Η Νάσια Φουρτούνη εργάζεται στα πεδία της έρευνας, της χορογραφίας και της δραματουργίας. Είναι απόφοιτος της Αγγλικής Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού Δέσποινα Γρηγοριάδου. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών από το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης («MA Contemporary Theatre, Dance, and Dramaturgy») και το Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λέβεν («MA Cultural Studies»). Πραγματοποίησε καλλιτεχνική έρευνα στο πλαίσιο του post master προγράμματος στο ινστιτούτο a.pass (advanced performance and scenography studies) στις Βρυξέλλες. Έχει συνεργαστεί με ανεξάρτητους καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων οι Eleanor Bauer, Ellen Söderhult, Alice Chauchat, Kristine van den Brande, Jeroen Peeters, Philipp Gehmacher, Ula Sickle, Eszter Nemethi, Laura Pante, Μαριαλένα Μαρούδα, Αντώνη Φωνιαδάκη, Αντιγόνη Μιχαλακοπούλου και Έφη Θεοδώρου. Ως κειμενογράφος, έχει συνεργαστεί με το Workspace Brussels, το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου και το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας κι έχει γράψει κείμενα σε συνεργασία με τις Έλενα Νοβάκοβιτς και Nina Gojić. Επιλέχθηκε ως συμμετέχουσα στον τρίτο κύκλο του ευρωπαϊκού προγράμματος «Critical Practice made in Yugoslavia». Μέσω του προγράμματος υποτροφιών danceWEB, συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού ImPulsTanz στη Βιέννη (2016), όπου παρακολούθησε σεμινάρια με θέμα τη σχέση εικαστικών και χορογραφίας (επιμέλεια: Tino Seghal). Αυτήν την περίοδο συνεργάζεται με τη Μαρία Παπαδοπούλου για τη χορογραφική έρευνα «Embodied Scores: Notes on the absence of touch» και ολοκληρώνει το τελευταίο έτος της εκπαίδευσης της στη μέθοδο Feldenkrais. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη (γεν. 1991) εργάζεται στο πεδίο των παραστατικών τεχνών ως χορεύτρια και χορογράφος. Eρευνά την κίνηση μέσα από ποικίλα μέσα όπως το κείμενο και το βίντεο και αναπτύσσει την καλλιτεχνική της πρακτική μέσα από συνεργασίες που αναπτύσσει με καλλιτέχνες από διάφορα πεδία, καθώς και τη συμμετοχή της σε διεθνή φεστιβάλ και εργαστήρια σύγχρονου χορού, ψηφιακών και εικαστικών τεχνών. Είναι απόφοιτη της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (2018) και της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης (2016), ενώ το τρέχον διάστημα φοιτά στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (2021-22). Το έργο της «Recall» (2020-21), μια παραγωγή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση (Στέγη) στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος «Europe Beyond Access», παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων 7 της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, στο φεστιβάλ χορού Holland Dance Festival στη Χάγη, στο 27ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, στο φεστιβάλ χορού Oriente Occidente Dance Festival στην Ιταλία, στον χώρο της ομάδας χορού Skånes Dansteater στο Μάλμο της Σουηδίας. Το 2021 δημιούργησε το ψηφιακό ομαδικό έργο «Besuch» στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων 8 της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Το 2021-22 συμμετείχε στο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών «K3 – Zentrum für Choreographie | Tanzplan Hamburg» στη Γερμανία, όπου ανέπτυξε την έρευνά της σχετικά με την ενσωμάτωση των υπηρεσιών προσβασιμότητας στην καλλιτεχνική της πρακτική και παρουσίασε το έργο «Phrases» στο θέατρο Kampnagel. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Μυρτώ Γράψα (γεν. 1986, Αθήνα) αποφοίτησε από την Κρατική Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ, 2007), έχει κάνει σπουδές στo Tμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών από τη Σχολή Σύγχρονου Χορού του Λονδίνου (LCDS, 2010). Ως χορεύτρια έχει συνεργαστεί με τους ακόλουθους καλλιτέχνες, ομάδες και οργανισμούς: Μαριάννα Καβαλλιεράτου, Jorge Crecis, Κυριάκο Χατζηιωάννου, Jonathan Lunn, Athina Vahla, Simonetta Alessandri, Andrew Hardwidge, Βrendan Fernandes, Enlgish National Opera (ΕΝΟ), Royal Opera House στο Λονδίνο, Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, Hellenic Dance Company και Trumpet Creepers. Ως χορογράφος, έχει παρουσιάσει δουλειά της στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, στην Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ), στο THE PLACE (LCDS, Λονδίνο), στη Μπιενάλε της Αθήνας, στο Φεστιβάλ Χορού Αθήνας, στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, στο «Athens Video Dance Project», στη διαδικτυακή πλατφόρμα της ΕΛΣ GNO TV και στο κανάλι 3Sat της Γερμανικής τηλεόρασης. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί ως κινησιολόγος και performer με τους Rufus Norris, Ηeiko Lange, Γιάννη Κακλέα, Terre de Semis, Μάνο Βαβαδάκη, Άρη Λάσκο, Κάτια Γέρου και την ομάδα Oper(O). Έχει λάβει μέρος σε διεθνή φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς επίσης και σε σεμινάρια καλλιτεχνών όπως οι Hofesh Shechter, Milan Herich, Jasmin Vardimon, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Aντώνης Φωνιαδάκης και Chisato Ohno. Από το 2017 είναι καλλιτεχνική διευθύντρια του Artiria Athens – performing arts lab. Από το 2012 παραδίδει μαθήματα σύγχρονου χορού σε επαγγελματικές σχολές χορού στην Αθήνα, καθώς και στην ΚΣΟΤ (2012-2018). Είναι μέλος του διδακτικού προσωπικού της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού της ΕΛΣ, όπου διδάσκει σύγχρονο χορό και θεωρία. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).
