Συντάκτης: gourgourini

Η τέχνη (δεν) πωλείται / Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Σε μια εποχή πολέμου, γενοκτονίας, φυλοκτονίας, η τέχνη (αν υπάρχει) πωλείται.
Σε μια εποχή αντίστασης, αγώνα, ελευθερίας, η τέχνη (που υπάρχει) δεν πωλείται.
Σε μια εποχή λογοκρισίας, η τέχνη (που αντιστέκεται) δεν πωλείται.
Σε μια εποχή αδιαφορίας, η τέχνη (αν μπορεί να χαρακτηριστεί «τέχνη») πωλείται.
Σε μια εποχή που μάς αφήνει άφωνες, η τέχνη (που ήρθε πριν από τον λόγο) δεν πωλείται.
Σε μια εποχή που το μόνο που έχουμε είναι η μία το άλλο, η τέχνη (που πωλείται και δεν
πωλείται) είναι έμπρακτη αλληλεγγύη.

Το Φεμινιστικό Αυτόνομο Κέντρο έρευνας διοργανώνει μια πώληση έργων τέχνης για την οικονομική ενίσχυση της ομάδας Queers in Palestine και την εκστρατεία Dismantle Damon. Το ΦΑΚ καλεί καλλιτέχνιδες/καλλιτεχνά/καλλιτέχνες να συνεισφέρουν ένα έργο τους στην πώληση, η οποία θα ανοίξει την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου και θα διαρκέσει μέχρι την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου. Καλούμε όλες/όλα/όλους όσους αγαπάνε την τέχνη και την ελευθερία να επισκεφθούν την έκθεση, να αγοράσουν ένα ή περισσότερα έργα και να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στις Παλαιστίνιες αδελφές, αδέλφια και αδελφούς μας οι οποίοι μάχονται να επιβιώσουν τον γενοκτονικό πόλεμο και να αντισταθούν στην αποίκιση του κατεχόμενου τόπου τους.

Η πώληση θα περιλαμβάνει εικαστικά έργα σε διάφορα μέσα και θέματα. Μεταξύ των καλλιτεχνών που έχουν δηλώσει συμμετοχή περιλαμβάνονται οι εξής: Μαντλέν Ανηψητάκη/Simon Riedler, Isabella Eda Baker, mélie boltz nasr/Ανδρομάχη Κοκκινού, Βασίλης Γαλάνης, Catriona Gallagher, Maria F. Dolores/Themis, Anna Gonzalez Noguchi, Alexandra Greene, Maria Zreiq, Richard Hronsky, Rowena Hughes, Δήμητρα Ιωάννου, Φάνης Καφαντάρης, Διονύσης Καβαλλιεράτος, Μάρκελλος Κολοφωτιάς, Κατσαρίδα Πρες, Έλενα Κουμαριανού/Κατερίνα Στάμου, Χρυσάνθη Κουμιανάκη, Άννα Κούρα, Beskida Kraja, Μαρία Λαμπρινίδη, Latent Community (Ιώνιαν Μπισάι, Σωτήρης Τσίγκανος), Μαρία Λάλου, Άννα Λάσκαρη, Μαρία Λουίζου, Νάγια Μαγαλιού, Ειρήνη Μίγα, miss dialectic, Μαρία Μιχαηλίδου, ΜΚΧ, Mochi, Πέτρος Μώρης, Ειρήνη Μπαχλιτζανάκη, eliana otta, Κοσμάς Νικολάου, Βασίλης Παπαγεωργίου, Μαρία Παπαποστόλου, Εβίτα Παρασκευοπούλου, Άννα Μαρία Πινακά, Ανδρέας Ράγκναρ Κασάπης, Ελένη Ρήγα, Μαρία Σιδέρη, Ε Σκούρτη, Φιόνα Σπαθοπούλου, Ηλέκτρα Σταμπούλου, Μυρτώ Σταμπούλου, Sweatmother, ευγενία τζιρτζιλάκη, Naomi Frisson, James Fuller, Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς, Xenokratis, Doreida Xhogu, Στέλλα Χαιρέτη, Βέρα Χοτζόγλου, Γιώργος Ψύχας, 3 137. Σε αυτή τη λίστα προστίθενται καθημερινά άλλα ονόματα.

Τα έργα θα πωλούνται από την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου, στις 8:00 μ.μ. σε δημόσια εκδήλωση με τους Queers in Palestine στην οποία προσκαλούμε την κοινότητα, στο ΦΑΚ (Αγίου Παντελεήμονος 7β 104 46 Αθήνα). 8 Παλαιστίνιες και Λιβανέζες ακτιβίστριες/ακτιβιστά, συμπεριλαμβανομένων των Queers in Palestine, θα βρίσκονται στην Αθήνα για μια σειρά εργαστηρίων, δημόσιων συζητήσεων και οργανωτικών συναντήσεων.

Δεν κάνουμε διάκριση μεταξύ «τέχνης» και «χειροτεχνίας». Ο στόχος είναι να συμπεριλάβουμε όλους στο Art Is (Not) For Sale: η χαμηλού κόστους, εφήμερη, DIY, ανεκπαίδευτη, μη πειθαρχημένη τέχνη (που μερικές φορές αναρωτιέται αν όντως είναι τέχνη) θα πωλείται μαζί με έργα “καταξιωμένων” Αθηναίων και διεθνών καλλιτεχν(ιδ)ών.

Όλα τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από την πώληση της αλληλέγγυας τέχνης θα διατεθούν για την υποστήριξη των Queers in Palestine και της εκστρατείας Dismantle Damon για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων —και θεωρούμε πως όλοι οι κρατούμενοι είναι πολιτικοί— που είναι γυναίκες/ή που τους αποδόθηκε το φύλο «θήλυ» κατά τη γέννησή και κρατούνται αιχμάλωτες/α στην ισραηλινή φυλακή Damon. Ούτε οι συμμετέχουσες/οντα/οντες καλλιτέχνες, ούτε οι επιμελήτριες, ούτε το ΦΑΚ θα επωφεληθούν οικονομικά από την πώληση. Τα μη πωληθέντα έργα θα επιστραφούν στα άτομα που τα δημιούργησαν.

Την έκθεση επιμελούνται η Πάτι Βαρδάμη και η Κατερίνα Στάμου.

Την πρωτοβουλία υποστηρίζει το 3 137 artist-run space, το EIGHT/Το ΟΚΤΩ και το Athens Museum of Queer Arts (AMOQA).

Ώρες λειτουργίας:
Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 8-11 μ.μ.
Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 8-11 μ.μ.
Σάββατο 30 Νοεμβρίου 4-8 μ.μ.
Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 4-8 μ.μ.

Διεύθυνση:
Φεμινιστικό Αυτόνομο Κέντρο έρευνας
Αγίου Παντελεήμονος 7β 104 46 Αθήνα

Η έκθεση DESMOS: A Dinner Study είναι ένα εγχείρημα της πλατφόρμας του A-DASH σε επιμέλεια της Χριστίνας Πετκοπούλου και διερευνά τη συνθήκη της εγγύτητας, του μοιράσματος και της ενδυνάμωσης της καλλιτεχνικής κοινότητας μέσα από τη μελέτη και την αναβίωση των ιστορικών συνεστιάσεων που διοργανώνονταν από τη γκαλερί Δεσμός και έμειναν γνωστές στην ελληνική ιστορία της τέχνης ως οι «Δευτέρες του Δεσμού». Η εικαστική έκθεση που θα πραγματοποιηθεί στον χώρο του EIGHT/ΤΟ ΟΧΤΩ, Critical Institute for Arts and Politics (Πολυτεχνείου 8, Αθήνα) θα περιλαμβάνει έργα των συμμετεχουσών/-όντων, τα οποία μοιράστηκαν σε μία σειρά από θεματικά δείπνα, καθώς και αρχειακό υλικό. Την ημέρα των εγκαινίων, 7 Δεκεμβρίου Σάββατο, από τις 18:00 θα πραγματοποιηθεί πρόγραμμα περφόρμανς που θα ανακοινωθεί σύντομα.

