Συντάκτης: gourgourini

Ο Δήμος Αθηναίων παρουσιάζει τη νέα ατομική έκθεση της Μυρτώς Ξανθοπούλου με τίτλο ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ (δεν έχω στυλό). Την έκθεση διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη», στο πλαίσιο του Culture is Athens/Πολιτισμός είναι η Αθήνα*, από τις 26 Οκτωβρίου έως τις 27 Νοεμβρίου 2022. Η έκθεση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Outset Contemporary Art Fund (Greece) και τη συνεργασία του Εργαστηρίου Φιλοσοφίας και Φωτογραφίας. Πρόκειται για μια site-specific εγκατάσταση με θέμα τη χειρωναξία, την ύλη και τον λόγο και το πώς αλληλοσυμπληρώνονται στην αναζήτηση νοήματος. Παρουσιάζεται στο σπίτι-μουσείο μιας εμβληματικής γυναίκας που ανέδειξε την αξία και τον πλούτο της χειρωνακτικής τέχνης στην Ελλάδα.

Στην πέμπτη ατομική της, με τίτλο «ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ (δεν έχω στυλό)», η Μυρτώ Ξανθοπούλου κατασκηνώνει προσωρινά στο σπίτι της Αγγελικής Χατζημιχάλη. Η έκθεση, που σχεδιάστηκε ειδικά για το μουσείο, περιλαμβάνει μια σειρά γλυπτά και ένα βίντεο, τα οποία απλώνονται σε τρεις συνεχόμενες αίθουσες. Στην κεντρική αίθουσα, πάνω από το περίτεχνο τζάκι, δεσπόζει μια σύνθεση με ριζόχαρτα ζωγραφισμένα με μπλε στυλό. Η φράση «Η βρύση στάζει», που αναγράφεται με μεγάλα γράμματα στην επιφάνειά τους, στέλνει ένα προειδοποιητικό μήνυμα το οποίο δεν χρήζει απαραίτητα αποκωδικοποίησης. Άλλωστε για την Ξανθοπούλου η γλώσσα είναι κώδικας· όταν γράφει μια φράση εννοεί πάντα κάτι άλλο. Αντίστοιχα, σύμφωνα με την ίδια, η «ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ» μπορεί να σημαίνει πολλά: «Ο τίτλος έχει μια καθετότητα. Η καταιγίδα μπορεί να είναι το κλάμα, ένα ξέσπασμα, μια αλληλουχία γεγονότων, συναισθημάτων, λέξεων, ένα φυσικό φαινόμενο που, όσο διαρκεί, οτιδήποτε άλλο μοιάζει να σταματά. Η λέξη έχει κάτι το δραματικό, αλλά και μια υπερβολή, κάτι σχεδόν αστείο (όλοι θα σκεφτούν το τραγούδι του Αντύπα). Εκφράζει και ταυτόχρονα υπονομεύει το δράμα». Η καλλιτέχνις διευκρινίζει ότι βλέπει όλα τα έργα της ως κείμενο: «Γενικά έχω μια κειμενική αντίληψη για τα πράγματα. Στο κεφάλι μου πάντα υπάρχουν λέξεις και φράσεις, αφηγήσεις γύρω από τις οποίες χτίζω τα έργα μου και τα κατανοώ. Και τα διαβάζω σαν κείμενο, ακόμα και όταν αυτό απουσιάζει».

Το αδιευκρίνιστο δράμα της Ξανθοπούλου είναι η σωματική ταλαιπωρία που βιώνει φτιάχνοντας τις αποσκευές-κατασκευές της, όπου συνυπάρχουν η προχειρότητα με την επίμονη και κοπιώδη χειρωναξία. Αυτή η εξαντλητική οικειοποίηση χαρακτηρίζει όλα τα γλυπτά της έκθεσης, τα οποία περιλαμβάνουν φράσεις όπως «Κουράστηκα», «Δε με νοιάζει» και «Είμαστε όλοι χάλια». Χαρτιά συσκευασίας βουτηγμένα σε κόλλα και λαδομπογιά, γύψινες βάσεις που εκφράζουν το δίπολο ελαφρύ/βαρύ, ένα μικρό περίπτερο με πλαστικό στέγαστρο, θραύσματα λέξεων και αποσπάσματα, μακετόξυλα, μακετόχαρτα, καλάμια-αντηρίδες, χαρτιά με ίχνη από τα χέρια της καλλιτέχνιδας, λέξεις γραμμένες με βερνίκι νυχιών, χαρτοκοπτική με σπρέι σε χαρτί, μια κατασκευή από τσιγαρόχαρτο που μοιάζει με διαστημόπλοιο το οποίο προσγειώθηκε στην τραπεζαρία – όλα αυτά συνθέτουν μια έκθεση στην οποία κυριαρχούν η υλικότητα και η γλώσσα, η σωματικότητα και η φροντίδα.

Πολλά από τα αντικείμενα που ενσωματώνονται σε αυτά τα γλυπτά εμφανίζονται σε πρώιμη μορφή στα βίντεο που τραβάει με το κινητό της και ανεβάζει ως Instagram Stories. Πρόκειται για μια συλλογή μικρών χειρονομιών, πλάνων και λόγου, όλα μαζί πλεγμένα σαν ένα εργόχειρο. Όπως λέει η ίδια, τα βίντεο συνθέτουν ένα «βιωματικό λεξικό», ένα «αρχείο χειρονομιών» που φωτίζουν διάφορες πλευρές της πρακτικής της, σωματικές, επιτελεστικές, ηχητικές. «Ανοίγουν ένα παράθυρο στον εσωτερικό κόσμο του εργαστηρίου, του σπιτιού, στις παύσεις που δε συμβαίνει τίποτα και όλα μπορούν να συμβούν.» Στο δεκάλεπτο βίντεο «100 καρατιές» (2021-22), που εκτίθεται κι αυτό ως μέρος μιας κατασκευής, ο λόγος λειτουργεί όπως η ύλη στα γλυπτά. Η φωνή της καλλιτέχνιδας αναπαράγει ασταμάτητα ατάκες («Όλα είναι συχνότητες» / «Κάθε μέρα η ίδια ιστορία») οι οποίες επεξηγούν τον επιτελεστικό χαρακτήρα της πρακτικής της. Τα βίντεο είναι σκοπίμως ακατέργαστα, φτιαγμένα χωρίς ιδιαίτερη τεχνική υποστήριξη: «Είναι σαν μια ιδιότυπη arte povera. Δουλεύω με ό,τι έχω, με αυτά που βρίσκω στο σπίτι, στο εργαστήριο, στο μπαλκόνι, στο πεζοδρόμιο, στο χαρτοπωλείο της γειτονιάς μου» λέει η καλλιτέχνις.

Η Μυρτώ Ξανθοπούλου γεννήθηκε στο Ελσίνκι το 1981. Zει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Γʹ Εργαστήριο Ζωγραφικής της ΑΣΚΤ (2004-2009), και Ιστορία Τέχνης στο Deree (2000-2004). Η «ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ» είναι η πέμπτη ατομική έκθεση που πραγματοποιεί στην Αθήνα, ενώ έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και πρότζεκτ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε μουσεία, γκαλερί, φεστιβάλ και ανεξάρτητους καλλιτεχνικούς χώρους. Το 2020 βραβεύτηκε με το SNF Artworks Fellowship. Τα έργα της χαρακτηρίζονται από τη χρήση καθημερινών, συχνά ευτελών υλικών, το χειρωνακτικό στοιχείο και τη χρήση του λόγου. Πρόκειται για εγκαταστάσεις, σχέδια και κατασκευές που επιχειρούν να αρθρώσουν μια ποιητική του ασήμαντου και του οικείου, του ασήκωτου και του ασόβαρου.