Ο Γιάννης Τσιγκρής (Αθήνα, 1989) αποφοίτησε από την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ, 2012) και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Σχολή Σύγχρονου Χορού του Λονδίνου (LCDS, 2014). Στην Ελλάδα, έχει συνεργαστεί με τις/τους χορογράφους Μαριέλα Νέστορα, Λενιώ Κακλέα, Ίρις Καραγιάν, Πέρσα Σταματοπούλου, Βιτόρια Κοτσάλου, Αντώνη Φωνιαδάκη, Κωνσταντίνο Ρήγο, Γιάννη Αντωνίου, καθώς και με τον Michael Klien (R.I.C.E., Ύδρα), την ομάδα Almalibre.co., το εργαστήριο Flux Laboratory στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και τον εικαστικό Γιάννη Βαρελά. Στην Αγγλία έχει συνεργαστεί με τους/τις Joe Moran στο Sadler’s Wells, Paolo Mangiola, Eleesha Drennan και Jen Wren, ενώ έχει χορέψει έργα του Merce Cunningham στην έκθεση «Dancing Around Duchamp» στη Γκαλερί Τέχνης Barbican του Λονδίνου (2013). Συμμετείχε σε ερευνητικό εργαστήριο με την ομαδα UltimaVez και τον Wim Vandekeybus στις Βρυξέλλες το 2018. Έχει χορέψει στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων 6 στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση και συνεργαστεί με την ΕΛΣ σε παραγωγές όπερας, αλλά και ως βοηθός χορογράφου. Το 2022 έλαβε την υποτροφία «danceWEB» για να συμμετάσχει στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού της Βιέννης ImPulsTanz. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τις ομάδες DV8, Rosas και Hofesh Shechter Company, και με τις/τους χορογράφους Benoit Lachambre, Mathilde Monnier, Laura Aris, Maya M. Carroll, Sita Ostheimer, Abigail Yager, Chisato Ohno, Bonnie Bainbridge Cohen και Milan Heinrich. Έχει βραβευθεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Ελιάν Ρουμιέ γεννήθηκε στην Αθήνα και κατάγεται κατά το ήμισυ από τη Συρία. Σπούδασε αρχικά διοίκηση επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου – Royal Holloway (BSc) και στο Πανεπιστήμιο του Μπαθ (MSc) του Ηνωμένου Βασίλειου. Συνέχισε τις σπουδές της στο κέντρο σύγχρονου χορού Tanzfabrik (Βερολίνο), στη σχολή Danscentrumjette (Βρυξέλλες) και στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού Ακτίνα. Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού διπλώματος «Physical Theatre for Dancers and Actors» υπό την αιγίδα της ομάδας Jasmin Vardimon Company και του Royal Holloway. Ασχολείται εντατικά με την τεχνική Pilates και κατέχει το «Comprehensive Teacher Training Certification» από τον αμερικάνικο οργανισμό Βody Arts and Science International. Έχει συνεργαστεί, ως χορεύτρια και performer, με τους Marina Abramović, Dominique Duszynski, Sita Ostheimer, Sevim Akpinar, Yelp Danceco., Nostalghia Theater Co., Παύλος Κουρτίδης κ.ά. Χορογραφικές της δουλειές έχουν παρουσιαστεί σε διοργανώσεις όπως το φεστιβάλ Νέοι Χορογράφοι του οργανισμού ΗAUT Scene στην Κοπεγχάγη· το πρότζεκτ «As One» στο Μουσείο Μπενάκη· το «Αthens Video Dance Project Festival», καθώς και τα «Our Festival 5» και «Our Festival 6» (Αθήνα). Το τελευταίο της έργο με τίτλο «ιντεκάλ انتقال » παρουσιάστηκε στο «Dance Days Chania» (Eλλάδα)· στο διεθνές φεστιβάλ χορού «SoloDuo» στην Κολωνία (Γερμανία)· στο Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού SOLO (Τουρκία)· στο Φεστιβάλ Χορού και Performance «On_Bodies» στην Κύπρο· στο «Arc for Dance Festival» και στο φεστιβάλ Solocoreografico στην Φρανκφούρτη, όπου βραβεύτηκε με το Ειδικό Βραβείο Επιτροπής. Έχει λάβει πρόσκληση από τη διεθνή πλατφόρμα «Tanzplattform Rhein-Main»για να συμμετάσχει ως resident και να παρουσιάσει τη δουλειά της στο Künstlerhaus Mousonturm στη Φρανκφούρτη. Επιπλέον, συμμετέχει με το νέο της έργο «25km» στην Ακαδημία Χορογραφίας U(R)TOPIAS υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Πατρίσιας Απέργη στo πλαίσιo του 2023 ΕΛΕΥΣΙΣ Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Συνεχίζει να χορεύει, να δημιουργεί και να διδάσκει χορό, σωματικό θέατρο και Pilates σε μαθητές όλων των ηλικιών. Έχει βραβευθεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
