[email protected]

Fellow Year: 2019

ΕΥΑ ΒΑΣΛΑΜΑΤΖΗ

Η Εύα Βασλαματζή (Αθήνα, 1990) είναι ανεξάρτητη επιμελήτρια και θεωρητικός με βάση την Αθήνα και το Παρίσι. Πρόσφατα, εργάστηκε ως συνεπιμελήτρια στο DOC!, μη κερδοσκοπικό οργανισμό και πολυχώρο στο Παρίσι (2017-2019) και ως βοηθός επιμελήτρια στο Palais de Tokyo (2018-2019). Από το 2013 έχει συνεργαστεί με πολλούς δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σπούδασε Θεωρία και Ιστορία της Τέχνης στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνων και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφία της τέχνης και Επιμέλεια εκθέσεων στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Το 2018 συμμετείχε στο πρόγραμμα ανταλλαγής επιμελητών ΝΕΟΝ Curatorial Exchange Program σε συνεργασία με τη Whitechappel Gallery (Λονδίνο) και στο Art week του Alserkal Avenue (Ντουμπάι), ενώ τον Μάιο του 2020 θα είναι resident στο Rupert Residency (Βίλνιους). Για το 2019-2020, είναι προσκεκλημένη επιμελήτρια του οργανισμού Orange Rouge με έδρα το Παρίσι, που καλεί καλλιτέχνες να συνεργαστούν με εφήβους με ειδικές ανάγκες για την παραγωγή έργων τέχνης από κοινού.

ΔΑΝΑΗ ΓΙΑΝΝΟΓΛΟΥ

Η Δανάη Γιαννόγλου (Αθήνα, 1992) είναι ανεξάρτητη επιμελήτρια και συγγραφέας με έδρα την Αθήνα. Αυτή την περίοδο συμμετέχει στο De Appel Curatorial Programme 2019-2020 στο Άμστερνταμ. Η Γιαννόγλου είναι συνιδρύτρια και επιμελήτρια του Enterprise Projects, ενός project space που λειτουργεί αυτόνομα και περιοδικά από τον Σεπτέμβριο του 2015 στην Αθήνα, καθώς και υπεύθυνη έκδοσης του Enterprise Projects Journal, μιας εκδοτικής πρωτοβουλίας που αναρτά στον διαδικτυακό της ιστότοπο θεωρητικά και ερευνητικά κείμενα έπειτα από πρόσκληση του Enterprise Projects. Έχει εργαστεί για δημόσιους και ιδιωτικούς θεσμούς στην Αθήνα και το Παρίσι. Το 2018-2019 η Δανάη Γιαννόγλου ήταν υπεύθυνη του Αρχείου Εκθέσεων του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε καταλόγους εκθέσεων, εκδόσεις και διαδικτυακά περιοδικά, ενώ έχει επιμεληθεί εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ανώτατης Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας καθώς και των μεταπτυχιακών Διεύθυνσης Πολιτιστικών Οργανισμών και Επιμέλειας Σύγχρονης Τέχνης του πανεπιστημίου Paris 1 Panthéon–Sorbonne στο Παρίσι. Έχει συμμετάσχει ως curator-in-residence στις καλλιτεχνικές δομές φιλοξενίας Rupert(Λιθουανία) το 2016 και στο 8ο Gwangju Biennale International Curator Course(Νότια Κορέα) το 2018. Το 2019/2020 η Δανάη Γιαννόγλου συμμετέχει στο 2ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος της ARTWORKS (SNF Artist Fellowship Program) καθώς και στο πρόγραμμα Emergency Fellowship του Onassis AiR.