Από την άνοιξη του 2024 το A-DASH ξεκίνησε να διοργανώνει μια σειρά από δείπνα στον ανεξάρτητο εκθεσιακό χώρο του Work In Progress Studios στο κέντρο της Αθήνας. Πέντε απλά δείπνα μακαρονάδας με διαφορετικές, επιμελημένες συνθέσεις από προσκεκλημένες/-ους συμμετέχουσες/-οντες καλλιτέχνιδες/-ες και επιμελήτριες/-ές, πέντε ξεχωριστές χρονικές και χωρικές συνθήκες όπου οι σχέσεις και η πρακτική προτεραιοποιήθηκαν για να αποτελέσουν πέντε ξεχωριστές δράσεις. Τα αποτυπώματα αυτών των συναντήσεων συνιστούν και το υλικό της παρούσας ομαδικής έκθεσης. Μεταξύ των έργων των συμμετεχουσών/-όντων βρίσκεται υλικό από την έρευνα της επιμελήτριας καθώς και τεκμήρια από προσωπικά αρχεία και από το αρχείο της γκαλερί Δεσμός (μέρος του Αρχείου του ΕΜΣΤ και της Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου-ΙΣΕΤ).

Η εικαστική έκθεση DESMOS: A Dinner Study αποτελεί μια σύγχρονη επιμελητική ανάγνωση του γεγονότος «Δευτέρες του Δεσμού», μια συστηματική δράση που πραγματοποιούσε η ιστορική γκαλερί Δεσμός από το 1972 και κατά τα χρόνια της λειτουργίας της, όταν η Έπη Πρωτονοταρίου και ο Μάνος Παυλίδης διοργάνωναν συναντήσεις προσφέροντας μακαρονάδα στον κλειστό για το κοινό χώρο της γκαλερί, με καλεσμένους τους καλλιτέχνες και τις καλλιτέχνιδες της σκηνής που εκπροσωπούσαν, υπό τους ήχους πρωτοποριακής μουσικής, επιλεγμένης από σύγχρονους τους συνθέτες. Μελετώντας τις σχέσεις, τις τολμηρές αποφάσεις και τις εξωσυστημικές πρακτικές που καθόρισαν ιστορικά τις καλλιτεχνικές κοινότητες, στην παρούσα έκθεση αναλογιζόμαστε τέτοιες συνθήκες φροντίδας, ασφαλείς χώρους και ανακουφιστικές συνθήκες. Εστιάζουμε εκεί όπου η καλλιτεχνική κοινότητα ενδυναμώνεται, επενδύει στις -τόσο σημαντικές για τη δημιουργία- εσωτερικές της σχέσεις, και προσηλώνεται στην πρακτική και στο μοίρασμα εκτός του πεδίου του ανταγωνισμού της αγοράς της τέχνης και ταυτόχρονα μακριά από την πίεση της παραγωγής. Καλλιτέχνιδες/-ες και θεωρητικοί θα παρουσιάσουν εικαστικά έργα, εγκαταστάσεις, σημειώσεις, κείμενα, αρχειακό υλικό και περφόρμανς, εμπνεόμενες/-οι από τις συναντήσεις της ιστορικής γκαλερί και σε μια απόπειρα να διακρίνουν τις προϋποθέσεις ανάπτυξης και ενδυνάμωσης των δεσμών μεταξύ των μελών της δημιουργικής κοινότητας, τότε και τώρα.

Η έκθεση πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη και την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού.
Ευχαριστούμε την Κάβα Οινότυπο για την προσφορά του κρασιού και την KOPRIA για τις ανθοσυνθέσεις.

DESMOS: A Dinner Study

Εγκαίνια: Σάββατο, 7.12.2024, 18:00

ΤΟ ΟΧΤΩ/ΕΙGHT, Πολυτεχνείου 8, Αθήνα

Διάρκεια Έκθεσης: 7.12.2024-11.01.2025, Πέμπτη-Σάββατο 18:00-21:00 και κατόπιν ραντεβού

Επιμέλεια: Χριστίνα Πετκοπούλου

Συμμετέχουν: Νάντια Αργυροπούλου, Eloise Fornieles, Ιωάννα Γερακίδη, Πάνος Γιαννικόπουλος, Μαρίνα Βελησιώτη, Νικόλας Βεντουράκης, Όλγα Βλάσση, Σύλβια Σαχίνι, Χριστίνα Κοτσιλέλου, Δήμητρα Κονδυλάτου, Κωνσταντίνος Κωτσής, Κοσμάς Νικολάου, Ρένα Παπασπύρου, Phantom Investigations (Ινώ Βαρβαρίτη, Γιάννης Δελαγραμμάτικας), Θοδωρής Προδρομίδης, Νανά Σεφερλή, Στεφανία Στρούζα, Μάρη Σπανουδάκη, Μαριάννα Στεφανίτση, Σταμάτης Σχιζάκης, Χριστόφορος Μαρίνος, Μυρτώ Ξανθοπούλου, Ζωή Χατζηγιαννάκη, Γιάννης Χατζηασλάνης, Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, Βέρα Χοτζόγλου, VASKOS (Βασίλης Νούλας, Κώστας Τζημούλης)

*Oι Χριστίνα Πετκοπούλου, Ιωάννα Γερακίδη, Μαρίνα Βελησιώτη, Νικόλας Βεντουράκης, Όλγα Βλάσση,  Δήμητρα Κονδυλάτου, Κωνσταντίνος Κωτσής, Κοσμάς Νικολάου, Γιάννης Δελαγραμμάτικας, Θοδωρής Προδρομίδης, Νανά Σεφερλή, Στεφανία Στρούζα, Μάρη Σπανουδάκη, Μυρτώ Ξανθοπούλου και Βέρα Χοτζόγλου είναι SNF ARTWORKS Fellows. 

Την Τετάρτη 20 Νοεμβρίου στις 20:00, εγκαινιάζεται η έκθεση Αδειάζει, γεμίζει, το φως, στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη, φέρνοντας στο προσκήνιο τη σημασία του φωτός στην τέχνη, μέσω ενός διαλόγου εμβληματικών έργων δεκαεπτά διακεκριμένων και νεότερων καλλιτεχνών.

Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση, με μέσο τις εγκαταστάσεις, τη ζωγραφική, τη γλυπτική και τη φωτογραφία διερευνούν τις εννοιολογικές αναφορές του φωτός, από την μεταφυσική του διάσταση μέχρι την πλαστική, αλλά και την καθημερινή του παρουσία, από τη δεκαετία του ’60 έως σήμερα. Η έκθεση προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να αντιληφθούμε πώς το φως μεταμορφώνεται από φυσικό φαινόμενο σε μέσο καλλιτεχνικής πρακτικής, ενώ, παράλληλα, τιμά την διαχρονική επιρροή καλλιτεχνών όπως οι Τάκης, Αντωνάκος, Χρύσα, Μπουτέας, Λάππας, αλλά και οι Αποστόλου, Γερασίμου, Εφέογλου, Καρακωστάνογλου, Κόντης, Λάσκαρη, Νικολακόπουλος, Πατσουράκης, Σαγώνας, Τουλιάτου, Χαριτωνίδη, Χασάπη.

Η έκθεση Αδειάζει, γεμίζει, το φως αποτελεί ιδέα της Μαρίνας Μήλιου Θεοχαράκη, επιμελήτριας σύγχρονης τέχνης και συμβούλου του Δ.Σ., συν-επιμέλεια του διευθυντή εικαστικού προγράμματος του Ιδρύματος Θεοχαράκη, Τάκη Μαυρωτά, και του επιμελητή του ελληνικού περιπτέρου της φετινής Μπιενάλε της Βενετίας, Πάνου Γιαννικόπουλου. Συνδυάζοντας την βαθιά πείρα του καταξιωμένου Τάκη Μαυρωτά με τη φρέσκια ματιά του Πάνου Γιαννικόπουλου, η συνεργασία τους προσδίδει μια πολυδιάστατη οπτική στην εννοιολογική και πλαστική εξερεύνηση του φωτός.

