O Γιώργος Γούσης γεννήθηκε το 1986 στην Αθήνα και εργάζεται ως δημιουργός κόμικ και σκηνοθέτης . Το 2012 κυκλοφόρησε την συλλογή σύντομων ιστοριών «Αθώες Εποχές» (εκδόσεις ΚΨΜ), ενώ το 2016 διασκεύασε τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου σε κόμικ (σενάριο: Γιάννης Ράγκος – Δημοσθένης Παπαμάρκος, εκδόσεις Polaris). Το βιβλίο κέρδισε πέντε βραβεία από την την Ακαδημία των Ελληνικών Βραβείων Κόμικ. Aπό το 2017 έως και το 2019 ήταν αρχισυντάκτης στο περιοδικό «Μπλε Κομήτης». Tο 2019, κατά παραγγελία του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, δημιούργησε μαζί με τον Παναγιώτη Πανταζή και την Γεωργία Ζάχαρη το κόμικ «Φεστιβάλ» , το οποίο αποτέλεσε την επετειακή έκδοση για τα εξήντα χρόνια της διοργάνωσης.
Tο 2018 εργάστηκε ως production designer της μικρού μήκους ταινίας «Ίσκιωμα» (Faliro House Productions), ενώ το 2019 πραγματοποιεί την πρώτη του σκηνοθετική προσπάθεια με το ντοκιμαντέρ «Ο Χειροπαλαιστής» και κερδίζει το βραβείο 2ης καλύτερης μικρού μήκους ταινίας στο 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας και το βραβείο ΙΡΙΣ της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου στην κατηγορία ταινία μικρού μήκους τεκμηρίωσης για το 2020.
Γεννήθηκα στην Βουδαπέστη όπου και πέρασα τα μισά καλοκαίρια της ζωής μου. Σπούδασα Ψηφιακές Τέχνες (MFA) στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και Πληροφορική στο ΤΕΙ Αθήνας. Είμαι απόφοιτος του προγράμματος Talents Sarajevo. Δουλεύω σαν σεναριογράφος, μοντέρ και γραφίστας στην Αθήνα. Επίσης, είμαι βραβευμένος σκηνοθέτης.
Ο Γιώργος Ηλιόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Το 2011 αποφοίτησε από το Τμήμα Κινηματογράφου της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Συνέχισε τις σπουδές του στη σκηνοθεσία στην ακαδημία Scotland Screen Academy ως υπότροφος του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου. Το 2014 αποφοίτησε από το πρόγραμμα M.F.A. in Advanced Film Practice του Πανεπιστημίου Napier στο Εδιμβούργο, κερδίζοντας το μετάλλιο επίδοσης καλών τεχνών. Η πτυχιακή του ταινία «Chameleons» προτάθηκε από τη Σκωτία ως υποψήφια για τα φοιτητικά Oscar. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως σκηνοθέτης και φωτογράφος. Έχει σκηνοθετήσει τηλεοπτικές εκπομπές για το Vice και την ΕΡΤ. Το 2019, το μικρού μήκους project του «Αριζόνες» εξασφάλισε χρηματοδότηση από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Ταυτόχρονα, αναπτύσει το πρώτο του μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ με τίτλο «Exile(s)».
Ο Κωνσταντίνος Δουμπενίδης (γεν.1984, Ξάνθη) είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού διπλώματος Ψηφιακές Μορφές Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας. Η πρακτική του είναι πολυδιάστατη και περιλαμβάνει φωτογραφίες, βίντεο, εκδόσεις και κοινωνικό πειραματισμό. Το έργο του έχει παρουσιαστεί, μεταξύ άλλων, στις ακόλουθες ομαδικές εκθέσεις: «Government of Things», Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Εσθονίας (2019); «L’ Autre Europe Avec Jean», στο πλαίσιο του προγράμματος φιλοξενίας Emergency στο Βεβέ της Ελβετίας (2018)· «Island», γκαλερί MEME, Αθήνα (2017)· Φεστιβάλ Φωτογραφίας Medphoto (2017)· 5η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (2015)· Thessaloniki PhotoBiennale, Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (2014)· και «By necessity», στο πλαίσιο του Athens Photo Festival (2013).