H Ελεονώρα Σιαράβα είναι χορογράφος και καλλιτεχνική διευθύντρια της πλατφόρμας «Per_Dance Choreographic Research Platform». Είναι κάτοχος των μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών «Dance Μaking and Performance Master of Arts» του Πανεπιστημίου του Κόβεντρι (Ηνωμένο Βασίλειο) και του «ΜΑ in Choreography and Performance» του Πανεπιστημίου Justus Liebig (Γερμανία), και απόφοιτος του Τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει παρουσιάσει δουλειά της στην Ελλάδα και διεθνώς. Για τo έργο της «The Body and the Other~», το οποίο έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ Temps d’images (2020) του κέντρου χορού Tanzhaus NRW στη Γερμανία, έλαβε την υποστήριξη του διεθνούς προγράμματος καλλιτεχνικής ανταλλαγής «Transfer International» από τη Γραμματεία Πολιτισμού της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, του Υπουργείου Πολιτισμού και Επιστημών του ίδιου κρατιδίου και την υποτροφία καλλιτεχνικής κινητικότητας «i-Portunus» του προγράμματος «Creative Europe». Για το ίδιο έργο, συνεργάστηκε με το Ινστιτούτο Μεικτής Πραγματικότητα και Οπτικής Απεικόνισης (MIREVI) του Πανεπιστημίου του Ντίσελντορφ για τη χρήση ψηφιακής τεχνολογίας στο πλαίσιο του πρότζεκτ. Eπιλέχθηκε ως χορεύτρια για την παρουσίαση του έργου της Marina Abramović «A different way of hearing» στην όπερα Alte Oper Frankfurt της Φρανκφούρτης, ενώ στο παρελθόν συνεργάστηκε ως resident χορογράφος με το Κέντρο Χορογραφικής Εξέλιξης (SE.S.TA, 2019) στην Πράγα, στο πλαίσιο του προγράμματος «Interdisciplinary Incubator» και με το Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν. Συμμετείχε στο project «Moving Digits: Augmented Dance for Engaged Audience» του προγράμματος «Creative Europe» (2018-2020) και επιλέχθηκε για να λάβει μέρος στο πρόγραμμα START του Goethe-Institut Thessaloniki σε συνεργασία με το Robert Bosch Stiftung. Ως καλλιτέχνης, πειραματίζεται με την αφαιρετικότητα και τα πολλαπλά νοήματα που αυτή δυνητικά εμπεριέχει, εξερευνώντας τη σχέση ανάμεσα σε αισθητικές φόρμες, φαντασιακούς και πραγματικούς χώρους, αλληλοεπικαλυπτόμενες χρονικότητες, πολυαισθητηριακή αντίληψη, υβριδικότητα και την έννοια της ατμόσφαιρας. To έργο της «Step-in» μια site & time-specific χορογραφική εγκατάσταση, παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Από το 2020, το έργο της υποστηρίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Δημιούργησε τα έργα «Who knows where the time goes–potential destination #1» και «Blue beyond» και ανέπτυξε την χορογραφική έρευνα «UnderScore, Choreographic Objects and more». Έχει βραβευθεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Σοφία Δανάη Βορβίλα ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Βρυξελλών. Αποφοίτησε από την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού Ακτίνα (2015), το Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών (2016) και το 2021 έλαβε υποτροφία και ολοκλήρωσε με άριστα το μεταπτυχιακό πρόγραμμα έρευνας και χορογραφίας στο Βασιλικό Ωδείο της Αμβέρσας. Ως ερμηνεύτρια, έχει συνεργαστεί με ομάδες και χορογράφους με σαφή κατεύθυνση το σύγχρονο χορό και την performance, όπως τη Hildegard de Vuyst, τη Τζένη Αργυρίου, τον εικαστικό Γιάννη Βαρελά, την Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων, τον Simon Van Schuylenbergh, τη Φωτεινή Σταματελοπούλου κ.ά. Επιπλέον, είναι ενεργό μέλος της βελγικής κολεκτίβας καλλιτεχνών Ne Mosquito Pas, με του οποίους έχει λάβει μέρος σε φεστιβάλ στην Αμβέρσα, τις Βρυξέλλες και το Κόρτρικ. Από το 2016 είναι σταθερή συνεργάτης του Romeo Castellucci στο έργο του «Democracy in America», παίρνοντας μέρος σε διεθνή περιοδεία, ενώ το 2022 συνεργάστηκε εκ νέου μαζί του με αφορμή το χορωδιακό έργο του Mozart «Requiem», το οποίο παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Wiener Festwochen» και στο Βασιλικό Θέατρο La Monnaie στις Βρυξέλλες. Μεταξύ 2021 και 2022 ολοκλήρωσε την πρακτική της άσκηση με τη χορογράφο Meg Stuart (CASCADE και Solos and Duets, Kaaitheater) και παρακολούθησε εντατικά σεμινάρια μαζί της στις Βρυξέλλες, το Παρίσι και στη Βιτόρια-Γκαστέις. Η καλλιτεχνική της πρακτική είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον αυτοσχεδιασμό και την άμεση χορογραφική σύνθεση. Τον Ιούλιο του 2021, συμμετείχε στο φεστιβάλ χορού DANSAND! στο Βέλγιο και παράλληλα συνεργάστηκε με το μουσείο μοντέρνας τέχνης Mu.ZEE στην Οστάνδη. Το τελευταίο διάστημα διαμορφώνει το προσωπικό της έργο, το οποίο κινείται στο μεταίχμιο μεταξύ δυσφορίας και απόλαυσης συγκεντρώνοντας θραύσματα μνήμης και μικρο-ιστορίες, χαρτογραφώντας την