 

2.  3.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΕΤΚΟΠΟΥΛΟΥ

H Χριστίνα Πετκοπούλου (Αθήνα, 1992) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ (κατεύθυνση Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης) και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο ΠΜΣ Πολιτιστικής Διαχείρισης του Παντείου Πανεπιστημίου. Είναι ερευνήτρια και επιμελήτρια του αρχείου της διαδικτυακής crowdsourcing πλατφόρμας Athens Report. Τον Σεπτέμβριο του 2019 ανέλαβε το Automatic Transmission, μια πλατφόρμα για την διεπιστημονική έρευνα με αφετηρία τη σύγχρονη τέχνη. Έχει πραγματοποιήσει εκθέσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα ως ανεξάρτητη επιμελήτρια (Χωρογραφίες-Σημεία Φυγής, Αθήνα 2014, Liminal, ατομική έκθεση Αριστείδη Λάππα, Αθήνα 2015 κ.ά.) κι έχει επιμεληθεί εκπαιδευτικές δράσεις για τον όμιλο της Ιστορίας της τέχνης της Ιωνιδείου Σχολής. Έχει εργαστεί στην έρευνα και την τεκμηρίωση του αρχείου του Ινστιτούτου Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης και έχει συνεργαστεί με εικαστικές διοργανώσεις όπως η Μπιενάλε της ΑΘήνας (AGORA (2013), Omonoia (2015), η Art Athina (2014, 2015) και Αρχαιολογικοί Διάλογοι (2015).

ΜΑΓΙΑ ΤΟΥΝΤΑ

Η Μάγια Τούντα είναι επιμελήτρια με έδρα την Αθήνα και το Βίλνιους. Μαζί με τους Gerda Paliusyte, Gediminas Akstinas και Liudvikas Buklys είναι ιδρυτικό μέλος του μη κερδοσκοπικού χώρου τέχνης Montos Tattoo στο Βίλνιους της Λιθουανίας(www.montostattoo.lt). Από το 2017 συνεργάζεται με την καλλιτέχνιδα Otobong Nkanga στα πλαίσια του έργου «Carved to Flow» (documenta 14, Αθήνα, Ελλάδα / Kassel, Γερμανία) το οποίο βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη παίρνοντας την μορφή εκθέσεων και εκδηλώσεων φιλοξενούμενα από διάφορα μουσεία ανά τον κόσμο. Τα τελευταία δύο χρόνια η Μάγια Τούντα έχει διοργανώσει εκδηλώσεις με τους CAConrad, Maria Thereza Alves, Newton Harrison, Jennifer Teets, Lorenzo Cirrincione, Ίρις Τουλιάτου, Fernando-Garcia-Dory, Marina Vishmidt, Nina Power και Travis Jeppesen. Πρόσφατες εκθέσεις της περιλαμβάνουν το «Bright File (June)», Χρήστος Τζίβελος, Ραλλού Παναγιώτου, Elena Narbutaite, Ίρις Τουλιάτου, Γιώργος Πρίνος, Χρυσάννη Σταθάκος και Κωστής Βελώνης, Haus N Athen, Αθήνα, Ελλάδα (2018). Από το 2014 μέχρι το 2016 η Τούντα ήταν επιμελήτρια στο Rupert, Βίλνιους, Λιθουανία (www.rupert.lt). Είναι αρχισυντάκτης του «A Solid Injury to the Knees» (2016, Rupert), μiα συλλογή δοκιμίων για την «πολιτική κατάθλιψη».

ΕΛΤΟΝ ΠΕΤΡΗ

Γεννήθηκε στο Αργυρόκαστρο της Αλβανίας και μεγάλωσε στην Αθήνα. Άρχισε να ασχολείται με τον χορό σε ηλικία 18 ετών ενώ σπούδαζε στο τμήμα Ιατρικών εργαστηρίων του ΤΕΙ Αθήνας. Το 2011 εισήχθη μετά από εισαγωγικές εξετάσεις στην Κρατική Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης (ΚΣΟΤ) και φοίτησε στο πρώτο έτος σπουδών. Το 2012 έγινε δεκτός στο SEAD (Salzburg Experimental Academy of Dance) στο Ζάλτσμπουργκ στης Αυστρίας, από όπου αποφοίτησε το 2016 με κατεύθυνση στην χορογραφία. Κατά την διάρκεια των σπουδών του χόρεψε σε έργα των Milan Tomasik, Zsuzsa Rozsavolgyi, Willi Dorner και μαθήτευσε ως βοηθός χορογράφου σε έργα των Meytal Blanaru. Επίσης, έχει χορογραφήσει ομαδικά έργα («yes we can», «Untiteled 0.2») και ένα σόλο («one day it might happen to you»). Μετά το πέρας των σπουδών του χόρεψε σε έργα των Alix Eynaudi, Martin Schick, Hans Fredewess, Milla Koistinen και Κοσμά Κοσμόπουλου.

