Ο Θανάσης Νεοφώτιστος είναι σκηνοθέτης, σεναριογράφος και αρχιτέκτονας. Είναι απόφοιτος του προγράμματος Berlinale Talents και υπεύθυνος προγράμματος στο Διεθνές Σπουδαστικό τμήμα του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας. Η μικρού μήκους ταινία του «Λεωφόρος Πατησίων» (13’-2018) έκανε πρεμιέρα στο 75ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και απέσπασε τα βραβεία Κριτικής Επιτροπής, Canal+ και EFA στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους (ISFF) του Κλερμόν-Φεράν , ενώ έχει προβληθεί σε περισσότερες από 60 κορυφαίες κινηματογραφικές διοργανώσεις, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία. Η πιο πρόσφατη ταινία του, «Route-3», έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της το 2019 στο 44ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, και συνέχισε στο 42ο ISFF στο Κλερμόν-Φεράν. Η μικρού μήκους ταινία του «Προσευχή» (20’-2014), που τιμήθηκε με Χρυσό Διόνυσο στη Δράμα, ήταν η επιτυχημένη πτυχιακή του εργασία, ενώ το «Sparkling candles» (9’-2019) το «σπινθηροβόλο» LGBTQ+ έργο του. Στην παρούσα φάση, βρίσκεται στο στάδιο ολοκλήρωσης της ανεύρεσης πόρων για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Ο Πέτρος και ο Λύκος», την οποία οραματίζεται ως ένα σκοτεινό παραμύθι ενηλικίωσης. Η ταινία έχει ήδη εξασφαλίσει χρηματοδότηση από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και το πρόγραμμα «Media» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ έχει αναπτυχθεί στο πλαίσιο σημαντικών θεσμών όπως το First-Films-First του Ινστιτούτου Γκαίτε· το εργαστήριο Script 2 Film του Mεσογειακού Ινστιτούτου Κινηματογράφου (MFI)· και το εργαστήριο Script Station, το οποίο αποτελεί μέρος του προγράμματος Τalents Sarajevo. Παράλληλα, το νέο του μεγάλου μήκους σενάριο, «Wild boars», βρίσκεται επίσης στο στάδιο ανάπτυξης στο πλαίσιο σημαντικών θεσμών όπως το Torino Film Lab.
H Ειρήνη Φουντεδάκη (Αθήνα, 1991) είναι ανεξάρτητη επιμελήτρια και συγγραφέας με έδρα την Αθήνα και το Βερολίνο. Αυτήν την περίοδο, συμμετέχει στο επιμελητικό εργαστήριο «How now to gather» που διοργανώνεται στο πλαίσιο της 11ης Μπιενάλε του Βερολίνου και το Νοέμβριο του 2020 θα συνεπιμεληθεί το πρόγραμμα ταινιών «Critical Conditions» που θα προβληθεί στον χώρο Sinema Transtopia στο Βερολίνο. Από τον Απρίλιο του 2019 μέχρι τον Ιούλιο του 2020, ήταν συνεπιμελήτρια της σειράς προβολών-συναντήσεων «Residing in the Borderlands» που πραγματοποιήθηκαν στον χώρο τέχνης SAVVY Contemporary —The Laboratory of Form-Ideas, στο Βερολίνο. Συνεπιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου «How does the world breathe now?» σε συνεργασία με τον χώρο τέχνης SAVVY Contemporary —The Laboratory of Form-Ideas Books και τις εκδόσεις Archive Books, καθώς και την έκθεση «Letter from a Guarani Woman in Search of the Land Without Evil» στο πλαίσιο του 15ου Forum Expanded της Μπερλινάλε (Φεβρουάριος 2020). Το 2020, επιμελήθηκε το πρόγραμμα «Black Audio-Visions: Transforming the Gaze through Sound» που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους τουΛονδίνου (LSFF) το 2020. Σπούδασε μουσικολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και θεωρία σύγχρονης τέχνης στο Κολλέγιο Goldsmiths του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (ΜΑ, Visual Cultures Department). Παράλληλα, έχει ολοκληρώσει σπουδές στο βιολί στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Το 2018 συμμετείχε στο πρόγραμμα ανταλλαγής επιμελητών που διοργανώθηκε από τον Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ σε συνεργασία με την Whitechappel Gallery (Λονδίνο).
