Η Έλλη Αντωνίου (γενν.1995, Μπέρμιγχαμ) ζει και εργάζεται στο Λονδίνο και στην Αθήνα. Εμπνευσμένη από το φάσμα της πραγματικότητας που συνδυάζει απτές και εικονικές πτυχές, διερευνά, μέσω της πρακτικής της, τη σύνθετη σχέση μας με τον χρόνο όπως αυτή καθορίζεται από την τεχνολογία. Στη δουλειά της χρησιμοποιεί τόσο ψηφιακά όσο και φυσικά μέσα δημιουργίας, τα οποία εντάσσει σε μια γκάμα διεργασιών που περιλαμβάνει από τεχνικές επεξεργασίας επιφανειών σε χαλύβδινες πλάκες μέχρι εικονικά περιβάλλοντα. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη γλυπτική από το Βασιλικό Κολλέγιο Τέχνης στο Λονδίνο (RCA, 2018-2020) και έχει σπουδάσει καλές τέχνες και ιστορίας της τέχνης στο Κολλέγιο Goldsmiths, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (2014- 2017). Για την πραγματοποίηση των μεταπτυχιακών της σπουδών έλαβε υποτροφία από τον Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ (2018-2019). Eίναι μέλος της ERGO Collective, μιας δημιουργικής πλατφόρμας με έδρα την Αθήνα που βασίζεται στην αρχή της συνεργασίας. Πρόσφατες εκθέσεις: «Mont Analogue», στο μουσείο FRAC Champagne-Ardenne, Γαλλία (2021)· «AORA:IV», διαδικτυακή πλατφόρμα AORA Space (2021)· «_overlapping moments of a slightly present», γκαλερί Saigon, Αθήνα (2021, ατομικά) κ.ά. Έχει επιλεγεί για το πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών από το Palazzo Monti για το 2023, ενώ έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Γαβριήλ Τζάφκας (γεν. 1986) είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών από το Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2010) και απόφοιτος της σχολής κινηματογράφου Super 16 στην Κοπεγχάγη. Έχει συμμετάσχει στα προγράμματα «Berlinale Talents» και «Sarajevo Talents». Οι μικρού μήκους ταινίες του «Λήθη», «Sailor» και «Euroman» έχουν ταξιδέψει σε πολλά φεστιβάλ και αποσπάσει περισσότερα από 30 διεθνή βραβεία. Το 2017 ολοκλήρωσε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία με τίτλο «Αγκάθι», μια συμπαραγωγή μεταξύ Ελλάδας και Δανίας, η οποία απέσπασε το βραβείο «Eurimages Lab Projects Award». H δεύτερη μεγάλου μήκους ταινίας του με τίτλο «Ode To Joy» πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια των προγραμμάτων «Media Creative Europe» και «Nipkow Programm» και επιλέχθηκε για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα «L’ Atelier» του τμήματος νέων δημιουργών του Φεστιβάλ των Καννών (Cinéfondation). Το 2019 έλαβε μέρος στο πρόγραμμα «The Factory» του Φεστιβάλ των Καννών, στο πλαίσιο του οποίου η ταινία του «The Right One» έκανε πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών στις Κάννες. Είναι μέλος της Δανικής και Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου και της Ένωσης Σκηνοθετών Κινηματογράφου της Δανίας. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Σπύρος Σκάνδαλος γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε oπτικοακουστικές τέχνες στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Από το 2014 ασχολείται με τη δημιουργία ταινιών μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ. Tο 2021 συνίδρυσε την εταιρείας παραγωγής Assumed Position. Tο «Horsepower», η τελευταία του ταινία του η οποία χρηματοδοτήθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ), τιμήθηκε με τη Χρυσή Αθηνά στο τμήμα «μικρές ελληνικές ιστορίες» και με βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο 27ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, ενώ στο 44ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας βραβεύτηκε με ειδικό βραβείο της επιτροπής, τιμητική διάκριση φωτογραφίας, καθώς και με το βραβείο οπτικής αφήγησης της Ένωσης Ελλήνων Κινηματογραφιστών. Η πρώτη του ταινία, Ιλένα, που υποστηρίχθηκε από το ΕΚΚ, απέσπασε το βραβείο καλύτερης ταινίας μυθοπλασίας και το βραβείο κοινού στον Διαγωνισμό Ταινιών Μικρού Μήκους 2 που διοργάνωσε το Ίδρυμα Ωνάση. Η επόμενη ταινία του, «Ωκυτοκίνη», χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα «Μικροφίλμ» της ΕΡΤ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Γεωργία Μπάρδη είναι σκηνοθέτης 2D animation με έδρα το Λονδίνο και την Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Tμήματος Γραφιστικής και Οπτικής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Είναι, επίσης, κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών «MA Animation» από το University of the Arts London. Οι περισσότερες από τις ταινίες της είναι αυτοβιογραφικές και εμπνέονται από την επιθυμία της να επικοινωνήσει τα συναισθήματά της. Της αρέσει να δημιουργεί ταινίες που είναι κάτι περισσότερο από απλή ιστορία και ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί με αυτές. Στην τελευταία της ταινία, με τίτλο «Watch me Vanish», εξερευνά τη συνύπαρξη παρελθόντος και παρόντος. Πρόκειται για μια ταινία 2D η οποία κινείται καρέ καρέ σε χαρτί με τη χρήση του κάρβουνου και όλη η ιστορία κυλά ως μία διαδοχή από σκέψεις χωρίς γραμμική αφηγηματική δομή. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Κωνσταντίνος Καραμαγκιώλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990. To 2012 oλοκλήρωσε τις σπουδές του στον κινηματογράφο, καθώς και την πρώτη μικρού μήκους ταινία του με τίτλο «Sphinx». Η ταινία συμμετείχε σε 35 διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου, μεταξύ των οποίων και τα ακόλουθα: Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λος Άντζελες (LA Shorts), Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Κωνσταντινούπολης, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Τιράνων, Cinema City στο Νόβι Σαντ της Σερβίας, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας κ.ά. Το 2015 ολοκλήρωσε το πρώτο του ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους με τίτλο «Η σιδηρά νήσος», το οποίο παρουσιάστηκε σε φεστιβάλ ταινιών τεκμηρίωσης. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος και συνεργάζεται με τηλεοπτικούς σταθμούς του AΝΤ1, ενώ παράλληλα σκηνοθετεί διαφημιστικά σποτ και έχει συνεργαστεί ως ραδιοφωνικός παραγωγός για το δεύτερο πρόγραμμα της ΕΡΤ. Αυτή την περίοδο ετοιμάζει την δεύτερη μικρού μήκους ταινία του με τίτλο «Subbuteo» (έναρξη γυρισμάτων το 2023) και παράλληλα γράφει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Δανάη Αναγνώστου είναι δημιουργική παραγωγός κινούμενης εικόνας και ερευνήτρια στις σπουδές παραγωγής (production studies). Το 2019 συνίδρυσε την εταιρεία παραγωγής Kenno Filmi στο Ελσίνκι. Έκτοτε, επικεντρώνεται στη γεφύρωση της σύγχρονης εικαστικής κινούμενης εικόνας και του κινηματογράφου. Η δουλειά της διαμορφώνεται μέσω συμμετοχικών, διεπιστημονικών και διαθεματικών πρακτικών παραγωγής που βασίζονται στις συνεργατικές πτυχές του κινηματογράφου. Ταυτόχρονα με την πρακτική της, μελετά τη διαδικασία παραγωγής στον χώρο