καθημερινότητα μέσω κίνησης και λόγου. Το 2022, σε συνεργασία με την Αλίκη Λευθεριώτη, παρουσίασε το έργο «this_is_a_never_ending_sunday.jpg» στο θέατρο Kaaistudio’s στις Βρυξέλλες, με την υποστήριξη της οργάνωσης Soroptimist International στην Αμβέρσα, του Ιδρύματος Koning Boudain στις Βρυξέλλες, του ερευνητικού κέντρου workspacebrussels και του προγράμματος φιλοξενίας «Summer Studios» της σχολής P.A.R.T.S. στο Βέλγιο. Από το 2020, συνεργάζεται με τη Χριστίνα Σκουτέλα, αναπτύσσοντας την πολυμεσική performance «MELKMARKT 27» σε συνεργασία με το κέντρο KAAP στη Μπρυζ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Δαμιανού Ελένη Ελλάδα (Βόλος, 1992) ξεκίνησε την επαγγελματική της εκπαίδευση στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης στην Αθήνα το 2010, και το 2013 έλαβε υποτροφία για το τριετές πρόγραμμα της σχολής χορού P.A.R.T.S. στις Βρυξέλλες, από όπου κι αποφοίτησε το 2016. Την ίδια χρονιά, έλαβε υποτροφία για το πρόγραμμα ανταλλαγής τεχνικών χορού στη σχολή École des Sables στην Σενεγάλη, όπου διδάχθηκε σύγχρονο αφρικανικό χορό. Ως χορεύτρια συνεργάστηκε με διάφορες ομάδες και χορογράφους, μεταξύ των οποίων: Radouan Mriziga, Mohamed Toukabri, Anne Linn Akselsen, Yuika Hashimoto, Jérôme Bel, Fabrice Mazhliah, Francesco Scavetta, Ultima Vez και Hellenic Dance Company. Έχει χορέψει σε διεθνή φεστιβάλ (Alkantara, Πορτογαλία· SPRING, Ολλανδία· «Festival d’Automne à Paris», Γαλλία· Kunstenfestivaldesarts, Βέλγιο· Oκtoberdans, Νορβηγία· «New Empathies», Γερμανία κ.ά), θέατρα (deSingel, Βέλγιο· Kaaitheter, Βέλγιο· Kέντρο Τεχνών Wexner, ΗΠΑ· Radialsystem, Γερμανία· Ωδείο Ηρώδου Αττικού) και μουσεία (Kέντρο Μοντέρνας Τέχνης CAC, ΗΠΑ· Z33, Βέλγιο). Έχει συμμετάσχει σε προγράμματα φιλοξενίας στα κέντρα Pact Zollverein (Γερμανία), Saaren Kaartano (Φινλανδία), Les Brigittines (Βέλγιο) κ.ά. Από το 2017 διδάσκει αυτοσχεδιασμό και σύνθεση σε επαγγελματίες και ερασιτέχνες, ενώ συνεργάζεται ως δραματουργός στην Ελλάδα και το Βέλγιο. Παράλληλα με την χορευτική της πορεία, σπούδασε σχέδιο μόδας και από το 2018 σχεδιάζει και κατασκευάζει κουστούμια χορού και θεάτρου. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Χριστίνα Ράινχαρτ (γεν. 1990, Αθήνα) είναι αριστούχος απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, καθώς και της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού Ραλλού Μάνου. Φοιτά, επίσης, στο Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ). Ως χορεύτρια, έχει συνεργαστεί με χορογράφους, όπως η Μαριέλα Νέστορα, η Μαρία Κολιοπούλου, η Ίρις Καραγιάν, η Άρια Μπουμπάκη, η Μέντη Μέγα, η Κατερίνα Σκιαδά, o Χρήστος Ξυραφάκης και ο Jοão Cidade· και με εικαστικούς καλλιτέχνες, όπως ο Florent Frizet και ο Martin Creed. Επιπλέον, ως μέλος της Hellenic Dance Company έχει ερμηνεύσει ρεπερτόρια των Pascal Rioult και Martha Graham —με την ομάδα Martha Graham Dance Company στην Νέα Υόρκη και στην Ελλάδα. Έχει χορέψει σε διάφορα φεστιβάλ (Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, «ARC for Dance Festival» κ.ά.) και έχει διδάξει σύγχρονο χορό και αυτοσχεδιασμό σε σχολές και στούντιο χορού (Dance Cultural Centre στην Αθήνα, Επαγγελματική Σχολή Χορού Ραλλού Μάνου, Διεθνές Κέντρο Χορού Zawirowania στη Βαρσοβία κ.ά.). Το 2022 ήταν μέλος της εξεταστικής επιτροπής του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού στις διπλωματικές εξετάσεις των ανώτερων επαγγελματικών σχολών χορού. Είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη βραβευμένη ταινία μικρού μήκους «Το Τραγούδι της Φάλαινας» της Άσπας Σιώκου. Έχει εργαστεί ως υπεύθυνη διοργάνωσης διεπιστημονικής ημερίδας μεταξύ της ΑΣΚΤ και του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ως art mediator και ως βοηθός επιμελητή σε διάφορες εικαστικές εκθέσεις. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