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΤΣΑΤΣΟΣ

Ο Στυλιανός Tσάτσoς είναι χορευτής/χορογράφος και εικαστικός καλλιτέχνης. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990. Σπούδασε στο Βρετανικό Κολλέγιο Τεχνών Dartington (2009), με κατεύθυνση το πειραματικό θέατρο και τις εικαστικές τέχνες. Συνέχισε στο πανεπιστήμιο του Falmouth, απ’ όπου αποφοίτησε (BA) στο Σωματικό Θέατρο (2012). Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Κρατική Σχολή Ορχηστρικής Τέχνης (2015). Έκτοτε συνεργάζεται με χορογράφους, φεστιβάλ, καλλιτεχνικές πλατφόρμες και πολιτιστικά ινστιτούτα. Από το 2016, είναι χορευτής και μέλος της ομάδας Salsha Waltz & Guests, παραγωγές της οποίας έχουν παρουσιαστεί, μεταξύ άλλων, στην Elbphilharmonieτου Aμβούργου, στην όπερα του Βερολίνου, Radialsyste, Volkbühne. Επιπλέον, έχει δημιουργήσει χορογραφικά εικαστικά έργα σε συνεργασία με το Palais de Τokyo και Fluxum Foundation/ Flux Laboratory (2017). Το 2018 παρουσίασε το έργο του «WaterBottleBodyFall», στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης υπό την αιγίδα του φεστιβάλ Arc for Dance. Το 2019-2020 ο Στυλιανός είναι Fellow στο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος της ARTWORKS, στο πεδίο τουχορού/χορογραφίας. Η κατεύθυνσή του είναι η εξερεύνηση της απόστασης μεταξύ του συν-αισθηματικού σώματος σε σχέση με τον ψηφιακό κόσμο, η περιβαλλοντική ακτιβιστική του ταυτότητα μέσα από τις εγκαταστάσεις (installations), καθώς και o πειραματισμός με τις μορφές ισορροπίας Σώματος και Αντικειμένου, όπως και με την απουσία σωματικού οργάνου μέσα από κιναισθητικές δομές.

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό σε μια σειρά ατομικών και ομαδικών αθλημάτων και σε επίπεδο πρωταθλητισμού με τον κλασικό αθλητισμό (400 εμπόδια), αποσπώντας πανελλαδικές διακρίσεις. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τον χορό. Αποφοίτησε από την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού της Δέσποινας Γρηγοριάδου (2011) και από την Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Αθήνας με δύο ειδικότητες, την «Ορχηστική» και τον «Ελληνικό Παραδοσιακό Χορό» (2019). Έχει συνεργαστεί με τους: Χριστίνα Σουγιουλτζή, Πατρίσια Απέργη, Μαρίζα Βινιεράτου, Ίρις Κάραγιαν, Τζένη Αργυρίου, Σοφία Μαυραγάνη, Χρήστο Παπαδόπουλο, Χάρη Κούσιο, Νατάσσα Αβρά, Φίλιππο Βασιλείου κ.α. δίνοντας παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει χορέψει στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού δικτύου Aerowaves, καθώς και στα έργα «Dopa» της Πατρίσιας Απέργη, «Man II» του Χάρη Κοούσιου και «Elvedon» του Χρήστου Παπαδόπουλου έχουν επιλεγεί και ταξιδέψει.Το 2018 συμμετείχε στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για εφήβους Dancing to Connect της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση καθώς και στο Εργαστήριο κίνησης για βλέπον και μη βλέπον «IDANCE: Χορός χωρίς διακρίσεις» ως βοηθός χορογράφου (2016). Τον ενδιαφέρει η σύμπραξη αθλητισμού και χορού και το καλλιτεχνικό αποτύπωμα που προκύπτει από την σχέση αυτή σε παραστατικές δράσεις.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΥΒΑΣ

Ο Νίκος Καλύβας γεννήθηκε το 1988 και σπούδασε χορό στην Ανώτατη Επαγγελματική σχολή Ακτίνα και Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Ως περφόρμερ, έχει συνεργαστεί με τους: Annie Vigier, Frank Apertet, χοροθέατρο Εξ αφορμής, Χάρη Κούσιο, Γιάννη Αντωνίου, Χοροθέατρο Λυδία Λίθος, Πατρίσια Απέργη, Κωνσταντίνο Ρήγο, Μπέτυ Δραμισιώτη, Χάρη Μανταφούνη, Αντιγόνη Γύρα, Leyya Mona Taiwil, και άλλους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ως χορογράφος δημιούργησε τα έργα TripTrap, Psychord, RoomsToLet. Το 2018 η Αγγελική Στελλάτου τον επέλεξε ως νέο δημιουργό και συμμετείχε στην πλατφόρμα Μπιενάλε του Μονάχου σε συνεργασία με τη Στέγη Γραμμάτων και τεχνών ως χορογράφος. Το 2019 χορογραφησε το έργο Dépaysementστο φεστιβάλ νέων χορογρφων της Στέγης Γραμμάτων και τεχνών. Είναι μέλος του διδακτικού προσωπικού της επαγγελματικής σχολής χορού Ακτίνα και διδάσκει σύγχρονο χορό και αυτοσχεδιασμό σε επαγγελματίες, ερασιτεχνικές σχολές και σχολεία.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

Ο Δημήτρης Μυτιληναίος είναι απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (2012- 2015) και του Μaster Εxerce-ICI-CCN Université III Paul-Valéry-Montpellier με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση, ένα διετές πρόγραμμα υπό την διεύθυνση του Christian Rizzo στον τομέα των χορογραφικών σπουδών. Στο Μονπελιέ συνεργάστηκε με τους DD Dorviller, Laurent Pichaud, Jenifer Lacey, Nadia Lauro, Alix Demorant, Myrto Katsiki, Volmir Cordeiro, João Fiadeiro.Έχει δουλέψει με τους: Αναστασία Βαλσαμάκη, Γιώργο Σιώρα Δεληγιάννη, Ίρις Καραγιάν, Eve Chariatte Jurij Konjar, Romeo Castellucci, Yvonne Rainer. Έχει παρουσιάσει τις χορογραφίες «Variations in 200 steps» στο CND Paris (Camping 2017) και στο ICI-CCN Montpellier, «Performer la Recherche», ένα συνεργατικό project του Laurent Pichaud στα Laboratoires d’Aubervillers (2017) και Place de la Danse, Toulouse (2018), «Drifting Experiment» στο Dance Days Chania 7, «Softly with this score», ICI-CCN Montpellier (2018), «Ηardly the same: a dance guide to mess up body & mind» στην Αθήνα (2019).