του κινηματογράφου και εκπονεί τη διδακτορική διατριβή της στο Πανεπιστήμιο Aalto, επίσης στη Φινλανδία, με την υποστήριξη του Kone Foundation. Έχει ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Visual Cultures, Curating & Contemporary Art» του Πανεπιστημίου Aalto (2020) καθώς και το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός» του Κολεγίου Βακαλό (2016). Είναι απόφοιτη των προγραμμάτων «Berlinale Talents» (2019), «Platform for Feminist Leadership» (2020) και «Talents Sarajevo» (2022). Δουλειές της έχουν παρουσιαστεί σε μουσεία και εκθεσιακούς χώρους, όπως το φινλανδικό περίπτερο της 58ης Μπιενάλε της Βενετίας, την τριενάλε Frestas – Trienal de Artes 2020/21 (Βραζιλία), το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Kiasma (Φινλανδία), το μουσείο Eye Film Museum (Ολλανδία), το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Εσθονίας (EKKM), και το Μουσείο Gösta Serlachius (Φινλανδία). Επιμελείται το κινηματογραφικό πρόγραμμα του Μουσείου των Αδύνατων Μορφών (MIF) στο Ελσίνκι από το 2019. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Κατερίνα Στάμου είναι απόφοιτη του τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, καθώς και του ευρωπαϊκού διιδρυματικού μεταπτυχιακού προγράμματος Joint Master’s Degree in English and American Studies, το οποίο της απένειμαν από κοινού τα Πανεπιστήμια Paris Diderot στη Γαλλία και Ca’ Foscari στην Ιταλία. Έχει εργαστεί σε διάφορους πολιτιστικούς οργανισμούς στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ελλάδα, και έχει συμμετάσχει σε προγράμματα εκπαίδευσης και φιλοξενίας στη Βουλγαρία, την Ιταλία και τις ΗΠΑ. Μέσω της επιμελητικής της δουλειάς ενδιαφέρεται να αναδείξει πώς η τέχνη αλληλεπιδρά με διάφορες μορφές σχηματισμού κοινότητας και πολιτικής δράσης, δημιουργώντας έναν ανοιχτό χώρο αναδιαπραγμάτευσης της σχέσης μας με τη γλώσσα, την ιστορία, τη συνύπαρξη και την κοινωνία. Είναι υποψήφια διδάκτωρ στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Πολιτισμού του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αντικείμενο της έρευνάς της αποτελούν οι επανορθωτικές πρακτικές στη διασταύρωση τέχνης, κοινότητας και κοινωνικής αλλαγής. Αυτό το διάστημα είναι μέλος της ομάδας του Athens Art Book Fair. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Αθανάσιος Κανάκης (γεν. το 1983, Αθήνα) ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών από την Σχολή Καλών Τεχνών της Βρέμης (HfK, 2010) στον τομέα των ψηφιακών μέσων και από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου (UdK, 2013). Έχει συμμετάσχει με υποτροφία σε διεθνή προγράμματα καλλιτεχνικής έρευνας και φιλοξενίας, μεταξύ των οποίν: «AiR – Artist in Residence Niederoesterreich» στο Κρεμς της Αυστρίας (2019/2020)· «AiR Est-Nord-Est, Residence d’Artistes Saint-Jean-Port-Joli» στο Κεμπέκ του Καναδά (2015)· «AiR DordtYart Center for Contemporary Art» στο Ντόρντρεχτ της Ολλανδίας (2014) Pépinières· καθώς και στο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών του ιδρύματος Εuropéennes de Jeunes Αrtistes (2015). Από τον Νοέμβριο του 2020, είναι μέλος του ανεξάρτητου χώρου τέχνης W-Atelier στο Παρίσι. Στο εικαστικό του λεξιλόγιο χρησιμοποιεί ποικίλα εκφραστικά μέσα, όπως εγκαταστάσεις, γλυπτά, κολάζ, φωτογραφία, ήχο και ψηφιακά μέσα. Με αφετηρία τον χώρο, εξερευνά έννοιες του τόπου και της μνήμης, τη σχέση μεταξύ οικείου