H Χριστίνα Καραγιάννη είναι χορεύτρια, περφόρμερ και ερευνήτρια με έδρα την Αθήνα. Αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (2010) και στη συνέχεια απέκτησε τον μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών «Master’s in Contemporary Theatre, Dance and Dramaturgy» από το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης (2015). Ως χορεύτρια και περφόρμερ, έχει συνεργαστεί με τα ακόλουθα άτομα και ομάδες του χορογραφικού και εικαστικού πεδίου: Amy Pickles, Clara J:son Borg, Nova Melancholia (Βασίλης Νούλας και Κώστας Τζιμούλης), arisandmartha, Ίρις Καραγιάν, Vassiliea Stylianidou aka Franck-Lee Alli-Tis, Vera Sofia Mota, Pedro Gómez-Egaña, Michelle Moura, Michael Klien, Στέλλα Δημητρακοπούλου, Νεφέλη Μυρτίδη κ.ά. Επαναλαμβανόμενα ερωτήματα που τροφοδοτούν την έρευνά της αφορούν στην μετασχηματιστική δυνατότητα του χορού, την αποτίμηση της εργασίας του χορευτικού σώματος, και στις διαδικασίες διανομής της συγγραφικής ιδιότητας. Άρθρο της με τίτλο «The Notion of Dialogue in Re-enacted choreographies» έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό «Dance Research in the Netherlands» (2017). Από το 2020 είναι μέλος του συλλογικού ερευνητικού και καλλιτεχνικού πρότζεκτ σε εξέλιξη WordMord μαζί με: Franck-Lee Alli-Tis aka Vassilea Stylianidou, Αγγελική Διακρούση, Στυλιανό Μπενέτο aka Oyto Arognos. Το WordΜord θέτει ερωτήματα που αφορούν στη σχέση μεταξύ γλώσσας, τεχνολογίας, τραύματος και βίας. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Άρης Παπαδόπουλος αποφοίτησε από την Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (ΕΜΠ 2009) και την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (2012) στην Αθήνα. Δραστηριοποιείται στo πεδίo του χορού και των παραστατικών τεχνών τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, ως χορευτής, devising performer και δημιουργός της προσωπικής του δουλειάς. Έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τις διακαλλιτεχνικές ομάδες Arbonauts (Ηνωμένο Βασίλειο), Himherandit Productions (Δανία) και Ιnsieme Irreali (Βέλγιο) και με ανεξάρτητους καλλιτέχνες όπως ο Στέφανος Τσιβόπουλος, η Βιτόρια Κοτσάλου, η Dora Garcia, η Clara J:son Borg, ο Alessandro Carboni και ο Michael Klien. Η χορογραφική και καλλιτεχνική συνεργασία του με την Μάρθα Πασακοπούλου (arisandmartha) επιλέχθηκε για να παρουσιάσει την πρώτη της χορογραφική απόπειρα στην ευρωπαϊκή πλατφόρμα χορού Aerοwaves 2018, έχει παρουσιάσει έργα στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου (2018, 2019), στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας (2019) και έχει περιοδεύσει σε άλλους σημαντικούς ευρωπαϊκούς σταθμούς. Υποστηρίχθηκε μέσω των δικτύων Aerowaves και European Dancehouse Network, το Ίδρυμα FLUX (2019) και το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού (2018-2023) για παραγωγές χορογραφικού και ερευνητικού έργου. To 2020 συμμετείχε ως φιλοξενούμενος καλλιτέχνης στο διεθνές προγράμμα καλλιτεχνικής έρευνας Onassis AiR – Critical Practices. Ως ανεξάρτητος δημιουργός ασχολείται με την αμφίδρομη σχέση του κινούμενου σώματος με το αστικό τοπίο, εξερευνώντας μεθοδολογίες και πρακτικές περπατήματος, καθώς και το είδος του ακουστικού περίπατου. Eρευνητική και site-specific παραστατική δουλειά του έχει παρουσιαστεί στην Αθήνα («Scanning the Walkscape» Onassis AiR, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση· «IN-QUARRY_an extended choreographic research», διαθέσιμο διαδικτυακά) και την Δανία («Queering the Walkscape», φεστιβάλ Genderhouse 2021· «AARIVAL», στο πλαίσιο του πρότζεκτ «Walking Landscapes» της πρωτοβουλίας Metropolis του Københavns Internationale Teater, 2021). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Αμαλία Κοσμά (γεν. 1985, Αθήνα) σπούδασε χορό στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού Άννα Πέτροβα, στο Πανεπιστήμιο των Τεχνών Folkwang στο Έσσεν της Γερμανίας και στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ, αριστούχος απόφοιτος). Επιπλέον, είναι απόφοιτος του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Ως χορεύτρια/performer, έχει συνεργαστεί με τους Ευριπίδη Λασκαρίδη, Χρήστο Παπαδόπουλο, Δημήτρη Παπαϊωάννου, Ίρις Καραγιάν, Τζένη Αργυρίου, Σοφία Σπυράτου, Θωμά Μοσχόπουλο, Θάνο Παπακωνσταντίνου κ.ά. ‘Εχει χορέψει σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων: Φεστιβάλ Julidans (Ολλανδία), Μπιενάλε Χορού της Λυόν, Φεστιβάλ Χορού του Δουβλίνου (DDF), Φεστιβάλ Romaeuropa (Ιταλία), Φεστιβάλ «Aerowaves Spring Forward», Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου κ.