεις οπτικοακουστικών έργων από ιδιώτες και φορείς πολιτισμού, ιδρύματα και φεστιβάλ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Κωνστάντζα Καψάλη είναι κινηματογραφίστρια με βάση την Αθήνα. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Αρχαιολογία και την Πολιτιστική Διαχείριση (BA, MA) εργάστηκε σε ανασκαφές, πολιτιστικά ιδρύματα και διεξήγαγε έρευνα, αρχαιολογική και εθνογραφική, στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Ολλανδία. Συνέχισε με σπουδές αρχικά στην Οπτική Ανθρωπολογία και έπειτα στη σκηνοθεσία ταινιών Ντοκιμαντέρ (MA). Η πρώτη της μικρού μήκους ταινία «Ανθισμένα Κορίτσια» προβλήθηκε σε διεθνή φεστιβάλ στην Ελλάδα και βραβεύτηκε στο 18ο διεθνές φεστιβάλ Signos da Noite στη Λισαβόνα. Αυτή την περίοδο συμμετέχει στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα «Narrative Archaeology» της Elevsis 2023 – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και στο πρόγραμμα «Finds Stories: Addressing Mobility through Object and People Biographies» των Πανεπιστημίων του Bristol και Cardiff, του Αρχαιολογικού Μουσείου του Zagreb και του Αυστραλιανού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Από τον Μάρτιο του 2022 θα είναι υποψήφια διδάκτωρ στη σχολή Καλών Τεχνών LUCA στο Βέλγιο.
Η πρακτική της αντλεί μεθοδολογικά από τον κινηματογράφο της παρατήρησης, την αισθητηριακή εθνογραφία και την αρχαιολογική μεταφορά. Η μνήμη, η θηλυκότητα, η αίσθηση του ανήκειν, η νοσταλγία και οι τρόποι που αντιλαμβανόμαστε την ιστορία είναι θεματικές που την απασχολούν συχνά.
Η Ίρις μεγάλωσε στην Κέρκυρα και είναι περφόρμερ και σκηνοθέτιδα. Έχει κερδίσει το βραβείο Grand Prix Europa 2015 με τους AndCompany&Co για την περφόρμανς «Orpheus in der Oberwelt». Στη Γερμανία έχει κάνει κυρίως πολιτική όπερα, ενώ ως περφόμερ έχει παίξει σε μεγάλα διεθνή Ευρωπαϊκά φεστιβάλ και θέατρα, όπως τα HAU Hebbel am Uffer (Βερολίνο), Künstlerhaus Mousonturm (Φρανκφούρτη), Forum Freis Theater (Ντύσελντορφ), Hippodrome (Γαλλία), steirischer herbst (Αυστρία) και Belluard Bollwerk International (Ελβετία). Συμμετείχε στην documenta 14 με την εικαστική περφόρμανς «Round-up» της Μαίρης Ζυγούρη, η οποία παρουσιάστηκε στην Αθήνα και το Κάσσελ (Γερμανία). Το «Goads», η πρώτη ταινία που έγραψε και σκηνοθέτησε, διακρίθηκε και συμμετείχε σε σημαντικά φεστιβάλ όπως το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τεργέστης, το ZINEBI Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και Ταινιών Μικρού Μήκους του Μπιλμπάο (Ισπανία), το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρίγα (Λετονία), το 23ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, το Go Short – Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους του Ναΐμεχεν (Ολλανδία), το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου BUFF (Σουηδία) και τo Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Rhode Island. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Αναγνωρίζοντας τις θεραπευτικές ιδιότητες των εικαστικών τεχνών, επέκτεινε τις γνώσεις της στη δραματοθεραπεία στο Βερολίνο. Στον τομέα αυτό, έχει εργαστεί με ψυχικά ασθενείς και με ασυνόδευτα παιδιά προσφύγων ως δραματοθεραπεύτρια. Ως καλλιτέχνιδα, την ενδιαφέρει η απελευθερωτική δύναμη του τραύματος ως εκδήλωση της ανθρώπινης φύσης μας και του ταξιδιού της ψυχής του καθενός μας, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο η αποκρυπτογράφηση αυτού μπορεί να αποδοθεί στην κινούμενη εικόνα.