και ανοίκειου, καθώς και τα ίχνη βιωματικών εμπειριών που επαναπροσδιορίζουν την σχέση μας με τον τόπο. Έχει εκθέσει έργα του σε γκαλερί και ιδρύματα, μεταξύ άλλων: iMAL – Art Center for Digital Cultures & Technology στις Βρυξέλλες, DordtYart – Center for Contemporary Art στο Ντόρντρεχτ, ανεξάρτητος χώρος τέχνης Grace στην Αθήνα, γκαλερί OpenΒach και 6Β στο Παρίσι, καθώς και στη γκαλερί Wall-Saal Gallery της κεντρικής βιβλιοθήκης της Βρέμης. Η νέα του εγκατάσταση, με τίτλο «State of Emergency», πρόκειται να παρουσιαστεί στο πλαίσιο της διοργάνωσης 2023 Πολιτιστική Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Μάριος Σταμάτης ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Στην πρακτική του χρησιμοποιεί περφόρμανς, βίντεο, γλυπτική, ήχο και κείμενο. Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών «MFA Fine Art» του Κολλεγίου Goldsmiths, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και το 2018 τιμήθηκε με το βραβείο StartPoint, το οποίο απονέμεται σε απόφοιτους σχολών καλών τεχνών από την Ευρώπη. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών «Ghost Camp» στην Ελβετία, ενώ ήταν στη βραχεία λίστα για το βραβείο «Bloomberg New Contemporaries» το 2017 και το 2018. Έχει παρουσιάσει την δουλειά του σε διάφορους χώρους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ άλλων: στις γκαλερί Zabludowicz Collection, Gossamer Fog, arebyte και Assembly Point και Beaconsfield (Λονδίνο), · weekend· CAN (Αθήνα)· Outsight (Nότια Κορέα)· Fotopub (Σλoβενία)· Κέντρο Μοντέρνας Τέχνης της Γενεύης· και στο πάρκο του νεκροταφείου της συνοικίας Tower Hamlets στο Λονδίνο και στο πλαίσιο του πρότζεκτ «Peckham Experiment: A center for self-organization». Η πρακτική του επικεντρώνεται στις συναισθηματικές επιπτώσεις των εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης στην αντίληψή μας περί φυσικού και πραγματικού, και στη δυνητική αλληλεπίδραση αυτών με τη φύση. Πιο συγκεκριμένα, θέτοντας ως βάση την άρρηκτη διασύνδεση μεταξύ οργανικής και μη ύπαρξης/υπόστασης, εξετάζει πώς οι συναισθηματικές επενδύσεις (affect), γίνονται όχημα για νέες μορφές συσχέτισης, μετάπλασης και εξοικείωσης, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή μεταμορφωτικών συμβιώσεων του τρίπτυχου άνθρωπος – φύση – τεχνολογία. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Νίκος Τοπαλίδης (γεν. 1985) είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα. Το έργο του εστιάζει στην τοπιογραφία κι εκφράζεται μέσα από την αποσπασματική απεικόνιση ενός φανταστικού τοπίου, για το οποίο χρησιμοποιεί την τεχνική του ανάγλυφου και του πυκνά δουλεμένου σχεδίου με γραφίτη. Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων: «Thalassa – The sea in Greek art from antiquity until today», Μουσείο της Σανγκάης, 2022· the Rooms 2016 (Ξενοδοχείο St George Lycabettus, Αθήνα, 2016), και «Kodra Fresh» (Στρατόπεδο Κόδρα, Θεσσαλονίκη, 2011) κ.ά. Τον Σεπτέμβριο του 2014 συμμετείχε, σε συνεργασία με την Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας, σε σεμινάριο με τίτλο «Time and Tide» στην πόλη Escalles της Γαλλίας. Έχει λάβει το πρώτο βραβείο στην 7η Μπιενάλε Φοιτητών των Σχολών Καλών Τεχνών της Ελλάδας από το Ίδρυμα Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη (2014), ενώ έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).