Η Κέλυ Τσιπνή-Κολαζά είναι ανεξάρτητη επιμελήτρια και ερευνήτρια με έδρα την Αθήνα. Μεταξύ 2012 και 15 κατείχε επιμελητικές θέσεις σε δημόσιους θεσμούς τέχνης στο Λονδίνο, συμπεριλαμβανομένων των Serpentine Galleries, The Architecture Foundation και Contemporary Art Society. Την περίοδο 2016-17, εργάστηκε ως βοηθός επιμέλειας στην documenta14 στην Αθήνα και στο Κάσελ. Στα επιμελητικά της πρότζεκτ περιλαμβάνονται τα: «Orange Trees that Talk», περφόρμανς των Cooking Sections που έλαβε χώρα στο Botkyrka Konsthall, Στοκχόλμη (2015)· «Sonic Revolutions: Vibrations from the Levant», στο Haus der Kulturen der Welt, Βερολίνο (2016)· «Litany for Amplified Voices», στο πλαίσιο του φεστιβάλ SKG Bridges Festival, Θεσσαλονίκη (2019). Το 2018 συνίδρυσε τη «miss dialectic», έναν φορέα τέχνης που στοχεύει να υποστηρίξει την καλλιτεχνική και επιμελητική έρευνα με έντονη έμφαση στην εκπαίδευση και στην παραγωγή νέων έργων μέσω διεπιστημονικών συνεργασιών. Το 2015 τιμήθηκε με το Forecast Platform Curatorial Award.
Η Άρια Μπουμπάκη συστήνεται ως dance artist που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Μεγάλωσε στην Κρήτη, αποφάσισε να σπουδάσει χορό στην Κρατική Σχολής Ορχηστικής Τέχνης και συνέχισε την εκπαίδευσή της στο μεταπτυχιακό χορογραφικό πρόγραμμα exerce του Institut Chorégraphique International (ΙCI) στο Μονπελιέ της Γαλλίας, ως υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση.
Διαμορφώνει συλλογικότητες, υποκύπτει στην κινητική απόλαυση και εντάσσει τη σοφία του φυσικού περιβάλλοντος και άλλων έμβιων συστημάτων στην ερευνητική της διαδικασία. Εξερευνώντας χορευτικά σώματα σε διαφορετικές πραγματικότητες, δημιουργεί έργα διαφορετικών δομών και τόπων (σκηνικά έργα, εγκαταστάσεις, site-specific και community projects, κείμενα, βίντεο κ.ά.). Γοητευμένη από το σώμα και την κινητική ταυτότητα, προσκαλεί συχνά μη επαγγελματίες ερμηνευτές να διερευνήσουν και επαναπροσδιορίσουν παρέα τα χορευτικά, σκηνικά σώματα και την ανάγκη σωματικού-κινητικού ρεαλισμού στα χορευτικά έργα. Εκτιμά την αξία του ενστίκτου όπως και εκείνη της γνώσης, καλλιεργεί την κινητική συνείδηση και προτείνει την τρυφερότητα ως μέσο επανάστασης.