Ο Ίων Παπασπύρου γεννήθηκε το 1987. Η τελευταία του μικρού μήκους ταινία «Δεν είμαι τώρα εδώ» προβλήθηκε σε περισσότερα από 15 διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου, μεταξύ άλλων: στο ZINEBI Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και Ταινιών Μικρού Μήκους του Μπιλμπάο, στο REGARD – Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους του Saquenay (Καναδάς) και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Concorto, ενώ τιμήθηκε με το Bραβείο Kαλύτερου Σεναρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας και με ειδικό βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Με το πρώτο του σενάριο μεγάλου μήκους συμμετείχε στα προγράμματα Torino Film Lab Extended (2019), Zurich Film Academy (2019) και στο Script 2 Film Workshop του Μεσογειακού Ινστιτούτου Κινηματογράφου (2020). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Έφη Παππά είναι βραβευμένη σκηνοθέτης και δημιουργός animation με έδρα την Αθήνα. Το έργο της διερευνά χαρακτήρες και θεματικές που αγγίζουν πανανθρώπινα ζητήματα, μέσα από την αλληγορία και το μαύρο χιούμορ. Έργα της έχουν προβληθεί και βραβευθεί διεθνώς με πλέον διακεκριμένη την ταινία μικρού μήκους «My Stuffed Granny» που συγκέντρωσε συνολικά είκοσι διεθνή βραβεία (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Εδιμβούργου, Βραβεία Anime στο Τόκυο, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Παλμ Σπρινγκς και Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του East Hampton στη Νέα Υόρκη, μεταξύ άλλων) και εκατοντάδες σημαντικές υποψηφιότητες. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Παράλληλα με τα κινηματογραφικά έργα, σκηνοθετεί για διαφημίσεις στο εξωτερικό και την Ελλάδα, καθώς και βίντεο κλιπ, με πιο ξακουστά το «Wild World» του Cat Stevens και το «Ελεφαντάκι» του Γιώργου Χατζηπιερή, σε ερμηνεία του Φοίβου Δεληβοριά. Aυτήν την περίοδο ετοιμάζει την πιο πρόσφατη της ταινία μικρού μήκους stop motion με τίτλο «In between», σε σενάριο της ίδιας. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί sτα περιοδικά «Rolling Stone», «Metal Magazine» και «The Fader», καθώς και στα media BFI Showcase, Short of the Week, ABC, κ.ά.
Ο Δημήτρης Τσακαλέας είναι σκηνοθέτης και παραγωγός με έδρα την Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου με ειδίκευση στην παραγωγή οπτικοακουστικών έργων και το σενάριο και κάτοχος του Filmmaking Certificate από την Ακαδημία Κινηματογράφου του Λονδίνου. Η ερευνητική του εργασία ασχολείται με τον τρόπο που η εταιρεία Α24 Films διανέμει και προωθεί ταινίες στην εποχή των social media. Συνεργάζεται με την εταιρεία παραγωγής Αργοναύτες για την παραγωγή ταινιών. Έχει εργαστεί ως παραγωγός σε διαφημιστικά, σε αρκετές ταινίες μικρού μήκους και μία μεγάλου μήκους που έχουν ταξιδέψει και βραβευτεί σε εγχώρια και διεθνή φεστιβάλ (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Κάρλοβι Βάρι, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, διεθνής συνάντησης Comic – Con International (ΗΠΑ), Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους του Clermont Ferrand, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαράγεβο, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Χιχόν (Ισπανία), κ.ά.). Έχει συμμετάσχει στο Sarajevo Talent Campus (2016) και στο Berlinale Talent Campus (2020). Τον Μάιο του 2018, επιλέχθηκε και συμμετείχε στο Sarajevo City of Film, στο οποίο εργάστηκε ως παραγωγός σε τέσσερις μικρού μήκους ταινίες. Εργάζεται ως συνεργάτης παραγωγής στην νέα ταινία του Ζαχαρία Μαυροειδή με τίτλο «Το Καλοκαίρι της Κάρμεν». Είναι μέρος ενός σκηνοθετικού διδύμου με τη Λήδα Βαρτζιώτη, μαζί με την οποία αναπτύσσουν την πρώτη τους μεγάλου μήκους ταινία και τις επόμενες μικρού μήκους. Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Mετά τις σπουδές του στην Ψυχολογία έγραψε και σκηνοθέτησε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία Η Φωνή (2012). Το 2013 μετακόμισε στο Λονδίνο για να σπουδάσει σινεμά. Στο τέλος των σπουδών του έγραψε και σκηνοθέτησε την δεύτερη μικρού μήκους ταινία του Simon Says (2015), η οποία κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νύχτες Πρεμιέρας, το Βραβείο “Έλληνες του Κόσμου” στο Φεστιβάλ της Δράμας, επιλέχθηκε από αρκετά φεστιβάλ ανά τον κόσμο και πουλήθηκε σε εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο της Ιαπωνίας. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην διαδικασία ανάπτυξης σεναρίου της πρώτης του μεγάλου μήκους ταινίας. Η τρίτη του μικρού μήκους Soul Food (2020), επιλέχθηκε από το Ευρωπαϊκό development πρόγραμμα σεναρίου, Midpoint Shorts, και χρηματοδοτήθηκε από το Ελληνικό αλλά και το Γαλλικό Κέντρο Κινηματογράφου, καθώς επίσης κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας και το βραβείο Α’ Ανδρικής ερμηνείας στο 44ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινίών Μικρού Μήκους Δράμας, ενώ συνεχίζει την πορεία του στα διεθνή φεστιβάλ. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην διαδικασία ανάπτυξης σεναρίου της πρώτης του μεγάλου μήκους ταινίας το οποίο έχει επιλεγεί από το MFI Script 2 Film Lab 2021.