Την επιμέλεια της έκθεσης υπογράφει ο Χριστόφορος Μαρίνος, ιστορικός τέχνης, επιμελητής εκθέσεων και δράσεων του ΟΠΑΝΔΑ.

Θερμές ευχαριστίες στην Αλεξάνδρα Αθανασιάδου (Εργαστήριο Φιλοσοφίας και Φωτογραφίας) και στον συλλέκτη Δημήτρη Πασσά για την υποστήριξη στην πραγματοποίηση της έκθεσης.

*Η έκθεση της Μυρτώς Ξανθοπούλου πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Culture is Athens / Πολιτισμός είναι η Αθήνα, του τριετούς σχεδίου που έχει ανακοινώσει ο Δήμος και οι φορείς του, το οποίο στοχεύει στην αναβάθμιση, την ανάδειξη και την ενοποίηση του πολιτιστικού ιστού της Αθήνας αλλά και την έμπρακτη στήριξη των καλλιτεχνών και των εργαζόμενων στον κλάδο του πολιτισμού.

Μυρτώ Ξανθοπούλου
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ (δεν έχω στυλό)
Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» Δήμου Αθηναίων
26 Οκτωβρίου – 27 Νοεμβρίου 2022

To Theory in the Remix (2022) της Χαράς Στεργίου είναι μια σειρά συναντήσεων για τη διερεύνηση πιθανών ευνοϊκών συνθηκών για ‘ηχητικούς τρόπους μελέτης’ (sonic modes of study). Διαρθρώνεται σε τέσσερις (4) συναντήσεις που θα λάβουν χώρα στο State of Concept Athens στο πλαίσιο του 3ου επεισοδίου του Waste/d Pavilion στις 20,27 Οκτωβρίου, 3, 10 Νοεμβρίου, οι οποίες θα αφήσουν πίσω τους ένα ηχητικό remix.

Το κάλεσμα απευθύνεται σε άτομα με ενδιαφέρον για τις σύγχρονες διεπιστημονικές θεωρητικές προσεγγίσεις, το αναδυόμενο πεδίο των σπουδών ήχου στην καλλιτεχνική έρευνα και θεωρία, τη δημοφιλή κουλτούρα, τη ζωντανή εμπειρία, την επινόηση υβριδικών καλλιτεχνικών προσεγγίσεων βασισμένων στην έρευνα, και την εξιστόρηση. Δεν απαιτούνται γνώσεις τεχνολογίας ήχου.

Εφορμώμενοι από την μεθοδολογία της DJ Lecture, oι συμμετέχοντες καλούνται να μεταβούν από την φαινομενικά παθητική πρόσληψη μιας διάλεξης στην ενεργή συμμετοχή ενός σεμιναρίου· την ευκαιρία δηλαδή να σκεφτούν συλλογικά άλλους διανοητικούς και πρακτικούς τρόπους μιας ομάδας μελέτης. Πρόκειται να διαπραγματευτούν το επιστημολογικά, θεωρητικά και καλλιτεχνικά ‘μη έγκυρο’, το ‘άτυπο’, το ‘μη-κατηγοριοποιημένο’ μέσα από όρους μιας διευρυμένης μετα-παραγωγής (post-production). Στα όρια ενός χώρου ανάμεσα σε αίθουσα διαλέξεων και σε μια αίθουσα συναυλίας όπου η γνώση κινείται μεταξύ του ήχου και των περιγραφών του, οι συμμετέχοντες θα εξερευνήσουν τις δυνατότητες της επινόησης δειγμάτων και των διασκευών τους με στόχο την υλοποίηση ή και την επιτέλεση ενός διαφορετικού συλλογικού mix.

Τα σεμινάρια αντλούν από πρακτικές και βιβλιογραφία όπως αυτή εντοπίζεται στην περιφέρεια των σπουδών ήχου, την ηχητική και τη θεωρητική μυθοπλασία (sonic fiction/theory fiction), περιπτώσεις μελέτης ηχητικών δοκιμίων (audio essay) και τις διαδικασίες επινόησης ηχητικών αφηγημάτων, τις φεμινιστικές πρακτικές ακρόασης και παράθεσης (feminist citational practices) αλλά και τις σχετικές εφευρετικές τεχνικές ανάδυσης συνείδησης (consciousness-raising) σε σύγχρονες προσεγγίσεις και, τέλος, τις ετερογενείς πρακτικές και ερευνητικές θεωρήσεις του DJing ως μια προτροπή για να επανεξετάσουμε ζητήματα του κοινωνικού χώρου της παραγωγή γνώσης.

Κάθε συνάντηση έχει διάρκεια περίπου δύο ωρών. Ολες οι συναντήσεις είναι δωρεάν.
Εκδήλωση ενδιαφέροντος έως τις 15 Οκτωβρίου με την αποστολή ενός σύντομου γράμματος ενδιαφέροντος (max 200 λέξεις) στο [email protected]
Περιορισμένος αριθμός θέσεων, θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
* Μέρος των συναντήσεων θα ηχογραφηθεί.

Το εργαστήριο και το έργο της Χαράς Στεργίου είναι μέρος του δημόσιου προγράμματος του 3ου επεισοδίου του “Waste/d Pavilion” που είναι αφιερωμένο στα ζήτηματα της γλώσσας και του σώματος.

Το πρόγραμμα “Waste/d Pavilion” αποτελεί μέρος του κεφαλαίου “Coalition of the Care-full”, ένα πρόγραμμα του “European Pavilion”. Το “European Pavilion”, που ξεκίνησε από το European Cultural Foundation με έδρα το Άμστερνταμ και αναπτύχθηκε σε συνεργασία με το Ίδρυμα Camargo, το Ίδρυμα Kultura Nova και το Fondazione CRT, είναι μια πρωτοβουλία που υποστηρίζει και προωθεί καλλιτεχνικά έργα που φαντάζονται επιθυμητά και βιώσιμα μέλλοντα για την Ευρώπη και που φέρνουν την Ευρώπη πιο κοντά στις κοινότητές της και την πραγματικότητά τους. Κατά τη διάρκεια του 2021, επτά καλλιτεχνικοί και πολιτιστικοί οργανισμοί προσχώρησαν σε αυτή τη συναρπαστική νέα πρωτοβουλία: ARNA (Σουηδία), Brunnenpassage (Αυστρία), INIVA (Λονδίνο), OGR Torino (Ιταλία), State of Concept (Ελλάδα), Studio Rizoma (Ιταλία) και L’Internationale (Λιουμπλιάνα, Βέλγιο, Κάτω Χώρες, Ισπανία και Πολωνία).

Theory in the Remix
20,27 Οκτωβρίου & 3, 10 Νοεμβρίου 16:30-18:30
State of Concept Athens

Ανοιχτό κάλεσμα

*Η Χαρά Στεργίου είναι SNF ARTWORKS Fellows (2020) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Η ταινία «Μαγνητικά πεδία» του Γιώργου Γούση θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην 95η διοργάνωση βραβείων Οσκαρ με σκοπό τη διεκδίκηση του Βραβείου Διεθνούς Ταινίας Μεγάλου Μήκους.

