Η Ξένια Κογχυλάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Eίναι απόφοιτη της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης και της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών. Από το 2019 ζει και εργάζεται στο Βερολίνο όπου ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο πρόγραμμα «MA Solo/Dance/Authorship» (SODA) στο Διαπανεπιστημιακό Κέντρο Χορού (HZT) του Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου. Η χορογραφική της πρακτική σχετίζεται με ζητήματα επανεξέτασης των αισθητικών, πολιτικών και κοινωνικών πτυχών του κινούμενου σώματος και εστιάζει σε έννοιες της συλλογικότητας, της ενσωμάτωσης, και της εκτόνωσης. Το ερευνητικό της έργο έχει υποστηριχτεί από το πρόγραμμα υποτροφιών DIS-TANZ-SOLO της Oμοσπονδιακής Ένωσης Χορού της Γερμανίας (DTD, 2022), το Goethe-Institut στο Βερολίνο (2022) και το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού (2021). Έχει επιλεχθεί ως υπότροφος του προγράμματος danceWEB για να συμμετάσχει στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού ImPulsTanz στη Βιέννη για το 2021, ενώ το 2022 (Απρίλιος-Μάιος) επιλέχθηκε για το πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών του θεάτρου Hebbel Am Ufer (HAU) στο Βερολίνο, με την υποστήριξη του προγράμματος «Residenzförderung – Fonds Darstellende Kunste» της Γερμανίας. Έργα της έχουν παρουσιαστεί στο κέντρο σύγχρονου χορού Uferstudios στο Βερολίνο («Bang Bang Bodies»)· στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Parken ist Bewegung» στο Βερολίνο («Go ‘head baby!»)· στον πολιτιστικό χώρο Studio Alta στην Πράγα («Nudes and Conspiracies»)· στο «ARC For Dance Festival 11» και την γκαλερί K-Gold Temporary Gallery στην Αθήνα («JunkDance»)· στο πλαίσιο του προγράμματος «Breaking Art: Performances» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και του «ΑRC For Dance Festival 15» («From public to hidden»)· στο φεστιβάλ «InProgress Feedback Festival» στην Αθήνα («Multiple Choice»)· και στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων 8 της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση (συλλογικό έργο με τίτλο «Besuch»). Ως χορεύτρια, έχει συνεργαστεί με τους: Kat Válastur για τα έργα «Diana Even» (HAU, 2021) και «The FarNear» (Bode-Museum στο Βερολίνο)· André Uerba (στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Flutgraben Performances» στο Βερολίνο)· και με τις ομάδες Chto Delat («Fast Forward Festival», Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση), Porson’s Khashoggi και Hellenic Dance Company, μεταξύ άλλων. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Αριάνα Καλλιγά είναι επιμελήτρια και ερευνήτρια και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Νέας Υόρκης. Η έρευνά της εστιάζει στις σύγχρονες πρακτικές που συνδυάζουν την θεωρία, την αρχιτεκτονική και τη σύγχρονη τέχνη. Έχει σπουδάσει ιστορία τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και έχει εργαστεί σε οργανισμούς όπως το Τμήμα Αρχιτεκτονικής και Design του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜοΜΑ), το Ίδρυμα Norman Foster (Μαδρίτη) και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Ντουμπρόβνικ (MOMAD), μεταξύ άλλων πολιτιστικών οργανισμών. Έχει επιμεληθεί προγράμματα, συζητήσεις και εκθέσεις σε μουσεία και ανεξάρτητους χώρους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως την έκθεση «Never Cross the Same River Twice» που επιμελήθηκε το 2021 μαζί με τον Kisito Assangni με την υποστήριξη του Οργανισμού ΝΕΟΝ και του οργανισμού Polygreen Culture and Art Initiative (PCAI). Πρόσφατα επιμελήθηκε την έκδοση «Artist-Run Dialogues», που εκδόθηκε από το space52 στην Αθήνα (2022) που εξερευνά νέες μορφές διεθνικής αλληλεγγύης μεταξύ των ανεξάρτητων καλλιτεχνικών και μη κερδοσκοπικών χώρων. Έχει επίσης συμμετάσχει σε προγράμματα φιλοξενίας και επιμελητικά προγράμματα όπως το πρόγραμμα «Curatorial Intensive» του ινστιτούτου SixtyEight Art Institute (Κοπεγχάγη), το επιμελητικό πρόγραμμα της πλατφόρμας WCSCD (Σερβία) και το Πρόγραμμα Καλλιτεχνικής Έρευνας και Φιλοξενίας του Ιδρύματος Γ. & Α. Μαμιδάκη (Κρήτη). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) το 2022.