Αδειάζει, γεμίζει, το φως
Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών & Μουσικής Β&Μ Θεοχαράκη

Επιμέλεια: Τάκης Μαυρωτάς & Πάνος Γιαννικόπουλος

Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρίνα Μήλιου Θεοχαράκη

Καλλιτέχνες: Τάκης, Στήβεν Αντωνάκος, Χρύσα, Γιάννης Μπουτέας, Γιώργος Λάππας, Ευγενία Αποστόλου, Πηνελόπη Γερασίμου, Δημήτρης Εφέογλου, Νικομάχη Καρακωστάνογλου, Γιώργος Κόντης, Άννα Λάσκαρη, Παύλος Νικολακόπουλος, Ευτύχης Πατσουράκης, Φώτης Σαγώνας, Ίρις Τουλιάτου, Δέσποινα Χαριτωνίδη, Μαρία Χασάπη

Εγκαίνια & Ομιλίες: Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2024 στις 20:00

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Κυριακή 10:00-18:00, Πέμπτη 10:00-20:00

Περισσότερες πληροροφίες:

 https://thf.gr/el/events/adeiazei-gemizei-to-fos/

*Oι Πηνελόπη Γερασίμου, Δημήτρης Εφέογλου, Γιώργος Κόντης, Φώτης Σαγώνας και Ίρις Τουλιάτου είναι ARTWORKS Fellows.

«Ίσως η ντροπή είναι αυτό που νιώθεις όταν ξεκινάς να γνωρίζεις πραγματικά κάποιον. Όταν η τελειότητα αφήνει χώρο για το ανθρώπινο, αυτό που αγαπάς με όλα τα λάθη που έκανε ή θα κάνει. Γιατί το ανθρώπινο θέλουμε. Η τελειότητα είναι για τους ξένους, για τις διασημότητες στην τηλεόραση. Για όσους δεν είναι ποτέ πραγματικά κομμάτι της ζωής μας.» — Απόσπασμα από το μυθιστόρημα «μπαμπά θέλω να ντρέπεσαι για μένα».

Μια βραδιά γεμάτη εκπλήξεις, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου «μπαμπά θέλω να ντρέπεσαι για μένα». Κεντρικός άξονας το ημερολόγιο του ήρωα του βιβλίου με τον ομώνυμο τίτλο, όπου ο ήρωας περιγράφει τα μυστικά του, χωρίς ντροπή, σε μια απόπειρα να γνωριστεί επιτέλους με την οικογένειά του.

Ακολουθώντας το πνεύμα του βιβλίου, θα ζητηθεί από το κοινό να μοιραστούν ανώνυμα ένα μυστικό, για να διαβαστεί εκείνη τη ημέρα.

ΡΟΜΑΝΤΣΟ, Αναξαγόρα 3-5, Αθήνα
Τετάρτη 6 Νοεμβρίου
Ώρα προσέλευσης: 20.00
Είσοδος Ελεύθερη

* To Sam Albatros έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Ο Θοδωρής Τράμπας (SNF ARTWORKS Fellow 2020) συμμετέχει στην OSTEN Biennial Skopje 2024 και κερδίζει το βραβείο αναγνώρισης από τη διεθνή επιτροπή  OSTEN BIENNIAL Skopje 2024. Το βραβείο αυτό απονέμεται σε καλλιτέχνες που διακρίνονται για την καινοτομία, τη δημιουργικότητα και την επίδραση του έργου τους στον σύγχρονο καλλιτεχνικό χώρο.

Η απονομή του βραβείου θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της Biennale, που θα λάβει χώρα 6 Φεβρουαρίου 2025 στην Εθνική Πινακοθήκη R.N.Macedonia – Chifte Hammam Skopje. Εκεί ο Θοδωρής Τράμπας θα παρουσιάσει την νέα του εικαστική performance με τίτλο “Διαχωρισμός”. Η συγκεκριμένη site-specific performance σχεδιάστηκε και δημιουργήθηκε αποκλειστικά για τον μοναδικό χώρο του Ζιντζιρλί Τζαμί, προσφέροντας μια εμπειρία άμεσα συνδεδεμένη με την ιστορικότητα και την ιδιαιτερότητα του χώρου. Τα ζητήματα που θέτει η performance, με έναν ανορθόδοξο και προκλητικό τρόπο, αφορούν στους διαχωρισμούς που καθορίζουν την κοινωνία μας, τόσο σε πολιτιστικό όσο και σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο. Μέσα από μια έντονη καλλιτεχνική γλώσσα, η performance εξετάζει τα όρια που τίθενται μεταξύ των ανθρώπων, όπως αυτά της θρησκείας, της ταυτότητας, του φύλου και της πολιτικής.

Περισσότερες πληροφορίες:

https://www.facebook.com/share/p/YoWpxVwAcFxGTkaB/

https://www.osten.mk/en/awards-2024/?fbclid=IwY2xjawGIj-5leHRuA2FlbQIxMAABHUnwG0urM4vhJAfkSFnbZXvyjSNlM2AnpgYlUDaQo9MBSbBLKY2anaKupg_aem_alZgSRo66TgayPayqsa3Ng

Η αίθουσα τέχνης Ρεβέκκα Καμχή έχει τη χαρά να σας προσκαλέσει στα εγκαίνια της ομαδικής έκθεσης Επιστημολογίες του Ήλιου που επιμελείται η Μαρίνα Φωκίδη.

Πως μπορεί να ερμηνευτεί μια συνάντηση κάτω από ένα τόσο παράδοξο και συνάμα τόσο οικείο τίτλο; Τι μπορεί να συμβαίνει σε μια έκθεση όπου επικρατεί ο ήλιος ως κινητήρια δύναμη και μαζί ως ένας υπαρξιακός τόπος; Είναι άραγε η φυσική συνθήκη του φωτός το σημείο εκκίνησης για τις/τους καλλιτέχνες που συν-παρουσιάζουν την δουλειά τους στον κοινό χώρο της αίθουσας Ρεβέκκα Καμχή, ή είναι –ίσως- ο βαθμός εγγύτητας των περιοχών στις οποίες συλλήφθηκαν και δημιουργήθηκαν τα έργα τους;

Η έκθεση περιλαμβάνει έργα της Ζόε Πολ, υφαντά πάνω σε σχάρες απο παλιά ψυγεία, πορτραίτα ζώων του Ιάσονα Καμπάνη παρμένα απο Ελληνικά μωσαικά και ζωφόρους, ζωόμορφα κεραμικά γλυπτά και βάζα της Γιούγκοεξπορτ, γλυπτές μάσκες του Πάνου Προφήτη που θυμίζουν την εικονογραφία αρχαίων Ελληνικών αμφορέων και αφηρημένες κατασκευές της Ελένης Κοτσώνη, φτιαγμένες απο κομμάτια εικόνων, αναδημιουργώντας μια αφήγηση που υπάρχει στο παρελθόν, παρόν και το μέλλον.

Μεγαλωμένες /Μεγαλωμένοι σε τοποθεσίες του ευρύτερου Νότου, όπου ο ήλιος δεν «εξημερώνεται» εύκολα, όπως στην Αθήνα, το Βελιγράδι, τα Κύθηρα, τη Λιβαδειά, τη Νότια Αφρική ή την Ρόδο, οι καλλιτέχνες της έκθεσης μοιράζονται αναφορές από νοτιοανατολικούς πολιτισμούς, πολιτικές ιδιοσυγκρασίες, κοινωνικές σχέσεις, οικονομικές πραγματικότητες, χειρωνακτικές τεχνοτροπίες, μύθους και παραδόσεις, «σχήματα» και «χρώματα», που διασώθηκαν πέρα της ηγεμονικά «επιβαλλόμενης», «λευκής» αγνότητας της Αναγέννησης και του Κλασικισμού, πέρα του ορθολογικού Διαφωτισμού και της επικράτησης της αμιγούς Δυτικής Σκέψης.