Την επίσημη υποψηφιότητα της Ελλάδας για το Βραβείο Οσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας Μεγάλου Μήκους (πρώην Βραβείο Ξενόγλωσσης Ταινίας), στο πλαίσιο της 95ης διοργάνωσης της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, επέλεξε επταμελής επιτροπή, η οποία συγκροτήθηκε αποκλειστικά για τον σκοπό αυτό.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Από το 2018 περίπου, έχει ξεκινήσει για μένα ένα προσωπικό ταξίδι εξωστρέφειας, το οποίο με οδηγεί επαγγελματικά να κάνω μια παύση από τη μοναχική δουλειά που έκανα ως τότε, αυτή του δημιουργού κόμικ, και να δοκιμάσω την πολυπρόσωπη και πιο περιπετειώδη δουλειά του σκηνοθέτη. Το 2019 κάνω την πρώτη μου μικρού μήκους, εθίζομαι στη δημιουργική διαδικασία της κατασκευής μιας ταινίας, διψάω για την επόμενη και ξαφνικά, παύση. Το 2020, όλα σταματάνε και εγώ ξαναβρίσκομαι στο τελευταίο μέρος που θα ήθελα να είμαι, στην εσωστρέφεια του σπιτιού μου. Και ενώ, έτσι κι αλλιώς, ήξερα πως στην Ελλάδα το να κάνεις ταινίες είναι από μόνο του κάθε φορά ένα μικρό θαύμα, η παύση που μας επέβαλε η διαχείριση της πανδημίας, το έκανε να φαντάζει άπιαστο όνειρο. Κάπου εκεί, έχω ήδη αρχίσει να απογοητεύομαι, όταν ξαφνικά, μέσα στην καραντίνα, έρχεται μια υποτροφία από το ARTWORKS του Ιδρύματος Νιάρχος, ανταμοιβή για το πρότερο καλλιτεχνικό μου έργο. Ένα δώρο δηλαδή, και το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι ότι θα ήθελα να κάνω δώρο στον εαυτό μου μια ταινία, ή ένα ταξίδι, ή ακόμα καλύτερα, μια ταινία-ταξίδι. 20 Δεκεμβρίου 2020. Ξεκινάμε από την Αθήνα οκτώ άνθρωποι -δυο ηθοποιοί και έξι άτομα συνεργείο, ένα παλιό αυτοκίνητο-ηθοποιός που αγόρασα, η σύνοψη μιας ιστορίας και μια miniDV κάμερα, με προορισμό την Κεφαλονιά. Σκοπός μας είναι να γυρίσουμε πίσω δεκαπέντε μέρες μετά, έχοντας ανακαλύψει μια ταινία, ένα road movie για δύο ανθρώπους που ταξιδεύουν μόνοι, συναντιούνται τυχαία και η ανάγκη τους για συντροφιά καθυστερεί την επιστροφή και τον αποχωρισμό τους. Δεκαπέντε μέρες μετά, εγώ και ο Γιώργος Κουτσαλιάρης, διευθυντής φωτογραφίας της ταινίας, επιστρέφουμε με το ΚΤΕΛ στην Αθήνα κατάκοποι, αλλά ευτυχισμένοι που είχαμε μαζί μας ένα κουτί παπουτσιών γεμάτο mini κασέτες μαγνητοταινίας. Στο καπάκι του έγραφε “προσοχή, να μείνει μακριά από μαγνητικά πεδία”.. Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://parallaximag.gr/ta-magnitika-pedia-episima-ston-dromo-gia-ta-oskar-152191

Πηγή: https://parallaximag.gr/

*Ο Γιώργος Γούσης είναι SNF ARTWORKS Fellow 2020 στην κινούμενη εικόνα

Για την 5η διοργάνωση του THF Raw το φθινόπωρο του 2022, η καλλιτέχνις Χρυσάνθη Κουμιανάκη και η επιμελήτρια Δανάη Γιαννόγλου, μετέχουν σε έναν εν εξελίξει διάλογο, σχετικά με τη γλώσσα και τους κώδικες της Αθήνας. Το RSVP είναι μία δράση που επικεντρώνεται στο άμεσο περιβάλλον γύρω από το Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη, προσεγγίζοντας τον δημόσιο χώρο μέσα από το ίδιο του το λεξιλόγιο και δημιουργώντας αλληγορίες που γεφυρώνουν τον αστικό ιστό και το ανθρώπινο σώμα.

Απέναντι από το Ίδρυμα Θεοχαράκη, στη Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, μία τελετουργία λαμβάνει χώρα, πολλές φορές, κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το σώμα των Ευζώνων, γνωστοί και ως τσολιάδες, που σήμερα ανήκουν στην Προεδρική Φρουρά, εκτελούν καθημερινά αποστολές συμβολικού χαρακτήρα, όπως η φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη αλλά και του Προεδρικού Μεγάρου. Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα συμβολικά τελετουργικά, ο εξοπλισμός, η στολή, η στάση και η κίνηση είναι συγκεκριμένες και ακριβείς. Η Κουμιανάκη «διυλίζει» αυτά τα σύμβολα που σχετίζονται με την καθημερινή ζωή στην πόλη, το ελληνικό τουριστικό προϊόν, την εθνική ταυτότητα, αλλά και την ίδια την έννοια του μνημείου και τα μετατρέπει σε πρωτόκολλα κίνησης που αρθρώνουν μια οπτική μετάφραση του αστικού τοπίου.

Με μια γλυπτική εγκατάσταση και ένα σύνολο οδηγιών και κανόνων, οι οποίοι ακολουθούνται από το προσωπικό του Ιδρύματος Θεοχαράκη, δημιουργείται μια καθοδηγούμενη εμπειρία, μέσα και έξω από το κτήριο, η οποία γίνεται υπενθύμιση μιας διαρκούς έκτακτης πραγματικότητας κατά την οποία οφείλουμε να βρισκόμαστε σε μόνιμη επιφυλακή. Τα γλυπτικά στοιχεία στο μπαλκόνι του 5ου ορόφου και στην πρόσοψη του Ιδρύματος αποτελούν μέρη μιας performance που θα εκτελείται καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσης. Ο επισκέπτης, καλείται να προσεγγίσει τον χώρο σαν θεατρικό σκηνικό, καθώς κινείται διαρκώς ανάμεσα στη σκηνή και στο παρασκήνιο. Ποιοι είναι οι φρουροί και τι φρουρούν;

Η καλλιτέχνις εξετάζει και φαντάζεται αλφάβητα που μας οδηγούν σε εναλλακτικές μεθόδους επικοινωνίας ανάμεσα στο κοινό και το έργο, το κτήριο και τη θέα από αυτό. Χρησιμοποιεί ως αναλυτικά εργαλεία τη γεωμετρία και την περιοδικότητα και δημιουργεί συστήματα που συμβάλλουν σε μια ιδιοσυγκρασιακή κατανόηση του βιωμένου περιβάλλοντος, η οποία παραμένει ανοιχτή σε ερμηνείες, όπως και η ίδια η πόλη.

Καλλιτέχνης: Χρυσάνθη Κουμιανάκη

Επιμέλεια: Δανάη Γιαννόγλου

Διεύθυνση Παραγωγής THF Raw: Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη

Βοηθός Παραγωγής: Νεφέλη Σιαφάκα

Επικοινώνια: Εύα Καραγιαννάκη

Τεχνική Υποστήριξη έργου: Φάνης Καφαντάρης, Σπύρος Χατζηγεωργίου, Kaur Deljit, Ram Kaler, Sandi Riaset

Διάρκεια έκθεσης: 29 Σεπτεμβρίου–25 Νοεμβρίου 2022

Ωράριο έκθεσης: Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή: 10:00 – 17:00

Πέμπτη: 17:00 – 21:00

Ωράριο performance: Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή: 14:53, 16:53

Πέμπτη: 16:53, 18:53

* Ωράριο performance εγκαινίων: 18:53, 19:53, 20:53

Η Κλεψυδρόγειος της Greenpeace Greece είναι ένα εικαστικό έργο του Collectif MASI που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο πλαίσιο του SNFCC Green Weekend στον Μεσογειακό Κήπο του Πάρκου Σταύρος Νιάρχος.