H Ειρήνη Μπαχλιτζανάκη (γεν. 1984, Αθήνα) σπούδασε ιστορία της τέχνης στο Κολλέγιο UCL του Πανεπιστημίου του Λονδίνου· και καλές τέχνες στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Λονδίνου (Κολλέγιο Τέχνης και Design Central Saint Martins και Chelsea College of Arts) και πιο πρόσφατα στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών (RA Schools) στο Λονδίνο, από όπου αποφοίτησε το 2021. Αντλώντας έμπνευση από τον υλικό πολιτισμό και τις βιογραφίες των αντικειμένων, στην πρακτική της, κατά κύριο λόγο γλυπτική, συνδυάζει διαφορετικές υλικές διαδικασίες εξερευνώντας τη σχέση της γλυπτικής με άλλες μορφές αναπαράστασης αλλά και τη σχέση της δημιουργίας έργων τέχνης με άλλες μορφές παραγωγής. Μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις: «The Combination Show» στο Κολλέγιο Wolfson του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ το φθινόπωρο του 2021· και τις εκθέσεις «just us on a different day» (2018) και «Emergent Qualities» (2015) στην γκαλερί Elika στην Αθήνα. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και αποσπάσει βραβεία, επιχορηγήσεις και υποτροφίες, μεταξύ άλλων: την επιχορήγηση DYCP (Developing Your Creative Practice) από το Συμβούλιο Τεχνών της Αγγλίας (2022), την επιχορήγηση 1:1 του οργανισμού Jerwοod Arts (2021), το βραβείο Dunoyer de Segonzac του προγράμματος RA Schools της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών στο Λονδίνο (2021), το βραβείο του Κολλεγίου Wolfson του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ (2021), την υποτροφία Gilbert Bayes (Ηνωμένο Βασίλειο, 2020), καθώς και την υποτροφία του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης NEON για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό (2017-2020). Ζει και εργάζεται στο Λονδίνο και την Αθήνα. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Σοφία Στεβή είναι εικαστικός με έδρα την Αθήνα. Έχει πτυχίο στο γραφιστικό σχεδιασμό από τo Κολλέγιο Βακαλό Art & Design και μεταπτυχιακό στην οπτική επικοινωνία από το Κολλέγιο Τέχνης και Design Central Saint Martins του Πανεπιστημίου των Τεχνών του Λονδίνου. Το ζωγραφικό της έργο εστιάζει στην ερμηνεία της πραγματικότητας σε έναν κόσμο ρευστό, συγκεράζοντας τον χώρο και το χρόνο σε ένα σύμπαν όπου το ονειρικό είναι κομμάτι της καθημερινότητας, τα σώματα ρέουν και το τυχαίο αποκτά μόνιμη υπόσταση. Το έργο της έχει παρουσιαστεί διεθνώς στο πλαίσιο ατομικών εκθέσεων και παρουσιάσεων σε μουσεία και γκαλερί (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση· Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης ΒALTIC στη Μεγάλη Βρετανία· χώρος τέχνης Le Quai, Societa Della Appi, Μονακό· Τhe Breeder Gallery, Αθήνα· Galeria Pelaires, Ισπανία· γκαλερί ALMA ZEVI, Ιταλία· και Pippy Houldsworth Gallery, Λονδίνο) και ομαδικών εκθέσεων σε γκαλερί, μουσεία και project spaces στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Αθηνά Κουμπαρούλη είναι απόφοιτη του Τμήματος Συντήρηση Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και κάτοχος του μεταπτυχιακού διπλώματος σπουδών «Μεταβιομηχανικός Σχεδιασμός» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Το 2019 ήταν υπότροφη με το πρόγραμμα Erasmus+ στον οργανισμό τέχνης BioArt Laboratories στο Αϊντχόβεν της Ολλανδίας. Από το 2013 συστεγάζεται με άλλους δημιουργούς σε εργαστήριο στο κέντρο της Αθήνας, όπου παράγονται εικαστικά και χρηστικά αντικείμενα, ειδικές κατασκευές και σκηνικά αντικείμενα. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια εργάζεται σε ανασκαφικά έργα, μουσεία και χώρους πολιτισμού ως συντηρήτρια αρχαιοτήτων και έργων τέχνης. Η καλλιτεχνική της πρακτική τροφοδοτείται από την επαγγελματική της δραστηριότητα καθώς και την ενασχόληση της με την μελισσοκομία, οι οποίες την φέρνουν σε άμεση επαφή τόσο με το φυσικό περιβάλλον όσο και με τον υλικό πολιτισμό. Μέσω πολυδιάστατης έρευνας που αφορά τα πεδία της συντήρησης αρχαιοτήτων, της αρχαιολογικής μεθοδολογίας, της βιολογίας, της φιλοσοφίας, του μεταβιομηχανικού σχεδιασμού και του speculative design, επιχειρεί να αποτυπώσει εικαστικά φυσικές διεργασίες αλλά και την πολύπλοκη αλληλεξάρτηση με τον ανθρώπινο παράγοντα. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).
Η Κατερίνα Σάρρα γεννήθηκε στην Αθήνα (1982), όπου ζει και εργάζεται. Ξεκίνησε τις σπουδές της στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) στον τομέα της γλυπτικής και στη συνέχεια μεταπήδησε στον τομέα της ζωγραφικής, αποφοιτώντας με άριστα. Τον Δεκέμβριο του 2017, σε συνεργασία με το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου το κανάλι της Βουλής παρουσίασε την πτυχιακή της εργασία στο πλαίσιο της σειράς ντοκιμαντέρ «Στο ακαδημαϊκό τέταρτο». Το 2020 ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ. Βασικό ζητούμενο της εικαστικής της πρακτικής είναι η ζωγραφική διαδικασία, σε μια απόπειρα να θέσει ερωτήματα σχετικά με τα αρχικά εναύσματα, την εξέλιξη και τον τελικό προορισμό αυτής. Πρόκειται για μια συνεχή διαδικασία μετασχηματισμού μιας αρχικής γραφής πάνω στον καμβά σε εικόνες που λειτουργούν κατά βάση αυτοαναφορικά. Βασικός στόχος της είναι η παρουσίαση ενός όλου μέσα από δυναμικά πεδία που έρχονται να συνδιαλλαγούν στον χώρο που ορίζει το τελάρο, ενώ το κάθε ένα από αυτά αντανακλά και μία ενδεχόμενη πραγματική κατάσταση. Ο τρόπος διεξαγωγής της συγκεκριμένης συνομιλίας αποτελεί ένα από τα βασικά ζητήματα της ζωγραφικής της διερεύνησης. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς. Το 2021 πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση στη γκαλερί a.antonopoulou.art. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Κωστής Δαμουλάκης είναι εικαστικός. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Eίναι απόφοιτος της Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η ενασχόλησή του, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, με το γκράφιτι και το τατουάζ επηρέασαν και καθόρισαν τις αναφορές, τη μορφή και το περιεχόμενο των έργων του. Με βασικό μέσο τη ζωγραφική, συνθέτει χαρακτηριστικά σύγχρονα έργα με σύμβολα που ανασύρει από διαφορετικά κινήματα, πολιτισμούς και εποχές. Στο έργο του μελετά καθημερινά γεγονότα της πόλης με πρωταγωνιστή το ανθρώπινο σώμα, δημιουργώντας μια ποιητική του κοινού και του ασήμαντου. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ τοιχογραφίες του συναντά κανείς σε διάφορες πόλεις στον κόσμο. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις στο P.E.T. Projects (Αθήνα), στον χώρο Neo Cosmos/Εργαστήριο για τα Αστικά Κοινά (Αθήνα), στη γκαλερί Montana Gallery Barcelona (Ισπανία)· και στη γκαλερί Λόλα Νικολάου στη Θεσσαλονίκη. Επίσης, έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορους χώρους τέχνης και μουσεία (Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος, γκαλερί a.antonopoulou.art, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κ.