“Επιστημολογίες του Ήλιου”
Ομαδική έκθεση με επιμέλεια της Μαρίνας φωκίδη
Καλλιτέχνες: Ιάσονας Καμπάνης, Ελένη Κοτσώνη, Ζόε Πολ, Πάνος Προφήτης, Γιούγκοεξπορτ
Διάρκεια 12/05/2022 – 09/09/2022

*Ο Ιάσονας Καμπάνης και ο Πάνος Προφήτης είναι SNF ARTWORKS Fellows

Η Ελεονώρα Σιαράβα, χορογράφος που τα τελευταία χρόνια ζει και δραστηριοποιείται καλλιτεχνικά μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, παρουσιάζει το νέο της έργο με τίτλο Blue Beyond. Μια παράσταση χορού για τον χρόνο που ως βιωματική εμπειρία, ως φυσικό φαινόμενο, ως σωματικό συμβάν διατρέχει ένα συνεχές, δημιουργώντας συγκλίνουσες χρονικότητες.

Το Blue Βeyond προτείνει μια φαντασιακή συνθήκη όπου το μέλλον διεισδύει στο παρόν και το παρόν διαρρηγνύει και ξεπροβάλλει στο μέλλον. Επιχειρεί να μετατρέψει την σκηνή σε ένα ζωντανό υβριδικό χώρο με κινήσεις, ήχους, αντικείμενα. Μέσα από μια συνομιλία με πραγματικότητες, μυθοπλασίες, τοπολογίες στο μέλλον, ψευδαισθήσεις στο παρόν, ίχνη του παρελθόντος, η ιδέα είναι να δημιουργηθεί μια κινούμενη κάψουλα που περιέχει υπαινιγμούς, ψιθύρους, αποτυπώματα και οράματα που διαμορφώνουν ένα είδους Αναμνηστικό Για το Μέλλον – Αναμνηστικό Από το Μέλλον, ένα κυκλικό σχήμα που αναπαριστά τον χρόνο.
H χορεύτρια Ευτυχία Στεφάνου, σαν παρουσία μαζί ανθρώπινη και μετα-ανθρώπινη, σαν σούπερ ηρωίδα ή σαν σώμα άχρονο, καταγράφει κινητικές ιχνογραφίες, χωροχρονικές μετατοπίσεις, επαναλαμβανόμενες τεθλασμένες τελεολογίες, συλλογικές αναμνήσεις, χώρους που ενεργοποιούνται και σβήνουν, ηχογραφημένες σιωπές και ηχητικές τελείες.

Το έργο χρησιμοποιεί τεχνικές “μοντάζ” του ετερόχρονου με διάφορες παραλλαγές μη γραμμικής εξέλιξης της δράσης σε μια απόπειρα διερεύνησης του πώς μπορεί να επηρεάζεται ή να αποκαλύπτεται το σώμα όταν μετακινείται σε μια νέα χωρική-χρονική συνθήκη σε συνδυασμό με διαδραστική τεχνολογία ήχου σε πραγματικό χρόνο.
Το Blue Beyond έρχεται να προστεθεί στη σειρά των δύο προηγούμενων χορογραφικών έργων της Ελεονώρας Σιαράβα που πραγματεύονται τον Χρόνο. Προηγήθηκαν το The Body and the Other~ (2020) που παρουσιάστηκε σε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα χορού της Ευρώπης, το Tanzhaus NRW στο Düsseldorf και το τελευταίο Who knows where the time goes – potential destination #1 (2021) που έκανε πρεμιέρα στην Αθήνα με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και μετά από residency στο SE.S.TA Centre for Choreographing Development στην Πράγα.

Σύλληψη-χορογραφία-καλλιτεχνική διεύθυνση: Ελεονώρα Σιαράβα
Χορεύτρια: Ευτυχία Στεφάνου
Sound Design: Γιάννης Τσιρίκογλου
Space Design: Ελεονώρα Σιαράβα
Φωτισμός: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Σύμβουλος δραματουργίας: Μπετίνα Παναγιωτάρα
Επιμέλεια σκηνικού χώρου: Χριστόφιλη Κοντολέφα, Αθηνά Κουμπαρούλη
Επιμέλεια κουστουμιού: Γεωργία Δίπλα
Βοηθός παραγωγής: Νεφέλη Βλαχούλη
Οπτική επικοινωνία: Χριστόφιλη Κοντολέφα
Παραγωγή: Per_Dance Choreographic Research Plarform
www.per-dance.com

Η παράσταση πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού για το 2021-2022

Στη γλυπτική υπάρχει ένα είδος αξιοπιστίας και ειλικρίνειας των υλικών. Το υλικό έχει τις δικές του ιδιότητες, που μπορούν μόνο να χρησιμοποιηθούν αλλά όχι να αλλάξουν: η ύλη μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ποικίλους τρόπους για να αναδείξει διάφορα χαρακτηριστικά. Η ειλικρίνεια και η ηθική των υλικών παραμένουν ανέγγιχτα. Στην τέχνη της γλυπτικής, κεντρικό ρόλο διαδραματίζει η φυσική διάσταση του χώρου στον οποίο γίνεται αντιληπτό το έργο τέχνης.

Έχοντας την έννοια της γλυπτικής ως αφετηρία για την ατομική του έκθεση «I Follow the Sun as I Follow my Distraction» στην Callirrhoë, ο Βασίλης Παπαγεωργίου χρησιμοποιεί υλικά με τα οποία μπορούν να εκφραστούν χειρονομίες. Ο λυγισμένος χαλκός, οι μαρμάρινες σφαίρες κομμένες στη μέση, το κυρτό ατσάλι, οι (απο)σχηματισμένες γυψοσανίδες και ο πηλός σχηματίζουν την αφήγησή του και μεταφέρουν στον παρατηρητή την ψευδαίσθηση της εισόδου στο οικιακό περιβάλλον του καλλιτέχνη. Ένας υποσυνείδητος, φανταστικός κόσμος ανοίγεται, καθώς ο θεατής χτίζει έναν φαντασιακό χώρο που περιλαμβάνει όλα τα αντικείμενα που πρέπει να κοιτάξει κανείς σε μια φαινομενική σειρά. Ο Παπαγεωργίου προσφέρει μια ανατροπή της οπτικής για το πώς μπορούμε να παρατηρήσουμε διαφορετικά οικεία αντικείμενα.

Έρχεται στο προσκήνιο το ζήτημα των διαφορετικών ορισμών της γλυπτικής, ξεκινώντας από το μικρότερο αντικείμενο που μπορεί να βρεθεί στον εκθεσιακό χώρο μέχρι το γλυπτό στη μέση της αίθουσας που θα μπορούσε εύκολα να θεαθεί σε έναν δημόσιο χώρο. Αλλά τι είναι αυτό που στην πραγματικότητα θα μπορούσαμε να δούμε και να ερμηνεύσουμε; Τι υπαινίσσεται ο τίτλος;

Βασίλης Παπαγεωργίου
I follow the sun as I follow my distraction

Επιμέλεια: Ολυμπία Τζώρτζη

27  Μαΐου – 10 Ιουλίου 2022
Eγκαίνια: 27  Μαΐου, 19:00-22:00

Μετά από πρωτοβουλία του King George Hotel, η ομαδική έκθεση «beautiful south» θα φιλοξενηθεί στο λόμπι από τις 20 Μαΐου έως τις 26 Ιουνίου. Η έκθεση θα αναδείξει τη διπλή ταυτότητα του ξενοδοχείου ως ένα από τα παλαιότερα ξενοδοχεία και σημεία συνάντησης της Αθήνας και ταυτόχρονα ως ένας από τους χώρους που επιχειρεί να γεφυρώσει το παραδοσιακό με το σύγχρονο.

Η επιλογή των έργων βασίζεται αφενός σε έργα που ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές και αφετέρου σε μια επιλογή νέων Ελλήνων καλλιτεχνών που παίζουν σημαντικό ρόλο στη σκηνή. Αποτελεί μία πρώτη προσπάθεια έκθεσης ενός έργου τέχνης NFT σε ένα τέτοιο περιβάλλον στην Ελλάδα και θα είναι μια εξαιρετική προσθήκη στα πιο παραδοσιακά μέσα – όπως πίνακες και γλυπτά – που θα παρουσιαστούν.