Ο Βασίλης Αλεξάνδρου γεννήθηκε το 1990 στη Θεσσαλονίκη. Το 2014 αποφοίτησε με άριστα από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 2019 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Οπτικοακουστικές Τέχνες στην Ψηφιακή Εποχή στο Τμήμα Τεχνών, Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου, με εστίαση στις διαδραστικές εγκαταστάσεις και τα νέα μέσα. Στο ενεργητικό του καταγράφονται η μόνιμη εικαστική παρέμβαση σε δημόσιο χώρο «Με αφορμή το καμένο πιάνο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας» (2015)· οι ατομικές εκθέσεις «Βραχεία Μνήμη» (Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, 2020), «Μηχανές Ευδαιμονίας» (Παλαιό Φρούριο, Κέρκυρα, 2019), «Διά βίας μάθηση» (Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, 2017), «Οbject’s origin, rejected» (Πολιτιστικό Κέντρο Αλίμου, Αθήνα, 2017) και «Μητρική Γλώσσα» (Γκαλερί χώρος 18, Θεσσαλονίκη, 2014)· και πάνω από πενήντα ομαδικές εκθέσεις. Το 2017 εκπροσώπησε την Ελλάδα στη Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών της Ευρώπης και της Μεσογείου Mediterranea 18 «Home», η οποία έλαβε χώρα στην Εθνική Πινακοθήκη των Τιράνων στην Αλβανία. Το 2019 έλαβε μέρος στην 24η Διεθνή Μπιενάλε Χιούμορ και Σάτιρας στην πόλη Gabrovo της Βουλγαρίας. Από τις αρχές του 2016 διοργανώνει το site-specificproject «Ακατάλληλο Μάθημα». Έχει παραδώσει μαθήματα, σεμινάρια και εργαστήρια σε πανεπιστημιακά ιδρύματα, ενώ από τον Μάρτιο του 2020 ξεκίνησε μία διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Τεχνών, Ήχου και Εικόνας του Ιόνιου Πανεπιστημίου με θέμα την πολιτική τέχνη στην ψηφιακή εποχή.
Η Μαντλέν Ανηψητάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Eίναι αρχιτέκτονας και σκηνογράφος πολεοδομίας. Με τις επί τόπου εγκαταστάσεις της στους δημόσιους χώρους, αναζητά την αλλαγή στην καθημερινότητα και τη συλλογική, ταυτόχρονη ιδιοποίηση τόσο των έργων τέχνης της όσο και του περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκονται.
Αποφοίτησε από τη Σχολή Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου Κρήτης το 2009, ενώ το 2010 απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη βιοκλιματική αρχιτεκτονική από το Πολυτεχνείο της Μαδρίτης. Στη συνέχεια σπούδασε αρχιτεκτονική στην Ανώτατη Σχολή Αρχιτεκτονικής Paris–Malaquais, μέρος της Σχολής Καλών Τεχνών του Παρισίου, από όπου αποφοίτησε το 2015. Το 2012, κέρδισε το 2ο βραβείο στον διαγωνισμό «Καινοτομίας και Τεχνολογίας» της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, με την πρότασή της «Αισθητική αναβάθμιση των φωτοβολταϊκών μέσα από παραδοσιακά μοτίβα και χρώματα».
Μετά από δύο χρόνια εργασίας ως αρχιτέκτονας και σκηνογράφος πολεοδομίας σε αρχιτεκτονικά γραφεία, ίδρυσε το MASI Collective μαζί με τον κοινωνιολόγο Simon Riedler, με τον οποίο ανέπτυξαν το έργο πολεοδομικής σκηνογραφίας «Δίκτυο σχοινιών στον πολεοδομικό ιστό». Με το έργο αυτό, η Μαντλέν Ανηψητάκη εξέθεσε έργα τέχνης της σε 7 χώρες της Λατινικής Αμερικής στο πλαίσιο 9 προγραμμάτων φιλοξενίας στα οποία συμμετείχε κατά την περίοδο 2018-2019. Το 2019-2020, η δουλειά της παρουσιάστηκε στο Παρίσι (στον εκθεσιακό χώρο Voltaire και στο ίδρυμα φιλοξενίας καλλιτεχνών Cité Internationale des Arts). Πρόσφατα, το MASI Collective επιλέχτηκε από την ομάδα του Ateliers Médicis στο Clichy-Sous-Bois της Γαλλίας, όπου θα φιλοξενηθεί για να πραγματοποιήσει ένα εργαστήριο δημιουργίας-μετάδοσης. Τα μελλοντικά σχέδια της ομάδας περιλαμβάνουν την υλοποίηση του έργου «Δίκτυο σχοινιών στον πολεοδομικό ιστό» στην Αθήνα.