ά), ενώ συμμετείχε στην έκθεση «Art-Thessaloniki International Art Fair» (2018). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Ευαγγελία Νιάρχου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (2008-2013) και αριστούχος της Μαρμαρογλυπτικής Σχολής Καλών Τεχνών Πανόρμου στην Τήνο (2005-2008). Έχει πραγματοποιήσει την πρακτική της άσκηση στον τομέα της σκηνογραφίας στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου και έχει φοιτήσει, μέσω του προγράμματος Erasmus, στο Τμήμα Καλών Τεχνών (FBAUP) του πανεπιστημίου του Πόρτο στην Πορτογαλία. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις, φεστιβάλ, καλλιτεχνικά προγράμματα και εργαστήρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει συνεργαστεί με επιμελητές, εικαστικούς, σκηνογράφους, χορογράφους, αρχιτέκτονες, αρχαιολόγους και συγγραφείς στο πλαίσιο εκθέσεων, εργαστηρίων, παραστάσεων, εικονογραφήσεων και εργασιών αναστήλωσης. To 2017 συμμετείχε, με επιχορήγηση από το Υπουργείο πολιτισμού του Λουξεμβούργου, στο πρόγραμμα φιλοξενίας για εικαστικούς του καλλιτεχνικού κέντρου δημιουργίας Les Annexes du Château de Bourglinster, σε συνεργασία με την εικαστικό Μ. Αντωνοπούλου· ενώ το 2019 συμμετείχε στο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών του προγράμματος «Aveyron Culture» στην πόλη Rodez της Γαλλίας, ως καλλιτεχνικό δίδυμο με τον εικαστικό Jeremy Lacombe. Το 2021 υλοποίησε ερευνητικό εικαστικό έργο με θέμα τις πρακτικές σύγχρονης τέχνης πάνω στον ανεξερεύνητο λαϊκό πολιτισμό του Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας, με την υποστήριξη και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Τήνο. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Φαίδων Γιαλής (γεν. 1986, Αθήνα) σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών από την Ακαδημία Τεχνών των Μέσων Ενημέρωσης της Κολωνίας (KHM). Κέντρο της μεθοδολογίας του στην κατασκευή των ιδεών και έργων είναι η τεχνική του κολάζ/assemblage. Επιστρατεύει ετερόκλητα στοιχεία σε διαφορετικά επίπεδα με σκοπό να δημιουργήσει νέes συλλογικότητες και τρόπους αφήγησης. Έχει παρουσιάσει έργα του σε χώρους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως στις γκαλερί Daily Lazy και Allouche Benias Gallery στην Αθήνα, Romas dārzs στη Λετονία και KunstWerk Κολωνία στη Γερμανία. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Ισμήνη Γάτου ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η δουλειά της αναπτύσσεται στη διατομή μεταξύ τέχνης και έρευνας και επικεντρώνεται σε ζητήματα χωρικότητας και κατοίκησης ιδωμένα μέσα από την ψηφιακή συνθήκη. Τα παραπάνω προσεγγίζει υιοθετώντας θεωρητικά και μεθοδολογικά «εργαλεία» των ηχητικών σπουδών, των σπουδών μέσων, της ανθρωπολογίας των αισθήσεων και του χώρου, καθώς και της πολυτροπικής και αισθητηριακής εθνογραφίας. Στην καλλιτεχνική και ερευνητική της πρακτική πειραματίζεται με διάφορα υλικά, μέσα και φόρμες όπως οι ηχογραφήσεις πεδίου και φωνής, οι ηχητικές συνθέσεις, οι διαδραστικές χαρτογραφήσεις και τα ψηφιακά γεωτοποθετημένα έργα. Την περίοδο αυτή ολοκληρώνει το διδακτορικό της στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας (Πανεπιστήμιο Αιγαίου) με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στο πεδίο της πολιτισμικής πληροφορικής (Πανεπιστήμιο Αιγαίου) με υποτροφία του Ιδρύματος Λεβέντη και στις