ΜΑΡΘΑ ΠΑΣΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Γεννημένη το 1984 στον Πειραιά, η Μάρθα είναι χορεύτρια και χορογράφος, με έδρα την Αθήνα και το Λονδίνο. Σπούδασε στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού Ν. Κονταξάκη και στο τμήμα Χημείας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ το 2010 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο London Contemporary Dance School ως μέλος της ομάδας EDge με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα improvisation scores. Έχει συνεργαστεί με χορογράφους όπως οι Wally Cardona, Robert Clark, Eva Recacha, Michael Klien, Seke Chimutengende, Leila McMillan, Sung Im Her· με τις ομάδες backsteinhaus production (GER), Requardt & Rosenberg (UK), David Dorfman Dance(USA) και με τους καλλιτέχνες Tino Sehgal (Palais de Tokyo/ Athens Roman Agora/ Tate Modern), Stefanos Tsivopoulos (Kalfayan Galleries) καιMarina Abramovic (Benaki Museum/ Serpentine Gallery), όπου αναβίωσε δύο αρχειακά της έργα, «Cleaning the Mirror» και «Art Must Be Beautiful, Artist Must Be Beautiful» στο πλαίσιο της έκθεσης AS ONE στην Αθήνα. Είναι υπότροφος Α. Ωνασείου, Ι. Φ. Κωστοπούλου και Σκυλίτση. Tο 2015 έλαβε την υποτροφία Danceweb από το Φεστιβάλ Impulstanz στη Βιέννη. Τελευταία πειραματίζεται με τη δική της δουλειά. Το 2017 δημιούργησαν μαζί με τον Άρη Παπαδόπουλο το έργο «touching.just», με το οποίο επιλέχθηκαν ως Aerowaves 2018 Artists, δημιούργησαν επίσης την ομάδα arisandmartha και συνέχισαν με τα έργα «Five Steps to Save the World» (2018) και «Lucy. tutorial for a ritual» (2019). Η Μάρθα έλαβε το βραβείο της ARTWORKS το 2019 και συμμετέχει στο 2ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Η Ευτυχία Στεφάνου (Καλαμάτα, 1992) είναι απόφοιτος του Α.Π.Θ. του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού με κατεύθυνση την Ειδική Αγωγή-Θεραπευτική Γυμναστική. Έκανε την πτυχιακή της εργασία με θέμα την χοροθεραπεία όπου πραγματοποίησε μια περιπτωσιολογική έρευνα με την υποστήριξη του ιδρύματος «Αμυμώνη». Είναι επίσης απόφοιτος της ακαδημίας σύγχρονου χορού του Ζάλτσμπουργκ «SEAD», όπου ερμήνευσε χορογραφίες ρεπερτορίου του Akram Khan, τουWim Vandekeybus και της Yvonne Rainer. Το «Trio A» της Yvonne Rainer αποτέλεσε το σόλο το οποίο παρουσίασε στο SEAD ως «Final Solo Project». Στα πλαίσια του «Resolution 2018» στο Λονδίνο συμμετείχε στην παράσταση «Loyal Prophets of an Indifferent God» του Barnaby Booth, στο «The Place». Συνεργάστηκε με τον Βέλγο σκηνοθέτη Jan Lauwers «Need Company» στην όπερα του Ζάλτσμπουργκ «Salzburg Festspiele», στο έργο «L’incoronazione di Poppea», σε μουσική του Μοντεβέρντι. Με τη χορογράφο Mala Kline συνδημιούργησε και ερμήνευσε δύο σόλο παραστάσεις στη Σλοβενία: το «Song» και το «song lines», στο πλαίσιο του CoFestival και του Spider Festivalστη Λουμπλιάνα. Το Μάιο του 2019 συνεργάστηκε με την χορογράφο Alexandra Waierstall. Με την εικαστικό Rita McBride συνεργάστηκε στην παράσταση «Bodies and Structure» που έκανε πρεμιέρα στο Tanzhaus NRW του Ντίσελντορφ, ενώ αργότερα παρουσιάστηκε στο Bauhaus Museum Dessau.

ANTI TZOYMA

Ο Άντι Τζούμα σπούδασε χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης στην Αθήνα (2009-2012). Έκτοτε έχει δουλέψει με διάφορους χορογράφους και ομάδες: τους Γιάννη Αντωνίου, Hannes Langolf, Ermira Goro, Κωνσταντίνο Ρήγο, Anton Lachky, CocoonDance Company, DV8 physical theatre. Από το 2015 άρχισε να δημιουργεί δικά του έργα δίνοντας έμφαση στον τομέα του κινηματογράφου και των διαδικτυακών βίντεο. Η ταινία του μικρού μήκους «Normal Day» συμμετείχε σε φεστιβάλ στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία και στην Ευρώπη, κερδίζοντας βραβεία. Επίσης, επελέγη μαζί με τον Χρήστο Ξυραφάκη να χορογραφήσουν ένα νέο έργο για το Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση για τη σεζόν 2018.