Ο Άκης Κόκκινος είναι ένας ανεξάρτητος επιμελητής και λέκτορας, που διαμένει στο Λονδίνο και στη Χίο. Είναι, επίσης, ιδρυτής και διευθυντής της DEO projects- ενός εναλλακτικού οργανισμού σύγχρονης τέχνης με έδρα τη Χίο που στόχο έχει την ενίσχυση του διεθνικού διαλόγου και της πολιτιστικής υποδομής του νησιού. Τα τελευταία δέκα χρόνια, ο Άκης έχει συνεργαστεί με σημαντικά πολιτισμικά ιδρύματα τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στην Ελλάδα, καθώς και με ιδιωτικές συλλογές, ενώ, επίσης, έχει συμμετάσχει σε διάφορες ανεξάρτητες καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες. Έλαβε το μεταπτυχιακό του στην Επιμέλεια Σύγχρονης Τέχνης από το Βασιλικό Κολέγιο Τέχνης στο Λονδίνο (RCA, 2018-2020), με διπλή υποτροφία από το ίδρυμα NEON και με την υποστήριξη του Ιδρύματος Schilizzi και του προγράμματος RCA Continuation Fund. Το 2021 βραβεύτηκε με το «Developing Your Creative Practice» του Συμβουλίου Τεχνών της Αγγλίας (Arts Council England) και συμμετείχε στο πρόγραμμα φιλοξενίας «Young Curators Residency Programme» του Ιδρύματος Sandretto Re Rebaudengo στη Μαδρίτη της Ισπανίας. Το 2022, επιμελήθηκε την ομαδική έκθεση Μοιραίοι Σύντροφοι, Ανυπόστατοι ίσκιοι στην Ελληνική Κατοικία στο Λονδίνο, μια ανάθεση από τον οργανισμό ΝΕΟΝ. Η έκθεση παρουσίασε 18 έργα ελληνόφωνων καλλιτεχνών της διασποράς, με κάποια από αυτά να αποτελούν μέρος της Δωρεάς της Συλλογής Δ. Δασκαλόπουλου. Το έργο του έχει προβληθεί σε διάφορα διεθνή περιοδικά τέχνης και μέσα, μεταξύ άλλων στο Frieze magazine, Artforum, Damn Magazine, Art Basel Stories, ESTADÃO και την El Pais. Η πρακτική του, εστιάζει στους τρόπους με τους οποίους διαταράσσεται το «αντικειμενικό» και το θεσμικό εισάγοντας ή ενισχύοντας άλλες, λιγότερο αξιοσημείωτες και αναγνωρισμένες μορφές γνώσης. Μέσα από πολυθεματικές αναγνώσεις, τον οικοφεμινισμό, τις μη δυτικότροπες προσεγγίσεις και άλλους μη ορθολογικούς στοχασμούς και φιλοσοφίες, το έργο του εστιάζει στο λιγότερο διαδεδομένο, στο αόρατο ή στο μεταιχμιακό. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
H Αλεξία Αλεξανδροπούλου είναι επιμελήτρια και παραγωγός με έδρα την Αθήνα και τη Λισαβόνα. Από το 2021 συντονίζει μια ομάδα 20 νέων επιμελητών από χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Ευρώπης στο πλαίσιο του «ΤASAWAR Curatorial Studios», σε συνεργασία με το Goethe-Institut της Τυνησίας. Από το 2020 είναι συνεπιμελήτρια και μέλος της συντακτικής ομάδας του διαδικτυακού προγράμματος «TASAWORAT», μιας ερευνητικής πλατφόρμας που εστιάζει στην επιμελητική πρακτική σε χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Είναι μέλος της πορτογαλικής συλλογικότητας Μais uno +1 με την οποία, αυτή την περίοδο, συνεπιμελείται και αναπτύσσει μια σειρά από δράσεις σε διάφορους χώρους της πόλης. Παράλληλα, ολοκληρώνει τις σπουδές της στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και Design HDK-Valand του Πανεπιστημίου Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Commissioning and Curating Contemporary Public Art. Η πρακτική και η τρέχουσα έρευνα της εκδηλώνονται σε συμμετοχικές και συνεργατικές εκφράσεις στη σύγχρονη τέχνη. Στο παρελθόν έχει εργαστεί σε πολιτιστικά ιδρύματα και χώρους τέχνης σε χώρες όπως η Ιταλία, η Τσεχία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Τυνησία και η Πορτογαλία. Έχει διατελέσει βοηθός επιμέλειας σε διοργανώσεις όπως η Μπιενάλε Matter of Art της Πράγας και στην οργανισμό tranzit, ένα δίκτυο αυτόνομων πρωτοβουλιών σύγχρονης τέχνης από την Αυστρία, την Τσεχία, την Ουγγαρία, τη Σλοβακία και τη Ρουμανία. Είναι