ά. Έχει επιμεληθεί την κίνηση σε θεατρικές παραστάσεις, μεταξύ άλλων για το Εθνικό Θέατρο, την Εθνική Λυρική Σκηνή και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ενώ ήταν performer και μέλος της χορογραφικής ομάδας για την τελετή έναρξης των Πρώτων Πανευρωπαϊκών Αγώνων Μπακού 2015 στο Αζερμπαϊτζάν, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Μεταξύ 2011 και 2019 δίδασκε μπαλέτο στο επαγγελματικό τμήμα και στο φυτώριο της ΚΣΟΤ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Κωνσταντίνα Μπάρκουλη-Γάβρη (γεν. 1994, Αθήνα) είναι αριστούχος απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (2015) και του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος (2021), όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο προπτυχιακό πρόγραμμα «BA in Communication» με κατεύθυνση τον κινηματογράφο αφού απέσπασε την υποτροφία Harvey C. Krentzman (2017-2021). Ως χορεύτρια, έχει συνεργαστεί με τους ακόλουθους καλλιτέχνες και ομάδες: Hellenic Dance Company, Στέλλα Σπύρου, Στάθη Δογάνη, Αναστασία Βαλσαμάκη, Μυρτώ Δελημιχάλη, Ισαβέλλα Μαργάρα, Σύνδεσμο Χορού, κολεκτίβα Chto Delat, Αθανασία Κανελλοπούλου, Νάντη Γώγουλου, Δημήτρη Μυτιληναίο, Γιώργο Ευθυμίου, Μαρία Κολιοπούλου (Prosxima Dance Company), Μαριέλα Νέστορα (Yelp Dance Company) και Σταύρο Ζαφείρη. Έχει χορέψει σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων: Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού των Κανάριων Νήσων Μasdanza, Μπιενάλε της Αθήνας, Φεστιβάλ Aerowaves, Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου (2017, 2021), «Fast Forward Festival» (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση), Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού της Ραμάλα και στο διεθνές φεστιβάλ σύγχρονου χορού «Dance Days Chania». Έχει συμμετάσχει σε δράσεις των προγραμμάτων συμπεριληπτικού χορού της Ευρωπαϊκής Ένωσης «IDANCE» (2017) και «Europe Beyond Access» (2021). Παράλληλα, έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους Boris Charmatz, Stopgap Dance Company, Matija Ferlin και Arco Renz (φεστιβάλ Camping στο Centre national de la danse της Γαλλίας, 2022). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Ξένια Κογχυλάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Eίναι απόφοιτη της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης και της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών. Από το 2019 ζει και εργάζεται στο Βερολίνο όπου ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο πρόγραμμα «MA Solo/Dance/Authorship» (SODA) στο Διαπανεπιστημιακό Κέντρο Χορού (HZT) του Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου. Η χορογραφική της πρακτική σχετίζεται με ζητήματα επανεξέτασης των αισθητικών, πολιτικών και κοινωνικών πτυχών του κινούμενου σώματος και εστιάζει σε έννοιες της συλλογικότητας, της ενσωμάτωσης, και της εκτόνωσης. Το ερευνητικό της έργο έχει υποστηριχτεί από το πρόγραμμα υποτροφιών DIS-TANZ-SOLO της Oμοσπονδιακής Ένωσης Χορού της Γερμανίας (DTD, 2022), το Goethe-Institut στο Βερολίνο (2022) και το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού (2021). Έχει επιλεχθεί ως υπότροφος του προγράμματος danceWEB για να συμμετάσχει στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού ImPulsTanz στη Βιέννη για το 2021, ενώ το 2022 (Απρίλιος-Μάιος) επιλέχθηκε για το πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών του θεάτρου Hebbel Am Ufer (HAU) στο Βερολίνο, με την υποστήριξη του προγράμματος «Residenzförderung – Fonds Darstellende Kunste» της Γερμανίας. Έργα της έχουν παρουσιαστεί στο κέντρο σύγχρονου χορού Uferstudios στο Βερολίνο («Bang Bang Bodies»)· στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Parken ist Bewegung» στο Βερολίνο («Go ‘head baby!»)· στον πολιτιστικό χώρο Studio Alta στην Πράγα («Nudes and Conspiracies»)· στο «ARC For Dance Festival 11» και την γκαλερί K-Gold Temporary Gallery στην Αθήνα («JunkDance»)· στο πλαίσιο του προγράμματος «Breaking Art: Performances» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και του «ΑRC For Dance Festival 15» («From public to hidden»)· στο φεστιβάλ «InProgress Feedback Festival» στην Αθήνα («Multiple Choice»)· και στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων 8 της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση (συλλογικό έργο με τίτλο «Besuch»). Ως χορεύτρια, έχει συνεργαστεί με τους: Kat Válastur για τα έργα «Diana Even» (HAU, 2021) και «The FarNear» (Bode-Museum στο Βερολίνο)· André Uerba (στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Flutgraben Performances» στο Βερολίνο)· και με τις ομάδες Chto Delat («Fast Forward Festival», Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση), Porson’s Khashoggi και Hellenic Dance Company, μεταξύ άλλων. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Γεννήθηκε στο Αργυρόκαστρο της Αλβανίας και μεγάλωσε στην Αθήνα. Άρχισε να ασχολείται με τον χορό σε ηλικία 18 ετών ενώ σπούδαζε στο τμήμα Ιατρικών εργαστηρίων του ΤΕΙ Αθήνας. Το 2011 εισήχθη μετά από εισαγωγικές εξετάσεις στην Κρατική Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης (ΚΣΟΤ) και φοίτησε στο πρώτο έτος σπουδών. Το 2012 έγινε δεκτός στο SEAD (Salzburg Experimental Academy of Dance) στο Ζάλτσμπουργκ στης Αυστρίας, από όπου αποφοίτησε το 2016 με κατεύθυνση στην χορογραφία. Κατά την διάρκεια των σπουδών του χόρεψε σε έργα των Milan Tomasik, Zsuzsa Rozsavolgyi, Willi Dorner και μαθήτευσε ως βοηθός χορογράφου σε έργα των Meytal Blanaru. Επίσης, έχει χορογραφήσει ομαδικά έργα («yes we can», «Untiteled 0.2») και ένα σόλο («one day it might happen to you»). Μετά το πέρας των σπουδών του χόρεψε σε έργα των Alix Eynaudi, Martin Schick, Hans Fredewess, Milla Koistinen και Κοσμά Κοσμόπουλου.
Ο Στυλιανός Tσάτσoς είναι χορευτής/χορογράφος και εικαστικός καλλιτέχνης. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990. Σπούδασε στο Βρετανικό Κολλέγιο Τεχνών Dartington (2009), με κατεύθυνση το πειραματικό θέατρο και τις εικαστικές τέχνες. Συνέχισε στο πανεπιστήμιο του Falmouth, απ’ όπου αποφοίτησε (BA) στο Σωματικό Θέατρο (2012). Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Κρατική Σχολή Ορχηστρικής Τέχνης (2015). Έκτοτε συνεργάζεται με χορογράφους, φεστιβάλ, καλλιτεχνικές πλατφόρμες και πολιτιστικά ινστιτούτα. Από το 2016, είναι χορευτής και μέλος της ομάδας Salsha Waltz & Guests, παραγωγές της οποίας έχουν παρουσιαστεί, μεταξύ άλλων, στην Elbphilharmonieτου Aμβούργου, στην όπερα του Βερολίνου, Radialsyste, Volkbühne. Επιπλέον, έχει δημιουργήσει χορογραφικά εικαστικά έργα σε συνεργασία με το Palais de Τokyo και Fluxum Foundation/ Flux Laboratory (2017). Το 2018 παρουσίασε το έργο του «WaterBottleBodyFall», στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης υπό την αιγίδα του φεστιβάλ Arc for Dance. Το 2019-2020 ο Στυλιανός είναι Fellow στο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος της ARTWORKS, στο πεδίο τουχορού/χορογραφίας. Η κατεύθυνσή του είναι η εξερεύνηση της απόστασης μεταξύ του συν-αισθηματικού σώματος σε σχέση με τον ψηφιακό κόσμο, η περιβαλλοντική ακτιβιστική του ταυτότητα μέσα από τις εγκαταστάσεις (installations), καθώς και o πειραματισμός με τις μορφές ισορροπίας Σώματος και Αντικειμένου, όπως και με την απουσία σωματικού οργάνου μέσα από κιναισθητικές δομές.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό σε μια σειρά ατομικών και ομαδικών αθλημάτων και σε επίπεδο πρωταθλητισμού με τον κλασικό αθλητισμό (400 εμπόδια), αποσπώντας πανελλαδικές διακρίσεις. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τον χορό. Αποφοίτησε από την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού της Δέσποινας Γρηγοριάδου (2011) και από την Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Αθήνας με δύο ειδικότητες, την «Ορχηστική» και τον «Ελληνικό Παραδοσιακό Χορό» (2019). Έχει συνεργαστεί με τους: Χριστίνα Σουγιουλτζή, Πατρίσια Απέργη, Μαρίζα Βινιεράτου, Ίρις Κάραγιαν, Τζένη Αργυρίου, Σοφία Μαυραγάνη, Χρήστο Παπαδόπουλο, Χάρη Κούσιο, Νατάσσα Αβρά, Φίλιππο Βασιλείου κ.α. δίνοντας παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει χορέψει στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού δικτύου Aerowaves, καθώς και στα έργα «Dopa» της Πατρίσιας Απέργη, «Man II» του Χάρη Κοούσιου και «Elvedon» του Χρήστου Παπαδόπουλου έχουν επιλεγεί και ταξιδέψει.Το 2018 συμμετείχε στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για εφήβους Dancing to Connect της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση καθώς και στο Εργαστήριο κίνησης για βλέπον και μη βλέπον «IDANCE: Χορός χωρίς διακρίσεις» ως βοηθός χορογράφου (2016). Τον ενδιαφέρει η σύμπραξη αθλητισμού και χορού και το καλλιτεχνικό αποτύπωμα που προκύπτει από την σχέση αυτή σε παραστατικές δράσεις.