Η Ιλεάνα Αρναούτου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1994. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών Slade του University College London στο Λονδίνο, από όπου απέκτησε τον προπτυχιακό τίτλο BA(Hons) το 2017. To 2018 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Ιστορία της τέχνης στο University College London, με ειδίκευση στη σεξουαλικότητα, το τραύμα και την ψυχανάλυση. Aπό το 2018 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Μέσω της ζωγραφικής, πρωτίστως, αλλά και της γλυπτικής, αναζητά τη σύνθεση και διαίρεση του υποκειμένου, καθώς και την αδυναμία του να παραμείνει ακέραιο. Πραγματεύεται ερωτήσεις γύρω από την έννοια «being undone by each other» που εισήγαγε η Τζούντιθ Μπάτλερ. Πρόκειται για μία ψυχοσωματική κατάσταση που ορίζει το υποκείμενο ως ημιτελές ή αποδιοργανωμένο λόγω επιθυμίας ή πένθους και δημιουργεί χώρους «εαυτό-συνάντησης», όπου η μοναχικότητα και η σχέση μεταξύ του ανθρωπόμορφου σώματος και της ύλης παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι συνιδρύτρια του Athens Open Studio, ενός ανοιχτού εργαστηρίου στην Αθήνα που εστιάζει σε ερευνητικές και εκπαιδευτικές μεθόδους που βασίζονται στην εικαστική πρακτική. Έχει συμμετάσχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα, μεταξύ των οποίων οι «Back to Athens 7», «Serving off Matter» και «Exposition 1». Έχει λάβει υποτροφίες από το Ίδρυμα Schilizzi και το University College London.
Η Έρση Βαρβέρη (1984) είναι εικαστικός. Ζει και εργάζεται ανάμεσα στην Αμβέρσα, την Αθήνα και τη Σύρο. Είναι κάτοχος προπτυχιακού τίτλου σπουδών από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (2011) με μεταπτυχιακό από τη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας, (Τμήμα In-Situ, 2015) και δεύτερου μεταπτυχιακού (Master of Research in Art and Design) από τη Σχολή Καλών Τεχνών Sint Lucas στην Αμβέρσα (2016). Από τον Ιανουάριο του 2017 έως το Φεβρουάριο του 2020 ήταν συνδιοργανώτρια του καλλιτεχνικού χώρου Pink House (Αμβέρσα) και συνιδρύτρια του εκδοτικού εργαστηρίου pink house press.
Η δουλειά της καλύπτει ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνικών μέσων, που συχνά έχουν να κάνουν με την έννοια του χώρου. Μέσα από τα πρόσφατα ερευνητικά της έργα με τίτλο «Becoming a space» δημιούργησε μια σειρά από ρούχα και κεντήματα, φωτογραφίες, σχέδια από μελάνι, μικρές φανταστικές ιστορίες. Επιπλέον, ανακάλυψε τη διαδικασία δημιουργίας εντύπων (zine), δοκιμάζοντας την αυτο-δημοσίευση ως ένα διαφορετικό εργαλείο για μια προσαρμοστική πρακτική αναστοχασμού και δημιουργικής αρχειοθέτησης.
Αυτή τη στιγμή, διεξάγει ένα ερευνητικό έργο που συνδέεται με τη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας με τον τίτλο «one space becoming another». Μαζί με το συνεργάτη της και εικαστικό καλλιτέχνη Gijs Waterschoot , βλέπουν την εμπειρία τους στο Pink House ως υπόβαθρο για την περαιτέρω έρευνα νέων δυνατοτήτων και αναγκών καλλιτεχνικών χώρων.
Η Ειρήνη Βλαβιανού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1994. Είναι απόφοιτος του τμήματος Εικαστικών Τεχνών του Deree και μέλος της Αυτόνομης Ακαδημίας, ενός εγχειρήματος της καλλιτέχνιδας JouliaStrauss, με σκοπό τον δημιουργικό επαναπροσδιορισμό της εκπαίδευσης και της αυτομόρφωσης. Έχει συμμετάσχει σε συμπόσια στο δημόσιο πρόγραμμα της documenta 14 και της Μπιενάλε του Κιέβου 2017.
Ασχολείται κυρίως με νέες ψηφιακές μορφές τέχνης, εγκαταστάσεις και γλυπτικές κατασκευές. Η πρακτική της έχει ως κεντρικό άξονα το τραύμα (προσωπικό, πολιτικό ή κοινωνικό) και όλα εκείνα που μένουν πίσω, ως σημάδια, πληγές ή υποσημειώσεις ενός αναμνήσεις. Την ενδιαφέρει η πραγματικότητα στην οποία συνυπάρχουν και κατοικούν όλα αυτά τα θραύσματα, δίνοντας την αίσθηση ενός χώρου δίχως δυνάμεις ή κίνηση όπου όλα γίνονται ρευστά και εφήμερα.