απόφοιτος του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών (2013) και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου (ΜΑ Αrts Policy and Management) από το Koλέγιο Birkbeck του Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (2017). Έχει υπάρξει υπότροφος του Goethe-Institut της Τυνησίας (ΤΑSAWAR Curatorial studios Fellow 2020), ενώ έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Δέσποινα Τζάνου είναι επιμελήτρια και συγγραφέας με έδρα την Αθήνα και την Μπράγκα της Πορτογαλίας. Το επιμελητικό έργο και η δημιουργική συγγραφή της περιλαμβάνουν τη μελέτη και την αποδόμηση πολιτιστικών συμβόλων και κοινωνικοπολιτικών γεγονότων, ενώ παράλληλα δημιουργεί συνδέσεις με θεματικές σχετικές με το σώμα, τη μυθολογία, τη φύση, την τεχνολογία, τις φεμινιστικές σπουδές, τη φιλοσοφία και την ψυχολογία. Αποφοίτησε από το Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Tέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην επιμέλεια εκθέσεων στο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Από το 2019, επιμελείται το πρόγραμμα εκθέσεων και διευθύνει το χώρο τέχνης Duarte Sequeira τόσο στην Μπράγκα όσο και, από το 2022, στη Σεούλ. Υπήρξε συνιδρυτικό μέλος της επιμελητικής ομάδας DOW Collective στο Λονδίνο και έχει συνεργαστεί με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, όπως τις γκαλερί Forum Arte Braga στην Πορτογαλία· και τις γκαλερί Cell Project Space και Whitechapel Gallery στο Λονδίνο. Έχει αναθέσει τη δημιουργία νέων έργων στους καλλιτέχνες Mimosa Echard, Tom Howse, Λητώ Κάττου, Lily Kemp, Μανώλη Δασκαλάκη Λεμό, Lucile Littot, Πέτρο Μώρη, Vanessa da Silva, Jonathan Uliel Saldanha και Mauro Ventura και έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τους André Butzer, Serge Attukwei Clottey, Petra Cortright, Pakui Hardware, Byzantia Harlow, Juliana Huxtable, Oliver Laric, Rebecca Lennon, Shaina McCoy, Katja Novitskova, Julian Opie, Athena Papadopoulos, Εύα Παπαμαργαρίτη, Ricardo Passaporte, Eddie Peake, Marianna Simnett, Timur Si-Qin, Jenna Sutela, Slavs &Tatars, Suzanne Treister, Jala Wahid και Guan Xiao. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Γιάννης Κολόζης έχει εργαστεί ως σκηνοθέτης, μοντέρ και διευθυντής φωτογραφίας. Για ένα διάστημα τον τράβηξε η μυθοπλασία, αλλά σύντομα επέστρεψε και πάλι στο ντοκιμαντέρ. Κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών του σπουδών στο Northern Media School του Πανεπιστημίου Sheffield Hallam στο Ηνωμένο Βασίλειο σκηνοθέτησε τις μικρού μήκους ταινίες «SoundRoom» (2005) και «Get Lost» (2006). Το 2009 ταξίδεψε στην Αργεντινή για την κινηματογράφηση ενός ντοκιμαντέρ για την μέθοδο της φυσικής καλλιέργειας. Το πρώτο του ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους με τίτλο «Un Cóndor» (2015) γυρίστηκε στη Χιλή, ενώ το δεύτερο, «Ο Γιώργος του Κέδρου» (2020), γυρίστηκε από το 1972 ως το 2018 στο νησί της Δονούσας από τον ίδιο και τον πατέρα του. Και τα δύο ντοκιμαντέρ ήταν προσωπικές παραγωγές οι οποίες χρηματοδοτήθηκαν από καμπάνιες crowdfunding. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Νίκος Ζιώγας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Σπούδασε εικόνα, ήχο και μοντάζ. Aπo το 2009 εργάζεται ως σκηνοθέτης και διευθυντής φωτογραφίας σε παραγωγές ντοκιμαντέρ εντός και εκτός Ελλάδος. Το «Ενθύμιον», το πρώτο του ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο 23o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, αποσπώντας το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ενώ συνεχίζει την πορεία της σε διεθνή φεστιβάλ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Κατερίνα Μαυρογεώργη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης AΡΧΗ της Νέλλης Καρρά και το Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων & Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών. Γράφει, παίζει και σκηνοθετεί