Παράλληλα με τη δημιουργική της διαδικασία βρίσκεται η διδασκαλία με τη μορφή εργαστηρίων αυτοσχεδιασμού, χορογραφίας και τεχνικής σύγχρονου χορού. Έχει συνεργαστεί με το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, το Centre Pompidou, το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, κ.ά. Είναι υπότροφος του προγράμματος danceweb για το Φεστιβάλ Impulstanz στη Βιέννη το 2020, ενώ ταυτοχρόνως θα ξεκινήσει τη νέα της έρευνα επιχορηγούμενη από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Με άξονα τη σύγχρονη πρακτική (Contemporary Art Practice), η δουλειά της Ελίζας Σόρογκα πραγματεύεται τον διάλογο μεταξύ καθημερινής ζωής και παραστατικής τέχνης. Είναι απόφοιτος των μεταπτυχιακών προγραμμάτων Πολιτισμικές Σπουδές (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) και Performance Making (Goldsmiths, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου). Βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο σύγχρονης τέχνης στον 11ο διεθνή διαγωνισμό Arte Laguna Prize (Βενετία, 2017), στην κατηγορία Performance & Video Art . Έργα της έχουν υποστηριχθεί από το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου (2018), τον Δήμο Αθηναίων (2019) και το Arts Council England (2013-2017). Έχει παρουσιάσει έργα της, μεταξύ άλλων, στα: Μουσείο Victoria & Albert, Battersea Arts Centre (BAC) και θέατρο The Yard στο Λονδίνο· Forum des images στο Παρίσι· Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Clermont-Ferrand στη Γαλλία· Ινστιτούτο Κινηματογράφου EYE και κοινωνικό κέντρο OT301 στο Άμστερνταμ· και στο Φεστιβάλ TANZRAUSCHEN Wuppertal στη Γερμανία. Είναι επισκέπτρια καθηγήτρια σε προπτυχιακά προγράμματα αρχιτεκτονικής των Πανεπιστημίων: Central Saint Martins, University of the Arts London (UAL)· University of East London· και στο Middle East Technical University στην Άγκυρα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης το 2007. Ως υπότροφος του Ιδρύματος Υποτροφιών Αδελφών Πράτσικα, συνέχισε τις σπουδές της στο σύγχρονο χορό στο Folkwang Hochschule (μετέπειτα Folkwang Universität der Künste), με έδρα το Essen της Γερμανίας. Ως χορεύτρια έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τους: Ιωάννα Πορτόλου, Αγγελική Στελλάτου , Μαρία Κολιοπούλου, Μαριέλα Νέστορα, Μαριάννα Καβαλλιεράτου, Πέρσα Σταματοπούλου, Φώτη Νικολάου, Χάρη Κούσιο, Μυρτώ Γράψα, Λία Τσολάκη, Όλια Λυδάκη, Χάρη Μανταφούνη, κ.ά., δίνοντας παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει βραβευτεί στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού της Αλγερίας με την ομάδα Πρόσχημα της Μαρίας Κολιοπούλου. Από το 2008 διδάσκει σύγχρονο χορό σε παιδιά, σπουδαστές χορού και ενήλικες. Έχει συνεργαστεί με πολλές σχολές χορού και στούντιο, όπως την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή ΧοροΧρόνος, τη σχολή χορού της Έλενας Βακαλοπούλου, τη Δημοτική Σχολή Χορού Καλαμάτας, το studio Danc.c.e, τη σχολή χορού Χορός κ.ά. Το 2017 έγινε μέλος της ομάδας χορευτών-δασκάλων του προγράμματος Dancing to connect για μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί, ως χορογράφος, μεταξύ άλλων με την ομάδα λυρικού θεάτρου Ραφή, τον Παντελή Δεντάκη και την Μαριλίτα Λαμπροπούλου, και έχει διατελέσει βοηθός χορογράφου της Λίας Τσολάκη στην όπερα «Η Μύτη», σε σκηνοθεσία Πίτερ Στάιν στην Εθνική Όπερα της Φινλανδίας.