Όπως υπονοεί ο τίτλος – όμορφος νότος – το κύριο θέμα της έκθεσης είναι οι τόποι που αλληλοεπιδρούμε. Ο νότος είναι ένας τόπος που διεγείρει τα συναισθήματα, που δίνει την αίσθηση της ελευθερίας (μέσα από το φυσικό του περιβάλλον). Μέσα από την πλουραλιστική επιλογή των έργων η έκθεση προσπαθεί να ενώσει και όχι να διχάσει, επιχειρεί να χτίσει γέφυρες και να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της σύγχρονης τέχνης.

Θα πραγματοποιηθεί επίσης μονοήμερο συμπόσιο για την τέχνη και την τεχνολογία. Ο Andrea Lissoni, διευθυντής του Haus Der Kunst στο Μόναχο, και ο Μίλτος Μανέτας, διακεκριμένος καλλιτέχνης πολυμέσων, θα έχουν καθοριστικό ρόλο στο συμπόσιο.

Beautiful South
King George Hotel
Κλεομένους 2, Αθήνα

Με έργα των
Γιάννη Αδαμάκου, Olive Allen, Κωστής Βελώνης, Μαρία Γεωργούλα, Γιάννη Γκίζη, Διονύση Καβαλλιεράτο, Paul McCarthy, Μάρω Μιχαλακάκου, Ρόιλα Μπουζέα, Μαργαρίτα Μποφιλίου, Albert Oehlen, Μαλβίνα Παναγιωτίδη, Τάσος Παυλόπουλος, Σοφία Πετροπούλου, Γιώργος Σταμκόπουλος, Erik Steinbrecher και Νίκος Τρανός

*Η Μαργαρίτα Μποφιλίου και η Μαλβίνα Παναγιωτίδη είναι SNF ARTOWORKS Fellows

Εγκαίνια: 20 Μαΐου 2022, 7:30 μ.μ. – 10:30 μ.μ.
Διάρκεια: 20 Μαΐου – 26 Ιουνίου 2022

Υπέυθυνη υλοποίησης: Ολυμπία Τζώρτζη
Για περισσότερες πληροφορίες και ερωτήσεις, στείλτε μας email στο [email protected].

Η έκθεση Directed by Desire σε επιμέλεια Δάφνης Βιτάλη και Arnisa Zeqo παρουσιάζεται στο χώρο rongwrong στο Άμστερνταμ από τις 15 Μαΐου μέχρι τις 2 Ιουλίου 2022. Η έκθεση παρουσιάζει το έργο κυρίως γυναικών καλλιτεχνών και συγγραφέων που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Ολλανδία. Τα έργα της έκθεσης πραγματεύονται έννοιες όπως την επιθυμία, την αγάπη και την εξάντληση συνυφαίνοντας το προσωπικό με το πολιτικό. Τα έργα μας καλούν να συλλογιστούμε τη δύναμη και τη σημασία των διαπροσωπικών σχέσεων και τις επιπτώσεις που έχουν στην καθημερινή ζωή. Η έκθεση παρουσιάζει υπάρχοντα έργα και νέες παραγωγές που κινούνται ανάμεσα στην επιθυμία για έναν άνθρωπο αλλά και την ανθρώπινη αλληλεγγύη εν γένει.

Η έκθεση πραγματεύεται θέματα που αφορούν συναισθήματα και ζητήματα οικειότητας όπως τον πόθο, την απογοήτευση, την κούραση και την προσωπική ένταση, καταστάσεις που συχνά αισθανόμαστε και βιώνουμε στην καθημερινότητα και καθορίζουν τόσο την καθημερινή ζωή όσο και την καλλιτεχνική δημιουργικότητα. Στην έκθεση προσωπικές και φανταστικές ιστορίες λειτουργούν ως μέσα αντιμετώπισης πολύπλοκων καταστάσεων και συναισθημάτων όπως την αφοσίωση, την αυτό-άρνηση, την αγάπη, την ανησυχία και την αποτυχία. Η επιθυμία συνδέεται συχνά με δύσκολες και απαιτητικές συνθήκες όπως η απόσταση, η απογοήτευση, η εγκατάλειψη και άλλες μορφές συναισθηματικών δυσχερειών. Τα έργα των καλλιτεχνών πραγματεύονται διαφορετικές μορφές οικειότητας και εγγύτητας και ενεργούν ως μέσα συναισθηματικής εμπλοκής.

Ο τίτλος της έκθεσης προέρχεται από έναν στίχο της Αμερικανίδας ποιήτριας, διανοούμενης και ακτιβίστριας June Jordan (1936 – 2002), η οποία υπήρξε σημαντική αναφορά για τις επιμελήτριες καθώς συλλογίζονταν γύρω από την δύναμη της λέξης και τις ποιητικές ευαισθησίες σε σχέση με έννοιες που αφορούν το συναίσθημα. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση χρησιμοποιούν συχνά στη δουλειά τους τη γλώσσα, τη γραφή, την οπτική ποίηση και τα βιβλία καλλιτεχνών.

Directed by Desire

Επιμέλεια: Δάφνη Βιτάλη, Arnisa Zeqo

Συμμετέχοντες: Ελένη Μπαγάκη, Mirella Bentivoglio, Tomaso Binga, Becket MWN, Quinn Latimer, Αλίκη Παναγιωτοπούλου, Ίρις Τουλιάτου, Raffaela Naldi Rossano, Μυρτώ Ξανθοπούλου.

Η Ελένη Μπαγκάκη, Ίρις Τουλιάτου και Μυρτώ Ξανθοπούλου είναι SNF ARTWORKS Fellows.

Rongwrong, Άμστερνταμ

Εγκαίνια: 14 Μαΐου, 6-8μμ –κατά τη διάρκεια του Amsterdam Art Week
Διάρκεια έκθεσης: 15 Μαΐου – 2 Ιουλίου 2022
Ώρες λειτουργίας: Fridays and Saturdays 14:00 – 18:00 or by appointment
Διεύθυνση: Binnen Bantammerstraat 2, 1011CK, Amsterdam

Περισσότερες πληροφορίες: http://www.rongwrong.org/

H έκθεση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του NEON.

Το State of Concept Athens παρουσιάζει το δεύτερο επεισόδιο του Waste/d Pavilion: την ατομική έκθεση του Oliver Ressler, με τίτλο “Assets Must be Stranded” σε επιμέλεια της Ηλιάνας Φωκιανάκη, την έκθεση Bona-Fide 2, μια συνεργασία της ιστορικού Κυβέλης Μαυροκορδοπούλου (SNF ARTWORKS Fellow) και της εικαστικού Elsa Brès σε επιμέλεια ΠΑΤ, πλαισιωμένες από ένα δημόσιο πρόγραμμα της ΠΑΤ.

Ο Oliver Ressler εργάζεται εδώ και πολλές δεκαετίες στη διασταύρωση της τέχνης και της πολιτικής, εμπνεόμενος στενά από και συνδεόμενος με το έργο διαφόρων ακτιβιστικών ομάδων και κοινωνικών κινημάτων, της κοινωνίας των πολιτών και του εθελοντισμού. Συνολικά, το έργο του χαρακτηρίζεται από θέματικές που αφορούν στην πολιτική, στα επακόλουθα της παγκοσμιοποίησης και του turbo-καπιταλισμού, στη κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, τα κοινά σε σχέση με την εργασία αλλά και ζητήματα που σχετίζονται με την οικολογία και τη βιωσιμότητα και πώς αυτά συνδέονται με τις βλαβερές συνέπειες της ανθρωπόκενου/καπιταλόκενου.

Ανήκει σε μια κατηγορία εικαστικών που ασχολούνται με την πολιτική και την ιδεολογία κυρίως μέσω της φωτογραφίας και της κινούμενης εικόνας και είναι γνωστός στο ελληνικό κοινό για τη σειρά τεσσάρων ταινιών του με τίτλο “Occupy, Resist, Produce” που πραγματεύονται τα επακόλουθα της οικονομικής κρίσης του 2007-8, καθώς μια από τις ταινίες είναι αφιερωμένη στην κατάληψη του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ στη Θεσσαλονίκη από τους εργαζόμενους που το αυτο-διαχειρίζονται μέχρι σήμερα.