στο σινεμά και στο θέατρο. Το 2020, μαζί με τον Αινεία Τσαμάτη και τον Γιάννη Καραμπάτσο, έγραψε το σενάριο της μικρού μήκους ταινίας «Η διάβαση». Τα γυρίσματα της ταινίας ολοκληρώθηκαν το 2022, σε σκηνοθεσία της ίδιας και του Αινεία Τσαμάτη. Το 2021 ολοκλήρωσε το τρίτο θεατρικό της έργο, με τίτλο «Το απαγορευτικό». Το 2019 έγραψε το έργο «Οι λουόμενες», το οποίο σκηνοθέτησε στο Skrow Theater. «Οι λουόμενες» παρουσιάστηκαν ξανά τον Μάιο του 2022 στο Skrow Τheater, ενώ το έργο θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2022 από τις εκδόσεις Κάπα Εκδοτική. Το 2017 συνέγραψε το σενάριο της μικρού μήκους ταινίας «Maneki Neko», σε συνεργασία με τον Μανώλη Μαυρή ο οποίος και σκηνοθέτησε την ταινία. Ως ηθοποιός, έχει συνεργαστεί με την ομάδα Patari Project και τους Blitz Theater Group, ενώ είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Skrow Theater Group. Στο θέατρο, έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Θωμά Μοσχόπουλο, Βασίλη Μαυρογεωργίου, Αργύρη Ξάφη, τη σκηνοθέτρια Βάσια Ατταριάν κ.ά. Στον κινηματογράφο, έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Αργύρη Παπαδημητρόπουλο, Ζαχαρία Μαυροειδή, Παντελή Βούλγαρη και τη σκηνοθέτρια Θέλγια Πετράκη. Το 2017 ήταν υποψήφια για το βραβείο Μελίνα Μερκούρη. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Λουκάς Παλαιοκρασάς γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Σπούδασε επικοινωνία στο Αμερικάνικο Κολέγιο Ελλάδος και το 2014 απέκτησε εργασιακή εμπειρία σε εταιρεία παραγωγής στο Λος Άντζελες μέσω υποτροφίας που του απένειμε ο διεθνής όμιλος Libra Group. Έχει σκηνοθετήσει ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο που έχουν προβληθεί σε διεθνή φεστιβάλ και σημαντικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως το Πανεπιστήμιο Sapienza της Ρώμης και το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Το «Citizen Xenos», το πρώτο του ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, έκανε πρεμιέρα το 2018 στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπου ήταν υποψήφιο για το βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας. Το δεύτερο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους που σκηνοθέτησε, με τίτλο «Final Year», συμπαραγωγή της εταιρείας παραγωγής Anemon Productions και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του 24ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους το φθινόπωρο του 2022. Ακόμα, έχει αναλάβει τη δημιουργία ντοκιμαντέρ για τις δράσεις του προγράμματος «Active Citizens Fund» για την Ελλάδα, με διαχειριστές επιχορήγησης το Ίδρυμα Μποδοσάκη και τον μη κυβερνητικό οργανισμό SolidarityNow. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Λήδα Βαρτζιώτη αποφοίτησε από το Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), με ειδίκευση στη σκηνοθεσία και το σενάριο. Έχει σκηνοθετήσει το διαφημιστικό σποτ για τα 90 χρόνια του ΑΠΘ. Το 2018 έλαβε μέρος στο πρόγραμμα «Pitching Training» του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου ShorTS στην Τριέστη με την υποστήριξη του ευρωπαϊκού δικτύου NISI MASA, ενώ το 2019 συμμετείχε στο πρόγραμμα «Sarajevo Talent Campus». Αποτελεί μέρος σκηνοθετικού διδύμου μαζί με τον Δημήτρη Τσακαλέα. Η πρώτη σκηνοθετική τους δουλειά, με τίτλο «Yawth», ταξίδεψε σε πάνω από 30 φεστιβάλ παγκοσμίως και βραβεύτηκε από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου στο 41ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Η δεύτερη ταινία τους, με τίτλο «Sad Girl Weekend», έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαράγεβο και συμμετείχε σε πάνω από 40 διεθνή φεστιβάλ ανά τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και το 55ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Κάρλοβι Βάρι (στο πλαίσιο του προγράμματος «Future Frames»), το 31ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τριέστης και