Σε ένα κυνήγι θησαυρού οι συμμετέχοντες πρέπει να ανακαλύψουν πού είναι κρυμμένες οι οργανικές μπίλιες και στη συνέχεια να τις τοποθετήσουν μέσα στη μεγάλη κλεψύδρα, προκειμένου να αυξήσουν τον χρόνο ζωής του πλανήτη μας. Η κόκκινη μπίλια συμβολίζει τη θερμοκρασία του πλανήτη, η μπλε τη θάλασσα, η κίτρινη την άγρια ζωή, η πράσινη τη χλωρίδα και η καφέ το χώμα.

Οι εθελοντές της Greenpeace θα δίνουν μια κάρτα με μια ιδέα ατομικής ή συλλογικής δράσης που θα επηρεάσει θετικά τον πλανήτη μας σε όλους τους συμμετέχοντες σε αυτό το βιωματικό κυνήγι θησαυρού.

Η Κλεψυδρόγειος της Greenpeace Greece είναι ένα εικαστικό έργο του Collectif MASI (Μαντλέν Ανηψητάκη και Simon Riedler).

Η Mαντλέν Ανηψητάκη είναι SNF ARTWORKS Fellow (2020)

Σχεδιασμός-υλοποίηση: Collectif MASI για την Greenpeace Greece

Σάββατο 24/09 & Κυριακή 25/09

17.00-19.00

Μεσογειακός Κήπος

Για όλες τις ηλικίες
Με συμμετοχή συνοδού για παιδιά κάτω των 6 ετών
Ανοιχτής ροής
Με σειρά προτεραιότητας

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Η γκαλερί Iris παρουσίαζει την πρώτη ατομική έκθεση του Αλέξανδρου Σιμόπουλου με τη γκαλερί, με τίτλο Aύγουστος, η οποία αποτελείται από ένα νέο σώμα ζωγραφικών έργων σε λινό και σε χαρτί. Τα έργα αυτά έχουν δημιουργηθεί σε καθεστώς απομόνωσης τα τελευταία δύο χρόνια μεταξύ Ελλάδας και Ελβετίας. Η χρωματική παλέτα, η θεματολογία και τα υλικά τους, φέρουν τα σημάδια της γεωγραφικής τους προέλευσης: αυτής του αγροτικού Valais στις Ελβετικές Άλπεις, καθώς και της παράκτιας Αττικής, και των Κυκλάδων στην Ελλάδα. Το φυσικό τοπίο αποτελεί εδώ το σκηνικό στο οποίο ξετυλίγονται οι δίχως τέλος ιστορίες του Σιμόπουλου. Η γη, τα βράχια, η θάλασσα, το φεγγάρι και ο ήλιος αποτελούν όλα επαναλαμβανόμενα σύμβολα. Ζωγραφισμένα ανεπιτήδευτα, με επίπεδο τρόπο και με μια ευφορική χρωματική παλέτα που θυμίζει παιδικές ζωγραφιές, τα έργα επιστρατεύουν το χιούμορ και την αμεσότητα δημιουργώντας έναν προσβάσιμο, άνετο και ασφαλή χώρο για τους πρωταγωνιστές/ριές του.

Η ηθελημένη έλλειψη προοπτικής και η κοινοτοπία του καθημερινού και του οικείου, φέρνουν στο μυαλό Έλληνες εκπροσώπους της λαικής τέχνης και “αουτσάιντερ” καλλιτέχνες, που αποτελούν για τον καλλιτέχνη σταθερή πηγή έμπνευσης. Όπως και αυτοί, ο Σιμόπουλος χρησιμοποιεί οργανικά στοιχεία στους πίνακές του, όπως ακατέργαστο λινό, που παραπέμπει στα «λιόπανα», τα υφάσματα που χρησιμοποιούνται για το μάζεμα της ελιάς. Γοργόνες, ανθρώπινα σώματα, θαλασσινά τοπία και δέντρα, μαρτυρούν έναν κόσμο που ζει σε αρμονία με τη φύση. Στους πίνακες του Σιμόπουλου, το ανθρώπινο σώμα συνυπάρχει με το φυσικό τοπίο ή μετουσιώνεται το ίδιο σε τοπίο. Στήθη, κορμοί και ηβικές περιοχές, συγχωνεύονται με τον ήλιο ή το φεγγάρι που ανατέλλει, αποκαλύπτοντας ένα τρυφερό, ανέμελο και στοργικό κόσμο. Τα έργα στο σύνολό τους,

Τα έργα στο σύνολό τους, μπορούν να διαβαστούν ως ένα καλοκαιρινό ημερολόγιο που εξερευνά προσωπικά συναισθήματα και εμπειρίες, τη μυθολογία του ελληνικού καλοκαιριού, την ελληνική ταυτότητα, τη φύση, τον ελεύθερο χρόνο, το σώμα και την ανάγκη για οικειότητα. Σε συλλογικό επίπεδο, αποτελούν μια ιστορία συναισθημάτων, αγωνιών και αβεβαιότητας, αλλά και της δυνατότητας για αλλαγή. Τα έργα δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο της πανδημίας με μια αίσθηση απόδρασης, υπενθυμίζοντας μας τη σημασία της παρατήρησης μέσα από την επιβράδυνση του χρόνου και της καθημερινότητας. Εμποτισμένα με μια αίσθηση αισιοδοξίας, αναδεικνύουν μια σύγχρονη ευαισθησία, αλλά και πιθανούς τρόπους αντίδρασης στις αλλαγές και τις προκλήσεις.

Συνδυάζοντας φαντασία και αναπαράσταση, ο Σιμόπουλος δημιουργεί τη δίκη του προσωπική γλώσσα για να αντιμετωπίσει το αίσθημα της αβεβαιότητας, υπαρξιακά ερωτήματα και το τραύμα της μετατόπισης της σχέσης του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον. Η αίσθηση του ανήκειν, αλλά και η αποδοχή της αλλαγής και της ευαλωτότητας γίνεται η αφετηρία για την οικοδόμηση κάτι νέου.

Κείμενο: Άλκηστις Τσαμπουράκη

*O Αλέξανδρος Σιμόπουλος είναι SNF ARTWORKS Fellow (2018) στο πεδίο των εικαστικών τεχνών.

Iris Gallerie
Αύγουστος – Αλέξανδρος Σιμόπουλος
28 Σεπτεμβρίου – 28 Οκτωβρίου
Εγκαίνια 28 Σεπτεμβρίου 6 – 9 μμ
Ώρες Λειτουργίας Τετάρτη – Σάββατο 12 – 6 μμ
Αντήνορος 12 116 34, Αθήνα
T: +30 210 72 41 580

Η έκθεση ”Sheltered Gardens” παρουσιάζεται από τις 22 Σεπτεμβρίου έως τις 30 Νοεμβρίου στον Βοτανικό Κήπο Διομήδους και στο pcai.gr. Πρόκειται για ένα πρωτότυπο, υβριδικό εικαστικό πρόγραμμα, στο οποίο συμμετέχουν περισσότεροι από 35 διεθνείς καλλιτέχνες, συγγραφείς και performers.

Έχοντας ως αφετηρία το ομώνυμο ποίημα της Η.D. ”Sheltered Garden” (1916) και με κεντρικό άξονα τον Βοτανικό Κήπο I. & Α. Ν. Διομήδους, έναν από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους Βοτανικούς Κήπους της Μεσογείου, το πολυμεσικό πρόγραμμα του PCAI συμπεριλαμβάνει μια σειρά από νέες αναθέσεις και performances.

Ξεκινώντας στις 22 Σεπτεμβρίου, το Sheltered Gardens ξεδιπλώνεται μέσα από μια ειδικά σχεδιασμένη ψηφιακή έκθεση, διαθέσιμη μέσω του pcai.gr, μια συλλεκτική δίγλωσση έκδοση, μια ομαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης και από ένα τριήμερο πρόγραμμα εικαστικών και χορευτικών performances στον Βοτανικό Κήπο Διομήδους στην Αθήνα.

