Η Χριστίνα–Σήλα Μοντζέλλι είναι καλλιτέχνις και εκπαιδευτικός με καταγωγή απο την Ελλάδα, την Ιταλία και την Αγγλία. Η καλλιτεχνική της πρακτική εστιάζει σε καλλιτεχνικά μέσα που βασίζονται στον χρόνο, και συγκεκριμένα τον ήχο, την περφόρμανς και το βίντεο. Η έρευνα της αφορά στη δημιουργία νέων αφηγήσεων σχετικά με πολιτικούς, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς προβληματισμούς και ισορροπεί στις ταλαντώσεις και τις μεταμορφώσεις που προκύπτουν στο μεταίχμιο των διπόλων παραφωνία/ευφωνία, μυθοπλασία/πραγματικότητα και μηχανικό/οργανικό. Σπούδασε καλές τέχνες στο Κολλέγιο Τέχνης και Design Central Saint Martins του Πανεπιστημίου των Τεχνών του Λονδίνου και είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών «MFA in Media» από τη Σχολή Καλών Τεχνών Slade (UCL, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου), καθώς και της πιστοποίησης Post Graduate Certificate in Education (PGCE), η οποία της απονεμήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Kingston. Το έργο της έχει παρουσιαστεί, μεταξύ άλλων, στο Ινστιτούτο Σύγχρονων Τεχνών (ΙCA) στο Λονδίνο· το Κέντρο Σύγχρονων Τεχνών (CCA) στη Γλασκόβη· τους ραδιοφωνικούς σταθμούς BBC Radio 6 και Resonance FM στο Ηνωμένο Βασίλειο· και την γκαλερί Milton Keynes (Ην. Βασίλειο). Τέλος, έχει συνεργαστεί με την καλλιτεχνική κολεκτίβα Medea Electronique (Ελλάδα). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Εύα Ανερράψη (γεν. 1992) είναι εικαστικός και γραφίστρια από την Αθήνα. Σπούδασε γραφιστική στo Κολλέγιο Βακαλό Art & Design και εικαστικά στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Στα έργα της χρησιμοποιεί αναλογικά και ψηφιακά μέσα για να περιγράψει τις ποιότητες, τις υφές και τις οπτικές σχέσεις που προκύπτουν από την εκάστοτε χειρονομία. Η εξερεύνηση των τρόπων συγγραφής του σύγχρονου ερωτικού λόγου είναι συνήθως το κεντρικό θέμα της δουλειάς της. Μέσω της χρήσης φωτογραφικών καταγραφών, ποιητικών κειμένων, σχεδίων mixed-media και αφηγηματικών βίντεο επιχειρεί να αποτυπώσει λυρικά τοπία που δημιουργούν αφηρημένες, συνειρμικές καταστάσεις και αναζητούν τα όρια ανάμεσα στον γραπτό λόγο και τις συνθήκες εκπλήρωσής του. Οι αφηγήσεις που δημιουργεί κινούνται συχνά παράλληλα με τις εικόνες, ενώ άλλοτε έρχονται σε ρήξη με αυτές, σαν μια συνομιλία ανάμεσα στην ακανόνιστη ονειρικότητα που ενέχει ο ερωτικός λόγος και στην απτή τυχαιότητα της καθημερινότητας. Η παράλληλη εξερεύνηση του ψηφιακού και του αναλογικού, του ορατού και του αόρατου, του τυχαίου και του σκόπιμου, λειτουργεί για εκείνη ως στοχαστική αναζήτηση της σύγχρονης αισθητικής και των ευμετάβλητων τρόπων επικοινωνίας. Τον Ιούνιο του 2022 πραγματοποιήθηκε η πρώτη της ατομική έκθεση στον χώρο τέχνης Closing Soon στην Αθήνα. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, ενώ δουλειά της έχει συμπεριληφθεί σε εκδόσεις, φωτογραφικές δημοσιεύσεις και κινηματογραφικά φεστιβάλ στην Ευρώπη και τη Νέα Υόρκη. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Νάγια Μαγαλιού είναι εικαστικός με έδρα την Αθήνα. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Νταντί στη Σκωτία, όπου και ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές της στο πεδίο των καλών τεχνών το 2016. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές το 2020 στο πρόγραμμα «Visual Cultures, Curating and Contemporary Art» (ViCCA) του Πανεπιστημίου Άαλτο στο Ελσίνκι, ως υπότροφος του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ. Το εικαστικό της έργο κινείται ελεύθερα μεταξύ διαφόρων υλικών. Αυτή η πολυμορφικότητα είναι το κεντρικό σημείο της εικαστικής της πρακτικής. Μεταξύ άλλων, έχει ασχοληθεί με τη χαρακτική, τις εγκαταστάσεις, τη ζωγραφική, την τυπογραφία, το ψηφιακό βίντεο και τη συγγραφή κειμένων. H κεντρική θεματική της πιο πρόσφατης έρευνάς της σχετίζεται με καλλιτεχνικές πρακτικές και συνθήκες εργασίας, με τη διαφάνεια στη διαδικαστική σκέψη, καθώς και με την επιπτώσεις των ζητημάτων αυτών στους εργαζόμενους στον τομέα της τέχνης. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της στην Ελλάδα, στην Εσθονία, στη Φινλανδία, στην Αυστρία και στη Σκωτία. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).