ΙΡΙΔΑ ΖΙΟΓΚΑ

Η Ίριδα Ζιόγκα ειναι βραβευμένη σκηνοθέτις ταινιών animation με ειδίκευση στην τεχνική του stop motion animation. Πραγματοποίησε την πρώτη της ταινία animation «Το Νόημα της Ζωής» (2009) η οποία απέσπασε συνολικά 7 βραβεία, 2 εκ των οποίων στο φεστιβάλ της Δράμας. Το 2012 ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Σκηνοθεσία (BA Film and Television) στο University of the Αrts του Λονδίνου και ξεκίνησε την καριέρα της στον χώρο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης στην Αγγλία. Στο Λονδίνο σκηνοθέτησε διαφημιστικά και εργάστηκε ως παραγωγός σε τηλεοπτικές εκπομπές. Από το 2017 βρίσκεται στην Αθήνα όπου ετοιμάζει την νέα της ταινία animation «Man Wanted» η οποία απέσπασε βραβείο καλύτερου σεναρίου στο London Greek Film Festival το 2012. Η ταινία «Μan Wanted» είναι η πρώτη κινηματογραφική συμπαραγωγή Ελλάδας και Εσθονίας και έχει χρηματοδοτηθεί από την ΕΡΤ, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου καθώς και τα κέντρα κινηματογράφου της Εσθονίας, Σερβίας και Αλβανίας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΡΕΣ

Ο Γιάννης Κορρές γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο τμήμα Film and TV Studies του New York College, δούλεψε ως βοηθός σκηνοθέτη σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Το «Όντως Φιλιούνται;» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του που προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Buenos Aires International Festival of Independent Film (BAFICI). Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε διαδικασία development της δεύτερης μεγάλου μήκους ταινίας του με τίτλο «Κορίτσι Χωρίς Ρούχα» και του ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Κοίτα τη Θάλασσα».

ΣΤΕΛΛΑ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η Στέλλα Δημητρακοπούλου ασχολείται με τον χορό και την περφόρμανς. Το 2016 ολοκλήρωσε την διδακτορική της διατριβή με θέμα «(Il)legitimate Performances: Copying, Authorship and the Canon» (Trinity Laban, Λονδίνο) και το 2009 αποφοίτησε με διάκριση από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «MA Dance Theatre: The body in performance» (Laban, Λονδίνο). Από το 2014 ερευνά την σχέση της περφόρμανς με τη φιλοσοφία (πρότζεκτ: Philosophy on our feet) και διοργάνωσε το 2ο Διεθνές Συμπόσιο Performance Philosophy School of Athens σε συνεργασία με το Performance Philosophy Network (ΕΜΣΤ, 2017). Έχει διδάξει χορό σε πανεπιστήμια (Τrinity Laban, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου), σχολεία, φεστιβάλ και εκπαιδευτικά προγράμματα (Workcamp in Performance and Choreography). Ως περφόρμερ έχει συνεργαστεί με τους: Tino Sehgal, Σπύρο Κουβαρά, Dora Garcia, Les Gens d’Uterpan, William Hunt, Lea Anderson και άλλους. Εργάζεται επίσης ως δραματουργός (A priori dance co, Luna Park) και ως βοηθός παραγωγής (Anna Adhal, Tino Sehgal). Το έργο της έχουν στηρίξει το IKY, ηARTWORKS (Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος), το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα DanceWEB και το ΝΕΟΝ.