Ο Κωνσταντίνος Γιώτης (γεν. 1988) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών Slade του University College London (Master of Fine Arts Painting, 2015) στο Λονδίνο, του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ενώ το διάστημα 2010-2011 φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Compultense της Μαδρίτης (πρόγραμμα Erasmus). Στην πρακτική του, επιθυμίες, φαντασιώσεις ή αυτοβιογραφικές αποκλίσεις αποτελούν αφορμές για να διερευνηθούν ιδεολογικές κατασκευές, τα όρια της αναπαράστασης και ζωγραφικά μοτίβα ως δομικά στοιχεία για την κατασκευή ενός σύγχρονου φαντασιακού. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε εκθέσεις, μεταξύ των οποίων: «Cra(u)sh. Or how you made me kiss thepavement», Grace (Αθήνα)· «But are we the only dreamed ones?», Daily Lazy Projects (Αθήνα)· «BlackPaintings», Charlie Smith (Λονδίνο)· «Nothing», TinT Gallery (Θεσσαλονίκη)· και «What We Want», ActionField Kodra (Θεσσαλονίκη). Επιπρόσθετα, μέρος της δουλειάς του έχει παρουσιαστεί στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Θεσσαλονίκη).
Η Μαρκέλλα Δεμερτζή είναι απόφοιτος του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (2017). Παράλληλα, παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Τον Ιούλιο του 2019 αποφοίτησε από το μεταπτυχιακό τμήμα MA Raumstrategien (Πολιτικές Δημόσιου Χώρου) της Σχολής Καλών Τεχνών Kunsthochschule Weißensee στο Βερολίνο, με την περφόρμανς «Tape I». Τον Σεπτέμβριο του 2020 ολοκλήρωσε την ετήσια πρακτική στο International Program του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης (MoMA) στην Νέα Υόρκη, με υποτροφία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Δουλειά της (περφόρμανς, βίντεο, εγκαταστάσεις, φωτογραφικά κολάζ) έχει παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε Αθήνα, Βερολίνο, Ζυρίχη και Λουκέρνη, Σάλτσμπουργκ, Ακκρά, και Νέα Υόρκη. Είναι ιδρυτικό μέλος του καλλιτεχνικού διδύμου Reservoir Peacocks. Το έργο της έχει ως αφετηρία το σώμα και ερευνά θέματα ταυτότητας και ετερότητας, παρουσίας και απουσίας, τον ενδιάμεσο χώρο, τη γλώσσα και τη σιωπή, τη μνήμη και τα ίχνη.
Ο Φοίβος Δούσος ολοκλήρωσε την διδακτορική διατριβή του πάνω στον ναρκισσισμό και την ποιητική των νέων μέσων το 2019. Ως μέλος του εννοιολογικού ντουέτου ΦΥΤΑ έχει παρουσιάσει περφόρμανς σε Αθήνα, Γενεύη, Βερολίνο και Λονδίνο, ενώ το 2017 συνεργάστηκε ως επιμελητής στην Μπιενάλε της Αθήνας (έκθεση «waiting for the Barbarians»). To 2020 τα ΦΥΤΑ εργάστηκαν πάνω σε μια κουήρ διασκευή του Ορφέα του Μοντεβέρντι για την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
O Κωστής Θεοδοσόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Σπούδασε στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, όπου και εξειδικεύτηκε στην Πολιτιστική Διαχείριση. Στη συνέχεια, εργάστηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στον συντονισμό των masterclasses και των εκδόσεων. Το 2010 ξεκίνησε να εργάζεται ως συντάκτης στο περιοδικό «ΣΙΝΕΜΑ» και την ιστοσελίδα cinemagazine.gr, καθώς και ως υπεύθυνος προγράμματος στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας και το Athens Open Air Film Festival. Από το 2016 μέχρι σήμερα είναι ο επικεφαλής προγράμματος των δύο αυτών φεστιβάλ. Παράλληλα, συνέχισε τις σπουδές του στον Κινηματογράφο και τη Σκηνοθεσία. Το «Ρουζ», η πρώτη μικρού μήκους ταινία του, απέσπασε 3 βραβεία στο 42ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, Καλύτερου Μακιγιάζ), ενώ το 2020 πραγματοποίησε τη διεθνή και αμερικανική πρεμιέρα του στο 49o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ και το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού μήκους του Παλμ Σπρινγκς αντίστοιχα.Palm Springs ShortFest 2020.