Ο Μάρκελλος Κολοφωτιάς είναι εικαστικός με έδρα την Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παράλληλα με τις προπτυχιακές του σπουδές παρακολούθησε μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Τμήμα Καλών Τεχνών του Σαν Κάρλες του πανεπιστημίου Universidad Politécnica de Valencia στην Ισπανία, με υποτροφία Erasmus από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών. Η εικαστική του έρευνα αναπτύσσεται μέσω ενός συνεχόμενου διαλόγου με το «σχήμα» ₒ-ᵒ, το οποίο αποτελεί την μία και μοναδική πηγή δημιουργίας όλων των έργων του. Μέσα από αυτή τη διαλεκτική εξερευνά την συνάντηση του καλλιτέχνη με το έργο τέχνης, όπως επίσης και την σχέση και μεταξύ τους διάδραση. Το έργο του έχει παρουσιαστεί στο πλαίσιο ομαδικών εκθέσεων («If you were food, what food would you be?», στο Communitism, Αθήνα· «Στάση στην Πράξη», 7η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης και MOMus – Μουσείο Άλεξ Μυλωνά (Αθήνα)· «Beyond all Confines», στη Flu Gallery στο Βελιγράδι· «Kodra Fresh 2016: Mind the Gap», στο Πεδίο Δράσης Κόδρα, Θεσσαλονίκη· φεστιβάλ Inspire 2013 στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης κ.ά.), ενώ έχει διακριθεί στην 8η Μπιενάλε Φοιτητών των Σχολών Καλών Τεχνών Ελλάδος. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).
Η Δανάη Κρίκη (γεν. 1992) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας και μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών. Η εικαστική της πρακτική διερευνά τις σχεδιαστικές και ποιητικές δυναμικές της καθημερινής γλώσσας, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αυτές μπορούν να δημιουργήσουν συν-αισθηματικά περιβάλλοντα. Εντός αυτών των συν-αισθηματικών κόσμων που δημιουργεί, χαρτογραφεί τη σύγχρονη καθημερινότητα ως ένα παρόν σε συνεχή κρίση, όπου το υποκείμενο προσκολλάται στις μεταπολεμικές, συλλογικές φαντασιώσεις για μια «καλή ζωή». Εστιάζοντας στην παραγωγή ανεκπλήρωτων επιθυμιών όπως αυτές εκτυλίσσονται στο πεδίο του έρωτα —επιθυμία για αγάπη, για καύλα, για οικειότητα που διαρκεί, για ασφάλεια— και τις έμφυλες προεκτάσεις των συσχετισμών που δημιουργούνται, επιθυμεί να συλλάβει την πολυπλοκότητα της κοινωνικής και πολιτισμικής αναπαραγωγής των millennials. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).
Η Ισμήνη Κινγκ (γεν. 1993) είναι γλύπτρια και κεραμίστρια, με έδρα την Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Ινστιτούτου Σύγχρονων Τεχνών του Λάνκαστερ (LICA, 2014) και κάτοχος μεταπτυχιακού στη γλυπτική από Σχολή Καλών Τεχνών Slade (UCL, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, 2017), όπου έλαβε την υποτροφία Jeanne Szego. Μέσω της πρακτικής της διερευνά το συναίσθημα και την ενσώματη συνθήκη ως μεθοδολογία, δημιουργώντας έργο αποκρινόμενο στο περιβάλλον της και ιδιαίτερα σε βιώματα τόσο υποκειμενικά όσο και συλλογικά, όπως το πένθος, το τραύμα, η θηλυκότητα, ο ερωτισμός και η συσχέτιση ως δυναμικές και ενεργές συνθήκες. Η αναζήτηση τρόπων γλυπτικής έκφρασης των παραπάνω συνθηκών αποτελεί κομβικό στοιχείο της πρακτικής της. Παράλληλα, και άρρηκτα συνδεδεμένα με το ατομικό της έργο, συνεργάζεται με την εικαστικό Ιλεάνα Αρναούτου, εστιάζοντας στην ενσώματη προσέγγιση της γλυπτικής ως πρακτική συν-ποίησης και στην υποκειμενικότητα ως μέσο συσχέτισης. Επιλεγμένες εκθέσεις: «True Love Leaves No Traces», γκαλερί Galerist, Κωνσταντινούπολη (2022)· «Encounters in wreath-knot-chain formations», ατομική έκθεση, The Breeder Gallery, Αθήνα (2021)· «(dis)placement», παρουσιάστηκε στις γκαλερί Off Quay στο Λονδίνο και Jacaranda στο Ρίο ντε Τζανέιρο (2017)· και «Backwards+Forwards», Casa Dona Laura, Λισαβόνα (2016). Παράλληλα, έχει επιμεληθεί ομαδικές εκθέσεις όπως η «APOTROPAION» στον χώρο τέχνης 16 Φωκίωνος Νέγρη, σε διοργάνωση της Συλλογής Σωτήρη Φέλιου. Είναι ιδρύτρια του Karis Studio, ενός εργαστηρίου γλυπτικής στον Νέο Κόσμο, το οποίο εστιάζει στη διερεύνηση γύρω από τα υλικά και την ποικιλόμορφη δημιουργικότητα. Το 2022 έλαβε το Βραβείο Τέχνης του Ιδρύματος Γ. & Α. Μαμιδάκη. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Παγώνα Μπουλμπασάκου (γεν. 1995, Αμαλιάδα Ηλείας) είναι απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (2018) και φοιτήτρια του Τμήματος Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Ως χορεύτρια, έχει συνεργαστεί με χορογράφους και σκηνοθέτες όπως ο Χρήστος Παπαδόπουλος, η Μαριέλα Νέστορα, η Σοφία Μαυραγάνη, ο Θάνος Παπακωνσταντίνου, ο Δημήτρης Μυτιληναίος, ο Άγγελος Παπαδόπουλος και η Άρια Μπουμπάκη, δίνοντας παραστάσεις σε θέατρα και διοργανώσεις της Ελλάδας και του εξωτερικού (Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, κρατικό κέντρο χορού της Βρέστης Le Quartz –Scene Nationale de Brest, κρατική σκηνή σύγχρονου χορού Dansens Hus στο Όσλο της Νορβηγίας, διεθνές φεστιβάλ χορού «Tanztheater International Hannover» στη Γερμανία, Εθνική Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών κ.ά). Το 2019 συμμετείχε ως «facilitator/dance educator» στα προγράμματα ανταλλαγής νέων «Youth Exchange Ι» και «Youth Exchange ΙΙ», εργαζόμενη με άτομα με νοητική στέρηση στο Poggio Mirteto της Ιταλίας (πρόγραμμα Erasmus+). Έχει παρακολουθήσει χορευτικά και θεατρικά σεμινάρια και εργαστήρια με τους Bonnie Bainbridge Cohen, Julyen Hamilton, Bijoux de Kant, Ευριπίδη Λασκαρίδη κ.ά. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Νάσια Φουρτούνη εργάζεται στα πεδία της έρευνας, της χορογραφίας και της δραματουργίας. Είναι απόφοιτος της Αγγλικής Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού Δέσποινα Γρηγοριάδου. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών από το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης («MA Contemporary Theatre, Dance, and Dramaturgy») και το Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λέβεν («MA Cultural Studies»). Πραγματοποίησε καλλιτεχνική έρευνα στο πλαίσιο του post master προγράμματος στο ινστιτούτο a.pass (advanced performance and scenography studies) στις Βρυξέλλες. Έχει συνεργαστεί με ανεξάρτητους καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων οι Eleanor Bauer, Ellen Söderhult, Alice Chauchat, Kristine van den Brande, Jeroen Peeters, Philipp Gehmacher, Ula Sickle, Eszter Nemethi, Laura Pante, Μαριαλένα Μαρούδα, Αντώνη Φωνιαδάκη, Αντιγόνη Μιχαλακοπούλου και Έφη Θεοδώρου. Ως κειμενογράφος, έχει συνεργαστεί με το Workspace Brussels, το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου και το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας κι έχει γράψει κείμενα σε συνεργασία με τις Έλενα Νοβάκοβιτς και Nina Gojić. Επιλέχθηκε ως συμμετέχουσα στον τρίτο κύκλο του ευρωπαϊκού προγράμματος «Critical Practice made in Yugoslavia». Μέσω του προγράμματος υποτροφιών danceWEB, συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού ImPulsTanz στη Βιέννη (2016), όπου παρακολούθησε σεμινάρια με θέμα τη σχέση εικαστικών και χορογραφίας (επιμέλεια: Tino Seghal). Αυτήν την περίοδο συνεργάζεται με τη Μαρία Παπαδοπούλου για τη χορογραφική έρευνα «Embodied Scores: Notes on the absence of touch» και ολοκληρώνει το τελευταίο έτος της εκπαίδευσης της στη μέθοδο Feldenkrais. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Βενετσιάνα Καλαμπαλίκη (γεν. 1991) εργάζεται στο πεδίο των παραστατικών τεχνών ως χορεύτρια και χορογράφος. Eρευνά την κίνηση μέσα από ποικίλα μέσα όπως το κείμενο και το βίντεο και αναπτύσσει την καλλιτεχνική της πρακτική μέσα από συνεργασίες που αναπτύσσει με καλλιτέχνες από διάφορα πεδία, καθώς και τη συμμετοχή της σε διεθνή φεστιβάλ και εργαστήρια σύγχρονου χορού, ψηφιακών και εικαστικών τεχνών. Είναι απόφοιτη της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (2018) και της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης (2016), ενώ το τρέχον διάστημα φοιτά στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (2021-22). Το έργο της «Recall» (2020-21), μια παραγωγή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση (Στέγη) στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος «Europe Beyond Access», παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων 7 της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, στο φεστιβάλ χορού Holland Dance Festival στη Χάγη, στο 27ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, στο φεστιβάλ χορού Oriente Occidente Dance Festival στην Ιταλία, στον χώρο της ομάδας χορού Skånes Dansteater στο Μάλμο της Σουηδίας. Το 2021 δημιούργησε το ψηφιακό ομαδικό έργο «Besuch» στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων 8 της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Το 2021-22 συμμετείχε στο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών «K3 – Zentrum für Choreographie | Tanzplan Hamburg» στη Γερμανία, όπου ανέπτυξε την έρευνά της σχετικά με την ενσωμάτωση των υπηρεσιών προσβασιμότητας στην καλλιτεχνική της πρακτική και παρουσίασε το έργο «Phrases» στο θέατρο Kampnagel. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Μυρτώ Γράψα (γεν. 1986, Αθήνα) αποφοίτησε από την Κρατική Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ, 2007), έχει κάνει σπουδές στo Tμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών από τη Σχολή Σύγχρονου Χορού του Λονδίνου (LCDS, 2010). Ως χορεύτρια έχει συνεργαστεί με τους ακόλουθους καλλιτέχνες, ομάδες και οργανισμούς: Μαριάννα Καβαλλιεράτου, Jorge Crecis, Κυριάκο Χατζηιωάννου, Jonathan Lunn, Athina Vahla, Simonetta Alessandri, Andrew Hardwidge, Βrendan Fernandes, Enlgish National Opera (ΕΝΟ), Royal Opera House στο Λονδίνο, Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, Hellenic Dance Company και Trumpet Creepers. Ως χορογράφος, έχει παρουσιάσει δουλειά της στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, στην Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ), στο THE PLACE (LCDS, Λονδίνο), στη Μπιενάλε της Αθήνας, στο Φεστιβάλ Χορού Αθήνας, στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, στο «Athens Video Dance Project», στη διαδικτυακή πλατφόρμα της ΕΛΣ GNO TV και στο κανάλι 3Sat της Γερμανικής τηλεόρασης. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί ως κινησιολόγος και performer με τους Rufus Norris, Ηeiko Lange, Γιάννη Κακλέα, Terre de Semis, Μάνο Βαβαδάκη, Άρη Λάσκο, Κάτια Γέρου και την ομάδα Oper(O). Έχει λάβει μέρος σε διεθνή φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς επίσης και σε σεμινάρια καλλιτεχνών όπως οι Hofesh Shechter, Milan Herich, Jasmin Vardimon, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Aντώνης Φωνιαδάκης και Chisato Ohno. Από το 2017 είναι καλλιτεχνική διευθύντρια του Artiria Athens – performing arts lab. Από το 2012 παραδίδει μαθήματα σύγχρονου χορού σε επαγγελματικές σχολές χορού στην Αθήνα, καθώς και στην ΚΣΟΤ (2012-2018). Είναι μέλος του διδακτικού προσωπικού της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού της ΕΛΣ, όπου διδάσκει σύγχρονο χορό και θεωρία. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).
Ο Γιάννης Τσιγκρής (Αθήνα, 1989) αποφοίτησε από την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ, 2012) και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Σχολή Σύγχρονου Χορού του Λονδίνου (LCDS, 2014). Στην Ελλάδα, έχει συνεργαστεί με τις/τους χορογράφους Μαριέλα Νέστορα, Λενιώ Κακλέα, Ίρις Καραγιάν, Πέρσα Σταματοπούλου, Βιτόρια Κοτσάλου, Αντώνη Φωνιαδάκη, Κωνσταντίνο Ρήγο, Γιάννη Αντωνίου, καθώς και με τον Michael Klien (R.I.C.E., Ύδρα), την ομάδα Almalibre.co., το εργαστήριο Flux Laboratory στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και τον εικαστικό Γιάννη Βαρελά. Στην Αγγλία έχει συνεργαστεί με τους/τις Joe Moran στο Sadler’s Wells, Paolo Mangiola, Eleesha Drennan και Jen Wren, ενώ έχει χορέψει έργα του Merce Cunningham στην έκθεση «Dancing Around Duchamp» στη Γκαλερί Τέχνης Barbican του Λονδίνου (2013). Συμμετείχε σε ερευνητικό εργαστήριο με την ομαδα UltimaVez και τον Wim Vandekeybus στις Βρυξέλλες το 2018. Έχει χορέψει στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων 6 στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση και συνεργαστεί με την ΕΛΣ σε παραγωγές όπερας, αλλά και ως βοηθός χορογράφου. Το 2022 έλαβε την υποτροφία «danceWEB» για να συμμετάσχει στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού της Βιέννης ImPulsTanz. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τις ομάδες DV8, Rosas και Hofesh Shechter Company, και με τις/τους χορογράφους Benoit Lachambre, Mathilde Monnier, Laura Aris, Maya M. Carroll, Sita Ostheimer, Abigail Yager, Chisato Ohno, Bonnie Bainbridge Cohen και Milan Heinrich. Έχει βραβευθεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Ελιάν Ρουμιέ γεννήθηκε στην Αθήνα και κατάγεται κατά το ήμισυ από τη Συρία. Σπούδασε αρχικά διοίκηση επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου – Royal Holloway (BSc) και στο Πανεπιστήμιο του Μπαθ (MSc) του Ηνωμένου Βασίλειου. Συνέχισε τις σπουδές της στο κέντρο σύγχρονου χορού Tanzfabrik (Βερολίνο), στη σχολή Danscentrumjette (Βρυξέλλες) και στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού Ακτίνα. Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού διπλώματος «Physical Theatre for Dancers and Actors» υπό την αιγίδα της ομάδας Jasmin Vardimon Company και του Royal Holloway. Ασχολείται εντατικά με την τεχνική Pilates και κατέχει το «Comprehensive Teacher Training Certification» από τον αμερικάνικο οργανισμό Βody Arts and Science International. Έχει συνεργαστεί, ως χορεύτρια και performer, με τους Marina Abramović, Dominique Duszynski, Sita Ostheimer, Sevim Akpinar, Yelp Danceco., Nostalghia Theater Co., Παύλος Κουρτίδης κ.ά. Χορογραφικές της δουλειές έχουν παρουσιαστεί σε διοργανώσεις όπως το φεστιβάλ Νέοι Χορογράφοι του οργανισμού ΗAUT Scene στην Κοπεγχάγη· το πρότζεκτ «As One» στο Μουσείο Μπενάκη· το «Αthens Video Dance Project Festival», καθώς και τα «Our Festival 5» και «Our Festival 6» (Αθήνα). Το τελευταίο της έργο με τίτλο «ιντεκάλ انتقال » παρουσιάστηκε στο «Dance Days Chania» (Eλλάδα)· στο διεθνές φεστιβάλ χορού «SoloDuo» στην Κολωνία (Γερμανία)· στο Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού SOLO (Τουρκία)· στο Φεστιβάλ Χορού και Performance «On_Bodies» στην Κύπρο· στο «Arc for Dance Festival» και στο φεστιβάλ Solocoreografico στην Φρανκφούρτη, όπου βραβεύτηκε με το Ειδικό Βραβείο Επιτροπής. Έχει λάβει πρόσκληση από τη διεθνή πλατφόρμα «Tanzplattform Rhein-Main»για να συμμετάσχει ως resident και να παρουσιάσει τη δουλειά της στο Künstlerhaus Mousonturm στη Φρανκφούρτη. Επιπλέον, συμμετέχει με το νέο της έργο «25km» στην Ακαδημία Χορογραφίας U(R)TOPIAS υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Πατρίσιας Απέργη στo πλαίσιo του 2023 ΕΛΕΥΣΙΣ Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Συνεχίζει να χορεύει, να δημιουργεί και να διδάσκει χορό, σωματικό θέατρο και Pilates σε μαθητές όλων των ηλικιών. Έχει βραβευθεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
H Ελεονώρα Σιαράβα είναι χορογράφος και καλλιτεχνική διευθύντρια της πλατφόρμας «Per_Dance Choreographic Research Platform». Είναι κάτοχος των μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών «Dance Μaking and Performance Master of Arts» του Πανεπιστημίου του Κόβεντρι (Ηνωμένο Βασίλειο) και του «ΜΑ in Choreography and Performance» του Πανεπιστημίου Justus Liebig (Γερμανία), και απόφοιτος του Τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει παρουσιάσει δουλειά της στην Ελλάδα και διεθνώς. Για τo έργο της «The Body and the Other~», το οποίο έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ Temps d’images (2020) του κέντρου χορού Tanzhaus NRW στη Γερμανία, έλαβε την υποστήριξη του διεθνούς προγράμματος καλλιτεχνικής ανταλλαγής «Transfer International» από τη Γραμματεία Πολιτισμού της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, του Υπουργείου Πολιτισμού και Επιστημών του ίδιου κρατιδίου και την υποτροφία καλλιτεχνικής κινητικότητας «i-Portunus» του προγράμματος «Creative Europe». Για το ίδιο έργο, συνεργάστηκε με το Ινστιτούτο Μεικτής Πραγματικότητα και Οπτικής Απεικόνισης (MIREVI) του Πανεπιστημίου του Ντίσελντορφ για τη χρήση ψηφιακής τεχνολογίας στο πλαίσιο του πρότζεκτ. Eπιλέχθηκε ως χορεύτρια για την παρουσίαση του έργου της Marina Abramović «A different way of hearing» στην όπερα Alte Oper Frankfurt της Φρανκφούρτης, ενώ στο παρελθόν συνεργάστηκε ως resident χορογράφος με το Κέντρο Χορογραφικής Εξέλιξης (SE.S.TA, 2019) στην Πράγα, στο πλαίσιο του προγράμματος «Interdisciplinary Incubator» και με το Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν. Συμμετείχε στο project «Moving Digits: Augmented Dance for Engaged Audience» του προγράμματος «Creative Europe» (2018-2020) και επιλέχθηκε για να λάβει μέρος στο πρόγραμμα START του Goethe-Institut Thessaloniki σε συνεργασία με το Robert Bosch Stiftung. Ως καλλιτέχνης, πειραματίζεται με την αφαιρετικότητα και τα πολλαπλά νοήματα που αυτή δυνητικά εμπεριέχει, εξερευνώντας τη σχέση ανάμεσα σε αισθητικές φόρμες, φαντασιακούς και πραγματικούς χώρους, αλληλοεπικαλυπτόμενες χρονικότητες, πολυαισθητηριακή αντίληψη, υβριδικότητα και την έννοια της ατμόσφαιρας. To έργο της «Step-in» μια site & time-specific χορογραφική εγκατάσταση, παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Από το 2020, το