Η Κυβέλη Μαυροκορδοπούλου είναι ιστορικός τέχνης, κριτικός και επιμελήτρια. Αυτή την περίοδο ολοκληρώνει τη διδακτορική της διατριβή στην École des Hautes Études en Sciences Sociales, Paris (EHESS), η οποία καταπιάνεται με σύγχρονες καλλιτεχνικές πρακτικές που πραγματεύονται ζητήματα πυρηνικής ενέργειας. Πρόσφατες εκθέσεις της περιλαμβάνουν: «Scarred Land», μία σειρά ταινιών με θέμα τη σύνδεση αποικιακών τακτικών με την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας από τους, μεταξύ άλλων, Susan Schuppli και Inas Halabi, οι οποίες προβλήθηκαν στο πλαίσιο της πολιτιστικής εβδομάδας «After Hiroshima» στο Groningen · η ατομική έκθεση «Canopy Canopy» της Susanne Kriemann στο Framer Framed στο Άμστερνταμ (σε συνεργασία με την Ruby de Vos)· καθώς και η ομαδική έκθεση «The Opposing Shore», στο πλαίσιο του παράλληλου προγράμματος της 7ης Μπιενάλε της Μόσχας. To 2018 συνεπιμελήθηκε το ειδικό τεύχος του ακαδημαϊκού περιοδικού Kunstlicht με τίτλο «Nuclear Aesthetics», ενώ το 2017, οργάνωσε το πρόγραμμα Nuclear Waste Weeks, μια σειρά προβολών, εργαστηρίων και επισκέψεων σε χώρους που συνδέονται με πυρηνική ενέργεια στην Ολλανδία και το Βέλγιο. Ήταν επισκέπτρια ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Carleton στην Οτάβα και στο Environmental Humanities Center του Πανεπιστημίου VU στο Άμστερνταμ. Το έργο της έχει υποστηριχθεί από το Ίδρυμα Ωνάση, το Ίδρυμα Γουλανδρή και το Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας του Καναδά. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Carleton και στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών στη Χάγη.
Ο Χρήστος Νίκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Το 2012 έγραψε και σκηνοθέτησε τη μικρού μήκους ταινία «ΚΜ», η οποία συμμετείχε σε πάνω από 40 διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου, μεταξύ των οποίων τα φεστιβάλ του Ρόντερτναμ, της Στοκχόλμης, του Παλμ Σπρινγκς, του Σύδνεϋ, το Black Nights στο Ταλίν της Εσθονίας και Berlin Interfilm, ενώ απέσπασε το πρώτο βραβείο στο Motovun της Κροατίας. Τα τελευταία 10 χρόνια έχει δουλέψει ως βοηθός σκηνοθέτη σε αρκετές ταινίες μεγάλου μήκους μεταξύ των οποίων και ο «Κυνόδοντας» (Γιώργος Λάνθιμος) και το Before Midnight (Richard Linklater). Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία έχει τίτλο «Μήλα».
Γεννημένη στο Λονδίνο και μεγαλωμένη στην Αθήνα, η Κυβέλη Short αποφοίτησε από το King’s College London το 2014. Από το 2015 έως το 2018 εργάστηκε στην Anemon Productions στην Αθήνα ως διευθύντρια παραγωγής στο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Dolphin Man» (2017) σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Χαρίτου, που απέσπασε δυο βραβεία από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Παράλληλα, έχει δουλέψει ως βοηθός παραγωγής στη μικρού μήκους ταινία μυθοπλασίας «Λεωφόρος Πατησίων» (Φεστιβάλ Βενετίας 2018) του Θανάση Νεοφώτιστου και στην υβριδική ταινία μικρού μήκους «Bella» της Θέλγιας Πετράκη (Visions du Réel 2020). Αυτό το διάστημα συνεργάζεται με τη Μαρία Δρανδάκη (Homemade Films) πάνω στην ανάπτυξη της πρώτης ταινίας μεγάλου μήκους της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη, «Τιτανικός Ωκεανός». Διατελεί επίσης συν-διευθύντρια του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του Σαν Φρανσίσκο, του παλαιότερου φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.