Συμμετέχουν: Μαργαρίτα Αθανασίου, Μαρία Βαρελά, Μαρίνα Βελησιώτη, Michel Delsol, Kathleen Hanna & the Julie Ruin, Evan Ifekoya, Ειρήνη Καραγιαννοπούλου, Λητώ Κάττου, Chris Kraus, Linder, Polonca Lovšin, Ελένη Μπαγάκη, Campus Novel, Selina Nwulu, Λήδα Παπακωνσταντίνου, Εύα Παπαμαργαρίτη, Gloria Steinem, Εύα Στεφανή, Vaskos, Sasha Velour, Αφροδίτη Ψαρρά

Επιμέλεια: Κίκα Κυριακάκου

Η είσοδος είναι ελεύθερη. Απαιτείται προκράτηση μέσω του diomedes-bg.gr

Παράλληλο πρόγραμμα performances
Από τις 22 μέχρι και τις 24 Σεπτεμβρίου θα φιλοξενηθούν μια σειρά από πρωτότυπες επιτελέσεις, αναγνώσεις και εργαστήρια στον Κήπο.

22 Σεπτεμβρίου
16.00-17.00 Ανθώνας | I broke the vase, Αn insect in a flower in a flowerbed in a garden*
17.15-17.30 Ανθώνας | Δήμητρα Ιωάννου, ΜΕΤΑ/ΚΗΠΟΙ
17.45-18.15 Θεατράκι με κορμούς | Ερμίρα Γκόρο, Formless formation – Momentum
18.30-19.00 Θερμοκήπιο (pic nic) | Λήδα Παπακωνσταντίνου, Οικογενειακό πορτρέτο

23 Σεπτεμβρίου
16.00-17.30 Θεατράκι με κορμούς | VIGIL, Guards
(Δέσποινα Σανιδά Κρεζία & Φωτεινή Σταματελοπούλου)
17.30-18.00 Ξέφωτο αντλιοστάσιο | VASKOS, Μια εκδρομή στην εξοχή
(Βασίλης Νούλας & Κώστας Τζημούλης)
18.00-18.30 Θερμοκήπιο (pic nic) | Φοίβη Γιαννίση, Το Σικ Παριζιέν
18.30-19.00 Ξέφωτο αντλιοστάσιο | Ίρια Βρεττού, This bush is a feeling

24 Σεπτεμβρίου
16.00-18.00 Ανθώνας | Χρυσάνθη Κουμιανάκη, The stage is empty*
18.00-18.30 Ανθώνας | Θεόδωρος Χιώτης, Τα τείχη πέφτουν*
18.30-19.00 Θεατράκι με κορμούς | Άρης Παπαδόπουλος & Μάρθα Πασακοπούλου, Bad Fruit

* περιπατητική επιτέλεση / walking performance.

Με την υποστήριξη και την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και την υποστήριξη του Βρετανικού Συμβουλίου και της Flunet Productions.

Συμμετέχουν οι: Ίρια Βρεττού, Φοίβη Γιαννίση, Ερμίρα Γκόρο, I broke the vase, Δήμητρα Ιωάννου, Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Λήδα Παπακωνσταντίνου, Άρης Παπαδόπουλος & Μάρθα Πασακοπούλου, VASKOS (Βασίλης Νούλας & Κώστας Τζημούλης), VIGIL (Δέσποινα Σανιδά-Κρεζία & Φωτεινή Σταματελοπούλου), Θεόδωρος Χιώτης.

Επιμέλεια: Κίκα Κυριακάκου και VASKOS

*Οι Μαργαρίτα Αθανασίου, Μαρία Βαρελά, Ελένη Μπαγάκη, Εύα Παπαμαργαρίτη,Ίρια Βρεττού, Χρυσάνθη Κουμιανάκη,  Άρης Παπαδόπουλος & Μάρθα Πασακοπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellows.

Η Iωάννα Γερακίδη (SNF ARTWORKS Fellow, 2021) συνεπιμελείται την in situ εικαστική εγκατάσταση του διεθνώς αναγνωρισμένου εικαστικού Κωστή Βελώνη, “Μυστήριο 22 | Στάχυα πέφτουν σε τσιμεντένια δάπεδα”,  που παρουσιάζεται από την 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης σε συνδιοργάνωση με το Φεστιβάλ Αισχύλεια 2022.

Η εγκατάσταση αντλεί έμπνευση από τον μύθο της θεάς Δήμητρας, θεά της καλλιέργειας και της γονιμότητας, και της κόρης της, Περσεφόνης. Με μία αυστηρή γεωμετρική οριοθέτηση που λειτουργεί ως ένας μηχανισμός κυοφορίας αλλά και συγκομιδής, οι αγροτικές δραστηριότητες συνδέονται με την ερωτική πράξη. Ωστόσο, η ερωτική αφήγηση στη μνημειακή αυτή γλυπτική εγκατάσταση δεν υπογραμμίζεται μόνο με το τριγωνικό σχήμα της δομής της, αλλά εντοπίζεται και στη λειτουργικότητα της κατασκευής. Οι «μηροί της Δήμητρας» λειτουργούν ως ένα καταφύγιο εντόμων με ορόφους που αποτελούνται από διαφορετικά ανακυκλώσιμα υλικά και φυτά, τα οποία «αποπλανούν» όλα τα είδη των εντόμων, που συνδράμουν στη διαδικασία της επικονίασης.

Η Έκθεση θα φιλοξενηθεί από την Κυριακή 28 Αυγούστου έως την Κυριακή 23 Οκτωβρίου στον προαύλιο χώρο πίσω από το ανοιχτό θέατρο του Παλαιού Ελαιουργείου, ενώ τα επίσημα εγκαίνιά της θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου, στις 20.30.

Μυστήριο 22_Στάχυα πέφτουν σε τσιμεντένια δάπεδα | Κωστής Βελώνης

Διεύθυνση Επιμέλειας: Διεύθυνση Σύγχρονης Τέχνης – Ζωή Μουτσώκου – 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης
Συνεργάτις Επιμελήτρια: Ιωάννα Γερακίδη
Αρχιτεκτονική Επιμέλεια: Οι αρχιτέκτονες της Φάλαινας & Διογένης Βεριγάκης
Φωτογραφίες: Πάνος Κοκκινιάς
Επιστημονική και Υλική Υποστήριξη: Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Οργάνωση Παραγωγής: Αλέξανδρος Τηλιόπουλος
Συντονισμός Παραγωγής: Γιώργος Κατσώνης
Εκτέλεση Παραγωγής: opbo studio
Διοργάνωση: 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης & Φεστιβάλ Αισχύλεια 2022

Μια παραγωγή της 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης

Τοποθεσία: Παλαιό Ελαιουργείο, Ελευσίνα
Διάρκεια: 28/8 – 23/10
Εγκαίνια: Πέμπτη 8/9 στις 20:30
Ωράριο λειτουργίας: 28/8-19/9 Δευτέρα-Κυριακή 19:00-23:00 (τις ημέρες των παραστάσεων 19:00- 20:30) 20/9-23/10 Τετάρτη-Κυριακή 17:00-21:00

Είσοδος Ελεύθερη

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Το 2018 το Enterprise Projects ίδρυσε το EP Journal, μια εκδοτική πρωτοβουλία για τη διαδικτυακή δημοσίευση πρωτότυπων θεωρητικών και ερευνητικών κειμένων σχετικών με την τέχνη, σε ελληνικά και αγγλικά. Ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει online, να κατεβάσει ή να τυπώσει το τεύχος, ο σχεδιασμός του οποίου ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εκάστοτε ανάθεσης.