το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (όπου τιμήθηκε με δύο βραβεία). Η ταινία τους με τίτλο «Literal Legend» έκανε τη διεθνή της πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα του 43ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Καΐρου και η ταινία τους με τίτλο «Happy Ending» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο διαγωνιστικό τμήμα του 45ου Νορβηγικού Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους. Αυτή την περίοδο ολοκληρώνουν μία ακόμη ταινία μικρού μήκους, βρίσκονται στο στάδιο της προπαραγωγής για την επόμενη, ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσουν την πρώτη τους ταινία μεγάλου μήκους. Η Λήδα Βαρτζιώτη έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Λεωνίδας Κωνστανταράκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως σκηνοθέτης και παραγωγός. Σπούδασε Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στη Σχολή Σταυράκου. Έχοντας συγκεντρώσει πολυετή εμπειρία σε διάφορες ειδικότητες σχετικές με την παραγωγή κινηματογραφικών και διαφημιστικών ταινιών, το 2013 συνίδρυσε την Alaska Films, μια δημιουργική εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών και διαφημιστικών ταινιών, καθώς και οπτικοακουστικού περιεχομένου. Έχει εργαστεί ως παραγωγός ή/και σκηνοθέτης σε οπτικοακουστικά έργα διαφόρων ειδών, από μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ μέχρι διαφημιστικά και animated εταιρικά βίντεο. Τα ντοκιμαντέρ του έχουν συμμετάσχει και βραβευτεί σε πλήθος διεθνών φεστιβάλ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Έλια Καλογιάννη (1995) γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και συνέχισε τις οπτικοακουστικές της σπουδές στην Ακαδημία Gerrit Rietveld στο Άμστερνταμ, από όπου και αποφοίτησε το 2019. Το 2017 παρακολούθησε μαθήματα αναλογικού φιλμ και performance στη σχολή Cooper Union της Νέα Υόρκης. Σήμερα εργάζεται ως κινηματογραφίστρια και visual artist. Η δουλειά της συνδυάζει φιλμ, εγκαταστάσεις βίντεο και video essays. Το έργο της δίνει αξία σε εκείνα που συνήθως μένουν αόρατα και, με μια female gaze ματιά, στόχο έχει να εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη μοναξιά, τις αναμνήσεις, την επαφή, την ταυτότητα, τον έλεγχο και το όριο μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Έχει συμμετάσχει, μεταξύ άλλων, σε εκθέσεις στα Μουσεία Stedelijk και Eye Film στο Άμστερνταμ, καθώς και στο Διεθνές Θέατρο του Άμστερνταμ. Η μικρού μήκους ταινία της με τίτλο «Phélia» (2020) έκανε πρεμιέρα στο 49ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ, ήταν φιναλίστ στα βραβεία Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (κατηγορία: καλύτερη φοιτητική ταινία μικρού μήκους) και έχει προβληθεί και βραβευτεί σε πολλά φεστιβάλ παγκοσμίως. Το «Soldier 365» (2019), η πρώτη της πειραματική μικρού μήκους ταινία, έλαβε εύφημο μνεία στο πλαίσιο του προγράμματος «Eye on Art Research Lab» που διοργάνωσε το Μουσείο Eye Film του Άμστερνταμ και έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Αυτή την περίοδο αναπτύσσει μια πειραματική ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Mammalia», με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και της ΕΡΤ (πρόγραμμα «Μικροφίλμ»). Έχει επίσης συνεργαστεί σε projects για τo εκθεσιακό κέντρο Looiersgracht 60 (Ολλανδία), το Ωδείο του Άμστερνταμ (CvA) και τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Εργάζεται, επίσης, ως υπεύθυνη εγκαταστάσεων εκθεσιακού χώρου στο Μουσείο Eye Film (Ολλανδία) και ως συντονίστρια του περιβαλλοντικού προγράμματος «Echoes» στο Aegean Film Festival. Eίναι υπότροφος του Ερευνητικού Ινστιτούτου για τις Τέχνες και τον Δημόσιο Χώρο LAPS (Ολλανδία). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Ελευθερία Κατσιάνου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και είναι κινηματογραφίστρια. Έχει σπουδάσει πολιτική επιστήμη και ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Μετά τις σπουδές της εργάστηκε σε διάφορα πόστα σε τηλεοπτικές παραγωγές, και στη συνέχεια αποφάσισε να εντρυφήσει περαιτέρω στην σεναριογραφία και τον κινηματογράφο, αποκτώντας μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών κινηματογράφου από το Πανεπιστήμιο Κίνγκστον του Λονδίνου (2012). Έκτοτε, πέρα από τα προσωπικά της εγχειρήματα, έχει συνεργαστεί και με άλλους κινηματογραφιστές και καλλιτέχνες, συμμετέχοντας με ομαδικές δουλειές σε εκθέσεις και φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 2020 η ταινία της «Remains» (διάρκειας ενός λεπτού) ταξίδεψε σε φεστιβάλ του εξωτερικού αποσπώντας διεθνή βραβεία. Το 2021 ολοκλήρωσε το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ της με τίτλο «Trash», το οποίο παρουσιάστηκε σε ελληνικά και ξένα κινηματογραφικά φεστιβάλ και ήταν υποψήφιο για τα βραβεία Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Αυτήν την περίοδο διαμένει στην βόρεια Ισλανδία και βρίσκεται στο στάδιο της ανάπτυξης του επόμενου ντοκιμαντέρ της. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Δημήτρης Τσαλαπάτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου και στο Κολέγιο Goldsmiths του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (MA in Filmmaking), καθώς και μαθηματικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η πρώτη του ταινία μικρού μήκους, «Νάρκη», χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα «Μικροφίλμ» της ΕΡΤ (2017) και έκανε πρεμιέρα στο 41ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, όπου απέσπασε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη και το βραβείο οπτικής αφήγησης από την Ένωση Ελλήνων Κινηματογραφιστών. Επιπλέον, η ταινία επιλέχθηκε στο πλαίσιο του 24ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας και του 12ου Thessaloniki International Short Film Festival, ενώ έκανε διεθνή πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λιντς και συνέχισε την πορεία της σε διεθνή φεστιβάλ. Η δεύτερη ταινία μικρού μήκους του με τίτλο «Your Hands», η οποία αναπτύχθηκε στο πλαίσιο της τελικής μεταπτυχιακής του εργασίας, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ταινιών Πόλης της Μεγάλης Βρετανίας (BUFF) το 2020. Βρίσκεται στο στάδιο του post-production της τρίτης του ταινίας μικρού μήκους με τίτλο «True Love»· στο στάδιο της προ-παραγωγής της τέταρτης ταινίας του, «Μικρές Ζωές», το σενάριο της οποίας εγκρίθηκε και χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα «Μικροφίλμ» της ΕΡΤ (2020) και από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ)· καθώς και στο στάδιο της ανάπτυξης της πρώτης του ταινίας μεγάλου μήκους με τίτλο «Boyos», το σενάριο της οποίας χρηματοδοτήθηκε από το ΕΚΚ στο πλαίσιο του προγράμματος «Συγγραφής σεναρίου – development/ Α. στάδιο συγγραφής treatment» (2021). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
O Κωνσταντίνος Χαλιάσας (1992) είναι υποψήφιος διδάκτωρ στη σύνθεση στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), με ειδίκευση στην όπερα και τον κινηματογράφο. Είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ και αριστούχος απόφοιτος του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Σύνθεση μουσικής για τον κινηματογράφο, το θέατρο και τις τέχνες της παράστασης» του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έχει γράψει μουσική και σκηνοθετήσει ταινίες που έχουν προβληθεί και βραβευθεί σε διεθνή φεστιβάλ (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ώστιν, Διεθνές Φεστιβάλ Νεανικού Κινηματογράφου της Σεούλ, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας κ.ά.). Το 2018 έλαβε μέρος στο πρόγραμμα «Sarajevo Talents». Οι εγκαταστάσεις με μουσική και βίντεο που δημιουργεί έχουν τιμηθεί με δύο διεθνή βραβεία στον διαγωνισμό «Rethinking Xenakis: Composition for Ensemble» από το Κέντρο Ιάννης Ξενάκης (CIX) και παρουσιαστεί σε ΗΠΑ, Γαλλία, Ιαπωνία, Μεξικό κ.