έργο της υποστηρίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Δημιούργησε τα έργα «Who knows where the time goes–potential destination #1» και «Blue beyond» και ανέπτυξε την χορογραφική έρευνα «UnderScore, Choreographic Objects and more». Έχει βραβευθεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Σοφία Δανάη Βορβίλα ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Βρυξελλών. Αποφοίτησε από την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού Ακτίνα (2015), το Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών (2016) και το 2021 έλαβε υποτροφία και ολοκλήρωσε με άριστα το μεταπτυχιακό πρόγραμμα έρευνας και χορογραφίας στο Βασιλικό Ωδείο της Αμβέρσας. Ως ερμηνεύτρια, έχει συνεργαστεί με ομάδες και χορογράφους με σαφή κατεύθυνση το σύγχρονο χορό και την performance, όπως τη Hildegard de Vuyst, τη Τζένη Αργυρίου, τον εικαστικό Γιάννη Βαρελά, την Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων, τον Simon Van Schuylenbergh, τη Φωτεινή Σταματελοπούλου κ.ά. Επιπλέον, είναι ενεργό μέλος της βελγικής κολεκτίβας καλλιτεχνών Ne Mosquito Pas, με του οποίους έχει λάβει μέρος σε φεστιβάλ στην Αμβέρσα, τις Βρυξέλλες και το Κόρτρικ. Από το 2016 είναι σταθερή συνεργάτης του Romeo Castellucci στο έργο του «Democracy in America», παίρνοντας μέρος σε διεθνή περιοδεία, ενώ το 2022 συνεργάστηκε εκ νέου μαζί του με αφορμή το χορωδιακό έργο του Mozart «Requiem», το οποίο παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Wiener Festwochen» και στο Βασιλικό Θέατρο La Monnaie στις Βρυξέλλες. Μεταξύ 2021 και 2022 ολοκλήρωσε την πρακτική της άσκηση με τη χορογράφο Meg Stuart (CASCADE και Solos and Duets, Kaaitheater) και παρακολούθησε εντατικά σεμινάρια μαζί της στις Βρυξέλλες, το Παρίσι και στη Βιτόρια-Γκαστέις. Η καλλιτεχνική της πρακτική είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον αυτοσχεδιασμό και την άμεση χορογραφική σύνθεση. Τον Ιούλιο του 2021, συμμετείχε στο φεστιβάλ χορού DANSAND! στο Βέλγιο και παράλληλα συνεργάστηκε με το μουσείο μοντέρνας τέχνης Mu.ZEE στην Οστάνδη. Το τελευταίο διάστημα διαμορφώνει το προσωπικό της έργο, το οποίο κινείται στο μεταίχμιο μεταξύ δυσφορίας και απόλαυσης συγκεντρώνοντας θραύσματα μνήμης και μικρο-ιστορίες, χαρτογραφώντας την καθημερινότητα μέσω κίνησης και λόγου. Το 2022, σε συνεργασία με την Αλίκη Λευθεριώτη, παρουσίασε το έργο «this_is_a_never_ending_sunday.jpg» στο θέατρο Kaaistudio’s στις Βρυξέλλες, με την υποστήριξη της οργάνωσης Soroptimist International στην Αμβέρσα, του Ιδρύματος Koning Boudain στις Βρυξέλλες, του ερευνητικού κέντρου workspacebrussels και του προγράμματος φιλοξενίας «Summer Studios» της σχολής P.A.R.T.S. στο Βέλγιο. Από το 2020, συνεργάζεται με τη Χριστίνα Σκουτέλα, αναπτύσσοντας την πολυμεσική performance «MELKMARKT 27» σε συνεργασία με το κέντρο KAAP στη Μπρυζ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Δαμιανού Ελένη Ελλάδα (Βόλος, 1992) ξεκίνησε την επαγγελματική της εκπαίδευση στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης στην Αθήνα το 2010, και το 2013 έλαβε υποτροφία για το τριετές πρόγραμμα της σχολής χορού P.A.R.T.S. στις Βρυξέλλες, από όπου κι αποφοίτησε το 2016. Την ίδια χρονιά, έλαβε υποτροφία για το πρόγραμμα ανταλλαγής τεχνικών χορού στη σχολή École des Sables στην Σενεγάλη, όπου διδάχθηκε σύγχρονο αφρικανικό χορό. Ως χορεύτρια συνεργάστηκε με διάφορες ομάδες και χορογράφους, μεταξύ των οποίων: Radouan Mriziga, Mohamed Toukabri, Anne Linn Akselsen, Yuika Hashimoto, Jérôme Bel, Fabrice Mazhliah, Francesco Scavetta, Ultima Vez και Hellenic Dance Company. Έχει χορέψει σε διεθνή φεστιβάλ (Alkantara, Πορτογαλία· SPRING, Ολλανδία· «Festival d’Automne à Paris», Γαλλία· Kunstenfestivaldesarts, Βέλγιο· Oκtoberdans, Νορβηγία· «New Empathies», Γερμανία κ.ά), θέατρα (deSingel, Βέλγιο· Kaaitheter, Βέλγιο· Kέντρο Τεχνών Wexner, ΗΠΑ· Radialsystem, Γερμανία· Ωδείο Ηρώδου Αττικού) και μουσεία (Kέντρο Μοντέρνας Τέχνης CAC, ΗΠΑ· Z33, Βέλγιο). Έχει συμμετάσχει σε προγράμματα φιλοξενίας στα κέντρα Pact Zollverein (Γερμανία), Saaren Kaartano (Φινλανδία), Les Brigittines (Βέλγιο) κ.ά. Από το 2017 διδάσκει αυτοσχεδιασμό και σύνθεση σε επαγγελματίες και ερασιτέχνες, ενώ συνεργάζεται ως δραματουργός στην Ελλάδα και το Βέλγιο. Παράλληλα με την χορευτική της πορεία, σπούδασε σχέδιο μόδας και από το 2018 σχεδιάζει και κατασκευάζει κουστούμια χορού και θεάτρου. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Χριστίνα Ράινχαρτ (γεν. 1990, Αθήνα) είναι αριστούχος απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, καθώς και της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού Ραλλού Μάνου. Φοιτά, επίσης, στο Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ). Ως χορεύτρια, έχει συνεργαστεί με χορογράφους, όπως η Μαριέλα Νέστορα, η Μαρία Κολιοπούλου, η Ίρις Καραγιάν, η Άρια Μπουμπάκη, η Μέντη Μέγα, η Κατερίνα Σκιαδά, o Χρήστος Ξυραφάκης και ο Jοão Cidade· και με εικαστικούς καλλιτέχνες, όπως ο Florent Frizet και ο Martin Creed. Επιπλέον, ως μέλος της Hellenic Dance Company έχει ερμηνεύσει ρεπερτόρια των Pascal Rioult και Martha Graham —με την ομάδα Martha Graham Dance Company στην Νέα Υόρκη και στην Ελλάδα. Έχει χορέψει σε διάφορα φεστιβάλ (Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, «ARC for Dance Festival» κ.ά.) και έχει διδάξει σύγχρονο χορό και αυτοσχεδιασμό σε σχολές και στούντιο χορού (Dance Cultural Centre στην Αθήνα, Επαγγελματική Σχολή Χορού Ραλλού Μάνου, Διεθνές Κέντρο Χορού Zawirowania στη Βαρσοβία κ.ά.). Το 2022 ήταν μέλος της εξεταστικής επιτροπής του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού στις διπλωματικές εξετάσεις των ανώτερων επαγγελματικών σχολών χορού. Είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη βραβευμένη ταινία μικρού μήκους «Το Τραγούδι της Φάλαινας» της Άσπας Σιώκου. Έχει εργαστεί ως υπεύθυνη διοργάνωσης διεπιστημονικής ημερίδας μεταξύ της ΑΣΚΤ και του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ως art mediator και ως βοηθός επιμελητή σε διάφορες εικαστικές εκθέσεις. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
H Χριστίνα Καραγιάννη είναι χορεύτρια, περφόρμερ και ερευνήτρια με έδρα την Αθήνα. Αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (2010) και στη συνέχεια απέκτησε τον μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών «Master’s in Contemporary Theatre, Dance and Dramaturgy» από το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης (2015). Ως χορεύτρια και περφόρμερ, έχει συνεργαστεί με τα ακόλουθα άτομα και ομάδες του χορογραφικού και εικαστικού πεδίου: Amy Pickles, Clara J:son Borg, Nova Melancholia (Βασίλης Νούλας και Κώστας Τζιμούλης), arisandmartha, Ίρις Καραγιάν, Vassiliea Stylianidou aka Franck-Lee Alli-Tis, Vera Sofia Mota, Pedro Gómez-Egaña, Michelle Moura, Michael Klien, Στέλλα Δημητρακοπούλου, Νεφέλη Μυρτίδη κ.ά. Επαναλαμβανόμενα ερωτήματα που τροφοδοτούν την έρευνά της αφορούν στην μετασχηματιστική δυνατότητα του χορού, την αποτίμηση της εργασίας του χορευτικού σώματος, και στις διαδικασίες διανομής της συγγραφικής ιδιότητας. Άρθρο της με τίτλο «The Notion of Dialogue in Re-enacted choreographies» έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό «Dance Research in the Netherlands» (2017). Από το 2020 είναι μέλος του συλλογικού ερευνητικού και καλλιτεχνικού πρότζεκτ σε εξέλιξη WordMord μαζί με: Franck-Lee Alli-Tis aka Vassilea Stylianidou, Αγγελική Διακρούση, Στυλιανό Μπενέτο aka Oyto Arognos. Το WordΜord θέτει ερωτήματα που αφορούν στη σχέση μεταξύ γλώσσας, τεχνολογίας, τραύματος και βίας. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Άρης Παπαδόπουλος αποφοίτησε από την Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (ΕΜΠ 2009) και την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (2012) στην Αθήνα. Δραστηριοποιείται στo πεδίo του χορού και των παραστατικών τεχνών τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, ως χορευτής, devising performer και δημιουργός της προσωπικής του δουλειάς. Έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τις διακαλλιτεχνικές ομάδες Arbonauts (Ηνωμένο Βασίλειο), Himherandit Productions (Δανία) και Ιnsieme Irreali (Βέλγιο) και με ανεξάρτητους καλλιτέχνες όπως ο Στέφανος Τσιβόπουλος, η Βιτόρια Κοτσάλου, η Dora Garcia, η Clara J:son Borg, ο Alessandro Carboni και ο Michael Klien. Η χορογραφική και καλλιτεχνική συνεργασία του με την Μάρθα Πασακοπούλου (arisandmartha) επιλέχθηκε για να παρουσιάσει την πρώτη της χορογραφική απόπειρα στην ευρωπαϊκή πλατφόρμα χορού Aerοwaves 2018, έχει παρουσιάσει έργα στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου (2018, 2019), στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας (2019) και έχει περιοδεύσει σε άλλους σημαντικούς ευρωπαϊκούς σταθμούς. Υποστηρίχθηκε μέσω των δικτύων Aerowaves και European Dancehouse Network, το Ίδρυμα FLUX (2019) και το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού (2018-2023) για παραγωγές χορογραφικού και ερευνητικού έργου. To 2020 συμμετείχε ως φιλοξενούμενος καλλιτέχνης στο διεθνές προγράμμα καλλιτεχνικής έρευνας Onassis AiR – Critical Practices. Ως ανεξάρτητος δημιουργός ασχολείται με την αμφίδρομη σχέση του κινούμενου σώματος με το αστικό τοπίο, εξερευνώντας μεθοδολογίες και πρακτικές περπατήματος, καθώς και το είδος του ακουστικού περίπατου. Eρευνητική και site-specific παραστατική δουλειά του έχει παρουσιαστεί στην Αθήνα («Scanning the Walkscape» Onassis AiR, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση· «IN-QUARRY_an extended choreographic research», διαθέσιμο διαδικτυακά) και την Δανία («Queering the Walkscape», φεστιβάλ Genderhouse 2021· «AARIVAL», στο πλαίσιο του πρότζεκτ «Walking Landscapes» της πρωτοβουλίας Metropolis του Københavns Internationale Teater, 2021). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Αμαλία Κοσμά (γεν. 1985, Αθήνα) σπούδασε χορό στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού Άννα Πέτροβα, στο Πανεπιστήμιο των Τεχνών Folkwang στο Έσσεν της Γερμανίας και στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ, αριστούχος απόφοιτος). Επιπλέον, είναι απόφοιτος του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Ως χορεύτρια/performer, έχει συνεργαστεί με τους Ευριπίδη Λασκαρίδη, Χρήστο Παπαδόπουλο, Δημήτρη Παπαϊωάννου, Ίρις Καραγιάν, Τζένη Αργυρίου, Σοφία Σπυράτου, Θωμά Μοσχόπουλο, Θάνο Παπακωνσταντίνου κ.ά. ‘Εχει χορέψει σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων: Φεστιβάλ Julidans (Ολλανδία), Μπιενάλε Χορού της Λυόν, Φεστιβάλ Χορού του Δουβλίνου (DDF), Φεστιβάλ Romaeuropa (Ιταλία), Φεστιβάλ «Aerowaves Spring Forward», Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου κ.ά. Έχει επιμεληθεί την κίνηση σε θεατρικές παραστάσεις, μεταξύ άλλων για το Εθνικό Θέατρο, την Εθνική Λυρική Σκηνή και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ενώ ήταν performer και μέλος της χορογραφικής ομάδας για την τελετή έναρξης των Πρώτων Πανευρωπαϊκών Αγώνων Μπακού 2015 στο Αζερμπαϊτζάν, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Μεταξύ 2011 και 2019 δίδασκε μπαλέτο στο επαγγελματικό τμήμα και στο φυτώριο της ΚΣΟΤ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Κωνσταντίνα Μπάρκουλη-Γάβρη (γεν. 1994, Αθήνα) είναι αριστούχος απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (2015) και του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος (2021), όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο προπτυχιακό πρόγραμμα «BA in Communication» με κατεύθυνση τον κινηματογράφο αφού απέσπασε την υποτροφία Harvey C. Krentzman (2017-2021). Ως χορεύτρια, έχει συνεργαστεί με τους ακόλουθους καλλιτέχνες και ομάδες: Hellenic Dance Company, Στέλλα Σπύρου, Στάθη Δογάνη, Αναστασία Βαλσαμάκη, Μυρτώ Δελημιχάλη, Ισαβέλλα Μαργάρα, Σύνδεσμο Χορού, κολεκτίβα Chto Delat, Αθανασία Κανελλοπούλου, Νάντη Γώγουλου, Δημήτρη Μυτιληναίο, Γιώργο Ευθυμίου, Μαρία Κολιοπούλου (Prosxima Dance Company), Μαριέλα Νέστορα (Yelp Dance Company) και Σταύρο Ζαφείρη. Έχει χορέψει σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων: Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού των Κανάριων Νήσων Μasdanza, Μπιενάλε της Αθήνας, Φεστιβάλ Aerowaves, Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου (2017, 2021), «Fast Forward Festival» (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση), Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού της Ραμάλα και στο διεθνές φεστιβάλ σύγχρονου χορού «Dance Days Chania». Έχει συμμετάσχει σε δράσεις των προγραμμάτων συμπεριληπτικού χορού της Ευρωπαϊκής Ένωσης «IDANCE» (2017) και «Europe Beyond Access» (2021). Παράλληλα, έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους Boris Charmatz, Stopgap Dance Company, Matija Ferlin και Arco Renz (φεστιβάλ Camping στο Centre national de la danse της Γαλλίας, 2022). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).