Ο Γιάννης Καρύδας γεννήθηκε και ζει στη πόλη της Θεσσαλονίκης. Eίναι απόφοιτος του Tμήματος Kινηματογράφου της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.
Γεννήθηκε το 1986 και αποφοίτησε από το Τμήμα Κινηματογράφου της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει Κινηματογράφο σε πανεπιστήμια της Κίνας και στη σχολή SAE Athens. Έχει λάβει μέρος σε διάφορα προγράμματα για νέους κινηματογραφιστές, όπως το Berlinale Talents, Sarajevo Talents, First Films First και Meet the Future. Η πρώτη μικρού μήκους ταινία του «Κινγκ Κονγκ» (Marni Films) έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ και συνέχισε στα φεστιβάλ Queer Lisboa, Split, Sguardi Altrove, Pink Screens και Queersicht. Το «Baby» (Homemade Films), η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, κέρδισε το βραβείο YapimLab στο πλαίσιο του προγράμματος Pack & Pitch του προγράμματος Sarajevo Talents και έχει εξασφαλίσει την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Η δεύτερη μικρού μήκους ταινία του «Εθνική οδός μιας ραγισμένης καρδιάς» (Homemade Films) είναι στο στάδιο της ανάπτυξης και θα γυριστεί το φθινόπωρο του 2020.
Ο Πέτρος Ευσταθιάδης γεννήθηκε το 1980 στο Λιπαρό της Πέλλας. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Δημιουργικών Τεχνών (UCA) στην πόλη Φάρναμ του Ηνωμένου Βασιλείου και σήμερα ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Το 2019 παρουσίασε τη δουλειά του στους εκθεσιακούς χώρους Gallerie dellePrigioni στο Τρεβίζο της Ιταλίας και Kunst Haus Wien στη Βιέννη. Το 2018 παρουσίασε φωτογραφίες, βίντεο και μία επιτόπια κατασκευή στην έκθεση «Η Παρουσία της Απουσίας ή η Θεωρία της Καταστροφής» στο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας (NiMAC), έργα τα οποία είχαν εκτεθεί και το 2016 στην πλατφόρμα Izolyatsia στο Κίεβο της Ουκρανίας. Το 2018 παρουσίασε την δουλειά του στους εξής χώρους: CAN Christina Αndroulidaki Gallery· Galerie Clémentine De La Feronnière, Γαλλία· Getxophoto, Ισπανία· και Casa bianca, στο πλαίσιο της Photobiennale Θεσσαλονίκης. Το 2017 παρουσίασε έργα του στην Wallach Art Gallery του Πανεπιστημίου Columbia (Νέα Υόρκη) και στη γκαλερί Foto Forum Galerie (Μπολζάνο, Ιταλία). Το 2016 συμμετείχε στην έκθεση «The Equilibrists/Οι Εξισορροπιστές» (Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα), σε επιμέλεια του Νέου Μουσείου της Νέας Υόρκης. Έχει, επίσης, εκθέσει στους ακόλουθους χώρους και διοργανώσεις: Μουσείο Serlachius (Φινλανδία)· Φωτογραφικό Φεστιβάλ Circulation(s) (Παρίσι)· Athens Photo Festival· γκαλερί Xippas (Παρίσι)· Σπίτι της Κύπρου (Αθήνα). Έχει δώσει διαλέξεις στη Σχολή Καλών Τεχνών της Ζυρίχης , στο Centred‘enseignement professionnel στην Ελβετία και στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας. Από τις εκδόσεις Éditions Xavier Barral κυκλοφορεί η μονογραφία του «Liparo/Λιπαρό: The Story of aBurning Peach». Το 2018 κέρδισε το βραβείο Prix HSBC και το 2013 το μεγάλο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Μόδας και Φωτογραφίας στην Ιέρ της Νότιας Γαλλίας.
Η Βασιλική Λαζαρίδου είναι queer καλλιτέχνης και σκηνοθέτιδα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, το 1989. Έχει σπουδάσει Πολιτισμική Τεχνολογία και Επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και Θεωρία του Κινηματογράφου στο Université Paul-Valéry-Montpellier III. Έχει εργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη, παραγωγός, creative director, συγγραφέας και επιμελήτρια. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Επικοινωνία και Ρητορική των Μέσων από το Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Αυτή την περίοδο ετοιμάζει μια post-apocalyptic ταινία μικρού μήκους.