Ο Γαβριήλ Τζάφκας (γεν. 1986) είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών από το Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2010) και απόφοιτος της σχολής κινηματογράφου Super 16 στην Κοπεγχάγη. Έχει συμμετάσχει στα προγράμματα «Berlinale Talents» και «Sarajevo Talents». Οι μικρού μήκους ταινίες του «Λήθη», «Sailor» και «Euroman» έχουν ταξιδέψει σε πολλά φεστιβάλ και αποσπάσει περισσότερα από 30 διεθνή βραβεία. Το 2017 ολοκλήρωσε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία με τίτλο «Αγκάθι», μια συμπαραγωγή μεταξύ Ελλάδας και Δανίας, η οποία απέσπασε το βραβείο «Eurimages Lab Projects Award». H δεύτερη μεγάλου μήκους ταινίας του με τίτλο «Ode To Joy» πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια των προγραμμάτων «Media Creative Europe» και «Nipkow Programm» και επιλέχθηκε για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα «L’ Atelier» του τμήματος νέων δημιουργών του Φεστιβάλ των Καννών (Cinéfondation). Το 2019 έλαβε μέρος στο πρόγραμμα «The Factory» του Φεστιβάλ των Καννών, στο πλαίσιο του οποίου η ταινία του «The Right One» έκανε πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών στις Κάννες. Είναι μέλος της Δανικής και Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου και της Ένωσης Σκηνοθετών Κινηματογράφου της Δανίας. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Σπύρος Σκάνδαλος γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε oπτικοακουστικές τέχνες στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Από το 2014 ασχολείται με τη δημιουργία ταινιών μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ. Tο 2021 συνίδρυσε την εταιρείας παραγωγής Assumed Position. Tο «Horsepower», η τελευταία του ταινία του η οποία χρηματοδοτήθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ), τιμήθηκε με τη Χρυσή Αθηνά στο τμήμα «μικρές ελληνικές ιστορίες» και με βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο 27ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, ενώ στο 44ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας βραβεύτηκε με ειδικό βραβείο της επιτροπής, τιμητική διάκριση φωτογραφίας, καθώς και με το βραβείο οπτικής αφήγησης της Ένωσης Ελλήνων Κινηματογραφιστών. Η πρώτη του ταινία, Ιλένα, που υποστηρίχθηκε από το ΕΚΚ, απέσπασε το βραβείο καλύτερης ταινίας μυθοπλασίας και το βραβείο κοινού στον Διαγωνισμό Ταινιών Μικρού Μήκους 2 που διοργάνωσε το Ίδρυμα Ωνάση. Η επόμενη ταινία του, «Ωκυτοκίνη», χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα «Μικροφίλμ» της ΕΡΤ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Γεωργία Μπάρδη είναι σκηνοθέτης 2D animation με έδρα το Λονδίνο και την Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Tμήματος Γραφιστικής και Οπτικής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Είναι, επίσης, κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών «MA Animation» από το University of the Arts London. Οι περισσότερες από τις ταινίες της είναι αυτοβιογραφικές και εμπνέονται από την επιθυμία της να επικοινωνήσει τα συναισθήματά της. Της αρέσει να δημιουργεί ταινίες που είναι κάτι περισσότερο από απλή ιστορία και ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί με αυτές. Στην τελευταία της ταινία, με τίτλο «Watch me Vanish», εξερευνά τη συνύπαρξη παρελθόντος και παρόντος. Πρόκειται για μια ταινία 2D η οποία κινείται καρέ καρέ σε χαρτί με τη χρήση του κάρβουνου και όλη η ιστορία κυλά ως μία διαδοχή από σκέψεις χωρίς γραμμική αφηγηματική δομή. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Κωνσταντίνος Καραμαγκιώλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990. To 2012 oλοκλήρωσε τις σπουδές του στον κινηματογράφο, καθώς και την πρώτη μικρού μήκους ταινία του με τίτλο «Sphinx». Η ταινία συμμετείχε σε 35 διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου, μεταξύ των οποίων και τα ακόλουθα: Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λος Άντζελες (LA Shorts), Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Κωνσταντινούπολης, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Τιράνων, Cinema City στο Νόβι Σαντ της Σερβίας, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας κ.ά. Το 2015 ολοκλήρωσε το πρώτο του ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους με τίτλο «Η σιδηρά νήσος», το οποίο παρουσιάστηκε σε φεστιβάλ ταινιών τεκμηρίωσης. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος και συνεργάζεται με τηλεοπτικούς σταθμούς του AΝΤ1, ενώ παράλληλα σκηνοθετεί διαφημιστικά σποτ και έχει συνεργαστεί ως ραδιοφωνικός παραγωγός για το δεύτερο πρόγραμμα της ΕΡΤ. Αυτή την περίοδο ετοιμάζει την δεύτερη μικρού μήκους ταινία του με τίτλο «Subbuteo» (έναρξη γυρισμάτων το 2023) και παράλληλα γράφει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).