Δείτε περισσότερα για το EP JOURNAL σχεδιασμένο από το Bend Design Studio εδω: EP JOURNAL

Το 6o τεύχος για το EP Journal “Εκδοχές της σχέσης λόγου και σχέσης έργου τέχνης μέσα από το παράδειγμα τεσσάρων ελλήνων καλλιτεχνών” με κείμενο της Κλέας Χαρίτου μόλις κυκλοφόρησε. Μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ.

*Η Κλέα Χαρήτου Klea Charitou είναι SNF ARTWORKS Fellow 2020 (επιμέλεια εικαστικών εκθέσεων)

**Το Enterprise Projects είναι ένα project της Δανάης Γιαννόγλου (SNF ARTWORKS Fellow 2019, Επιμέλεια Εικαστικών Εκθέσεων) και του Βασίλη Παπαγεωργίου (SNF ARTWORKS Fellow 2019, Εικαστικές Τέχνες) με έδρα την Αθήνα.

Το AMA House, μια πρωτοβούλια των Αννα-Μαρία Λουδάρου και Άλκη Ντουσόπουλου, παρουσιάζει την έκθεση “History of Absence” σε επιμέλεια της Ελίνας Αξιώτη. Με αυτή την έκθεση ολοκληρώνει το δεύτερο κατά σειρά ετήσιο, διεθνές πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών στην Ελλάδα. Την αρχή έκανε η Αννα-Μαρία Λουδάρου μετά από διερευνητικά ταξίδια σε διαφορετικές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες μεταξύ αυτών το Παρίσι και το Κίεβο όπου εντόπισε και προσκάλεσε στο residency τις καλλιτέχνιδες Agata Ingarden και Chloé Royer. Η ίδια προσθέτοντας στην ομάδα την Μαλβίνα Παναγιωτίδη παρέδωσε στη συνέχεια την επιμελητική σκυτάλη στην Ελίνα Αξιώτη. Η Αξιώτη γυρνώντας στην Ελλάδα μετά από πολλά χρόνια δραστηριότητας στο Βερολίνο δούλεψε εντατικά με τις τρεις καλλιτέχνες βοηθώντας τους να δημιουργήσουν νέα έργα αντλώντας έμπνευση από τοπικές αφηγήσεις, τις ιστορίες του τόπου των Σπετσών, της εμβληματικής σχολής, τη μυθολογία. Ετσι λοιπόν, χωρίς ιδιαίτερα εμφανείς φεμινιστικές προσεγγίσεις η Agata Ingarden, η Μαλβίνα Παναγιωτίδη και η Chloé Royer βουτούν σε σκοτεινές πτυχές της Ιστορίας αποδομώντας τις κυρίαρχες αφηγήσεις και ταυτόχρονα δημιουργούν τους δικούς τους ανεξάρτητους κόσμους μέσα από τους οποίους προσκαλούν τους επισκέπτες σε ιδιότυπες ξεναγήσεις που ακροβατούν ανάμεσα στο φανταστικό, το απόκοσμο και το μυστηριακό. Και κάπως έτσι η Ιστορία αποδομείται, σχεδόν εξαφανίζεται και δίνει τη θέση της σε κάτι καινούριο, ονειρικό και εφιαλτικό ταυτόχρονα.

Οι τρεις εγκαταστάσεις, στις τρεις διαφορετικές αίθουσες της σχολής έχουν άμεσες και έμμεσες αναφορές στο έργο του Ιάννη Ξενάκη που υπήρξε οικότροφος στο ίδρυμα το οποίο στεγάζει την έκθεση, στον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας John Fowles ο οποίος δίδαξε την αγγλική γλώσσα στο οικοτροφείο, στον Σπετσιώτη Δημήτρη Κατσώρη, ταριχευτή, που κυνηγούσε στο γειτονικό δάσος και σε τοπικές αφηγήσεις σχετικές με τη Μέδουσα.

Τα έργα, αντιμετωπίζουν την ιστορία ως μια ιδιοσυγκρασιακή άσκηση ισορροπίας ανάμεσα σε απομεινάρια· όπου τα αφηγήματα αναδύονται ως η ακριβής έκφραση αυτής της έλλειψης σταθερότητας. Η ιστορία, εφόσον γίνεται αντιληπτή ως το κυρίαρχο αφήγημα του φανερού, σπάνια παρουσιάζει στον εαυτό της κάποια πρόκληση· το πιο ουσιαστικό κομμάτι της ιστορίας πραγματεύεται τα στοιχεία εκείνα που καθίστανται αφανή εντός του αφηγήματος· η έκθεση των αφανών αυτών στοιχείων μπορεί να γίνει κατανοητή ώς η κινητήριος δύναμη μιας δημιουργικής ιστοριογραφίας.

Η έκθεση History of Absence από το AMA HOUSE θα διαρκέσει έως τις 11 Σεπτεμβρίου 2022 στο Αναργύρειο & Κοργιαλένειο Ίδρυμα, Σπέτσες.

Καλλιτέχνες: Αgata Ingarden, Mαλβίνας Παναγιωτίδη και Chloé Royer

*Η Μαλβίνα Παναγιωτίδη είναι SNF ARTWORKS Fellow

Η έκθεση “Ammophila vol.3: There Was Land Here Before” επαναδιαπραγματεύεται τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και βιώνουμε τους τόπους και τις κυρίαρχες αφηγήσεις που προβάλλονται πάνω σε αυτούς. Έχουμε κατά νου τόπους που θεωρούμε το υπέδαφός μας, τελετές συναναστροφής και συνύπαρξης και τις ιστορίες που έχουν διαμορφώσει αυτές τις σχέσεις. Η έκθεση μας καλεί να δώσουμε νέες ερμηνείες και ιστορίες σε μέρη που μπορεί να είναι τόσο υπαρκτά όσο και κατασκευασμένα μέσα από τις συλλογικές μας φαντασιώσεις: φαντασιώσεις μιας ανύπαρκτης γης, μιας γης που διαφέρει, μιας γης που κατοικείται διαφορετικά, μιας γης που μπορεί να μας ταρακουνήσει, μιας γης σε αποσύνθεση, μιας γης που ανθίζει, μιας γης που τρέμει, μιας γης χωρίς όρια. Η έκθεση “There Was Land Here Before” δημιουργεί αφηγήσεις για τους τόπους και τους χρόνους που διαμορφώνουν τις διαφορετικές μας ζωές.

Η Ελαφόνησος, που στο παρελθόν ήταν χερσόνησος συνδεδεμένη με την απέναντι στεριά, μετασχηματίστηκε σε νησί από έναν σεισμό. Σε αυτό το τρεμάμενο έδαφος πώς μπορούμε να επανεξετάσουμε τις αφηγήσεις του παρελθόντος και τις αφηγήσεις για το παρελθόν και να τις αντικαταστήσουμε με συλλογικά όνειρα και ριζοσπαστικές χειρονομίες;

Με τη συμμετοχή των:
Μαρίνα Βελησιώτη, Χρήστος Βενέτης, Διονύσης Καβαλλιεράτος, Φωτεινή Καλλέ, Παναγιώτης Κεφαλάς, Ηλέκτρα Μάιπα, Περσεφόνη Νικολακοπούλου, Ηλίας Παπαηλιάκης, Δημήτρης Ρεντούμης, Νάνα Σαχίνη, Νανά Σεφερλή, Εύα Στεφανή, Κλεοπάτρα Τσάλη, Μάνος Τσιχλής, Αλέξης Φιδετζής, Poka-Yio, Sasha Streshna, Garden Thief, Vaskos, 3 137.