Ο Νίκος Καλύβας γεννήθηκε το 1988 και σπούδασε χορό στην Ανώτατη Επαγγελματική σχολή Ακτίνα και Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Ως περφόρμερ, έχει συνεργαστεί με τους: Annie Vigier, Frank Apertet, χοροθέατρο Εξ αφορμής, Χάρη Κούσιο, Γιάννη Αντωνίου, Χοροθέατρο Λυδία Λίθος, Πατρίσια Απέργη, Κωνσταντίνο Ρήγο, Μπέτυ Δραμισιώτη, Χάρη Μανταφούνη, Αντιγόνη Γύρα, Leyya Mona Taiwil, και άλλους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ως χορογράφος δημιούργησε τα έργα TripTrap, Psychord, RoomsToLet. Το 2018 η Αγγελική Στελλάτου τον επέλεξε ως νέο δημιουργό και συμμετείχε στην πλατφόρμα Μπιενάλε του Μονάχου σε συνεργασία με τη Στέγη Γραμμάτων και τεχνών ως χορογράφος. Το 2019 χορογραφησε το έργο Dépaysementστο φεστιβάλ νέων χορογρφων της Στέγης Γραμμάτων και τεχνών. Είναι μέλος του διδακτικού προσωπικού της επαγγελματικής σχολής χορού Ακτίνα και διδάσκει σύγχρονο χορό και αυτοσχεδιασμό σε επαγγελματίες, ερασιτεχνικές σχολές και σχολεία.
Ο Δημήτρης Μυτιληναίος είναι απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (2012- 2015) και του Μaster Εxerce-ICI-CCN Université III Paul-Valéry-Montpellier με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση, ένα διετές πρόγραμμα υπό την διεύθυνση του Christian Rizzo στον τομέα των χορογραφικών σπουδών. Στο Μονπελιέ συνεργάστηκε με τους DD Dorviller, Laurent Pichaud, Jenifer Lacey, Nadia Lauro, Alix Demorant, Myrto Katsiki, Volmir Cordeiro, João Fiadeiro.Έχει δουλέψει με τους: Αναστασία Βαλσαμάκη, Γιώργο Σιώρα Δεληγιάννη, Ίρις Καραγιάν, Eve Chariatte Jurij Konjar, Romeo Castellucci, Yvonne Rainer. Έχει παρουσιάσει τις χορογραφίες «Variations in 200 steps» στο CND Paris (Camping 2017) και στο ICI-CCN Montpellier, «Performer la Recherche», ένα συνεργατικό project του Laurent Pichaud στα Laboratoires d’Aubervillers (2017) και Place de la Danse, Toulouse (2018), «Drifting Experiment» στο Dance Days Chania 7, «Softly with this score», ICI-CCN Montpellier (2018), «Ηardly the same: a dance guide to mess up body & mind» στην Αθήνα (2019).
Γεννημένη το 1984 στον Πειραιά, η Μάρθα είναι χορεύτρια και χορογράφος, με έδρα την Αθήνα και το Λονδίνο. Σπούδασε στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού Ν. Κονταξάκη και στο τμήμα Χημείας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ το 2010 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο London Contemporary Dance School ως μέλος της ομάδας EDge με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα improvisation scores. Έχει συνεργαστεί με χορογράφους όπως οι Wally Cardona, Robert Clark, Eva Recacha, Michael Klien, Seke Chimutengende, Leila McMillan, Sung Im Her· με τις ομάδες backsteinhaus production (GER), Requardt & Rosenberg (UK), David Dorfman Dance(USA) και με τους καλλιτέχνες Tino Sehgal (Palais de Tokyo/ Athens Roman Agora/ Tate Modern), Stefanos Tsivopoulos (Kalfayan Galleries) καιMarina Abramovic (Benaki Museum/ Serpentine Gallery), όπου αναβίωσε δύο αρχειακά της έργα, «Cleaning the Mirror» και «Art Must Be Beautiful, Artist Must Be Beautiful» στο πλαίσιο της έκθεσης AS ONE στην Αθήνα. Είναι υπότροφος Α. Ωνασείου, Ι. Φ. Κωστοπούλου και Σκυλίτση. Tο 2015 έλαβε την υποτροφία Danceweb από το Φεστιβάλ Impulstanz στη Βιέννη. Τελευταία πειραματίζεται με τη δική της δουλειά. Το 2017 δημιούργησαν μαζί με τον Άρη Παπαδόπουλο το έργο «touching.just», με το οποίο επιλέχθηκαν ως Aerowaves 2018 Artists, δημιούργησαν επίσης την ομάδα arisandmartha και συνέχισαν με τα έργα «Five Steps to Save the World» (2018) και «Lucy. tutorial for a ritual» (2019). Η Μάρθα έλαβε το βραβείο της ARTWORKS το 2019 και συμμετέχει στο 2ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.