Για αυτή την έκθεση, ο Oliver Ressler παρουσιάζει έργα με τα οποία το ελληνικό κοινό μπορεί εύκολα να ταυτιστεί, καθότι την τελευταία δεκαετία η Ελλάδα βιώνει μια σωρεία διαδηλώσεων και μαζικών κινητοποιήσεων ενάντια στην εξόρυξη και τη ρύπανση σε όλη τη επικράτεια: από την περίπτωση του Ερημίτη στην Κέρκυρα μέχρι την αντίσταση ενάντια στις ανεμογεννήτριες στα ιστορικά βουνά των Αγράφων και το χρυσωρυχείο στις Σκουριές στη Βόρεια Ελλάδα.
Ο Ressler παρακολουθεί το περιβαλλοντικό κίνημα και έχει δημιουργήσει μια σειρά ταινιών που εξετάζουν ζητήματα κλιματικού ακτιβισμού. Θα παρουσιάσει, πρωτίστως, την πιο πρόσφατη ταινία του, με τίτλο The Path is Never the Same (2022), η οποία πραγματεύεται τις προσπάθειες ακτιβιστών και κατοίκων της Rheine της Γερμανίας από το 2012 μέχρι σήμερα να σταματήσουν τις εργασίες του λιγνιτωρυχείου στο δάσος Hambacher, καταλαμβάνοντας δέντρα και ζώντας σε αυτά.
Θα παρουσιαστούν επίσης δύο φιλμ από τη σειρά “Everything’s coming together while everything’s falling apart” που ακολουθούν τους αγώνες κατοίκων διαφορετικών περιοχών να σταματήσουν τα κυβερνητικά σχέδια που θα ανατρέψουν τη ζωή τους και θα καταστρέψουν το περιβάλλον τους. Η πρώτη ταινία επικεντρώνεται στην περιβόητη ιστορία της ZAD, μιας αυτόνομης ζώνης που δημιουργήθηκε από κατοίκους και ακτιβιστές στη Νάντη της Γαλλίας, σε μια προσπάθεια να σταματήσουν τα σχέδια για ένα νέο αεροδρόμιο. Η δεύτερη ταινία, εστιάζει στο Ende Gelände, ένα δάσος στη Γερμανία, όπου οι κάτοικοι και οι ακτιβιστές της περιοχής στοχεύουν να σταματήσουν την εξόρυξη λιγνίτη. Ο Ressler θα παρουσιάσει επίσης φωτογραφικά έργα.

Παράλληλα ανοίγει η έκθεση Bona-Fide 2, σε επιμέλεια ΠΑΤ, μια προσπάθεια του State of Concept Athens να “ταιριάξει” τις δουλειές νέων θεωρητικών με νέους εικαστικούς.
Ένας διάλογος μεταξύ της καλλιτέχνιδας Elsa Brès και της ιστορικού τέχνης – επιμελήτριας Κυβέλης Μαυροκορδοπούλου στο πλαίσιο της σειράς εκθέσεων Bona-Fide που έχει σκοπό να συμβάλει στην ανάδειξη νέων καλλιτεχνών και κριτικών/επιμελητών. Η Brès παρουσιάζει το Notes for Les Sanglières, μια ταινία μικρού μήκους για μια ταινία που βρίσκεται στα σκαριά, γυρισμένη στην αγροτική περιοχή της Γαλλίας όπου ζει, η οποία πραγματεύεται τα αγριογούρουνα ως συμμάχους, εμπνευσμένη από τις ιδέες του οικο-φεμινισμού. Στο κείμενό της η Μαυροκορδοπούλου, ερευνήτρια που ασχολείται με σύγχρονες καλλιτεχνικές πρακτικές που πραγματεύονται ζητήματα πυρηνικής ενέργειας, μοιράζεται τις σκέψεις της για το έργο της Brès σε σχέση με την “οικολογία”, με τη θεμελιώδη έννοια του όρου ως την αλληλεπίδραση των οργανισμών μεταξύ τους και με το περιβάλλον τους.

Το πρόγραμμα “Waste/d Pavilion” αποτελεί μέρος του κεφαλαίου “Coalition of the Care-full”, ένα πρόγραμμα του “European Pavilion”. Το “European Pavilion”, που ξεκίνησε από το European Cultural Foundation με έδρα το Άμστερνταμ και αναπτύχθηκε σε συνεργασία με το Ίδρυμα Camargo, το Ίδρυμα Kultura Nova και το Fondazione CRT, είναι μια πρωτοβουλία που υποστηρίζει και προωθεί καλλιτεχνικά έργα που φαντάζονται επιθυμητά και βιώσιμα μέλλοντα για την Ευρώπη και που φέρνουν την Ευρώπη πιο κοντά στις κοινότητές της και την πραγματικότητά τους. Κατά τη διάρκεια του 2021, επτά καλλιτεχνικοί και πολιτιστικοί οργανισμοί προσχώρησαν σε αυτή τη συναρπαστική νέα πρωτοβουλία: ARNA (Σουηδία), Brunnenpassage (Αυστρία), INIVA (Λονδίνο), OGR Torino (Ιταλία), State of Concept (Ελλάδα), Studio Rizoma (Ιταλία) και L’Internationale (Λιουμπλιάνα, Βέλγιο, Κάτω Χώρες, Ισπανία και Πολωνία).

H έκθεση του Oliver Ressler στηρίζεται από την Αυστριακή Καγκελαρία.

Tο Waste/d Pavilion είναι κομμάτι του πρόγραμματος «Συμμαχίες Φροντίδας» ενός προτζεκτ του The European Pavilion.

European Pavilion
To European Pavilion δίνει την δυνατότητα σε πολιτιστικούς χώρους να πειραματιστούν και να προβληματιστούν σε σχέση με την Ευρώπη. Να αμφισβητήσουν, να συζητήσουν αλλά και να οροματιστούν τι είναι η Ευρώπη και τι θα μπορούσε να γίνει στο μέλλον. Να αφηγηθούν ιστορίες, να φανταστούν, να διερωτηθουν. Υπάρχει καταλληλότερος χώρος για ένα τέτοιο εγχείρημα από το European Pavilion;
To ερευνητικό κεφάλαιο Coalition of the Care-full χρηματοδοτείται από το European Cultural Foundation. https://culturalfoundation.eu/stories/european-pavillion/

Waste/d Pavilion, Επεισόδιο 2ο:
Oliver Ressler – Assets Must be Stranded
Bona Fide 2: Κυβέλη Μαυροκοδροπούλου & Elsa Brès

Εγκαίνια 27 Μαΐου, 19:00-22:00
Διάρκεια: 27 Μαΐου 2022 – 24 Σεπτεμβρίου 2022
Ωράριο λειτουργίας: Τετάρτη – Παρασκευή, 16:30-20:30 Σάββατο, 12:00-17:00

Στην έκθεση “Spirit Structures”, ο Πέτρος Μώρης ξεδιπλώνει μια εγκατάσταση γλυπτών, χαρακτικών και βίντεο στον χώρο του PTX, έναν διάλογο έργων που αναπτύσσεται γύρω από τις διαπλοκές μεταξύ των υλικών και μεταφορικών υπογείων γεωλογίας, σωμάτων και ψυχισμών. Εμπλέκοντας υπολογιστικές και παραδοσιακές τεχνικές που εκτείνονται από αλγόριθμους μηχανικής εκμάθησης και αυτοσχέδιες εφαρμογές rapid prototyping, μέχρι χαρακτικές εκτυπώσεις βαθυτυπίας, ο Μώρης εξετάζει τις εσωτερικές δομές που εντοπίζονται κάτω από επιφάνειες και επιδερμίδες: πεδία τα οποία αντηχούν διαδικασίες εμψύχωσης και μετασχηματισμού που γεννιούνται από τις μοιραίες αλληλεξαρτήσεις γήινων και κοσμικών φαινομένων.