Στέφανος Γιαννούλης, Ναταλία Δαμίγου-Παπώτη, Κωστής Ζουλιάτης, Εμμανουέλα Κυριακοπούλου, Αναστασία Μιχοπούλου, Χριστίνα Παπούλια, Ελένη Ρήγα, Θεόφιλος Τραμπούλης, Βίκυ Τσίρου, Εβίτα Τσοκάντα.

Guest Performance (19/8): Σοφία Κουλουκούρη

Τοποθεσίες: Σχολείο Ελαφονήσου, Ελαφόνησος, Λακωνία
Διάρκεια: 18-28 Αυγούστου 2022
Ώρες λειτουργίας: 18:00-21:00
Επιμέλεια: Ammophila

–

Μουσική παράσταση
post-truth is
another water
game I play
against my mouth
————————
το post-truth είναι
άλλο ένα παιχνίδι
με το νερό που παίζω
ενάντια στο στόμα μου
(ηλεκτροακουστικό Lamento για 4 περφόρμερ / ηχητική εγκατάσταση)

Πριν από 5000 χρόνια υπήρχε μια πόλη — εκεί, μπορούμε να βυθιστούμε στην δική της οπτική με αυτό που απομένει ως αληθινό. Τώρα οι υπάρξεις ζουν στον Κόσμο του Στόματος (δια-λεκτικός χώρος) αλλά οι πύλες αυτού που παραμένει, είναι έξω από την όραση τους.

Με τη συμμετοχή των:
Άννα Παπαθανασίου: vox – περφόρμανς / Στέλλα Ν. Χρίστου: vox – περφόρμανς – ψηφιακά ηλεκτρονικά / Τάσος Στάμου: Αυτοσχέδιες ηχητικές πηγές – αναλογικά ηλεκτρονικά / Κώστας Τζέκος: Μπάσο Κλαρινέτο – αναλογικά ηλεκτρονικά.
Σύνθεση – εγκατάσταση – λέξεις: Στέλλα Ν. Χρίστου
Τοποθεσία: Αρχαιολογικό Μουσείο Νεάπολης και Βοιών, Λακωνία
Ώρα έναρξης: 19:30
Διάρκεια Παράστασης: 40 λεπτά
Διάρκεια: 23 & 24 Αυγούστου 2022

Η παραγωγή πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος 2022, του θεσμού “Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός” του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Αναλυτικές πληροφορίες και προκρατήσεις θέσεων στο
https://digitalculture.gov.gr/

Με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, της Περιφέρειας Πελοποννήσου, του Δήμου Ελαφονήσου, του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ και της εταιρείας ΖΟΕ.

*Oι Ηλέκτρα Μάιπα , Νανά Σεφερλή, Sasha Streshna, 3 137 και Άννα Παπαθανασίου έχουν βραβευτεί από την ARTWORKS και είναι Fellows του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

To Αegean Film Festival είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που γιορτάζει τον παγκόσμιο κινηματογράφο, το ντοκιμαντέρ, τις ταινίες μικρού μήκους και νέες ιδέες στα νησιά του Αιγαίου.

Φέτος, στη 11η έκδοσή του, συμμετέοχουν 4 SNF ARTWORKS Fellows: o Γιώργος Γούσης, ο Γιώργος Κυβερνήτης, η Κωνστάντζα Καψάλη και ο Δημήτρης Τσακαλέας.

Αναλυτικά, δείτε παρακάτω τις συμμετοχές των Fellows:

ARM WRESTLER • Nτοκιμαντέρ • 77’ • Ελλάδα • 2022
Σκηνοθεσία: Γιώργος Γούσης
Σπέτσες • Τρίτη, 12 Ιουλίου • 21.00  • CINE TITANIA

Η πρώτη ατομική έκθεση της Ελισσάβετ Σφυρή με τίτλο «The Hawk Shank Redemption» είναι ένα υβριδικής μορφής έργο που ακροβατεί στα όρια της εικαστικής επιμέλειας, της ζωγραφικής και της performance. Η ζωγραφική σειρά, σε βελούδινα κυρίως υφάσματα, δημιουργεί το σκηνικό μιας performance όπου συνυπάρχουν άνθρωποι και γεράκια. Στο έργο «The Hawk Shank Redemption» εξελίσσεται και μία παράλληλη αφήγηση: η performance που συμβαίνει συνήθως υποσυνείδητα, από τους παρευρισκόμενους, σε έναν χώρο κοινωνικών συναντήσεων όπως π.χ ένα μπάρ ή μια γκαλερί. Τα ζωγραφισμένα πανιά της καλλιτέχνιδας έχουν ως κεντρικούς χαρακτήρες ανθρωπογενούς μορφής γεράκια που περικυκλώνουν το θήραμα τους και το κυριεύουν έτσι ώστε να πάρει μέρος σε ένα συλλογικό δρώμενο. Μέσα από τη σειρά έργων και την έκθεση, η καλλιτέχνης θέτει την ερώτηση αν η ίδια και όλοι εμείς μπορούμε τελικά να απελευθερωθούμε από τον καλλιτεχνικό και κοινωνικό κύκλο και με ποιό τίμημα.

Η Ελισσάβετ Σφυρή (γ. 1994, Αθήνα), τελείωσε το μεταπτυχιακό της στο Τμήμα της Γλυπτικής στο Royal College of Art, τον Ιούλιο του 2019. Είναι απόφοιτος της σχολής Καλών Τεχνών του Goldsmiths University London (2016) και εχει λάβει μέρος σε διεθνείς εκθέσεις όπως, στο Centre d’ Art Contemporain MAMCO (Γενεύη), στο National Museum of fine Arts (ΤαΪβάν), στο CICA (Ν.Κορέα), το 2020 βραβεύτηκε από την ARTWORKS . Το 2021 τελιοποίησε την υποψηφια για IRIS (Hellenic Awards) ταινία μικρού μήκους (Ζαμπετα), σε συνεργασία με την Σοφία Σφυρή, που προβλήθηκε στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και βραβεύτηκε με το βραβείο κοινού, καθώς και στο 27ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθηνών, Νύχτες Πρεμιέρας. Πρόσφατα έκανε την πρώτη της διάλεξη στο πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής στο τμήμα MSc Αρχιτεκτονική – Κοινωνικός και Αειφορικός σχεδιασμός με τίτλο: Κοινωνικά Πειράματα με Αισθητική και Ήχο. Τον Άυγουστο του 2018, διοργάνωσε, επιμελήθηκε και πήρε μέρος ως καλλιτέχνης στο Saline Art Residency με σύγχρονα δημόσια γλυπτά στην Ερμιόνη και στο Πορτο Χέλι. Όπου μετέπειτα έλαβαν την υποστήριξη από διεθνής οργανισμούς όπως: the Somerset House, the Cannes Film Festival, New Museum New York, Lenbachhaus, Chisenhale Gallery, Whitechapel Gallery, Breeder Gallery,the BFI, the International Film Festival Rotterdam, Thessaloniki Film Festival, the Athens International Film Festival, Benaki museum, NEON Greece, Stegi – the Onassis Foundation, DESTE Foundation for Contemporary Art, Stavros Niarchos Cultural Foundation και άλλα.