Η Ειρήνη Ευσταθίου είναι εικαστική καλλιτέχνις. Η δουλειά της περιλαμβάνει διάφορα μέσα όπως ζωγραφική, χαρακτική, περφόρμανς και εγκαταστάσεις μικρής κλίμακας. Μέσω της πρακτικής της διερευνά τη συλλογική και αρχειακή μνήμη και το συναίσθημα αλλά και την κοινωνική επίδραση αυτών, καθώς και τον τρόπο με το οποίο λειτουργούν στη δημόσια σφαίρα. Είναι απόφοιτος της Σχολής του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστόνης. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στο Πανεπιστήμιο Tufts της Βοστόνης από όπου απέσπασε τους τίτλους Studio Art Diploma και Bachelor OfFine Arts (2003). Το 2010 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Master of Fine Arts της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου επίσης εκπονεί τη διδακτορική της διατριβή από το 2013 με υποτροφία από το Ίδρυμα Ωνάση. Έχει αρκετές εκθέσεις στο ενεργητικό της τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται οι ατομικές της εκθέσεις στην Γκαλερί Κορωναίου στην Αθήνα (2019) και στην IrèneLaub Gallery στις Βρυξέλλες (2017). Επιπλέον, το έργο της έχει παρουσιαστεί στο DEPO στην Κωνσταντινούπολη (2019)· στην Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης στη Ρώμη (2018)· στη συλλογή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης για την documenta 14 στο Κάσσελ της Γερμανίας (2017)· στην επετειακή έκθεση του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (2017)· στο Κέντρο Καλών Τεχνών (Bozar) στις Βρυξέλλες (2017)· καθώς και στο Μουσείο Μπενάκη (2016). Το 2009 έλαβε το Βραβείο ΔΕΣΤΕ και το 2019 την υποτροφία του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ για την διδακτορική της εργασία. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Ο Αριστοτέλης Μαραγκός γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και κινηματογράφο στο London Film School. Η πρώτη του ταινία, «If you have no place to cry», απέσπασε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Tαινίες του έχουν συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου (Telluride, Locarno, Annecy). Εργάζεται ως σκηνοθέτης σε ταινίες και διαφημιστικά, στην Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο και ετοιμάζει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους.
Η Αντιγόνη Θεοδώρου είναι εικαστικός με έδρα την Αθήνα. Δραστηριοποιείται κυρίως στον χώρο της περφόρμανς αλλά και στους τομείς της εγκατάστασης, του βίντεο, της φωτογραφίας, της ποίησης και των μεταξύ τους αλληλεπιδράσεων. To 2014 αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Νίκο Ναυρίδη. Το 2011-12 παρακολούθησε μαθήματα στην Ακαδημία WillemDe Kooning στο Ρότερνταμ. Το 2016 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό ερευνητικό πρόγραμμα περφόρμανς «Le corps de l’artiste» στο Ανώτατο Ινστιτούτο Καλών Τεχνών (ISBA) στη Μπεζανσόν της Γαλλίας, με υποτροφία του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ. Την ίδια περίοδο παρουσίασε τη διατριβή της «Ανάμεσα σε δύο κόσμους: Περφόρμανς και Ζωικότητα». Με κύριο υλικό το γυναικείο σώμα, επινοεί και συνθέτει εικαστικές δράσεις, ερευνώντας τους ενδιάμεσους τόπους μεταξύ ζώου και ανθρώπου, ποιητικού και πολιτικού, φύσης και τεχνητού πολιτισμού, με στόχο να ενσωματώσει και να μετουσιώσει πτυχές του σύγχρονου πολιτισμού και όσων δεν έχουν φωνή μέσα σε αυτόν.
Το έργο της έχει παρουσιαστεί σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Γαλλία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Ιταλία, Ισπανία, Φινλανδία, Ελβετία και Γερμανία (Μουσείο Μπενάκη, 5η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης , documenta 14, Ακαδημία Θεάτρου του Ελσίνκι, Κέντρο Αρχιτεκτονικής FUGA στη Βουδαπέστη, κ.ά.). Έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τους Valentine Verhaeghe, Michel Collet, Johannes Deimling, Francesco Kiais, Filippo Minelli, Μαρία Παπαδημητρίου, Rick Lowe, Δημοσθένη Αγραφιώτη, Ieke Trinks, Valerian Maly, Γιώργο Δρίβα, Manos Tsangaris, Julia Strauss, Lucille Calmel.