Ο Πέτρος Μώρης είναι SNF ARTWORKS Fellow 2018.

Spirit Structures
Πέτρος Μώρης
PTX,  Πλατεία Θεάτρου 10, Αθήνα 105 52
Διάρκεια: 02.06 – 19.06.2022

Το Βραβείο Τέχνης Ιδρύματος Γ. & Α. Μαμιδάκη 2022 απονεμήθηκε από κοινού στις καλλιτέχνιδες Ιλεάνα Αρναούτου (1994) και Ισμήνη Κινγκ (1993), για το έργο τους Tender shell geophilia. Για το βραβευμένο έργο η in situ εγκατάσταση Tender shell geophilia (2022) της Ιλεάνας Αρναούτου και της Ισμήνης Κινγκ, αποτελείται από κοίλες φόρμες τοποθετημένες στα βράχια της ακτής και εν μέρει βυθισμένες στη θάλασσα. Το έργο δημιουργήθηκε σε μία επιτόπια συνθήκη, μέσα από πολλαπλά καλούπια των βράχων, συνθέτοντας φόρμες οι οποίες αντικατοπτρίζουν το υφιστάμενο βραχώδες τοπίο της ακτής, ενώ μέρος του τείνει προς το βυθό, επιτρέποντας στο νερό να γεμίζει και να αδειάζει ελεύθερα τις κοιλότητες του έργου με την κίνηση του κύματος. Κυψέλες ανάπαυλας γίνονται ένα με την απαλή και κέρινη-δερματική επιφάνεια της φόρμας η οποία παραπέμπει σε οργανικό κέλυφος, διαμορφώνοντας έτσι φιλόξενους εργονομικούς χώρους οι οποίοι προσκαλούν τον θεατή να τους χρησιμοποιήσει.

Το έργο λειτουργεί ταυτόχρονα ως προορισμός και ως πέρασμα, διαγράφοντας διαδρομές που προσεγγίζονται είτε από τις πλακόστρωτες προβλήτες είτε από τη θάλασσα. Το έργο δημιουργεί ένα δίκτυο γλυπτών τοποθετημένο στο βραχώδες τοπίο, εισάγοντας ένα γλυπτικό λεξιλόγιο «δυνητικών χώρων περίεξης, που αναδιατυπώνουν την έννοια του δοχείου ως έναν ενεργό, πορώδη και συνεχώς εναλλασσόμενο ανοιχτό χώρο που συνδέεται με το γεωγραφικό τοπίο». Η εγκατάσταση δημιουργεί συνδέσεις με την εικόνα μίας «ημιβυθισμένης λέμβου και ενός εναλλακτικού, τεχνητού κολπίσκου, ως προέκταση του υπάρχοντος τοπίου», δίνοντας έναυσμα για διάλογο γύρω από μία τεχνολογία που έχει τις ρίζες της σε μια λιβιδινική προσέγγιση ως προς την εργονομία και το βιομηχανικό σχεδιασμό καθώς και τους τρόπους με τους οποίους οι έννοιες αυτές μπορούν να συσχετιστούν με το σώμα.

Ακολουθώντας μια «γεωφιλική προσέγγιση», το έργο εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο των πρακτικών της Land Art (Τέχνη της Γης), προτείνοντας μια «αμφίδρομη και ενσώματη σχέση με τη γεωγραφία», μέσω της οποίας «το έργο εξελίσσεται σε μία εμπειρική και επιτόπια συνθήκη θέασης και διάδρασης, που θέτει το ανθρώπινο σώμα ως ενεργό στοιχείο σε μια σχέση αλληλεπίδρασης με την φύση». Ακόμα, το έργο εισάγει «ένα ευρύτερο γλυπτικό λεξιλόγιο που σχετίζεται με τις έννοιες της αφαίρεσης περιεχομένου και της πλήρωσης, της έλλειψης και της παρουσίας», το οποίο σχετίζεται με φεμινιστικές προσεγγίσεις ως προς την φαινομενολογία και συμβάλλει σε έναν ευρύτερο διάλογο γύρω από την ενσώματη εμπειρία ως μεθοδολογία για την παραγωγή γνώσης. Οι καλλιτέχνιδες κάνουν αναφορά σε μια «ρευστή συνθήκη η οποία δεν καθιστά το καλούπι ως δοχείο και τη σχέση έλλειψης και παρουσίας ως δυϊκή, αλλά ως αμφίδρομη και συνεχώς εναλλασσόμενη».

Όπως αναφέρουν οι καλλιτέχνιδες, το έργο «έχει τις βάσεις του σε μια φεμινιστική προσέγγιση πολλαπλών και πολυδιάστατων συναντήσεων και απολήξεων, η οποία σχετίζεται με τη φαντασίωση του σώματος μέσα σε μια ασφαλή γεωγραφία, η οποία πηγάζει από το Μεσογειακό [τους] αφήγημα, αλληλένδετο και εναρμονισμένο με το νερό, καθώς και με την ενσώματη εμπειρία του αρχιπελάγους η οποία θέτει το σώμα σε μια συνθήκη εγγύτητας και ασφάλειας, μέσα στο νερό και μεταξύ στεριών». Συνεχίζουν, αναλύοντας τρόπους με τους οποίους τα γλυπτά γίνονται τοπογραφίες ασφάλειας, που συμβάλουν σε μια διευρυμένη κοινότητα η οποία βασίζεται στην «ενσώματη επικοινωνία, την αμφίδρομη συσχέτιση και την ενεργή εναρμόνιση με άλλους και με το περιβάλλον», έννοιες οι οποίες αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της συνεργατικής τους πρακτικής καθώς και του οράματος του Πάρκου Γλυπτικής.

Το Tender shell geophilia αποτελεί «πρόταση για μία υβριδική προέκταση της στεριάς μέσα στη θάλασσα, λειτουργώντας ως σημείο συνάντησης, ανάπαυλας και ρεμβασμού» υπό το πρίσμα της κοινωνικά εμπλεκόμενης τέχνης (socially engaged art), δηλαδή μιας μορφής τέχνης όπου το εικαστικό έργο αποτελεί το έναυσμα για ενδοσκόπηση, διάλογο, δημιουργία κοινότητας, συν-ποίηση και κοινωνική αλληλεπίδραση.

*H Ιλεάνα Αρναούτου είναι SNF ARTWORKS Fellow 2021

Tender shell geophilia
Πρώτη παρουσίαση βραβευμένου έργου
4 Ιουνίου 2022 | 19:00-23:00
Minos Beach art hotel
Ακτή Ηλία Σωτήρχου 1, 72100 Λασίθι, Άγιος Νικόλαος Κρήτη

Η MISC παρουσιάζει την ατομική έκθεση Unlikely Outcomes.The Exhibition**, το τρίτο μέρος της σειράς που ξεκίνησε το 2019, του εικαστικού καλλιτέχνη Νικόλα Βεντουράκη, η οποία θα πραγματοποιηθεί από τις 8 Ιουνίου 2022 έως τις 30 Ιουλίου 2022.

Η έκθεση είναι μια ευκαιρία για τον Βεντουράκη να επανεξετάσει ορισμένες από τις σημαντικότερες θεματικές και προσεγγίσεις που τον απασχολούν. Περιπλανώμενοι ανάμεσα σε οικείες και δημόσιες σκηνές, ερχόμαστε αντιμέτωποι με υπαρξιακά ερωτήματα μέσα από μια ασυνήθιστη χρήση των ντοκιμαντερίστικων πτυχών του μέσου της φωτογραφίας με στόχο την αμφισβήτηση της χρηστικής της αξίας. Ο Βεντουράκης εναποθέτει στον παρατηρητή την ευθύνη να συναρμολογήσει τα θραύσματα μιας αφήγησης που τελικά μας οδηγεί στα πιο θεμελιώδη κατώφλια: του φωτός και του σκότους, της ζωής και του θανάτου. Το κάνει αυτό μέσα από εικόνες ικανές να μας βυθίσουν σε καταστάσεις οικείες σε εμάς, αλλά υπογραμμίζοντας την υπερβατικότητά τους με την προεκβολή και την αφαίρεση του σημαίνοντος μέσα από μια προσεκτική επιλογή συνειρμών, χρωμάτων και υφών.