ά. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Η Ασημίνα Προέδρου γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα. Σπούδασε μουσική (2001), oικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πτυχίο το 2005 και μεταπτυχιακό το 2007) και σκηνοθεσία κινηματογράφου (πτυχίο το 2013 στο Μητροπολιτικό Κολέγιο, Αθήνα· και μεταπτυχιακό το 2016 στο Πανεπιστήμιο του Σταφορντσάιρ). Η μικρού μήκους ταινία της «Red Hulk» (2013), την οποία ολοκλήρωσε (σενάριο, σκηνοθεσία, παραγωγή) στo πλαίσιo των προπτυχιακών της σπουδών, κέρδισε τον Χρυσό Διόνυσο στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (2013) και το πρώτο βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας (2013). Η ταινία έχει παρουσιαστεί σε πάνω από εξήντα διεθνή φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων και το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους του Clermont-Ferrand (Διεθνές Διαγωνιστικό, 2014), αποσπώντας εννέα διεθνή βραβεία. Η πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, «Πίσω από τις θημωνιές», που αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2022, αναπτύχθηκε μέσω των προγραμμάτων «Script Station – Talents Sarajevo» (2015) και «Script Station – Berlinale Talents» (2016), καθώς και του προγράμματος «First Film First – Goethe-Institut Young Directors Academy» (2016-2017), ενώ απέσπασε το βραβείο του Centre National du cinéma et de l’Image animée της Γαλλίας στο Φόρουμ Συμπαραγωγών Crossroads του 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2016). Η ταινία αποτελεί μια συμπαραγωγή Ελλάδας, Γερμανίας και Βόρειας Μακεδονίας, και ολοκληρώθηκε, μεταξύ άλλων, με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, της ΕΡΤ, του προγράμματος «Creative Europe MEDIA», του Κινηματογραφικού Δικτύου Νοτιοανατολικής Ευρώπης (SΕΕ Cinema Network), του Οργανισμού Κινηματογράφου της Βόρειας Μακεδονίας, του γερμανικού τηλεοπτικού σταθμού ZDF-Arte και του ευρωπαϊκού ταμείου στήριξης Eurimages. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Αλέξανδρος Σκούρας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει οικονομικά, πολιτισμικές σπουδές και φιλοσοφία. Από το 2008 έως το 2016 δίδασκε εθελοντικά αισθητική κινηματογράφου και σκηνοθεσία στα σεμινάρια του Πολιτιστικού Ομίλου Φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει τις ταινίες μικρού μήκους, «Gran Partita» (2011), «807» (2012), «Abies» (2013), «Τρένα» (2012), «Κύβος» (2016), «Φυσαρμόνικα Μαν» (2020), «Αλκυονίδες» (2022), καθώς και το ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Αναζητώντας τον Καζαντζάκη» (2018). Οι ταινίες του έχουν παρουσιαστεί σε πολλά φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχουν λάβει σημαντικές διακρίσεις (Χρυσό Διόνυσο στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας για την ταινία «Κύβος»· βραβείο καλύτερου σεναρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας για την ίδια ταινία· Αργυρό Διόνυσο για την ταινία «Φυσαρμόνικα Μαν» στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας· και βραβείο καλύτερης ψηφιακής ταινίας για την ταινία «Gran Partita», επίσης στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας). Αυτή την περίοδο γράφει το σενάριο για την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, ενώ παράλληλα βρίσκεται στο στάδιο της προετοιμασίας για το επόμενο ντοκιμαντέρ του. Πέρα από αυτά, εργάζεται ως ανεξάρτητος σκηνοθέτης και μοντέρ σε τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Αλέξανδρος Αποστολάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε γραφιστικές τέχνες στo Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Αθήνας κι από το 2012 ασχολείται επαγγελματικά με την εικονογράφηση κινουμένων σχεδίων, το στόριμπορντ και την ανάπτυξη χαρακτήρων. Το 2013 ολοκλήρωσε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων με τίτλο «The Guillable Kiss of Mr. Patokos». Ξεκινώντας από το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, η ταινία ακολούθησε μια επιτυχημένη πορεία δύο χρόνων συμμετέχοντας σε διάφορα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους και κινουμένων σχεδίων ανά τον κόσμο και απέσπασε μια σειρά από βραβεία, μεταξύ των οποίων και ένα χρυσό βραβείο στην κατηγορία κινουμένων σχεδίων στα 5α Διεθνή Βραβεία Κινητού Κινηματογράφου του Χονγκ Κονγκ (HKIMFA, 2015). Έκτοτε, ασχολείται με το κινούμενο σχέδιο σε συνεργασία με την Odd Bleat Studios, κυρίως για τον χώρο της διαφήμισης. Tο 2018 ανέλαβε τον σχεδιασμό και την εικονογράφηση των χαρακτήρων για την πολυβραβευμένη μικρού μήκους stop motion ταινία του Φωκίωνα Ξένου με τίτλο «Ηeatwave», στο πλαίσιο εκπόνησης της πτυχιακής του εργασίας κατά την φοίτησή του στην Κρατική Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (NFTS) του Ηνωμένου Βασιλείου. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Αλέξανδρος Χαντζής γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1985. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει εργαστεί στο θέατρο ως βοηθός σκηνογράφου και στον κινηματογράφο ως βοηθός σκηνοθέτη και casting director. Έχει σκηνοθετήσει τις βραβευμένες ταινίες μικρού μήκους «Κατάληψη», «Τσέλσι-Μπαρτσελόνα» και «Θα πάρω μια βαθιά ανάσα και θα σου πω», καθώς και το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Ημερολόγια Εκφοβισμού», για λογαριασμό του Χαμόγελου του Παιδιού. Ως σκηνοθέτης, έχει συνεργαστεί με τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση και το Αρχείο Καβάφη. Έχει σκηνοθετήσει μουσικά βίντεο, τρέιλερ θεατρικών παραστάσεων καθώς και δύο επεισόδια της σειράς δραματοποιημένων ντοκιμαντέρ «Οι πειρατές του Αιγαίου», σε παραγωγή Small Planet Productions. Το 2014 συμμετείχε στο «!f Istanbul-Sundance Screenwriters Lab» με το σενάριο μεγάλου μήκους «Τι χαζό παιδί». Το 2020 επιλέχθηκε για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα «Sarajevo Talent Campus» με το σενάριο μεγάλου μήκους του «Το χωριό», για το οποίο έλαβε ενίσχυση από το πρόγραμμα «Συγγραφής σεναρίου – development/ Α. στάδιο συγγραφής treatment» του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. To 2021 σκηνοθέτησε τo ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Η ναυμαχία της Ναυπάκτου» και συνεργάστηκε στη σκηνοθεσία της σειράς δραματοποιημένων ντοκιμαντέρ «Η γενιά του ’30», καθώς και του ντοκιμαντέρ «Η Σφαγή της Χίου». Την ίδια χρονιά, η κριτική επιτροπή των Κρατικών Βραβείων Συγγραφής Θεατρικού Έργου του απένειμε έπαινο για το θεατρικό έργο του «Φούιτ». Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Ο Αντώνης Βαλληνδράς γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού́. Σπούδασε οικονομικά στην Αθήνα και δούλεψε ως Account Executive στην Ogilvy Greece. Το 2014 αποφάσισε να αλλάξει καριέρα και επικεντρώθηκε στον κινηματογράφο. Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών «MA in Directing Film and Television» από το Πανεπιστήμιο του Μπόρνμουθ και έχει σκηνοθετήσει τέσσερις ταινίες μικρού μήκους. Η ταινία του «The Life of a Sober Man» (2016) προτάθηκε για το βραβείο «RTS Student Television Award» στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έχει εργαστεί σε πολλά οπτικοακουστικά πρότζεκτ ως σκηνοθέτης και παραγωγός και ως βοηθός σκηνοθέτη και συμπαραγωγός στην ταινία «Amerika Square» (σκην. Γιάννης Σακαρίδης). Συμμετείχε ως υπότροφος στο πρόγραμμα «START – Create Cultural Change» του Goethe-Institut Thessaloniki. Είναι συνιδρυτής του σκηνοθετικού ντουέτου Ladies’ Fingers. Η τελευταία του ταινία, με τίτλο «Λευκά Χριστούγεννα 1948» (2022), πραγματοποιήθηκε με την συγχρηματοδότηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και του προγράμματος «Μικροφίλμ» της ΕΡΤ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).