σπουδές μέσων και πολιτισμού (Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών), ενώ είναι πτυχιούχος του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει συμμετάσχει με ατομικά και ομαδικά έργα σε εκθέσεις και φεστιβάλ στην Ελλάδα και εξωτερικό, μεταξύ των οποίων: «Athens Digital Art Festival» (2015), Urban Emptiness Project | NeMe Arts Centre (Λεμεσός, 2017), «Ethnokino Film Festival» (Βέρνη, 2019),«Data-stories Confestival» (Βόλος, 2019), Φεστιβάλ Παιδικής Ανάγνωσης της Σάρζα (Sharjah, 2020), Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (2021) κ.ά. Έχει συνεργαστεί με πολιτιστικούς οργανισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μεταξύ άλλων: Art Athina, Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, πολιτιστικό κέντρο MUSA (Γκότινγκεν Γερμανίας), Ελληνικό Παιδικό Μουσείο, Orasi Art (Mπολόνια, Ιταλία) και το πρόγραμμα «Actors of Urban Change» του οργανισμού MitOst με την υποστήριξη του Ιδρύματος Robert Bosch (Γερμανία). Μεταξύ 2017-2019 υπήρξε μέλος του NACUSSO (Οργανισμού Φυσικού & Πολιτισμικού Ηχοτοπίου και Αφήγησης), Fellow του προγράμματος SΤART του Ιδρύματος Robert Bosch (2015), και συμμετείχε στο 6ο Πρόγραμμα Ανταλλαγής Επιμελητών του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ (γκαλερί Whitechapel, Λονδίνο, 2017). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Γιάννης Λούκος είναι καλλιτέχνης ήχου με έδρα το Βερολίνο. Με την ιδιότητα του συνθέτη, του πιανίστα, αλλά και ως τελειόφοιτος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ασχολείται με την παραγωγή ήχου με οποιοδήποτε μέσο με έμφαση στα εικαστικά και το βίντεο. Από το 2000 εργάζεται στον χώρο της σύγχρονης τέχνης, της μουσικής και του κινηματογράφου, μέσα από διεθνείς συνεργασίες και ατομική έρευνα. Το έργο του εστιάζει στην σχέση θορύβου και μουσικής σε διάφορα κοινωνικά πλαίσια και εκφράζεται μέσω εγκαταστάσεων. Με την υποστήριξη του Ιδρύματος Robert Bosch Foundation, φιλοξενήθηκε στο πρόγραμμα φιλοξενίας του κέντρου ZK/U στο Βερολίνο το 2021, όπου ανέπτυξε το έργο «Drone Symphony» που παρουσίασε στη γκαλερί Hosek Contemporary στο Βερολίνο. Το 2022 παρουσίασε το έργο «An educational Album», σε συνεργασία με την εικαστικό – performer στον χώρο πολιτισμού Het Hem στο Άμστερνταμ, με την υποστήριξη του Ταμείου Mondriaan. Τον Σεπτέμβριο του 2021 απέσπασε το βραβείο ήχου στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας για την ταινία «Last Visit» του Σπύρου Αλιδάκη. Συνθέσεις του έχουν παρουσιαστεί πανευρωπαϊκά στην 47η έκδοση του φεστιβάλ Darmstädter Ferienkurse στη Γερμανία (2014)· στο 10ο Εργαστήρι Σύγχρονης Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (2019)· και στο impuls . 12η Διεθνή Ακαδημία Συνόλων και Συνθετών Σύγχρονης Μουσικής στο Γκρατς της Αυστρίας (2020). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Μαρίνα Βελησιώτη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Σπούδασε στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ασχολήθηκε με εφαρμογές video art με θέματα μουσικής ψυχολογίας, ψυχοακουστικής και ντοκιμαντέρ. Τα τελευταία χρόνια έχει ενσωματώσει στη δουλειά της την υφαντική. Αρχέγονα πρόσωπα και παραστάσεις, απόκοσμα και ερημωμένα τοπία, ψηφιακά επεξεργασμένα κολάζ, μετατρέπονται σε υφαντά. Είναι δημιουργός και αρχισυντάκτρια του art fanzine Bebabebo. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).