Επιλεγμένα έργα: «Ondes Particulaires» (2018), «Without Respect But With Love» (2016), «The Last Lecture (a performance)» (2011/2016), «m my me» (2012), «Frauen Danst Frauen» (2011).Ως ιδρυτικό μέλος της κολλεκτίβας Trio: «Trio Collective: A self-Interview» (2015), «Another Chair Dance» (2011), «re-re-twothousandth-ree» (2011), «Trio» (2009).

ΖΩΗ ΓΑΪΤΑΝΙΔΟΥ

Η Ζωή Γαϊτανίδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Είναι απόφοιτη της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας όπου ζει και εργάζεται. Δύο από τις εκθέσεις όπου έχει συμμετάσχει είναι: «The Equilibrists» στο Μουσείο Μπενάκη σε οργάνωση του New Museum, NY και του ιδρύματος ΔΕΣΤΕ με επιμελητές τους Gary Carrion Murayari, Helga Christoffersen και Massimiliano Gioni· συμμετοχή στη 2η Μπιενάλε Αθήνας με το «Heaven». Περιλαμβάνεται στο «Younger Than Jesus», λίστα καλλιτεχνών που επέλεξε η ομάδα επιμελητών του New Museum (εκδόθηκε από τη Phaidon). 

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ

Ο Θεόδωρος Γιαννάκης γεννήθηκε το 1979 στην Πρέβεζα. Είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και του προγράμματος MFA στη Διαχείριση Ψηφιακών Μέσων του London Metropolitan University στο Λονδίνο. Αυτήν την περίοδο εργάζεται στη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, με υποτροφία του Ιδρύματος Α.Γ. Λεβέντη. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις στη Union Pacific (Λονδίνο), Ελένη Κορωναίου (Αθήνα), Radio Athènes και SPACE (Λονδίνο) και έχει λάβει μέρος σε διεθνείς ομαδικές εκθέσεις σε χώρους τέχνης, μουσεία και ιδρύματα όπως το New Museum της Νέας Υόρκης, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών, το Fondazione Prada, το Κολέγιο Τέχνης και Σχεδιασμού του Οντάριο, το V22 Collection και το Futura Center for Contemporary Art. Ως μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας KERNEL έχει διοργανώσει εκθέσεις και εκδηλώσεις και έχει δώσει διαλέξεις για την έρευνά του στο ICA London, στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.

 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΟΥΚΑ

H Αναστασία Δούκα είναι εικαστικός καλλιτέχνις που εργάζεται κυρίως με γλυπτικά μέσα. Πιστεύει πως οτιδήποτε κατασκευασμένο μπορεί να σπάσει και να ανακατασκευαστεί προκειμένου να σπάσει ξανά (ή τουλάχιστον έχει τη δυνατότητα). Είναι απόφοιτος του προγράμματος MFA, School of the Art Institute of Chicago, ΗΠΑ ως New Artist Society Trustees Merit scholar και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Ψηφιακές Μορφές Τέχνης» της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Έχει υπάρξει προσκεκλημένη εικαστικός στα προγράμματα: Fondation d’ Entreprise Hermès, Παρίσι, Skowhegan School of Painting and Sculpture, Νέα Υόρκη, Yaddo Colony, Nέα Υόρκη και Salzburg International Academy. Έχει βραβευτεί με το Toby Devan Lewis Fellowship (Σικάγο) και το βραβείο ΔΕΣΤΕ (Αθήνα). Έχει επίσης λάβει σπουδαστικές υποτροφίες από το Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, το Ίδρυμα Παν. & Ε. Μιχελή και το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών. Επιλεκτικά, στις πρόσφατες εκθέσεις της περιλαμβάνονται: «The Same River Twice», επιμέλεια Margot Norton, Natalie Bell, οργάνωση Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ και New Museum, Μουσείο Μπενάκη, Aθήνα, Oroboro, επιμέλεια 3 137, Alserkal Foundation, Dubai, «It would go», Anastasia Douka & Shana Hoehn, Klowden Mann, Λος Άντζελες, «Les mains sans sommeil», επιμέλεια Gaël Charbau, Palais de Tokyo, Παρίσι, «Le Collant_The thing you can’t get rid of», Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Αθήνα, ≈Animalier with no Τaste for the Sublime», Werft 5, Κολoνία. Έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές καθώς και στη συλλογή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα.

ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΑΚΗ

(2019) reading in/reading out, Αίθουσα Συνελεύσεων Παλαιάς Βουλής, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, παραγωγή του MOMus,με την υποστήριξη της Outset Contemporary Art Fund (Greece)

(2018) Κοινωνία. Μέλος ΙΙ, με τον Γιώργο Πατρώνα στη μουσική επιμέλεια, Kapani project, Θεσσαλονίκη

(2017) Καταμέτρηση αστέρων, «Κοινοί Ιεροί Τόποι», Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη ~ like me, CHART Art Fair, annaelle Gallery, Κοπεγχάγη, Δανία ~ Σκάλα, «παραδόξως παράδοξα», επιμέλεια Γρηγόρης Χατζηιωαννίδης, Sterna Art Project, Νίσυρος ~ L’enfer c’est l’Autre, «Το δικαίωμα να είσαι Άνθρωπος» επιμέλεια Θάλεια Βραχοπούλου, Χάρης Σαββόπουλος, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης & Goethe Institut Θεσσαλονίκης

(2016) Jargon, «As One», επιμέλεια Paula Garcia, Serge LeBorne, ΝΕΟΝ+MAI (Marina Abramović Institute), μουσείο Μπενάκη, Αθήνα ~ holy book «Η τυπογραφία ως καλλιτεχνική πράξη», επιμέλεια Μαρία Τσαντσάνογλου, Συραγώ Τσιάρα, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

(2015) I need your attention, «Global Control and Censorship», επιμέλεια Bernhard Serexhe, ZKM, Καρσλρούη, Γερμανία ~ παθητική φωνή, 5ο εργαστήριο νέων καλλιτεχνών «Romance», επιμέλεια Αρετή Λεοπούλου, Γενί Τζαμί, 5η Biennale Θεσσαλονίκης

(2014) Savoir Vivre, επιμέλεια Νίκος Μυκωνιάτης, Θάλεια Στεφανίδου 24 International Istanbul Art Fair, πλατφόρμα Δήμου Θεσσαλονίκης.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΠΟΖΟΥ

Η Αγγελική Μπόζου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Είναι απόφοιτη του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ (2016) και του Προπτυχιακού της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας (2011). Έχει κάνει σπουδές στη γραφιστική και το θέατρο.  Το 2011 πήρε το πρώτο βραβείο του Ιδρύματος Γιάννη και Ζωής Σπυρόπουλου και το 2019 βραβεύθηκεαπό την ARTWORKS στο πλαίσιο του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Με αφετηρία τον αυτοσχεδιασμό, δημιουργεί ζωντανές εικαστικές δράσεις και βίντεο παρουσία θεατών και εικόνες που απαιτούν ταχύτητα αποτυπώνοντας τη στιγμή. Πειραματίζεται με το τυχαίο, προσπαθώντας να μορφοποιήσει άμεσα τις εικόνες του νου και κατασκευάζει χάρτινους μηχανισμούς που παράγουν υποτυπώδη κίνηση. Είναι ιδρυτικό μέλος της πειραματικής μουσικής μπάντας «Τα Καβούρια της Φρίκης» με την οποία παρουσιάζει αυτοσχεδιαστικές δράσεις που ερευνούν πώς μια υποτυπώδης αναφορά στη δομή μπορεί να αποτελέσει το κεντρικό στοιχείο για τη δημιουργία ενός ενιαίου έργου. Έργα της έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό: Family Business Gallery (New York), Netting the Work Berlin (Germany), Cairo Video Festival (Egypt), Dirty Linen-Family Business Handmade στο Μουσείο Μπενάκη, Μουσείο Βορρέ, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Μπιενάλε της Αθήνας κλπ.