Ομαδικές εκθέσεις: Performative Encounters, Hyle Athens (2021); ZABETA, 23rd Thessaloniki Documentary Festival (2021); Nychtes Premieras Athens International Film Festival (2021); 1821, ΟΠΤΙΚΗ ΜΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, War Museum of Athens, Athens (2021); Saline Art Residency, Public Sculptures, Porto Cheli & Ermioni (2018); To Camp, Centre d’Art Contemporain (MAMCO), Geneva (2018);Sisyphus Ver. 20.18, National Museum of Fine Arts, Taiwan (2018); New Media Art, CICA museum, Seoul (2018); UR: Human Presence, Aures Sensorium, London (2018); MA Sculpture Show, Royal College of Art, London (2019), WIP show, Royal College of Art, London (2018), Practicing, HD Kepler, Athens (2018); Eye’s walk festival, Syros (2017); Χοροί Χωρεί μας, MIR festival, Athens (2018); _ U _ _ S, London (2016); Goldsmiths Fine Art Show, London (2016)

Η Αλίκη Μακρυγιάννη τελείωσε το μεταπτυχιακό της στο Edinburgh University στο τμήμα Film, Exhibition and Curation τον Σεπτέμβριο του 2017. Είναι πτυχιούχος του Παντείου Πανεπιστημίου του τμήματος Επικοινωνία,Μέσα και Πολιτισμός. Το 2017 πήρε υποτροφία από το πανεπιστήμιο Edinburgh, για να πραγματοποιήσει πρακτική άσκηση και έρευνα στη Microscope Gallery στη Νέα Υόρκη. Έχει πάρει μέρος σε διάφορα σεμινάρια όπως τον Ιούνιο 2019 στο Festival Readings στο Εleusis 2021, στο Plissken Lab του Plissken Festival το 2015, καθώς και έκανε Εrasmus στο University Nouvelle Sorbonne-Paris 3,Médiation Culturelle το 2011. Έχει εργαστεί στο Αrt et Marges Museum στις Βρυξέλλες (2014), ήταν βοηθός παραγωγής στο Syros International Film festival (2016), καθώς και συνεργάστηκε με το Greek Ministry of Culture – Festivals Department (2013). Πήρε μέρος στη διαδικασία επιλογής ταινιών στο Cambridge Film Festival (2016) και έκανε εθελοντισμό στο Oxfam GB Music Shop στην Γλασκώβη. Σήμερα εργάζεται ώς art mediator στο ΝΕΟΝ και παράλληλα είναι freelance booker και event planner για μουσικές συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό μέσω του γαλλικού agency Pilori Productions.

The Hawk Shank Redemption
Μια ατομική έκθεση της Ελισσάβετ Σφυρή υπό την επιμέλεια της Αλίκης Μακρυγιάννη
Εγκαίνια: Δευτέρα 11 Ιουλίου 7.00μμ – 10.30μμ
Διάρκεια: 11.07.2022 – 15.08.2022
“ΜΙΜΗ” | Daily Bar – Cafe Nαούσης 24, Αθήνα 104 47

Ο Δημοτικός Οργανισμός Πολιτισμού Αθλητισμού Ρόδου διοργανώνει 20 + 22 Εργαστήρια Ζωγραφικής με την εικαστικό Βατσάκη Ευαγγελία με τίτλο «Περιτονία».

Μία σειρά 44 στο σύνολο εργαστηρίων ζωγραφικής πρόκειται να πραγματοποιηθούν στα 42 χωριά του νησιού μας και δύο ακόμα στην πόλη της Ρόδου. Η ημερομηνία έναρξης είναι η 4 Μαΐου με αφετηρία το χωριό Κοσκινού. Διατρέχοντας ένα-ένα 20 χωριά της ανατολικής Ρόδου ως και το νοτιότερο στην Κατταβιά, τα εργαστήρια θα συνεχίσουν από τη δυτική πλευρά σε 22 χωριά ακόμα, έως ότου ολοκληρωθούν στην πόλη της Ρόδου στις 24 Ιουνίου.

Η συνάντηση θα γίνεται στην κεντρική πλατεία κάθε χωριού, Δευτέρα έως Παρασκευή στις 16.00, ενώ το Σάββατο θα γίνεται πρωί, στις 11.00. Από την πλατεία θα προχωράμε στο σημείο όπου θα γίνεται το εργαστήρι, που θα έχει διάρκεια τριών ωρών. Τα σημεία θα επιλέγει η καλλιτέχνης κοντά στη φύση του κάθε χωριού, αναλόγως του τοπίου.

Η ευρύτερη θεματική αποτελεί διερεύνηση της έννοιας της περιτονίας. Η περιτονία (φάσια), είναι ο συνδετικός ιστός στους ζωικούς οργανισμούς που συγκρατεί συνενωμένα τα ζωτικά όργανα και όλο το μυοσκελετικό σύστημα. Κάνοντας χρήση αυτής της μεταφοράς, η καλλιτέχνης θα επισκέπτεται τα χωριά με το ποδήλατο, διαμορφωμένο για αυτό το ταξίδι. Ο δρόμος θα αποτελεί τον συνδετικό αυτό φορέα που ως περιτονία συνενώνει τα χωριά-οργανισμούς μέσω της τέχνης.

Παράλληλα, μέσω της ζωγραφικής θα διερευνάμε τη σύνδεση μεταξύ των σχημάτων, των μορφών και του χώρου. Με κέντρο την επιφάνεια (του καμβά) και μέσα από σειρά ασκήσεων επάνω στον καμβά και στον χώρο γύρω του, θα κινούμαστε προς την αναζήτηση τρόπων αποτύπωσης της έννοιας του συνδέσμου, εξερευνώντας στοιχεία της ζωγραφικής γλώσσας. Κάνοντας χρήση μόνο των βασικών χρωμάτων, θα οδηγούνται οι συμμετέχοντες σε μια οργανική εκμάθηση βασικής θεωρίας χρώματος. Τα υλικά θα είναι ακρυλικά σε καμβά και θα μοιράζονται σε κάθε συμμετέχουσα/συμμετέχοντα.

Ουσιαστικός σκοπός θα είναι να έχουν την ευκαιρία άτομα σε έκκεντρες κι απομακρυσμένες περιοχές να έρθουν σε επαφή με τη ζωγραφική τέχνη και να πάρουν έναυσμα ώστε να ανακαλύψουν τη δημιουργικότητά τους. Καθώς θα μεταβαίνει από χωριό σε χωριό η ζωγράφος θα ασκεί ταυτόχρονα τη δική της καλλιτεχνική πρακτική. Το σύνολο του προσωπικού υλικού της (ζωγραφική, φωτογραφίες από τα εργαστήρια και κείμενα) θα εκτεθεί στο τέλος των δράσεων, τον Ιούλιο.

Τα εργαστήρια απευθύνονται κυρίως σε εφήβους και νέους, όμως είναι ευπρόσδεκτος να τα παρακολουθήσει όποιος νιώθει νέος στο ταξίδι του στη ζωγραφική τέχνη.

Τα χωριά με τη σειρά: Κοσκινού, Καλυθιές, Αφάντου, Ψίνθος, Αρχάγγελος, Αρχίπολη, Πλατάνια, Μαλώνα, Μάσσαρη, Κάλαθος, Πυλώνα, Λίνδος, Λάρδος, Λάερμα, Γεννάδι, Ασκληπειό, Βάτι, Μεσαναγρός, Λαχανιά, Κατταβιά, Απολακκιά, Αρνίθα, Ίστριος, Προφύλια, Σιάννα, Αγ. Ισίδωρος, Έμπωνας, Κρητηνία, Μανδρικό, Σάλακος, Διμυλιά, Καλαβάρδα, Φάνες, Σορωνή, Θεολόγος, Δαματριά, Μαριτσά, Παστίδα, Παραδείσι, Κρεμαστή, Ιαλυσός, Ρόδος.

Για περισσότερες λεπτομέρειες, θα υπάρχει συχνή ενημέρωση σε σχέση με την πορεία, στο Instagram και στο Facebook: NOA eva vatsaki
Συμμετοχή: Δωρεάν
Διοργάνωση: ΔΟΠΑΡ
Καλλιτέχνης – υλοποίηση: Βατσάκη Ευαγγελία
email: [email protected].

H Eυαγγελία Βατσάκη είναι εικαστικός και SNF ARTWORKS Fellow 2021.