Η ισορροπία που βρίσκει ο Βεντουράκης με την έκθεση Unlikely Outcomes.The.Exhibition** είναι μια ισορροπία μεταξύ αφαίρεσης και τεκμηρίωσης, μεταξύ οικείου και απροσδόκητου, μεταξύ απόλαυσης και αδρανοποίησης.

Ωστόσο, το κλειδί για το ξεκλείδωμα αυτών των διχοτομιών φαίνεται να βρίσκεται στην ικανότητα του καλλιτέχνη να εγείρει εικόνες πέρα από αυτές που παρουσιάζονται, μετατρέποντας στατικές φωτογραφικές εικόνες σε επιτελεστικές χειρονομίες στις οποίες κάθε προσεκτικά μελετημένη λεπτομέρεια ανοίγει έναν διάλογο με ένα άλλο πιο περίπλοκο αλλά και απροσδόκητα οικείο θέμα.

Άλλωστε τα έργα τέχνης είναι τις περισσότερες φορές, απλά ίχνη της καλλιτεχνικής διαδικασίας και πρόσκληση να συμμετάσχουμε σε έναν διάλογο μεταξύ του εαυτού μας, του καλλιτέχνη και του κόσμου τους.

Επιμέλεια: Christian Oxenius και Sylvia Sachini.
Επιμελητικό κείμενο: Christian Oxenius
Δοκίμιο: Δανάη Γιαννόγλου

*O Νικόλας Βεντουράκης είναι SNF ARTWORKS Fellow 2020

MISC ATHENS
Τούσα Μπότσαρη 20, 11741 – www.miscathens.com
Εγκαίνια: 08.06.22 | 19.00-22.00
Διάρκεια: 08.06.22 – 30.07.22

Ωράριο Έκθεσης: Τετάρτη και Σάββατο 12.00 – 18.00 / Πέμπτη και Παρασκευή 14.00 – 20.00

Η περφόρμανς βρίσκεται στο επίκεντρο της πρακτικής της Γεωργίας Σαγρή. Στην καλλιτεχνική της πορεία, η Σαγρή έχει αναπτύξει μια πρακτική φροντίδας που ονομάζει ΙΑΣΗ, η οποία συνδέεται εννοιολογικά με τον ορισμό της ελληνικής λέξης ίαση, ως επούλωση. Η ΙΑΣΗ γεννήθηκε από την ανάγκη της καλλιτέχνιδας να προετοιμαστεί και να αναρρώσει από απαιτητικά της έργα περφόρμανς. Η ΙΑΣΗ έκτοτε έχει εξελιχθεί σε συνεχή έρευνα σχετικά με τις καταστάσεις του σώματος, τις οποίες η Σαγρή αποκαλεί “παθολογίες της επιτέλεσης”.

Για την ατομική της έκθεση στην Breeder η ΙΑΣΗ, ως πρακτική επούλωσης εφαρμόζεται στα ίδια τα έργα. Στην Οικονομία η Σαγρή εστιάζει την προσοχή της στην αναδιοργάνωση πρακτικών, υλικών και αντικειμένων που έχουν παρουσιαστεί ξανά στο παρελθόν. Τα έργα και οι πρακτικές που παρουσιάζονται μοιράζονται κοινές ιδιότητες: τα περισσότερα υπέστησαν φθορά και βρέθηκαν εκτός του συστήματος κυκλοφορίας και διακίνησης έργων τέχνης, φτάνοντας σχεδόν μια κατάσταση εξαφάνισης. Ορισμένα φθάρθηκαν κατά τη διάρκεια προηγούμενων εκθέσεων, άλλα με την χρήση τους σε έργα περφόρμανς ή την έκθεσή τους στο δημόσιο χώρο και κάποια από αυτά καταστράφηκαν λόγω κακής διαχείρισης κατά την απεγκατάσταση και τη μεταφορά τους.

Στην έκθεση περιλαμβάνονται και τρεις περφόρμανς, που επίσης βρίσκονται σε καθεστώς μη ορατότητας, σε αυτήν την περίπτωση γιατί δεν καταγράφηκαν ποτέ. Μέρος της δικής τους αποκατάστασης είναι η αναζήτηση μαρτυριών και αποσπασμάτων καταγραφής, με βάση τα οποία η καλλιτέχνιδα ανασυνθέτει τις περφόρμανς μνημονικά και τις επιτελεί εκ νέου.

Η διαδικασία αυτή είναι οικονομική με την έννοια ότι δημιουργεί καινούργια έργα ανασύροντας και επικυρώνοντας έργα που ήδη υπάρχουν. Η κύρια οικονομική διάσταση ωστόσο έγκειται στην νοηματική επανασυγκρότηση των έργων. Παρότι τα έργα έχουν ενδιαφέρουσες σταδιοδρομίες σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους, βρίσκονται τώρα σε κατάσταση φαινομενικά ανεπανόρθωτη. Η φθορά στην οποία έχουν περιέλθει αποτελεί ένα δεδομένο που η Σαγρή επιθυμεί να ανατρέψει. Χρησιμοποιώντας μια εκλεκτικιστική μέθοδο αποκατάστασης, συντήρησης και επανεπινόησης, μιλά για μια συνθήκη που αφορά τα ίδια τα σώματα και τον τρόπο που τραυματίζονται και επουλώνονται.

Γεωργία Σαγρή
Οικονομία
The Breeder
Επιμέλεια: Δανάη Γιαννόγλου, Γιώργος Μπεκιράκης

Εγκαίνια: Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2023,  19:00 – 22:00
Διάρκεια Έκθεσης: 12 Ιανουαρίου – 5 Φεβρουαρίου 2023

Performances:
Αναπνοή (2003): Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2023, 12-5 μ.μ.
Βαθιά Ακρόαση (2001): Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2023, 7 μ.μ.
Ενοίκιο (2009): η ημερομηνία θα ανακοινωθεί σύντομα, καθορίζεται βάσει του εμμήνου κύκλου της καλλιτέχνιδας

*Η Δανάη Γιαννόγλου είναι SNF ARTWORKS Fellow στο πεδίο της επιμέλειας

Από τις 17 μέχρι τις 29 Ιανουαρίου η γκαλερί ΙONE & MANN παρουσιάζει την έκθεση Rhizome με έργα της Ειρήνης Μπαχλιτζανάκη (γεν. 1984), της Shannon Bono (γεν. 1995) και του Thomas Langley (γεν. 1986).

Αντλώντας από τον φυσικό κόσμο, τις παραδοσιακές πρακτικές χειροτεχνίας και τα ατομικά και συλλογικά πολιτιστικά και συναισθηματικά σημεία αναφοράς, οι καλλιτέχνες εξερευνούν τις αλληλένδετες και συνεχώς εξελισσόμενες δομές των τόπων που κατοικούμε τόσο φυσικά όσο και πνευματικά και τη βαθιά μπερδεμένη φύση της ταυτότητας, της αντίληψης και του είναι.

Όπως και οι ριζωματικές δομές, τα έργα των Μπαχλιτζανάκη, Bono και Langley φαίνεται τελικά να μην έχουν σημεία αρχής και τέλους. Τολμηρά, μη απολογητικά αλλά τρυφερά ταυτόχρονα, αναδύονται ως μια υλική έκφραση της συνείδησης και χαρακτηρίζονται από μια γραμμικότητα που συνδέει το εσωτερικό με το εξωτερικό και ορίζει έναν χώρο που επιτρέπει την ατομικότητα αλλά και το ανήκειν, την επιστροφή στις ρίζες και ταυτόχρονα την εξέλιξη.

IONE & MANN
Arc Gallery | Cromwell Place 4 , Λονδίνο SW7 2JE
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη – Σάββατο 10 – 6 μμ, Κυριακή 10 – 4 μμ και με ραντεβού.